Case - (2011) 1 CLJ SYA 577

1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
[2011] 1 CLJ SYA 577
MOKTAR RADIN v. SELANGOR SYARIE PROSECUTOR

SYARIAH HIGH COURT, SHAH ALAM
MUKHYUDDIN HJ IBRAHIM CJS (SEL)
[CRIMINAL APPEAL NO: 10500-166-0017-2010]
11 AUGUST 2010
CRIMINAL PROCEDURE: Sentence - Adequacy - Polygamy - Practicing polygamy without permission of court
- Plea of guilty - First offender - Sentenced to one month's imprisonment - Whether too harsh - Whether to be
substituted with fine sentence - Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003, s. 124 - Syariah
Criminal Procedure (State of Selangor) Enactment 2003, ss. 96, 129
The appellant had pleaded guilty to a charge of practicing polygamy without the permission of the court under
s. 124 of the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003 and, upon conviction, was sentenced by
the court below to a month's imprisonment. Dissatisfied, the appellant appealed. Before the learned judge
herein, the appellant argued that he deserved a lighter sentence for reasons that the offence was only a
matrimonial or takzir offence, and also because he was a first offender and had pleaded guilty to the charge.
Held (allowing appeal; substituting jail term with fine of RM1,000):
(1) The trial judge, in passing sentence, had failed to examine the character, antecedents, age,
health, the appellant's mental state or the triviality the offence as required by s. 129 Criminal
Procedure Enactment 2003. In any case, the court is satisfied that the appellant is a first offender,
whereof such fact ought to have been given sufficient weight by the court before imposing
sentence. (paras 30, 32)
(2) The offence as committed by the appellant was in respect of procedure created upon public
policy considerations (maslahah) and does not directly impact the society. On this score, the
possibility of meting out a lighter sentence or pardoning the appellant altogether ought to have
been considered. The1 OF 53 leniency granted however should not be such as would open up a
floodgate for others to take advantage of the ruling. (paras 31,34)
(3) Going by the provisions of s. 124 of the Islamic Family Law Enactment 2003, the forms of
punishment prescribed and imposable on the appellant began with a fine sentence. That being
so, the imposition of an imprisonment sentence only is unreasonable and inappropriate, more so
when the appellant was a first offender. (paras 38,44)
(4) The offence committed by the appellant was a takzir offence, the punishment for which is left
to the legislature and the courts to prescribe and decide. That said, the appellant's action in
contracting a polygamous marriage without the court's consent is not to be lightly dismissed.
(paras 45-46)
(5) Applying the fiqhiyyah maxim "when two harms came to the fore, take the less harmful of the
two", the court is of the view that sentencing the appellant to prison would cause much harm to
him, and his wives and children, and will entail social problems to those individuals. Bearing in
mind the facts and circumstances of the case, it is fair and appropriate to pass instead the
maximum fine sentence allowed by the law (RM1,000) on him. (paras 52-54, 69)
Headnotes in Bahasa Malaysia

PROSEDUR JENAYAH: Hukuman - Kesetimpalan - Poligami - Mengamalkan poligami tanpa kebenaran
mahkamah - Pengakuan salah - Pesalah pertama - Dihukum sebulan penjara - Sama ada terlalu berat -
Sama ada wajar diganti dengan hukuman denda - Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri
Selangor) 2003, s. 124 - Enakmen Tatacara Jenayah Syariah (Negeri Selangor) 2003, ss. 96, 129
Perayu telah mengaku salah terhadap pertuduhan mengamalkan poligami tanpa kebenaran mahkamah di
bawah s. 124 Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003 dan setelah disabitkan
dijatuhkan hukuman sebulan penjara. Tidak berpuashati, perayu merayu. Di hadapan Yang Arif Hakim di sini,
perayu berhujah bahawa beliau patut dihukum dengan hukuman yang lebih ringan memandangkan kesalahan
hanyalah kesalahan nikah kahwin yang berbentuk takzir, dan bahawa beliau merupakan pesalah pertama dan
telahpun mengaku salah kepada pertuduhan.2 OF 53
https://ezproxy.usim.edu.my:2059/Members/PrintCase.aspx?CaseId=2886929409&SearchId=3cljkuim1 1/26
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
Diputuskan (menerima rayuan; mengganti hukuman penjara dengan denda RM1,000):
(1) Hakim bicara, dalam menjatuhkan hukuman, telah gagal menyiasat tentang watak, latar
belakang, umur, kesihatan atau keadaan mental perayu atau hakikat ringannya jenis kesalahan
perayu seperti yang dikehendaki oleh s. 129 Enakmen Tatacara Jenayah 2003. Apapun,
mahkamah berpuashati bahawa ini adalah kesalahan kali pertama perayu di mana perkara ini
harus dititikberat oleh mahkamah sebelum menjatuhkan hukuman ke atas perayu. (perenggan
30, 32)
(2) Kesalahan perayu adalah terhadap perkara prosedur yang diwujudkan pemerintah atas
maslahah umum dan tidak memberi kesan secara langsung kepada masyarakat. Berdasarkan
fakta ini, pertimbangan harus diberi untuk sama ada meringankan hukuman atau mengampunkan
perayu. Walaupun begitu, sebarang keringanan yang diberi tidaklah harus sampai kepada
membuka peluang kepada pihak lain untuk mengambil kesempatan terhadap pertimbangan ini.
(perenggan 34)
(3) Berdasarkan peruntukan s. 124 Enakmen Undang-undang Keluarga Islam 2003, bentuk
hukuman yang boleh dikenakan terhadap perayu adalah berbentuk denda terlebih dahulu. Maka
hukuman pemenjaraan semata-mata adalah tidak munasabah dan tidak bersesuaian, apatah lagi
ini merupakan kesalahan kali pertama perayu. (perenggan 38, 42)
(4) Kesalahan yang dilakukan perayu adalah merupakan kesalahan takzir, di mana hak
menentukan hukuman kesalahan diserahkan kepada badan perundangan dan mahkamah.
Walaupun begitu, perbuatan perayu bernikah poligami tanpa kebenaran mahkamah adalah satu
kesalahan yang tidak boleh dipandang ringan. (perenggan 45, 46)
(5) Dengan menggunakan kaedah fiqhiyyah "jika bertembung dua kemudharatan atau kerosakan
tinggalkan kemudharatan yang lebih besar dan ambil kemudharatan yang lebih kecil", mahkamah
berpendapat bahawa pemenjaraan perayu akan mendatangkan kemudharatan terhadap dirinya,
isteri-isterinya dan anak-anaknya dan mengakibatkan permasalahan sosial kepada individu-
individu tersebut. Mengambilkira fakta dan halkeadaan kes, hukuman yang sesuai dan adil bagi
perayu adalah hukuman denda maksimum (RM1,000) tanpa pemenjaraan. (perenggan 52-54,
69)3 OF 53
Reported by Wan Sharif Ahmad & Baizura Abd Razak4 OF 53
Case(s) referred to:

Bhandulananda Jayatilake v. PP [1981] 1 LNS 139 FC
Ketua Pendakwa Syarie Wilayah Persekutuan v. Dharlizan bin Jenal & Tiga Yang Lain [JH 26/1, 53]
Mohamed Taher bin Md Khalil v. Pendakwa Syarie [JH 23/2]
Mokhtar bin Pangat v. Pendakwa JAWI, Criminal Appeal No. 1/1998 1991 [JH 7/2]
Norazlisham bin Ramli lwn. Ketua Pendakwa Jabatan Agama Islam Negeri Sembilan [JH 15/2, 165]
PP lwn. Mohammed Nor & Ors [1985] 1 LNS 25 SC
Ramona Juita Abdullah lwn. Engku Nazarudin Muhamed [2004] 1 CLJ (Sya) 542
Legislation referred to:

Administration of the Religion of Islam (State of Selangor) Enactment 2003, ss. 61, 63
Islamic Family Law (Federal Territories) Enactment Act 1984, s. 121
Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003, ss. 23, 40(1), (2), 123, 124, 134
Syariah Court Evidence (State of Selangor) Enactment 2003, s. 17
Syariah Criminal Procedure (State of Selangor) Enactment 2003, ss. 96(a), (b), 129, 136, 138, 140
Other source(s) referred to:

Dr Ahmad Fathi Bahansi, Al-Mausu'ah al-jinaiyah fi al-Fiqh al-lslam, p 364
Dr Muhd Fauzi Muhamad, Menyingkap Hukuman Penjara Dalam Islam, p 48
Dr Wahbah al-Zuhaili (trans by Syed Ahmad Syed Hussain), Fiqh dan Perundangan Islam, jilid vi, p 13
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
Haji Sa'id Haji Ibrahim, Qanun Jinayah Syar'iyyah dan Sistem Kehakiman Dalam Perundangan Islam
Berdasarkan Qur'an dan Hadith, p 247
Fath al-Muin, p 137-138
Osborn's Concise Law Dictionary, p 29
Martin Shapiro, Law & Society Review Journal, Contemporary Issues in Law and Social Science, vol 14, No 3,
p 629
Surah an-Nisa, verses 3 & 59
Counsel:
For the appellant - Hj Amli Embong; M/s Amli & Assocs
For the prosecutor - Zusyarafain Yusoff; Syarie Prosecutor, Selangor
JUDGMENT
Mukhyuddin Hj Ibrahim CJS (SEL):
[1] This case emanated from the judgment of the trial judge, Syariah Subordinate Court Gombak Timur, who
on 19 May 2010 decided as follows:
(a) The court convicted the accused of an offence under s. 124 Islamic Family Law (State of
Selangor) Enactment 2003.
(b) The court sentenced him to a month's imprisonment with effect from the date of sentence.
[2] The appellant was dissatisfied with the said decision of the trial judge of the Syariah Subordinate Court
and has since filed a notice of appeal dated 21 June 2010 to the Selangor's Syariah High Court against the
decision.
[3] In legal terminology, and according to Osborn's Concise Law Dictionary, p. 29, an appeal is defined as
"any legal action taken to rectify the mistake committed by a court by bringing the matter up before a higher
court". In the Law & Society Review journal, vol. 14, No. 3, (Spring, 1980), at p. 629, Martin Shapiro stated
vide his Contemporary Issues in Law and Social Science that "appeals are usually seen 'from bottom to top'
namely from the perspective of the losing party in a trial". This the view of many and also of the professionals.
As Keith A Findley writes vide his Innocence Protection in Appellate Process in the journal Marquette Law
Review: "the key purpose of the appeal process in criminal cases is to protect the innocent from a wrongful
conviction. Besides, an appeal also enables a higher court to ensure uniformity of the decisions of subordinate
courts".
[4] The court agreed with the opinion of the trial judge, upon adverting to various judgments, that it is an
established principle that the appellate court will be slow to interfere with or disturb the sentence passed by a
subordinate court unless there is an obvious error from the point of law or that the sentence passed was
repugnant to the facts and circumstances of the case. The fact that there are other courts that decide
differently is not an excuse for the appellate court to interfere if the deciding court was acting on proper
principles in meting out the sentence (refer5 OF 53 to PP v. Mohammed Nor & Ors [1985] 1 LNS 25. See also
Bhandulanda Jayatilake v. PP [1981] 1 LNS 139). The court which heard the appeal can only interfere if the
trial court had gone clearly wrong, or was incompetent or had caused an injustice. In terms of sentence, the
court which heard the appeal, when deciding the 'appropriate' and 'reasonable' punishment, should also
consider the question of uniformity of sentences amongst the subordinate courts. This is to ensure that the
principles of sentencing that were implemented are always clear and consistent and not vitiated by any
confusion or conflict.
[5] Going by the appellant's appeal petition of 14 June 2010 (pp. 73-83 Appeal Records), the court finds that
the appellant had submitted thirteen (13) grounds of appeal in this case namely:
(a) The Learned Judge erred in law and in fact in not considering that the appellant had pleaded
guilty (iqrar) without any inducement, coercion or persuasion, was repentant and remorse and
was seeking for forgiveness and a chance to turn into a new leaf. Indeed, the Learned Judge, in
his grounds of judgment at pp. 21 and 22, had adverted to the voluntary plea of guilty before
passing sentence.
(b) The Learned Judge erred in law and in fact for not considering the fact that the appellant was
a first offender, not guilty of previous offences and not a repeat offender. The offence committed
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
was also not harmful and detrimental to the public or society to warrant imprisonment, and not
something prohibited by Hukum Syarak. The offence committed was to prevent him from falling
into webs of sins such as close proximity (khalwat), adultery and so on.
(c) The Learned Judge erred in law and in fact in not taking into account that the plea of guilty
(iqrar) by the appellant which had helped save time and cost of the court.
(d) The Learned Judge erred in law and in fact in passing the sentence of one (1) month's
imprisonment without fine on the appellant and in treating such punishment as an appropriate
sentence notwithstanding that there was no reasonable ground to warrant the sentence,
particularly so when six (6) other accused who were charged with abetting the said offence of
polygamous marriage had been sentenced to a maximum fine of RM1,000 in default six (6)
months' imprisonment. Section6 OF 53 124 of the Islamic Family Law (State of Selangor)
Enactment 2003 indeed showed that 'fine' was the first choice penalty imposable for the
appellant's offence and 'imprisonment' or 'fine and imprisonment' only came thereafter. 'Fine and
imprisonment', being the third choice, is more appropriate for repeat or hardcore offenders.
(e) The Learned Judge erred in sentencing the appellant to imprisonment of one (1) month as
imprisonment should only be imposed for serious offences, such as those that were disruptive to
the religion, faith and belief of Muslims, offensive to Hukum Syarak and the sanctity of Islam, or
offending or questioning the power of His Royal Highness the Sultan as head of the religion of
Islam, and such other serious offences under the Syariah Criminal Offences (Selangor)
Enactment 1995, or against the Hukum Syarak.
(f) The Learned Judge erred in law and in fact as the sentence imposed on the appellant only
considered the appellant's position as member of Parliament and the society's outlook on the
credibility of the Syariah Court should it not impose adequate punishment on the appellant by
imposing a sentence up to the limit of its sentencing jurisdiction without considering the triviality or
grievousness of the offence committed by the appellant.
(g) The Learned Judge erred in law and in fact in failing to consider the type of the offence
committed by the appellant. The offence committed by the appellant was not a Syariah crime as
such but only a matrimonial offence prescribed in the Islamic Family Law (State of Selangor)
Enactment 2003. The appellant's offence did not in any way affect the faith or belief of Muslims in
this country especially in the state of Selangor or the beliefs of the Muslim society generally.
(h) The Learned Judge erred in law and in fact in failing to consider the effect that the conviction
or imprisonment would have on the appellant's career or finance. The imprisonment sentence
imposed was harmful to the appellant's status and prejudicial to his professional reputation and
the appellant could be even be frowned upon by society. It is so because, seen from the eyes of
public or private agency, imprisonment even for a day indicated that the person was guilty of
grievous7 OF 53 and unforgivable offence and that his character was beyond restore, whereas
the reality was that the appellant had only committed a matrimonial offence. Further, if the
appellant was dismissed from office he would have lost his income which would adversely affect
his capacity to provide maintenance to his family. Were that to happen, it would mean that the
sentence would not only affect the wrongdoer appellant but have repercussions on all his family
members, which in turn could ruin the married life of the appellant and his partners.
(i) The Learned Judge erred in assuming that the penalty imposed on the appellant could
preserve the well-being of society and serve as an important lesson to the community who are
indulging in practicing polygamy without permission and not concerned about the significance of
registration of marriages without adverting to the effect that such imprisonment would entail on
the sentiments or views of the community. The imprisonment sentence would result in a negative
impact while discouraging those who had already contracted polygamous marriages from having
same registered on the perceived grounds that doing that would be too cumbersome and
embarrassing as well as detrimental to them. They also might resort to committing sinful acts
rather than getting married.
(j) The Learned Judge failed to consider the fact that the appellant was charged not because he
was caught not registering his marriage, but after registering it. The appellant's act of marrying
again was better than not being married at all, since it validates the relationship and prevents
them from committing prohibited sins.
(k) The Learned Judge erred in law and in fact in considering only the law on polygamy without
considering as well the circumstances that allowed polygamy to be practiced. The appellant's act
of not obtaining a written permission from the court was not deliberate but because of
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
unavoidable grounds. The appellant also in good faith had sought to register the marriage,
although he was aware that legal proceedings might be taken against him.
(l) The Learned Judge erred in law and in fact in assuming that the marriage was a 'syndicated
marriage' without explaining what the term meant, or why it should warrant an imprisonment
sentence8 OF 53 .
(m) The Learned Judge erred in his understanding of the fiqh rule "harm must be eliminated",
"eliminating harm is more important than taking benefits" and "when two harms came to the fore,
take the less harmful of the two", and in taking these as an excuse to impose a heavier sentence
on the appellant without considering or referring to the fiqh rule of "what is an offence in Hukum
Syarak is more a matter of law".
Jurisdiction Of The Syariah High Court

[6] Contracting polygamy without the court's permission is a matrimonial criminal offence, as provided in s.
124 of the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003:
Any man who, during the subsistence of a marriage, contracts another marriage in any place
without the prior permission in writing of the Court commits an offence and shall be punished with
a fine not exceeding one thousand ringgit or with imprisonment not exceeding six months or with
both such fine and imprisonment.
[7] Right to appeal is however provided by the law in s. 123 Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment
2003. The said provision reads:
Any person aggrieved by any decision of any Court, or any Registrar under this Enactment may
appeal to the Syariah Appeal Court.
[8] Literally, the section provides that any decision from the court or registrar made under the Islamic Family
Law (State of Selangor) Enactment 2003 may be appealed to the Syariah Court of Appeal. The confusion
which arises is whether the appeals from the Syariah Subordinate Court should be heard at the Syariah Court
of Appeal and not the Syariah High Court? The issue has been debated in the case of Ketua Pendakwa
Syarie Wilayah Persekutuan lwn. Dharlizan bin Jenal & Tiga Yang Lain [JH 26/1 p. 53]. In that case, the
Syariah Court of Appeal decided that s. 121 of the Islamic Family Law (Federal Territories) Enactment Act
1984 (in pari materia with s. 123 of the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003) did not give
the meaning that appeals made under the Islamic family law should be directed to the Syariah Court of Appeal
and that the Syariah High Court has the jurisdiction to hear the said appeals.9 OF 53
[9] The Syariah High Court generally has the jurisdiction to hear appeals from the Syariah Subordinate Court
for offences of polygamy without the court's permission under s. 124, based on the provision of s. 61 of the
Administration of the Religion of Islam (State of Selangor) Enactment 2003. Section 61 provides:
(3) The Syariah High Court shall:
(a) in its criminal jurisdiction, try any offence committed by a Muslim and punishable
under the Syariah Criminal Offences Enactment (Selangor) 1995 [Enactment No.
9/1995] or under any other written law for the time being in force which prescribes
offences; and
(xiii) other matters in respect of which jurisdiction is conferred by any written law.
[10] In any case, the jurisdiction of the Syariah High Court is outlined in s. 63 of the Administration of the
Religion of Islam (State of Selangor) Enactment 2003 which provides:
(1) An appeal shall lie to the Syariah High Court from any decision of a Syariah Subordinate
Court:
(a) in its criminal jurisdiction, by the prosecutor or by the person convicted, and such
appeal may be against an acquittal, a conviction or a sentence or any of them;
(2) In any appeal, the Syariah High Court may:
(a) in a criminal matter, dismiss the appeal, convict and sentence the appellant, order
the trial Court to call for the defence or make further inquiry, enhance or alter the
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
nature of the sentence, order a retrial, or alter or reverse any order of the trial Court.
[11] Even though a plea of guilty by one party can limit the rights to an appeal, since the appeal can only be
made against the extent or legality of the sentence passed as per the provisions of s. 136 of the Syariah
Criminal Procedure (State of Selangor) Enactment 2003:
When an accused person has pleaded guilty and been convicted by a Judge on such plea, there
shall be no appeal except as to the extent or legality of the sentence.
[12] It is thus clear that the Syariah High Court has the jurisdiction to hear and dispose of the appellant's
appeal against10 OF 53 the decision made by the Syariah Subordinate Court for the offence of contracting
polygamy without the permission of the court.
[13] Regarding the appeal against the sentence imposed by the Syariah Subordinate Court the offence of
contracting polygamy without permission, the court is inclined to refer to the judgment in Mohamed Taher bin
Md Khalil v. Pendakwa Syarie [JH 23/2]. It was ruled therein that the jurisdiction to hear the appeal against the
decision by the Syariah Subordinate Court lies with the Syariah High Court.
[14] In respect to appeal procedure, s. 138 of the Syariah Criminal Procedure (State of Selangor) Enactment
2003 provides:
(1) Subject to ss. 136 and 137, any person who is dissatisfied with any judgment, sentence or
order pronounced by any Syariah Subordinate Court in a criminal case or matter to which he is a
party, may prefer an appeal to the Syariah High Court against such judgment, sentence or order
in respect of any error in law or in fact or on the ground of the alleged excessive severity or of the
alleged inadequacy of any sentence, by lodging, within fourteen days from time of such judgment,
sentence or order being passed or made, with the Assistant Registrar of such Syariah
Subordinate Court a notice of appeal in five copies addressed to the Syariah High Court.
[15] Further, s. 140 of the Syariah Criminal Procedure (State of Selangor) Enactment 2003 provides, in
respect of appeals that are allowed in specific circumstances, the following:
The Judge of the Syariah High Court may, on the application of any person desirous of appealing
who may be debarred from so doing upon the ground of his not having observed some formality
or some requirement of this Enactment, permit an appeal upon such terms and with such
directions to the Syariah Subordinate Court and to the parties as such Judge shall consider
desirable, in order that substantial justice may be done in the matter, and may, for the purpose,
enlarge any period of time prescribed by sub-s. 138(1) or (4).
[16] Through the above provision, it is hence clear that the jurisdiction to hear appeals against the decision of
the Syariah Subordinate Court has been given exclusively to the Syariah High Court11 OF 53 .
[17] The appellant in this case through his appointed counsel appealed to the Syariah High Court against the
sentence of imprisonment imposed on the appellant by the Syariah Subordinate Court, Gombak Timur on 19
May 2010 vide case no. 10007-166-0030-2010. The Syariah Subordinate Court has sentenced the appellant
to one month's imprisonment. In the said case, the appellant has pleaded guilty, and the conviction was based
on his said plea according to s. 96(b) of the Syariah Criminal Procedure (State of Selangor) Enactment 2003.
Dissatisfied with the sentence, the appellant has filed a notice of appeal dated 25 May 2010 which states that
he is dissatisfied with the entirety of the sentence imposed on him. The notice of appeal reads:
TAKE NOTICE THAT MOKTAR BIN RADIN, the above-named appellant is dissatisfied with the
decision by the Syariah Subordinate Court in Gombak Timur which was given on 19 May 2010
and has appealed to the Syariah High (Appellate) Court against the whole decision which ruled
that:
(a) The court sentenced the accused to one (1) month's imprisonment.
[18] Upon the court reviewing and examining the applications herein in the entirety and taking into view the
grounds posed by the appellant, this court has decided to take the liberty to give its comment on every petition
as so submitted by the appellant to the court. However, some of the overlapping petitions would be
consolidated by the court. The court would also like to advert to certain critical issues that warranted its
revision, review or scrutiny before coming to a decision. This includes the following:
(1) appellant's guilty plea in the lower court;

1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
(2) that appellant is a first offender;

(3) fairness of the sentence imposed;
(4) appropriateness of sentence in relation to the offence;
(5) effect of imprisonment on appellant's dependants
Court's Findings
[19] During the proceeding before the trial judge, the appellant had submitted his mitigation in writing before
the judge had passed sentence. The appellant applied for a light sentence for12 OF 53 reason of his plea of
guilt and stated seven (7) mitigation factors for the court's consideration. The mitigation factors raised were
that it was his first offence, that the offence was only a takzir offence, that the takzir offence was merely in
respect of matrimonial offence and not a Syariah criminal offence, that the appellant had made an iqrar, that
he had dependants to support and a career to pursue and lastly that a fine sentence without any
imprisonment would suffice.
[20] The respondent in his argument before the trial judge contended that imprisonment may still be imposed
for first time offences and that any decision made by the court must advert to public interest and made with a
view to prevent future commission of the offence. What is emphasized by the respondent is the rationale
behind the sentencing.
[21] The offence charged on the appellant is one of contracting polygamy without permission. Under s. 124 of
the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003 this offence does not come under the hadd
category. This provision was created in the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003 whose
preamble states: an Enactment to amend and consolidate provisions of the Islamic Family Law in respect of
marriage, divorce, maintenance, guardianship, and other matters connected with family life.
[22] Section 23 of the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003 reads:
(1) No man during the subsistence of a marriage shall, except with the prior permission in writing
of the Court, contract another marriage with another woman.
(2) No marriage contracted without the permission under sub-section (1) shall be registered under
this Enactment unless the Court is satisfied that the marriage is valid according to Hukum Syarak
and the Court has ordered the marriage to be registered subject to section 124.
(3) Subsection (1) applies to the marriage in the State of Selangor of a man who is resident within
or outside the State of Selangor and to the marriage outside the State of Selangor of a man
resident in the State of Selangor.13 OF 53
First Issue: Appellant's Plea Of Guilty In The Lower Court

[23] The issue of the appellant's plea of guilty was included in petitions (1) and (3). In his argument, the
appellant's counsel submitted that the trial judge had failed to consider the bona fide plea of guilty made by
the appellant after the charge was read to him. The appellant's counsel contended that this plea of guilty
should be given weight by the court before sentencing since the appellant, in so pleading guilty, had regretted
his mistake and shown remorse. Moreover, it was a voluntarily plea made without any inducement, coercion
or persuasion by any parties. The counsel was of the view that the plea (iqrar) by the appellant has helped the
court save time and cost in handling the case.
[24] The court refers to the judgment of the trial judge which describes that "on 20 April 2010, all the accused
in this case had pleaded guilty voluntarily to the charges, understood the consequences of the pleas and been
aware of the prescribed punishments. The iqrar (admission) could be accepted because it was made in court
as provided in s. 17 of the Syariah Court Evidence (State of Selangor) Enactment 2003 which states:
17. (1) An iqrar is an admission made by a person, in writing or orally or by gesture, stating that
he is under an obligation or liability to another person in respect of some right.
(2) An iqrar shall be made:
(a) in Court, before a Judge; or

(b) outside Court, before two male witnesses who are 'aqil, baligh and 'adil."
[25] The above section has fulfilled the requirements of s. 96(a) and (b) of the Syariah Criminal Procedure
(State of Selangor) Enactment 2003, and as happened here, the prerequisite for iqrar has fully been met. The
persons who made the iqrar were the accused themselves, the person the iqrar was made to was the judge,
the plea of guilty by all the accused constituted sighah, and what was admitted in the iqrar was the
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
commission of an offence under s. 124, subs. 40(1), s. 40(2) and s. 134 of the Islamic Family Law (State of
Selangor) Enactment 2003. Section 96 of the Syariah Criminal Procedure (State of Selangor) Enactment 2003
provides:14 OF 53
The following procedure shall be observed by Judges in trials:
(a) when the accused appears or is brought before the Court, a charge containing the
particulars of the offence of which he is accused shall be framed, read and explained
to him, and he shall be asked whether he is guilty of the offence charged or claims to
be tried;
(b) if the accused pleads guilty to a charge, whether as originally framed or as
amended, the plea shall be recorded and he may be convicted thereon;
Provided that before a plea of guilty is recorded, the Court shall ascertain that the
accused understands the nature and consequences of his plea and intends to admit,
without qualification, the offence alleged against him.
[26] In this case, the court had obtained the plea of guilty from all the accused for three times in which all the
accused acknowledged to hearing and understanding the charge against them and had pleaded guilty to the
charges that were read by the court assistant.
All the accused had also acknowledged the facts of the case as presented by the Syarie
Prosecutor testifying same as true and agreed with the truth of all the facts. Besides, based on
the iqrar by all the accused that they understood the consequences of their guilty pleas, which
were made voluntarily, without coercion and unconditionally. That being the case, the court is
satisfied that the pleas should be accepted and recorded by the court. After the pleas were taken
and recorded, the court could then proceed to sentence the accused upon their conviction of the
offences on 20 April 2010.
[27] After scrutinizing the entire judgment of the trial judge, this court agrees and is satisfied that the trial
judge had properly inspected and considered with caution the facts relating to the appellant's guilty plea and
has had the same completely and thoroughly explained. Thus, this court has no issue with the manner in
which the trial judge had assessed the appellant's plea in this case.
In the circumstances, the appellant's appeal in the first (1) and third (3) petitions is dismissed by
this court.15 OF 53
The Second Issue: The First Offence Committed By The Appellant

[28] The appellant had petitioned on the issue of first offence in his second petition. In the appellant counsel's
submission it was stated that the trial judge had failed to consider and/or refer to s. 129 of the Syariah
Criminal Procedure (State of Selangor) Enactment 2003 regarding first offenders before passing sentence. It
was not disputed that this was the appellant's first offence and the appellant was never before convicted of
any criminal offence.
[29] The appellant's counsel also stressed that this is not an overlapping or multiple offence and the appellant
is not a repeat offender.
[30] The appellant's counsel also stated that the trial judge had failed to consider the character, background,
age, health or mental state of the appellant or the trivial nature of the offence committed by the appellant
before sentencing him. The trial was alleged to have ignored these issues notwithstanding the provision of s.
129 of the Syariah Criminal Procedure (State of Selangor) Enactment 2003 which provides:
129. First offenders

(1) When any person not being a youthful offender has been convicted of any offence punishable
with imprisonment before any Court, if it appears to such Court that regard being had to the
character, antecedents, age, health or mental condition of the offender or to the trivial nature of
the offence or to any extenuating circumstances under which the offence was committed it is
expedient that the offender be released on probation of good conduct, the Court may, instead of
sentencing him at once to any punishment, direct that he be released on his entering into a bond
with sureties and during such period as the Court may direct to appear and receive judgment if
and when called upon and in the meantime be of good behaviour.
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
[31] The court would now refer to the grounds of judgment of the trial judge where the court find that the trial
judge did not scrutinize closely the issues as stated by the appellant's counsel in his submission. The trial
judge merely stated that:16 OF 53
The appeal (mitigation) states that this is a first offence for all the accused in Syariah Court and
the marriage performed was most likely valid according to Hukum Syarak and had fulfilled the
prerequisites of a marriage (namely a husband, wife, wali and two witnesses as well as utterance
of ijab and qabul). Although this marriage is valid but it must be seen from two aspects namely
valid according to Hukum Syarak and valid as according to local laws.
[32] After reviewing the entire issue, the court is satisfied that the Syarie Prosecutor and the trial judge made
no mention about any previous offence committed by the appellant if any, and the trial judge had also failed to
consider the matters as required by s. 129 of the Syariah Criminal Procedure (State of Selangor) Enactment
2003. Hence, the court is satisfied that this is a first offence by the appellant and the appellant had never been
convicted of any offence prior to this, where no facts were submitted by any court regarding any other Syariah
conviction on the appellant prior to this. This matter should be emphasized by the court before deciding any
sentence for the offence in this case.
[33] The court would refer to the case of Norazlisham bin Ramli v. Ketua Pendakwa Jabatan Agama Islam
Negeri Sembilan [JH 15/2, 165]. The honourable judge Dato' Hussin bin Hj Harun stated that:
The first offence committed by the appellant should also be seen as qarinah as the appellant
wanted to turn to a new leaf and did not want to repeat the offence for the second time. Therefore
the issue of the appellant's first offence should be considered by this court in hearing the
appellant's appeal. The appellant had never been convicted or charged with any offence under
any law relating to the religion of Islam prior to this and after his sentencing.
[34] As the offence committed by the appellant is essentially against procedures created by the government
on public interest consideration (maslahah) and does not directly impact the society, the matter of the
punishment for this offence should be accorded greater consideration, particularly on whether to impose a
lighter sentence or pardon the appellant. It should however be stressed that the consideration given must not
be such as to enable others to take advantage of the same17 OF 53 .
[35] In the book of Al-Mausu'ah al-Jinaiyah fi al-Fiqh al-Islam, Dr Ahmad Fathi Bahansi, quoting Al-Mawardi,
said at p. 364:
Meaning:
Per Mawardi: When matters of ta'zir under the government and punishments were codified, if they
are irrelevant to rights of the people, the elected judge is allowed to decide whether to pardon the
offender or still impose ta'zir, and permitted to lightly sentence anyone who asks for forgiveness
for the offences he has committed.
[36] Likewise, in a hadith narrated by Ahmad and Abu Daud as translated and quoted by Hj Sa'id Hj Ibrahim
(former Mufti of Sabah) in his book entitled Qanun Jinayah Syar'iyyah dan Sistem Kehakiman Dalam
Perundangan Islam Berdasarkan Qur'an dan Hadith at p. 247:
The Prophet s.a.w. had said: Forgive a person who knows not of evil (a person who has never
committed evil or sin) for their wrongdoings, except for hudud.
Based on the above explanation, the court opines that the trial judge had erred in not considering first time
offence as one of the mitigating factors in this case. Thus, the second (2) petition is allowed by the court.
The Third Issue: Fairness Of The Sentence Imposed On The Appellant
[37] In the fourth (4) petition, the appellant argued that the court had imposed an unfair sentence on the
appellant without any reasonable excuse. Appellant's counsel argued that the trial judge had sentenced the
appellant to one (1) month's imprisonment without a fine which the judge considered as adequate but without
any reasons why such a sentence was warranted. In this context, appellant's counsel had also contended that
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
the provision of s. 124 of the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003 has provided that the
foremost form of18 OF 53 punishment which should be imposed on the appellant is a fine. Also that, taking
into account that this is the appellant's first offence, imposing an imprisonment sentence without considering
the first choice sentence which is fine is unreasonable and inappropriate. The appellant's counsel also
contended that the sentence of one (1) month's jail is appropriate for more serious offences.
[38] Without any grounds being shown about the fairness of imposing an imprisonment sentence of one
month for family cases, the sentence becomes excessive. It therefore falls upon this court as an appellate
court to rectify the error of the trial judge.
[39] In reviewing the decision on this sentence, it is the court's obligation to ensure that every sentence
imposed on a offender or accused is appropriate and commensurate with the offence committed, so that the
sentence may be used as a guideline for the accused and the Muslim community. It will also serve to educate
the accused especially, and the society, of the importance of obeying the injunctions of Allah, Prophets and
our own chosen leaders. Allah s.w.t. said in surah an-Nisa' verse 59 thus:
Meaning:
O you who believe! obey Allah and obey the Messenger and those in authority from among you;
then if you quarrel about anything, refer it to Allah and the Messenger.
[40] Although in principle the sentencing court is not bound to follow any other court in terms of its choice of
sentence, nonetheless, judges must scrutinize and closely examine its choice and ensure that the sentence
passed is fully justified. With reference to the imprisonment sentence on the appellant in this case, the court is
of the view that the trial judge should have highlighted his deliberations on the sentence, and convinced
that19 OF 53 it was really appropriate and reasonable to be imposed. The court also reckons that the trial
judge should have explained in detail his grounds and reasoning in the said judgment.
[41] Dr Muhd Fauzi Muhamad had mentioned in his book entitled Menyingkap Hukuman Penjara Dalam
Islam, 2009, p. 48 that: "Al-Qur'an and al-Sunnah do not mention in detail on what governs the imposition of
imprisonment sentences because imprisonment in reality a takzir sentence and it is up to the authorities to
determine the types of offence and the types of appropriate sentences to be imposed, but not including hudud
sentences, qisas and hukum kaffarah".
[42] The court also refers to the case Ramona Juita Abdullah v. Engku Nazarudin Muhamed [2004] 1 CLJ
(Sya) 542, at p. 552, where the honourable judge opines that "a judge must provide grounds and authentic
basis for his judgment", and refers to the book Fath al-Muin, pp. 137-138 which states that "Later ulama' state
that the Learned Judge must explain the grounds and reasoning for each of his judgment. It is unacceptable
to say that I so sentence without disclosing the source for such option of sentence".
Hence, the fourth (4) petition is allowed.
[43] The appellant also argued vide the sixth petition that the trial judge erred in law and in fact as in imposing
the sentence he had only considered the appellant's position as a Member of Parliament, and the society's
outlook on the credibility of the Syariah Court in that they would lose respect if the court is not imposing a
penalty within the maximum range allowed by the law, without considering the triviality or grievousness of the
offence committed by the appellant.
[44] The court agrees with the opinion of the trial judge that the sentence prescribed for this case is slightly
lighter compared to the appellant's position as an educated and respectable person in society. The court also
believes that as a Member of Parliament, indirectly the appellant should be aware of the Syariah legislation
enacted by the Malaysian government, notwithstanding that Syariah laws in the State of Selangor are being
promulgated by the State. However, connecting the appellant as a Member of Dewan20 OF 53 Rakyat to
state laws enacted by the state is not a proper assumption. The appellant is not involved with the enactment
of laws at state level. As such, to consider this fact so strictly is unfair to the appellant. Consequently, the sixth
(6) petition is allowed by the court.
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
The Fourth Issue Which Needs To Be Scrutinized By The Court Is The Appropriateness And Adequacy
Of The Sentence
[45] Pertaining to this issue, the appellant's counsel had contended that the Learned Judge had erred in law
and in fact in not considering the type of the offence committed by the appellant. The appellant petitioned in
his fifth (5) petition that the offence committed by the appellant was not a serious offence and in the seventh
(7) petition the counsel submitted that the offence committed by the appellant was not classified as a Syariah
crime but merely a matrimonial offence as stated under the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment
2003. In conjunction with that, the syarie prosecutor also agreed that this is a takzir offence and that it should
be so considered by the trial judge in his decision.
[46] Be that as it may, the appellant's act of contracting a polygamous marriage without the court's permission
is an offence that should not be taken lightly. The court's view is that the law has clearly made provisions for
this matter under s. 124 of the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003 and this was explained
earlier.
[47] The court agrees with the submissions by the appellant's counsel and syarie prosecutor that this
polygamy offence is one of takzir. The court is inclined to quote a reference from the book Fiqh and Islamic
Legislation by Dr Wahbah al-Zuhaili vol. vi, p. 13 translated by Syed Ahmad Syed Hussain thus:
The difference between hudud and takzir. Al-Qarafi from the school of Maliki mentions 10
differences between hudud and takzir as follows:
Taqdir (the prescribed hukum), hukum hudud, qisas are prescribed by the syarak for the offender.
It is not the duty of the judge to determine the sentence based on the person of the21 OF 53
offender or the circumstances of the offence. Whereas takzir sentences are those the
determination of which is left to the qadi. It means that the qadi may choose a reasonable
sentence while taking into account the surrounding circumstances of the accused, his character,
previous convictions and the extent of impact of the sentence, the gravity of the offence and the
impact on society.
[48] The sentence provided by s. 124 of the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment 2003 is in the
form of takzir which uses the fiqhiyyah rule called: used by the authorities to block the doors of evil.
The right to determine the punishment for takzir offences is left to the legislative and judicial bodies. Unlike the
hudud punishments, takzir offences may be pardoned by the court. The offence of contracting polygamy
without permission is included in the category of actions which contravene public interests, whereof the act of
committing or omitting is not a sin, but contradicting with good virtues that should be followed.
[49] The sentence as provided under s. 124 is clear in that fine and imprisonment are prescribed for the
offence. Hence, the question of the propriety of the imprisonment sentence imposed against the appellant no
longer arises because clearly such punishment has been prescribed by law. Accordingly the fifth (5) and
seventh (7) petitions are dismissed.
The Next Issue Raised Is As To The Effect Of The Appellant's Imprisonment On The Dependants
[50] The appellant's counsel petitioned in the eighth (8) and ninth (9) petitions that the trial judge erred in his
consideration of the effect of the conviction and sentence by not adverting to the risks faced by the appellant's
dependants should the appellant be imprisoned. Appellant's counsel submitted that the appellant had a huge
responsibility to his family where he is father and husband to his children and wives. If the appellant was
imprisoned, it would jeopardise the lives of the appellant's families because the responsibility to support and
shelter them is borne by the appellant alone. On that account, the appeal to not be imprisoned should be
considered by the learned trial judge.
[51] The court refers to the case of Mokhtar bin Pangat v. Pendakwa JAWI, Criminal Appeal No. 1/1998, 1991
[JH 7/2] where "the Board of Appeal chaired by Prof Tan Sri Ahmad Ibrahim had amended the sentence of
one month's imprisonment22 OF 53 to a fine sentence only. The Appeal Board's first ground was that it was
the appellant's first offence and he has a wife and three children. Further, imprisonment may result in him
losing his job and cause hardship to his family".
[52] In considering this aspect, the court believes that the hardship here will be extended to at least two
families and cause harm to the community. The deliberation to avoid harm which would befall the two families
compared to the possible but uncertain harm to the society in the long run should feature in the trial judge's
consideration on sentencing, since that accords to the fiqhiyyah rule which says:
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
Meaning:
When two harms came to the fore, take the less harmful of the two
[53] The court is of the view that the rule means that when two situations which can cause harm came to
collide, it is incumbent to opt for the one that causes lesser harm and leave the other, and this could be
applied to the appellant where imprisoning him will directly bring harm to him, his wives and children, also
jeopardise his responsibilities and maintenance and cause social problems to the affected individuals.
[54] Whereas the harmful problems of the society is subjective and the act of imprisoning a matrimonial
offender is never seen as affecting the public. The applications to register polygamous marriages in the
Syariah High Court never ceased and continued up till now.
[55] The same goes for another fiqhiyyah rule which gives the same meaning:
Meaning:
Suffer the lesser of two harms to avoid the more harmful of the two23 OF 53 .
[56] The court opines that even if it were to substitute the sentence of imprisonment with a fine sentence only,
it does not mean that it perceives the harm of contracting polygamy without permission as trivial. Only that, in
this case, the measure of the harm itself has never been proven in detail nor considered by the trial judge.
[57] Apart from that, the trial judge was said to have erred when he failed to consider the effect of conviction
or imprisonment on appellant's career and finance, or on the sentiments of the public. In relation to this issue,
the appellant's counsel contended that the impact of the sentence imposed on the appellant will cause the
reputation and good name of the appellant to be tarnished and that the appellant would be frowned upon by
the society.
[58] In this case, the trial judge opined that "essentially all the relevant rules and laws are enacted to ensure
justice and for the benefit of everyone, not to inconvenience or complicate dealings regarding polygamy. The
law enacted is administrative in nature and seeks to prevent slanders in society. This means that the law is to
administer the process of polygamy so that such marriage would be carried out properly and more importantly
the objective of polygamy such as producing well-cultured children could be achieved. For this reason, the
application of the Islamic Family Law (State of Selangor) Enactment on every person residing in Selangor is
important because it is closely related to maqasid syariyyah (objective of Syariah) which stresses upon man to
safeguard the five major elements, namely to conserve religion, life, mind, lineage (descendant) and wealth.
Every matter brought up in the Islamic Family Enactment takes into account the principles in siyasah
syariyyah which are centered on justice and the benefits of the community. Based on the concept of siyasah
syariyyah, the court opines that the sentences on all the accused in this case should be meted accordingly so
that it would create awareness in society. The court sincerely hopes that these sentences passed would
educate society about the need to comply with the laws as prescribed generally in the Syariah legislation and
especially the provisions of Islamic Family Law Enactment so that there would be no inequity in polygamous
marriage".
[59] The court here agrees with the reasoning which is based on the Words of Allah s.w.t. in surahan-Nisa,
verse 3 which reads:
Meaning:
And if you fear that you cannot act equitably towards orphans, then marry such women as seem
good to you, two and three and four; but if you fear that you will not do justice (between them),
then (marry) only one or what your right hands possess; this is more proper, that you may not
deviate from the right course.
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
[60] Consequently, the court should consider the entailing effect and repercussion when a person had
pleaded guilty so that the admission itself will not make matters worse for the offender than if the admission
was made. Notwithstanding, the court would like to emphasize to the entire community, especially those who
are present today, that it is not impossible for a sentence of imprisonment to be imposed on any offender who
commits the same offence after this. With that the court allowed the eight (8) and ninth (9) petitions by the
appellant.
Other Petitions
[61] The tenth (10) petition states that the trial judge had failed to consider the fact that the appellant was
charged not because he was caught not registering his marriage, but after registering same. The court holds
that this case is not an arrest case. This petition is therefore irrelevant. This tenth (10) petition is declined.
[62] The eleventh (11) petition states that the trial judge erred in law and in fact in taking into account only the
law polygamy without considering the appellant's eligibility to practice polygamy and that circumstances that
made polygamy allowable. The appellant's omission to obtain a written permission from the court was not
deliberate but because of unavoidable grounds. The court found that this "unavoidable reasons" was not
submitted by the appellant during the proceedings before the trial judge. Therefore, the court did not err in not
considering that fact. The eleventh (11) petition is thus also declined by this court.25 OF 53
[63] The twelfth (12) petition states that the Learned Judge erred in law and in fact in assuming that the
marriage was a 'syndicated marriage' without explaining the true meaning of the term and in taking that factor
as warranting the imprisonment for the appellant. The court found that the notes of proceedings stated that
the marriage 'may be assumed' as a syndicated marriage, and not that the marriage was one such marriage.
This court holds that such assumption is appropriate as the same did not comply with the rules. It is the
obligation of everyone to comply with the law. The twelfth (12) petition is thus dismissed.
[64] The thirteenth (13) petition states that the Learned Judge erred in his understanding of the fiqh rules
"harm must be eliminated", "avoiding harm is more important than taking benefits thereof" and "when two
harms came to the fore, take the less harmful of the two" and in taking same as an excuse to impose a
heavier sentence on the appellant without considering or referring to the fiqh rule of "what is conviction by
Hukum Syarak is more law". The court views that these rules are applicable in all cases. In this case,
notwithstanding that the rule as argued on by the appellant had not been referred to by the trial judge, the
court finds that this case does not pertain to Hukum Syarak as such but administration of Hukum Syarak.
Hence, the rule as argued by the appellant is not accurate. This court dismisses the thirteenth (13) petition by
the appellant.
Court's Conclusion
[65] In today's proceedings, the court would like to remind both the appellant's Syarie Counsel and Syarie
Prosecutor to always have regard to all aspects when preparing their submissions or related documents for
submission to court, such that they should be clear, properly sequenced, accurate, compact, complete and so
that the court will have no doubt in accepting, scrutinizing and assessing the said documents. This is to assist
all parties in achieving justice and in particular, upholding the sanctity of the Syariah legislation.
[66] In any case, the court would like to thank all parties for fully cooperating throughout the proceedings of
this case conducted by this court. This cooperation ensured that the trial had complied with each and every
requirement of Hukum Syarak and the law. The court trusts that any party has the right to26 OF 53 comment
on or object to the prescribed procedure in the proceeding so as to ensure that judgments are not vitiated with
errors.
[67] From the thirteen petitions submitted to this court, this court allowed five and declined the rest.
(a) Allowed petitions: petition 2, petition 4, petition 6, petition 8 and petition 9.

(b) Declined petitions: petition 1, petition 3, petition 5, petition 7, petition 10, petition 11, petition
12 and petition 13.
[68] Because the court has allowed some of the petitions, the court holds that the sentence imposed by the
trial judge should be disturbed. The court opines that the appropriate and fair sentence for the accused is a
maximum fine allowed by law without the imprisonment sentence.
Decision
[69] Having seen the appeal records dated 21 June 2010 and affirmed the same to be in order and after
reviewing the appellant's submissions dated 12 July 2010 as well as the submission-in-reply dated 20 July
2010 as supported by their respective attachments, the court is inclined to rule as follows:
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
Sentence of one (1) month's imprisonment is substituted with a fine of RM1,000 (Ringgit
Malaysia: One Thousand) only. In default thereof, the appellant is sentenced to six (6) month's
imprisonment.
(Original) Bahasa Malaysia Judgment

PENGHAKIMAN
Mukhyuddin Hj Ibrahim KHS (SEL):
[1] Kes ini adalah rentetan daripada keputusan hakim bicara Mahkamah Rendah Syariah Gombak Timur
yang telah membuat keputusan pada 19 Mei 2010 bahawa:
(a) Mahkamah mensabitkan tertuduh melakukan kesalahan di bawah s. 124 Enakmen Undang-
undang Keluarga Islam (Negeri Selangor27 OF 53 ) 2003.
(b) Mahkamah menjatuhkan hukuman satu (1) bulan penjara berkuatkuasa hari ini.
[2] Rentetan daripada itu, perayu telah tidak berpuashati di atas keputusan tersebut dan seterusnya telah
memfailkan notis rayuan bertarikh 21 Jun 2010 ke Mahkamah Tinggi Syariah Negeri Selangor terhadap
keputusan hakim bicara Mahkamah Rendah Syariah tersebut.
[3] Dalam istilah undang-undang menurut Osborn's Concise Law Dictionary, halaman 29, rayuan diertikan
sebagai "apa-apa tindakan undang-undang yang diambil untuk memperbetulkan kesilapan yang dibuat oleh
sesebuah mahkamah dengan membawanya atau memohonnya di mahkamah yang lebih tinggi". Martin
Shapiro pula menyatakan di dalam jurnal Law & Society Review, vol. 14, No. 3, Contemporary Issues in Law
and Social Science (Spring, 1980), halaman 629 bahawa "rayuan biasanya dilihat "dari bawah ke atas" iaitu
dari perspektif pihak yang kalah dalam sesuatu perbicaraan". Pandangan orang kebanyakan dan juga
golongan profesional yang ditulis oleh Keith A Findley di dalam sebuah jurnal yang bertajuk Innocence
Protection in Appellate Process, Marquette Law Review, "tujuan terpenting proses rayuan dalam kes jenayah
ialah untuk memelihara keputusan dari apa-apa kesilapan dan secara khususnya memelihara orang yang
tidak bersalah dari suatu sabitan yang salah. Selain daripada itu, rayuan juga membolehkan mahkamah yang
lebih tinggi memastikan keseragaman keputusan mahkamah bawahan".
[4] Mahkamah bersetuju dengan pendapat hakim bicara di dalam beberapa penghakiman yang menyatakan
bahawa adalah menjadi prinsip yang telah mantap ialah mahkamah rayuan tidak akan dengan senang-
senang (slowness) mencampuri atau menganggu hukuman yang telah dijatuhkan oleh mahkamah bawahan
kecuali jika terdapat kesalahan yang nyata dari sudut undang-undang atau hukuman yang dijatuhkan tersebut
tidak sepadan dengan keadaan dan fakta yang dibuktikan. Fakta bahawa terdapat mahkamah lain yang
membuat hukuman yang berbeza bukanlah suatu alasan untuk mahkamah rayuan campur tangan selagi
mana mahkamah tersebut bertindak di atas prinsip yang betul dalam menjatuhkan hukuman (rujuk kes PP
lwn. Mohammed Nor & Ors [1985] 1 LNS 25. Lihat juga Bhandulananda Jayatilake lwn. PP [1981] 1 LNS
139). Mahkamah yang mendengar rayuan hanya boleh mencampuri kes-kes yang dirayu hanya jika
mahkamah perbicaraan secara jelas telah28 OF 53 tersalah arah, tidak kompeten dan dalam kedangkalan
yang membawa kepada ketidakadilan. Dari segi hukuman pula, mahkamah yang mendengar rayuan dalam
menentukan hukuman yang 'sewajarnya' dan 'semunasabahnya' juga mengambil kira soal penyeragaman
hukuman di kalangan mahkamah-mahkamah bawahan. Ini untuk memastikan prinsip hukuman yang lebih
jelas dan konsisten dapat dipraktikkan berbanding dengan kekeliruan dan konflik dalam penghukuman.
[5] Berdasarkan petisyen rayuan perayu bertarikh 14 Jun 2010 (ms 78-83 rekod rayuan), mahkamah
mendapati bahawa perayu memberi tiga belas (13) alasan rayuan di dalam kes ini iaitu:
(a) Yang Arif Hakim telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan fakta apabila tidak
mempertimbangkan bahawa perayu yang tanpa sebarang dorongan, paksaan atau pujukan telah
mengaku bersalah (iqrar) dengan penuh keinsafan dan sedar akan kesalahannya yang wajar
diberi kemaafan dan peluang untuk perayu memperbaikinya. Malah, Yang Arif sendiri dalam
alasan penghakimannya di ms 21 dan 22 bersetuju membuat pertimbangan terhadap pengakuan
secara sukarela tanpa paksaan sebelum menjatuhkan hukuman.
(b) Yang Arif Hakim telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan fakta kerana tidak membuat
pertimbangan fakta bahawa perayu dalam kes ini adalah merupakan pesalah kali pertama, bukan
melakukan kesalahan bertindih atau berganda dan bukan juga pelaku kesalahan ulangan.
Kesalahan yang dilakukan juga, tidak membahayakan dan memudaratkan orang ramai atau
masyarakat sekeliling sehingga wajar dipenjarakan, dan tidak pula sesuatu yang diharamkan oleh
Hukum Syarak. Kesalahan yang dilakukannya adalah membantu untuk menghindarkan diri
daripada terjebak kepada maksiat seperti khalwat, zina dan sebagainya.
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
(c) Yang Arif Hakim telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan fakta apabila tidak
mempertimbangkan bahawa pengakuan salah (iqrar) perayu telah membantu, mengurangkan
dan menjimatkan masa dan kos mahkamah.
(d) Yang Arif Hakim telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan fakta kerana telah menjatuhkan
hukuman penjara selama satu (1) bulan tanpa denda terhadap perayu yang dikatakan hukuman
yang setimpal kepada perayu tanpa sebarang alasan29 OF 53 yang munasabah tentang
kewajaran hukuman penjara satu (1) bulan tanpa denda tersebut sedangkan enam (6) orang
tertuduh lain yang dituduh bersubahat melakukan kesalahan yang sama dalam membantu
menjayakan perkahwinan poligami tersebut pula dikenakan hukuman denda maksimum
sebanyak RM1,000 atau penjara enam (6) bulan penjara. Malah, s. 124 Enakmen Undang-
undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003 memperuntukkan pilihan pertama bentuk
hukuman yang boleh dikenakan terhadap kesalahan perayu adalah hukuman berbentuk denda
terlebih dahulu barulah pilihan kedua yang berbentuk penjara. Manakala pilihan ketiga berbentuk
hukuman denda dan penjara yang lebih sesuai dijatuhkan kepada pesalah yang telah beberapa
kali melakukan kesalahan yang sama dan tidak menunjukkan kekesalan dalam melakukan
kesalahan tersebut.
(e) Yang Arif telah terkhilaf menjatuhkan hukuman penjara selama satu (1) bulan kepada perayu
kerana hukuman penjara seharusnya dikenakan terhadap kesalahan-kesalahan serius seperti
kesalahan yang membawa kerosakan kepada pegangan, kepercayaan dan akidah umat Islam,
melanggar Hukum Syarak dan kesucian agama Islam, menghina atau mempertikaikan kuasa Duli
Yang Maha Mulia Sultan atas sifat sebagai ketua agama Islam, kesalahan-kesalahan Syariah di
bawah Enakmen Jenayah Syariah (Negeri Selangor) 1995 atau kesalahan-kesalahan melanggar
Hukum Syarak serius yang lain.
(f) Yang Arif Hakim telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan fakta kerana hukuman yang
dikenakan kepada perayu hanya mengambil kira tentang kedudukan perayu sebagai ahli
parlimen dan pandangan masyarakat terhadap kredibiliti Mahkamah Syariah untuk dipandang
hormat semata-mata jika tidak mengenakan hukuman yang setimpal kepada perayu dengan
menggunakan sepenuhnya bidangkuasa jenayah Mahkamah Syariah tanpa mengambilkira berat
atau ringan jenis kesalahan yang dilakukan oleh perayu.
(g) Yang Arif Hakim telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan fakta apabila tidak
mempertimbangkan jenis kesalahan yang dilakukan perayu. Kesalahan yang dilakukan perayu
bukannya tergolong dalam kesalahan jenayah Syariah tetapi hanyalah kesalahan matrimoni
semata-mata yang tertakluk di bawah Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri
Selangor) 2003. Kesalahan perayu juga tidak sama sekali menyentuh soal30 OF 53 aqidah atau
kepercayaan rakyat beragama Islam di negara ini khususnya di negeri Selangor yang boleh
menjejaskan aqidah masyarakat Islam.
(h) Yang Arif Hakim telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan fakta apabila gagal membuat
pertimbangan berkenaan dengan kesan-kesan sabitan atau hukuman penjara terhadap kerjaya
dan keadaan kewangan perayu. Akibat daripada hukuman penjara yang dikenakan boleh
menjejaskan kedudukan perayu di mana boleh menjejaskan reputasi pekerjaan dan jawatan
perayu ataupun dipandang serong oleh masyarakat. Ini kerana, jika dilihat dari kaca mata
sesebuah agensi sama ada kerajaan atau swasta, hukuman penjara walau sehari pun
menunjukkan seseorang itu telah melakukan kesalahan yang amat besar dan tidak boleh
dimaafkan lagi serta akhlaknya tidak boleh dipulihkan sedangkan perayu hanya melakukan
kesalahan matrimonial sahaja. Seterusnya, jika perayu dibuang kerja sudah pasti beliau akan
kehilangan pendapatan dan secara langsung akan menyekat perayu dari menjalankan
tanggungjawabnya memberi nafkah kepada keluarga. Dengan itu, hukuman yang sepatutnya
dikenakan ke atas perayu sebagai pesalah akan turut sama dirasai oleh keseluruhan ahli
keluarganya yang boleh merosakkan kehidupan berumahtangga perayu dan pasangan-
pasangannya.
(i) Yang Arif Hakim telah terkhilaf apabila beranggapan hukuman yang dikenakan kepada perayu
boleh menjaga kemaslahatan umum dan akan menjadi pengajaran penting kepada masyarakat
yang masih melakukan kesalahan berpoligami tanpa kebenaran dan kurang mengambil berat
berkenaan kepentingan pendaftaran pernikahan tanpa mempertimbangkan berkenaan dengan
kesan hukuman penjara yang dikenakan terhadap keadaan, perasaan dan pandangan
masyarakat. Hukuman penjara akan mendatangkan kesan yang buruk sekaligus menakutkan
serta menghindarkan orang yang berpoligami dan belum mendaftarkan perkahwinan mereka dan
juga boleh mengakibatkan pasangan yang ingin berpoligami memikirkan bahawa ia akan
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
menyusahkan, memalukan serta memudharatkan mereka dan akan mengambil kesempatan ini
untuk terus melakukan maksiat tanpa berkahwin.
(j) Yang Arif Hakim telah gagal membuat pertimbangan fakta bahawa perayu didakwa bukan
kerana ditangkap tidak mendaftarkan perkahwinan, tetapi setelah mendaftarkan31 OF 53
perkahwinannya. Perbuatan perayu berkahwin lagi adalah lebih baik dari tidak berkahwin, supaya
perhubungan yang dijalinkan itu halal dan tidak melakukan maksiat yang dilarang.
(k) Yang Arif Hakim telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan fakta kerana hanya
mengambilkira hukum berpoligami tanpa mengambilkira hukum berpoligami perayu dan keadaan
mengapa perbuatan poligami tersebut dilakukan. Perbuatan perayu tidak mendapatkan
kebenaran bertulis dari mahkamah bukanlah disengajakan tetapi adalah atas sebab-sebab yang
tidak dapat dielakkan, dan kerana itulah perayu dengan suci hati mendaftarkan perkahwinannya
secara sah, walaupun mengetahui risiko yang akan beliau terima apabila diambil tindakan
undang-undang.
(l) Yang Arif Hakim telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan fakta apabila beranggapan
bahawa upacara pernikahan tersebut dianggap sebagai pernikahan sindiket tanpa menjelaskan
maksud sebenar pernikahan sindiket sehingga mewajarkan hukuman penjara kepada perayu.
(m) Yang Arif Hakim telah terkhilaf merujuk dan memahami kaedah fiqh "kemudaratan hendaklah
dihapuskan", "menolak kerosakan lebih utama dari mengambil kebaikan" dan "apabila
bertembung dua kemudaratan hendaklah diberi perhatian kepada mudarat yang terbesar di
antara keduanya dengan memilih kemudaratan yang paling ringan" sebagai alasan untuk
menjatuhkan hukuman berat kepada perayu tanpa mengambilkira atau merujuk kepada kaedah
fiqh "apa yang sabit dengan Hukum Syarak adalah lebih undang-undang".
Bidangkuasa Mahkamah Tinggi Syariah

[6] Poligami tanpa kebenaran mahkamah merupakan kesalahan jenayah matrimoni, seperti yang
diperuntukkan di dalam s. 124 Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003:
Jika seseorang lelaki berkahwin lagi di mana-mana jua pun dalam masa perkahwinannya yang
sedia ada masih berterusan tanpa mendapat kebenaran secara bertulis terlebih dahulu daripada
mahkamah maka dia adalah melakukan suatu kesalahan dan hendaklah dihukum denda tidak
melebihi satu ribu ringgit atau penjara tidak melebihi enam bulan atau kedua-duanya denda dan
penjara itu32 OF 53 .
[7] Hak merayu ini telah diperuntukkan oleh undang-undang di bawah s. 123 Enakmen Undang-undang
Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003. Peruntukan tersebut berbunyi:
Mana-mana orang yang terkilan dengan mana-mana keputusan mana-mana mahkamah, atau
mana-mana pendaftar di bawah Enakmen ini boleh merayu kepada Mahkamah Rayuan Syariah.
[8] Secara literalnya, seksyen tersebut memperuntukkan bahawa apa-apa keputusan mahkamah atau
pendaftar yang dibuat di bawah Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003 boleh
dirayu kepada Mahkamah Rayuan Syariah. Kekeliruan yang timbul ialah apakah rayuan-rayuan dari
Mahkamah Rendah Syariah perlu didengar ke Mahkamah Rayuan Syariah dan bukannya Mahkamah Tinggi
Syariah? Isu ini telah dibahaskan di dalam kes Ketua Pendakwa Syarie Wilayah Persekutuan lwn. Dharlizan
bin Jenal & Tiga Yang Lain [JH 26/1, 53]. Dalam kes tersebut Mahkamah Rayuan Syariah memutuskan
bahawa peruntukan 121 Akta Undang-undang Keluarga Islam Wilayah Persekutuan 1984 (yang sama
peruntukan dengan s. 123 Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003) tidak memberi
maksud rayuan-rayuan yang dibuat di bawah Undang-undang Keluarga Islam perlu dirayu terus ke
Mahkamah Rayuan Syariah dan Mahkamah Tinggi Syariah berbidangkuasa mendengar rayuan tersebut.
[9] Secara umumnya, Mahkamah Tinggi Syariah berbidangkuasa untuk mendengar rayuan terhadap kes
yang telah diputuskan oleh Mahkamah Rendah Syariah terhadap kesalahan poligami tanpa kebenaran
mahkamah seperti yang diperuntukkan oleh s. 124 tersebut berdasarkan s. 61 Enakmen Pentadbiran Agama
Islam (Negeri Selangor) 2003 pula memperuntukkan:
(3) Mahkamah Tinggi Syariah hendaklah:
(a) dalam bidang kuasa jenayahnya, membicarakan apa-apa kesalahan yang

dilakukan oleh seseorang orang Islam dan boleh dihukum di bawah Enakmen
Jenayah Syariah (Selangor) 1995 [Enakmen No: 9/1995] atau di bawah mana-mana
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
undang-undang bertulis lain yang sedang berkuatkuasa yang menetapkan

kesalahan-kesalahan terhadap rukun-rukun agama Islam, dan boleh mengenakan
apa-apa hukuman yang diperuntukkan bagi kesalahan itu; dan33 OF 53
(xiii) perkara-perkara lain yang berkenaan dengannya bidang kuasa diberikan oleh
mana-mana undang-undang bertulis.
[10] Walau bagaimanapun bidangkuasa Mahkamah Tinggi Syariah ini telah diperincikan oleh s. 63 Enakmen
Pentadbiran Agama Islam (Negeri Selangor) 2003 yang memperuntukkan bahawa:
(1) Rayuan boleh dibuat kepada Mahkamah Tinggi Syariah daripada apa-apa keputusan sesuatu
Mahkamah Rendah Syariah:
(a) dalam bidang kuasa jenayahnya, oleh pihak pendakwa atau oleh orang yang
telah disabitkan, dan rayuan itu boleh sama ada terhadap pembebasan, sabitan atau
hukuman atau mana-mana daripadanya;
(2) Dalam mana-mana rayuan, Mahkamah Tinggi Syariah boleh:
(a) dalam perkara jenayah, menolak rayuan, mensabitkan dan menghukum pihak
yang merayu, memerintahkan mahkamah perbicaraan memanggil pembelaan atau
membuat siasatan lanjut, menambah atau meminda hukuman, memerintahkan
perbicaraan semula, atau meminda, atau mengakaskan apa-apa perintah mahkamah
perbicaraan.
[11] Walau bagaimanapun pengakuan bersalah satu pihak akan menghadkan hak rayuan, di mana rayuan
hanya boleh dibuat terhadap takat atau keesahan hukuman sahaja seperti yang diperuntukkan s. 136
Enakmen Tatacara Jenayah Syariah (Negeri Selangor) 2003 tersebut:
Apabila seseorang tertuduh telah mengaku salah dan disabitkan oleh hakim atas akuan itu, maka
tiada rayuan boleh dibuat kecuali tentang takat atau keesahan hukuman itu.
[12] Jelas di sini Mahkamah Tinggi Syariah ini mempunyai bidangkuasa untuk memutuskan dan mendengar
rayuan perayu terhadap keputusan yang telah dibuat oleh Mahkamah Rendah Syariah di atas kesalahan
berpoligami tanpa kebenaran mahkamah.
[13] Mahkamah tertarik untuk merujuk kepada penghakiman kes Mohamed Taher bin Md Khalil lwn.
Pendakwa Syarie [JH 23/2] berkenaan dengan rayuan ke atas hukuman poligami tanpa kebenaran yang telah
dijatuhkan oleh Mahkamah Rendah Syariah. Mahkamah Tinggi Syariah di dalam kes ini memutuskan
bahawa34 OF 53 bidangkuasa untuk mendengar rayuan terhadap keputusan yang telah diputuskan oleh
Mahkamah Rendah Syariah terletak ke atas Mahkamah Tinggi Syariah.
[14] Seksyen 138 Enakmen Tatacara Jenayah Syariah (Negeri Selangor) 2003 berkenaan dengan Tatacara
Rayuan memperuntukkan:
(1) Tertakluk kepada seksyen 136 dan 137, mana-mana orang yang tidak berpuas hati dengan
mana-mana penghakiman, hukuman atau perintah yang diumumkan oleh mana-mana
Mahkamah Rendah Syariah dalam sesuatu kes atau perkara jenayah yang kepadanya dia ialah
suatu pihak, boleh membuat rayuan kepada Mahkamah Tinggi Syariah terhadap penghakiman,
hukuman atau perintah itu berkenaan dengan apa-apa kesilapan undang-undang atau fakta atau
atas alasan bahawa mana-mana hukuman dikatakan keras berlebih-lebihan atau dikatakan tidak
memadai, dengan mengemukakan, dalam masa empat belas hari dari masa penghakiman,
hukuman atau perintah itu dijatuhkan atau dibuat, kepada penolong pendaftar Mahkamah
Rendah Syariah itu atau suatu notis rayuan dalam lima salinan yang dialamatkan kepada
Mahkamah Tinggi Syariah.
[15] Seterusnya s. 140 Enakmen Tatacara Jenayah Syariah (Negeri Selangor) 2003 pula memperuntukkan
berkenaan rayuan yang dibenarkan secara khas dalam kes tertentu seperti berikut:
Hakim Mahkamah Tinggi Syariah boleh, atas permohonan mana-mana orang yang ingin merayu
yang dihalangi daripada berbuat demikian atas alasan dia tidak mematuhi sesuatu formaliti atau
sesuatu kehendak Enakmen ini, membenarkan rayuan atas apa-apa terma dan dengan apa-apa
arahan kepada Mahkamah Rendah Syariah dan kepada pihak-pihak itu sebagaimana yang pada
pendapat hakim itu adalah patut, supaya keadilan substantial boleh dilakukan dalam perkara itu,
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
dan boleh, bagi maksud itu, melanjutkan apa-apa tempoh masa yang ditetapkan oleh
subseksyen 138(1) atau (4).
[16] Jelas di sini bidangkuasa untuk mendengar rayuan terhadap keputusan yang telah diputuskan oleh
Mahkamah Rendah Syariah telah dianugerahkan secara eksklusif kepada Mahkamah Tinggi Syariah melalui
peruntukan-peruntukan yang telah dijelaskan di atas.
[17] Perayu di dalam kes ini melalui peguam yang dilantik merayu kepada Mahkamah Tinggi Syariah
terhadap hukuman penjara yang telah diputuskan oleh Mahkamah Rendah Syariah Gombak Timur35 OF 53
terhadap perayu pada 19 Mei 2010 dalam kes 10007-166-0030-2010. Mahkamah Rendah Syariah yang telah
menjatuhkan hukuman ke atas perayu dengan penjara selama satu bulan. Dalam kes tersebut, oleh kerana
perayu telah mengaku salah, sabitan terhadap perayu dibuat oleh mahkamah berdasarkan pengakuan salah
perayu mengikut s. 96(b) Enakmen Tatacara Jenayah Syariah (Negeri Selangor) 2003. Tidak berpuas hati
dengan hukuman tersebut, perayu telah memfailkan notis rayuannya bertarikh 25 Mei 2010 menyatakan
bahawa beliau tidak berpuashati dengan keseluruhan hukuman yang dikenakan ke atasnya. Notis rayuan
tersebut berbunyi:
AMBIL PERHATIAN MOKTAR BIN RADIN perayu yang dinamakan di atas tidak berpuashati
dengan keputusan Mahkamah Rendah Syariah di Gombak Timur yang diberikan pada 19 Mei
2010 merayu kepada Mahkamah Tinggi (Rayuan) Syariah terhadap hukuman keseluruhan
keputusan tersebut yang memutuskan bahawa:
(a) Mahkamah menjatuhkan hukuman penjara terhadap tertuduh selama tempoh

satu (1) bulan.
[18] Setelah mahkamah menyemak dan meneliti keseluruhan kehendak kes ini berdasarkan alasan-alasan
perayu di dalam kes ini, mahkamah ini akan mengulas rayuan ini berasaskan setiap petisyen yang
dikemukakan oleh perayu kepada mahkamah. Walaubagaimanapun mahkamah mendapati terdapat
beberapa petisyen yang bertindih yang boleh digabungkan. Mahkamah ingin menyimpulkan kepada beberapa
isu-isu penting yang harus dilihat, disemak dan diteliti oleh mahkamah ini sebelum mahkamah membuat
keputusan. Ini merangkumi kepada fakta-fakta seperti berikut:
(1) Pengakuan bersalah perayu dalam kes di Mahkamah Rendah Syariah.

(2) Kesalahan kali pertama.
(3) Kewajaran hukuman.
(4) Hukuman setimpal dengan kesalahan.
(5) Risiko tanggungan perayu jika dipenjarakan.36 OF 53
Ulasan Mahkamah
[19] Semasa sidang di hadapan hakim bicara perayu ini telah pun mengemukakan rayuan secara bertulis
sebelum hakim menjatuhkan hukuman. Rayuannya perayu agar hukuman dapat diringankan atas pengakuan
bersalah tersebut dan menyatakan rayuan tersebut dengan 7 (tujuh) faktor peringanan yang perlu
dipertimbangkan oleh mahkamah bicara. Perayu membangkitkan faktor-faktor yang perlu dipertimbangkan
oleh mahkamah ialah kesalahan kali pertama, kesalahan yang dilakukan oleh tertuduh adalah kesalahan
takzir sahaja, kesalahan takzir yang dilakukan tertuduh adalah kesalahan takzir yang tergolong dalam
kesalahan matrimoni dan bukannya kesalahan jenayah Syariah, ikrar tertuduh, tanggungan, kerjaya dan akhir
sekali kerelevanan hukuman denda tanpa pemenjaraan.
[20] Responden semasa hujahan balasnya di hadapan hakim bicara menghujahkan kesalahan kali pertama
boleh dikenakan hukuman penjara dan keputusan yang dibuat hendaklah dibuat berdasarkan kepentingan
awam untuk memastikan kesalahan ini dapat dihalang. Apa yang menjadi penekanan pihak responden ialah
tujuan sesuatu hukuman itu terlaksana.
[21] Kesalahan yang dipertuduhkan ke atas perayu adalah berpoligami tanpa kebenaran. Di bawah
peruntukan s. 124 Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003 kesalahan ini bukanlah
di dalam kategori hadd. Peruntukan ini diwujudkan di dalam Enakmen Undang-undang Keluarga Islam
(Negeri Selangor) 2003 yang dinyatakan sebagai: suatu Enakmen bagi meminda dan menyatukan
peruntukan-peruntukan Undang-undang Keluarga Islam mengenai perkahwinan, perceraian, nafkah,
penjagaan, dan perkara-perkara lain berkaitan dengan kehidupan keluarga.
[22] Seksyen 23 Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003 berbunyi:
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
(1) Tiada seorang pun lelaki semasa wujudnya suatu perkahwinan boleh, kecuali dengan
mendapat kebenaran terlebih dahulu secara bertulis daripada mahkamah, membuat akad nikah
perkahwinan yang lain dengan perempuan lain.
(2) Tiada perkahwinan yang diakadnikahkan tanpa kebenaran di bawah subseksyen (1) boleh
didaftarkan di bawah Enakmen ini melainkan jika mahkamah berpuashati bahawa perkahwinan37
OF 53 sedemikian adalah sah mengikut Hukum Syarak dan mahkamah telah memerintah supaya
perkahwinan itu didaftarkan tertakluk kepada seksyen 124.
(3) Subseksyen (1) terpakai bagi perkahwinan dalam Negeri Selangor seseorang lelaki yang
bermastautin dalam atau di luar Negeri Selangor dan perkahwinan di luar Negeri Selangor
seseorang lelaki yang bermastautin dalam Negeri Selangor.
Isu Yang Pertama Ialah Pengakuan Bersalah Perayu Di Dalam Kes Di Mahkamah Rendah Syariah
[23] Isu pengakuan salah tertuduh telah dimuatkan dalam petisyen pertama (1) dan petisyen ketiga (3). Di
dalam penghujahan pihak peguam perayu ada menyatakan bahawa hakim bicara telah gagal membuat
pertimbangan terhadap pengakuan bersalah dengan penuh keinsafan yang telah dibuat oleh perayu setelah
pertuduhan dibacakan ke atas beliau. Pihak peguam perayu menghujahkan bahawa pengakuan bersalah ini
perlu dipertimbangkan oleh mahkamah sebelum menjatuhkan hukuman kerana perayu telah mengaku
bersalah di hadapan hakim bicara dengan penuh insaf yang menggambarkan bahawa perayu telah sedar
akan kesalahannya. Tambahan pula, pengakuan bersalah ini dibuat adalah dengan rela hati dan tanpa
sebarang dorongan, paksaan atau pujukan daripada mana-mana pihak. Oleh yang demikian, pihak peguam
perayu amat percaya bahawa pengakuan salah (iqrar) perayu ini telah membantu, mengurangkan dan
menjimatkan masa dan kos mahkamah dalam mengendalikan kes tersebut.
[24] Mahkamah merujuk kepada penghakiman hakim bicara yang menjelaskan bahawa "pada 20 April 2010,
kesemua tertuduh di dalam kes ini telah mengaku bersalah dengan sukarela dan memahami akibat
pengakuan salah di dalam mahkamah ini dan mengetahui akan hukumannya. Iqrar (pengakuan) ini boleh
diterima kerana dibuat di dalam mahkamah seperti yang diperuntukkan di dalam s. 17 Enakmen Keterangan
Mahkamah Syariah (Negeri Selangor) 2003 menyatakan:
17. (1) Iqrar ialah suatu pengakuan yang dibuat oleh seseorang, secara bertulis atau lisan atau
dengan isyarat, menyatakan bahawa dia mempunyai obligasi atau tanggungan terhadap mana-
mana orang lain berkenaan dengan sesuatu hak.
(2) Apa-apa iqrar hendaklah dibuat:38 OF 53
(a) di dalam mahkamah, di hadapan hakim; atau

(b) di luar mahkamah, di hadapan dua orang saksi lelaki yang 'aqil, baligh dan 'adil."
[25] Seksyen di atas telah memenuhi kehendak s. 96(a) dan (b) Enakmen Tatacara Jenayah Syariah (Negeri
Selangor) 2003 yang mana dalam kes ini rukun iqrar telah dipenuhi sepenuhnya. Orang yang berikrar ialah
kesemua tertuduh sendiri, orang yang diberikan iqrar ialah hakim, pengakuan bersalah oleh kesemua
tertuduh merupakan sighah, dan hak yang diiqrarkan oleh kesemua tertuduh ialah melakukan kesalahan di
bawah s. 124, sub-s. 40(1), s. 40(2) dan s. 134 Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor)
2003. Seksyen 96 Jenayah Syariah (Negeri Selangor) 2003 memperuntukkan:
Tatacara yang berikut hendaklah diikuti oleh hakim dalam perbicaraan:
(a) apabila orang yang dituduh menghadirkan diri atau dibawa ke hadapan
mahkamah, maka pertuduhan yang mengandungi butir-butir kesalahan yang dia
dituduh itu hendaklah dibentuk, dibaca dan dijelaskan kepadanya, dan dia hendaklah
ditanya sama ada dia bersalah atas kesalahan yang dipertuduh itu atau meminta
dibicarakan;
(b) jika tertuduh mengaku bersalah atas sesuatu pertuduhan sama ada pertuduhan
asal atau yang dipinda, akuan itu hendaklah direkodkan dan dia boleh disabitkan
atas kesalahan itu;
Dengan syarat bahawa sebelum sesuatu akuan bersalah direkodkan, mahkamah
hendaklah menentukan bahawa tertuduh memahami sifat dan akibat daripada
akuannya itu dan dia berniat untuk mengakui, tanpa bersyarat, kesalahan yang
dikatakan terhadapnya itu.
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
[26] Bagi kes ini, mahkamah telah mendapatkan pengakuan bersalah dari kesemua tertuduh sebanyak tiga
kali yang mana kesemua tertuduh mengakui mendengar dan faham akan pertuduhan yang dikenakan ke
atasnya, dan kesemua tertuduh mengaku salah dengan pertuduhan yang telah dibacakan oleh pembantu
mahkamah.
Kesemua tertuduh juga mendengar dan mengakui bahawa fakta kes yang dibentangkan oleh
Pendakwa Syarie adalah benar serta bersetuju akan kebenaran segala fakta tersebut. Selain itu
berdasarkan iqrar kesemua tertuduh bahawa kesemua tertuduh39 OF 53 faham akibat daripada
pengakuan salahnya dan pengakuan bersalah yang dibuat oleh kesemua tertuduh adalah secara
sukarela, tiada paksaan dan tidak bersyarat. Oleh demikian, dengan pengakuan bersalah
kesemua tertuduh tersebut, mahkamah berpuashati bahawa pengakuan bersalah kesemua
tertuduh hendaklah diterima dan bolehlah direkodkan oleh mahkamah. Setelah pengakuan
bersalah kesemua tertuduh diambil dan direkodkan, mahkamah boleh menjatuhkan hukuman
terhadap kesemua tertuduh di atas sabitan bersalah yang telah dibuat di dalam mahkamah ini
pada tarikh 20 April 2010.
[27] Setelah meneliti keseluruhan pendapat hakim bicara di dalam penghakiman tersebut, mahkamah ini
bersetuju dan berpuashati bahawa hakim bicara telah meneliti dan mempertimbangkan fakta berkaitan
pengakuan bersalah yang dibuat oleh perayu dengan penuh berhati-hati dan berjaya menerangkan dengan
lengkap dan teliti. Oleh yang demikian, mahkamah ini tidak meragui cara pertimbangan hakim bicara dalam
menilai pengakuan bersalah perayu di dalam kes ini.
Oleh itu, petisyen perayu dalam petisyen pertama (1) dan petisyen ketiga (3) ditolak oleh mahkamah ini.
Isu Kedua Pula Ialah Berkaitan Kesalahan Kali Pertama Yang Dilakukan Oleh Perayu
[28] Perayu telah mempetisyenkan isu kesalahan kali pertama dalam petisyen keduanya. Di dalam
penghujahan pihak peguam perayu ada menyatakan bahawa hakim bicara telah gagal mempertimbangkan
dan/atau merujuk kepada s. 129 Enakmen Tatacara Jenayah Syariah (Negeri Selangor) 2003 berkenaan
pesalah kali pertama sebelum hukuman kepada tertuduh dibuat. Ini adalah kerana kesalahan ini merupakan
kesalahan yang pertama dan perayu sebelum ini tidak pernah disabitkan dengan mana-mana hukuman atau
kesalahan jenayah.
[29] Peguam perayu juga percaya dan yakin bahawa kesalahan ini juga adalah bukan kesalahan bertindih
atau berganda dan bukan juga pelaku kesalahan ulangan.
[30] Pihak peguam perayu juga ada menyebut bahawa hakim bicara telah gagal mempertimbangkan perkara
berkaitan watak, latar belakang, umur, kesihatan atau keadaan mental perayu atau kepada hakikat ringannya
jenis kesalahan perayu sebelum hukuman dijatuhkan kepada perayu, di mana di dalam penghakiman
hakim40 OF 53 bicara tidak menyentuh berkenaan perkara-perkara tersebut seperti mana yang
diperuntukkan di dalam s. 129 Enakmen Tatacara Jenayah Syariah (Negeri Selangor) 2003 iaitu,
Seksyen 129. Pesalah kali pertama.

(1) Apabila mana-mana orang yang bukan seorang pesalah muda telah disabitkan di hadapan
mana-mana mahkamah atas apa-apa kesalahan yang boleh dihukum dengan hukuman
pemenjaraan, maka jika didapati oleh mahkamah itu bahawa dengan mengambilkira watak, latar
belakang, umur, kesihatan atau keadaan mental pesalah itu atau kepada hakikat ringannya jenis
kesalahan itu atau kepada apa-apa hal keadaan peringan yang dalamnya kesalahan itu telah
dilakukan adalah suai manfaat bahawa pesalah itu dilepaskan dalam cubaan akhlak untuk
berkelakuan baik, mahkamah boleh, dengan tidak menghukumnya serta-merta dengan apa-apa
hukuman, mengarahkan supaya pesalah itu dilepaskan apabila dia mengikat bon dengan
penjamin-penjamin dan sepanjang apa-apa tempoh sebagaimana yang diarahkan oleh
mahkamah untuk hadir dan menerima penghakiman jika dan apabila dipanggil dan sementara itu
hendaklah berkelakuan baik.
[31] Mahkamah merujuk kepada alasan penghakiman hakim bicara di mana mahkamah mendapati bahawa
hakim bicara tidak mengulas dengan teliti berkaitan perkara-perkara seperti yang dinyatakan oleh peguam
perayu di dalam penghujahan beliau tersebut. Hakim bicara hanya menyatakan bahawa:
Di dalam rayuan (mitigasi) menyatakan ini merupakan kesalahan kali pertama kesemua tertuduh
di Mahkamah Syariah dan pernikahan yang dijalankan berkemungkinan adalah sah mengikut
Hukum Syarak dan telah memenuhi rukun nikah (iaitu ada suami, isteri, wali dan dua orang saksi
serta lafaz ijab dan qabul). Walaupun pernikahan ini sah tetapi ianya hendaklah dilihat dari dua
sudut iaitu sah mengikut Hukum Syarak dan sah mengikut undang-undang tempatan.
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
[32] Setelah meneliti keseluruhan isu ini, mahkamah berpuas hati dan berpendapat bahawa pihak Pendakwa
Syarie dan hakim bicara tidak menyatakan berkaitan terdapatnya kesalahan-kesalahan yang pernah
dilakukan oleh perayu sebelum ini sekiranya ada dan hakim bicara juga gagal menyiasat tentang perkara-
perkara yang dikehendaki di dalam peruntukan s. 129 Enakmen Tatacara Jenayah Syariah (Negeri Selangor)
2003 seperti yang telah dinyatakan di atas. Oleh yang demikian, Mahkamah berpuas hati41 OF 53 bahawa ini
adalah kesalahan kali pertama perayu dan perayu juga tidak pernah disabitkan dengan apa-apa kesalahan
sebelum ini, di mana tiada sebarang fakta dikeluarkan oleh mana-mana mahkamah berkenaan sebarang
sabitan kesalahan Syariah lain ke atas diri perayu sebelum ini dan perkara ini harus dititikberatkan oleh
mahkamah sebelum membuat sebarang hukuman ke atas kesalahan perayu di dalam kes ini.
[33] Mahkamah merujuk kes Norazlisham bin Ramli lwn. Ketua Pendakwa Jabatan Agama Islam Negeri
Sembilan [JH 15/2, 165. YAA Dato' Hussin bin Hj Harun menyatakan bahawa:
Kesalahan pertama yang dilakukan oleh perayu juga wajar diambilkira sebagai qarinah sebagai
perayu mahu kembali ke pangkal jalan dan tidak mengulangi kesalahannya buat kali kedua. Oleh
itu isu kesalahan kali pertama perayu wajar diambilkira oleh mahkamah ini dalam mendengar
rayuan perayu. Perayu tidak pernah disabitkan atau didakwa di bawah mana-mana kesalahan
atau undang-undang yang berkuatkuasa mengenai agama Islam sebelum ini dan setelah
dijatuhkan hukuman.
[34] Memandangkan kepada tahap kesalahan yang dilakukan oleh perayu adalah pada peringkat prosedur
yang diwujudkan pihak pemerintah atas maslahah umum dan tidak memberi kesan secara langsung dengan
masyarakat, hukuman terhadap kesalahan ini wajar diberikan lebih pertimbangan sama ada diringankan
hukuman atau diampunkan, tetapi wajar ditekankan supaya tidaklah sampai membuka peluang kepada pihak
lain mengambil kesempatan terhadap pertimbangan ini.
[35] Merujuk kepada kitab Al-Mausu'ah al-Jinaiyah fi al-Fiqh al-Islami oleh Dr Ahmad Fathi Bahansi apabila
beliau memetik kata-kata Al-Mawardi di ms 364:
Bermaksud:
Berkata Mawardi: Apabila urusan ta'zir dibawah kuasa pemerintah dan hukuman dikanunkan,
sekiranya tidak berkaitan dengan hak manusia, maka boleh bagi hakim yang dilantik
memutuskan untuk42 OF 53 mengampunkan kesalahan tersebut atau tetap mengenakan ta'zir,
dan dibolehkan untuk memberi keringanan kepada sesiapa yang memohon maaf atas kesalahan
yang dilakukannya.
[36] Begitu juga dengan sebuah hadis diriwayatkan oleh Ahmad dan Abu Daud yang diterjemahkan dan
disebut oleh Hj Sa'id Hj Ibrahim (Bekas Mufti Sabah) dalam buku beliau bertajuk Qanun Jinayah Syar'iyyah
dan Sistem Kehakiman Dalam Perundangan Islamberdasarkan Qur'an dan Hadith ms 247:
Bahawa Nabi s.a.w telah bersabda: Maafkanlah seseorang yang belum kenal kejahatan (orang
yang belum pernah melakukan kejahatan atau dosa) akan kesalahan mereka itu, kecuali hudud.
Berdasarkan penerangan di atas, mahkamah berpendapat hakim bicara telah terkhilaf apabila tidak
mempertimbangkan kesalahan kali pertama sebagai satu faktor peringanan dalam kes ini. Oleh itu, petisyen
kedua (2) ini diterima oleh mahkamah.
Isu Yang Ketiga Ialah Kewajaran Hukuman Yang Dikenakan Ke Atas Perayu
[37] Dalam petisyen keempat (4), perayu mempetisyenkan bahawa mahkamah bicara mengenakan hukuman
yang tidak setimpal kepada perayu tanpa sebarang alasan yang munasabah. Pihak peguam perayu telah
menghujahkan bahawa hakim bicara telah menjatuhkan hukuman penjara selama satu (1) bulan tanpa denda
terhadap perayu yang dikatakan hukuman yang setimpal kepada perayu tanpa sebarang alasan yang
munasabah tentang kewajaran hukuman penjara satu (1) bulan tanpa denda tersebut. Di dalam konteks ini,
peguam perayu juga ada menghujahkan bahawa berdasarkan peruntukan di bawah s. 124 Enakmen Undang-
undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003 telah memperuntukkan bahawa pilihan pertama bentuk
hukuman yang boleh dikenakan terhadap perayu adalah berbentuk hukuman denda terlebih dahulu. Oleh
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
yang demikian, dengan mengambilkira bahawa kesalahan ini merupakan kesalahan kali pertama perayu,
maka hukuman pemenjaraan yang dijatuhkan tanpa mengambilkira pilihan pertama iaitu denda adalah tidak
munasabah dan tidak bersesuaian. Pihak peguam perayu juga menghujahkan bahawa hukuman penjara
selama satu (1) bulan tersebut adalah lebih sesuai dan seharusnya dikenakan terhadap kesalahan-kesalahan
yang lebih serius.43 OF 53
[38] Tanpa apa-apa alasan yang dikemukakan tentang kewajaran pemenjaraan selama sebulan bagi kes-kes
kekeluargaan, hukuman sebegini menjadi suatu hukuman yang berlebih-lebihan. Oleh itu adalah menjadi
tanggungjawab mahkamah ini sebagai mahkamah rayuan untuk memperbetulkan kekhilafan hakim
perbicaraan.
[39] Di dalam meneliti pilihan hukuman ini, adalah menjadi tanggungjawab mahkamah dalam memastikan
setiap hukuman yang dijatuhkan terhadap seseorang pesalah atau tertuduh adalah hukuman yang setimpal
dengan kesalahan yang dilakukan dan memastikan hukuman yang boleh dijadikan sebagai panduan kepada
tertuduh dan masyarakat Islam awam lain dan mendidik tertuduh khususnya serta masyarakat amnya supaya
patuh kepada perintah Allah, Rasul dan pemimpin kita sendiri yang mana kita telah memilih mereka.
Sebagaimana firman Allah s.w.t. dalam surah an-Nisa ayat 59 yang berbunyi:
Bermaksud:
Wahai orang-orang yang beriman! Taatilah Allah dan taatilah Rasul-Nya dan pemimpin-pemimpin
di antara kamu. Kemudian jika kamu berlainan pendapat tentang sesuatu maka hendaklah
kembalikan ia kepada Allah (Al-Qur'an) dan Rasul-Nya (Sunnah).
[40] Walaupun pada dasarnya, mahkamah berpendapat bahawa pilihan hukuman adalah tidak mengikat
mana-mana mahkamah dalam menjatuhkan hukuman ke atas seseorang pesalah. Namun, mahkamah
percaya bahawa setiap para hakim itu hendaklah menilai dengan penuh teliti sehingga tahap yang benar-
benar mewajarkan sesuatu hukuman itu ditentukan atas sesuatu kesalahan. Merujuk kepada hukuman
pemenjaraan yang dihukumkan ke atas perayu di dalam kes ini, mahkamah berpendapat bahawa seharusnya
hakim bicara menitikberatkan tentang penelitian dan penilaian dalam menentukan hukuman tersebut, sama
ada ianya benar-benar wajar44 OF 53 dan munasabah untuk dihukumkan ke atas kes seumpama ini.
Mahkamah juga berpendapat seharusnya hakim bicara mengulas dan menerangkan secara terperinci alasan-
alasan dan sandaran-sandaran yang muktabar dalam penghakiman tersebut.
[41] Dr Muhd Fauzi Muhamad ada menyebut di dalam bukunya yang bertajuk Menyingkap Hukuman Penjara
Dalam Islam, 2009, halaman 48 iaitu "Al-Qur'an dan al-Sunnah tidak menyebut dengan terperinci sebab yang
membolehkan hukuman penjara dilaksanakan, kerana hukuman penjara adalah pada hakikatnya hukuman
ta'zir yang terserah kepada pihak berkuasa menentukan jenis kesalahan dan hukuman yang sesuai dengan
kesalahan yang dilakukan, tidak termasuk hukuman hudud, qisas dan hukum kaffarah".
[42] Mahkamah juga merujuk kepada kes Ramona Juita Abdullah lwn. Engku Nazarudin Muhamed [2004] 1
CLJ (Sya) 542, halaman 552, YA Hakim berpendapat bahawa "seseorang hakim mesti memberi alasan dan
sandaran yang muktabar dalam penghakimannya", dan merujuk kepada kitab Fath al-Muin, halaman 137-138
menyebut bahawa "Ulama' yang terkemudian menyatakan bahawa hakim-hakim dewasa mestilah
menerangkan alasan-alasan dan sandaran-sandaran dalam setiap penghakimannya. Adalah tidak diterima
jika hanya menyatakan saya hukumkan begini tanpa menyebut dari mana sumber hukuman itu diperolehi
olehnya".
Oleh itu, petisyen keempat(4) diterima.
[43] Perayu juga mempetisyen dalam petisyen yang keenam bahawa hakim bicara telah terkhilaf dari sudut
undang-undang dan fakta kerana hukuman yang dikenakan kepada perayu hanya mengambilkira tentang
kedudukan perayu sebagai Ahli Parlimen dan pandangan masyarakat terhadap kredibiliti Mahkamah Syariah
untuk dipandang hormat semata-mata jika tidak mengenakan hukuman yang setimpal kepada perayu dengan
menggunakan sepenuhnya bidang kuasa jenayah Mahkamah Syariah tanpa mengambilkira berat atau ringan
jenis kesalahan yang dilakukan oleh perayu.
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
[44] Mahkamah bersetuju dengan pendapat hakim bicara bahawa hukuman yang telah diperuntukkan bagi
kes ini adalah agak rendah jika hendak dibandingkan dengan kedudukan perayu sebagai seorang yang
berpelajaran dan berjawatan besar serta dihormati45 OF 53 oleh masyarakat. Mahkamah juga percaya
bahawa sebagai seorang Ahli Parlimen, secara tidak langsung perayu seharusnya mengetahui tentang
perundangan Syariah yang telah ditetapkan oleh kerajaan Malaysia, walaupun undang-undang Syariah di
Negeri Selangor ini telah digubal di bawah bidang kuasa negeri. Namun begitu mengaitkan secara langsung
perayu sebagai ahli Dewan Rakyat dengan penggubalan undang-undang di peringkat negeri adalah suatu
anggapan yang kurang tepat. Perayu tidak terlibat dengan penggubalan undang-undang di peringkat negeri.
Oleh itu menimbangkan fakta ini secara ketat adalah tidak adil kepada perayu. Oleh yang demikian, petisyen
keenam (6) ini diterima oleh mahkamah.
Isu Keempat Yang Harus Diteliti Oleh Mahkamah Ialah Takat Hukuman Setimpal Dengan Kesalahan
[45] Berkaitan isu ini, peguam perayu telah menghujahkan bahawa hakim bicara telah terkhilaf apabila tidak
mempertimbangkan jenis kesalahan yang dilakukan perayu. Perayu mempetisyenkan dalam petisyen yang
kelima (5) bahawa kesalahan perayu adalah kesalahan yang tidak serius, manakala petisyen ketujuh (7)
peguam perayu di dalam hujahan beliau menyatakan bahawa kesalahan yang dilakukan oleh perayu
bukanlah tergolong di dalam kesalahan jenayah Syariah tetapi hanyalah kesalahan matrimoni semata-mata
yang tertakluk di bawah Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003. Sehubungan
dengan itu, pihak Pendakwa Syarie juga bersetuju bahawa kesalahan ini merupakan satu kesalahan ta'azir
dan harus dipertimbangkan oleh hakim bicara dalam penghakimannya.
[46] Namun, perbuatan perayu di dalam kes ini di mana telah bernikah secara poligami tanpa kebenaran
mahkamah adalah satu kesalahan yang tidak boleh dipandang ringan. Mahkamah berpendapat bahawa
undang-undang telah jelas memperuntukkan perkara ini di bawah s. 124 Enakmen Undang-undang Keluarga
Islam (Negeri Selangor) 2003 seperti yang telah dijelaskan tadi.
[47] Mahkamah juga bersetuju dengan hujahan pihak peguam perayu dan Pendakwa Syarie yang
mengatakan bahawa kesalahan poligami ini adalah berbentuk ta'zir. Mahkamah tertarik untuk memetik
rujukan dari kitab Fiqh dan Perundangan Islam oleh Dr Wahbah al-Zuhaili jilid vi, ms 13 yang diterjemahkan
oleh Syed Ahmad Syed Hussain:46 OF 53
Perbezaan Antara Hudud dan Ta'zir. Al-Qarafi daripada Mazhab Maliki menyebutkan 10
perbezaan antara hudud dan ta'zir, iaitu seperti berikut:
Taqdir (hukum yang ditentukan), hukum hudud, qisas adalah diputuskan oleh syarak terhadap
pesalah. Bukan tugas hakim untuk menentukan hukumannnya berdasarkan keadaan pesalah
atau keadaan jenayah. Manakala hukuman ta'zir pula, penentuan hukumannya diserahkan
kepada qadi. Iaitu qadi boleh memilih hukum yang munasabah dengan mengambil kira suasana
dan keadaan tertuduh, keperibadiannya, hukuman terdahulu dan tahap kesannya dengan
hukuman, tahap kesalahan dan kesannya dalam masyarakat.
[48] Hukuman yang diperuntukkan dalam s. 124 Enakmen Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor)
2003 juga adalah berbentuk ta'zir dengan menggunakan kaedah fiqhiyah dinamakan: yang
digunakan oleh pemerintah untuk menyekat pintu kefasadan. Hak menentukan hukuman kesalahan ta'zir
diserahkan kepada badan-badan perundangan dan kehakiman. Berbeza dengan hukuman hudud, kes ta'zir
boleh dimaafkan oleh mahkamah. Kesalahan poligami tanpa kebenaran adalah termasuk dalam kategori
perbuatan-perbuatan yang bertentangan dengan kepentingan awam, tindakan melakukan atau meninggalkan
bukanlah maksiat, ia hanya disifatkan bertentangan dengan sifat murni yang seharusnya dihayati.
[49] Hukuman yang diperuntukkan di bawah s. 124 telah pun jelas bahawa kesalahan tersebut diperuntukkan
dengan hukuman denda dan pemenjaraan. Oleh itu persoalan kesalahan tersebut wajar diperuntukkan
dengan hukuman pemenjaraan tidak lagi timbul disebabkan dengan jelas telah diperuntukkan dalam undang-
undang. Oleh itu petisyen kelima (5) dan petisyen ketujuh (7) ditolak.
Isu Seterusnya Yang Dibangkitkan Di Dalam Kes Ini Adalah Berkaitan Risiko Tanggungan Perayu Dan
Kesan Hukuman Jika Dipenjarakan
[50] Peguam perayu mempetisyenkan bahawa hakim bicara telah terkhilaf dalam mempertimbangkan tentang
kesan sabitan dan hukuman yang memberi risiko terhadap tanggungan oleh perayu sekiranya beliau
dipenjarakan di dalam petisyen yang kelapan (8) dan kesembilan (9). Peguam perayu menghujahkan bahawa
perayu47 OF 53 mempunyai tanggungjawab yang amat besar terhadap keluarga di mana beliau merupakan
seorang bapa dan suami terhadap anak-anak dan isteri-isteri beliau. Jika perayu dipenjarakan, maka ini akan
menjejaskan kehidupan keluarga perayu kerana tanggungjawab bagi menyara dan memberi perlindungan
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
kepada mereka adalah terletak ke atas bahu perayu seorang. Maka sewajarnya rayuan untuk tidak
dipenjarakan dipertimbangkan oleh Yang Arif Hakim Bicara.
[51] Mahkamah merujuk kepada kes Mokhtar bin Pangat lwn. Pendakwa JAWI, Ulangbicara Jenayah Bil
1/1998, 1991 [JH 7/2] di mana "Lembaga Jawatankuasa Ulangbicara yang dipengerusikan oleh Prof Tan Sri
Ahmad Ibrahim telah meminda hukuman penjara satu bulan kepada mengesahkan hukuman denda sahaja.
Lembaga Rayuan memberi alasan pertama ia adalah kesalahan pertama perayu dan beliau mempunyai isteri
dan tiga anak. Di samping itu jika dipenjara maka kemungkinan diberhentikan kerjanya dan menyebabkan
kesengsaraan kepada keluarganya".
[52] Dalam mempertimbangkan aspek ini, mahkamah berpendapat bahawa kesengsaraan tersebut akan
berpanjangan kepada sekurang-kurangnya dua keluarga dan membawa kepada kemudharatan terhadap
komuniti dalam masyarakat. Pertimbangan untuk mengelakkan kemudharatan yang akan diterima secara
langsung oleh dua keluarga tersebut berbanding kemudharatan kepada masyarakat yang belum pasti
kesannya dalam jangka masa yang panjang perlu diukur oleh hakim bicara sebelum mempertimbangkan
hukuman penjara tersebut kerana dalam satu kaedah fiqhiyyah berbunyi;
Bermaksud:
Jika bertembung dua kemudharatan atau kerosakan tinggalkan kemudharatan yang lebih besar
dan ambil kemudharatan yang lebih kecil.
[53] Mahkamah berpendapat bahawa kaedah ini bermaksud sekiranya berlaku dua keadaan yang boleh
mendatangkan mudharat, maka keadaan yang menghasilkan mudharat yang kecil kebinasaannya hendaklah
diambil dan ditinggalkan kebinasaan yang besar, seperti keadaan perayu sekiranya dipenjarakan akan48 OF
53 mendatangkan kemudharatan terhadap dirinya, isteri-isterinya dan anak-anaknya secara langsung, juga
tanggungan dan saraan akan terjejas dan mengakibatkan permasalahan sosial kepada individu-individu
tersebut.
[54] Manakala masalah mudharat terhadap masyarakat adalah sesuatu yang subjektif dan tindakan
memenjarakan pesalah matrimonial dilihat tidak pernah memberi kesan kepada orang awam, sehingga
sekarang masih terdapat lagi permohonan untuk mendaftarkan pernikahan poligami di Mahkamah Tinggi
Syariah.
[55] Begitu juga dengan satu kaedah fiqhiyyah yang lain tetapi membawa maksud yang sama iaitu;
Bermaksud:
Menanggung kerosakan lebih ringan untuk menolak yang lebih besar antara keduanya.
[56] Mahkamah berpendapat bahawa sekiranya mahkamah mengenepikan hukuman penjara kepada
hukuman denda sahaja bukanlah bermaksud kemudharatan poligami tanpa kebenaran adalah kecil terhadap
masyarakat umum, tetapi ukuran kemudharatan itu sendiri tidak pernah dibuktikan secara terperinci dan
dipertimbangkan penerimaannya oleh hakim bicara.
[57] Selain itu, hakim bicara juga telah gagal membuat pertimbangan berkenaan dengan kesan-kesan sabitan
atau hukuman penjara terhadap kerjaya dan keadaan kewangan perayu, serta khilaf dengan tidak
mempertimbangkan berkenaan kesan hukuman penjara yang dikenakan terhadap keadaan, perasaan dan
pandangan masyarakat. Sehubungan dengan isu ini, peguam perayu menghujahkan bahawa kesan daripada
hukuman yang dijatuhkan ke atas perayu akan menyebabkan reputasi dan nama baik perayu akan tercemar
dan akan dipandang negatif di mata masyarakat.
[58] Di dalam kes ini, hakim bicara berpendapat bahawa "pada dasarnya segala peraturan dan undang-
undang yang digubal adalah untuk kebaikan semua pihak dan menjamin keadilan, bukan untuk menyusahkan
atau merumitkan urusan berkenaan poligami ini. Undang-undang yang digubal ini merupakan undang-undang
pentadbiran dan untuk mengelak dari berlakunya fitnah berlaku dalam masyarakat. Ia bermaksud undang-
undang untuk mentadbir49 OF 53 proses poligami dibuat agar perkahwinan berjalan dengan teratur serta
lebih penting lagi agar matlamat poligami sebenarnya tercapai dan menepati syaratnya ke arah untuk
melahirkan zuriat yang soleh dan solehah. Oleh itu, pemakaian Enakmen Undang-undang Keluarga Islam
Negeri Selangor ke atas semua orang yang bermastautin di Selangor adalah amat penting kerana ianya
berkait rapat dengan maqasid syariyyah (objective of Syariah) yang menekankan manusia agar menjaga lima
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
unsur yang utama iaitu menjaga agama, menjaga nyawa, menjaga akal, menjaga nasab (keturunan) dan
menjaga harta. Semua perkara yang diperkenalkan di dalam Enakmen Keluarga Islam mengambilkira prinsip
di dalam siyasah syariyyah yang berpaksikan kepada keadilan serta bertujuan untuk memberi kebaikan dan
kemaslahatan kepada masyarakat. Berdasarkan konsep siyasah syariyyah ini juga, mahkamah
berpandangan hukuman ke atas kesemua tertuduh di dalam kes ini perlu dibuat dengan setimpal agar ianya
akan memberi keinsafan kepada masyarakat. Mahkamah amat berharap hukuman ini akan memberi satu
gambaran yang jelas kepada masyarakat dan untuk mendidik masyarakat tentang keperluan untuk mematuhi
peraturan yang telah ditetapkan di dalam perundangan Syariah amnya dan khasnya peruntukan di dalam
Enakmen Keluarga Islam supaya tidak berlakunya ketidakadilan di dalam perkahwinan poligami".
[59] Mahkamah bersetuju dengan pendapat tersebut berdasarkan firman Allah s.w.t di dalam surah an-Nisa,
ayat 3 yang berbunyi;
Bermaksud:
Dan jika kamu takut tidak berlaku adil terhadap perempuan-perempuan yatim (apabila kamu
berkahwin dengan mereka), maka berkahwinlah dengan sesiapa yang kamu berkenan dari
perempuan-perempuan (lain): dua, tiga atau empat. Kemudian jika kamu bimbang tidak akan
berlaku adil (di antara isteri-isteri kamu) maka (berkahwinlah dengan) seorang sahaja, atau
(pakailah) hamba-hamba perempuan yang kamu miliki yang demikian itu adalah lebih dekat
(untuk mencegah) supaya kamu tidak melakukan kezaliman.50 OF 53
[60] Oleh yang demikian, mahkamah harus memberikan pertimbangan kesan dan akibat yang ditanggung
apabila seseorang itu mengaku salah supaya pengakuan salah itu sendiri tidak akan menjadikan seorang
pesalah itu berada pada tahap lebih teruk daripada sebelum pengakuan salah itu dibuat. Namun begitu,
mahkamah ingin menegaskan kepada keseluruhan masyarakat, khususnya yang hadir pada hari ini adalah
tidak mustahil bahawa hukuman pemenjaraan akan dijatuhkan ke atas mana-mana pesalah yang melakukan
kesalahan yang sama selepas ini. Oleh itu, mahkamah menerima petisyen kelapan (8) dan petisyen
kesembilan (9) perayu.
Petisyen-petisyen Lain
[61] Petisyen yang kesepuluh (10) menyatakan hakim bicara telah gagal membuat pertimbangan fakta
bahawa perayu didakwa bukan kerana ditangkap tidak mendaftarkan perkahwinan, tetapi setelah
mendaftarkan perkahwinannya. Mahkamah mendapati bahawa kes ini adalah bukan kes boleh tangkap. Maka
petisyen ini adalah tidak relevan. Oleh itu petisyen kesepuluh (10) ini ditolak.
[62] Petisyen kesebelas (11) menyatakan hakim bicara telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan fakta
kerana hanya mengambilkira hukum berpoligami tanpa mengambil kira hukum berpoligami perayu dan
keadaan mengapa perbuatan poligami tersebut dilakukan. Perbuatan perayu tidak mendapatkan kebenaran
bertulis dari mahkamah bukanlah disengajakan tetapi adalah atas sebab-sebab yang tidak dapat dielakkan.
Mahkamah mendapati bahawa "apa-apa sebab yang tidak dapat dielakkan" tersebut tidak dikemukakan oleh
perayu semasa sidang di hadapan hakim bicara. Oleh itu, hakim bicara tidak terkhilaf apabila tidak
menimbangkan fakta tersebut. Oleh itu petisyen kesebelas (11) ditolak oleh mahkamah ini.
[63] Petisyen kedua belas (12) menyatakan Yang Arif Hakim telah terkhilaf dari sudut undang-undang dan
fakta apabila beranggapan bahawa upacara pernikahan tersebut dianggap sebagai pernikahan sindiket tanpa
menjelaskan maksud sebenar pernikahan sindiket sehingga mewajarkan hukuman penjara kepada perayu.
Mahkamah mendapati bahawa catatan mahkamah bicara mencatatkan pernikahan tersebut "boleh dianggap"
sebagai pernikahan sindiket, dan bukannya bermaksud nikah sindiket itu sendiri. Mahkamah ini berpendapat
anggapan tersebut adalah suatu yang wajar51 OF 53 memandangkan ianya tidak mematuhi peraturan. Ini
adalah kerana adalah menjadi kewajipan semua orang mematuhi undang-undang. Oleh itu petisyen kedua
belas (12) ditolak.
[64] Petisyen ketiga belas (13) menyatakan Yang Arif Hakim telah terkhilaf merujuk dan memahami kaedah
fiqh "kemudharatan hendaklah dihapuskan", "menolak kerosakan lebih utama dari mengambil kebaikan" dan
"apabila bertembung dua kemudharatan hendaklah diberi perhatian kepada mudharat yang terbesar di antara
1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577
keduanya dengan memilih kemudharatan yang paling ringan" sebagai alasan untuk menjatuhkan hukuman
berat kepada perayu tanpa mengambilkira atau merujuk kepada kaedah fiqh "apa yang sabit dengan Hukum
Syarak adalah lebih undang-undang". Mahkamah berpendapat kaedah-kaedah ini boleh dipakai dalam
semua kes. Dalam kes ini, walaupun kaedah yang dihujahkan oleh perayu tidak dirujuk oleh hakim bicara,
mahkamah mendapati bahawa kes ini bukan berkaitan dengan Hukum Syarak tetapi ianya berkaitan dengan
pentadbiran Hukum Syarak. Oleh itu kaedah yang dihujahkan oleh perayu tidak tepat untuk dipegang. Oleh
itu mahkamah ini menolak petisyen ketiga belas (13) perayu.
Kesimpulan Mahkamah
[65] Di dalam prosiding hari ini, mahkamah ingin menegur kepada kedua-dua pihak Peguam Syarie perayu
dan Pendakwa Syarie agar sentiasa menitikberatkan dari segala aspek dalam penyediaan penghujahan atau
dokumen yang berkaitan, yang dihajati untuk dikemukakan di mahkamah agar sentiasa di dalam keadaan
jelas, tersusun, tepat, padat, lengkap dan tidak boleh diragui oleh mahkamah dalam menerima, meneliti dan
menilai dokumen tersebut. Ini adalah bagi membantu semua pihak dalam mencapai keadilan dan menjunjung
kehormatan perundangan Syariah khususnya.
[66] Walau bagaimanapun, mahkamah ingin mengucapkan ribuan terima kasih kepada semua pihak dalam
memberikan kerjasama sepenuhnya sepanjang prosiding kes ini dilaksanakan di mahkamah ini. Kerjasama
ini adalah bertujuan untuk memastikan satu persatu perbicaraan itu menepati Hukum Syarak dan undang-
undang. Mahkamah percaya bahawa mana-mana pihak berhak menegur dan mengemukakan bantahan
dalam mana-mana prosiding dengan prosedur yang telah ditetapkan agar kesilapan tidak berterusan berlaku
di dalam sesuatu penghakiman.52 OF 53
[67] Daripada ketiga-tiga belas petisyen yang dikemukakan kepada mahkamah ini, mahkamah ini menerima
lima petisyen daripadanya dan menolak lapan petisyen yang lain.
(a) Petisyen yang diterima: petisyen 2, petisyen 4, petisyen 6, petisyen 8 dan petisyen 9.
(b) Petisyen yang ditolak: petisyen 1, petisyen 3, petisyen 5, petisyen 7, petisyen 10, petisyen 11,
petisyen 12 dan petisyen 13.
[68] Oleh kerana mahkamah telah menerima sebahagian petisyen tersebut, mahkamah berpendapat
hukuman yang dijatuhkan oleh hakim bicara perlu diubah. Mahkamah berpendapat jenis hukuman yang
sesuai dan adil bagi tertuduh ialah denda yang maksimum tanpa pemenjaraan.
Keputusan
[69] Setelah mahkamah melihat rekod rayuan bertarikh 21 Jun 2010 adalah teratur dan setelah meneliti
hujahan perayu bertarikh 12 Julai 2010 serta hujahan balas responden bertarikh 20 Julai 2010 dan disokong
lampiran masing-masing, maka mahkamah berpuashati dan memutuskan seperti berikut:
Hukuman penjara selama satu (1) bulan dipinda kepada denda sebanyak RM1,000 (Ringgit
Malaysia: Satu Ribu) sahaja. Jika gagal membayar denda tersebut, maka dihukum penjara
selama enam (6) bulan.
53 OF 53
Disclaimer | Privacy Policy | Terms

of Trade | Terms & Conditions
of Use | Licence
Agreement | FAQ|
Sitemap
Copyright © 2022 CLJ Legal Network Sdn Bhd.
Email:support@cljlaw.com Tel: 603-4270

5421 Fax: 603-4270 5402

Case - (2011) 1 CLJ SYA 577

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Case - (2011) 1 CLJ SYA 577

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

1/15/22, 9:51 AM Case:[2011] 1 CLJ SYA 577

[2011] 1 CLJ SYA 577

MOKTAR RADIN v. SELANGOR SYARIE PROSECUTOR

Headnotes in Bahasa Malaysia

Diputuskan (menerima rayuan; mengganti hukuman penjara dengan denda RM1,000):

Reported by Wan Sharif Ahmad & Baizura Abd Razak4 OF 53

Case(s) referred to:

Legislation referred to:

Other source(s) referred to:

Jurisdiction Of The Syariah High Court

(3) The Syariah High Court shall:

(2) In any appeal, the Syariah High Court may:

(1) appellant's guilty plea in the lower court;

(2) that appellant is a first offender;

First Issue: Appellant's Plea Of Guilty In The Lower Court

(a) in Court, before a Judge; or

The following procedure shall be observed by Judges in trials:

The Second Issue: The First Offence Committed By The Appellant

129. First offenders

(a) Allowed petitions: petition 2, petition 4, petition 6, petition 8 and petition 9.

(Original) Bahasa Malaysia Judgment

Bidangkuasa Mahkamah Tinggi Syariah

(3) Mahkamah Tinggi Syariah hendaklah:

(a) dalam bidang kuasa jenayahnya, membicarakan apa-apa kesalahan yang

undang-undang bertulis lain yang sedang berkuatkuasa yang menetapkan

(2) Dalam mana-mana rayuan, Mahkamah Tinggi Syariah boleh:

(a) Mahkamah menjatuhkan hukuman penjara terhadap tertuduh selama tempoh

(1) Pengakuan bersalah perayu dalam kes di Mahkamah Rendah Syariah.

(a) di dalam mahkamah, di hadapan hakim; atau

Tatacara yang berikut hendaklah diikuti oleh hakim dalam perbicaraan:

Seksyen 129. Pesalah kali pertama.

Disclaimer | Privacy Policy | Terms

Copyright © 2022 CLJ Legal Network Sdn Bhd.

Email:support@cljlaw.com Tel: 603-4270

You might also like