இன்னொரு பட்டாம்பூச்சி ரா கி ரங்கராஜன்

http://www.pustaka.co.
in
இன்ெனா பட்டாம் ச்
Innoru Pattampoochi
Author:
ரா. . ரங் கராஜன்
Ra. Ki. Rangarajan
For more books
http://pustaka.co.in/home/author/ra-ki-rangarajan
Digital/Electronic Copyright © by Pustaka Digital Media Pvt. Ltd.
All other copyright © by Author.
All rights reserved. This book or any portion thereof may not be reproduced
or used in any manner whatsoever without the express written permission of
the publisher except for the use of brief quotations in a book review.
ெபா ளடக்கம்
அத் யாயம் 1
ன் ைர
ெசன்ற ற் றாண் ன் மத் ல் ரான்ஸ் நாட் ல் ,

ற் றவாளிக க்கான தண்டைனகள் கக்
ெகா ரமாக இ ந்தன. ஆ ள் தண்டைன
ெபற் றவர ்க க் த் வாந்தர ட்ைச தந் ,
அட்லாண் க் ச த் ரத் ன் ேகா ல் இ ந்த
ஃ ெரஞ் கயானா க் அ ப் ைவத்
த் ரவைத ெசய் தார ்கள் . ட் த்தனமாகப்
பட கள் தயாரித் த் தப்ப யன்ற அவர ்கள்
ெகால் லப்பட்டார ்கள் . அல் ல இன்னல் பலபட்
இறந்தார ்கள் .ெஹன் ஷாரியர ் என்றைக
மட் ம் ப னா ைற அவ் வா யன்
தந்தர ஷனாக ஆனான். ப ன் ன்றாண் க்
காலம் அவன் ெசய் த ர ரச ் ெசயல் கள் ,
அவ ைடய யசரிைதயாக ெவளிவந்த .
‘பட்டாம் ச ் ’ என்ற அந்தக் கா யம் உலக
இலக் யங் களில் ஒன்றாகத் கழ் ற .
ெஹன் ஷாரியைரப் ேபாலேவ வாந்தர

ட்ைச ந் தப்ப யற் ெசய் த பல
ைக கள் , அவைனப் ேபாலேவ தங் கள்
அ பவங் கைள எ னார ்கள் . ஆனால் அைவ
கழ் ெபற ல் ைல. இ ப் ம் ஃெப க்ஸ்
லானி என்ற ைக எ ய CONVICT என்ற
யசரிதம் . ட்டத்தட்டப் பட்டாம் ச ் ன் கைழ
எட் ப் த்த . அைதச ் சற் ச ் க்கமாக
ெமா ெபயர ்த் எ மா அமரர ் எஸ்.ஏ. .
என்ைனப் பணித்தார ்கள் . நாற் ப வாரம்
தத் ல் அ ெவளிவந்த .
லானி ன் அ பவங் கள் உள் ளத்ைதத் ெதா ம்

உ க்கம் ெகாண்டைவ. ப் க் ப்
பஞ் ச ல் லாத உண்ைமக் கைத.
ரா. .ரங் கராஜன்

1
ஆ ள் தண்டைன ெபற் ற ெரஞ் க்

ற் றவாளிகைளத் ெதன் அெமரிக்கத் க க்
அ ப் ைவத் ச ் த் ரவைத ெசய் வந்த
காலம் .
அங் ந் தப்ப யன்ற ஒ ைக ன்

உண்ைமக் கைத இ .
"ஃ க்ஸ் லானி! மரியா ஆஞ் ெசேலா! நீ ங்கள்

இ வ ம் ெகாைலக் ற் றம் ரிந்ததாக
நீ மன்றம் ர ்மானிக் ற . உங் கள் இ வ க் ம்
மரண தண்டைன க்கப்ப ற ."
எல் லாம் ந் ட்ட . இனி ெசால் வதற்

ஒன் ல் ைல. மரியா ம் நா ம் மரண
தண்டைன ெபறப் ேபா ேறாம் .
இன் 1932, ஏப்ரல் 29 ஆம் ேத . வசந்த காலத் ல்

ஒ கதகதப்பான னம் .
எனக் இ பத்ேத வய .
கப்ப ல் கரி தள் பவனாக ேவைல பார ்த்த நான்

ேபான வ ஷம் ஒ நாள் ேமல காரிக டன்
சண்ைட ேபாட் க்ெகாண் நின் ட்ேடன்.
மார ்ேசல் ஸ் நகரத் ன் ெத வ ேய வந்
ெகாண் ந்தேபா மரியாைவச ் சந் த்ேதன்.
அவள் ஒ க்கக் ைறவானவள் ேபால்
ேதான் னாள் . ெமல் ய உடம் ம் , கவர ்ச ் யான
ேதாற் ற ம் ெகாண் ந்தாள் . கம் யாக உைட
அணிந் ந்தாள் .
"உன்ைன அ க்க நான் பார ்த் க் ேறன்.

ஏதாவ சாப் ட வ றாயா?" என் ப் ட்டாள் .
"என்னிடம் பண ல் ைல" என்ேறன்.
"நான் த ேறன்" என்றாள் .
கைதகளில் வ வ ேபால் எங் கள் வாழ் கை

் க
இைணந்த . அவள் தனியாக வ த் வந்தாள் .
இனி இ வ ம் ேசர ்ந் இ ப்ப என்
ர ்மானித்ேதாம் .
அவள் அைறக் ச ் ெசன்ேறன். ஓர ் இ ம் க்
கட் ம் ேமைஜ நாற் கா க ம் இ ந்தன.
வைர ஒட் ஒ ய மரக்கட் ம் இ ந்த .
யா க் அ என் ேகட்ேடன்.‘அப் றம்
ெசால் ேறன்’என்றாள் .
ஒ வார காலம் ெசார ்க்கேலாகத் ல் வாழ் நே ் தாம் .

மரியா என் உ ைரேய ைவத் ந்தாள் . ஒ
நாள் ஒ டன் வந்தாள் . "இவள் என் ெபண்.
ஓெடட் என் ெபயர ்" என்றாள் .
"உனக் க் கல் யாணம் ஆ ட்டதா என்ன?"
"ஆமாம் . ஆனால் நான் கணவைன ட் ட்

வந் ட்ேடன்."
ஓெடட் என்ைனக் கண்ட ேம என்னிடம்

ஒட் க்ெகாண் ட்டாள் . ஆனால் மரியா
அவளிடம் நடந் ெகாள் ம் ைற எனக் க்
கலக்கம் அளித்த . க் ச ் சாப்பாட்ைட
எ த் ைவத் ட் மரியா நாள் ரா
எங் ேகயாவ ெசன் வாள் . அ க்க
ஓெடட் ன் உடம் ல் ராய் ப் ம் காயங் க ம்
ெதன்பட்டன. ேகட்டால் தவ ந் ட்ேடன்
என்பாள் .‘அவள் அப்ப த்தான். எப்பப் பார ்த்தா ம்
எங் ேகயாவ ந் காயம்
பட் க்ெகாண் ப்பாள் ’ என்பாள் மரியா. ஆனால்
அவள் தான் ஓெடட்ைடக் கண்டப அ க் றாள்
என் நான் ஊ த் க் ெகாண்ேடன்.
ஒ நாள் இர நான் ட்ைட அைடைக ல்

உள் ேள ந் ம ர ்க் ச ்ெச ம் அலறல் கள்
ேகட்டன. ம் ம் அ ம் ஓைச ேகட்ட .
ெலன் ஒ ச ்சல் . ற எல் லாம்
அடங் ட்ட . நான் அைறக் ள் பாய் ந்
ெசன் பார ்த்ேதன். ெவளி ப் ேபாய் அந்தச ்
ப க்ைக ல் டந்தாள் . ச ் த் ண க்
ெகாண் ந்த . அவ ைடய ழங் கால் கள் ,
ைககள் , ன்னஞ் ய கம் எங் பார ்த்தா ம்
ரத்தக் களரி! ம த் வமைனக் எ த் ச ்
ெசன்ேறன். மரியா ம் வந்தாள் .
நர ் டம் ழந்ைதையக்
ெகா த்த ப் ட் ,"மரியா, நீ ழந்ைதைய
அ த்தாயா?" என் ேகட்ேடன். "ெசால் , எனக் த்
ெதரிந்தாக ேவண் ம் ."
மரியா எனக் ப் ப லளிக்க ல் ைல.
நள் ளிர தாண் ட்ட . உள் ேள ஓெடட் க் ச ்

ச ்ைச நடந் ெகாண் க் ற . நான்
கெரட் க் ப் ன் கெரட்டாகப் ைகத் தள் ளி
ெகாண் க் ேறன். கதைவ உைடத் க்
ெகாண் உள் ேள ேபாய் என்ன ஆ ற் என்
பார ்க்க ேவண் ம் ேபால் ஆத் ரம் ெபாங் ற .
ெரன் கத றந்த . இரண் ஆண்கள்

வந் ,"என் ன்னால் வா ங் கள் " என்றார ்கள் .
ேபாேனாம் .
வாச ல் ஒ ேபா ஸ் ேவன் நின் ந்த .

எங் கைளக் ைக ெசய் தார ்கள் . எதற் ? ஏன்?
எனக் ப் ரிய ல் ைல.
ேபா ஸ் ஸ்ேடஷைன அைடந்தேபா இர மணி

ஒன் .
என் ைடய பைழய கப்பல் ேதாழன் ஒ வன்

அங் ேக ேபா ஸ்காரனாக இ ந்தான். "அந்தக்
ழந்ைத இறந் ட்ட . அந்தக் காயங் கள்
மா ந் ந்ததால் ஏற் பட்டைவ அல் ல.
அ த் க் ெகான் க் றார ்கள் ." என்
ெதரி த்தான் அவன்.
ைலயா ப் ேபாேனன். மரியாைவ ேவெறங் ேகா

அைழத் ச ் ெசன் ட்டார ்கள் .
இரண் ேபா ஸ் அ காரிக ம் ன்
அ யாட்க ம் என்ைனச ் ழ் ந் ெகாண்டார ்கள் .
சாரைண ஆரம் பமா ற் .
த யர ்களில் ஒ வன் என்ைனக் ேழ தள் ளி,

உண்ைமையச ் ெசால் என்றான். எனக் எ ம்
ெதரியா என்ேறன்.
அவர ்கள் ட ல் ைல. என் லா ல்

பயங் கரமாகக் த் னார ்கள் . க ைமயான
ஜ வாைல டன் எரிந் ெகாண் க் ம் ஒ
ளக் ன் இ ம் க்கா ையப் ேபாட்
அ ல் என்ைன உட்கார ்த் ைவத் ம ப ம்
ம ப ம் "உண்ைமையச ் ெசால் !" என்
ரட் னார ்கள் . " லானி, நீ தான் இந்தக்
ழந்ைதையக் ெகான் க் றாய் . உண்ைமைய
ஒப் க்ெகாள் " என்றார ்கள் .
எனக் எ ம் ெதரியா என் ம் பத்

ம் பச ் ெசான்ேனன்.
ெதாடர ்ந் ேபா ஸ் சாரைணகள்

நைடெபற் றன. என் மார ் ம் கால் களி ம் ஆண்
ம் , உடெலங் ம் பச ்ைச த் க்
ெகாண் ந்ேதன்... அைவகைளெயல் லாம்
த் ைவத் க் ெகாண்டார ்கள் . என்
ைகேரைகையப் ப ெசய் ெகாண்டார ்கள் .
சாரைணக் ைக யாக, ைற ல் என்

வாழ் கை் க ஆரம் பமா ற் . நான் எ ம்
எச ்சரிக்ைகயாக இ ந்ேதன். ப்பாக, என் டன்
ட இ க் ம் ைக களிடம் உஷாராக இ ந்ேதன்.
அவர ்களில் நிச ்சயமாய் எவேன ம் ஓர ் ஒற் றன்
இ ப்பான். நம் டன் ேபச ் க் ெகா த் , நம் ைமத்
தா மாறாகப் ேபச ைவத் , ற
அத்தைனைய ம் ைற அ காரிகளிடம்
ெசால் வான். ஆகேவ எவனிட ம் ேபசாமல்
ஜாக் ரைதயாக இ ந்ேதன்.
என்ைனத் னம் னம் ஒேர மா ரி

சாரித்தார ்கள் . "மா ந் ழந்ைத
ந்தைத நீ பார ்த்தாயா?"
"இல் ைல. நான் ம் ய ேபா

இ ட் ட்ட ."
"அப்ப யானால் பக ல் தான் அ

நடந் க் ற . பகல் ரா நீ என்ன ெசய்
ெகாண் ந்தாய் ?"
என் ற் றம் இல் ைல என் மரியா
ெசான்னாளாம் . ழந்ைத நான் ந்த
வாஞ் ைச ெகாண் ந்ததாகச ் ெசான்னாளாம் .
உண்ைம ம் அ தான்.
யா ம் என்ைன நம் ப ல் ைல. இந்த

சாரைணகள் வரவர என் ரத்தத்ைத வற் ற
ைவத்தன.
வழக்க ஞைரத் த ர என்ைனப் பார ்க்க

அ ம க்கப்பட் ந்த ஒேர நபர ் என் அக்காதான்.
ெஸபாஸ் யன் அற் தமான ெபண். எனக் ப்
பன்னிரண் வயதா ம் ேபா என் அம் மா
இறந்தாள் . அதன் ன் என்ைன வளர ்த்தவள்
அக்காதான். வாரம் ஒ தடைவ அக்கா என்ைனப்
பார ்க்க வ வாள் . ப ைனந் நி டம் இ ப்பாள் .
"கவைலப்படாேத, லானி. மரியா உண்ைமையச ்

ெசால் வாள் " என் எனக் த் ேத தல்
வாள் அக்கா. " ழந்ைதைய ஆஸ்பத் ரிக்
எ த் ப் ேபானவன் நீ தாேன? அதற் காக உனக் ப்
பரிசல் லவா ெகா க்க ேவண் ம் ? நிச ்சயம்
தண் க்கமாட்டார ்கள் ."
ஆனால் அவள் வார ்த்ைதகளால் எனக் ஆ தல்

ஏற் பட ல் ைல. நி டத் க் நி டம் என்ைனச ்
ற் ய வைல இ க்கப்ப வைத உணர ்ந்ேதன்.
இன் ம் எத்தைன நாள் இப்ப ?
2
நான் மரியா ன் காதலன். ெபாறாைம த்தவன்.

இன்ெனா வன் லம் அவ க் ப் றந்த
ழந்ைதையக் கண் எனக் ஆத் ரம் . அைதப்
பார ்த் க்ெகாள் வதால் மரியா னால் ேவைலக் ப்
ேபாய் ச ் சம் பா க்க ய ல் ைல என் எனக்
ெவ ப் . ஆகேவதான் ழந்ைதையக் ெகாைல
ெசய் ட்ேடன் - இ ேவ ேபா சாரின் வாதம் .
ஆனால் அதற் கான ஆதாரம் எைத ம் அவர ்களால்
கண் க்க ய ல் ைல.
ஒ நாள் மா ஸ் ேரட் என்ைன அவசரமாகக்

ப் ட்ட ப் னார ். ஒ ண் க் கா தத்ைத
என்னிடம் நீ ட் னார ். "மரியாைவச ் ேசாதைன
ெசய் தேபா இந்தக் க தம் ைடத்த . இைத நீ
எ க் ைகெய த் ட் க் றாய் " என்றார ்.
அைதப் ப த் ம் காட் னார ்.
"அன்ேப மரியா,
நான் தான் ழந்ைதையக் ெகான்றவன் என்பைத

எக் காரணம் ெகாண் ம் அவர ்களிடம் ஒப் க்
ெகாள் ளாேத. ெகான்ற நானல் ல என்ேற ெசால் .
உன்ைன உளமாரக் காத க் ம் ,
உன் லானி.
நான் க்ெகன் ரித் ட்ேடன். நீ ப க்

கம் வந் ட்ட . உடேன நான் ளக் ேனன்.
"எனக் எ த ம் ெதரியா , ப க்க ம் ெதரியா .

என் நண்பர ்கைளக் ேகட் ப் பா ங் கள் . கப்பல்
பைட ல் நான் இ ந்தேபா எனக்காக அவர ்கள்
தான் எல் லாம் எ த் த வார ்கள் ."
"என்ைன ஏமாற் றலாெமன் நிைனக்காேத!"

என் னார ் நீ ப . ற அ ந்த
மாஸ்தா டம் ,"இ ெபாய் க் கா தம் என்
இவன் ெசால் வதாகக் த் க்ெகாண்
இவைனச ் ைறக் த் ப் ."
ேம ம் ல வாரங் கள் க ந்தன. ெரன் என்

வழக் ப்பைடந்த . ம ப ம் என்ைன
நீ ப ன் ன்ேன ெகாண் ேபாய்
நி த் னார ்கள் இம் ைற நான் அ ர ்ச ் க்
ஆளாேனன். மரியா ஒ க தம் எ ந்தாள் ,
என்ைனக் ற் றம் சாட் . " லானிையப் பற்
நான் ன் ெசான்னைதெயல் லாம் வாபஸ்
ெப ேறன். உண்ைம என்னெவன்றால் , லானி
என்ைன பசாரத் ெதா ல் ெசய் ம் ப
கட்டாயப்ப த் னான். அவ க் எப்ேபா ம்
பணத் ேலதான் . ழந்ைதைய அவ க் ப்
க்க ல் ைல. ஆகேவ அைதக் ெகாைல
ெசய் தான்" என் எ க்
ைகெய த் ட் ந்தாள் .
நான் ஓெவன் அல ட்ேடன்.என்ன

அப்பட்டமான ெபாய் இ !
ஆனால் ம நாள் என் வழக்க ஞர ்," லானி,

நிைலைம ேமாசமாக இ க் ற . நீ ெகாைல
ெசய் தைதக் கண்ணால் கண்ட சாட் யம் எ ம்
இல் ைல. ஆனால் அேத சமயம் , உன்ைன
ப்பதற் கான அ ம் ஒன் ட இல் ைல"
என்றார ்.
உண்ைமதான். ெகாைல நடந்தேபா ட் ேல

இ ந்ேதனா, ெவளிேய ற் க் ெகாண் ந்ேதனா
என்பதற் யார ் ன்வந் சாட் யம்
ெகா ப்பார ்கள் ?
ஒவ் ெவா இர ம் பயங் கரக் கனவாகக் க ந்த .

என்னால் ங் க ய ல் ைல. எப்ப ஒ
ன்னக் காதல் வகாரம் இப்ப ப்ேபாய்
ந்த என் என்ைன நாேன ம் பத் ம் பக்
ேகட் க் ெகாண்ேடன். மரியா இப்ப ப்பட்ட
ெபண்ணா? தன்ைனக் காப்பாற் க்
ெகாள் வதற் காக என் இப்ப யா ஒ ப ையப்
ேபா வாள் ? அவ் வள மட்டமானவளா!
ஏப்ரல் 29’ம் ேத கைட சாரைண நடந்த .

ைற ந் நீ மன்றத் க் ச ் ெசல் ம் ன்
ஆத் ரத்ைத ம் ற் றத்ைத ம் அவள் ன்ேன
ெகாட் ட எண்ணிேனன். ஆனால் சட்ெடன்
அவள் ஒ பரிதாபேம ஏற் பட்ட எனக் . ஒ
கணம் என்ைன ஏ ட் ப் பார ்த்தாள் . அவள்
கத் ல் அச ்ச ம் இன் ம் ஏேதாெவான் ம்
படர ்ந் ந்த .‘என்ைன மன்னித் ’என்
ேகட்ப ேபா ந்த அந்தப் பார ்ைவ.
மக்கைள ம் ரச ் ைனகைள ம் ேந க் ேநர ்
சந் க் ம் ேபா தான் யதார ்த்த உணர ்
ஏற் ப ற . கற் பைனப் பந்தெலல் லாம்
உண்ைமயான அளைவ அைட ன்றன.
மரியா ன் ன்னிைல ல் நான் நின்ற ம் அவள்
சங் கடப்பட் ப் ேபானாள் . என்ைனக்
ெகாைலகாரன் என் ெசால் லத் தயங் னாள் .
ஆனால் அவ ைடய வழக்க ஞர ் அவள்
ைகையப் பற் க் காேதா ஏேதா ெசான்னார ்.
அவள் ற என்ைனப் பார ்க்க ல் ைல.
பாவம் , எத்தைன பரிதாபகரமாக இ க் றாள் !

க ப் உைட ம் ெவள் ைள ள ம்
அணிந் ந்தாள் . க்கம் அ ஷ் ப்பவள் ேபால
கத் க் த் ைர ட் ந்தாள் . ைகப் ைபைய
இ கப் பற் க் ெகாண் ந்தாள் .
ஓெடட்ைட நான் ெகாைல ெசய் தேபா

பார ்த்ததாக இரண்ெடா ெபண்கள் சாட் யம்
னார ்கள் . ேபா ல் ஏன் உடேன
ெசால் ல ல் ைல என் ேகட்டதற் நான்
ப வாங் ேவன் என் பயந்ததாகச ்
ெசான்னார ்கள் .
மரியா ன் ன்னாள் கணவ ம் சாட்

னான். "என்ேனா இ ந்தேபா மரியா
அ க்க ழந்ைதைய அ த்த ண் " என்றான்
அவன்.
அரசாங் க வக் லான ேகலட் வழக்ைக ண் ம்

எ த் ைரத் , எனக் மரணதண்டைன க்க
ேவண் ெமன் ேகாரினார ். எனக் மட் மல் ல.
மரியா க் ம் தான்.
என் அ ேல ெலன் ஒ ச ்சல் . மரியாதான்.

என் ெதாைடைய அ த் யப மயக்கம் ேபாட்
ந் ட்டாள் . அந்த அ த்தத் ல் என்
உத ையக் ேகாரிய மா ரி இ ந்த . அல் ல என்
மன்னிப்ைபக் ேகாரினாேளா?
என்ைனச ் ைறக் அைழத் ச ் ெசன்றார ்கள் .
பைழய ைறக் அல் ல. மரண தண்டைனக்
ைக க க்கான ேவ ைறக் .
உள் ேள ைழந்த ம் என் இரண் கால் க க் ம்

லங் ட் , அைதச ் வரி ள் ள ஒ
வைளயத்ேதா சங் யால் ைணத் ட்டார ்
வார ்டன். மரப் பலைகயால் ெசய் யப்பட்ட ஒ
ப க்ைக இ க் ற . அ ல் ப த் ப்பைதத்
த ர ேவ எ ம் ெசய் ய யா . இ தான் என்
உலகம் . கண்களால் ஆராய் ேறன். ேமைஜயாக
உபேயாகப் ப த் வதற் ஒ பலைக
இ க் ற . ஒ க்கா - அைதக் ெகாண்
காவலாளிைய நான் தாக் டாதப சங் யால்
ைணக்கப்பட் ள் ள . அைதச ் ரம்
இ த் , ேமைஜய ல் ேபாட் க் ெகாள் ளலாம் ,
சாப் வதற் வச யாக ேமைஜக் ேமேல ஒ
மங் கலான பல் எரி ற . நான் க ப்பைறக் ச ்
ெசல் ல ேவண் மானால் காவலாளிையக் ப் ட
ேவண் ம் .
ப த்ேதன். ல நி டங் களில் ஒ வைள ல்

ட ள் ப் மா ரி ஒன் ெகாண் வந்
தந்தார ்கள் . தண்ண ீ ம் ெராட் த் ண் ம்
தந்தார ்கள் .அைத ம நாள் வைர ைவத் க்
ெகாள் ள ேவண் ம் . காவலர ்கள் அைனவ ம்
என்ைனக் ர ்ந் ேநாக் க் ெகாண் க்ைக ல்
எைத ம் சாப் ட எனக் ப் க்க ல் ைல.
இ ந்தா ம் தாக ங் ைவத்ேதன்.
வைள தலானவற் ைறக் கவனமாகத் ப்
எ த் ச ்ெசன்றார ்கள் . எைத ம் ைக ன்
ைக ல் ட் ட் ப் ேபாகக் டா என்ப ல்
கவனமாக இ ந்தார ்கள் . ைக தற் ெகாைல
ெசய் ெகாள் ளத் ர ்மானித்தால் எந்தச ்
சாதாரணமான ெபா ம் பயங் கரமான
க யாக மா ம் என் அவர ்க க் த்
ெதரி ம் .
எனக் த் தண்டைன க்கப்பட் ப்ப

நாட்க க் ேமல் ஓ ட்ட . உலகத்ேதா
எல் லாத் ெதாடர ் க ம் ெவட்டப்பட் ட்டன.
என் ம் பத்ைதப் பற் , என் உற னர ்கைளப்

பற் , என் ெசாந்த ஊைரப் பற் நிைனத் க்
ெகாள் ேறன். மரியாைவப் பற் ம் தான்.
ரான் ல் ெபண்க க் மரணதண்டைன
வழங் கப்பட்டா ம் ன்னர ் ஆ ள்
தண்டைனயாக ைறத் வார ்கள் .
என்ைன மார ்ேசல் ல் உள் ள ேவ ைறக் க்

ெகாண் ெசல் லப் ேபாவதாக ஒ நாள்
அ த்தார ்கள் . அங் ேகதான் மரண
தண்டைனைய நிைறேவற் ம் ரச ் ேசதக் கத்
இ க் ற . எனக் அரசாங் க மன்னிப் க்
ைடக் மா ைடக்காதா என்ப ம் அங் ேக
ேபான ற தான் ெதரி ம் . ைககளி ம்
கால் களி ம் லங் டன் நான் றப்பட்ேடன்.
ைற வாச ல் நின் ந்த ேவ க் ள் என்ைனத்
தள் ளினார ்கள் . உள் ேள ஒ ெபண்ணின் உ வம் -
"நீ யா லானி! உன்ைனப் பார ்க்க எத்தைன

சந்ேதாஷமா க் ற ெதரி மா!"
" ! வாைய!" என் ஒ காவலர ் அதட் னார ்.
மரியாதான். அவைள ம் ேவ ைறக் -

ெபண்கள் ைறக் - மாற் ந்தார ்கள் . நான்
அவ க் ப் ப ல் ெசால் ல ல் ைல. என்ைனப்
ெபா த்தமட் ல் எல் லாம் ந் ட்ட .
ேவனின் ேமற் ற ந்த ய வாரத் ன்

வ ேய ெவளிச ்சம் வந்த . எனக் ப் பழக்கமான
ெத க்களின் வ ேய நான் ெசல் வைத,
ஓைசகளின் லம் ெதரிந் ெகாண்ேடன்.
ப்பங் களில் ேவன் ம் ம் ேபாெதல் லாம் என்
லங் கள் சளசளத்தன. மரியா ரக யக்
ர ல் ‘ லானி... லானி... பாவம் நீ ...’என்
த் க் ெகாண் ந்தாள் ,
ெமய் யாகேவா, ேபா யாகேவா.
ைறச ்சாைல ன் ெபரிய வாசல் கள் றந் என்
ேவ க் வ ட்டன. இங் ேகதான்
ெபா மக்களின் பார ்ைவக்ெக ேர பட்டாக் கத்
என் தைலைய ெவட் ம் .
ன் மாத காலம் நான் காத் ந்தா ட்ட .

எத்தைகய மரண ேவதைன! கால் க ம் ைகக ம்
சங் யால் ைணக்கப்பட் த் னம் னம்
காத் ந்ேதன், என் தைலைய இழப்பதற் த்
தயாராக. ஒவ் ெவா நா ம் காைல ல் கண்
க் ம் ேபா ‘இ தான் நம் ைடய கைட
நாேளா?’என் எண்ணிக்ெகாண்ேடன்.
3
அந்த ன் மாத கால ம் எனக் த்தம்

கலங் காம ந்த ெபரிய ஆச ்சரியம் தான்.
"உனக் என்ன க் ேமா அெதல் லாம்

சாப் டலாம் என் ைற அ காரி
ெசால் க் றார ்." என் காவலர ்
ெதரி த்தார ். "வ த்த உ ைளக் ழங் , ஒ ன்,
ஜாம் எ ேவண் மானா ம் ன்னலாம் . எவ் வள
கெரட் ேவண் மானா ம் நீ ைகக்கலாம் ."
ைறச ் சைமயல் காரர ் சாப்பாட்ைடத் தாேன

ெகாண் வந் தந்தார ். ஆனால் ைறக் ள்
வரமாட்டார ். கம் கள் வ ேய தட் க்கைளத்
த வார ். ம ைவப் ட் ந் என்
வைளக் ஊற் வார ். நான் ம் னால்
ஷாம் ேபய் ன் ட அ ந்தலாம் . எல் லாம்
அரசாங் கச ் ெசல .
தனித் க் ம் ேபா என் மனத் ல் ஆ ரம்

ந்தைனகள் ழன்றன. நான் என்னெவல் லாம்
இழக்கப் ேபா ேறன் என் எண்ணிேனன்.
எளிைமயான அன்றாட ஷயங் கள் , நான்
ஒ நாள் காத த்த ஒ ெபண்., என் இளைம,
எ ர ்காலம் பற் ய என் நம் க்ைககள் -
ேவ க்ைக தான். வாழ் ேவ ப ேபாகப் ேபா றேத!
அ தாேன மாெப ம் இழப் ! என் உணர ் கள்
த் ட் நின்றன. ெதாைலக்க யாத
கவைலக க் ைட ல் ன்னச ் ன்ன
ஷயங் கைளப் பற் ச ் ந்தைன ெசய் என்ைன
உற் சாகப்ப த் க் ெகாண்ேடன். ஒ
ரம் மாண்டமான பாய் மரக் கப்ப ல்
பன்னிரண் வய ப் ைபயனாக ேவைல பார ்த்த
நாட்கைள நிைனத் க் ெகாண்ேடன். ன்னர ் ஒ
ப ற் யாளனாக ம் மா யாக ம்
னவனாக ம் இ ந்த காலத்ைத எண்ணிேனன்.
கப்பல் பைட ல் ேசர ்ந் , கட் ப்பாட்ைட
எ ர ்த்ததற் காகத் தண்டைன ெபற் றைத
நிைனத் க் ெகாள் ேறன்.
அன் , ைறக் கத கள் றந்தன. ரதம வார ்டன்

உள் ேள வந்தார ். " லானி, உனக் ஒ
வ த்தமான ெசய் . உன் மன்னிப் க் ேகாரிக்ைக
நிராகரிக்கப்பட் ட்ட ." என்றார ்.
என் உணர ் கள் கட்ட ழ் நத ் ன. வாய் ட்

அ ட்ேடன். ைறக்காவலர ் என்ைனத் ேதற் ,
"அழாேத லானி. இ ெவான் ம் கைட அல் ல.
இன் ம் சந்தர ்ப்பம் இ க் ற ." என்றார ்.
அதன் ற நான் கண்ைண இைமக்கேவ ல் ைல.
இர ரா ைறக் ள் க் ம் ெந க் ம்
உலாத் ேனன். ேகாைட வானத் ல் ெபாட் ப்
ெபாட்டாக ைளக் ம் நட்சத் ரங் கைளக்
கண்ேடன். லங் களின் ஓைச ம் இ தயத் ன்
படபடப் ம் என் கா ல் ேசர ்ந் ேகட்டன. ம்
ஒவ் ெவா காைல ம் ,‘ இன்
இ க்கா ’என் எனக் நாேன ெசால் க்
ெகாண்ேடன்.
ேம மாதம் ஆறாம் ேத . ரஞ் ஜனா ப மைர

ஒ பயங் கரவா ட் க்ெகான் ட்டான்.
எனக் மன்னிப் வழங் க ம த்த ஜனா ப
இறந் ட்டார ்! ய ஜனா ப யாக ெலப் ன்
பத ேயற் றார ். ன்னைக நிைறந்த கம் , ைச,
அழகாக ெவட்டப்பட்ட - ைரப்பட ந கர ்
மா ரி இ ந்தார ் ய ஜனா ப . ரமான
ந் தா டன் இ ந்த ந் ன ஜனா ப ையப்
ேபா ல் லாமல் இவ க் இரக்க உள் ளம்
இ க்கக் ம் ...
ஆம் . ஆகஸ் ன்றாம் ேத ரதம வார ்டன் என்

ைறக் ள் ைழந்தார ். "இந்தக் ைக ன்
லங் கைள நீ க் !" என் காவலரிடம்
உத்தர ட்டார ். உடேன அைவ நீ கக ் ப்பட்டன. என்
வாழ் நாளில் நான் ேகட்ட க இனிைமயான
வார ்த்ைதகைளச ் ெசான்னார ்.
"ஃ க்ஸ் லானி, உன் ைடய மன்னிப் ம
ஏற் கப்பட்ட என்பைத ெதரி த் க்
ெகாள் ேறன். உன் மரண தண்டைன க ங் காவல்
ஆ ள் தண்டைனயாகக்
ைறக்கப்பட் க் ற ."
நான் ம ழ் ச ் தாங் காமல் எம் க் த்ேதன்.

ைக ம் கா ம் லங் இல் லாததால்
தாராளமாகக் க்க ந்த . "நிஜமாகவா!
நிஜமாகவா! நம் பேவ ய ல் ைலேய! இனி
அவ் வள தான் என் நான் நிைனத் ந்ேதன்!"
என் ஆனந்தத் டன் ேனன்.
ரதம வார ்டைன இ கக் கட் க்ெகாண் ,

காவலைர ல் தட் க்ெகா த்ேதன்.
"இந்தக் கா தங் களில் ைகெய த் . ஜனா ப

ெலப் ன்தான் உனக் மன்னிப்
வழங் க் றார ்." என்றார ் ரதம வார ்டன்.
ைகெய த் ட்ேடன். ஒன்ெறன்ன, ஒன்பதா ரம்

ைகெய த் ேவண் மானா ம் ேபா ேவேன!
லானி, நம் ப றதா உன்னால் ! எப்ப ப்பட்ட

அற் தம் இ ! நம் க்ைகயைனத் ம் இழந்
நின்ற சமயத் ல் , உன் க த்ைதப் பட்டாக்
கத் ன் ர ்ைம ஸ்பரி த் க் ெகாண் ந்த
ேவைள ல் உனக் வாழ் ட் ட்ட .
அன் மாைல ஆ மணிக் அந்தச ்

ைற ந் என்ைன ெவளிேய அைழத் ச ்
ெசன்றார ்கள் . பல மாதங் களாகச ் சங் டன்
இ ந்ததால் என் கால் கள் மரத் ந்தன. ன்ன
அ களாக ைவத் நடந்ேதன். என் ைககைளக்
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக அைசத் க் ெகாண்ேடன்.
அன் ர ஒ சாதாரணச ் ைற ல் , இரண்

சாதாரணக் ைக க டன் ப த் த் ங் ேனன்.
ைற லகம் என்ப அ க் ம் நாற் ற ம்
ெகாண்ட . அ ேல ம் டப் வாழ் என்ற
வாச மலைர நான் கண் ெகாண்ேடன். இந்த
வாழ் ைவ எப்பா பட்ேட ம் காப்ேபன்.
ரான்ஸ் ெமாத்தத் ம் என்ைனப் ேபால

ம ழ் ச ் யான ைக அன் இ க்க ல் ைல.
மார ்ேசல் ல் உள் ள ெச ன்ட் யர ்

ைறச ்சாைலக் என்ைனக் ெகாண்
ெசன்றார ்கள் . அங் ந் மற் றக் ைக க டன்
என்ைன ம் ேசர ்த் ஃபான்ட்டர ் வால் ட்
என் டத் க் க்
ெகாண் ேபாவார ்கள் .அங் ந் வாந்தர
ட்ைசக் க் கப்பேலற் வார ்கள் .
ெச ன்ட் யர ் ைற ல் காவலாட்கள் அத்தைன

க ைமயாக இல் ைல. ைற கைள ேலசாக
னால் கண் ெகாள் ள மாட்டார ்கள் . ஒ நாள்
ெவய் ல் உலாத் க் ெகாண் ந்தேபா என்
ல் ஓர ் உற் சாகமான அ ந்த .
ஆத் ரத் டன் ம் ப் பார ்த்ேதன். "காஸ் !"
என் ேனன்.
" லானி!"
நாங் கள் ம ழ் ச ் டன் ஒ வைரெயா வர ்

கட் க் ெகாண்ேடாம் . அன்ட்டா ன் காஸ் என்ற
என் அ ைமத் ேதாழன் அவன். என் வய தான்.
க த்த . க த்த நிறம் . ர ்க்கமான கண்கள் .
அைசயாத மன உ . என்ைனப் ேபாலேவ உைட
உ த் ந்தான். ஏன் இங் ேக வந் ேசர ்ந்ேதாம்
என்பைத இ வ ம் ெசால் க் ெகாண்ேடாம் .
"ஓர ் ஆைளப் ப வாங் வதற் காகக் ெகான்ேறன்.

பத் வ டம் தண்டைன ைடத்த " என்றான்
அன்ட்டா ன்.
நான் என் கைதையச ் ெசான்ேனன். அவனால்
ஆத் ரத்ைத அடக்க ய ல் ைல. "நான்
தைலயான ம் அத்தைனேபைர ம் ேதாைல
உரிக்காமல் டமாட்ேடன். அந்த
மரியாைவ ம் தான்" என்றான்.
மரண தண்டைன ஆ ள் தண்டைனயாக

மாற் றப்பட்ட ல் ஏற் பட்ட ம ழ் ச ் தாக
மைறந்த .
ஃபான்ட்டர ் வால் ட் ைறக் எங் கைளக் ெகாண்

ெசல் ம் நாள் வந்த . இரண் ரண் ேபராகச ்
ேசர ்த் லங் ட் ர ல் லம் அைழத் ச ்
ெசன்றார ்கள் . வண் ந் இறங் ைக ல்
ெரன் இரண் ைககள் என் க த்ைத
அைணத்தன.‘ லானி! லானி’ என் ஒ ெபண்
ரல் !
ண் ம் மரியாதான்! ெபண் ைக களின்

ட்டத் ல் அவ ம் வந் ந்தாள் . ஒ காவலர ்
ேவகமாக வந் அவைள இ த் அகற் னார ்.
அவள் ைககளில் லங் இல் ைல. ைக கள்
உைட ல் இல் லாமல் சாதாரணமான உைட ல்
இ ந்தாள் . ெபண் ைக கைளத் வாந்தர
ட்ைசக் அ ப்ப மாட்டார ்கள் . ெரன்ஸ்
என் டத் ள் ள ெபண்கள் ைறச ்சாைலக்
அவள் ெகாண் ேபாகப்பட்டாள் . அ தான் நான்
அவைளக் கைட யாகப் பார ்த்த . ற என்
வாழ் கை
் க ல் ஒ ேபா ம் அவைளச ்
சந் க்க ல் ைல.
ஃபான்ட்டர ் வால் ட் ைறச ்சாைல ல் எ ெர ராக

இ ந்த இ ப ய அைறகளில் நாங் கள்
அைடக்கப் பட்ேடாம் . ெமாத்தம் எ
ைக கள் இ ந்ேதாம் . ைக க க்கான
உைடகைள அவசர அவசரமாக அணிந்
ெகாள் ளச ் ெசான்னார ்கள் . ைககால்
ஊன ள் ளவர ்க ம் த்த வா ன ல் லாத
ேபால் பாசாங் ெசய் றார ்கள் என்
காவலர ்களால் க தப்பட்டவர ்க ம் - லா ல்
த்தப்பட்டார ்கள் . ல க் அந்த உைடகைள
எப்ப அணிவ என் ெதரிய ல் ைல.
ஒ வ க் நான் உத ெசய் ய ற் பட்ேடன். ஒ
காவலாள் என்ைனத் த த் , "உன் ேவைலையப்
பார ். அவைனக் கவனித் க் ெகாள் ள அவ க் த்
ெதரி ம் !" என்றார ். ற அந்த ஆைளப்
பாண்ட் னால் கத் ல் அைறந்தார ். ெலன்
அவன் அல னான். கத்ைதக் ைகயால்
க்ெகாண்டான். பாண்ட் ந்த ஒ
ெபாத்தான் அவன் கண்ைணக் த் ட்டேத
காரணம் . யா க் ம் அவர ்க க்ேகற் ற உைட
ைடக்க ல் ைல. ட்ைட ம் நீ ள மாகக்
கண்டப உ த் க்ெகாண்டார ்கள் .
நா தர ்கள் வந் ேசர ்ந்தார ்கள் .என் அடர ்ந்த

க த்த ெவட்டப்பட் , ெகாத்தாக என்
கால ல் ந்த . மழமழெவன்
ெமாட்ைடய த்தார ்கள் . ன்னர ் ண்
ேபா ந்த அைறக க் ள் நாங் கள்
தள் ளப்பட்ேடாம் . தானியங் ைற னால்
இ ப ைறக்கத க ம் ஒேர சமயத் ல்
க்ெகாண்டன. வார ்ட க் உத யாளனான
ஒ ைக எல் லாப் ட் க்கைள ம்
பரிேசா த்தான். அப்ேபா நாங் கள்
அட்ெடன்ஷனில் நிற் க ேவண் ம் . ைக
ப்பேதா ேப வேதா டேவ டா .
கைளக் ெகாஞ் சம் னா ம் தனிக்
ெகாட்ட ல் அைடக்கப் ப ேவாம் .
‘ெலஃப்ட் - ைரட்! ெலஃப்ட் - ைரட்! ெலஃப்ட் ெலஃப்ட்

ெலஃப்ட.் ..’
எங் கள் கட்ைடக் காலணிகள் நைடபாைத ல்

ெடாக் ெடாக்ெகன் சப் த்தன. ஒ வார காலம்
வைர ல் னம் பகல் ேவைள ரா ம் நாங் கள்
வட்டமாக நடந் ெகாண்ேட ந்ேதாம் .
ப ைனந் நி டம் இைடேவைள உண் . நீ ர ்
க க்கச ் ெசல் ல ேவண் மானால் ைகையத் க்க
ேவண் ம் . அ ம ப்ப காவலர ் இஷ்டத்ைதப்
ெபா த்த .
ெதா ற் சாைல ல் ேவைல ெசய் ய என்ைன

அ ப் னார ்கள் . சட்ைடகளில் ெபாத்தான்கைளத்
ைதக்க ேவண் ம் . அப்ப த் ன ம் ப்ப
சட்ைடகள் . ஒ நாள் என் அ ல் இ ந்தவனிடம்
"சனியன்! இ என்ன ெபண் ள் ைளகள் ெசய் ற
ேவைல!" என் நான் ட் ய
ேமல காரிக க் எட் ட்ட . ஒ வாரம்
தனிைமச ் ைற ல் இ க்கேவண் ெமன்
தண்டைன அளித் ட்டார ்கள் .
க அ வ ப்பான, ராட்சதன் மா ரி இ ந்த ஒ

ைக என்ைனத் தனிச ் ைறக் த் தள் ளிக்
ெகாண் ெசன்றான். ஒ ழ ையக் ெகாைல
ெசய் அவள் உைடைமகைளக்
ெகாள் ைளய த்ததற் காகத் தண்டைன ெபற் றவன்
இவன். பயங் கரமாக ஓர ் அ ெகா த் என்ைனச ்
ைறக் ள் ேள தள் ளினான் அந்த ஆள் . ெரன்
ளி ம் இ ட் மா ந்த . நான் ேபாய் ந்த
இடத் ல் ஒ பாய் ட் ைவக்கப்பட் ந்தைத
உணர ்ந்ேதன். அ ல் தகரத் ல் மலச ் சட் .
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக என் கண்கள் இ ட் க் ப்
பழக்கப்பட்டன. அசல் கல் லைற மா ரி இ ந்த
இந்தச ் ைற.
இந்த இடேம இப்ப இ க் றேத! நான் ேபாக

ேவண் ய வாந்தரச ் ைற எப்ப இ க் ேமா!
ச ் க் ட டக் டாதாம் இங் ேக.

நிசப்தமா க்க ேவண் ம் . பாையப் ரித்ேதன்,
ப க்கலாெமன் . அந்தக் ைக வந் ,"ஏய் !
ப க்காேத! நின் ெகாண்ேட இ !" என்
கத் னான்.
"பன் " என் நான் ப் க் கத் ட்ேடன்.
"பன் என்றா ெசான்னாய் ! என்ன நடக் ற பார ்!"

என்றான்.
ஏ நாள் தனிைமச ் ைற ல் இ க்க

ேவண் யவன் ப்ப நாள் இ க் ம் ப
ேநரிட்ட . ஒ மாத காலம் அந்தக் டங் ைக ட்
நான் ெவளிேய நகரேவ இல் ைல. கத ந்த
இ க் வ ேய அவன் என்ைனப் பார ்த் க்
ெகாண்ேட இ ந்தான். நான் எச ்சரிக்ைகயாக
இ க்க ஆரம் த்ேதன்.
காஸ் ம் ல நாைளக்ெகல் லாம் இேத

தனிைமச ் ைறக் வந் ேசர ்ந்தான். மலச ்
சட் ையக் கா ெசய் வதற் காக அவன்
எ த் ச ்ெசன் ெகாண் ந்தேபா அவைனப்
பார ்த்ேதன். காவ ந்த ராட்சதக் ைக என்னிடம்
நடந் ெகாண்ட மா ரிேய அவனிட ம்
ரட் த்தனமாக நடந் ெகாள் ளப் பார ்த்தான்.
ஆனால் காஸ் அவன் அ வ ற் ல் இரண்
த் ேவகமாக ட்டான். ராட்சதனால்
எ ந் க்கக் ட ய ல் ைல.
"நான் அ த்தைதப் பற் யாரிடமாவ
ச் ட்டதாக ெதரிந்தேதா, உன் க த்ைத
த் ேவன். ஜாக் ரைத, என்ைன
அதற் காக அவர ்கள் ெகாைல ெசய் தா ம் சரி!"
என் எச ்சரிக்ைக ம் ெசய் தான் காஸ் .
காஸ் ெதாண் நாள் தனிைமச ் ைற ல்

இ ந்தான். ராட்சதன் அவனிடம் எந்த வம் ம்
ைவத் க் ெகாள் ள ல் ைல. கெரட்
ன்பண்டங் கள் டக் ெகாண் வந்
ெகா த்தான்.
இைல ர ் கால வாக் ல் என்ைனத் தனிைமச ்

ைற ந் த் , பைழயப ெபாத்தான்
ெதா ற் சாைலக் அ ப் ைவத்தார ்கள் . ஒ
ைளேபா ம் க ன் ைண டன்
ெபாத்தான்களில் வாரம் ேபாட ேவண் ய என்
ேவைல.
ேகா என்ற என் ஊர ்க்காரன் ஒ வைன

இப்ேபா சந் த்ேதன். நான், காஸ் , இவன்
வ மாகச ் ேசர ்ந் ஒ ேகாஷ் யாகச ்
ெசயல் ப வ என் ர ்மானித்ேதாம் . நான்
நட்பாய் இ ந்த ல் ேகா க் ெவ ஆச ்சரியம் .
ஏெனனில் என் உற க்காரன் ஒ வைனக் ெகாைல
ெசய் ட் த்தான் அவன் ைறக்
வந் ந்தான்.
"இங் ேக ஒேர ஊைரச ் ேசர ்ந்தவர ்கள் நாம் ன்
ேபர ்தான். ஆைகயால் ஒ வேராெடா வர ் சண்ைட
ேபாட் க் ெகாள் வ ல் அர ்த்த ல் ைல.
ஒ வ க்ெகா வர ் உத யாக இ ந்
தப் ப்பதற் ஏதாவ வ உண்டா என்
பார ்ப்ேபாம் " என்ேறன்.
ஆனால் நாங் கள் சந் த் க் ெகாள் வ எப்ப ?

இன் ம் ெகாஞ் ச நாளில் லா பா ஸ்
என் டத் க் ப் றப்பட் ேவாம் .
அ தான் ரான் ல் எங் க ைடய கைட ஊர ்.
அங் ந் அக்கைரச ் ைறக் க் ளம் ப
ேவண் ம் . அதற் ன் நாங் கள் ெதாடர ்
ெகாள் வெதன்றால் ஒேர வ ஆஸ்பத் ரிதான்.
காஸ் ையப் ெபாத்தான் ெதா ற் சாைல ல்

பார ்த்த ேபா ,"நாைள நீ உடம் சரி ல் லாதவன்
ேபால் பாசாங் பண் . நா ம் பண் ேறன்.
ேகா ட ம் ெசால் ைவ." என்ேறன்.
ம நாள் நான் 152’வ ெபாத்தா க் ஓட்ைட

ேபாட் க் ெகாண் ந்தேபா ஒ காவலாள்
வந் ,"உடம் சரி ல் லாதவன் எவேன ம்
இ க் ர ்களா?" என் ேகட்டான்.
நான் ைகைய உயர ்த் ேனன். ைறச ்சாைல ல்
கைட ப் ப ல் டாக்டர ் இ ந்தார ். அங் ேக
அைழத் ச ் ெசன்றார ்கள் என்ைன.
"என்ன உனக் ?" என்றார ் டாக்டர ்.
"கட் , ஏகப்பட்ட கட் கள் ."
"எங் ேக?"
"இங் ேக" என் என் ட்டத்ைதக் காட் ேனன். சதா

சர ்வகால ம் உட்கார ்ந் ந்ததா ம் ஒேர
உைடைய எப்ேபா ம் அணிந்ததா ம் ஏகப்பட்ட
ெகாப் ளங் கள் இ ந்தன.
ஆனால் டாக்டர ் ச ்ைச எ ம் தர ல் ைல.

"உனக் ஒன் ல் ைல. ஏமாற் ற யன்றதற் காக
உன்ைனத் தனிைமச ் ைறக் அ ப் ேறன்"
ம ப ம் பைழய இடத் க்ேக ம் ேனன்.

அங் ந்த ைக வார ்டன்,"வா, வா. இந்தத் தடைவ
உன்ைனச ் சரியானப கவனித் க் ெகாள் ேறன்"
என் உ னான். என் ைற உைடகைளக்
கைளயச ் ெசால் , ெகாஞ் ச ம் ேபாதாத
கந்தல் கைளக் கட் க் ெகாள் ளக் ெகா த்தான்.
நான் எத்தைன நாள் அங் ேக தங் கேவண் ம்
என்பைத ஒ கா தத் ல் எ ச ் ைறக் கத ல்
ஒட் னான். வாந்தரத் க் அ ப்பப்ப ம் வைர
இங் ேகதான் வாசம் என் கண் ெகாண்ேடன்.
நவம் பர ் மாதம் வந்த . க ைமயான ளிர ் காலம் .

ஒ நாள் காைல எங் கைள வழக்கமான
ேவைலக் அ ப்பாமல் , ற் றத் ல் நி த்
ைவத்தார ்கள் . அம் ைம த்தப் ேபா றார ்களாம் .
எனக் ச ் ல அ ரத் ல் காஸ் ைய ம்

ேகா ைய ம் கண்ேடன்.டர ்லா , கால ,
நான்ஸ் என்ற இன் ம் ன் பைழய
ேதாழர ்க ம் இ ந்தார ்கள் . டாக்டர ் ெலசர ்
என்பவைர ம் பார ்த்ேதன். ஒ காலத் ல்
ெராம் பப் கழ் ெபற் ற டாக்டராக இ ந்தவர ் இவர ்.
ம் பச ் ெசாத் வைத ம் தாேன அைடய
ேவண் ம் என்பதற் காகத் தாைய ம் இரண்
சேகாதரிகைள ம் ெகாைல ெசய் ட் ச ்
ைறக் வந் ந்தார ்.‘ க்கன்’என்
இவ க் ப் ெபயர ். ற் காலத் ல் கயானா
வாந்தரச ் ைறகளில் பல ேப க் உத ெசய்
இரக்கம் காட் , தன் பாவத் க் ப் ராயச ் த்தம்
ெசய் ெகாண்டார ் இவர ்.
க்ெகன் எனக் அம் ைம த்தப்பட்ட .
ச மம் ைவத்த மா ரி எரிந்த . ஆனால் அைத
நான் ெபா ட்ப த்த ல் ைல. அம் ைம
த் றார ்கள் என்றால் க் ரேம வாந்தரச ்
ைறக் க் கப்பேலற் றப் ேபா றார ்கள் என்
அர ்த்தம் . நாங் கள் இனித் தப் வதற் ஒேர
மார ்க்கம் அக்கைரச ் ைறதான். அதாவ அப்ப
நான் நிைனத் க் ெகாண்ேடன். அன் இர
எனக் க ம் காய் ச ்சல் வந்த . யர ்த் க்
ெகாட் ய . உடம் ந ங் ய . ஆனால் நான்
ட னக ல் ைல. ஏதாவ ெசால் லப்
ேபாய் என்ைனக் கப்பேலற் றாமல் நி த் டப்
ேபா றார ்கேள என் வாய் றவாமல்
ெபா த் க்ெகாண்ேடன்.
அக்ேடாபர ் 17ஆம் ேத ைற அ காரி எங் கைள

நா கடத் ம் அ ப்ைபத் தந்தார ். ெமாத்தம்
ெதாள் ளா ரம் ைக கள் றப்படத்
தயாரானார ்கள் . எங் க ைடய ெசாந்த
உைடைமகைளக் காவலர ்கள் ெகாண் வந்
தந்தார ்கள் . நான் என் ய ட்ேகைஸத் ம் பப்
ெபற் ேறன். பயணத் ன் ேபா நாங் கள் சாதாரண
உைட ேலேய இ க்கலாமாம் .
ெச ன்ட் மார ்ட் ைன அைடந் , ைற கத் ல்

நி த் ைவக்கப்பட்ேடாம் . ெலஃப்ட் ைரட்!
ைற கத் ன் றந்த ெவளி ல் னம் நா
மணி ேநரம் நாங் கள் நைட ேபாட்டப இ க்க
ேவண் ம் . எவ ம் எவ டன் ேபசக் டா .
காஸ் , ேகா , நான் வ ம் ேசர ்ந்ேத
இ ந்ேதாம் . ெகாஞ் ச ரத் ல் ெஹன்
ஷாரியைரப் பார ்த்ேதன். க த் ல் பட்டாம் ச ்
பச ்ைச த் க்ெகாண் ந்ததால் அவைனப்
பட்டாம் ச ் என்ேற எல் ேலா ம் அைழத்தார ்கள் .
ைக ல் பணம் ைவத் ந்தவர ்கள் கெரட்,
ைக ைல, சாக்ேலட் தலானவற் ைற வாங் க்
ெகாண்டார ்கள் . நாங் கள் எங் க ைடய
ெபா ளாளராக ேகா ைய நிய த் க்
ெகாண்ேடாம் .
பால் ஃேபார ்க்கா என்ற ைக என்னிடம்

ரக யமாக வந் ஓர ் உத ேகட்டான். இவன்
ரான்ஸ க் ம் ெபல் யத் க் ம் இைடேய
கடத்தல் ேவைலகளில் ஈ பட்டவன். இரண்
நா களின் எல் ைல ம் உள் ள ெபா வான
சாக்கைடப் பாைதைய உபேயா த் த் தன்
கடத்தல் கைளச ் ெசய் வந்தான். அந்தப்
பாைத ன் ேமலாக ஓ ம் ஒ ய ர ல் லம்
கடத்தல் கைள நடத் னான். இ ல் இவ க் ஒ
ப் ர ப் பணியாளன் ைண ெசய் வந்தான்.
ஆனால் இைத அ காரிகள் கண் த்ததால் ,
லாரிகளின் லேம தன் ெதா ைல நடத் னான்.
ஒ நாள் இவ ைடய வண் ையச ் ங் க
அ காரிகள் ரத்த ஆரம் த்தார ்கள் . ஓர ்
அ காரிையச ் ட் க் காயப்ப த் னான்.
ஆனால் தப்பவ ல் ைல என் ெதரிந்த ம் , தன்
லாரி ெபட்ேராைல ஊற் அைதக்
ெகா த் ப் பள் ளத் ல் தள் ளி ட் த் தா ம்
இன்ெனா றம் த்தான். ம நாள் பலத்த
காயங் க டன் சாைலேயாரத் ல் டந்த
இவைனப் ேபா சார ் த் ட்டார ்கள் .
அவ க் நா வய ல் ஒ ெபண் ழந்ைத
இ ந்த .
என்னிடம் அவன் ேகட்ட இ தான். " லானி, நீ

ைள ள் ளவன். எப்ப ச ் ெசய் வ என்
உனக் த் ெதரி ம் . என் ம் பத் னர ்
ைற கத் க் வந் ப்பார ்கள் . கப்ப ல்
ஏ ன் என் ழந்ைதைய ஒ ைற நான் கட் த்
த த்த ட ேவண் ம் . அதற் வ
ெசய் வாயா?"
நான் ேயா த்ேதன். "கப்ப ல் ஏ ம் சமயம்

நம் ைமச ் சற் க் காவலர ்க ம் ப்பாய் க ம்
ழ் ந் நிற் பார ்கேள? உன் ழந்ைதைய நீ
ெதாடக் ட யாேத?" என்ேறன். என்ன
ெசய் யலாம் என் ேயா த்ேதன்.
4
அந்தக் ைக ன் ஆைச என் ெநஞ் ைசத்

ெதாட்ட .
வாந்தர ட்ைசக்காகக் கப்பேல வதற் ள் தன்

ழந்ைதைய அைணத் த்த ட ேவண் மாம் .
அதற் என் உத ைய நா னான். அைத எப்ப ச ்
ெசய் வ ?"சரி, கப்பேல ம் ேதாழர ்க டன் இ ந்
ெகாண் ," என் ெசான்ேனன். காவலர ்கள்
எல் லா ம் யாபாரத் ல் ம் ரமாக
இ ந்தார ்கள் . ைக கள் தயாரித்த ெபா ள் கைள
நகரத் க் ெகாண் ெசன் ற் றார ்கள் .
நிரந்தரமாக நாட்ைட ட் ெசல் லப்ேபா ம்

ைக க க் ப் பணேமா, ைகப்படேமா,
ெசய் ேயா ெகாண் ெசல் வதாகக் க்
ைக களின் மைன கைள அ ப த்த
காவலர ்க ம் உண் . பாவம் , அந்தப் ெபண்கள் ,
தங் கள் கணவன்மார ்க க்காகத் தங் கள்
மானத்ைத ம் ற் றார ்கள் . அேத காவலர ்கள்
ற எங் களிடம் வந் தாங் கள் ெபற் ற
இன்பத்ைத உரக்கச ் ெசால் ஏளனமாகச ்
ரிப்பார ்கள் .
ேகா என்னிடம் வந் ,"நாைள நா தர ் வந்
உன் ப் ையத் த வார ். பணக் ப் . கண்ணா
ேபாட் க்ெகாண் , ெராபசர ் என்ற ெபய டன்
ஒ நா தர ் இ ப்பார ். ெமாட்ைடய த் க்
ெகாள் ள அவரிடம் ேபா." என்றான்.
அவன் ெசான்னப ேய ம நாள் இரண்

நா தர ்கள் வந் ந்தார ்கள் . கண்ணா ேபாட்ட
நா தரிடம் ெசன்ேறன். நாற் கா ல் உட்கார ்த்
ைவத் கத் ல் ேசாப் த் தட ய ம் ஒ ய
உேலாகக் ப் ைய ரக யமாக என் ைக ல்
ணித்தார ் அவர ். கச ் சவரம் ந்த ம் ேநேற
ெலட்ர ீ க் ச ் ெசன் அைத என் ஆசனத் ன்
வ ேய உள் ேள ெச க்ெகாண்ேடன்.
என் ப் ையப் பற் ச ் சந்ேதாஷமா ந்த .

ஒவ் ெவா ைக க் ம் அந்தக் ப் தான்
பணப்ைப. பல தமான உேலாகங் களில்
ெசய் யப்பட்டைவ அைவ. ல சமயம் தந்தத் ல்
டச ் ெசய் ப்ப உண் .அ ள் ள பணம்
ெசலவ ந்த ன் அந்தத் தந்தக் ப் ைய ம்
ற் ட ம் . கெரன் ேநாட் க்கைள
அந்தக் ப் க் ள் ட் ைவத் க்ெகாண் ,
ப் ைய உட க் ள் ெச க் ெகாள் ள
ேவண் ம் . வ க் ம் . எச ் ல் தட
வ வ ப்பாக் க் ெகாண் ெச னால்
ட க் ச ் சரியாக இ ந் ெகாள் ம் .
ேதைவப்ப ம் ெபா ஒ க் க் னால்
ேபா ம் , ெவளிேய வந் ம் .
றப்ப வதற் ந் ன னம் நா ம்
காஸ் ம் ேகா ம் தனிேய ேனாம் .
காஸ் , தன் வல ைகைய நீ ட் னான். (நான்
இட ைகப்பழக்க ள் ளவன்.) ேகா எங் கள்
ைககள் ேமல் தன் ைகைய ைவத்தான்.
"நம் ேகாஷ் க் நான் வாசமாக இ ப்ேபன்.

இ சத் யம் ."
"சத் யம் ."
"சத் யம் ."
நாங் கள் வ ம் ஒற் ைமயாக இ ப்ப என்

சத் யம் ெசய் ெகாண்ேடாம் . எங் க க் க்
ைடக் ம் பணம் , கெரட், ெதாடர ் கள் , ெபண்
( ைடத்தால் ) எ வானா ம் எங் க க் ப்
ெபா வாக ைவத் க் ெகாள் வெதன் உ
ெசய் ெகாண்ேடாம் . வாழ் ம் சா ம்
ஒன்றா ப்பெதன் சத் யம் பண்ணிக்
ெகாண்ேடாம் . உல ேலேய ைக ன்
சத் யம் தான் கஉ யான - கண்ணியமான
மற் ற மனிதர ்கள் ெசய் ெகாள் ம்
சத் யங் கைளக் காட் ம் .
"ைக கேள! உடேன றப்ப ங் கள் ! எட்
எட் ப்ேபராக நடக்க ேவண் ம் ! க் ரம் !."
கட்டைள றந்த .
1933, அக்ேடாபர ் மாதம் 14 ஆம் ேத காைல ேவைள.
கப்ப க் எங் கைளக் ெகாண் ெசல் வதற் காகப்

பட . தயாராய் க் காத் ந்த . ைற கத் ல்
நடந்ேதாம் . அ ல் பார ்ைவயாளர ்கள் ம் பலாகக்
ந்தார ்கள் . காஸ் தன் சேகாதரி
வந் க் றாளா என் பார ்த்தான். ேகா தன்
சேகாதரைனத் ேத னான். நான் யாைர ம்
ேதட ல் ைல. எனக்காக யா ம்
வந் க்கமாட்டார ்கள் என் எனக் த் ெதரி ம் .
ஃேபார ்க்கா ஓர ் இளம் ெபண்ைணச ்
ட் க்காட் னான். ப ப் நிற உைட
அணிந் ந்தாள் . அவ க் ன்ேன ஒ
நின்றாள் . தைலையச ் ன்னல் ேபாட் க்
ெகாண் ந்தாள் .
ஃேபார ்க்கா என்னிடம் த்தான் :"அேதா

இ க் றார ்கள் ! என் மைன ம் ழந்ைத ம் !"
அவர ்க க் ம் எங் க க் ம் ஐந் ெகஜ ரம்

இ ந்த . கா ல் ெரன் க் ஏற் பட்ட
ேபால நான் ன்ேன ந்ேதன். காஸ் ன்
ேமல் நான் சாய் ந்த ம் அவன் ம் க்ெகாண்
என்ைனப் த்தான். அந்தச ் ன்னஞ்
ழப்பம் ேபா மானதாக இ ந்த - காவலர ்களின்
கவனத்ைதத் ப்ப. யா ம் ஃேபார ்க்காைவக்
கவனிக்க ல் ைல. சட்ெடன் அவன் மைன
ழந்ைதையத் க் அவனிடம் தந்தாள் .
"அப்பா க் த்தம் ெகா ம் மா! ெவளி ர ்
ேபா றார ்!" என்றாள் .
ஃேபார ்க்கா அந்தச ் ையத் தன் ைககளில்

தாங் ெநஞ் ேசா இ க் அைணத் க்
ெகாண்டான். கண்கள் ளமாகத் ப் த்
தந்தான், மைன டம் . ப ைனந்ேத ப ைனந்
ெநா கள் தான் இ க் ம் - ஆனால்
ஃேபார ்க்கா ன் வாந்தர வாழ் கை ் க ரா ம்
இந்த ஒ நிைனப் - இந்த ஒ கம் - ேபா ம் .
கயானாைவ எப்ேபா அைடேவாம் என் நான்

த் க் ெகாண் ந்ேதன். அங் ேக ேபான
ற தான் தப் வதற் கான வ கைளத் ட்ட ட
ம் . அந்த யற் ல் நான் இறக்க
ேநரிட்டா ம் சரி என் ர ்மானித் ந்ேதன்.
மார ்ட் னியர ் என்ற எங் கள் கப்பல்

ைற கத்ைத ட் ப் றப்பட்ட . எ
ைக கள் . ஐம் ப காவலர ்கள் . கப்பைலச ்
ெச த் ம் னர ் அ ப ேபர ்.
ப ேன நாட்கள் பயணம் ெசய் த ன், அேதா
அ வானத் ல் ஒ க ப் க் ேகா ெதரி ற .
ெகாலம் பஸ் கத் ய மா ரி,"அேதா கைர!" என்
ேனன்.
ஆம் . கயானாைவ அைடந் ட்ேடாம் . அ தான்

எங் கள் வாந்தரச ் ைற.
"இறங் கத் தயாராய் இ ங் கள் " என்ற கட்டைள

றந்த . கப்ப ன் ேவகம் ைறந்த . மேரானி
ஆ கடைலச ் சந் க் ம் இடத் ல் ெவள் ைள
ெவேளெரன் ைர ெபாங் க் ெகாண் ந்த .
"ஆற் ன் ேவகம் இங் ேக கக் க ைமயான .
இ தான் கடப்பதற் கக் க னமான இடம் .
பாவம் , தப்ப யன்ற எத்தைன ைக கள் இந்த
இடத் ல் ம ந்தார ்கேளா!" என்ேறன்
ேகா டம் .
இரண் பக்க ம் மரங் கள் அடர ்த் யாக

வளர ்ந் ந்தன. ரத் ல் ைசகைள ம்
மனிதர ்கைள ம் காண ந்த .
இறங் எட் எட் ேபர ் ெகாண்ட அணிகளாக

ெஸ ன்ட் வாரண்ட் ற் க் ள் ேள நடந்ேதாம் .
ஒ ரம் மாண்டமான கத ெதரிந்த . அ தான்
எங் கள் ைற. இடப் றம் அ வலகங் க ம்
வலப் றம் ம த் வ மைனக ம் இ ந்தன.
எ ேர‘எட் ெவள் ைளக் கட் டங் கள் ’ெதரிந்தன.
ஒவ் ெவான் ம் இரண் மா க ம் ெவராந்தா ம்
ெகாண்டைவ. கட் டத் ன் ெவளிப் றம் மா ப்
ப கள் இ ந்தன.
ஒவ் ெவா கட் டத் ம் ஐம் ப ைக கள்

ைவக்கப்பட்டார ்கள் . என் அ ர ்ஷ்டம் ,
இரண்டாவ எண் ள் ள கட் டத் ல் நான்,
காஸ் , ேகா வ ம் ேசர ்ந்ேத
அைடக்கப்பட்ேடாம் . இ வ ம் என்ைன
அைணத்தாற் ேபால பக்கத் ேலேய நடந்தார ்கள் .
ஏெனனில் வரில் நான்தான் க
க் யமானவன். கப்ப ல் ேவைல
பார ்த்தவனானப யால் கடைலப் பற்
எனக் த்தான் ெதரி ம் . இங் ந் தப் க்க
ேவண் மானால் நான்தான் வ காட்ட ேவண் ம் .
எங் களிடம் ரஷ்க ம் ேசடமான ம ப்

ட் ம் தந்தார ்கள் . எங் கள் உைடைமகள்
அைனத் ம் எங் கள் எண்கைள எ ைவக்க
ேவண் ம் . என் எண் : 51977. ஐந்ேத ஐந் எண்கள்
ெகாண்டதாக என் வாழ் கை ் க ங் ட்ட .
மரண தண்டைன ந் தப் ஆ ள்

தண்டைன ெபற் ற ைக என்பதால் என்னிடம்
யா ம் க ைண காட்ட மாட்டார ்கள் என்
எனக் த் ெதரி ம் . என் ஏற் பா கைள நாேன தான்
ெசய் ெகாள் ளேவண் ம் என் ர ்மானித்ேதன்.
என் நண்பர ்களிடம் ,"என்ைனப் பற் என்ன ரண்
பாடான ெசய் ேகள் ப்பட்டா ம் கண்
ெகாள் ளாத மா ரி இ ங் கள் ." என் எச ்சரிக்ைக
ெசய் ேதன்.
5
ம நாள் காைல. "யார ் யா க் உடல்

நல ல் ைலேயா அவர ்கள் ன்ேன வா ங் கள் !"
என் காவலாளி அைழப் க் ெகா த்த ம் நான்
தள் ளா க்ெகாண் ன்ேன ெசன்ேறன்.
ஒ கட் ப் ைக ைலைய ெமன் ங் ,

மட்ட ம் வாந் ம் இ க் ற மா ரி ன்ேப
தயார ் ெசய் ெகாண் ந்ேதன். டாக்டரிடம்
ெசன்ற ம் என் நிைலைமையச ் ெசான்ேனன்.
"வாந் ம் தைல ற் ற மாக இ க் ற , டாக்டர ்.
கடல் ரயாணம் எனக் ஒத் க்
ெகாள் ள ல் ைலேயா என்னேவா." என்ேறன்.
அந்த டாக்டர ் ஓரள இரக்க ணம் பைடத்தவர ்.

" ன் நாள் ஆஸ்பத் ரி ல் இ க்கட் ம் " என்
உத்தர ட்டார ்.
ல நி டங் க க்ெகல் லாம் நான் ெமத்ெதன்

ப க்ைக ல் இ ந்ேதன். த்தமான ெவள் ைள
ரிப் க்கள் ! ட் ல் அைடக்கப்பட்ட பால்
எனக் ப் ரத் ேயகமாக வழங் கப்பட்ட .
இங் ேகதான் என் தல் ‘ யாபார’ ம்
ஆரம் பமா ற் .
பால் ெகாண் வந் தந்த ப்பந் ,"உன் ெபயரில்

ஒ ட் அ கப்ப யாக எ க் ெகாள் ேறன்.
அைத என்னிடம் ெகா த் . ற் த்
த ேறன். உனக் ப் பா , எனக் ப் பா "
என் தல் ற் பைன ல் ஐம் ப கா ைடத்த .

அைதக் ெகாண் சாக்ேலட்ேடா கெரட்ேடா
வாங் க்ெகாள் ள ம் .
உடல் நிைல சரி ல் ைல என்பதால் பக்கத் த்

களில் ேவைலக் அ ப் ம் தல் ல்
என்ைனச ் ேசர ்க்க ல் ைல. அ த்த றப்பட
இன் ம் ல நாட்களா ம் . ஆனால் அங் ேகேய
வசாய ேவைலகள் தந்தார ்கள் . இ ப
வாந்தரக் ைக கைள நா வார ்டன்களின்
காவ டன் வய க் அைழத் ச ் ெசன்றார ்கள் .
கட் டங் கைள ம் கடந் நாற் ப நி டம்
நடந்த ன் வய க் வந் ேசர ்ந்ேதாம் .
"இந்தக் க ம் த் ேதாட்டத் க் ப்
பக்கத் க் ம் நிலத்ைதக் ெகாத் ச்
சரிப்ப த் ங் கள் " என் கட்டைள ட்டார ்
காவலர ்.
தைர பாறாங் கல் ைல டக் க னமாக இ ந்த .

என் மண் ெவட் யால் ஓங் ெவட் ேனன்.அைர
அங் லம் ஆழத் க் க் ட மண்ெவட்
ைழய ல் ைல. என் பக்கத் ந்த ஒ வன்
இந்த ேவைலக் இன் ம் யவன். பத் நி டம்
ெவட் ப் பார ்த் ட் , பயனில் லாததால் ம் மா
நின்றான். காவலாள் வந் அவைன மண்
ெவட் யாேலேய ன் றத் ல் அ த் ,"ஊம் ,
ெகாத் டா!" என் அதட் னான். அவன்
பக்கத் ேலேய நின் ெகாண்டான். ப ெனா
மணி இ க் ம் . ேவைல ந்ததற் காக மணி
அ க் ம் சமயம் . காவலாள் அந்தக் ைக ைய
ஓங் உைதத்தான். ைக ைக ல் மண்
ெவட் டன் சட்ெடனத் ம் னான்.
காவலாளிக் ப் பயம் ஏற் பட் ட்ட .
ப்பாக் ைய எ த் ச ் ட்டான். அந்தக் ைக
தள் ளா ச ் ழன் ப் ற ந்தான். "ேகாைழ
ெகாைலகாரா!" என் இரண்ேட ெசாற் கள் தான்
அவன் வா னின் ெவளிப்பட்ட . இறந்
ட்டான்.
யா ம் ச் ட ல் ைல. காவலாள் தன்

ப்பாக் ையச ் சரியாக மாட் க்ெகாண்டான்
எங் கைள ம் பார ்த் ,"பாவம் , இந்த ஆள் . ஆனால்
நான் என்ன ெசய் ய? தற் காப் க்காகத்தான்
அவைனச ் ட்ேடன். நீ ங்கள் எல் லா ம் சாட் !"
ெகாைலகார அேயாக் யன் ேவண் ெமன்ேற

ெகான் ட் !
" லானி, இவைன வண் ல் ஏற் அ ப் . நான்

ேபாய் ரிப்ேபார ்ட் ெசய் ய ேவண் ம் " என்றான்.
எனக் உடம் ெபல் லாம் ந ங் க்

ெகாண் ந்த . ைறக் த் ம் ய டேன
ேமல காரி டம் நடந்தைதச ் ெசான்ேனன்.
"இைதப் பற் ெயல் லாம் கவைலப்படாேத. இந்த

மா ரி இன் ம் எத்தைனேயா நீ பார ்ப்பாய் . மனித
உ ர ் என்ப ைற நிர ்வாகத் க் ஒ
ெபா ட்டல் ல. வாைய க் ெகாண் ப்ப தான்
உனக் நல் ல " என்றார ் அவர ்.
என்ைனப் ேபாலேவ தண்டைன அைடந் வந்

அ காரியாக ஆனவர ் அவர ்.
தைலைம வார ்டனிடம் ," ேரத பரிேசாதைன

நடத்தலாமா?" என் ேகட்டார ்.
"எதற் காக? என்ன நடந்த என்ப தான்
ெதளிவாகத் ெதரிந் ட்டேத!" என்றவர ்,
காவலாளி டம் "என்னப்பா, நடந்தைதச ் ெசால் "
"அவ ைடய ைகையத்தான் ைவத்ேதன்.

அதற் ள் அவன் மண்ெவட் ைய ஓங் னான்.
ேதாட்டா அவன் இ தயத் ல் பாய் ந் ட்ட "
என்றான் காவலாள் .
ேரத பரிேசாதைன நைடெபற ல் ைல.
நா ம் என் ேதாழ ம் ஒ கட்ைட வண் ல்

சவத்ைதப் ேபாட் க்ெகாண் தச ் க்
டத் க் ச ் ெசன்ேறாம் , சவப்ெபட்
தயாரிப்பதற் காக.
ஆனால் தச ்சர ் இந்தக் ைக க்காக அ கப்ப

ேவைல ெசய் வதற் த் தயாரா ல் ைல. "என்ன !
இன்ெனா சவமா! ெதாற் யா பர ன
மா ரி இ க் ற . அேதா அந்த ைல ல்
சவப்ெபட் கள் டக் ன்றன. ஒன்ைற எ த் ப்
ேபாங் கள் . ஆணி, ேமல் எல் லாம்
எ த் க்ெகாள் ங் கள் " என் ெசால் ட்டார ்.
எல் லாம் எ த் க்ெகாண் ெசன்ேறாம் .
" க் ரம் ஆகட் ம் . இந்த ஆள் ஏற் ெகனேவ

நாற் றமாய் நா றான்" என்றான் காவலாளி.
தைலக் ேமேல ரம் மாண்டமான க கள் ...

ெதன் அெமரிக்கா க்ேக ரத் ேயகமான
ணந் ன்னிக் க கள் வட்ட ட் க்
ெகாண் ந்தன. மண் ெவட் க் ப் பக்கத் ல்
டக் ம் அந்தச ் சவத்ைதக் ெகாத் த்
ன்பதற் காகத் தாழப் பறந்
ெகாண் க் ன்றன.
சவத்ைதப் ெபட் ல் ேபாட் ,

ைதகாட் க் எ த் ச ் ெசன்ேறாம் , நா ம்
இன்ெனா ைக ம் . ஆ ரக் கணக்கான
ைக கள் ைதக்கப்பட்ட இடம் இ .
கல் லைறகளின் ேமல் இரண் ங் ல் ச ் கள்
ைவயாக நடப்பட் ள் ளன.
இ காட்ைடப் பார ்த் க்ெகாள் ம் ழவன் வந் ,

சவப்ெபட் ைய ேநாட்ட ட் ட் ,"தம் , நீ
ெவட் " என்றான்.
நான் பள் ளம் ேதாண் க் ெகாண் ந்தேபா
மற் ற இ வ ம் நா கா சம் பா க் ம்
ேவைல ல் ஈ பட்டார ்கள் . என் டன் வந்தவன்,
சவப்ெபட் ன் ையத் றந் , சவத் ன்
உைடகைளக் கைளந்தான். அைத எ த் க்
ழவனிடம் ெகா க்க, அவன் அைதத் தன்
ேகாட் க் ள் மைறத் க்ெகாண்டான். ற தன்
இ ப் ந்த ெபல் ட் ந் ஒ ரிய
கத் ைய ெவளிெய த்தான். சவத் ன்
னிந் அதன் அ வ ற் ல் ஒ த் க் த் க்
த்தான். ரத்தம் ட்ட . ழவன் இந்த
ேவைல ல் ேதர ்ச ் ெபற் றவைனப் ேபாலக்
கச ் தமாகக் ைகைய ட் , டைல ெவட் னான்.
அங் ந் - ரத்த ம் மல ம் ய பணக்
ப் ைய ெவளி ெல த்தான்.
"இதற் என்ன பா பட்டா ம் த ம் !" என்

ெசான்னப ப் க் ள் ளி ந் பணத்ைத
எ த்தான். ேவகமாக எண்ணி, ன் பங் காக் ,
எனக் ஒ பங் ம் என் ேதாழ க் ஒ பங் ம்
தந் ட் , தனக் ன்றாவ பங் ைக
ைவத் க்ெகாண்டான். பணத் டன் அந்தக்
ப் ைய ம் தன் ேகாட் ப் ைப ல்
ேபாட் க்ெகாண்டான்.
"யா க்காவ ப் ேவண் மானால் ெசால் .

என்னிடம் ஏராளமாக இ க் ற " என்றான்.
ஒ மனிதனின் உண இன்ெனா வ க்
ஷம் . என்ன ெசய் ய! ைதகாட்ைட ட்
ெவளிேய வந்த ம் எங் க க் ள் ளி ந்
ப் கைள எ த் ப் பணத்ைத அ ல்
பத் ரப்ப த் க் ெகாண்ட ன் பைழயப
ப் ையச ் ெச க்ெகாண்ேடாம் .
வ ம் வ ல் இ ம் ப் பட்டைறய ல் நின் ,
பணம் ெகா த் ஒ மடக் க் கத் வாங் க்
ெகாண்ேடன்.
நாங் கள் ைதகா ேபா ந்த

ெதரி மாைகயால் , ம் யேபா காவலாள்
என்ைனச ் ேசாதைன ட ல் ைல. என் ேதாழன்
சவப் ெபட் ல் ஆணி அ ப்பதற் காக எ த் ச ்
ெசன்ற த் யைலத் ம் த் தர ல் ைல.
தன் டன் ைவத் க்ெகாண்டான்.
இப்ப ப் பல ெபா ள் கைள ற் ப ம்

வாங் வ மா ந்த ேபா ம் நான் என்
அ ைவ வளர ்த் க்ெகாள் வ ல் ைனப்பாக
இ ந்ேதன். மற் றத் ேதாழர ்கள் ட்டா க்
ெகாண் ந்த ேநரத் ல் நான் ஒ ைக ையப்
த் அவனிடம் எ த ம் ப க்க ம் கற் க்
ெகாள் ள லாேனன். கல் என்ப எவ் வள
க் யம் என்பைத இன் நான் உணர ் ேறன்.
அதற் க் காரணமா ந்த அந்தக் ைக ைய
நன் டன் நிைனத் க் ெகாள் ேறன்.
பத்தாண் ைறத் தண்டைன ெபற் றவன் அவன்.
ஒ ைடக் ம் ேபாெதல் லாம் என்ன ேக
உட்கார ்ந் ெகாண் தன் வாழ் கை
் கையப் பற் ,
தன் தாபங் கைளப் பற் என்னிடம் ேப வான்.
என்ைனக் ேகள் கள் ேகட்பான். த் வான்.
எ த் க்கைள ரல் களால் தட த் தட க்
கற் க் ெகாண்ேடன். என்ன கா தம்
ைடத்தா ம் சரி... னசரித் தாள் , ெபா ள் களின்
ேமல் ஒட்டப்பட் ள் ள ட் க்கள் , ட்டங் கைளப்
பற் ய அ ப் கள் இப்ப எ ைடத்தா ம்
ப ப்ேபன். சட்ட ட்ட அழகான ேலட் ப்
பலைகெயான் ம் எனக்காக அவன் ெசய்
தந்தான். எல் லா ம் என்ைனப் பார ்த் ப் பரிகாசம்
பண்ணினார ்கள் . ஆனால் ,‘அவர ்கள் ேக ைய
லட் யம் பண்ணாேத! நீ ன்ேன க்
ெகாண் க் றாய் . அவர ்கள் ன்ேன ேபாய் க்
ெகாண் க் றார ்கள் ’என் எனக் நாேன
ெசால் க்ெகாண்ேடன்.
எட் வய க் ழந்ைத ேபால எ த் க் ட் க்

ட் ப் ப க்கலாேனன். தற் காப் க் க் கல் ம்
ஒ வ என் ரிந் ெகாண்ேடன். எ தப் ப க்க
மட் ம் ெதரிந் ந்தால் மார ்ேசல் ஸ் வழக் ல்
தண்டைன அைடந்ேத க்க மாட் ேடாம் என்
ேதான் ய . அவர ்கள் என்ன ெசால் றார ்கள்
என்பைதப் ரிந் ெகாள் ளாமல் நீ ட் ய
கா தங் களிெலல் லாம் மைடயன் மா ரி
ைகெய த் ட்ேடாேம என்
ெநாந் ெகாண்ேடன். என் அ யாைமைய
அவர ்கள் நன் பயன்ப த் க்ெகாண்
ட்டார ்கள் . ேவைல ெசய்
ெகாண் க் ம் ேபா ஆனா ஆவன்னாைவ
எனக் ள் ெசால் ப் பார ்த் க் ெகாள் ேவன். தைரப்
ல் எ த் க்கைள எ ேவன். ெத ல்
ஏேத ம் அ ப் த் ெதன்பட்டால் அைதப் ப க்க
யலாமல் அந்த இடத்ைதக் கடக்க மாட்ேடன். பல
வெராட் கள் எனக் மனப்பாடம் ஆ ட்டன.
6
எப்ப ெயல் லாம் பணம் ேசர ்க்க ேமா

அப்ப ெயல் லாம் ேசர ்த்ேதன். என் ேபார ்ைவைய
ஐந் ராங் க் வாடைகக் ட்ேடன்.
இங் ஷ், அெமரிக்க கெரட் கள் வாங்
ற் ேறன். இ ப கா க் ப் ைக ைல வாங் ,
கெரட்டாகச ் ட் த் தயாரித் இரண்
மடங் ைலக் ற் ேறன். இன்ெனா ைறக்
கட் டத் ந் ஒ ைக , ேதங் காய்
ட்டாய் கைளத் தயாரித் வந்தான்.
ைற ந் ஒ ழாய் வ யாகக் யாஸ்
, இந்த ட்டாய் கைள அவன் ெசய் தான்.
அைத ெமாத்தமாக வாங் ற் ேறன்.
ைக க க் இந்த ட்டாய் க ம்
த் ந்த .
ஒ நாள் ட்டா க் ெகாண் ந்த

ைக களிைடேய சண்ைட வந் ட்ட . உடேன
வார ்டன்கள் வந் ட்டார ்கள் .
ஒவ் ெவா வர ் அைறக் ள் ம் ந்
ேசாதைன ம் சாக் ல் எல் லாப்
ெபா ள் கைள ம் வாரி ைறத்தார ்கள் . என்
அைற ந்த கெரட் பாக்ெகட் கள் ,
ம ப் ட் , ட் க் கட் - எல் லாம் காற் ல்
பறந்தன. என் ப க்ைகைய உத ப் பார ்த் ஒ
ேபார ்ைவ ைறவைதக் கண் த்தார ்கள் .
"ேபார ்ைவ எங் ேக? யா க் க் ெகா த்தாய் ? ஓேகா,
நீ தான் இந்தக் ேகாஷ் க்ெகல் லாம் தைலவனா?"
என் என்ைன மடக் னார ்கள் .
ம நாள் காைல எனக் த் தண்டைன ைடத்த .

அந்தத் தண்டைன எனக் ஆச ்சரியம் தந்த .
"மல் காஷ் கா க் உன்ைன அ ப்பப்
ேபா ேறாம் " என்றார ்கள் . எனக் ம் இன் ம் ல
ைக க க் ம் அந்தத் தண்டைன. என்ைனக்
ப் ட வந்த காவலாள் , ரக யமாக என்னிடம் ஒ
ைக ைலப் ெபாட்டல ம் ல கா தங் க ம்
தந்தான். ெபாட்டலத் ன் ,"மல் காஷ்
கா க் ப் ேபான ம் ெபர ்னாண்ட்
என்பவ டன் ெதாடர ் ஏற் ப த் க் ெகாள் .
அவைன நம் பலாம் . ன்" என் எ ந்த .
மல் காஷ் காம் என்ப மேரானி ஆற் ன்

கைரகளில் உள் ள பல ைக காம் களில் ஒன் .
அடர ்த் யான காட் ப் ரேதசத் க் ள் நாங் கள்

ைழந்ேதாம் . அ ைமகளின் சந்த னரான பல
க ப்பர ்கள் மரத் ன் ைச கட் க்ெகாண்
வாழ் வைதக் கண்ேடன். எங் ம் னா ம்
ெதன்ைன மரங் கள் வளர ்ந் ந்தன. எங் ந்ேதா
ெபண்க ம் ழந்ைதக ம் ஓ வந்
வார ்டன்கைளச ் ழ் ந் ெகாண் ,"பழங் கள்
த ேறாம் . உப் த் த ர ்களா?" என்
ேகட்டார ்கள் . ரப்பர ் மரங் களின் பட்டாளம்
பட்டாளமாகத் தா ைவத்த ரங் கள்
உட்கார ்ந் ெகாண் எங் கைளப் பார ்த் ச ்
ரித்தன. ல மணிேநரம் நடந்த ன் காம்
வந்த . ன் களின் சரி ல் இ ந்த அந்த
காம் .
ற் க் ைசகளில் வா ம் காவலர ்கைளத் த ர

ேவ யா ம் அந்த கா ல் இல் ைல. ைசக்
எட் ப் ேபர ் தம் மார ் ன் ேபர ் அந்த
கா ல் இ ந்ேதாம் . ஒ மரப் பலைகதான்
ப க்ைக. கப்ப ல் உபேயா க்கப்ப ம் ஒ
ளக் இ ந்த .
நான் வந்த ெகாஞ் ச ேநரத் க்ெகல் லாம் ப்ப

வய ம க்கத்தக்க ஒ வன் வந் ,"இங் ேக
லானி என்ப யார ்?" என் சாரித்தான்.
"நான்தான்" என்ற ம் என் ைகையக்

க் ,"நான்தான் ெபர ்னாண்ட். நாெமல் லாம்
ஒேர ஊர ்க்காரர ்கள் " என் அ கம்
ெசய் ெகாண்டான். அவன் அங் ேக
காவலர ்க க் உத யாளாக இ ந் வந்தான்.
"இங் ேக வார ்டன்கள் அவ் வள க ைமயாக
நடந் ெகாள் ளமாட்டார ்கள் . ஆனால் அவர ்கள்
ெசால் ம் ேவைலைய நீ ஒ ங் காகச ் ெசய் ட
ேவண் ம் ." என்றான் ெபர ்னாண்ட்.
மரம் ெவட் வ எங் கள் ேவைல.
னம் காைல ல் , ஆகாரம் எ ம் சாப் டாமல் ,

நா ம் ன் ேப ம் ேசர ்ந் ஒ ேகாஷ் யாகப்
றப்பட ேவண் ம் . கனமான ேகாடா ைய
எ த் க்ெகாண் , மரவட்ைடக ம் பாம் க ம்
நிைறந்த தர ்களின் வ ேய ெசல் ல ேவண் ம் .
ெவய் ல் ட்ெடரிக் ம் .
" னம் ஒ ப் ட்ட அள மரம் ெவட்ட

ேவண் ம் . எங் ேக ேவண் மானா ம் ெவட்டலாம் .
ஆனால் ேவைலைய க்காமல் ம்
வரக் டா . ெவட் அ க் ய ற ஒ
காவலாள் வந் அளந் பார ்ப்பார ். அவர ்
சரியா ப்பதாகச ் ெசான்ன ம் நீ ேய
ர ல் வண் ல் ஏற் ற ேவண் ம் " என் வார ்டன்
கட்டைள ட்டார ்.
நான் ேகாடா ைய ஒ ேபா ம் ெதாட்ட

ைடயா . தல் தடைவ ெவட் ம் ேபா கா ல்
காயம் பட் க் ெகாண்ேடன். சற் உட்கார ்ந்தால்
காட் எ ம் கள் க த் , கால் ண்ணா ற் .
"கவைலப்படாேத. ேபாகப் ேபாக கற் க்ெகாண்

வாய் " என்றான் வார ்டன். இவன்
ெபர ்னாண் க் ச ் ேன தன். ெகாஞ் சம்
நல் லவனாக இ ந்தான். ஆனால் ைர ேலேய
அவன் மாற் றலா ப்ேபாய் ட்டான். தாக வந்த
வார ்டன் ெராம் பக் ரமானவன், ெவட்
அ க் க் ம் மரத்ைத அளந் பார ்த்தான்.
அங் லத் ல் பத் ெலா பங்
ைறந் ந்தா ம் ஒப் க்ெகாள் ள மாட்டான்.
அன் என் ைச ல் ப த் ந்த ேபா கா ல்

எ ேவா ர ீெரன் க த்த . ைகயால் ப ெரன்
கா ல் அ க் ன் அ ஓ ட்ட . நீ ளமான
கம் பளிப் ச ் என் ஊ த் க் ெகாண்ேடன்.
க த்த இடத் ல் க ப்டஸ் இைலகைள கசக் த்
ேதய் த்ேதன். ஆனால் பயன்பட ல் ைல.
இர என்னால் ெகாஞ் ச ம் ங் க ய ல் ைல.

வ நரம் கைளக் ைடந்ெத த்த . ெபா
ந் பார ்த்த ேபா கால் ெமாத்த ம்
ங் ந்த . க பட்ட இடத் ல் ெப ம்
ந் ந்த . என் ேதாழன் ைநஸ் என்ற
ஊரி ந் வந் ந்தவன். அவைன ைநஸ்
என்ேற ப் ட்ேடன். அவ ைடய கா ல்
அட்ைடப் ச ் க த் ந்த . நகத் க் ள்
ந்தைத ெவளி ல் எ ப்பதற் காக ங் ல்
ச ் ையக் ராகச ் க்ெகாண் ைடந்தான்.
கால் ெமாத்தத் க் ள் ம் ைடந் ம் அைத
ெவளிெய க்க ய ல் ைல.
" லானி! ைநஸ்! ர க் வா ங் கள் ! ஆட்கள்

ேதைவ!" என் ப் ட்டார ்கள் .
ய தண்டவாளத் ல் வ ம் ர ல் எங் கள்

கா க்க ேக நிற் ப வழக்கம் . அ ல் ெவட் ய
மரங் கைள ஏற் ற ேவண் ம் . ஒ கா ந்
இன்ெனா கா க் ேபாகப் பட கள் உண் .
ஆனால் மரங் கைள ஏற் ச ் ெசல் லக் காட் க் ள்
ர ல் வ ம் .
இரண் வார ்டன்கள் காவல் இ க்க, எங் கைள

சார ் ன் என்ற இன்ெனா கா க் ர ல்
ஏற் ச ்ெசன்றார ்கள் . அங் ேக பல ைக கள்
மரங் கைளப் பலைககளாக இைழத் அ க் க்
ெகாண் ந்தார ்கள் . அைவகைள வண் களில்
ஏற் ம் ேவைல எங் க க் த் தரப்பட்ட .
இர ன் ன் ெதரியாத மற் றக் ைக க டன்

நாங் க ம் தங் ேனாம் . நா ம் ைநஸ ம்
ேசர ்ந்ேத இ ந்ேதாம் . அவன் என்ைன ட
உயரத் ல் யவனாைகயால் எல் லா ம்
அவைன என்‘காத ’என்ேற எண்ணினார ்கள் .
அைதப் பற் நான் ளி ம் கவைலப்பட ல் ைல.
ஒ வாரம் ேவைல ெசய் த ன் ைநஸ க் க் க ம்

தேப ஏற் பட் ட்ட . ராத் ரி ஏெழட் ைற
ெவளிேய ேபாய் வந்தான். ஓர ் இர அவன்,"
பன் !" என் கத் வ கா ல் ந்த . உடேன
நான் ப க்ைக ந் எ ந்ேதா ச ் ெசன்
என்ன ஷயெமன் பார ்த்ேதன். இ ட் ல் எ ம்
ெதரிய ல் ைல.
"யாேரா என் ன்னால் வ றார ்கள் . என் பணக்

ப் ையத் டப் பார ்க் றார ்கள் . லானி, இனி
ேமல் எப்ேபா ம் நீ என் டேனேய இ ." என்றான்
ைநஸ்.
அதன்ப ேய அவ க் க் காவல் இ க்க

ஆரம் த்ேதன்.
ைநஸ ம் நா ம் தப் ேயா வ என்

ர ்மானித்ேதாம் . ச ் க த்ததால் கா ல்
ஏற் பட் ந்த காயம் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
ஆ க்ெகாண் ந்த . பன் ச ் சாணத்ைதப்
வந்ததால் ணம் ஏற் பட் ந்த .
"இேதா பார ், உனக் ச ் சம் மதமானால் ெசால் .
நாம் தப் ச ் ெசல் லலாம் . ெபர ்னாண்ட் நமக்
உத ெசய் வான், தண்டைனக் காலம் ந்
இங் ேக தங் க் ற ல ைக க டன்
அவ க் ச ் ேன தம் உண் " என்ேறன்.
"தப் வதற் ச ் சாத் யம் உண் என் றாயா?"

தப் ச ் ெசல் லக் ய மார ்க்கத்ைதத் தைர ல்

வைரந் காட் ேனன். இர ெவ ேநரம்
வா த் ஒ ட்டம் ேபாட்ேடாம் .
7
எப்ப ேய ம் ெஸ ண்ட் லாெரண்ட் கா க் ப்

ேபாய் ட்டால் அங் ந் தப் ச ் ெசல் லத்
ட்ட டலாம் . அதற் காக ஒ நாடகம் பைடத் ,
தல் காட் ைய அரங் ேகற் ேனாம் .
ஆஜர ் பட் யல் எ ப்பதற் காக வார ்டன் வந்தான்.

அந்தச ் சமயம் பார ்த் நான் ைந ன் பாய் ந்
ஒ த் ட்ேடன்.
"இேதா பார ், நீ என் ைடய ஆள் . ேவ எவ ட ம்

நீ ற் வதற் ட மாட்ேடன். ரி றதா?" என்
கத் ேனன்.
"வாைய டா!" என் அதட் னான் வார ்டன்.

"உங் கேளாட காதல் சண்ைடகைளக் ேகட்டாேல
எனக் வ ற் ைறக் மட் ற ."
"ஆந்த ஆட்கள் எப்ப ம் இப்ப த்தான்" என்றான்

ஒ காவலாள் .
மற் றக் ைக க க் எங் கள் சண்ைட ல்
அக்கைற இ க்க ல் ைல. அவர ்கள் பாட் க் த்
தாயக்கட்டம் ஆ க் ெகாண் ந்தார ்கள் .
இதன் ன் ஒவ் ெவா இர ம் நான் ைநைஸ

வம் க் ப்ேபன்; அல் ல அவன் என்ைன
வம் க் ப்பான். அ கப்ப யாகச ்
சண்ைடேபாட்டால் அவர ்க க் ச ் சந்ேதகம்
வந் ம் . ெராம் பக் கம் யாகப் பண்ணினால்
காவலர ்களின் கவனத்ைதக் கவராமேல
ேபாய் ேவாம் . ஆகேவ நாடகத்ைத எந்த அள
வைர ல் நடத்த ேவண் ேமா அந்த அள க்
நடத் ேனாம் . ஒ நாள் ைநஸ்,"இனி நாடகத் ன்
கைட க் கட்டத்ைத நடத்த ேவண் ய தான்."
சரி என்ேறன்.
சந்ேதக ம் ெபாறாைம ம் ெகாண்ட காதலர ்கள்

ேபால நா ம் அவ ம் ஒ வைரெயா வர ்
ட் க்ெகாண்ேடாம் . அ த் க்ெகாண்ேடாம் .
எல் லாம் மற் றவர ்க ைடய கண்ெண ரில் தான்.
அதன் ற எங் க க் ள் சமரசம் ஏற் பட் ட்ட
மாதரி ஒ வார காலத் க் க்
கம் ெமன் ந்ேதாம் .
காைல நா மணி இ க் ம் . வார ்டன் உள் ேள
வந் ,"ஊம் ! ஊம் ! எ ந் ங் கள் ! ேவைலக் க்
ளம் ப ம் !" என்றான்.
எல் லா ம் தயாரானார ்கள் . நான் மட் ம் ,"நான்

வரப் ேபாவ ல் ைல." என்ேறன்.
"என்ன ! வர மாட்டாயா!"
"நா ம் வரப் ேபாவ ல் ைல." என் அ த்தான்

ைநஸ்.
எங் க க் ப் ைபத் யம் த் ட்டதா என்ன

என் ற மா ரி வார ்டன் எங் கைள மா மா ப்
பார ்த்தான். அவனால் தன் கண்கைளேயா
ெச கைளேயா நம் ப ய ல் ைல. இரண்
ைக கள் ேவைலக் வர ம க் றார ்கள் ! இதற்
சாரைண, தண்டைன, தனிைமச ் ைற!
"இந்த ஆள் இங் ேக தங் க் ற வைர ல் நான்

ேவைல ெசய் யமாட்ேடன்!" என் நான் ேனன்.
"இந்த ஆள் என்னடா இந்த ஆள் ! என் ெபயைரச ்

ெசால் லக் ட உனக் க் ேதா?" என்றான்
ைநஸ்.
அவ் வள தான், ைந ன் வ ற் ல் ஒ
த் ட்ேடன். ண் ந்தான். ஆனால் என்
ெதாைட ல் ஓர ் உைத ட் த் தள் ளினான்.
ெவ த்த நாய் கள் ேபால நாங் கள்
அ த் க்ெகாள் ளத் ெதாடங் ேனாம் . தைர ல்
உ ண்டான் அவன். நான் அவன் ஏ
உட்கார ்ந்ேதன். ைக கள் எங் கைளச ் ற் க்
ஆரவாரம் ெசய் தார ்கள் . ைநஸ் என் அ வ ற் ல்
உைதத் , தன்ைன த் க்ெகாண் ,
என்ைனத் க் ெய ந்தான். ழ் ந்
நின்றவர ்க க் ஏகப்பட்ட . "அ ! உைத!
ேபா ! அப்ப த்தான்!"
வார ்டன் ெதாண்ைட யக் கத் னான். "ேடய் ,

ேடய் ! நி த்தப் ேபா ங் களா இல் ைலயா?"
ைநஸ் எங் ந்ேதா ஒ ேகாடாரிைய எ த்

வந் என்ைனக் பார ்த் எ ந்தான். நான்
டகாெரன் தைலையக் னிந் ெகாண்ேடன்.
ன் காவலர ்கள் ஓ வந்தார ்கள் . ப்பாக்

ைன னால் எங் கைளக் த் எங் கள்
அைறக க் ள் தள் ளினார ்கள் . அப்ேபா ம்
நாங் கள் ேவைல ெசய் ய யா என்
கத் ேனாம் .
எங் கள் ட்டம் ப த் ட்ட ! எங் கைள

சாரைணக்காக ெஸ ன்ட் லாரண்ட் க்
அ ப் வெதன் ர ்மானித்தார ்கள் .
"டச ் கயானா க் நாம் தப் ஓ ட ேவண் ம் .

லட்சம் வ ஷமானா ம் இந்த மா ரி இன்ெனா
சந்தர ்ப்பம் ைடக்கா " என் ைந டம்
ரக யமாகச ் ெசான்ேனன்.
அந்த இடம் வந்த ம் , எப்ப த் தண்ண ீரில் க்க

ேவண் ம் என் ேப ைவத் க் ெகாண்ேடாம் .
இரண் காவலர ்கள் எங் க க் க் காவலாக
வந் ந்தார ்கள் . ைற கத் ந்
கப்ப க் ச ் ெசல் ம் பாைத ல் நடந்ேதாம் . நான்
ைநஸ க் க் கண்ண த்ேதன். அவன் உடேன
தண்ண ீரில் த் தைவக் கட்ைடகைள
அ ழ் கக் ஆரம் த்தான். ஆபத் ச ் சமயத் ல்
த் க் ெகாள் வதற் காக ஏற் பட்ட தைவக்
கட்ைடகள் அைவ. அதற் ள் தல் காவலாள்
அபாயத்ைத உணர ்ந் ட்டான். "ஏய் ! அந்தக்
கட்ைடைய ! இல் ைலேயா ேவன்!" என்
னான்.
அ ந்த ஒ பட ன் ைநஸ்
தா ேய னான். அதன் இஞ் ன் அைறக் ப்
ன்னால் ஒளிய யன்றேபா தல் காவலா ம்
அங் ேக த் ட்டான். இ வ ம்
ஒ வைரெயா வர ் கட் ப் ரள் வைதக் கண்ேடன்.
ம நி டம் ெதாேபெலன் ஒ சத்தம் !
ஆம் . இ வ ம் தண்ண ீரில் ந் ட்டார ்கள் .

இப்ேபா இரண்டாவ வார ்டன் உஷாரா ,
ப்பாக் ைய உயர ்த் ைநைஸக்
ைவத்தான். சேரெலன்
அவன் ைகையத் த த் ," டாேத!" என்ேறன்.
ஆனால் அதற் ள் ஒ ேதாட்டா பறந் ட்ட

அவன் ப்பாக் ந் . ைநஸ க் க் காயம்
ஏற் பட் ரத்தம் ெப வைதக் கண்ேடன்.
வார ்டைனக் ெகட் யாகப் த் க்ெகாண்டான்.
வார ்டேனா, ஆற் ன் ேவகத்ைதச ் சமாளிக்க
யாமல் ெதாப்ெதாப்ெபன் ைகைய ம்
காைல ம் அ த் க்ெகாண் ந்தான்.
எங் கள் எல் லா ைடய ச ்சல் க ம் கலந்

கதம் பமா ன. "எனக் க் காயம் ! காப்பாற் !"
"என்ைனக் காப்பாற் !"" டாேத"-
"அவர ்கைள நான் காப்பாற் ேறன். டாேத!"
என் இரண்டாவ வார ்டனிடம் ெசால் ட்
நான் தண்ண ீரில் த்ேதன். ஆற் ன் ேவகத்ைத
எ ர ்த் நீ நத் யன் ெகாண் ந்த
வார ்டனிடம் ,"தண்ண ீர ் ஓட்டத் டேனேய ேசர ்ந்
நீ ந் ." என் கத் ேனன்.
" லானி! என்ைன ட் டாேத!" என்

ெகஞ் னான் ைநஸ், வார ்டைனத் ெதாற் க்
ெகாண்ட வண்ணம் . வார ்டன் அவைன உத த்
தள் ள யன்றான்.
இ வைர ேம த் க்ெகாள் ளப் பார ்த்ேதன்.

இேதா த் ட்ட மா ரி இ க் ம் - அதற் ள்
தண்ண ீர ் அவர ்கைளத் தள் ளி ம் . இப்ப ன்
ைற ந ப் ேபான ற நாலாவ தடைவ ல்
இ வரின் ேதாள் கைள ம் பற் ட்ேடன்.
"என் க த்ைதக் கட் க்ெகாள் . மற் றைத நான்

பார ்த் க் ெகாள் ேறன்." என்ேறன் வார ்டனிடம் .
அவ க் அப்ேபாேத பா உ ர ் ேபாய் ட்ட .
அவன் ையப் த் க்ெகாண் ைநஸ் என்ன
ஆனான் என் பார ்த்ேதன். ஐேயா! அவ க் ப்
பலமான காயம் . ஆகேவ க்
ெகாண் ந்தான். இவ் வள ம் கைரக்
அ ேலேய நிகழ் நத ் தாைகயால் எனக்
நம் க்ைக இ ந்த . ஆற் ன் ஓட்டம் ைநைஸக்
கைரக் க் ெகாண் வந் தள் ளி ம் என்
நம் ேனன். என் ன் வார ்டைனச ்
மந் ெகாண் கைரைய ேநாக் நீ ந் யேபா
ைநஸ் ைககைள ஆட் வ ெதரிந்த .
ஏேதா ஒ மரத் ன் அ ேவர ் ெதரிந்த . ஒ

கைட யற் டன் அைதப் த் க்
ெகாண்ேடன். வார ்டன் உடேன என்ைன
உத ட் க் கைர ல் கால் ைவக்க யன்றான்.
ட்டாள் !
"கட ேள! இ , இ ! கைர ல் கால ைவக்காேத!

அேதா, அங் ேக என் நண்பனின் க என்ன
ஆ ற் , பார ்!" என் சத்தம் ேபாட்ேடன்.
ஆம் . ஆற் ன் ஓட்டம் ைநைஸக் கைரப் பக்கம்

ெகாண் வந் ட்ட . கைரைய
அைடந் ட்ேடாம் என்ற நிம் ம டன்,
தண்ண ீரில் த் க் ெகாண் ந்த ஒ ெமல் ய
ேவைரப் த் க்ெகாண் அவன் எ ந் நிற் கப்
பார ்த்தான்.
அந்த இடம் மகா அபாயமான இடம் . ைத மணல்

ப .
ெவன் அவன் உள் ேள ைதபட
ஆரம் த்தான். பயங் கரமான மர ்மமான
ைகெயான் அவன் காைலப் த் க் ேழ
இ க் ற மா ரி மண் க் ள் ைதயத்
ெதாடங் னான்.
நான் பார ்த் க்ெகாண் க் ம் ேபாேத, என்

கண்ெண ேரேய ைநஸ் மண க் ள்
ைத ண்டான். கைட ல் ளி ம்
அைடயாளம் இல் லாமல் ேசற் மணல் அவைன
ங் ட்ட .
8
என் ேன தன் ைநஸ் ஆற் ன் ெச மண ல்

ைத ண் அ ேயா மைறந் ேபானைதக்
கண்ெண ேர கண்ட ம் வார ்டன் ைல ந ங் ப்
ேபானான். இந்த மா ரி எத்தைனேயா
ெகா ரங் கைளக் கண்டவன்தான் அவன். ஆனால்
இ அவன் ெநஞ் ல் அளவற் ற ைல ைதத்த
ட்ட . ெகாஞ் சம் தவ ந்தால் இேத க
நமக் ம் அல் லவா ேநர ்ந் க் ம் என்பைத
உணர ்ந் ெவலெவலத் ட்டான்.
ைநஸ் இ ந்த இடத் ல் வ டத்

ெதரிய ல் ைல. அவ ைடய ெதாப் மட் ேம
தண்ண ீ க் ேமேல தத் த் தத் தந் ஒ மரக்
ைள ல் க் க்ெகாண் நின் ட்ட .
அைதப் பார ்க்ைக ல் அவ ைடய கல் லைற ன்
ேமேல அவ க் நிைன ச ் ன்னம் அைமத்த
மா ரி இ ந்த .
எங் கள் ஆபத்ைத உணர ்ந் , மற் றக் காவலர ்கள்

பட களில் ேவகமாகத் ப் வ த் எங் கைள
ேநாக் ைரந் வந்தார ்கள் . தத்தளித் க்
ெகாண் ந்த எங் கைளப் பட க் ள் இ த் ப்
ேபாட் க் ெகாண்டார ்கள் .
என்னால் காப்பாற் றப்பட்ட வார ்டன் நன் ள் ளம்
பைடத்தவன். "இவன்... இந்த லானிதான் என்
உ ைரக் காப்பாற் னான்" என் எல் லாரிட ம்
என்ைன அ கப்ப த் னான்.
அவன் என்ைன நன் டன் பார ்த்தேபா அவன்

கண்க ம் என் கண்க ம் சந் த்தன. நான்
தப் ேயாடத் ட்ட ட் ந்த அவ க் நன்
ெதரிந் ட்ட . இனி அவைன ஏமாற் ற யா
என் கண் ெகாண்ேடன். "எனக் ப்
ர பகாரம் ஏதாவ ெசய் ய நீ ம் னால்
என்ைன என் பைழய இடத் க்ேக அ ப் "
என் அவைனக் ேகட் க் ெகாண்ேடன்.
ெவப்பமான காற் ல் என் உைடகள்

உலர ்ந் ட்டன. என்ைன ேநேர ஆஸ்பத் ரிக்
அைழத் ச ் ெசன்றான் வார ்டன்.
அங் ந்தவர ்களிடம் ,"இவைன க ம்
ஸ்ெபஷலாகக் கவனிக்க ேவண் ம் . ெராம் ப
நல் லவன்" என் ெசான்னான். பல வாரங் க க் ப்
ற் பா தான் அந்த வார ்டைனப் பற் எனக் த்
ெதரியவந்த . அவன் ரான்ஸ க் த் ம் ,
மைன ழந்ைதக டன் ம் பம்
நடத்த ந்தானாம் . அப்ப ப்பட்ட சமயத் ல்
அவன் உ ைரக் காப்பாற் ய ல் ஏன்
சந்ேதாஷப்படமாட்டான்?
ஆகக் , நான் பைழய இடத் க் த்
ம் ட்ேடன். தப் ேயா வதற் நான் ெசய் த
தல் யற் ேதாற் ட்ட . இைத இனிேமல்
பாடமாக ைவத் க்ெகாள் ள ேவண் ம் .
ஆஸ்பத் ரி ல் இ ந்தேபா எனக் ப் பல் வ

ஏற் பட்ட . கசாப் க் கைடக்காரனாக இ ந் பல்
ைவத் யனாக மா ய ஒ வன் என் பல் ைலப்
ங் னான். "இந்த ஆ க் ப் பால் இன்ெனா
ட் ெகா " என் கட்டைள ட்டான்.
இ ைறக் ைக களிைடேய ரபலமான

ஷயம் . ஒ பல் எ க்கப்பட்டால் பால் ஒ ட்
ைடக் ம் . இதற் காகேவ தங் கள் பற் கைளப்
ங் க் ெகாண்ட பல ைக கைள எனக் த்
ெதரி ம் . ல ேபர ் இன் ம் ட ஒ ேவைல
ெசய் வ ண் . ேரத பரிேசாதைனச ் ெசய் ய
ேவண் ய சவங் களிட ந் , அந்த ேவைலக் ப்
ெபா ப்பா ள் ள காவலாளிகள் , பல் ைலப் ங்
ைவத் க்ெகாண் ைக க க் ற் பார ்கள் .
அந்தப் பல் ைலக் ைக களின் வா ந்
எ த்ததாக ம த் வமைன ஊ யர ்கள் கணக் க்
காட் வார ்கள் . ைதகாட் ல் சவக்
ெவட் பவ ம் இேத ேபால் ணங் களின்
பற் கைளப் ங் ைவத் க்ெகாண்
ற் ப ண் . எல் லாம் ஒேர ஒ ட் ப் பா க்காக!
என் நண்பர ்கள் காஸ் ம் ேகா ம் என்ைன
ஆஸ்பத் ரி ல் வந் பார ்த்தார ்கள் . "நம காம்
ெமாத்த ம் இன் ம் இரண்ெடா நாட்களில்
மல் காஷ் என் டத் க் ப் ேபாகப் ேபா ற .
லானி, நாம் தப் ேயா வதற் அ சரியான
சந்தர ்ப்பம் " என்றார ்கள் .
தன் ஒன் ட்ட அண்ணெனா வன் மல் கா ல்

எங் ேகேயா இ ப்பதாக ம் , அவைனக் கண்
த்தால் உத கள் ெசய் வான் என் ம் ேகா
ெசான்னான். ஆனால் அவன் எங் ேக
இ க் றாெனன்ப ெதரிய ல் ைல.
அன் என்ைன ஆஸ்பத் ரி ந் ஸ்சார ்ஜ்

ெசய் ட்டார ்கள் . என்ைனப் பார ்த் க் ெகாண்ட
டாக்டர ் எனக் க ம் ேன தமா ட்டார ்.
ஆஸ்பத் ரி ந் ெவளிேய ய அன்
பாக் என்ற ஒ வன் என்ைனத் ேத க்ெகாண்
வந்தான்.
" லானி, உனக் ப் பல ரிக் கள் ெதரி ெமன்

ெசான்னார ்கள் . அ தான் வந்ேதன். நான்
ஆஸ்பத் ரி ல் ெகாஞ் சநாள் ப த் க்க
ேவண் ம் . நல் ல காய் ச ்சல் வ வதற்
ஏதாவெதா வ ெசால் ேலன்" என்றான்.
நான் என் ரக யப் ெபாக் ஷங் கைள ஆராய் ந்
ன் மாத் ைரகைள எ த் த் தந்ேதன். "இைத
ஒ ண்ணத் ல் ேபாட் நன்றாய் இ த் ,
ெராம் பச ் சன்னமான ெபா யாகச ் ெசய் ெகாள் .
ஒ கா தத் ல் ெகாஞ் சம் ைக ைலைய
ைவத் இந்தப் ெபா ைய ம் ேசர ்த் , ட்டாகத்
தயார ் ெசய் . ற ட் ெமாத்தத்ைத ம்
உ ஞ் ப் ைக" என்ேறன்.
"ெராம் ப நன் லானி. உனக் நான் என்ன ஸ்

தர ேவண் ம் ?" என் ேகட்டான் அவன்.
"இ ஒ பரிேசாதைன, இதன் லம் காய் ச ்சல்

வ றதா இல் ைலயா என் நான் அ ந்
ெகாள் ளேவண் ம் . அ ந் ெகாண்டால் எனக்ேக
ற் பா ஒ காலத் ல் உத யாக இ க் ம் . நீ
என் பரிேசாதைனக் த் ைண ெசய் வேத ேபா ம் .
பணம் ஒன் ம் தர ேவண்டாம் " என்
அ ப் ேனன்.
என் பரிேசாதைன ெவற் ெபற் ற . நட்ட ந

ராத் ரி பாக் என்ைன எ ப் ,"உடம் ரா
ெகா க் ற . தைல ற் ற . ெராம் ப நன்
லானி" என்றான்.
"பேல! நாைளக் ப் பார ். ெதர ்மா ட்டேர உைடந்
ம் அள க் க் காய் ச ்சல் ஏ ம் " என்
அவைனத் தட் க்ெகா த் அ ப் ேனன்.
எல் லா ம் மல் காஷ க் ப் ேபாய் ச ் ேசர ்ந்ேதாம் .
ேகா தன் ஒன் ட்ட அண்ணைனக்

கண் க்க ெமன் நம் க்ைகயாக
இ ந்தான். அவன் ைக யாக இ ந் ற
தைல ெபற் றவன். ஆனால் தாய் நாட் க் த்
ம் பாமல் ைற நிர ்வாகத் ன் ஊ யர ்களில்
ஒ வனாக ேவைல பார ்த் வந்தானாம் .
கா ல் எனக் க் காயம் இ ந்ததால் மற் றக்

ைக கைளப் ேபால என்ைன மரம் ெவட்ட
அ ப்ப ல் ைல. அவர ்கள் காட் க் ப்
ேபா ம் ேபா ைறக் டத் க் க் காவலாக
என்ைன ட் ச ் ெசன்றார ்கள் .
ேகா என்னிடம் வந் ,"என் அண்ணன்

வந்தா ம் வ வான். அவைனச ் ேனகம் த் க்
ெகாள் . ைறத் ைவக்காேத. அவன் ெபய ம்
ேகா தான்" என் ெசால் ட் ச ் ெசன்றான்.
நான் ைறக் டத்ைதக் ட் ப் ெப க் ட் ,
சைமயல் கார க் என்ன ேவைல என்பைதத்
ெதரி த் ட் , காைல எட் மணி மா க் க்
காவல் டத்ைத ட் ெவளிேய வந்
பார ்த்ேதன்.
ைற நிர ்வாகத் டம் ஏதாவ ேவைல ைடக் ம்

என் எ ர ்பார ்த் ப் பல மா ைக கள்
உட்கார ்ந் ந்தார ்கள் . இவர ்கைளப் பார ்க்கப்
பரிதாபமாக இ ந்த . ைக க க் என்ன
மா ரி ேவைலேயா, என்ன மா ரி ேயா
அேததான் இவர ்க க் . ைக க க் உண ம்
உைற ட ம் ைடக் ம் . இவர ்க க் க்
ைடயா .
நான் அவர ்கைள ெந ங் ," ேகா என்ப

யார ்?" என்ேறன்.
ஒல் யான ஓர ் ஆள் ,"ஏன், நான்தான். என்ன

ேவண் ம் ?" என்றான். பைழய பாண்ட் ம் ஒ
சல் சட்ைட ம் அணிந் ந்தான் அவன்.
கா ல் ெச ப் இல் ைல.
"உன் ஒன் ட்ட தம் இங் ேக வந் க் றான்.

உன்ைன சாரித்ததாகச ் ெசால் லச ் ெசான்னான்.
நீ ம் னால் இ வ ம் சந் ப்பதற் ஏற் பா
ெசய் ேறன்" என்ேறன்.
"இன் ராத் ரி அவைனச ் சந் க் ேறன். அேதா

ெத க் ேகா ல் ஒ ெபரிய மரம் இ க் றேத,
அங் ேக" என்றான்.
இர 9 மணிக் ஆஜர ் பட் யல் எ த்

த்தான ம் , ேகா தன் அண்ணைனச ்
சந் க்கத் ட் த்தனமாகப் றப்பட்டான்.
ளம் வதற் ன் தன் பணக் ப் ைய
என்னிடம் ெகா த் ைவத் க் ெகாள் ளச ்
ெசான்னான். அைத ம் வழக்கம் ேபால்
ஆசனத் ன் வ ேய வ ற் ல் ெச
ைவத் க்ெகாண்ேடன். ஏற் ெகனேவ என் ைடய
பணக் ப் ம் அங் ேக இ ந்த . இ
இரண்டாவ . "நீ ஒ நடமா ம் பாங் க் மா ரி
ஆ ட்டாய் !" என் காஸ் என்ைனப் பரிகாசம்
ெசய் தான்.
ேகா ம் வந்தான். அவன் அண்ணன்

நாங் கள் தப் ேயாட உத ெசய் வதற் த்
தயாரா க் றானாம் . ஆனால் தப் ேயா ம்
ம் ப ன் தைலவன் யார ் என் ேகட்டானாம் . என்
ெபயைரப் ேகா ெசான்ன ம் ,"அவ டன் நான்
ேபச ேவண் ம் , வரச ் ெசால் " என்றானாம் .
அ த்த நாள் மாைல நான் ேகா ன்
அண்ணைனப் பார ்த் ப் ேப ேனன்.
"அ த்த வாரம் உங் க க்காக ஒ பட ம்

ெகாஞ் சம் உண ம் நான் தயார ் ெசய்
ைவக் ேறன்." என் உ யளித்தான் அவன்.
"ஆனால் ..."
"ஆனால் என்ன?" என் ேகட்ேடன்.

9
நாங் கள் தப் ச ் ெசல் வதற் ப் பட ைடக்கப்

ேபா ற ! ேதைவப்படக் ய உண ைடக்கப்
ேபா ற . ஆனால் ேகா ன் அண்ணன்
அதற் ஏேதா நிபந்தைன க் றாேன?
"என்ன ேவண் ம் , ெசால் " என்ேறன்.
"எனக் த் ெதரிந்த ஒ நீ கே ் ரா இ க் றான்.

ன ம் ன் க்கச ் ெசல் றவன் அவன்.
அவனிடம் பட வாங் த் த ேறன். அவைன
நம் பலாம் . உண க் இன்ெனா ேன தன்
உத ெசய் வான். தைலயைடந்த ைக
அவன். பட க் ேவண் ய பாய் மர ம் வாங் த்
த ேறன். ஆனால் இதற் ெகல் லாம் பணம்
ேதைவ. ெமாத்தம் இரண்டா ரத் நா
ராங் க் ஆ ம் . அ ல் பா ைய ன்பணமாகத்
தந்தால் ேபா ம் . என் ேன தன் உண
வைககைள ஏற் பா ெசய் த ற ச ்சத்ைதத்
தரலாம் " என்றான் ேகா ன் அண்ணன்.
சரி என்ேறன். ல நாட்கள் க த் என்ைனச ்

சந் ப்பதாகச ் ெசால் ச ் ெசன்றான்.
ஒ நாள் இர ஒன்ப மணி இ க் ம் - ெமல் ய
ட் சத்தம் என்ைன அைழத்த . ேகா ன்
அண்ணன் ப் றான் என் ரிந் ெகாண்
காட் ப் ப க் ள் ெசன்ேறன். அந்தப்
ப க் ள் காவலாள் எவ ம் நடமா வ
ைடயா . அடர ்ந்த காட் க் ள் எந்தக் ைக ம்
ேபாகமாட்டான் என்ப காவலர ்களின் நம் க்ைக.
"நாைளக் ப் றப்படத் தயாரா ங் கள் . எல் லா

ஏற் பா ம் ெசய் ட்ேடன். மறக்காமல் பணம்
எ த் க்ெகாண் ங் ல் ேதாப் க் வந்
ங் கள் " என்றான் ேகா ன் அண்ணன்.
எங் கள் இதயம் படபடெவன்

த் க்ெகாண்ட . தந் ரம் ! நாங் கள் ெவ
நாட்களாக எ ர ்பார ்த் க் ெகாண் க் ம்
தைல! இ உண்ைமயா அல் ல கனவா?
அன் இர நாங் கள் யா ேம ங் க ல் ைல.

கவைல, பரபரப் , காத் க் ம் படபடப்
-எல் லாமாகச ் ேசர ்ந் எங் கைள த் க்க
ைவத்தன. அ ைமத்தைள ல் உழன்
ெகாண் க் ம் மற் றக் ைக கைளப் பார ்த்
மான கமாக ைடெபற் ேறாம் . இந்தச ்
சேகாதரர ்கைள நாங் கள் ம ப பார ்க்கப்
ேபாவ ல் ைலேய!
ெபா ந்த . காைல ேநரம் . மா லான
காரியங் கள் நைடெபற் றன. ஆஜர ் பட் யல் எ த்த
ன்னர ் காவலாட்கள் எங் கைளத் தனிேய
ட் ட் ப் ேபாய் ட்டார ்கள் . ைற காைமச ்
ற் ச ் ம் மா உலாவச ் ெசல் றவர ்கள் மா ரி
நா ம் என் நண்பர ்க ம் ெஸ ன்ட் லாரண்ட்
ெசல் ம் பாைத ல் றப்பட்ேடாம் . அ கம்
உபேயா த் ராத க் ச ் சாைலெயான் ல்
நடந்ேதாம் . இன் ம் ஊரில் எல் லா ம் த் க்
ெகாள் ள ல் ைல. காைலப் ெபா ன்
மங் கலான ெவளிச ்சத் டன் ல ளக் களின்
ெவளிச ்ச ம் கலந் ய . ரத் ல்
வார ்டனின் இ ப் ட ம் அ வலகக்
கட் டங் க ம் ெதரிந்தன. ங் ல்
ேதாப் ந்த கல் லைறைய அைடந்த ம் நான்
நின் ெமல் ல‘ஸ்...’என்ற சத்தம் ெகா த்ேதன்
பாம் ன் றைலப் ேபால.
இ ட் க் ள் ளி ந் ஓர ் உ வம் ெவளிப்பட்ட .
" ேகா ன் அண்ணனா?" என்ேறன். "ஆம் ,
எல் ேலா ம் வந் ட் ர ்களா?"
"வந் ட்ேடாம் . நான், காஸ் , உன் தம்

ேகா ."
"பணம் ெகாண் வந் க் றாயா?"

"ெகாண் வந் க் ேறன்."
"இப்ப க் ெகா ."
"இல் ைல, ேகா . உன்ைன நம் ப ல் ைல என்

தப்பாக நிைனக்க ேவண்டாம் . படைகப் பார ்த்த
ற பணம் த ேறன்" என்ேறன்.
"சரி, என் டன் வா."
ங் ல் ேதாப் க் ள் ளி ந் ஒ வர ் ன்
ஒ வராக நடந்ேதாம் . மேரானி ஆற் ன் கைர ல் ,
பட த் ைறக் ெவ ரம் தள் ளி, ஓர ்
இ க் க் ள் பட இ ந்த . க ம் இ ட்டாக
இ ந்ததால் இன் ம் அ ல் ெசன் பார ்த்ேதன்.
பாய் மர ம் இல் ைல; உண க ம் இல் ைல.
அெதல் லாம் எங் ேக என் ேகட்ேடன்.
" தைலயான ைக என் ஒ வைனப் பற் ச ்

ெசான்ேனேன, அவன் ேலஹாட் என் டத் ல்
நமக்காகக் காத் க் றான். எல் லாம் அவன்
ைவத் க் றான்" என்றான் ேகா ன்
அண்ணன்.
காஸ் படைக அைசயாமல்
த் க்ெகாண்டான். ஆற் றங் கைர ல் , த் க்
ெகாண் ந்த ஒ ேவரில் நங் ரம்
ேபாட் ந்தார ்கள் . அந்த இடத் ல் ேச அ கம்
இ க்க ல் ைல. த ல் நான் ஏ ம ேகா ல்
ேபாய் உட்கார ்ந் ெகாண்ேடன். ஒவ் ெவா வராக
எல் லா ம் உட்கார ்ந் ெகாண்டார ்கள் . நீ ரின்
ஓட்டத்ைத ஒட் னாற் ேபாலச ் ெசல் லலாேனாம் .
பட ேவகமாகச ் ெசல் ம் என
எண்ணி ந்ேதன். ஆனால் என்னேவா ஈயத் ல்
ெசய் த மா ரி ஏகப்பட்ட கனமாக இ ந்ததால்
பட ெமல் லேவ ெசன்ற .
ேகா ன் அண்ணனிடம் ,"இந்தப் பட

ெராம் பப் பழ ேபா க் றேத? ஆைமையக்
காட் ம் ெம வாகப் ேபா றேத?" என்ேறன்.
அவன் ப லளிக்க ல் ைல. அடர ்ந்த மரங் களின்

இ ட் , நாங் கள் தப் ேயா வ யார ்
கண்ணி ம் படாதப ெசய் த . என் நண்பர ்கள்
வாய் றவாமல் இ ந்தார ்கள் . உள் க் ள்
படபடப்பாக அவர ்கள் இ க் றார ்கள் என்
எனக் த் ெதரிந்த .
" ைற கா ல் நாம் இல் லாதைத இந்ேநரம்

கண் ெகாண் ப்பார ்கள் " என்ேறன்.
"இ க்கா . நாைளக் காைல ஆஜர ் பட் யல்
எ க் ம் ேபா தான் கவனிப்பார ்கள் . இந்த
ேநரத் ல் ல ைக கள் ேவட்ைடயாடச ் ெசல் வ
உண் என் அவர ்க க் த் ெதரி ேம?"
என்றான் ேகா .
ேலஹாட் என் டத்ைத இ யாக

அைடந்ேதாம் . மேரானி ஆ கடேலா
சங் க க் ம் இடத்த ேக இ ந்த அ .
மணற் பாங் கான கைர ல் ஆைமகள்
நிைறந் ந்தன. கைர ல் இறங் ச ் ற் ச ்
ழ் நிைலைய ஆராய் ந்ேதாம் . ேகா ன்
அண்ணன் ெசான்ன ேபால அவன் ேதாழன்
எவ ம் காணப்பட ல் ைல. உண வைகக ம்
ெதன்படக் காேணாம் . அதற் ேமேல எங் ேக ம்
ேபாக யா . பகல் வ ம் பயணம் ெசய் ,
இப்ேபா இ ட் ட்ட .
"எங் ேக உன் ஆள் ?" என் ேகா ன்

அண்ணனிடம் ேகட்ேடன்.
"ெதரிய ல் ைலேய? வ ம் ேபா ஏதாவ

தாமதமா ட்டேதா என்னேவா? உண
வைககைள இங் ேகதான் எங் ேகயாவ ஒளித்
ைவத் ப்பான். யா ம் க்ெகாண்
ேபாகாம க்க ேவண் ேம என் கவைலயாக
இ க் ற " என்றான் அவன்.
படைக ம ப ம் ேநாட்ட ட்ேடன். பட க் ள்

தண்ண ீர ் ந் ப்பைதக் கண் ஆச ்சரியமாய்
இ ந்த . ேம ம் ஆராய் ந்ேதன். கட ல்
ரயாணம் ெசய் வதற் ஏற் றதாகத்
ேதான்ற ல் ைல. பக்கவாட் ப் பலைககள்
ெகட் ப் ப த்தப்படாமல் இ ந்தன.
"இேதா பார ்" என் ேகா ன் அண்ணைன

அைழத் ச ் ெசான்ேனன். "நாங் கள் பத் ரமாகப்
பயணம் ெசய் ய ேவண் ெமன்ற அக்கைற
உனக் க் ைடயாதா? படகா இ ! சவப்ெபட்
மா ரி இ க் றேத!" என்ேறன்.
காஸ் ம் ேகா ம் என்ைன அச ்சத் டன்

பார ்த்தார ்கள் . இனிேமல் என்ன ெசய் வ என்
அவர ்கள் பயப்ப வைத உணர ்ந்ேதன்.
ெரன் ஒ சத்தம் !
ப் கள் வ க்கப்ப ம் சத்தம் ! மரக் ைளகள்

சலசலக் ம் சத்தம் !
ன் ன் ெதரியாத ல ஆட்கள் ஆற் றங் கைர ல்
வந் நின்றார ்கள் !
ேகா ைகப் டன்,"யார ் அவர ்கள் ? நமக் ச ்

சாப்பா எ த் வ வதற் இத்தைன ஆளா?"
"யாரப்பா நீ ங்கள் ? எங் க க் ச ் சாப்பா எ த்

வந் க் ர ்களா?" என் நான் ேனன்.
சாப்பா தான்! நா ேபர ் எங் கைளத்

ப்ெபன் ழ் ந் ெகாண்டார ்கள் .
ேகா ன் அண்ணன், இரண் அரா யர ்கள் ,
இன்ேனார ் ஆள் !
"என்ன இெதல் லாம் ! என்ன ?" என் நான்

கத் ேனன்.
ன்னாள் ைக யான அந்த நாலாவ

ஆள் ,"உங் கைளச ் ைறப் த் க் ேறாம் ,
ரண் ரண் பண்ணாேத!" என்றான்.
ேகா க் ஆத் ரம் ரிட் க் ெகாண் வந்த .
"ேடய் பன் ! என் அண்ணனாடா நீ ?" என் தன்
அண்ணன் பாய் ந்தான். ஆனால் ேகா ன்
அண்ணன் உஷாராகத் தப் ட்டான். ேகா
சேரெலன ஒ கத் ைய உ எ த் நீ ட் னான்.
"உன் ரத்தத் ன் ரத்தம் நான். என் டனா சண்ைட

ேபாடப் ேபா றாய் ?" என்றான் ேகா ன்
அண்ணன்.
அவ க் ப் பயம் வந் ட்ட ேபா க் ற

அல் ல ேகா தன் வசம் இழந் ட்டாேனா
என்னேமா அவன் ைக ந்த கத் அவன்
அண்ணனின் அ வ ற் ல் பாய் ந் ட்ட .
ெகாஞ் ச ேநரத் ல் ைககலப் , அ த . இரண்

அரா யர ்க ம் ேகாதா ல் த்தார ்கள் . ஆனால்
அந்த ன்னாள் ைக ஓட்டம் த் ட்டான்.
10
எங் கைளச ் ைறப் ப்ப ல் தான் அவர ்கள்

யாய் இ ந்தார ்கள் . இரண் அரா யர ்க ம்
தைலேவட்ைட ஆ பவர ்கள் . ைற நிர ்வாகம்
அவர ்கைளக் க் அமர ்த் ந்த .
அவர ்கைளக் காட் ம் ெகா ைமக் கண்கைளப்
பார ்க்க யா . ஒ காலத் ல் இவர ்கேள
வாந்தர ட்ைச ெபற் ற ைக களாக
இ ந்தவர ்கள் தான். தைலயான ம்
தங் கைளக் ெகா ைமப்ப த் யவர ்களிடேம
தங் கைள ற் க்ெகாண் ட்டார ்கள் .
இப்ேபா இவர ்களிடம் நாங் கள்

மாட் க்ெகாண்ேடாம் . ெபா ைவத் எங் கைளப்
த் ட்டார ்கள் . ெகாள் ைள லாபம் ைடக்கப்
ேபா ற . தலாவ , நாங் கள் ஏற் ெகனேவ
ெகா த் ந்த பணம் . இரண்டாவ , இப்ேபா
நாங் கள் வ ற் ல் ெச க் ெகாண் க் ம்
ப் களில் உள் ள பணம் . கைட யாக, ைற
நிர ்வாகம் அவர ்க க் த் தரப் ேபா ற பரி ப்
பணம் . இெதல் லாம் ேபாக, இப்ேபா எங் க க் க்
காட் ய இேத படைக, எங் கைளப் ேபாலத்
தப் ேயாட நிைனக் ம் இன்ேனார ் அப்பா க்
ண் ம் ற் பைன ெசய் வார ்கள் .
ேகா க் ப் பலமான காயம் , ஒ அரா யன்
அவன் தைல ல் ந்த யால் அ த்ததால்
மண ல் ந் டந்தான். மயக்கமா அல் ல
ெசத் ட்டானா ெதரிய ல் ைல. காஸ்
சரியான காட்ெட ைம, ஒ அரா யைனப்
த் , ஆம் ெலட் க் ட்ைடைய அ க் ற
மா ரி க் ப்ேபாட்டான். வ வான இரண்
ைகயா ம் அந்த அரா யனின் தைலையப்
த் ப் பட ன் ைன ல் ேதங் காய்
உைடக் ற மா ரி ேமா னான்.
அரா யர ்கள் எப்ேபா ேம கத் ையப் பயன்

ப த் வ ல் சமர ்த்தர ்கள் என்ப எனக் த்
ெதரி ம் . ஆகேவ எச சகாக ஏதாவ
ெசய் ட் இவர ்களிடம் காயம் பட் க்ெகாள் ள
நான் தயாரா ல் ைல. படைக ேநாக் ஓ ேனன்.
இரண்டாவ அரா யன் என்ைனத் ரத் க்
ெகாண் ஓ வந்தான். அவனிடம் எ ர ்த் நின்
சண்ைட ேபா வ ல் பயனில் ைல. என்ைன டப்
பலசா அவன். ஆகேவ படைகக் கட் ந்த
நங் ரத்ைத எ த் அவன் தைல ஓங் ஒ
ேபா ேபாட்ேடன். ெடாம் ெமன் ஒ சத்தம் .
ைள ெத த் ரத்தம் என் ரிட்ட . ஒ
னா டத் தாம க்க ல் ைல. அப்ப ம்
அவன் ஒ கத் யால் என் ைக ல் த் க்
காயப்ப த் ட்டான். நான் ெகாஞ் சம்
அசந் ந்தால் என் க த் ல் அந்த ெவட் ப்பட்
உ ர ் ேபா க் ம் .
எனக் மனம் ச த் ட்ட . இப்ப ஒ ெகாைல
ெசய் ட்ேடாேம (ெகாைல ெகாைலதான்
இல் ைலெயன் ெசால் வாேனன்?) என்றா? அல் ல ,
தப் ேயா ம் யற் ேதால் அைடந் ட்டேத
என்றா? எனக்ேக ெதரிய ல் ைல. ெபரிய த்த
களம் ேபால் இ ந்த அந்த இடம் . ேகா ன்
அண்ணன் மல் லாந் டந்தான். அவன் ைககள்
மார ் ன் க்காக இ ந்தன. கண்கள் வானத்ைத
ேநாக் ெவ த் க் ெகாண் ந்தன.
காஸ் யால் ழ் தத
் ப்பட்ட அரா ய ம் என்னால்
தாக்கப்பட்ட அரா ய ம் ெசத் க் டந்தார ்கள் .
நல் ல காலம் . நாங் கள் ன் ேபர ் உ ேரா

இ ந்ேதாம் .
காரன் ேபால தள் ளா க்ெகாண்

ஒ வ யாய் ேகா எ ந்தான். எனக்
ஏராளமாய் ரத்தம் ேசதமா க் ெகாண் ந்த .
காஸ் ஒ ணி எ த் வந் ரத்தத்ைத
நி த் க் கட் ப் ேபாட்டான். அ த்த ேவைலையக்
கவனிக்க ேவண் ந்த .
"இந்த ஆட்கைள என்ன ெசய் வ ?"
"ஆற் ல் க் ெய ."
"ேவண்டாம் ; தண்ண ீர ் அ த் வந் கைர ல்
ஒ க் ம் . ைத மண க் ள் ைதப்ப தான்
நல் ல ."
"படைக ற் ற ஆள் ? அவன் உ ேரா

இ ப்பாேன?"
"இ ந்தால் பார ்த் க் ெகாள் ளலாம் . நம் ைமத் ேதட

ஆரம் ப்பதற் ன்னால் நாம் ேபாய் ச ்
ேசர ்ந் ட ேவண் ம் " என்ேறன்.
ைதமண ன் ேசற் ல் ேவகமாய் க் கல் லைறகள்

ேதாண் ேனாம் . இறந்தவர ்களின் பாண்ட்கைள
உ னான் காஸ் . ற அவர ்கள் வ ற் ல்
ஏ அ க் னான் - பணக் ப் கள் ஏதாவ
இ ந்தால் ெவளிக்ெகாண் வ வதற் காக.
எ ம் இல் ைல. காஸ் ஆத் ரத் டன்,"சா க்

ராக் கள் ! எத்தைன ெகட் க்காரத்தனம்
பாேரன் - தங் கள் பணக் ப் கைள ட் ேலேய
ட் ட் வந் க் றார ்கள் !" என்றான்.
என்னால் அவ ைடய ஏமாற் றத்ைதப் ெபா க்க

ய ல் ைல. ன் கல் லைறக் காவலாள்
எனக் ச ் ெசால் த் தந் ந்த வ ையக்
ைகயாண் ,வ ற் ைறக் த் ப் பார ்த்ேதன்.
உண்ைமயாகேவ அவர ்கள் வ ற் ல் பணக் ப்

இ க்க ல் ைல. வ ைம காரணமாகத்தான்
எங் கைளப் த் க்ெகா ப்ப ல் அத்தைன
ஆர ்வம் காட் க் றார ்கள் என் ரிந்த .
ஆனால் அவர ்கைளப் பற் ப் பரிதாபப்பட் க்
ெகாண் க்க அவகாசம் இல் ைல.
இப்ேபா எங் கள் ைகக் காப்பாற் க்

ெகாண்டாக ேவண் ம் . ெபா வதற் ள்
எங் கள் கா க் ப் ேபாய் ச ்
ேசர ்ந் டேவண் ம் .
எப்ப ச ் ெசய் யப் ேபா ேறாம் ? என்ைனக் கவைல

த் க்ெகாண்ட .
" காைலக் ள் ம் ப் ேபாய் ச ் ேசரா ட்டால் ,

நாம் தப் ேயா ன அவர ்க க் த்
ெதரிந் ம் . க ம் தண்டைன
ெகா த் வார ்கள் " என்ேறன் ேதாழர ்களிடம் .
இறந் ேபான ஆட்கைளப் ைத மண க் ள்

அ த் ேனாம் . அந்த உடல் கைளச ் ேச தன் ள்
ெகட் யாக க்ெகாண்ட . ஒ ன்னஞ்
அைடயாளம் டத் ெதரிய ல் ைல. கைர ல்
ெகாஞ் சம் ரத்தக் கைற இ ந்த . அ ம் ட
எங் கள் கால த் தடம் பட் அ ந் ம் .
அப்ப ம் ச ்ச ந்தால் மைழ நா றல்
ேபாட்ட ம் கைரந் ம் .
இனி அவகாச ல் ைல! க யாரத் க் ம்

எங் க க் ம் ஓட்டப் ேபாட் ! மேரானி ஆற் ைறக்
கடந் மல் காைஷ அைடய ேவண் ம் . அங் ந்
சாைல வ ேய எங் கள் ைற கா க் ப் ேபாய்
டலாம் . ெபா ந் ட்டால் ன்
ப்பவர ்க ம் ேவட்ைடக்காரர ்க ம்
யாபாரிக ம் வார ்டன்க ம் ஆற் ம்
ஆற் றங் கைர ம் ட்டம் ட்டமாய்
வந் வார ்கள் . அதற் ன்ேன ேபாய் ட
ேவண் ெமன் பறந்ேதாம் .
ேபா ம் வ ல் , ஒ தர ் இ க் ல் படைக
ஒளித் ட் , ங் ல் ேதாப் வ ேய
மல் காைஷ ேநாக் ஓ ேனாம் . என் ஜங் கள்
வ டன் ண் ண்ெணன் ெத த்தன. எ ம்
எ ம் ந் ராமல் இ க்க ேவண் ேம என்
ேவண் க் ெகாண்ேடன். காஸ் ம் ேகா ம்
ஓட்டத் ல் தல் நம் பர ் சாம் யன்கள் ! காஸ்
ேவ க்ைகயாக,"ஓட்டெமன்றால் இ வல் லவா
ஓட்டம் ! ைற ந் தப் ச ் ெசல் ல ஓ யைதக்
காட் ம் ைறக் த் ம் ப ஓ ேறாேம,
இ தான் ரமாதம் . வார ்டன்கள் இப்ேபா
நம் ைமப் பார ்த்தால் நிச ்சயமாய் ஒ ெமடல்
ெகா ப்பார ்கள் !" என்றான்.
ரத் ல் எங் கள் ைற ெதரிந்த . ஆனால் அைத

அைடய இன் ம் ெவ ெதாைல ஓ யாக
ேவண் ம் . கைட க் ெகாஞ் ச ரத்ைத ம்
ஓ வதற் காக எங் கள் பலம் வைத ம்
ரட் க் ெகாண்ேடாம் . ஜன்னல் களில் ல
வார ்டன்களின் கங் கள் ெதன்பட்டன. இன் ம்
ல காவலர ்கள் ைற ன் ந ற் றத்ைத
ேநாக் நைடேபாட்டார ்கள் . எங் கள் அைறகள்
ைற ன் வாச க்க ேகேய இ ந்தன. அப்பாடா!
ேகட் இல் ைல. யா ம் ேசாதைன ேபாட ல் ைல.
எவ் தமான ெக ம் இல் ைல. எங் கள்
இடத்ைத அைடந் ட்ேடாம் . ெதாேபெலன்
எங் கள் ப க்ைககளில் ந் ேபார ்ைவைய
கத் க் ேமேல இ த் ப் ேபார ்த் க்
ெகாண்ேடாம் . நிம் ம யாக ச் ட்ட சமயம்
ைற மணி அ த்த .
"ஊம் ஊம் ! எ ந் ங் கள் !" என்

ட் ட் ந்த காவலர ் னார ்.
11
தைரையக் ட் ப் ெப க்கலாேனன். நாம் ஒ

மனிதைனக் ெகாைல ெசய் ட்ேடாம் , நாம் ஒ
ெகாைலகாரன் என்ற எண்ணம் அ க்க என்
மனத் ல் எ ந்த . ஆனால் அைதப்பற் நான்
வ த்தப்பட ல் ைல. சாதாரணமான ஒ
நிகழ் ச ் யாகேவ எ த் க்ெகாண்ேடன்.‘தற்
காப் க்காகத்தான் அந்தக் ெகாைலையச ் ெசய் ய
ேவண் ந்த . அப்ப மட் ம்
ெசய் ரா ட்டால் இந்ேநரம் அந்தப் ைதமண ல்
அவ க் ப் ப லாக நான்தான் அ ந் க்
ெகாண் ப்ேபன்!’என் ெசால் க்ெகாண்ேடன்.
இனி அ த்த ேவைலையப் பற் ேயா க்க
ேவண் ம் . எப்ப இங் ந் ெவளிேய
ெஸ ன்ட் லாரண்ைட அைடவ என்
ேயா க்கலாேனன். ஆம் . தப் ச ் ெசல் லத்தான்
ேவண் ம் . உண் ம் ேபா ம் க் ம் ேபா ம்
உறங் ம் ேபா ம் தப் ேயா வேத என்
எண்ணமாக இ ந்த . என் நண்பர ்கைள ம்
ேசர ்த் க் ெகாண் தான் ஓடப் ேபா ேறன்.
எவ் வள க் ரம் ேமா அவ் வள க் ரம்
அ த்த யற் ைய ஆரம் க்க ேவண் ம் என்
ர ்மானித்ேதன். ஒ யற் பரிதாபகரமாகத்
ேதால் யைடந் ட்ட என்பதற் காக நான்
மனம் தளரப் ேபாவ ல் ைல.
ல மாதங் கள் க த் ஒ நாள் , மானா என்ற
கப்பல் ேகயன் என் டத் க் ப் றப்பட்ட .
அங் அ ப்பப்ப ம் ஆட்களில் நா ம் ஒ வன்.
என்ைனத் த ர இ ப க் ம் ேமற் பட்டவர ்கள்
இ ந்தார ்கள் . ஆனால் அவர ்கைளச ் சங் யால்
கட் ந்த மா ரி என்ைனக் கட்ட ல் ைல.
இந்தக் ைக கள் பல் ேவ காம் க க் லர ்
தனிைமச ் ைறக் - அ ப்பப்பட இ ந்தார ்கள் .
ேபா ம் வ ல் இறக் வதற் காகப் பல தமான
சரக் கள் எங் கள் கப்ப ல் இ ந்தன. ஆ தம்
தாங் ய காவலர ்க ம் அ காரிக ம் கப்பல்
ஊ யர ்க ம் ட்டம் ட்டமாய் க்
காணப்பட்டனர ்.
அன்ெறா நாள் ேதாற் ப் ேபாய் த் ம் வந்த

அேத மேரானி ஆற் ைற ம ப ம் இன்
கடக் ேறன்! என் மனத் ல் யரம் ெபாங் ய .
இ தான் தந் ரத் க்கான பாைத -
தைலக் வ !
ெவ ரத் ல் உள் ள கட ன் மணத்ைத என் நா

ேமாப்பம் த்த . கயானா ல் எல் லா
இடத்ைத ம் ெவய் ல் ெகா த் ற மா ரி
கப்ப ன் ேமல் தளத்ைத ம் ரியன் ட் ப்
ெபா க் க் ெகாண் ந்தான். என்
உைடக க் ள் யர ்ைவ ெவள் ளமாய் க்
ெகாட் க் ெகாண் ந்த . நாங் கள் றப்பட்ட
ேபா மாைல நா மணி இ க் ம் . ம நாள் பகல்
வாக் ல் ேகயைன அைடய ந்ேதாம் .
என்ன ெசய் யலாம் , எப்ப ச ் ெசய் யலாம் என்
நான் ேயா த்தவா ந்ேதன்.
நான் நான் ேபராகக் கப்ப ந் இறங்

ேகயன் மண்ணில் கால ைவத் நைட
ேபாட்ேடாம் . என்ைன இந்த கா ற்
மாற் றப்ேபாவதாக அ த்தேபா "நீ அ ர ்ஷ்டக்
காரனப்பா!" என் ல ேபர ் ெசான்ன எனக்
ஞாபகம் வந்த . அவர ்கள் ஏன் அப்ப ச ்
ெசான்னார ்கள் என்ப இப்ேபா தான் ரிந்த .
சாந்தம் த ம் வ ம் ஊர ் அ . ெத க்க ம்
கைடக ம் த்தமாக இ ந்தன. ஒ மா இரண்
மா கள் , ெவள் ைள வர ்ணம் அல் ல வப்
வர ்ணம் அ க்கப்பட் ந்தன. வண்ண
வண்ணமான உைடயணிந்த கயானா ெபண்கள்
எங் ெகங் பார ்த்தா ம் நடமா க்
ெகாண் ந்தார ்கள் . ள , வாைழக்காய்
வ வல் , ேதங் காய் ட்டாய் , பழரசம்
தலானவற் ைறத் ெத க்களில்
ற் க்ெகாண் ந்தார ்கள் .
மார ் அைர மணி ேநரத் க் நாங் கள் ைக ேலா

கா ேலா லங் இல் லாமல் நடந்ேதாம் . ெதற்
ைச ல் ரத் ல் ன் கட் டங் கள்
ெதரிந்தன. வாந்தர ட்ைச ெபற் ற ைக கைள
அங் ேகதான் அைடக் றார ்கள் என் ெதரிந்த .
ேகயன் நகரத்ைத ம் எங் கைள ம் ரிப்ப ஒ
ய ேவ தான் என்பைதக் கண் எனக்
ஆச ்சரியமா ந்த . ேகயன் நகரத் ம் ற்
வட்டாரத் ம் மார ் பத்தா ரம் மக்கள் வ த்
வந்தார ்கள் .
அன் இர நன் ங் ேனன். காைல ல்

தைலைம வார ்டன் வந் என்ைன எ ப் ,
" லானி, உனக் மலத் ெதாட் கைளச ் த்தம்
ெசய் ம் ேவைல ெகா க்கப் பட் க் ற .
நாைள ந் எ ைம வண் ைய
ஓட் க்ெகாண் ெசல் லேவண் ம் " என்
அ த்தார ்.
மலத் ெதாட் அள் ம் ேவைல! என்ன

அ ைமயான உத் ேயாகம் ! எ ைம ட் ய
வண் ைய ஓட் ச ் ெசல் ல ேவண் மாம் . ன்ன
வய ல் ஓர ் ஆட்ைடத் வந் பால்
கறந் க் ேறன். ப மாட்ைடக் ட ஓட் ய
ைடயா . இப்ேபா எ ைமைய ஓட்ட ேவண் ம் .
பரவா ல் ைல, இ ம் ஒ வச இ க் ற .
மலம் அள் ளப் ேபாவெதன்றால் தனிேய ெகாஞ் ச
ேநரம் ைடக் ம் . அ ஒ வைக ல்
தந் ரம் தாேன!
ம நாள் காைல பாஸ்ைடட் என்ற ஆைளத்

ேத க்ெகாண் றப்பட்ேடன். அவன்தான் எனக்
ன்னால் மலம் அள் ம் ேவைலையப்
பார ்த்தவன். அவனிட ந் தான் நான் என்
ேவைலையச ்‘சார ்ஜ் ’ஏற் க ேவண் ம் .
கா ல் பலைர ம் சாரித்ேதன். இங் ேக ள் ள

காவலர ்கள் ஓரள நல் ல இயல் ள் ளவர ்களாக
இ ந்தார ்கள் .
"பாஸ்ைடட் என்ற மலம் அள் ம் ஆைள எங் காவ

பார ்த் ர ்களா?" என் நான் ேகட்டதற் , "யார ்
ணந் க் ையயா ேகட் றாய் ?
பார ்க்க ல் ைலேய?" என்றார ்கள் .
‘ ணந் க் !’ேவ க்ைகயான ெபயர ்தான்.
கைட ல் ஒ ைச ல் பாஸ்ைடைடக்
கண் த்ேதன். இ ட்டான ைல ல்
உட்கார ்ந் ந்தான். என்ைன அ கப்ப த் க்
ெகாண்ேடன். தன் ஊஞ் சல் ப க்ைக ன ேக,
உட்காரச ் ெசான்னான். ப க்ைகக் ேமேல,
ப த் ச ் ண்ட ஒ ைகப்படம் கவரில் ஒட்டப்
பட் ந்த .
நான் உட்கார ்ந்த ம் ," லானி, உன்ைனப் பற்

எனக் த் ெதரி ம் . டாக்ட ம் தைலைம வார ்ட ம்
ெசால் க் றார ்கள் . ஒ ெபண்ணினால் நீ
மாட் க் ெகாண்டாயாேம! என் சமாசார ம்
அப்ப த்தான். அேதா ேபாட்ேடா ல் இ க் றாள்
பார ்த்தாயா? அந்தப் ெபண் ெசய் த ஒ ன்னக்
காரியத்தால் நான் இந்தத் வாந்தரத் ல் - நாற் ப
வ டமாகச ் ர ந் ெகாண் க் ேறன். இங் ேக
ஒ வாழ் கை
் க ஆரம் க்கலாெமன் யற்
பண்ணிப் பார ்த்ேதன். ய ல் ைல. கைட ல்
இந்தத் வாந்தரத் ேலேய சாகப்ேபா ேறன்.
மலம் தான் என் வாழ் கை ் க என்றா ட்ட .
மலத் டேனேய என் வாழ் கை ் க யப் ேபா ற .
நான் க்காளி; என் டல் கள் அ ேயா
ெகட் ட்டன. என்ைன ஓய் க் அ ப்
ைவக்கப் ேபா றார ்களாம் . அதனால் தான் என்
ேவைலைய உனக் க் ெகா த் க் றார ்கள் "
என்றான் பாஸ்ைடட்.
"உன்ைனப் பற் ய கைதெயல் லாம் ெசால் ,

பாஸ்ைடட்" என்ேறன். " த ல் உன்ைன ஏன்
ணந் க் என் ப் றார ்கள்
என்பைதச ் ெசால் ."
"அ ஏெனன்றால் , இங் ேக இறந் ேபா ம்

ைக கைள ம் காவலர ்கைள ம் க் ச ்
ெசல் லத் தனி வண் ைடயா . மலத்
ெதாட் க ம் ப்ைபக் ைடக ம் ெகாண்ட
வண் ேலதான் அவர ்க ைடய
ணங் கைள ம் எ த் ப் ேபாக ேவண் ம் ."
அவன் தன் தைலயைணக் க் ேழ ந் ஒ
ட் ைய எ த்தான். டாஃ யா என்ற ம பானம் .
இ வ ம் க்கலாேனாம் .
பாஸ்ைடட் ெசான்னான். "இ ம் க் ண் ம்

சங் ம் மாட் க்ெகாண்ட அ பவம் உனக்
உண்டா? எனக் உண் . கா ல் சங் கட் ,
இ ம் க் ண் ைணத் ப்பார ்கள் .
எங் காவ ேபாக ேவண் ெமன்றால் கனமான
அந்த இ ம் க் ண்ைட ம் ைக ல் க்
எ த் க் ெகாள் ள ேவண் ம் . இல் லா ட்டால் நகர
யா . அத் டனில் ைல. அ ெயன்றால்
ெசம் ைமய . இேதா இங் ேக பார ்."
அவன் தன் சட்ைடையக் கழற் ைகக்

காட் னான். க் ம் ெந க் மாய் ஏராளமான
த ம் கள் ெதன்பட்டன. அந்தத் த ம் கைள
இைணத் ஒ ெபண்ணின் படம் , ஒ
ேபாப்பாண்டவர ் படம் , ஒ டன் படம்
ஆ யவற் ைறப் பச ்ைச த் க்ெகாண் ந்தான்.
"தார ் ய சாட்ைடயால் தான் அ ப்பார ்கள் .

சாட்ைட னி ல் ேதங் காய் அள க் ஈயக்
ண் கள் இ க் ம் . வண் ைய நான் ேவகமாகத்
தள் ளா ட்டால் அந்தச ் சாட்ைட னால்
அ ப்பார ்கள் . இன்ெனா த் ரவைதையப்
பற் ச ் ெசால் ேறன். ேகள் ..."
அவன் ெசால் லச ் ெசால் ல எனக் உடம்

ந ங் ய .
12
ேகட்கக் ேகட்க எனக் உடம் ெபல் லாம்

ந ங் ய . மலம் அள் ம் பாஸ்ைடட் -
ணந் க் என்ற ெபயைர ம் ெபற் றவன் - தான்
பட்ட நரக ேவதைனையப் பற் த் ெதாடர ்ந்
ெசான்னான்.
"ஒ ைற நான் எ ர ்த் ப் ேப ட்ேடன்

என்பதற் காக என் இரண் ைககைள ம் உயர ்த்
சங் யால் கட் த் ெதாங் க ட்டார ்கள் . இரண்
கால் கைள ம் கட் ட்டார ்கள் . நாள் கணக் ல்
அப்ப த் ெதாங் க் ெகாண் ந்ேதன். ஒ
ேன தன் ம் மா நிற் ற மா ரி என் அ ேக
வந் நின் ெகாண்டான். அவன் ன்
ெகாஞ் சம் ந ந ேவ சாய் ந் ெகாள் ேவன்..."
அவன் ேப க் ெகாண் ந்த ேபா ஒ காவலாள்

உள் ேள வந்தான். "ஏய் ! என்ன ேபச ் இங் ேக?" என்
கத் னான். உடேன பாஸ்ைடட்,"மலம் அள் ம்
ேவைலக் ப் தாக வந் ப்பவன் இந்த ஆள் .
எப்ப ேவைலகைளக் கவனிக்கேவண் ம் என்
ெசால் க் ெகா த் க் ெகாண் க் ேறன்"
"ஓேகா, என்னப்பா, நீ தான் லானி என் ற ஆளா?
தண்ண ீரிேல த் வார ்டைனக்
காப்பாற் னாயாேம?" என்றான் அந்தக் காவலாள் .
நான் வார ்டைனக் காப்பாற் ய ஷயம் ைற

காம் ரா ம் பர ந்த . ற் பா அ
எனக் ப் பல தங் களி ம் உத யாய் இ ந்த .
பாஸ்ைட டம் ைட ெபற் க்ெகாண்

றப்பட்ேடன். ம நாள் தல் எ ைம வண் ைய
ஓட் க் ெகாண் மலம் அள் ம் ேவைலைய
ேமற் ெகாண்ேடன். ேவைல ந்த ம் , ைற ல்
கால் நைடக க் ப் ெபா ப்பான ஆளிடம்
எ ைமைய ஒப்பைடத் ட ேவண் ம் .
காைல இரண் மணிக்ெகல் லாம் காவலாள்

வான்-" லானி! எ ந் . மலம் அள் ளப் ேபாக
ேவண் ம் !"
ஒ ப் ட்ட ப ல் டாகப் ேபாவ என்

ேவைல. ஒவ் ெவா ட் ம் ன் றம் ய
க ப்பைற கட்டப்பட் க் ம் . கப்
பட் க்காட் த்தனமாக, ஓட்ைட ேபாட்ட ஒ
பலைக ம் அதன் ேழ மலத் ெதாட் ம்
இ க் ம் . க ப்பைற ன் ன்கதைவத் றந்
ெகாண் உள் ேள ெசன் , ெதாட் ைய
எ த் வந் வண் ல் ெகாட் க்ெகாண்
ெதாட் ையத் ம் ப அதன் இடத் ல்
ைவத் ட் ச ்ெசல் லேவண் ம் .
இந்த ேவைல ல் ெப ைமப்பட எ ல் ைல

என் ெசால் லத் ேதைவ ல் ைல. ல சமயம் அந்த
அ ங் கம் என் ேமேல ெத த் என் உைடக ம்
அ ங் கமா ம் . ஆனால் கட க் ப் ேபாய்
ஆைச ரக் ளித் ச ் த்தம் ெசய் ெகாள் ேவன்.
நாங் கள் இ ந்த ேகயன் நகரத்ைத ன்

ப களாகப் ரித் , ன் ேபரிடம் மலம்
அள் ம் ேவைலைய ஒப்பைடத் ந்தார ்கள் .
வண் நிரம் ய ம் ஊ க் ெவளிேய ேபாய் ;
வண் ையக் கா ெசய் ேவன். அங் ேக ல
ரம் மாண்டமான பண்ைணகள் இ ந்தன. அங் ேக
றந்த உரமாக இ பயன்ப த்தப்ப ம் .
அப்ப ஒ நாள் அங் ேக ேபாய் ட் த் ம் க்

ெகாண் ந்த ேபா ஒ னாக்காரைனச ்
சந் த்ேதன். அவைன நான் ன்ேன ன்ேன
பார ்த்த ைடயா . இ ந்தா ம் அவன்
என்ைனத் த த் நி த் ," ணந் க் ன்
ேவைலைய இப்ேபா நீ யா பார ்க் றாய் ? ஏன்?
அவ க் என்ன ஆ ற் ? ெசத் ட்டானா?"
என் சாரித்தான்.
"சாக ல் ைல. ஆனால் சா ம் நிைல ல் தான்
இ க் றான்" என்ேறன்.
அந்தச ் னாக்காரன் என்ைன ெந ங்

ரக யமாக,"இரண் நாைளக் ஒ தடைவ
உனக் டாஃ யா ம ைடப்பதற் ஒ வ
ெசால் லட் மா?" என் ேகட்டான்.
"ஓ! எப்ப ?" என்ேறன்.
அவைனப் பற் ய வரம் ெதரிந்த . ஊர ் ரா

நிைறந் க் ம் ெவளிநாட் க்காரர ்களில்
அவ ம் ஒ வன். க காய் ப ரி ம் பண்ைண
ைவத் க் றான். ைள ம் காய் க கைள
நகரத் ல் உள் ள சந்ைத ல் ற் வான்.
ள் ளமான ஆள் . நல் ல கட்டம் ேபாட்ட சட்ைட ம்
ெச ப் ம் அணிந் ந்தான். தைல ந்த
ெதாப் எங் கள் ைற ல் தயாரிக்கப்பட்ட
என் கண் ெகாண்ேடன்.
"ஒன் ம் ெசய் ய ேவண்டாம் . னம் ேபா ற

வ ல் என் ட் ல் ெகாஞ் ச ேநரம் தங்
ஓய் ெவ த் க் ெகாள் ள ேவண் ம் .
அவ் வள தான். ராத் ரி இரண் மணிக்ேக
எ ந் வதால் கைளப்பாய் இ ப்பாேய?
அதற் காகத் தான் ஓய் . ரி றதா?" என்
கண்ைணச ் ட் னான். "மற் ற இரண்
ப ல் ேவைல ெசய் ம் உன் ேதாழர ்கள் ட
அப்ப த்தான் ெசய் றார ்கள் . அ ல் அவர ்க க்
வ த்தம் ைடயா . என்ன?"
எனக் ப் ரிந்த . அவனிட ந் ம் அவன்

ட் ந் ம் வந்த ர ்நாற் றேம எனக் ப்
ரியைவத் ட்ட .
மல வண் ைய ஓட் க்ெகாண் அவன் ட் ற் ச்

ெசன்ேறன். வண் ையப் ன்பக்கம்
நி த் ட் , சைமயலைறக் ப் ேபாேனன்.
ேமைஜ இரண் ட் டாஃ யா ம
தயாராய் க் காத் ந்த . ஒன்ைறத் றந்
எனக் க் ெகா த்தான். "பாவம் , ெராம் பக்
கைளப்பா க் றாய் , யப்பா" என்றான்.
நான் த் க் ெகாண் க்ைக ல் அவன்

ன்பக்கம் ேபானான். ல நி டங் கள் க த் த்
ம் வந் ,"ேவைல ந் ட்ட , லானி.
நீ ம் ேபா மான அள ஓய் எ த் க்
ெகாண்டா ட்ட என் நிைனக் ேறன்."
நான் ம ழ் ச ் டன் றப்பட்ேடன். என் எ ைம

மாட் க் ம் ெராம் ப சந்ேதாஷம் . அ இ க்க
ேவண் யப ல் பா ைறந் ட்டேத! ச ்சப்
பா ையக் ெகாண் ேபாய் வழக்கமான ைறப்
பண்ைண ல் கா ெசய் ேதன்.
‘அன்பளிப்பாகக்’ ைடத்த இரண் ம

ட் களில் ஒன் ச ்ச ந்த ைக ல் . அைதப்
பற் த்தான் கவைல ஏற் பட்ட . காவலாட்கள்
ேசாதைன ேபா வார ்கள் . அவர ்க க் த்
ெதரியாமல் ெகாண் ேபாக யா . ஒவ் ெவா
ைற ம் அவர ்க க் லஞ் சம்
ெகா ப்பெதன்றால் என் வ மானம் அதற் ேக
சரியா ேம? என்ன ெசய் யலாம் ?
சேரெலன ஒ ேயாசைன! ைக கள் பணக்

ட் ையச ் ெச க் ெகாள் ற மா ரி...
வ ெயங் ம் ஆமணக் ச ் ெச கள் இ ந்தன. ைக

நீ ட் ஒ ெச ந் ஆமணக் க்
ெகாட்ைடையப் ப த்ேதன். கசக் ய ம்
ெகாழெகாழெவன் ளக்ெகண்ெணய்
ைடத்த . அைத ம ப் ட் ன் நன்றாகப்
ேனன்.
என் எ ைம மாட்ைட அ ேனன். அதன் ெபயர ்

டம் ேரா.
"என் கண்ேண டம் ேரா, இேதா பார ், நீ என்
ஆ ர ் நண்பனில் ைலயா? இன் தல் நீ ம்
நா ம் ட்டாளிகளாக இ ப்ேபாம் . இந்த ஒ
ட் டாஃ யா ல் பத் ராங் க் ைடக் ம்
நமக் . இைதச ் ைறக் ள் ேள எ த் ப் ேபாக நீ
உத ெசய் ய ேவண் ம் . உள் ேள ேபான ம்
உனக் இரண் மடங் ைவக்ேகால் ைடக் ற
மா ரி நான் ஏற் பா ெசய் ேறன்."
டம் ேரா ப ெலான் ம் ெசால் ல ல் ைல.

ட் ன் க த் ல் ஒ ைலக் கட் ேனன்.
எ ைம மாட் ன் வாைலத் க் , ட் ையச ்
ெச ேனன். ட் மழமழ
ெவன்றா ந்ததால் , ற் க் ள் பாம்
ெசல் ற மா ரி ெவ வாகச ் ெசன் ட்ட .
டம் ேரா ெகாஞ் சம் ட ஆட்ேச க்க ல் ைல.
சற் ன ய .அ ட இன்ப னகல் தான்.
ைற வாசைல அைடந்தேபா என்ைனக்

காவலாட்கள் ேசாதைன ேபாட்டார ்கள் .
"என்னிடம் ஒன் ம் ைடயா ஐயா, ஒன் ேம

ைடயா - ஆனால் இந்த எ ைம மா ஏதாவ
ஒளித் ைவத் க் ேமா என்னேவா" என்ேறன்
ண்டலாக.
காவலாட்கள் எரிச ்ச டன் ரித் ட் என்ைன
உள் ேள அ ப் ட்டார ்கள் . மாட் க்
ெகாட் க் ப் ேபான ம் எ ைம ன் வாைலத்
க் , ைலப் த் இ த்ேதன். ட்
அப்ப ேய ெவளிேய வந் ட்ட . ெகாஞ் சம்
கதகதப்பாக இ ந்த தான் ஒேர த் யாசம் .
13
டாஃ யா ம க் ச ் ைறக் ள் நல் ல ராக்

உண் . ஆகேவ க் ரேம ற் ட்ேடன்.
ைடத்த பணத்ைதச ் ைறத் ைதயல் காரரிடம்
ெகா த் அழ ய இரண் ரப்பர ் ைக ைறகள்
ெசய் ெகாண்ேடன்.
தப் ச ் ெசல் ல நான் ெசய் த இரண் யற் கள்

ேதாற் ட்ட ேபா ம் அ த்த யற் ல்
யாக இ ந்ேதன். மல வண் ஓட் யாகேவ என்
காலத்ைத த் க்ெகாள் ள நான்
தயாரா ல் ைல.
காஸ் க் த் ெதரிந்த ஒ மாஸ்தா ெஸ ன்ட்

லாரண்ட் ல் எனக் ஒ ேவைல வாங் த் தந்
அ ப் ட்டார ். ம் மா ெசய் ய ல் ைல. லஞ் சம்
வாங் க் ெகாண் தான். டாஃ யா ம ைவ
ற் க் ைடத்த பணத்ைதச ் ேசர ்த்
ைவத் ந்ேதன். அ தான் ைக ெகா த்த .
தப் ேயாட ேவண் ம் என்பேத எப்ேபா ம் என்

ஜபமாக இ ந்த . இங் ேக அைதப் பற் ச ்
ந்தைன ெசய் ய ம் ட்ட ட ம் நிைறய ேநரம்
ைடத்த . என் ேவைல, னம் ஒவ் ெவா
ைக க் ம் காைல ல் காப் ெகாண் ேபாய் க்
ெகா க்க ேவண் ய . ற ஒன்ப மணிக்
அைனவ க் ம் ெராட் த் ண் கள் நிேயாகம்
ெசய் ய ேவண் ம் . வாரத் க் ஒ ைற ம
பான ம் உண் .
ஒ நாள் எல் லாக் ைக க ம் ைளயாட்

ேவ க்ைக களில் ஈ பட் ந்த சமயம் நா ம்
காஸ் ம் தப் ேயா வைதப் பற்
வா த் க் ெகாண் ந்ேதாம் . "இேதா பார ்
காஸ் , ெவளிேய ேபாக ம் வர ம்
உனக் த்தான் அ க வாய் ப் இ க் ற . ஆகேவ
நம் பகமான ன்னாள் ைக ெயா வைனச ்
ேநகம் த் , நமக்காக ஒ பட ஏற் பா
பண் . எங் காவ அைத ஒளித் ைவ. ேபான
தடைவ மா ரி ஓட்ைடப் படகாக இல் லாமல்
உ யாக நன்றாக இ க் றதா என்பைத நான்
பரிேசா த் ப் பார ்க் ேறன். றப்ப ற
வைர ம் நாம் ெபட் ப் பாம் பாக நடந்
ெகாள் ள ேவண் ம் . யார ் என்ன ெசான்னா ம்
எ ர ்ப் ேபச ் இல் லாமல் ெசய் ட ேவண் ம் .
நாம் ப ற ன்பத் க்ெகல் லாம் பலன் நாம்
தைலயான ம் ைடத் ம் " என்ேறன்.
ஒவ் ெவா நா ம் ேகா தச ் ப் பட்டைறக் ப்

ேபாய் க் ெகாண் ந்தான். அங் ேக ேமைஜகள் ,
கத கள் , ெபஞ் கள் , த யன ெசய் வதற் காக
மரப் பலைககள் த் ைவத் ப்பார ்கள் . இர
றப்ப ம் ேபா ேகா ஒ பலைகைய
எ த் க்ெகாள் வான். ஒ நாள் ெவளிேய ய
வ ேய இன்ெனா நாள் ெவளிேயறாமல்
ஒவ் ெவா தடைவ ம் ஒவ் ெவா வாசல் வ ேய
ளம் வான். காவ ல் இ க் ற ஆளிடம் ," ைற
கா ல் ஒ ள இ க் ற . அைத
அைடத்தாக ேவண் ம் . ெராம் ப அர ்ஜண்ட்." என்
ஒேர ெபாய் ையச ் ச க்காமல் ெசால் வான்.
காவலாள் சற் நல் லவனா க் ம் வைர ல்
ெதால் ைல ல் ைல. சந்ேதகப்ப ற மா ரி
ேதான் னால் "சரி, சரி, நாைளக் ப் பார ்த் க்
ெகாள் ேறன்" என் ப் பலைகையக் ேழ
ேபாட் ட் ந வான்.
இந்தப் பலைககைள ஒளித் ைவக்கக் காஸ்

ஓர ் இடம் த் ந்தான். ன் ெபண்கள்
ைறயாக இ ந்த கட் டத் க் ப் பக்கத் ல் ஒ
ெகாட்டைகதான் அ . னந்ேதா ம்
ைக க க் ெராட் கள் வழங் யான ம் நான்
அங் ேக ெசன் பலைககைள இைணக்கலாேனன்.
ஆனால் பலைககளின் அள நா க் நாள்
யதா க் ெகாண் வந்த . "ஏன் அப்ப " என்
காஸ் ையக் ேகட்ேடன்.
"என் கைதைய இனிேமல் எவ ம்

நம் பமாட்டாெனன் ேதான் ற . ஆைகயால்
ன்னப் பலைககைள என் சட்ைடக் ள் ேள
ப் பக்கம் ஒளித் ைவத் க்ெகாண்
ெபல் டட
் ால் இ க் க்கட் எ த் வ ேறன்.
இந்தச ் ன்னப் பலைககைள ைவத்ேத
எப்ப யாவ சமாளி." என்றான் காஸ் .
நா ம் சமாளித்ேதன். ய பலைககைள ஆணி

அ த் இைணத்ேதன். ெகாஞ் சம் டச ் சத்தம்
இல் லாமல் ேவைல ெசய் ய ேவண் ந்த .
அந்தக் ெகாட்டைக ல் ய சத்தம் ேபாட்டா ம்
பயங் கரமாய் எ ெரா த்த .
‘ேவகம் - றைம! இ ேவ என் மந் ரம் ’என்

எனக் ள் ெசால் க்ெகாண்ேடன்.
அக்ேடாபர ் மாத ந ல் ஒ நாள் காஸ்

உற் சாகமாய் த் ெதரி த்தான்:"நண்பர ்கேள,
உங் க க் ஒ சந்ேதாஷச ் ெசய் ! நமக்காகப்
பட தயாரித் த் தர ஒ ன்னாள் ைக
சம் ம த் க் றான். இரண்டா ரம் ராங் க்
ெகா த்தால் நமக்காக எல் லா வச ம் பண்ணித்
த ேறன் என் றான்."
காஸ் ப் ட்ட ஆளின் அசல் ெபயர ்

ெவட்ேராட் என்ப . ஆனால் அவைனப்
ைபத் யம் என் தான் எல் லா ம் ப் ட்டார ்கள் .
அவ ம் அவ ைடய நண்ப மாக ஒ கார ்
ெமக்கானிக்ைகக் ெகாைல ெசய் ட்டார ்கள் .
பட் வழக் நைடெபற் றேபா அவ க் ச ்
த்த வா னம் இல் ைலெயன் அவ ைடய
வழக்க ஞர ் வாதா னார ். அவ ம் ைபத் யம்
மா ரி ந த்தான். அதனால் தான் அந்தப் ெபயர ்.
பத் வ ட தண்டைன ெகா த் த்
வாந்தரத் க் அ ப் ட்டார ்கள் . தண்டைனக்
காலம் வைடந் ட்ட ன்ன ம் அவன்
இங் ேகதான் வ க்கேவண் ம் .
எங் க க்காகப் ரமாதமான பட தயாரித் த்

த வதாகச ் ெசான்னான் ைபத் யம் . ஆனால் ஒ
நிபந்தைன த்தான். எங் கேளா அவைன ம்
அைழத் ச ் ெசல் ல ேவண் மாம் .
"அதனாெலன்ன, அவைன ம் ேசர ்த் க்

ெகாள் ேவாம் ." என் ேதாழர ்களிடம் ேனன்.
"பாய் மரப் பட ல் நா ேபர ் ெசல் வ
லபம் தான். டேவ அவன் இ ப்பதால் நமக்
ஆபத் இ க்கா ; வச க ம் ெசான்னப
ைடக் ம் ."
எல் லா ம் ைபத் யத் ன் நிபந்தைனக் ச்

சம் ம த்ேதாம் .
ஒ நாள் இர ரக யமாகச ் ெசன் படைகப்

பார ்த்ேதன். அ ைமயான நிைலைம ல் இ ந்த .
பாய் மர ம் வைலக ம் நான் ரட்
ைவத் ந்த மரப்பலைகக ம் கச ் தமாக
அ க் ைவக்கப்பட் ந்தன. தண்ண ீரில் காைல
ெதாங் கப் ேபாட்டப ைபத் யம் ைகப்
த் க்ெகாண் உல் லாசமாய்
உட்கார ்ந் ந்தான். இந்த ைற ஏமாறமாட்ேடாம்
என்ற ப் டன் ம் ேனன்.
ல நாைளக்ெகல் லாம் காஸ் என்ைன அ க்

த்தான். "இன் இர நாம் தப்பப்
ேபா ேறாம் . ஒன்ப மணிக்ெகல் லாம் ஆஜர ்
பட் யல் எ த் ந்தான ம் ஓைசப்படாமல்
றப்பட் . ங் ல் ேதாப் ல் ைபத் யம்
காத் ப்பான். அங் ந் ராத் ரிேய ளம்
ேவாம் . வ ல் ைபத் யத் ன் நண்பன்
நமக் உண ெகா ப்பான்."
அன் பகல் ரா என் உள் ளம் படபடத் க்

ெகாண் ந்த . ஆஜர ் பட் யல் எ த்தான ம்
நான், ேகா , காஸ் வ ம் ந வேவண் ம் .
மேரானி ஆற் ன் வ யாக, ரிட் ஷ் கயானா ல்

உள் ள ஜார ்ஜ் ட க் ப் ேபாய் ட ேவண் ம்
என்ப என் ட்டம் . அங் ேக தஞ் சமைட ம்
ைக கைள அவர ்கள் நா கடத் வ ைடயா .
அதனால் தான் அந்த இடத்ைதத் ேதர ்ந்ெத த்ேதன்.
மாைல மணி நான்கா ற் . இ ப் க்
ெகாள் ளாமல் த த்ேதன். இந்த யற்
ேதாற் ேமா? நிைனத் ப் பார ்க்கக் ட மனம்
ந ங் ய . யற் ேதாற் ப் ேபாய் நாங் கள்
ப ேவாமானால் ைள இரண் அல் ல
ன் வ டத் தனிைமச ் ைற! அ கக்
ெகா ைம. தனிைமச ் ைற ந் தண்டைன
ந் ெவளிேய வ றவர ்கைள நான்
பார ்த் க் ேறன். கண்கள் பஞ் சைடந்
எ ம் ம் ேதா மாய் நைடப் ணமாய் க்
காட் யளிப்பார ்கள் .
14
அன் இர தப் ேயா வதாகத் ட்டம் .
அச ்சம் ெநஞ் க் ைய அைடக்க நா ம் என்

ேதாழர ்க ம் சாப்பாட்ைட த் க்
ெகாண்ேடாம் காத் க் ம் ஒவ் ெவா நி ட ம்
வ ற் ைறப் ைசந்ெத த்த . ெவளிவாசல்
ட்ைடக் காஸ் தான் சத்தம் ேபாடாமல் கழற் ற
ேவண் ெமன் ஏற் கனேவ
ெசய் ந்ேதாம் . அவ ம் அதற் ஆயத்தமாக
இ ந்தான். அவன் மாட் க்ெகாண்டால் ன்
ேப ம் ேசர ்ந் ற் றத்ைத ஒப் க்ெகாள் வ என்
ர ்மானித் ந்ேதாம் .
இர ெந ங் ய . ம் பல் ம் பலாகச ் ட்டாட

உட்கார ்ந்தார ்கள் . லர ் எ ைமக் ெகாம் கைளத்
தண்ண ீரில் ஊறப் ேபாட் க் ெகாண் ந்தார ்கள் .
ற அ ேல ற் பம் ெச க் ைலக்
ற் பார ்கள் .
ட்டாட்டம் ம் ரமாய் நடந் ெகாண் ந்த

சமயம் ெரன் ஒ ச ்சல் :"வார ்டன்!
வார ்டன்!"
இளம் வய க் ைக ெயா வன்தான்
ச ்ச ட்டான். ஒ நிஜார ் மட் ேம அணிந் ந்த
அவன் தள் ளா த் த மா க் கதைவ
ெந ங் னான். உ ர ் ேபா ம் அவஸ்ைத டன்
வ ற் ைறக் ைகயால் த் க்ெகாண்டான். கம்
ரா ம் ரத்தம் வ ந் ெவளி ட்ட .
மகத்தான மன உ டன் எ ந் நின் ட்
வாசல் ப ல் ந்தான். " ச ் த் ணறத்
ணற நாேன ெசத் க் ெகாண் க் ேறன்..."
ம் னான்.
அவன் ைக க் கள் வ ேய ெசக்கச ்

ெசேவெலன்ற நிறத் ல் எ ேவா ெதரிந்த .
அவ ைடய டல் !
ஆம் ! டல் சரிந் ெவளிேய ம் அள க்

அவைன யாேரா த் ட்டார ்கள் !
காவலாள் ஓ ச ் ெசன் கதைவத் றந் அவன்

நிைலைமையப் பார ்த்தவன், உடேன, "யாரங் ேக!
ஒ சவப் ெபட் தயார ் ெசய் ங் கள் !" என்
உத்தர ட்டான். இந்த மா ரி சந்தர ்ப்பங் களில்
எ க் ம் மா லான நடவ க்ைக ஒன் உண் .
அதன்ப , "ைக கைளெயல் லாம் ேசாதைன
ேபா !" என் கட்டைள ட்டான்.
த்தப்பட்ட ைக நரக ேவதைன ல்

த் க்ெகாண் ந்தான். டாக்டர ் ைரந்
வந் அவைன அப் றப்ப த் னார ். அதற் ள்
ைக கள் காம் அமளி மளிப்பட்ட . ேசாதைன
ேபாட்டால் என்ெனன்ன
கண் த் வார ்கேளா என் ஒவ் ெவா
ைக ம் தன் ெபாக் ஷங் கைள ஒளிக்க
ஆரம் த்தான். ட் க் கட் கள் , கத் கள் ,
சாக்ேலட், பணம் ...
ஈசல் ற் ைறத் கைலத்த மா ரி அந்த காம்

நிைல ைலந் த ய . தப் ேயா வதற்
இந்தச ் சமயத்ைதப் பயன்ப த் க்ெகாண்டால்
என்ன?
" ேகா ! காஸ் ! க் ரம் ! இ தான்

சந்தர ்ப்பம் !" என்ேறன் ேதாழர ்களிடம் .
ைற ன் ஒ ேகா ல் ய
ெகாட்டைகெயான் இ ந்த . மரண தண்டைன
ெபற் றவர ்கைளத் தைலைய ெவட் வதற் காக
ன் ஏற் பட் ந்த . அதன் ைறச ் வைரத்
தாண் க் ப்பெதன் ெசய் நம்
ேதாழர ்களிடம் அந்த இடத்ைதச ் ட் க்
கா ேனன். "வா ங் கள் , யா ம் நம் ைமக்
கவனிக்க ல் ைல!" என்ேறன்.
ைக க ம் காவலர ்க ம் ஓர ் இடத் ல் அணி

வ த்தப இ ந்தார ்கள் . ஒ னா டத்
தாம க்க ல் ைல.
ேதாழர ்க க் ைசைக காட் ய டன்

ரிந் ெகாண்டார ்கள் . டங் க் ெகாட்டைகைய
ேநாக் ஓட்டம் த்ேதன். நான்தான் உ வத் ல்
ன்னவன். க ப் ம் அ கம் . ஆகேவ என்ைனப்
ன்பற் காஸ் ம் ண்டனான ேகா ம்
ஏணி மா ரி நின் ெகாண் , என்ைனக்
ைர ன் ஏற் ட்டார ்கள் . நான் ைறச ்
வைர ஒ ைகயால் த் க்ெகாண்
அவர ்க க் க் ைக ெகா த் ேமேல இ த்ேதன்.
ட்டத்தட்ட என் க த்ேத ந் ம்
ேபாலா ட்ட . அத்தைன வ , காஸ் த ல்
ஏ ட்டான். ற அவன் ேகா ையத்
க் ட்டான். அங் ந் அேத ஏணி
ைறையக் ைகயாண் ைறச ் வர ் ம்
ஏ ட்ேடாம் .
இனி ம பக்கம் க்க ேவண் ம் . நான்

காஸ் ன் ஒ ைகையப் பற் க்ெகாண்
ரங் மா ரி ெதாற் க் ெகாண் ந்ேதன்.
" ! !" என்றான் காஸ் .
ப் ற ழாமல் நன் ேநராகேவ த்ேதன்.

ஆனால் சரியான உயரம் . என் ழங் கால் கள்
லா க் ள் ந் ெகாண் ட்ட மா ரி
இ ந்த . ேதாழர ்க ம் என்ைனப் ன்பற் க்
த்தார ்கள் . காஸ் க் ப் பாதத் ல்
க் க்ெகாண்ட . ஆனால் பலமான அ
இல் ைல.
"ேவ க்ைக பார ்! மரண தண்டைனக் க தான்

இன்ைறக் என் உ ைரக்
காப்பாற் க் ற !" என் நண்பர ்களிடம்
ெசான்ேனன்.
இ ம் இர ம் க ழ் ந் ேபார ்த் க்ெகாண்

எங் கைள பா காத்த . ங் ல் ேதாப் ல்
பட க்காரைனச ் சந் க்க ேவண் ம் என் கண்
மண் ெதரியாமல் இ ட் ல் ஓ ேனாம் . வானத் ல்
க ேமகங் கள் ரண் எந்த னா ம் ெபாத் க்
ெகாள் ளப் ேபாவ ேபால் இ ந்தன. ெபா
ய ேவண் ய தான் - நிச ்சயமாய் , வாரக்
கணக்காகச ் ேசர ்ந் க் ம் மைழ ெகாட்ேடா
ெகாட்ெடன் ெகாட்டப் ேபா ற .
ேவட்ைடக்காரன் ேபால ெமல் ல இரண் ைற
ல த்ேதன். ைபத் யம் ப க்
ல த்தான். கல் லைறைய ேநாக் அவன்
உ வம் எச ்சரிக்ைக டன் நடந் வ வ
ெதரிந்த .
"நான்தான், ெவட்ேராட் ."
அவ ைடய ரைல அைடயாளம்

கண் ெகாண்ேடன். அவன் ன்ேன வந்தான்.
நாங் கள் உணர ்ச ் வசப்பட்டவர ்களாய் க்
ைக க் க் ெகாண்ேடாம் . நாங் கள் காத் ந்த
ேநரம் இேதா வந்தா ட்ட !
"ஆற் ேல இ க் ற பட " என்றான்.
"நம் அ ர ்ஷ்டம் நீ ேராட்டம் நமக் ச ் சாதகமாக

இ க் ற . க் ரம் வா ங் கள் " என்ேறன்.
பட ல் ஏ உட்கார ்ந் க்காைனப் த்ேதன்.

என் ன் ேதாழர ்க க் ம் படைகப் பற் ஆனா
ஆவன்னா டத் ெதரியா . ெதாப் ெதாப்ெபன்
த்தார ்கள் . க ழ் ந் ம் ேபால் ஆ ய
பட .
"ெம வாய் , ேகா ! உன் யாைன உடம் ைபப்
பட ன் மத் ல் ைவத் க்ெகாள் !" என்ேறன்.
இனி என்ன ேநரிட்டா ம் சரி,

ன்வாங் வ ல் ைல.
நங் ரம் ேபாட் க் கட் ந்த க ற் ைற

அ ழ் தே ் தன். பட ந ங் ய . நீ ேராட்டம்
எங் கைள இ த் ச ்ெசன்ற . கைரேயாரமாகேவ
படைக ேவகத் டன் ெச த் ேனன். ந ந ேவ
ஏதாவெதா மரத் ன் அ ப் ப படைக
இ க் ம் . அல் ல ழ ல் பட க் , எ ர ்க்
கைர ள் ள டச ் ப் ப ைய ேநாக் த் ப்
ட் ம் . அதன் கைர இ ட் ல் லப்பட்ட ேம
படைக ம ப ப் ேவன். மாமரங் களின்
ெப ம் ைளகள் எங் க க் ஆ
வ ய ப் வ ேபாலத் தண்ண ீைரத்
தாழ் ந் ெதாட்டன.
ெரன் ேகா தன் இடத் ந் தா என்

இடத் ற் ப் பாய் ந்தான். பட பயங் கரமாகக்
ங் ய .
" ேகா ! உனக் ப் ைபத் யமா என்ன? நீ ெசய் த

காரியத் ல் படேக க ழ் ந் க் ம் !" என்ேறன்.
"ஒ ேதங் காய் ேமேல ந் வைதப்
பார ்த்ேதன். அ தான் இந்தப் பக்கம் நகர ்ந்ேதன்.
உன் தைல ல் ந் ந்தால் ெதரி ம் !" என்
ேகா த்தான்.
மனிதன் கால ைவத் ராத காட் ப் ப க் ள்

நாங் கள் ெசன் ெகாண் ப்பைத உணர ்ந்ேதன்.
அதன் ஸ்பரிசங் கள் என்ைனப் ல் லரிக்க
ைவத்தன.
ரத் ல் கைர ன் ஓர ் இ க் ல் ஒ னவனின்

உ வம் ெதன்பட்ட .
15
"தைரேயா ஒளிந் ெகாள் ! சத்தம் ேபாடாமல்

ப் ப் ேபா ." என்றான் ேகா .
ப த் க் ெகாண் ைகயால் ெமல் லத்

தள் ளிேனன். மரப் பலைககள் எங் கள் உடைலக்
த் ன. ெகாஞ் சம் தள் ளி இன்ெனா னவ ம்
எங் கைளக் கண்டான். ஒ நி டம் பார ்த் ட்
எங் ேகா ேபாய் ட்டான்.
காைல நா மணி.
ைற ல் எங் கைளத் ேத க்
ெகாண் ப்பார ்கேளா என் நிைனத்ேதன். ஒ
ைக ைய இ பத் நா மணி ேநரம் வைர
காேணாெமன்றால் தான் அவன்
தப் ேயா ட்டதாக அ ப்பார ்கள் என்
ஞாபகம் வந்த .
வானத் ல் வப் ம் நீ ல மான ற் க்கள் ெதன்

படலா ன. ேல ஹட்ேட என்ற இடத்ைத
அைடந் ட்ேடாம் . எவ் வளேவா ெகாைலகார
சம் பவங் கள் நிகழ் நத
் இடம் இ .
இங் ேகதான் எங் க க் ச ் சாப்பா வ ெமன்

ைபத் யம் ெசால் ந்தான். பட்டாளம்
பட்டாளமாகக் ெகா க்கள் எங் கைளக் ெகாத் ப்
ங் க் ெகாண் ந்தன. அடர ்ந்த ேமகம் ேபால,
நக ன்ற வர ் ேபால அைட அைடயாய் வந்தன
அைவ. அங் ந் அம் கள் ேபால எங் கள்
பாய் ந் தாக் ன. அந்தக் ெகா க்கைள அ த் ப்
பயனில் ைல. ஒ ெகா ைவ அ த்தால் அந்த
இடத் ல் ப்ப ெகா க்கள் ேதான் ம் .
"இனிேமல் கஷ்டமான ேவைளதான். ெகாஞ் ச

ேநரம் உட்கார ்ந் ப்ேபாம் . நல் ல ேவைள
வச யான மணல் ட் க்கள் இ க் ன்றன"
என்ேறன்.
நண் மா ரி மண்ைணத் ேதாண் ப் ெபாந் கள்

ெசய் அதற் ள் ஒளிந் ெகாண்ேடாம் . எங் கள்
தைல மட் ம் ெவளிேய நீ ட் க் ெகாண் ந்த .
அைத ம் டக் ைகக் ட்ைடயால் க்
ெகாண் ந்ேதாம் - ெகா வைல மா ரி. அந்த
நிைல ேலேய ெபா ற வைர ல் ங் க
யன்ேறாம் .
எல் லாம் ட்டப்ப நைடெபற் றால் நாைள மாைல
நா மணிக் இங் ந் றப்பட் டலாம் .
நீ ேராட்ட ம் நமக் ச ் சாதகமாகேவ இ க் ம் .
ஆனால் உண கள் வர ஏன் இத்தைன
தாமதமா ற ?
ந் ன ைற மா ரிேய இப்ேபா ம் எவனாவ

ேமாச ெசய் வாேனா? எனக் உள் க் ள்
உைதப் ஏற் பட்ட சமயம்
எங் ேகா இ ட் ந் ஒ ரல் ேகட்ட .
" ட் டா ர ்கள் ! நான் உங் கள் ேதாழன்!"

என்றப ஒ ழவன் வந்தான். அவன் கண்கள்
எங் கைளச ் சந்ேதகத் டன் பார ்த்தன.
" ரி ற . ரி ற . நீ ங்கள் ைற ந் ஓ
வந்தவர ்கள் தாேன?" என்றான்.
"ேச, ேச! நாங் கள் உல் லாச யாத் ரிகர ்கள் !" என்
ண்டலாகப் ப லளித்ேதன். ற நாங் கள்
பாய் மரத் க் காக ம் உண க்காக ம்
காத் ப்பைதச ் ெசான்ேனன்.
ைபத் யம் ,"ெமர ் யர ் என் ற ஆள் உங் கள்
கண்ணில் பட்டால் க் ரம் வரச ் ெசால் ங் கள் ."
"ெமர ் யர ் வரேவ மாட்டான்" என்ற ழவன்

என்ைனப் பார ்த் ,"உன் ெபயர ் என்ன?" என்றான்.
" லானி" என்ேறன்.
"ஓேகா! நீ தான் அந்த எ ைம மாட் ன் வ ற் ல்

ம ப் ட் ையச ் ெச ய ஆளா!" என்
ரித்தான் ழவன். "அ எல் ேலா க் ம் ெதரிந்
ேபாய் இப்ேபா ஊரில் இ க் ற
ஆ மா கைளெயல் லாம் ேசாதைன ேபாட் க்
ெகாண் க் றார ்கள் ! அ ேபாகட் ம் . நான்
உங் க க் உத ெசய் யத் தயாரா க் ேறன்.
எனக் ப் பணம் அவசரமாகத் ேதைவப்ப ற .
உங் க க் என்ன ேவண் ம் , ெசால் ங் கள் .
ெமர ் யர ் வரமாட்டான். உங் கைளப் ேபால
ேவெறா ம் ப க் உத ெசய் யப் ேபாய் அவன்
மாட் க்ெகாண் ட்டான். இப்ேபா ெஜ ல்
இ க் றாேனா அல் ல கல் லைற ல்
இ க் றாேனா!"
"தற் சமயம் நாங் கள் ெரஞ் நி னிைய ட்

ெவளிேய யாக ேவண் ம் " என்ேறன்.
"என் டன் வா ங் கள் . பயப்பட ேவண்டாம் . என்
ெபயர ் பாய் . நான் கடல் ஆைமகைள
ேவட்ைடயா றவன். சமயங் களில் ைக கள்
தப் ேயா வதற் ம் உத ெசய் ேவன். சரி,
ெகாஞ் ச ேநரம் என் டன் ேசர ்ந் ன்
ங் கேளன். நீ ங்கள் ப்பைத நீ ங்கேள
ைவத் க் ெகாள் ளலாம் . இப்ேபாைதக் என்
ைக ல் ஒ ைபசா ட இல் ைல. ஆகேவ
உங் க க் உண வைககள் ெகாண் வந் தர
என்னால் யா . நாைள ம நாள் ல க்
ட்ைடக ம் றா ம் ெகாண் வந்
த வதாகச ் ெசால் க் ேறன். அப்ேபா
ேவண் மானால் என் ைக ல் ெகாஞ் சம் பணம்
இ க் ம் . எ வானா ம் ராத் ரி ேவைள ல்
உங் க க் ஆபத் எ ம் ேநரா . பகல்
ேவைள ல் நான் உங் கைள ஒளித் ைவக் ேறன்.
ன் நாள் காத் ந்தால் ேதைவயான
ெபா ள் க டன் நீ ங்கள் றப்பட் டலாம் ."
என் த்தான் ழவன்.
நாங் கள் மந் ரத் க் க் கட் ப்பட்ட மா ரி

அவன் ன்னால் நடந்ேதாம் . காட் ல் ஒ
ப் ட்ட ப வந்த ம் ெரன் அவன்
மைறந் ட்டான். எங் ேகேயா பாதாளத் ந்
ேகட் ற மா ரி அவன் ரல் ேகட்ட . "இப்ப
வா ங் கள் !"
ரல் வந்த ைசைய ேநாக் ச ் ெசன்ேறாம் .

மைறவானேதார ் இடத் ல் ஒ பாைத
ெதாடங் வ ெதரிந்த . அதன் வ ேய ெசன்ற
ேபா ஒ ெகாட்டைக காணப்பட்ட . தலாம்
உலகப் ேபாரின் ேபா ேபாடப்பட்ட பா காப் ப்
ெபாந் மா ரி இ ந்த .
"நான் ேபாரில் கலந் ெகாண் அ பவம்

ெபற் றவன். அதனால் தான் இைதக் கட்ட ந்த .
வர ்கள் ந் டாமல் இ க்க மரப்
பலைககளால் ட் க் ெகா த் க் ேறன்.
ஒளிந் ெகாள் வதற் அ ைமயான இடம் .
இரண் அ தள் ளிப் ேபானால் ைத மண ல்
மாட் க் ெகாள் ர ்கள் " என்றான் பாய் .
உள் ேள ந் ெகாண்ேடாம் . ஒேர ெவப்பமாய்

இ ந்த . இைதக் காட் ம் ெவளிேய
காட் ேலேய இ க்கலாம் என் ேதான் ய .
இந்த மா ரி இடங் களில் இ க்கக் ய
க்கள் , நண் கள் , பாம் கள் இவற் ேறா தான்
வ க்க ேவண் க் ம் என் ேதான் ய .
ஆனால் இங் ேக எங் கைள யா ம் கண் க்க
யா என்ப மட் ம் நிச ்சயம் .
நாங் கள் ஊர ்க் கைதகள் ேப யப , ேமற் ெகாண்

நடக்க ேவண் யைதப் பற் த் ட்ட ட்டப
ெபா ைதக் க த்ேதாம் . இர வந்த . பாய்
எங் களிடம் ஆ க்ெகா ைட தந்தான்.
தன் டன் கைரேயாரமாக வ ம் ப ெசான்னான்.
ேபாேனாம் .
16
அந்தக் கடலாைம எங் ேக வ க் ற என்பைதக்

கண் ப்பதற் காக, கைரேயாரத் ல் அதன்
கால ையத் ெதாடர ்ந் ெசன்ேறாம் . கைட ல்
ஓரிடத் ல் அதன் ெபாந்ைதக் கண் த்ேதாம் .
அங் ந்த ட்ைடகைளத் ரட் எ த் க்
ெகாண்ேடாம் . ஒ ட்ைடைய நான் உைடத்
உள் ளி ப்பைதக் க்கப் ேபாேனன். பாய்
சட்ெடன் த த்தான். "ெவள் ைளக் க ைவத்
ன்னக் டா . மஞ் சள் க மட் ம் தான்
உண க் ஏற் ற . அைத ம் ட பச ்ைசயாய்
சாப் டக் டா . வாந் வ ம் " என்றான்.
தன் ேவட்ைடையக் கணக்ெக க்க ஆரம் த்தான்

பாய் . ஆ அங் லம் அல் ல அதற் ேமல்
ட்ட ள் ள ட்ைடகள் தான் ற் பைனயா ம் .
ஆகேவ அந்த அள ள் ள ட்ைடகள் இன் ம்
ெகாஞ் சம் ேசகரித்தால் தான் ெஸ ன்ட்
லாரண்ட் க் ப் ேபாய் வரக் கட் ப்ப யா ம் .
ஆகேவ இன்ெனா கடலாைமையக்
கண் த் அதன் ன்ேன ெசன்ேறாம் .
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக அந்தப் ராந் யம் ரா
கடலாைமகள் நிரம் பலா ன.
"அேதா பார ்!" என் னான் பாய் .
இரண் கடலாைமகள் ஆ ம் ெபண் மாகத்

தண்ண ீரில் ல க் ெகாண் ந்தன.
"அைவகைள எப்ப யாவ த் ப் பட ல்

க் ப் ேபா ங் கள் . உங் க க் த் ேதைவயான
பாய் மரங் கைள ம் உண வைககைள ம்
இனாமாக நான் த ேறன்" என்றான் பாய் .
ஓைசப்படாமல் அந்த இளம் தம் ப ைய

ெந ங் ேனாம் .
தங் கள் ெகாஞ் ச ேலேய ஈ பட் ந்ததால்

எங் கைள அைவ கவனிக்க ல் ைல. லபமாய் ப்
த் ட்ேடாம் . ஆனால் தண்ண ீரில்
இ ந்தவைர ல் ேலசாக இ ந்த இரண் ம் ,
ெவளிேய க் யேபா ெவ க ைமயாய்
கனத்தன. எல் ேலா மாகச ் ேசர ்ந் பட ல்
ஏற் ேனாம் .
பாய் எல் லாக் கடலாைமகைள ம் சந்ைதக்

எ த் ெசன் ற் ட் வந்தான். நல் ல ைல
ைடத்த ப் டன் எங் க க் உண க ம் ,
பாய் மரங் க ம் , பட க் த் ேதைவப்பட்ட ேவ
லக க ம் வாங் வந் ெகா த்தான்.
சாப்பாட் ப் ெபா ள் கைள ம் தண்ண ீர ்
ட் கைள ம் பட ன் அ ப் றத் ல்
பத் ரப்ப த் ேனாம் .
காைல நா மணிக் ப் றப்ப வதற் த்

ட்ட ட் ந்ேதாம் . அப்ேபா தான் எங் கைளக்
கட ல் ெகாண் ெசல் வதற் ச ் சாதகமாக
நீ ேராட்டம் இ க் ம்
பட ல் ஏ க்ெகாண்ேடாம் . ஒ ரம் மாண்டமான

ஆைமேயாட்ைட பாய் எங் க க் ப்
பரிசளித்தான். வ ல் ஏதாவ ேதைவப்பட்டால்
அந்த ஓட்ைடப் பண்டமாற் றாக ற் க்
ெகாள் ளலாம் என்றான். ஒவ் ெவா வர ் ைப ம்
ஒ பாக்ெகட் கெரட்ைடத் ணித் ,"ேபாய்
வா ங் கள் ! வ ல் எத்தைன ஆபத்
இ க் ேமா ெதரியா " என் ைடெகா த்தான்.
"ேபாய் வ ேறாம் !" என் ைகயைசத்ேதாம் .
மேரானி ஆ கடேலா கலக் ம் இடம் அ .

இயற் ைகயாகேவ ேவகமா ந்த . நாங் க ம்
ப் ப் ேபாட் ேவகத்ைத
அ கப்ப த் ேனாம் . ந ந ேவ த் க்
ெகாண் ந்த பாைறகளினால் பயங் கரமான
ழல் கள் ஏற் பட் ந்தன. ஆனால் ேவ ைய
லாகவமாகத் தாண் ம் ைர மா ரி எங் கள்
பட அபாயமான அைலகைளத் தாண் ய .
பாய் மரத் க் ச ் சாதகமாகக் காற் க்

ெகாண் ந்த . நாங் கள் ெமல் ல ெமல் லக்
கட க் ள் ந் ட்ேடாம் . ேலசாகக்
ெகாந்தளித் க் ெகாண் ந்த கடல் . எனி ம்
வச யாகப் பயணம் ெசய் ட ெமன்ற
நம் க்ைக ஏற் பட்ட . ேல ஹாட்ேட
என் டத்ைத அைடந்தேபா , ரத் ல் ஒ
ேனாதமான சப்தம் வ வைத என் ெச கள்
உணர ்ந்தன. ஆனால் என் ேதாழர ்க க் அ
ேகட்க ல் ைல.
சற் ைறக்ெகால் லாம் அந்த ஓைச இன் ம்

ெதளிவாகக் ேகட்கலா ற் . டபடபடப...
டபடபடப்... தண்டவாளத் ல் நீ ரா இஞ் ன்
ேபா ற மா ரி! சந்ேதகேம ல் ைல.! அ எனக்
க நன்றாய் த் ெதரிந்த சத்தம் ...
ம் ப் பார ்க் ேறன்.
அேதா - ஒ ைசப் பட ன் உ வம் ெதரிந்த .

எங் க க் ம் அதற் ம் அ க ரம் இல் ைல.
"அ ேடனன்!" என் ேனன். என்
கத் ந் ெமாத்த ரத்த ம் வ ந்
ட்டாற் ேபால் உணர ்ந்ேதன்.
‘ேடனன்’என்றால் ைறக் ச ் ெசாந்தமான பட

என் அர ்த்தம் . இந்தப் ப களில் ைசப்
பட கள் ற் பதற் ஏகேபாக உரிைம ெபற் ள் ள
நி வனத் ன் ெபயர ்‘ேடனன்.’
ேகா ச ் த் ணற டன்,"அவர ்கள் நம் ைமப்

பார ்த் ட்டால் அேதா க தான்!" என்றான்:
"படைக நி த் ! படைக நி த் !" என்

ைபத் யம் எங் களிடம் னான். "நான்
அவர ்களிடம் சரணைடந் ேறன்.
அசாதாரணச ் ழ் நிைல ல் நான் உங் க டன்
ேசர ்ந்ததாகச ் ெசால் என்ைன மன்னித்
வார ்கள் ."
ைபத் யம் எ ந் நின்றான் பட ல் , தண்ண ீரில்

த் , நீ ந் ச ் ெசன் ைசப்படைக அைடந்
ைறக் காவலர ்களிடம் சரணைடயலாெமன்ப
அவன் ட்டம் . ஆனால் அவன் இங் மங் ம்
ஓ ய ல் எங் கள் படேக க ழ் ந் ம் ேபால்
ஆ ய .
அவ க் அ ல் இ ந்த
காஸ் டம் ,"அவைனச ் ெகாஞ் சம் அடக் .
பயத் ல் த் ெகட் உள றான்." என்ேறன்.
அவ் வள தான். ைபத் யத் ன் தாைட ல்

காஸ் ஓங் ஒ த் ட்டான். ைபத் யத் ன்
பற் கள் ெநா ங் ம் சத்தம் ேகட்ட எங் க க் .
அவன் பட ன் தைர ல் ண் ந்தான்.
அதற் ள் ‘ேடனன்’எங் கைளக் கண் ட்ட .

ேவகத் டன் எங் கைள ேநாக் ைரயத்
ெதாடங் ய . அதன் ைகக் ண் ந் க ம்
ைக வைளயங் கள் ெகாட் ன.
"ஓட்டம் ப்ேபாம் !" என் நண்பர ்களிடம்

ெசான்ேனன். "டச ் கயானாைவ அைடவ
ஒன் தான் நாம் தப் ப்பதற் வ . சட்டப்ப
டச ் க் கைர ல் அவர ்கள் நம் ைமப் ன் ெதாடர
யா !"
எங் கள் பலம் ெகாண்ட மட் ம் ப்ைப

வ த்ேதாம் .
ஒன் -இரண் - ன் , ஒன் - இரண் ன் ...

ப்ைப ன் க் நீ ட் , தண்ண ீ க் ள்
ழற் ; தண்ண ீைர ட் ேமேல க் ;ம ப
த ந் ஆரம் –
ைசப்பட எங் கைள ெந ங் ெந ங் வந்

ெகாண் ந்த . ெப ம் றா ன்களின்
ெச ல் கள் தண்ண ீைரத் ைளத் க்ெகாண்
ெதன்பட்டன.
இம் ைற அவர ்கள் எங் கைளப் க்க இடம் தரப்

ேபாவ ல் ைல. ஆகட் ம் , ேதாழர ்கேள, ஆகட் ம் !
க் ரம் ! ேம ம் ேவகமாக! இேதா இன் ம்
ஐந் ெகஜ ரம் தான்... நா ... இன் ம்
ேவகமாய் ...
ைபத் யத் க் மயக்கம் ெதளிந் ட்ட .

"என்ைன மன்னி ங் கள் நண்பர ்கேள... என்னேமா
ட்டாள் தனமாய் ப் ேப ட்ேடன்..." என்றான்.
மைழத் ளிகள் ற மா ரி சடசடெவன்

ஒ சத்தம் .
ேதாட்டா மைழ!
ஆனால் நாங் கள் அவர ்க க் ப் ப ம்
ரத்ைதத் தாண் ட்ேடாம் . இன் ம் ன்
ெகஜ ரம் ... இ ெகஜம் ... ஐம் ப ...
என்னால் ச் ட ய ல் ைல. என் கண்கள்

ரத்தச ் வப்பாக ஆ ட்டன. தைல
ெவ த் ம் ேபாலா ட்ட . ஆனா ம்
டாமல் ப் ப் ேபாட்ேடன். எல் ேலா ேம
வ த்ேதாம் .
17
இ ண்ட கைர ெதரிந்த . என்ன ர ர ்ஷ்டம் !

இந்தப் ப ெயல் லாம் ஒேர ைத மணல் தான்.
ஓர ேமேல ெசன் ந்தால் நாங் கள் ைத ண்
ேபா ப்ேபாம் . சட்ெடன் இடப் றம்
ப் ேனன் படைக. கலான கால் வாய்
கண்ணில் பட்ட . இங் ேக சற் த் ெதளிவாக ம்
ெதரிந்த . இேதா கைரைய அைடந் ட்ேடாம் !
"ேபசாமல் சரணைட ங் கள் ! நீ ங்கள் தப்பேவ

யா !" என் ைறக் காவலர ்கள்
னார ்கள் .
"சரிதான் ேபாடா!" என்ேறன்.
இன்ெனா நாட் க் கைரேயாரத் க் அவர ்கள்

சட்ட ேராதமாகப் ந் ட்டார ்கள் .
தப் ேயா ம் ைக ையப் ப்பதற் காக ேவற்
அரசாங் கத் ன் ரேதசத் ல் ைழயலாெமன்
சட்டத் ல் இடம் இ க் றேதா ஒ ேவைள?
இ க்கா . சட்டம் எங் கள் பக்கம் தான்
இ க் றெதன்ற நம் க்ைக டன் நாங் கள் ஓட்டம்
த்ேதாம் .
ன்னால் ஐந் ைற டப்ப ம் சத்தம் ேகட்ட .
ற் பா ேநரம் நிசப்தம் நில ய . அந்த
நிசப்தத்ைதக் ைலத் க்ெகாண் ஒ காவலாள்
கத் னான்:"ேடய் , மரியாைதயாகத் ம்
ங் கள் . பட் ர ்கேளா மடங் அ க
தண்டைன ைடக் ம் !."
ம ப நிசப்தம் .
ரத் வந்த ைசப் பட ம் ப்

ேபாய் ட்டதா என்ன? இந்த ஆட்கள்
பயங் கரமானவர ்களா ற் ேற? அவ் வள
லபமாகக் ைக கைள ட் டமாட்டார ்கேள!
தப் ேயா ம் ைக கைளப் த் த் த ம்
ேவைல ஒ ரத் ேயகமான ம் ப டம்
ஒப்பைடக்கப்பட் ந்த . நீ கே
் ராக்கள் ,
அரா யர ்கள் , இந் யர ்கள் , வார ்டன்கள் , இன் ம்
தண்டைன யாத ைக கள் இப்ப ப் பலேபர ்
ெகாண்ட ம் பல் அ . ைக ேவட்ைட ல்
சரியான க கள் .
எங் கள் படைக ட் இ ப ப்ப ெகஜ ரம்

கைரக் ள் ேள ஓ , அடர ்த் யான தர ்களின்
ன்ேன ஒளிந்ேதாம் நாங் கள் .
"அேதா ைசப் பட அங் ேகேய நின் ெகாண்
க் ற . ஏன்?" என்றான் ேகா
கவைல டன். ஆம் , அைசயாமல் இ ந்த ைசப்
பட .
"எனக் ெதரிய ல் ைலேய?" என்றான் காஸ் .

ற ,"ஆம் , அேதா இ க் ற . ஆனால்
இெதல் லாம் டச ் க் கைர இல் ைலேயா? எப்ப
அவர ்கள் இ வைர வரலாம் ?"
"எனக் ம் ரிய ல் ைல. ெகாஞ் ச ேநரம்

அைம யா " என்ேறன்.
ஒண் டங் ஒளிந் ந்ேதாம் . ெமல் ய கடல்

அைலகள் கைர ன் ஓரங் கைளத் ெதாட் க்
ெகாண் ந்தன.
தாழ் நத
் ர ல் ைபத் யம் தன் அ பவங் கைளச ்
ெசால் க் ெகாண் ந்தான் எங் களிடம் .
வாய் ட் ப் ேப வ அவ க் ச ் சற்
ஆ தலாக இ ந்த ேபா ம்
அவ க் க் கா கைளப் பற் நிைறய அ பவம்

இ ந்த . காட் ன் மர ்மங் கைளப் பற்
எங் க க் ப் பல ஷயங் கள் ெசான்னான்.
ற் காலத் ல் அைவ எவ் வள
உபேயாகமா ந்தன! ப ல் உ ர ் ேபா ம்
சமயங் களில் காட் ன் தாவரங் க ம்
ராணிக ம் தாேன எங் கைளக் காப்பாற்
இ க் ன்றன. கனிகளின் சாற் ைறக் த்
எப்ப ெயல் லாம் எங் கள் தாகத்ைதத் தணித் க்
ெகாண் க் ேறாம் ! தேப யானா ம் சரி,
காயங் கள் ஏற் பட் ந்தா ம் சரி, எந்த
ைகைய எப்ப ம ந்தாக உபேயாகப்ப த்த
ேவண் ெமன் ைபத் யம் தான் ெசால் த்
தந்தான்.
ேநரம் ஓ க் ெகாண் ந்த . ெரன் நான்

பயந்தப ேய நடந்த . ஒ கட் மரம் கைரைய
ேநாக் வரத் ெதாடங் ய . ஐந் ேபர ் அ ல்
இ ந்தார ்கள் . ன் வார ்டன்கள் , இரண்
ன்னாள் ைக கள் என் கண் ெகாண்ேடன்.
நாங் கள் கைரேய க் ம் இடத்ைத ேநாக்
ஓைசப்படாமல் வந்த . கைரக் ச ் ல ெகஜ ரம்
இ க் ம் ேபா எச ்சரிக்ைக டன் நின்ற .
தண்ண ீரில் ப் ப் ேபா ம் சத்தம் ெராம் ப
ெம வாகக் ேகட்ட .
வார ்டன்கள் எ ந் நின்றார ்கள் . மற் ற இ வ ம்

கட் மரத் ந் இறங் க் கைரக் வந்
ேசர ்ந்தார ்கள் . ற் ப் றங் கைள ஆராய் ந்தார ்கள் .
ெகாஞ் சம் தவ ந்தால் எங் கைளேய
த் ப்பார ்கள் . அத்தைன அ காக வந் ,
ப்பாக் யால் ெச ெகா கைள ம்
தர ்கைள ம் ஓங் ஓங் அ த் க்ெகாண்ேட
ெசன்றார ்கள் .
"ஊஹ ம் . இங் ேக யா ம் காேணாம் .

ஓ ட்டார ்கள் ேபா க் ற !" என்றான்
ஒ வன்.
அதற் ள் நாங் கள் மைறவாய் நி த் ந்த

எங் க ைடய பட அவர ்கள் கண்களில்
பட் ட்ட . ப்பாக் யால் படபடெவன் ட
ஆரம் த்தார ்கள் . நாங் கள் அ ம் பா பட் க்
கட் ந்த பட , சல் லைடக் கண்ணாகத்
ைளக்கப்பட்ட . ெவ ம் ற க் யல் மா ரி
அைதச ் ேசதப்ப த் ய ற தான் அவர ்கள்
ப்பாக் ஓய் ந்த .
ஒ வன் ெசால் வ எனக் த் ெதளிவாய் க்

ேகட்ட :"அந்தப் பசங் கள் இனி எங் ம் ேபாக
யா . காட் க் ள் ேள மாட் க்ெகாண்
மண்ைடையப் ேபாட் ப்பாங் க!"
அப்ப ச ் ெசான்னவன் ஒ ைக தான் - இந்த

மா ரி ேவைலக்காகச ் ைற நிர ்வாகத்தால்
அமர ்த்தப்பட்டவன். அவ ைடய ெவ த்த
கம் அப்ப ேய என் மனத் ல் ஆழப்
ப ந் க் ற . எங் கள் படைகத் ைளத்த
ேபாதாெதன் கத் யால் ெவட் ம் ேபாட
ேவண் ெமன் ஆர ்வத் டன் த்தான். ஆனால்
ஒ வார ்டன் உடேன அவைனத் த த்
நி த் னான்;"உஷ்! ெராம் பக் கலாட்டா
பண்ணாேத. நாம் அத் டச ் மண்ணில்
ைழந் க் ேறாம் " என் எச ்சரித்தான்.
அவர ்கள் கட் மரத் ல் தா ஏ க்ெகாண்டார ்கள் .

ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாய் எங் கள் பார ்ைவ ந்
மைறய ஆரம் த்தார ்கள் . வ ம் மைறயட் ம்
என் தைரேயா தைரயாகப் ப ங் க்ெகாண்
காத் ந்ேதாம் . எங் கள் இதயங் கள் தட்தட்ெடன்
அ த் க் ெகாண் ந்தன. ைசப் பட ன்
இஞ் ன் சத்தம் ெகாஞ் சம் ரத் ல் ேகட்ட .
இ ல் அ ெவ அைம யாக மேரானி
ஆற் ன் கத் வாரத்ைத ேநாக் ச ்
ெசன் ட்ட .
"பன் கள் !" என் கா உ ழ் நத் ான் காஸ் .

"எவ் வள ரம் நம் ைமத் ரத்
வந் க் றார ்கள் பாேரன்!"
"தப் ேயா ய ேவ ல ைக கைள

ெவனி ேவலா வைர டத் ரத் ச ்
ெசன் க் றார ்களாக் ம் !" என்ேறன் நான்.
"ைக கள் தங் கள் வ ற் க் ள் ேள ெச ைவத்
க் ம் பணக் ப் களின் அவர ்க க்
ெவ ஆைச!"
தரி ந் க்ெகன் ெவளிேய தா யவன்
உடேன என்ைனக் கட் ப்ப த் க்ெகாண்
ம் ேனன். இன் ம் ேநரம்
எச ்சரிக்ைகயாக இ ப்ப நல் ல . எவனாவ
ஒளிந் ெகாண் ந் எங் கைள ேவ - பார ்த் க்
ெகாண் க்கக் ம் .
அ த் என்ன ெசய் யேவண் ம் ? ஜார ்ஜ் ட ைன

ேநாக் ச ் ெசல் லலாமா? இனிேமல் அ யா .
எங் பார ்த்தா ம் எங் கைளத் ேத க்
ெகாண் ப்பார ்கள் . ஒேர ஓர ் ஆள் என்றால் சரி
நா ேபர ் ெகாண்ட ேகாஷ் யார ் கண்ணி ம்
படாமல் தப் வ கஷ்டம் . அ ல் ஒ வன் ஆ ள்
தண்டைன ெபற் றவன்...
எப்ப இவ் வள க் ரம் நாங் கள் தப் ட்டைத

அ ந் ன்ெதாடர ்ந் வந்தார ்கள் ?
இைதெயல் லாம் ேயா த்தப ேய தைர ட்

ெவளிேய ெம வாய் வந்ேதன். என் ேதாழர ்க ம்
ெவளிப்பட்டார ்கள் . எல் லா ம் அவசரமாகக்
ஆேலாசைன ெசய் ேதாம் .
நம் ைம யாேர ம் காட் க்

ெகா த் ட்டார ்களா? அ யாரா க் ம் ?
பாயா? அல் ல வ ல் சந் த்ேதாேம ஒ
மர ்மமான னவன், அவனா? அைதப் பற் ப் ற
கவைலப்படலாம் . இப்ேபா எந்தப் பக்கம்
ெசல் வ ? இட பக்கம் மேரானி ஆ , ேல
ஹாட்ேட, அப்ப ேய ேபானால் , ேகயன்
த ய இடங் கள் . வல பக்கம் ேபானால்
எஃப்ராட்ேடா, ேசாமல் ஸ் க், நி ஆம் ஸ்டர ்டாம் ,
பரமாரிேபா என்ற ெபய ள் ள ஊர ்கள் . இப்ப ேய
காட் வ ேய உள் நாட் ேலேய ேபானால்
ேமாயங் ேகா என்ற இடம் வ ம் . ஆனால் அ
ஆபத் . ஒ ரா வப் பாசைற அங் ேக
இ க் ற .
ஒ ம் ெசய் ய ய ல் ைல. நல் ல ப

எங் கள் எல் லா க் ம் . ஏதாவ சைமயல்
ெசய் யலாம் . ஆனால் ெந ப் ட்டேவ
அச ்சமா ந்த .
ம் பப் தைரேய அைடந்ேதாம் . ைசப்பட

ேபாய் ட்டெதன்றா ம் , எங் கள் மார ் இன் ம்
அ த் க்ெகாண் தான் இ ந்த . ச ்ைசப்
த் க்ெகாண் உட்கார ்ந் ந்ேதாம் . ேம ம்
காட் க் ள் ைழவ அபாயம் என்
ெதரிந் தான் ைசப்பட க்காரர ்கள் ம் ச ்
ெசன் க் றார ்கள் என் ரிந்த . காட் க் ள்
எத்தைனேயா ஆபத் என் அவர ்க க் த்
ெதரி ம் . அந்த ஆபத் ல் க் க்ெகாண்
நாங் கள் இறந் ேவாம் என் எண்ணித்தான்
ேபா க் றார ்கள் .
இ ட் ல் நாங் கள் காத் ந்ேதாம் .
பாவம் , ைபத் யம் தான் ெராம் ப ஆ ப்

ேபாய் ட்டான். இப்ப ேய ேபானால் அவன்
எங் க க் ஒ ைமயா வான் என்
ேதான் ய . அைதக் காட் ம் அவைனக்
ப் ட் ,‘நீ பாட் க் ஆல் னா நகரத் க் ப்
ேபாய் டச ் அ காரிகளிடம் சரணைடந் .
அவர ்கள் ெரஞ் அர டம் உன்ைன ஒப்பைடத்
வார ்கள் . பைழய இடத் ல் நீ பாட் க் ச ்
ெசௗக் யமாக இ க்கலாம் ’என் ெசால்
டலாமா என் ட எண்ணிேனன். ஆனால்
அந்தத் ேதாழனிடம் உற் சாகமாகப் ேப ைதரிய
ட் வேத ேமல் என் ர ்மானித்ேதன்.
18
ைபத் யத் க் உற் சாக ட் ம் ப ஏதாவ

ேபச ேவண் ெமன் ர ்மானித்ேதன். "இேதா பார ்
காஸ் , என்ேனா வா. உைடந் நாசமா ட்ட
பட ந் ஏதாவ ேதற் ற மா என்
பார ்ப்ேபாம் . உண ஏதாவ உ ப்ப யாக
இ ந்தால் எ த் க் ெகாள் ேவாம் , ற டம் ேபார ்க்
என் டத்ைத ேநாக் நடப்ேபாம் " என்
ெசால் ட் ப் ைபத் யத் ன் பக்கம்
ம் ேனன். "ெவட்ேராட் , ஏன் ேசார ்வாக
இ க் றாய் ? உற் சாகமா . எப்ப ம் நமக்
ெவற் தான். ஆனால் நீ தான் எங் க க் க்
ைகெகா க்க ேவண் ம் . மனிதன் கால் பட் ராத
இந்தக் காட்ைடப் பற் உனக் த்தான் ெதரி ம் .
ஆைகயால் தப் ேயா ம் யற் ெவற் யைடய
ேவண் மானால் நீ தான் உற் சாகமாய் வ காட்ட
ேவண் ம் . நாம் நா ேபர ் வாழ் நத
் ா ம் சரி,
ழ் நத் ா ம் சரி!" என்ேறன்.
அந்தக் கடற் கைர ல் , நிர ்மலமான நட்சத் ரங் கள்

நிைறந்த ஆகாயத் ன் ழ் நான் ேப ய இந்தப்
ேபச ் , ைபத் யத் க் த் ேதைவயான
நம் க்ைகைய அளித்த . வாழ் கை ் க ல் தல்
தடைவயாக மற் றவர ்க க் த் தான் தான்
ெபா ப்பாளி என்ற உணர ் அவ க் ஆனந்த
மளித்த . கத் ல் ரத்தம் ஏற, வார ்த்ைதகள்
ெதாண்ைட ல் க் ன.
"நல் ல ேதாழர ்கேள, நல் ல !" என்றான்.

"பட ந் த் உ ைர வதற் ந்த
என்ைன நீ ங்கள் தான் காப்பாற் னீர ்கள் . ஆகேவ
உங் கைள நான் காப்பாற் ேவன். இ க னமான
கா தான். ஆனால் ெகாஞ் சம் பழ ட்டால் ற
கஷ்டமா க்கா . இ ந்தா ம் எ த்த
எ ப் ேலேய நமக் ப் ெப ம் கஷ்டம்
ஏற் பட் க் றேத!"
அவன் ப் ட்ட உணைவத்தான். எங் கள்

உண அ ேயா , அல் ல அேனகமாக,
நாசமா ட்ட . படைக
அ த் ட்டார ்களாைகயால் , ம பானப்
ட் ம் , இைறச ் கள் அைடத்த ல
டப்பாக்க ம் தான் ஞ் ந்தன. தண்ண ீர ்
ைவத் ந்த ேகன்களில் ஒன்ேற ஒன்ைறத் த ர
மற் ற எல் லாம் பாழா ட்டன. தண்ண ீரில் ஊ க்
ெகாண் ந்த இன் ம்
இரண்ெடா ெபா ள் கைளப் ெபா க்
எ த் க்ெகாண்ேடாம் . ெவய் ல் உலர ்த் னால்
ம ப உபேயா க்க ம் . அ ர ்ஷ்டவசமாக
ைக ைல பத் ரமாக இ ந்த . காரணம் அைத
எங் க டேனேய ைவத் ந்த தான்.
"டம் ேபார ்க் க் எத்தைன ைமல் இ க் ம் ?"
என் நண்பர ்கள் ேகட்டார ்கள் .
"எனக் த் ெதரியா . உத்ேதசமாக அ பத்ைதந்

ைமல் இ க்கலாம் . சாதாரணமான
சாைலயானால் ன் நாளில் அங் ேக
ேபாய் டலாம் . ஆனால் காட் வ ல் எப்ப ச ்
ெசல் ல ம் ? எப்ப இ ந்தா ம் நமக்
ெவற் தான். இ ட்டப் ேபா ற . றப்படலாம் ."
மா மா ரி நட்சத் ரங் கைள வ காட் யாக

ைவத் க்ெகாண் நடந்ேதன். என் ைடய
அ ர ்ஷ்ட நட்சத் ரத்ைத ம் நம் ேனன். என்
உள் ணர ் தான் எங் கைள வ நடத் ய .
ேபாய் ச ் ேசர ேவண் ய இடத்ைத ம் நாங் கள்
இ ந்த இடத்ைத ம் கணக்ெக த் க் ெகாண் ,
ழக் த் ைச ல் நடக்கலாேனாம் .
இர ஏ மணி. இ ந்த ெசாற் ப உணைவ

எங் க க் ள் பங் ட் க் ெகாண்ேடாம் .
ேவட்ைடக் உபேயாகப்ப ம் ஒ கத் தான்
எங் க ைடய ஒேர ஆ தம் . எங் க ைடய
அபாயப் பயணத்ைதத் ெதாடங் ேனாம் .
ெகாஞ் ச ேநரத் க்ெகல் லாம் ரம் மாண்டமான
மரங் கள் எங் கைளச ் ழ் ந் ெகாண்டன.
ஒவ் ெவான் ம் ெதாண் அ உயரம்
இ க் ம் . அேத உயர ள் ள ல பட் ப் ேபான
மரங் கள் அவற் ன் சாய் ந் ந்தன.
கண் க் த் ெதரியாத எத்தைன அபாயங் கள்
மைறந் க் ன்றனேவா என் க
எச ்சரிக்ைகயாகேவ நடந்ேதாம் . அப்ப ம் ட
ஓரிடத் ல் ஒ ேசற் க் ேல நான்
ந் ட்ேடன். ழங் கால் வைர ைதந் ட்ட
என்ைனத் க் ெய த்தார ்கள் . அ ந்
ெவளிப்பட்ட ேம காட் க் ெகா கள் - உ க் ல்
ெசய் த கம் ேபால அத்தைன ர ்ைமயானைவ -
என் ழங் கால் களில் ற் க் ெகாண்டன. க்
மா ரி காைலக் கவ் க்ெகாண்டன.
அைவகளி ந் ம் என்ைன த் க்
ெகாண் நடந்ேதன்.
உறங் க் ெகாண் ந்த காட்ெட கள்

ட்டெமான்ைற நாங் கள் உ ப் ட் ட்ேடாம் .
எ யா அ ! பன் அள இ க் ம் . எங்
பார ்த்தா ம் க் ம் ெந க் மாகத் ள் ளிக்
ெகாண் பாய் ந்தன. ஏராளமான ன் னிப்
ச ் கள் இ ண்ட வானத் ல் பளிச ்பளிச ்ெசன்
பறந்தன. மரங் களின் ழ் ப் றத் க் ைளகளில்
உட்கார ்ந் ந்த ெகா க்கள் எங் கள்
பைடெய த்தன. அவற் ன் க ையத்
தாங் க்ெகாண் நடப்ப ெப ம் பாடாக
இ ந்த .
கணிசமான ரம் நடந் ட்ேடாம் என்
ேதான் ய . தல் காைமத் தற் கா கமாக
அைமத் க் ெகாள் ளத் ர ்மானித்ேதாம் .
சற் ேமடாக ஏதாவ இடம் ைடக் மா என்

ஆராய் ந்ேதாம் . ைடத்தால் மரக் ைளகைளக்
ெகாண் ஒ டாரம் அைமத் க் ெகாள் ளலாம் .
காட் க் ெகா கைளக்ெகாண் ெதாட் ல் கட் க்
ெகாள் ளலாம் . ற கற் கைள அ க் அ ப்
ட்டலாம் . காட் வா கள் காட் கா க்
அ ப்பப்ப ம் ைக கள் ட அப்ப த்தான்
ெசய் ெகாள் வ வழக்கம் .
ெபரிய ெபரிய ேதைரகளின் கத்தல் இர ன்

நிசப்தத்ைதக் ைலத்த . இடம் காடாைகயால்
அந்த ஒ இன் ம் ெபரிதாகக் ேகட்ட . ந ந ேவ
கண் க் த் ெதரியாத ஒ பறைவ ன்
ட் ெயா . தாள யாத ெவப்பம் ேவேற. ஓர ்
இடத்ைத ேதர ்ந்ெத த் , எண்ணியப ேய காம்
அைமத் க் ெகாண்ேடாம் .
ற் ந்த சக ன் ஈரம் என்ைனத் ங் க

ட ல் ைல. ெதாட் லாகக் கட் ந்த காட் க்
ெகா கள் என் ட்டத்ைத ம் கால் கைள ம்
கத் யாய் அ த்தன. ெகா க்கள் என்
உைடகைள ம் ைளத் க்ெகாண் சைதைய
பார ்த்தன.
" ங் ேவாம் ேதாழர ்கேள, ட் ைநட்!" என்ேறன்.
நாங் கள் யா ம் ேபச ல் ைல.
நாைள என்ெனன்ன கஷ்டங் கள் காத் க் ேமா!

அைவகைளத் தாங் க் ெகாள் வதற் கான
வ ைமையப் ெபறேவண் மானால் இப்ேபா
பரி ரண ஓய் ேதைவ என்பைத
உணர ்ந் ந்ேதாம் . உண ல் ெராம் பக்
ெகாஞ் சமாகேவ சாப் ட்ேடாம் . தண்ண ீர ் இரண்
வாய் தான் உ ஞ் ேனாம் . உணைவ எவ் வள
ேரஷன் ெசய் ெகாள் ள ேமா அவ் வள
ெசய் வ என் ெசய் ந்ேதாம் . இ
ர ்ந் ட்டால் , காட் வா கைளப் ேபாலக் கனி
ழங் கைளத் ன் உ ர ் வாழ
ேவண் ய தான்.
ெபா லர ்ந்தேபா க த்த ேமகங் கள் வானில்

ரண் ந் ந்தன. ெரன் ெவள் ளமாய்
மைழ ெகாட்ட ஆரம் த்த . யல் மைழ ய .
மரக் ைளகளின் ந்த மைழத் ளிகள் ,
தண்ண ீர ்க் ழாய் உைடத் க் ெகாண்ட ேபால,
தாைரயாய் வர ் த்த .
"காஸ் ! நில் !" என் ைபத் யம் ப்ெபனக்
னான். "நகராேத!"
நாங் கள் உைறந் ேபாேனாம் .
கன்னங் கரிய ெபரிய பாம் ெபான் ட் க்

ெகாண் வ ல் டந்த . அந்த வைகப்
பாம் ைபக்‘காட் ராணி’என்றைழப்ப வழக்கம் .
மைழ ெபய் ததால் தன் ற் ைற ட் ெவளி
வந் க் ற .
ஓர ் அ எ த் ைவத் ந்தால் காஸ் அைத

த் ப்பான்.
" ேர ல் ப களில் இந்த வைகப் பாம் நிைறய

உண் " என் ைபத் யம் ளக் னான். " ல
சமயங் களில் அங் ந் இவ் வள ரம் ட
வந் ன்றன. நகராேத. அ படெம த்
உன் கா ல் ஒ ேபா ேபா வதற் காகத் தான்
காத் க் ற . ம னா ேய மரணம் தான்."
எங் கள் ேதகம் ந ங் ய .

19
அந்தப் பாம் ைபேய ந க்கத் டன்

பார ்த் க்ெகாண் அைசயாமல் நின்ேறாம் . நல் ல
காலம் , ெரன் ட் ைவத் ந்த உடைல
ன்னல் ேபால் ரித் க்ெகாண்ட . சரசரெவன்
ஓ மைறந்த .
தப் ேயாட ஆரம் த்தா ம் ஆரம் த்ேதாம் -

பற் பல ஷயங் கைளப் பற் அ ந் ெகாண்ேட
பயணம் ெசய் ய ந்த . ல அ மரங் கள்
பார ்ப்பதற் க் ெகட் யாக, டமாகத் ெதரி ம் .
ஏ உட்கார ்ந் ெகாள் ேவாம் . அவ் வள தான்!
உள் ரஉ த் ப் ேபா க் ம் அைவ!
ெபாத்ெதன் ெபாந் க் ள் ந் ேவாம் .
மற் றவர ்கள் ைகெகா த் ெவளிேய இ த் க்
காப்பாற் வார ்கள் .
நடந் நடந் கால் கள் கைளத்தன. கா ன் ேழ

தைர ந ற மா ரி இ ந்த . இட ந்தால்
என்ன ஆ ேமா என் எச ்சரிக்ைக டன்
நடந்ேதாம் . லங் கள் எ ம் கண்ணில்
பட ல் ைல. ரங் க ம் பறைவக ம் எ ப் ம்
ச் ச்ஒ மட் ம் அவ் வப்ேபா ேகட்ட .
இ தான் தல் நாள் . இன்ைறத் னத்ைதச ்
சமாளிப்ேபாமா என்ேற எனக் ச ்
சந்ேதகமா ட்ட . ந ந ேவ ஏதாவ
ன் ெதன்பட்டால் அதன் உச ் க் ச ் ெசன் ,
ரியன் எங் க் றான் என்பைத ைவத் ,
நாங் கள் எந்த இடத் ல் இ க் ேறாம் என்பைதக்
கணக் ட் க் ெகாண்ேடன். ெவய் ல் என் இட
ேதாளில் மானால் சரியாகத் தான் ேபாய் க்
ெகாண் க் ேறாம் என் அ ந் ெகாண்ேடன்.
பச ்ைசப் பேசெலன்ற தாவரங் கள் ெமல் ல
அைசந் ெகாண் ந்தன. ன்னச ் ன்னதான
ஆ ரக் கணக்கான கா கள் அ த்த த் வந்
ெகாண்ேட க் ற மா ரி ேதான் ய .
மனிதனின் கண் க்ேக படாத ந மரங் களின்
மைற ல் ஓ க் ெகாண் க் ம் . ெகாஞ் சம்
றந்தெவளி ெதரி ம் . இைடெவளிக் ப்
ற ம ப கா கள் ஆரம் பமா ம் .
"ஐேயா! என்ைன எ ேவா க த் ட்ட !" என்

ெரன யாராவ ஒ வர ் ச ்ச வார ்.
அவர ேக ஓ ச ் ெசன் பார ்ப்ேபாம் . அவ ைடய

ைக ேலா அல் ல கா ேலா ஊ த் னாற்
ேபால் ஏராளமாய் க் க ெதரி ம் . ள் ெகா தான்.
சைத ல் ஆழமாய் க் த் க்ெகாண் நிற் ம்
ட்கைள ஒவ் ெவான்றாகப் ங்
அகற் ேவாம் . ஆனால் , ள் ைள எ த்த ம்
ெபாட் ப் ெபாட்டாய் ரத்தம் வ மாைகயால்
ச ் கள் பறந்ேதா வ ம் . அைவகளின் க
தாளேவ யா .
ப்பதற் காக ைவத் ந்த தண்ண ீர ்

ர ்ந் ட்ட . ஆனால் தாகத்ைதப் பற் நாங் கள்
கவைலப்பட ல் ைல. காரணம் -
"அேதா பா ங் கள் . ஒ மைலப் பாம் !" என்

ைபத் யம் ட் க் காட் னான். எங் க க்
எ ம் ெதரிய ல் ைல. இந்தப் பச ்ைசப்
ரேதசத் ல் எைதப் பார ்த்தா ம்
பச ்ைசயாகத்தான் இ க் ற . மரங் கள் , மரங் கள் ,
மரங் கள் .
"அேதா!" என் ைபத் யம் ம ப காட் னான்.
ஆ! அேதா! ஒ ைளேயா ைளயாகச ் ற் க்

ெகாண் ந்த ஒ மைலப்பாம் .
ைபத் யம் அதன் அ ேக ெசன்றான். "மைலப்

பாம் ேப, மைலப் பாம் ேப! எங் க க் த் தண்ண ீர ்
ேவண் ம் . தய பண்ணிக் ெகாேடன்" என்றான்.
ைக ல் ைவத் ந்த கத் னால் அைத ஒ
ெவட் ெவட் னான். ஊற் ெபாத் க்ெகாண்ட
ேபால் த்த மான, த்தம் ய தண்ண ீர ்
அ ந் ய் ச ் ய !
ன் தான் எங் க க் ப் ரிந்த .
இ மைலப் பாம் பல் ல. ஒ காட் க் ெகா .

தண்ண ீர ் நிைறந்த ெகா , மைலப் பாம் ைபப்
ேபாலேவ அதன் ப ம ம் நிற ம் இ ந்தன!
"இேத ேபாலத் ேதாற் றமளிக் ம் பல ெகா கள்

உண் . ஆனால் நீ ர ் ைடக் ம் ெகா எ
என் ஜாக் ரைதயாகக் கண் க்கேவண் ம் .
ல ெகா களின் தண்ண ீர ் ெராம் ப ஷம் .
அைதக் த்தால் உடேன மரணம் தான். இந்தக்
ெகா ையப் பா ங் கள் . வைளயம் வைளயமாக
இ க் ற . இ தான் அைடயாளம் ." என்
ளக் னான் ைபத் யம் .
தண்ண ீைரக் த்ேதாம் . ஓரள தாகம் தணிந்த .

ஆனால் ப த் க்ெகாண்ட .
ஏதாவ சாப் ட ேவண் ேம! உண்ணக் ய

ழங் காக ஏேத ம் அகப்ப றதா என்
ேத க்ெகாண்ேட ெசன்ேறாம் . தண்ண ீ ள் ள
ெகா ையக் கண் ப்பைதக் காட் ம் இ
க னமாக இ ந்த . கைட ல் ஏேதா
அகப்பட்ட . ப ையத் ர ்த் க் ெகாண்ேடாம் .
இரண்டாம் நாள் பயணம் ெதாடங் ய .

ப் டத்தக்கதாக எ ம் ேநர ல் ைல. ஆனால்
இைட டாமல் ெகா க்க டன் ேபாராட
ேவண் ந்த . அத் டன், எங் ேக பாம்
க த் ேமா என் ைல
ந ங் க்ெகாண்ேட ந்ேதாம் . ெவய் ல்
இன்ெனா பக்கம் வ த்ெத த்த .
ேகா .சட்ெடன் நின்றான். " லானி, உனக்

அந்த ஓைச ேகட் றதா?" என் ேகட்டான்.
"என்ன ஓைச?"
"யாேரா நடமா ற மா ரி."

20
அந்தச ் சத்தம் எங் ந் வ ற என்பைதச ்

ெசால் ல ய ல் ைல. எங் கேளா அந்தச ் சத்தம்
கண்ணா ச ் ைளயா ற மா ரி
இ க் ற . நாங் கள் இட பக்கம் தைலையச ்
சாய் த் உற் க்ேகட்டால் அ வல பக்கம்
ேபா ற . வல பக்கம் தைலையச ் சாய் த்தால்
இட பக்கம் ேபா ற . இேதா எங் க க்
ன்னால் ேபா ற ... இல் ைல ல் ைல, ன்னால் ...
"ைபத் யம் த் ம் ேபால் இ க் ற !"

ள் ளிக்ெகாண் ெசன்ற அந்தக்

கால ேயாைச. ற நின்ற . "யார ?" என்
உரக்கக் வ ேவண் ம் ேபால் இ ந்த .
அடக் க்ெகாண்ேடாம் . எங் கள் ரேல எங் கைள
அச ் த் வதாக இ ந்த .
"ெபா த்த ேபா ம் " என்றான் காஸ் . "நாம்

ஒவ் ெவா வ ம் ஒவ் ெவா ைச ல் ேநராகப்
ேபாேவாம் . ெகாஞ் ச ரம் ெசன் ஆராய் ந்த ன்
இேத இடத் க் த் ம் வ ேவாம் . நம் ைமப்
ன்பற் ஏதாவ த்ைத வ றேதா
என்னேவா."
" த்ைதயா ந்தால் பரவா ல் ைல.

எவனாவ ஆளாக இ ந்தால் தான் ஆபத் ."
காஸ் ன் ேயாசைனைய ஏற் க்ெகாண்

ெவவ் ேவ ைசகளில் நடந்ேதாம் . நல் ல
ேவைளயாக, இந்தப் ப களில் கா அத்தைன
அடர ்த் யாக இல் ைல. ஆனால் ெச ெகா கள்
எங் கள் தைல உயரத் க் இ ந்தன. ப்ப
னா க க் ஒ ைற ஒ வ க்ெகா வர ்
ரல் ெகா த் க்ெகாள் வ என்
ர ்மானித்ேதாம் . யா க்காவ வ ெதரியாமல்
ேபானால் அந்த இடத் ேலேய நின் ட
ேவண் ேம த ர ேமற் ெகாண் வ ையத்
ேத க்ெகாண் அைலயக் டா என்
ெசய் ேதாம் . அப்ேபா தாேன மற் றவர ்கள்
அவைரக் கண் க்க ம் ?
நான் ேதர ்ந்ெத த் க் ெகாண்ட ைச ல்

நடக்கலாேனன். என்ைனக் கண் பயந் ேபான
ரம் மாண்டமான பட்டாம் ச ் கள் படபடெவன்
பறப்பைதக் காண ேனாதமாக இ ந்தா ம்
அைதப் பார ்த் க் ெகாண் ராமல் ேமேல
நடந்ேதன். இட றத் ல் மரக் ைளகள்
சலசலப்ப ேகட்ட . இ தான் அந்த மர ்ம
எ ரிேயா? தவழ் நத ் ப ேய என் ேதாழர ்களின்
ரல் க க் ப் ப ல் ரல் ெகா த்ேதன். ல
சமயம் அந்தக் ரல் கள் ெவ ட்டத் ல் ேகட்டன.
ல சமயம் எட்டத் ல் ேகட்டன. அவர ்கள்
இ க் ம் ரத்ைத ம் தர ்களின்
அடர ்த் ைய ம் ெபா த் ச ் சத்தம் அ ங் க்
ேகட்ட . ஆனால் யா ம் கண்ணில் பட ல் ைல.
ஒ ய ஜந் -பளபளப்பான உட ம் , க ப் க்
கண்க ம் ெகாண்ட எ ம் ன்னி க் ம்
ெந க் ம் ஓ க் ெகாண் ந்த . சாட்ைட ேபால
நீ ண்ட நாக் . மகா ேவகத் டன் அந்த நாக்ைக
நீ ட் வ ம் உள் க் ப்ப மாக ஓ ய .
உ த் ப் ேபான மரங் க க் ள் பைட பைடயாக
வ க் ம் எ ம் கைள ம் கைறயான்கைள ம்
ஆனந்தமாக ேவட்ைடயா க் ெகாண் ந்த அந்த
ஜந் , என்ைனக் கண்ட ம் நின்ற . தைலைய
உயர ்த் என்ைன ஆச ்சரியத் டன் பார ்த்த .
உடேன பக்கத் ந்த மரத் ல் ெவன
ஏ க் ெகாண்ட . தன் வாைலேய காலாகக்
ெகாண் மரக் ைளகைளப் த் க்ெகாண்
அ ெதாங் வைதப் பார ்க்க ேவ க்ைகயாக
இ ந்த .
ேகா ! காஸ் ! ைபத் யம் !
மா மா க் ரல் ெகா த்தப ேய நடந்ேதாம் .

என் ப ல் எ ம் ெதன்பட ல் ைல. ம்
நடந்ேதன். ஆனால் என் ள் எ ேவா உ த் க்
ெகாண் தான் இ ந்த . என் அ ல் எங் ேகா
எவேனா ஓர ் அன்னியன் இ ப்பைத என்னால்
உணர ந்த . ஆனால் எங் ேக? ைக க க்
ஆறாவ லெனான் இ ப்ப ண் - அவன்
ங் க்ெகாண் ந்தா ம் சரி - ேவைல ெசய்
ெகாண் ந்தா ம் சரி, ட்டா க்
ெகாண் ந்தா ம் சரி, எச ்சரிக்ைக டேனேய
இ க் றான். என்ைன ம் அ யாமல் கத் ைய
எ த் க்ெகாண்ட என் ைக. ற் ம் கவனமாக
ஆராய் ந்ேதன்.
ஆ! அேதா அந்த ட் த க் ப் ன்னால்

பளபளெவன் ஏேதா ஒன் - அைசயாமல்
இ க் ற . "நண்பா!" என் கத் ேனன். "நண்பா!"
அவன் ஒ வப் ந் யன். வயனா என்ற ரிைவச ்

ேசர ்ந்தவன் என் கண் ெகாண்ேடன். ேதாள்
வைர ரண் ெகாண் ந்த . அைர ஞாண்
க ற் ல் கட்டப்பட்ட வண்ணக் ேகாவணம் .
ப் க ம் த் க்க ம் ேகாத்த பல
ெநக்லஸ்கள் அவன் க த் ல் காணப்பட்டன.
ப்ப வய க் ம் என் ேதான் ய . ங் ம
நிறத் ல் ஏராளமான க்கங் கள் அவன்
கத் ல் ெதன்பட்டன. ைக ல் நீ ண்ட ஈட்
ைவத் ந்தான்.
அவைனப் பயப்ப த் டக் டா என் என்

நண்பர ்கைளப் ெபயர ் ெசால் க் ப் ட்ேடன்.
ஒவ் ெவா வராக வந் ேசர ்ந்தார ்கள் . எல் லா மாய்
அவைனச ் ழ் ந் ெகாண்ேடாம் . ஆனால் எப்ப ப்
ேப னால் அவ க் ப் ரி ம் என்
ெதரிய ல் ைல.
"உனக் என்ன ேவண் ம் ?" என் ேகட்ேடன்.
அவன் ப லளிக்க ல் ைல. நாங் கள் எங் ேக

இ க் ேறாம் என் ேகட் , ஆகாயத் ல் ஒ
ேகள் க் ைய வைரந் காட் ேனன்.
பயனில் ைல. ஆனால் நாங் கள் எந்த ஷயமாகக்
கவைலப்பட் க் ெகாண் க் ேறாம் என்ப
அவ க் ப் ரிந்த ேபா ம் . தன் ன்னால்
வ ம் ப ைசைக காட் ட் நடந்தான்.
பாைத எ ம் இ ப்பதாகேவ ெதரிய ல் ைல.

இ ந்தா ம் அவன் ேபாய் க் ெகாண் ந்தான்.
நாங் க ம் ேபாேனாம் . ல இடங் களில் னிந்
ேபாக ேவண் ந்த . ல இடங் களில்
தவழ் நே் தாம் . மரங் களின் அ ப் றப்
ெபாந் கைளக் கடந்ேதாம் . ஓர ் ஓைட ல் இறங் ,
ேசற் ல் அ ழ் ந் ட் , ெவளிப்பட்ேடாம் . நடக்க
நடக்க யர ்ைவ ெவள் ளமாய் ப் ெப ய .
கைட ல் , ஒ மணி - ேநரம் நடந்த ன், மந் ரம்
ேபாட்ட மா ரி ெரன் அந்தத் றந்த
ெவளிைய அைடந்ேதாம் . கட ன் வைள டாப்
ப அ . எங் பார ்த்தா ம் பச ்ைச - க ம்
பச ்ைச. இரண் ெகாட்டைகக ம் ,
மரக் ைளகளாலான ஒ பந்த ம் அங் ேக
இ ப்பைதக் கண்ேடாம் .
மனித நடமாட்டம் எ ம் இ ப்பதாகத்
ெதரிய ல் ைல. எங் கைளத் ம் க் டப்
பார ்க்காமல் அந்தப் பந்த க் ள் ெரன்
ைழந் , காட் க் ள் ெசன்றான் வப் ந் யன்.
உள் ேள க யாத அள க் க் கா
அடர ்த் யாக இ ந்த அந்த இடத் ல் .
ஒ நி டம் க த் ம ப ெவளிப்பட்டான்.
பந்த க் ள் வ ம் ப எங் க க் ச ் சாைட
காட் னான். உள் ேள ெசன்ேறாம் .
தர ்களின் மைற ல் ஒ பட இ ந்த !

ப் க ம் இ ந்தன.
வப் ந் யன் ன்னைக ெசய் தான்.
"இ தான் நமக் த் ேதைவ!" என் ேனன்.

கச ் தமாகச ் ெச க் த் தயாரிக்கப்பட்ட பட
அ . மரத் ன் தன்ைமையக் ெகாண் ,
ச பத் ல் தான் தயாரிக்கப்பட்ட என்
கண் ெகாண்ேடன்.
"இைத நமக் ற் க எண் றான் என்
ேதான் ற " என்ேறன் என் ேதாழர ்களிடம் .
நாங் கள் ெராக்கம் தரத் தயாரா க் ேறாம்

என்பைத அவ க் ப் ரியைவத்ேதன். அவன்
ம ப ன்னைக ெசய் தான். ல இைலகைளப்
ப த் க் ைக ல் ைவத் க்ெகாண் , பணத்ைத
ஒ வன் ெகா க் ற மா ரி ம் ஒ வன் ெபற் க்
ெகாள் ற மா ரி ம் அ நயம் த் க்
காட் னான்.
"எவ் வள பணம் ?" என் ேகட்ேடன்.

21
இரண் ய இைலகைள ம் இரண் ெபரிய

இைலகைள ம் ட் க் காட் னான் அந்தச ்
வப் ந் யன். ய இைலகைளச ் ட் க்
காட் ,‘ஆமாம் , ஆமாம் ,’என் ற மா ரி தைலைய
ஆட் னான். அப்ப த் தைலயாட் னால் ‘இல் ைல,
இல் ைல’என் அதற் அர ்த்தம் என் எனக் த்
ெதரி ம் . தன் பட க் ஃப்ளாரின் - டச ்
நாணயம் - ேவண் ம் என் அவன் ேகட்பைதப்
ரிந் ெகாண்ேடாம் .
"என் பணக் ப் ல் பணம் இ க் ற .

என் டன் வா, லானி" என் அைழத்தான்
காஸ் .
ஆனால் ேகா ேவெறா ட்டம் ெசான்னான்.
ேகா ன் ேயாசைன என்னெவன்றால் :
இந்தச ் வப் ந் ய க் எதற் காகப் பணம்

த வ ? நா உைத ெகா த் அ ப் ட் ப்
படைகக் ைகப்பற் ற ேவண் ய தாேன?
ஆனால் அ நியாயமானதாக எனக் ப்
பட ல் ைல. ெபா வாகேவ வப் ந் யர ்கள்
எங் கைளக் காட் ம் ேமாசமான நிைலைம ல்
இ ந்தார ்கள் . அ ம் இந்தக் ப் ட்ட ஆைள
ஒ ைற பார ்த்தாேல ேபா ம் - காச ேநாய்
த்தவன் மா ரி இ ந்தான். கண்களில்
காய் ச ்சல் ெதரிந்த . கன்னம் ஒட் , உடம்
எ ம் க் டாக-இவைனயா ேமாசம் ெசய் வ ?
பாவம் .
காஸ் ையத் தனிேய அைழத் ச ் ெசன்ேறன்.

அவன் தன் ட க் ள் ளி ந் பணக் ப் ைய
ெவளிேய எ த் என்னிடம் தந்தான். கெரன்
ேநாட் க்கைள அந்தக் ப் ந்
ெவளிெய ப்பேத ரமமாக இ ந்த . அப்ப க்
ெகட் யாக ம த் , ய ய ள் களாக
ைவத் ந்தான் ேநாட் க்கைள. அ ேல டச ்
ேநாட்ெடான்ைறக் கண் த்ேதன்.
வப் ந் யனிடம் ம் ேனாம் . என் ேதாழர ்கள்
அவ டன் ைசைக ல் ேப எல் லா ஏற் பா க ம்
த் ட்டார ்கள் . வல ைகயால் ேநாட்ைடச ்
வப் ந் யனிடம் ெகா த் , ஒப்பந்தம்
ஏற் பட்டதற் அ யாக இட ைகயால் நான்
ைகைய க் ேனன்.
ன்னர ் படைக எ த் க்ெகாள் வதற் காகத்

தண்ண ீர ்க் கைரைய அைடந்ேதாம் . ெரன்
எங் கள் எ ேர இரண் ேபர ் ைளத்தார ்கள் .
ஒ வன் ைக ல் நீ ண்ட ஈட் ைவத் ந்தான்.
மற் றவன் ஒ பைழய ரா வத் ப்பாக்
த் ந்தான்.
"ஐையேயா! நம் ைமப் க்க வந் ட்டார ்கேள!"

என் காஸ் ச ்ச ட்டான்.
"ஆமாம் . நாம் ைற ந் தப் ேயா

வந் ப்பவர ்கள் என்பைதத் ெதரிந் ைவத் க்
ெகாண் , ெகாஞ் ச ேநரமாகப் ன்னாேலேய
வந் ப்பார ்கள் ேபா க் ற ." என்றான்
ைபத் யம் .
"இப்ப என்ன ெசய் யலாம் ?"
" த ல் அவர ்கள் ேநாக்கம் என்னெவன்

பார ்ப்ேபாம் ."
படைக அைடந் அ ல் ஏற யன்ேறாம் .

வப் ந் ய ம் ேசரேவ ன் ேப மாக
எங் கைளத் த க் ற மா ரி க்ேக நின்றார ்கள் .
எங் கள் பணத்ைதத் ப் க்ெகா த் ம் ப
ேகட்ேடன். ம த்தார ்கள் .
"ஏய் ேமாச க்காரர ்கேள! என்னிடமா

ைளயா ர ்கள் ?" என்ேறன்.
அவர ்கள் ேநாக்கம் என்னெவன் கைட ல்

ரிந்த . படைகத் க் ெகாண் தண்ண ீர ்க்
கைரக் வ ம் ப ெசான்னார ்கள் . அைதச ்
ெசய் ய ந்த சமயம் நாலாவதாக ஒ
வப் ந் யன் வந் ேசர ்ந்தான். இவன்
ெவள் ைளக்காரைனப் ேபாலக் கால் சராய் மட் ம்
அணிந் ந்தான். ெவற் மார ் . ைக ல் ைகக்
ழாய் ைவத் ந்தான். இ ப் ந்த
ெபல் ட் ல் ல ய அம் கள் ெதாங் ன
"மாட் க்ெகாண்ேடாம் " என் ைபத் யம்

த்தான்.
"சந்ேதக ல் லாமல் " என்ேறன் நான். "நம் ைமப்

த் க்ெகா த் ப் பரி வாங் வதற் காகேவ
வந் க் றார ்கள் ."
இ ெலான் ம் ஆச ்சரிய ல் ைல. ைற ந்

யாராவ தப் ேயா னால் ற் வட்டாரெமங் ம்
அந்தச ் ெசய் அ க்கப்ப வ வழக்கம் . ஜார ்ஜ்
ட ன் தல் பரமாரிேபா அல் ல ஆல் னா வைர
எல் லா ஊர ்க க் ம் தகவல் ேபாய் ம் . த ல்
இந்தக் கங் காணிக க் த்தான் ெசய் எட் ம் .
காட் க் ள் ெசய் பர ற ேவகேம அலா .
ேதாழர ்களிடம் தாழ் நத ் ர ல் ெசான்ேனன்.

"அவர ்கள் நா ேபர ் இ க் றார ்கள் . ைகக்
ழாய் ைவத் க் ற ஆள் தான் ெராம் ப
அபாயமானவன். பட ல் ஏ க்ெகாண் ஓ ட
யா . நிச ்சயம் நம் ைம மடக் ப் த்
வார ்கள் . தண்ண ீர ்தான் அவர ்க க் த் தாய்
. ன்மா ரி நீ ந் வந் வார ்கள் .
க் ரமாய் ஏதாவ ெசய் யேவண் ம் .
தாம த்தால் நம் ைமப் த் ப் ேபா ஸ்
ஸ்ேடஷனில் ஒப்பைடத் வார ்கள் ."
அந்த நா ேப ம் எங் கைளேய ர ்ந் பார ்த்தப

நின் ந்தார ்கள் . எங் களிடம் ெராக்கப் பணம்
இ க் ற என்ப அவர ்க க் த் ெதரி ம் .
"நான் ஒ ேயாசைன ெசால் ேறன்" என்ேறன்

ேதாழர ்களிடம் . "இவர ்கள் ெசால் வ ேபாலேவ
படைக நாம் தண்ண ீர ்க் கைரக் த் க் ச ்
ெசல் ேவாம் . ேகா , நீ எனக் ஒ றத் ல்
நின் ெகாள் . காஸ் , நீ ம் ைபத் ய ம் எனக்
ம றத் ல் இ ந் ெகாள் ங் கள் . அவர ்கள்
நம் ைமச ் ழ் ந் ெகாண் டேவ வ வார ்கள் .
தண்ண ீைர அைடந்த ம் நம் ைமப் பட ல் ஏ க்
ெகாள் ளச ் ெசால் வார ்கள் - அவர ்கள் ம் ம்
இடத் க் ேபாவதற் காக. நான் ஏற யா
என் ேறன். நம் ைமப் பய த் வார ்கள் .
என்னதான் நடக் றெதன் பார ்ப்ேபாம் . நம்
கத் னால் இரண் ேபைர ழ் த் னால்
ேபா ம் . மற் றவர ்கள் ஓட்டம் த் வார ்கள் .
ரி றதா? வா ங் கள் , ேபாகலாம் !"
படைகத் க் க் ெகாண்ேடாம் . எங் க ைடய

ஒவ் ேவார ் அைசைவ ம் அந்த நால் வ ம் கவனித்த
வண்ணம் இ ந்தார ்கள் . ெராம் பப்
ெபால் லாதவனாகத் ேதான் யவன் ைக ல் நீ ண்ட
ஈட் ைவத் ந்த ஆள் தான். ப்பாக்
ைவத் ந்த ஆசா அைதப் ேகா ன்
ைவத்தப ேய நடந்தான். தண்ண ீர ்க் கைரக்
வந் ேசர ்ந்ேதாம் .
எங் கைளப் பட ல் ஏ ம் ப ைசைக காட் க்

கட்டைள ட்டார ்கள் .
நான் ம த்ேதன். ைகப் ழாய் த் ந்தவன்

தன் இ ப் ந் ஓர ் அம் ைப எ த்தான்.
ஆனால் ன்னல் ேவகத் ல் நான் அைதத்
தட் ட் அவன் ைக ல் என் கத் யால்
ஆழமாகக் த் ேனன். வ தாள யாமல்
அல க்ெகாண் அவன் ஓ மைறந்தான்.
ப்பாக் க்கார ம் ஓட்டம் த்தான்.
ேதாழர ்கள் என்ன ெசய் றார ்கள் என் ம் ப்
பார ்த்ேதன்.
ஈட் ைவத் ந்த ஆைளக் காஸ் ம்

ைபத் ய ம் மடக் க் ேழ தள் ளி, அவ ைடய
ஈட் ையேய அவன் க த் ன் ைவத்
இரண் ற ம் இரண் ைனகைள அ த் க்
ெகாண் ந்தார ்கள் . க த் ெநரிக்கப்பட்டதால்
அவன் கள் கால் ஃப் பந் கள் ேபாலப்
ங் த் ெத த் க் ெகாண் ந்தன.
" ட் த் ெதாைல!" என்ேறன். பாவத் ல் நாங் கள்

ெகாைலகாரர ்களல் லேவ?
அவைன ட்டார ்கள் . எ ந் ஓ னான்.
ஆனால் , ர ஷ்டவசமாக அவர ்கள் ஓ ம் ேபா

படைக ம் க் க்ெகாண் , அதற் காகக்
ெகா த்த பணத்ைத ம் எ த் க்ெகாண்
ஓ ட்டார ்கள் . ெப ம் ேபராைசக்காரர ்கள் இந்த
ஆட்கள் , எங் களிட க் ம் பணத்ைத ம்
ப த் க்ெகாண் ைற அ காரிகளிடம்
எங் கைள ஒப்பைடத் அதற் கான பரி ப்
பணத்ைத ம் ெபறத் ட்ட ட் க் றார ்கள் .
இந்த அத் யாயம் ந்த என்
எண்ணிக்ெகாண் , பைழய பாைதக் த் ம்
நடக்கலாேனாம் . ெவய் ல்
ெகா த் க்ெகாண் ந்த . எங் காவ
ெகாஞ் சம் ம ைடக்காதா என் காஸ்
ஏங் க் ெகாண் ந்தான்.
என்ன அ !
ெதாைல ல் , ெமல் ய ைகச ் ள் ஆகாயத் ல்

படர ்ந் உய வைதக் கண்ேடாம் .
ேபாரா யதன் ைளவாக, கைளப் ன்

காரணமாக, கானல் நீ ர ் எங் கள் கண்க க் த்
ேதான் றதா?
ஆம் . ல ெகஜ ரத் ல் இரண்

ைனகளில் ெமல் ய வைலகள்
கட்டப்பட் ப்பைதக் கண்ேடாம் . ெவய் ல்
உலர ்த் ந்தார ்கள் .
"இவர ்கள் நாகரிகமான மனிதர ்கள் என் எனக் த்

ேதான் ற . இந்த வைலகள் ெராம் ப
ேநர ்த் யாக இ க் ன்றன. இ ைகயால்
தயாரிக்கப்பட் ந்தால் இப்ப இ க்கா "
எனி ம் எச ்சரிக்ைகயாகேவ இ ந்ேதாம் .

இ ட் ன ற ெம வாகேவ எல் லாவற் ைற ம்
ஆராயலாம் என் ெசய் ேதாம் .
22
ேம ம் ஓர ் இர காட் ல் ப் டன் க த்ேதாம் .

ந் ன இர தங் ந்த இடத்ைதக் காட் ம்
இங் ேக ெவப்ப ம் க்க ம் அ கமா ந்தன.
ஆனால் ெச ெகா கள் அ கச ் ெச ப்பாக
இ ந்தன.
"இேதா பார ், இந்தத் ைச ல் ெசல் ேவாம் .

அங் ந் தான் ளிக ம் , அன்னங் க ம்
வ ன்றன. அங் ேக ேபாய் ப் பார ்த்தால் இங்
வ ப்பவர ்கைளப் பற் இன் ம் வரமாகத்
ெதரி ம் " என்ேறன்.
றப்பட்ேடாம் .
நாகரிக மனிதர ்களின் இ ப் டம் ேபால்

ேதான் ய இடத்ைத அைடவதற் ட் தர ்களின்
வ யாகச ் ெசல் ல ேவண் ந்த .
ள் ளம் பன் த் வ ேபால் ெச ன் ட்கள்
ேதகத்ைதக் த் ன. தவழ் நத ் வண்ணம்
ன்ேன ேனாம் . எங் கள் உைடகள் ந்தன.
மஞ் சள் ற க ம் கா நிற க் ம் வப்
நகங் க ம் ெகாண்ட ஒ ெபரிய பறைவ எங் கள்
தைலக் ேமேல அம் ேபால் ர ்ெரன் பாய் ந்
ெசன்ற . மரங் களின் அ ப் பாகங் கைளப் பா
ந்த . ஓர ் ஆ ஓ க் ெகாண் ப்பைதக்
கண்ேடாம் . டால் க் ம் க் ம் றந்த
ேபான்ற ஒ ராணி ஆைச ரத் தண்ண ீர ்
த் க் ெகாண் ந்த . அதன் நிறம் தண்ண ீர ்
ேசற் ைறப் ேபால் இ ந்ததால் இரண்ைட ம் இனம்
ரிக்க ய ல் ைல.
என்ன ஆ இ ? ெதரிய ல் ைல. இ ந்தா ம்

சரியான ைச ல் தான் ேபாய் க்
ெகாண் க் ேறாம் என் ஊ த்ேதன். ரியன்
ெரன் அஸ்த க்கத் ெதாடங் னான். அதன்
ெவள் ளி ம் ஊதா மான ரணங் கள் ன்
நிறத் ந்த தண்ண ீரில் ர ப த்தன. அேத
சமயம் சணிக்காய் ேபாலப் ெபரிய சந் ரன்
ெவன் . ேமெல ம் ய . உ ண்
எங் கள் தைலேமேல ந் ம் ேபா ந்த .
நாங் கள் ஒளிந்தப ெசன்றேபா ,

உள் ர ்வா களின் இ ப் டத்ைதக் காண
ந்த . ப ரி வதற் காகப் ையச ்
சமனப்ப த் ந்தார ்கள் . ங் ல்
கம் பங் கைள நட் அதன் இரண்
கள் கட் ந்தார ்கள் . இரண் ம் மரத் ல்
ெசய் யப்பட்டைவ. ேவ என்ெனன்ன
ெதரி ன்றன என் பார ்த்தேபா -
ஒ ட் ன் வாச ல் இளம் ெபண் ஒ த் ம்
ழ ஒ த் ம் உட்கார ்ந் இ ந்தார ்கள் . இளம்
ெபண் ஓர ் அகலமான எனாமல் ய பாத் ரத் ல்
ஏேதா அைரத் க் ெகாண் ந்தாள் . க த் ல்
ளி கட் க்ெகாண் ந்தாள் . அ ல் ப த் ந்த
ழந்ைதைய அ க்க க் ப் பால் ெகா த் க்
ெகாண் ந்தாள் . ட் ட் ப் பால் த் க்
ெகாண் ந்த ழந்ைத. ழ சப்பண ட்
உட்கார ்ந் நாட் ப் ஸ்ெகட் கள் தயாரித் க்
ெகாண் ந்தாள் . உடம் ல் ஒ ண் ணி ட
இல் லாத இரண் ழந்ைதகள் ட் க்கரணம்
ேபாட் ைளயா க் ெகாண் ந்தன. இரண்
நாய் கள் அவர ்கைளக் க க்க ய ற மா ரி
அவர ்கள் ைளயாட் ல் கலந் ெகாண் ற் ச ்
ற் த் ள் ளிக் ெகாண் ந்தன. ழ
ந ந ேவ ஒ கல் ைலேயா கட்ைடையேயா
எ த் அந்த நாய் கைள ரட் க்
ெகாண் ந்தாள் .
இரண்டாவ ட் ல் அ ப் க்கள் ெதன்பட்டன.

பாறாங் கல் ல் கட்டப்பட்டைவ. பைழய
எண்ெணய் ப்பாய் களின் ம் உண ப்
ட் கள் ம் சைமயல் பாத் ரங் கள்
ைவக்கப்பட் ந்தன. ம ப ம் அந்தப்
ெபண்களின் கங் கைளப் பார ்த்ேதன்.
கன்னங் கேரெலன் இ ந்தன. நீ கே
் ராக்கள் . கச ்
சாைட ந் அவர ்கள் தா ம் மக மாக
இ க்கலாம் என் ேதான் ய . ஆண்கள்
யாைர ேம காண ல் ைலேய? ஏன்?
ேவட்ைடயாடச ் ெசன் க் றார ்கேளா?
எ வானா ம் இந்த ஆற் றங் கைரைய அைடந்த
பற் ம ழ் ச ் ேய அைடந்ேதாம் . கன்னி க யாத
காட் ன் வ ேய ஊர ்ந் ஊர ்ந் இங் ேக
வந் ட்ேடாம் . இனி அ க ரம் நடக்க
எங் களால் யா . இன் ம் ெகாஞ் ச ரத் ல்
ஒ பட த் ைற இ ப்ப நிச ்சயம் . அங் ேக
கைடக ம் ம பான க ம் இ க்கக்
ம் .
"என்ன ெசய் யலாம் நண்பர ்கேள?" என்

ேகட்ேடன்.
"நான் இங் ேக தங் க்க ம் ேறன். ேநற்

ராத் ரி தல் எனக் உடம் சரியா ல் ைல.
ெராம் பக் கைளப்பாக இ க் ேறன்" என்றான்
"உடம் சரி ல் ைல என் ன்ேப

ெசால் வதற் ெகன்ன?"
"ெகாஞ் ச ேநரத் ல் சரியா ம் என்

நிைனத்ேதன்."
"உனக் த்தான் காட் ன் ரக யங் கெளல் லாம்
ெதரி ேம? ஏதாவ ைக, பச ் ைல ப ப்ப
தாேன?"
" வப் ந் யர ்க க் த்தான் எல் லா

ேநாய் க க் ம் ம ந் ெதரி ம் " என்றான்
ஆகேவ நீ கே ் ராக்க டன் ெதாடர ் ெகாள் வ

என் ர ்மானித்ேதாம் . ெச ப் க் க த் க் க த்
என் பாதங் கள் ண்ணா ந்தன. வ தாள
ய ல் ைல. காஸ் ம் ேகா ம் ட
க ம் கைளப் ற் ந்தார ்கள் .
இரண் ெபண்கைள ம் ர ்ந் கவனித்ேதன்.

சமயம் பார ்த் , தர ் இ க் ந் ெவளிப்பட்
அவர ்கள் ன்ேன ெசன்ேறாம் . நா
ெவள் ைளக்கார ஆண்கைளத் ெரன்
கண்ட ம் அவர ்கள் அல ப் பாய் ந் ஓ வார ்கள்
என் நிைனத்ேதாம் . இல் ைல. எங் கைளப்
ர ப் டன் பார ்த்தேதா சரி. இரண்
நாய் க ம் நாக்ைகத் ெதாங் கப்
ேபாட் க்ெகாண் எங் கள் அ ல் வந்தன. ஏேதா
ராமத் ப் பண்ைணயாரின் ேதாட்டத் ல் அத்
ைழந் ட்ட மா ரி எங் கைள ைறத்தன.
" ! ேபாங் க! ேபாங் க!" என் நாய் கைள
ரட் னாள் ழ .
இரண் வர ்க ம் எங் கைள ேநாக்

வந்தார ்கள் . க்ைகக் ைடந்தப எங் கைள
அ சயமாய் ப் பார ்த் க்ெகாண் நின்றார ்கள் .
ஒ ைபயன் எங் கள் சட்ைட ன் பளபளப்பான
ெபாத்தான்களில் மனம் ப ெகா த்தான்.
இன்ெனா த்தன் எங் கள் ெச ப்ைபக் கண்

ெசாக் ப் ேபாய் நின்றான்.
"இந்தாம் மா, எங் கைளப் பார ்த் ப் பயப்பட

ேவண்டாம் . இ எந்த ஊர ் என்ப ெதரிய
ேவண் ம் . என் ேன தன் உடம் சரி ல் லாமல்
இ க் றான். அவ க் உத ெசய் ய ேவண் ம் .
அவ் வள தான்" என்ேறன்.
அவர ்க க் ப் ரிந்தேதா இல் ைலேயா என்

ேயா த் க் ெகாண் ந்த ேபா , வய ல்
இைளயவள் ெசய ல் இறங் னாள் . இரண்டாவ
ைசையச ் ட் க்காட் அங் ேக ேபா ம் ப
ைசைக காட் னாள் . ழ எங் கைள ெந ங்
வந்தாள் . வர ்கள் எங் க க் ந ேவ
ரித் க்ெகாண் ந் ஓ னார ்கள் .
"உடம் சரி ல் ைலயா அந்த ஆ க் ? க் ரம்
ணமா ம் . நல் லா சாப் வான்" என்றாள்
ழ ெரஞ் ெமா ல் . "நீ ங்கள்
ெரஞ் க்காரர ்களா?"
"ஆமாம் . நாங் கள் ெரஞ் க்காரர ்கள் . வ

தவ ட்ட ." என்ேறன்.
நாங் கள் மைறக்க நிைனத்தா ம் ழ

கண் த் ட்டாள் . ைகைய னின் வால்
மா ரி காட் , ைற ந் தப் வந்தவர ்களா
என் சாைட ல் ேகட்டாள் .
23
நாங் கள் எந்த ஊரில் இ க் ேறாம் ?

ெதரிய ல் ைலேய? இந்த ஜனங் கள் ெரஞ்
ெமா ேப றார ்கேள? ெதரியாத்தனமாய் ப்
பைழயப ெரஞ் ப் ப க்ேக வந்
மாட் க்ெகாண் ட்ேடாேமா? ஒேர ழப்பமாக
இ ந்த .
"ெஸ ன்ட் லாெரண்ட் எங் ேக இ க் ற ?

மேரானி எந்தப் பக்கம் ?" என் ேகட்ேடன்.
அந்த இளம் ெபண் ழக் த் ைச ேநாக் க்

ைகையக் காட் னாள் . அப்பாடா! ேமற் த்
ைச ேலா ேவ பக்கேமா ைகையக்
காட் ந்தால் எங் க க் உடம் ந ங் க
ஆரம் த் க் ம் . அவளிடம் ேமற் ெகாண் ம்
ேகள் கள் ேகட்க ஆரம் த்ேதன்.
"ஆல் னா எந்தப் பக்கம் ?"
அவள் ரித்தாள் - தன்ைன நான் ஏேதா ண்டல்

ெசய் ேறன் என் நிைனத்த மா ரி இ ந்த
அந்தச ் ரிப் . ஆற் ைறச ் ட் க் காட் னாள் .
அ ல் பட ல் ெசல் ல ேவண் ெமன் னாள் .
"ெராம் பத் ரமா? ஆல் னாைவ அைடய
எத்தைன நாளா ம் ?" என் ேகட்ேடன். பட ன்
லமாக இரண் அல் ல ன் நாள் பயணம்
என்றாள் .
நாங் கள் எங் ேக இ க் ேறாம் என்ப எனக் ப்

ரியத் ெதாடங் ய . த ல் ெஸ ன்ட்
லாரண்ட் கட டன் கலக் ம் இடத் ல் நாங் கள்
இ ந் க் ேறாம் . ேபா ஸ் பட ரத் யேபா
காட் க் ள் ஒளிந் வைளந் ெசன்ற ல்
ஆல் னாைவத் தாண் இங் ேக வந் க் ேறாம் .
ஆல் னா க் ப் ேபாகாமல் , ஆற் றங் கைர

ஓரமாகேவ வட ழக் த் ைச ல்
ெசன்ேறாமானால் , ரிநாம் நாட் ன்
தைலநகரான பரமாரிேபாைவ அைடயலாம் என்
கணக் ப் ேபாட்ேடன். எல் லாம் மனக்
கணக் த்தான். எங் களிடம் ‘ேமப்’ ம் இல் ைல,
காம் பஸ ம் இல் ைல.
எங் கைளக் ைசக் ள் அைழத் ச ் ெசன்றாள் .

சைமயல் டம் , சாப்பாட் க் டம் , ெதா ைக
அைற - எல் லாம் அந்தக் ைசதான். ைச ன்
ம ேகா க் ச ் ெசன் ல கா டப்பாக்க டன்
வந்தாள் அந்த இளம் ெபண். இன்ெனா
பாத் ரத் ந் ஏேதா ெபா கைள எ த்
த த ந த த
டப்பா ல் ேபாட்டாள் . ைச ன் ன் றம்
இ ந்த கரிய ப் ல் அைதக் ெகா க்க
ைவத்தாள் . அைத எ த் ப் பங் ட் எங் க க்
வழங் னாள் . மா , ன், ன்ஸ் - இப்ப ப்
பலவற் ன் கலப்படமான மணம் ய . வா ல்
ைவக்கச ் ச க்க ல் ைல. ெவ ம் தண்ண ீர ்
க்கலாெமன்றால் ட் க்ெக ரில் உள் ள
ஆற் நீ ைரப் ேபாலேவ ட் த் தண்ண ீ ம்
கலங் கல் நிறமாக இ ந்த . அங் ந் தான்
ெமாண் வந் ைவத் க் றாள் என் ரிந்த .
ஒ ேகாப்ைப ல் ஊற் ,"ஊம் , ஊம் . ங் கள் "
ழ எங் கைளேய ன் ரிப் டன் ர ்ந்

பார ்த் க் ெகாண் ந்தாள் . ழந்ைதகள் எங் கள்
ம ல் ஏ உட்கார ்ந் ெகாண் எங் கள்
சட்ைடப் த்தான்கைளப் ய் க்கத் ெதாடங் ன.
ைபத் யத் க் உடம் ந ங் க்

ெகாண் ந்த . கத் ல் த் த்தாய்
யர ்ைவகள் ளித் ந்தன.
"எனக் த் தாங் க ல் ைல... உடம் ெராம் ப

ேமாசமா க் ற ..." என் ன க்
ெகாண் ந்தான்.
இளம் ெபண்ைணக் ப் ட் , அவைனக்
கவனிக் ம் ப ெசான்ேனன். அவள்
ரிந் ெகாண்டாள் . ைபத் யத் ன் ைகையப்
த் எ ப் , ைச ேமைட ன ேக
அைழத் ச ்ெசன்றாள் . அவைனத் தைர ல் ப க்க
ைவத்தாள் . "கட ள் இந்தப் ெரஞ் க்காரைனக்
காப்பாற் வார ்... நா ம் காப்பாற் ேவன்..."
ைச ேமைட என்ப ஒ ேமைசதான். அதன்

ஒ ரிப் ப் பரப்பப்பட் ந்த . அதன்
பலவைகயான ெபா ள் கள் ; எ ைமக் ெகாம் ; ஒ
ைக ற் பம் ; எண்ெணய் ளக் ; கன்னி ேமரி ன்
ளாஸ் க் ெபாம் ைம; ேகா க் ஞ் ன் க த்த
இற கள் ; ஓரத் ல் மணிகள் ேகாத்த வப் த்
ணி ன்ேமல் ஒ நீ ண்ட கத் ; ைவ
காணப்பட ல் ைல. ப லாக, ஒ மரப்பலைக ல்
பல தமான ைககள் வைரயப்பட் ந்தன.
"ஒ ைபத் யக்கார ஆஸ்பத் ரி ல் வந்

மாட் க் ெகாண் க் ேறாம் " என் காஸ்
ரக யமாகக் னான்.
"இல் ைல. இவர ்கள் நீ கே

் ராக்கள் . ேபய்
சா களிடம் இவர ்க க் க ம் நம் க்ைக.
பார ்த் க் ெகாண்ேட . ைபத் யத்ைதப்
த் க் ம் ேபைய இவள் ரட் வாள் .
ஆனால் எனக்ெகன்னேவா ைபத் யத் க்
மஞ் சள் காமாைல ேநாய் கண் க் ற என்
ேதான் ற ." என்ேறன்.
அ மா க் நிகழ் ச ் யா - பாேல நடனமா என்

ெதரிய ல் ைல. இரண் ம் கலந்த மா ரி அவள்
ஓ னாள் . அ ப் ந் ஒ ெகாள் ளிக்
ச ் ைய எ த் க்ெகாண்டாள் . ற ஒ
பத் ரிைகைய எ த் வந்தாள் .‘
ல் ரிம் ’என் ெபய ள் ள அந்தப் பத் ரிைக
ஸ்தவ மதப் ரசாரகர ்களால்
நடத்தப்ப ற . பத் ரிைக ன் ேமேல ஒ
ஸ்தவ மகானின் படம் அச ் டப்பட் ந்த .
அைதப் ைபத் யத் ன் வ ற் ன் ைவத்தாள் .
ெகாள் ளிக் ச ் னால் அந்தப் படத் ன்
ைவ ேபாலக் ேகா இ த்தாள் .
பாவம் , மதப் ரசாரகர ்கள் தாங் கள் ெசால் த்

தந் ந்த தத் வங் க க் என்ன க என்பைத
அ ந்தால் அ ர ்ச ் யைடவார ்கள் .
ழ ைபத் யத் ன் அ ேக வந்தாள் . அவைன

எ ந் நிற் கச ் ெசான்னாள் . ேமைஜ ன்
ைககைள ைவத் க் ெகாள் ம் ப னாள் .
"என்னேவா காட் ராண் ைவத் யம் .

ைபத் யம் ெதாைலந்தான் பாவம் " என்றான்
ேகா .
ழ ம் பத் ம் ப"ெகட்ட சாேச, ேபா...

ெகட்ட சாேச ேபா..." என் இைட டாமல் ஜபம்
ெசய் தாள் .
பல ைககள் வைரயப்பட் ந்த பலைக ன்

ைபத் யத்ைத ம் ைககைள ைவக்கச ் ெசால் ,
இைதச ் ற் க் ேகா வைரந்தாள் . பைழயப
அவைனத் தைர ல் ப த் க் ெகாள் ளச ்
ெசான்னாள் . ற ெவளிேய ெசன் ஒ
பாத் ரத் டன் ம் னாள் . அ ல் ல் ஒ
ெகாத் த் க் ெகாண் ந்த . ங் ல்
ச ் யால் வாய் அைடக்கப்பட் ந்த . அந்தப்
பாத் ரத் ந் ல ளிகைளப்
ைபத் யத் ன் ெநற் ல் ெசாட்ட ட்டாள் .
ையக் க் ம் ப ச ் ெசான்னாள் . ைபத் யம்
ேவண்டா ெவ ப்பாய் க் த்தான்.
நாய் கள் அங் ங் ம் ஓ யதால் ஈக்கள்

ெடங் ம் பர எங் கைள ம் ெமாய் த் க்
ெகாள் ளேவ ெமல் லப் ன் றம் ந ேனாம் .
அன் மாைல எங் கைள இரண்டாவ ைசக்

வ ம் ப அைழத்தார ்கள் . ேபாேனாம் .
ெரன் காட் க் ள் ளி ந் பத் ஆண்கள் -
நீ கே
் ராக்கள் - ெவளிப்பட்டார ்கள் .
24
இனிேமல் ேமற் ெகாண் எங் ேக ம்

ெசல் வெதன்ப யாத காரியம் . இந்த
நீ கே
் ராக்க க் ெவள் ைளக்காரர ்கள் ரியம்
எ ம் ைடயா . ெவ ப் த்தான். அந்த
அள க் ெவள் ைளக்காரர ்கள் இவர ்கைள நடத்
வந் க் றார ்கள் . ெவள் ைளயர ் என்றாேல
ஆ க்கக்காரர ்கள் என்ற எண்ணம் இவர ்கள்
மனத் ல் ேவ ன் க் ற .
இந்தக் ப் ட்ட க ப்பர ்கள் எங் கைள

அன்ேபா நடத் ய ேபா ம் எச ்சரிக்ைகயாக
இ ப்பேத ேமல் என் ர ்மானித்ேதாம் .
ைபத் யம் ஜன்னி ல் உளற ஆரம் த் ட்டான்.

வார ்டன்கள் தன்ைனச ் ழ் ந் ெகாண் ப்ப
ேபால ம் வ ற் ன் பாம் கள் ஊர ்வ
ேபால ம் கற் பைன ெசய் ெகாண் அல னான்.
ண் ந்தான். ழ கஷாயம் தயாரித் க்
ெகா த்தாள் . ஆனால் அதற் ப் பலன்
ஏற் பட ல் ைல. தன் ம ந் ணம் ெசய் ய
ேவண் ெமன்றால் பத் ரிேயாதயம் , பத்
ரியாஸ்தமனம் ேபாக ேவண் ம் என்றாள் .
அ வைர ைபத் யம் தாங் வானா?
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக ட் ன் எ ேர ந்த
றந்தெவளி ல் எங் கைளச ் ற் ஆட்கள் ட
ஆரம் த்தார ்கள் . ஏறத்தாழ இ ப ேபர ் இ க் ம் .
இ வைர நாங் கள் பார ்த் ராத ஓர ் ஆள் இரண்
ைசக க் ம் ந ந் ெவளிப்பட்டான்.
எங் கைளப் பார ்த் ப் ேபசலானான். அவ ைடய
ெரஞ் ெமா ஓரள ரிந் ெகாள் ளக்
யதாக இ ந்த .
"நீ ங்கள் யாெரன்ப எனக் த் ெதரி ம் . ேகயன்

ைற ந் தப் வந் க் ர ்கள் .
நான்தான் இங் ேக தைலவன். உங் கள் நண்பன்
உடல் நல ல் லாமல் இ க் றான். ஆகேவ நீ ங்கள்
இங் ேக தங் கலாம் . ஆனால் இன் ராத் ரி நீ ங்கள்
எல் லா ம் அந்தப் ெபரிய ைச ல் ஒளிந்
ெகாள் ளேவண் ம் . உங் கள் ேன த ம்
உங் க டன் இ க்கேவண் ம் . நீ ங்கள் எங் கைளப்
பார ்க்கேவ டா . பார ்த்தால் ேபய் உங் கள்
எல் லாைர ம் த் க் ெகாள் ம் . ெகாஞ் ச நாள்
க த் நீ ங்கள் ேபாய் டலாம் ."
ழவ க் வய அ ப க் ேம க் ம் . தைல
நைரத் ந்த . கம் க்க அம் ைமத்
த ம் கள் . உயரமாக ம் அகன்ற
ேதாள் க ட ம் இ ந்தான். அவன் அணிந் ந்த
ெவள் ைளச ் சட்ைட ம் ெவள் ைள நிஜா ம்
அவ ைடய க ப் ேமனி ல் பள ீெரன்
ரகா த்தன.
"நாங் கள் யாெரன் உனக் எப்ப த் ெதரிந்த ?"

என் ேகட்ேடன்.
"யாைரப் பார ்த்தா ம் உங் கைளப் பற் த்தாேன

ேப க் ெகாண் க் றார ்கள் ! உங் கைளக் ைக
ெசய் ம் ப ஆல் னா ல் அெரஸ்ட் வாரண்ட்
இ க் ற ."
அப்பாடா! ெவளி உலகத் ல் என்ன நடந்

ெகாண் க் ற என்பைதப் பற் இந்தச ்
ெசய் யாவ ைடத்தேத!
"ஆல் னா ந் நாங் கள் ெராம் பத் ரத் ல்

இ க் ேறாமா?"
"அ க ர ல் ைல. அவர ்கள் உங் கைளத்

ரத் க்ெகாண் வந் ெகாண் க் றார ்கள் ."
ைபத் யத்ைதத் க் க்ெகாண் ெபரிய

ைசக் ள் ெசன்ேறாம் . ன்னாேலேய ேவ
ல கால ேயாைசக ம் ேகட்டன. ெமன்ைமயான
ஓைச. ட்டத் க் வந் மைறவாய்
உட்கார ்ந் ந்த ெபண்கள் தான் கைலந்
ெசன் ெகாண் க் றார ்கள் என்
ஊ த்ேதாம் . ெவளிேய வர யாதப ஒ
ரம் மாண்டமான ேமைஜைய நகர ்த் வாசைல
அைடத் ட்டார ்கள் . ைசையச ் ற் ம்
த் ட் கள் ெச கப்பட் ந்தன. வாதங் கள்
நைடெப ம் ேபச ் க் ரல் கள் ேகட்டன.
எங் கைளப் பற் ய வாதங் கள் என் ரிந்த .
வரி ந்த ஓர ் இ க் வ யாகப் பார ்த்தேபா

எங் க க் ம ர ்க்கால் கள் த் ட் நின்றன.
வட்டமாகச ் மார ் நாற் ப ேபர ்

ந்தார ்கள் . ந ேவ ழவன்
நின் ந்தான். அவன் ஏேதா உத்தர ட்ட ம் ஒ
பத் வய ச ் ஓர ் ஆட்ைடக் க கட்
இ த் வந்தாள் . உடேன நடனம் ஆரம் பமா ற் .
டேவ ேமளம் ெம வாகத் ெதாடங் ேவகமாக,
ேம ம் ேம ம் ேவகமாக ஒ க்கத் ெதாடங் ய .
ஆண்க ம் ெபண்க ம் ஒ வர ் ேதாைள ஒ வர ்
த் க் ெகாண் ‘8’ேபான்ற வ வத் ல்
அைமந் நின் ஆ னார ்கள் .
ெபண்கள் க்க க்க நிர ்வாணமாக

இ ந்தார ்கள் . வயதானவர ்கைளப் பார ்க்கக்
ேகாரமாய் இ ந்த . இளம் ெபண்கள் தங் க
ஆப் ள் ேபான்ற மார ் க டன் கழ் நத
் ார ்கள் .
அவர ்க ைடய எண்ெணய் ன ேமனி,
ப் ழம் ல் ெஜா த்த .
ைபத் யம் ஆழ் நத் க்கத் ல் இ ந்தான்.

கஷாயத் ன் பலனாக இ க்கக் ம் .
ெரன் ேமளச ் சத்தங் கள் நின்றன. ெபண்கள்
ஒ பக்கமா ம் ஆண்கள் இன்ெனா பக்கமா ம்
உட்கார ்ந் ைக தட்ட ஆரம் த்தார ்கள் .‘ ேப!
ேப!’என் ேகாஷ ட்டார ்கள் . ேப என்றால்
தந்ைத. அதாவ தைலவனான ழவன்.
ழவன் அவர ்கைள ட் ெவளிப்பட் ,

பக்கத் க் ைசக் ள் ெசன் கன்னி ேமரி ன்
ப ைம ேபாட்ட ளாஸ் க் ளக்ைக எ த்
வந்தான். அைதக் ட்டத் ன க் த் க் க்
காட் னான். ற கண்ணா ப் ட் கள் ,
நகங் கள் , எ ம் கள் , மரப்பாச ் கள் , ைக மா ரி
ல் லால் ெசய் யப்பட்ட உைறகள் , ஆண் ம்
மார ் க ம் ெபா த்த ல் லாமல் ெவ
ெபரிதாய் ச ் ெசய் யப்பட்ட ெபாம் ைமகள் ,
தைல கள் - இப்ப ப் பல வைகயான‘ னிதப்
ெபா ள் ’கைள எ த் வந் ட்டத் ன க் க்
காட் னான் ழவன். ந ந ேவ கன்னி ேமரி ன்
ப ைமைய எ த் மற் றப் ெபா ள் களின்
ைவக் ட்டான். இந்தச ் சடங் கைள நான்
பார ்த்த ல் ைலேய த ரக் ேகள் ப் பட் ந்ேதன்.
மல க க் க் ழந்ைத றக்க, வ க்ைகத்
தைலயர ்க க் வளர, ேபய் கைள ரட்ட,
எ ரிகைள ம யச ் ெசய் ய, ரக யமான காதல் கள்
நிைறேவற - இப்ப ப் பல ேநாக்கங் கள் இந்தச ்
சடங் க க் உண் .
இப்ேபா எல் ேலா ம் ரிந் உட்கார ்ந்தார ்கள் .

ந ேவ எரி ம் ல் ஒ ழ ெபரிய
பாத் ரத்ைத ைவத் ஏேதா ெகா க்க ைவத்தாள் .
அைத எல் ேலா க் ம் பரிமா னாள் . ண் ம்
ேமளம் ஒ த்த . ஒ ேனாதமான மணம் நா
ைச ம் பர ய .
ைல ல் ப த் ந்த ைபத் யம் என்ைனக்

ப் ட்டான். ெசன்ேறன்.
" லானி... உன்னிடம் ெகாஞ் சம் ேபச ேவண் ம் ...

ேகள் . லானி, நான் சாகப் ேபா ேறன் என்
ேதான் ற ..." என்றான்.
நான் அவைனத் ைதரியப்ப த்த யன்ேறன்.

ஆனால் பலனி க்க ல் ைல. " லானி...
என் ைடய பணக் ப் ைய உன்னிடம் தர
ேவண் ெமன் பார ்க் ேறன்... ஏெனன்றால் நான்
இறந்த ற என் வ ற் ைறக் த் அைத
எ த் க் ெகாள் ம் ப இ க்கக் டா ."
"அ எதற் ம் அவ ய க்கா . ேபசாம .
அவசர ல் ைல. உனக் க் ணமா ம் "
ஆனால் அவன் வாதமா ந்தான். பணக்

ப் ைய என்னிடம் ெகா த்ேத ஆக
ேவண் ெமன் உ யாக இ ந்தான். அவன்
ைககள் ெகா த்தன. கண்கள் காய் ச ்ச ன்
ேவகத் ல் ெஜா த்தன. எனக் அ ைக வந்த .
நாங் கள் எல் ேலா ம் ேசர ்ந் தப் ேயா ச ்
தந் ரமாக இ க்கத் ட்டம் ேபாட்டெதன்ன...
இப்ேபா இவன்...
தன்ைனத் க் நி த் ைவக் ம் ப ைபத் யம்

ெசான்னான். ேகா ைய ம் காஸ் ைய ம்
ப் ட்ேடன். "ேதாைளப் த் க் ெகாள் ங் கள் .
தன் ைடய பணக் ப் ைய என்னிடம் ெகா க்க
ேவண் மாம் " என்ேறன்.
25
ெவளிேய நைடெபற் க் ெகாண் ந்த நடனங் கள்

வைடந் ட்டன. இனிேமல் எங் கள்
பயணத்ைதத் ெதாடரலாம் .
ைபத் யம் ந் க்ெகாண் உட்கார ்ந்தான் -

பணக் ப் ைய ெவளிேய எ ப்பதற் காக, க்
ன னான். பாவம் , கப் பல னமாக
இ ந்ததால் பணக் ப் ைய ெவளிேய
ெகாண் வர ய ல் ைல. ேநரமாக ஆக அவன்
ெபா ைம இழந்தவனாக ஏேதேதா
க்கத் ெதாடங் னான்.
அவைனச ் சமாதானப்ப த் ம் ேகட்க ல் ைல.
"பாழாய் ப் ேபாக! ட ல் அைடத் க்

ெகாண் க் ற !"
"பரவா ல் ைல, . அ ெலன்ன ரமாதமாய்

இ ந் டப் ேபா ற !" என்ேறன்.
"ஒ லட்சம் ராங் க்" என்றான் ைபத் யம் .
"இல் ைல ல் ைல. அைத உங் களிடம்
ெகா க்கத்தான் ேவண் ம் . இேதா பார ், என்
வ ற் ன் ேமல் உட்கார ்ந் , அ த் . ப்
ெவளிேய வந் ம் ."
ஒ வ யாய் ப் பணக் ப் ெவளிேய வந்த .
" லானி, இைத நீ ைவத் க்ெகாள் . நான் இறந்

ேபானால் இ உனக்ேக ெசாந்தம் . தப் ச ்
ெசல் ம் ேபா வ ச ் ெசல ற் உபேயாகப்ப ம் .
என்ைன ெம வாகப் ப க்ைகக் த் க் ப்
ேபாய் ப் ப க்க ைவ. ஒேர கைளப்பா க் ற ."
என்றான் ைபத் யம் .
ெவளிேய பார ்த்ேதன். ழ வழங் ய

ம பானத்ைத அைனவ ம் த் க்
ெகாண் ந்தார ்கள் . ேமளம் ஓயாமல் ஒ த் க்
ெகாண் ந்த . ஆனால் யா ம்
நடனமாட ல் ைல. ேமளத் ன் ஒ
ேவகமைடந்த ம் நாைலந் ேபராகச ் ேசர ்ந்
அந்த ஆட்ைட வட்டத் ன் ந ேவ இ த் வந்
நி த் னார ்கள் . ேமளத் ன் ேவகம் ஏ ய .
தைலவனான ழவன் ைச ேமைட ந்
கத் ைய எ த்தான். ஆட்ைடத் தைலையப்
த் த் க் த் ெதாண்ைட ன் மத் ல் ஒ
ப் க் த்தான். ளி டச ் சத்த ல் லாமல்
ஆ வண் அவன் கால ல் ந்த .
உடேன ழவன் தன் ைககைள அந்த ரத்தத் ல்
நைனத்தான். ட்டத் னர ் அவைனச ் ழ் ந்
ெகாண்டார ்கள் . ரத்தம் ப்பதற் காக வாைய
ஆெவன் றந் ெகாண்டார ்கள் .
அந்த னா ல் ேவெறா சம் பவம் நிகழ் நத

் .
ஆட் ன் பக்கத் ல் ஒ பத் வய ச ் வன்

நின் ந்தான். இந்தச ் சடங் கள் எ ம் ம்
சம் பந்த ல் லாதவனாக, ம் மா ேவ க்ைக
பார ்த் க் ெகாண் ந்தான் அவன். தைல ல்
வப் ப் க்கள் ந்தைதத் த ர,
நிர ்வாணம் . ழவன் தன்னிடம் ெமல் ல
அைழத்தான் அவைன.
"தம் , உனக் என்னிடம் ரியம் தாேன?" என்

ேகட்டான்.
"ஆமாம் ," என்றான் வன். "நீ ங்கள் எங் கள்

தைலவன்."
"உனக் என்னிடம் நிஜமாகேவ ரியம் தாேன?"
"ஆமாம் . நீ ங்கள் என் தகப்பன்."

ழவன் ன்றாம் ைற ம் அேத ேகள் ையப்
ேகட்க ந்த ேபா ட்டத் ந் ஒ ெபண்
ஆேவசமாக ஓ வந் வைன
அைணத் க்ெகாண்டாள் . ழவனிடம் ,"தைலவேர,
ேவண்டாம் . ேவண்டாம் . அவைனக் ேகட்கா ர ்கள் .
அவைன ட் ங் கள் !" என் மன்றா னாள் .
எங் க க் ப் ரிந்த .
ழவன் ன்றாம் தடைவ ம் அேத ேகள் ையப்

ேகட் , ன்றாம் ைற ம் வன்
ப லளித்தால் , ஆட் ன் ெதாண்ைடையக் ய
மா ரி இவைன ம் ழவன் க் ெகான்
வான். அந்த ரத்த ம் ட்டத் ன க்
ஆட் ன் ரத்தத்ேதா ேசர ்ந் வழங் கப்ப ம் .
ஆனால் அப்ப ச ் ெசய் வதற் ன் வனின்
சம் மதத்ைதப் ெபற ேவண் ம் . அப்ேபா தான்
அவ ைடய ரத்தத் க் மாய மந் ர சக்
இ க் ம் . வன் ம அ ந் மயக்க நிைல ல்
இ ப்பதால் ,‘உன்ைனப் ப
ெகா க்கலாமா?’என் ேகட்டால் சரிெயன் தான்
ெசால் வான்.
இெதல் லாம் ெதரிந் தான் அவ ைடய தாய் ஓ

வந் த க் றாள் .
எங் க க் க் க ம் ேகாபம் ஏற் பட்ட . இந்த
அநியாயத்ைதக் கண் , கதைவ ஓங் ஓங் த்
தட் , காச ் ச ்ெசன் கத் ேனாம் . ஆனால்
எங் கள் ச ்சல் அவர ்கள் கா ல் ழ ல் ைல.
எங் கைளப் பயம் த் க்ெகாண்ட . இேத ேபால்
ப ெகா ப்பதற் காகத்தான் ழவன் எங் கைளப்
த் ைவத் க் றாேனா என்னேவா.ெவ
த்த, நிதான த் ல் லாத ம் பல் இ .
இவர ்கைள எ ர ்த் எப்ப எங் கள் உ ைரக்
காப்பாற் க் ெகாள் ளப் ேபா ேறாம் ?
தைலவைனச ் ற் க் ம் பல்
ழ் ந் ெகாண் ந்த . ைகைய ஆட் ,
தைலைய ஆட் , என்ெனன்னேவா சளா ளா
ெவன் ச ்சல் ேபாட் , ழவைனச ் சமாதானம்
ெசய் ெகாண் ந்தார ்கள் . அந்தச ் வனின்
தாய் க் இவர ்கள் உற னர ்களா ம்
நண்பர ்களா ம் இ ந் க்க ேவண் ம் . அந்த
இடம் ஒ த் ேமைட ேபால் காட் யளித்த .
எல் லா ம் ப்பா ந் ெமாண் ெமாண்
த் ட் த் தைர ல் ந் உ ண்
ெகாண் ந் தார ்கள் . ரித் க்ெகாண்
நிர ்வாணமாகப் ர ம் ெபண்கைள ஆண்கள்
தங் க டன் இ த் க் ெகாண் உ ண்டார ்கள் .
வானத் ல் நிலா இறங் க் ெகாண் ந்த .
ேனாதமான மணத் டன் ைக பர ய . அந்த
ெவ த்த ழ் நிைல ல் நாங் கள் இ ந் ,
அவர ்கள் த்த ம வைகையக் த் ந்தால்
நாங் க ம் அவர ்கைளப் ேபாலத்தான் நடந்
ெகாண் ப்ேபாம் என் எண்ணிக்ெகாண்ேடன்.
அந்த நிர ்வாணமான ெதாைடகைள ம்

மார ் கைள ம் ட்டங் கைள ம் பார ்க்ைக ல்
எங் கள் ேதகம் ந ங் ய .
ழவன் தன் ைக ந்த இற கைள ரத்தத் ல்

ேதாய் த் எல் லா க் ம் வழங் னான். அைதப்
ெப வதற் காகக் ட்டத் னர ் ட்
ேமா க்ெகாண் ன்வந்தார ்கள் . ற ழ
ஒ தட்ைட அவர ்களிடம் நீ ட் க்ெகாண்ேட
ெசன்றாள் . அ ல் கா , த் , மணி, ஏன், கெரன்
ேநாட் க் டப் ேபாட்டார ்கள் .
எனக் ம் சரி, என் ேதாழர ்க க் ம் சரி, இ ப் க்

ெகாள் ள ல் ைல. ைசக் ள் காற் ேற இல் ைல.
ெவப்பத் ல் ங் க் ெகாண் ந்தான்
ைபத் யம் . ட்ைடப் ச ் க ம் ேபன்க ம்
பைட. பைடயாக வந் எங் கைள ெமாய் த்தன.
ப்பதற் ஒ வாய் தண்ண ீர ் ட இல் லாமல்
ைசக் ள் எங் கைள அைடத்
ைவத் ந்தார ்கள் .
வைனப் ப ெகா ப்பதா டாதா என்

ெதாடர ்ந் வாதம் நைடெபற் க்
ெகாண் ந்த . ம் ப ந்த ெவ யர ்கள்
லர ் வைனப் ப ேமைடக் இ த் ச ்
ெசல் வ ல் ரமா ந்தார ்கள் . வனின் தாய்
அைதத் த ப்பதற் ப் படாத பா
பட் க்ெகாண் ந்தாள் . ஆ ெவட்டப்பட்
ெவ ேநரமா ட்ட . இந்தச ் வனின்
ெதாண்ைடைய ம் றத்தான் ேபா றார ்களா?
அ க ேநரம் நாங் கள் ந் க்கத்

ேதைவ க்க ல் ைல. ெரன்
காட் க் ள் ளி ந் ல உ வங் கள்
ெவளிப்பட்டன. காக் அணிந் , ைக ல்
ப்பாக் ஏந் ந்த அவர ்கள் அந்தக்
ம் பைலச ் ழ் ந் ெகாண்டார ்கள் .
"ேபா ஸ்! ேபா ஸ்!" என் ெபண்கள்

ச ்ச ட்டார ்கள் .
"ஓ ! நம் ைமப் த் க் ெகாள் வார ்கள் ! ஓ !"

என் ஒ வ க்ெகா வர ் டன்
கத் க்ெகாண் ஆ க்ெகா ைச ல் த ப்
பறந்தார ்கள் .
ஆம் , ேபா ஸ்தான். எல் லாப் பக்கங் களி ம்

வைளத் க் ெகாள் ளத் ெதாடங் னார ்கள் .
26
எல் லாப் றங் களி ம் ேபா ஸ் பைட ழ் ந்

ெகாள் வைதக் கண்ேடன். ஆனால் அதற் ள்
ஏராளமான ஆண்க ம் ெபண்க ம் எப்ப ேயா
தப் ஓ ட்டார ்கள் .
டச ் ெமா ல் ேபா ஸ் ஆைண வ

ேகட்ட .
"நில் ங் கள் ! க் ங் கள் ைகைய! தைரேயா

தைரயாகப் ப ங் கள் !"
க ப்பர ்கள் அைனவ ம் ெந ஞ் சாண்

ைடயாகக் ேழ ந்
ப த் க்ெகாண்டார ்கள் . அவர ்கைளப் ேபா சார ்
ேசாதைன ட்டார ்கள் . அவர ்கள் ைககளில்
ைவத் ந்த ெபா ள் கள் அைனத் ம் -
ைக ைல, ட் கள் , கெரட், பணம் எல் லாம்
ப தலா ன. ெபண்களின் நிைலைமதான்
பரிதாபமான .‘ ைச’ேமைட ல்
ைவக்கப்பட் ந்த ' னித'ப் ெபா ள் கைளக்
காப்பாற் றேவண் , அைவகைள அள் ளிெய த்
த்த ட்டார ்கள் .
ேபா சாரிடம் அகப்பட் க் ெகாண்டவர ்கள் பத்
அப்பா கள் தான். அவர ்கைள ஐந் ஐந் ேபராக
நி த் , ேசர ்த் ச ் சங் லங் ைகப்
ைணத்தார ்கள் . ஒ ேபா ஸ்காரர ் ெபண்கைள
ெந ங் அவர ்கள் ைவத் ள் ள
வைளயல் கைள ம் ளாஸ் கைள ம் ரட் ப்
ப த் க் ெகாண்டார ். இஷ்ட ல் லாமல் அந்தப்
ெபண்க ம் ெகா த்தார ்கள் . காவலர ்கள் ம் ப
அணி வ த்த ம் அவர ்க ைடய தைலவன்,
அந்தப் ெபண்கைள ேநாக் ,"ஊம் ! ஓ ங் கள்
இங் ந் !" என்றான்.
இைடேவைள ல் அ ழ் த் டப்பட்ட பள் ளிச ்

கைளப் ேபால அந்தப் ெபண்கள்
தைலெத க்க ஓட்டம் த்தார ்கள் . ேபா ம் ேபா
என்ெனன்னேவா கத் க்ெகாண்ேட ெசன்றார ்கள் .
காவலர ்கைளத் ட் றார ்கள் என்
ஊ த்ேதன். அவர ்கள் காட் க் ள் ேள
மைறந் ேபானார ்கள் . ல னா களில் அந்த
இடம் கா யா ட்ட .
ேமாட்டார ்ப் பட வ ம் சத்தம் ேகட்ட . காவலர ்

க ைடய பட கள் தான். ன்னேமேய வந்தால்
சத்தம் இவர ்க க் க் ேகட் ம் என்
ேவெறங் ேகா இறங் க்ெகாண்
வந் க் றார ்கள் . ஆனால் அத்தைன
எச ்சரிக்ைகயாக இ ந் ம் பல ேபர ்
தப் ட்டார ்கேள!
"நம் ைமப் த் க் ைக ல் லங் மாட்

வார ்கள் " என்றான் காஸ் . "இவர ்கள் டச ்
கயானா அ காரிகள் . நாம் பட்டால் பைழய
ைறக்ேக நம் ைமத் ப் ய ப் வ
இவர ்கள் வழக்கம் ."
நா காவலர ்கள் ஒ ைச ன் வாச ல்

நின் ெகாண்டார ்கள் . மற் றவர ்கள் ஒவ் ேவார ்
இடமாகச ் ேசாதைன ெசய் தார ்கள் . இரண் ேபர ்
நாங் கள் ஒளிந் ந்த ைச ன் வாச க்
வந் நின்றார ்கள் .
"காஸ் , ேகா ! நீ ங்கள் இரண் ேப ம் அந்தக்

காவலைரத் தாக் ங் கள் . ைபத் யத்ைத நான்
பார ்த் க் ெகாள் ேறன்" என் ரக யமாகக்
ேனன்.
ைபத் யத் டம் ெம ேவ நிைலைமைய எ த் ச்

ெசான்ேனன்: தள் ளா எ ந்தவன் என்ைனப்
த் க்ெகாண் சாய் ந் நின்றான்.
ஒ காவலன் தன் கனத்த ட் னால் எட்
உைதத்த தான் தாமதம் - ைச வா ைல
அைடத்தாற் ேபால் நாங் கள் ைவத் ந்த மரக்
கட்ைடகள் எ ப் பறந்தன. அவைனத் ெதாடர ்ந்
இரண்டாவ காவல ம் உள் ேள வந்தான்.
ேகா ம் காஸ் ம் அவர ்கள் ஒேர
பாய் ச ்சலாகப் பாய் ந் ேழ தள் ளினார ்கள் . ஒேர
அமளி, அ த , அந்தச ் சந்த ையப் பயன்ப த் க்
ெகாண் நான் ைபத் யத் டன் ந ேனன்.
ைபத் யத் க் உட ல் ராணிேய இல் ைல.
இ ந்த வ ெவல் லாம் ரட் க்ெகாண்
என் டன் வந்தான்.
ெபண்கள் ஓ மைறந்த ைச ல் நாங் கள்

ெசன்ேறாம் . ெரன் ஒ ப்பாக் ேவட் ச்
சத்தம் ேகட்ட .
எங் கள் ன்ேன கால ேயாைசகள் ேகட்டன.
ம் ப் பார ்த்ேதன்; இரண் காவலர ்கள்

எங் கைளத் ரத் க்ெகாண் வந்
ெகாண் ந்தார ்கள் . எப்ப த் தப் வ ? எ ேர
பார ்த்ேதன். இ ண் அடர ்ந்த கானகம் தன்
ைககைள ரித் க்ெகாண் எங் க க் தஞ் சம்
ெகா ப்ப ேபால அைழத்த .
"நில் ங் கள் !" என் அவர ்கள் கத் னார ்கள் .
ேதாட்டாக்கள் எங் கள் ெச ையத் ைளக் ற
மா ரி பறந்தன. ெதாைல ல் இன்ெனா
ேவட் ச ் சத்தம் ேகட்ட . ஒ ேதாட்டா என்
தைலைய உர க்ெகாண் பறந்த . காஸ் ம்
ேகா ம் என்ன ெசய் றார ்கள் ? ஏன் ஓட்டம்
த் எங் க டன் வந் ேசர ்ந்
ெகாள் ள ல் ைல?
ேம ம் இ ப ெகஜ ரம் ஓ னால் ேபா ம் .

கன்னி க யாத கா - அடர ்த் யான மாந்
ேதாப் க்கள் ெந ங் வளர ்ந் ள் ள தர ்கள் -
யாரா ம் கண் க்க யாதப எண்ணற் ற
மைற டங் கள் அங் ேக உண் . ஆனால்
ைபத் யம் தாக் ப் ப்பானா? இ ப ெகஜ
ரத்ைத ஓ ச ் சமாளிப்பானா...?
"நில் ங் கள் ! இ தான் கைட எச ்சரிக்ைக!"
நிற் கலாெமன் நிைனத்ேதன். அேத சமயம்

ைபத் யம் என் ந் ந ச் ண்
ந்தான். ெசாதெசாத ெவன் அவன்
உடம் ந் ரத்தம் ெப வைத என் ைககள்
ஸ்பரி த்தன. என் அன் த் ேதாழன் தைர ல்
மயங் க் டப்பைதக் கண்ேடன். இ தான் தன்
கைட க் காலம் என் அவன் நிைனத் ட்ட
மா ரி இ ந்த .
ண க் ெகாண்ேட," லானி, இனி நான்...
அவ் வள தான். ஓ . பணக் ப் ைய நீ ேய
ைவத் க்ெகாள் ... ன்ேப நான் ெசான்ேனேன...
உங் க டன் தப் ச ் ெசல் ல எனக் ... ெகா த்
ைவக்க ல் ைல... என்ைன த்த , லானி.
ேபாய் வா... உனக் நல் ல காலம் ைடக்கட் ம் ..."
இரண் காவலர ்கள் என்ைனச ் ழ் ந்

ெகாண்டார ்கள் . அவர ்க ைடய ப்பாக் களின்
ைனகள் என் மார ்ைப ேநாக் நீ ண்டன.
எ ந் ெகாண்ேடன். ஒேர ெவ ப்பாக இ ந்த .
ேச! அ ப் ேபான வாழ் கை் க! என் மனத் ல்
கசப் நிைறந்த . தப் ஓ ைக ல் இ ேபால
எத்தைன ேபைர இழந் ட்ேடாம் !
ப்பாக் கள் என்ைன ேநாக் நீ ண் ந்தன.

அைவகைள எ ர ்த் என்னால் ஒன் ம் ெசய் ய
ய ல் ைல. என் கசப் க ம் னமாக
மா ய . கத் ேனன்.
"பன் கேள! ஒ ேநாயாளிையப் ேபாய் ச ் ட்

ழ் த் க் ர ்கேள! !"
அவர ்கள் ரித்தார ்கள் .‘அதனால் என்ன?’என்
ேகட் ற மா ரி தைலைய ஆட் னார ்கள் . ஒ வன்
ைபத் யத்ைதப் ட்ஸ் கா னால் ரட் த் தள் ளி,
அவன் பணக் ப் ைவத் க் றானா என்
ேசாதைனேபாட்டான்.
ைபத் யத்ைதப் பார ்த்ேதன். மார ் ன் க்காகக்

ைககைள மடக் மல் லாந் டந்தான். வானத்
நட்சத் ரங் கைள ேநாக் யப கயானா ல்
அவ ைடய கைட ராத் ரி க ந் ட்ட . தன்
ன்னால் வ ம் ப ஒ காவலன் என்ைனக்
த் னான்.
அவன் ன்ேன ெசன்ேறன். ேகா ம்

காஸ் ம் என்ன ஆ ப்பார ்கள் ? காவலர ்கள்
அவர ்கைளச ் ட் க் ெகான் ப்பார ்கேளா?
ப்பாக் களின் ேவட் ச ் சத்தம் ேகட்டேத,
யாைரச ் ட் ப்பார ்கள் ?
எ ம் ெதரியாமல் நான் நடந்

ெகாண் ந்ேதன்.
27
அந்தக் காவலர ்கள் என்ைனக் ைசக் ள்

த் த் தள் ளினார ்கள் . ஒ வன் என்ைன அ த்
உட்கார ்த் ைவத்தான். ன் மங் கலான
ளக் களின் ெவளிச ்சத் ல் என் ழ் நிைல
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக ளங் கத் ெதாடங் ய .
ஒ ரல் ேகட்ட . அ காஸ் ைடய
என் கண் ெகாண்ேடன்.
" லானி, நாம் சரியானப மாட் க்ெகாண்

ட்ேடாம் . ைபத் யம் எங் ேக?" என்றான்.
"அவன் இறந் ட்டான்" என்ேறன்.
"ெகான் ட்டார ்களா?"
"ஆமாம் "
"பன் கள் ! பன் கள் !"

"உஷ்! சத்தம் ேபாடா ர ்கள் !" என் இன்ெனா
ரல் ேகட்ட . ெசான்னவன் ய ஆளாக
இ ந்தான். இவைன இ வைர நான்
பார ்த்த ல் ைல. மற் றவர ்கைளக் காட் ம் இவன்
ன்னவனாக இ ந்தான். அெமரிக்கப் ேபா ஸ்
ெதாப் ம் னிபார ம் அணிந் ந்தான்.
ைபத் யத்ைத நாங் கள் ப க்க ைவத் ந்த அேத
ைல ல் தான் இவன் இப்ேபா டந்தான்.
அவன் பக்கத் ல் அந்தக் ழ ம் இளம்
ெபண் ம் இ ந்தார ்கள் . ரியாத ெமா ல்
என்ெனன்னேவா லம் க்ெகாண் அவ ைடய
ைக ம் கன்னத் ம் ெநற் ம்
த்த ட் க்ெகாண் ந்தார ்கள் . ற அழ
ஆரம் த்தார ்கள் .
எனக் ப் ரிந்த . இந்த ஆைளத் ேத த்தான்

காவலர ்கள் வந் க் றார ்கள் . சற் ன் நான்
ேகட்ட ப்பாக் ேவட் இந்த ஆைளக்
ைவத் த்தான்.
"ஏய் ! வாைய ங் க!" என் காவலர ்களின்

தைலவன் கத் னான்.
"என்ன நடந்த இங் ேக?" என் ைதரியத்ைத

வரவைழத் க் ெகாண்
பக்கத் ந்தவர ்கைளக் ேகட்ேடன்.
"நீ றப்பட் ப் ேபான டன் நாங் கள் அந்த இரண்
காவலர ்கைளத் தாக் ேனா ல் ைலயா? அவர ்கள்
ஆகாயத் ல் ப்பாக் யால் ட் அபாய
அ ப் ெசய் தார ்கள் . உடேன மற் ற இடங் களில்
இ ந்த மற் றக் காவலர ்க ம் ஓ வந்
ரணகளப்ப த் ட்டார ்கள் . அப்பப்பா! என்ன
அமர ்க்களம் !"
ஆம் . சரியான அமளிதான். ேகா ன்

க க்கா ல் ேதாட்டா ைளத் ந்த .
காஸ் ன் கா ம் பலமான ப்பாக் க்
காயம் . ன் ேபர ்கைளக் ைககைளத் தைலக் ப்
ன்னால் ம த் ைவத் லங் ட் ந்தார ்கள் .
க ப்பர ்களின் தைலவனான அந்தச ்
னியக்காரக் ழவன் ற் ம்
ைல மாகக் டக் றான். அவைனச ் ற் ப்
ெபண்கள் அ ெகாண் க் றார ்கள் . இரண்
காவலர ்கள் ைக ல் ப்பாக் டன் ெமாத்தப்
ேபைர ம் கண் காணித் க்
ெகாண் க் றார ்கள் .
என்ன ேகாரமான ழ் நிைல!
"இப்ப ேய ஒ த்தைர ஒ த்தர ் பார ்த் க்ெகாண்

நாள் ரா உட்கார ்ந் க்கப் ேபா ேறாமா?" என்
காவலர ்கைளப் பார ்த் க் ேகட்ேடன். "என்
ேதாழர ்கள் காயம் பட் க் றார ்கள் . இந்த ஆள்
ெசத் க் ெகாண் க் றான். நீ ங்கள்
ட் க்ெகான்ற என் ேன தன் ெவளிேய
டக் றான். அவைனப் ைதத்தாக ேவண் ம் .
இல் லா ட்டால் க க ம் நரிக ம் ெகாத் த்
ன் ம் !"
காவலர ்களின் தைலவன் தன் ஆட்களில்

ஒ வ க் கக் ப் னால் ஏேதா
உணர ்த் ட் , "சரி, நீ மட் ம் ேபாவதானால்
ேபா, மற் றவர ்கள் இங் ேகேய இ க்கட் ம் "
மண் ெவட் ைடக் மா என் ற் ற் ம்

பார ்த்ேதன். ஒ ப் த்த கலப்ைபதான்
ைடத்த . எ த் க்ெகாண் றப்பட்ேடன்.
காவலர ்களில் ஒ வன் என் டன் வந்தான். அவன்
மண்ைடையப் ளந்தாெலன்ன என் ைக
த்த . அடக் க்ெகாண்ேடன். நான்
ேவண் மானால் தப் த் ஓ டலாம் .
காஸ் ம் ேகா ம் என்ன க ஆவார ்கள் ?
ைபத் யத்ைதச ் ட் ழ் த் ய இடத்ைத

அைடந்ேதன் அரவம் ேகட்ட . ஒ ராணி ன்
நிழ வம் ரத் ல் ஓ மைறவ ேபால
இ ந்த . ஒ ரங் க் ச ்ெசன்
கத் ய .
ைபத் யம் அங் ேகதான் டந்தான். ஆனால்
ன் ந்த இடத் ல் அல் ல. சற் த் தள் ளி
தைர ல் ல ெகஜ ரம் அவன் இ த் ச ்
ெசல் லப்பட் க் ம் வ கைளக் கண்ேடன்.
நரி ன் கால த் தடம் ெதரிந்த .
ெந ங் ச ் ெசன் பார ்த்ேதன். என் இ தயேம

நின் ட்ட . ைபத் யத் ன் கன்னங் கைள நரி
த் ந்த . கண்கைளத் ேதாண் ந்த .
இ க்கேவண் ய இடத் ல் இரண்
ெபாந் கள் தான் ெதரிந்தன. நல் ல ேவைள,
சரியான ேநரத் ல் வந் ேசர ்ந்ேதன்.
என்ன ேவதைனயான ேவைல! ஒ

ேதாழ க்காகக் கல் லைற ேதாண்ட ேவண் ம் !
தைலப் பயணத் ல் ேதாேளா ேதாள் நின்ற
ேதாழன் இேதா தன்னந்தனியாக வானத்
நட்சத் ரங் களின் ேழ ப த் க் டக் றான். என்
ன்ேன ஒ காவலன் - என் ஒவ் ெவா
அைசைவ ம் கண்காணித்தப நிற் றான்.
ஒ மணி ேநரத் ல் என் ேவைலைய த்ேதன்.

ேதாண் யா ற் . ைபத் யத் ன் உடைல
அ ல் ரட் த் தள் ளிேனன். ஒ பரங் க் காையப்
ந் தண்ண ீர ் எ த் , அவன் கத்ைதச ்
க ேனன். ல வாைழ இைலகைளப் ப த்
வந் சவ ஆைட ேபால அவன் ேபார ்த் ேனன்.
காவலன் என் காரியங் கைள ஆடாமல்
அைசயாமல் பார ்த் க்ெகாண் நின்றான். நிழல்
ேபால என் டேனேய இ ந்தான்.
ல மரக் ைளகைள ஒ த் வந் ைவ

ெசய் ேதன். கற் கைளக் ெகாண் ட் க்
ெகா த் நிற் க ைவத்ேதன்.
"ேதாழேன! நீ எங் கைளப் ேபால் க் க்

ெகாள் ள ல் ைல. தந் ர ஷனாக
இறக் றாய் . உன் ைவக் இ க் ற .
ைக ையப் ேபாலக் ேகவலமாக, அைடயாளம்
ெதரியாமல் நீ மரிக்க ல் ைல" என் தாழ் நத
்
ர ல் ெசான்ேனன்.
இனி, ைபத் யத்ைதப் பற் நிைனக்க

எ ல் ைல. அவ ைடய பணக் ப் தான்
இ க் ற . ைச ல் அவ ைடய இரண்ேடார ்
உைடைமகள் இ க்கலாம் .
கண்ைண நகர ்த்தாமல் காவலன் என்ைனேய

பார ்த் க் ெகாண் க்க, நான் இங் மங் ம் ேத ,
ைபத் யத் ன் ைவக்ேகால் ெதாப் ையக்
கண்ெட த்ேதன். அைதச ் ைவ ன்
மாட் ேனன்.
"ேபாய் வ ேறன், நண்பேன! இப்ேபா நாங் கள்
உள் ள நிைலைமையக் காட் ம் நல் ல
நிைலைம ேலேய நீ இ க் றாய் . ஆனால் ஒன்
ெசால் ேறன். உன்ைனக் ெகான்றவர ்கைளப்
ப க் ப்ப வாங் ேவன். இ சத் யம் ." என்
ட் த் ம் ேனன்.
நான் ைசக் ள் ைழந்த அேத கணம் ,

காவலர ்களின் தைலவன், ெவளிேய நின் ந்த
ஒ வைன உள் ேள ப் ட் , டச ் ெமா ல்
என்னேவா ெசான்னான். உடேன அந்த ஆள் தன்
ைப ந் ஒ சங் எ த் என்
நண்பர ்கைள லங் ட் னான். எனக் ம் தன்
ைகக் மாகச ் ேசர ்த் இன்ெனா லங்
மாட் னான். ைசக் ள் இ ந்த ழ ைய ம்
இளம் ெபண்ைண ம் த் த் தள் ளினான்
இரண் ப்பாய் கள் உள் ேள வந்தார ்கள் . மேரானி
ஆற் றங் கைரைய ஒட் ய ரா வ கா ல்
இ ப்பவர ்கள் என் ேதான் ய . அவர ்கள்
ழவைனக் கா ம் ேதாளி ம் த் த் க் ச ்
ெசன்றார ்கள் . என்ன ேனாதமான ஊர ்வலம் !
அந்த இரண் க ப் ப் ெபண்க ம் எங் க க்
ன்ேன அ ெகாண் ம் லம் க்ெகாண் ம்
ெசன்றார ்கள் . அவர ்க க் ப் ன்ேன நான்,
ேகா , காஸ் - டன் டைனப் த் க்
ெகாண் ெசல் வ ேபால ஒ வரின் ன்ேன
ஒ வர ் ெசன்ேறாம் . அந்தக் ழவனின் ெதாற் றல்
உடம் ைபத் க் க்ெகாண் இரண்
ப்பாய் கள் ! எல் லா க் ம் ன்ேன ஒ வன்
அந்தப்‘ ைச’ேமைஜையத் க் க்ெகாண்
வந்தான் - ஏேதா மத ஊர ்வலம் ேபால!
ஆற் ைற அைடந்ேதாம் . ைசப்பட

காத் ந்த .
28
ைசப் பட ல் எங் கைள ஏற் னார ்கள் .

க ப்பர ்கைள ம் ல ன்னாள்
ப்பாய் கைள ம் ன் காவலர ்கள்
கண்காணித் க் ெகாண்டார ்கள் .
வ ல் ப் டத்தக்க சம் பவம் எ ம்

நைடெபற ல் ைல. ஆல் னா என்ற ஊைர
அைடந்ேதாம் . இ கைரேயாரமாக இ க் ம்
ன்ன ஊர ். நாங் கள் இ ந்த ெச ன்ட்
லாரண்ட் க் ேநர ் எ ேர அைமந் ந்ததால்
லபமாக ஊைர அைடயாளம் கண்
ெகாண்ேடாம் . இங் ேக சங் யால்
ைணக்கப்பட் ந்தவர ்கள் நாங் கள்
மட் ம் தான்.
ஆற் றங் கைர ல் சலைவத் ெதா ல் ெசய் ம்

ெபண்கள் தங் கள் ேவைலையக் கவனித் க்
ெகாண் ந்தார ்கள் . அவர ்க ைடய ழந்ைதகள்
அவர ்க ைடய ஸ்கர ்ட் ைனையப் த் க்
ெகாண் நின்றன. கட் மரங் க ம் பட க ம்
ஆற் ல் ெமல் ல தந் ெகாண் ந்தன.
தப் ேயாட யன் பட்டால் எப்ப இ க் ம்
என்ப இப்ேபா தான் எங் க க் ப் ரியத்
ெதாடங் ய . கசப் , எங் கள் ையப் பற்
ெவ ப் , கத்தனமான அடக் ைற,
அ த்தாற் ேபால் என்ன ேநரப் ேபா ற என்
ெதரியாமல் காலங் காலத் க் க் காத் க் ம்
ேவதைன - இெதல் லாவற் ைற ம் காட் ம்
ன்பம் , ன் ன் பழக்க ல் லாத ய ைற ல்
அைடப வ ெவ கஷ்டமாக இ க்கப்ேபா ற .
வ ெயல் லாம் மக்கள் எங் கைளப் பார ்த் ப் ேப ம்

ேபச ் க்கள் கா ல் ந்தன.
"பாவம் , இந்தப் ெரஞ் க்காரர ்கைளப் பாேரன்."
"நா ேபர ் என் ெசான்னார ்கேள? நாலாவ ஆள்

என்ன ஆனான்?"
"அேதா அந்த நாலாவ ஆள் - ெராம் ப உடம்

சரி ல் லாமல் இ க் றாேன... இல் ைல, இவன்
நீ கே
் ரா, காயம் பட் க் றதா என்ன?"
"அந்த நீ கே
் ராப் ெபண்கள் யார ்? ஏன் அ
ெகாண் க் றார ்கள் ?"
"எல் ேலா க் ேம காயம் பட் க் ற , பாவம் -"
படைக ட் இறங் ம் ேபாேத, எங் கைளச ் ற் க்

ட்டம் ட்ட . நாங் கள் ைற ந்
தப் ேயா ய யற் ரபலமா ட்ட .
அதற் ப் பல காரணங் கள் : தலாவ , இவ் வள
அ கமான ைக கள் ஒேர சமயத் ல் தப் ய
ைடயா . இத் டன் இத்தைன நீ ண்ட காலம்
படாமல் இ ந்த ம் இல் ைல. நாங் கள்
தப் ேயா ய இ பத் நா மணி
ேநரத் க்ெகல் லாம் வாரண்ட்
றப் த் ட்டார ்களாம் . எல் லாமாகச ் ேசர ்த்
நாங் கள் ரபலமா ட்ேடாம் .
சங் களால் ைணக்கப்பட் , ெநாண் க்

ெகாண்ேட நகரத் ன் ரதான வ ேய
நாங் கள் அைழத் ச ் ெசல் லப்பட்ேடாம் . ெத
த்தமாய் , கச ் தமாய் இ ந்த ,
னாக்காரர ்க ம் ஜாவாக்காரர ்க ம் கைடகள்
ைவத் ந்தார ்கள் . காவலர ்கள் ைட ழ ஊரின்
ந மத் ந்த ச க்கத்ைத அைடந்ேதாம் .
அங் ேக ஒ கார ் காத் ந்த
அ ல் ஏற் ேநேர ைறச ்சாைலக் க் ெகாண்

ெசன்றார ் கள் . அ ஒ ய ெவள் ைள நிறக்
கட் டம் . பண்ைண மா ரி இ ந்த .
ற் ம் உயரமான ம ல் வர ்கள் இ ந்தன.
ைறக் ள் ெசன்ற ம் ெபரிய வார ்ட ம்

அவ ைடய உத யாளர ்க ம் எங் கைளச ் ைறத்
தாழ் வாரத் ல் வந் பார ்த்தார ்கள் . அங் ேக
எங் கைளக் ேகள் கள் ேகட்டார ்கள் . எங் கைளக்
கவனிப்பதற் காக வந்த டாக்டர ் எங் களிைடேய
ெமா ெபயர ்ப்பாளராக இ ந்தார ். நல் ல
பாவ ள் ள டச ் க்காரர ் அவர ். வய ல் ன்னவர ்.
ெரஞ் ெமா ைய நன்றாகப் ேப னார ்.
"ைக கேள, இ ஒ ய ைற. உங் கைளப்

ேபான்ற ஆட்க க் த் த யான அல் ல.
உண்ைமையச ் ெசால் ேறாம் . நீ ங்கள் இங் ேக வர
ேநரிட்டைதப் பற் நாங் கள் வ த்தப்ப ேறாம் "
என்றார ் ெபரிய வார ்டன்.
"நாங் க ம் வ த்தப்ப ேறாம் " என்றான்

ேகா .
ெமா ெபயர ்ப்பாளர ் இைத ேகட் ப் ன்னைக

ெசய் தார ். ஆனால் அைத ெமா ெபயர ்த் ச ்
ெசால் ல ல் ைல.
"நீ ங்கள் கைடந்ெத த்த ரி னல் கள் என்ப ம் ,
ெகாைல ெசய் யக் டத் தயங் க மாட் ர ்கள்
என்ப ம் எனக் த் ெதரி ம் . ர ைனகள்
ஏற் ப வைத நான் ம் ப ல் ைல. இங் ேக நீ ங்கள்
அ க நாள் தங் கப் ேபாவ ல் ைல. வழக்கமான
சாரைணகள் நடந் ந்த ற உங் கைளப்
ெரஞ் ப் ரேதசத் க் த் ப் அ ப்
ேவாம் . உங் க க்காக எனக் இன் ம்
காவலர ்கள் ேதைவெயன் ேகட் க் ேறன்.
அவர ்கள் என் ேநர ப் ெபா ப் ன் ழ்
இ ப்பார ்கள் . நீ ங்கள் தப் வதற் யற்
ெசய் தால் , எவ் த எச ்சரிக்ைக ம் இல் லாமல்
ம் ப அவர ்க க் க்
கட்டைள ட் க் ேறன். நீ ங்கள் ன் ேப ம்
ஒேர அைற ல் அைடத் ைவக்கப்ப ர ்கள் .
ைக க்க உங் க க் அ ம ைடயா .
டாக்டர ், இனிேமல் இவர ்கைள உங் கள் ெபா ப் ல்
ஏற் க்ெகாள் ளலாம் ."
காஸ் ன் கால் ங் ந்த .

ேகா ன் க க்கா ல் ண் ஏற் பட் ந்த .
அ ரப் ப ெகாண் ந்தைதத் த ர மற் றப
என்ைனப் ெபா த்தவைர ல் நன்றாகேவ
இ ந்ேதன்.
"வார ்டன் அவர ்கேள, உங் கைள ஒ ேகள்

ேகட்கலாமா?"
ெமா ெபயர ்ப்பாளர ் ெமா ெபயர ்த் ச்
ெசான்ன ம் வார ்டன் தைலைய
அைசத் "ெசால் ," என்றார ்.
"எங் க டன் வந்தார ்கேள இரண் நீ கே் ரா

ெபண்கள் , அவர ்க க் என்ன ேநர ்ந்த ?"
வார ்டன் ப ல் ெசால் ல ல் ைல. ஆனால்

அவர ்கைளப் பரமாரிேபா என்ற மத் ய ைறக்
அ ப் ட்டார ்கெளன் டாக்டர ் லம் அ ந்
ெகாண்ேடாம் . பாவம் .
அங் ேக அவர ்க க் வாழ் கை

் க நரகமாக
இ க் ம் .
நாங் கள் நிைனத் ந்ததற் ம்

ேமலாகேவ‘ கழ் ’ெபற் றவர ்களாக இ ந்ேதாம்
என் ெதரியவந்த . ஏெனனில் ெகாைலத்
தண்டைன அைடய ந்தவன் நான் என்ப
டாக்ட க் த் ெதரிந் ந்த . நாங் கள் தன்மானம்
க்க பரம் பைர ல் வந்தவர ்கள் என்ப ம்
தந் ர ேவட்ைக ள் ளவர ்கள் என் ம்
எல் ேலா ம் அ ந் ைவத் ந்தார ்கள் .
க ற் ப் ப க்ைக ல் என் ேதாழர ்கள்
ெபாத்ெதன் ந்தார ்கள் கைளப் டன். நான்
உைடகைளக் கழற் ேனன். நாட்கணக்கான என்
உடம் ல் ேசர ்ந் ந்த அ க்ைக ம்
ேபன்கைள ம் க ச ் த்தம்
ெசய் ெகாண்ேடன்.
"இங் ேக நம் ைம ெராம் ப நாள் ைவத் ப்பார ்கள்

என் நிைனக் றாயா?" என் ேகா
ேகட்டான்.
"ெதரிய ல் ைல. ஆனால் ஒன் நிச ்சயம் .

இங் ேக ந் நாம் தப் ச ் ெசல் வதானால்
ெதாைலயட் ம் என் தான் இவர ்கள்
நிைனக் றார ்கள் . இல் லா ட்டால் நம் ைம
இப்ப த் தனியாக ட் க்க மாட்டார ்கள் .
அ க்கட் ம் . ெச ன்ட் லாெரண்ட் க் நம் ைம
அ ப் வதற் ன், அங் ேக ேபாய் என்ன சாக்
ெசால் வெதன்பைதப் பற் ேயா த்
ைவப்ேபாம் ." என்ேறன்.
"காட் ேல வ தவ ட்டெதன் ெசால் ேவாம் "

என்றான் காஸ் .
"ஆமாம் ! ப் ப க்கப் ேபாேனாம் . வ

தவ ட்டெதன் ெசால் !" என் ேகா
ேக ெசய் தான்.
பல வைகயாக ேயாசைன ெசய் ேதாம் . ஆனால்

நம் பக் ய கைதயாக எ ம் ேதான்ற ல் ைல.
ன் ேபர ் இவ் வள நாட்கள் காணாமற்
ேபானைதப் பற் என்னதான் சமாதானம் ெசால் ல
யம் ?
ைபத் யம் எங் க டன் வந்த அவர ்க க்

ெதரிந் க் ம் . அவன் எதற் காக வந்தான் என்
ேகட்பார ்கள் . அவன் இப்ேபா எங் ேக என்
சாரிப்பார ்கள் . அவைன நாங் கள் ெகாைல
ெசய் ட்ேடாெமன் டக் ற் றம்
மத் வார ்கேள, என்ன ெசய் வ ?
29
எங் களில் யா க் ம் க்கம் வர ல் ைல. இறந்

ேபான எங் கள் ேதாழன் ைபத் யத்ைதப் பற் ேய
ம் பத் ம் ப நிைனத் க் ெகாண்ேடாம் .
எங் கைளக் ண் ல் நி த் சாரைண
ெசய் ம் ேபா என்ன ெசால் லலாெமன்
ைளையக் கசக் க்ெகாண்ேடன். அேனகமாய்
டச ் நீ மன்றம் தான் எங் கைள த ல்
சாரைண ெசய் ம் . ற எங் கைளப் ெரஞ்
அ காரிகளிடம் ஒப்பைடத் வார ்கள் .
எல் ேலா ம் ஒேர மா ரியான கைதேய
ெசால் லேவண் ம் என் ர ்மானித்ேதாம் .
"நண்பர ்கேள! நாம் என்ன சமாதானம்

ெசான்னா ம் பலன் எ ம் இ க்கப்
ேபாவ ல் ைல." என்ேறன். "இ ந்தா ம் ெசால் லப்
ேபா ம் வரங் கைள ன் ட் ேய ெசய்
ைவத் க் ெகாள் ேவாம் . எல் லாப் ப ைய ம் என்
தைல ேத நீ ங்கள் ேபாடலாம் . நான் இப்ேபா
அ ப த் க் ெகாண் க் ம் ஆ ள்
தண்டைனக் ேமலாக ேவெறா தண்டைன
அவர ்கள் தர யா . ைற ந்
தப் ேயா யதற் காக மரண தண்டைன ெகா க்க
மாட்டார ்கள் . வார ்டேனா ேபா ஸ்காரேனா
அல் ல ேவ யாேரா ெகாைல
ெசய் யப்பட் ப்பதாகத் ெதரிந்தால் தான் மரண
தண்டைன. நம் ைடய கப்ெபரிய ர ைன
ைபத் யம் தான். அந்த ஷயத் ல் நம் ைம
மடக் வார ்கள் . ைபத் யத்ைத
டச ் க்காரர ்கள் ெகான் ட்டார ்கள் என் நாம்
உண்ைமையச ் ெசான்னா ம் அவர ்கள் தங் கள்
ற் றம் வரக் டாெதன் நம் ேத
ப் னால் என்ன ெசய் ய ம் ? அவர ்கள்
வந்த ேபாேத ைபத் யம் இறந் ந்தான் என்
அவர ்கள் ெசால் லக் ம் . நாம் தான் ஏேதேதா
காரணங் க க்காக அவைனக் ெகாைல
ெசய் ந்ேதாம் என் ெசால் வார ்கள் .
எப்ப ேயா நம் ம் ப யாகக் கைத
கட் வார ்கள் . அவன் ைவத் ந்த
பணக் ப் ைய அபகரிப்பதற் காகேவ ெகாைல
ெசய் ேதாெமன் ெசால் வார ்கள் . ைபத் யம்
க னமாக உைழத் க்கனமாகச ்
ேச த் ந்தான் என்ப எல் ேலா க் ம் ெதரிந்த
ஷயம் . நிச ்சயமாய் நாம் க்க ல் மாட் க்
ெகாண் க் ேறாம் ."
கவைல னால் இ வ ம் ெமௗனமானார ்கள் .

காஸ் க் க் கா ல் ஒேர த்தல் வ .
த்தமாக இ ந்த ெவ ம் தைர ல்
ப த் க்ெகாண் காைல அந்தரத் ல் க்
ைவத் க் ெகாண் ந்தான். கைட ல் ஒ
ம் ெசய் ய இயலாமல் ேசார ் டன் கண்ைண
ேனாம் .
காைல ல் டாக்டர ் வந் பரிேசா த்தார ். ஓர ்
இளம் வார ்டன் டேவ வந்தான். இ ப் ல் இ ந்த
ைகத் ப்பாக் ன் ைகைய ைவத்தப
இ ந்தான். த ல் ேகா ையப் பார ்த்தார ்.
பாவம் , ேநற் ைறக் காட் ம் இன் அ க
ேவதைன டன் த் க்ெகாண் ந்தான் அவன்.
காயத்ைதப் பரிேசா த்த டாக்டர ்," ண்
சைதக் ள் ேள ைதந்த மா ரி இ க் ற . அைத
ெவளிேய எ த்தாக ேவண் ம் . என்னிடம் மயக்க
ம ந் ைடயா . வ ையப் ெபா த் க்
ெகாள் வாயா?" என் ேகட்டார ்.
"ெபா த் க் ெகாள் ேறன்" என்றான் அவன்.
காஸ் ம் நா ம் அவ க் இ றத் ம்
நின் ெகாண் அவன் ேதாைள அ த் க்
ெகாண்ேடாம் . அவ ம் தன் ேதகத் ந்த சக்
ெமாத்தத்ைத ம் ரேயா த் காைல
அ க் க்ெகாண்டான். டாக்டர ் ய ள்
வாங் க் க ைய எ த் , அதன் ரிய
ைன னால் சைதக் ள் ஆழமாகக் த் னார ்.
ேகா ன் உடம் ெபல் லாம் பச ்ைசயாக மா ,
ற ெவேளெரன் ெவ த்த . "எனக் ...
மயக்கம் வ ம் ேபா க் ற ..." என்
ன னான்.
"அழகான ெபண்ெணா த் ையக் கற் பைன

ெசய் ெகாள் . வ ெதரியா ." என்றார ் டாக்டர ்.
ன் நி டங் கள் தான். ெவற் டன் னார ்
டாக்டர ். "இேதா வந் ட்ட ! எ த் ட்ேடன்!"
ரத்தத் ல் ேதாய் ந்ெத த்த ேதாட்டா அவ ைடய

க ன் ைன ல் காட் தந்த .
ேகா டம் அைதக் காட் னார ். அவ க்
ெவள் ளமாய் யர ்ைவ ெகாட் க் ெகாண் ந்த .
"டாஃ யா ம இ ந்தால் ெகாண் வா" என் ட

வந் ந்த வார ்டனிடம் ெசான்னார ் டாக்டர ்.
"இ க் ம் . ஆனால் இந்த இடத்ைத ட் நான்

நகரக் டாெதன் கட்டைள" என்றான் அவன்.
"ேபாய் எ த் வாப்பா!" என் டாக்டர ் சத்தம்

ேபாட்டவர ்,"இவர ்கள் எங் ேக ம் ேபாக மாட்ேடாம்
என் வாக் க் ெகா ப்பார ்கள் ." என்
எங் கைளப் பார ்த்தார ்.
"ேபாக மாட்ேடாம் " என் நாங் கள் உ

ேனாம் .
பானம் எ த் வ வதற் காக அந்த இளம் வார ்டன்
ெசன்றான். டாக்டர ் காயத் க் ம ந் ேபாட் க்
கட் க் கட் னார ். ற காஸ் ைய அைழத்தார ்.
"இப்ேபா என்ைனக் கசாப் ப் ேபாட ேபா றார ்"

என் காஸ் த்தப தன் காைலக்
காட் னான்.
அவர ் பரிேசா த் ட் ,"நீ அ ர ்ஷ்ட க்காரன்.

ேதாட்டா உன் காைலத் ைளத் க் ெகாண்
ெவளிேய ட்ட . ஆனால் ஓரிடத் ல் எ ம்
ந் க் ற . தற் கா கமாக ஒ கட் ப்
ேபாட் ைவக் ேறன். ெச ன்ட்
லாெரண்ட் க் ப் ேபான ம் உனக் ைறயாக
கட் ப் ேபா வார ்கள் " என்றார ்.
‘ெச ன்ட் லாரண்ட் க் ப்

ேபான ம் !’நிைனக் ம் ேபாேத கசப்பாக இ ந்த .
ஏன் எங் கள் கம் ங் ட்ட என் டாக்ட ம்
ரிந் ெகாண்டார ்.
வார ்டன் ம பானப் ட் டன் ம் னான்.

ெம வாக உ ஞ் க் த்ேதாம் . காஸ் ன்
கா க் ம ந் தட க் கட் னார ் டாக்டர ்.
அ க் ப் காமல் இ ப்பதற் காக ஒ ணி ம்
அதன் ேமேல ற் னார ். அதன் ற ம் மா
உட்கார ்ந் ப்பைதத் த ர ேவ ேவைல
இ க்க ல் ைல.
டாக்ட க் எங் களிடம் ந்த அக்கைற

ஏற் பட்ட . எங் கள் கைதகைள வரமாகத்
ெதரிந் ெகாள் ள ம் னார ். என்ன
ற் றத் க்காக எங் க க் த் தண்டைன
தரப்பட்ட , ெரஞ் ைறச ்சாைல ல் எங் கள்
வாழ் கை ் க ைற எப்ப இ க் ம் இ ேபான்ற
வரங் கைளக் ேகட்டார ். ெசான்ேனாம் . ெரஞ்
ைறச ்சாைலகள் அவ் வள ேமாசமாக
இ க் ெமன் அவர ் நிைனத்ேத க்க ல் ைல.
எ ைம மாட் ன் ட ல் ம பான ட் ெச க்
கடத் ய நிகழ் ச ் ையச ் ெசான்ேனன். ந்
ந் ரித்தார ்.
கெரட் ெகா த்தார ். "சரி, ம பானத் க் ம்

கெரட் க் ம் நீ ங்கள் கா தர ேவண்டாம் , என்
ெசல . இர ச ் சாப்பாட் க் ப் ன் வந்
பார ்க் ேறன்" என் ைடெபற் ச ்
ெசன்றார ்.
அன் ர அவர ் வந்த ேபா மனம் ட் ப்

ேப க்ெகாண் ந்ேதாம் . எங் கள்
ேகள் க க்ெகல் லாம் ப லளித் , மனச ்
ைமைய ெவ வாகக் ைறத்தார ். ம நாள்
ைறச ் சாைலையச ் ேசர ்ந்த ைசப் பட வந்
எங் கைள அைழத் ச ் ெசல் ம் என் அ ந்
"டாக்டர ், எப்ப அத்தைன கச ் தமாகக்

காவலர ்கள் எங் கைளப் க்க வந்தார ்கள் ?" என்
ேகட்ேடன்.
"உங் கைளப் ப்பதற் காக வர ல் ைல. அந்தக்

ழ வைனப் க்கத்தான் வந்தார ்கள் . அவன் ஒ
ேமாச க்காரன். ல் னியம் , ேபய் சா
என் ெசால் அப்பா மக்கைள ஏமாற்
வந்தான். தன் சடங் க்காக நர ப ெகா ப்ப
அவன் வழக்கம் . ழாவன் அந்தச ்
வைனக் ெகாைல ெசய் யத் ட்ட ட் ந்த
அவ ைடய ெபற் ேறார ்க க் த் ெதரிந் ட்ட .
அவர ்கள் தான் ேபா க் த் தகவல் ெதரி த்
ட்டார ்கள் . ேபா சார ் ெகாஞ் சம்
தாம த் ந்தால் ழா ன் ல்
உங் கைள ம் ப ெகா த் ப்பார ்கள் " என்றார ்
டாக்டர ்.
30
எங் களிடம் அன் ெகாண் ந்த டாக்டர ் ேம ம்

ல வரங் கைளக் னார ்:"ேபா சார ் வந்
உங் கைளத் தக்க த ணத் ல் ட்டார ்கள் .
இல் லா ட்டால் உங் கைள ம் ப
ெகா த் ப்பார ்கள் . ஒ ஜா அங் ேக இ ந்த
பார ்த் ர ்களா? அ ‘ னிதமான’ஜா . அைத
உைடத்த ம் ப ெகா ப்பார ்கள் . அந்த ஜா ல்
இறந் ேபானவர ்களின் ஆன்மாக்கள் இ ப்பதாக
ஐ கம் . அைத உைடத்த ம் இந்த ஆன்மாக்கள்
ந ல் நீ ராடப் ேபா ன்றன என்பார ்கள் .
எ வானால் என்ன, இந்தச ் னியக்காரக்
ழவர ்க க் ப் பல வைகயான ம ந் க ம்
ெகா ய ஷங் க ம் ெதரி ம் . ஒ ஆைளச ்
ெசத்தவன் ேபாலேவ ெசய் வார ்கள் . அவைன
உ ேரா ைதத் வார ்கள் . என்ைனக்
ேகட்டால் , நீ ங்கள் அவர ்களிடம் க் க்
ெகாள் ளாமல் இங் ேக வந்த உங் கள் நல் ல காலம்
என்ேபன்."
டாக்டர ் றப்பட் ச ் ெசன்ற ற நாங் கள்

எங் க க் ள் ெசய் ெகாண்ேடாம் -
டச ் க்காரர ்களின் சாரைண ன் ேபா என்ன
ெசால் ல ேவண் ம் என்பைதப் பற் .
ம நாள் காைல ஆ மணிக் எங் கைள எ ப் ,
கச ்சவரம் ெசய் த் , ம் ரட் ெராட் ம்
தந்தார ்கள் . ற ஒ ப த்த ேபா ஸ் அ காரி
எங் கள் அைறக் வந்தார ். ச க்க யாத
ெரஞ் ெமா ல் ேப னார ்.
"நான் தைலைமப் ேபா ஸ் அ காரி. உங் கைளப்

ெரஞ் அ காரிகளிடம் ஒப்பைடக்கப்
ேபா ேறாம் " என் ட் நாங் கள் யார ்,
எப்ப வந்ேதாம் என்ற வரங் கைளக் ேகட்டார ்.
நடந்தைதச ் ெசான்ேனன். ஆனால் அந்த நீ கே ் ரா
ெபண்கள் எங் க க் உத ெசய் தைதப் பற்
வற் த் க் ேனன். "உங் கள் ஆட்கள் அந்த
இரண் நீ கே
் ரா ெபண்கைளக் ைக ெசய் த
தவ . அவர ்கைள எக்காரணம் ெகாண் ம்
தண் க்கக் டா " என்ேறன்.
" ெரஞ் க்காரர ்க க்ேக ெபண்கள் என்றால்

மனம் இள ம் " என் எங் கைள ஏளனம்
ெசய் ட் , ல கா தங் கைள நீ ட் னார ்.
அைவகளில் ைகெய த் ட்ேடாம் . எங் கள்
ைகப்படங் கைள ம் ைபத் யத் ன்
ைகப்படத்ைத ம் காட் னார ்கள் . அைடயாளம்
ெசான்ேனாம் . "உங் கள் ப்பாய் கள்
ைபத் யத்ைத ேவண் ெமன்ேற ட் க்
ெகான்றார ்கள் . அ ெதரி மா உங் க க் ?"
"ெதரி ம் . ஆனால் அந்த ஆள் தான் சாகப் ேபா ற
மா ரி ேநாயாளியாக இ ந்தாேன?" என்றார ்.
எங் க ைடய உைடைமகைளத் ப் த்

தந்தார ்கள் . என் ட ல் இரண் பணக்
ப் க ம் சட்ைடப் ைப ல் கத் ம் பத் ரமாக
இ ந்தன.
காவலர ்கள் வந் எங் கைள மேரானி

ஆற் றங் கைரக் அைழத் ச ் ெசன்றார ்கள் .
எங் கள் ன் ேபைர ம் ஒ வர ் ைகேயா
மற் றவர ் ைகையச ் ேசர ்த் லங் ட் ந்ததால்
நடப்பேத ெப ம் பாடாக இ ந்த . காஸ் க் ம்
ேகா க் ம் ந ேல நான் இ ந்ேதன். ஒ வன்
இட காைல ந் ந் நடந்தான்.
இன்ெனா வன் வல காைல இ த் இ த்
நடந்தான். இ வ க் ம் ஏற் றப
சமாளித் க்ெகாண் நடந்ேதன் நான்.
டச ் க்காரர ்களின் ைசப் பட ல் ஏற் னார ்கள்
எங் கைள.
ேநர ் எ ேர, அக்கைர ல் ெரஞ் ப் ப .

மேரானி ஆ இந்த இடத் ல் அ க
ஆழ ல் லா ந்த . ைரவாகேவ ஆற் ைறக்
கடந் ட்ேடாம் .
ல ைக கள் , பட க்காரர ்கள் ,
ேவட்ைடக்காரர ்கள் அங் ேக ட்டமாக நின்
எங் கைள ேவ க்ைக பார ்த்தார ்கள் . "பாவம் "
என்றான் ஒ வன். "எங் ேக ந் வ றார ்கள் ?"
"காட் ந் " என்றான் இன்ெனா வன்.
பத் வார ்டர ்கள் ெகாண்ட டம் எங் கைள

ஒப்பைடத்தார ்கள் டச ் க்காரர ்கள் . இரண்ெடா
வார ்த்ைத ேப னார ்கள் . ஒ வ க்ெகா வர ்
சல் ட் அ த்தார ்கள் . அத் டன் எல் லாம்
ந் ட்ட .
எங் க ைடய தைல யற் ந்த .

நம் க்ைகயான எ ர ்காலம் இல் லாமற்
ேபானேதா மட் மல் ல. ஒ நாணயமான, இனிய
நண்பைன ம் ப ெகா த் ட்ேடாம் .
ஃ க்ஸ் லானி என்ற நான், ைக எண் 51977

என் ண் ம் ஆக்கப்பட்ேடன். ஒ ய
அத் யாயம் என் வாழ் ல் ஆரம் பமா ற் .
அன் ஆகாயம் நிர ்மலமாக இ ந்த .

அ ைமயான னம் . என் ைடய தப் ேயா ம்
யற் ய க்கப்பட் , ைறக் த் ம் ய
னத் க் ம நாள் அ .
உடேனேய எங் கைள ெஸ ன்ட்லாெரண்ட்

கா க் க் ெகாண் ேபாய் ட்டார ்கள் .
ரதான வாசைலக் கடந் , இட றம் ம் ,
அ வலகங் கைள ம் ைறக் காவலர ்களின்
இ ப் டங் கைள ம் தாண் நடந்ேதாம் . எங் கள்
எ ேர ஒ ெமட் ச ் வர ். அ ேல ஒ ய
வாசல் . கனமான கத .
இ தனிைமச ் ைற. ெராம் ப ேமாசமான

ைக கைள ம் மரண தண்டைனக்காகக்
காத் க் ம் நபர ்கைள ம் இங் ேக அைடத்
ைவப்பார ்கள் . நாங் கள் உள் ேள ைழந்தேபா
மாைல ஆ மணியா ட்ட . ஆகேவ இ ட்டாக
இ ந்த .
கலான அ வலகத் ல் இரண் காவலர ்கள்

இ ந்தார ்கள் .
"ஓேகா! தப் ஓ ய ஆட்களா!" என் கத் ட் ,

எங் க ைடய உைடகைளக் கழற் றச ்
ெசான்னார ்கள் .
நான் கழற் ட்ேடன். ஆனால் என் ேதாழர ்கள்
இ வ ம் , கா ந்த கட் க் காரணமாக
உைடகைளக் கழற் றச ் ரமப்பட்டார ்கள் .
"ஊம் ! ஆகட் ம் க் ரம் !" என் ஒ வன்

உ னான்.
மற் றவன் அவர ்கைளச ் வர ் ஓரம் தள் ளி

உட்கார ்த் ைவத்தான். ரட் த்தனமாக
அவர ்க ைடய கால் சட்ைடகைள உ
இ த்தான். கால் சட்ைட டன் அவர ்க ைடய
காயங் க க் ப் ேபாட் ந்த கட் ம் கழன்
வந் ட்ட .
வ தாங் க யாமல் அவர ்கள் கண்ணில் நீ ர ்

வந் ட்ட . ஆனால் வாய் ட் க் ச ்சல்
ேபாடாமல் பல் ைலக் க த் க்ெகாண்
ெபா த் க் ெகாண்டார ்கள் .
நான் அவர ்க க் த் ம் பக் கட் ப் ேபாட

யன்ேறன். "இந்தாப்பா! நீ இந்தக் ட்டத் க்
தைலவன். நர ்ஸ் இல் ைல!" என் ெசால் ஒ வன்
என்ைனத் த த் ட்டான்.
"ெதாைலந் ேபா றார ்கள் !" என் காவலர ்களில்
ஒ வன் எனக்காக மற் றவனிடம் பரிந்
ேப னான்.
"ெதாைலந் ேபாகட் மா! இவர ்களால் எனக் ப்

பத உயர ்ேவ ேபாய் ட்ட ெதரி மா?" என்றான்
மற் றவன் ேகாபமாக.
அப்ேபா தான் அவன் கத்ைதக் கவனித்ேதன்.

டச ் ப் ப ல் இ ந்தேபா ைசப் பட ல்
எங் கைளத் ரத் வந்தவர ்களில் இவ ம் ஒ வன்
என் ஞாபகம் வந்த .
31
ஒ காவலர ் வந் என் இரண் கால் க க் ம்

ேசர ்த் ஒ வைளயத்ைத மாட் னார ்.
அ ந் ஓர ் இ ம் த் த வ டன்
இைணக்கப்பட் ந்த . மலத்ெதாட் வைர ல்
நான் ேபாகலாம் . ம் பலாம் . அவ் வள தான்
நீ ளம் அந்தத் த க் . ச் டக் டா .
அத்தைன நிசப்தமாக இ க்க ேவண் ம் . என்
இ தயம் ப்பைத ம் ெநற் ப் ெபாட்
ண் ண்ெணன் ெத ப்பைத ம் மட் ேம
நான் ேகட்க ந்த . ேவ எந்தச ் சத்த ம்
ைடயா .
ஒ மணி ேநரம் . இரண் மணி ேநரம் . ற

சா களின் ஓைச. ெவளி ந் ஒ ளக் ன்
ெவளிச ்சம் . வைள ல் சாப்பாட்ைட ஒ
ைக ம் ேகாைரப்பாய் ப் ப க்ைகைய
இன்ெனா ைக ம் எ த் க்ெகாண் ஒ
காவலன் வ றான். பாைய என் கால ல்
ட்ெட றான். அதன் வைளைய
ைவக் றான்.
"இேதா பார ். ணி எைத ம் அணிந் ெகாண்

இங் ேக ங் கக் டா . ணி ல் லாமல் தான்
ங் க ேவண் ம் . ஏன், எதற் என்ெறல் லாம்
ேகட் என் ேநரத்ைத ண க்காேத" என்றான்.
என் கா ந்த வைளயங் களின் ட்ைடத்

றந் ட்டான். அதன் ன்னர ்தான் நான் என்
பாண்ட்ைடக் கழற் ற ந்த . எல் லாவற் ைற ம்
கைளந் அைற ன் வாச ல் ப்பலாக
ைவத்ேதன். ன்ஸ் காய் ேபாட்ட கஞ் தான்
உண . த்ேதன். ேலசாய் இைறச ் ன்
வாசைன வந்த . காவலன் என் ன்னால்
நின் ெகாண்ேட ந்ததால் க் ரமாக
உணைவ த்ேதன். ம ப ம் சங் கைள
மாட் ப் ட் ட் அவன் ேபாய் ட்டான். அந்த
லங் க டன் எப்ப ப் ப க்க ேமா
அப்ப ப் ப த்ேதன். நள் ளிர ல் காவலன் வந்
கதைவத் தட் னான். "இ க் ேறன்" என் ரல்
ெகா த்ேதன்.
ேநர ம் ெபா ம் ெதரிய ல் ைல. நான் இங் ேக

வந் எத்தைன நாளா க் ம் என் ஒ
னம் ேயாசைன ெசய் பார ்த்ேதன்.
கணக்ெக க்க ஒ வ இ ந்த . அன்
வைர ல் நா ெராட் த் ண்
ெகா த் க் றார ்கள் . அப்ப யானால் நா
பகல் ஆ க் ற ெதன் அர ்த்தம் .
உைடகைளக் கைளந் ட் , கா ல் லங் டன்
நிர ்வாணமாகப் ப த் ந்த ன் இர கள் .
மலத் ெதாட் க் ச ் ெசல் ல ேவண் மானால்
பக்கவாட் ல் ஊர ்ந் தான் ெசல் ல ேவண் ம் .
ெதாட் ெராம் ப உயரம் . அதன் னிையத் தான்
ெதாட ம் . வச யாக உட்காரக் டாெதன்
ெராம் பக் கவனமாக எல் லாம்
ெசய் க் றார ்கள் .
ஆ ெராட் , ஏ ெராட் என் கணக் ட் க்

ெகாண் ந்ேதன்.
நீ கே
் ரா ெபண்கைளப் பற் ச ் ைற அ காரிகள்
வந் என்ைன சாரித்த வண்ண ந்தார ்கள் .
"அவர ்க டன் ஜா யாய் இ ந்தாயா?" என் லர ்
அ வ ப்பான ேகள் கைளக் ேகட்டார ்கள் .
ைபத் யம் இறந் ேபான இவர ்க ைடய

ெகா ைமயால் தான் என் ம் பத் ம் ப நான்
ெசான்ேனன். என் ேதாழர ்கள் தாங் களாகத்
தப் ேயாட ம் ப ல் ைலெயன் ம் நான் தான்
அவர ்கைளக் கட்டாயப்ப த் என் டன் வ ம் ப
ெசான்னதால் தான் வந்தார ்கள் என் ம் ேனன்.
க ப்பர ்களின் ல் னிய சமாசாரங் கைளப்
பற் அ வ ல் அவர ்கள் க ம் ஆர ்வம்
காட் னார ்கள் .
"சரி, அந்தப் ைபத் யத் டம் பணக் ப்

இ ந்ததாேம, எங் ேக?" என் ேகட்டார ்கள் .
"டச ் ப்பாய் கள் அவனிட ந்
ப த் க்ெகாண் ட்டார ்கள் . இறக் ம் ேபா
பாப்பராகத்தான் இறந்தான்." என்
ெதரி த்ேதன்.
கைட ல் ஒ நாள் எங் கள் வைர ம்

சாரிக்க அைழத் ச ் ெசன்றார ்கள் . ேகா
கா ம் காஸ் னிக்கா ம் கட் ப்
ேபாட் க்ெகாண் ெநாண் ெநாண் நடந்
வந்தார ்கள் . எங் கைள சாரிக்க வந்த நீ ப க்
அ ப வய க் ம் . ைற அ காரியாக
இ ப்பவர ்.
காஸ் யால் , பாவம் , நிற் க ய ல் ைல.

"நீ ப யவர ்கேள, நான் ெகாஞ் சம் உட்கார ்ந்
ெகாள் ளலாமா?" என் ேகட்டான்.
நீப அவைனக் க ைமயாக

ைறத் ,"என்னப்பா ைளயா றாயா?"
என்றார ். ற எங் கைள ேநாக் க் னார ்.
" ற் றவாளிகேள, உங் கள் ள் ள வழக் க்

க ைமயான . ைற ந் தப் ச ்
ெசன்றதாக உங் கள் ற் றம்
சாட்டப்பட் க் ற . அக்ேடாபர ் 14ம் ேத
மாைல ெரன் ஆஜர ் பட் யல் எ த்தேபா
நீ ங்கள் காணப்பட ல் ைல."
ெரன் ஆஜர ் பட் யல் எ த்தார ்களா!

எங் க க் த் ெதரியாேத! ஏன் அந்தத் ர்
நடவ க்ைக? யாேரா நாங் கள் ஓ ட்டைதப்
பற் ச ் ெசால் க் றார ்கள் . ற் பா அைதப்
பற் க் கண் க்கேவண் ம் என்
நிைனத் க் ெகாண்ேடன்.
"நீ ங்கள் தப் ச ் ெசன்ற அக்ேடாபர ் 14ம் ேத .

பட்ட அக்ேடாபர ் 27 ம் ேத . ஆக, ப னா
நாட்கள் நீ ங்கள் காணாமல் ேபா க் ர ்கள் .
அ க அ கமான காலம் . கணக்
எப்ப ந்தா ம் , தப் ேயா ய ற் றத் க்
காகேவ உங் கைளத் தண் க்க ம் . ஏேத ம்
ெசால் ல ம் ர ்களா?" என் நீ ப
ேகட்டார ்.
"நீ ப யவர ்கேள, நாங் கள் எந்தச ் சமாதான ம்

ெசால் ல யா . ஒன்ேற ஒன் தான்
ெசால் லலாம் . அதாவ , ஒ ைக - அவன்
ற் றவாளியாக இ ந்தா ம் சரி, நிரபரா யாக
இ ந்தா ம் சரி - மான ள் ள மனிதனாக
இ ந்தால் நிச ்சயம் இங் ந் தப் ேயாட
யலத்தான் ெசய் வான். ஏெனனில் இங் ேக
எங் கைள லங் க் ம் ழாக நடத் றார ்கள் .
ச கத் ன் தர ்மநியாயங் கள் நாகரிகங் கள்
எல் லாவற் ைற ம் றக்கணித் எங் கைள இ
ப த் றார ்கள் . அதனால் தான் நாங் கள்
தப் ேயாட ய ேறாம் . இைதத் த ர
ேவெற ம் ெசால் வதற் ல் ைல." என் நான்
ப லளித்ேதன்.
நீ ப க க் ம் அ காரிக க் ைடேய
பலவைக வாதங் கள் நைடெபற் றன. ன்னர ் ஒ
தனியைறக் ச ் ெசன் ஆேலா த்தார ்கள் . ஐந்ேத
நி ஷம் தான்.
ர ்ப்ைப வழங் னார ் நீ ப .
"ஃ க்ஸ் லானி, உனக் அ கபட்ச தண்டைன

வழங் ேறன். தனிைமச ் ைற ல் நீ
நான்காண் கள் இ க்க ேவண் ய . காஸ் ,
ேகா ! உங் கள் இ வ க் ம் இரண் ஆண்
தனிைமச ் ைற. இத் டன் ேகார ்ட் கைல ற ."
அவ் வள தான் - எல் லாம் ந் ட்ட .

பட க க்காகக் காத் க்ெகாண் ைற ல்
அைடந் டந்ேதன்.
எங் கைளப் ேபால இன் ம் பல ைக கள் -

தனிைமச ் ைறவாசத் தண்டைன ெபற் றவர ்கள்
இ க் றார ்கள் . எல் லாைர ம் ஏற் ச ் ெசல் லப்
பட கள் வ ம் . ெச ண்ட் ேஜாசப் ராயல் , ேபய் த்
- தலான இடங் களி ள் ள ைறக க்
ஏற் ச ் ெசல் ம் .
நிைனக்ைக ேலேய ேசார ் ஏற் பட்ட . ஆனால்

என்ைன நாேன அதட் க் ெகாண்ேடன்.
ஃ க்ஸ் லானி! மனம் தளராேத. தளர ்ந்தால்

உன் க அேதா க தான். மனத்ைத இ ம் பாக் க்
ெகாள் ள ேவண் ய சமயம் இ . தனிைமச ் ைற
என்ப என்ன? ைறக் ள் ேள ைற,
அவ் வள தாேன!
32
பட த் ைறக் அ ந்த கா ல்
எங் கைள லங் ம் சங் ம் ேபாட் மாட்
இ க்க ைவத்தார ்கள் .‘ஊைம’என் ெபயர ் ெபற் ற
ஒ வைனச ் ேந தம் ெசய் ெகாண்ேடன்.
இந்ேதா னா ல் ேயற் ற நாட் மந் ரியாக
இ ந்த ேகட் ல் என்பவைரக் ெகாைல ெசய் த
ற் றத் க்காக ஆ ள் தண்டைன ெபற் றவன்
அவன்.
இங் ெகல் லாம் க் ரமாகேவ இ ட் ற .

கட ன் ெகாந்தளிப் அடங் ந்த . றந்த
ெவளி ல் ைக கால் களில் லங் டன் ப த் த்
ங் ேனாம் . கார ்ேலாட் என்ற
இன்ெனா ைக ம் எனக் ச ் ேந தனானான்.
அ த்த கா க்காக எங் கைளக்
கப்பேலற் ட்டால் ற ன் மாத
காலத் க் நான் யாைர ம் பார ்க்கேவா ேபசேவா
யா . ஆகேவ அ த்த தப் ேயா ம் யற்
பற் ரக யமாக அவ டன் வா த்ேதன்.
அவன் ரித்தான்.
"நா வ ட காலம் தனிைமச ் ைற ல்
அைடபட் க் டக்கப் ேபா றாய் . தப் வைதப்
பற் ப் ேப றாேய!" என்றான்.
"அந்த மா ரி ஏதாவ ேயாசைன ெசய்

ெகாண் ந்தால் தான் எனக் ப் ைபத் யம்
க்காம க் ம் " என் ப லளித்ேதன்.
"என்ைன ம் காஸ் ைய ம் ேகா ைய ம்
காப்பாற் ற நீ ஒ வ ெசால் லத்தான் ேவண் ம் .
க் யமாக, ேகா ையப் பார ். ெராம் ப
ேமாசமான நிைலைம ல் இ க் றானா
இல் ைலயா?"
"ஆமாம் . தைல ல் அ ந்த மா ரி ஆள்

ெராம் பத்தான் ஆ ப் ேபாய் ட்டான். நிைன
இழந் ெகாண் க் றான். மைன ைய ம்
ழந்ைதகைள ம் எண்ணி ெராம் ப ஏங் றான்
ேபா க் ற " என்றான் கார ்ேலாட் .
அவ க் ம் பல ர ைனகள் இ ந்தன.
என்னிடம் மனம் ட் ப் ேப னான். ஆக
ெமாத்தம் எங் க க் ள் ெந க்கமான நட்
ஏற் பட் ட்ட .
ஆற் ன் கைரேயாரமாக எங் க ைடய

கப்பல் ெமல் ல தந் ெசல் லத் ெதாடங் ய .
அன் க ெவப்பமான னம் . வார ்டன்கள்
உள் படப் பல ேபர ் தங் கள் . அைறக க் ள்
ப த் த் ங் க் ெகாண் ந்தார ்கள் .
ெரன் யாேரா அவசரமாக ஓ ம் சத்தம்
ேகட்ட . ெதாேபெலன் தண்ண ீரில் ம் ஓைச
அைதத் ெதாடர ்ந்த .
எல் லா ம் எ ந் ட்டார ்கள் . பட ன் தளத் க்

ஓ ேனாம் , என்னெவன் பார ்க்க. இரண்
ைக கள் கைரைய ேநாக் ப் ப ேவகமாக நீ ந் ப்
ேபாய் க் ெகாண் ந்தார ்கள் - தப் ேயா ம்
எண்ணத் டன்.
"ைபத் யம் தான் த் க் ற அவர ்க க் !

அப்ப ேய எவ் வள ரம் ேபாய் ட ம் !"
என் நாங் கள் ேப க் ெகாண்ேடாம் .
"ேநேர என் ற இடம் இ க் ற . அங் ேக

ஓநாய் களிடம் க் உ ரிழக்கப் ேபா றார ்கள் ."
என்றான் ஒ வன்.
"இல் ைல. சான்ஸ் இ க் ற . கைரைய

அைடந் ட்டால் காட் க் ள் எங் காவ
ஒளிந் ெகாள் ள ம் ." என்றான்
இன்ெனா வன்.
இதற் ள் காவலர ்கள் வந் ஆைண
றப் த்தார ்கள் . "ஏய் ! நில் ! நில் !"
ன் ைற சத்தம் ேபாட் ம் பயனில் ைல.

கைட ல் ஒ காவலன்,"மரியாைதேயா
ம் வா ங் கள் . இல் லா ட்டால் ேவாம் "
என் எச ்சரித்தான்.
இரண் ைக க ம் எவ் வள ேவகமாக

ேமா அவ் வள ேவகமாக நீ ந் னார ்கள் .
தண்ண ீ க்க ல் ழ் ெவ ரம் ெசல் வ ம்
ற ச் வதற் காகத் தைலைய ெவளிேய
நீ ட் வ ம் ம ப ம் வ மாக
இ ந்தார ்கள் . ஒ வன் மட் ம் என்ன
நடக் றெதன் அ வதற் காகத் தைலையத்
ப் ேநாக் னான்.
காவலர ்கள் டத் ெதாடங் னார ்கள் . த ல்

ஆகாயத் ைத ேநாக் ச ் ட்டார ்கள் . ைக கைளக்
ெகான் ட அவர ்கள் தயாரா ல் ைல.
பய த்தத்தான் ம் னார ்கள் . ைக கள்
தண்ண ீ க் ள் ழ் த் தைலமைறவானார ்கள் .
மானா என்ப எங் கள் கப்ப ன் ெபயர ்.

ேகப்ட க் ஷயம் ெதரி க்கப்பட் ட்டதால் ,
கப்பல் தன் ைசைய மாற் க்ெகாண்
ைக கைள ேநாக் ைரந்த .
ஒ காவலன் மற் றவர ்களிடம் ,"அவர ்கைள நான்

கவனித் க் ெகாள் ேறன். நான் னவனாக
இ ந்தவன். அ பவம் உண் " என்றான்.
ப்பாக் ைய உயர ்த் , வதற் க்

பார ்த் க் ெகாண் அைசயாமல் நின்றான் அவன்.
ைக களில் ஒ வன் ச் வதற் காகத்
தண்ண ீ க் ேமேல தைலைய நீ ட் னாேனா
இல் ைலேயா -
இவன் ட்டான். ஸ் ரிங் ெபாம் ைம ன் ஸ் ரிங்

ெரன் அ ந் ேபானால் அ எப்ப த்
தத் ப் த்ெதன் தைல ற் ேமா அேத
ேபால அந்தக் ைக அ பட் த் தள் ளா த்
தத்தளித்தான். அவ ைடய ேதாழ க்ேகா
நடந்த எ ம் ெதரிய ல் ைல. நீ க் ள் நீ ந் ப்
ேபாய் க் ெகாண் ந்தான். காவலன் இப்ேபா
அவ ம் தைல நீ டட ் ட் ம் என் ன் ேபாலேவ
ைவத் க் காத் ந்தான்.
"ேவண்டாம் , டாேத!" என் இன்ெனா காவலன்

அவைனத் த த்தான். "அவ க் ஒ சந்தர ்ப்பம்
ெகா த் ப் பார ்ப்ேபாம் ."
த ல் டப்பட் க் காயம் அைடந்தவைன
எங் கள் கப்பல் ைரந் ெந ங் ய . ஆனால்
இந்தப் ப ல் றா ன்கள் ஏராளம் .
அ பட்டவ ைடய ரத்தம் அைவகைளக் கவர ்ந்
ட்ட . தண்ண ீரில் ஏகப்பட்ட ழ் கள்
ெரன் ைளத்தன. அப்பப்பா! என்ன யல்
ேவகத் ல் றா ன்கள் அந்தக் ைக ைய
ேநாக் ப் பாய் ந் வந்தன!
இரண் ைக கைள ேம றா ன்கள் கவ் ப்

த்தன. ஆகாயத் ல் க் ய த் ப் பந்தா ன.
வாையப் ளந் ேகாரப்பற் களால் அ த்
இ த்தன. இரண் ைக களின் ைககைள ம்
கால் கைள ம் தைலகைள ம் நார ் நாராய் க்
த்தன. த்தம் ய மா சம் -
காயங் களி ந் ரிட்ட த் த் தண்ண ீைரச ்
வக்க அ க் ம் ரத்த ெவள் ளம் - இைவகைளக்
கண்ட ம் அந்தச ் றா ன்க க் ெவ
த் ட்ட . அைவ தங் க க் ள் ேளேய
அ த் ச ் சண்ைட ேபாட் க் ெகாண்டன.
ல ணித் ண் கள் தண்ண ீரில் ெமல் ல தந்

வந் எங் கள் கப்ப ன் னிையத் ெதாட்டன.
அத்ேதா சரி.
கப்ப ந்த நாங் கள் அத்தைன ேப ம் இந்தக்
ேகார நாடகத்ைதக் கண் அ ர ்ந் ேபாய்
ஊைமயா ட்ேடாம் .
ஆனால் இத்தைன அமர ்க்களங் கைள ம்

ேவெறா ர ் ஆரவாரம் அ க் ட்ட .
" ! வந் ட்ட ! அேதா!"
எ ேர ேநாக் ேனாம் . நீ ல அ வானத் ல்

ப ப்பாக ஒ ட் ெதரிந்த . ராயல் , ேபய்
, ெஸ ன்ட் ேஜாஸப் த யன அடங் ய
ஸல் ட் க் ட்டம் அ என் அ ந்
அங் ேகதான் நாங் கள் அைடபட ேவண் ய

தனிைமச ் ைற இ க் ற .
33
கப்ப ல் இ ந்தப கைரையக் கவனித்ேதன்.

இடப் றம் ஒ ய ேம ெதரிந்த . அைதத்
ெதாடர ்ந் ய சமெவளி ம் ற ம ப ம்
ேம ம் ெதன்பட்டன. அந்த ன்றாவ ேம
ச த் ரக் கைரையத் ெதாட்டாற் ேபால் இ ந்தன.
சாத்தான் என் இந்த இடத் க் ப் ெபயர ்
வந்ததற் க் காரணேம, இங் ள் ள பயங் கரச ்
ழல் கள் தான். இங் ேக கட ல் ெகாந்தளிப் க
அ கம் என்பேதா றா ன்க ம்
எக்கச ்சக்கமாக இ ந்தன.
ராயல் க் நல் ல ைற கம் இ ந்த . அைத

ெந ங் ய ம் கப்பல் நின்ற . எங் கைள
அைழத் ச ் ெசல் லச ் ய கட் மரங் கள் வந்தன.
"தனிைமச ் ைறத் தண்டைன ெபற் றவர ்கள் ,
அைனவ ம் இப்ப வந் வரிைசயாக
நில் ங் கள் " என் கட்டைள ட்டார ்கள் .
கைரைய அைடந்த ம் எங் கைள நி த்

ைவத் ட் வார ்டன்கள் நிர ்வாகக்
கட் டத் க் ள் ெசன்றார ்கள் . அந்தத் ல்
வார ்டன்களாகப் பணியாற் ம் ல ைக க டன்
ேப க் ெகாண் ந்ேதாம் .
" லானி! ஃ க்ஸ் லானி!" என்ற
நட் ரிைமயான ரல் ேகட்ட .
ம் ப் பார ்த்தால் பர ்லாட் என்ற என் பைழய

நண்பன். பல வ டங் க க் ன் என் டன்
கப்பற் பைட ல் ேவைல பார ்த்த ேதாழன். அவ ம்
இங் ேக தண்டைன அ ப த் க்
ெகாண் ந்தான். ன்ைனக் காட் ம் ெம ந்
இைளத் ந்தா ம் அவ ைடய ரமான
ேதாற் றம் அவைன ட் அகல ல் ைல.
"நீ தப் ச ் ெசன்றைத ம் ல்

னியக்காரர ்களிடம் மாட் க்ெகாண்டைதப்
பற் ம் இங் ேக எல் ேலா க் ம் ெதரி ம் ,
லானி. பாவம் , நீ ம் உன் ேதாழர ்க ம்
பட் ட் ர ்கேள?" என்றவன்,"இங் ேக
எத்தைன வ டத் தண்டைன?" என் ேகட்டான்.
"நா வ டம் ... ஆனால் எப்ப யாவ அைதக்

ைறத் ட ேவண் ெமன்
நிைனத் க் ேறன்" என்ேறன்.
எனக் இரண்டாவ கட் டத் ல் 34’வ அைற

தரப்பட்ட . என் ைக எண் 123... என் ேதாழர ்கள்
கார ்ேலாட் ம் ேகா ம் காஸ் ம்
தலாவ கட் டத் ல்
அைடக்கப்பட் ந்தார ்கள் .
ைற ேமல காரி எங் கள் எல் ேலாைர ம் ட்

ைவத் ப் ரசங் கம் ெசய் தார ்.
"இ மகா க ைமயான இடம் என்பைத நிைன ல்

ைவத் க் ெகாள் ங் கள் . ல் டாக் நாய் கள் ட
ஓ ம் . இந்தத் க் ப் ெபயேர நிசப்தத் .
தனிைமச ் ைற ல் இ க் றவர ்கள்
ேபசக் டா . ைக க்கக் டா . எக்காரணம்
ெகாண் ம் யா ட ம் எவ் தத் ெதாடர ் ம்
ைவத் க் ெகாள் ளக் டா . இன்ெனான் ம்
இப்ேபாேத ெசால் ேறன். இந்தச ்
ைறகளி ந் எவ ேம தப் ேயா யதாகச ்
சரித் ரம் ைடயா . எச ்சரிக்ைக தராமேல
வதற் க் காவலர ்க க் அ காரம்
தரப்பட் ள் ள . இனி உங் கள் அைறக க் ச ்
ெசல் லலாம் ."
நான் என் அைறக் ச ் ெசன்ற ேபா மாைல மணி

ஆ . என் வாழ் கை ் க ல் மற் ெமா ப்பம்
ஏற் ப த் ய நாளாைகயால் அந்தத் னத்ைத
மனத் ல் ஆழமாகப் ப த் க்ெகாண்ேடன். இந்த
நரகக் ேல இன் ம் நா வ ட காலம் -
நாற் பத்ெதட் மாதங் கள் - நான் அைடந்
டந்தாக ேவண் ம் . ஒ பய ம் இல் லாமல் , ஒ
பய ம் இல் லாமல் , ஒ பய ம் இல் லாமல் ...
என் தைலையச ் ம் ப தண்டைன
அளித்தார ்கேள, அந்தத் னத் க் ப் ற
இன் தான் ெகா ய ேவதைனைய
அ ப த்ேதன். பயங் கரமான நிசப்தம் என்ைனச ்
ழ் ந் ெகாள் வைத உணர ்ந்ேதன். என் அைறக்
ேம ந்த தளத் ந் ெமல் ய
கால ேயாைச மட் ம் எப்ேபாேத ம் ேகட் ம் .
ஏதாவெதா மங் கலான உ வம் . அைர ட் ல்
ெதன்ப ம் . இரண் கால் கள் ... ஒ ப்பாக் ன்
னி... கம் க க் ந ேவ ஒ கம் ...
என்னால் ங் க ய ல் ைல. அைறக் ள்

க் ம் ெந க் மாக நைட ேபாட்ேடன். ற
ப த்ேதன். ம ப எ ந்ேதன். நடந்ேதன்.
ேதாழர ்கைள இப்ேபா சந் ப்பெதன்ப

நிைனக்க ம் யாத காரியம் . தனிைமச ்
ைற ல் தல் ன் மாத காலம் ,
ைறக் ள் ேளேய தன்னந்தனியாய்
டங் க் டக்க ேவண் ம் . ற வாரத் க்
இரண் ைற ளிப்பதற் காக ெவளிேய
அைழத் ச ் ெசல் வார ்கள் . இ ப நி ட ேநரம்
ளிய க் அவகாசம் த வார ்கள் .
அப்ேபா தான் நண்பர ்க டன் ஏதாவ
ெதாடர ் ெகாள் ள ம் .
தல் ெதாண் நாட்கைள அைறக் ள் நடந்
நடந்ேத க த்ேதன். எ ம் நடக்க ல் ைல.
எனக் ப் ெபா ப்பான வார ்டன் ஒ நாள் வந்தான்.
ஈர ்க் ச ் மா ரியான மனிதன் - ஆனால் ெராம் பக்
ெகா ைமயானவன்.
" லானி, உன் அைறைய மாற் க் ற .

18’வ அைறக் ப் ேபா" என்றான்.
ன்ேற நி டத் ல் நான் ேவ அைறக்

மாற் றப்பட்ேடன். பைழய அைற மா ரிேயதான்.
இ ம் இ ந்த . 12 ஆனால் என்ன, 18 ஆனால்
என்ன, 34 ஆனால் என்ன எல் லாம் ஒேர மா ரியான
அைறதான். ஆனால் , ஒேர இடத் ல் இ ந்தால்
நாங் கள் ஏதாவ ‘ ஷமம் ’ ெசய் அல் ல
ன்னால் இ ந்த ஓட்ைடைய ெபரிதாக்கப்
பார ்க்கலாம் . அப்ப ப்பட்ட யற் ைய
ய க்க ேவண் ம் என்ப அ காரிகளின்
ட்டம் .
காவலர ்கள் நடமா ம் ஓைச நின்ற டேனேய,

நான் வர ்கைளத் தட ேவன் - ஏதாவ ஓட்ைட
ெதன்ப றதா என் வர ்களின் நீ ள
அகலங் கைளக் கணக்ெக த்ேதன் தைர ல்
தட் த் தட் ப் பார ்த்ேதன் - ஏதாவ ெபாந்
மா ரி சத்தம் ேகட் றதா என் .
பத் நாள் ஆராய் ச ் ெசய் த ல் ஒ ெவற்
ைடத்த .
வரில் ஓரிடத் ல் க னமாக இல் லாமல்

ெமத்ெதன் இ க் ற மா ரி ேதான் ய .
காவலர ்கள் வந் டப் ேபா றார ்கேள என் ஒ
பக்கம் காைதத் ட் ைவத் க்ெகாண்ேட அந்தக்
ப் ட்ட இடத்ைதச ் ரண் ேனன்.
என்ன ஆச ்சரியம் !
அங் ேக என் ரல் கள் ைழய ந்த .
ஆம் !
எனக் ன்ேன இங் ேக இ ந்தவன்

ெகட் க்காரன்.
ஏேதா ஒ ரிய ெபா ைளக்ெகாண் அல் ல

ெவ ம் நகத்தாேலேய ட இ க்கலாம் - வரில்
ஓர ் இடத்ைதச ் ரண் வந் க் றான். ற
அந்த ஓட்ைடைய ெமத் ெமத்ெதன்ற ெராட் த்
ண் களால் ணித் , வரி ந் ெபயர ்ந்த
காைரத் ண் கைள ைவத் அங் ேக
அைடத் க் றான்.
அங் ேக ஒ ெபாந் இ ப்பைதக் கண் நான்

அைடந்த ஆனந்தம் ! ெபாந் க் ள் இரண்
கா தத் ண் கள் இ ந்தன. ெகாஞ் சம்
ைக ைல இ ந்த .
நா மாதம் தனிைமச ் ைற ல் அைடந் டந்த

ற எப்ேபர ்ப்பட்ட பாக் யம் ைடத் க் ற
எனக் ! இந்தப் ைக ைல ைளக் கா தத் ல்
ட் , னம் ெகாஞ் சம் ைகப்ேபன். இந்தக்
ைடத்தற் கரிய பரிைச எப்ேபா அ ப க்கப்
ேபா ேறாம் என்பைதக் கணக் ட் க்
காத் ப்ேபன் நாள் ரா!
34
இனி என் ேதாழர ்கைளச ் சந் க் ம் வைர

உற் சாகத் டன் என் உ ைரக் காப்பாற்
ைவத் க் ெகாள் ள இ ஒன்ேற ேபா ம் !
ளிப்பதற் ெவளிேய அைழத் ச ் ெசல் ல

ஆரம் த்தார ்கள் . ெவளிச ்சத்ைத ம்
உ ர ்கைள ம் பார ்ப்பதற் கான ஒேர சந்தர ்ப்பம்
அ . இ ப நி டம் ெவளிேய இ க்கலாம் . பத்
நி டம் தண்ண ீ க் ள் இ க்கலாம் . மா யாக
இ ந்த எனக் இ எப்ப ப்பட்ட ம ழ் ச ் என்
ெசால் லத் ேதைவ ல் ைல. வ ற் ப் பட் னி டன்
ேதய் ந் ெகாண் க் ம் உடம் க் ப் த் ர்
அளித்தைவ இந்தச ் ல நி டங் கள் தான்.
தனிைமச ் ைற ல் டப்பவ க் க
அபாயமான ேநரம் ஒன் உண் . க்கம்
வ வதற் காகக் காத் ந் ப த் க் ம்
ேநரம் தான் அ .
க்கம் க்காத அந்த ேவைளகளில் மனம்

ரக் ன் உச ்சத்ைத அைட ற . நா
நரம் கள் ெதாய் ன்றன. இனம் ெதரியாத
கலவரங் கள் உள் ளத்ைதப் த்
ஆட் ன்றன.‘மறந்ேத ேபாய் ட்டேத! நாம்
தனிைமச ் ைற ல் அல் லவா அைடபட் க்
டக் ேறாம் !’என் ெரன் ஞாபகம் வந்
நரக ேவதைன அைட ேறன். அந்தக் கணம்
அ ன் கைட ேரைகக ம்
ைடெப ன்றன.
இந்தக் ேகாரமான ழ் நிைல ல் பல க் ப்

ைபத் யம் க் ற . வரில் ஓங் ஓங்
ட் க் ெகாள் றார ்கள் . ெவ த்தவர ்களாகக்
ச ்சல் ேபா றார ்கள் . ேநரம் அைம
நில ம் . ெரன ஒ ரல் ம் ம ம்
ம் ப மாகத் னமாய் அல ம் . "என்ைன
ெவளிேய ங் கள் ! ஐேயா! என்ைன ெவளிேய
ங் கள் ! ஐேயா! வார ்டன்! வார ்டன்! எனக் ப்
ைபத் யம் த் ம் ேபா க் றேத!" என்ற
ச ்சல் நம் இதயத்ைதக் க் ம் .
அவைன ெவளிேய அைழத் ச ் ெசல் வார ்கள்

எங் ேக? ன்றாம் எண் ள் ள கட் டத் க் . அ ,
ைபத் யங் க க்காகேவ ஏற் பட்ட கட் டம் .
ஒ வார காலமாக, இர ம் பக ம் இந்த

மா ரியான ச ்சல் கைளக் ேகட்ப எனக்
வழக்கமா ட்ட . எங் ந் வ ற
அலறல் ? என் பக்கத் அைற ந் வந் க்க
யா . ஏெனனில் இரண் பக்கத்
இ த
அைறக ம் கா யாக இ ந்தன.
ன்பக்கத் ந்த ஏேதா ஓர ்
அைற ந் தான் வ ன்றன -
ப்ெபன் . ஆனால் அந்தப் ன்ப டன்
என்னால் எவ் தத் ெதாடர ் ம் ெகாள் ள
ய ல் ைல.
ல சமயங் களில் அ ஒ ெப ச ்சாக இ க் ம் .

ல சமயம் ெதாண்ைடைய அைடக் ம் ரிட்ட
அலறலாக ஆரம் த் , ம் மல் களாக அடங்
ஓ ம் . என் ரத்தம் உைறந் ேபா ம் .
ஒவ் ெவா ைற ம் அந்த அலறல் வந்த ம்
மற் றவர ்கள் கத் வார ்கள் .
"எவன்டா அவன்? வாைய டா!"
"அந்த ஆைளப் ைபத் யக்கார க் த்

க் ப் ேபாகச ் ெசால் ங் கள் !"
காவலன் அதட் வ ந ந ேவ ேகட் ம் . "இேதா

பார ், வாைய க்ெகாண்
கம் ெமன் க் றாயா, இல் ைல, யா ேம உன்
ரைலக் ேகட்க யாத இடத் க் அைழத் ச ்
ெசல் லட் மா?"
கத் றவன் எவேனா ெதரியா - ஆனால் அவன்
இைட டாமல் கத் க் ெகாண் தான் இ ந்தான்.
ற ஒ நாள் இர ெரன் ச ்சல்
அடங் ட்ட . ெவராந்தாக்கள் , டங் கள்
அைனத் இடங் க ம் மர ்மமான வைக ல்
நிசப்தமா ட்டன.
அதற் ம நாள் ளிப்பதற் காக என்ைன

ெவளிேய அைழத் ச ் ெசன்றார ்கள் .
அப்ேபா தான் ஒ ைக ன் லம் வரம்
ெதரிந் ெகாண்ேடன்.
ச ்சல் ேபாட் க் ெகாண் ந்த ைக ன் ெபயர ்

ன் ட்ேர யர ். யாைரேயா ஷம் ைவத் க்
ெகான்றதற் காகத் தண்டைன அைடந்தவன்.
ளித் ட் த் ம் ைக ல் ஏன் அவ ைடய

ச ்சல் நின்ற என்பைதக் கண் ெகாண்ேடன்.
ஸ்ட்ெரச ்சரில் ஒ சவத்ைத ைவத் இரண்
காவலர ்கள் மந் ெசன் ெகாண் ந்தார ்கள் .
அந்தக் ைக , ந் ன இர , தன் பாண்ட்ைடக்

த் , க் க் க றாகத் தயார ் ெசய்
ெகாண்டான். ப க்ைகக் கான மரப் பலைக
வரின் உயரத் ல் இ க் ற . அந்தப்
பலைகையத் தாங் ம் இ ம் க் ண் ல்
க ற் ைற மாட் , தைர ந் ஓர உயரம்
எ ம் த் க் ப் ேபாட் க் ெகாண் ட்டானாம் .
ைககைள ைறத் நீ ட் க்ெகாண் , மண் ட்ட
மா ரி ெதாங் க் ெகாண் ந்த நிைல ல்
அவைனக் கண்டார ்கள் . ண நாற் றம் க்ைகத்
ைளத்த .
என் ைறத் ேதாழனான கார ்ேலாட்

தைலயா ட்டான் என்ற ஒ ெசய்
ைடத்த . அன் எனக் உண ெகாண் வந்
தந்த காவல் காரன் எனக் ேன தன். கத ன்
இ க் க் கதைவத் றந்தவன் ரக யமாக,"இந்தா
உனக் " என் ெசால் ஒ ய
ெபாட்டலத்ைதத் தந்தான்.
வார ்டன் ேராந் வந் ெசன்ற ன் ரித் ப்

பார ்த்ேதன். ெகாஞ் சம் ைக ைல, கா தம் ,
க் ச ் கள் , ஒ ய ழாங் கல் ஆ யைவ
இ ந்தன.
கார ்ேலாட் அைவகைள அ ப் னான் என்

அ ந் என் உள் ளம் உற் சாகத்தால் ள் ளிய .
ஏெனனில் இனி நான் தனியா ல் ைல! எனக்
உத ெசய் வதற் ச ் ைறக் ெவளிேய ஒ வன்
இ க் றான்!
அேத சமயம் இன்ெனா ேவதைனயான
ெசய் ம் ைடத்த . ேகா ட்டத்தட்டப்
ைபத் யம் க் ம் நிைல ல் இ க் றான்
என்பேத அ . அவ ைடய ேதாழன்
காஸ் ட ந் ரித் அவைன
ேவ டத் க் அ ப்பப் ேபா றார ்களாம் .
உண ெகாண் வந் ெகா த்த

ேவைலயாளிடம் ,"இ ச க்க ல் ைல. நீ ேய
ப் எ த் ப் ேபா. டப்பா ல் உண
அப்ப ேய இ க் ற . சந்ேதகமா ந்தால்
பார ்த் க்ெகாள் " என்ேறன்.
ப்பாக நான் ெசால் வைத அந்த ஆள்

ரிந் ெகாண்டான். டப்பா ன் உள் ேள நான்
இ பத்ைதந் ராங் க் ேநாட்
ைவத் ப்பைதக் கண்ட ம் அவன் கம்
மலர ்ந்த .
அந்த ஆளின் லம் கார ்ேலாட் டன் நான்

ன ம் ெதாடர ் ெகாள் ள ஆரம் த்ேதன்.
ேகா ைய ம் நான் இ ந்த கட் டத் க்ேக
ெகாண் வ ம் ப ஏற் பா ெசய் ட்ேடன்.
ளிக்கச ் ெசல் ம் சமயங் களில் அவ டன்
ேபச ம் ந்த .
35
ஒ நாள் ேகா டம் ரக யமாகச ்

ெசான்ேனன்:"இன் ம் ெகாஞ் ச நாள்
ெபா த் க்ெகாள் . உனக் ஆ மாதத்
தண்டைன ந் ட்ட . பேரா ல்
ெவளிேய ட்டா ம் வார ்கள் ."
அவன் ெப ச் ட்டான். " லானி, உனக் மன

உ அ கம் . எ ம் தாங் க் ெகாள் வாய் .
ஆனால் ைற வாழ் என்ைன ெநா க் ட்ட .
என் மண்ைடக் ள் என்ெனன்னேவா எண்ணங் கள்
ழம் க் ெகாண் க் ன்றன. அந்தக்
ழப்பங் கைள என்னால் உதற ய ல் ைல"
" த் ைய ேவ எ லாவ ெச த் .
ெச த் த்தான் ஆக ேவண் ம் . ஆமாம் " என்ேறன்.
அவன் ேசாகமாய் ப் ன்னைக ெசய் தான்.

த் ைய ேவெற லாவ ெச த் என் நான்
வ எப்ப ப்பட்ட ைபத் யக்காரத்தனம் !
தனிைமச ் ைற ல் என்ன இ க் ற அப்ப !
கைட ல் ஒ நாள் என் அைறக் ப் பக்கத்
அைற சா ேபாட் த் றக்கப்ப ம் சத்தம்
ேகட்ட . ேகா அ த்த அைறக்ேக வ ம் ப
கார ்ேலாட் ஏற் பா ெசய் ட்டானா என்ன? என்
உள் ளத் ல் உவைக ெபாங் ய .‘ ேகா !’என்
ப் ட் ப் பார ்த்ேதன். க ெம வான ரல் தான்.
த ல் எந்த தப் ப ம் வர ல் ைல. ண் ம்
ப் ட்ேடன்.
ப ல் வந்த . "யார ?"
"நான்தான்... லானி."
" லானி... நான் ேகா ... சந்ேதாஷம் ..." என்றான்

அவன்.
தனிைமச ் ைற ல் மா லான வாழ் கை ் க

ெதாடர ்ந்த . நிசப்தம் - இஷ்டப்ப நடமாட
யாைம. நான் நடந் ெகாண்ேட ந்ேதன்.
கால கைளக் கணக் ட்ேடன். த ல் நீ ளம் ,
ற அகலம் , ற ஒ ைன ந்
இன்ெனா ைனக் , க் வாட் ல் , காவலர ்
யா ம் அ ல் வராதேபா ேகா ையக் -
ப் ட் உற் சாகப்ப த் இரண்ெடா
வார ்த்ைத ெசால் ேவன்.
ஆனால் அ க நாைளக் அல் ல. ெமல் ல ெமல் ல
ேகா த் வா னத்ைத இழக்க
ஆரம் த்தான். உண ெகா க் ம் ஜன்னைல
ேவைலயாள் றக் ம் ேபா ,"ஒேர ஒ நி ஷம்
என்ைன ெவளிேய ங் கேளன்?" என்
பரிதாபமாகக் ெகஞ் ச ஆரம் த்தான். என்
ெபயைரச ் ெசால் த் ம் பத் ம் பக்
ப் டலானான். " ேகா ! அைம யா .
அைம யா ." என் ெசான்ேனன். பலன்
எ ம் ைடக்க ல் ைல.
அவ க்காகக் கவைலப்ப பவர ் எவ ல் ைல.

ஒ நாள் அவன் கத் னாேனா, கத் னாேனா,
அப்ப ெயா கத்தல் ! மணிக்கணக்காக ம்
ம் அ தான். இர ல் ைல, பக ல் ைல,
அ ைகதான்.
ச ்சல் ேபாடாேத என் அதட் வைத

ட் ட்டார ்கள் . ேராந் வ ம் ஆள் இ க்
வ ேய பார ்ப்பான், ேகா என்ன ெசய்
ெகாண் க் றான் என் . உ ேரா இ ந்தால்
அ ேவ ேபா ம் என் ேபாய் வான்.
"கத் க் ெகாண்ேட டக்கட் ம் , யார ் என்ன

ெசய் ய ம் ? ெதாண்ைடத் தண்ண ீர ்
வற் னால் தானாகேவ அ ைகைய
நி த் வான்" என்றான் ேராந் க்காரன்.
ம நாள் ெபா ந்தேபா ம் ேகா
கத் க்ெகாண் ந்தான். "ேடய் , உங் கள்
அத்தைன ேபைர ம் காட் க்
அ ப் ேவன்! உங் கள் ெபண்சா கைள
பசார க் அ ப் ேவன். ட்ேட
வந் ர ்கேளா ெதரி ம் ேச ! ெகாைல!
ெகாைலதான்!" ைறக் கம் கைளக் ைககளா ம்
கால் களா ம் உைத உைதெயன் உைதத்தான்.
உண டப்பா னால் டங் டங் ெகன் இ த்தான்.
அவ் வள தான். ஒ காவலன் ஊதைல எ த்

ஊ னான். தல் கட் டத் ந் ம் ன்றாவ
கட் டத் ந் ம் காவலர ்கள் ஓ வந்தார ்கள் .
ேகா ன் அைற ன் கதைவத் றந்
ெகாண் உள் ேள பாய் ந் அவைன ஒேர
அ க்காக அ க் னார ்கள் . அவ ம் கத் வைத
நி த் ட்டான்.
36
அன் ளிக்கச ் ெசல் ம் வ ல்

ைபத் யக்காரர ்க க்கான வ யாகச ்
ெசல் ல ேநர ்ந்த .
தைலையக் னிந் ெகாண் ெவ சா வாய் க்

ந் அமர ்ந் ந்த ஓர ் உ வம் . அவைன
அைம ப்ப த் வ க் க் ெகாண்
வ வதற் காக என்ன ஊ ேபாட்டார ்கேளா!
வாசல் ேகட் க் ப் ன்னால் இன் ம் இரண்

ேப டன் ஒளிந்த மா ரி உட்கார ்ந் ந்தான். ல
ழாங் கற் கைள உைடத் க்ெகாண் , ற
அைவகைள வரிைசயாக அ க் ைவத் , ஏேதா
ைவரக் கற் கைளப் பயபக் டன் பார ்க் ற
மா ரி ர த் க் ெகாண் ந்தான். இன் ம்
இரண் ேபர ், கத ன் கம் கைள இ கப்
த் க்ெகாண் எங் க ைடய ஒவ் ேவார ்
அைசைவ ம் பார ்த் க் ெகாண் ந்தார ்கள் .
ந ந ேவ ஒ வன் தன் பாண்ட்ைட
அ ழ் த் ட் , எங் க க் ப் ட்டத்ைதக்
காட் னான். "பார ்த் ர ்களா என் ன்னழைக?
யா க் ேவண் ம் இ ? த ேறன்" என்
ச ்ச ட்டான்.
எங் க க் க் காவ ந்தவர ்கள் எவ் த
உணர ்ச ் ைய ம் காட் க் ெகாள் ள ல் ைல.
அந்தச ் ேசாகக் காட் ைய நாங் கள் அ க ேநரம்
பார ்க்காதப எங் கைள ரட் அைழத் ச ்
ெசன் ட்டார ்கள் . ேவதைன என்னெவன்றால் ,
நாங் கள் பார ்த்த அந்தச ் லர ்தான் இ ப்பதற் ள்
ெகாஞ் சம் ேதவலாம் .
ேமாக்ேகா என் இன்ெனா ைபத் யம் . கால் கள்

இரண்ைட ம் க் ேவ ன் ேபாட் க்
ெகாண் ைககைளத் தைர ல் ஊன் த்
தைல ழாக நடந் ெகாண் ந்தான். லந் ப்
ச ் மா ரி அப்ப ேய நடந் நடந் பழக் க்
ெகாண்ட ன் ைறச ் வரில் ஏ த் தப் ஓடப்
ேபாவதாகச ் ெசான்னான். அ தான் அவ ைடய
ஒேர த் . நாள் ரா அப்ப ேய தைல ழாக
நடப்பான். கைட ல் ரத்தெமல் லாம்
தைலக்ேக , மயக்கமைடந் ேழ வான்.
தனிைமச ் ைற ல் இ பத் ரண் மாதம்
அைடபட் க் டந்த ல் ைளக் ேகாளா
ஏற் பட் ஒ காவலைன அ த் ட்டானாம் .
அதனால் அவைன இந்தப் ைபத் ய ல்
ெகாண் வந் அைடத் ட்டார ்கள் .
இைதெயல் லாம் பார ்த்த ன் எப்ப யாவ

ேகா ையச ் சந் க்க ேவண் ெமன்
த்ேதன். அவ க் ஆ தல் றேவண் ம் .
தனிைமச ் ைற ல் அவன் ெபா ைம டன்
இ க்க ேவண் ெமன் ம் , இல் லா ட்டால் இந்தப்
ைபத் ய ல் அைடத் வார ்கள்
என் ம் அவ க் எச ்சரிக்க ம் ேனன்.
ஒ நாள் காைல எனக் ஏேனா உற் சாகமாக

இ ந்த . என் அைறக் ள் க் ம் ெந க் மாக
உலாத் ேனன். இங் வந்த தல் இப்ப
அைறக் ள் நடந்த ரத்ைதக் கணக் ட்டால் ,
ரான்ஸ் நாட்ைடப் பத் தடைவ ற் வந்ததற்
ஈடா ம் என் ேதான் ய .
ெபா ைதப் ேபாக் வதற் காக ஈ க் ம்

ைளயாட் ல் ஈ பட ஆரம் த்ேதன். தனிைமச ்
ைற ல் ஈ ப்ப என்ப அப்ப ெயான் ம்
ேல பட்ட ேவைலயல் ல. இந்தச ் ைற ள் ள
எல் லா ஜந் க்க ேம ெராம் பக் -
ெகட் க்காரத்தன ள் ளைவ. மகா ேவக ள் ளைவ.
ைகைய வைல மா ரி த் ைவத் க்

ெகாள் ேவன். ஈ பறக் ம் ேபா ெரன் ஒ
அைதப் த் ேவன். ற ஒ ைக ல்
அந்த ஈையப் த் க்ெகாண் ம ைகயால்
அதன் ற கைள ெவ கவனமாகப் ய் ப்ேபன்.
அப் றம் நிைனத் ப் பார ்க் ம் ேபா என்
ரத்ைத எண்ணி எனக் வ த்தமாகத்தான்
இ க் ம் . ஆனால் அந்த மலத் ெதாட் ையச ்
ற் ச ் ற் ப் பறந் வ ம் அந்தப் பச ்ைச நிறப்
ச ் கைள ம் அவற் ன் ேராமம் அடர ்ந்த
ப ப் க் கால் கைள ம் கா ம் ேபா எனக்
அ வ ப்பாக இ ந்த . அைவக க் எ ராக
என் எ ர ்ப்ைபத் ெதரி க்க இந்தச ் த் ரவைத
ஒன் தான் வ ெயன் எண்ணிேனன்.
இற கள் இல் லாத ஈையப் பார ்ப்ப த் ரமாக

இ க் ம் . சா ெகா த்த ெபாம் ைம, ேபால்
ள் ளித் ள் ளிக் க் ம் . இட பக்கம் ள் ம் ;
வல பக்கம் க் ம் . ற நிற் ம் . ைகத் ப்
ேபான மா ரி நா பக்க ம் பார ்க் ம் . ற
ம ப க் ம் .
என் பக்கத் அைறக்காரைனக்

ப் ேவன்"என்னப்பா, ஈ ைளயாட்
ைளயாடலாம் . வ றாயா?"
"ஓ" என்பான்.
ஈ ைளயாட் ஆட வ றாயா என் நான்

ேகட்ட ம் பக்கத் அைறக்கார க் ஒேர
சந்ேதாஷம் . "ஓ, வ ேறேன! ெகாஞ் சம் இ .
நா ம் ஒ ஈ த் ைவத் க் ெகாள் ேறன். சரி,
பந்தயம் என்ன!"
தனிைமச ் ைற ல் அைடபட் க் டக் ம் ேபா

ட எங் க ைடய பந்தயம் கட் ம் பழக்கம்
ேபாவ ல் ைல. ஒ ண் கெரட் பந்தயம்
கட் க்ெகாண்ேடாம் .
"என்ன, ெர யா?"
ஆட்டம் உடேன ஆரம் க்க ய ல் ைல. ஒ

காவலன் வ ம் சத்தம் ேகட் ற . ஆகேவ
கம் ெமன் க் ேறாம் . ைறகைளப்
பார ்ைவ ட் ட் அவன் ம் றான்.
கால ேயாைச ெமல் ல ெமல் லத் ேதய் ந்
மைற ற . ஆட்டத்ைதத் ெதாடங் ேறாம் .
என் பாண்ட் ந் ய் த்ெத த்த ஒ ல் தான்

பந்தயக்ேகா . அைத இரண் அைறக க் ம்
ந ல் ைவத்ேதன். அ ந் ஆ அங் ல
ரத் ல் என் ஈைய நான் ைவக்கேவண் ம் .
அவ ைடய ஈைய அவன் ைவப்பான். எந்த ஈ
த ல் ைலத் ெதா றேதா அ ேவ
ெஜ த்த . அதன் ெசாந்தக்கார க் மற் றவன்
ஒ கெரட் ண் தர ேவண் ம் . (ஆ அங் லம்
என்பைதக் கச ் தமாய் க் கணக் ட யா .
ஒ வர ் ெதா வ க் நம் க்ைகதான்.)
என் ஈைய‘ஸ்டார ்ட் ங் ’இடத் ல் ைவத்ேதன்.‘ெர !

ேபாகலாம் !’என் ரல் ெகா த்ேதன்.
என் ைடய ஈ த ல் தயங் ய . ற

றப்பட் இட பக்கமாகச ் ெசன்றதால் ைல
அைடயத் தவ ட்ட . ற ன்ேநாக் நகரத்
ெதாடங் ய . "ைரட்! ேபா! ேமேல ேபா!" என்
அதற் உற் சாக ட் க் ரல் ெகா த்ேதன். ஆ!
இேதா ம ப ேபா ற . சரியான ைச ல்
ெசல் ற . அேதா வந்தா ற் . அேதா, அேதா...
அதற் ள் என் ேதாழனின் ரல் ேகட்ட . "நான்

ெஜ த் ட்ேடன். என் ஈ அேதா ல் ேகாட்ைடக்
கடந் ட்ட !"
37
நா ம் என் பக்கத் அைறக் ைக ம் ஈ

ைளயாட்ைட பல ைற ைளயா ேனாம் . ல
சமயங் களில் ஓட்டப் பந்தயத் ல் ல தடங் கல் கள்
ஏற் ப த் ேவாம் . ஒ ெபாட் த் தண்ண ீர ்
ெதளிப்ேபாம் . ஒ க் ச ் , கட்ைட - இப்ப
ஏதாவ வ ல் ைவப்ேபாம் . அவற் ைறத்
தாண் க்ெகாண் எங் கள் ஈ ெசல் ல ேவண் ம் .
ஓரள க் ப் ெபா ைத ஓட்ட இந்த ைளயாட்

உத ய . ஆனால் ெகாஞ் ச நாள் தான். ற
எப்ேபா தப்பப் ேபா ேறன் என்ற நரக ேவதைன
என்ைனப் த் க்ெகாண்ட .
ஒ நாள் எனக் ரக யச ் ெசய் வந்த .

காஸ் ம் கார ்ேலாட் ம் தங் கள் ைறக் ள்
ஒ ரக ய ஏற் பா அைமத் க் றார ்களாம் .
எனக் உதவப் ேபா றார ்களாம் .
எனக் உண டப்பாக்கள் ெகாண் வ ம் ஆள்

லமாகப் ைக ைல, கா தம் த யன
ரக யமாகக் ைடத் வந்தன. எல் லாம்
ெராட் க் ள் ஒளித் ைவத் க்ெகாண் வந்
ெகா த்தான் அவன் - காலத்ைதக்
ெகால் வதற் காக. இல் லா ட்டால் காலம்
என்ைனக் ெகான் ம் ேபால் இ ந்த . நான்
பல தமான ல் லைறப் ெபா ேபாக் களில்
இறங் ேனன். மரத் ண் ம் கண்ணா க் கல் ம்
ரி ம் ைவத் ஒ கெரட் ைலட்டர ் டத்
தயாரித்ேதன்.
என்ன ெசய் தா ம் வாழ் கை் க த் க் கல் ேபால

அப்ப ேய நின்ற . ஒ சமயம் நம் க்ைக. ம
சமயம் நிராைச. நட. சாப் . ளி. நட. ஈ
ைளயாட் ைளயா . ங் . .
ரக யத் ெதாடர ் ெகாள் . ைக . நட. ளி.
சாப் . நம் க்ைக. நிராைச. க்கம் ...
தப் ேயா ட ேவண் ம் என்ற ெவ ஜன்னி

ேபால ம ப ம் என்ைனப் த்தாட்டத்
ெதாடங் ய . ேவ எந்த எண்ணத் ம் மனம்
ெசல் ல ம த்த . ஆனால் ைறய காரி ெசான்ன
வார ்த்ைதக ம் ம் பத் ம் ப ஞாபகம் வந்தன.
"இந்தத் தனிைமச ் ைற ந் எவ ேம
தப் ேயா ய ைடயா ."
ஏன் அப்ப ச ் ெசான்னார ்? காரணம் இ ந்த .

இந்தக் கட் டத் ன் கத கைளத் தாண்ட
யா . எங் கைள அைடத் ைவத் க் ம்
ண் களின் கம் கைள எவரா ம் உைடக்க
யா . ெவளிேய எப்ேபா ம் எந்ேநர ம்
வார ்டன்கள் காவ க் றார ்கள் .
தப் வதற் ஒேர ஒ மார ்க்கம் தான் உண் :

கடல் ! ஒ கட் மரம் எங் ந்தாவ னால் ?
ஆனால் நாங் கள் ளிக்கச ் ெசல் ம் இடத் ல்

எந்தப் பட ம் கட் மர ம் காணப்பட ல் ைல.
கட ல் த் நீ ந் ப் ேபாகலாமா?
வார ்டன்க க் ம் ன்னதாகச ் றா ன்கள்
என்ைனத் ர ்த் ம் . ஏற் கனேவ இரண்
காவலர ்கள் றா ன்க க் இைரயானைத என்
கண்ணால் பார ்த் க் ேறேன!
இ ந்தா ம் கடல் ஒன் தான் தப் ச ் ெசல் ம்

வ யாக எனக் த் ேதான் ய .
இங் ந் என் ற இடத் க் ப்

ேபாய் ட்டால் ற எல் லாம் லபமாக இ க் ம்
என் கணக் ட்ேடன். நான் மா , ஒ பரிசல்
மட் ம் ைடத் ட்டால் ேபா ேம. ஆம் , பரிசல் !
ஆனால் யார ் அைதச ் ெசய் த வார ்கள் ?
ெச ன்ட் ேஜாசப் ல் ஒ ைக இ ந்தான்.
அவ ம் தப் வதற் த் ட்டம் ேபாட் க்
ெகாண் க் றான் என் ெதரியவந்த .
அவ டன் எப்ப த் ெதாடர ் ெகாள் வ ? காஸ்
லமாகவா கார ்ேலாட் லமாகவா? இந்த
வாசமான ேதாழர ்கைளத்தான் நான் நம் ப
ேவண் ம் . ஆனால் இப்ேபாெதல் லாம்
அவர ்கைளச ் சந் ப்பேத அரிதா ந்த .
ன் வாரம் ெசன்ற ன் தான் எனக் ஒ

சந்தர ்ப்பம் ைடத்த .
அ ஒ ஞா ற் க் ழைம. ளிக் ம் ேபா

கார ்ேலாட் என்ன ேக வந் ேப க்
ெகாண் ந்தான். உ ப்ைப மாற் ய வண்ணம்
நான் என்ன மன ல் ட்ட ட் க் ேறன்
என்பைத அவனிடம் ெசான்ேனன்.
அவ க் கள் ெவளிேய வந் ட்டன

அ ர ்ச ் ல் . "உனக் ப் ைபத் யம் தான்
த் க் ற , லானி. தனிைமச ் ைற உன்
ைளையக் ழப் ட்ட " என்றான்.
"இல் ைல, நான் ெசால் வைதக் கவனமாய் க் ேகள் "

என்ேறன். "எனக் த் ேதைவெயல் லாம் ஒ
தப் க் கட்ைட தான். அதற் ச ் ல பலைககள்
ைடத்தால் ேபா ம் . ந ப் ப க் ஒ ெபரிய
பலைக. ற் ம் ஆணி அ த்ேதா, கட் ேயா
இைணப்பதற் ன் ய ய பலைககள் .
எப்ப யாவ அைவகைளச ் ேசகரித் . ற
ன் கா யான ேகாணிப் ைபகள் ேவண் ம் .
சைமயல் டத் ல் ைடக் ம் . உலர ்ந்த
ேதங் காய் கைள அைவகளில் ேபாட் நிரப் .
இந்தத் ல் ேதங் காய் க க் ப் பஞ் ச ல் ைல.
ற் க் கணக் ல் ைடக் ன்றன. ேதங் காய் கள்
நிரப் ய ேகாணி ட்ைடகைளப் ெபரிய
பலைக ன் ழ் ப் றத் ல் கட் . ெதப்பம்
தக் ற மா ரி ெசய் டலாம் . இைறச ்
அல் ல மா ைவக் ற ேகாணிச ் சாக் கைளப்
ரித் ப் பாய் மரம் ெசய் ட்டால் ர ைன
ர ்ந்த . ஒ மரப் பலைகையத் ப்பாகச ்
ெசய் ெகாண் படைக ஓட் ேவன். ேயாசைன
பண்ணிப் பார ். காஸ் யால் எனக் உதவ
மா?"
"இப்ேபா அவன் ராயல் ல் இ க் றான்.

உனக் ப் பணம் ைடக்க ேவண் மானால் உத
ெசய் வான். அதற் ேமல் எ ம் ெசய் ய யா
என் ேதான் ற ."
"நீ என் டன் வ வாயா?"
" லானி, நீ என் ேகாபப்படக் டா ...

என்ைனத் ேரா என் நிைனக்காேத..."
" ரி ற . ரி ற . நீ ஒ ேகாைழ! இந்த
அ ைமத் தனத் ன் கேபாகங் கேள ேபா ம்
என் நிைனக் றாய் ... அ தாேன?"
"இல் ைல. லானி. தனிைமச ் ைற ல் நான்

ெராம் பக் கஷ்டப்பட் ட்ேடன். நரக ேவதைன. நீ
ெசால் ற மா ரியான ர ர சாகசங் களில்
இறங் க எனக் உடம் ல் ராணி ைடயா ."
"சரி, நான் தனியாகேவ ேபாய் க் ெகாள் ேறன்"

"உனக்காக என்னால் ந்தெதல் லாம்

ெசய் ேறன், லானி. உனக்காகப் பட
தயாரிக் ம் ேவைலைய நாேன ெசய் ேறன். நான்
ரட் ம் ெபா ள் கைளெயல் லாம் எங் ேக ஒளித்
ைவப்ப ? அப்ப மைறத் ைவத் க்கக்
யவன் எவைனேய ம் உனக் த் ெதரி மா?
கைட நி ஷத் ல் தான் ெவளிேயெகாண் வர
ேவண் ம் ."
"வார ்டனின் ெபண்டாட் க் ஒ ேவைலயாள்

இ க் றாேன, அவனிடம் உத ேகள் . அவன்
நம் பகமானவன் என் ேகள் ப்பட் க் ேறன்.
பதட்டப்படாமல் ெம வாகச ் ெசய் . ஏதாவ
தப்பாகப் ேபாய் மாட் க் ெகாள் ற மா ரி
ேநர ்ந்தால் , எல் லாம் நானாகத்தான் ெசய் ேதன்
என் ெசால் ேறன். - உன்ைனக்
காட் க்ெகா க்க மாட்ேடன். இ சத் யம் ."
இதன் ற ஒவ் ெவா ஞா ற் க் ழைம ம்

கார ்ேலாட் என்ைனப் பார ்த் , எவ் வள ரம்
ேவைல நடந் க் ற என்பைதத்
ெதரி த் வந்தான். பட கட் ற ஆள் , எ ம்
ேபான்ற ப் டன் னம் ேவைல ெசய் தான்.
ஒவ் ெவா நா ம் ஒ ைபயனின் உத டன்
ேதங் காய் கள் ேசகரித் , ேதாட்டத் ன் ைல ல்
ஒளித் வந்தான். அந்தப் ைபயன் தனக் த்
ெதரிந்தவைர ல் ஒ பாய் மரத் ணி ைதத் ,
ஒ கம் ைபக் ெகா த் ைதத் ைவத்தான்.
எல் லாப் ெபா ள் க ம் தயாரா ட்டன.
ற ஒ மாத காலம் எனக் இைட டாத

கவைல ஏற் பட் ட்ட . என் நண்பனிட ந்
எவ் தத் தகவ ம் காேணாம் . ெரன் ஒ
ஞா ற் க் ழைம வந் ேசர ்ந்தான்.
" ந் ட்ட . உன் பரிசல் , வடக் க் ேகா ல்

பட த் ைற ல் இ க் ற . அந்த இடத் ல் ஆள்
நடமாட்டேம ைடயா . இனி உன் பா லானி.
அந்தப் ைபயன் மட் ம் உத ெசய் ரா ட்டால்
எ ம் நடந் க்கா . உன்னிடம் அவ க்
என்னேவா ஒ தனிப் ரியம் ." என்றான்.
கைட ல் ஒ நாள் , ளிக்கப் ேபானேபா நான்
ேவைல ல் இறங் ேனன். ளித் ட்
எல் லா ம் ேபான ன்னர ் நான் மட் ம்
ேபாக ல் ைல. ஒ ெபரிய பாைற ன் ன்ேன
ஒளிந் ெகாண் ட்ேடன்.
எனக் ச ் சாதகமாக ஒ நிைலைம இ ந்த .

ம் ப் ேபா ம் ேபா , யார ் யார ் இ க் றார ்கள் ,
யார ் யார ் இல் ைல என் ஆஜர ் பட் யல் எ ப்ப
ைடயா . ைறக் ப் ேபாய் ச ் ேச ம் ேபா தான்
நான் இல் ைல என்பைதக் கவனிப்பார ்கள் .
அதற் ள் ... அதற் ள் ... எப்ப ேய ம் பத் ரமான

இடத் க் ப் ேபாய் ச ் ேசர ்ந் ட ேவண் ம்
ளிப்பதற் காகக் ைக கைள அைழத்

வந்தவர ்,"ஊம் ...ஊம் ...! எல் லா ம் றப்ப ங் கள் !"
என் ெசால் வ ேகட்ட . நான் தண்ண ீரின் ழாக
நீ ந் இன்ெனா பாைற ன் ன்ேன ெசன்ேறன்.
அவர ்கள் ேபா மான ரம் ெசன் ட்டார ்கள்
என்ப ேதான் ய ம் தைல ெத க்க நீ நத ்
ஆரம் த்ேதன்.
றா ன்கள் கடைலத் தாண் உள் ேள

வராம ப்பதற் காக ஓரிடத் ல் வைலகள்
கட் ந்தார ்கள் . அந்த வைலகைள ம் , கடந்
நீ ந் ேனன். தண்ண ீ க் அ ல் மைறந்
மைறந் எப்ேபாதாவ ஒ தடைவ ச்
வதற் காக மட் ம் தைலைய ெவளிேய
நீ ட் யப ெசன்ேறன். இைட டாமல் கால் கைள
உைதத் க்ெகாண்ேட நீ ந் ேனன்.
ஒேர இடத் ல் நிற் காமல்

ேபாய் க்ெகாண்ேட ந்தால் றா ன்கள்
தாக்கா . ஆள் உஷாராக இ க் றான் என்
நிைனக் ம் . ெகாஞ் சம் நான் அச மற யாக
இ ந் ட்டால் ேபா ம் . கா ன் ஒ னிைய ஒ
றா ன் க த் ம் - ற நான்
ெதாைலந்ேதன். அந்த ரத்தேம மற் றச ் றாக்கைள
என்பால் ஈர ்க் ம் . ல நி டங் க க் ள் என்ைனப்
ய் த் த் ன் ம் .
தண்ண ீ க் க் ேழ ெசன் , ஒ நி டம்

அ ழ் நத ் நிைல ல் இ ந்ேதன். ஆபத்
எ ல் ைல என் ேதான் யேபா தைலைய
ேமேல நீ ட் ச ் இ த் க்ெகாண்ேடன். ற
க்ைக மட் ம் தண்ண ீ க் ேமலாக
நீ ர ்யாைனேபால் நீ ட் க்ெகாண் நீ ந் ேனன்.
ந்த மட் ல் வாசத்ைத இ த்த ல் வ
ப ன் மா ரி ஊ ட்ட .
பாைறகளின் ந் ரல் கள் ேகட்டன. ஆம் .

இரண் காவலர ்கள் தான். ஒவ் ெவா
பாைறயாகப் பார ்த் க்ெகாண்ேட ெசன்றார ்கள் .
"எங் ேகதான் ேபா ப்பான்? எல் லா இடங் களி ம்

பார ்த்தா ற் ேற?" என்றான் ஒ வன்.
" றா ன்கள் ன் க் ம் " என்றான் மற் றவன்.
"எதற் ம் ராயல் க் நாம் எச ்சரிக்ைக அ ப்ப

ேவண் ம் ."
அவர ்கள் ேபாய் ட்டார ்கள் . நன்றாய் இ ட்டட் ம்

என் ெவ ேநரம் காத் ந்த ன் பட த்
ைறைய ேநாக் ன்னலாய் நீ ந் ேனன். என்
பரிசல் தயாரா ந்த . சரசரெவன் கட்ைட
அ ழ் த் , ஒ காைல உள் ேள ைவத் இன்ெனா
காலால் உந் த் தள் ளிேனன்.
கட ல் தன்னந்தனிேய நான்! ப்ைப

வ த்ேதன். காற் ப் பற் பல ைசகளில் க்
ெகாண் ந்த . பாய் மரத்ைத ரிக்க
யன்ேறன். இதற் கான கம் கைள நடேவண் ய
வாரங் கள் சரி ல் லாததால் ய ல் ைல.
அதற் ள் ஒ ெபரிய அைல என் ய . அந்த
ச ் ல் பாய் மரம் கடேலா ேபாய் ட்ட . நாேன
இட ந் சமாளித் ப் த் க் ெகாண்ேடன்.
ஒ யட் ம் அந்த உபேயாகமற் ற பாய் மரம் என்
ைகக ேனன்.
ைசத்தான் ன் ைச ந் ன்னச ் ன்ன

அைலகளாகப் றப்பட் , ற ெபரிதா ன.
தண்ண ீர ் என் மார ்பள வந்தேபா ம் என்
தைவைய ட ல் ைல. உ ேர ேபால அைதக்
ெகட் யாய் ப் த் க் ெகாண் ந்ேதன்.
நம் க்ைக ம் ணிச ்ச ம் எனக் க் ைக
ெகா த்தன. கடைலக் கண் எனக் ப் பயம்
ஏற் பட ல் ைல. மனிதர ்கள் தான்
ெகா ைமயானவர ்கள் . கடல் அல் ல.
ெரன் கடல் அைம யைடந் பட

நிதானமாக தக்கத் ெதாடங் ய . ந ந ேவ
றா ன்களின் ச ் ெசா மட் ம் ேகட் ம் .
ஆனால் பட ெசல் லச ் ெசல் ல அந்தச ் சத்தங் கள்
நின் ட்டன.
இர ரா இப்ப ேய பயணம் ெசய் ேதன். ப் ப்

ேபாட் ப்ேபாட் என் ைககளில் ரத்தம் வ ந்த .
என் தைவக் அ ல் , தைவக்காகக்
கட் ந்த ேதங் காய் க் ேகாணிகள் அ வைர
பத் ரமாகத்தான் இ ந்தன. ஆனால் இப்ேபா
ஒ ட்ைட ய் த் க்ெகாண் ேபாவைதக்
கண்ேடன். என்ைனப் த்தாட் ய .
காரணம் , அ க ச ் க்கள் ேபாடக்
டாெதன்பதற் காகக் கார ்ேலாட் ஒேர
க ற் ல் தான் எல் லாக் ேகாணிகைள ம்
கட் ந் தான். ஒன் அ ழ் நத
் ால் வரிைசயாக
எல் லாம் அ ழ் ந் என் பரிசல் வ
நிச ்சயம் .
ேநரத் ல் ரிேயாதயம் ஆ ம் . என்

தைவ இப்ப ம் அப்ப மாகத் தத்தளித்த .
ேர ல் நாட்ைட ேநாக் ச ் ெசன் ட
ேவண் ெமன்ப என் ட்டம் . ஆனால்
காற் ற க் ம் ைச ேலேய பரிசைலச ்
ெசல் ல ட்டால் , எங் க ைடய இன்ெனா ைறத்
ைற கத் ன் வ ேய ேபாகேவண் ய க் ம் .
என்ைனப் த் க்ெகாண் வார ்கள் .
பாய் மர ம் இல் லாமல் , க்கா ம் இல் லாமல்
எப்ப என் இஷ்டத் க் ப் பரிசைலத் ப்ப
ம் ?
ஆனால் ண் ம் ைற ல் க் வ ல் ைல என்
ர ்மானம் ெசய் ெகாண்ேடன். பரிச ந்
தண்ண ீ க் ள் த் , அைத ன்னால்
தள் ளியப ேய நீ நத ் லாேனன் ல் ன்கள் தங் கள்
க்கால் ரப்பர ் பந்ைதத் தள் ளி ைளயா ேம
அ ேபால.
ஆனால் இப்ப ேய எத்தைன நாைளக் த் தாக்

க்க ம் ? ஆ நாள் ஏ நாளல் லவா
க் ம் ேர ல் நாட்ைட அைடய?
என் ஒவ் ேவார ் உ ப் ம் ேசார ்ந் ட்டன. வ
காேலா தைல உ ர ் ேபா ற் . என்னால் எ ம்
ெசய் ய ய ல் ைல. என் ைடய ைறப் ப
இ க் ம் க்ேக ஏேதா ஒ மர ்மக் ைக என்ைன
இ த் ச ் ெசல் வ ேபா ந்த . ஏதாவ
அ சயம் ேநர ்ந்தால் தான் நாம் தப்ப ம் என்
எண்ணிேனன்.
அ சயம் ேநர ல் ைல. மாறாக, எைத எ ர ்

பார ்த்ேதேனா அ ேவ நடந் ட்ட .
ைறச ்சாைலக் ச ் ெசாந்தமான ைசப்பட
ெவ ேவகமாகத் ரத் க்ெகாண் வந்த . ல
நி டங் களில் என்ைனப் த் ட்ட .
" லானி! மரியாைதேயா வந் இந்தப் பட ல்

ஏ !" என் கட்டைள ட்டார ்கள் .
நான் சவம் ேபாலக் கைளத் ப் ேபா ந்ேதன்.

அவர ்கேள என்ைன இ த் ப் ேபாட் க்
ெகாண்டார ்கள் தங் கள் ைசப் பட ல் .
ெச ன்ட் லாரண்ட் ைறக் த் ம் ம் ேபா

என்ைன ம ப்பாகேவ நடத் னார ்கள் . இப்ப
ஒ வன் தன்னந்தனிேய ஒ பரிசைலக்
கட் க்ெகாண் றப்பட்டாேன என்ப ல்
அவர ்க க் ப் ெப ம் ர ப் . கெரட் ம்
ம ம் ெகா த் எப்ப நான் ஏற் பா கள்
ெசய் ேதன் என் சாரித்தார ்கள் . நான்
கார ்ேலாட் ையக் காட் க் ெகா க்க ல் ைல.
பரிசைல நாேனதான் தயாரித்ததாகச ்
ெசான்ேனன்.
என் நல் ல காலம் , ைற ல் என்ைன சாரித்த

நீ மன்ற ம் என் க ைண காட் ய .
ைற ந் தப்ப யற் ெசய் ததாக மட் ம்
ற் றம் சாட் , ஒ மாதக் க ங் காவல் ைறத்
தண்டைன ெகா த் அத் டன்
ட் ட்டார ்கள் .
ஆகக் , இ பத் நா மணி ேநரம்

தந் ரமாகக் கட ல் தந்ேதன் என்ப தான்
ச ்சம் . ெச ன்ட் ேஜாசப் ைறக் த்
ப் ய ப்பப்பட்ேடன். காஸ் , கார ்ேலாட்
இ வ ம் அங் ேகதான் இ ந்தார ்கள் .
எங் ேக நான் தந் ரம் பற் க் கன கள் கண்

மனக்ேகாட்ைட கட் ேனேனா அேத இடத் க் த்
ம் வந் ேசர ்ந்ேதேன என்பைத
எண் ைக ல் மனம் ெவ த்த . அ த்த
யற் - நிச ்சயம் அ தற் ெகாைல யற் தான்.
இ ந்தா ம் நான் நம் க்ைக இழக்க ல் ைல.
ம ப ம் ஆயத்தங் கைள ஆரம் லானி என்
எனக் நாேன ெசால் க்ெகாண்ேடன். ஆனால்
எப்ப ? எப்ப ?
இதற் ந ேவ எப்ப ம் மனத்ைத உற் சாகமாக

ைவத் க் ெகாள் வதற் கான வ வைககைள
ேத ேனன். கரப்பான் ச ் கள் அைற நிைறய
ஓ க்ெகாண் ந்ததால் அைவகளில் ஒன்ைறப்
த் ைவத் க்ெகாண்ேடன். பக்கத் அைறத்
ேதாழ க் ச ் கெரட் ெகா த்த ப்ப அைதப்
பழக் ேனன்.
என் ேபார ்ைவ ந் ல் கைளப் ய் த் ,ஒ

ைலக் ெகாண் கரப்பான் ச் ன் ல்
கெரட் ண்ைடக் கட் ேனன். இன்ெனா
நீ ளமான ைல அதன் கால் கள் ஒன் ல்
கட் ேனன்.
"இந்தாப்பா, கெரட் வ ற " என் பக்கத்

அைறக்கார க் க் ரல் ெகா த் ட் ,
கரப்பாைனக் கம் வ ேய ெவளிேய ட்ேடன்.
தன் அைற ன் வாச ல் அைத
வரவைழப்பதற் காக அவ ம் ெராட் த்
ள் கைளத் ைவத்தான்.
கரப்பான் ச ் ேவெறங் ம் வ த மா னால்
நான் த் ந்த ன் னிைய இ த்
ெசல் ல ேவண் யவ ல் ெச த் ேனன்.
இப்ப ப் ெபா ேபாய் க் ெகாண் ந்த

சமயத் ல் ெரன் ஒ நாள் காைல
ன் மணிக் , வார ்டன்களின்
ப் ந் ஒ ப்பாக் ேவட் ச ் சத்தம்
ேகட்ட .
38
அன் எனக் வய ப்பத் ரண் . நான்

ைறச ்சாைல ல் இ ந்த நாட்கைள எண்ணிப்
பார ்த்ேதன். நாற் பத்தா மாதங் கள் ஆ ட்டன -
ச ் ைற ம் தனிைமச ் ைற மாகச ்
ேசர ்ந் . என் ஆேராக் யம் நன்றாகேவ
இ க் ற . உடற் ப ற் எ ம் இல் லாததா ம் ,
மட்டமான சாப்பாட் னா ம் ெபா வான
பல னம் மட் ேம இ ந்த .
ஒ வ யாகத் தனிைமச ் ைறவாசம் ந்

ராயல் க் அ ப்பப்பட்ேடன். ன் ைமல்
அகல ள் ள ெபரிய இ . காஸ் , கார ்ேலாட் ,
பார ்லாட் த ய பல ேதாழர ்கைள ண் ம்
சந் த்ேதன்.
ேஜா என் ஒ ரடன் இங் ேக பல ேபைரப்

பய த் அடக் யாண் ெகாண் ந்தான்.
எனக் த் ெதரிந்த ஒ ைபயன் என்னிடம் ஒ நாள்
வந் இந்த ேஜா தன் பணக் ப் ையத்
‘தன்னிடம் ’ைவத் க்ெகாள் ம் ப
வற் த் வதா ம் அ ல் தனக் இஷ்ட ல் ைல
என் ம் அ தான்.
ேஜாைவ நான் கவனித் க் ெகாள் ேறன் என்
அவ க் த் ைதரியம் ட் , கடல்
பாைறகளின் ேஜா உட்கார ்ந் ந்தேபா
ெசன் மடக் ேனன். இன்ெனா தரம் அந்தப்
ைபயனின் வ க் வந்தால் ெதரி ம் என் நான்
ெசால் க் ெகாண் ந்தேபா , ெகாஞ் ச ம்
எ ர ்பாராத சமயம் ஒ கத் ைய உ
என்ைனக் த்த வந்தான். சேரெலன நான்
வைளந் அந்தக் த் ந் தப் யேதா ,
உடேன கட ம் த் ட்ேடன். ேஜா நிைல
ைலந்தவனாகத் த மா க் கட ல் ந்தான்.
ஆனால் அவ க் நீ நத
் த் ெதரியா . "என்ைனக்
காப்பாற் , காப்பாற் !" என் தைலையத்
தண்ண ீ க் ேமல் க் த் க் அல னான்.
அவன் ையப் த் த் க் க் கைரக் க்

ெகாண் வந் ,"இனிேமல் ன்னப்
ைபயன்களிடம் வம் க் ப் ேபாகாேத" என்
எச ்சரிக்ைக ெசய் அ ப் ேனன்.
ஒ நாள் ைறச ்சாைல ெபரிய அ காரி ைக கள்

அைனவைர ம் ட் னார ். "நண்பர ்கேள! நம்
நாட் க் ம் ெஜர ்மனிக் ம் ேபார ்
ண் க் ற . தாய் நாட்ைடக்
காப்பாற் வதற் காக நாம் அைனவ ம்
ஒத் ைழக்கேவண் ம் " என் அ த்தார ்.
எல் லாக் ைக க ம் கடகடெவன்
ரித் ட்டார ்கள் . தாய் நாடாம் தாய் நா !
நிரபரா கைள இந்தத் வாந்தரத் க் அ ப் ச்
த் ரவைதகள் ெசய் ம் நாட் ன்
ைக களான எங் க க் என்ன பற் ஏற் பட
ம் !
ஒ பன் ப் பண்ைண கட் வதற் காகக்

கற் கைளத் க் வ ம் ேவைலைய எனக் ம்
ெகா த் ந்தார ்கள் . ஒ ைற ஒ ெபரிய கல்
என் கா ல் ந் காயம் ஏற் ப த்தேவ, ேகயன்
என் ம் ள் ள ஆஸ்பத் ரிக் அ ப்
ைவத்தார ்கள் . கால் ணமான ம் எனக்
அங் ேகேய ேவெறா ேவைல தந்தார ்கள் . நான்
ஏற் ெகனேவ கடற் பைட ல் மா யாக
இ ந்தவன் என்றதால் , சரக் கள் ெகாண்
ெசல் ம் பட ல் ஒ மா யாக
அமர ்த்தப்பட்ேடன்.
இம் ைற அந்தச ் சரக் ப் பட ன் லமாகேவ

நான், ேகா , கார ்ேலாட் , காஸ் , ன் என்ற
ய ேதாழன் ஐவ ம் தப் வெதன்
ர ்மானித்ேதாம் . சரக்ைகக் ெகாண் ேபாய் ஒ
ைசப் பட ல் ஒப்பைடத்த ன் இன்ெனா
ய பட ல் ரக யமாக ஏ இர ம்
ப் ப் ேபாட் மேரானி ஆற் ல் மைறந்
மைறந் ெசன்ேறாம் . ற கடைல அைடந்ேதாம் .
ன் ஏற் கனேவ எங் கள் உண , உைடக க்
ஏற் பா கள் ெசய் ைவத் ந்தான். அன் இர
ெரன் மைழ ம் ய ம் க்ெகாண்
எங் கைளத் தாக் ன. எங் கள் பட க் ள் வந்
ம் நீ ைரத் தகரக் வைளகளால் ெமாண்
ெமாண் ெகாட் ேனாம் .
ஆனால் அந்தக் ளி ம் மைழ ம் னினால்

தாங் க் ெகாள் ள இயல ல் ைல. க ம் காய் ச ்சல்
ஏற் பட் , ஜன்னி கண் தற் க்
ெகாண்ேட ந் எங் கள் கண்ெண ரிேலேய
இறந் ட்டான். அவன் ெபா ட் எங் க க் த்
ெதரிந்த ஏேதா ல ரார ்த்தைனகைளச ்
ெசால் ட் க் பட்டாம் ச ் கட ேலேய அவன்
சவத்ைத எ ந்ேதாம் .
ப னா நாளா, ப ைனந் நாளா? எல் லாத்

ேத க ம் ழைமக ம் மறந் ட்டன.
ைக ந்த உண ர ்ந் ட்ட . கட ல் ன்
த் , சைமத் உ ைரப் த் க்
ப ேனழாம் நாள் இர , ல ேபா ஸ் ைசப்

பட கள் ெசல் வைதக் கண்ட றேக நம் க்ைக
றந்த . எங் கள் ணிகைள உயர ்த்
அவர ்கள் கவனத்ைதக் கவர ்ந்ேதாம் . ெமாத்தம்
ப்பத்ெதட் ேபா ஸ் ைசப் பட கள்
வரிைசயாகச ் ெசன் ெகாண் ந்தன. அதன்
தைலவர ் எங் கைளக் கண் , நைட ணமாக
இ ந்த எங் கைள ஏற் க்ெகாண்டார ். எங் கள்
இ நத ற
படைக ம் ஏற் க்ெகாள் ம் ப ெகஞ் ேனாம் .
இணங் னார ்.
ஜார ்ஜ் ட க் ம் ட்ரினிடா க் ம் ந ேவ,

ரிட் ஷா க் ச ் ெசாந்தமான கடல் ப ல்
இ க் ேறாம் என் அவர ் ெசால் த்தான்
ெதரிந்த .
ரிட் ஷ்காரர ்கள் எங் கைளக் கண்ணியமாக

நடத் , சாரைண ெசய் தார ்கள் . கைட ல் ஒ
நாள் எங் க க் தைல என்
ட்டார ்கள் . எங் ேக இஷ்டேமா அங் ேக
ேபாகலாம் என்றார ்கள் .
தந் ரம் ! எங் ேக ேவண் மானா ம் ேபாகலாம் !
ஆனால் உ ர ் வாழ என்ன ெசய் வ ? பணேமா

ேவைலேயா எ ேம இல் ைலேய! கார ்ேலாட் ம்
ேகா ம் , காஸ் ம் நா ம்
ஒ வைரெயா வர ் பார ்த் த்ேதாம் .
இ க் ற கா க் ஏேத ம் க்கலாம் என்

ஒ ம பானக் கைடக் ள் ைழந்ேதாம் . அங்
ஆர ்ச ் ட் என்ற இளம் அழ ெயா த் எனக்
ேநகமானாள் . அவள் உத டன் ஒ ைசப்
ப ல் எங் க க் இடம் ேத க் ெகாண்ேடாம் .
ல ெரஞ் க்காரர ்கள் எங் கைள

அ ,"ரா வத் ல் ேசர ்ந் நம நாட் க்காகப்
ேபாரி ங் கள் . நல் ல சம் பளம் உண் " என்
அைழத்தார ்கள் . நாங் கள் ேபாகத் தயாரா ல் ைல.
ஒ னாக்காரனின் கைட ல் ேபாய் ேவைல

ேகட்டேபா , அவன் ெசான்னான்:"இங் ேக ேவைல
எ ம் ைடயா . நான் ெசாந்தமாக ெஸன்ட்
தயாரிக் ேறன் நீ ங்கள் பைழய சாக்கள்
ைலக் வாங் , அந்த ெஸன்ட்ைட அைடத் ச ்
ெசன் யாபாரம் ெசய் ங் கள் யாபாரத் ற்
ேகற் ற க ஷன் த ேறன்."
அதன்ப ெசய் வந்த ல் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சம்

வ ற் ப்பாட்ைடப் பார ்த் க் ெகாள் ள ந்த .
பைழய நண்பர ்கள் ைலக்ெகா வராகப்
ரிந் ட்ேடாம் . எனக் ம் என்ற
ேந தெனா வன் ஏற் பட்டான்.
ரிட் ஷ் கயானாைவச ் ேசர ்ந்த ஜார ்ஜ் ட னில்

ஒ நைகக் கைட ல் ம்
ெகாள் ைளய க்ைக ல் நா ம் அவன்
ட்டாளியாக இ ந்ேதன். இ வ மாக
ெவனிஸ ேவலா நாட் க் ஓ , அங் ேக
அ காரிகளிடம் க் க்ெகாண்ேடாம் .
இப்ப அப்ப ெயன் ன்னக்

ற் றங் க க்காக ம் , ெபரிய
ற் றங் க க்காக ம் ைறத் தண்டைன
ெப வ ம் தைலயாவ மாக ஐம் ப வய
ஆ ட்ட எனக் . தாய் நாட்ைடக்
காணேவண் ெமன்ற ஆைச ஏற் பட்ட . ேபா
பாஸ்ேபார ்ட் தயார ் ெசய் ெகாண் , கப்பல் களில்
ட் த்தனமாகச ் ேசர ்ந் ெகாண் 1959’ம்
ஆண் ரான் ல் என் ெசாந்த ஊரான
கால் ைய அைடந்ேதன். வாந்தரக் ைக யாகப்
ப ேனழாண் க் காலம் ைற ல் இ ந் , ஆ
ைற தப் ேயாட யன்ற ழவன் நான்.
பைழய ற் றத்தா ம் உற னர ்க ம் என்ைனச ்

ழ் ந் ெகாண் ஆரவாரம் ெசய் தார ்கள் .
எல் லா க் ம் என் கைத ம் ேபாராட்டங் க ம்
ெதரி ம் .
ஆனா ம் நான் இன் ம் சட்டப்ப ைக தான்.

எனேவ இரண் னங் க க்ெகல் லாம் ேபா ஸ்
என்ைனத் ேத வந் த் க்ெகாண்டார ்கள் .
இம் ைற சாரைண ல் எனக் த் தண்டைன
தர ல் ைல. ஆனால் நான் ேபா க் த் தகவல்
ெசால் லாமல் ஊைர ட் ப் ேபாகக்
டாெதன் ம் , கண்ணியமான ேவைல
ேத க்ெகாள் ள ேவண் ெமன் ம் நிபந்தைன
த் , ஜா னில் ெவளிேய ட்டார ்கள் .
நண்பர ்களின் உத யால் ஓர ் இஞ் னியரிடம்

உத யாளனாகச ் ேசர ்ந்ேதன்.
இன்றள ம் நான் ைக தான். ஆ ள் தண்டைன

ெபற் றவன்தான். ஆனா ம் எனக் எவ் த
மனக் ைற ல் ைல. ேவ யா க் ம்
ைடத் க்க யாத அ ர ்வமான
அ பவங் கள் எனக் க் ைடத் க் ன்றன.
ெசாந்த யற் என்ற ப்ெபா என் மனத் ல்
அைணயாமல் இ ந் க் ற . அ ேவ எனக் ப்
ேபா ம் .
நிைறந்த

இன்னொரு பட்டாம்பூச்சி ரா கி ரங்கராஜன்

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

இன்னொரு பட்டாம்பூச்சி ரா கி ரங்கராஜன்

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

http://www.pustaka.co.

Ra. Ki. Rangarajan

For more books

Digital/Electronic Copyright © by Pustaka Digital Media Pvt. Ltd.

All other copyright © by Author.

ெசன்ற ற் றாண் ன் மத் ல் ரான்ஸ் நாட் ல் ,

ெஹன் ஷாரியைரப் ேபாலேவ வாந்தர

லானி ன் அ பவங் கள் உள் ளத்ைதத் ெதா ம்

ரா. .ரங் கராஜன்

ஆ ள் தண்டைன ெபற் ற ெரஞ் க்

அங் ந் தப்ப யன்ற ஒ ைக ன்

"ஃ க்ஸ் லானி! மரியா ஆஞ் ெசேலா! நீ ங்கள்

எல் லாம் ந் ட்ட . இனி ெசால் வதற்

இன் 1932, ஏப்ரல் 29 ஆம் ேத . வசந்த காலத் ல்

கப்ப ல் கரி தள் பவனாக ேவைல பார ்த்த நான்

"உன்ைன அ க்க நான் பார ்த் க் ேறன்.

"என்னிடம் பண ல் ைல" என்ேறன்.

"நான் த ேறன்" என்றாள் .

கைதகளில் வ வ ேபால் எங் கள் வாழ் கை

ஒ வார காலம் ெசார ்க்கேலாகத் ல் வாழ் நே ் தாம் .

"உனக் க் கல் யாணம் ஆ ட்டதா என்ன?"

"ஆமாம் . ஆனால் நான் கணவைன ட் ட்

ஓெடட் என்ைனக் கண்ட ேம என்னிடம்

ஒ நாள் இர நான் ட்ைட அைடைக ல்

மரியா எனக் ப் ப லளிக்க ல் ைல.

நள் ளிர தாண் ட்ட . உள் ேள ஓெடட் க் ச ்

ெரன் கத றந்த . இரண் ஆண்கள்

வாச ல் ஒ ேபா ஸ் ேவன் நின் ந்த .

ேபா ஸ் ஸ்ேடஷைன அைடந்தேபா இர மணி

என் ைடய பைழய கப்பல் ேதாழன் ஒ வன்

ைலயா ப் ேபாேனன். மரியாைவ ேவெறங் ேகா

த யர ்களில் ஒ வன் என்ைனக் ேழ தள் ளி,

அவர ்கள் ட ல் ைல. என் லா ல்

எனக் எ ம் ெதரியா என் ம் பத்

ெதாடர ்ந் ேபா ஸ் சாரைணகள்

சாரைணக் ைக யாக, ைற ல் என்

என்ைனத் னம் னம் ஒேர மா ரி

"இல் ைல. நான் ம் ய ேபா

"அப்ப யானால் பக ல் தான் அ

யா ம் என்ைன நம் ப ல் ைல. இந்த

வழக்க ஞைரத் த ர என்ைனப் பார ்க்க

"கவைலப்படாேத, லானி. மரியா உண்ைமையச ்

ஆனால் அவள் வார ்த்ைதகளால் எனக் ஆ தல்

நான் மரியா ன் காதலன். ெபாறாைம த்தவன்.

ஒ நாள் மா ஸ் ேரட் என்ைன அவசரமாகக்

நான் தான் ழந்ைதையக் ெகான்றவன் என்பைத

நான் க்ெகன் ரித் ட்ேடன். நீ ப க்

"எனக் எ த ம் ெதரியா , ப க்க ம் ெதரியா .

"என்ைன ஏமாற் றலாெமன் நிைனக்காேத!"

ேம ம் ல வாரங் கள் க ந்தன. ெரன் என்

நான் ஓெவன் அல ட்ேடன்.என்ன

ஆனால் ம நாள் என் வழக்க ஞர ்," லானி,

உண்ைமதான். ெகாைல நடந்தேபா ட் ேல

ஒவ் ெவா இர ம் பயங் கரக் கனவாகக் க ந்த .

ஏப்ரல் 29’ம் ேத கைட சாரைண நடந்த .

பாவம் , எத்தைன பரிதாபகரமாக இ க் றாள் !

ஓெடட்ைட நான் ெகாைல ெசய் தேபா

மரியா ன் ன்னாள் கணவ ம் சாட்

அரசாங் க வக் லான ேகலட் வழக்ைக ண் ம்

என் அ ேல ெலன் ஒ ச ்சல் . மரியாதான்.

உள் ேள ைழந்த ம் என் இரண் கால் க க் ம்

ப த்ேதன். ல நி டங் களில் ஒ வைள ல்

எனக் த் தண்டைன க்கப்பட் ப்ப