elĉinigis Vejdo kaj Minosun

eLibrigita de Elerno

junio 2021
 目 录
译者语 ………………………………………………………………. 11
佚名
击壤歌 ………………………………………………………………. 12
屈原 12
云中君 ………………………………………………………………. 13
山鬼 …………………………………………………………………. 13
湘夫人 ………………………………………………………………. 14
李延年
李延年歌 ……………………………………………………………. 16
刘彻
秋风辞 ………………………………………………………………. 16
佚名
古诗十九首 …………………………………………………………. 17
佚名
上邪 …………………………………………………………………. 27
佚名
十五从军征 ………………………………………………………… 28
曹操
观沧海 ………………………………………………………………. 28
龟虽寿 ………………………………………………………………. 29
徐干
室思 …………………………………………………………………. 30
刘祯
赠从弟 ………………………………………………………………. 32
曹丕
燕歌行二首 …………………………………………………………. 33
曹植
七步诗 ………………………………………………………………. 34
南国有佳人 …………………………………………………………. 34
张瀚
思吴江歌 ……………………………………………………………. 35
陶渊明
归园田居 ……………………………………………………………. 36
四时 …………………………………………………………………. 38
挽歌诗三首 …………………………………………………………. 38
饮酒·其五 …………………………………………………………. 40
杂诗 …………………………………………………………………. 41
佚名

1
木兰诗 ………………………………………………………………. 42
吴隐之
酌贪泉 ……………………………………………………………… 44
谢灵运
登江中孤屿 …………………………………………………………. 44
鲍照
梅花落 ………………………………………………………………. 45
拟行路难（4） ……………………………………………………… 45
拟行路难（6） ……………………………………………………… 46
佚名
敕勒歌 ………………………………………………………………. 46
释宝月
估客乐四首 …………………………………………………………. 47
佚名
作蚕丝 ………………………………………………………………. 48
王籍
入若耶溪 …………………………………………………………… 49
陆凯
赠范晔诗 ……………………………………………………………. 49
刘昶
断句 ………………………………………………………………… 50
沈约
夜夜曲 ……………………………………………………………… 50
江淹
古离别 ……………………………………………………………… 50
范云
之零陵郡次新亭 ……………………………………………………. 51
陶宏景
诏问山中何所有赋诗以答 ………………………………………… 52
萧衍
东飞伯劳歌 ………………………………………………………… 52
有所思 ……………………………………………………………… 52
芳树 ………………………………………………………………… 53
谢朓
王孙游 ……………………………………………………………… 53
何逊
扬州法曹梅花盛开 ………………………………………………… 54
边城思诗 …………………………………………………………… 54
吴均
山中杂诗 …………………………………………………………… 54
徐陵
关山月 ……………………………………………………………… 55
阴铿
晚出新亭 …………………………………………………………… 55

2
庾信
寄王琳 ……………………………………………………………… 56
江总
长安九日诗 ………………………………………………………… 56
薛道衡
人日思归 …………………………………………………………… 56
孔绍安
侍宴咏石榴 ………………………………………………………… 57
徐惠
赋得北方有佳人 …………………………………………………… 57
陈抟
归隐 ………………………………………………………………… 57
柳开
塞上 ……………………………………………………………….. 58
郑文宝
柳枝词 ……………………………………………………………… 58
王禹偁
清明 ………………………………………………………………… 59
村行 ………………………………………………………………… 59
佚名
月儿弯弯照九州 ……………………………………………………. 60
寇准
书河上亭壁 ………………………………………………………… 60
柳 …………………………………………………………………… 60
张舜民
村居 ………………………………………………………………… 61
吴涛
绝句 ………………………………………………………………… 61
晁冲之
春日 ………………………………………………………………… 61
林逋
梅花 ………………………………………………………………… 62
晏殊
寓意 ………………………………………………………………… 62
宋祁
落花 ………………………………………………………………… 63
曾公亮
宿甘露寺僧舍 ………………………………………………………. 63
梅尧臣
鲁山山行 …………………………………………………………… 64
陶者 ………………………………………………………………… 64
东溪 ………………………………………………………………… 64
考试毕登铨楼 ……………………………………………………… 65
欧阳修

3
别滁 ………………………………………………………………… 65
画眉鸟 ……………………………………………………………… 65
戏答元珍 …………………………………………………………… 66
丰乐亭游春三首 …………………………………………………… 66
晚泊岳阳 ………………………………………………………….. 67
苏舜钦
夏意 ………………………………………………………………… 67
初晴游沧浪亭 ……………………………………………………… 67
李觏
乡思 ………………………………………………………………… 68
曾巩
咏柳 ………………………………………………………………… 68
城南 ………………………………………………………………… 68
司马光
客中初夏 …………………………………………………………… 69
王安石
春夜 ………………………………………………………………… 69
元日 ………………………………………………………………… 69
北山 ………………………………………………………………… 70
梅花 ………………………………………………………………… 70
登飞来峰 …………………………………………………………… 70
刘攽
雨后池上 …………………………………………………………… 71
新晴 ………………………………………………………………… 71
陈颢
春日偶成 …………………………………………………………… 71
郊行即事 …………………………………………………………… 71
王令
送春 ………………………………………………………………… 72
暑旱苦热 …………………………………………………………… 72
刘季孙
题屏 ………………………………………………………………… 73
苏轼
春宵 ………………………………………………………………… 73
上元侍宴 …………………………………………………………… 74
海棠 ………………………………………………………………… 74
花影 ………………………………………………………………… 74
题西林壁 …………………………………………………………… 75
饮湖上初晴后雨 ………………………………………………….. 75
惠崇春江晚景 ……………………………………………………… 75
赠刘景文 …………………………………………………………… 76
和子由渑池怀旧 …………………………………………………… 76
苏辙
怀渑池寄子瞻兄 …………………………………………………… 76

4
孔平仲
禾熟 ………………………………………………………………… 77
寄内 ………………………………………………………………… 77
黄庭坚
鄂州南楼书事 ..................................................................................... 77
牧童诗 ……………………………………………………………… 78
登快阁 ……………………………………………………………… 78
雨中登岳阳楼望君山 ……………………………………………… 78
秦观
春日 ………………………………………………………………… 79
来自广陵 …………………………………………………………… 79
纳凉 ………………………………………………………………… 79
陈师道
示三子 ……………………………………………………………… 80
春怀示邻里 ………………………………………………………… 80
张耒
夏日 ……………………………………………………………….. 81
夜坐 ………………………………………………………………… 82
晁説之
打球图 ……………………………………………………………… 82
僧惠洪
秋千 ………………………………………………………………… 82
徐俯
春游湖 ……………………………………………………………… 83
汪藻
春日 ………………………………………………………………… 83
李纲
病牛 ………………………………………………………………… 84
李清照
夏日绝句 …………………………………………………………… 84
吕本中
连州阳山归路 ……………………………………………………… 85
曾几
三衢道中 …………………………………………………………… 85
苏秀道中 …………………………………………………………… 85
陈与义
雨晴 ………………………………………………………………… 86
襄邑道中 …………………………………………………………… 86
咏牡丹 ……………………………………………………………… 87
刘子翚
汴京记事 …………………………………………………………… 87
岳飞
登池州翠微亭诗 …………………………………………………… 87
陆游

5
秋思 ………………………………………………………………… 88
梅花绝句 …………………………………………………………… 88
示儿 ………………………………………………………………… 89
十一月四日风雨大作 ……………………………………………… 89
秋夜将晓出篱门迎凉有感 ………………………………………… 89
临安春雨初霁 ……………………………………………………… 90
剑门道中遇微雨 …………………………………………………… 90
金错刀行 …………………………………………………………… 90
病起书怀 …………………………………………………………… 91
范成大
田家 ………………………………………………………………… 91
杨万里
伤春 ………………………………………………………………… 92
闲居初夏午睡起 ................................................................................. 92
小池 ……………………………………………………………….. 92
宿新市徐公店 ………………………………………………………. 93
晓出净慈寺送林子方 ……………………………………………… 93
舟过安仁 …………………………………………………………… 93
三江小渡 ………………………………………………………….. 93
朱熹
春日 ………………………………………………………………… 94
活水亭观书有感二首·其二 ………………………………………. 94
张拭
立春偶成 …………………………………………………………… 94
杜耒
寒夜 ………………………………………………………………… 95
黄庚
临平泊舟 …………………………………………………………… 95
郑会
题邸间壁 …………………………………………………………… 95
僧志南
绝句 ………………………………………………………………… 96
叶绍翁
游园不值 …………………………………………………………… 96
翁卷
村居即事 …………………………………………………………… 97
乡村四月 …………………………………………………………… 97
林升
题临安邸 …………………………………………………………… 97
萧德藻
樵夫 ………………………………………………………………… 98
张俞
蚕妇 ………………………………………………………………… 98
朱淑真

6
即景 ………………………………………………………………… 98
落花 ………………………………………………………………… 99
王庭筠
绝句 ………………………………………………………………… 99
姜夔
过垂虹 ……………………………………………………………… 100
徐玑
新凉 ……………………………………………………………….. 100
戴复古
月夜舟中 …………………………………………………………… 100
江村晚眺 …………………………………………………………… 101
初夏游张园 ………………………………………………………… 101
淮村兵后 …………………………………………………………… 102
赵师秀
有约 ………………………………………………………………… 102
曹豳
春暮 ………………………………………………………………… 102
高翥
清明 ………………………………………………………………… 103
刘克庄
莺梭 ………………………………………………………………… 103
冬景 ……………………………………………………………….. 104
落梅 ………………………………………………………………… 104
徐元杰
湖上 ……………………………………………………………….. 105
谢枋得
武夷山中 …………………………………………………………… 105
戴敏
初夏游张园 ………………………………………………………… 106
文天祥
过零丁洋 ………………………………………………………….. 106
郑思肖
寒菊 ………………………………………………………………… 107
刘因
山家 ………………………………………………………………… 107
赵孟頫
东城 ……………………………………………………………….. 107
杨载
到京师 ……………………………………………………………… 108
萨都剌
上京即事五首·其三 ………………………………………………... 108
虞集
院中独坐 …………………………………………………………… 108
卢梅坡

7
雪梅 ………………………………………………………………… 109
揭傒斯
画鸭 ………………………………………………………………… 110
寒梅 ………………………………………………………………… 110
王冕
墨梅 ………………………………………………………………… 110
杨基
天平山中 …………………………………………………………… 111
高启
春暮西园 …………………………………………………………… 111
寻胡隐君 …………………………………………………………… 111
袁凯
京师得家书 ………………………………………………………… 111
王恭
春燕 ………………………………………………………………… 112
毛铉
幼女词 ……………………………………………………………… 112
杨士奇
发淮安 ……………………………………………………………… 113
李昌祺
乡人至夜话 ………………………………………………………… 113
于谦
石灰吟 ……………………………………………………………… 113
沈周
题画 ………………………………………………………………… 114
唐寅
言志 ………………………………………………………………… 114
李梦阳
船板床 ……………………………………………………………… 114
边贡
重赠吴国宾 ………………………………………………………… 115
徐祯卿
在武昌作 …………………………………………………………… 115
杨慎
出郊 ………………………………………………………………… 115
文嘉
今日歌 …………………………………………………………….. 116
道潜
林平道中 ………………………………………………………….. 116
李攀龙
塞上曲送元美 ……………………………………………………… 117
杨继盛
就义诗 ……………………………………………………………… 117
徐渭

8
题葡萄园 …………………………………………………………… 117
戚继光
马上作 ……………………………………………………………… 118
汤显祖
江宿 ………………………………………………………………… 118
高攀龙
枕石 ………………………………………………………………. 118
袁宏道
感事 ………………………………………………………………… 119
陈子龙
渡易水 ……………………………………………………………… 119
吴伟业
阻雪 ………………………………………………………………… 119
尤侗
闻鹧鸪 ……………………………………………………………… 120
施闰章
过湖北山家 ………………………………………………………… 120
朱彝尊
出居庸关 …………………………………………………………… 121
夏完淳
别云间 ……………………………………………………………… 121
王士祯
真州绝句 …………………………………………………………… 121
查慎行
舟夜书所见 ……………………………………………………….. 122
纳兰性德
秣陵怀古 …………………………………………………………… 122
赵执信
萤火 ……………………………………………………………….. 122
屈复
偶然作 ……………………………………………………………… 123
沈德潜
过许州 ……………………………………………………………… 123
厉鹗
灵隐寺月夜 ……………………………………………………….. 124
郑板桥
山中雪后 …………………………………………………………… 124
渔家 ………………………………………………………………… 124
竹石 ………………………………………………………………… 125
袁枚
所见 ………………………………………………………………… 125
遣兴 ………………………………………………………………… 125
山行杂咏 …………………………………………………………… 126
夜过借园见主人坐月下吹笛 ……………………………………… 126

9
纪昀
富春至严陵山水甚佳 ……………………………………………… 126
蒋世铨
岁暮到家 …………………………………………………………… 127
赵翼
论诗五首·其二 …………………………………………………… 127
姚鼐
山行 ………………………………………………………………… 128
黄景仁
别老母 ……………………………………………………………… 128
龚自珍
己亥杂诗·其五 ……………………………………………………. 128
咏史 ………………………………………………………………… 129
丘逢甲
春愁 ………………………………………………………………… 129
秋瑾
对酒 ………………………………………………………………… 129
高鼎
村居 ………………………………………………………………… 130

10
 译者语
编入这个集子中的“古诗”不包含唐诗、宋词和元曲，从先秦时期的民谣到清朝末年的

诗歌均有收入，各时期有代表性的诗歌汇聚于此，时间跨度约 5000 年。这些诗歌作品风格

各异、体裁多样、题材丰富，充分展示出中国古诗宝库的多姿多彩，宛如天上的群星璀璨。

作为译者，我们虽然鼓起勇气用世界语阐释出了这些诗歌精品，但不得不说，囿于我们知识

方面的欠缺，在翻译中我们常常感到力不从心，所以误译和错误就在所难免了。

汉语和世界语在体系上是完全不同的两种语言，尤其是古代汉语，言简意赅，含意丰富，

用世界语这种线性的表达方式来阐释汉语古诗，而且要表达得准确，不遗漏任何细节实属不

易，再加上世界语诗词格律的限制，那就跟带着脚镣跳舞没有什么两样了。在翻译的过程中，

我们力求做到：1.首先读懂原文，因为这是用世界语表达原文的先决条件，没有好的理解，

世界语的表达再漂亮也是枉然；2.世界语的表达要尽量使用简单的词汇，不要表达得佶屈聱

牙，要让国外世界语者读起来有读世界语诗歌的感觉；3.在选择翻译材料时，尽量选择地名

少、人名少、典故少的古诗，这样可以避免大量的脚注和解释，方便国外世界语者的阅读；

4.按照传统的处理方法，一般一个汉字对应处理为两个世界语音节，我们在处理时有所突破，

即一个汉字有时可能对应三个以上的音节，只要能把原文意思表达准确即好。

汉语古诗的翻译没有铁定的规则，诗无达詁，其中的理解和表达都是译者个人风格的体

现，并不是说翻译古诗都一概照此办理。译品质量的好坏是由读者最后裁定的，欢迎读者对

这些译品提出批评和建议。

译者

11
佚名（？—？）
击壤歌
日出而作，日入而息。
凿井而饮，耕田而食。
帝力于我何有哉？

Anonima (?-?)*
Kanto pri mia vivo
Mi eklaboras ĉe matena horo
kaj ripozas ĉe la sunsubiro.
Puton fosas mi por akv-eltiro,
kaj plugadas teron por grenakiro.
Mi feliĉe vivas sen doloro,
ĉu mi devas agi antaŭ la regnestro en humilo!
*La poeto vivis dum la periodo inter 2357 a.K. kaj 2318 a.K.
elĉinigis Vejdo

屈原（公元前340—278）
云中君
浴兰汤兮沐芳，华采衣兮若英。
灵连蜷兮既留，烂昭昭兮未央。
謇将憺兮寿宫，与日月兮齐光。
龙驾兮帝服，聊翱游兮周章。
灵皇皇兮既降，猋远举兮云中。
览冀洲兮有余，横四海兮焉穷。
思夫君兮太息，极劳心兮忡忡。

Qu Yuan (340 a.K.—278 a.K.)

Nuba Diino*
Ŝi banas sin per akvo orkide-odora,
post ban’ ŝi vestas sin en robo riĉkolora.
En ŝia korpo mediumo restas bone,
haloo el ĝi brilas kiel sun’ impone.

Mi volas plene ĝui vivon sur altaro,

kaj ĵetas sun-similan lumon super maro.
Veturas mi per drak-kaleŝo kun fe-flagoj,
kaj vagas en hommond’ por pririgardaj agoj.

Majesta nub-diin’ jam avataras fale,

subite soras ŝi al la ĉiel’ spirale.

12
 Mi birdrigardas tutan teron kristalklare,
kaj ankaŭ lasas spurojn ĉie en-kvar-mare.

Diino Nuba, mi nur veas kun sopiro,

ĉagren’ tristigas min lamente kun korŝiro.
*La poemo estas la dua poemo eltirita el la Naŭ Kantoj.
elĉinigis Vejdo

山鬼
若有人兮山之阿，被薜荔兮带女萝。
既含睇兮又宜笑，子慕予兮善窈窕。
乘赤豹兮从文狸，辛夷车兮结桂旗。
被石兰兮带杜衡，折芳馨兮遗所思。
余处幽篁兮终不见天，路险难兮独后来。
表独立兮山之上，云容容兮而在下。
杳冥冥兮羌昼晦，东风飘兮神灵雨。
留灵修兮憺忘归，岁既晏兮孰华予。
采三秀兮于山间，石磊磊兮葛蔓蔓。
怨公子兮怅忘归，君思我兮不得闲。
山中人兮芳杜若，饮石泉兮荫松柏，
君思我兮然疑作。
雷填填兮雨冥冥，猿啾啾兮狖夜鸣。
风飒飒兮木萧萧，思公子兮徒离忧。

Monta feino*
Trapasas transan valon svelta la knabino,
kun fikus-vesto kaj la zono el liano.
Ĉe ŝiaj lipoj ludas rido de fascino,
kaj dronas mi pro ŝia graciec’ en amo.

Mi rajdas sur panter’ sekvate de la ĉaro

el magnolia lingo ornamita per flageto.
Mi riĉe vestas min kun zono el azaro
donacas al vi mi pro via rid-koketo.

En bambuaro sen penetro de sunhelo,

la voj’ zigzagas kaj ireblas malfacile.
Mi sola staras alte sur montpinta sfero,
nebulo flosas disen sube maltrankvile.

Taglum’ malhelas kiel nokto en obskuro,

diino ŝutas pluvon en oestra vento.
Mi ŝin retenas ĝui ludon kun plezuro,

13
 neniel la junecon tenas mi sen pento.

Enmonte mi kolektas herbojn por la sano,

tra rokoj survolvitaj de liana tigoj.
Malamas mi ke vi forgesas pri kompano,
dum vi sopiras min sub amaj la instigoj.

Knabino en la monto spiras je aromo,

la fonton trinkas sub la ombro de cipreso.

Ĉagrenas nin la am’ per kora la opreso.

Rulbruas tondr’ kaj pluvo falas en lamento,

simioj krias tra la nokta nigr-vualo.
Folioj ŝvebas pluve en hurlanta vento,
ĉagren’ naskiĝas en sopira la amaro.
*La poemo estas la naŭa poemo eltirita el la Naŭ Kantoj.
elĉinigis Vejdo
湘夫人
帝子降兮北渚，目眇眇兮愁予。
袅袅兮秋风，洞庭波兮木叶下。
登白薠兮骋望，与佳期兮夕张。
鸟何萃兮苹中，罾何为兮木上。
沅有芷兮澧有兰，思公子兮未敢言。
荒忽兮远望，观流水兮潺湲。
麋何食兮庭中？蛟何为兮水裔？
朝驰余马兮江皋，夕济兮西澨。
闻佳人兮召予，将腾驾兮偕逝。
筑室兮水中，葺之兮荷盖；
荪壁兮紫坛，播芳椒兮成堂；
桂栋兮兰橑，辛夷楣兮药房；
罔薜荔兮为帷，擗蕙櫋兮既张；
白玉兮为镇，疏石兰兮为芳；
芷葺兮荷屋，缭之兮杜衡。
合百草兮实庭，建芳馨兮庑门。
九嶷缤兮并迎，灵之来兮如云。
捐余袂兮江中，遗余褋兮澧浦。
搴汀洲兮杜若，将以遗兮远者；
时不可兮骤得，聊逍遥兮容与！

Feino de l’ Xiang-rivero
Ŝi venas al l’ insulo norda kun leĝero,
rigardas foren ĉagreniĝasmi en koro.
Sin skuas arboj en aŭtuna la ventpelo,

14
folioj falas, sonas en la lag’ ond-ploro.

Starante sur ciperes-herboj mi rigardas

ĉirkaŭen, ĉar okazos nokte rendevuo.
Birdaro staras ĉe akvoherbej’ hazardas,
fiŝreto pendas sur arbbranĉo ja sen skuo.

Aromas verdaj akvoherboj ĉe l’ rivero,

Sopiras mi al ŝi, sed hontas pri esprimo.
En tranco mi rigardas foren kun espero,
videblas riverakv’ fluanta en lum-glimo.

Kial manĝaĵon alko serĉas en la korto?

Kial vagadas drako apud la rivero?
Matene mi galopas ĉevale ĉe l’ bordo,
mi traveturas fluon transen en vespero.

Alvokon ŝian mi jam aŭdis el la foro,

mi volas iri al ŝi ja per ĉevalĉaro.
Surakve mi konstruos domon en izolo,
ĝin kovras per lotusfolioj por vualo.

Ornamas mi la murojn bele per akoroj,

kaj ŝutas aromherbojn plene en la halo.
Cinama lign’ uzitas kiel dom-ĉevronoj,
kun laŭra pordo kaj dormĉambro sen rivalo.

Mi plektas la kusenojn per fikus-rubandoj,

kaj sternas la tapiŝon herban sur la muro.
Elfaras mi flatajn termatojn per blankjadoj,
plenplenas orkide-odoro de plezuro.

Sur lotusdom’ kovriĝas herboj en la ordo,

ĝin ĉirkaŭvolvas trae branĉoj de azaro.
Mi plantas diversspecajn florojn en la korto,
kaj bonodor’ nazpika ŝvebas el portalo.

El monto ĉiuj dioj venas ŝin renkonti,

kiel nuboj ili jen alsvarmas ar’ post aro.
Manikon mian ĵetas rojen por respondi,
kaj veston mian al rivero en la valo.

Insule mi kolektas florojn de azaro

por donaci al la knabino en la foro.

15
 Ne lasas malaperi ŝancon jen en falo,
vagadas mi ĉirkaŭen kun facila koro.
*La poemo estas la kvara poemo eltirita el la Naŭ Kantoj.
elĉinigis Vejdo

李延年（？—？）

李延年歌
北方有佳人，绝世而独立。
一顾倾人城，再顾倾人国。
宁不知倾城与倾国？佳人难再得。

Li Yannian (?-?)*
Kanto pri belulino
En la nord’ troviĝas ĉarma belulino,
ŝi unikas okulfrape en virinoj.
Je l’ ekvido la urbmuro falas al ruino,
je l’ ekvido plua l’ regno venas al la fino.
Eĉ se oni perdus regnon kaj urbmuron,
ne maltrafu tian belulinon kun fascino.
*Li Yannian vivis dum la periodo de la okcidenta Han-dinastio (206 a.K.-24 p.K).
elĉinigis Vejdo

刘彻（公元前156—公元前86）

秋风辞
秋风起兮白云飞，草木黄落兮雁南归。
兰有秀兮菊有芳，怀佳人兮不能忘。
泛楼船兮济汾河，横中流兮扬素波。
箫鼓鸣兮发棹歌，欢乐极兮哀情多。
少壮几时兮奈老何！

Liu Che (156-86 a. K.)

Odo al la aŭtuna vento
Blankaj nuboj flosas disen en l’ aŭtuna vento,
herboj velkas, birdoj migras sur la firmamento.
Orkide’ gracias, krizantemo bonodoras ,
mian ĉarman belulinon ĉiam mi memoras.
Mi veturas per la ĵonko sur la Fen-rivero,
remoj levas blankajn ondojn jen en akva helo.
Junaj jaroj pasis, nun mi dronas en despero!
elĉinigis Vejdo

16
佚名（25-220）

古诗十九首
之一
行行重行行，与君生别离。
相去万余里，各在天一涯。
道路阻且长，会面安可知。
胡马依北风，越鸟巢南枝。
相去日已远，衣带日已缓。
浮云蔽白日，游子不顾返。
思君令人老，岁月忽已晚。
弃捐勿复道，努力加餐饭。

Anonima (25-220)

Dek naŭ antikvaj poemoj

1.
Mi iris kaj iradis longan vojon
por adiaŭi vin— amiko kara.
Al foro dek mil liojn vi jam iris
ni nur sopiras ja kun sent’amara.

La vojo malfacilas kaj longlongas,

tute ne certos rekuniĝo nia.
Ĉevaloj emas troti laŭ nordvento,
sur suda branĉo staras bird’ ĉirpkria.

Forpasis pli kaj pli da tempo flue,

pli larĝas mia vesto pro malgraso.
Flosantaj nuboj kaŝe kovras sunon,
vi tamen vagas spite al temppaso.

Oldigas sopiremo tre facile,

la viv’ rapide iras al la fino.
Pri tempofluo ne parolu plue ,
nur nutru, vin sanigu kun obstino.
之二
青青河畔草，郁郁园中柳。
盈盈楼上女，皎皎当窗牖。
娥娥红粉妆，纤纤出素手。
昔为倡家女，今为荡子妇，
荡子行不归，空床难独守。

17
 2.
La herboj verdas ĉe rivera bordo,
salikoj kunpremiĝas en la korto.
Ĉe la fenestro belulin’ ĉagrene
sopiras al la edzo tristmiene.
Ŝi belajn ruĝ-ŝminkitajn vangojn havas
kaj per blankjadaj sveltaj brakoj pavas.
Ŝi kantis en la loko de plezuro,
kaj nun ŝi ’tas l’ edzin’ de vagemulo.
Forvagis li dum jaroj sen reveno,
solece ŝi vivadas kun ĉagreno.
之三
青青陵上柏，磊磊涧中石。
人生天地间，忽如远行客。
斗酒相娱乐，聊厚不为薄。
驱车策驽马，游戏宛与洛。
洛中何郁郁，冠带自相索。
长衢罗夹巷，王侯多第宅。
两宫遥相望，双阙百馀尺。
极宴娱心意，戚戚何所迫？
3.
Cipresoj verdaj staras sur la monto,
amasas rokoŝtonoj en rivero.
Se homo vivas en reala mondo,
li agas kiel gasto kun libero.

Drinkado lin amuzas kun plezuro,

li ŝatas tion pli ol en orgio.
Sur ĉevalaĉo rajdas li por kuro,
ankoraŭ li kontentas sen envio.

En Lŭoyang plenas homa ĝoja bruo,

en stratoj kaj stratetoj ir-reiras
riĉuloj kaj nobeloj kiel fluo,
kaj luksaj domoj ĉie jen spaliras.

Palacoj suda, norda vidalvide

jen staras kun centfutaj altaj turoj.
Kvakam orgias ili ja senbride,
sed kial vipas ilin morn- torturoj?
之四
今日良宴会，欢乐难具陈。
弹筝奋逸响，新声妙入神。
令德唱高言，识曲听其真。

18
齐心同所愿，含意俱未伸。
人生寄一世，奄忽若<风猋>尘。
何不策高足，先踞要路津？
无为守贫贱，轗轲常苦辛。
4.
En hodiaŭa riĉa la festeno
Ĝojegas ĉeestantoj ĝis ekstremo.
Citromuziko ŝvebas kun leĝero,
arioj modaj sonas kun tenero.

Nobluloj kantas per ideo vera,

komprenas oni per orelo klera.
Komunan la deziron ĉiuj havas,
sed ne esprimi ĝian sencon bravas.

La homa vivo ŝajnas polv’ sur tero,

ĝi tuj disiĝas flirte en ventpelo.
Kial ne kapti ŝancon per konkuro
kaj posteniĝi alte kun plezuro?

Ne vin ĉagrenu povra la medio,

ne vin turmenti l’ pala ambicio.
之五
西北有高楼，上与浮云齐。
交疏结绮窗，阿阁三重阶。
上有弦歌声，音响一何悲！
谁能为此曲？无乃杞梁妻。
清商随风发，中曲正徘徊。
一弹再三叹，慷慨有余哀。
不惜歌者苦，但伤知音稀。
愿为双鸿鹄，奋翅起高飞。
5.
En la nordokcidento staras turo,
ĝi altas ĝis flosanta la nubmaro.
Fenestroj gravuritaj jen videblas,
kaj grimpas tri ŝtuparoj en spiralo.

Eliĝas el ĝi korda kantmuziko,

kantvoĉo sonas jen en trista tono!
Kiu ĝin ludas per kordinstrumento?
Nur la edzin’ de Qiljang* de renomo.

La tonoj ŝvebas triste kaj leĝere,

resonas flirte ĉie l’ melodio.

19
 Miksiĝas en muziko lamentado,
restadus ŝia tristo en ario.

Tristeco de l’ kantvoĉo eĉ enhavas

alvokon al karulo kun sincero.
Ni du fariĝu sovaĝanser-paro,
kaj strebu flugi alten en libero!
*Qiljang: kortegano de Qi-regno en epoko de Printempo kaj Aŭtuno (770-476 a.K.). Sciiĝinte pri
lia morto en militokontraŭ la malamiko, lia edzino iris al la batalejo kaj triste ploradis dek tagojn
kaj eĉplorfaligis la muron de la malamika urbo, laŭ rakonto.
之六
涉江采芙蓉，兰泽多芳草。
采之欲遗谁？所思在远道。
还顾望旧乡，长路漫浩浩。
同心而离居，忧伤以终老！
6.
Mi plukas lotusflorojn trans rivero,
aromaj herboj kreskas en prospero.
Al kiu mi donaci pretas vere?
Al karulin’ en foro jen sincere.
Rigardas mi al la hejmloko kara,
kondukas al ĝi longa voj’ malklara.
Ni loĝas en malsama loko diste,
ĉagreno daŭras por ni du persiste.
之七
明月皎夜光，促织鸣东壁。
玉衡指孟冬，众星何历历。
白露沾野草，时节忽复易。
秋蝉鸣树间，玄鸟逝瞰适？
昔我同门友，高举振六翮。
不念携手好，弃我如遗迹。
南箕北有斗，牵牛不负扼。
良无盘石固，虚名复何益？
7.
Arĝente lumas la plenluno brile,
ĉe l’ mur’ oesta griloj ĉirpas trile.
La vintro ekas resti sur la tero,
la steloj glimas alte en aero.

Malvarma ros’ sur verdaj herboj pendas,

sezona ŝanĝiĝemo ne atendas.
Cikadoj krias en arbar’ treneme,
kien hirundoj flugas nun senĝene?

20
Amikoj gajnis rangon kun favoro,
starante alte jam sur nubtavolo.
Sen amikec’ sincera en la koro,
forlasis ili min, ve, en ignoro.

Se steloj ne alportas vinon vere

kaj l’ bovo portas jugon ne prefere,
rokfirma lig’ egalas ja al nulo
kaj vanta famo ŝajnas fumnebulo.
之八
冉冉孤生竹，结根泰山阿。
与君为新婚，兔丝附女萝。
兔丝生有时，夫妇会有宜。
千里远结婚，悠悠隔山陂。
思君令人老，轩车来何迟！
伤彼蕙兰花，含英扬光辉。
过时而不采，将随秋草萎。
君亮执高节，贱妾亦何为！
8.
Bambu’ mi ŝajnas tute en izolo,
radikas ĝi en monto per sintrudo.
Mi edziniĝis al vi per amligo,
kiel l’ usneon volvas la kuskuto.

Kuskuto kreskas kelkatempe pompe,

geedzoj devus kunvivadi vere.
Mi por kunvivi iris longan vojon,
vi min forlasis foren sinofere.

Atendas longe mi en afliktiĝo,

kaleŝo via venos tiom tarde.
mi, juna orkideo, por deŝiro,
sopiras al vi veni ja senhalte.

Se vi min plukus juna ne ĝusttempe,

mi velkus kune kun aŭtunaj herboj.
Se vi fidelas al amligo nia,
mi vin atendas kun ĉagren-acerboj.
之九
庭中有奇树，绿叶发华滋。
攀条折其荣，将以遗所思。
馨香盈怀袖，路远莫致之。
此物何足贡，但感别经时。
9.

21
En kort’ unika arbo kreskas pompe
kun verda foliaro en prospero.
Mi plukis floron de ĝi kun amemo
por doni al vi, kara, kun sincero.
Arom’ en veston kaj manikojn plenas,
atingi vin ne povas ĝi pro foro.
La floro eble ne valoras multe,
per ĝi esprimu senton mi el koro.
之十
迢迢牵牛星，皎皎河汉女。
纤纤擢素手，札札弄机杼。
终日不成章，泣涕零如雨。
河汉清且浅，相去复几许？
盈盈一水间，脉脉不得语。
10.
Bovisto-stelo brilas en la foro,
dum vidalvidas ĝin Teksistin-stelo.
Ŝi movas blankajn manojn en laboro
jen super la teksilo kun leĝero.
Ŝi tage teksas pecon da krud-tolo,
sed ŝiaj larmoj fluas kun sufero.
Kaj basas kaj purklaras sen koloro
Arĝenta la River’* sur la ĉielo .
Amflanke de ĝi l’ steloj du laŭ volo
rigardas reciproke kun sincero.
*la Arĝenta Rivero: aludas al la Lakta Vojo
之十一
回车驾言迈，悠悠涉长道。
四顾何茫茫，东风摇百草。
所遇无故物，焉得不速老？
盛衰各有时，立身苦不早。
人生非金石，岂能长寿考？
奄忽随物化，荣名以为宝。
11.
Veturas mi per ĉaro al la foro
sur vojo la malglata, malfacila.
Ĉirkaŭe sin etedas vasta tero,
junverdajn herbojn skuas vent’ subtila.

Mi vidas ne malnovajn la objektojn,

sed venas al mi maljuniĝ’ senscie.
Okazas falo kaj fortun’ laŭ sorto,
la tempo por mi tardas papilie.

22
La homa viv’ ne duras kiel oro,
ĉu longe vivus homo tro senlime?
La vivo malaperos en momento,
nur la renomo gloros ja sublime.
之十二
东城高且长，逶迤自相属。
回风动地起，秋草萋已绿。
四时更变化，岁暮一何速！
晨风怀苦心，蟋蟀伤局促。
荡涤放情志，何为自结束？
燕赵多佳人，美者颜如玉。
被服罗裳衣，当户理清曲。
音响一何悲！弦急知柱促。
驰情整中带，沈吟聊踯躅。
思为双飞燕，衔泥巢君屋。
12.
Longlongas, altas l’ orienta muro
komplete ĉirkaŭ l’ urbo duonronde.
Leviĝas vento el sovaĝa tero,
aŭtunaj herboj skuas sin jen onde.
Sezonoj ŝanĝiĝemas en alterno,
rapide venas fin’ de jarfadeno.
Matena vento blovas kun amaro,
grilĉirpoj pelas homojn al ĉagreno.
Kial vin ne forĵetu la morozon
por ĝui animstaton en sereno?
Troviĝas en Yan-regno belulinoj
kun belaj vangoj kiel la rubeno.
Kun silka vest’ surkorpe en zefiro,
la citron ili ludas en leĝero.
Korŝire sonas la ari’ muzika,
la kordoj vibras ja per trista kvero.
Ekbolas mia sent’ en aŭskultado,
mi naskas sopiremon en la koro.
Vizie flugas kiel hirundparo
ni klopodante vere por am-horo.
之十三
驱车上东门，遥望郭北墓。
白扬何萧萧，松柏夹广路。
下有陈死人，杳杳即长暮。
潜寐黄泉下，千载永不寐。
浩浩阴阳移，年命如朝露。
人生忽如寄，寿无金石固。
万岁更相迭，圣贤莫能度。

23
服食求神仙，多为药所误。
不如饮美酒，被服纨与素。
13.
Ĉe l’ orienta pordo mi sur ĉaro
rigardas al surmonta tumularo.
Sin svingas skue poploj kun susuro,
cipresoj kovras vojon de veturo.
Mortintoj kuŝas en eterna muto,
dronante ĉiam en malluma krudo.
Silente ili dormas en tomb-ĉelo,
neniam plu vekiĝus sen espero.
La temp’ forpasas flue sen vario,
la viv’ vanuas kiel ros-serio.
La viv’ pereas kiel la vaporo,
ĝi duras ja neniom pli ol oro.
La mort’ kaj viv’ alternas jen sen halto,
sanktuloj eĉ ne fuĝus kun hazardo.
Por longvivec’ ne bonas eliksiro,
ĝi tute trompas homojn per korŝiro.
Prefere oni drinku en orgio
kaj en silkvestoj ludu kun ĝojkrio.
之十四
去者日以疏，来者日以亲。
出郭门直视，但见丘与坟。
古墓犁为田，松柏摧为薪。
白扬多悲风，萧萧愁杀人。
思归故里闾，欲归道无因。
14.
Mortintoj foras pli kun tempopaso,
vivantoj karas pli sen embaraso.
Ekster l’ urb-pord’ vidiĝas nur tumuloj
kaj vasta virga ter’ en vent-ululoj.
Tumuloj transformiĝis al kamptero,
cipresoj brulas ja en fajr-sufero.
En vento poploj vibras kun susuro,
la homoj triste veas kun murmuro.
Mi volas iri al hejmloko kara,
la vojo al mi ŝajnas tre malklara.
之十五
生年不满百，常怀千岁忧。
昼短苦夜长，何不秉烛游！
为乐当及时，何能待来兹？
愚者爱惜费，但为后世嗤。
仙人王子乔，难可与等期。

24
 15.
La hom’ kun aĝo de cent jaroj tre raras,
sed kun li la ĉagren’ mil-jara ja paras.
Li plendas, ke pli longas nokt’ ol taglumo,
kial ne ĝui sub lampbrila brakumo?
Li devas kapti nunon tuj por plezuro,
kial atendi tempon de la futuro?
Stultuloj monon kaj riĉaĵon domaĝas,
mokridas posteuloj ke li malsaĝas.
Se voli esti fe’ kun longa la vivo,
neeblas tia penso en efektivo.
之十六
凛凛岁云暮，蝼蛄夕鸣悲，
凉风率已厉，游子寒无衣。
锦衾遗洛浦，同袍与我违。
独宿累长夜，梦想见容辉。
良人惟古欢，枉驾惠前绥，
愿得长巧笑，携手同车归。
既来不须臾，又不处重闱；
亮无展风翼，焉能凌风飞？
眄睐以适意，引领遥相希。
徙倚怀感伤，垂涕沾双扉。
16.
Jarfina frosto pendas en aero,
tra nokto griloj ĉirpas kun amaro.
Malvarma vento pikas per severo,
malhavas varmajn vestojn vagularo.

Tuj post la geedziĝo feliĉ-bola,

kial l’ novedz’ rapidis al la foro?
Mi dormas tra la longa nokto sola,
mi vidas liajn trajtojn en sonĝ-horo.

Kun arda amo al mi en la koro,

li iris ride al la buduaro,
espere, ke ni vivos kun fervoro
kaj naĝas harmonie en am-maro.

En sonĝ’ li restis nure dum momento,

eĉ li ne intimiĝis kun mi ame.
Kiel mi volus flugi laŭ la vento
al lia flanko por amemo jame!

Senpove mi nur kun streĉita kolo

25
rigardas lian lokon por konsolo.
Starante ĉe la pordo, kun ĉagreno,
kun larm’ mi lin sopiras je l’ reveno.
之十七
孟冬寒气至，北风何惨栗。
愁多知夜长，仰观众星列。
三五明月满，四五蟾兔缺。
客从远方来，遗我一书札。
上言长相思，下言久离别。
置书怀袖中，三岁字不灭。
一心抱区区，惧君不识察。
17.
La vintra frost’ invadas super tero,
la norda vento blovas kun severo.
Ĉagren’ dum longa nokto min turmentas,
mi nur rigardas stelojn sur ĉielo.

La luno rondas meze de monato,

malkreskas post rondiĝo ĝi en fado.
Amik’ alvenas el la malproksimo,
leteron portas al mi en privato.

Li ofte pensas pri mi kun sopiro,

pro longa la disiĝo sen konsilo.
Mi kaŝas la leteron en manikon,
ankoraŭ restas ĝi ja sen disŝiro.

Mi amas vin profunde en la koro,

ankoraŭ vi ne scias ĝis ĉi horo.
之十八
客从远方来，遗我一端绮。
相去万余里，故人心尚尔！
文彩双鸳鸯，裁为合欢被。
著以长相思，缘以结不解。
以胶投漆中，谁能别离此？
18.
Vizitas min defore gast’ kaj portas
al mi la brodaĵ-pecon kun favoro.
Ĝi estas el la edz’ en malproksimo,
min ja gajigas la sincer’ el koro.
Sur ĝi broditas la ambirda paro,
ĝi taŭgas por la litkovril’ dekoro.
Sopiron longan sendas li sincere,
nin amo ligas firme sen frivolo.

26
 Ni kiel glu’ en lako en akordo
nedisigeblas eĉ ja per strangolo.
之十九
明月何皎皎，照我罗床帏。
忧愁不能寐，揽衣起徘徊。
客行虽云乐，不如早旋归。
出户独彷徨，愁思当告谁？
引领还入房，泪下沾裳衣。
19.
En nokto klara luno brilas pale,
prilumas mian litvualon hele.
Maldormas mi pro afliktiĝ’ enkora,
promenas tien, reen mi sencele.
Kvankam vojaĝo estas interesa,
revenu li al la hejmlok’ prefere.
Solece mi paŝadas sub la luno,
al kiu mi la koron montru vere?
Mi streĉas kolon por rigardi vane,
sur mia vesto fluas larm’ rivere
elĉinigis Vejdo

佚名（？—？）

上邪
上邪！我欲与君相知，长命无绝衰。
山无陵，江水为竭，冬雷震震，夏雨雪，天地合，乃敢与君绝。

Anonima ( ?-?)*

Je la Ĉielo!
Je la Ĉielo
mi ĵuras,
ke mi amas kaj vin amos
por ĉiam kaj eterne.
Nur se ebeniĝus monto,
elsekigus sin rivero;
vintre bruus tondro,
neĝus en somero;
kunfandiĝus
la ĉielo kaj la tero;
mi forlasus mian amon!
*La poeto vivis dum la periodo de dinastio Han (202 a.K.-220 p. K.)
elĉinigis Minosun

27
佚名（？—？）

十五从军征
十五从军征，八十始得归。
道逢乡里人：家中有阿谁？
遥看是君家，松柏冢累累。
兔从狗窦入，雉从梁上飞。
中庭生旅谷，井上生旅葵。
舂谷持作饭，采葵持作羹。
羹饭一时熟，不知贻阿谁！
出门东向看，泪落沾我衣。

Anonima (?-?)*
Soldatiĝo je l’ aĝo de dek kvin jaroj
Li ekmilitiris dek-kvin-jara,
kaj revenas hejmen ok-dek-jara.
Li renkontas la najbaron, ĉuas
al li: “kiom anoj vivas hejme?”
“Vidu vian lokon ja zorgeme,
nun cipresoj ĉirkaŭ tomboj plene.”
La leporoj iras tra hund-truo,
la fazanoj flugas dome brue.
En la korto kreskas sovaĝ-greno,
pompas ĉirkaŭ l’ puto sovaĝ-plantoj.
Li preparas manĝon tristmiene
per sovaĝaj aĵoj sen veneno.
Baldaŭ l’ manĝo kuiritas prete,
sed al kiu sendas ĝin li certe ?
Ĉe la pordo li rigardas foren,
sur la veston fluas larm’ kviete.
*La poeto vivis dum la Han-dinastio (202 a.K.- 220 p. K.)
elĉinigis Vejdo

曹操（155-220）

观沧海
东临碣石，以观沧海。
水何澹澹，山岛竦峙。
树木丛生，百草丰茂。
秋风萧瑟，洪波涌起。
日月之行，若出其中；

28
 星汉灿烂，若出其里。
幸甚至哉！歌以咏志。

Cao Cao (155-220)

Spektado al la maro
Sur alta rok’ en oriento
mi spektas bluan maron ĝue.
Marakvo ondas en bril-splendo,
insuloj kuŝas ja senbrue.

Tre densas arboj interpreme,

kaj herboj kreskas en prospero.
Aŭtuna vento blovas ĝeme,
leviĝas huloj ĝis l’ aero.

Aperus lun’ kaj suno hela

verŝajne el vastmara rondo.
Kaj kvazaŭ el akv-sfer’ fabela
sin montrus galaksia mondo.

Mi tre ĝojegas en la koro,

kaj kantas verve pro sang-bolo.
elĉinigis Vejdo

龟虽寿
神龟虽寿，犹有竟时。
螣蛇乘雾，终为土灰。
老骥伏枥，志在千里。
烈士暮年，壮心不已。
盈缩之期，不但在天；
养怡之福，可得永年。
幸甚至哉，歌以咏志。

Fe-testudo vivas longe

Kvankam vivas longe fe-testudo,
ĝia vivo venos al la fino.
Drako povas flugi laŭ destino,
ĝi pereos polve sen disputo.

Olda la ĉevalo ĉe la trogo

staras kun galopa ambicio.
La grandaĝa viro por defio
firmas kun volforto kiel roko.

29
 Vivlongecon homan la ĉielo
tute ne decidas laŭ kaprico.
Bona sano estas la feliĉo
vivi pli da jaroj sur la tero.

En ĝojego kantas mi libere

por esprimi penson ja prefere.
elĉinigis Vejdo

徐干（170—217）

室思
1.
沉阴结愁忧，愁忧为谁兴？
念与君相别，各在天一方。
良会未有期，中心摧且伤。
不聊忧餐食，慊慊常饥空。
端坐而无为，仿佛君容光。

Xu Gan (170-217)
Penseroj en la buduaro
1.
Ĉagreno ĉiam restas sur la vangoj,
por kiu ĝi naskiĝis en la koro?
Post la disiĝo mi sopiras al vi,
ĉi tie estas mi kaj vi en foro.
Ne konas daton rekuniĝo nia,
turmentas ofte min la kordoloro.
Mi sentas min malplena en stomako
ne pro manĝaĵ’, sed pro malbonhumoro.
Mi en ŝtoniĝo nenifare sidas,
en tranc’ vizaĝon vian mi je vidas.
2.
峨峨高山首，悠悠万里道。
君去日已远，郁结令人老。
人生一世间，忽若暮春草。
时不可再得，何为自愁恼？
每诵昔鸿恩，贱躯焉足保。
2
Trans altaj montoj kun apika supro
trairis dekmil liojn vi kun peno.
Jam multan tempon vi forlasis hejmon,
min maljunigas la enkora spleno.
La homa vivo daŭras efemere

30
ja kiel velka herb’ je printemp-sveno.
La pasigita tempo ne revenos,
do, kial mi min ĝenas per ĉagreno?
Ekpensas mi pri via amfavoro,
mi traktas mian korpon en ignoro.
3.
浮云何洋洋，愿因通我辞。
飘摇不可寄，徙倚徒相思。
人离皆复会，君独无返期。
自君之出矣，明镜暗不治。
思君如流水，何有穷已时。
3.
Flosantaj nuboj ŝvebas ja sencele,
per ili sendi senton volas mi.
Sed ili ne fidindas por la tasko,
nur afliktiĝas mi kun nostalgi’.
Aliaj hejmenvenas por kuniĝi,
sed ne revenas hejmen sole vi.
De kiam vi forlasis nian hejmon,
spegulo polvkovritas jam sen sci’.
Sopiro mia daŭras kiel flu’,
neniam ĝi rompiĝos, kara, nu!
4
惨惨时节尽，兰叶复凋零。
喟然长叹息，君期慰我情。
辗转不能寐，长夜何绵绵。
蹑履起出户，仰观三星连。
自恨志不遂，泣涕如涌泉。
4.
Pejzaĝ’ jam tristas post sezono ĝusta,
folioj orkideaj velkis pale.
Mi vesuspiras multe kun ĉagreno,
min vortoj viaj konsolus nektare.
Dum nokt’ longlonga mi de flank’ al flanko
turniĝas en la lito jen amare.
Mi ellitiĝas kaj eliras korten
por stelojn fiksrigardi mute stare.
Deziro mia iras kontaŭ l’ volo,
mi larmas fonte ja por vi sinjoro.
5.
思君见巾栉，以益我劳勤。
安得鸿鸾羽，觏此心中人。
诚心亮不遂，搔首立悁悁。
何言一不见，复会无因缘。

31
 故如比目鱼，今隔如参辰。

5.
Je vid’ al viaj tuko kaj kombilo,
ĉagreno mia min turmentas plie.
Kiel mi povus per flugiloj birdaj
al la karulo flugi jen pasie?
Mi scias, ke l’ dezir’ ne realiĝos,
mi tamen sopiremas senracie.
Kial disiĝ’ nin apartigas ĉiam
sed rekuniĝ’ vaniĝas agonie?
Platfiŝojn ni similis ĉiam kune,
ni ne bonŝancas renkontiĝi nune.
6
人靡不有初，想君能终之。
别来历年岁，旧恩何可期。
重新而忘故，君子所尤讥。
寄身虽在远，岂忘君须臾。
既厚不为薄，想君时见思。
6.
Maloftas bona sent’ kun bona fino,
amsento via restu senvaria.
Forpasis jaroj ekde la disiĝo,
ĉu reaperu l’ sento harmonia?
Perfidi l’ intan amon por la nova
malindas por sinjoro devkonscia.
Kvankam vi vivas en la malproksimo,
mi ne forgesu vin en hor’ nenia.
Ni kun profunda amo en la koro
sopiru al mi ofte, ho, sinjoro.
elĉinigis Vejdo

刘桢（186-217）

赠从弟
亭亭山上松，瑟瑟谷中风。
风声一何盛，松枝一何劲。
冰霜正惨凄，终岁常端正。
岂不罹凝寒，松柏有本性。

泛泛东流水，磷磷水中石。
苹藻生其涯，华叶纷扰溺。
采之荐宗庙，可以羞嘉客。
岂无园中葵，懿此出深泽。

32
Liu Zhen (186-217)
Dediĉe al duonfrato
1.
Impona pino sur la alta monto
ignoras la ventblovojn el la valo.
Kiam fortiĝas la ventmorda ondo,
rezistas ĝi per des pli firma staro.
Minacas neĝo kaj glaci’ sur tero,
ĉiame rekte kreskas trunko ĝia.
Ĝi ne suferas de la neĝ-kruelo,
ĉar ĝi naskiĝis kun proprec’ defia.
2.
Eosten fluas plaŭde la rivero,
videblas ŝtonoj funde de ĝi klare.
Silente lemnoj kreskas en prospero,
kaj flosas sur la akvo ar-ĉe-are.
Kolekti ilin oni por ofero,
kaj por donaci ilin al la homoj.
Kial ne uzi legomojn de belo?
Ĉar ili taŭgas pli ol la legomoj.
elĉinigis Vejdo

曹丕（187-226）

燕歌行二首
其一
秋风萧瑟天气凉，草木摇落露为霜。
群燕辞归鹄南翔，念君客游思断肠。
慊慊思归恋故乡，君何淹留寄他方？
贱妾茕茕守空房，忧来思君不敢忘，不觉泪下沾衣裳。
援琴鸣弦发清商，短歌微吟不能长。
明月皎皎照我床，星汉西流夜未央。
牵牛织女遥相望，尔独何辜限河梁。

Cao Pi (187-226)

Laŭ melodio de Jan

1.
En vent’ aŭtuna ululanta fridas la vetero,
sin skuas treme herboj, arboj en rosprujn’ de gelo.
Hirundoj migras hejmo-nesten, cignoj al sudlando,
mi kun korŝir’ sopiras al vi kara travaganto.
Ĉagren’ sopira pelas homojn al hejmloko fora,

33
 sed kial vi ankoraŭ restas en la lok’ senkora?
Tutsola ĉiam mi enfermas min en buduaro,
kun splen’ mi dronas plene en sopiro de amaro,
plejofte miajn vestojn malsekigas varma larmo.
Plukante citron mi eligas sonojn de tristtono,
kaj kantas interrompe muziknotojn de kanzono.
La brila lun’ prilumas liton kun malplena spaco,
maldormas mi dum stelriver’ moviĝas ja sen laco.
Nur vidas Teksistino kaj Bovisto * en separo,
pro kio ili disigitas per la river-baro?
* Teksistino (Vego) kaj Bovisto (Altajro) estas geedzoj en tre populara ĉina popolrakonto. Ili estas
apartigitaj de la diino Wangmu per la Arĝenta Rivero, kiun ŝi kreis per sia harpinglo.
elĉinigis Vejdo
其二
别日何易会日难，山川悠远路漫漫。
郁陶思君未敢言，寄声浮云往不还。
涕零雨面毁形颜，谁能怀忧独不叹。
展诗清歌仰自宽，乐往哀来摧肺肝。
耿耿伏枕不能眠，披衣出户步东西。
仰看星月观云间，飞鸽晨鸣声可怜，留连顾怀不能存。
2.
Disiĝ’ facilas, tamen malfacilas kuniĝ-horo,
ĉar vojo longas kaj nin baras montoj en la foro.
Ĉagrene mi sopiras vin senvorte en la koro,
mesaĝon sendis mi per nuboj, sen respondparolo.
Jam maljunigas miajn vangojn la konstanta ploro,
kun cent morozoj mi suspiras ĉiam de doloro.
Nevole versas, ĉantas nure mi por memkonsolo,
ve, por min distri por momenta ĝoja bonhumoro.
Pro sendormem’ mi turniĝadas triste sur la lito,
kun rob’ sur ŝultroj mi vagadas korte kun medito.
Rigardas fikse stelojn ĉirkaŭ l’ luno mi en frido,
aŭdiĝas en maten-nebul’ kolombaj la kvivito,
la pepoj ŝvebas kaj vanuas per spirala glito.
elĉinigis Vejdo

曹植（192-232）

七步诗
煮豆燃豆萁，豆在釜中泣。
本是同根生，相煎何太急？

34
Cao Zhi (192 - 232)

Poemo farita en sep paŝoj

Faboj kuiriĝas, sube brulas fabotigoj.
En varmega poto faboj larmas kaj lamentas.
Origine ambaŭ kreskis el samaj radikoj.
Kial fabotigoj tiel bruskas kaj turmentas?
elĉinigis Minosun

南国有佳人
南国有佳人，容华若桃李。
朝游江北岸，夕宿潇湘沚。
时俗薄朱颜，谁为发皓齿？
俯仰岁将暮，荣耀难久恃。

Belulino en la suda lando

Troviĝas belulino en la suda lando,
aspekto ŝia belas kiel persikfloro.
Matene ŝi vagadas sur la norda bordo,
kaj ŝi ripozas sur insulo ĉe nokt-horo.

Sed nun la mondo malestime traktas belon,

al kiu ŝi ja verŝas plendon kun murmuro?
Rapide tempo fluas ree al jarfino,
la belo fine malaperis jam sen spuro.
elĉinigis Vejdo

张翰（？—？）

思吴江歌
秋风起兮木叶飞，吴江水兮鲈正肥。
三千里兮家未归，恨难禁兮仰天悲。

Zhang Han (?-?)*

Sopiro pri la rivero Wu
Arbfolioj flirte dancas en aŭtuna vento,
grasaj perkoj naĝas fole en la Wu-rivero.
Mi ne povas iri al hejmloko kun espero,
mi lamentas kun ĉagreno al la firmamento.
*La poeto vivis dum la periodo de la okcidenta Jin-dinastio (265-316).
elĉinigis Vejdo

35
陶渊明（约 365 - 427）

归园田居
其一
少无适俗韵，性本爱丘山。
误落尘网中，一去三十年。
羁鸟恋旧林，池鱼思故渊。
开荒南野际，守拙归园田。
方宅十余亩，草屋八九间。
榆柳荫后檐，桃李罗堂前。
暧暧远人村，依依墟里烟。
狗吠深巷中，鸡鸣桑树颠。
户庭无尘杂，虚室有余闲。
久在樊笼里，复得返自然。

Tao Yuanming (ĉ. 365 - 427)

Reloĝado en la kamparo
1.
De knabec’ unikas mi en karaktero,
mi tre amas la naturon kun fervoro.
Erarvagis blinde mi en kariero
tridek jarojn longajn kontraŭ mia volo.
Amas la arbaron birdo en la kaĝo,
ŝatas profundejon fiŝo en lageto.
Mi virg-teron plugas sude de vilaĝo,
kaj rustikan senson tenas en kvieto.
Ĉirkaŭ l’ dom’ sterniĝas tero de dek muoj,
kaj ok aŭ naŭ pajlkabanoj dise sidas.
Ombro de l’ ulmarbo pendas jen kun skuoj,
salikarbo kaj prunarb’ la pordon vidas.
En nebul’ videblas domoj en la foro,
Hundo bojas kelkajn fojojn en strateto,
krias kok’ sur morusarbo kun langvoro.
Regas la aero pura en la korto,
en la ĉambro restas sento de komforto.
Longe mi troviĝis kaĝe sen libero,
nun mi jam revenas al natura sfero.
其二
野外罕人事，穷巷寡轮鞅。
白日掩荆扉，虚室绝尘想。
时复墟曲中，披草共来往。
相见无杂言，但道桑麻长。
桑麻日已长，我土日已广。

36
 常恐霜霰至，零落同草莽。
2．
En kampar’ maloftas homaj interfluoj,
preskaŭ ne videblas la kaleŝaj kuroj.
Tage ja fermiĝas pordo for de bruoj,
ĉambro min disigas de la malnobluloj.
Mi de temp’ al tempo al la kampoj iras,
kun kampuloj renkontiĝas en intimo,
kaj sen zorgo pri l’ alia tem’ babilas,
sed nur pri grenplantoj jen kun korinklino.
La grenplantoj kreskas alte pli kaj pli,
ankaŭ plivastiĝas mia kampotero.
Ofte timas mi prujnfalon kun anksi’,
tiel ili velkus herbe en sufero.
其三
种豆南山下，草盛豆苗稀。
晨兴理荒秽，带月荷锄归。
道狭草木长，夕露沾我衣。
衣沾不足惜，但使愿无违。
3.
Pene semas fabojn mi ĉe l’ monto suda,
en herbaro densa fabplantidoj raras.
De maten’ mi sakras herbojn sole muta,
mi revenas kiam la lunlum’ vualas.
Kun herbaĉoj densaj sur mallarĝa vojo,
nokta roso mian veston malsekigas.
Mi domaĝas ne la veston kun malĝojo,
mi esperas nur, ke la dezir’ radikas.
其四
久去山泽游，浪莽林野娱。
试携子侄辈，披榛步荒墟。
徘徊丘垄间，依依昔人居。
井灶有遗处，桑竹残杇株。
借问采薪者，此人皆焉如？
薪者向我言，死没无复余。
一世异朝市，此语真不虚。
人生似幻化，终当归空无。
4.
Longe foras mi de l’ montoj kaj rivero,
kaj nun mi interesiĝas pri l’ naturo.
Mi kunportas idojn kun esplora celo
kaj traserĉas herbojn por la ruin-spuro.
Mi paŝadas inter kampoj kaj tumuloj,
praan domon mi rekonas tre malklare.

37
Restas de la forn’ kaj puto la konturoj,
morusarbo kaj bambuoj velkis fale.
Mi demandis al lignohakist’ peteme,
kien transloĝiĝis la loĝantoj fine.
Laŭ respondo lia, ili mizerplene
mortis sen la posteuloj laŭdestine.
“Tridek jaroj ŝanĝas la loĝejon tute”
estas la realo de la vivo vere.
Homa vivo ja varias sendispute,
kaj ĝi fine iras al pere’ despere.
其五
怅恨独策还，崎岖历榛曲。
山涧清且浅，可以濯吾足。
漉我新熟酒，只鸡招近局。
日入室中暗，荆薪代明烛。
欢来苦夕短，已复至天旭。
5.
Hejmen irbastonas nun mi kun ĉagreno
laŭ zigzaga voj’ de herbkovrita monto.
Rivereto kuras klare kun freŝpleno,
en ĝi mi forlavas polvon de l’ hom-mondo.
Novan vinon kaj kokaĵon mi preparas
por regali tiujn, kiuj min najbaras.
En la ĉambr’ malhelas ĉe la sunsubiro,
mi bruligas veprobranĉojn por lamphelo.
Plendas mi pri kurta nokto kun suspiro
senkonscie venas la aŭror’ kun belo.
elĉinigis Vejdo

四时
春水满四泽，夏云多奇峰。
秋月扬明晖，冬岭秀孤松。
Kvar sezonoj
Printempa akvo plenas en rivero,
montpintoj staras nube en somero.
Aŭtuna lun’ prilumas ĉion brile,
surmonte staras vintra pin’ trankvile.
elĉinigis Vejdo

挽歌诗三首
其一
有生必有死，早终非命促。
昨暮同为人，今旦在鬼录。
魂气散何之，枯形寄空木。

38
娇儿索父啼，良友抚我哭。
得失不复知，是非安能觉！
千秋万岁后，谁知荣与辱？
但恨在世时，饮酒不得足。
Elegio
1.
Naskiĝ’ finfine iras al la morto,
ne estas vivo kurta l’ morto frua.
Lastnokte mi ja vivis plezur-ĝua,
pereis ĉi-matene mi laŭ sorto.

Animo mia vagas al ĉielo,

dum korpo mia en la ĉerko kuŝas.
Filinon mian tristaj larmoj duŝas,
amikoj min priploras en despero.

Mortint’ ne scias pri la gajn’ kaj perdo,

nek havas senton de malprav’ kaj pravo.
Mil jarojn poste senis pro temp-lavo
la glor’ kaj malhonor’ el mia verto.

Mi nur bedaŭrus dum la viv’ feliĉa,

ne trinki vinon ja en kvant’ sufiĉa.
其二
在昔无酒饮，今但湛空觞。
春醪生浮蚁，何时更能尝！
肴案盈我前，亲旧哭我旁。
欲语口无音，欲视眼无光。
昔在高堂寝，今宿荒草乡；
荒草无人眠，极视正茫茫。
一朝出门去，归来夜未央。
2.
Mi malhavis vinon pro monmanko,
nun verŝiĝas vino por ofero.
Ŝaŭmas nova vin’ en primavero,
mi ne povas leki ĝi per lango.

Sur la tablo l’ oferaĵoj staras,

la parencoj larmas tiom flue.
Mi paroli volas, sed senbrue,
okulbrilo mia blinde palas.

Dormis mi en la komforta domo,

nun mi kuŝas sub sovaĝa tero.

39
Kovras min jen herboj en prospero,
mi fariĝas nevidebla homo.

Ĉar mi jam ekiris al la foro,

mi ne plu revenos en izolo.
其三
荒草何茫茫，白杨亦萧萧。
严霜九月中，送我出远郊。
四面无人居，高坟正嶕峣。
荒草何茫茫，白杨亦萧萧。
严霜九月中，送我出远郊。
四面无人居，高坟正嶕峣。
马为仰天鸣，风为自萧条。
幽室一已闭，千年不复朝。
千年不复朝，贤达无奈何。
向来相送人，各自还其家。
亲戚或余悲，他人亦已歌。
死去何所道，托体同山阿。
3.
Herboj velkas flavaj sur vastejo,
poploj siblas en aŭtuna vento.
En septembra prujnofalo frosta
min forsendis oni kun lamento.
Ĉirkaŭ mi sin trovas ne homspuro,
tombo mia staras en silento.
Herboj velkas flavaj sur vastejo,
poploj siblas en aŭtuna vento.
La ĉevalo helas al ĉielo,
vento forte hurlas, puŝas skue.
Regas ĉiam en tombĉel’ obskuro,
mi neniam vidas sunon plue.
La nobluloj kaj sanktuloj same
venos al mi frue aŭ malfrue.
Tiuj funebrantoj jam disiĝis
kaj reiris al la hejm’ senbrue.
La parencoj dronas en mizero,
la aliaj pri mi tuj forgesis.
La mortinto sen parolkapablo
nur konfidis korpon al tumulo.
elĉinigis Vejdo

饮酒·其五
结庐在人境，而无车马喧。
问君何能尔？心远地自偏。

40
采菊东篱下，悠然见南山。
山气日夕佳，飞鸟相与还。
此中有真意，欲辨已忘言。

Drinkado (5)
Mian domon tie mi instalas,
kie agas homoj, sed sen bruo
de kaleŝoj. Al mi oni faras
la demandon: Kiel tia ĝuo

povus vin karesi? Kun animo

pura kvietecon vi jam spektas.
Krizantemojn, en hejma proksimo,
ĉe l’ eosta heĝo mi kolektas;

reflektiĝas en okuloj miaj

sudaj montoj. En rufa vespero
plenas atmosferoj idiliaj;
kaj reflugas birdoj en l’ aero.

Vera suko tie ĉi sin trovas,

tamen ĝin klarigi mi ne povas.
elĉinigis Minosun

杂诗
人生无根蒂，飘如陌上尘。
分散逐风转，此已非常身。
落地为兄弟，何必骨肉亲！
得欢当作乐，斗酒聚比邻。
盛年不重来，一日难再晨。
及时当勉励，岁月不待人。

Laŭvola versaĵo
Al homa vivo mankas la radik’ en tero,
ĝi flosas kiel flirta polvo en aero.
Polveroj disen disŝutiĝas laŭ la vento,
ĝi ja ŝanĝiĝis de momento al momento.
Rilatas ĉiuj kiel fratoj en intimo,
necesas ne la sanga ligo el patrino.
Jen ĝoju kiam al vi venas sent-plezuro
kaj drinku kune kun najbaroj sen skrupulo.
Prosperaj jaroj ne aperos kun reveno,
dum tago nek alvenas dua la mateno.
Vin kuraĝigu por klopodi jen kun peno,

41
 vin ne atendas temp’ en efemera sveno.
elĉinigis Vejdo

佚名（？—？）

木兰诗（北朝民歌）
唧唧复唧唧，木兰当户织。不闻机杼声，惟闻女叹息。
问女何所思，问女何所忆。女亦无所思，女亦无所忆。昨夜见军帖，可汗大
点兵。军书十二卷，卷卷有爷名。阿爷无大儿，木兰无长兄。愿为市鞍马，
从此替爷征。
东市买骏马，西市买鞍鞯，南市买辔头，北市买长鞭。旦辞爷娘去，暮宿黄
河边。不闻爷娘唤女声，但闻黄河流水鸣溅溅。旦辞黄河去，暮至黑山头。
不闻爷娘唤女声，但闻燕山胡骑鸣啾啾。
万里赴戎机，关山度若飞。朔气传金柝，寒光照铁衣。将军百战死，壮士十
年归。
归来见天子，天子坐明堂。策勋十二转，赏赐百千强。可汗问所欲，木兰不
用尚书郎，愿驰千里足，送儿还故乡。
爷娘闻女来，出郭相扶将；阿姊闻妹来，当户理红妆；小弟闻姊来，磨刀霍
霍向猪羊。开我东阁门，坐我西阁床。脱我战时袍，著我旧时裳。当窗理云
鬓，对镜帖花黄。出门看火伴，火伴皆惊忙：同行十二年，不知木兰是女郎。
雄兔脚扑朔，雌兔眼迷离；双兔傍地走，安能辨我是雄雌？

Anonima (?-?)*
Poemo pri Mulan
popolkanto de la Norda Dinastio (386-581)
Knare, knare, knare sonas la teksilo,
Mulan okupiĝas pri teksad’ de tolo.
Ĉesas sonoj de navedo en ĉi horo,
nur aŭdiĝas veoj de l’ knabin’ en maltrankvilo.
“Kion pensas vi, knabino?
kio pezas ja sur via koro?”
“Mi nenion pensas en deprimo
nek havas ion mi en la memoro.
Mi lastnokte vidis la dekreton de la Ĥano,
ke li varbas militistojn por batalo.
Sur la dek du listoj de la konskripcio
ĉiuj portas patran nomon jen en klaro.
Li ne havas filon en la familio
mi nek havas la pliaĝan fraton.
Mi volontas min ekipi per ĉevalo
kaj la patron anstataŭos en soldat-vicaro.”

Ŝi aĉetis la ĉevalon ĉe l’ oestra flanko de l’ bazaro,

kaj la selon ĉe la okcidenta,

42
ridrimenon ĉe la suda,
ĉe la norda longan vipon por ĉevalo.
Post adiaŭad’ al la gepatroj
ŝi tranoktis ĉe la Flav-rivero.
Ŝi ne aŭdis plu la vokojn de l’ gepatroj,
sed nur ondplaŭdojn sub akv-pelo.
Ŝi forlasis la riveron ĉe mateno,
kaj atingis Monton Nigran ĉe vespero.
Ŝi ne aŭdis plu la vokojn de l’ gepatroj,
sed henadon de l’ ĉevaloj hunaj en pelmelo.

Spite al vojaĝ’ de dek mil lioj al limfronto,

ŝi trapasis montojn kaj pasejojn jen kun peno.
Sonoj milit-kornaj ŝvebis en la frosta aerondo,
ferkirasoj brilis fride sub lunluma tremo.
Mortis general’ tra cent bataloj,
Brava ŝi revenis post dek jaroj.

En palaca aŭdienco,
Ĥano sidis sur la alta trono.
Li solenis per riĉa rekompenco
ŝian venkon pro la meritdono.
Li demandis al ŝi, kion ŝi postulas,
ŝi respondis, “Mi ne volas altan rangon.
Mi nur volas vian forpermeson
kaj mi tuj al la hejmvilaĝo ekveturas.”

Informiĝinte pri reveno ŝia,

la gepatroj iris ŝin renkonti ĉe la pordo.
La fratin’ pliaĝa ŝminkis sin al belo plia,
kaj plijuna frato pretis buĉi porkon en la korto.
Ŝi apertis pordon de la buduaro
kaj ripozis side sur la lito en uestra flanko.
Ŝi demetis la tunikon por batalo,
kaj remetis la antaŭan veston de knabino
Ŝi ordigis siajn nubajn harojn antaŭ la spegulo,
kaj ornamis kapon per beliga tulo.
Kiam ŝi eliris por renkonti kamaradojn,
ili ĉiuj surpriziĝis kun stupora miro:
dek du jarojn ili soldatiĝis kune en la militiro,
sed eĉ ne rekonis en ŝi inon de altiro.

Virleporoj emas kuri kun saltantaj kruroj

kaj la inaj okulumas ĉarme kun altiro.

43
 Kiam ili kune amblas sur la tero,
kiu povus juĝi ĝuste l’ inon de la viro?
*La poemo naskiĝis dum la periodo de la Norda Dinastio (386-581).
elĉinigis Vejdo

吴隐之（？—414）

酌贪泉
古人云此水，一歃怀千金。
试使夷齐饮，终当不易心。

Wu Yinzhi (?-414)
Fonto de avidemo
Laŭdire l’ fonto naskas avidemon,
se oni trinkas ĝian akvon prove.
Sed la sanktulajn korojn l’ akvo ŝanĝas
de la noblec’ al avidem’ senpove.
elĉinigis Vejdo

谢灵运（385—433）

登江中孤屿
江南倦历览，江北旷周旋。
怀新道转迥，寻异景不延。
乱流趋正绝，孤屿媚中川。
云日相辉映，空水共澄鲜。
表灵物莫赏，蕴真谁为传。
想象昆山姿，缅邈区中缘。
始信安期术，得尽养生年。

Xie Lingyun (385 - 433)

Ascendo al la sola insulo en la rivero
Jam tedas min l’ sudlanda travojaĝo,
kaj nun min ravas norda la pejzaĝo.
La vojo al la plezur-loko nova
sinuas, kaj ne multas temp’ almova.
Al ĝi mi do l’ torenton transveturas,
la ĉarmo river-meze sin konturas.
Kun nuboj harmonias sun’ en brilo,
kaj kunfandiĝas akvo kaj ĉielo.
L’ insul’ tro belas por homa admiro,
kaj kiu l’ belon notus pro ĉi miro.
Imagu kiel sorĉas fe-spirito—
ĉi mondo forlasitus de ermito.

44
 Mi nun komprenas, ke en tiu sfero
ekzistas vivlongeca maniero.
elĉinigis Minosun

鲍照（414—466）

梅花落
中庭多杂树，
偏为梅咨嗟。
问君何独然？
念其霜中能作花，
露中能作实。
摇荡春风媚春日，
念尔零落逐风飚，
徒有霜华无霜质。

Bao Zhao (414-466)

Umefloroj falas
En korto kreskas diversspecaj arboj,
kial vi laŭdas umearbon nure
kaj spektas ĝin plezure?
Ĉar ili flori povas en la prujna gelo
kaj doni frukton en glaci-severo.
Kaj ili ĉarme flirtas en printempa vento,
la floroj tamen tute falas en mizero.
En frosto ili firmas en ekstero,
sed ja senfortas en la karaktero .
elĉinigis Vejdo

拟行路难(4)
泻水置平地，各自东西南北流。
人生亦有命，安能行叹复坐愁！
酌酒以自宽，举杯断绝歌路难。
心非木石岂无感？吞声踯躅不敢言。
Malfacila vojirado (4)
Akvo disverŝiĝas sur la plata tero,
fluoj iras disen en diversaj la direktoj.
Homa sorto estas antaŭdestinita la afero,
kiel oni ja lamentas pri l’ mizero?
Mi ekdrinkas por konsoli min mem,
mi ekkantis, sed nun ĉesas pro vin-pelo.
Ĉu mi do sensentas, kiel herb’ aŭ ŝtono?
Mi ne plu paroli pro enkora la sufero.
elĉinigis Vejdo

45
 拟行路难(6)
对案不能食，
拔剑击柱长叹息！
丈夫生世会几时，
安能蹀躞垂羽翼？
弃置罢官去，
还家自休息。
朝出与亲辞，
暮还在亲侧。
弄儿床前戏，
看妇机中织。
自古圣贤尽贫贱，
何况我辈孤且直！

Malfacila vojirado (6)

Ĉe tablo mi malemas manĝi kun la apetito,
mi hakas per la glav’ la foston kun suspiro.
Kiel la viro povus dum mallonga vivo
spiriton perdi kaj paŝeti kun hezito?
Rezignis mi la ofic-rangon kaj revenas
ripozi ĉe l’ hejmlok’ kiel ermito.
Matene mi karulojn adiaŭas,
vespere rehejmiĝas mi ja kun memfido.
Mi ludas kun infanoj antaŭ mia lito,
aŭ mi rigardas al l’ edzino teksi.
De praa tempo la sanktuloj vivas povre,
kiel mi honestulo povus agi kun insido?
elĉinigis Vejdo

佚名（？—？）

敕勒歌
敕勒川，阴山下。
天似穹庐，笼盖四野，
天苍苍，野茫茫，风吹草低见牛羊。

Anonima (?-?)*
Chile-kanto**
La stepo Chile dissterniĝas,
kaj tie la Yin-monto restas.
La blua ĉielo volbiĝas,
kovrante ĉion, kio estas.

46
 La firmament’sublimas,
kaj la paŝtej’senlimas.
Kiam sin movas blovoj,
videblas ŝafoj, bovoj.
*Tiu ĉi poemo estis verkita dum la periodo de la Sudaj kaj Nordaj Dinastioj (420-589).
**Chile, nomo de antikva etno en Ĉinio.
elĉinigis Minosun
La stepo Chile
La stepo Chile kuŝas
ĉe la piedo de Yin-monto.
Ĉielo blua, kiel volbo,
vualas la sovaĝejon ĝis la horizonto.
La firmament’ vapore palas,
la ter’ senlime vastas.
Dum herboj ja kliniĝas sub ventblovoj,
videblas ŝafoj, blovoj.
elĉinigis Vejdo

释宝月（南北朝）

估客乐四首
郎作十里行，侬作九里送。
拔侬头上钗，与郎资路用。

有信数寄书，无信心相忆。
莫作瓶落井，一去无消息。

大艑珂峨头，何处发扬州。
借问艑上郎，见侬所欢不？

初发扬州时，船出平津泊。
五两如竹林，何处相寻博。

Shi Baoyue (?-?)*

Ĉe ekvojaĝo de la komercisto
Vi vojaĝos for dek liojn pene,
mi eskortos vin naŭ liojn vole.
Mi eltiros la harpinglon jadan
por financi karan vin elkore.

Interŝanĝos ni leterojn ofte,

sen leteroj ni sopiros ame.
Ne fariĝu ŝton’ ĵetita akven,
kiu falas kaj senspuros jame.

47
 Granda ĵonk’veturas sur rivero,
celas ĝi al Yangzhou kun la homo.
Ĉuu mi junulon sur la ĵonko,
“Estas tie mia kar-persono?”

Ekvojaĝis li de Yangzhou frue,

kaj trapsis la pramejon glate.
Vent’ favore pelas ondojn brue,
sed nun kie serĉi lin spur-gvate?
*La poeto vivis dum la periodo de la Suda kaj Norda Dinastio (420-589).
elĉinigis Vejdo

佚名(？—？)

作蚕丝
其一
柔桑感阳风，阿娜婴兰妇。
垂条付绿叶，委体看女手。
其二
春蚕不应老，昼夜常怀丝。
何惜微躯尽，缠绵自有时。
其三
绩蚕初成茧，相思条女密。
投身汤水中，贵得共成匹。
其四
素丝非常质，屈折成绮罗。
敢辞机杼劳，但恐花色多。

Anonima (?-?)*
Elfarado de silko
1.
Morusfolioj junaj kreskas en zefiro,
virina mano plukas ilin delicate.
Junverdaj la folioj sur la suplaj branĉoj
jen cedas obeeme al la man’ plukate.
2.
Printempaj silkaj raŭpoj ĉiam diligente,
tagnokte ili vomas silkon ja senĉese.
Domaĝas l’ etan korpon ili ne diskrete,
ĉitempe ili devas strebi sinforgese.
3.
Kokonojn ili faras kaj sin volas ene,
verŝajne ĉiam enfermita en sopiro.

48
 Ĵetitas ili fine en brogitan akvon
por saten-elfarad’ tra kuna silk-eltiro.
4.
La kruda silko la kvaliton bonan havas,
post prilabor’ fariĝas ili la sateno
diverskolora de kompleta sortimento
danke al la teksila kaj la homa peno.
*La poeto vivis dum la periodo de la Suda kaj Norda Dinastio (420-589).
elĉinigis Vejdo

王籍（？—？）

入若耶溪
艅艎何泛泛，空水共悠悠。
阴霞生远岫，阳景逐回流。
蝉噪林逾静，鸟鸣山更幽。
此地动归念，长年悲倦游。

Wang Ji (?-?)*
Sur la rivereto Ruoye
Mi boaton remas kun plezuro,
speguliĝas sur la akv’ ĉielo.
Vesperruĝ’ leviĝas el post monto,
la akvflu’ rebrilas sub sunhelo.
En arbar’ cikadoj laŭte bruas,
kun birdkrioj plias mont-mistero.
Tio vekas penson ermetiĝi,
Tristas mi pro ofic-kariero.
*Wang Jie vivis dum la periodo de la Sudaj kaj Nordaj Dinastio (420-589).
elĉinigis Vejdo

陆凯（？—约 504）

赠范晔诗
折花逢驿使，寄与陇头人。
江南无所有，聊赠一枝春。

Lu Kai (? - ĉ. 504)
Dediĉi poemon al Fan Ye
Mi plukas umefloron, por ke sendu
al kara mia ĝin la kuriero.
Sudlande ja nenio donaceblas,
krom frondo kiun benas primavero.
elĉinigis Minosun

49
刘昶（435—498）

断句
白云满鄣来，黄尘暗天起。
关山四面绝，故乡几千里。

Liu Chang (425-498)

Verskvaro
Blankaj nuboj svarmas plene al kastelo,
flava polv’leviĝas rande de l’ ĉielo.
Montoj de ĉirkaŭe blokas jam la vojon,
la revena vojo foras en malhelo.
elĉinigis Vejdo

沈约（441—513）

夜夜曲
河汉纵且横，北斗横复直。
星汉空如此，宁知心有忆？
孤灯暧不明，寒机晓犹织。
零泪向谁道，鸡鸣徒叹息。

Shen Yue (441-513)

Nokta sopiro
Turniĝadas la ĉiel-rivero*,
transmoviĝas steloj ripetade.
Sub malplena spaco de la steloj,
mi sopiras al li ja aparte.
Fride duonlumas lamp’ en domo,
teksas mi senĉese ĝis aŭroro.
Kun fluanta larm’ sen ajna sono
veas mi en kokerika ĥoro.
*Ĝi aludas al Lakta Vojo.
elĉinigis Vejdo

江淹（444—505）

古离别
远与君别者，乃至雁门关。
黄云蔽千里，游子何时还。
送君如昨日，檐前露已团。
不惜蕙草晚，所悲道里寒。
君在天一涯，妾身长别离。

50
 愿一见颜色，不异琼树枝。
菟丝及水萍，所寄终不移。

Jiang Yan (444-505)

Disiĝo
Mi distas de vi mia kara,
en limpasejo malproksime.
Flav-nuboj ŝirmas ja senlime,
Kiam reveni por ni para?

Disiĝ’ okazis nelge ŝajne,

dum tiu nokto rosis multe.
Ja batas mia kor’ tumulte
pro via stato bona sane.

Vi restas longe en la foro,

ĉagreno nia daŭras plue.
Nur unu vido rendevue
superas ĉion de valoro.

Kuskuto volvas en arbaro,

dependas lemnoj de akv-klaro.
elĉinigis Vejdo

范云（451-503）

之零陵郡次新亭
江干远树浮，天末孤烟起。
江天自如合，烟树还相似。
沧流未可源，高帆去何已。

Fan Yun (451 - 503)

Kurta restado en Xinting
Fore de l’ rivero arboj ŝajne flosas;
rande de l’ ĉielo sola fumo rektas.
La rivero kaj ĉielo kunfandiĝas;
fumo kaj arbaro similaj aspektas.
Nu, de kie fontas blua fluo vasta,
kaj la velo alta kien sin direktas?
elĉinigis Minosun

51
陶宏景（456—536）

诏问山中何所有赋诗以答
山中何所有，岭上多白云。
只可自怡悦，不堪持赠君。

Tao Hongjing (456-536)

Responda poemo
Kion troviĝas en la mont’ vi ĉuas,
ĉi tie blankajn nubojn mi satĝuas.
Sed ilin mi posedas nur enmonte,
al vi mi ne donace kontribuas.
elĉinigis Vejdo

萧衍（464—549）

东飞伯劳歌
东飞伯劳西飞燕，黄姑织女时相见。
谁家女儿对门居，开颜发艳照里闾。
南窗北牖挂明光，罗帷绮箔脂粉香。
女儿年几十五六，窈窕无双颜如玉。
三春已暮花从风，空留可怜与谁同。

Xiao Yan (464-549)

Kanto pri lanio
Lanio forflugas oesten, hirundoj uesten,
okaze Veg’kaj Altair’ renkontiĝas plezure,
Belino sidkaŭras ĉe transa la pordo kviete,
figur’ ŝia bela jen projekciiĝas surmure.
En ĉambron penetras lumlumo kun brilo,
disŝvebas plenplene enĉambre la ruĵa parfumo.
Aspektas ŝi ĉirkaŭ dek-ses-aŭ-kvin-jara, beleta,
kun korpo la svelta, alloga en pompo de juno.
Printemp’ jam forpasis kaj floroj jam velkis peree,
spite al beleco ne vir’ edzinigas ŝin vee!
elĉinigis Vejdo

有所思
谁言生离久，适意与君别。
衣上芳犹在，握里书未灭。
腰中双绮带，梦为同心结。
常恐所思露，瑶华未忍折。

52
 Pensero
Li foriris de mi jam tre longe,
ŝajne mi ĵus al li diris ĝis.
Restas vest-odoro lia freŝa,
amletero kun pasia kis’.
Zonoj silkaj miaj ĉe talio
jam fariĝas sonĝe bant’ de kor’.
Mi sopiron kaŝas ja zorgeme,
mi ne plukas branĉon kun la flor’.
elĉinigis Vejdo

芳树
绿树始摇芳，芳生非一叶。
一叶度春风，芳芳自相接。
色杂乱参差，众花纷重叠。
重叠不可思，思此谁能惬。
Aroma arbo
Verda arbo bonodoras en zefiro,
ne aromas tiom tamen sol-folio.
Spertas la printempan venton en trankvilo,
foliar’ aromas kune en ebrio.
En l’aŭtuno ili flavas en vario,
floroj falas sur la teron en amaso.
Tiam ne pripensu l’ scenon kun anksio,
ĉar la viv’ forglitas tiel kun temppaso.
elĉinigis Vejdo

谢朓（464-499）

王孙游
绿草蔓如丝，杂树红英发。
无论君不归，君归芳已歇。

Xie Tiao (464-499)

Versoj laŭ antikva temo
Tapiŝas verdaj herboj kiel silko,
sur arboj floroj ruĝas primavere.
La scenon vi ne povas vidi ĝue,
kiam vi venos, floroj velkis vere.
elĉinigis Vejdo

53
何逊（466—519）

扬州法曹梅花盛开
兔园标物序，惊时最是梅。
衔霜当路发，映雪拟寒开。
枝横却月观，花绕凌风台。
朝洒长门泣，夕驻临邛杯。
应知早飘落，故逐上春来。

He Xun (466-519)
Umefloroj en prospero
Laŭ sezon’ ŝanĝiĝas plantoj en ĝardeno,
omefloroj plej surprize min impresas.
Ili floras apud vojo en prujn-pleno
kaj sin montri bele eĉ en frost’ ne ĉesas.
Frondoj umearbaj pavas poz-gracie,
kaj la floroj ĉie trovas sin kun belo.
Antaŭ ili iuj larmas emocie
kaj aliaj ĝojas vigle kun espero.
Floroj scias pri baldaŭa falo klare,
kaj hastemas pompe flori januare.
elĉinigis Vejdo

边城思诗
柳黄未吐叶，水绿半含苔。
春色边城动，客思故乡来。
Pensero ĉe lim-urbeto
Salikoj flavaj ne ankoraŭ ŝosas vere,
duone muskoj dronas en la akv’ tenere.
Printemp’ etoso ekatakas la urbeton,
al la hejmloko mi sopiras senespere.
elĉinigis Vejdo

吴均（469-520）

山中杂诗
山际见来烟，竹中窥落日。
鸟向檐上飞，云从窗里出。

Wu Jun (469-520)
Ĥato sur monta supro
De monta horizonto nun alŝvebas brumo,
sin montras tra bambuoj subiranta suno.

54
 Super tegmento birdoj giras, blankaj nuboj
eliĝas el fenestroj en ĉiela lumo.
elĉinigis Minosun

徐陵（507—583）

关山月
关山三五月，客子忆秦川。
思妇高楼上，当窗应未眠。
星旗映疏勒，云陈上祈连。
战气今如此，从军复几年。

Xu Ling (507-583)
Luno super montoj
Brila luno pendas super montoj,
mi sopiras al hejmlok’ kun spleno.
Ŝi nun staras sur la alta turo,
kaj ridardas min sur limtereno.
Flagoj flirtas alte super urbo,
densaj nuboj flosas sur montĉeno.
La etos’ milita intensiĝas,
kiam pretos mia hejmreveno?
elĉinigis Vejdo

阴铿（约511—约563）

晚出新亭
大江一浩荡，离悲足几重。
潮落犹如盖，云昏不作峰。
远戍唯闻鼓，寒山但见松。
九十方称半，归途讵有踪。

Yin Keng (ĉ.511-ĉ. 563)

Veturo sur la rivero por militiro
Torente fluas la rivero foren,
disiĝa sento pezas sur la koro.
Malflus’ ankoraŭ levas altajn ondojn,
malklaras akv’ sub nebula- tavolo.
El for’ alŝvebas milit-tamburado,
pinaro staras triste en stuporo.
Mi jam pasigas viv-duonon junan,
sed kiam mi revenos kun konsolo?
elĉinigis Vejdo

55
庾信（513—581）

寄王琳
玉关道路远，金陵信使疏。
独下千行泪，开君万里书。

Yu Xin (513-581)
Al amiko Wang Lin
Trans la pasejo Yumen longas vojo,
al Jinlin rare iras kuriero.
Kun varma larm’ fluanta kiel rojo,
mi legas zorge de vi la leteron.
elĉinigis Vejdo

江总（519—594）

长安九日诗
心逐南云逝，形随北雁来。
故乡篱下菊，今日几花开。

Jiang Zong (519-594)

Ekpenso dum la festo de Duobla Naŭo*
Mia kor’ forflugas kun la sudaj nuboj,
kaj la korp’ revenas kun sovaĝanseroj.
Mi imagas, ke ĉe l’ heĝo en hejmloko
kelkaj krizantemoj floras en prospero.
*La festo okazas en la naŭa de la naŭa monato laŭ la luna kalendaro.
elĉinigis Vejdo

薛道衡（540-609）

人日思归
入春才七日，离家已二年。
人归落雁后，思发在花前。

Xue Daoheng (540 - 609)

Nostalgio en ekprintempo
Du jarojn pli frue mi l’ hejmon forlasis.
Post la ekprintempo sep tagoj jam pasis.
Sovaĝaj anseroj norden min antaŭis,
sed, antaŭ l’ florad’, min hejmveo ĉirkaŭis.
elĉinigis Minosun

56
孔绍安（约577—622）

侍宴咏石榴
可惜庭中树，移根逐汉臣。
只为来时晚，花开不及春。

Kong Shao’an (ĉirkaŭ 577-622)

Granatarbo
Kompatinda arbo en la korto
transplantiĝis el uestra tero.
Ĝi malfrue venis ĉi laŭ sorto,
kaj ne floras ja en primavero.
elĉinigis Vejdo

徐惠（627—650）

赋得北方有佳人
由来称独立，本自号倾城。
柳叶眉间发，桃花脸上生。
腕摇金钏响，步转玉环鸣。
纤腰宜宝袜，红衫艳织成。
悬知一顾重，别觉舞腰轻。

Xu Hui (627-650)
Belulino en la nordo
Ŝi estas sendependa la fraŭlino
kun urbfalige bela la mieno:
la brovoj kiel salikvergoj mincaj,
la vangoj kiel floroj en ĝardeno,
la braceletoj tintas sur la pojnoj,
pendaĵoj jadaj sonas dum promeno,
la zono bone sidas ĉe l’ talio,
briletas ruĝa robo el sateno.
Ŝi donas la gravecon al spektantoj,
leĝere ŝi pli dancas sen sinĝeno.
elĉinigis Vejdo

陈抟（906 – 989）

归隐
十年踪迹走红尘，
回首青山如梦频。
紫绶纵荣争及睡，

57
 朱门虽富不如贫。
愁闻剑戟扶危主，
闷听笙歌聒醉人。
携取旧书归旧隐，
野花啼鸟一般春。

Chen Tuan (906 – 989)

Reveno al ermitejo
Dek jarojn mi vane klopodis en tiu ĉi mondo,
Foj-foje en sonĝo alpaŝis al mi ermit-monto.
Honora rangeco kontentas malpli ol dormado;
Riĉaj zorgas pli ol malriĉaj en la vivparado.
Deprimas aŭd’ pri suvereno en militdanĝero;
Afliktas vid’ pri ebriuloj de orgiprefero.
Kun libroj malnovaj al ĉi ermitejo mi iros, -
Printempan aeron, ĉu floroj, ĉu birdoj, elspiros.
elĉinigis Minosun

柳开（947—1000）

塞上
鸣骹直上一千尺，天静无风声更干。
碧眼胡儿三百骑，尽提金勒向云看。

Liu Kai (947 - 1000)

Sur la landlima stepo
Fajfanta sago rekte pafiĝas en l’ aero,
pli klare kaj sonore en kalma la vetero.
Ĉiuj rajdantoj hunaj kun blua okulparo,
tenante metalbridon, rigardas al ĉielo.
elĉinigis Minosun
Ĉe limregiono
Sago flugas al nubaro kun akuta siblo,
ĝi des pli sonoras en senventa la vetero.
Tricent rajdsoldatoj el fremdlando ĉe la limo
kun streĉita bridrimen’ rigardas al ĉielo.
elĉinigis Vejdo

郑文宝（953—1013）

柳枝词
亭亭画舸系春潭，直到行人酒半酣。
不管烟波与风雨，载将离恨过江南。

58
Zheng Wenbao (953 - 1013)
Disiĝo de amiko
Ornamita ŝip’ sin ankras ĉe printempa lago,
ĝis amiko duon-ebriiĝas de grenbrando.
Ĝi transportas, spite l’ elementojn en la svago,
plenan malĝojecon de disiĝo al sudlando.
elĉinigis Minosun

王禹偁（954 - 1001）

清明
无花无酒过清明，
兴味萧然似野僧。
昨日邻家乞新火，
晓窗分与读书灯。

Wang Yuchen (954 - 1001)

En Festo de Mortintoj
Dum Festo de Mortintoj enue vivis mi,
Kiel enmonta bonzo, sen floroj, sen ebri’.
Hieraŭ de najbaro mi petis lampofajron,
Kaj legis ĉe fenestr’ ĝis aŭrora ekradi’.
elĉinigis Minosun

村行
马穿山径菊初黄，信马悠悠野兴长。
万壑有声含晚籁，数峰无语立斜阳。
棠梨叶落胭脂色，荞麦花开白雪香。
何事吟余忽惆怅，村桥原树似吾乡。

Promenado preter vilaĝo

Flaviĝas krizantemoj, mi rajdetas sur ĉevalo
laŭ monta pado, impresite pri l’ pejzaĝo kruda.
L’ aŭtuna vento estas eĥiĝanta en la valo,
en vesperruĝo la montopintaro restas muta.
Folioj de sovaĝaj piroarboj nun karminas,
dum fagopiraj floroj neĝe blankaj bonodoras.
Sed kio, kiam mi recitas versojn, min afliktas?
El la vidaĵo mian hejmolokon mi memoras.
elĉinigis Minosun

59
佚名（?-?）

月儿弯弯照九州
月儿弯弯照九州，几家欢乐几家愁。
几家夫妇同罗帐，几个飘零在外头？

Anonima (?-?)*
En la homa mondo
En la homa mondo, kiun prilumas la luno,
kiom da familioj ĝojas, kiom da malĝojas?
Nun geedzoj dormas en la sama litkurteno,
sed aliaj vagas fremdaloke kaj dumvojas.
elĉinigis Minosun
*La poeto vivis dum la periodo inter 960 kaj 1279.

寇准（961—1023）

书河上亭壁
岸阔樯稀波渺茫，独凭危槛思何长。
萧萧远树疏林外，一半秋山带夕阳。

Kou Zhun (961-1023)

Surskribo sur la muro
Kelkaj veloj flosas nun sur vasta la rivero,
mi ascendas al kiosko alta en etero.
En la for’ susuras arboj en l’ aŭtuna vento,
duona mont’ sin banas en la sunsubira helo.
elĉinigis Vejdo

柳
晓带轻烟间杏花，晚凝深翠拂平沙。
长条别有风流处，密映钱塘苏小家。

Salikoj
Abrikotfloroj svage jen videbas
inter salikoj en nebulo,
la noktaj rosoj lavas polvon pure
de l’ verdaj vergoj de veluro.
La longaj vergoj ludas kelkatempe
kaj flirtas fole en koketo,
la belulinon en tualetado
ja gvatas ili en kvieto.
elĉinigis Vejdo

60
张舜民（？—？）

村居
水绕陂田竹绕篱，榆钱落尽槿花稀。
夕阳牛背无人卧，带得寒鸦两两归。

Zhang Shunmin (?-?)*

Loĝado en vilaĝo
Sur kampo de deklivo fluas akvo,
bambuoj heĝon tra-invadas.
Hibiskaj floroj defalintas preskaŭ,
ulmofolioj tre sporadas.
La suno nun subiras. Sur bubalo
ne knabopaŝistet’ paradas,
sed nigra korvo, kiu kun portanto
akorde hejmen promenadas.
*Lapoeto vivis dum la periodo de la dinastio Song (960-1279).
elĉinigis Minosun

吴涛（？—？）

绝句
游子春衫已试单，桃花飞尽野梅酸。
怪来一夜蛙声歇，又作东风十日寒。

Wu Tao (?-?)*
Verskvaro
Mi surmeti provas mincan veston por la primavero,
persikfloroj falas, prunoj acidiĝas en ventpelo.
La kvakado rana ja subite ĉesis tra la nokto,
ree l’ orienta vent’ alportas tagdekon en gelo.
*La poeto vivis en la Song-dinastio (960-1279).
elĉinigis Vejdo

晁冲之（？—？）

春日
阴阴溪曲绿交加，小雨翻萍上浅沙。
鹅鸭不知春去尽，争随流水趁桃花。

Chao Chongzhi (?-?)*

Printempa tago
Verdigas la sinuan rojon herboj en prospero,

61
 pluveto batas la gazonon sur sabloza tero.
Anasoj kaj anseroj ne ekkonas printempfinon,
kaj vete naĝas ĉasi persikflorojn sur rivero.
*La poeto vivis dum la Song-dinastio (960-1279).
elĉinigis Vejdo

林逋（967 - 1028）

梅花
众芳摇落独暄妍，
占尽风情向小园。
疏影横斜水清浅，
暗香浮动月黄昏。
霜禽欲下先偷眼，
粉蝶如知合断魂。
幸有微吟可相狎，
不须檀板共金樽。

Lin Bu (967 – 1028)

La umefloro
Ĉiuj floroj falis, krom vi— vive prosperanta,
Nur al kiu ŝuldas sin la ĉarmo de l’ ĝardeno.
Sur kristala akvo desegniĝas kelkaj branĉoj;
Subtila aromo ŝvebas dum krepuska sveno.
Antaŭ ol descendi, birdoj kaŝe vin rigardas;
Papilioj, se vin konus, sentus sin humile.
Sed, feliĉe, por mi eblas skandi, sen muziko
Kaj sen vino, kor-akorde al vi kaj trankvile.
elĉinigis Minosun

晏殊（991 – 1055）

寓意
油壁香车不再逢，
峡云无迹任西东。
梨花院落溶溶月，
柳絮池塘淡淡风。
几日寂寥伤酒后，
一番萧瑟禁烟中。
鱼书欲寄何由达，
水远山长处处同。

62
Yan Shu (991 – 1055)
Implicita signifo
Supervalaj nuboj malaperis eĉ senspure,
Ne videblas plu l’ kaleŝo lake ornamita.
Korte la pirfloroj falis sub lunbrilo pura;
La salikamenton blovis vent’ ĉelage glita.
Ĝuste ĉe Fest’ de Malvarma Nutro*, en soleco,
Mian sanon vundis la kelktaga drink’ senbrida.
Volus mi leteri al ŝi, sed ne povas sendi:
Pro montkrutoj kaj riveroj estas voj’ insida.
*Festo de Malvarma Nutro: la tago antaŭ Qingming aŭ Festo de Mortintoj, en kiu
oni manĝis nur malvarmajn nutraĵojn.
elĉinigis Minosun

宋祁（996—1061）

落花
坠素翻红各自伤，青楼烟雨忍相忘。
将飞更作回风舞，已落犹成半面妆。
沧海客归珠有泪，章台人去骨遗香。
可能无意传双蝶，尽付芳心与蜜房。

Song Qi (996-1062)
Falantaj floroj
Tumulte flirtas ruĝaj floroj triste en aero,
sopiro svarmas al mi ĉe la dom’ en pluv-domino.
Falantaj floroj kirle ronde dancas kun leĝero,
ja kompatindaj kiel fuŝ-ŝminkita belulino.

Mi vagabondo en la sceno larmis emocie,

malplenas stratoj kaj nur restas flora bonodoro.
Paro da papilioj belaj ŝvebas am-ebrie,
elfari ili volas am-mielon super floro.
elĉimigis Vejdo

曾公亮（998-1078）

宿甘露寺僧舍
枕中云气千峰近，床底松声万壑哀。
要看银山拍天浪，开窗放入大江来。

63
Zeng Gongliang (998 - 1078)
Loĝi ĉe la bonzejo en la templo Roso
Ĉirkaŭas kapkusenon nubnebulo de mil montoj,
sub-lite vento el pinaro vala sombre kriĉas.
Por vidi kiel batas bordojn furiozaj ondoj,
rigardi la riveron tra fenestro jam sufiĉas.
elĉinigis Minosun

梅尧臣（1002—1060）

鲁山山行
适与野情惬，千山高复低。
好峰随处改，幽径独行迷。
霜落熊升树，林空鹿饮溪。
人家在何许，云外一声鸡。

Mei Yaochen (1002-1060)

Vojaĝo en la monto Lu
Montoj altaj kaj malaltaj tre imponas,
ili plaĉas al mi des pli per allogo.
Belaj montoj nun varie sin eksponas,
erarvagas mi sur pado inter rokoj.
Urs’ mallerta grimpas l’arbon en ros-prujno,
cervo trinkas ĉe la rojo en la valo.
Kie trovas sin kaban’ kun kuirfumo?
Kokerik’ aŭdiĝas svage el nubaro.
elĉinigis Vejdo

陶者
陶尽门前土，屋上无片瓦。
十指不沾泥，鳞鳞居大厦。

Tegolfaristo
Li elĉerpis koton antaŭ sia pordo,
sur la dom’ unu tegolo ne sin trovas.
Tiuj tute ne ŝmiritas de la koto,
eĉ en tegoldomoj ili loĝi povas.
elĉinigis Vejdo

东溪
行到东溪看水时，坐临孤屿发船迟。
野凫眠岸有闲意，老树着花无丑枝。

64
 短短蒲茸齐似剪，平平沙石净于筛。
情虽不厌住不得，薄暮归来车马疲。

La orienta rojo
Meze de la roj’ sin trovas bela orfa roko,
mi ĝin spektas kun malem’ foriri per boato.
Ĉe la bord’ sovaĝanasoj dormas post naĝado,
arboj ekdisfloras, branĉoj belas kun allogo.
Apudrojaj herboj kreskas kvazaŭ post pritondo,
plata sabl’ egale fajnas ŝajne tra kribrilo.
Mia vol’ min urĝas al la voj’ de hejmreiro,
la ĉeval’ jam lacas en vespera luma blondo.
elĉinigis Vejdo

考试毕登铨楼
春云浓淡日微光，双阙重门耸建章。
不上楼来知几日，满城无算柳梢黄。
Ascendo al turo post imperia ekzameno
Printempaj nuboj flosas tra sunlumo pale hela,
du turoj kun pordegoj altas ĝis zenit’ ĉiela.
Nur kelkajn tagojn mi ne supreniris la turegon,
enurbaj salikŝosoj flavas en la bildo bela.
elĉinigis Vejdo

欧阳修（1007—1072）

别滁
花光浓烂柳轻明，酌酒花前送我行。
我亦且如常日醉，莫教弦管作离声。

Ouyang Xiu (1007-1072)

Adiaŭado al Chuzhou
Sub suplaj salikvergoj inter buntaj floroj
okazas vinbankedo por adiaŭado mia.
Kiel kutime mi drinkadas ĝis ebria,
muzik’ ne ludu kantojn de disiĝaj ploroj.
elĉinigis Vejdo

画眉鸟
百啭千声随意移，山花红紫树高低。
始知锁向金笼听，不及林间自在啼。

Garolo
Kun mil belsonaj pepoj flugas ĝi leĝere

65
jen soren jen malsupren sur florplena monto.
Preferus vivi ĝi en la natura mondo,
ol enfermiĝi en orkaĝo mallibere.
elĉinigis Vejdo

戏答元珍
春风疑不到天涯，二月山城未见花。
残雪压枝犹有橘，冻雷惊笋欲抽芽。
夜闻归雁生乡思，病入新年感物华。
曾是洛阳花下客，野芳虽晚不须嗟。

Ŝerca respondo al amiko

Mi dubas, ke l’ printempa vent’ ne venus al ĉi loko fora,
eĉ ne vidiĝas en ĉi monto disflorado februare.
La frosta neĝ’ subpremas branĉojn kun oranĝoj velk-koloraj,
Ektondro kvazaŭ vekas ŝosojn por elkreski senvuale.
Ĉe kriojn de migrantaj birdoj mi sopiras al hejmloko,
malsanan korpon mian refortigos la novjara vivo.
Altiris min la peonioj jen en Luoyang per allogo,
mi ne bedaŭras tardan disfloradon cis la mont-deklivo.
elĉinigis Vejdo

丰乐亭游春三首
绿树交加山鸟啼，晴风荡漾落花飞。
鸟歌花舞太守醉，明日酒醒春已归。

春云淡淡日辉辉，草惹行襟絮拂衣。
行到亭西逢太守，篮舆酩酊插花归。

红树青山日欲斜，长郊草色绿无涯。
游人不管春将老，来往亭前踏落花。

Printempa ekskurso
Aŭdiĝas inter verdaj arboj birdaj pepoj klare,
sub suna la ĉielo falas floroj ar-post-are.
Mi ebriiĝas en birdĝojo kaj petal-flirtado,
mi trovos morgaŭ la printempon iri ja finale.

Maldensaj nuboj flosas, suno brilas surĉiele,

la verdaj herboj tiklas vestojn milde kaj leĝere.
Okaze mi renkontas subprefekton ĉe l’ kiosko,
reiris mi ebrie kun floretoj ĉe-orele.

Subira suno farbas arbojn, montojn ĉe vespero,

66
 junverdaj herboj sin etendas jen ĝis la ĉielo.
Je l’ printempfino l’ ekskursantoj paŝas ir-reire,
senĝene tretas la falintajn florojn sur la tero.
elĉinigis Vejdo

晚泊岳阳
闻岳阳城里钟，系舟岳阳城下树。
正见空江明月来，云水苍茫失江路。
夜深江月弄清辉，水上人歌月下归。
一阕声长听不尽，轻舟短楫去如飞。

Vespera ankriĝo ĉe la urbo Yueyang

Mia ŝip’ ankriĝis sub la arbo ĉe urbmuro,
al mi ŝvebas la tintado el l’ sonorilturo.
Nokte l’ lun’ leviĝas lante super la rivero,
nuboj, akvo vaste sin etendas ĝis ĉielo.
La lunlumo ludas kun akvfluo la kristala,
sonas nun fiŝista kantovoĉ’ sub luno pala.
La kantvoc’ ankoraŭ longe eĥas ĉe l’ orelo,
fiŝboatoj hejmreiras fluge kun leĝero.
elĉinigis Vejdo

苏舜钦（1008—1048）

夏意
别院深深夏席清，石榴开遍透帘明。
树阴满地日当午，梦觉流莺时一声。

Su Shunqin (1008-1048)
Sento en somero
En kort’ kvieta sentas mi frideton
de la litmato en somero,
tra la bambu-kurteno halon farbas
ruĝe pompantaj granatfloroj.
Arbombro densa ŝirmas onin kontraŭ
tagmeza varmo en aero,
vekiĝas mi el sonĝ’, mi aŭdas ĉirpojn
de la flugantaj orioloj.
elĉinigis Vejdo

初晴游沧浪亭
夜雨连明春水生，娇云浓暖弄阴晴。
帘虚日薄花竹静，时有乳鸠相对鸣。

67
 Ekskurso ĉe la Pavilono Canglang
En tutnokta pluv’ printempa ŝvelis la rivero,
densaj nuboj ĵonglas per ŝanĝiĝo de l’ vetero.
Dom’ malplena, floroj kaj bambuoj nun kvietas,
jen kaj jen perdrikaj idoj ludas kaj kantetas.
elĉinigis Vejdo

李觏（1009—1059）

乡思
人言落日是天涯，望极天涯不见家。
已恨碧山相阻隔，碧山还被暮云遮。

Li Gou (1009 - 1059)

Sopiro al la hejmloko
Al la rando de la tero, kie l’ suno falas,
forte mi rigardas, kaj ĉe mi hejmve’ amaras.
Min ĉagrenas, ke krepuskaj nuboj nun vualas
verdajn montojn kiuj vojon al la hejmo baras.
elĉinigis Minosun

曾巩（1019—1083）

咏柳
乱条犹未变初黄，倚得东风势便狂。
解把飞花蒙日月，不知天地有清霜。

Zeng Gong (1019-1083)

Salikoj
Ankoraŭ ne flaviĝas la interplektitaj vergoj,
sin svingas skue ili furioze sub ventpelo.
Flirtantaj flokoj dancas inter tero kaj ĉielo,
sed la folioj emos fali dum la prujn-vetero.
elĉinigis Vejdo

城南
雨过横塘水满堤，乱山高下路东西。
一番桃李花开尽，惟有青青草色齐。

Sude de la urbo
Pro drasta pluv’ lagakvo superfluas
la digon en libero,
fluetoj kuras laŭ dekliv’ malorde
sinue sur la tero.

68
 Disfloris persikfloroj kaj prunfloroj,
sed jam en malprospero,
Nur la printempaj herboj hele verdas
jen en la tuta sfero.
elĉinigis Vejdo

司马光（1019 - 1086）

客中初夏
四月清和雨乍晴，
南山当户转分明。
更无柳絮因风起，
惟有葵花向日倾。

Sima Guang (1019 – 1086)

La frua somero en mia vojaĝo

En kvara lunmonato postpluva tago klaras,
La suda monto kontraŭ l’ gastejo hele staras.
Ne flirtas la salikaj florkvastoj en aero;
Sunfloroj nur al suno kapklinon sian faras.
elĉinigis Minosun

王安石（1021 - 1086）

春夜
金炉香尽漏声残，
剪剪轻风阵阵寒。
春色恼人眠不得，
月移花影上栏杆。

Wang Anshi (1021 - 1086)

Printempa nokto
Klepsidro malpleniĝas, incenso tute ĉesas
bruladi, dume vento la frida min agresas.
Maldormas mi pro l’ tento printempa, en lunlumo
flor-ombroj balustradon moveme nun karesas.
elĉinigis Minosun

元日
爆竹声中一岁除，
春风送暖入屠苏。
千门万户曈曈日，
总把新桃换旧符。

69
 La novjara tago
En petard-krakaj sonoj forsvenas pasint-jaro,
En temp’ printempa homoj drinkadas sen avaro.
Mil kaj mil familiojn varmigas brila suno,
Fetiĉon novan gluas oni al pordklap-paro.
elĉinigis Minosun

北山
北山输绿涨横陂，
直堑回塘滟滟时。
细数落花因坐久，
缓寻芳草得归迟。

Bei-monto
Bei-monto portas verdon al l’ akvoj kiuj tajdas,
En lagoj kaj riveroj smeraldaj ondoj saltas.
Mi sidas tiel longe por florojn zorge nombri;
Por serĉi belajn herbojn mi rehejmiĝi tardas.
elĉinigis Minosun

梅花
墙角数枝梅，凌寒独自开。
遥知不是雪，为有暗香来。
Umefloroj
Umeoj kelkaj kreskas ĉe-angule,
spite al frosto, solaj en florado.
La floroj ja ne estas neĝ’ nature,
ĉar la aromo alŝvebas senspure.
elĉinigis Minosun

登飞来峰
飞来山上千寻塔，闻说鸡鸣见日升。
不畏浮云遮望眼，自缘身在最高层。

Ascendo al la Alfluginta Monto

Sur l’ Alfluginta Monto l’ turo altas je mil futoj,
ĉe kokokrioj l’ sun’ aperas el la horizonto.
Kaj mi ne timas tiujn nubojn antaŭe flosantajn,
ĉar mi nun staras sur la plejaltejo de la monto.
elĉinigis Minosun

70
刘攽 (1023 - 1089)

雨后池上
一雨池塘水面平，淡磨明镜照檐楹。
东风忽起垂杨舞，更作荷心万点声。

Liu Ban (1023 - 1089)

Sur lageto postpluva
La lageto da pluvakvo glatas kiel brila
Spegulo sur kiu la kaban’ inverse staras.
De l’ salikoj flirtetantaj en printempa vento
centmil gutoj sur lotusojn helsonore falas.
elĉinigis Minosun

新晴
青苔满地初晴后，绿树无人昼梦余。
唯有南风旧相识，偷开门户又翻书。

Ĵusa sereniĝo
Post vekiĝo mi nur vidas muskon sur la tero
kaj la verdajn arbojn sub serena la vetero.
El la sudo venas vent’—konat’ malnova mia—
ĝi eniras, foliumas libron de papero.
elĉinigis Vejdo

程颢（1032 - 1085）

春日偶成
云淡风轻近午天，傍花随柳过前川。
时人不识余心乐，将谓偷闲学少年。

Cheng Hao (1032 - 1085)

Improvizaĵo pri printempa tago
La brizo kaj nubetoj min ravas ĝistagmeze,
Promenas inter floroj mi laŭ river’ kompleze.
Ĉi homoj mian ĝojon elkoran ne komprenas,
Prenante min por bubo vaganta tre ekscese.
elĉinigis Minosun

郊行即事
芳原绿野恣行时，
春入遥山碧四周。
兴逐乱红穿柳巷，

71
 困临流水坐苔矶。
莫辞盏酒十分劝，
只恐风花一片飞。
况是清明好天气，
不妨游衍莫忘归。
Improvizaĵo pri ekskurso
Sur floraroma kampo mi laŭplaĉe ekskursadas,
Printempo plene helverdigas forajn montojn ĉie.
Flirtantaj floroj min ekzaltas inter salikarboj,
Mi pro laciĝo sidas sur muskplena bordo ie.
Ne nepre malakceptu la bonvolan drinkproponon, -
Nu vidu: falas en la vent’ petaloj elegie.
Nun ke serenas tago, jen la Festo de Mortinto,
Do ĝuu la plezuron ĝis vespero eŭforie.
elĉinigis Minosun

王令（1032 – 1059）

送春
三月残花落更开，
小檐日日燕飞来。
子规夜半犹啼血，
不信东风唤不回。

Wang Ling (1032 – 1059)

Adiaŭ al printempo
La martaj floroj velkas kaj ĝermas alterne,
Hirundoj subtegmentaj iras kaj revenas.
Noktmeze la kukoloj elkrias la sangon –
Volante, ke l’ eosta vento sin retenas.
elĉinigis Minosun
Adiaŭado al la printempo
La floroj falis kaj disfloras ree en marto,
hirundoj flugis for kaj nun alflugas sub tegmento.
Meznokte la kukoloj triste pepas ja sen halto,
ĉu povas ne revoke ilin vent’ el l’ oriento?
elĉinigis Vejdo

暑旱苦热
清风无力屠得热，落日着翅飞上山。
人固已惧江海竭，天岂不惜河汉干？
昆仑之高有积雪，蓬莱之远常遗寒。
不能手提天下往，何忍身去游其间？
Someraj sekegeco kaj varmego

72
 Varmegon tute ne dispeli povas la zefiro,
la subiranta sun’ surmonte ardas en flug-giro.
Terure homoj timas, ke sekiĝos la rivero,
ĉu ankaŭ sekiĝus l’ Arĝent-river’* sur la Ĉielo?
Sur alta Kunlun-monto amasiĝas neĝtavolo,
sur fora la Penglai-insul’ ĉiamas friska horo.
Mi ja ne povas tien ĉiujn voki al retreto,
kiel mi povus sola tie ĝui en varmeto?
*Arĝenta Rivero aludas al Lakta Vojo
elĉinigis Vejdo

刘季孙（1033 - 1092）

题屏
呢喃燕子语梁间，
底事来惊梦里闲。
说与旁人浑不解，
杖藜携酒看芝山。

Liu Jisun (1033 - 1092)

Subskribo sur la ekrano
Hirundoj pepas sur la traboj.
Allogas ilin temoj kiaj?
Min ili vekis el la sonĝo
senĝena. Konus ja aliaj
nenion, eĉ se mi klarigus
la pepon. Do kun la vinkruĉo
kaj irbastono, mi preferas
ermiti monten nun por fuĝo.
elĉinigis Minosun

苏轼（1037 - 1101）

春宵
春宵一刻值千金，
花有清香月有阴。
歌管楼台声细细，
秋千院落夜沉沉。

Su Shi (1037 - 1101)

Printempa nokto
Moment’ de nokt’ printempa valoras kiel oro:
Lunombro svagas, puran aromon spiras floro,
Alŝvebas belaj kant’ kaj muzik’ de bambu-fluto,

73
 En korto regas nigro, senmovas ĉi pendolo.
elĉinigis Minosun

上元侍宴
淡月疏星绕建章，
仙风吹下御炉香。
侍臣鹄立通明殿，
一朵红云捧玉皇。

Bankedo kun la imperiestro en la Lanterna Festo

Sporadaj steloj, pala la lun’ ĉe Jianzhang* glimas,
Blov’ elĉiela fumon incensan nun animas.
Ministroj staras grue rigide en reĝ-halo**,
La reĝ’ sur trono ruĝe nubeska ja sublimas.
*Jianzhang*: nomo de imperiestra palaco en la dinastio Song (960 - 1279).
**reĝ-halo: kies nomo estas Tongming kaj kiu situas en la palaco Jianzhang.
elĉinigis Minosun

海棠
东风袅袅泛崇光，
香雾空蒙月转廊。
只恐夜深花睡去，
故烧高烛照红妆。

Spektabilo
Zefir’ el oriento karesas en lumhelo,
La luno klostron vestas per aroma mantelo.
Mi timas nur, ke l’ floroj fordormus mezenokte,
Bruligas mi kandelon por ili en ruĝ-belo.
elĉinigis Minosun

花影
重重叠叠上瑶台，
几度呼童扫不开。
刚被太阳收拾去，
却叫明月送将来。
La ombro de floroj
La ombro amase ascendas sur la ŝtonperonon
de l’ bela kiosko. Ĝi estas tiel nigre densa,
ke la servoknab’ ne sukcesis — kelkfoje ordonon
mi faris — balai ĝin for, eĉ per peno intensa.
Apenaŭ reprenis la petolemaĵon la suno,
Jam, neatendite, tuje ĝin resendas la luno.
elĉinigis Minosun

74
 题西林壁
横看成岭侧成峰，远近高低各不同。
不识庐山真面目，只缘身在此山中。

Surskribo sur la muro de la templo Xilin

La monteĝoj kaj montpintoj staras en spaliro,
kaj malsame altas ili ŝtupe en la foro.
De la mont’ Lu ne videblas vera la profilo,
ĉar en ĝi ne povas mi observi per esploro.
elĉinigis Vejdo

饮湖上初晴后雨
水光潋滟晴方好，山色空濛雨亦奇。
欲把西湖比西子，淡妆浓抹总相宜。

Drinkado sur la lago en serena tago

Lagakvo ondetanta brilas en serena tago,
tre ĉarmas foraj montoj pluv-vuale en nebulo.
Se al belino komparatas l’ Okcidenta Lago,
ĝi ĉiam belas per ornamo ajna de l’ naturo.
elĉinigis Vejdo

惠崇春江晚景
其一
竹外桃花三两枝，
春江水暖鸭先知。
蒌蒿满地芦芽短，
正是河豚欲上时。
其二
两两归鸿欲破群，
依依还似北归人。
遥知朔漠多风雪，
更待江南半月春。

Surskribo al la pentraĵo*
1.
Disfloras kelkaj persikfloroj ekster bambuaro,
Anasoj la unuaj sentas varmon de l’ printempo.
artemizioj, asparagoj plenas sur sablejo,
por balonfiŝoj naĝi kontraŭflue estas tempo.
2.
Sovaĝanseroj kelkaj migras norden for de l’ grupo fluga,
ameme al la sud’ kiel nordanoj kun alhejma celo.

75
 Jam ili scias pri la neĝoj, ventoj sur dezert’ la norda,
kial ne resti pli da tagoj en la suda primavero?
*Tiuj ĉi du versaĵoj estas surskribo de la aŭtoro por la pentraĵo kun titolo “Vespera pejzaĝo ĉe l’
printempa rivero” far la bonzo Huichong, fama pentristo de la Song-dinastio.
elĉinigis Vejdo

赠刘景文
荷尽已无擎雨盖，菊残犹有傲霜枝。
一年好景君须记，正是橙黄橘绿时。
Al bona amiko Liu Jingwen
Jam la lotusoj velkis kalvaj sen folioj ombrelecaj,
kadukas krizantemoj, kontraŭfrosta arboj en prospero.
Jen ne forgesu: la plej bela vid-pejzaĝo dum la jaro—
la temp’ kun mandarinoj flavaj kaj oranĝoj en verdhelo.
elĉinigis Vejdo

和子由渑池怀旧
人生到处知何似，应似飞鸿踏雪泥。
泥上偶然留指爪，鸿飞那复计东西。
老僧已死成新塔，坏壁无由见旧题。
往日崎岖还记否，路长人困蹇驴嘶。

Rememoro pri paseo ĉe Mianchi

Homoj iras ĉien dum la viv’ lasante spuron,
kiel cignoj falas, staras sur la neĝa tero.
Ili lasas piedsignojn en okaza ŝanco,
kaj kaprice ili flugas ĉien kun libero.
Nova tur’ entenas cindron de l’ maljuna bonzo,
iros ni ne plu al la surskrib’ sur templa muro.
Ĉu ankoraŭ vi memoras pri l’ sinua vojo?
Longas ĝi kaj homoj lacas, mulo kun lamaj kruroj.
elĉinigis Vejdo

苏辙 （1039-1112）

怀渑池寄子瞻兄
相携话别郑原上，共道长途怕雪泥。
归骑还寻大梁陌，行人已度古崤西。
曾为县吏民知否？旧宿僧房壁共题。
遥想独游佳味少，无方骓马但鸣嘶。

Su Zhe（1039-1112）
Al mia frato Zizhan
Ni fratoj disiĝis ĉe Zheng-ebenaĵ’ nevoleme,

76
 babilis ni pri la vojaĝo neĝplena en ruro.
Vagadis ankoraŭ en kampo mi triste korpreme,
trapasis la Xiaxi-pasejon vi jam en nebulo.
Ĉu la popolanoj scias, ke oficis mi tie?
Sur muro ni kune surskribis poemon ĝojplene.
Imagas mi ke vi solece vojaĝas ajn ie,
nur henoj eskortas vin tute dumvoje kunsplene.
elĉinigis Vejdo

孔平仲（1044—1111）

禾熟
百里西风禾黍香，鸣泉落窦谷登场。
老牛粗了耕耘债，啮草坡头卧夕阳。

Kong Pingzhong (1044-1111)

Grenplantoj maturiĝas
Uesta vent’ alportas bonodoron de grenplantoj,
Fontakvo fluas preter la draŝejo en aktivo.
Maljuna bov’ jam elĉerpita kiel terpluganto
sub subiranta suno ronĝas herboj sur deklivo.
elĉinigis Vejdo

寄内
试说途中景，方知别后心。
行人日暮少，风雪乱山深。

Al l’ edzino
Mi priskribu la pejzaĝon dum la vojo,
sed konscias kiel trafas min malĝojo.
Ĉe vespero la pasantoj jam malmultas,
inter montoj la neĝflokoj ja tumultas.
elĉinigis Vejdo

黄庭坚（1045 - 1105）

鄂州南楼书事
四顾山光接水光，
凭栏十里芰荷香。
清风明月无人管，
并作南来一味凉。

77
Huang Tingjian (1045 – 1105)
Pejzaĝo vidita de sur la Suda Turo en E’zhou
De l’ turo, ĉe la balustrado, mi rigardas:
River’ kaj montoj nebuliĝas unumase;
La trapoj kaj lotusoj la aromon gardas,
Kiu traŝvebas eĉ dek liojn ĉi-okaze.
Liberas freŝa brizo kaj brilanta lun’
Kune alportas, de la sudo, friskon nun.
elĉinigis Minosun

牧童诗
骑牛远远过前村，吹笛风斜隔陇闻。
多少长安名利客，机关用尽不如君。

Bubalpaŝtanta knabo
Trans la vojeto interkampa sonas lia fluto,
kaj la vilaĝon li nun preterrajdas sur bubalo.
Kiom da homoj el ĉefurbo, ruzaj kaj avidaj
je fam’ kaj mono, ne egalas al li en realo!
elĉinigis Minosun

登快阁
痴儿了却公家事，快阁东西倚晚晴。
落木千山天远大，澄江一道月分明。
朱弦已为佳人绝，青眼聊因美酒横。
万里归船弄长笛，此心吾与白鸥盟。
Ascendo al la Turo Kuaige
Post traktado hasta de oficialaj la aferoj,
mi ascendas al la turo ĉe serena la vespero.
La ĉielo vastas super montoj kun velkintaj arboj,
sub helbrila luno fluas foren jen la Cheng-rivero.
Jam perdiĝis la humoro ludi kordajn instrumentojn,
nur dum la drinkado mi eksentas ĝojon de leĝero.
Volus ludi fluton mi sur hejmenira la boato,
kiel blanka mevo mi prefere flugus kun libero.
elĉinigis Vejdo

雨中登岳阳楼望君山
投荒万死鬓毛斑，生出瞿塘滟滪关。
未到江南先一笑，岳阳楼上对君山。

满川风雨独凭栏，绾结湘娥十二鬟。
可惜不当湖水面，银山堆里看青山。

78
 Ascendo al la Yueyang-turo en pluvo
Mi, blankhara, trafis dekmil mortojn pro ekzilo,
kaj eliras fine el Yanyu-pasej’ mi viva.
Antaŭ ol atingi la hejmlokon, kun ridbrilo,
mi rigardas al la mont’ Jun sur la tur’ masiva.

Por rigardi mi apogas min al parapeto,

la montpintoj ŝajnas dek du inaj hartuberoj.
Spekti l’ lagon ne kapablas mi kun bedaŭreto,
mi rigardas verdajn montojn nure en nuberoj.
elĉinigis Vejdo

秦观（1049—1100）

春日
一夕轻雷落万丝，霁光浮瓦碧参差。
有情芍药含春泪，无力蔷薇卧晓枝。

Qin Guan (1049-1100)

Printempa tago
Post tondr’obtuza falis lastnokte pluvo stria,
serenas ĵus, briletas tegoloj en sunhelo.
Sentemaj peonioj rosos en primavero,
senfortaj rozoj belas dorme en poz’gracia.
elĉinigis Vejdo

还自广陵
天寒水鸟自相依，十百为群戏落晖。
过尽行人都不起，忽闻水响一齐飞。

Sur la revena vojo

Akv-birdoj sin varmigas kunpuŝe jen en frido,
cent-opoj fluge ludas vespere ĉe sunfalo.
Pasantojn ne evitas la birdoj sen timido,
ekplaŭd’ flugigas ilin panike ja en aro.
elĉinigis Vejdo

纳凉
携扙来追柳外凉，画桥南畔倚胡床。
月明船笛参差起，风定池莲自在香。

Ĝuado de friska vento

Por ĝui friskan venton ĉe saliko

79
 mi paŝis jen kun irbastono,
kaj min apogis al kanap’ el ligno
ĉe l’sud’ de pont’ en l’ ombra fono.
Sub hela luno sonis ŝip-sireno
jen kaj jen en silenta horo.
Sen blovoj ŝvebis el la lagbaseno
nun la lotusa bonodoro.
elĉinigis Vejdo
Ĝuo de frisko
Sudborde fluas malvarmeto sub salikoj
kaj bele ornamita pont’ sin lokas.
Por ĝui l’ friskon mi aliras lambastone
kaj tie sur brakseĝo min apogas.
Dum supre ekaperas la helbrila luno,
surlage en boato oni flutas.
Kiam zefiro ĉesis, la lotusaj floroj
aromon puran kaj subtilan sputas.
elĉinigis Minosun

陈师道（1053—1102）

示三子
去远即相忘，归近不可忍。
儿女已在眼，眉目略不省。
喜极不得语，泪尽方一唒。
了知不是梦，忽忽心未稳。

Chen Sidao (1053-1102)

Al miaj tri filoj
Mi forgesas vin tri pro foriro,
min kortuŝas jen via reveno.
Antaŭ mi vi staras en spaliro,
mi ne vin rekonas je mieno.

Mi ĝojegas muta sen vortfluo,

mi en larm’ ekridas kun amaro.
Tio ne ’stas sonĝa rendevuo,
koro mia flosas en dubmaro.
elĉinigis Vejdo

春怀示邻里
断墙着雨蜗成字，老屋无僧燕作家，
剩欲出门追语笑，却嫌归鬓著尘沙。
风翻蛛网开三面，雷动蜂窠趁两衙。

80
 屡失南邻春事约，只今容有未开花。

Dum printempa pluvado

Heliko en printempa pluvo rampas sur rompita muro,
en la kaduka domo la hirundoj nestas kun rukulo.
Mi volas iri ekster domon brui ja en primavero,
sed hontas mi pro polvkovrita j haroj hirtaj en rivelo.
Araneaĵon blovas vent’, ke fuĝas insektoj facile,
la tondro skuas arbon, ke abeloj zumas maltrankvile.
Kelkfoje perdis mi promeson spekti florojn kun najbaro,
mi nur esperas, ke neniaj floroj ridas en realo.
elĉinigis Vejdo

张耒（1054 – 1114）

夏日
长夏江村风日清，
檐牙燕雀已生成。
蝶衣晒粉花枝舞，
蛛网添丝屋角晴。
落落疏帘邀月影，
嘈嘈虚枕纳溪声。
久斑两鬓如霜雪，
直欲樵渔过此生。

Zhang Lei (1054 – 1114)

En someraj tagoj
La tagoj someraj serenas en vilaĝ’ rivera,
La etaj hirundoj elkreskas subtegmentorande.
Buntaj papilioj dancadas inter floraj branĉoj,
La araneaĵ’ domangula flagras briliante.
Kurteno invitas la ombron de luno eniri;
Aŭskultas mi l’ bruon de fluo lite flankkuŝante.
Neĝblankas la haroj tempiaj, longe griziĝintaj, —
Simple deziras mi vivon ermitan konstante.
elĉinigis Minosun
Somera tago
Dum somera tago klaras vento en vilaĝo,
jam elkreskas fringaj idoj sub la tegmentrando.
Papilioj flirtas en tagmezo super branĉoj,
araneo teksas sian reton sur mur-vando.
Luno ĵetas lumon tra la fenestrokurteno,
ĉe la lito mi aŭskultas al river-susuro.
Kun la griziĝintaj haroj kiel blanka prujno,

81
 estu mi fiŝisto ĉe la fin’ de l’ viv-veturo.
elĉinigis Vejdo

夜坐
庭户无人秋月明，夜霜欲落气先清。
梧桐真不甘衰谢，数叶迎风尚有声。

Sidado en nokto
Senhoma kort’ kvietas sub l’ aŭtuna brila luno,
antaŭ la fal’ de nokta prujn’ aero klaras pure.
Platan’ en korto ne volontas velki sub lunlumo,
folioj kelkaj en la vento tremas nun susure.
elĉinigis Vejdo

晁说之（1059 - 1129）

打球图
阊阖千门万户开，
三郎沉醉打球回。
九龄已老韩休死，
无复明朝谏疏来。

Chao Yuezhi (1059 - 1129)

Pripentro de pilkoludo
Palacaj pordoj unu ovriĝas post alia:
Reĝo1, ludinte pilkon2, revenas jam ebria.
Oldiĝas Jiuling3, mortis Han Xiu4. Plu donos al li
Admonojn kaj konsilojn neniu pens-racia.
1.Reĝo : nome la imperiestro Xuanzong de Tang-dinastio (618 – 907); inter la popolo, poste, oni
nomas lin ankaŭ Sanlang.
2. Pilko: speco de piedpilko en la antikveco en Ĉinio. Ĝi estis fermita per streĉitaj folioj el ledo
kaj plene ŝtopita per rizbrano.
3. Jiuling: nome Zhang Jiuling. Unu, honesta kaj kompetenta, el la ĉefministroj dum la regado de
la imperiestroj Xuanzong.
4. Han Xiu: alia ĉefministro kvalite simila kiel Jiuling dumtempe.
elĉinigis Minosun

僧惠洪（1071 – 1128）

秋千
画架双裁翠络偏，
佳人春戏小楼前。
飘扬血色裙拖地，
断送玉容人上天。

82
 花板润沾红杏雨，
彩绳斜挂绿杨烟。
下来闲处从容立，
疑是蟾宫谪绛仙。

Seng Huihong (1071 – 1128)

Pendolo
Du verdaj ŝnuroj de pendol’ svingiĝas lertamove
Printempe balancilas belulino antaŭ l’ domo.
La ruĝa jupo flirtetanta trenas sin surtere,
Dum la knabino alpuŝiĝas al ĉiela fono.
La sidtabulon malsekigas floroj abrikotaj,
Oblikve pendas tiuj ŝnuroj en ĉi brumo.
Ŝi glate surteriĝis kaj gracie staras tie,
Ja kvazaŭ la feino ekzilita el la luno.
elĉinigis Minosun

徐俯 (1075 - 1141)

春游湖
双飞燕子几时回？夹岸桃花蘸水开。
春雨断桥人不渡，小舟撑出柳阴来。

Xu Fu (1075 - 1141)
Printempa ekskurso ĉe lago
Kiam do hirundoj reflugos pare en feliĉo?
Floras persikarboj ĉeborde, akvon tuŝetante.
Kaj netraireblas la ponto pro akvoleviĝo,
sed pramo el ombro salika aperas mallante.
elĉinigis Minosun
Printempa ekskurso
Reflugas paroj da hirundoj ĝoje kun leĝero,
jam persikfloroj pompas ambaŭborde de l’ rivero.
La ponton superfluas la ŝvelanta riverakvo,
boat’ elflosas el salika ombro en ventpelo.
elĉinigis Vejdo

汪藻（1079—1154）

春日
一春略无十日晴，处处浮云将雨行。
野田春水碧于镜，人影渡傍鸥不惊。

83
 桃花嫣然出篱笑，似开未开最有情。
茅茨烟暝客衣湿，破梦午鸡啼一声。

Wang Zao (1079 - 1154)

En printempaj tagoj
Daŭras preskaŭ dek sensunaj tagoj de printempo,
supre ĉie ŝvebas nuboj plenaj je vapor’.
Verda akvo kampa pli ŝanĝbrilas ol spegulo,
ĉe l’ pramejo homa ardeoj ne flugas for.
Apud heĝo rave burĝonantaj persikofloroj
ridas, kiuj plaĉivole flirtas en fervor’.
Pluvnebulo malsekigas vestojn de pasantoj,
vekas siestantojn kokerik’ en sonĝa hor’.
elĉinigis Minosun

李纲 (1083 - 1140)

病牛
耕犁千亩实千箱，力尽筋疲谁复伤？
但得众生皆得饱，不辞羸病卧残阳。

Li Gang (1083 - 1140)

Malsana bovo
Vi plugis kaj produktis multe da riz-greno,
sed kiu vin domaĝas pri l’ laciga peno?
En vesperruĝo mi preferus morbe kuŝi,
se la popolo sin satigus sen problemo.
elĉinigis Minosun

李清照（1084—1155）

夏日绝句
生当做人杰，死亦为鬼雄。
至今思项羽，不肯过江东。

Li Qingzhao (1084-1155)
Versoj verkitaj en somera tago
Vivante oni strebu esti hom’ elstara,
post mort’ fariĝu la fantomo senegala.
Hodiaŭ Ŝjang Ju* vivas ja en nia menso,
ĉar li neniel retiriĝi temerara.
*Ŝjang Ju (332-202 a. K.): fama generalo en la antikva Ĉinio. En bataloj, kvankam multfoje
malvenkita de la malamiko, li persistis en atako. Fine li mortigis sin ĉe la rivero.
elĉinigis Vejdo

84
吕本中（1084—1145）

连州阳山归路
稍离烟瘴近湘潭，疾病衰颓已不堪。
儿女不知来避地，强言风物胜江南。

Lju Benzhong (1084-1145)

Sur la revena vojo
De miasmej’ ni proksimiĝas al hejmloko,
mi, jam kaduka kaj malsana, dronas en senilo.
Sen scii l’ veran kaŭzon de l’ fuĝad’ mia filino
ankoraŭ laŭdas ke ĉi tie belas per allogo.
elĉinigis Vejdo

曾几（1085—1166）

三衢道中
梅子黄时日日晴，小溪泛尽却山行。
绿阴不减来时路，添得黄鹂四五声。

Zeng Ji (1085-1166)
Survoje al Quzhou
Dum flaviĝado de umeoj sereniĝas tag’ post tago,
post la boatvetur’ sur rojo mi pluiras laŭ montvojo.
Arbombroj verdaj tie ĉiam densas en naturaj brakoj,
alŝvebas de l’ arbaro ĉirpoj oriolaj jen en ĝojo.
elĉinigis Vejdo

苏秀道中
苏秀道中，自七月二十五日夜大雨三日，秋苗以苏，喜而有作。
一夕骄阳转作霖，梦回凉冷润衣襟。
不愁屋漏床床湿，且喜溪流岸岸深。
千里稻花应秀色，五更桐叶最佳音。
无田似我犹欣舞，何况田间望岁心。

Survoje al Suxiu
Survoje al Suxiu pluvegis tri tagojn ekde la dudek-kvina de la sepa lunmonato. La plantidoj de
aŭtuno revigliĝis kaj mi verkis ĉi versaĵon en ĝojo.
Post nokto falas pluvo dezirata
el sun-ardanta la ĉielo,
nun vekiĝinte mi el sonĝ’ eksentas
humidajn vestojn en malhelo.
Mi tute ne lamentas pro likiĝo

85
 de la tegmento en pluv-pelo,
sed ĝojas pri abunda akvofluo
ŝvelanta plene en rivero.
Esperas mi, ke en la kampoj kresku
grenplantoj verdaj en prospero,
mi aŭdas pluvon bati arbfoliojn
per belaj notoj de leĝero.
Sen kampoj mi eĉ dronas en ekstazo
pro bona pluva la mielo,
kampuloj certe anticipas varme
la riĉan jaron kun espero.
elĉinigis Vejdo

陈与义（1090—1148）

雨晴
天缺西南江面清，纤云不动小滩横。
墙头语鹊衣犹湿，楼外残雷气未平。
尽取微凉供稳睡，急搜奇句报新晴。
今宵绝胜无人共，卧看星河尽意明。

Chen Yuyi (1090-1138)

Sereno post pluvo
Sudokcidentan la ĉielon la river’ reflektas klare,
senmova nubo ŝajnas la sablej’ kuŝanta senvuale.
Surmure pigoj ĝoje pepas kun malseka la plumaro,
alŝvebas la restantaj sonoj de tondrado el la valo.
Al la komforta dormo pelas homojn frisk’ post pluv-kruelo,
hasteme mi elpensas versojn por serena la ĉielo.
Ĉi nokton belan bedaŭrinde ĝuas ne kunul’ kun mi,
sur la kanapo sola mi rigardas al la galaksi’.
elĉinigis Vejdo

襄邑道中
飞花两岸照船红，百里榆堤半日风。
卧看满天云不动，不知云与我俱东。

Boatvojaĝo
La boaton ruĝe farbas la falantaj floroj
ambaŭborde de l’ rivero,
laŭ l’ ulm-digoj la boat’ rapide flugatingas
duontagon sub ventpelo.
Dorskuŝante sur la lito mi rigardas nubojn
la senmovajn sur ĉielo,

86
 nuboj vere ne sciiĝas, ke ni orienten
ambaŭ iras kun leĝero.
elĉinigis Vejdo

咏牡丹
一自胡尘入汉关，十年伊洛路漫漫。
青墩溪畔龙钟客，独立东风看牡丹。

Spektado al Peonioj
Ekde invad’ de hunoj al la tero de l’ patri’,
al Luoyang jam la voj’ fariĝis longa dum dek jaroj.
Nun loĝas mi ĉe la lagbord’ kaduka kun anksi’,
mi sola spektas peoniojn en la ventaj knaroj.
elĉinigis Vejdo

刘子翚（1101—1147）

汴京纪事
辇毂繁华事可伤，师师垂老过湖湘。
缕衣檀板无颜色，一曲当时动帝王。

Liu Zihui (1101 - 1147)

Memoro pri la ĉefurba vivo
Li Sisi, en juneco bonzineto, poste gejŝo
belega, sin prezentis en ĉefurbo vivoplena.
Sed bedaŭrinde, ŝi kaj maljuniĝis kaj velkiĝis,
dronante en la vagaborda vivo forte splena.
Paliĝis l’ orfadena vesto kaj klakilo, kiuj
la koron iam ĉarmis de la reĝo fenomena.
elĉinigis Minosun

岳飞（1103-1142）

登池州翠微亭诗
经年尘土满征衣，特特寻芳上翠微。
好水好山看未足，马蹄催趁明月归。

Yue Fei (1103-1142)

Ascendo al la Pavilon’ Smeraldo
Dum jaroj militiras mi kun polvo sur kiraso,
nun mi ascendas al la pavilon’ por ĝui belon.
Mi povas ne sufiĉe bonajn montojn okul-ĉasi,
sub lun’ mi por reiri sidas jam sur ĉeval-selon.
elĉinigis Vejdo

87
 alia versio
Ascendo al la pavilono Cuiwei
Dum jaroj militiras mi kun polvkorita la kiraso,
nun surĉevale mi ascendas al la pavilon’ facile.
La montoj kaj riveroj mi sufiĉe vidas sur teraso,
mi urĝas la ĉevalon iri dum la luno lumas brile.
elĉinigis Vejdo

陆游（1125 – 1210）

秋思
利欲驱人万火牛，
江湖浪迹一沙鸥。
日长似年闲方觉，
事大如天醉亦休。
砧杵敲残深巷月，
梧桐摇落故园秋。
欲舒老眼无高处，
安得元龙百尺楼。

Lu You (1125 – 1210)

Aŭtunaj pensoj
Avido pelas homojn kiel mil bovoj impetaj,
Prefere, kiel sablomevo, mi ĉi-monde vagas.
Senfare mi ektrovas tagojn jare longaj; kontraŭ
Afero, kia ajn ĝi gravas, mi ebrie agas.
En lavbatado l’ luno super la strateto sinkas,
Platanoj skufaligas la aŭtunon en hejmlando.
Ĉu mi, kaduka, povus supreniri altan turon
Por arde filozofi, kiel Yuanlong* aspiranto?
*Yuanlong: alinomo de Chen Deng, kiu estis el la tempo de la Tri Regnoj (220 – 265) kaj ĉiam
nutris la aspiron fari bonon al la mondo kaj kompati la popolon.
elĉinigis Minosun

梅花绝句
闻道梅花坼晓风，雪堆遍满四山中。
何方可化身千亿，一树梅前一放翁。

Umefloroj
En matena vento la umeoj ekdisfloras,
kiel neĝamasoj, sur ĉi montoj en la foro.
Kiel povus mi fariĝi milmil admirantoj,
por ke tiuj ĝuu la belecon de po floro！
elĉinigis Minosun

88
 示儿
死去元知万事空，但悲不见九州同。
王师北定中原日，家祭无忘告乃翁。

Al mia filo
Vanigos vere ĉion homa mort’ laŭ mia sci’,
sed mi bedaŭras, ke ne unuiĝos la patri’.
Kiam perditan teron prenos l’imperiaj trupoj,
ĉe mia tomb’ memoru diri tion ja al mi.
elĉinigis Vejdo

十一月四日风雨大作
僵卧孤村不自哀，尚思为国戍轮台。
夜阑卧听风吹雨，铁马冰河入梦来。
Dum ventpluva nokto
Eĉ en vilaĝ’ dezerta mi ne tristas kun korŝiro,
mi ĉiam pensas pri patri-defendo kun aspiro.
Kuŝante en la lit’ mi aŭdas sonojn de l’ ventpluvo,
mi sonĝas pri rajdado sur ĉeval’ en militiro.
elĉinigis Vejdo

秋夜将晓出篱门迎凉有感
其一
迢迢天汉西南落，喔喔邻鸡一再鸣。
壮志病来消欲尽，出门搔首怆平生。
其二
三万里河东入海，五千仞岳上摩天。
遗民泪尽胡尘里，南望王师又一年。

Ekpenso ĉe aŭroro de aŭtuna nokto

1.
Sin klinas la stelaro okcidenten en la foro,
najbaraj kokoj laŭte kokerikas ĉe aŭroro.
Kun korp’ malsana mi ankoraŭ kovas ambicion,
mi tamen palpas la grizblankan kapon sen konsolo.
2.
En la maron fluas tri-dek-mila Flav-rivero,
kvin-klaft-alta monto skrapas nubojn sur l’ ĉielo.
Sur la okupita tero homoj en larmado
ja atendas trupojn el la sudo por konkero.
elĉinigis Vejdo

89
 临安春雨初霁
世味年来薄似纱，谁令骑马客京华？
小楼一夜听春雨，深巷明朝卖杏花。
矮纸斜行闲作草，晴窗细乳戏分茶。
素衣莫起风尘叹，犹及清明可到家。

Eksereno post la printempa pluvo

Dum jaroj mia interes’ pri rango malpliiĝas,
sed kio urĝas min al la ĉefurbo imperia?
Lastnokte en dometo mi aŭskultis pluvobatojn,
matene sonas por abrikotfloroj vendo kria.
Sur papereto mi kaligrafias senokupe,
kaj mi preparas teon en taglumo de sereno.
En la civila vest’ mi ne lamentas pri rangmanko,
mi antaŭ Qingming* povos preti ja por hejmreveno.
*Qingming: festo de mortintoj.
elĉinigis Vejdo

剑门道中遇微雨
衣上征尘杂酒痕，远游无处不销魂。
此身合是诗人未？细雨骑驴入剑门。

En pluveto dumvoje al la Pasejo Jianmen

Dum vojaĝ’ la veston kovras polv’ kaj vinmakuloj,
mi vojaĝas ĉien kun malĝojo kaj ĉagreno.
Ĉu mi devus esti la poeto tutan vivon?
Kial mi azenon rajdas en pluvet’ kun peno?
elĉinigis Vejdo

金错刀行
黄金错刀白玉装，夜穿窗扉出光芒。
丈夫五十功未立，提刀独立顾八荒。
京华结交尽奇士，意气相期共生死。
千年史册耻无名，一片丹心报天子。
尔来从军天汉滨，南山晓雪玉嶙峋。
呜呼！楚虽三户能亡秦，岂有堂堂中国空无人!

Orita glavo
Orita glavo inkrustita per la blanka jado
eligas brilon tra l’ fenestro dum la nokta horo.
Dum kvindek jaroj ne ankoraŭ kun merito glora
tenante glavon mi rigardas triste al la foro.
Mi amikiĝas kun elstaraj homoj en ĉefurbo,

90
 batalas ni por la patrio kun sindona volo.
Mi hontus, se ne lasos spuron mi en historio.
Mi soldatiĝis ĉe l’ rivero Han kaj servopretas
ĉirkaŭe de la monto Zhongnan jen kun neĝtavolo.
Ho ve!
Antaŭe eĉ tri familioj povis venĝi sin mem,
ĉu l’ invadantojn povas ne elpeli ĉinoj kun sangbolo?
elĉinigis Vejdo

病起书怀
病骨支离纱帽宽，孤臣万里客江干。
位卑未敢忘忧国，事定犹须待阖棺。
天地神灵扶庙社，京华父老望和銮。
出师一表通今古，夜半挑灯更细看。

Versoj skribitaj en malsano

Pro morbo mia ĉapo loze sidas sur la kapo,
mi sola loĝas malproksime de la metropolo.
Mi kun malalta rango ne forgesas pri l’ patrio,
min taksos oni meritplena nur ĉe la morthoro.
La dioj sur ĉielo benas nian patrolandon,
la homoj nordaj ja atendas trupojn por konkero.
La trafan artikolon de l’ strategiist’ Zhuge Liang*
en maldormemo mi detale legas en lamp-helo.
*Zhuge Liang (181-234): elstara politikisto, militisto kaj prozisto dum la periodo de la Tri Regnoj
(220-420).
elĉinigis Vejdo

范成大（1126 – 1193）

田家
昼出耘田夜绩麻，
村庄儿女各当家。
童孙未解供耕织，
也傍桑阴学种瓜。

Fan Chengda (1126 – 1193)

Familioj en vilaĝo
Prizorgas kampon tage kaj teksadon nokte faras,
Vilaĝaj gejunuloj la aferojn mem preparas.
Genepoj, pri ŝpinado kaj kultivo nun obskuraj,
Por lerni melonoplantadon ĉe morusoj staras.
elĉinigis Minosun

91
杨万里（1127 - 1206）

伤春
准拟今春乐事多，
依然枉却一东风。
年年不带看花眼，
不是愁中即病中。

Yang Wanli (1127-1206)

Malĝojo pri printempo
Printempe mi aspiras pri multo da admiro,
Sed ĉiufoje vanas por mi l’ eost-zefiro:
Rigardi mi ne povas la florojn paradantajn -
Malsanas mi, aŭ restas en tristo de vespiro.
elĉinigis Minosun

闲居初夏午睡起
梅子留酸软齿牙，
芭蕉分绿与窗纱。
日长睡起无情思，
闲看儿童捉柳花。

Senokupiteco en frua somero

Umeoj al la dentoj fi-agacon nun inspiras,
Baŝooj en fenestran la vualon verde brilas.
La tago longas. Kiam mi vekiĝas el siesto,
En la enuon kaj senintereson mi tuj sinkas;
Kaj en ĉi senokupiteco mi spektadas, kiel
Salikajn florokvastojn la infanoj kuratingas.
elĉinigis Minosun

小池
泉眼无声惜细流，树阴照水爱晴柔。
小荷才露尖尖角，早有蜻蜓立上头。

Lageto
Fonteto karesas flueton senbrue,
arbombro surakve sving-ludas plenĝue.
La pinto de lotusfoli’ elakviĝis
libelo jam staras sur ĝi ja senskue.
elĉinigis Vejdo

92
 宿新市徐公店
篱落疏疏一径深，树头花落未成阴。
儿童急走追黄蝶，飞入菜花无处寻。

Vidaĵo ĉe gastejo
Preter heĝo sin etendas pad’ al fora palo,
arbopintoj jam ne ombrodonas pro florfalo.
Knaboj ĉasas flavajn papiliojn en konkuro,
kiuj jam vanuas en kolzkampojn ja sen spuro.
elĉinigis Vejdo

晓出净慈寺送林子方
毕竟西湖六月中，风光不与四时同。
接天莲叶无穷碧，映日荷花别样红。

Adiaŭado al amiko ĉe aŭroro

La pejzaĝ’ de l’ Okcidenta Lago mezjunie,
male al aliaj tempoj, belas fantazie.
Verd’ lotusfolia sin etendas al la bluo,
lotusfloroj freŝe karmezinas hel-radie.
elĉinigis Vejdo

舟过安仁
一叶渔船两小童，收篙停棹坐船中。
怪生无雨都张伞，不是遮头是使风。

En fiŝ-boato
Sidas nenifare knaboj du en fiŝ-boato,
ili ne laboras pri remil’ kaj rudrorado.
Kial ili tenas, do, ombrelon en la mano?
Jen por gajni venton, sed ne kontraŭ pluvobato.
elĉinigis Vejdo

三江小渡
溪水将桥不复回，小舟犹倚短篙开。
交情得似山溪渡，不管风波去又来。

Veturo per pramo

Rojakvo sub la ponto fluas foren senrevene,
boat’ antaŭeniras per mallonga stango reme.
Similas amikeco al la pramo sur la akva
kaj spite al ventpluvo ir-reiras sendileme.
elĉinigis Vejdo

93
朱熹（1130 - 1200）

春日
胜日寻芳泗水滨，无边光景一时新。
等闲识得东风面，万紫千红总是春。

Zhu Xi (1130 – 1200)

Printempa tago
Ekskursas mildan tagon mi borde de Sishui*,
Senlime pitoreskaj pejzaĝoj novas ĉi.
Facile ja sentiĝas karesa vent’ eosta,
Printempo milnuanca paradas per magi’
Sishui*: nomo de rivero meze de la provinco Shandong.
Elĉinigis Minosun
Printempa tago
En serena tago mi ekskursas ĉe l’ rivero,
novas la pejzaĝ’ senlima bunte en prospero.
Jen alvenas la printempo kun vizaĝo bela,
kolorriĉajn florojn nur beligas primavero.
elĉinigis Vejdo

活水亭观书有感二首·其二
昨夜江边春水生，艨艟巨舰一毛轻。
向来枉费推移力，此日中流自在行。

Impresoj ĉe la Pavilono Huoshui

Lastnokte la printempa riverakv’ leviĝas ŝvele,
kolosa militŝipo flosas plume ja leĝere.
bezonas ĝi gigantan forton ĉiam por sin puŝi,
sed nun ĝi povas surrivere movi sin libere.
elĉinigis Vejdo

张拭（1133 - 1180）

立春偶成
律回岁晚冰霜少，
春到人间草木知。
便觉眼前生意满，
东风吹水绿参差。

Zhang Shi (1133 - 1180)

Improvizita je la Printempokomenco
Ĉe jarturn’ maloftas frostaj prujno kaj glacio,

94
 Herboj, arboj ekprintempon konas kun konscio,
En okuloj plenas viva viglo de naturo,
Vento blovas la riveron en verda vario.
elĉinigis Minosun

杜耒（？—1225）

寒夜
寒夜客来茶当酒，竹炉汤沸火初红。
寻常一样窗前月，才有梅花便不同。

Du Lei (? - 1225)
Frostas nokte
Frostas nokte. Min vizitas kamarado kara.
Ruĝe flamas karboforno, teo sur ĝi bolas.
Sama sceno: brilas sur fenestrojn luno klara,
sed malsame: kelkaj umefloroj bonodoras.
elĉinigis Minosun

黄庚（？—？）

临平泊舟
客舟系缆柳阴旁，湖影侵篷夜气凉。
万顷波光摇月碎，一天风露藕花香。

Huang Geng (?-?)*

Ankrite en Linping
Ankriĝas ĉe salika ombro pasaĝerboato,
sur lago noktomeza friskas la aero flua.
La luno diseriĝas en muara ondiĝado,
kaj bonodoras lotusfloroj en zefiro ĝua.
*La poeto vivis dum la periodo de la Song-dinastio (1271-1368)
elĉinigis Minosun

郑会（？—？）

题邸间壁
荼縻香梦怯春寒，
翠掩重门燕子闲。
敲断玉钗红烛冷，
计程应说到常山。

95
Zheng Hui (dum Suda Song-dinastio)
Skribo sur la muro de la gastejo
Rubusoj, en aroma sonĝo,
Pro primavera frido tremas;
Kaŝetas pordojn helverdaĵo,
Hirundoj pace ripozemas.

Dum ruĝa kandellumo mortas,

Harpinglon jadan ŝi angore
Batrompis, kaj kalkulas: devus
Atingi l’ urbon li ĉi-hore.
*La poeto vivis dum la periodo de la Suda Song-dinastio (1127-1279).
elĉinigis Minosun

僧志南（？—？）

绝句
古木阴中系短蓬，
杖藜扶我过桥东。
沾衣欲湿杏花雨，
吹面不寒杨柳风。

Seng Zhinan (?-?)*

Verskvaro
Al ombra arbego por ligo l’ boaton mi tiras,
Eosten de l’ ponto pere de baston’ mi aliras.
La vesto subtile humidas en pluvo printempa,
Al mia vizaĝo ĉi vento karese zefiras.
*La poeto vivis dum la periodo de la Suda Song-dinastio (1127-1279).
elĉinigis Minosun

叶绍翁（？—？）

游园不值
应怜屐齿印苍苔，
小扣柴扉久不开。
春色满园关不住，
一枝红杏出墙来。

Ye Shaoweng (?-?)*
Malsukcesa vizito al ĝardeno
La mastro eble gardas muskejon de fuŝtretoj,
mi do ne povas ovri l’ verg-pordon per frapetoj.

96
 Ne printemp-belon povas enfermi la ĝarden’ ,
mur-eĝe pavas ruĝa abrikot-frond’ sen cedoj.
*La poeto vivis dum la periodo de la Suda Song-dinastio (1127-1279).
elĉinigis Minosun

翁卷（？—？）

村居即事
绿遍山原白满川，
子规声里雨如烟。
乡村四月闲人少，
才了蚕桑又插田。

Weng Juan (?-?)*

Improvizaĵo en vilaĝo
Deklivo monta verdas, blankbrilas rizkamparo,
Kaj eĥas en pluvbrumo la kukola fanfaro.
Aprile en vilaĝo nenifarantoj raras,
La raŭpobredon sekvas plantado en preparo.
elĉinigis Minosun

乡村四月
绿遍山原白满川，子规声里雨如烟。
乡村四月闲人少，才了蚕桑又插田。

Aprile en vilaĝo
Verdo kovras monton kun la bluĉiela fono,
la kukoloj kukuadas en la pluva brumo.
En april’ ne estas ajna senlabora homo,
oni plantas rizon post silkraŭp-bredad’ en nuno.
elĉinigis Vejdo
*La poeto vivis dum la periodo de la Suda Song-dinastio (1127-1279).

林升（？—？）

题临安邸
山外青山楼外楼，西湖歌舞几时休？
暖风熏得游人醉，直把杭州作汴州。

Lin Sheng (?-?)*

Surskribo sur la muro ĉe Lin’an
Multas verdaj montoj kaj viciĝas altaj domoj,
kiam ĉesos la kant-danca ĝuo sur la lago?
Varma vent’ alportas ravon al turistaj homoj,

97
 mi jam prenas tien kiel hejmon en l’ imago.
*La poeto vivis dum la periodo de la Suda Song-dinastio (1127-1279).
elĉinigis Vejdo

萧德藻（？—？）

樵夫
一担干柴古渡头，盘缠一日颇优游。
归来涧底磨刀斧，又作全家明日谋。

Xiao Dezao (?-?)*

Lignohakisto
Li portas ŝarĝon da brullign’ por vendo ĉe rivero
la pag’ lin kontentigas por soltaga kost’ ofero.
Ĉe rojo reakrigas li l’ hakilon post reveno,
ja preta lukri monon por tuthejma la vivteno.
*La poeto vivis dum la suda Song-dinastio (1127-1279).
elĉinigis Vejdo

张俞（？—？）

蚕妇
昨日入城市，归来泪满巾。
遍身罗绮者，不是养蚕人。

Zhang Yu (?-?)*
Bredistino de silkraŭpoj
Ŝi hieraŭ iris vendi silkon en foiro
kaj, survoje al la hejmo, larmis intensive:
Tiuj, kiuj portas vestojn el silk’ kaj sateno,
estas ne bredistoj de silkraŭpoj efektive.
elĉinigis Minosun
Bredistino de silkraŭpoj
Ŝi hieraŭ iris al foiro
kaj revenis hejmen larmoplene:
tiuj kun silk-vestoj de bunt- brilo
bredas tute ne silkraŭpojn pene.
elĉinigis Vejdo
*La poeto vivis dum la periodo de Song-dinastio (960-1279).

朱淑真（约 1135—约 1180）

即景
竹摇清影罩幽窗，

98
 两两时禽噪夕阳。
谢却海棠飞尽絮，
困人天气日初长。

Zhu Shuzhen (ĉ. 1135—ĉ. 1180)

La pejzaĝo je ekrigardo
La kvietan fenestrframon milde
Ombras la bambuoj en zefiro.
Ĉiuj paroj da someraj birdoj
Streĉe ĉirpas ĉe la sunsubiro.
Kiam velkas spektabilaj floroj
Kaj salikaj florkvastoj forflugas,
Tagoj nun longiĝas, kaj vetero
Somnolemon al homoj kondukas.
elĉinigis Minosun

落花
连理枝头花正开，妒花风雨便相催。
愿教青帝常为主，莫遣纷纷点翠苔。

Falantaj floroj
Floroj sur interplektitaj branĉoj pompas,
ilin draŝas ĵaluzemaj pluvofaloj.
La Printempa Dio regu do konstante,
kaj ne punktu verdan muskon per petaloj.
elĉinigis Minosun
alia versio
La floroj falantaj
Sur amligitaj branĉoj floroj sin prezentas,
Enviaj vent’ kaj pluvo ilin tuj turmentas.
Mi volas, ke l’ Printempo reĝu por eterne;
Sur verdan muskon ne falu l’ petaloj sterne.
elĉinigis Minosun

王庭筠（1151—1202）

绝句
竹影和诗瘦，梅花入梦香。
可怜今夜月，不肯下西厢。

Wang Tingyun (1151-1202)

Verskvaro
Bambua ombro kaj poemo magra

99
 kaj umefloroj montras sin en sonĝo.
Ve, mia koro ŝajnas luno flagra,
kiu ne volas sinki per lant-plonĝo.
elĉinigis Vejdo

姜夔（1154—1221）

过垂虹
自作新词韵最娇，小红低唱我吹箫。
曲终过尽松陵路，回首烟波十四桥。

Jiang Kui (1154-1221)

Ĉe Ponto Chuihong
La nova teksto fare de mi rimas harmonie,
la kantistino kantas, dum mi flutas melodie.
Dum muzikado la boat’ jam pasis sub la ponto,
je rerigard’dek kvar ŝtonpontoj kuŝas laŭlinie.
elĉinigis Vejdo

徐玑（1162-1214）

新凉
水满田畴稻叶齐，日光穿树晓烟低。
黄莺也爱新凉好，飞过青山影里啼。

Xu Ji (1162 - 1214)
En friska mateno
Rizkampo akvoplena estas vasta kaj ebena,
tra arbojn en krepuska nebulo la suno brilas.
Ankaŭ al orioloj plaĉas frisko frumatena,
kaj ili en verdmonta ombro gajhumore trilas.
elĉinigis Minosun

戴复古（1167 – 1248）

月夜舟中
满船明月浸虚空，
绿水无痕夜气冲。
诗思浮沉樯影里，
梦魂摇曳橹声中。
星辰冷落碧潭水，
鸿雁悲鸣红蓼风。
数点渔灯依古岸，
断桥垂露滴梧桐。

100
Dai Fugu (1167 – 1248)
Sur boato en luna nokto
La boato saturita de lunlumo
Dronas kvazaŭ en etero.
La helverda akvo glate senondeta
Spiras froston en aero.

Mia poezia patosemo flosas

Ombre de la mastoj hante,
Kaj la lirikismo drivas en la plaŭdo
De remiloj sonĝolande.

Tiuj surĉielaj steloj sin spegulas

Sur freŝverda lago sole;
Krias sovaĝaj anseroj en akv-herboj
Kontraŭ la vento gakplore.

Kelkaj ŝiplanternoj flagras ĉe l’ pramejo,

Kiu de pratemp’ ekzistas;
Gutas rosoj de platanoj ĉe l’ rompita
Ponto, kiu ja persistas.
elĉinigis Minosun

江村晚眺
江头落日照平沙，潮退渔船阁岸斜。
白鸟一双临水立，见人惊起入芦花。
Vespera vidaĵo en vilaĝo apud rivero
La platan sablejon plenkovras sunlumo vespera,
post tajd’ fiŝboatoj ankriĝas ĉe l’ bordo rivera.
La blanka birdparo jen staras ĉe l’ rando de akvo,
je vido de homoj forflugas al kanoj preteraj.
elĉinigis Vejdo

初夏游张园
乳鸭池塘水浅深，熟梅天气半阴晴。
东园载酒西园醉，摘尽枇杷一树金。

En frua somero
Anasidoj naĝas en la lago kun petolo,
maturas umeoj en veter’duonserena.
Ni ekskursas, drinkas en ĝardenoj ĝojoplenaj,
plukas la eriobotri-drupojn kvaz’ el oro.
elĉinigis Vejdo

101
 淮村兵后
小桃无主自开花，烟草茫茫带晚鸦。
几处败垣围故井，向来一一是人家。

En vilaĝo post militado

Persikarbet’ solece ekdisfloras jen en muto,
monedoj ĉirkaŭflugas super herboj en nebulo.
Ruinigitaj muroj staras ĉirkaŭ praa puto,
antaŭe tie ĉi troviĝis domoj de vivuloj.
elĉinigis Vejdo

赵师秀（1170 - 1219）

有约
黄梅时节家家雨，
青草池塘处处蛙。
有约不来过夜半，
闲敲棋子落灯花。

Zhao Shixiu (1170 – 1219)

Rendevuo neplenumita
En periodo de flavaj umeoj
Pluvetas ĉie super la kabanoj,
Kaj ĉiuloke, ĉu sur la herbejoj,
Ĉu sur la bordoj lagaj, kvakas ranoj.
L’ antaŭa duonnokto sin fortrenis,
Amiko mia tamen ne alvenis;
Mi ŝaktabulon fingre frapas
Kaj al restaĵo de la meĉo gapas.
elĉinigis Minosun

Atendi gaston
Dum sezono pluvabunda la vilaĝon pluv’ vualas,
el laget’ alŝvebas jen kaj jen ran-kvakoj de petolo.
Gast’ ankoraŭ ne alvenas ĝis malfrua nokta horo,
kun enuo batas mi ŝakpecojn, meĉ-brulaĵ’ defalas.
elĉinigis Vejdo

曹豳（1170 - 1249）

春暮
门外无人问落花，
绿阴冉冉遍天涯。

102
 林莺啼到无声处，
青草池塘独听蛙。

Cao Bin (1170 – 1249)

Malfrua printempo
Neniu prizorgas la florojn falantajn ekstere,
La ombroj helverdaj etendas sin ĉie surtere.
Trili orioloj en arboj jam ĉesis; mi sola
Ĉe l’ lago herboza aŭskultas ran-kvakon prefere.
alia versio
Neniu, ekster pordo, zorgas pri falintaj floroj,
la ombra verdo sin etendas ĉie sur la tero.
Kiam jam ne plu pepas interarbaj orioloj,
mi sole aŭdas ranajn kvakojn ĉe lageta sfero.
elĉinigis Minosun

高翥（1170 – 1241）

清明
南北山头多墓田，
清明祭扫各纷然。
纸灰飞作白蝴蝶，
泪血染成红杜鹃。
日落狐狸眠冢上，
夜归儿女笑灯前。
人生有酒须当醉，
一滴何曾到九泉。

Gao Zhu (1170 -1241)

En la Festo de Mortintoj
Sur la montoj suda kaj eĉ norda multas tomboj,
Kiujn oni kultas en ceremoni’ ofera.
Papercindro flugas kiel blankaj papilioj;
Oni larmas, dum kukolo kukuas mizera.
Post noktiĝo vulpoj dormas sur la teramasoj;
Reveninte, l’ idoj ŝercas en lumo kandela.
Drinku tiom, kiom vi kapablas, ĝis ebrie, -
Ĉu eĉ unu guto fluis al la mond’ subtera?
elĉinigis Minosun

刘克庄（1187 -1269）

莺梭
掷柳迁乔太有情，

103
 交交时作弄机声。
洛阳三月花如锦，
多少功夫织得成。

Liu Kezhuang (1187 -1269)

La navedaj orioloj
Kun amo ili flugas de saliko al alia,
Trilante kiel sono de teksilo manmetia.
En Luoyang floroj brilas kiel brokato aprile*,
Ho, kiomlonge ili teksis ĝin tiel subtile!
Aprile*: en la originala teksto la monato estas la tria laŭ la ĉina lunkalendaro, kaj tiam pompas
printempo.
elĉinigis Minosun

冬景
晴窗早觉爱朝曦，
竹外秋声渐作威。
命仆安排新暖阁，
呼童熨贴旧寒衣。
叶浮嫩绿酒初熟，
橙切香黄蟹正肥。
蓉菊满园皆可羡，
赏心从此莫相违。

La pejzaĝo en frua vintro

Mi vidas, vekiĝinte, tra fenestro matenruĝon,
La frosta vento trans bambuoj blovas fortiĝante.
Servisto, mi ordonis, novan varmĉambron aranĝas;
Malnovajn vintrovestojn knabo gladas laŭkomande.
La vino estas jam fermentigita, kaj viando
De kraboj grasaj flavas kiel tranĉita oranĝo.
Ĝardenaj krizantemoj kaj hibiskoj admirindas:
Ne preterlasi de nun ĝuon de l’ naturoŝanĝo.
elĉinigis Minosun

落梅
一片能教一断肠，可堪平砌更堆墙。
飘如迁客来过岭，坠似骚人去赴湘。
乱点莓苔多莫数，偶粘衣袖久犹香。
东风谬掌花权柄，却忌孤高不主张。

Falantaj umefloroj
Ĉiu umefloro ŝiras mian koron forte,
mi malŝatas vidi ilin kuŝi sur la muro.

104
 Ili flirtas kiel montgrimpantoj la hastemaj,
Ili falas kiel vagemuloj sen plezuro.

Tiel noblaj floroj eĉ kuniĝas kun la muskoj,

je ektuŝ’ de l’ floro bonodoras la maniko.
L’ orienta vent’ forblovas florojn sen kompato,
ĝi envias florojn pri nobleco per ciniko.
elĉinigis Vejdo

徐元杰（1196？- 1245）

湖上
花开红树乱莺啼，
草长平湖白鹭飞。
风日清和人意好，
夕阳箫鼓几船归。

Xu Yuanjie (1196？- 1245)

Sur la lago
Sur arboj ruĝafloraj la orioloj trilas,
Super herbej’ kaj lago ardeoj pace giras.
Kun koro ĝojhumora, en krepusko serena,
La homoj, en flutsonoj, remante hejmeniras.
elĉinigis Minosun

alia versio:
Sur la lago
Inter ruĝaj plantaj floroj orioloj ĥoras,
kaj ardeoj flugas super lag’ herboza, milda.
Ĉe vesper’ serena ekskursantoj gajhumoras,
plezurboatoj revenas en muziko flirta.
elĉinigis Minosun

谢枋得（1226—1289）

武夷山中
十年无梦得还家，独立青峰野水涯。
天地寂寥山雨歇，几生修得到梅花？

Xie Fangde (1226-1289)

En la monto Wuyi
Dum dek jaroj mi ne sonĝas eĉ pri hejmreveno,
nun mi staras sur montpinto fronte al rivero.
Pluv’ jam ĉesis, vastas plene la ĉiel-sateno,

105
 Kiel longe mi ekhavos hardon de la fero?
elĉinigis Vejdo

戴敏（？—？）

初夏游张园
乳鸭池塘水浅深，
熟梅天气半清阴。
东园载酒西园醉，
摘尽枇杷一树金。

Dai Min (?-?)*

Frusomera vizito al la ĝardeno de Zhang

En lageto, ĉi tie kaj tie, naĝas anasidoj,
Maturiĝas umeoj en duonserena vetero.
De l’ uesta ĝarden’ al l’ eosta oni ebriiĝas,
Pri l’ eriobotrioj orflavaj fieras prospero.
*La poeto vivis dum la periodo de Song-dinastio (960-1279).
elĉinigis Minosun

文天祥（1236—1283）

过零丁洋
辛苦遭逢起一经，干戈寥落四周星。
山河破碎风飘絮，身世浮沉雨打萍。
惶恐滩头说惶恐，零丁洋里叹零丁。
人生自古谁无死？留取丹心照汗青。

Wen Tianxiang (1236-1283)

Veturo sur la maro Lingdingyang
De konfucea libro komenĉiĝis la sufero,
kvar jaroj jam forpasis ekde mia militiro.
Rompita la patrio ŝajnas floko en aero,
mi vagabondas kiel lenm’ flosanta sub pluvŝiro.
Nun mi pripensas mian venkitecon kun paniko,
kaj sur la mar’ senĉese mi suspiras kun doloro.
Kiu ne povus morti por eterme kun fortiko?
Mi devas teni la patriotismon en la koro.
elĉinigis Vejdo

106
郑思肖（1241—1318）

寒菊
花开不并百花丛，独立疏篱趣未穷。
宁可枝头抱香死，何曾吹落北风中。

Zheng Sixiao (1241-1318)

Krizantemo en frosto
Ĝi ne disfloras kune kun cent floroj konkure,
ĉe heĝ’ ĝi vivas kun des pliigita la intereso.
Preferas morti ĝi kun kaŝa bonodoro senspure,
ol devigite fali teren en nordventa agreso.
elĉinigis Vejdo
Krizantemoj en frosto
Aparte de aliaj floroj sole vi prosperas
—ĉe heĝo malfortika en aŭtuno— kaj fieras.
Preferus vi sur branĉoj morti en arom’ fluida,
ol lasi vin forblovi de kruela vento frida.
elĉinigis Minosun

刘因（1249—1293）

山家
马蹄踏水乱明霞，醉袖迎风受落花。
怪见溪童出门望，雀声先我到山家。

Liu Yin (1249-1293)

Vizito al monta kabano
Spegulbildon sur akvosurfaco
ĉevalhufoj fuŝas per surtreto,
sur manikojn miajn floroj falas
en zefiro milda de kvieto.
Knabo jam eliras el kabano
kaj rigardas kun paŝo-impeto,
Pigaj ĉirpoj jam atingas domon
frue pli ol mi, la vers-poeto.
elĉinigis Vejdo

赵孟頫（1254——1322）

东城
野店桃花红粉姿，陌头杨柳绿烟丝。
不因送客东城去，过却春光总不知。

107
Zhao Mengfu (1524-1322)
En l’ eosta antaŭurbo
Ĉe l’gastejo persikfloroj ruĝas kun gracio,
jen borderas verdaj salikarboj kun verg-strioj.
Se mi ne ĉeestas en l’ eosta antaŭurbo,
la pejzaĝ’ tiea belas ekster mia scio.
elĉinigis Vejdo

杨载（1271—1323）

到京师
城雪初消荠菜生，角门深巷少人行。
柳梢听得黄鹂语，此是春来第一声。

Yang Zhai (1271-1323)

En regna ĉefurbo
Kapseloj elmontriĝas post komenca neĝdegelo,
en flankostratoj raras homoj en promen-libero.
Aŭdiĝas pepoj oriolaj sur salikaj branĉoj,
jen la unuaj sonoj je alven’ de l’ primavero.
elĉinigis Vejdo

萨都剌 (约 1272 - 1355)

上京即事五首·其三
牛羊散漫落日下，野草生香乳酪甜。
卷地朔风沙似雪，家家行帐下毡帘。

Sa Dula (ĉ. 1272 - 1355)

Vidaĵo en Shangjing
Bovoj kaj ŝafoj pace paŝtas sin ĉe sunsubiro,
aromas herboj kaj fromaĝo sur la vasta stepo.
Abrupte alruliĝas sabla ŝtormo kirliĝanta,
faligi jurt-kurtenojn nun videblas ĉies strebo.
elĉinigis Minosun

虞集（1272—1348）

院中独坐
何处它年寄此生，山中江上总关情。
无端绕屋长松树，尽把风声作雨声。

108
Yu Ji (1272-1384)
Sidi sola en la korto
Kie mi povus min konfidi dum restantaj jaroj?
Hejmveas ĉiam mi ĉu en la mont’ ĉu sur rivero.
Ĉe l’ domo senmotive kreskas pino en la knaroj
sonantaj en la vent’ kaj eĉ en pluva la vetero.
elĉinigis Vejdo

卢梅坡（？—？）

雪梅
其一
梅雪争春未肯降，骚人搁笔费评章。
梅须逊雪三分白，雪却输梅一段香。
其二
有梅无雪不精神，有雪无诗俗了人。
日暮诗成天又雪，与梅并作十分春。

Lu Meipo (?-?)*
Neĝ’ kaj umefloro
1.
Ili ĉasas al si la printempan belon en konkuro,
mi tre malfacile faras la komentojn pri l’ disputo.
Umefloro malsuperas pro la neĝa blanka puro,
dum la neĝo cedas al umeo pro arom-disŝuto.
2.
Nur la neĝo sin prezentas pala se sen umefloro,
se ne versoj akompanas neĝon, simplas tiu bildo.
Mi komponas bonajn versojn ĉe la sunsubira horo,
umeflor’ kaj neĝ’ beligas scenon en printempa mildo.
elĉinigis Vejdo

Neĝofloko kaj umefloro

1.
Ambaŭ por pejzaĝ’ printempa estas favoratoj,
bardo ĉagreniĝas: Kiu el du pli valoras?
Umefloro malpli blankas, jes, ol neĝofloko,
tamen ol ĝi, la rivalo, ja pli bonodoras.
2.
Sen neĝo umefloro sin trovas senanima;
vulgara iĝas neĝo sen strofo bele rima.
Vespere versoj venas kaj ree flokoj falas:
el ili nun naskiĝas printempo ja sublima.

109
 elĉinigis Minosun
*La poeto vivis dum la malfrua periodo de Song-dinastio (960-1279).

揭傒斯（1274-1344）

画鸭
春草细还生，春雏养渐成。
茸茸毛色起，应解自呼名。

Jie Xisi (1274 - 1344)

Priskizi anasidojn
Etaj herboj etendiĝas dense,
anasidoj kreskas grandiĝantaj.
Kun lanugaj plumoj elegantaj
ili gakas, gakas, kri-intense.
elĉinigis Minosun

寒夜
疏星冻霜空，流月湿林薄。
虚馆人不眠，时闻一叶落。

Frosta nokto
Inter spordaj steloj prujno fridas,
arboj sub flosanta lun’ humidas.
Mi sendormas en gastej’ silenta,
kaj nun falas folio turmenta.
elĉinigis Minosun

王冕（1310-1359）

墨梅
我家洗砚池头树，朵朵花开淡墨痕。
不要人夸好颜色，只留清气满乾坤。

Wang Mian (1310 - 1359)

Umefloroj tuĉpentritaj
Staras la ume’ ĉe la baseno inkuj-lava,
ĉiu floro malfermiĝas pale tuĉpentrita.
Ili ne bezonas laŭdon pri l’ koloro rava,
jam sufiĉas en l’ aero bonodor’ invita.
elĉinigis Minosun

110
杨基（1326—1378）

天平山中
细雨茸茸湿楝花，南风树树熟枇杷；
徐行不记山深浅，一路莺啼送到家。

Yang Ji (1326-1378)
En la monto Tianping
Meliflorojn malsekigas milda pluv’ subtila,
erioboteri-drupojn maturigas vento.
Promenad’ konfuzas min per vojerara sento,
min eskortas hejmen oriola ĉirpo trila.
elĉinigis Vejdo

高启（1336—1374）

春暮西园
绿池芳草满晴波，春色都从雨里过。
知是人家花落尽，菜畦今日蝶来多。

Gao Qi (1336-1374)
L’ Okcidenta ĝardeno en malfrua printempo
Lageto kaj junverdaj herboj plenas je sunlumo,
printempo bela ŝajne malaperas tra pluvfumo.
La floroj preskaŭ tute falis ĉe kampulaj domoj,
en legomkampoj papilioj multas sub la suno.
elĉinigis Vejdo

寻胡隐君
渡水复渡水，看花还看花。
春风江上路，不觉到君家。

Vizito al amiko
Mi trapasas rojojn dum veturo,
kaj mi spektas florojn kun plezuro.
En printempo bela laŭ la vojo
mi atingas lin kun ĝojsaturo.
elĉinigis Vejdo

袁凯（？—？）

京师得家书
江水三千里，家书十五行。

111
 行行无别语，只道早还乡。

Yuan Kai (?-?)*

Letero el la hejmo
Tri mil liojn longe fluas la rivero,
nur liniojn dek kvin kuras la letero.
La enhav’ entenas ne aliajn vortojn
krom “rapide hejmenvenu per la velo”.
*Yuan Kai vivis dum la komenca periodo de la Ming-dinastio (1368-1644).
elĉinigis Vejdo

王恭（1343—？）

春雁
春风一夜到衡阳，楚水燕山万里长。
莫道春来便归去，江南虽好是他乡。

Wang Gong (1343-?)

Sovaĝanseroj en la primavero
Tra nokto ilin sendas al Hengyang-tereno
la vento de la primavero,
kaj ili flugas dek mil liojn diste inter
la Yanshan-mont’ kaj Chu-rivero.
Ne nin riproĉu pro reflugo norden nia
for de l’ humida, varma tero,
kvankam sudlando belas kaj medio bonas
ĝi tamen estas fremda sfero.
elĉinigis Vejdo

毛铉（？—？）

幼女词
下床着新衣，初学小姑拜。
低头羞见人，双手结裙带。

Mao Xuan (?-?)*

Juna infanino
Ŝi surmetas robon de la novedzino,
kaj imitas riverencon de geparo.
Hontas antaŭ homoj ŝi ja kun kapklino,
ŝi fingrumas streĉe jupon pro ĉi faro.
*La poeto vivis dum la Song-dinastio (1360-1644).
elĉinigis Vejdo

112
杨士奇（1366——1444）

发淮安
岸蓼疏红水荇青，茨菰花白小如萍。
双鬟短袖惭人见，背立船头自采菱。

Yang Shiqi (1366-1444)

Surakva pejzaĝo ĉe Huai’an
Ĉeborde poligonoj rozruĝetas en prospero7
kaj nimfojdoj jen en verdkoloro,5
la floroj de sagitario pompas en rivero
jen blankaj kiel lemnoj de petolo.
Surkape kun du harplektitaj ringoj de leĝero
ŝi en kalsono hontas en stuporo,
starante kun turnitaj korpo kaj vizaĝ’ de belo
plukadas trapojn sur boat’ en solo.
elĉinigis Vejdo

李昌祺（1376—1452）

乡人至夜话
形容不识识乡音，挑尽寒灯到夜深。
故旧凭君休更说，老怀容易便沾襟。

Li Changqi (1376-1452)
Nokta babilo kun samlokano
Mi ne konas lin, sed la akĉenton lokan,
ni babilas sub lamplumo en nokt-gelo.
Ne parolu pri la mortoj de konatoj,
mi kaduka emas larmi je sufero.
elĉinigis Vejdo

于谦（1398—1457）

石灰吟
千锤万凿出深山，烈火焚烧若等闲。
粉骨碎身浑不怕，要留清白在人间。

Yu Qian (1398-1457)
Kanto pri kalko
En mont’ elhakas oni kalkŝtonpecojn pene,
bruladon ili spertas en la fajro arda.
Ne timas ili disrompiĝon tute plene,

113
 volante montri la kvaliton pure alta.
elĉinigis Vejdo

沈周（1427—1509）

题画
碧水丹山映杖藜，夕阳犹在小桥西。
微吟不道惊溪鸟，飞入乱云深处啼。

Shen Zhou (1427-1509)

Surskribo al la pentraĵo
Irbastone staras mi en verdaj monto kaj rivero,
Suno pendas okcidente de ponteto ĉe vespero.
la mumuro de mi maljunul’ panikas akvobirdojn,
ili flugas inter nubojn kaj ĉirpadas en pelmelo.
elĉinigis Vejdo

唐寅（1470—1524）

言志
不炼金丹不坐禅，不为商贾不耕田。
闲来写就青山卖，不使人间造孽钱。

Tang Yin (1470-1524)

Mia volo
Mi ne servas kiel alkemist’ nek bonzo en medito,
mi fariĝas ne la komercisto nek kampul’ en rur’.
Dum libera temp’ produktas mi pentraĵojn por profito,
lukras mi l’ nemalutilan monon al aliaj nur.
elĉinigis Vejdo

李梦阳（1473—1530）

船板床
船板胡在兹，而我寝其上。
情知非江湖，梦寐亦风浪。

Li Mengyang (1473-1530)
Sur lito de boato
Mi dormas sur la lito de l’ boato,
Kion mi sonĝas sur tabulo dura?
Mi vere sentas skuon de ondbato
sur la rivero kaj en mond’ konkura.
elĉingis Vejdo

114
边贡（1476—1532）

重赠吴国宾
汉江明月照归人，万里秋风一叶身。
休把客衣轻浣濯，此中犹有帝京尘。

Bian Gong (1476-1532)

Refoje al Wu Guobin
Vi reiras sub la brila luno super Han-rivero,
Vent’ aŭtuna akompanas vin survoje kun leĝero.
zorgu ne forlavi l’ polvon de sur l’ oficista vesto,
ĉar la polvo alportitas kun l’ imperiestra helo.
elĉinigis Vejdo

徐祯卿（1479—1511）

在武昌作
洞庭叶未下，潇湘秋欲生。
高斋今夜雨，独卧武昌城。
重以桑梓念，凄其江汉情。
不知天外雁，何事乐长征？

Xu Zhenqing (1479-1511)
Versoj verkitaj en Wuchang
Folioj ne falas ĉe la Dongting-lago,
aŭtun’ tuj alvenos al Xiaoxiang-tereno.
Ĉinokte nin trafas la pluva atako,
mi noktas sola en ĉi urbo kun spleno.
Des plie sopiras mi al hejmvilaĝo,
mi naskas enuon vere kun ĉagreno.
Do kial la sovaĝanseroj en vago
volontas migradi ankoraŭ sen ĝeno?
elĉinigis Vejdo

杨慎 (1488 - 1559)

出郊
高田如楼梯，平田如棋局。
白鹭忽飞来，点破秧针绿。

Yang Shen (1488 - 1559)

Kampara ekskurso
La terasokampoj ŝtupare leviĝas,

115
 dum plataj rizejoj ŝajnas ŝaktabuloj.
Ardeoj subite alflugas kaj punktas
la verdon rizkampan per blankaj makuloj.
elĉinigis Minosun

文嘉（1501—1583）

今日歌
今日复今日，今日何其少。
今日又不为，此事何时了。
人生百年几今日，今日不为真可惜。
若言姑待明朝至，明朝又有明朝事。
为君聊赋今日诗，努力请从今日始。

Wen Jia (1501-1583)

Kanzono pri hodiaŭo
Hodiaŭo, hodiaŭo ree
hodiaŭoj ja malmultas vere.
Se nenion faras vi hodiaŭ,
kion povus fari vi prefere?
Kiom hodiaŭojn havas do la tuta vivo?
Nenifari hodiaŭ tro bedaŭrindas plene,
Se atendi la morgaŭon por labori pene
ve, morgaŭa tasko kuŝos por vi ja plenumi.
Nun mi verkas la poemon por vi admoneme,
ekde hodiaŭo strebu fari mem komprene.
elĉinigis Vejdo

道潜（1043—1106）

临平道中
风蒲猎猎弄清柔，欲立蜻蜓不自由。
五月临平山下路，藕花无数满汀州。

Dao Qian (1043-1106)

Survoje al la monto Linping
Susuras tife-herboj delicate en ventpelo,
falstaras sur la herboj ne libere la libelo.
En majo ĉe l’ piedo de la mont’ la voj’ zigzagas
interne de sennombraj lotusfloroj en prospero.
elĉinigis Vejdo

116
李攀龙（1514—1570）

塞上曲送元美
白羽如霜出塞寒，胡烽不断接长安。
城头一片西山月，多少征人马上看。

Li Panlong (1514-1570)
Adiaŭado al Yuan Mei
Vi kurieras al la limo per edikt’ en gelo,
la militfajr’ urĝigas pro invado la minaca.
Malalte pendas luno kun omeno de danĝero,
atendas militistoj l’ agon de l’regnestr’ sagaca.
elĉinigis Vejdo

杨继盛（1516—1555）

就义诗
浩气还太虚，丹心照千古。
生平未报国，留作忠魂补。

Yang Jisheng (1516-1555)

Poemo pri martiriĝo
Mi volas min oferi por Patri’,
kaj vivos mia kor’ dum jaroj mil.
Dumvive mi bedaŭre ne meritas,
fidela mi ja restos por naci’.
elĉinigis Vejdo

徐渭（1521—1593）

题葡萄图
半生落魄已成翁，独立书斋啸晚风。
笔底明珠无处卖，闲抛闲掷野藤中。

Xu Wei (1521-1593)
Surskribo sur la vinbera pentraĵo
Jam kvin-dek-jara tra la malsukcesa kariero,
aŭskultas sola mi al vesper-vent’ en kabineto.
Ne povas vendi mi vinberojn sur la tuĉ-papero,
kaj lasas ilin pendi sur sovaĝa lian-reto.
elĉinigis Vejdo

117
戚继光（1528—1588）

马上作
南北驱驰报主情，江花边草笑平生。
一年三百六十日，多是横戈马上行。

Qi Jiguang (1528-1588)
Versoj skribitaj sur ĉevalo
Mi militiras ĉien por imperiestra beno,
min mokas herboj pri multeokupiteco mia.
Mi tricent sesdek tagojn unujarajn kun fortpeno
pasigas sur limbatalejo sur ĉeval’ hen-kria.
elĉinigis Vejdo

汤显祖（1550—1616）

江宿
寂历秋江渔火稀，起看残月映林微。
波光水鸟惊犹宿，露冷流萤湿不飞。

Tang Xianzhu (1550-1616)

Noktado sur la boato
Sporadas nokte la fiŝistaj lampoj sur rivero,
lunarko palas super la arbaro en malhelo.
rebriloj sur la akv’ panikas birdojn en dormado,
lampiroj pro roseroj ja ne flugas kun leĝero.
elĉinigis Vejdo

高攀龙（1562—1626）

枕石
心同流水净，身与白云轻。
寂寂深山暮，微闻钟磬声。

Gao Panlong (1562-1626)

Ekpenso sur ŝtona kapkuseno
Mia koro puras kiel akvofluo,
mia korp’ leĝeras nube sur ĉielo.
En nebul’ vespera en profunda monto,
mi aŭdas sonorilbatadojn en malhelo.
elĉinigis Vejdo

118
袁宏道（1568—1610）

感事
湘山晴色远微微，尽日江头独醉归。
不见两关传露布，尚闻三殿未垂衣。
边筹自古无中下，朝论于今有是非。
日暮平沙秋草乱，一双白鸟避人飞。

Yuan Hongdao (1568-1610)

Ekpenso
En la veter’ serena la Xiang-mont’ videblas fore,
tuttage mi drinkadas kaj revenas ĉe vespero.
Militaj la novaĵoj ne alvenas tre langvore,
la land’ ankoraŭ dronas en malpaca atmosfero.
La politik’ pri limdefendo ĉiam la supera,
sed nun disput’ ankoraŭ ardas en palaca rondo.
L’ aŭtunaj herboj velkas sur sablej’ ĉe hor’ vespera,
paro da blankaj birdoj flugas de la homa mondo.
elĉinigis Vejdo

陈子龙（1608—1647）

渡易水
并刀昨夜匣中鸣，燕赵悲歌最不平；
易水潺湲云草碧，可怜无处送荆卿！

Chen Zilong (1608-1647)

Veturo sur la rivero Yishui
Lastnokte la ponardo morne plendis en skatolo,
maljuston tre suferis la bravuloj sur ĉi tero.
Laŭ bordaj herboj la rivero fluas kun langvoro,
bedaŭras mi pri Jin Ke* brava jam en malapero.
*Jin Ke estis bravulo dum la periodo de la Militantaj Regnoj, kiu volis ponardi la unuan
imperiestron de Qin-regno, sed fiaskis en la palaco.
elĉinigis Vejdo

吴伟业（1609—1672）

阻雪
关山虽胜路难堪，才上征鞍又解骖。
十丈黄尘千尺雪，可知俱不似江南。

119
Wu Weiye (1609-1672)
Neĝado dum la vojo
Malfacilas vojo al pasejo la impona,
jen alternas ofte ĉevalrajdo kaj vojiro.
Flava polvo kuŝas nun sub dika neĝ’ beldona,
ĉi vidaĵ’ malsamas ol sudlanda la subtilo.
elĉinigis Vejdo

尤侗（1618—1704）

闻鹧鸪
鹧鸪声里夕阳西，陌上征人首尽低。
遍地关山行不得，为谁辛苦尽情啼？

You Tong (1618-1704)

Aŭskultado al perdriko
La sun’ subiras en ĉirpado trista de perdriko,
sur vojo iras vojaĝantoj kun la peza koro.
Ĝi krias “Ne plu iru! Montoj estas en apiko!”
por kiu ĝi senĉese pepas kun kaŝ-doloro?
elĉinigis Vejdo

施闰章（1619—1683）

过湖北山家
路回临石岸，树老出墙根。
野水合诸涧，桃花成一村。
呼鸡过篱栅，行酒尽儿孙。
老矣吾将隐，前峰恰对门。

Shi Runzhang (1619 - 1683)

Survoje al hejmloko
Ĉe l’ ŝtona bordo de sinua fluo
malnovaj arboj laŭ la muro staras.
Sovaĝaj rojoj kunas inter montoj,
vilaĝon presikfloroj el si faras.
Vokitaj kokoj pasas tra verg-heĝo,
genepoj l’ avon toste nun regalas.
Ermito, oldiĝante, mi fariĝos,
ĉar monto ja al mia dom’ najbaras.
elĉinigis Minosun

120
朱彝尊（1629—1709）

出居庸关
居庸关上子规啼，饮马流泉落日低。
雨雪自飞千嶂外，榆林只隔数峰西。

Zhu Yizun (1629-1709)

Ekster la pasejo Juyong
Sur pasejo kukoloj kukuas senĉese,
mi trinkigas ĉevalon ĉe fonto vespere.
Pluvoneĝo flirtadas super mil monteĝoj,
fortikaĵo l’ uestra nur foras apere.
elĉinigis Vejdo

夏完淳（1631—1647）

别云间
三年羁旅客，今日又南冠。
无限山河泪，谁言天地宽！
已知泉路近，欲别故乡难。
毅魄归来日，灵旗空际看。

Xia Wanchun (1631-1647)

Adiaŭado en nuboj
Tri jarojn mi vagadis militire,
nun mi maliberiĝas en prizono.
Mi larmas pri l’ perdita ter’ sopire,
la ter’ perdiĝis jam en sanga drono.
Mi jam konscias pri l’ venonta morto,
nepens’ pri l’ hejmo por mi ’stas mizero.
Kiam l’ anim’ revenus al la korto,
revidu mi l’ hejmlokon kun prefero.
elĉinigis Vejdo

王士祯（1634—1711）

真州绝句
江干多是钓人居，柳陌菱塘一带疏。
好是日斜风定后，半江红树卖鲈鱼。

Wang Shizhen (1634 - 1711)

Pejzaĝo en Zhenzhou
Preskaŭ fiŝistoj loĝas riverborde, kaj kabanoj

121
 disas ĉe vojo flanke de salikoj, akv-kaŝtanoj.
La suno nun subiras kaj blovetas milda vento,
aceroj ruĝiĝantaj eĥas kriojn pri perk-vendo.
elĉinigis Minosun

查慎行（1650—1727）

舟夜书所见
月黑见渔灯，孤光一点萤。
微微风簇浪，散作满河星。

Zha Shenxing (1650-1727)

Vidaĵo el la boato en nokto
En malluma nokt’ videblas fiŝlanternoj,
ili svage glimas kiel la lampiroj.
Ondojn jen kaj jen peladas la zefiro,
ili lumas akve kiel la stelbriloj.
elĉinigis Vejdo
Nokta vidaĵo
Fiŝboata lampo brilas, en malluma
nokto, kiel sola punkto de lampiro.
Sur rivero glimas steloj dismetitaj,
la ondetoj agitiĝas de zefiro.
elĉinigis Minosun

纳兰性德（1655—1685）

秣陵怀古
山色江声共寂寥，十三陵树晚萧萧。
中原事业如江左，芳草何须怨六朝。

Nalan Xingde (1655-1685)

Penso pri l’ antikva tempo
Pejzaĝo monta kaj rivera bruo jam silentas,
ĉe maŭzoleoj* arboj en vespera vent’ lamentas.
Putriĝas jame la aferoj de la regpotenco,
ĉu herboj ja bezonas tristi pri la decadenco?
*Maŭzoleoj aludas al dektri maŭzoleoj de dek tri imperiestroj de la Ming-dinastio.
elĉinigis Vejdo

赵执信（1662—1744）

萤火
和雨还穿户，经风忽过墙。

122
 虽缘草成质，不借月为光。
解识幽人意，请今聊处囊。
君看落空阔，何异大星芒。

Zhao Zhishen (1662-1744)

Lampiro
Ĝi trapasas ĉambron pro pluvstrio
kaj transflugas muron en ventkrio.
Ĝi elkreskas el la herbohumo,
ĝi mem brilas ne per la lunlumo.
Ĝi volontas resti en gaz-sako
doni lumon al leganta svago.
Kiam flugas ĝi en vast-aero,
brile ĝi egalas al stel-helo.
elĉinigis Vejdo

屈复（1668—1745）

偶然作
百金买骏马，千金买美人；
万金买高爵，何处买青春？

Qu Fu (1668 - 1745)
Improvizaĵo
Por cento da moneroj oraj
aĉeti ĉevalon ja bonan,
belinon kaj eĉ altan rangon.
Sed kie junecon imponan?
elĉinigis Minosun

沈德潜（1673—1769）

过许州
到处陂塘决决流，垂杨百里罨平畴。
行人便觉须眉绿，一路蝉声过许州。

Shen Deqian (1673 - 1769)

Pasi tra Xuzhou
Ĉie fluas freŝa akvo. Vasta je cent lioj
kampo per pendantaj plorsalikoj sin nebulas.
Brovoj de mi, trapasanto, ŝajnas gaje verdaj;
kun ĉirpado de cikadoj mi Xuzhou traveturas.
elĉinigis Minosun

123
厉鹗（1692—1752）

灵隐寺月夜
夜寒香界白，涧曲寺门通。
月在众峰顶，泉流乱叶中。
一灯群动息，孤磬四天空。
归路畏逢虎，况闻岩下风。

Li E (1692 - 1752)
La templo Lingyin en luna nokto
En frosta nokto l’ templo lume blankas,
sinua fluo ĉe la pord’ sin movas.
La luno lumas super montopintoj;
folioj sur ĉi fonta akvo flosas.
L’ estaĵoj mutas kaj la universo
silentas, kiam sola lamp’ morozas.
Revene mi renkonti tigron timus,
ĉar tiam vent’ el rokoj jam nervozas.
elĉinigis Minosun

郑板桥（1693-1765）

山中雪后
晨起开门雪满山，雪睛云淡日光寒。
檐流未滴梅花冻，一种清孤不等闲。

Zheng Banqiao (1693-1765)

Neĝa pejzaĝo en monto
Matene mi malfermas pordon,
jam neĝo kovras monton plene.
Serenas la ĉiel’, sunlumo
tra nuboj fridas pal-fadene.
Glaci’ ankoraŭ ne degelas,
umeoj staras neĝ-katene.
Etos’ kvieta kaj soleca
impresas bene kaj senĝene.
elĉinigis Vejdo

渔家
卖得鲜鱼二百钱，籴粮炊饭放归船。
拔来湿苇烧难着，晒在垂杨古岸边。

124
 Fiŝisto
Li vendis ĵus kaptitajn fiŝojn por moneroj ducent,
aĉetis rizon,ankris ŝipon por manĝopreparo.
Malsekaj kanoj ne facile brulas en la forno,
sunumis ilin li ĉe l’ bordo sub plorsalikaro.
elĉinigis Vejdo

竹石
咬定青山不放松，立根原在破岩中。
千磨万击还坚劲，任尔东西南北风。

Bambuo sur roko

Ĝi kaptas verdan montan rokon firme sen kompato,
profunde kun radikoj ŝoviĝantaj en rokfendo.
Ĝi restas obstinema post dek mil minacaj batoj
spite al fortaj blovoj de la furioza vento.
elĉinigis Vejdo

袁枚（1716—1797）

所见
牧童骑黄牛，
歌声振林樾。
意欲捕鸣蝉，
忽然闭口立。

Yuan Mei (1716-1797)

Vidaĵo
Rajdas knabpaŝtist’ sur bruna bovo,
lia kanto ŝvebas en arbaro.
Volas kapti rete li cikadon,
eksilentas tuje li en staro.
elĉinigis Vejdo

遣兴
爱好由来下笔难，一诗千改始心安。
阿婆还似初笄女，头未梳成不许看。

Por distriĝi per versado

Malfacilas versi pro serĉad’ al perfekteco,
mi kontentas pri la versoj nur post mil korektoj.
Tio ŝajnas, ke maljunulino aŭ faŭlino
ne sin lasas vidi antaŭ preto de harplektoj
elĉinigis Vejdo

125
 山行杂咏
十里崎岖半里平，一峰才送一峰迎。
青山似茧将人裹，不信前头有路行。

Sur la montvojo
La voj’ sinuas sen glataĵo por persono,
montpintoj min renkontas unu post alia.
La verdaj montoj volvas min kiel kokono,
verŝajnas, ke troviĝus ne la voj’ vizia.
elĉinigis Vejdo

夜过借园见主人坐月下吹笛
秋夜访秋士，先闻水上音。
半天凉月色，一笛酒人心。
响遏碧云近，香传红藕深。
相逢清露下，流影湿衣襟。

Flutludado sub la luno

Amikon mi vizitas dum la nokt’ aŭtuna,
alŝvebas flutaj sonoj el sur la rivero.
Varmeto flosas en aero sub lunlumo,
la koron tuŝas flutmuziko de leĝero.
La sonoj flugas al la rando de l’ ĉielo,
arom’ de lotusfloroj ruĝaj pikas nazon.
Ni renkontiĝas en vualo de roseroj,
vestaĵoj niaj malsekiĝas sub lunhelo.
elĉinigis Vejdo

纪昀（1724—1805）

富春至严陵山水甚佳
浓似春云淡似烟，参差绿到大江边。
斜阳流水推篷坐，翠色随人欲上船。

Ji Yun (1724-1805)
Bela pejzaĝo ĉe Fuchun-rivero
La ombro nube densa kaj nebule delicate
projekciiĝas en nuanco verda sur rivero.
Dispuŝas larĝe plene mi tegmenton surboate,
la verdo ŝajne svarmas flue al mi kun leĝero.
elĉinigis Vejdo

126
蒋士铨（1725—1784）

岁暮到家
爱子心无尽，归家喜及辰。
寒衣针线密，家信墨痕新。
见面怜清瘦，呼儿问苦辛。
低徊愧人子，不敢叹风尘。

Jiang Shiquan (1725-1784)

Reveno al la hejmo
Amo al gefiloj ’stas senlima,
ĝojas panj’pro mia hejmreveno.
Ŝi preparas por mi la vatveston,
hejmleteroj pretas kun zorgpleno.
Ŝi lamentas jen pro mia magro,
kaj demandas pri l’ vojaĝ’ de peno.
Honte klinas kapon mi senvorte
pri vagada viv’ mia kun spleno.
elĉinigis Vejdo
Jarfine mi atingis hejmen
Plej ĝojas la patrino, kies amo
senlimas, dum jarfine mi revenas.
Vatveston mian vi stebadis dense,
kaj l’ hejmleterojn freŝaj ĝisnun tenas.
Ĉe l’ vido, vi bedaŭras mian magron,
kaj pri l’ vojaĝ’ amare ja mienas.
Nu, kiel via filo, mi rimorsas
kaj muton pri ekstera pen’ katenas.
elĉinigis Minosun

赵翼（1727-1814）

论诗五首·其二
李杜诗篇万口传，至今已觉不新鲜。
江山代有才人出，各领风骚数百年。

Zhao Yi (1727 - 1814)

Rimarko pri poezio
Sennombraj adeptoj surbuŝe heredas poemojn
de Li Bai kaj Du Fu, senteble nefreŝajn ĝisnune.
En ĉiu epoko aperas novaj geniuloj,
kiuj poezion kondukas jarcentojn komune.
elĉinigis Minosun

127
姚鼐（1731—1815）

山行
布谷飞飞劝早耕，舂锄扑扑趁春晴。
千层石树遥行路，一带山田放水声。

Yao Nai (1731 - 1815)

Surmonta promenado
Kukoloj superflugas por instigi kultivadon;
ardeoj frapas per flugiloj en sunaj radioj.
Mi iras sur vojeto inter rokoj kaj arbustoj,
aŭdeblas sur montkampoj sono de irigacio.
elĉinigis Minosun

黄景仁（1749—1783）

别老母
搴帷拜母河梁去，白发愁看泪眼枯。
惨惨柴门风雪夜，此时有子不如无。

Huang Jingren (1749-1783)

Adiaŭado al la maljuna patrino
Mi ŝin adiaŭis por vivteni aliloke,
ŝiaj grizaj haroj min larmigis ĝis angoro.
En ĉi neĝa nokto mi forlasis plorsufoke,
ŝi preferus ja ne havi filon en la foro.
elĉinigis Vejdo

龚自珍（1792—1841）

己亥杂诗·其五
浩荡离愁白日斜，吟鞭东指即天涯。
落红不是无情物，化作春泥更护花。

Gong Zizhen (1792-1844)

Versoj verkitaj en 1839-a jaro (5)
Sub sun’ klinita al uesto mi reiras kun ĉagreno,
svingante ĉevalvipon mi min sentas kvazaŭ en l’ edeno.
Falanta ruĝa flor’ neniel estas senkompata umo,
fariĝas ĝi printempa kot’ por nutri floron kun ben-pleno.
elĉinigis Vejdo

128
 咏史
金粉东南十五州，万重恩怨属名流。
牢盆狎客操全算，团扇才人踞上游。
避席畏闻文字狱，著书都为稻粱谋。
田横五百人安在，难道归来尽列侯？
Ĉanto pri l’ historio
En la dek kvin provincoj de sudoriento en prospero
konfliktoj kaj bataloj oftas inter la palacaj klikoj.
Nobeloj kaj aritocratoj regas en kortega sfero,
eŭnukoj en palaco manipulas ja per artifikoj.
Kleruloj timas kaj evitas implikon pro vorteraro,
eseojn ili verkas ne por laŭdoj sed nur por vivteno.
Kieas nun bravuloj kiuj sin mortigis pro skandalo?
Ĉu ili konvertiĝis al ranguloj reĝaj ja sen ĝeno?
elĉinigis Vejdo

丘逢甲（1864—1912）

春愁
春愁难遣强看山，往事惊心泪欲潸。
四百万人同一哭，去年今日割台湾。

Qiu Fengjia (1864-1912)

Printempa spleno
Kun restanta spleno mi rigardas al la monto fora,
la paseo min ĉagrenas kaj mi larmas en la koro.
Kvar miljonoj da tajvanoj ĥoras ja en sanga ploro,
Hodiaŭ lastjare ĝi ceditis al fremdland’ ter-vora.
elĉinigis Vejdo

秋瑾（1875—1907）

对酒
不惜千金买宝刀，貂裘换酒也堪豪。
一腔热血勤珍重，洒去犹能化碧涛。

Qiu Jin (1875-1970)

Ĵuro dum drinkado
Mi per multa mon’ aĉetis glavon de trezoro,
malavare ŝanĝi la peltaĵon kontraŭ vino.
Oni devas bone zorgi l’ vivon kun sangvino,
verŝi sangon por la entrepreno de valoro.
elĉinigis Vejdo

129
高鼎（？—？）

村居
草长莺飞二月天，拂堤杨柳醉春烟。
儿童散学归来早，忙趁东风放纸鸢。

Gao Ding (?-?)*

En vilaĝo
Super herboj orioloj fluas februare,
salikvergoj tuŝas digon en la primavero.
Knaboj el vilaĝ-lernej’ revenas joviale,
kaj flugigas kajtojn la paperajn en ventpelo.
*li vivis dum la malfrua periodo de la Qing-dinastio(1636-1912)
elĉinigis Vejdo

130