Dancing In Pain

by nininininaaa

Before, I danced because I'm in love but now, I dance because I'm hurt.

=================

Dancing In Pain

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and

incidents are either the products of the author's imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.

All rights reserve © nininininaaa 2015

=================

Prologue

Beautiful Dance Book Two! Let's continue Vini and Bella's story. :)

-------------------------------

Prologue

Huminga ako ng malalim at tinignan ang sarili ko sa salamin.

I'm a different Arabella Francisco now. I can now say my name with class, honor and
pride. I can walk confidently without getting uncomfortable with the people
watching me. It feels like I own everything. Everything's my property.

"Ma'am Bella, the breakdown profit is now on your email. I already sent it
earlier." my secretary said, resepectfully.

Nilingon ko naman sya't ngumiti. "Thank you, Xia and can you please buy me a
coffee. You know my favorite and buy yours too." sabi ko sa kanya habang inaabot ko
ang 50 dollars na hawak ko. "You can buy yourself a food too if you want. Spend it
nicely."

Nakayukong inabot naman ng secretary ko ang hawak kong pera saka sya nakangiting
nag-angat ng tingin sa akin.

"Thank you, Ma'am and I will." sabi nalang nya sa akin at mabilis na lumabas ng
aking opisina.

I stretched my arms at lumabas na rin upang pumunta sa may lobby kung saang kitang-
kita ko ang pagiging busy ng mga crew because it's already peak season at maraming
tourist ang nagpareserve ng kani-kanilang suites.

When I was young, I only dreamt on having a restaurant for nanay. Hindi ko naman
akalain na magiging hotel pa ang simpleng restaurant na pangarap ko. And it's all
because with help of my tatay.
"Ma'am, I really think it would be good if you have another branch of Belle Danse
here in Los Angeles or in other parts of America." Xia suggested

when we're having a coffee break. "It's even better if Belle Danse have a chain
around the world."

"I'm actually planning on building another branch of Belle Danse in the Philippines
since it's the country where I lived before." sabi ko ng aking plano.

Napag-usapan na namin ni tatay ang pagpapatayo ko ng Belle Danse sa Pilipinas at

nakausap na namin si Tita na humanap ng magandang spot doon and she said na
maraming slots near Mall of Asia.

Pinapauwi nga ako ni Tita para makita ko ng personal ang lot kaysa ipapakita nya
lang sa akin sa picture at sasabihin lang sa akin ang kabuuang laki nito.

"That's a great idea, Ma'am." nakangiti nyang sabi sa akin. "And speaking of
Philippines, Ma'am. I almost forgot. I have a caller from the Philippines asking an
appointment with you."

"A caller?" kumunot ang aking noo. "From the Philippines?"

"It's the secretary of the CEO of Sarto Inc. Its base is in the Philippines.
They're asking for an appointment. It's for the business, Ma'am. They're willing to
fly here to have a meeting with you." paliwanag nya sa akin.

Nagsimula nanamang kumabog ng mabilis ang aking puso ng marinig ko ang pangalan na
'Sarto'.

Sarto means Sarmiento. Sarmiento means... No. No. But it's for the business, Bella.
Kahit anong sabihin mo, you need Sarto go expand your business. But they're the
ones who's looking for an appointment. It means, sila ang may kailangan sa akin.
But still.. I still need Sarto. Be professional!

"Tell them that there's no need to go here in LA 'cause I'm going back to the
Philippines next week." bilin ko kay Xia na agad

namang tumango-tango.

"I'll inform them, Ma'am." simpleng sabi nya.

Nang gabing 'yon ay niyaya ko si Xia at Penny na magchill kahit na sandali lang sa
bar dahil sa kakaisip kung bakit biglang kinontak ng Sarto ang Belle Danse at dahil
na rin sa sobrang stress sa work. Minsan nga'y binabalak kong ipasara ang Belle
Danse for three days para makapagrelax-relax ang mga employee ko. Yung I'll plan a
trip for them for free bilang bayad sa magandang serbisyong pinapakita nila sa
Belle Danse.

"Greystone Manor?" tanong sa akin ni Penny nang makasakay sya sa aking kotse saka
lumingon sa back seat. "Hi, Xia." bati nya kay Xia na tahimik lang sa likod bago
muling lumingon sa akin.

Umiling naman ako't ngumisi. "It's Emerson night. Besides, it's nearer." sagot ko.

"That's great! I'm planning on going to Hollywood tomorrow but since we're going
can we drop off there first?" na-eexcite na sabi ng aking pinsan.

"What mall?" tanong ko sa kanya habang diretso sa pagd-drive.

"The Grove. I'll buy something for Ian and mom since we're going home next week."
masaya nyang sabi.

Kitang-kita ko sa kanyang mga mata ang excitement dahil babalik kami ng Pilipinas
at magkikita na sila ulit ni Ian.

Actually, Penny's always going back to the Philippines but once a year ay pumupunta
din si Ian dito sa LA para sya naman ang bumisita kay Penny. Kahit once a year nya
lang bisitahin si Penny ay malaking effort na rin yun dahil hindi biro ang pera
pambili ng plane ticket papunta dito sa LA.

"You should also buy Belle new clothes too since it's her first time going to the
Philippines."

pagsusuggest sa akin ni Penny.

"Pag-iisipan ko mamaya." sabi ko nalang at nag-Tagalog na ako dahil kating-kati na

akong mag-Tagalog dahil buong araw ay puro English ang bukambibig ko.

"Wag ka ngang mag-Tagalog. Hindi tayo maiintindihan ni Xia." pagsita sa akin ni

Penny.

"Hindi nya naman kailangang malaman ang pag-uusapan natin." sabi ko nalang at
niliko na sa Hollywood Boulevard ang kotse.

"Yes she does at para iwas misunderstanding. Baka mamaya akalain nya bina-backstabb
natin sya." katwiran nya.

"Okay. Fine. I'll speak English again." I rolled my eyes at my cousin.

Even if she's so annoying sometimes, mahal na mahal ko pa rin sya dahil para na
kaming magkapatid.

"Let's just text each other I'll just buy some things for Ralph, Rachel and
Raphael." paalam ko kay Penny bago ako nagsimulang maghanap ng pwedeng iuwi sa
kanila.

Si Ralph ay hindi ako nahirapang hanapan ng pasalubong dahil lagi nyang sinasabi sa
akin na ayos na daw ang sapatos. Si Rachel naman ay may pag-addict ngayon sa dress
na mukhang pinaglilihian nya dahil buntis sya sa pangalawang anak nila ni Ralph.
And then Raphael, ang little version ni Ralph ay mahilig sa control cars kaya no
sweat sa paghahanap ng mga bibilin ko.

Sinunod ko rin ang sinabi ni Penny na bilan ng mga bagong damit si Belle. She needs
new clothes pero ilang damit lang din ang binili ko dahil pwede ko naman sya sa
Pilipinas ibili pa ng iba.

Kumain na muna kami dito ng dinner bago dumiretso sa Emerson para may laman ang
tiyan namin before drinking alcoholic drinks.

Nang makarating kami doon ay agad na sumabak si Xia at Penny sa sayawan sa dance
floor habang naiwan naman ako dito sa table namin to drink a few.

"Miss.." may tumabi sa akin na nakangisi pa't medyo magulo na ang kanyang buhok na
kunting nagpapawis na halatang galing na sa sayawan. "Wanna dance?" tanong nya sa
akin.

Nilingon ko naman sya't tipid na ngumiti. "I'm sorry but I don't dance." simple
kong pagtanggi sa kanya.

"Arabella Francisco? Don't know how to dance?" he almost laughed.

"Before, yes I do dance. But not anymore." paglilinaw ko. "Now can you please back
off? I'm having a little party by myself." sabay angat ko ng kunti sa hawak kong
cocktail drink.

"Whatever." he shrugged his shoulders before going back go the dance floor where he
came from.

Huminga naman ako ng malalim at ininom ng isang inuman ang cocktail drink nang
maalala ko ang dahilan kung bakit ako tumigil sa pagsasayaw.

It's been five years pero parang ganon pa rin. Parang five days lang ang nakalipas
magmula ng mangyari ang lahat.

I was still asking myself everyday why he gave up on me so easily. Kung bakit hindi
nya ako pinaglaban. Kung bakit sya bumitaw kaagad kahit na nakakapit pa rin ako ng
mahigpit sa kanya at wala akong balak na bitawan sya.

For the second time, he left me again and that's when I stopped dancing.

=================

Chapter 1

Chapter 1

Trust

Nang matapos ang competition ay na-extend pa ang pagpunta namin ng El Dorado dito
sa Los Angeles nang dahil sa mga sari-saring guestings na kailangan naming
attendan. Pati nga sa Pilipinas ay sunod-sunod na ang pupuntahan naming tv shows
upang magbigay ng performance.

Gumawa din kami ng El Dorado ng simple choreo para ipang-perform namin sa mga pag-
guguest-an naming shows dahil hindi naman namin pwedeng gawin lagi ang pinangpanalo
naming routine. Hindi lang dahil sa nakakapagod kundi dahil sa delikado din.

Magmula din gabing 'yon ay dito na ako pinatuloy ni tatay sa bahay nya dito sa Los
Angeles. Hindi pa nga rin ako makapaniwala sa mundong kinagagalawan ko ngayon.
Pakiramdam ko'y panaginip lang ang lahat.

Malaking bahay. Maraming kotse. Pera.. pinangarap ko lang ang mga 'yan dati pero
parang sa isang kurap lang ay napasakin na ang lahat.

Ang napanalunan naman namin ng El Dorado ay balak naming paghati-hatian para sa mga
pagbibigyan naming mga charity program pagkabalik namin sa Pilipinas.

"Bella. nandyan na si Vini!!" naghy-hysterical na sabi ni Penny nang bigla syang

pumasok sa aking kwarto.

Binalik ko naman ang tingin ko sa salamin at inayos ang nalukot na parte ng aking
suot na simple maong dress na abot hanggang itaas ng aking tuhod bago bumaling sa
aking pinsan.
"Let's go?" aya ko sa kanya.

Tumango naman sya't kumapit sa aking braso't

na-eexcite na bumaba kasama ko.

Nang makarating kami sa sala'y nararamdaman ko na ang tensyong namamagitan sa

pagtitinginan ni tatay at ni Vini.

"Tay.." tinawag ko ang atensyon ni tatay at agad namang naputol ang tinginan nila
ni Vini dahil bumaling sya sa akin.

Binigyan ko ng isang halik sa pisngi si tatay bago lumingon kay Vini na ngayo'y
nakangiti na sa akin.

"Hindi mo kasama sila Ate Lyrae?" tanong ko sa kanya dahil sya lang ang mag-isang
nandito.

"They already went home yesterday night because of Kuya Josh's work." sagot nya't
hinalikan ako sa aking pisngi. "Goodevening, beautiful." he greeted me with a sweet
smile.

Napangiti naman ako't nawala rin naman agad nang dahil sa pagtikhim ni tatay.

"Sit down you two.." marahang pag-utos ni tatay ngunit ramdam mo ang pagkama-
awtoridad nito.

Mabilis namang umupo si Vini't dahan-dahan naman akong umupo sa kanyang tabi.

Nararamdaman ko ang pagiging tensyunado ng buong katawan ni Vini dahil hindi nya
makuha ang komportableng posisyon na gusto nya nang dahil na rin sa tingin ni
tatay.

"I will start with basic questions, hijo." ani tatay at pinagsalikop ang kanyang
kamay. "What's your name? Who's your parents? Basically, all information about you
that you think I should know."

Pakiramdam ko'y iniinterview ngayon ni tatay si Vini para sa isang trabaho at hindi
bilang

boyfriend ko.

Huminga naman ng malalim si Vini't agad na sinagot ang mga tanong ni tatay sa
kanya.

"I'm Vini Talavera Sarmiento po. 19 years old. I'm also studying at Ateneo de
Manila University, same course as your daughter po. My parents are Cassandra and
Sean Sarmiento." sunod-sunod na sabi ni Vini.

"When did you two met?" tumaas ang kilay ni tatay sa kanyang sariling tanong.

Bahagya namang napangiti si Vini sa tanong ni tatay sa kanya. "This year. College.
She's my blockmate po. She's very different sa mga babaeng nakikita ko around that
makes me interested in her po. That's why nilapitan ko po sya't sumubok akong
maging kaibigan nya."

"Pano mo nasasabing mahal mo nga ang anak ko?" mariing tanong ni tatay.
"Kasi yun po ang nararamdaman ko." simpleng sagot ni Vini't humawak sa kanyang
dibdib. "Kung mararamdaman nyo po ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa katabi ko
po ang anak nyo, mamamangha po kayo't baka maisipan nyo po akong isugod sa ospital
dahil sa pagiging abnormal ng pagtibok nito na sobrang bilis."

Hindi ko na mapigilan ang sarili kong mapangiti nang dahil sa mga salitang
lumalabas mula sa kanya.

"Kinikilig ako!!" kinikilig na komento ni Penny kaya naman bahagya kaming natawa.

Napatingin naman ako kay tatay na seryoso't blanko pa rin ang pinapakitang
ekspresyon kay Vini that made me uneasy.

"I

assume that you love my daughter that much.." ani tatay. "For now." dagdag nito na
nagpakunot sa aking noo.

Hindi ko alam ang gustong iparating ni tatay sa aming dalawa ni Vini. Hindi ko alam
kung ano ang pinupunto nya.

"How old are you again? Nineteen?" tumaas ang kilay ni tatay.

"Yes, Sir." sagot naman ni Vini't humahanga ako sa kanya dahil buong loob pa rin
syang sumasagot sa aking tatay.

"Masyado pa kayong bata. Pero naniniwala rin akong age doesn't matter as long as
naramdaman mo na ang love na 'yon. But as time flies.. we dont know what will
happened. Your feelings for my daughter might change and vice versa. You'll end up
hurting each other in the end." ani tatay.

Ngayon ay nakikita ko na ang pinupunto ni tatay. Na masyado pa kaming bata ni Vini

para sumabak sa isang seryosong relasyon na walang kasiguraduhan.

"But that's only my perception, Vini." Tatay stated. "How 'bout you? How sure are
you that your feelings for my daughter won't change?"

Panandaliang natahimik ang paligid nang dahil sa tanong ni tatay ngunit hindi rin
nagtagal ay sumagot na rin si Vini.

"My sister, Lyrae Sarmiento, had her first relationship during fourth year high
school." panimula ni Vini. "There were so many ups and downs in their relationship.
They broke up and faced tough challenges but reconciled after all those problems.
And right now, they have a happy marriage life and two loving kids."

kwento ni Vini. "Ganon din po ang gusto ko. I want my first to be my last."

Naramdaman ko ang pag gapang ng kamay ni Vini papunta sa aking kamay at mahigpit
itong hinawakan like he's gaining strength from me.

"You mean, my daughter is your first girlfriend?" hindi makapaniwalang tanong ni

tatay.

Totoo naman na kapag tinignan mo si Vini ay iisipin mong playboy sya nang dahil sa
tindig na meron sya. Looks and all characteristics that you will like for a guy ay
nasa kanya nya. Maniniwala ka bang ang ganyang itsura ay ngayon lang nagka-
girlfriend. It's a very rare situation.

"Yes, Sir." nakangiting sagot ni Vini. "I'm proud that she's my first.. and
currently waiting for that moment that she's going to be my last."

Tumayo naman si tatay sa kanyang kinauupuan at lumapit sa amin ni Vini't nilahad

nya ang kanyang kamay dito.

Nanlaki naman ang mga mata ni Vini't inalalayan ko patayo dahil hindi naman ganon
kagaling ang kanyang pilay saka mabilis na tinanggap ang kamay ni tatay.

"I'm giving you my permission to take care of my daughter always." ani tatay at
nagbitaw na rin sila ng kamay ni Vini. "While she's in the Philippines at nandito
pa ako sa Los Angeles, I want you to be with her always. I can't go home with her
sa makalawa because I still have on going projects. Her Tita Edna's busy with work
and Penny's.." napalingon naman si tatay kay Penny na nakangiti ngayon sa kanya't
naghihintay ng mga magagandang

salita. "Well.. she can make my daughter happy but we need a guy in her life too
while I'm not there with her."

"I'd be glad to be her companion forever, Sir." nakangiting saad ni Vini kay tatay.

Nang matapos ang pag-uusap ni tatay at ni Vini'y pumunta muna si tatay sa may
garden dahil sa biglang tumawag sa kanyang cellphone na agad namang napabuntong
hininga si Vini nang makaalis si tatay.

"I think I'm going to have a heart attack." bulong ni Vini't hinimas-himas ang
kanyang dibdib.

Narinig ko naman napatawa ang pinsan ko. "Tito's so intimidating right?" tanong ng
pinsan ko. "Kahit hindi ako yung kinakausap nya, nanginginig din ako sa kaba eh."

Napailing nalang ako sa sinabi ng pinsan ko't hinimas-himas ang likod ni Vini.
Pansin ko rin ang pagpapawis nya kahit na naka-centralize naman ang buong bahay at
malamig din ang klima sa labas.

"At least, I'm done talking to him right? Or may part two pa?" tanong ni Vini't
kita ko ang kaba mula sa kanyang mga mata.

He looks so uneasy at ngayon ko lang sya nakitang ganito.

"I believe na may part two pa." singit ng pinsan ko't sabay kaming napatingin sa
kanya ni Vini. "And that's when you're going to ask my cousin's hand in marriage."
sabay kindat ng pinsan ko.

"Well, I think that's going to be the judgement day of my life." sabi ni Vini't
hindi ko alam kung matatawa ba ako sa pinapakita nyang ekspresyon o maaawa ako't

i-cocomfort ko sya.

"Nagawa mo ngang malagpasan ngayon si tatay eh sa susunod pa kaya?" ngiti ko sa

kanya't sinusubukang alisin ang kabang nararamdaman nya.

"That's because Kuya Josh taught me basic questions about what might your father
ask me at inisip ko na lahat ng mga isasagot. Pero it's still not enough. Bawat
tanong ng tatay mo'y parang hindi ko alam ang sagot at nab-blanko ako." aniya. "Ang
kaya ko lang atang sagutin ng diretso ay kung mahal ba kita dahil hindi ko na
kailangan pang pag-isipan 'yon dahil alam ko sa sarili kong oo."

Napangiti naman ako sa kanyang sinabi't narinig ko naman ang pag-ubo-ubo ng aking
pinsan sa gilid.
"God! I miss my Ian so much." naiinggit na komento ng aking pinsan at nagmartsa
paakyat sa second floor.

Napatawa naman kami ni Vini sa inakto ng pinsan ko't naramdaman ko naman ang
paghawak nya sa aking kamay.

Nilingon ko naman sya't nakita kong nakangiti sya sa akin at diretsong nakatingin
sa aking mga mata na agad nyang nahanap pagkalingon na pagkalingon ko.

"I promise you that I'll do everything I can just to gain your father's trust." he
stated. "And when I cant, I'll try again. I'll just try and try until he give his
full trust on me."

Ngumiti naman ako sa kanya't pinisil ng bahagya ang kanyang kamay na nakahawak sa
akin.

"You're easy to like, Vini." I stated. "Alam kong nagugustuhan ka ni tatay. At kung
hindi, I'll help you. Tutulungan kita dahil hindi ako papayag na hindi magkasundo
ang dalawang lalaking mahal na mahal ko."

Niyakap naman ako ni Vini't komportable kong isinandal ang aking ulo sa kanyang
dibdib.

"I didn't know what did I do to deserve someone like you, Bella.." bulong nya sa
akin. "I love you.. I will always do.."

=================

Chapter 2

Chapter 2

Man Of His Words

"And that's the El Dorado!" sigaw ng emcee nang matapos kaming magperform at
malakas na palakpakan ang sumalubong sa amin pagkatapos non.

Nagmamadali kaming pumunta sa backstage at mabilis kong pinunasan ang pawis na

tumatagaktak mulo sa aking noo nang dahil sa pagod.

Napatigil naman ako ng maramdaman kong may iba ng nagpapahid ng aking pawis at
kasabay non ang pagpaypay sa akin na mas malamig ang simoy nang dahil sa aircon
dito sa loob ng dressing room.

Napangiti ako nang maalala kong parang nangyari na rin ito dati saming dalawa. Nung
nasa bahay kami noon upang gumawa ng assignment. Alalang-alala ko pa 'yon.

"You did a great job." nakangiti nyang sabi sa akin nang lingunin ko sya.

Yumakap naman ako sa kanyang bewang at isinandal ang aking ulo sa kanya at
naramdaman ko kaagad ang katigasan ng kanyang tiyan. Or should I call it... abs.

"Ayoko na." angal ko. "Nakakapagod."

Bahagya naman syang napatawa. "This is your last performance. Your manager said
that she will not accept anymore invitations unless it's needed."

"Nakakatamad na kasi yung paulit-ulit kami ng routine." sabi ko't bumitaw na sa

pagkakayakap sa kanya. "Magmula America hanggang dito sa Pilipinas, isa lang ang
sinasayaw namin."

Mag-iisang buwan na kami dito sa Pilipinas at imbes na nag-aaral ako ng mabuti

ngayon sa bahay o nagpapahinga dahil weekend ay hindi ko magawa nang dahil sa mga
tv shows at performances na kailangan naming puntahan.

"Then should I make you guys a new dance routine?" nakangisi nyang tanong sa akin.

Mabilis

ko naman syang binalingan ng isang masamang tingin.

"Gusto mo bang ako na ang bumali sa binti mo dahil mukhang gusto mo ata eh." sabi
ko sa kanya.

"Silly, babe. Just joking." he slightly chuckled at umupo sa tabi ko saka kinuha
ang aking kamay upang kanyang paglaruan.

Nakita kong nagbago ang kanyang ekspresyon at napakalalim ng kanyang iniisip.

Alam kong nahihirapan pa rin sya ngayon na maka-cope up sa realidad na hindi pa rin
sya makasayaw. Parte na ng buhay nya ang pagsasayaw. Hindi ganon kadali yun alisin
sa sistema.

Alam mo yung simpleng pagkakarinig mo lang ng kanta ay mapapasabay ka nalang at

gagalaw ka na makakagawa kaagad ng isang lyrical dance.

I'm so proud of him dahil nagagawa nya pang mapigilan ang sarili nya sa pagsusubok
ulit sumayaw hangga't di nya pa ulit kaya.

"If I can dance again.." aniya't nag-angat ng isang seryosong tingin sa akin. "I'll
dance with you first."

Napangiti naman ako sa kanyang sinaabi't hinawakan ko ng dalawang kamay ko ang

kanya.

"Ako lang ang laging isasayaw mo ah?" sabi ko sa kanya.

"Well.. what about El Dorado kung--"

"Syempre iba ang El Dorado." agad ko ng pagputol sa pagpilosopo nya. "What I mean
ay kung babae. Dapat ako lang o kaya sila Tita Sandra, Ate Lyrae, Lauren and Liana.
Kaming anim lang dapat. Wala ng iba pa."

Napatawa naman sya sa aking sinabi. "Ayoko nga."

Kumunot ang aking noo sa kanyang sinabi.

"Syempre kapag nagkaanak tayo ng babae gusto ko isasayaw ko din sya." nakangiti
nyang sabi sa akin.

Hindi ko na naiwasan ang pagkapula ng pisngi ko't nag-iwas

ako agad ng tingin sa kanya.

"I made my beautiful Bella's blush again." nang-iinis nyang sabi habang ngiting-
ngiting nakatingin sa akin.

"Ewan ko sayo. Dyan ka na nga. Magbibihis na ako." sabi ko nalang at mabilis na

kinuha ang bag kung saan nakalagay ang damit ko upang makapagpalit na't makauwi.

Kailangan kong makauwi ng maaga para mag-aral. Si Vini ay alam kong wala naman
syang problema sa pag-aaral dahil kahit hindi na sya mag-aral ay kaya nyang i-
perfect ang mga exams nya.

Pagkatapos kong magbihis ay magkahawak kamay kami ni Vini'ng pumunta sa kanyang

sasakyan at hindi maiwasan ang mga nag-iinterview sa akin at pati na rin ang pag-
iissue sa aming dalawa ni Vini na hindi naman namin tinatanggi.

Ano ba ang dapat naming itanggi?

We're proud of our relationship. We're proud of each other.

"I'll be here at 8 in the morning tomorrow." lingon nya sa akin nang maitigil na
ang sasakyan sa may tapat ng bahay namin.

Merong sariling bahay dito si tatay, same subdivision nila Tita Edna. Ayaw ni tatay
na bumalik ako sa bahay nila Vini dahil babae daw ako't wag ko na daw subukang
dalin si Vini sa bahay para magkasama parin kami sa isang bahay dahil mas lalong
hindi sya papayag. Dito natutulog si Penny sa amin pag nasa business trip si Tita o
kahit trip nya lang para may kasama ako sa malaki at malungkot na bahay namin.

Hindi ko maiwasang maikumpara na kahit maliit lang ang bahay na tinitignan namin ni
nanay dati ay masaya naman at hindi mo mararamdaman ang lungkot kapag ako lang mag-
isa dahil maliit lang ito. Hindi katulad ng bahay na tinitirahan ko ngayon. Malaki
nga

pero walang kabuhay-buhay. Pwede na ngang mag-echo ang buong bahay kapag nagsalita
ako eh.

Ang tanging kasama ko lang dito ay ang dalawang katulong na binigay ni tatay para
may mauutusan daw ako kahit na hindi ko naman na kailangan non dahil sanay ako sa
mga gawaing bahay.

"Talaga?" paninigurado ko sa kanya. "Kahit na 11 pa ang class mo?"

"Kahit na 11 pa ang class ko." ngiti nya sa akin.

Ngumisi ako. "Ipagpapalit mo ang isang oras pang tulog para lang ihatid ako?"

He chuckled. "Kaya kong ipagpalit ang lahat para lang sayo that's why don't try to
tempt me cause it will never work. Wag mo ng subukan." sabi nya't kinurot ang aking
ilong bago nya ito hinalikan.

Napanguso ako nang dahil sa kanyang ginawa't hinimas-himas ang aking ilong.

"You're so cute and I cant stop my self from pinching you." nakangiti nyang sabi
saka kinurot naman ang aking pisngi.

"Maganda ako, hindi cute." sabi ko't binelatan ko sya.

Napatawa naman sya. "No ones complaining cause I agree that you're beautiful but
you can be cute at the same time too." at kumindat sa akin.
Sasagot na nasa ako upang napagpatuloy ang pakikipagkulitan sa kanya ng biglang
tumunog ang cellphone ko't bumungad ang pangalan ni tatay sa screen.

Sinenyasan ko si Vini'ng tumahimik muna sya bago ko tuluyang sinagot ang tawag.

"Tay?" pagsagot ko sa tawag.

"Thelma said that you're still not home, Bella." pambungad ni tatay sa akin. "Ang
akala ko ba'y meron kang klase ng 9:30 bukas? Kailangan mo pang magreview para sa
exams mo. Anong oras na dyan sa Pilipinas at hindi ka pa nakakauwi?"

paulan ng tanong sa akin ni tatay.

Believe me, I love my tatay so much. Sobrang mahal ko sya't pinapahalagahan ko

dahil sya nalang ang magulang na makakapitan ko pero minsa'y nakakasakal din ang
ginagawa nya sa akin.

Para akong kinder na hindi marunong umuwi mag-isa't mabilis mapahamak kahit na alam
ko sa sarili kong kaya ko naman ang sarili ko't lagi ko namang kasama si Vini.

"Nasa tapat na po ako ng bahay. Kasama ko naman po si Vini. Hinatid nya po ako."
sagot ko kay tatay.

Narinig ko naman ang paghinga ng malalim ni daddy't mukhang problemado sya.

"Is anything wrong, Tay?" tanong ko.

"Nothing.." marahan nyang sagot. "I'm just tired from all of these works."

"Eh di punta ka na po dito sa Pilipinas. Promise po! Ako ang magiging tour guide
nyo!" masaya kong sabi upang mahawaan ko rin ng kunting kasiyahan si tatay.

Narinig ko naman ang kanyang mahinang paghalakhak. "I'll be there soon. Malapit na
akong matapos sa trabaho ko dito. I'll take a leave." sabi nya.

Iniisip ko kung saan ko pwedeng dalin si tatay. Syempre'y ang una kong pagdadalan
sa kanya ay Malabon kung saan kami nakatira dati ni nanay. Tapos ay isasama ko sya
sa La Loma kung saan ko pinalagay ang abo ni nanay. Siguro'y isusulat ko nalang sa
isang notepad ang gagawin naming dalawa. Na-eexcite na ako!

"I miss you, anak." biglang sabi ni tatay.

Napangiti naman ako. "I miss you din po." sabi ko pabalik at naramdaman ko ang pag
gapang ng kamay ni Vini sa aking kamay.

"Sige na nga't baka magkaiyakan pa tayo ulit." tawa ni tatay. "Pumasok ka na sa

bahay. Pauwiin mo

na si Vini't makapagpahinga na rin sya. Pakisabing salamat sa paghahatid sayo.

Tatawagan ulit kita bukas ng umaga dyan. Okay?" sunod-sunod na sabi ni tatay.

"Okay po. I love you, Tay." masigla kong sabi.

"I love you, anak." sabi ni tatay bago naputol ang tawag namin.

Nilingon ko naman si Vini ng nakangiti na ngayo'y nakatingin lang sa akin.

"Salamat daw sa paghatid sa akin. Umuwi ka daw agad at magpahinga sabi ni tatay."
sabi ko sa kanya.
Agad namang sumilay ang ngiti sa kanyang sabi. "Makakauwi na ako ng masaya ngayon."

Natawa naman ako sa kanyang sinabi.

Gustong-gusto ni Vini twing may sinasabi si tatay sa kanya lalo na katulad ng mga
pagpapasalamat at lahat ng magagandang salita.

Feeling nya kasi'y mas lalo nyang nakukuha ang loob ni tatay kapag ganon na pati
rin naman ako ay natutuwa't napapalagay na ang loob ko.

"Sige na't bukas nalang ulit." paalam ko sa kanya. "Hihintayin ko ang text mo pag-
uwi mo sa bahay. Mag-ingat ka sa pagd-drive mo't wag kang nagtetext sa akin habang
nagmamaneho. Dapat diretso uwi--"

Napatigil ako sa pagbibilin sa kanya ng bigla nya akong halikan sa aking pisngi't
ngumiti sa akin.

"Alam ko na po. You dont have to tell me everyday. Aalagaan ko ang sarili ko para
sayo. I love you po, beautiful." sunod-sunod nyang sabi sa akin.

Napangiti naman ako't muli syang niyakap ng huling beses bago ko napagdesisyunang
pumasok na sa loob ng bahay.

Mabilis namang bumalot sa akin ang lungkot ng makapasok ako sa tahimik naming
bahay.

Magdidire-diretso na sana ako paakyat kung hindi lang lumabas mula sa kusina

si Ate Thelma't kausapin ako.

"Kumain ka na ba, Bella?" tanong nito sa akin at hindi ko maiwasang mapangiti nang
dahil sa kanyang pagtawag sa akin.

Naalala ko ang mga kapitbahay namin sa Malabon na Belya ang pagp-pronounce ng

pangalan ko kagaya ng kay Ate Thelma ngayon.

"May nailuto na akong panghapunan mo dahil sabi ni Sir." pagpapatuloy ni Ate

Thelma.

"Maya-maya po siguro bababa ako para kumain. Mag-aaral na po muna ako." nakangiti
kong sabi sa kanya.

"Sige't hihintayin kita dahil sayang naman itong ulam na niluto ko kung hindi ka
kakain." sabi nya.

"Kung gusto nyo po mauna na po kayo ni Ate Olive kumain. Sama nyo na rin po si Kuya
Victor. Mamaya nalang po ako." sabi ko.

Umiling naman sya't ngumiti sa akin. "Salamat pero mas maganda kung sabay-sabay
tayo kakain kaya hihintayin ka nalang namin. Okay ba?"

Nakangiti naman akong tumango kay Ate Thelma bago ako tuluyan nitong pakawalan at
umakyat na sa taas upang magsimula na akong mag-aral.

Nagpalit muna ako ng damit at inipit ko ang aking buhok na lumaladlad sa aking
mukha habang nagbabasa para iwas istorbo.

"The marginal rate of substitution is the--"

Napatigil ako sa pagmememorize ng ilang key terms sa Economics ng biglang tumunog
ang cellphone ko nang dahil sa text ni Vini.

From: Vini.💕

Just got home, babe. Will now take a shower. I know you're studying, so I won't
disturb you anymore para makapagfocus ka. Goodluck! I love you. I love you. I love
you.

Napangiti naman ako sa kanyang sinabi't nakahinga ng maluwag nang malamang maayos
at safe syang nakauwi.

Mabilis naman akong nakapagtipa ng aking reply sa kanya.

To: Vini.💕

Thank you! Magreview ka rin! Wag kang tamad. I love you too.

Hindi ko na hinintay ang reply nya dahil alam kong nags-shower naman sya't kapag
sinabi nyang hindi nya ako iistorbohin ay hindi talaga.

His a man of his words. Lahat ng pangako nya ay tinutupad nya that's why kampante
ako sa kanya. Alam kong tutuparin nya ang pangako nyang hindi nya ako iiwan at
kaming dalawa lang hanggang sa huli.

=================

Chapter 3

Chapter 3

Sign

"Tatay!" masaya kong sabi't mabilis na tinakbo ang distansya namin ni tatay nang
makita ko syang lumalabas dito sa NAIA Terminal 3.

May mga foreigner na body guards na nakapalibot sa kanya na nakilala ko naman dati
nung nasa Los Angeles pa ako kaya hindi nila ako hinarangan ng tumakbo ako upang
yakapin si Tatay.

Punong-puno din ng mga reporters at mga nakakasilaw na flash ng mga camera.

Nakalimutan kong isang sikat na Hollywood choreographer at director nga pala ang
Tatay. I'm so proud of him.

Narinig ko naman ang mahinang pagtawa ni Tatay. "Halatang miss na miss ako ng anak
ko ah."

Humiwalay ako sa pagyayakap saka taas-noong ngumiti kay Tatay. "Syempre naman po!
Tatlong buwan po tayong hindi nagkita matapos kong bumalik galing LA."

"Sabi ko nga." ani Tatay saka luminga-linga sa paligid. "Hindi mo kasama si Vini?"
tanong nito sa akin.

Lihim akong napangiti nang tanungin ako ni Tatay tungkol kay Vini. Talagang
nakukuha na ni Vini ang loob ni Tatay.

"Ballet recital po kasi ngayon ng kapatid nya. Nasakto po kasi sa dating nyo kaya
hindi po sya nakasama sa pagsundo." sagot ko.

Kailan ko lang din nalaman na nag-aaral palang magballet si Lauren at hamak lambot
ng kanyang katawan. Pwede na nga syang mag-gymnastics sa sobrang flexible nya.
Hindi nga lang sya pinayagan ni Tito Sean dahil baka madisgrasya daw ang bunso
nila.

"Hindi ka nila inimbitang manood?" tanong ni Tatay.

"Syempre po inimbita pero ngayon nga po ang dating nyo't syempre'y kayo ang uunahin
ko. Sasali naman po ulit si Lauren sa

ballet class next year kaya may recital po sya ulit." nakangiti kong pag-eexplain.

Tumango-tango naman si Tatay na parang may malalim na iniisip bago ngumiti sa akin
at inakbayan ako.

"Let's go home. I want to sleep my jet lag off." pag-aaya ni Tatay.

"Sige po." sabi ko't umakap sa bewang ni Tatay.

Kahit hirap kami sa paglalakad dahil sa pwesto naming mag-ama ay ayos lang dahil
kahit anong gawin ko'y hindi ko pa rin mapunan ang kakulangan na nararamdaman ko sa
sobrang tagal naming di nagkita ni Tatay.

Kasama namin ang secretary ni Tatay sa sasakyan na busy'ng-busy sa kanyang iPad na

may kung anong tinitignan sa kanyang emails at panay ang ring ng kanyang phone.

Dati na rin palang nakabisita si Tatay sa Pilipinas at mayroon ng phone na

ginagamit ang kanyang secretary para sa Philippine medias.

"Sir, calls are flooding from different medias. They're even sending emails to
invite you for an interview." pag-iinform ng secretary ni Tatay sa kanya.

"Tell them that I'm on a break." sagot ni Tatay. "I didn't came back here for work.
I came here for a vacation and to spend time with my daughter."

Napangiti naman ako sa sinabi ni Tatay dahil akala ko'y masisira lahat ng plano ko
dahil sa mga nakalinyang gustong magpa-interview sa kanya.

Syempre'y kakatapos lang ni Tatay na magdirect ng isang movie sa Hollywood kaya

mainit sya ngayon sa media. Marami talagang gusto ang magpa-interview sa kanya para
sa simple synopsis at mga sneak peek sa upcoming movie.

"Tay, kailangan nga po pala ang showing nung ni-direct nyong bagong movie?" tanong
ko kay Tatay.

"Next,

next week." sagot ni Tatay. "Nung umalis ako ng LA, tapos na ang editing at lahat.
Inaayos nalang ang mga promotions at kung anu-ano pa bago ang screening."

"Eh di.. babalik po kayo ng LA para premiere ng movie?" nag-aalangan kong tanong.

Napalingon naman si Tatay at hindi ko na magawang palitan ang malungkot kong

ekspresyon.
Ang akala ko kasi'y matagal kong makakasama si Tatay pero hindi pala. He needs to
go back to do his job. Hindi naman pwedeng wala sya sa premiere night ng movie'ng
ni-direct nya. Hindi naman ako pwedeng sumama dahil magsisimula na rin ang klase ko
nun. Second year student na ako and I dont want to miss a class anymore. Sobrang
hirap maka-cope up.

"I'm sorry, Bella.." ani Tatay. "Tatay will try to do something with it okay?"

Tipid naman akong ngumiti't ayos na sa akin ang effort ni Tatay sa pag-uwi para
makasama ako ng kahit kaunting araw lang. I dont want to ask for more. Sapat na
ito. Hihintayin ko nalang ulit na makasama sya sa susunod na pagbalik nya or ako
ang bibisita sa kanya sa LA.

Madali lang naman ang pumunta doon since may citizenship na si Tatay doon. Hindi
magiging mahirap ang pagkuha ko ng visa. Pera lang talaga ang kalaban ko ngayon sa
pagpunta ko doon. Ayoko namang gastusin ng gastusin ang nilalagay ni Tatay sa bank
account ko dahil baka may emergency't kailanganin ko 'yon. Magsisimula na siguro
ako ulit mag-ipon.

Nang magising ako ng maaga kinabukasan ay pinagluto ko si Tatay ng breakfast at ng

specialty'ng mami ni Nanay.

"Mana ka sa Nanay mo pagdating sa kusina." puna ni Tatay ng tikman nya ang niluto
kong pagkain. "Kasing

sarap mo syang magluto."

Kita ko ang saya sa bawat pagngiti ni Tatay habang kinakain ang hinanda kong
almusal para sa kanya.

Hindi ko kasi nagawang ipagluto sya nung nasa Los Angeles pa dahil may cook sya
doon at hindi ko gamay ang kanyang kusina.

Matapos ang pagkain namin ni Tatay ay mabilis kaming nagbihis upang pumunta na sa
La Loma kung saan nakatago ang abo ni Nanay.

Ramdam kong hindi mapakali si Tatay at panay ang tingin sa labas ng sasakyan balik
sa kanyang kamay ng paulit-ulit habang papalapit na kami ng papalapit.

Naalala ko pa nung tinanong ako ni Tatay tungkol kay Nanay nung unang gabi namin sa
Los Angeles na magkasama sa isang bahay at tanging iyak lang ang naisagot ko sa
kanyang katangunan.

Buong gabi rin na 'yon ay tahimik lang si Tatay at alam kong pinipilit nya lang
ngumiti para sa akin dahil noon nya lang ako nakilala pero alam kong nasasaktan sya
sa kanyang nalaman tungkol kay Nanay.

"Why did you chose to cremate her remains?" tanong sa akin ni Tatay habang
nakatingin kami sa volt kung saan nakalagay ang jar na pinaglalagyan ng abo ni
Nanay.

"Wala na rin po akong choice non, Tay." sagot ko. "Ayoko man din pong pahirapan pa
sya sa pamamagitan ng pagcremate pero wala rin po akong pera non. Wala na po akong
mapag-utangan dahil wala naman kami masyadong kakilala sa Maynila. Nagtulong-tulong
ang mga ka-baranggay namin pero hindi sapat 'yon. Si Aling Felisa, ang kaibigan ni
Nanay, sya po ang nagsabi sa aking gamitin nalang ang pera para sa ikabubuhay ko
araw-araw. Sya din po ang kumupkop sa akin para hindi ako madala sa DSWD dahil
hindi
pa po ako legal non. Nagdrop na rin po ako sa pag-aaral para makapagtrabaho dahil
hindi ko po pwedeng iasa ang sarili ko kila Aling Felisa dahil hindi naman sila
mayaman at may kaya lang."

Naramdaman ko na ang pagtulo ng aking luha ngunit binaliwala ko lang ito't pirming
nakatingin kay Nanay na nasa aking harapan.

Bahagya akong ngumiti nang dahil sa susunod na kabanata ng aking kwento.

"At doon na po pumasok ang pamilya ni Vini." ngiti ko't nakita ko sa aking
peripheral vision ang pagtingin ni Tatay sa akin. "Pinatira ako ni Vini sa kanila.
Ayoko man po dahil babae ako't hindi ako dapat nakikitira sa kung sinu-sino lalo na
sa kaibigan ko pang lalaki. Pero nahihiya na rin po ako kila Aling Felisa dahil
ayaw naman po ako ng panganay nyang anak sa kanila. Pinilit din po ako ni Tita
Sandra, ang mommy ni Vini, na doon na ako tumira sa kanila. Pinag-aral po nila ako.
At pati po ang matalik kong kaibigan ay pinatira nila sa kanila. Sobrang bait po ng
pamilya nila. Hindi katulad ng ibang mayayaman na matapobre. Malaki po ang utang na
loob ko sa kanila. Sila na po ang tumatayong pamilya ko... at ngayon, nakilala ko
na po kayo."

Lumingon ako kay Tatay at hindi na ako nagulat nang makita ko ang nagsisipatakan na
luha galing sa kanyang mga mata.

Niyakap naman ako ni Tatay ng napakahigpit na halos ayaw na nya akong bitawan.

"I'm sorry, anak.." iyak ni Tatay. "I'm sorry dahil wala ako sa tabi mo noong mga
panahong kailangan mo ako.. I'm sorry."

"Tay.." mahinahon kong sabi't pinipigilan ang aking sarili sa paghikbi upang maayos
ang aking pagsasalita. "Naiintindihan ko naman

po.. Ayos lang po.."

Umiling-iling si Tatay at mas humigpit ang kanyang yakap sa akin.

"It's all my fault.. I'm sorry." ulit ni Tatay. "Hindi dapat ako sumuko sa
paghahanap sa inyo. Dapat nagpursigi lang ako. Dapat hindi ko kayo sinubukang
alisin sa sistema ko... Dapat nakasama ko pa kayong dalawa ng Nanay mo ng matagal..
I-It's all my fault.."

Hindi ko na napigilan ang sunod-sunod na pagbagsak ng aking luha dahil inaamin kong
nasaktan din ako.

Nasaktan ako dahil sumuko si Tatay sa paghahanap sa amin ni Nanay. Nasaktan ako
dahil sinubukan nya kaming kalimutan. Nasaktan ako dahil may tiyansa palang
magkasama-sama kaming tatlo pero hindi nangyari dahil namatay na si Nanay...

Nagulat ako ng biglang bumitaw si Tatay sa pagkakayakap sa akin at humarap sa volt

saka walang pag-aalinlangang lumuhod.

"Tay.." naiiyak kong sambit at hinawakan sa balikat si Tatay.

"I'm sorry, Cecil. Patawarin mo ako." iyak ni Tatay. "Patawarin mo ako sa nga
kakulangan ko sa inyo ni Bella. Patawarin mo ako dahil wala ako nung mga panahong
naghihirap kayo't kailangan nyo ako."

Sinamahan ko si Tatay sa pagluhod upang malaman nyang may karamay sya't nandito
lang ako. Na nandito pa ang anak nya na bibigyan sya ng isa pang pagkakataon.
"Cecil, mahal na mahal na mahal kita.."

Parang kinurot ng ilang beses ang aking puso nang pumiyok ang boses ni Tatay habang
sinasabi kay Nanay ang mga katagang iyon.

".. At ang sakit-sakit na malamang wala ka na." pagpapatuloy ni Tatay. "Ang sakit
isapuso na hindi na kita masisilayan pa. Na hindi na kita mahahawakan pa. Na hindi
na ako makakabawi sa mga pagkukulang ko sayo."

Niyakap ko naman si Tatay at isinandal ang aking ulo sa kanyang braso.

"Pangako ko sayong ikaw lang ang mamahalin ko, mahal ko." sabi ni Tatay na talagang
humaplos sa aking puso. "Ikaw lang hanggang sa kamatayan ko."

True love.

Yan ang katagang pumasok sa isip ko nang marinig ang bawat salitang binibigkas ni
Tatay.

Sana'y maging ganyan din kami ni Vini balang araw. Sana kami na hanggang huli. Yun
lang at wala na akong hihilingin pang iba.

"Mahal na mahal kita.." mahinang sabi ni Tatay ng makahinahon na sya sa pag-iyak

habang hawak-hawak ang volt.

Napangiti naman ako't saktong tumunog ang aking cellphone at bumungad sa akin ang
pangalan ni Vini.

Lord, is this a sign?

From: Vini.💕

Are you done visiting Nanay? Mom's asking if you can join us for lunch... Well, I
actually planned that lunch because I miss you so much and I want to formally
introduce you with your father to my family. Pwede bang makisingit sa schedule,
babe? A lunch won't hurt.

Mabilis naman akong nagreply sa sinabi ni Vini at balak ko na talagang sa kanila

pumunta pagkatapos dito.

To: Vini.💕

Sure! Just wait for us and I missed you too. I love you! :*

Message sent!

=================

Chapter 4

Chapter 4

Turn Back Time

"What's his parent's like?" tanong sa akin ni Tatay nang malapit na kaming
makarating sa bahay nila Vini.

Napangiti naman ako sa tanong ni Tatay. "They're really good people, Tay." walang
pag-aalinlangan kong sabi. "Sigurado po akong magugustuhan nyo sila. Pati na rin po
ang mga kapatid ni Vini. I easily got along with them before at sigurado po akong
hindi rin po kayo mahihirapang maging makasundo sila."

Ngumiti nalang si Tatay sa akin at ilang sandali din ay nakarating na kami sa bahay
nila Vini.

"Good Afternoon po." nakangiti at magalang na pagbati ni Vini since tanghali na

rin.

"Good Afternoon din, hijo." ngiti ni Tatay kay Vini saka luminga-linga sa paligid.
"Where's your parents?" tanong ni Tatay.

"Daddy's almost home. Malapit na po sya. Galing pa po kasi syang meeting but mom's
in the kitchen." sagot ni Vini.

"Your dad must be a very busy person. Nakaabala pa ata kami ni Bella sa work nya."
nahihiyang sabi ni Tatay.

Mabilis namang umiling si Vini. "Hindi po." sabi nya. "My dad's actually excited to
meet you po. Specially, my mom."

"Well, then I'm very flattered." nakangiting sabi ni Tatay.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa pagngiti. I feel like everything's going on

fine. Wala na akong dapat ikabahala.

"Vini, nandyan-- Bella!"

Mabilis na lumapit sa akin si Tita't niyakap ako ng mahigpit saka bumaling kay
Tatay.

"You must be Eduardo Francisco? Bella's father and my son's idol." sabi ni Tita't
napatingin ako kay Vini na kinagat ang kanyang ibabang labi.

Idol ni Vini

si Tatay? Bakit ngayon ko lang 'to narinig at nalaman?

"Yes, I am but I'm not that special. I'm just Bella's father." ngiti ni Tatay saka
nag-alok ng kamay kay Tita Sandra.

"Cassandra Sarmiento but you can call me Sandra." pakilala ni Tita sa kanyang
sarili nang saktong bumukas ang pintuan at iniluwa nito si Tito Sean na niluluwagan
pa ang kanyang neck tie. "Oh.. And that's my husband, Sean Sarmiento."

Lumapit din si Tito Sean at nakipagkamay kay Tatay.

"Pleasure to meet you." pormal na sabi ni Tito Sean.

Nakangiting tumango naman si Tatay at napag-alaman kong nasa eskwelahan pala si

Lauren habang si Ate Lyrae naman ay abala sa pag-aasikaso sa kambal lalo na't
buntis pa sya ngayon.

"First of all, gusto kong magpasalamat sa pag-aalaga nyo sa anak ko. Salamat sa
pagtuturing sa kanyang bilang anak nyo. If there's anything I can do to repay the
kindness you've shown to my daughter, I'm willing to give it." sabi ni Tatay nang
maka-ayos na kami sa hapag kainan.

Nakangiting umiling naman si Tita Sandra. "It's nothing, Eduardo." ani Tita. "I
mean, Bella deserves our kindness. Kung may maihihiling man kami ngayon ay sana'y
aprobado ka sa anak namin para kay Bella." sabay tawa ni Tita.

Bahagyang natawa naman si Tatay. "Well, how can I object?" tanong ni Tatay. "I know
that I can trust your son well. I can see that he really love my Bella."

Nagkatinginan kami ni Vini at binigyan nya ako ng isang ngiting katulad nang
binigay nya sa akin nang sagutin ko sya noon.

style="text-align:left;">Nang matapos ang kainan ay nagsama-sama si Tatay at ang

magulang ni Vini sa may sala habang kaming dalawa naman ay pumunta sa kanyang
kwarto upang maglaro ng Just Dance.

Una nga'y ayaw pang pumayag ni Tatay dahil baka iba daw ang laruin namin ni Vini na
agad namang narinig ang halakhak ni Tito Sean. Pero kalaunan ay pinayagan rin
kaming dalawang magsolo habang puro babala ang sinasabi ni Tatay kay Vini at
sinasabing wag sayangin ang tiwalang kanyang ibinigay.

"Natalo kita!" masaya kong sabi nang makita kong nataasan ko sya ng ten points
pagkatapos naming sayawin ang All About Love ni Austin Mahone.

"You will always be the first." aniya. "Magpapatalo ako sa kahit ano mang laro
natin para lang maging masaya ka."

Agad ko namang kinuha ang throw pillow sa may sofa't binato ko sa kanya na mabilis
naman syang nakaiwas.

"Puro ka nalang hugot. San mo ba natututunan 'yang mga bagay na yan?" tanong ko sa
kanya.

"Natutunan ko dahil sa pagmamahal ko sayo-- Oops!" sabi nya't bago ko mabato sa

kanya ang isa pang throw pillow ay ikinulong nya na ako sa kanyang bisig. "Stop na,
babe, please.. I love you." marahan nyang sabi saka pinagsalikop ang aming mga
daliri.

Mabilis na nanghina ang aking tuhod nang dahil sa mga nakakatunaw nyang mga salita
na ibinabato sa akin.

How could I ever unlove this man kung wala syang ginagawang hindi ko mamahalin?

Everything about him is making me fall harder and harder each day.

"Oo na. Tama na. Masyado ka nanamang nagiging sweet." sabi ko't humarap sa kanya
saka kinurot ang tungki ng kanyang ilong.

It's so cute how he wrinkled his nose and pouted when I did that.

"It's just.. I'm so happy." masaya nyang sabi saka mas niyakap ako ng mahigpit
ngunit magkatinginan pa rin kaming dalawa. "Because of your Tatay's approval, I can
now assure that I can have you forever."

Napangiti naman ako sa kanyang sinabi't isinandal ko na ang aking ulo sa kanyang
dibdib habang unti-unti kaming nags-sway na kahit wala namang tugtog.
"Hmm.." he began humming. ".. Now and forever.. I will be your man.." kanta nya.

Kinagat ko naman ang aking ibabang labi't hindi ko mapigilan ang makaramdam ng
kilig dahil once in a blue moon ko lang marinig kumanta si Vini.

He's not into singing but he has a soulful voice.

"Vini.." I called his name and he stopped singing.

"Hmm?"

"Nasabi ko na sayong mawawala kami ni Tatay for almost two weeks dahil ililibot ko
sya diba?" tanong ko sa kanya sa gitna ng aming pagsasayaw.

"Uhuh." he huskily answered. "I've already prepared my self not to miss you so much
but I dont know if I'll succeed or what dahil isang araw pa nga lang kitang hindi
makita ay miss na miss na kita. Pano pa kaya

kung two weeks diba?"

I slightly chuckled at bahagyang pinalo ang kanyang dibdib saka bumitaw sa

pagkakayakap upang matanaw ko ang kanyang mala-anghel na mukha.

"Paano kung ilang taon akong mawala?" I tried to ask.

"That will never happen dahil lagi kitang susundan. I'll just allow you to be away
with me for almost two weeks dahil alam kong marami kayong dapat i-cope up ng Tatay
mo. Sa kanya lang kitang pwedeng i-share." he possessively said.

"Napaka-possessive mo noh?" mapang-asar kong sabi sa kanya.

"Takot lang talaga akong mawala ka." sagot nyang nagpatameme sa akin. "It's good to
be possessive to make sure that you'll be mine. But I know my limits too, Bella. I
wont allow my possessiveness to take you away from me."

"Bakit ba natin 'to pinag-uusapan?" natatawa ko ng tanong.

Nagkibit-balikat sya. "You started it." turo nya sa akin.

Ngumuso naman ako. "Sabi ko nga." sabi ko nalang.

Magsasalita pa sana ulit si Vini nang unti-unting bumukas ang pinto't dumungaw doon
si Tatay.

"Tay." I called.

"Pasensya na Vini but Bella and I needs to go home now. Maaga pa ang alis namin
bukas and may dadaanan pa kami ni Bella." pagpapaalam ni Tatay sa akin kay Vini.

Napakunot naman ang aking noo dahil ang alam ko'y wala naman na kaming iba pang
pupuntahan sa araw na 'to. O baka

naman may naplano na rin si Tatay na gawin namin after pumunta sa bahay nila Vini.

"Uhm. No problem, Tito." nakangiting sabi ni Vini.

Ngumiti naman si Vini sa kanya't lumingon sa akin. "Bella, magpaalam ka na. Be down
in five minutes." habilin sa akin ni Tatay at lumabas na sa kwarto.
Napabuntong hininga naman si Vini gaya ng lagi nyang ginagawa pagkatapos makaharap
si Tatay. Never ata syang narelax twing kaharap si Tatay.

"Hanga na talaga ako kay Kuya Josh." biglang sabi ni Vini.

"Bakit naman?" curious na tanong ko sa kanya.

"Nagawa nyang harapin si Daddy noon when dad's so intimidating pero si Kuya Josh ay
parang wala lang and with full confidence." aniya. "Samantalang ako, pakiramdam ko
twing kaharap ko si Tito, I feel like riding the world's scariest roller coaster."

Tuluyan na akong natawa sa kanyang sinabi't napailing nalang. "Ewan ko sayo." sabi
ko nalang. "Tara na nga't baka akyatin pa tayo ulit ni Tatay kapag hindi tayo
bumaba doon."

"Your wish is my command, beautiful." kumindat pa sya sa akin at saka pinagsalikop

ang aming mga kamay bago lumabas ng kanyang silid.

Nagmano si Vini kay Tatay at nakipagbeso naman ako kila Tita't Tito saka hinalikan
din sa pisngi at niyakap si Lauren na kakagaling lang sa school na medyo napapagabi
na ang uwi.

"Tay, saan po tayo pupunta bago umuwi?" tanong ko kay

Tatay nang makasakay kami sa sasakyan.

"I was about to ask you kung saan nakatira yung Aling Felisa na sinabi mong
kaibigan ng Nanay mo't nagkupkop sayo." sabi ni Tatay. "Where do they live?"

"Sa Malabon pa po 'yon. Bakit nyo po natanong?" curious kong tanong.

"I just want to give them a little gift para sa pag-aalaga sayo kahit sa kaunting
panahon lang na nakasama mo sila. At diba'y pinautang nya rin kayo?" sabi ni Tatay.

"Opo." nakangiti kong sagot.

"That's why we're going there to thank them for everything but first, let's go
grocery shopping para na rin sa kanila." sabi ni Tatay at tumigil ang sasakyan sa
malapit na Puregold dito sa subdivision nila Vini.

Marami kaming napamili ni Daddy para ibigay kila Aking Felisa't hindi na rin ako
umangal dahil kulang pa nga ito sa kabaitang ipinakita nya sa amin ni Nanay.

"Bella, sa front seat ka na at turuan mo si Anton sa daan papuntang Malabon." sabi

ni Tatay nang balak ko sana silang tulungang maglipat ng mga pinamili sa may likod
ng sasakyan.

"Ah eh.. sige po." pagsunod ko't mabilis na pumunta sa front seat.

Nang matapos ay mabilis kaming tumungo papuntang Malabon habang si Tatay at ang
kanyang secretary ay nag-uusap tungkol sa magiging schedule ni Tatay pagbalik sa
Los Angeles.

"More interviews and tv guestings will come, Sir. This is just a part of it
specially when the movie's finally

out. You'll be fully booked for about two months like what happened in the last
movie you direct." narinig kong sabi ng secretary.
"It's fine with me but please.. arrange my schedule that I can also have a one or
two day break. I can't work everyday. I'll die fast than I should." sabi ni Tatay.

"Tay!" mabilis kong pag-angal at pagsabat sa usapan nila.

Nag-angat naman ng tingin si Tatay sa akin.

"Huwag po kayong magsalita ng ganyan." sabi ko.

Na-trauma na ata ako sa pagkamatay ni Nanay at hindi ko kakayanin kung pati si

Tatay ay kukunin sa akin. Gusto ko pa syang makasama ng mas matagal pa pero si
Tatay ay mukhang naiisip na nya ang bagay na 'yon.

"I'm sorry, anak. It's just an exaggerated expression. Dont you worry. Your tatay's
still strong." ngumiti si Tatay sa akin.

Sasagot pa sana ako't balak na pangaralan si Tatay nang kausapin ako ng driver kung
saan na liliko at nabaling na sa dinadaanan namin ang buong atensyon ko.

Hindi rin nagtagal ay nakarating na kami sa bahay nila Aling Felisa't nagtaka ako
dahil sa sobrang dilim at tanging katiting na liwanag lang ang aking nakikita mula
sa bintana.

"Are you sure that this is their house?" tanong ni Tatay nang makababa na rin sa
sasakyan at ngayo'y nakatingin sa bahay na nasa aming harapan.

"Opo." sagot ko. "Sigurado po ako."

Tumango-tango

naman si Tatay at lumingon kay Mang Anton.

"Anton, pakibaba ang mga groceries." utos ni Tatay na mabilis namang kumilos si
Mang Anton.

Lumapit na ako sa may gate at kumuha ng piso sa aking wallet upang ipangkatok na
maririnig nila mula sa loob.

"Sandali lang ho-- Bella!" masaya at gulat na tawag sa akin ni Aling Felisa saka
dali-daling binuksan ang gate upang mayakap ako.

Niyakap ko naman pabalik si Aling Felisa na mas mahigpit pa sa kanyang yakap.

"Ay nako! Pasensya ka na't pawisan ako." sabay layo nito sa akin at ngumiti. "Bakit
ngayon ka lang napabisita ulit?"

"Ah eh.. pasensya na po kung ngayon nalang ulit po ako nakadalaw dito sa inyo.
Masyado po kasing maraming nangyari nitong mga nakaraang buwan at busy rin po ako
sa pag-aaral." paghingi ko ng paumanhin.

"Okay lang 'yon. Ay teka! Kumain ka na ba? May nakahain na doon sa loob." pag-aaya
nito sa akin.

"Salamat po pero kumain na po ako saka po.." kinagat ko ang aking ibabang labi saka
nilingon si Tatay. "Aling Felisa.."

Nakita ko namang nanlaki ang mga mata ni Aling Felisa't parang hindi sya
makapaniwala sa kanyang nakita.
"Eduardo?" gulat na tanong nito.

Napakunot naman ang aking noo dahil hindi ko alam na kilala pala ni Aling Felisa si
Tatay.

"Ikaw nga ba si Eduardo Francisco?" tanong

nito kay Tatay. "Ang asawa ni Cecil at Tatay ni Bella?"

Hindi ko na maiwasan ang mapangiti dahil ito nanaman tayo sa pronounciation na

'Belya'. Dati'y nakuha na ni Aling Felisa ang tamang pagbigkas ngunit parang
nakalimutan nya ata ulit.

"Ako nga 'yon." sabi ni Tatay at bahagyang yumuko upang magbigay galang.

"Ikaw nga! Ikaw ang madalas na kwine-kwento sa akin ni Cecil." masayang sabi ni
Aling Felisa. "Alam mo bang mahal na mahal ka non at twing magkakausap kami'y hindi
pwedeng hindi ka mawala sa usapan namin? Ipinakita nya pa nga sa akin ang picture
nyo noon. Napakagaling nga naman talaga ng tadhana't napagtagpo kayong mag-ama."

Nakita kong napangiti si Tatay sa sinabi ni Aling Felisa't pati ako'y napangiti na
rin hindi pala nakalimutan ni Nanay si Tatay at hanggang sa mamatay sya'y mahal nya
pa rin si Tatay.

Kung buhay lang si Nanay, sa palagay ko'y magiging masaya ang pagsasama naming
tatlo ngayon.

Ngayon ko na siguro masasabi ang katagang, 'If only I could turn back time, then I
will.'.

"Pasensya na kayo't naputulan kami ng kuryente dahil hindi kami nakaabot sa

disconnection notice." paumanhin ni Aling Felisa.

Nilibot naman ni Tatay ang kanyang tingin sa buong paligid nang makapasok sa loob
ng bahay at kasunod naman ay si Mang Anton na dala ang mga groceries.

"Aling Felisa, may pasalubong po kaming mga pagkain. Marami-rami din po 'to."
nakangiti kong sabi at tinulungan na si Mang Anton sa pag-aayos ng paglalapag ng
mga groceries.

"Aba'y maraming salamat sa mga pagkain." masayang sabi nito't nakita kong bumaba si
Linda.

"Ate Bella!" masayang tawag nito sa akin at binuhat ko sya ng sya'y makalapit upang
yakapin ako. "Namiss po kita." aniya't hinalikan ako sa pisngi.

Binuhat ko naman si Linda papunta sa supot na puno ng chocolates at ilang junk

foods.

"Linda oh, binili 'yan ni Ate para sayo." sabi ko sa kanya.

"Wow! Chocolates!" masayang sabi nito't bumaba sa pagkakabuhat ko't tinignan ang
mga tsokolate.

Ngumiti naman ako't bumaling kila Tatay nang makita kong kumuha si Tatay ng ilang
libong piso mula sa kanyang pitaka saka ibinigay kay Aling Felisa.

"A-Ano po 'to?" nauutal na tanong ni Aling Felisa.

Ngumiti naman si Tatay. "Huwag nyo nang subukang tanggihan dahil hindi ko hahayaan
yon. Pandagdag pambayad na sa kuryente nyo't pagpapasalamat na rin sa pagtulong nyo
noon sa mag-ina ko." sabi ni Tatay. "Kung tutuusin nga'y kulang pa 'yan. Kapag may
kailangan kayo, huwag kayong mahiyang humingi ng tulong sa amin ni Bella."

Napatingin naman si Aling Felisa't maluha-luha sya kaya naman lumapit ako sa kanya
upang yakapin sya.

Kung wala si Aling Felisa noo'y matagal na siguro kaming sumuko ni Nanay sa buhay.
Pero nang dahil sa kanyang mga tulong ay tumagal pa kaming matatag ni Nanay na
hanggang dulo'y nandyan pa rin sya para sa amin.

"Maraming salamat po, Aling Felisa.." nakangiti kong sabi't narinig ko na ang
kanyang paghikbi.

=================

Chapter 5

Chapter 5

Residency

"Ma, ano ba yan?! Wala pa rin tayong kuryente hanggang ngayon--"

Napatigil sa pagsasalita si Ate Daisy pagkababa nya ng hagdanan dala-dala ang

kandilang nakalagay sa loob ng tasa nang makita akong nandito kasama ang aking
Tatay.

"Ate, tignan mo oh! Daming pagkain." masayang sabi ni Linda habang pinapatunog ang
plastic na pinaglayan ng mga binili namin ni Tatay na groceries.

Dumako naman ang tingin doon ni Daisy at saka muling bumaling sa akin.

"Ikaw ba ang nagdala nyan, Bella?" tanong sa akin ni Ate Daisy.

Tipid akong ngumiti sa kanya't tumango. "Dala namin ni Tatay para sa inyo."

Tumaas naman ang kanyang kilay at tumingin sa likod ko kung saan nandoon si Tatay.

"Kayo po pala ang Tatay ni Bella." nakangiti nyang sabi kay Tatay at lumapit sa
amin.

"Yes, I am." sabi ni Tatay at ramdam ko ang bigat ng kanyang boses dahil sa
pagkakabuo nito.

Kahit ngayon ko lang ulit nakasama si Tatay ay alam ko ng sa tono palang ng boses
nito ay hindi na maganda ang gusto nyang paratingin. Maybe, he doesn't like the way
Ate Daisy talk o hindi nya gusto ang timbre ng boses ni Ate Daisy kaya naging
ganito ang pakikipag-usap sa kanya ni Tatay.

"Hello po." masiglang bati nya kay Tatay. "Ako nga po pala si Daisy. Kaibigan po ni
Bella." pakilala nya sa kanyang sarili.

Nakita ko namang tumaas ang isang kilay ni Tatay at pinipigilan nya ang kanyang
pagngisi nang dahil sa kanyang narinig.

"So you're a friend of my daughter.." mala-sarkastikong sabi ni Tatay at

humalukipkip.

"Tay.." lumapit ako't hinawakan

sa braso si Tatay saka lumingon kay Ate Daisy. "Ate Daisy, tara't dalin natin 'to
sa may kusina." pag-aya ko sa kanya.

Lumingon naman ito sa akin na parang nagdadalawang isip pa kung sasama o hindi.

"S-Sige." pagpayag nito kalaunan.

Habang nagpapatuloy sa pag-uusap si Tatay at Aling Felisa tungkol kay Nanay ay

inaayos namin ang mga pinamili sa kusina. Buti nalang at dalawa ang kandila dito't
medyo maliwanag pa rin. Mainit nga lang talaga pero sanay naman ako sa init kaya
walang kaso.

"Ang swerte mo nga naman noh, Bella?" biglang pagsasalita ni Ate Daisy na hindi ko
nalang pinansin at nagpatuloy sa pag-aayo. "Biruin mo't nakahanap ka na ng mayaman
na boyfriend tapos mayaman pa pala ang Tatay mo. Talagang umaayon talaga ang
tadhana sayo noh?"

Napabuntong hininga naman ako't kinuha pa ang isang supot ng grocery.

"Ganon siguro talaga, Ate Daisy." sabi ko. "Every good heart will come a great
oppurtunity. Bakit hindi mo subukang maging mabuti para may magandang dumating din
sa buhay mo?" sabi ko sabay harap sa kanya.

Nakita kong napakunot ang noo ni Ate Daisy sa akin nang dahil sa sinabi ko.

"Sinasabi mo bang masama ako?" tanong nya. "Pagkatapos kitang patirahin sa

pamamahay ko?"

"Pinatira sa pamamahay mo?" ngumisi ako. "Hindi ikaw ang nagpatira sa akin dito
kundi si Aling Felisa. Nakita mo ba ang blessings na natatanggap nya ngayon? Nang
dahil yun sa kabutihan nya sa amin ni Nanay noon at hanggang ngayon. Samantalang
ikaw, labag na labag pa sa loob mo ang pagtira ko dito't puro ka pa reklamo."

Hindi ko na napigilan ang pagsasalita. Ayoko sanang bastusin sya dahil mas matanda
sya

sa akin pero kailangan nyang matutunan ang maging totoong mabuti at hindi maging
mabuti kapag mayroon ng kaharap na iba.

"So ngayong mayaman ka na, kaya mo na akong sagut-sagutin?" tumaas ang kilay nya sa
akin.

Ngumiti ako sa kanya't tinagilid ko ang aking ulo upang mas matignan ko sya ng
komportable.

"Kahit hindi ako mayaman, kaya pa rin kitang turuang hindi maging plastik." sabi
ko't mariin nyang itinikom ang kanyang labi. "Sadyang ngayon lang ako nagkaroon ng
pagkakataon lalo na't nagsimula ka nanamang magsalita ng mga bagay-bagay. Wag kang
maging insecure sa akin, Ate Daisy. Dahil kung nagiging mabuti ka sa kapwa mo,
magiging ganito ka rin. Hindi mo kailangang maging insecure."

"I am. Not. Insecure." mariin nyang sabi sa akin.

Ngumisi naman ako. "Pero puro ka reklamo't the way you speak about my living right
now is so sarcastic." sabi ko. "Try living in the good world at baka gumanda rin
ang buhay mo. Payo ko yan sayo."

Tinalikuran ko na sya't bumalik na sa sala't napangiti dahil nailabas ko na ang

saloobin ko sa kanya pagkatapos ng ilang buwang pagtitimpi nang dahil sa ugali nya.

Nang bumalik ako sa sala'y tumayo naman sya't naglahad ng kamay kay Aling Felisa.

"Maraming salamat ulit, Felisa, lalong-lalo na sa mga kwento mo tungkol kay Cecil
pero kailangan na naming umalis ni Bella dahil maaga pa ang aming flight bukas
papuntang Bohol." paalam ni Tatay.

Tumayo naman din si Aling Felisa't mabilis na tinanggap ang kamay ni Tatay.

"Walang anuman at salamat din dito sa mga pagkaing dala mo pati na rin sa pera.
Makakatulong talaga 'to." sabi ni Aling Felisa.

"Basta

kapag may kailangan kayo'y wag kayong mahiyang humingi ng tulong sa amin ha.." ani
Tatay.

Masaya namang tumango si Aling Felisa bago sila nagbitaw ng kamay ni Tatay at
niyakap naman ako ni Aling Felisa.

"Maraming salamat talaga, Bella." paghingi nya ng pasalamat sa akin.

"Wala po 'yun at salamat din po." ngiti ko kay Aling Felisa't nagmano ako sa kanya
saka humalik sa pisngi.

Nagpaalam din ako kay Linda bago kami tuluyang lumabas ng kanilang bahay. Hindi na
ako nag-abala pang magpaalam kay Ate Daisy dahil baka hindi ko maiwasan at
mapangaralan ko ulit sya.

Pero sana talaga ay malaman na nya ang mga pagkakamali nya na dapat nyang itama.

Kinabukasan ay maaga kaming umalis ni Tatay ngunit saktong-saktong bago kami

nagboard ay nakatanggap ako ng mensahe galing kay Vini na nagpabuo ng araw ko.

From: Vini.💕

I'll set you free for a week and because I don't want you to miss me that much I've
prepared this messages for you to read everyday. Read it in the right time of the
day. Okay? I love you.

Goodmorning, beautiful. Rise and shine. I love you!

Have you eaten already? If not, you should. I don't want you to be hungry, okay? I
love you.

Tiring day isn't? Did you have fun? Hope you did. Anyways, you better get to sleep.
Goodnight. Sweetdreams, beautiful. I love you so much.

Napangiti naman ako sa kanyang mensahe't tatlong salita lang ang ni-reply ko sa
kanya bilang sagot. I know that it's already enough for him.

To: Vini.💕

I love you.

Message sent!

Ni-airplane mode ko na ang cellphone

ko't tuluyan ng nagboard sa eroplano.

Tatlong araw kaming nagstay ni Tatay doon at lumipad din kami agad papuntang
Boracay na nagstay doon ng dalawang araw. Pagkatapos naman doon ay pumunta kami ng
Palawan dahil gusto ni Tatay pag-aralan ang lugar dahil balak nya daw itong gawing
setting sa susunod na movie'ng i-didirect nya.

"Grabe, Tatay! Excited na akong pumunta ng Davao bukas. Alam mo bang gustong-gusto
kong makapunta doon! May bahay din kasi si Ate Lyrae doon at Kuya Josh. At nahingi
ko na dati pa kay Ate Lyrae ang susi ng bahay nila doon. I'm sure na magiging
masaya ang bakasyon natin doon." na-eexcite kong sabi kay daddy habang nag-eempake
na ng aming gamit.

Bukas na ng gabi ang alis namin dito sa Palawan at ang susunod na pupuntahan namin
ay ang Davao.

"Bella.." marahang tawag sa akin ni Tatay.

"Bakit po?" lingon ko sa kanya.

"We wont be able to go to Davao.." ani Tatay.

Mabilis na bumagsak ang aking balikat sa binalita ni Tatay sa akin. "Bakit po?"
tanong ko. "Kailangan nyo na po bang bumalik agad ng Los Angeles? May natitira pa
naman po tayong tatlong araw bago po ang alis nyo pabalik doon. Unless, kailangan
na po kayo doon."

Napahinga naman ng malalim si Tatay. "It's not about my work, Bella." mahinahon na
sabi ni Tatay. "Malalaman mo rin bukas. But for now, let's enjoy ang last day here
in Palawan. Okay?"

Kinagat ko naman ang aking ibabang labi't tumango-tango sa sinabi ni Tatay sa akin.

Alam ko namang wala akong magagawa't kailangan kong tanggapin at sumunod sa mga
sinasabi nya dahil hindi ko naman sya kayang suwayin.

Nang makabalik

kami sa Manila ay sobrang pagod ang naramdaman ko't mabilis din akong nakatulog
dahil sa pagkakamiss ko sa aking kama't unan pati na rin ang aking kumot.

"Yes, my flight back will be in two days. I'll be there before the premiere night."
rinig kong sabi ni Tatay nang papunta na ako sa kusina upang kumain ng aking
umagahan.

Nagmano ako kay Tatay at humalik sa kanyang pisngi nang hindi sya naaabala sa
pakikipag-usap sa kanyang cellphone.

"Is everything ready for the celebration party after the premiere night?" tanong ni
Tatay at nagsimula na akong kumuha ng pagkain. "Okay.. okay. I'm just checking. And
I want you to add someone to the guestlist. Arabella Francisco. My daughter...
yes."

Nanlaki ang aking mga mata nang dahil sa narinig kong sinabi ni Tatay.

Sino daw ang i-aadd sa guestlist? Arabella Francisco? Is that me? Oo ako yun pero
bakit naman ako isasama sa guestlist? Hindi na ako pwedeng sumama kay Tatay
papuntang Los Angeles para sa premiere night dahil may pasok na ako kinabukasan
non.

Nagsisimula ng tumakbo ang utak ko sa mga gagawin ko dahil mukhang hindi ako
makakapasok sa unang araw ko bilang second year student.

"My daughter will be my date for the night. Yes.. And please, ask a designer to
take care of her dress. I'll sens you and email about her sizes. Also, arrange a
schedule with a make-up artist for her. I want every make-up that she'll use
hypoallergenic. Am I being clear? Okay.. Thank you." sabi ni Tatay bago ibinaba ang
kanyang cellphone.

Magsasalita na sana ako upang itanong kay Tatay kung ilang araw akong mamamalagi sa
Los Angeles

ay muli na syang nagsalita.

"Dont ask questions. Give me your sizes.. And please, invite Vini for a dinner
tonight." mabilisang sabi ni Tatay saka ininom ang kanyang kape. "I need to go for
a quick interview for MYX Movie Date. I'll be back."

Napaawang ang aking labi sa sunod-sunod na sinabi ni Tatay na hindi man lang ako
nagkaroon ng tiyansang makasingit upang magtanong.

Ipinagkibit balikat ko nalang 'yon at pagkaakyat sa kwarto'y cellphone ko kaagad

ang aking kinuha saka ni-dial ang phone ni Vini.

"Where are you? Are you now in Manila or you miss me so much kaya hindi ka na
nakapagpigil at tinawagan mo na ako?" mga pambungad na tanong sa akin ni Vini nang
sagutin nya ang aking tawag na hindi pa natatapos ang unang ring.

"Hmm.. ewan ko." mapang-inis kong sagot. "Hindi ko alam kung nasaan ako ngayon eh."

"Why? Are you lost? Nasaan ba talaga kayo? I'm going to get you there." nagpapanic
na nyang sabi.

Hindi ko na naiwasang ang pagtawa ko't nakikita ko na sa aking isip ang nakakunot
nyang noo.

"Nakauwi na kami ni Tatay kagabi." pag-amin ko.

Panandaliang tumahimik ang kanilang linya nang magulat ako sa sunod-sunod na

pagsasalita ni Vini.

"Nakauwi na kayo kagabi? Why didn't you tell me? Alam mo bang miss na miss na kita?
Halos mabaliw na ako sa kakaisip kung kamusta ka na at kung kailan ba kita ulit
makakasama. Lagi kong hawak ang cellphone ko dahil baka sakaling mag message ka sa
akin or tumawag dahil miss mo na rin ako tapos nakauwi ka na pala kagabi at hindi
mo agad sinabi sa akin. Sana'y kagabi pa kita nakasama--"

"Vini!" pagpipigil ko sa

kanyang magsalita.

Napatigil naman sya sa pagsasalita't tanging ang mabilis nyang paghinga lang ang
aking narinig.

"I'm sorry if I didn't told you dahil anong oras na rin kaming nakauwi kagabi at
nakatulog na ako sa sobrang pagod kaya ngayon ko lang nasabi sayo." marahan kong
pagpapaliwanag. "I'm sorry.."

Narinig ko naman ang kanyang paghinga ng malalim. "I'm sorry for being over
reacting too. It's just.. just I miss you so much."

Napangiti naman ako sa aking narinig. "How about you coming here for dinner to make
it up for my lost?" sabi ko nang maalala ko ang sinabi ni Tatay sa akin na i-invite
daw si Vini dito sa bahay.

"How about me going there now? I think it's a better idea." masaya nyang sabi.

I slightly chuckled. "Pero sabi ni Tatay mamayang dinner ka na daw pumunta. Gusto
ka ata nyang makausap bago sya umalis--"

Napahinto ako ng maalala kong magkakalayo nanaman kami ni Vini dahil isasama nga
pala ako ni Tatay sa Los Angeles para sa premiere night ng kanyang movie dahil ako
ang magiging date ni Tatay.

"Bella?" tawag sa akin ni Vini. "Did something happened?" tanong nya sa akin.

Napailing naman ako sa aking sarili't siguro'y mamaya ko nalang din gabi'ng
sasabihin sa kanya ang tungkol sa magiging pag-alis ko kasama ni Tatay.

I'll miss him more pero sandali lang naman ako doon eh. At least makakasama ko sya
bago ako pumunta doon. Buti nalang at napaaga ang balik namin ni Tatay dito sa
Manila. I'll have more time to be with Vini before I leave again.

"Thank you for the delicious dinner, Tito." nakangiting sabi ni Vini nang matapos

kaming kumain saka nya hinawakan ang aking kamay ng mahigpit.

Nilingon ko naman sya't nakita kong ngumiti sya sa akin na hindi ko rin napigilan
ang sarili ko sa pagngiti ko sa kanya.

"Ahem!" narinig namin ang pagtikhim ni Tatay kaya naman sabay kaming napatingin kay
Vini sa kanya na patayo na. "Doon tayo sa sala, Vini, Bella." nakangiting pag-aya
sa amin ni Tatay saka nauna na sa paglabas mula sa dining room.

Inalalayan naman ako ni Vini sa pagtayo sa upuan at magkahawak kamay kaming pumunta
sa sala.

Magkatabi kaming dalawang umupo sa sofa habang si Tatay ay nakaupo sa tapat namin.
Naaalala ko tuloy yung gabi na magkakausap kaming tatlo sa bahay namin sa Los
Angeles. Ganitong-ganito din ang pwesto namin. Ang pagkakaiba nga lang ay wala si
Penny na ume-extra. Na-miss ko na tuloy ang pinsan kong iyon dahil hindi kami
masyadong nagkikita. Nasa bakasyon kasi sila ni Tita at bukas pa ang balik. Isang
araw lang tuloy nilang makakasama si Tatay.
"Vini, I know that you know about my residency in Los Angeles." panimula ni Tatay.

"Yes po, Tito." sagot ni Vini.

"I've been living there for so many years and because Bella is my daughter... she's
also fit to be a resident there." sabi ni Tatay at nanlaki ang aking mga mata.

Humigpit ang pagkahawak ni Vini sa kamay ko't alam kong alam nya na rin ang
patutunguhan ng sinasabi ni Tatay.

"Ilang taon kong hindi nakasama ang anak ko, Vini.." biglang lumungkot ang tono ng
boses ni Tatay. "I don't want to take her away from you but I also don't want her
to be away from me again."

"Tay.." pagtawag ko kay Tatay at sinulyapan nya lang ako saka muling binalik ang
tingin kay Vini.

"Vini, I know that you'll understand. I can't go back and forth from Los Angeles
pabalik dito sa Pilipinas because of my work. Ngayon nga lang ay sobrang hirap i-
clear ang schedule ko para lang makauwi ako just to see my daughter. I want her to
be with me all the time as much as possible to make up for the lost years."

Kinagat ko na ang aking ibabang labi't alam ko na ang patutunguhan ng usapang ito't
mabilis na nagsitulo ang aking luha.

I dont want to choose. Ayokong iwan dito si Vini at hindi ko rin kayang biguin si
Tatay kung hindi ako sasama sa kanya.

Narinig ko ang mabigat na paglunok ni Vini't mas lalong humihigpit ang kanyang
pagkapit sa akin.

"W-What are you trying to say, Tito?" tanong ni Vini upang mas maging klaro ang
lahat.

Huminga naman ng malalim si Tatay saka namumungay ang mga mata ng mag-angat ng
tingin sa amin ni Vini.

"I'm sorry but I'm going to take my daughter with me to Los Angeles. She'll live
there with me." he stated at naramdaman ko ang pagkawala ng lakas sa pagkakahawak
ni Vini sa akin.

=================

Chapter 6

Chapter 6

Touched

"P-Po?" nauutal na tanong ni Vini na para bang ayaw nyang maniwala sa kanyang
narinig at umaasang mali ito.

"I think you heard me right, Vini." ani Tatay. "Believe me. I dont want you and my
daughter to part ways but I also need time for my daughter. After she finish her
college there, she'll go back here."
Lumapit ako lalo kay Vini at hinawakan sya sa braso saka isinandal ang aking ulo sa
kanyang braso'ng ramdam na ramdam ko ang panginginig.

"Three years is not that long, Vini." sabi ni Tatay. "I know that you two will be
able to make it. Alam kong kaya nyo ang long distance relationship dahil mahal nyo
ang isa't-isa." paliwanag ni Tatay. "You've gained my trust. That's why I trust you
and I also trust my daughter that you'll still keep your relationship even if
you're away from each other."

Kung ang tanong lang ay kung kaya kong mawalay kay Vini ngunit mananatili ang
pagmamahal ko sa kanya ay hindi ako natatakot dahil mahal na mahal ko sya't kaya
kong lagpasan ang lahat na magiging pagsubok naming dalawa.

Ang kinakatakot ko nalang ngayon ay kung ano ang iniisip ni Vini tungkol sa aming
dalawa. Kaya nya bang mawalay sa akin na hindi sya maghahanap ng iba at
mananatiling tapat sa akin?

"That's why I didn't just gave you my trust, Vini. Kung nililigawan mo palang ang
anak ko'y I wouldn't just give you my permission pero dahil kayo ng dalawa nang
malaman ko ang tungkol sa inyo ay wala akong magagawa. Hindi ko naman pwedeng
paghiwalayin kayo at utusan kang ligawan ulit ang anak ko. That's just so stupid."
ani Tatay.

"Dapat nga'y hindi ko na sya pababalikin ng Pilipinas pero ayoko namang kunin sya
sayo ng ganon nalang kaya hinayaan kong tapusin nya ang unang taon nya sa kolehiyo
dito para makasama ka pa ng matagal at kaya rin mas napaaga ang uwi namin dito sa
Manila ay dahil gusto kong ibigay ang buong araw kinabukasan para sa inyong dalawa
bago ko sya kunin sayo." paliwanag ni Tatay.

Huminga naman ng malalim si Tatay at tumayo sa kanyang kinauupuan.

"Yun lang ang gusto kong sabihin. How you two will handle your relationship ay nasa
sainyo nang dalawa but no matter what, Bella will still come with me to Los
Angeles." sabi ni Tatay. "I'll now leave you two para makapag-usap kayo."

Tinignan muna ako ni Tatay nang isang mapagsumamong tingin bago nya kami tuluyang
iniwan ni Vini dito sa sala.

Bago ko pa ulit lingunin si Vini ay mabilis syang tumayo't naglakad paalis nang
hindi man lang ako tinatapunan ng tingin.

Napatayo naman ako agad at hinawakan ko sya sa kanyang braso upang pigilan.

"Let go of me, Bella.." marahan ngunit mariin nyang sabi sa akin.

"V-Vini.." nauutala ang aking boses at panay na ang tulo ng aking luha nang sabihin
nya 'yon sa akin.

Is he giving up on me? Is he giving up on us?

"This is too much to handle. I just came from two weeks of longing your presence or
being with you tapos ay ganito ang sasalubong sa akin. I just cant take it."
umiling-iling sya. "I need some space. Give some time to think about it, Bella..."
pakiusap nya sa akin.

Kinagat ko naman ang aking ibabang labi't dahan-dahan akong bumitaw sa pagkakahawak
sa kanya.

Napabuntong
hininga naman si Vini't hinawakan na ang doorknob ng aming pinto kaya naman
tumalikod na ako dahil ko kaya. Hindi ko kayang makitang lumalayo sya sa akin na
may posibiladad na hindi na sya babalik.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto at ang marahan na pagsara nito na dahilan kung
bakit tuluyan na akong napahagulgol ng iyak.

Naramdaman ko ang panghihina ng aking tuhod at bago pa ako tuluyang bumagsak sa

lapag ay nakaramdam na ako ng isang napakahigpit na yakap mula sa aking likod at
naamoy ang pamilyar na bango ng taong mahal ko.

Ito na ata ang pinakamahigpit na yakap na ibinigay nya sa akin magmula pa nung
umpisa. Ito na yung yakap na hindi ko alam kung ikakatuwa ko o ikakalungkot ko.

Ilang sandali pa'y narinig ko na ang muling paghikbi ni Vini at ang kanyang
napakahigpit na yakap ay mas humigpit pa.

"I dont know what to do anymore, Bella..." iyak nya. "But there's one thing for
sure.. I.. I just can't walk away from you. I-I can't."

Napangiti naman ako sa kanyang sinabi't alam ko na ngayon na hindi nya ako iiwan.

Hinarap ko sya at ang kanyang meztisong mukha ay namumula na't panay ang daloy ng
luha galing sa kanyang mga mata.

"Kaya natin 'to, Vini." ngiti ko sa kanya. "Even if we're a thousand miles apart,
alam kong kaya nating magtagal dahil hindi naman importante yun eh. Ang importante
ay mahal natin ang isa't-isa. Yun lang naman kailangan natin para malagpasan natin
yun eh. Distance is just a number. Love is greater and stronger."

Nakita ko namang bahagyang tumatango si Vini sa aking sinasabi't alam kong mas
naiintindihan nya na ngayon ang magiging sitwasyon

natin.

"I'll promise that I'll come back every Christmas holidays. Pag birthday mo, I'll
do everything to make you feel na kasama mo ako. I wont neglect you. I will always
make you feel na nandito lang ako't patuloy na minamahal ka." pangako ko sa kanya.

Tumango naman sya sa akin bago nagsalita.

"I will make it up to you. Kapag hindi ka makakauwi twing Christmas holidays, ako
ang pupunta doon. Twing uuwi kami sa San Francisco for Lolo's death anniversary,
pupuntahan kita sa LA. We will skype everyday. I-I'll do everything just to make
you sure that you're the only one at para hindi ka lumingon sa iba. Para ako lang
hanggang sa pagbalik mo. Para tayo pa ring dalawa." naiiyak nyang sabi sa akin.

Bahagya akong napangiti sa kanyang sinabi't tumango-tango.

"Promise me that you will never look at other guys." demanding nyang sabi.

I slightly chuckled. "I promise."

"Promise me that you will only love me."

"I promise."

Ngumiti sya't hinawakan ang aking kamay saka diretsang tumingin sa aking mga mata.
"Promise me that you will come back for me."

Tumango-tango naman ako't pirming nakangiti lang sa kanya. "I promise."

"Pinky swear." aniya't itinaas nya ang kanyang hinliliit.

Bahagya naman akong napatawa sa kanyang ginawa't itinaas ko rin ang aking
hinliliit. "Pinky swear." sabi ko.

Nagpinky swear kaming dalawa at bago pa matanggal ang pagkakakonekta ng aming

daliri ay hinila nya na ako muli papalapit sa kanya para mayakap.

"I have one more wish, Bella." mahina nyang sabi nang mayakap nya ako.

"Ano 'yon?"

tanong ko.

"I want to sleep with you for tonight, babe." he huskily whispered in my ears at
bahagya ko syang naitulak.

"Vini!" singhal ko sa kanya.

Napatawa naman sya sa aking reaksyon. "Relax." aniya. "I wont do anything.
Magkatabi lang tayong matutulog. I respect you so much, Bella. Wala sa isip ko ang
gawin 'yon sayo hangga't hindi pa tayo kinakasal."

Alam kong namumula na ngayon ang aking pisngi sa kanyang sinabi ngunit lumalabas sa
utak ko ang imahe ni Tatay na nag-aapoy sa galit kapag nalamang tabi kami ni Vini
sa pagtulog mamayang gabi.

Pero sana naman ay maintindihan nya na hindi sapat ang isang araw kinabukasan na
magkakasama kami ni Vini upang mapunahan ang mawawalang mga buwan at taon na dapat
ay magkasama kaming dalawa.

"Paano si Tatay?" tanong ko kay Vini.

Nawala naman agad ang ngiti na nakasilay sa labi ni Vini't napabuntong hininga
nalang sya.

"I'll just come here early in the morning. Maybe, at dawn. Just wait for my call."
sumusukong sabi ni Vini.

"Ayaw mo bang subukang kausapin si Tatay bago ka magpasyang umuwi na?" tanong ko sa
kanya.

"Do you think he'll agree of the idea me sleeping with you in one bed?" mala-
sarkastikong sabi ni Vini. "I don't think so, Bella. Baka mas malinaw pa yung
mamatay ako agad kaysa makasama kang matulog ngayong gabi."

Napakunoot naman ang noo ko sa sinabi ni Vini. "Subukan mo muna okay? Wala namang
mawawala at malay mo, pagbigyan nya tayo dahil matagal naman tayong hindi
magkakasama diba?"

Nakita ko namang nag-isip ng malalim si Vini bago mapabuntong hininga at tumango sa

akin.

"Okay.." hinga nya.

"I'll try." pagpapasya nya.

Sinamahan ko naman si Vini papaakyat sa second floor upang ituro sa kanya kung saan
ang kwarto ni Tatay ngunit hindi na nya ako pinasama sa loob at sinabing sya nalang
ang kakausap kay Tatay.

Himala nga't wala pa akong naririnig na pagsigaw na boses ni Tatay ngayon kahit na
nakadikit na ang aking kanang tenga sa may pintuan upang marinig ang kanilang pag-
uusap.

Nang maramdaman ko na ang mga yabag ni Vini ay mabilis akong umalis sa harap ng
pintuan at kunwari'y naghihintay lang sa gilid.

"Ano sabi--"

Bago ko pa mapagpatuloy ang tanong ko'y mabilis akong hinatak ni Vini papunta sa
aking kwarto.

"Pumayag si Tatay?" hindi makapaniwala kong tanong sa kanya nang makapasok kami sa
loob ng aking kwarto.

Masayang humarap sa akin si Vini't tumango-tango habang nilalakasan ang aircon.

"Maybe this isn't a bad day after all." aniya't hinubad ang kanyang tee-shirt saka
tumalon sa aking kama.

Nalaglag ang aking panga nang makita ang kabuuan ng itaas nyang katawan at
napatalikod nalang sa aking book shelf na kunwari'y naghahanap ng mababasa bago ako
matulog dahil alam kong pulang-pula na ang aking pisngi ngayon.

"P-Paano mo napapayag si Tatay?" nauutal kong tanong sa kanya nang hindi pa rin ako
lumilingon.

"I just asked him and he immediately agreed." simpleng sagot ni Vini. "Pero syempre
may mga ilang bilin sya at babala sa akin bago ako lumabas ng kwarto't magdiwang."

"A-Ano naman yun?" tanong ko.

Sobrang init ng pakiramdam ko ngayon na alam kong hindi 'yon tama.

"That's just between me and your Tatay." ani

Vini. "But why are you stuttering? Is there something wrong?" inosenteng tanong nya
sa akin.

Mabilis naman akong humarap sa kanya saka ngumiti't umiling bago pumunta sa sofa
upang simulan ang pag-aacting kong magbasa.

"Hindi ka pa matutulog?"

Nilingon ko naman si Vini at nakita kong nakadapa sya sa aking kama't

nakapangalumbaba habang diretsong nakatingin sa akin.

"Hindi pa.. Mauuna ka ng matulog. Magbabasa ako para mahimbing akong makatulog."
sagot ko sabay iwas ng tingin.

"Nahh! Hintayin nalang kitang matapos magbasa." aniya. "I'll just watch you while
you're reading."
Kinagat ko naman ang aking ibabang labi't alam kong hindi ko kakayanin ang panonood
na gagawin sa akin ni Vini kaya mabuti pang tapusin na namin ang pagtulog na ito.

Tumayo ako sa sofa't lumapit sa bookshelf upang ibalik doon ang libro saka dire-
diretsong humiga sa magiging pwesto ko ngayon dito sa aking kama nang hindi
tinatapunan ng tingin si Vini.

"I thought you're gonna read?" tanong nya sa akin.

Napahinga naman ako ng malalim bago binalingan sya ng tingin at nakitang wala syang
kamuwang-muwang na nakatingin sa akin.

"Vini, isuot mo ang tee-shirt mo't baka sipunin ka." utos ko sa kanya. "Nilakasan
mo 'yong aircon. Ang lamig-lamig baka malamigan yung likod mo."

Ngumuso naman sya. "I dont think it's cold." sabi nya. "You're sweating. Gusto mo
bang i-todo ko ang thermostat?" tanong nya sa akin.

Napahawak naman ako sa gilid ng noo ko't hindi ko namalayang bahagyang namamawis
ako.

"H-Hindi uhm.. matutulog na ako." sabi ko nalang saka nagtalukbong ng comforter.

Narinig ko naman ang halakhak ni Vini't napailing nalang ako't pinikit ng mariin
ang aking mga mata.

Ilang sandali pa'y nanaig na ang katahimikan at nang sisilipin ko kung tulog na
sya'y nanlaki ang aking mga mata nang makitang nakatingin lang sya sa akin.

"Vini--"

And our lips touched.

=================

Chapter 7

Chapter 7

Name

"Going somewhere?" tanong ni Tatay sa akin nang maabutan nya akong pababa ng
hagdanan at nakapang-alis.

Nagbabasa sya ngayon ng isang magazine at alam kong may lakad din sya ngayon dahil
naka-semi formal attire sya.

"Opo, Tay." sabi ko't lumapit ako sa kanya't nagmano. "Ngayon po yung dating ni
Vini. Susunduin ko po sya sa airport." masaya kong sabi.

Isang linggo na magmula ng bumalik ako dito sa Los Angeles at sa loob ng isang
linggo na 'yon ay inasikaso ni Vini ang enrollment nya bago inasikaso naman ang
pagpunta nya dito sa Los Angeles para magkasama kami habang hindi pa nagsisimula
ang pasukan nila doon.
"Oo nga pala. Nakalimutan ko ang tungkol don." ani Tatay. "I'll just ask Grace to
clean the guest room and prepare foods para sa inyong dalawa. I'm sure he's tired
kaya pagpahingahin mo muna si Vini pagkarating nyo dito't bukas na kayo mamasyal."
bilin nya. "Bring Toffer and Evan with you para may kasama ka, okay?"

"Sige po." sagot ko. "Mauuna na po ako." paalam ko't humalik sa pisngi ni Tatay
bago pumunta sa garahe namin.

Sa isang linggong nandito ako ay dalawang beses palang akong umaalis at lagi kong
kasama ang dalawang bodyguards ko na si Toffer at Evan.

Hindi ko nga alam kung bakit kailangan ko pa ng bodyguard gayong hindi naman ako
ang sikat dito kundi si Tatay. Alam ko namang hindi na ako natatandaan ng mga tao
bilang miyembro ng El Dorado dahil matagal-tagal na ring nangyari 'yon kaya
imposibleng pagkaguluhan ako. Nung tinanong ko naman si Tatay kung bakit ay ang
sinasagot nya lang sa akin is for

me to be safe always lalo na't hindi ko pa naman daw kabisado ang LA. Kapag alam
nya daw na kabisado ko na't kaya ko ng mag-isa ay saka na nya ako hahayaang gumala
mag-isa. Pero hangga't alam nyang nangangapa pa ako ay kasama ko pa rin sila Toffer
at Evan.

Hindi naman sa ayoko silang kasama. Nasa early 20s pa rin silang dalawa't masaya
naman silang kasama pero mas gusto ko yung walang nagbabantay sa mga kilos ko.
Nakakailang kasi.

"Oh, Bella! Going somewhere?" nakangiting tanong sa akin ni Evan.

Sa kanilang dalawa ni Toffer ay si Evan ang mas ka-close ko dahil masyadong tahimik
si Toffer compared kay Evan na madaldal.

"Yup and of course with you two again." sabi ko.

"Where to?" tanong nya.

"LAX." simple kong sabi. "I'm going to fetch my boyfriend at the airport." pag-
eexplain ko.

Nakita ko namang bahagyang nawala ang ngiti ni Evan. "Oh.. you have a boyfriend."
tumatango-tangong sabi ni Evan na para bang ngayon nya lang 'yon nalaman.

"Haven't I told you two about him before?" nagtataka kong tanong sa kanila.

"Nope." he popped the 'p'. "You didn't."

"Well, now you know." nakangiti kong sabi sa kanya.

"Yeah.." sabi nalang nya't nilingon si Toffer. "You'll drive for today, Toffer. Not
in the mood." sabay hagis nya ng susi na kinuha nya mula sa kanyang bulsa.

Napailing naman si Toffer at pumasok na sa loob ng sasakyan habang si Evan ay

pinagbuksan muna ako ng pinto.

"Salamat." nakangiti kong sabi sa kanya saka pumasok sa loob.

Dinungaw nya ako sa loob na may pagtataka sa kanyang mukha. "And may I know what's
the meaning of that, miss?"

"It means thank you." sabi ko't napangiti naman sya.

"Well.. can I sit beside you on the way to the airport?" tanong nya sa akin.

"Okay but when we're with my boyfriend, he'll sit beside me okay?" paalala ko sa
kanya.

Tumango naman sya't sumakay sa sasakyan katabi ko't sinarado ang pintuan saka
lumingon sa akin ng nakangiti.

"Salamat." sabi nya't ma-slang pa ang kanyang pronounciation na medyo nagpatawa sa

akin.

"You're welcome." sabi ko't nagsimula ng paandarin ni Toffer ang sasakyan.

Nang makarating kami sa airport ay hindi ako mapakali dahil sobrang namiss ko si
Vini kahit na isang linggo palang kaming hindi nagkikita. Sinusubukan kong huwag
syang mamiss masyado pero siguro'y ipagpapaliban ko muna 'yon dahil magkakasama pa
naman kami ng matagal ngayon. Saka na kapag umuwi na sya ulit ng Pilipinas.

"Bella!"

Napalingon ako sa lalaking patakbong lumapit sa akin upang yakapin ng mahigpit.

Bahagya naman akong napatawa da sobrang saya't sinuklian ang yakap na ibinigay nya
sa akin.

With his hug, I know that I missed him. So much. Hindi ko alam kung kakayanin ko pa
ba ang ilang taon o buwan na hindi ko sya nakakasama. Baka mabaliw na ako.

"I need to go to San Francisco tomorrow dahil gusto ni Mommy na maglagay daw ako ng
bulaklak sa puntod ni Lolo since matagal pa ang death anniversary nya at dahil I'm
just close to San Francisco, inutusan na nya ako." sabi nya sa akin nang pauwi na
kami sa amin. "And I want you to come with me."

"Hmm.. magpapaalam pa ako kay Tatay pero sa tingin ko naman papayagan nya ako since
ikaw naman ang kasama ko."

sabi ko sa kanya.

Ngumiti naman sya sa akin at tumango-tango. "Okay." at saka nya hinilig ang kanyang
ulo sa aking balikat.

Hinawakan nya ng mahigpit ang kamay ko't napangiti nalang ako saka isinandal din
ang ulo ko sa kanya.

"Okay but you have to bring Toffer and Evan with you." pagpayag ni Tatay nang
magpaalam kami ni Vini sa kanya. "I want you two to be safe. And of course, Vini
since kargo kita ngayon."

"No problem, Sir." ngiti ni Vini. "I'm fine with any conditions basta po kasama ko
si Bella."

Kinabukasan ay maaga rin kaming tumungo sa San Francisco't mags-stay kami doon for
three days na hindi naman problema ang aming tutuluyan dahil may bahay dito sila
Vini.

"I dont like the way your bodyguard looks at you." masungit na sabi ni Vini habang
inaayos ko ang aking gamit dito sa kwarto kung saan ako matutulog for three days.
Ang sabi ni Vini'y kwarto daw ito ni Lauren. Sabi daw sa kanya ni Lauren ay dito
daw ako patulugin sa kanyang kwarto para daw magkatabi kami ng kwarto ng kanyang
Kuya.

Napatigil ako sa pag-aayos ng gamit ko't hinarap si Vini.

"Huh?"

Humalukipkip sya't sumandal sa may study table.

"The one who's wearing a blue shirt. I dont like the way he looks at you." pag-
uulit nya ng mas klaro.

Kumunot naman ang aking noo. "Evan?" tanong ko. "Syempre't dapat nila akong tignan
dahil binabantayan nila ako."

Umiling naman si Vini. "I'm a guy, Bella. I know how a guy look at the girl she
like."

"Imposible, Vini." sabi ko. "Isang linggo ko palang sya nakikilala't ilang beses ko
palang din nakakasama ang dalawang 'yan

dahil hindi naman ako pala-alis."

"Time doesn't matter, Bella." pagpupumilit ni Vini. "What if he fell for you right
away? Love at first sight?"

"Vini, hindi totoo ang love at first sight okay?" sabi ko nalang saka nagbalik sa
pag-aayos ng aking gamit.

"But that's how did I fell for you the moment I saw you sitting quietly at the back
of out classroom?..."

Muli akong napatigil sa pag-aayos ng aking gamit at unti-unting liningon sya na

ngayo'y nakayuko't nakatingin lamang sa lapag.

"You think what I feel for you is not true? Cause you dont believe in love at first
sight?" tanong nya.

Napabuntong hininga naman ako't lumapit kay Vini saka hinawakan sya sa pisngi upang
igaya ang kanyang tingin sa akin.

"Vini, hindi sa ganoon.." sabi ko. "I mean.. they're different."

"Exactly! They're way more different. They're more liberated!" aniya. "They're open
in having relationship anytime."

"Pero sayo parin naman ako kahit gusto man nya ako eh.." sabi ko nalang dahil ayoko
nang makipagtalo sa kanya. "Sayo lang naman ako."

Nakita kong lumambot ang kanyang ekspresyon at sunod ko nang naramdaman ang kanyang
yakap.

"I'm sorry for over reacting.. I-I'm just so scared of our situation right now."
paghingi nya ng tawad.

Humiwalay naman ako sa pagkakayakap nya upang mas makita ko sya ng buo.

"Ilang weeks lang tayo magkakasama ngayon tapos babalik na ako ng Pilipinas. Hindi
kita makakasama lagi at silang dalawa ang magiging kasama mo lagi since they're
your bodyguards na hindi nalalayo sa edad mo ang edad nila." he explained. "I'm
fine if they're thirty years old and

above pero apat na taon lang ang agwat nila sa sayo. Natatakot akong.. mabaling ang
tingin mo sa kanila. Natatakot akong sa kanila mo mahanap ang atensyong hinahanap
mo sa akin. I'm so scared, Bella.."

I'm hurt. Nasasaktan ako ngayon dahil sa kanyang binibitiwang salita'y alam kong
hindi sya nagtitiwala sa akin dahil magkakalayo kami.

"Just please, Vini... Trust me on this." sabi ko nalang. "Magtiwala ka naman sakin
kasi ako... I trust you so much."

Tumango-tango naman si Vini. "I know.. I'm sorry."

Sa aming dalawa'y alam kong si Vini ang mas nahihirapan sa amin dahil alam ko sa
sarili kong kaya ko naman pero sa pinapakitang takot ngayon ni Vini, alam kong
gulong-gulo pa rin sya sa nangyayari sa aming dalawa.

I'm going to make him forget his doubts habang magkasama kami ngayon. I'll make him
feel na sya lang talaga't wala ng iba.

Nang makabalik kami sa Los Angeles ay hindi ko alam kung ilang lugar na ang
napupuntahan namin ni Vini kakapasyal. Halos mapuno na ang memory ng phone ko at ng
phone nya kakapicture naming dalawa.

But time flies so fast na halos hindi namin namalayang last day na ngayon ni Vini
dito sa Los Angeles at babalik na sya ng Pilipinas bukas ng gabi dahil apat na araw
nalang ay pasukan na nila. Ayoko man syang pauwiin pero kailangan nya. Masakit man
pero papakawalan ko sya.

"Isn't this pomeranian so cute?" tanong sa akin ni Vini habang nilalaro-laro ang
isang maliit at puting pomeranian na nakakulong sa cage.

Nasa petshop kami ngayon ni Vini sa Downtown. Hindi ko alam kung bakit bigla kaming
pumasok dito habang naglalakad

sa side walk pero hinayaan ko lang sya dahil natutuwa rin naman ako sa mga aso't
pusa.

Napangiti ako't tumango saka nilaro-laro din ang napaka-cute na pomeranian.

"Hello, little girl." bati ko sa aso kahit na alam kong hindi nya naman ako
naiintindihan.

"She likes you." natatawang sabi ni Vini nang pilit na inaabot ng dila ng aso ang
daliri ko't panay ang wagwag ng kanyang napakaliit na buntot.

"She likes you too." sabi ko naman sa kanya nang laruin nya rin ang aso.

Tumawa naman si Vini. "She likes the both of us." aniya. "Bagay daw kasi tayo."

Napailing nalang ako't napangisi sa banat ni Vini.

"I think it's time already." biglang sabi ni Vini't tumayo mula sa pagkakaluhod.

Tiningala ko naman sya nang nakakunot ang aking noo't napatigil ako sa paglalaro sa
aso.
"Time for what?" nagtataka kong tanong sa kanya.

Binaba nya naman ang kanyang tingin sa akin saka ngumiti. "Time to buy that cute
little dog." sabi nya saka tumalikod upang pumunta sa counter.

Nanlaki naman ang aking mata't mabilis akong tumakbo kasunod nya't nakikipag-usap
na sya agad sa lalaki.

"She's worth 350 dollars, Sir." sabi ng lalaki. "Her papers are complete. Full
vaccined but she still needs to go to a vet regularly to check on her health for
safety reasons 'cause that dog's still young. She's just six months old."

Tumango-tango naman si Vini sa sinasabi sa kanya ng lalaki't muling nilingon ang

aso'ng ngayon ay nakatingin sa amin ni Vini.

"We'll get her." at nilabas ni Vini ang kanyang wallet.

Kaya pala kanina'y napakarami nyang pinapalit na

pera dahil ni-plano na nyang bumili ng aso ngayon. Pero ang tanong ay para saan
naman? Iuuwi nya ba 'to sa Pilipinas? Bakit hindi nalang sya doon bumili?

"There's already a free dog food, cage and a cloth to keep her warm." sabi nito
habang prinoproseso ang bayad ni Vini.

"Thank you for the free goods then." pagpapasalamat ni Vini.

Ngumiti naman ang clerk sa kanya't lumabas sa counter upang kunin ang aso sa loob
ng kulangan.

"Bibilin mo talaga?" tanong ko kay Vini.

Tinanguan naman nya ako habang pirming nakatingin sa aso'ng nilalagay ngayon sa mag
magandang kulungan na pwedeng bitbitin.

"Para saan?" tanong ko sa kanya. "Bakit hindi ka nalang bumili sa Pilipinas?"

"Because this dog is for you." sabi ni Vini sa akin at tinanggap na ang cage mula
sa clerk saka binuhat sa kabilang kamay nya ang plastic bag kung saan nakalagay ang
libreng pagkain at damit ng aso.

Bago pa ako makapagsalita ulit ay lumabas na sya ng pet shop at agad ko naman syang
sinundan.

"Do you want to hold her?" tanong nya sa akin nang masakay kami sa sasakyan dahil
pauwi na kami upang makapagpahinga sya para sa flight nya bukas. "She's yours
anyway.."

Kinagat ko naman ang aking ibabang labi't maingat na kinuha sa kanya ang aso saka
ako ngumiti.

Hindi pa rin ako makapaniwalang binili ako ni Vini bigla ng aso.

"Bakit mo ko binili ng aso?" tanong ko sa kanyang nakalimutan kong itanong kanina.

Nilaro-laro ko ang maliit na kamay nito't natutuwa ako dahil parang nakakatulog ang
aso sa aking ginagawa.
"I'm thinking about giving you a big teddy bear pero.. I realized na walang kwenta
yun kaya naisip kong ibili ka nalang ng aso." he answered. "Binili kita ng aso para
isipin mong sya ako habang wala ako sa tabi mo. Para hindi mo ako masyadong ma-
miss. Para hindi ka masyadong malungkot dahil nandyan sya para pasayahin ka't
ipaalala sayo na nandito lang ako dahil bigay ko sya sayo."

Napangiti naman ako sa kanyang sinabi't hindi ko lang mayakap si Vini dahil nasa
hita ko ang aso't baka mapisa sya.

"Thank you, Vini.." I smiled at him.

Ngumiti lang din sya sa akin saka hinimas-himas ang ulo ng aso't mas lalo nitong
ipinikit ang kanyang mata na mukhang makakatulog na.

"So.. what do you to call her?" mahinang tanong ni Vini upang hindi maantala sa
pagka-antok ang aso.

"Hindi ko pa alam.." sagot ko saka nilingon sya. "May naiisip ka ba?"

"I have one name in mind." sabi nya.

"Ano 'yon?" tanong ko.

Diretso syang tumingin sa aking mga mata't ngumiti.

"Belle.." he answered.

=================

Chapter 8

Chapter 8

Memorize

"Can I see Belle?" tanong sa akin ni Vini nang magskype kami.

Mabuti nalang at wala syang pasok ngayon at ako'y hindi pa nagsisimula ang aming
pasukan kaya sinusulit namin ang buong araw na to kaka-skype. the

Nilingon ko naman si Bella na naglalaro ng mga bola at hindi nya alam kung alin sa
mga bola'ng gumugulong ang hahabulin nya.

"Belle.." tawag ko sa dito.

Napatigil naman ito sa paglalarong ginagawa't napatingin sa akin saka nilabas ang
kanyang dila't panay ang wagwag ng buntot.

"Daddy wants to see you. Come here." nakangiting aya ko sa kanya't tinatap ang
aking hita upang maintindihan nyang pinapapunta ko sya sa tabi ko.

Mabilis naman nyang tinakbo ang distansya naming dalawa't maingat ko syang binuhat
saka nilapag sa study table upang makita nya ang screen ng laptop.

"Hello, Belle.." nakangiting bati sa kanya ni Vini na kumakaway-kaway pa.

Napatigil naman si Belle at nakatingin lang kay Vini pero nang mga ilang sandali
din ay muling nagwagwag ang buntot nito saka panay ang tahol.

Tumawa naman si Vini. "Namimiss nya ata ako."

"Balik ka na kasi dito para hindi ka mamiss ng anak mo." natatawa ko ring sabi but
I really mean it.

I really want him to go back here so bad.

"When you're saying it like that, pakiramdam ko tuloy ay talagang anak natin si
Belle at nagtrabaho lang ako sa ibang bansa para sa inyong dalawa kaya hindi ko
kayo nakakasama." aniya.

Hindi ko alam pero ever since na bumalik si Vini sa Pilipinas ay naging ganyan na
sya mag-isip. Parati syang nag-iimagine

ng kung anu-ano tungkol sa aming dalawa kasama si Belle.

Nung umalis nga sya'y iniyakan nya pa si Belle kahit na wala pang isang araw silang
nagkasama ng aso. Para talaga syang tatay na nawalay sa kanyang anak.

"Anak naman talaga natin si Belle ah." pa-inosente kong sabi sa kanya.

Ngumisi sya sa akin. "Yeah.. Congrats to us. We have a dog as our child. I don't
what kind of superior genes we have to produce Belle."

Hindi ko na napigilan at napahalakhak na ako sa pagiging sarkastiko nya nang makita

ko si Belle na palapit na ng palapit sa may monitor na nakahanda na ang dila upang
dilaan ito.

"Belle, don't lick it." saway ko sa kanya't marahan kong hinila papalapit ulit sa
akin.

"Aw.. our little Belle wants to lick his daddy." pa-cute na sabi ni Vini. "Come
here, baby.. Belle, baby, come here.." aya ni Vini kay Belle at pinipigilan ko
nalang na makapaglakad papalapit sa monitor si Belle.

"Vini!" pagpigil ko sa kanya.

Tumawa naman si Vini ngunit tumigil na sya. "Can't wait to see you two again when I
come back." bigla nyang sabi.

Ngumiti naman ako't lumapit sa webcam saka humalik dito.

"Hmm! Ang sarap naman non. Pakiss din." ani Vini't lumapit din sa kanyang camera
upang humalik saka ako binigyan ng isang napakatamis na ngiti.

"I miss you." I blurted out.

"I miss you more." sagot nya pabalik sa akin.

Magsasalita na sana ulit ako nang may biglang nagsalitang babae na tinatawag si
Vini.

"Vini, lunch is ready." rinig kong sabi ni Ate Lyrae.

Siguro'y may family lunch sila ngayon kaya nandyan sila Ate Lyrae. Namimiss ko rin
tuloy
sila lalo na ang kambal na makukulit.

"Ate, just a minute. I'm talking to Bella." sabi naman ni Vini.

"Oh! Bella's there!" sigaw ni Ate Lyrae at ilang sandali pa'y nakita ko na rin sya
sa screen.

Masayang kumaway sa akin si Ate Lyrae.

"Hi, Bella!" pagbati nito sa akin.

"Hi, Ate." ngiti ko sa kanya.

Mayroon syang tinuro sa screen at mukhang alam ko na kung sino ang tinuturo nya.

"Oh my! Is that Belle?" tanong ni Ate Lyrae.

Nakangiti naman akong tumango. "Opo, Ate Lyrae." sagot ko. "Belle, say hi to Tita
Lyrae, baby." utos ko kay Belle.

Kinuha ko naman ang kamay nito't kinaway-kaway kay Ate Lyrae at muling nilabas ni
Belle ang kanyang dila na simbolong natutuwa sya.

"Ang cute naman pala talaga ni Belle oh." nakangiting sabi ni Ate. "Tama nga si
Vini't cute daw si Belle. Manang-mana daw sayo. Parehas daw kayong cute."

Kumunot naman ang noo ko kay Vini at hindi ko magawang ma-flatter sa kanyang
sinabi.

Kahit na inaamin kong cute si Belle ay hindi naman ako papayag na maging kamukha ko
ay isang aso.

"Mukha ba akong aso?" seryoso kong tanong kay Vini.

Natawa naman si Vini sa akin at umiling.

"You don't look like a dog, Bella, but you look sleepy na." pagsingit naman ni Ate
Lyrae. "Anong oras na ba dyan? I bet it's already midnight. Magpahinga ka na."
concerned na sabi ni Ate Lyrae.

"Okay lang po, Ate. Gusto ko po kasing makausap si Vini't wala naman po akong
gagawin bukas na kailangan kong gumising ng maaga." sabi ko.

"No way. You should sleep na." sabi ni Ate Lyrae at lumingon kay Vini. "Vini, let
her sleep first. Mamayang

gabi nalang ulit kayo mag-usap kapag umaga na sa kanila't nakapagpahinga na si

Bella."

Napabuntong hininga naman si Vini saka tumingin sa akin. "Babe, Ate's right."
panimula nya. "You should take a rest now. I'll call you later kapag umaga na dyan
sa inyo, okay?"

Tipid naman akong tumango dahil labab sa loob ko ang matulog. Hindi naman ako
nakakaramdam ng antok pero alam kong kailangan kong magpahinga. Hindi rin maganda
sa katawan ang kulang sa tulog.

"Okay." pagsuko ko.

Ngumiti naman si Vini. "Goodnight. Sweetdreams, babe." at nagflying kiss sya.

Ngumiti na rin ako't kumaway sa kanya saka nagflying kiss din na mabilis nyang
sinalo saka tinapat sa kanyang labi.

Sya na ang unang nag-end ng video call naming dalawa dahil kung ako'y baka hindi na
matapos ang video call naminh dalawa dahil hindi ko ito i-eend.

"Bella." tawag sa akin ni Tatay habang nilalagyan ko ng dog food ang lalagyanan ng
pagkain ni Belle upang makakain na sya.

"Bakit po?" tanong ko't pinagpag ang aking kamay at tumayo nang makitang
nagsisimula ng kumain si Belle.

"Please memorize this lines and prepare a one minute dance." sabi ni Tatay saka
nilapag sa aking harapan ang isang clearbook.

"Para saan po?" nagtataka kong tanong.

Inabot ko ang clearbook at binuksan ito.

Merong tatlong bondpaper na nakalagay sa loob nito't ang dalawang page ay parang
isang script.

"You're going to participate to an audition." simpleng sabi ni Tatay at uminom sya

ng kape.

Nanlaki naman ang aking mata sa sinabi ni Tatay at napaupo ako sa kanyang tapat.

"Tay! Audition? Para po saan?

I mean, bakit po ako mag-aaudition?" halos nagh-hysterical ko ng tanong.

"It's for a dance movie but don't worry cause you're not yet aiming for the main
actress. Just relax and prepare something that will make you pass the audition."
ani Tatay.

"Pero, Tay.. wala po sa isip ko ang pag-aartista." pangangatwiran ko.

"As my daughter, you're bound to be an actress." sabi ni Tatay ng walang pag-

aalinlangan. "I can already see your future in this career, Bella. But we are going
to start from the bottom. Ayokong magkaroon ng issue na dahil Tatay mo ako kaya ka
nakakuha agad ng leading role. I want you to work hard for it."

"Mag-aaral pa po ako ng college, Tay.." paalala ko kay Tatay.

Hindi ako sumama dito sa Los Angeles para mag-artista. Sumama ako dito dahil
syempre'y gusto kong makasama si Tatay gaya ng gusto nya't gusto ko ring makapag-
aral sa isang magandang kolehiyo dito gaya ng aking napasukan pero mukhang iba ata
ang balak sa aking ipagawa ni Tatay at natatakot ako dahil gustong-gusto kong
makapagtapos ng pag-aaral.

"Of course you'll still study." sabi ni Tatay na nagpahinga ng maluwag sa akin. "We
already paid your tuition." dagdag nya.

Masaya na ako dahil alam kong mapapagpatuloy ko pa ang pag-aaral ko pero hindi
parin maibsan ang kabang nararamdaman ko tungkol sa plano ni Tatay sa akin na
sumabak sa pagiging artista.
Tumayo si Tatay sa kanyang kinauupuan at lumapit sa akin saka hinawakan ako sa
aking kanang balikat.

"You are Arabella Francisco." ani Tatay na para bang pinapakilala nya sa akin kung
sino talaga ako. "You are Eduardo Francisco's only

daughter. One day, you'll know that what I'm doing is for you. This is for your
future and for our legacy."

"Our legacy?" nagtataka kong tanong dahil hindi ko alam kung anong kinalaman nun sa
legacy ng pamilya namin.

"You're my only daughter, Bella." he stated. "Sayo ko lang mapapasa ang legacy'ng
nasimulan ko. I want you to continue that and make your own name bago mo palitan
ang apilyido mo ng iba. That's my only wish, Bella."

And of course, I'm just her daughter who loves him so much kaya sino ba naman ako
para hindi pagbigyan ang tanging kahilingan na hinihingi ng Tatay ko sa akin.

"You look so tensed."

Napatingin naman ako kay Evan na papalapit sa akin at umupo sa tabi ko dito sa
swing.

"What's that?" sabay turo nya sa script na aking hawak.

Hindi ko alam kung bakit hindi ko makabisa-bisado 'to. Kapag memorization naman ng
mga iba't-ibang key terms ay mabilis kong namememorize pero itong script ay halos
titigan ko na buong magdamag pero hindi ko parin makabisado.

Buti nalang at kahit freestyle lang ang gawin kong one minute dance ay kaya ko pang
magawan ng paraan dahil mahilig naman ako sa mga impromptu dances pero itong
nilalaman ng clearbook ay hindi ko pwedeng baguhin.

"A script." sagot ko saka inabot sa kanya upang makita nya ang mga linyang
nilalaman nito.

"A script for what?" tanong nya sa akin saka sinimulang basahin.

"It's for an audition this coming Sunday." sabi ko. "I can't memorize it even
though I've already read it a thousand times."

"Didn't know you're an aspiring actress." natatawang pang-inis sa akin ni Evan.

Kumunot naman ang aking noo sa kanya saka napabuntong hininga. "I don't want to be
one but my dad says so."

"Well, that's tough." komento nya. "You should not disobey your father. It's a
sin."

"I know.. I can't disobey him or make him disappointed that's why I'm doing this.
That's why I'm preparing and memorizing these lines." sabi ko sabay galawa sa
clearbook na kanyang hawak na ibinigay ko kanina.

"Make sense." simpleng sabi nya't nagkibit balikat.

"Make sense of what?" nakakunot-noong tanong ko.

"Make sense why you can't memorize these simple lines that even a fourth grader
can." sabi nya.

"I'll be glad if you'll tell me the reason because I'm so frustrated already." sabi
ko.

"It's because you don't have the passion. You don't like what you're doing that's
why even if you tell your mind to memorize these shits, you still can't get it
because your inner mind and heart says otherwise." he explained.

"Then how can I solve the problem when I don't really like what I'm doing?"

Kunting-kunti nalang ay malapit na akong sumuko. Kapag sumapit ang linggo't wala
parin ako sa wisyo't hindi nakabisa-bisado ang mga linya ay magbaback-out nalang
ako't manghihingi ng paumanhin kay Tatay.

"Even if you're not passionate about it.. just simply enjoy it." pag-aadvise ni
Evan. "Don't get so frustrated and just enjoy memorizing. Be optimistic!"

Napatango naman ako sa kanyang sinabi. All I have to do is to enjoy what I'm doing.
Dapat mag-enjoy ako sa pagmememorize at hindi mabaliw kakaisip na hindi ko kaya.

"Do you want me to help you memorize it?"

Napalingon naman ako kay Evan at nakita kong concerned talaga sya sa akin na gusto
nyang makatulong.

Napangiti naman ako't tumango sa kanya. "That will do." pagpayag ko sa kanya.

=================

Chapter 9

Chapter 9

Chat

"So.. what's the result?" tanong sa akin ni Vini nang magskype kaming dalawa.

Ngayon ko kasi malalaman kung ano ang naging resulta ng audition ko at mismong si
Tatay pa ang nagsabi kanina sa akin.

Nung sinabi ko kay Vini and tungkol sa audition ay hindi ko alam kung ano ang
tumatakbo sa isip nya. Una'y tahimik lang sya't walang nagsasalita sa aming dalawa
pero kalaunan ay nginitian nya ako at sinabing kaya ko daw 'yon. Alam nya daw na
makakapasa ako sa audition kaya naman ako ginanahan sa pagmememorize ng mga linya
non at pinakita ko pa sa kanya ang nagawa kong one minute dance routine. May mga
itinama pa sya, binawas at dinagdag sa mga moves ko at alam kong mas napa-improve
non ang routine ko.

"I..." huminga ako ng malalim at napayuko. "I.. passed."

Narinig ko ang palakpak ni Vini kaya ako napa-angat ng tingin sa kanya na ngayo'y
nakangiti sa akin habang pumapalakpak ngunit nang makita nya ang aking ekspresyon
ay unti-unti syang napatigil.
"You.. You don't look like someone who passed an audition." puna nya. "May problema
ba?"

Napahinga naman ako ng malalim at tumango. "Hindi ko kasi alam kung kaya kong
pagsabayin ang papasukin kong 'to saka ang pag-aaral ko." sabi ko.

Dalawang linggo palang magmula ng magsimula ang klase namin at ngayong wala pa
akong ginagawang mga bagay tungkol sa pag-aartista ay nahihirapan na akong i-manage
ang oras ko.

Once a week nalang kaming nakakapag-usap

ni Vini magmula ng magsimula ang pasukan na hindi katulad ng dati'ng once a week
lang kaming hindi nakakapag-usap.

Hindi pa ako nakaka-adjust sa sistema dito kaya napakahirap ngayon sa akin ng pag-
aayos ng schedule ko araw-araw.

Kung dadagdag pa ang pag-aartista na 'yon ay baka ang spare time ko sa pag-aaral na
binibigay ko para makapag-usap kami kahit sandali lang ni Vini ay mawala pa dahil
gagamitin ko nalang ang oras na 'yon para magkabisa ng linya't pagpractice-an ang
gagawin kong pag-arte.

Ayokong dumating ang oras na wala akong oras para kay Vini at yun ang magiging
dahilan kung bakit kami magkakahiwalay. Hindi ko ata kakayanin 'yon.

"You can do it, Bella." aniya. "You're a strong and smart girl. Alam kong kaya mong
i-manage ang oras mo. I... I can back out a little para hindi ako masyadong
makasagabal kapag nagsimula na ang pagsh-shooting nyo habang nag-aadjust ka pa."

Parang kinukurot ang aking puso habang naririnig ko si Vini'ng sina-suggest na

magpaparaya sya para sa mga kailangan kong gawin.

"No.." sabi ko't umiling. "Kaya ko 'to." sabay pilit kong ngiti. "Hindi naman natin
kailangang i-set aside ang pag-uusap natin. Once a week na nga lang tapos mawawala
pa."

I just dont really want to lose him kaya gagawin ko ang lahat para maayos ko ang
oras ko. Para magkaroon ako ng oras sa kanya.

"But, Bella, you need it. You just really need all the time you can have." sabi
nya.

"Pero

hindi naman natin kailangang i-sakripisyo yung oras natin sa isa't-isa eh. I can
manage my time. Ikaw na nga nagsabi na kaya ko diba?" sabi ko.

"Yes.. but I know that you still have to adjust. We can just send each other
messages and reply to when we can. That's already a form of communication, Bella."
he suggest.

Napapikit naman ako ng mariin. "But it's not enough, Vini.."

"Let's just face our consequence, Bella. We need to sacrifice one para hindi ka
mahirapan." aniya. "You can't stop going to college because that's what you really
want. You can't stop doing your acting career because that's what your father
wants--"
"But I also want you, Vini..." mahinahon kong pagsingit sa kanya.

Napahinga naman sya ng malalim. "Pero yung sa atin lang ang pwede nating i-
sakripisyo because this is not important--"

"So para sayo hindi importante ang relasyon nating dalawa?" halos maiyak na ako sa
aking pagtatanong sa kanya.

Paano nya nagawang sabihing hindi importante ang relasyon naming dalawa?

"That's not what I meant, Bella. I mean, compare to the other stuffs that you need
to do, our relationship is less important than the others." pagpapaliwanag nya.

"Vini, in case you didn't know.. Our relationship at ang pag-aaral ko ang pinaka-
importante sa akin ngayon." I tried to make him realize.

"I know, Bella.. But you also need to prioritize

what your father wants para hindi sya masaktan because you're disobeying him." he
said.

"Pero gagawin ko naman ang gusto nya.. it's just least my priority." sabi ko.

Napailing naman si Vini sa aking sinabi. "Let's stay cool, Bella." aniya. "Let's
face the reality. We both need it."

"See?! We 'both' need it. You want it kaya mo ginagawa 'to." sabi ko.

"Bella, I also need time. I'm also studying at may sasalihang competition ang El
Dorado. This is my comeback to the world of dancing, Bella." he explained.

Wala na. Tuluyan ng nawasak ang puso ko nang dahil sa kanyang sinabi.

And again.. mas pinili nya nanaman ang pagsasayaw nya't ako nanaman ang mukhang
kawawa. Ako nanaman ang maiiwan.

"Sana sinabi mo na kanina pa." malamig kong sabi. "I thought it's for me. Pero para
sayo pala."

"Bella, come on. Let's not make this big." halos naf-frustrate ng sabi ni Vini.

Napayuko nalang ako't nagsisimula nang mamuo ang luha sa aking mga mata.

"Para sayo din 'to. This is not just for me. Like what I said earlier, we both need
it." he repeated. "We need to cool off."

Cool off? Alam naman siguro ng lahat kung saan bumabagsak yun.

"But I'm not like you, Vini.." mahinahon kong sabi nang hindi pa rin nag-aangat ng
tingin sa kanya. "Ako kasi.. kaya kong isakripisyo ang oras ko sa pag-aaral at sa

pag-aarte para lang sayo. Para lang magka-oras ako sayo. Pero ikaw.. mas pipiliin
mong mawala ang kunting oras na meron tayo."

"Bella, please--"

"Okay lang sana kung nandyan ako sa Pilipinas pero let me remind you, Vini.. we're
a thousand miles away at ilang libo ang magagastos para lang magkita't magkasama
ulit tayong dalawa tapos itong oras na mayroon tayo para mapatibay ang kung anong
mayroon tayo, mawawala pa?" I stated a fact.

"I'm not the one who left in the first place, Bella.." mahina nyang sabi.

"So, it's my fault then?" kumunot ang aking noo.

"I'm not saying that it's your fault. Ang sinasabi ko lang ay ikaw ang umalis--"

"But it sounds like you're accusing me, Vini." tumaas na ang tono ng boses ko't mas
lalong nagtubig ang aking mga mata.

Napahinto si Vini't nanlambot ang ekspresyon.

"Alam ko namang ako yung umalis. That's why I'm paying extra attention and extra
effort para sayo kasi ako nga yung dahilan kung bakit tayo nagkahiwalay... Pero
Vini, hindi ko kayang gawin yun kung ikaw mismo, ayaw mo. All I want is to have
more time with you kahit through video call lang kasi ayokong magkalayo tayong
dalawa. Ayokong maramdaman natin na sobra na ang agwat natin sa isa't-isa."
napatigil ako sa aking paghikbi't napailing nalang ako saka pinalis ang aking luha.
"If you want to cool off, then fine! Wala naman akong magagawa kung yun ang gusto
mo eh."

"Bella, let me--"

style="text-align:left;">"Enjoy your time, Vini." sabi ko't sinarado ang aking

laptop.

Napadukdok nalang ako sa aking lamesa't hinayaan ang bawat pagtulo ng aking luha
nang makaramdam ko ng pagdila sa aking paa.

Bahagya akong umusod paatras upang makita si Belle na dinidilaan ang aking paa saka
titingin sa akin at muling didilaan ang aking paa.

Napangiti naman ako't maingat ko syang binuhat upang makita ko sya ng malapitan.

"Malungkot ka rin ba kasi malungkot si mommy?" tanong ko sa kanya. "Sorry kung nag-
away kami ni daddy ah?... Hindi kasi kami magkaintindihan eh."

Napahinga ako ng malalim at pumunta sa aking kama upang ilapag doon si Belle at pa
na rin makapagpahinga ako ngayong araw. Masyado ng maraming nangyari ngayon.
Nakakapagod.

I think I'm going to sleep with Belle on my bed today dahil kailangan ko ng kasama
sa pagtulog.

Naramdaman ko namang sumiksik sa may tagiliran ko si Belle kaya naman marahan ko

syang niyakap at unti-unti na nyang pinikit ang kanyang mga mata.

"Goodnight, Belle." nakangiti kong sabi sa kanya. "It's nice to have you here with
me."

Bahagya akong tumayo upang halikan si Belle saka ako bumalik sa paghiga upang
makatulog na.

"Bella!"

Napatingin ako kay Maizie. She's my blockmate at sya ang una kong naging kaibigan
dito. Luckily, she's half-Filipino pero hindi sya bihasang

mag-Tagalog.

"I'm already done with the powerpoint." sabi nya sa akin at nilapag ang kanyang
laptop sa aming harapan.

Ni-open nya ang powerpoint na ginawa nya't tuwang-tuwa sya habang ine-explain sa
akin ang contents ng kanyang powerpoint. May mga clip arts at gif pa itong kasama
every slide.

"Isn't so cute?" nakangiti nyang sabi't nilingon ako.

Nawala naman ang kanyang ngiti't agad dumapo sa aking noo ang likuran ng kanyang
palad.

"You look so pale. But you're not sick." nag-aalala nyang sabi. "Is there anything
wrong?"

Umiling naman ako sa kanya't ngumiti. "It's nothing. I slept late than the usual
because of preparing for the report." I lied.

Bago ako makipag-usap kay Vini kahapon ay tapos ko ng gawin ang mga dapat kong
gawin.

Ngumuso naman sya't tumango-tango. "I think you'll get a good grade because you
exerted much effort that made you look so lifeless right now."

Bahagya naman akong napatawa sa kanya. "Do I really look like a zombie right now?"
tanong ko sa kanya.

Mabilis naman syang umiling. "That's not what I meant. I mean, you're not the jolly
Bella I know right now. You're not talkative. You're not talking about your boy--"

Nanlaki ang kanyang mga mata't tumingin sa akin ng diretso saka ako hinawakan sa
aking balikat.

"Did you and

boyfriend had a fight?" she asked, concluding.

Napabuntong hininga nalang ako't bahagyang tumango. There's no point in lying.

Specially right now when I need someone to talk to about Vini para mas gumaan ang
pakiramdam ko.

Sinarado nya naman ang kanyang laptop saka ako hinarap ng maayos na para bang handa
na syang makinig sa isang mahabang istorya.

"So what happened?" tanong nya. "You have to tell me every detail about it."

"My father's Eduardo Francisco.. he's a director and a choreographer." pag-amin ko

at nakita kong nanlaki ang kanyang mga mata. "As a director.. he asked me to
audition in a dance movie he's going to direct. I passed the audition."

Lumaki ang ngiti ni Maizie't pumalakpak pa. "OMG! I'm going to have a friend who's
an actress!" na-eexcite nyang sabi.

Napabuntong hininga naman ako. Ako lang ata ang hindi na-eexcite sa papasukin kong
ito. I mean, pati si Vini'y masaya dahil natanggap ako sa audition na pinagmulan ng
away naming dalawa.

"But.. you don't look happy though." sabay tigil nya sa pagpalakpak at muling
sumeryoso.

"I really don't want to enter that kind of career but that's my father wants me to
do. All I want is to study and to spend time making video calls with Vini but now..
the thing that I passed the audition made everything harder than it was before."
sabi ko. "From the moment our first day of class started, we rarely talk because of
our

schedule. We always have lots of assignments that needs to be done every school day
and it just sucks cause I only have limited time to talk to him." pagk-kwento ko.

Pinipigilan ko ang aking sariling muling maiyak habang inaalala ang pag-uusap
naming dalawa ni Vini.

"I told him that it'll be hard for me to manage my time specially when I'm still
adapting to the system here. I need time to adjust. He told me that he also need
his spare time to practice cause he will join a contest. I mean, their group will
join a contest." kinagat ko ang aking ibabang labi't huminga ng malalim. "He told
me that we should cool off.."

Nakita ko namang nalungkot si Maizie sa aking kwento.

"Long distance relationship is hard as hell." tumatango-tangong sabi nya..

Napabuntong hininga naman sya't bahagyang ngumiti sa akin.

"I think it's time for me to share my story.." bigla nyang sabi.

Napakunot naman ang aking noo sa kanyang sinabi. "Your story?"

Tumango naman sya. "I also experienced being in a long distance relationship."

Napaangat ako ng tingin sa kanya't nakatingin lang sya sa kanyang mga daliri.

"I told you before that I'm half-Filipino and half-Spanish right?" tanong nya sa
akin.

Tumango naman ako't hinayaan syang magpatuloy sa kanyang kwento.

"We left Spain

because of my dad's work. His boss assigned him here in Los Angeles. He doesn't
want to go here without us that's why we need to come with him." kwento nya. "I'm
turning first year college that time. We're supposed to be studying in a same
university but I needed to go. It was hard for us. Specially for me because I know
that between the both of us.. I love him more than he loves me. I mean.. loved."

Nagsimula ng magtubig ang kanyang mga mata't alam kong hanggang ngayon ay mahal nya
pa rin ang ex nya.

"We lack communication. We dont have time for each other cause he started joining
organizations that got his time for me.. for us." aniya. "Then he.. he found
another girl." at tuluyan ng tumulo ang kanyang luha.

Pinilit ni Maizie'ng matawa habang pinupunasan ang kanyang luha ngunit sadyang
trinatraydor sya ng kanyang emosyon.
"He found someone who'll take care of him while I'm not beside him. Someone who did
what I'm supposed to do. Someone who made him forget me.." iyak nya. "Bella, it
hurts so much.. up until now. It still hurts. Our long distance relationship didn't
even last for three months and we already broke up. But what hurts so much is not
that we broke up.. what hurts is that while I'm still moving on.. while I'm still
in love with him.. he already found another girl whom he loves so much.. more than
he loved me."

She broke down at mabilis ko naman syang niyakap upang ma-comfort ko sya.

Natatakot ako. Natatakot

akong mangyari sa aming dalawa ni Vini ang nangyari kay Maizie at sa ex nya.
Ayokong magkahiwalay kaming dalawa. Ayokong makita syang may kasamang iba. Maisip
ko palang na ganon ay para na akong unti-unting pinapatay.. paano pa kaya kung
magkatotoo?

Nakatingin lang ako ngayon sa pangalan ni Vini sa skype and he's currently offline.
Mukhang wala ata syang balak na makipag-usap sa akin at paninindigan nya ang time
na ibibigay nya para sa sarili ko at para na rin sa pagp-practice nila.

I checked his facebook para makakita ng ilang photo updates tungkol sa kanya at
nagbago ang kanyang cover photo kung saan kasama nya ang El Dorado samantalang ang
kanyang profile picture ay kaming dalawa parin na nagpahinga ng maluwag sa akin.

Nagulat naman ako ng may magchat sa akin sa messenger na mabilis kong binasa.

Kai Santiago:

Hi, Bella!

Mabilis akong tipa ng irereply sa kanya.

Arabella Francisco:

Kai! Hello. Wala kayong practice? Akala ko may sasalihan kayong competition?

Kai Santiago:

So, Vini already told you na may competition kaming sasalihan.

Arabella Francisco:

Uhm.. Oo. Kahapon lang. Pero wala nga kayong practice?

Kai Santiago:

We dont have practice today. Supposedly meron dahil holiday ngayon dito at walang
pasok but he cancelled it off.

Arabella Francisco:

Bakit

nya ni-cancel? Alam mo ba kung nasaan sya? Hindi sya online sa skype eh.

Nagsimula na akong kabahan nang sabihin ni Kai na wala naman silang practice pero
hindi naka-online si Vini at holiday pa pala sa Pilipinas ngayon.
Kai Santiago:

Sorry, Bella but I don't know where he is right now. Bakit? May problema ba kayong
dalawa?

Arabella Francisco:

Wala.. Uhm. Sige. Out na ako. Thank you sa time, Kai.

Kai Santiago:

Wait, Bella!

Napatigil ako sa pagpindot ng log out nang makita ko ang last message ni Kai.

Arabella Francisco:

Bakit?

Kai Santiago:

Kaya kita ni-chat kasi may sasabihin ako sayo. Kami ng El Dorado sayo.

Arabella Francisco:

Ano yun?

Kai Santiago:

After ng competition na sasalihan namin magkakaroon ng after party ang El Dorado.

It's a public party for our fans. Just to celebrate the group's anniversary. Since
you're a part of El Dorado gusto namin na nandon ka and of course, to surprise
Vini. Sana makapagprepare ka ng isang performance and makapunta ka.

Arabella Francisco:

Kailan ba yun? May exact date na ba?

Kai Santiago:

Yup. December 23. Sana makapunta ka since Christmas break naman yun.

Arabella Francisco:

Yes! I can go. Ang alam ko'y uuwi ako ng December 21. Diyan ako sa Pilipinas
macecelebrate ng Christmas and New Year.

Kai Santiago:

That's great then! And please don't tell Vini about it. Surprise namin 'tong party
na 'to sa kanya since sya ang bumuo sa aming El Dorado. It's a secret okay?

Arabella Francisco:

Sure! Basta sabihin mo sakin ang buong detalye kapag ayos na ang lahat okay?

Kai Santiago:
Of course. Thank you, Bella.

Arabella Francisco:

You're welcome.

Na-eexcite ako para sa surprise anniversary party ng El Dorado para kay Vini at
hindi ako makapaghintay na sana'y Christmas break na.

Tinignan ko naman ang aking skype at halos hindi ako magkandaugaga ng makita kong
naka-online si Vini't mabilis ko syang ni-chat.

Arabella Francisco:

Babe?

Minsan ko lang sya tawagin gamit ang endearment namin sa isa't-isa't alam kong
kailangan ko itong gamitin ngayon kahit na nahihiya ako.

Ngunit nang bigla syang mag-out pagkatapos kong magchat ay mabilis akong nanlumo.

Is he avoiding me?

=================

Chapter 10

Chapter 10

Ilaw

"We're almost there." na-eexcite na sabi ni Maizie habang tinatanaw ang labas.

Papunta kami ngayon sa bahay nila dahil gusto daw akong makilala ng mommy nya dahil
nga kapwa Pilipino ko ito.

"Just turn right, mister." pagsasabi ni Maizie ng direction kay Toffer na mabilis
naman nitong sinunod.

Ang plano sana namin ni Maizie ay magcocommute kami papunta sa kanila pero kahit
anong pakiusap ko kila Evan at Toffer ay hindi nila ako hinayaang magcommute kasama
si Maizie kaya wala rin akong nagawa't sinamahan nila ako.

"It's Toffer." pag-uulit ni Toffer sa kanyang pangalan dahil kanina pa sya

tinatawag ni Maizie na mister.

"Toffer, Mister whatever." sabi nalang no Maizie.

"You've got a match, dude!" sabay tawa ni Evan.

"Shut up." sabi lang ni Toffer at mabilis na tumahimik si Evan kaya naman bahagya
akong napatawa.

Minsan hindi ko alam kung magkaibigan ba talaga itong dalawang 'to o hindi at
napipilitan lang na laging magkasama dahil sa trabaho nila.
"Oh my God! Stop!" sigaw ni Maizie't napa-preno naman bigla si Toffer na muntik na
kaming masubsob sa harapan.

Sa OA ba naman ni Evan ay umabot na sya sa salamin sa harap at dinikit nya pa ang

kanyang mukha sa salamin.

"Our house is over there.." mahinang sabi ni Maizie't tinuro ang bandang likuran.

Medyo lumagpas pala kami sa bahay nila. Siguro'y hindi napansin ni Maizie sa
sobrang excitement.

"What didn't you tell me earlier?" kalmado ngunit rinig na rinig mo ang galit sa
tono ng boses ni Toffer. "You should've told me ahead of time. We almost

got a heart attack because of your sudden shout." pangaral ni Toffer kay Maizie
saka maingat na ni-atras ang kotse.

"It's because you're driving so fast that we already passed by our house." katwiran
naman ni Maizie.

"That's why I told you to tell me ahead of time!" halos pasigaw ng sabi ni Toffer.

"Okay! Sorry! Next time I'll tell you ahead of time." sabi nalang ni Maizie saka
bumaba sa sasakyan.

Mabilis na rin kaming bumaba ni Evan at pinakahuli si Toffer na padabog pang

sinarado ang pintuan ng sasakyan.

"I wont drive the next time we go here." mariin na sabi ni Toffer at hinagis kay
Evan ang susi na mabilis nya namang nasalo.

Hinarap naman ni Maizie si Toffer at taas-noong tinignan. "How 'bout just don't
come with us? I think it'll be more fun."

"I think so too. But I have a job and I want to keep it that's why I have to
control my self and get along with you." sabay turo ni Toffer kay Maizie.

"Well, since Bella's my friend I'll try to get along with you too even if I know
that, that will never happen." ani Maizie.

"The feeling is mutual then." sabay halukipkip ni Toffer.

"Fine then! I don't give a shit." sabay iling ni Maizie't tinalikuran si Toffer.

Magsasalita pa sana ulit si Toffer nang takpan na ni Evan ang kanyang bibig upang
hindi na ito makasagot pa.

"Shh.. She's a girl, Toff." pagsaway sa kanya ni Evan.

Nilingon ko naman si Maizie na ngayo'y pinapaypayan ang kanyang sarili gamit ang
kanyang kamay saka lumingon sa akin ng nakangiti na para bang walang nangyaring
sagutan kanina sa kanilang dalawa ni Toffer na nagpainit

ng ulo nya.

"Let's go inside." nakangiting pag-aya nya sa akin. "Also.. you two. Come with us
inside." labas sa ilong na sabi nya't hinila na ako papunta sa doorstep nila.

Pumasok kami sa kanilang bahay at tamang-tama lang ang laki nito hindi katulad ng
bahay namin na kala mo'y sampung tao ang nakatira gayong dalawa lang kami ni daddy
doon.

"Mom!" sigaw ni Maizie nang makapasok kami sa loob ng bahay nila.

Mabilis namang lumabas ang mommy ni Maizie sa may kusina ata nila't pinunas ang
kanyang kamay sa apron na nakasuot sa kanya saka naglahad ng kamay sa akin.

"You must be, Bella." nakangiting sabi ng mommy nya't kinamayan ko ito. "I've heard
a lot about you."

Napangiti naman ako. "Opo. I'm Bella po." pakilala ko sa sarili ko't gumamit ako ng
pag-galang na salita galing sa wika namin.

"You're really pretty. Tama nga ang sinabi ng anak ko." komento nya.

Mas lalo tuloy akong ginanahang magsalita dahil nag-Tagalog na sya't alam kong mas
masasagot ko sya ng maayos gamit ang wikang Filipino.

"Hindi naman po. Mas maganda po ang anak nyo." sabi ko sabay tingin kay Maizie.

"I know what maganda is." biglang pagsingit ni Maizie. "It means beautiful right,
mom?" sabay baling nya sa kanyang mommy.

Bahagya naman itong natawa't tumango. "Yes and your friend told me you're more
maganda than her."

Maizie chuckled. "That's not true, Mom." sabi ni Maizie at dinikit ang kanyang
sarili sa akin. "Spot the difference. There'll be a lot I'm sure."

"Of course there's a lot of differences cause you two have different genes, Maze."
natatawang sabi

ng mommy ni Maizie. "Anyway, Bella. Just call me Tita Mary." sabay baling nito sa
akin at kay Maizie. "Maze, go to your room first and bring your friends there. I'll
just prepare the foods and snacks."

"Sure, Mom!" masayang sabi ni Maizie. "Let's go upstairs.. both of you.. also."
sabi ni Maizie't umakyat na kami sa taas.

Wala namang kaso sa mommy ni Maizie na umakyat din sila Toffer at Evan sa kanyang
kwarto. Well, I assure naman na wala silang gagawing masama sa aming dalawa ni
Maizie. Pero paniguradong hindi mawawala ang bangayan nila Maizie at Toffer.

"So what are we gonna do here while waiting?" na-eexcite na tanong ni Evan.

"It's so boring.." tinatamad na sabi ni Toffer saka isinalampak ang sarili sa may
lapag at sumandal sa may kama.

Nakita ko namang naghahanda na si Maizie sa pagbubunganga nya kaya hinawakan ko sya

sa kanyang braso't umiling ako saka ngumiti upang mapigilan sya. Hindi namin ma-
eenjoy ang araw na 'to kung papatulan lang nila ang isa't-isa.

"Que idiota guapo.." narinig kong sabi nalang ni Maizie na hindi ko naman
naintindihan.

Kaya in the end, ginawa nalang namin ni Maizie ang assignments namin para wala na
kaming gagawin mamaya't ang mga boys naman ay naglalaro sa Wii ni Maizie.
Buti nalang at walang bangayan na nagaganap sa pagitan ni Maizie at Toffer kaya
payapa pa ang buhay namin nang biglang pumasok ang mommy ni Maizie sa loob ng
kwarto na nakangiti.

"After you do your assignments, you can now go down. The food is serve. We're just
waiting for your daddy." sabi ni Tita Mary kay Maizie.

"Okay, Mom! We'll just finish

this po." magalang na sagot nya.

Kahit pala ibang kultura ang kinalakihan ni Maizie ay tinuruan parin sya ni Tita
Mary't marunong syang gumalang sa nakakatanda sa kanya.

"What time does your dad usually comes home?" tanong ko sa kanya nang makalabas na
ulit ng kwarto ang mommy nya.

"5 in the afternoon he's already here and it's already 4:50 so he'll be here soon."
sagot sa akin ni Maizie habang patuloy sya sa pagsasagot.

Tumango-tango naman ako't mabilis na tinapos ang huling problem na sinasagutan ko.

"Done with English!" masayang sabi ni Maizie.

"Done with Math too." sabi ko naman.

"Let's copy now." tawa nya saka kinuha ang papel kung saan ako nagsolve.

Since magaling si Maizie sa English ay sya ang sumagot ng assignment namin doon
habang ako naman ang gumawa ng assignment namin sa Math dahil yun ang pinaka-kaya
kong subject.

Pagkatapos naming gumawa ng assignment ay bumaba na kami sa kanilang kusina't

nakita ang mommy't daddy nya na inaayos na ang lamesa.

"You must be my daughter's friend." nakangiting sabi sa akin ng daddy ni Maizie't

tumango naman ako. "Just call me T-Tito Pablo." nauutal pa nyang sabi na halatang
hindi sanay mag-Tagalog.

Kitang-kita sa mata ng daddy nyang may dugong Espanyol na dumadaloy sa kanya. Light
brown ang mata nito't palagay ko'y sa kanya namana ni Maizie ang medyo pagka-light
brown ng kanyang mata't pagiging meztisa.

"So who are these two young men?" sabay baling ni Tito Pablo kila Toffer at Evan.

"They are Bella's bodyguards, Dad and also a great friends." sagot ni Maizie kahit
na alam kong labag sa kalooban nya

ang kanyang sinabi.

"Good evening, Sir. I'm Evan." lumapit si Evan kay Tito Pablo't binati ito saka
nakipagkamay.

Tumango naman si Tito Pablo't tumingin naman ito kay Toffer.

"Buenas noches, Señor." bati ni Toffer gamit ang wikang Espanyol. "Yo soy Toffer
Landaverde."

"Oh.. Es usted Español?" gulat na sabi ni Tito Pablo't nakita ko ring nanlaki ang
mga mata ni Maizie.

"Sí. Mi padre es Español." dire-diretsong sagot ni Toffer na para bang bihasang-

bihasa sya sa wikang Español.

Tumango-tango naman si Tito Pablo't nakangiti kay Toffer. "It's nice to know
someone who's also a Spanish."

Mabuti nalang at nag-English na si Tito Pablo ngunit hindi ko inaasahang Spanish

pala si Toffer. Ni hindi nya man lang nabanggit sa akin or kahit si Evan ay hindi
man lang sinabi sa akin.

"Okay! Enough with the introductions and let's eat." sabay palakpak ni Tito Pablo.

Mabilis namang naghanap ng pweto si Evan na walang inuurungan at kahihiyan

pagdating sa kainan.

Aayain ko na sana si Maizie nang makita kong pinigilan nya si Toffer papunta sa
pwesto kung saan nakaupo na si Evan.

"Toffer.." nahihiyang tawag sa kanya ni Maizie.

Tamad naman syang nilingon ni Toffer.

"Yes?" walang ganang tanong nito.

"D-Did you understand what.. what I said earlier in.. Spanish?" nauual-utal na
tanong ni Maizie.

"Oh.. that one!" napangisi si Toffer at ngayon ko lang syang nakitang ngumisi ng
ganyan.

Palagi kasing naka-poker face si Toffer na parang walang pakealam sa mundo't walang
emosyon.

"Thank you for the compliment by the way pero yo no soy un idiota." sabi nito't

tinapik ng marahan ang balikat ni Maizie saka dumiretso na sa upuan katabi ni Evan.

Mabilis ko namang nilapitan si Maizie na nakatulala't parang hindi makapaniwala sa

mga nangyayari.

"What's between you and Toffer?" interesadong mahina kong tanong kay Maizie.

Umiling naman si Maizie't nakatulala pa rin. "Yo soy el idiota.." bulong nya.

"What?" naguguluhan kong tanong dahil hindi ko talaga maintindihan ang sinasabi
nya.

Kailangan ko na bang magdala ng translator sa susunod na pagpunta ko dito?

Gulat naman akong hinarap ni Maizie saka sya ngumiti't umiling-iling. "Nothing!"
masigla nyang sabi. "Let's sit! I'm so hungry." at hinatak na nya ako papunta sa
hapag kainan.

Napansin ko namang medyo naging awkward ang kilos ni Maizie dahil katapat nya si
Toffer na nakatingin lang sa kanya't pinapanood sya sa kanyang ginagawa. Nang
makita naman ni Toffer na nakatingin ako sa kanya'y mabilis nyang inalis ang
kanyang tingin at kinausap si Evan na ngayo'y kumukuha na ng pagkain nya.
Something's fishy..

"I hope you can always come here." nakangiting sabi ni Tita nang matapos kami sa
pagkain namin. "Maizie's my only daughter and I can see that she's treating you
like her sister. Welcome na welcome ka sa bahay namin at pati na rin ang dalawang
binatang kasama mo."

"Oo naman po. Lagi po akong pupunta dito kapag hindi po hectic ang schedule at mag-
isang anak lang din po ako kaya masaya rin po akong nakilala ko si Maizie na pwede
ko pong maging kapatid dito." sabi ko.

Ngumiti naman si Tita

Mary sa akin. "I can also.. be your mother, Bella." nag-aalangang sabi ni Tita at
napaawang ang aking bibig. "Maizie told me that your mother already died. If your
looking for a motherly love, I can be your mother too. But I know that I can never
replace your mother cause she's--"

Hindi ko na pinatapos pang magsalita si Tita't mabilis ko syang niyakap ng mahigpit

at hindi ko na rin napigilan ang pagtulo ng aking luha.

"Thank you po.." naiiyak kong sabi.

Sobrang na-touched ako sa sinabi ni Tita Mary dahil kahit ngayon nya palang ako
nakilala ay ganito na nya ako ituring at alagaan.

"What's with them?" tanong ko kay Evan dahil nakita naming nag-uusap si Toffer at
Maizie sa may porch at nakatalikod sa amin.

"I dont know." pagkikibit balikat ni Evan. "Reconciling.. I think. But Toffer's not
that kind of person. He's cold and.. well that's all I can say about him."

Sabay kaming napaatras ni Evan nang biglang tumayo si Toffer at inabot ang kamay
kay Maizie upang tulungan itong tumayo.

"Dont know that he's a gentleman.." mahinang pagkomento ni Evan.

Sasabihin ko na sana na tumigil sya sa pagkokomento ng biglang nagsalita si Toffer.

"Your father's calling, Bella. We should go hom." biglang sabi ni Toffer ng hindi
kami nililingon saka bahagyang nilingon si Maizie. "Goodnight." sabi nya dito bago
dumiretso sa paglalakad palabas.

Inabot

ko naman ng mabilis kay Evan ang bag ko't tinakbo ang distansya naming dalawa ni
Maizie na sakto naman ng pagharap nya sa akin.

"Uhmm.. Take care, Bella. Uhmm.. I better go upstairs." paalam nya't tumakbo na
paalis sa aking harapan.

Napatingin naman ako kay Evan na nasa aking likuran at nagkibit balikat lang sya sa
akin.

Tahimik lang ang biyahe namin pauwi at ang tanging bumasag lang sa ingay ay ang
pagtunog ng cellphone ni Toffer na mabilis nyang sinagot.

"Yes, Sir?" pagsagot ni Toffer sa tawag at alam ko na kaagad na si Tatay ang

tumawag sa kanya. "We're almost home.. Yes, Sir.. Okay.. Bye." at binaba na nya ang
kanyang cellphone.

Binuksan ko naman ang 3G ng cellphone ko't ni-check ang Skype ko kung nagreply na
si Vini pero wala akong natanggap at ang huling mensahe sa convo namin ay yung ni-
send ko last last night.

Napahinga nalang ako ng malalim at napatingin nalang sa may labas ng bintana't

isinandal ang aking ulo dito.

"Want some pillow?"

Napatingin naman ako kay Evan na inaabutan ako ng isang cushion at ngumiti nalang
ako saka umiling.

"No thanks." pagtanggi ko sa kanya.

Tumango-tango naman sya't muling tumingin sa may daanan at niyakap nalang ang unan
na inaalok sa akin kanina.

"Bella, medyo ginagabi ka na ng uwi." bungad ni Tatay sa akin nang makapasok ako sa
bahay.

style="text-align:left;">"Sorry po, Tay." sabi ko't nagmano sa kanya nang makalapit

ako. "Pumunta lang po ako sa bahay ni Maizie. Kasama ko rin naman po sila Toffer at
Evan and nagpaalam rin po ako sa inyo kagabi."

"Yes, but it's almost 9PM in the evening, Bella. I know you're with Toffer and Evan
pero mas mapapanatag ang loob ko kung hindi ka magpapagabi sa labas. Next time, si
Maizie nalang ang papuntahin mo dito sa bahay if you want to bond some more." sabi
ni Tatay.

Napabuntong hininga naman ako't tumango nalang sa sinabi ni Tatay. "Sige po. Sa
susunod hindi na po ako magpapagabi."

"Good girl." ngiti ni Tatay at saka may kinuhang brown envelope sa may center table
at iniabot sa akin.

"Ano po 'to?" tanong ko't nilapag ang bag ko sa may sofa upang mabuksan ko ng
maayos ang envelope at hindi malukot dahil mukhang importante ito.

"It's your script for your upcoming movie debut!" masayang sabi ni Tatay at saka
ito umupo sa may sofa.

Tinignan ko ang medyo makapal na papel na nakapaloob sa isang magarang folder at

halos malula ako sa mga salitang nandoon na kailangan kong kabisaduhin.

"There's also a highlighter inside the envelope. Highlight all your lines para
hindi ka mahirapan at malito habang nagkakabisa ka ng mga linya mo." dagdag ni
Tatay. "Your dance practice with the other cast will start next next week so we
will shop for some training and dancing clothes this coming weekend. You dont have
to worry

about the training schedule cause it wont conflict your studies. I made it twice a
week during weekends. I can also teach you if you cant attend the practice since
I'm also the lead choreographer. So, no worries, my daughter. Tatay will save you."
sabay ngiti nya sa akin.
Ngumiti nalang din ako dahil hindi ko kayang ipakita kay Tatay na ayoko sa mga
nangyayari ngayon dahil hindi ko madalas makita ang ganyang ngiting ipinapakita nya
sa akin ngayon.

I can't break my father's heart. I'd rather break mine than his. I just really
can't.

"Sige po.. Isasama ko na po sa planner ko and uhm.. kailan po ba start ng shooting

para sa movie?" tanong ko.

"After Christmas.. We will start the shooting. Dapat nga'y magsisimula na tayo
early December pero alam kong gusto mong umuwi ng Pilipinas during Christmas break
kaya pina-move ko na ang start ng shooting." sagot ni Tatay.

Nakahinga naman ako ng maluwag dahil makaka-attend ako ng anniversary party'ng

pina-plano ng El Dorado. Wala na akong p-problemahin pa.

"Nakakain ka na ba?" tanong bigla sa akin ni Tatay.

Tumango naman ako't ngumiti. "Kumain po ako kila Maizie kanina. Lutong Pinoy po ang
niluto ng mommy nya."

"That's yummy then." komento ni Tatay. "Anyways, you should go upstairs na. I know
you cant wait 'til you set your foot on your room."

Napakunot naman ang noo ko sa sinabi ni Tatay. "Po?" naguguluhan kong tanong.

"I mean, I know you're tired that's why you cant wait na makapunta sa kwarto mo
para makapagpahinga." paglilinaw ni Tatay.

Tumango-tango naman ako't muling nginitian si Tatay. "Sige po. Una na po akong
magpahinga." pagpapaalam ko't hinalikan sa pisngi si Tatay. "Goodnight po." sabi ko
bago ako tuluyang umakyat sa aking kwarto.

Nang makapasok ako sa loob ng aking kwarto'y nagtataka ako kung bakit nakapatay ang
ilaw dahil hindi ko naman ito pinapatay kahit umaalis ako.

Mabilis kong binuksan ang ilaw at ngunit bago ito bumukas ng tuluyan ay mayroong
tumakip sa aking mga mata kasabay ng pag-amoy ko sa isang pamilyar na bango.

"I missed you, babe.." bulong nya sa aking tenga't mabilis akong kumawala upang
maharap sya.

"Vini.." sabi ko kasabay ng pagtulo ng aking luha't hindi ako makapaniwalang nasa
harapan ko sya ngayon.

=================

Chapter 11

Chapter 11

Cook

Nakaupo kami ngayon dito sa carpet at wala ni isa sa amin ni Vini ang nagsalita.
I cried because I missed him so much at dahil sa sobrang saya nang mawala ang kaba
ko't hinayaan nya lang ako.

"I'm sorry.." pambasag nya sa katahimikang bumabalot sa amin magmula pa kanina.

Nilingon ko naman sya't nakita kong nakatingin lang sya sa may lapag at parang
lutang na marami ding iniisip.

"All the things that I've said.. I didn't mean it that way." panimula nyang
magpaliwanag. "It was all a misunderstand. I.. I don't want to cool off but I think
that, that's the best solution for now, Bella."

"Pumunta ka lang ba dito para sabihin sakin na buo pa rin ang loob mong
makipaghiwalay sa akin?" tanong ko't nagsimula nanamang makaramdam ng hinanakit ang
aking puso. "Sana hindi ka na nag-aksaya ng pera para pumunta dito kung ganyan lang
ang sasabihin mo sa akin."

Mabilis naman syang napalingon sa akin at umiling.

"Bella, hindi ako nakikipaghiwalay sayo." paglilinaw nya. "Cool off means.. We need
space and time that's why we will low down our relationship for a while but it
doesn't mean na nakikipaghiwalay ako."

"Vini, alam mo ba kung saan humahantong ang cool off na hinihingi mo sakin?" tanong
ko sa kanya dahil baka hindi nya alam at ipapa-alam ko sa kanya para itigil na nya
ang kahibangan na iniisip nya. "Ang mga couple na nag-cocool off ay nagb-break
bukas makalawa. Minsan nga'y hindi sila nagb-break pero meron na agad iba sa
sobrang tagal ng cool off nila."

"Bella, we're not like those damn couples who can't stay

committed to their partner." ani Vini. "We're different. Our love's different than
theirs."

Alam ko.. I get his point. Pero hindi ko pa rin kayang tanggapin ang alok nyang
pagco-cool off naming dalawa.

"I came here to spend more time with you bago tayo magcool off hindi dahil gusto ko
lang sabihin iyon sayo ng personal." he explained. "Bella, this is also hard for
me... It's so hard pero alam kong mas makakabuti sa atin 'tong dalawa lalo na't
we're both busy. Kapag nawalan tayo bigla ng time sa isa't-isa we will just think
random things na pwedeng makasira ng relasyon natin. But come to think of it na
kapag nagcool off tayo ngayon, meron ng dahilan kung bakit wala tayong time sa
isa't-isa. Hindi natin maiisip na baka ayaw na nya sakin or hindi na nya ako mahal
kaya hindi kami nagkakausap.."

Ang sakit dahil bawat pag-eeksplana ni Vini nang dahilan kung bakit gusto nyang
magcool off kami ay unti-unti ng pumapayag ang pagkatao ko dahil alam kong tama ang
mga sinasabi nya. He has a lot of point.

"Bella, please.. trust me." pakiusap sa akin ni Vini't hinawakan ng marahan ang
aking kamay. "Let's trust each other.."

Napahinga ako ng malalim at bago pa tumulo ang aking luha ay niyakap ko na si Vini
ng napakahigpit na mabilis nya namang sinuklian ang aking binigay na yakap.

"We can do this, Bella.." bulong nya. "I love you that's why I know that we can."
Tumango-tango nalang ako sa mga sinasabi sa akin ni Vini't pumapayag na ako sa
gusto nyang mangyari.

I need to face the reality na mawawalan at mawawalan kami ng time para sa isa't-
isa. Siguro nga't mas maganda na ang magcool

off kaming dalawa. At may tiwala ako sa amin. Tiwala lang.

"What if we make an interesting dance revo to make our group famous and.. and..
uhmm.."

"Cut!" sigaw ni Vini.

Natawa nalang ako't lagi kong nakakalimutan ang sunod sa linyang iyon.

Nagp-practice kami ngayon ng linya ko para sa movie'ng kabibilangan ko't natapos na

namin ang first and second page kaya pang third page na namin ito.

"Patingin nga ulit." sabi ko't lumapit sa kanya upang tignan ang linya ko nang
itinaas nya bigla ang script.

Kumunot naman ang noo ko sa kanya't nakita ko ang mapaglaro nyang ngiti habang
tinataas ang kanyang kamay upang hindi ko maabot ang script.

Sa height difference namin ni Vini ay alam kong wala akong laban sa kanya para
makuha ang script kaya dadaanin ko nalang sa ibang paraan para kusa nyang ibigay sa
akin ang script.

"Ganyan ba ang pagmamahal mo sakin?" bigla kong tanong at nawala ang kanyang
mapaglarong ngiti. "Gusto mong pinapahirapan ako?"

"What the, Bella? I'm trying to play with you.." sabi nya't mabilis na binaba ang
script saka inilahad sa akin.

Gusto kong ngumiti dahil nagtagumpay ako kaagad sa isang salitaan lang pero
pinigilan ko ang aking sarili. I guess, it's time to try my hidden acting skills
lalo na't nagp-practice naman akong umarte ngayon. Malas nya lang dahil sya ang
props ko.

"Wag na." pagtanggi ko. "Pasok na ako sa loob ng bahay. Papakainin ko pa si Belle."

Tinalikuran ko sya ngunit bago pa ako makayapak palayo ay mabilis nya akong niyakap
mula sa likod.

"I'm sorry, Bella.. I was just trying--"

Hindi

pa sya nakakatapos mag-explain ay hinarap ko na sya't mabilis na hinalikan ang

kanyang labi kaya napatigil sya't napatitig sa akin na halatang nagulat sa aking
biglang ginawa.

"Magaling pala akong umacting." nakangisi kong sabi sa kanya.

Unti-unti naman syang napangiti't napailing nang ma-gets nya ang ginawa kong pag-
arte.

"I think you're going to win an award for your first movie. Such a rated A
actress." he complimented.
"Well, thank you." ngiti ko't bahagyang nagbow sa kanya.

Magsasalita pa sana sya nang may pamilyar na boses na tumawag sa akin.

"Bella--"

Napalingon ako sa likod at nakita ko si Evan na may dala-dala ulit na mini

cheesecake.

Simula nung nagustuhan ko ang cheesecake na dinala nya sa akin last week ay paulit-
ulit na nya akong dinadalan. Minsan nga'y yun nalang ang kinakain ko kapag may
vacant ako sa school pero pakiramdam ko rin ay baka magka-diabetes na ako nang
dahil sa kakakain ng cheesecake.

Napatigil si Evan sa paglapit sa akin at bumagsak kaagad ang kanyang tingin kay
Vini na ngayon ay nakapalupot ang braso sa aking bewang na mas hinapit ako
papalapit sa kanya.

"Evan! Good morning." nakangiting pagbati ko sa kanya. "Where's Toffer?" tanong ko.

"G-Good morning.." nauutal nyang bati saka muling bumaling sa akin pagkatapos ng
matagal nyang pagtitig kay Vini. "Toffer's on his way. I always come early than
him, remember?"

True enough. Laging mas maagang dumadating si Evan dito sa bahay kaysa kay Toffer
na dahilan din kung bakit mas close ako kay Evan.

"How can I forget?" natatawa kong biro saka nag-umpisang

naglakad papalapit sa kanya. "What flavor this time?"

Iba-ibang flavor kasi ang dinadala nya sa akin pero ang pinaka-una kong natikman ay
ang blueberry cheesecake. Sa mga nadala nya so far ay pinaka-nagustuhan ko ang Oreo
cheesecake.

Ngumiti sya sa akin at pinakita ang cheesecake. "This time it's a classic
cheesecake. A simple one. No specific flavor."

"Hmm.. Must be delicious." tumatango-tango ako saka nilingon si Vini na ngayon ay

papalapit na pala sa amin ni Evan. "Vini, let's eat. Masarap 'tong cheesecake na
dinadala sa akin ni Evan."

Nakita ko namang tinignan ni Vini ang cheesecake bago tumingin kay Evan.

"Did you made this?" tanong ni Vini kay Evan.

"No. My sister made it. She has a small cake shop in Downtown." sagot naman ni
Evan.

"Really? Your sister made it?" gulat kong tanong kay Evan.

Ilang beses na akong kumakain ng dala nyang cheesecake pero hindi ko man lang
natatanong kung sya ba gumawa non o kung saan nya 'yon nabili. Basta kain lang ako
ng kain.

"Yes, she did." proud na sabi ni Evan.

"You must be good at making sweets too since your sister is?" tanong muli ni Vini
kay Evan.

Ngumiti si Evan kay Vini. "Been practicing. She's teaching me on how to make
cupcakes."

"Bella likes cupcakes." ani Vini saka tumingin sa akin ng nakangiti't inakbayan
ako.

"You do?" masayang tanong ni Evan.

"Yes." nakangiti kong sagot. "But you know what, Vini's good in the kitchen too. He
knows how to cook." pagbibida ko sa boyfriend ko.

"But Bella's better in cooking. She have the best--" tinakpan ko na ang bibig ni
Vini dahil nakakahiya.

Natatawa

si Vini't lumingon sa akin. "What?" pa-inosente nyang tanong.

"Nakakahiya.." nahihiya kong sabi.

"You're good in cooking, Bella?" nagtatakang tanong ni Evan. "How come I never see
you cook here?"

"Uhm.. I cant find time to cook.. specially, there's someone who's cooking for us."
sabi ko nalang.

Ang tagal ko ng hindi nakakapagluto dahil nga sa sobrang busy these past few days.
Pagkain nga lang ay minamadali ko na, magluto pa kaya. Saka baka mamaya'y hindi ko
na gamay ang pagluluto kaya hindi ko na sinubukan ulit.

"Come on, babe, cook for us. I bet Evan would like to taste some of your dishes
too." nakangiting sabi sa akin ni Vini saka lumingon kay Evan. "Have you try eating
Filipino cuisines?" tanong ni Vini sa kanya.

"Uhmm.. Not yet." sagot ni Evan.

Muling lumingon naman sa akin si Vini. "You should let him taste your chicken adobo
and Nanay's mami. I bet he'll like it." suggest ni Vini sa akin.

Napabuntong hininga naman ako't tumango. "Okay. I'll cook for today." ngiti ko sa
kanya't mas lalong lumawak ang ngiti ni Vini.

What I'd give to see his smile like that.

Iniwanan ko muna sila Vini at Evan sa may sala habang tumungo na ako sa kitchen
upang ihanda ang aking iluluto. Hindi ko alam kung anong nangyari kay Vini't
nagbago ang pananaw nya kay Evan. Nung huling punta nya kasi dito ay pinag-awayan
pa namin si Evan dahil nagseselos sya kung paano ako tignan nito.

Maybe he realized that there's no need to fear dahil hinding-hindi naman ako
makukuha ni Evan kahit na anong mangyari.

Nag simula na akong maghiwa ng bawang

ay pumasok si Vini sa may kusina't sinuot ang spare apron na nakasabit.

"I'm gonna help you out." ani Vini't tumalikod upang ipatali sa akin ang apron na
mabilis ko namang ginawa saka sya muling humarap sa akin.

"Where's Evan? Iniwan mo?" tanong ko sa kanya nang bumalik ako sa paghihiwa.

"I didn't." maagap nyang pagsagot. "Your other bodyguard came. Nag-usap sila. I got
bored so.. pumunta nalang ako dito para tulungan ka."

Tumango-tango naman ako sa kanyang sinabi't nang ma-satisfied na ako sa dami ng

nahiwa kong bawang ay mabilis ko itong isinantabi.

"So, what should I do?" tanong sa akin ni Vini.

"Hmm.. Since alam mo naman kung paano gawin ang specialty mami ni Nanay, ikaw na
gumawa non." sabay ngiti ko sa kanya't nilagay na ang medyo malaking kawali sa
stove.

"Aye aye, chef!" ani Vini't sumaludo pa saka nagsimula na ring hanapin sa ref ang
mga kailangan nyang ingredients.

Para kaming nagluluto ni Vini sa Masterchef kitchen dahil sa sobrang tahimik naming
magluto't ramdam ko ang pressure dahil baka nawala na talaga ang gamay ko sa
pagluluto at kailangan din namin 'tong matapos bago maglunch.

Nang isinalang ko na ang adobo sa kawali'y hinihintay ko nalang na medyo matuyo ang
sabaw nito para mas lumabas ang lasa at alat nito.

Pinanood ko nalang si Vini'ng maingat na hinahalo ang mami't hindi ko maiwasang

mapangiti dahil naaalala ko si Nanay sa kanya.

Naghango sya ng kunting sabaw ng mami gamit ang kutsara't hinipan nya ito saka
humarap sa akin.

"Want to taste it?" nakangiting tanong nya sa akin.

I smiled. "Sige nga. Titikman ko kung pasado na."

sabi ko't lumapit saka hinawakan ang kamay nyang nakahawak sa kustara saka hinigop
ang kunting sabaw.

Kinagat ko ang aking ibabang labi't pinipigilan ko ang pagngiti ko hindi dahil sa
hindi ito masarap kundi dahil medyo maalat ito kumpara sa mami ni nanay. Siguro'y
nasobrahan sya ng lagay ng pampa-alat.

"Hindi ba masarap?" kumunot ang kanyang noo.

"Ayos naman eh. Masarap sya." ngiti ko sa kanya.

Masarap naman talaga. Maalat nga lang kumpara sa nakagisnan kong lasa.

Umiling sya sa akin saka muling kumuha ng sabaw at hihigop na sana sya ng bigla ko
syang yakapin mula sa likuran nya.

"Bella.. w-why--"

"Can you please get my phone sa kwarto? Gusto kong papuntahin dito si Maizie, yung
malapit kong kaibigan dito para makilala mo." malambing kong pag-utos sa kanya.

Napabuntong hininga naman sya't binaba ang kutsara. "Okay. I'll get it." sabi nya
ngunit hindi naman sya kumikilos paalis.
"Oh? Bakit ayaw mo pang kunin?" tanong ko sa kanya't isinandal ko ang aking ulo sa
kanyang likod habang pirming nakayakap pa rin sa kanya.

"Because you're still hugging me and I want to stay like this with you.." sabi
nya't bahagya akong natawa.

Kinalas ko naman kaagad ang yakap ko sa kanya't pinalo ng mahina ang kanyang braso.

"Kunin mo na." sabi ko.

"Okay. I'll be right back." ngiti nya sakin at patakbong lumabas ng kusina.

Mabilis ko namang ginawan ng paraan ang niluto ni Vini'ng mami para mawala ang
pagka-sobrang alat nito. Pagkatapos ay tinikman ko't nang maging pasado na ang lasa
sa akin ay tinignan ko naman

ang aking niluluto't medyo tuyo na ang sabaw kaya tinikman ko rin kung tama lang
ang alat.

"Here's your phone."

Napalingon naman ako kay Vini na hinihingal pang nakabalik saka ibinigay sa akin
ang cellphone ko.

"Thank you." I smiled at him saka ni-dial ang number ni Maizie.

Nakatingin lang sa akin si Vini nang ilagay ko sa aking tenga ang cellphone at
pagkatapos ng ikatlong ring ay sinagot na rin ni Maizie ang tawag.

"Hello, Bella!" masayang pagsagot ni Maizie at halos ilayo ko na ang cellphone sa

aking tenga sa sobrang lakas ng kanyang boses.

"Did you ate a speaker, Maizie? Your voice is so loud." natatawa kong sabi sa
kanya.

She chuckled. "Nope.. But hey! Why did you call?" sabay tanong nya sa akin.

"Are you free today? I want to invite you for lunch and..." tinignan ko naman si
Vini na ngayo'y nakatingin pa rin sa akin. "I want you to meet someone."

"Is that a blind date, Bella? Cause I'm not up for that right now--"

"Of course, it's not, Maizie! What made you think that I'll arrange something like
that?"

"Well.. because we have a bad fate when it comes to love right now and it's time to
move on from the pain that's why I thought that we will try to be happy with some
other guy.. You know.. Stuffs like that." pag-eexplain ni Maizie sa akin.

"Okay.. let me clear everything to you." mahinahon kong sabi. "I cooked the lunch
for today and someone that I want you to meet made the appetizer that's why I want
to invite you to come over my house for lunch."

"Hmm.. Okay! But.. I kinda lost my wallet somewhere around the

house. My parents are not here today and I have no bucks for transportation in
order for me to get there." mahabang sabi nya.
Hindi ko alam kung kailangan mauubusan ng salita itong si Maizie dahil bawat
sinasabi ko'y sasagutin nya ng napakahabang explanation.

"How about I'll send someone to fetch you? Is that okay?" tanong ko sa kanya.

"Okay. But who will you send?" curious nyang tanong.

Mag-iisip na sana ako kung sino ang ipapadala ko nang makita kong pumasok sa loob
ng kusina si Toffer na dire-diretsong naglakad papunta sa ref upang kumuha ng
maiinom na tubig.

"Hello?.. Bella? Are you still there?" muling pagsasalita ni Maizie.

"Yes.. Uhmm.. I'll send Toffer to fetch you." simpleng sabi ko.

Nakita ko namang muntik ng masamid si Toffer habang umiinom ng tubig at

panandaliang nanahimik si Maizie sa kabilang linya.

Nag-angat sa akin si Toffer ng tingin habang pinupunasan ang kanyang bibig na para
bang gusto nya ng kumpirmasyon.

"Maizie.. Is that okay with you?" tanong ko kay Maizie.

Bigla namang tumaas ang kilay ni Toffer nang marinig ang pangalan ni Maizie.

"O-Of course.. Uhm.. I'll prepare now. Bye!" nauutal na sabi ni Maizie't ibinaba na
ang tawag kaya naman nilapag ko muna sa kitchen counter ang cellphone ko.

Humarap ako kay Toffer na mabilis akong tinanong.

"So, your sending me to fetch your friend?" pagkukumpirma nya sa akin.

"Uh.. yes." nag-aalangan kong sabi. "Please, Toffer.. I invited her for lunch and I
know you two are not in good terms but if you dont really want I can just ask Evan
to do it--"

"Ask me to do what?"

Napalingon

ako kay Evan na kakapasok lang sa kusina't mukhang nagtataka sa aming pinag-uusapan
ni Toffer.

Sasagot na sana ako ng biglang unahan ako ni Toffer. "Not your concern, Evan."
tipid na sabi ni Toffer kay Evan saka muling tumingin sa akin. "I'll get her."
aniya't lumabas na ng kusina.

Ang kuryosong Evan naman ay mabilis na hinabol ang kaibigan paniguradong para
magtanong kung sino ang susunduin.

Napailing nalang ako't napatawa ng bahagya nang dahil kay Evan at Toffer bago
nilingon si Vini na titikman na ang kanyang niluto.

"Diba masarap?" nakangisi kong sabi sa kanya nang tikman nya ang kanyang niluto.

Napangiti naman sya't tumango-tango saka kumuha pa ulit at tinikman.

"I think I'm going to be a great cook." tuwang-tuwa nyang sabi't pangatlong beses
ng tinitikman ang kanyang niluto.
Lumingon naman sya sa akin at muling pinatikim sa akin ang sabaw ng mami't tumango-
tango naman ako saka nagthumbs up at ngumiti sa kanya.

"We're really compatible for each other. Parehas tayong magaling magluto." sabi
nya't hindi maalis ang ngiti sa kanyang labi.

Kahit naman hindi ka magaling magluto, compatible parin tayo't bagay sa isa't-isa.
At saka, kahit hindi ko naman inayos ang luto nya sa mami ngayon ay marunong pa
ring magluto si Vini ng ibang putahe.

Guess we are really compatible.

"If we're already married someday.. I'm going to cook Nanay's specialty for you
everyday." aniya't muling tinikman.

Sa tingin ko'y pwede na nyang maubos ang niluto nyang mami sa kakatikim nya hindi
ko tuloy maiwasan ang matawa ng kaunti.

"Hindi naman kaya maumay na ako sa mami kung laging 'yan ang papakain mo sa akin?"
pang-inis kong sabi sa kanya.

"Okay lang. I know you'll still eat it dahil ako ang nagluto." confident nyang
sabi.

Napatawa naman ako. "Oo na.. Kakainin ko ang kahit anong iluluto mo para sa akin."

"Kasi mahal mo ako?" malambing na tanong ni Vini sa akin at hindi ko alam kung
kailangan ako masasanay sa nakakalambot tuhod na kanyang mga ngiti.

I smiled at him.

"Kasi mahal kita."

=================

Chapter 12

Chapter 12

Hurting

"Toffer, are you already with Maizie?" pambungad kong tanong kay Toffer nang
masagot nya ang tawag.

"Uhmm.. we're almost there."

Agad naman akong nagtaka nang nauutal na boses ni Maizie ang narinig ko mula sa
kabilang linya.

"Maizie?"

"Y-Yes, Bella?" nauutal nyang tanong sa akin na para bang hindi sya mapakali.

"Did you just answered Toffer's phone?" nakakapagtakang tanong ko dahil hindi ko
inisip na ibibigay sa kanya ni Toffer ang phone nya.
"Yes.. because uhm... he said that he's busy driving that's why he let me answer
his phone." pag-eexplain nya sa akin.

"Okay then.. We'll wait for you and Toffer then." sabi ko nalang.

"Okay. Bye!" pagpapaalam nya't mabilis na pinatay ang tawag.

Ibinalik ko naman kay Vini ang phone ko dahil naglalaro sya ng games sa phone ko
bago naisipang tawagan si Toffer.

"What did Toffer say?" tanong ni Evan na kanina pa pigil na pigil kainin ang lutong
pagkain na nakahain sa harap namin.

Umiling naman ako. "Maizie's the one who answered his phone but she said that
they're almost here."

Nakita ko namang tumaas ang kilay ni Evan at naglaro ang ngisi sa kanyang labi.

"I can sense something about those two." naghihinalang sabi ni Evan.

Nang sabihin 'yon ni Evan ay para bang lahat ng iniiwasan kong isipin tungkol kay
Toffer at Maizie ay mas lalong naging klaro para sa akin. Hindi lang pala ako ang
nakakahinala ng kung ano sa dalawang 'yon.

"Me too..." wala sa sariling pagsang-ayon ko.

"Toffer's always holding his phone. He never

let anyone touch it, even me. It's just so surprising how he ended up letting
Maizie answer it and we both know that he can answer calls while driving." kwento
ni Evan. "There's something going on between the two of them."

"Let's not conclude, Evan. Maizie's... Maizie just came from a heartbreak and she's
not ready yet." sabi ko nalang. "Let's just watch them from afar."

"As you wish, madame." ngiti ni Evan at uminom nalang ng tubig na nasa kanyang
harapan.

Binaling ko naman ang tingin ko kay Vini't nakita ko ang pagpindot nya sa icon ng
facebook messenger kaya mabilis ko namang binawi ang cellphone ko mula sa kanya.

Hindi nya pwedeng makita ang pinag-uusapan namin ni Kai dahil malalaman nya ang
tungkol sa surprise anniversary party ng El Dorado.

Napalingon naman agad sa akin si Vini nang dahil sa pag-agaw ko ng aking cellphone
mula sa kanya.

"Excuse me. Bathroom lang ako." nakangiting pagpapaalam ko sa kanya't kahit na may
banyo naman sa baba ay umakyat ako sa kwarto ko upang doon ko itago ang cellphone.

Mabilis ang pagtibok ng puso ko dahil sa sobrang kaba't kung nabasa yun ni Vini ay
paniguradong mawawalan ng essence ang surprise nila Kai para sa kanya.

Pagbaba ko'y nakarinig na ako ng malakas na boses ng isang babae't alam ko na agad
kung sino yun.

"You're Bella's boyfriend right? I've seen your pictures on her phone. We always
talk about you. I can't believe it!" rinig kong sabi ni Maizie bago ako tuluyang
makapasok sa may kusina.

"Maze.." I called her.

Napalingon naman agad sa akin si Maizie't mas lalong lumawak ang ngiti nya't
lumapit

sa akin saka itinuro si Vini.

"It's him right? Oh my God! I never thought that he's that hot in person.." sabay
bulong nya sa akin.

Napatawa nalang ako't napailing saka lumapit kay Vini't kumapit sa braso nito.

"Maizie, meet my boyfriend, Vini Sarmiento." pakilala ko kay Vini.

Naglahad naman ng kamay si Vini at agad namang tinanggap 'yon ni Maizie na hindi
naman nakaligtas sa paningin ko ang mabilis na pagsunod ng tingin ni Toffer sa
magkahawak na kamay nila Maizie at Vini.

"I'm so glad that I finally met you." nakangiting sabi ni Maizie.

"Well, I can say that I'm glad that I met my girlfriend's closest friend here in
LA." ngiti rin ni Vini sa kanya.

Matapos ang pagkakakilanlan ng dalawa'y nagsimula na akong maghain upang makakain

na kaming lahat ng tanghalian.

"So,Vini, how long will you stay here in LA?" tanong ni Maizie ng magsimula kaming
kumain.

"I'm going back to the Philippines at 3AM tomorrow." sabi ni Vini't muntik ko ng
makalimutan na bukas na nga pala ng madaling araw ang flight nya kaya dapat ay
maaga kaming matulog ngayon lalo na't may pasok pa ako bukas.

"That's sad.. Bella missed you a lot that's why I assumed that you're going to stay
here a little longer." pagbubuking sa akin ni Maizie.

"Really?" sabay lingon sa akin ni Vini ng nakangiti. "She told you that she missed
me a lot?"

"Yes! Like.. all the time." natatawang sabi ni Maizie. "Whenever she's spacing out,
I'll ask her why and she'll tell me that she misses you so much."

Naramdaman ko naman ang pag-init ng pisngi ko't hiyang-hiya na ako sa pagbubuking

na ginagawa

ni Maizie sa akin ngayon pero nang makita ko ang ngiti ni Vini'y parang baliwala
lang sa akin ang hiyang nararamdaman ko makita ko lang syang ngumiti ng ganyan.

"Evan, can you please accompany Maizie in going home?" pakiusap ko kay Evan.

Hindi kasi ako sigurado kung papayag pa si Toffer na ihatid si Maizie pauwi kaya si
Evan nalang ang uutusan ko.

Nag-angat naman ng tingin sa akin si Toffer at nakita ko ang gulat na tingin sa

akin ni Evan habang si Maizie naman ay napalingon kay Toffer at si Vini'y walang
pakealam sa nangyayari't pinaglalaruan lang ang daliri ng aking kamay.
"M-Me?" nauutal at hindi makapaniwalang tanong ni Evan na itinuro pa ang kanyang
sarili.

"Yes, you." sabi ko kay Evan.

"Why me?" tanong nya. "Why not, Toffer?" sabay turo nya sa katabing si Toffer.

"Because Toffer might not--"

"I'll take her home."

Nakita kong nalaglag ang panga ni Evan sa biglang pagsingit ni Toffer bago ko pa
matapos ang sasabihin ko't napayuko naman si Maizie pero kitang-kita ko ang
pamumula ng kanyang pisngi.

"You will?" paninigurado ko sa kanya.

"Yes, I will." at tumayo na ito saka lumapit sa kinauupuan ni Maizie. "Let's go."
kinuha nya ang shoulder bag na dala ni Maizie saka dumiretso papunta sa may garahe.

Mabilis namang napatayo si Maizie saka tumingin sa amin ni Vini. "Uhm.. nice
meeting you, Vini. And uhm, Bella.. thank you for that delicious lunch. Bye." sabay
takbo nya upang masundan kaagad si Toffer.

Pagkalabas naman ni Maizie'y pumalakpak na parang ewan si Evan at ngiting-ngiti pa.

"And that's the confirmation I've been waiting for."

sabi ni Evan saka tumayo't pumunta sa may kusina.

Napailing nalang ako't siguro'y tatanungin ko nalang si Maizie pero alam kong mas
maganda kung sa kanya mismo nang galing dahil ayoko namang magmukhang tsismosa o
kung anuman.

"Anong oras uuwi si Tito?" tanong ni Vini sa akin nang tulungan ko syang ayusin ang
konting gamit na dala nya.

May mga dala rin sya sa akin galing sa Pilipinas. Halu-halong padala nila Tita
Sandra't Tito Sean, Ate Lyrae at ni Lauren saka ang picture ng anak nila Ralph at
Rachel. Nagpre-mature birth kasi ang baby nila pero mabuti nalang at ayos ang lagay
ng bata.

"Hindi sya uuwi ngayong gabi. Bukas na ang uwi non dahil tinignan nila ang shooting
location ng upcoming movie sa may east coast." pagsagot ko.

"Hmm. Okay." sabi nalang nya't binuksan ang drawer ng maliit na cabinet sa may
study table ko kung saan nakalagay ang phone ko.

Kinuha nya 'yon at bago pa man nya mabuksan ay mabilis ko na 'yong kinuha mula sa
kanya.

"U-Uhmm.. Itetext ko lang si Maizie kung dadaanan ko sya sa kanila bukas bago
pumasok para sabay kami." pagpapalusot ko't kunwari'y tinetext si Maizie.

Ngayon nalang ulit ako nakaramdam ng ganitong kaba't hindi ko alam kung paano
pakakalmahin ang puso ko sa sobrang kabang nararamdaman.

Pagkatapos kong kunwaring magtext ay ibinulsa ko na ang cellphone ko para hindi na

makuha ni Vini.
Nang mag-angat naman ako ng tingin kay Vini'y nakita ko syang seryosong nakatingin
sa akin kaya naman mabilis akong umiwas ng tingin sa kanya.

"Ahh uhmm--"

"Are you hiding something from me, Bella?"

Agad napabalik kay Vini ang tingin

ko nang marinig ko ang kanyang magpaghinalang tono.

"Earlier.. I was also holding your phone at inagaw mo rin to sakin." sabi nya.
"Tell me.. may tinatago ka ba sakin?"

"Syempre wala. I just really need to use my phone."

Sorry, Vini.. I lied.

Kumunot naman ang noo ni Vini sa akin at mas nadagdagan pa ang kaba ko ng ilahad
nya ang kanyang kamay dahil alam ko na kung ano ang gusto nyang mangyari.

"Then lend me your phone." simpleng sabi nya sa akin.

Napalunok naman ako't wala akong ginawa kundi ang paglaruan ang daliri ko.

"Uhmm.. h-hinihintay ko yung reply ni Maizie eh. Mamaya nalang." sabi ko nalang at
pumunta sa may kama ko't umupo doon.

"Pwede ko namang sabihin sayo kapag nagreply na sya." sabi nya. "Dati naman
pinapahiram mo sa akin ang phone ko kahit na katext mo sila. Name it! Penny, Rachel
or Ralph! Pinapahiram mo sa akin ang phone mo pero bakit ngayon you can't even let
me touch your phone?"

Napapikit naman ako ng mariin saka huminga ng malalim at pinilit kalmahin ang
sarili ko.

"Pati ba naman cellphone ko pag-aawayan natin, Vini?" sabi ko nalang dahil hindi ko
na alam kung ano pang pagpapalusot ang gagawin.

"Bella, hindi ang cellphone mo ang pinag-aawayan natin. Ang pinag-aawayan natin ay
ang malapit ng pagsira ng tiwalang binuo ko para sayo."

Napaawang naman ang aking bibig sa kanyang sinabi't mabilis akong napaharap sa
kanya.

"Bella, do you know how much trust do we need dahil magkakalayo tayong dalawa?" he
asked me. "We need a lot of trust. Yung buong tiwala ang kailangan natin but here
you are. Here you are starting to break my trust

ng hindi pa tayo nagsisimula."

"Vini, if you really trust me hindi mo ako pagdududahan ng ganyan!"

Napatayo na ako sa pagkakaupo't diretsong hinarap si Vini.

"Tell me, Bella.. Tell me kung sino ang hindi magdududa sa kilos mong 'yan." he
challenged me. "You keep on looking away from me at ayaw mong ipahiram sa akin ang
phone mo and it only means na may itinatago kang hindi ko dapat makita."
"Vini, I swear to God na wala akong tinatago sayo." frustrated ko ng sabi.
"Paniwalaan mo naman ako!"

"Really, Bella?" he sarcastically said. "Cause right now, I dont think that I can
believe you." aniya't mabilis na lumabas ng aking kwarto.

Halos mapatalon ako sa sobrang lakas ng pagsarado nya ng pintuan at napaupo nalang
ako ulit sa aking kama't kinuha mula sa akin bulsa ang cellphone ko.

Mahigpit ko itong hinawakan at gustong-gusto ko ng habulin si Vini't ipahiram sa

kanya ang cellphone ko pero ang ayoko lang naman ay makita at malaman nya ang
planong surprise sa kanya nila Kai.

I can just simply delete the messages pero may mga importanteng messages dito na
kailangan kong pakatandaan which are part of the surprise.

Napahinga nalang ako ng malalim at nilagay muli sa drawer ang cellphone ko't ni-
lock nalang ito.

I alarmed my alarm clock at 1AM para makapag-ayos ako't maihatid si Vini sa airport
dahil sa flight nyang alas-tres ng madaling araw.

Nang magising ako'y mabilis akong naligo't bumaba sa kusina upang makapaghanda ng
makakain namin ni Vini bago tumungo sa airport.

Simpleng pagkain lang ang niluto ko pero sinigurado kong mabubusog si

Vini dito enough para hindi sya pagising-gising sa eroplano upang kumain at mas
makapagpahinga pa sya dahil pagkauwi nya'y may pasok na sya kinabukasan.

Pagkatapos kong magluto ay hinanda ko na ang hapag kainan bago nagdesisyong umakyat
na upang tignan si Vini sa may guest room ngunit bago pa ako maka-akyat ay nakita
ko na syang pababa ng hagdanan at dala-dala ang backpack na kanyang dala ng umuwi
dito.

"Kala ko di ka pa gumigising.." panimula ko ng tuluyan syang makababa. "Kain tayo.

Nagluto ako." nakangiti kong pag-aya sa kanya.

"No need. I'll just eat at the airport or in the plane." sabi nya't inayos ang suot
nyang black leather jacket.

"May oras pa naman eh. Hindi ka naman male-late sa flight mo kung dito ka kakain sa
bahay. Para makapagpahinga ka rin ng mas matagal during your flight." pagpilit ko.

"I said, no need, Bella." medyo tumaas na ang tono ng kanyang boses.

Kinagat ko naman ang aking ibabang labi't napabuntong hininga saka muling ngumiti
sa kanya.

"Sige. Uhmm.. kukunin ko lang yung bag ko sa taas tapos punta na tayo sa airport."
sabi ko nalang at akmang aakyat na ng hawakan ni Vini ang aking braso.

Nilingon ko naman sya't nakita kong diretso lang syang nakatingin sa kanyang
harapan at hindi man lang ako tinatapunan ng tingin.

"You dont have to." aniya. "I can go there by myself. I'll just grab a taxi."

"Pero pwede naman kitang ihatid eh--"

"Bella, wag mo ng pilitin." sabi nyang nagpahinto sa akin sa pagsasalita.

Napahinga naman ako ng malalim at naramdaman ko na ang pagtutubig ng sulok ng aking

mga mata.

"Nang dahil

ba to sa nangyari kahapon?" naiiyak kong tanong sa kanya.

Hindi sya sumagot at nanatiling hindi nakatingin sa akon na para bang ang lalim ng
kanyang iniisip.

"Vini, sumagot ka naman oh.." tuluyan na akong humarap sa kanya't bahagyang

niyugyog ang kanyang braso.

"I'll be able to forget about what happened yesterday. Just let me go this time.
Let me have the space and time for myself." sabi nya lang na hindi direktang
sinasagot ang tanong ko.

"Let you go at hayaan kang umalis ng hindi tayo maayos na dalawa?" tanong ko.
"Vini, hindi ko hahayaan yun. Ayokong umalis ka ng hindi tayo maayos. Ayokong
umalis ka ng may galit ka sa akin."

"Then let me see your phone!"

Halos mapatalon ako ng sumigaw si Vini't nang humarap sya sa akin ay nakita ko ang
kanyang mga namumungay na mga mata't kitang-kita ko rin ang pagtutubig nito.

"For the last time, Bella..." kalmado nyang sabi. "Let me see and check your
phone.."

Napatigil ako't nagdadalawang isip pa rin ako kung ibibigay ko ba sa kanya ang
cellphone ko't hahayaan kong malaman na nya ang surpresa ng El Dorado para kanya o
hihintayin ko nalang ang mismong araw na 'yon saka ko ipapakita kay Vini ang
nilalaman ng cellphone ko kung bakit ayaw kong ipahiram sa kanya ito.

Napalunok ako't huminga ng malalim saka nag-angat ng tingin kay Vini.

"Ipapakita ko sayo sa tamang pana--"

"Let me go." sabi nya't inalog ang kanyang brasong aking hawak na dahilan kung
bakit hindi ko natuloy ang aking sasabihin.

"Vini, malalaman mo rin but please wag mo akong pilitin ngayon--"

"I said let me go." mas mariin nyang sabi.

"Vini.." I called his name.. ayoko pa syang bitawan.

"Kung gusto mong hindi tuluyang masira ang tiwala ko sayo.. then let me go."

Napayuko naman ako't mahirap man ay unti-unti akong bumitaw sa pagkakahawak sa

kanya.

"I'll go now." sabi nya lang at mabilis na naglakad paalis ng bahay.

Pagkalabas na pagkalabas nya'y pinakawalan ko na ang aking hikbi't hinayaan ko lang

ang luha ko sa sunod-sunod na pagbuhos nito.
Bumalik naman ako sa kusina't napaupo nalang ako sa upuan doon at tinignan ang
hinanda kong pagkain para sa aming dalawa. Para sa huling pagkain naming dalawang
magkasama bago kami magkahiwalay ng ilang buwan.

Ganito pala kasakit ang masayang ang effort mo. Kahit simpleng effort lang para
mapasaya sya, masakit din pala kapag nabaliwala lang.

Pero mas masakit pa rin ang malaman mong walang tiwala sayo ang taong mahal mo't
pinagkakatiwalaan mo. Para nya ng sinabing hindi sya naniniwala sa pagmamahal ko
para sa kanya para pagdudahan nya ako ng ganon.

Hindi ko pa ba nasabi o napakita sa kanya kung gaano ko sya kamahal? Isn't

everything I've shown enough? Ano pa ba ang kulang?

Ang gusto ko lang naman ay magtiwala sya sa akin... but he didn't.

He chose to leave while both of us are hurting.

=================

Chapter 13

Chapter 13

Tanga

"Everything's ready for the surprise, Bella. How 'bout you?"

Magka-skype kami ngayon ni Kai at pinag-uusapan namin ang tungkol sa surprise

party.

Malapit na akong umuwi ng Pilipinas at gaya nga ng sabi ni Vini nung huling punta
nya dito ay nagkaroon kami ng napakalaking space at time sa isa't-isa lalo na't
galit pa sya sa akin nung umalis dito.

Ni-sendan ko naman sya ng sorry message non sa facebook messenger na

nagbabakasakaling mabawasan man lang ang galit at tampong nararamdaman nya sa akin.

Nasasanay na rin ako na hindi na nakakausap si Vini't sinasabi ko nalang sa sarili

kong para sa aming dalawa to't kailangan kong magtiis dahil magkikita at
magkakasama din naman kami ngayong Christmas.

"Nakabili na ako ng plane ticket pauwi sa Pilipinas." sabi ko kay Kai. "Uhm.. pero
hindi na ako makakasama sa bakasyon nyo sa New Year dahil uuwi na ako agad aftef
Christmas."

"I thought you're going to stay until January 5." sabi ni Kai.

Napabuntong hininga naman ako. "Akala ko rin..." sabi ko nalang.

"What happened?" tanong nya. "Bakit hindi ka na mags-stay hanggang 5?"

"Kasi kailangan ng simulan yung shooting dahil kailangan ng makapagrelease ng

tralier by April." pag-eexplain ko.
"Ganon ba?.. Sayang naman." nanghihinayang na sabi ni Kai.

"At least makakapunta ako sa surprise party diba?" sabi ko nalang at pinipilit na
maging masaya. "Nakapag-prepare na nga rin ako ng isang lyrical dance para kay
Vini."

"That's great then!" masayang sabi ni Kai. "But uhmm.. let's just talk later.
Parating na raw si Vini sabi ni Liberto."

"I

heard that!" rinig kong pagsigaw ni L at hindi ko na napigilan ang pagtawa ko pati
na rin ni Kai.

"Bye, Bella." paalam nya't pinatay na ang video call naming dalawa.

Ayoko mang itigil namin ang video call para sana makita ko si Vini pero natatakot
rin ako sa magiging reaction nya't hindi kailangan ni Vini'ng malaman na nagco-
communicate kami ni Kai at ng ibang El Dorado.

Mag-o-out na sana ako ng makita kong si Rachel naman ang tumatawag sa akin kaya
naman mabilis ko itong sinagot at bumungad sa akin ang mag-ina.

Hawak-hawak ni Rachel ang kanyang baby boy, Raphael na maganda ang pagkakahati't
nagmana sa parehong ama't ina. Walang lamangan na naganap.

"Kaway ka kay Tita Bella, Raphie." malambing na sabi ni Rachel sa kanyang anak
kahit na hindi sya nito naiintindihan at kinakaway sa akin ang kamay nito.

"Tita Bella talaga? Hindi Ninang Bella?" may halong pagtatampong sabi ko.

"Basta ba makakarating ka sa binyag ay pagbibigyan kitang maging ninang ni

Raphael." aniya.

"Kailan nga ba ang bigyan nya at para malagay ko na sa schedule ko." birong
paghamon ko.

"December 23." nakangiting sabi ni Rachel at inayos ang pagbubuhat sa kanyang anak.
"Dapat nga'y sa 24 or 25 pero may naka-book na pala kaming bakasyon sa Subic kaya
hindi pwede. Doon kasi kami magpa-Pasko."

"December 23?" napabuntong hininga ako. "Umaga naman siguro yan right?" tanong ko
sa kanya.

"Oo naman! Sino ba ang nagbibinyag ng gabi?" tawa nya.

Napailing nalang ako't napangiti. "Sige pupunta ako pero hindi siguro ako
makakapagstay ng hanggang gabi dahil sa surprise party ng El Dorado para

kay Vini."

"Okay lang. Saka hanggang hapon lang naman siguro yung kainan after ng binyag."
sabi nya.

"Thank you and uhmm.. hindi ka man lang ba dadaan sa inyo sa Pasko? Or invited ba
sila sa binyag ni Raphael?" tanong ko sa kanya.

Agad namang nawala ang ngiti ni Rachel ng dahil sa tanong ko't ayoko man itanong ay
gusto kong maging maayos sila ng pamilya nya.
"No.. they're not.. and I wont go there for Christmas. Baka mapaalis nanaman ako sa
bahay." tumayo sya sa kanyang kinauupuan at nakita kong nilagay nya si Raphael sa
may crib.

"Nakausap mo na ba sila?" tanong ko. "Rachel, sobrang tagal na non. At napanganak

mo na si Raphael. I bet, they want to see their grandson so much."

"Kung gusto nila ng apo, eh di sana hindi nila ako pinalayas nung nalaman nilang
buntis palang ako." sabi nya. "Okay lang na ako ang saktan nila but I can't afford
na si Raphael ang saktan nila that's why I won't take the risk. Hindi ko dadalin o
ipapakita si Raphael sa kanila. Not when I know they can hurt him."

Hindi na ako makapagsalita dahil hindi ko naman masisisi si Rachel dahil sya ang
nakaranas ng sakit na naramdaman nya sa kanyang pamilya. Wala na akong sabi doon.
Siguro'y kailangan lang ng oras para mawala na ang takot nya sa sarili nyang
pamilya.

"Sige na't papatulugin ko pa si Raphael. Puro iyak lang kasi ang inatupag nya
kagabi't hindi na nakatulog." pagpapaalam nya sa akin.

"Sige. Mag-iingat kayo dyan." nakangiting sabi ko't nginitian nya rin ako bago
tuluyang pinatay ang video call.

Bigla naman akong nakaramdam ng kaba nang makita kong naka-online si Vini

sa Skype at pigil na pigil akong pindutin iyon dahil alam kong hindi pwede kahit na
gustong-gusto ko. Pero kung sya ang kakausap sa akin ay buong lugod kong i-aaccept
ang tawag nya kaso'y mabilis din syang nag-out.

Napabuntong hininga nalang ako't nag-out na rin sa Skype at tumungo nalang sa

Facebook upang makakita ng bagong updates tungkol sa kanya.

Nagbago sya ng profile picture. Hindi na ang picture naming dalawa ang kanyang
profile picture at ang header nya'y sila ng El Dorado. Wala ng bahid ng relasyon na
mayroon kami sa kanyang Facebook. Parang hindi na kami dahil pinalitan na nya
lahat.

Pinindot ko ang kanyang picture at hindi ko maiwasang titigan ito ng sobrang tagal.
His smile is so contagious and genuine. Hindi ko alam kung paano nya nagagawang
ngumiti ngayon ng ganito. Maybe, he's happy. Pero bakit ako, hindi?

Nilapit ko ang aking mukha sa monitor at hindi ko na napigilan ang paghalik sa

kanya kahit dito lang sa kanyang picture.

I miss him so much like hell.

Babalik na sana ako sa home page nang makita ko ang nakatag sa kanyang picture na
may ka-akbayan syang babae't nakakurot pa sya sa pisngi nito.

Napakunot ang aking noo't binasa ang pangalan ng babaeng nasa picture na nagtag sa
kanya nito.

Nizelle Avellaneda.

Tinignan ko naman sunod ang mga comments at hindi ko maiwasan ang mainis sa mga
taong nagco-comment na bagay silang dalawa't sinasabing sya ang 'bagong' girlfriend
ni Vini.
Paano magkakaroon ng bagong girlfriend ni Vini kung hindi pa naman sila
naghihiwalay ng current girlfriend nya't sila pa rin?

Umiling nalang ako't mabilis na nilog-out

ang Facebook ko bago ko pa hindi mapigilan ang sarili ko't mapa-comment nalang doon
sa picture nila.

Maybe she's just Vini's close friend.. Well, long lost close friend or anything
basta baka close lang sila. Hindi ka naman ipagpapalit kaagad ni Vini, Bella. Diba
sabi nya, trust his love for me? Na hindi kami katulad ng iba. Na iba ang
pagmamahalan na meron kami.

And I do.

I trust him so much. I trust his love for me. I trust our love for each other. May
tiwala ako sa kanya't buong-buo pa rin ito. Picture lang naman 'yon eh.

Napatango nalang ako't napangiti nang ma-satisfy ko na ang sarili ko sa mga nabuong
konklusyon sa isipan ko't naisipan ko ng matulog nalang at magpahinga kaysa mag-
isip ng kung anu-ano.

"Bella!"

Patakbong lumapit sa akin ang pinsan ko nang mamataan nya akong lumabas at mahigpit
akong niyakap.

"Oh my God! I missed you so much!" sabi ni Penny't buti nalang at hindi pa ako
nahihirapang huminga sa sobrang higpit ng kanyang yakap.

"Hindi ka man lang bumisita sa akin doon." kunwari'y pagtatampo ko sa kanya.

"Eh kasi.. alam mo namang sasama na kami sa pagbalik mo doon that's why I need to
spend all my time left with Ian bago kami magkahiwalay." pag-eexplain.

"Joke lang.. Naiintindihan ko naman ang sitwasyon mo't kung may mahabang oras lang
din ako katulad mo'y gagawin ko rin ang lahat para makasama lang ng matagal si Vini
bago umalis." sabi ko.

"So.. magd-drama pa ba tayo dito bago tayo umuwi sa bahay kasi alam mo namang
gustong-gusto na ng makita ni mommy." pagbibiro nya.

Napatawa nalang ako't nagpahila na si pinsan ko pauwi

sa kanila't nang madaanan namin ang way papunta sa bahay nila Vini'y parang gusto
kong ipaliko sa driver ang sasakyan upang sya ang una kong puntahan pero baka
masira ko ang surprise para sa kanya kaya huwag nalang.

"Mom cooked variety of Filipino dishes. We know you miss it." sabi sa akin nito
bago kami pumasok sa loob ng bahay.

Ilang segundo lang ang nakalipas ay nakita kong tumatakbo si Tita palabad mula sa
may kusina't naka-apron pa.

"Bella!" masayang sabi nito't niyakap ako ng mahigpit. "God! I missed my niece so
much."

I chuckled at bumeso kay Tita. "Namiss ko rin po kayo."

Ngumiti ito sa akin at bahagyang tumingin sa aking likuran.

"Hindi sumama ang Tatay mo?" tanong nya sa akin.

"Hindi po eh. Inaasikaso nya po yung tungkol sa upcoming movie na gagawin." sagot
ko.

"Hay.. ang Tatay mo talaga. Work before eveything else ang motto. Ni hindi man lang
sya umuwi din for his first Christmas with you. Buti nalang at pinauwi ka non
dito." medyo disappointed na sabi ni Tita.

"Gusto man pong umuwi ni Tatay ay hindi nya po magawa. His schedule is not
permitting him to have even a short vacation." sabi ko.

"Well.. let's not talk about it anymore." sabay ngiti ni Tita. "Halika kayong
dalawa sa kusina't para makakain na tayo."

Inakbayan kami ni Penny ni Tita patungo sa kusina at papasok palang kami ay

kumakalam na ang sikmura ko sa mga naaamoy kong putaheng Pilipino.

Busog na busog ako't hindi ko na alam kung nakailang kuha ako ng kanin dahil sa
sobrang dami kong nakain. Sa LA kasi'y madalang lang ako magkanin dahil yon ang
nakagawian

doon.

Pagkatapos non ay napagdesisyunan namin ni Penny'ng mag movie marathon sa kanyang

kwarto habang si Tita'y inaasikaso ang magiging simpleng salu-salo para sa Pasko.

"OMG! I really want to watch this movie with you kaya hinintay talaga kitang
makauwi bago ko 'to panoorin. Alam mo naman.. we both like thrilling movies." na-
eexcite nyang sabi't umupo na sa aking tabi pagkatapos mai-set ang movie'ng
papanoorin namin.

"Ano bang movie to?" tanong ko sa kanya't inabot ang bowl kung saan namin nilagay
ang popcorn.

"13 sins." simpleng sabi nya. "Last year pa 'tong movie na 'to pero last, last
month ko lang nadiscover."

"Hmm.." tumango-tango nalang ako't hinihintay nalang na i-play ni Penny ang movie
pero busy pa sya sa pakikipagtext. "Is that Ian?" tanong ko sa kanya.

Ngumiti naman sya't tumango habang nagt-type ng kanyang irereply sa kanyang

boyfriend.

"Buti ka pa.." wala sa sariling sabi ko.

Napatigil naman ang pinsan ko sa pagte-text at napalingon sa akin ng nakakunot ang

noo.

"Buti pa ako.. what?" naguguluhang tanong nya sa akin.

"Buti ka pa nakakausap mo ang boyfriend mo.. ako kasi hindi na." pag-amin ko.

"What?" mas lalong kumunot ang kanyang noo. "What are you talking about, Bella?"

"C-Cool off kami ni Vini.." I bit my lower lip.

Nakita kong napaawang ang bibig ni Penny sa aking rebelasyon na para bang hindi sya
makapaniwala sa nangyari.

"Cool off?.. I mean, kailan pa?" tanong nya.

"A few months ago.." sagot ko.

"And you didn't even told me about it?" hindi makapaniwala nyang tanong. "Bella,
what happened?

I mean.. okay naman kayo diba? Bakit biglang may cool off na naganap?"

"We're both busy, Penny.. Too busy na kailangan naming gawin 'yon kaysa bigla
nalang kaming mawawalan ng time para sa isa't-isa." sabi ko. "And.. I'm sorry if I
didn't told you about it. Twing nag-uusap kasi tayo.. we're always talking about
happy things and how much we miss each other. Ayoko namang biglang isingit ang
nangyayari sa amin ni Vini dahil ayokong masira ang mood natin dahil minsan na nga
lang tayo mag-usap eh."

Napabuntong hininga naman ang pinsan ko't tumango-tango sa aking sinabi't

pagpapaliwanag.

"Okay.. okay. I understand." kalmado nyang sabi. "Pero.. kamusta na kayo ngayon?
Nag-usap na ba kayo? Sinabi mo na ba sa kanya na nakauwi ka na ng Pilipinas for
Christmas?"

Napayuko naman ako't mahigpit na hinawakan ang cellphone ko saka umiling.

"Alam kong hindi nya ako kakausapin kaya hindi ko na rin sinubukan.. Ayokong mas
mainis pa sya sa akin." sabi ko nalang.

"What?" mas lalo syang naguluhan. "Kanina cool off lang kayo tapos ngayon naiinis
sya sayo? Naiinis sayo si Vini? Why? Bella, please enlighten me. Naguguluhan na
ako."

Pumikit naman ako ng mariin at huminga ng malalim saka nagsimulang magkwento kay
Penny.

"Sinabi ko sayo yung tungkol sa surprise party ng El Dorado para kay Vini at para
na rin sa anniversary celebration ng grupo nila right?" paninigurado ko.

Tumango naman sya. "Yes. Nasabi mo na 'yon. Tapos ano ng nangyari?" hindi
makapaghintay nyang sabi.

"Sa facebook messenger namin pinag-uusapan ni Kai ang lahat ng tungkol doon at
minsa'y sa Skype din. Nagvi-video

call kami kapag mahaba ang oras na pwede kaming magkausap." panimula ko. "Nung
nagsurprise visit sa akin si Vini sa LA, he's playing a game in my phone at
naparanoid ako ng makita kong pinindot nya ang icon ng messenger. Si Kai ang
pinakauna sa recent ko sa chat box doon. Natakot ako na baka mabasa nya't malaman
nya ang tungkol sa party kaya mabilis kong hinatak mula sa kanya ang phone ko."

Tumango-tango lang si Penny na para bang sinusukat nya ang bawat pangyayaring
naganap sa pagk-kwento ko.

"Okay pa naman kami after that. Pero nung muli nyang mahawakan ang phone ko'y muli
kong binawi mula sa kanya. Pinagdudahan nya ako. Nag-away kaming dalawa. Hanggang
sa umalis sya pabalik ng Pilipinas, dala-dala nya ang galit nya sa akin. We never
talked since then... hanggang ngayon." pagpapatuloy ko.

"That's it?" tanong sa akin ng pinsan ko.

Tumango nalang ako bilang sagot.

"First of all, Bella, ang talino mo pero ang tanga mo rin pala." panimula ng pinsan
ko. "Bella, you could've just save your messages with Kai sa notes mo or gawin mong
draft sa email mo if it's really that important saka mo i-delete para napakita mo
kay Vini kay phone mo. Pero at the same time, mali din ang pagdudahan ka ni Vini
kasi kung talagang mahal ka nya't nagtitiwala sya sayo.. he will never accuse you.
He will let it pass. Pero hindi dahil pinag-awayan nyo pa yun at hanggang ngayo'y
hindi nyo pa rin naaayos ang kung anumang nasira sa inyong dalawa. Ang mas malala
pa, cool off kayo which made it worser." pangangaral nya sa akin.

Nanatili lang akong tahimik matapos ang mahabang pangaral sa akin ng pinsan ko't
alam kong ako ang may mali sa parteng 'yon. Masyado akong naging paranoid at
nakalimutan kong mag-isip ng ibang options dahil ang tanging nasa utak ko lang ay
ang mailayo ang cellphone ko kay Vini.

Ang tanga-tanga mo, Bella! Napakatanga mo talaga.

"The only thing that I can advice to you ay mag-usap kayong dalawa." aniya. "You
can do that sa mismong araw ng party at ipakita mo sa kanya lahat ng conversations
nyo ni Kai about sa party na 'yon na dahilan kung bakit mo hindi mapakita sa kanya
ang phone mo because you don't want to spoil him. Ayusin nyo ang relationship nyo."

"Naisip ko na 'yan.. pero natatakot ako sa magiging reaksyon nya kapag nagkita kami
sa party." sabi ko. "P-Paano kung hindi nya ako pansinin? What if he avoid me?.. Or
more worst scenarios.. Hindi ko alam ang gagawin ko."

"Well, that's your problem, Bella. Ang tanga-tanga mo kasi." sabi nalang ng pinsan
ko't napailing at ni-start na ang movie.

Tama, Bella. Ikaw ang dahilan kung bakit nagkaroon ng lamat ang relasyon nyo kaya
ikaw din ang gumawa ng paraan para matapalan ang lamat.

=================

Chapter 14

Chapter 14

Can't Afford

"Bella!"

Sinugod ako nila Kai, L at ang lima pang ibang miyembro ng El Dorado nang magkita-
kita kami dito sa lugar kung saan gagawin ang surprise party na mangyayari bukas ng
gabi.

"Mas gumaganda tayo ah." nakangiting sabi sa akin ni L pagkatapos akong tignan mula
ulo hanggang paa.

"Shut up, L. Stop being a flirt." siniko naman sya ni Kai at napailing nalang ako
sa dalawa.
"Kill joy." sabi nalang ni L at inirapan lang sya ni Kai saka ito lumingon sa akin
ng nakangiti.

"Tapos na ang main decorations at tanging ang minor nalang ang gagawin natin. Yung
mga gusto mo ring idagdag, nakabili na kami ng materials for it kaya wala ka ng p-
problemahin pa." sabi nya sa akin.

"That's great then! Can we start now? Pupunta pa kasi ako sa mall mamaya eh.
Maghahanap ako ng regalo sa magiging inaanak ko bukas." sabi ko.

"Sure. Let's go inside." pagtango sa akin ni Kai at iginaya na ako papasok sa loob
habang nakasunod lang sa amin ang iba.

Nang makapasok kami sa loob ay nanlaki ang aking mga mata sa sobrang ganda ng venue
para bukas. Dinaig ang isang engrandeng debut sa pagkakaayos ng venue.

"This... is wonderful."

I'm almost lost for words dahil sa ganda nito. Halatang pinaghandaan nito ng El
Dorado't alam kong magiging worth it ang lahat pagdating bukas. Kahit na nagkagalit
kami ni Vini, alam kong worth it 'yon dahil magugustuhan nya 'tong surpresa namin.

"Ginawa nyo to?" sabay lingon ko sa kanila.

Abot tenga ang kanilang ngiti ng tumango sila sa akin.

"Ang ganda.. sobra." komento ko't

hindi pa rin maalis ang pagkamanghang nararamdaman ko.

"Well.. tama na ang pagkamangha, dancing princess, dahil may gagawin ka pa." sabay
akbay sa akin ni L.

Hindi ko maiwasan ang mapatawa dahil namiss ko na ang pagtawag nila sa akin ng
dancing princess. Namiss ko rin silang lahat.

"Sige na nga. Tara na't para matapos na." sabi ko nalang.

Nagsimula na kaming mag-ayos at ang pinakapinagtuunan ko ng pansin ay ang mini

circle stage kung saan ko aayain si Vini'ng sumayaw pagkatapos ng solo number ko.
Sila Kai ang may idea non. Nung una'y ayaw ko dahil ayokong maging center of
attraction pero napilit nila ako kaya pumayag na ako.

I put some glitters and hearts sa gilid ng stage at nilagyan namin ito ng iba't
ibang lights para mas lalong kuminang ang stage sa oras na magsayaw kami ni Vini
dito.

"You will dance from where, Bella?" tanong sa akin ni Kai para malagyan namin ng x
mark at alam kung saan itatapat ang spotlight.

"Hmm.. gusto ko simula sa double doors na 'to. Parang grand entrance." sabi ko't
sabay tawa.

"Masusunod." sabi ni Kai at nilagyan ng maliit ngunit kitang x mark ang lapag.
"Saang table dapat nakaupo si Vini? Dapat ba.. malapit lang dito?" tanong nya.

Ngumuso ako't inikot ang paningin ko sa paligid.

"Siguro yung malapit nalang sa circle stage." sagot ko.

"Okay. Noted!" sabi nya't pumunta na ulit kila L na nahihirapan sa pag-aayos ng

sound system sa may gilid.

Nilibot ko naman ang tingin ko sa buong paligid at napangiti nalang ako habang
iniisip ang mga magagandang pwedeng mangyari bukas. To hell with bad thoughts. I'm
just going to think of good

times with him.

I think it's going to be a perfect night.

"Thank you sa paghatid nyo ah?" pagpapasalamat ko sa kanila nang ihatid pa nila ako
papuntang malapit na mall.

Hindi kasi ako nagdala ng sasakyan ngayon patungong hotel kaya heto sila't pinilit
akong ihatid nila papunta dito sa mall para daw safe ako't hindi sila mapagalitan
ni Vini.

"You're always welcome, dancing princess." sagot ni L.

"Gusto mo bang hintayin ka na namin?" tanong sa akin ni Kai.

Maagap naman akong umiling bilang sagot. "Huwag na." sabi ko. "Magp-practice pa
kayo ng performance nyo para bukas. Magpapasundo nalang ako sa pinsan ko."

"Are you sure?" paninigurado ni Kai.

"Oo nga, Bella." sabat ni L. "Wala naman sa amin yon and tapos na rin kami sa
sayaw. Two or three times lang kaming magp-practice ngayon para lang ma-feel namin
ulit ang sayaw."

"Wag na talaga. Itetext ko nalang pinsan ko't sasabihin ko nalang sa inyo kapag
nakauwi na ako para hindi na kayo mag-alala." sabi ko.

"Okay then. Bye." sabi nila't kumaway nalang ako't hinintay silang makaalis na bago
ako pumasok sa loob ng mall.

Mabilis lang akong nakahanap ng ipangreregalo ko kay Raphael dahil baby palang
naman sya't hindi pa mapili sa gamit. Basta magagamit nya sa pang-araw-araw ay
maganda ng iregalo.

"Penny, nasan ka na?" tanong ko sa pinsan ko ng tawagan ko sya.

"I'm stuck in a traffic." naiinis nyang sabi. "Medyo malayo pa ako pero just wait
there. Find something to do to kill time while waiting for me."

"Hmm. Sige. Mag-iingat ka ah?" paalala ko sa pinsan ko.

"Yes. I will take care. Goodbye,

couz." sabi nya't pinatay na ang tawag.

Nilagay ko naman sa bag ko ang cellphone ko't nag-isip nang gagawin nang maalala
kong malapit ng mag-Christmas kaya bibilan ko nalang ng regalo si Vini at pati ang
pamilya nya.

Hindi ko na kailangang bilhan ng regalo sila Tita't Penny dahil nasa LA na ang para
sa kanila since sasama nanaman na sila pauwi doon kaya sa LA ko nalang ibibigay sa
kanila.

Binili ko si Lauren ng isang bracelet dahil sa binigay at ginawa nyang bracelet

para sa akin dati. Si Ate Lyrae naman ay binilan ko ng dress at laruan para sa
kambal. Si Kuya Josh ay binilan ko ng polo'ng kapartner ang kulay ng dress na
binili ko para kay Ate Lyrae. Kay Tita't Tito naman ay naisip kong couple pajama
dahil feeling ko'y ang cute nilang tignan kapag nakapang-couple na pantulog.

At heto ako ngayon.. hindi pa rin makahanap ng ibibili kong regalo para kay Vini.

Habang nag-iisip ng ipangreregalo kay Vini'y napatitig ako sa mga wrist watch na
nasa aking harapan.

Maybe, I should buy him a watch.

Lumapit ako't tinignan ang bagong mga design ng G-Shock. Maraming magagandang
design ngayon at babagay kay Vini ang simple't kulay itim na relos dahil sa kutis
nya.

I'll buy him a watch. Para lagi nyang maisip na may oras pa rin ako para sa kanya
kahit na alam kong mahirap. Na sana'y lagi kaming makahanap ng oras para sa isa't-
isa nang hindi na namin kailangan pang ituloy ang cool-off na pinagdadaanan namin
ngayon.

"Miss, I'll take this." nakangiti kong sabi sa clerk at mabilis naman nyang inayos
ang gusto kong bilin.

Saktong-sakto'y pagkatapos kong makapili ng regalo para kay Vini'y dumating

na ang pinsan ko't kumain muna kami bago napagdesisyunang umuwi.

"In the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit.. Amen."
pagsabay ko sa lintanya ng pari't nagsign of the cross bago dumilat.

Nandito kami ngayon sa San Bartolome Church kung saan ginaganap ang binyag ni
Raphael.

"Bella, buhatin mo si Raphael, kukuhanan ko kayo ng picture." sabi sa akin ni

Rachel at maingat na ipabuhat sa akin si Raphael.

Nakahawak sa balikat ni Rachel si Ralph at parehas silang nakangiti sa amin ni

Raphael habang kinukuhanan kami ng picture.

"Ang pogi-pogi talaga ng baby ko! Bagay sa ninang nyang maganda." nanggigigil na
sabi ni Rachel nang kunin ulit sa akin si Raphael at pinaghahalikan ng isang
matunog na halik ang leeg nito.

Napangiti ako nang makita ko ang tuwang-tuwang ngiti ni Raphael.

"Kasing pogi ko ba ang anak ko?"

Nagulat ako sa biglang pagkausap sa akin ni Ralph at nilingon ko naman syang

nakangisi habang nakatingin sa mag-ina nya.

"Conceited much." sabi ko nalang at umiling.

Tumawa naman sya. "I'm just telling the truth." aniya. "Kanino naman magmamana ang
anak ko kung hindi sa akin?" tanong nya.
"Eh di kay Rachel." sabi ko.

Mas lalo syang tumawa nang dahil sa sagot. "Napaka-pilosopo mo pa rin hanggang
ngayon. Still the smart Bella I know."

Napangiti nalang ako't pinanood si Rachel na masayang pinapakilala sa bisita ang

kanyang anak.

"Thank you, Bella.."

Nawala naman ang ngiti ko't muling napatingin kay Ralph.

"Thank

you para saan?" tanong ko.

"Thank you for everything." sabi nya. "For making me realize how much I love
Rachel. Kung hindi mo ko sinaktan noon... I think I would be still be blind and I
wont know my true feelings for her. Right now.. I'm so happy being with her and
being the father of our son."

Seeing Ralph right now and how he thanked me.. Alam kong mahal na mahal nya si
Rachel at si Raphael kaya wala na akong dapat ipangamba pa. Alam kong hindi nya
magagawang saktan ang best friend ko at ang anak nya.

"Ako din, Ralph.. Thank you." I smiled at him. "Thank you sa lahat ng mga ginawa mo
para sa akin... at thank you rin dahil sa pagmamahal na binibigay mo kay Rachel at
dahil pinanagutan mo silang mag-ina. Thank you for making her happy."

"That's nothing, Bella.." aniya. "It's the least thing I'll do for my family. I
love them both.. so much."

Napangiti nalang ako't hindi na ako nagsalita pa dahil pabalik na sila Rachel at
mabilis na kinuha ni Ralph si Raphael saka hinalikan ito sa pisngi.

What a happy family.. sana balang araw.. maranasan ko rin 'yan at kung mararanasan
ko man 'yan.. gusto kong si Vini ang kasama ko sa puntong 'yon. Siya lang at ang
magiging anak namin. I can't wait for that moment to come.

"Is it okay for you to wear a dress like that? Hindi ba ay sasayaw ka?" tanong sa
akin ni Penny nang ipasarado ko sa kanya ang zipper ng aking dress.

"It's okay, Penny. Hindi

naman ako magt-tumbling." natatawa kong sagot.

"Okay. I'm just concerned about you dahil syempre.. ayaw kitang makitaan." sabi
nya.

"No worries. May cyclings naman akong suot." sabi ko.

"Well, wala naman kwenta ang cyclings. Nagiging kasing pantay nalang din 'yan ng
panty habang galaw ka ng galaw." aniya't hindi ko na napigilan at napahagalpak na
ako sa pagtawa.

"Grabe ka naman. Mahaba naman 'tong cyclings na suot ko." sabi ko nalang.

"Okay.. I'm just saying." nagkibit-balikat nalang ang pinsan ko. "By the way, aalis
kami ni Ian tonight dahil we need to spend our so limited time kaya ang driver na
ang maghahatid sayo sa party okay?"

"Yes po, Ate Penny." mapang-inis kong pagpapasalamat sa kanya.

"Eww. Drop that 'ate' please." sabi nya't lumapit sa akin upang bumeso. "Bye. Take
care and enjoy the party."

Tumango naman ako't ngumiti. "Enjoy your date."

Ngumiti nalang sya sa akin at patakbo ng lumabas ng pintuan ng tignan nya ang
kanyang cellphone.

Maybe Ian's already waiting for her.

Nang ma-satisfied na ako sa itsura ko'y mabilis kong tinahak ang ang garahe upang
makasakay na sa kotse kung saan naghihintay ang driver nila Tita't Penny upang
maihatid na ako sa venue.

Halos magdugo na ang labi ko sa pagkagat ng aking labi lalo na't tadtad na ako ng
mensahe nila

Kai na excited na sila sa eksenang gagawin ko. Nandon na sila't nag-umpisa na ang
party an hour ago. Wala naman sa plano ang pumunta ako doon sa nasabing oras na
start ng party at dahil sa kalagitnaan daw ako dapat pumunta ayon kay Kai.

"Ma'am Bella, nandito na po tayo." wika ng driver at parang tinatambol ng mabilis

ang puso ko sa nagwawalang pagtibok nito.

"Uh.. thank you po. Huwag nyo na po akong hintayin. Ihahatid po ako ng boyfriend
ko." nakangiti kong sabi sa kanya dahil ayoko namang paghintayin sya sa wala dahil
gusto ni Vini na sya ang maghahatid sa akin.

"Sige po." sabi nalang nito sa akin.

"Ingat po." sabi ko bago pa ako tuluyang makalabas sa loob ng kotse.

Nang makaalis ito'y hinarap ko ang matayog na hotel na nasa aking harapan at
huminga ako ng malalim saka tinahak ang ang daan papasok sa loob.

Kinuha ko naman ang phone ko upang itext sila Kai na nandito na ako't pwede na
naming simulan ang plano nang makita kong nakakailang missed calls na sila ni L at
nakakailang message na rin.

Tatawagan ko na sana sila nang makita kong tumatawag ulit si Kai sa akin kaya
mabilis ko itong sinagot.

"Bella, where are you?" tanong sa akin ni Kai.

"Uhm.. Nandito na ako." sabi ko't lumiko na kung saan nandoon ang venue't nagulat
ako ng salubungin ako ni Kai at L kaya binaba ko na ang cellphone ko.

"Bella, dont go in." mabilis na

sabi ni L sa akin.

Kumunot naman ang noo ko. "What? Why? May nagbago ba sa plano?" naguguluhan kong
tanong.
"Bella, dont ask us.. just please.. go." nahihirapang sabi ni Kai.

"Ano bang problema nyong dalawa? Bakit ayaw nyo akong papasukin sa loob?" naiinis
ko ng tanong at nagpumiglas sa hawak ni L upang makapasok na sa loob.

"Please listen to us, Bella.. It's for your own sake to." halos nagmamakaawa ng
sabi ni Kai at hinahablot ko ngunit mabilis ko syang naiiwasan.

"Hindi ko kayo maintindihan, okay?" sabi ko nalang. "Miss na miss ko na si Vini't

gusto ko na syang makita para magkaayos kami tapos ngayon pipigilan nyo ako?"

"Bella, it's because the plans ruined.." mahinang sabi ni Kai.

"And why are the plans' ruined?" tanong ko't tinaasan ko silang dalawa ng kilay.

Kinagat naman ni Kai ang kanyang ibabang labi't hinawakan sya ni L sa braso.

"Let Bella, Kai.. Kung gusto talaga nating mapabuti sya, I think it's better to
show her.." sabi ni L. "Hindi pwedeng magpakatanga nalang sya."

Napaawang ang aking bibig sa sinabi ni L at punong-puno na ng katanungan ang aking

isip kaya mabilis akong tumalikod at binuksan ang nakasaradong double doors with
all my strength.

Medyo maingay sa loob nang dahil sa slow music na tumutugtog ngunit nakuha ko pa
rin ang atensyon nila dahil sa ilaw na galing sa gawi

ko pero mas nakuha ng dalawang taong magkalapat ang labi ang atensyon ko.

"Bella.." hinawakan ako ni Kai sa aking braso.

Tumugtog ang music na dapat ay aking sasayawin at unti-unting napatingin sa gawi ko

si Vini pagkatapos ng matagal na pagkalapat ng kanyang labi sa babaeng nasa harapan
nya't nanlaki ang kanyang mga mata ng mamataan ako. Napatingin rin ang babae sa
akin na sya ring kasama ni Vini sa picture na nakita ko sa Facebook at nagulat rin
sya sa aking presensya.

"Bella, we're sory.." wika ni L sa gilid ko.

Nang makita kong bumaba si Vini sa stage na aking pinaghirapang disenyuhan kahapon
upang pumunta sa akin ay mabilis ko syang tinalikuran at tumakbo palabas.

"Bella!" rinig kong tawag sa akin ni L at Kai.

Binaliwala ko ang kanilang pagtawag sa akin at inubos ko lahat ng lakas ko upang

makatakbo lang palabas ng hotel.

"Bella!"

Bigla akong napatigil nang marinig ko ang boses na syang makakapagpahinto sa akin.
Ang boses ng lalaking mahal kong nanakit sa akin.

Nagsimulang bumuhos ang luha ko nang naramdaman ko ang kanyang mainit na kamay sa
aking balikat at mabilis ko syang hinarap upang sampalin.

Napapikit sya sa aking sampal at nang idinalat nya ang kanyang mga mata'y kitang-
kita ko ang pamumungay nito.

"P-Pano mo nagawa sakin yun?.." halos mawalan na ako ng boses ngunit kailangan
ko ng sagot nya. Kailangan kong malaman kung bakit.

"Bella, I didn't mean to.. I got carried away..." mahina nyang paliwanag sa akin.

Mas lalong nagsibuhusan ang luha ko sa walang kwenta nyang sagot sa akin.

"Vini, naalala mo ba nung nangako ka sa akin?" tanong ko sa kanya. "Nung nangako

kang ako lang ang babaeng isasayaw mo.. Na ako lang kahit wala ako sa tabi mo.. Na
hindi mo ako ipagpapalit.. Vini, nasan na yung pangako mo na yun?"

"Bella, please..." inabot nya ang aking kamay nguniy agad ko itong binawi mula sa
kanya.

"Ilang buwan palang akong nawawala, Vini.. Meron na agad iba?" pagpiyok ko.

"Bella, she's nothing--"

"She's nothing?! She's nothing pero nakuha mong baliin lahat ng pangako mo sakin ng
dahil sa babaeng nothing na yun? Wag mo akong lokohin, Vini! Don't lie to me and
just tell me the truth para mas madali sa akin ang mapatawad ka't kalimutan ka
nalang at lahat ng tungkol sa atin ng walang bahid ng pagkamuhi."

Halos sigawan ko na sya ngunit pinipigilan ko lang ang sarili ko dahil ayokong
makakuha kami ng masyadong atensyon.

"Bella, let's not argue with this.." sabi nalang nya. "Tutal parehas naman tayong
may iba diba?"

Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi't hindi sa pang-aakusa nya ako
nasaktan kundi sa indirect na pag-amin nyang meron na nga syang iba.

"Parehas tayong may iba?" halos pabulong ko ng sabi. "Vini, wag mo akong igaya
sayo. Wala akong iba. Ikaw lang mahal ko!"

"Then what about those hidden convos in your phone, Bella? C'mon, Bella. Kung gusto
mong umamin ako, umamin ka rin!" sigaw nya. "Sawang-sawa na ako sa pagtataguan
natin. Let's just break up!"

Gustong-gusto kong humagulgol nang dahil sa huling katagang binitiwan nya ngunit
bago ako bumigay ay kailangan kong ipaglaban ang sarili at pagmamahal ko para sa
kanya.

"Wala akong dapat aminin sayo, Vini." mariin kong sabi't sinapak ko sa kanyang
dibdib ang cellphone ko. "Ayan isaksak mo sa baga mo ang cellphone ko! Pakibasa ang
message nila Kai at L pati na rin ang group chat ko with El Dorado para malaman mo
ang tinatago ko. Para malaman mong para sayo yun! Na wala akong iba't hindi ako
katulad mo!"

Nakita kong napatigil si Vini nang basahin nya ang mga convo namin nila Kai.

"You know what, Vini.. Wala na akong pake kung malaman mo man yan." sabi ko.
"You're now free to date any girl you want. I dont care anymore. Kung gusto mong
maghiwalay tayo, eh di maghiwalay na. I can't afford being with a man na hindi
kayang panindigan ang pagmamahal sa akin."

=================
Chapter 15

Chapter 15

What I Need

Huminga ako ng malalim bago ko pinindot ang doorbell.

Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko sa sobrang kabang nararamdaman ko ngayon at

tatalikod na sana ako para hindi nalang ituloy nang bumukas na ang pintuan at
sumalubong sa akin si Tita Sandra na nakangiti.

"Bella, you're home!" masayang bati sa akin ni Tita't walang pakundangang niyakap
ako ng napakahigpit.

Napangiti naman ako't inilahad kay Tita ang mga plastic bags na dala ko bilang
regalo sa kanila ngayong Pasko.

Kahit na nagbreak na kami ni Vini ay hindi naman ibig sabihin non na pati sa
pamilya nya'y nakipagbreak ako. Malaki ang utang na loob ko sa pamilya nila't hindi
ko magagawang kalimutan lang sila ng ganon. Simpleng regalo na nga lang itong
mabibigay ko sa kanila na kulang pa sa mga nagawa nila para sa akin tapos hindi ko
pa mabibigay dahil lang nagbreak kami ng anak nila't nasaktan ako ng husto.

"Christmas gifts po para sa inyo. May mga pangalan na po yan kaya hanapin nyo
nalang po yung sa inyo. Nandyan rin po yung kila Ate Rae." sabi ko kay Tita.

Napangiti naman lalo si Tita. "That's so sweet of you, Bella." sabi ni Tita sa
akin. "Why don't you wait for your Ate Lyrae? Pupunta sila dito for lunch at dito
na sila hanggang hatinggabi to celebrate Christmas."

Mabilis naman akong umiling. "Huwag na po." agad kong pagtanggi. "Napadaan lang po
talaga ako saka tutulungan ko rin po si Tita at pinsan ko na maghanda para sa
Pasko."

"Ganon ba?" lumungkot ang boses ni Tita. "Na-miss ka pa naman nila. Bisita ka
nalang dito after Christmas?"

Kinagat

ko naman ang aking ibabang labi. "Hindi na po ako makakabalik dahil 6PM po ng gabi
ng Pasko ang flight ko pabalik ng LA. Kasama ko na po sila Tita at pinsan ko."

Mas lalong lumungkot si Tita. "Hindi ka man lang namin makakasama ng matagal.."
aniya. "How 'bout I'll text your Tita na dito ka't uuwi ka nalang bago
maghatinggabi. Ipapahatid kita kay Vini."

Napaawang ang aking bibig sa kanyang sinabi't gustong-gusto kong mangyari 'yon pero
hindi pwede. Hindi na pwede.

"Uhmm.. hindi po pwede, Tita eh.." nag-aalangan ko pang sabi.

Mukhang hindi pa nila alam ang nangyari sa amin ni Vini. Maybe hindi pa sinasabi sa
kanila nito.

"Bakit naman-- Oh! Ayan na pala si Vini eh."

Nanlaki ang aking mga mata sa biglang pag-iiba ng topic ni Tita't nakangiting
lumingon sya sa taong nasa likuran ko.

Para akong isang bato na hindi maalis sa kinatatayuan ko. Hindi ko alam kung paano
ba ako kikilos. Ngunit ang kaibahan ko sa bato ay nakakaramdam ako. At sakit ang
unti-unti kong nararamdaman.

"Vini, pilitin mo nga si Bella'ng mamaya na umuwi sa kanila. Namiss na namin sya ng
mga daddy mo. Hindi mo man lang sinabi saming nakauwi na pala sya't babalik na
tuloy syang LA bukas." sabi ni Tita sa kanyang anak.

Ilang segundo na ang nakalipas ngunit hindi pa rin nakakasagot si Vini kaya
bumaling sa akin si Tita.

"Nako, Bella! Dapat next Christmas, magstay ka dito ng mas matagal ah?" sabi sa
akin ni Tita.

Napalunok naman ako't bahagyang napayuko. "Hindi po ako uuwi next Christmas."

"You wont?" nagtatakang sabi ni Tita't bahagyang sumulyap sa kanyang anak.

"Doon na po ako sa LA

hanggang sa makapagtapos po ako.. or maybe I'll stay there po for good." sabi ko't
kumunot na talaga ang noo ni Tita nang dahil sa mga binibitawan kong salita.

"Why?.. Ayaw na ba ng Tatay mong pauwiin ka dito?" tanong ni Tita sa akin.

Unti-unti naman akong umiling bilang sagot kay Tita.

"Then why?" punong-puno na ng paghihinala ang kanyang boses. "Bakit hindi ka na

babalik dito?"

"Nandon po ang pamilya ko sa LA.. Sasama na po sa akin si Tita't Penny.." unti-unti

kong pag-amin. "Wala naman na po akong babalikan pa dito."

"What do you mean, Bella?" naningkit ang mga mata ni Tita't matalim na tinignan si
Vini.

"Wala na po kami--"

"Mom, let me talk to Bella."

Napatigil ako sa pagsasalita nang hawakan ako ni Vini sa aking braso't pinutol ang
aking pag-amin.

"Anong ibig sabihin nito, Vini?!" tumaas ang boses ni Tita.

"Let us talk first, mom. I'll explain later." sabi ni Vini't mabilis akong hinigit
palabas ng bahay habang naririnig ko si Tita'ng galit na tinawag ang pangalan ni
Tito Sean.

Marahan akong binitawan ni Vini nang makarating kami sa tapat ng kanyang kotse.
Hinarap nya ako ngunit iniwas ko lang ang aking tingin sa kanya.

I just cant face him right now. Dahil alam kong sa oras na tinignan ko sya, mas
masasaktan lang ako kasi ang lalaking nasa harapan ko ay hindi na sa akin. Masakit
man isipin pero hindi na sya akin.
"Bella.." malambing nyang pagtawag sa aking pangalan.

Pakiramdam ko'y sa paraan ng pagtawag nya saking pangalan, mahal nya pa rin ako.
Nakakaloko. Nakakapanlinlang.

"You shouldn't have come here.." sunod nyang

sabi na parang nahihirapan. "You know that my mom loves you so much.. Magagalit sya
sa akin kapag nalaman nya ang nangyari sa atin. Even my dad."

Napakunot ang aking noo sa kanyang sinasabi't nagawa ko syang tignan nang dahil sa
mapusok na damdaming nararamdaman ko para sa kanya.

"I'm planning on taking it slow.. Uunti-untiin ko sana ang pagsasabi sa kanila. But
here you are.. you suddenly came." pagsisisi nya akin.

"Your family means a lot to me, Vini. Kaya ako pumunta dito. Gusto kong magbigay ng
pasasalamat sa kanila bago ako tuluyang umalis ng bansa. Hindi ikaw ang pinunta ko
dito." paglilinaw ko sa kanya't nararamdaman ko na ang pag-init ng gilid ng aking
mga mata.

"Okay.. okay.." huminga sya ng malalim na para bang nahihirapan na syang kausap
ako. "About Valeen.."

"Valeen?" nakakunot-noo kong sabi sa kanya.

"Valeen Buenaventura.."

Parang kinukurot ang puso ko habang pinapakinggan syang marahan at malambing ding
sinasabi ang buong pangalan ng babaeng ipinalit nya sa akin.

"I'm sorry about her, Bella.." paghingi nya ng paumanhin. "But there's really
nothing going on between the two of us. Hindi ko talaga alam kung ano ang pumasok
sa utak ko't nagawa ko 'yon. Maybe because of jealousy and doubt. But believe me,
Bella.. Ikaw lang ang mahal ko."

"Sinabi ko na sayo kagabi, Vini, I'm done talking about it. Malaya ka na ngayon.
Bakit mo pa ba ginugulo ang utak ko? Ano pa bang gusto mo?" naiinis ko ng tanong sa
kanya't nanlalabo na ang aking paningin dahil sa mga nagbabadyang luha.

"It's because I want us back, Bella!" halos pasigaw na nyang sabi. "I want us back,

babe.. Hindi ko kayang mawala ka sa akin.." pabulong na nyang sabi.

"Sana inisip mo 'yan bago mo ako pinagpalit sa kanya, Vini. At sa tingin mo ba,
maniniwala pa ako sayo?" I sarcastically said. "Vini, natatakot na akong patawarin
ka pa dahil ayoko ng masaktan pa.."

"Bella, ngayon lang ako nagkamali. All I'm asking is a second chance. A second
chance with you. A second chance para mabuo ko ulit ang tiwala mo sa akin. Para
maayos tayong dalawa." he almost begged.

Dahan-dahan naman akong umiling sa kanya. "Nagkakamali ka, Vini.. you already lose
your second chance." sabi ko.

Nag-angat sya ng tingin sa akin na para bang hindi nya maintindihan ang sinasabi
ko.

Memories from before started flashing on my mind as my tears rapidly began to fall.
"Naalala mo ba nung pinagtabuyan mo ako.. nung sinisi mo ako kung bakit hindi ka na
makakasayaw kaya pinili mong bitawan ako? Alam mo ba kung gaano kasakit yun?" I
asked him. "Pero, Vini, kusa kong binigay sayo ang pangalawang pagkakataon na hindi
mo na kinailangan pang hingin sa akin. Binigay ko yun na parang walang nangyari
kasi mahal kita. Kasi alam kong hindi mo na ako sasaktan ulit. Pero anong ginawa mo
ngayon? Mas nasaktan ako, Vini! Mas masakit dahil hindi mo lang ako sa pagsasayaw
ipinagpalit kundi sa isang babae na!"

I saw him crying but I don't want to be fooled. Kailangan kong maging malakas.

"Gustong-gusto kitang patawarin, Vini.." pag-amin ko. "Pero mas gusto kong
patawarin muna ang sarili ko sa hindi ko pag-aalaga sa sarili kong puso na muling
nasaktan dahil sa maling pagbigay ko sayo ng pangalawang pagkakataon

noon. I'm sorry, Vini, pero ayoko ng magpakatanga pa.."

Tinalikuran ko sya't hindi pa ako nakakahakbang ay mabilis na nya akong niyakap

mula sa likuran.

"Bella, I'm sorry.. sorry.. I'm sorry.. Just please give me this third chance.. I
swear I'll make it worth it.. Bella, please.." paulit-ulit nyang sabi habang
binabaon ang kanyang mukha sa aking likuran na dahilan kung bakit nararamdaman ko
ang basa sa aking damit nang dahil sa kanyang luha.

Pumikit ako ng mariin at kinuha sa bag ko ang relos na regalo ko sa kanya saka
humarap sa kanya.

Namumula't namumungay na ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin.

"This is my Christmas gift to you.." sabi ko't kinuha ang kamay nya upang ilagay sa
kanyang palad ang box. "It's a watch.. Sana makahanap ka ng oras para sa kanya..
Sana hindi kayo matulad sa nangyari sa atin... Wag mo syang iiwanan specially, when
she needs you. Always find time for her, Vini at wag na wag mo syang ipagpapalit sa
iba gaya ng ginawa mo sa akin.. kasi masasaktan sya ng sobra.." pagbibilin ko sa
kanya.

Lumapit ako sa kanya't hinalikan sya ng isang matagal na halik sa kanyang pisngi
bago ako tuluyang lumayo sa kanya't patakbong sumakay sa sasakyan upang makaalis
na.

I'm gonna let him go now gaya ng pagbitaw nya sa akin. Hindi ko na sya ipipilit sa
akin.

"Bella, you can't quit!"

Napapikit ako sa pagsigaw sa akin ni Tatay.

Ni minsan ay hindi ako nasigawan ni Nanay kahit na may mga nagagawa akong kasalanan
na ikakagalit nya. Ngayon lang ako nasigawan ng sarili kong magulang. Masakit rin
pala.

"Kuya! Si Bella ang kausap

mo. Wag mo syang sigawan." pagsabat ni Tita.

Nilingon naman ni Tatay si Tita. "Narinig mo ba ang sinabi ng pamangkin mo?"

sarkastikong tanong ni Tatay kay Tita. "She told me that she wants to quit. Na ayaw
na nyang gawin ang movie."
"Kuya, that's her decision! Respect it!" ani Tita.

"This is for her future! Ginagawa ko lang din 'to para sa kanya." paliwanag ni
Tatay saka lumingon sa akin. "I'm sorry, Bella, but I won't let you quit. We have a
general rehearsals tomorrow for the dance routines. If I need to drag you out of
the house for you to come, believe me I will." mariin na sabi ni Tatay.

Napahinga nalang ako ng malalim at hindi na sumagot kay Tatay. Alam kong masamang
talikuran ang magulang pero hindi ko na mapigilan ang mga emosyon ko. Nagpatong-
patong na sa dibdib ko.

"I expect you all to do your best this day." panimula ni Tatay. "If there are
flaws, we will fix it right away. The shooting for the movie will start tomorrow.
We need to perfect this today. Understand?"

"Yes, Direct!" sabay-sabay ng mga tao sa paligid ko't maging ang mga sikat na
artista dito ay ginagalang ang Tatay ko.

If he wants me to be like him.. It'll take a lot of grudges. I can never be like
him.

"Next! The couple dance of Bella and Austine." sigaw ng assistant choreographer ni
Tatay.

Matalim ang titig sa akin ni Tatay na para bang binabantayan nya ako ng maigi't
parang pinaparating nya sa

akin na hindi ako pwedeng magkamali.

Nang tumunog ang music ay awtomatikong tumahimik ang buong paligid.

Austine wear his acting smile gaya ng napagpractice-an and lend me his hand na
nanginginig kong tinanggap kaya bahagyang nawala sa mood ang ngiti ni Austine na
para bang gusto nya akong tanungin kung ano meron.

Pumikit ako ng mariin ng hinapit nya ang aking bewang papalapit sa kanya.

It felt so nostalgic that it's hurting me so much.

Bago pa sya muling gumalaw para sa susunod na step ay mabilis ko na syang itulak
papalayo sa akin.

"I'm sorry.. I can't.." pag-iling ko't mabilis akong lumabas ng walang nililingon.

Pumunta ako sa bakanteng practice room kung saan hindi nakabukas ang ilaw at umupo
sa isang sulok doon saka binuhos ang bawat luhang gustong pumatak dahil sa sakit na
nararamdaman ko.

I feel like everytime I'm dancing.. pakiramdam ko'y sya lang ang kasayaw ko. Pero
ang lumalabas ngayon sa isipan ko ay ang imaheng mayroon na syang kasayaw na iba
gaya ng nakita ko.

"Bella.."

Napa-angat ako ng tingin kay Tatay at bahagyang kinusot ang aking mga mata upang
mapawi ng kahit kaunti aking luha.

"Anak.." malambing na pagtawag nya sa akin.

Lumapit sya sa akin at saka lumuhod upang maging ka-level kami.

"Tay.." I called him. "Tay, I'm sorry.. Hindi ko talaga kaya.. Hindi ko na po
kayang sumayaw pa.. Masyado pong masakit.. Ayoko na po.." I cried. "Naaalala ko
lang po sya kapag sumasayaw ako.. Please po, Tay.. Ayoko na po.."

"Shhh.." pagpapatahan nya sa akin at niyakap ako ng mahigpit. "Hindi na kita

pipiliting sumali. I'm sorry din, Bella. I know I've been a hard father for you.
Anak, I'm sorry.."

Mas hinigpitan ko ang pagkakayakap ko kay Tatay at ayoko mang aminin pero ngayon ko
lang naramdaman ang totoong pagmamahal nya para sa akin. Ngayon lang.

"Tatay, will make you happy okay? Just don't cry anymore, anak ko.." marahan nyang
pagpapatahan sa akin at tumango-tango nalang ako.

This is exactly what I need right now. Someone who will care for me and make me
feel love. This is all I ever need.

=================

Chapter 16

Chapter 16

5 Years

"It feels so good to be home!" sabi ni Penny't tumalon pahiga sa kanyang kama.
"Miss na miss ko na 'tong kamang 'to." sabay yakap nya sa kanyang mga kumot.

Nandito na kami ngayon sa Pilipinas. Kami palang ni Penny ang umuwi dahil may
inaasikaso pa si Tita sa LA. Si Tatay naman ay may kailangan ding tapusin bago
sumunod dito sa amin for a vacation.

"Nasabi mo na ba kay Ian na nandito na tayo sa Pilipinas?" tanong ko sa kanya.

Napabangon naman sya sa kanyang kama't tinignan ako. "Not yet." simpleng sagot nya.
"Pero birthday nya bukas kaya may ni-plano na akong surpresa. Hindi muna ako
magpapakita ngayon. Hindi ko muna ipapaalam sa kanya na ngayon na uwi ko. I can
feel it. Masu-surprise sya dahil akala nya'y next week pa ang uwi ko't hindi ko
maabutan ang birthday nya."

Bahagya naman akong hindi nakapagsalita nang dahil sa mga plano ni Penny't hindi ko
maiwasan ang matakot at kabahan para sa kanya.

"Just be prepared sa kung ano mang pwedeng mangyari, Penny." paalala ko sa kanya.
"Mamaya.. ikaw pala ang masurpresa kaysa ikaw ang magsurpresa." and I gave her a
meaningful smile.

Nawala naman ang ngiti ng aking pinsan na para bang napaisip din sya sa aking
sinabi.

"I trust him, Bella." she said. "Ian will never hurt me."

"Lesson number two, Penny." sabi ko't sinukbit ang tuwalya sa may balikat ko't
nilingon sya. "Don't trust too much. Para hindi masyadong masakit kapag nasira ang
tiwala mo."

I smiled at her saka lumabas ng kanyang kwarto't ayokong panghinaan ng loob ang
pinsan ko pero ayoko rin syang masyadong masaktan

kaya hangga't maaga pa'y pinapayuhan ko na sya.

Ayokong mawasak ng sobra ang pinsan ko. Ayokong magaya sya sa akin.

"Ayos na ang lahat para sa birthday nya ng hindi sya maghihinala." sabi ni Penny
habang abala sya sa pakikipagtext sa kapatid ni Ian.

"San ba magaganap ang party ni Ian?" tanong ko sa kanya habang pinipili sya ng
masusuot sa isang katutak na mga damit nya pang party.

"BGC. Haze." simpleng sagot nya't napangiti sya sa nabasa sa kanyang phone saka
lumingon sa akin. "Bella, kailangan mo akong videohan."

"Video para saan?" tanong ko.

"Kunwari nauna kang umuwi kaysa sakin dahil tinulungan ko pa si mommy sa pag-aayos
ng business bago umuwi." sagot nya. "Tapos videohan mo ko na binabati sya ng happy
birthday at nagsosorry dahil hindi ako makakarating at magkakasama ulit sa birthday
nya. Basta something like that. Ipanood mo sa kanya mamaya."

Syempre't wala akong magagawa't alam kong hindi ako makakatanggi dahil makakasira
'yon sa plano ng pinsan ko kaya naka-ilang take pa kami ng simpleng video nya para
kay Ian dahil ang pangit nya daw doon sa isa, masyadong naka-zoom in, masyadong
naka-zoom out, masyadong pabebe daw ang boses nya at kung anu-ano pang dahilan.

"Wear this, Bella." sabay hagis sa akin ng pinsan ko ng isang black sequenced dress
na may kaunting halo ng silver sequences.

"Para saan 'to?" tanong ko sa kanya.

May damit naman na ako't napagdesisyunan ko na kanina kung ano ang susuotin kong
damit.

"Baka kasi mamaya'y mag flowy dress ka nanaman or simpleng dress na hanggang tuhod
na para kang mamamasyal sa mall kaya ayan na. Pinahiram na kita."

sabi nya. "Sa susunod ay sasamahan kitang magshopping ng mga damit fitted for a
party occasion like this."

"Okay.. Bahala ka." sabi ko nalang at dumiretso na sa kwarto ko para makapagpalit.

Fitted ito sa akin at para sa akin ay ito na ang pinakamaikling dress na nasuot ko
sa buong tanan ng buhay ko.

Kapag nagpaparty or bar hopping kami noon sa LA ay hindi naman ako nagsusuot ng
ganito. I'm usually wearing shorts partnered with a simple top saka yung mga
binanggit ni Penny kaninang mga klase ng dress.

This kind of dress is too much for me. I'm showing too much skin. Feeling ko'y ang
laswa kong tignan. Pero okay lang. Titiisin ko nalang dahil isang gabi lang naman
'to. Para sa pinsan ko!

"Are you done now, my pretty cousin?" sigaw ni Penny mula sa labas ng aking kwarto.
"Uh.. ito na." sagot ko't isinuot na ang hindi kataasang heels ko.

Pagakatapos ko'y kinuha ko na ang pouch ko saka tumungo sa pinto't binuksan ito.

Pagkalabas na pagkalabas ko ay agad akong sinuri ng pinsan ko mula ulo hanggang paa
habang nakahalukipkip sya.

"Heels, check. Dress, check." sabi nya't tumungo na sa mukha ko ang kanyang mata.
"Hair, not quite check. Make-up, no check at all."

Napabuntong hininga naman ako dahil eyeliner at pinkish lipstick lang ang nilagay
kong make-up. Ang buhok ko nama'y hinayaan ko lang nakalugay kung ano ang itsura
nito araw-araw.

"Go back to your room, couz." utos nya sa akin. "Fix yourself."

"Penny, ayos na 'to--"

Hindi na ako pinatapos pang magsalita ng pinsan ko't hinatak na nya ako pabalik ng
kwarto ko't pinaupo na sa harap

ng tukador.

Sinimulan na nya akong ayusan na dinaig ko pa ang aattend sa prom dahil sa ayos ko.

Kinulot nya ang dulo ng buhok ko't nilagyan nya ako ng blush-on, medyo ginawang
darker ang lipstick ko, nilagyan nya rin ako ng eye shadow at kung anu-ano pang
palamuti sa mukha.

"There.. so pretty! Magpinsan talaga tayo!" masaya nyang sabi saka niyakap ako
pagkatapos nya akong ayusan.

"Pasado na ba sayo?" tanong ko sa kanya.

"Of course! Ako nag-ayos nyan eh." natatawa nyang sabi't napatawa nalang din ako sa
kalokohan ng pinsan ko.

Sunod namang nag-ayos ang pinsan ko't pati ang pag-aayod nya sa kanyang sarili ay
napaka-detalyado. She's really putting too much effort.

Sana lang ay hindi maaksaya lahat ng effort ng pinsan ko dahil baka hindi ko alam
kung ano ang magagawa ko kay Ian.

Alam ko kung gaano kasakit ang mararamdaman ng pinsan ko't kahit papaano'y gusto ko
syang iganti kung saka-sakali.

"Do I look okay?" problemado nyang tanong sa akin ng matapos syang mag-ayos.

"You look perfect, Penny." ngiti ko sa kanya. "You don't have to worry. Ikaw ang
pinakamagandang babae doon mamaya."

"Hindi rin.." aniya. "Nandoon ka eh. May kalaban ako sa beauty ko." sabi nya't
natawa nalang ako.

Nang ma-satisfied na si Penny sa lahat at nasabi sa kanya ng kapatid ni Ian na

nandoon na sila sa Haze ay mabilis na rin kaming tumungo ni Penny doon.

"OMG! Malapit na tayo. Kinakabahan na ako, Bella. Hindi ko na 'to kaya. Nasisiraan
na ata ako ng bait." natataranta nyang sabi nang matanaw na namin ang mga iba't-
ibang high end bars dito sa BGC.

"Kalma lang, Penny." I said, trying

to compose my self. "Pati tuloy ako ay kinakabahan sa kanya eh."

Nang makarating na kami sa Haze ay mabilis na tumungo si Penny saay back door,
accompanied by the bouncers habang ako nama'y patay malisyang pumasok sa harapan.

Hindi pa masyadong malakas ang tunog ng music at puro light lang ang tunog. Medyo
hindi pa rin ganon kadilim kaya naman mabilis kong nakita si Ian kasama ang kanyang
kapatid na parang may seryosong pinag-uusapan at mukhang problemado si Ian.

I wonder why..

"Ian!" I called his name.

Napalingon naman ito sa akin at nanlaki ang kanyang mga mata nang makita nya ako't
mabilis na may sinabi sa pinsan nya saka tumungo ng mabilis sa akin.

"Bella! Nakauwi ka na!" masaya nyang sabi't bahagya akong niyakap.

"Oo! Sabi ni Penny na birthday mo daw ngayon at may party ka daw sa Haze na sinabi
sa kanya ng kapatid mo kaya ako nalang pinapunta nya in-behalf of her." and here
comes the lies.

"Ganon ba?" tanong nya sa akin. "Well.. thank you sa pagpunta. Enjoy the music!"
sabi nya sa akin at akmang tatalikod na ng pigilan ko sya.

"Ian!" muli kong pagtawag sa kanya. "Uhmm.. May gusto rin palang ipanood sayo si
Penny since she's not here." sabi ko sabay labas ng aking cellphone.

Kinuha ko rin ang earphones ko para mas marinig nya't ni-play na ang video.

Seryosong-seryoso nyang pinapanood ang video ng pinsan ko't I can see that tears
are bluring his eyes na hindi nya rin mapigilan ang kanyang pagngiti.

"Thank you, Bella.. I'll call her to thank her." sabi nya't tumalikod na't hinatak
ang kapatid nya patungo doon sa may

mga VIP rooms.

Napahinga naman ako ng malalim at mukhang tapos na ang misyon ko dito pero hindi ko
pa rin pwedeng iwan ang pinsan ko hangga't hindi ko alam kung successful ba ang
magiging surprise nya o hindi.

Tumungo ako sa bar counter upang doon muna mamalagi habang naghihintay.

"Bella?"

Napatigil ako sa pag-upo sa stool ng biglang may pamilyar na boses na tumawag sa

aking pangalan.

Nanginginig ang buong sistema ko't dahan-dahan ko syang hinarap.

"Bella!" masaya nyang sabi't niyakap nya ako ng mahigpit.

"K-Kai.." I uttered his name, still in shock.

Humiwalay sya sa pagkakayakap sa akin. "Can't believe your finally back. After how
many years.." hindi makapaniwala nyang sabi.

"Uhmm.. 5 years." sabi ko't tumango-tango sya.

"I know.. Bilang ko 'yon." natatawa nyang sabi. "Anyways.. let me help you." at
tinulungan nya akong makaupo ng maayos sa bar stool saka sya umupo sa bar stool.

Nag-order kami ni Kai ng light alcoholic drink para may mainom lang.

"So.. you're here sa party ni Ian." aniya. "Sila pa ng pinsan mo?" tanong nya sa
akin.

Tumango naman ako't ngumiti sa kanya. "Yup." sagot ko. "And they're very strong.
Mahal na mahal nila ang isa't-isa."

Napawi ng bahagya ang ngiti ko ng makita kong nakatitig lang sa akin si Kai habang
nagsasalita ako.

"Uhm.. May problema ba?" tanong ko sa kanya.

Umiling sya't ngumisi. "Nothing.. It's just.. You're even more beautiful than
before, Bella.." sagot nya't naramdaman ko naman ang mabilis na pag-init ng aking
pisngi. "Specially, when you're smiling like that and blushing I may add."

Napailing nalang

ako't bahagyang napatawa sa kanyang sinabi as I take a sip on my drink.

"So.. how do you do?" tanong nya sa akin at muli akong napalingon sa kanya. "Anong
pinagkakaabalahan mo ngayon?"

"I have my own hotel." I proudly said.

"Hotel?" paninigurado ni Kai.

Tumango ako sa kanya't ngumiti. "Belle Danse."

Nanlaki ang kanyang mga mata. "You own Belle Danse? The one in LA?" hindi
makapaniwala nyang tanong. "That's like one of the five star hotels in the world."

Bahagya naman akong napatawa. "Mukha bang hindi ko kayang magpatakbo ng ganong
hotel?" tanong ko. "Sabagay.. pati ako. Hindi pa rin ako makapaniwala na naging
ganon ka-successful ang Belle Danse."

"Well, as your friend, I'm truly proud of you." sabi nya sa akin.

"Salamat pero.. marami pa akong plano para sa Belle Danse." sabi ko. "I'm planning
on making a branch here in the Philippines."

"Oh! Kaya ka ba umuwi?" tanong nya sa akin.

Tumango ako. "Yup and.. naho-home sick na ako." bahagya akong tumawa.

"Sabagay.. nakakamiss nga naman ang polusyon dito sa Pilipinas." natatawa nyang
sabi.

Napatawa nalang din ako sa kanyang sinabi.

"Ikaw? Anong ginagawa mo ngayon?" tanong ko sa kanya.

"I own an architecture and engineering firm." sagot nya sa akin na para bang
baliwala ang ginagawa nya ngayon para mabuhay.

"Really?" masaya kong sabi. "Kai, I need your firm right now." sabi ko.

"Need my firm?" tanong nya.

"Yup!" sagot ko. "Gusto ko sanang ipagawa ang hotel ko dito sa Pilipinas with
Pilipino architects and engineers. Tamang-tama lang. Naghahanap ako and here

you are."

"If my firm's going to work on a Belle Danse branch I think we need to plan it
now." sabi nya.

"Kailan ka ba free? We can discuss about it. With your firm." sabi ko't hindi
mawala-wala sa tono ng boses ko ang pagka-excite.

"Well then I'll schedule a meeting with you and my firm on Tuesday. Is that okay?"

Mabilis naman akong tumango at kinuha ang phone ko upang ma-save na sa calendar ko
ang meeting.

"What's your number?" tanong ko sa kanya sabay abot ng cellphone ko. "Paki-save
nalang."

"Kung ikaw ba naman ang manghihingi ng number ko ay bakit naman hindi." natatawa
nyang sabi habang sinasave sa aking cellphone ang kanyang number.

Nakita kong tinawagan nya rin ang phone nya gamit ang phone ko't alam kong para
lang iyon ma-save nya ang number.

"Bella!"

Napalingon naman ako sa likuran ko at nakita ko ang pinsan kong bahagyang nagtatago
sa tabi ng maraming tao.

"Let's get ready." sabi nya.

Nilingon ko naman si Kai. "Sige ah. Text nalang kita. May surprise pa pinsan ko
eh." sabi ko. "It's nice to meet you again, Kai. I had a great time with you."
ngiti ko sa kanya sabay punta sa pinsan ko.

Nang makalapit ako sa pinsan ko'y alam kong gustong-gusto nyang magtanong sakin
tungkol kay Kai pero hindi nya magawa dahil namamataan na naming pababa mula sa VIP
rooms si Ian.

"Happy birthday!"

May sumabog na confetti mula sa taas kasabay ng hiyawan ng mga tao't nakita kong
mangiyak-ngiyak si Ian habang nakatingin sa pinsan kong nakangiti lang sa kanya
habang hawak-hawak ang cake.

"Happy birthday, love." malambing na pagbati ng pinsan ko.

Kahit
gusto kong masuka sa endearment nila ay hindi ko ginawa dahil mas nangingibabaw ang
kilig at saya ko para sa kanilang dalawa.

Lalapit sana si Ian para mahalikan ang pinsan ko ngunit pinahinto sya ni Penny.

"Oops! Blow the candle first." mapang-inis na sabi ni Penny.

Ngumisi naman si Ian at nakatingin lang sa mata ng pinsan ko habang hinihipan nya
ang mga kandila.

Muling nagsipalakpakan ang mga tao nang mahipan iyon ni Ian at hindi na matago ang
saya na nararamdaman ko.

Binigay ni Penny ang cake sa kapatid ni Ian at umambang yayakap si Penny kay Ian
nang sya naman ang pigilan nito.

"No.." umiling si Ian at nakangisi.

Ngumuso ang pinsan ko't tinaas ni Ian ang kanyang kamay na para bang may
sinesenyas.

Nagbago ang tugtog ng music. From an upbeat song ay naging slow music ito.

Photograph.

Yan ang tumutugtog ngayon. Ang sabi sakin ni Penny ay theme song daw nila yang
dalawa. Dahil kahit nahihirapan daw silang dalawa at nagkalayo ay meron silang mga
pictures na magpapatibay parin ng samahan nilang dalawa.

Wait for me to come home..

Parang pinipiga ang puso ko sa kantang tumutugtog ngayon. Buti pa si Ian ay

nagawang hintayin ang pinsan ko kahit gaanong katagal. Bakit ako.. ilang buwan
palang ay napalitan na? Bakit hindi nya nagawa ang nagawang paghintay ni Ian?

Nagsitilian ang lahat ng lumuhod si Ian sa harap ng aking pinsan. Napatakip naman
sa kanyang bibig si Penny't diretsong nakatingin sa nakaluhod na si Ian.

"I want this birthday of mine to be the most memorable one." sabi ni Ian. "And
it'll only be memorable if you give me a gift that begins

with letter 'y' and ends with letter 's' that's connected by letter 'e'."

Kitang-kita ko ang pagtulo ng luha ng pinsan ko't maging si Ian ay kumikinang na

ang mga mata dahil sa mga nagbabadyang luha sa kanyang mga mata.

"It'll only be memorable if you'll agree to marry me." sabi ni Ian at sabay-sabay
nagpigil ng tili ang mga tao sa paligid.

Huminga ng malalim si Ian at kinuha mula sa kanyang pocket ang isang magarang box
at binuksan iyon sa harap ng pinsan ko.

A ring shines inside the box nang mabuksan nya iyon at rinig na rinig ko ang
pagsinghap ng pinsan ko.

"Will you be marry me, love?" malambing na tanong ni Ian.

Tuluyan ng napahagulgol ang pinsan ko habang paulit-ulit na tumatango. "Yes.. yes..

yes.." garalgal at paulit-ulit na sinabi ng pinsan ko.

Parehas nanginginig ang kamay nilang dalawa habang dahan-dahang sinusuot ni Ian ang
singsing sa daliri ni Penny.

Nang masuot ang daliri ay mabilis na tumayo si Ian para bigyan ng isang mahigpit na
yakap ang pinsan ko.

Matapos ang yakap ay pinagdikit nila ang kanilang mga noo.

"I love you so much.." rinig kong sabi ni Ian.

"I love you too.. more and more.." nagingiyak na sabi ng pinsan ko.

Unti-unting naglapat ang aking labi't napapikit nalang ako kasabay ng pagtulo ng
aking luha.

Seeing them kissing reminds me of a view.. A view that broke my heart into a
thousand pieces.

Bahagya kong pinunasan ang luha ko't tumalikod nalang upang makaalis na dahil hindi
ko na mapigilan ang mga nararamdaman ko.

Napatigil ako sa paglalakad nang makita ko syang seryosong nakatitig sa akin.

Hindi kami ganon kalayo at kalapit sa isa't-isa. Tamang-tama lang upang makita ko
ng malinaw ang kanyang itsura.

Nang may makita akong humawak sa kanyang braso't mamukhaan ko ang babae ay mabilis
ko ng pinutol ang pagtitig ko sa kanya't mabilis na pumihit palabas ng bar.

It's Vini and Valeen.. and they're still together. It's been 5 years at sila pa
ring dalawa..

=================

Chapter 17

Chapter 17

Creepy

"Nako, Bella't tignan mo naman ang nagawa ng mga pinapadala mo sa akin. May sarili
na kaming tindahan." masayang sabi ni Aling Felisa.

Nilibot ko naman ang tingin ko sa maliit na grocery'ng mayroon sila ngayon.

Every month ay pinapadalhan ko ng pera si Aling Felisa para makatulong sa kanilang

pamilya dahil napakalaki ng utang na loob ko sa kanila. Nakakataba ng puso na
ganito na pala ang kinalabasan ng mga tulong ko sa kanila.

"Mabuti na nga lang at maraming tamad na ayaw ng pumunta sa bayan kaya dito nalang
bumibili ng mga grocery nila sa pang-araw araw. Mabenta tuloy dito." natatawang
sabi nito.

Napangiti naman ako. "Eh si Ate Daisy po ba nakahanap na ng permanenteng trabaho?"

tanong ko.

Nabalitaan ko kasi kay Aling Felisa nang tawagan ko sya nung nakaraang buwan na
hindi makahanap-hanap ng permanenteng trabaho si Ate Daisy.

"Nako't hindi pa nga. Pa-raket-raket lang ngayon si Daisy. Hindi ko alam kung ano
ng nangyayari sa batang 'yon." sabi ni Aling Felisa.

"Huwag po kayong mag-alala, Aling Felisa." sabi ko. "Tutulungan ko pong makahanap
si Ate Daisy ng trabaho."

"Salamat talaga ha, Bella." nakangiting sabi nito sa akin. "Hindi ko alam kung ano
ng pwedeng mangyari sa pamilya namin kung hindi mo kami tinutulungan nitong mga
nakaraang taon."

"Wala po 'yan, Aling Felisa. Hindi nyo na po kailangang magpasalamat." sabi ko

nalang.

Pagkagaling kila Aling Felisa ay umuwi na ako dahil mayroon pa akong dinner meeting
mamaya na kailangan kong paghandaan ng buong lakas ko.

"Belle, wag malikot

please. Kinakabahan na nga si mommy eh." sabi ko kay Belle na panay ang dila sa paa
ko.

Tinignan lang ako nito't panay ang wagwag ng buntot nya sa akin na nagpangiti sa
akin kaya naman lumuhod ako upang mahawakan sya ng maayos.

"Gusto mong sumama sakin?" tanong ko sa kanya. "Gusto mong makita daddy mo noh?
Namimiss mo na sya panigurado. Ilang taon mo na syang di nakita't nakasama eh
diba?"

Niyakap ko si Belle at panay ang himas ko sa kanyang balahibo't hindi ko maiwasan

ang pagtutubig ng aking mga mata.

"Hindi mo rin makalimutan ang daddy mo gaya ng hindi ko pagkalimot sa kanya... Ang
sakit diba, Belle?"

Narinig ko naman ang mahinang pag-ungol ni Belle at napahinga nalang ako ng malamin
saka ngumiti't hinalikan ito.

"Maglaro ka na doon at mag-aayos pa si mommy." sabi ko't pinawakawalan na sya upang

makapag-ayos na ako.

Muntik ko ng makalimutan na ngayong gabi ang naka-schedule kong dinner meeting sa

Sarto. Kundi lang pinaalala sa akin ni Xia ay makakalimutan ko na ito.

"Ayaw mo ba talagang samahan kita?" paninigurado sa akin ni Penny nang makitang

paalis na ako ng bahay. "Wala naman akong gagawin ngayon dahil busy si Ian sa work
nya. Wala ring ni-email si mommy na paperworks. I can come with you, you know."

Mabilis naman akong umiling sa pinsan ko't ngumiti. "I'll be seeing him every now
and then, Penny." sabi ko sa kanya. "Kailangan ko ng sanayin ang sarili ko."

Napahinga naman sya ng malalim. "Okay.. Hahayaan na kita." she gave up. "Just text
me kapag may hindi magandang mangyari ah?"

Tumango naman ako. "I will. Don't be paranoid." sabi ko.

"Hindi ko lang maiwasan,

Bella." problemado nyang sabi. "I've seen how hurt you were before at ayoko ng
mangyari pa ulit yun sayo. Baka mapatay ko na si Vini kung magkataon."

"I'll be okay.." I smiled to assure my cousin. "Sige na't mauuna na ako dahil baka
ma-late pa ako sa meeting. Alagaan mo si Belle, okay? Bye!" hinalikan ko sa pisngi
ang pinsan ko bago ako tuluyang pumunta sa may garahe upang makasakay na sa kotse
ko't makaalis na.

Nang makarating ako sa L'Incontro ay ilang beses muna akong huminga ng malalim sa
loob ng sasakyan.

Act like nothing, Bella. Act like you've never been hurt. Act like your the
strongest woman in the world. Don't let him see your pain. Don't let him see you're
crying. Don't let him know that he won in breaking your heart.

Pagkalabas ko ng aking sasakyan ay taas-noo akong naglakad papasok sa loob ng

restaurant at sinalubong kaagad ako ng waitress.

"Vini Sarmiento." simpleng pagbanggit ko sa pangalan nya.

Ngumiti naman ang waitress sa akin. "Right this way, ma'am." at iginaya nya ako
papunta sa table na nakareserve.

Pinigilan ko ang kabang nararamdaman ko nang makita ko ang likod ni Vini. He's
still wearing a suit. Siguro'y kakagaling nya lang sa trabaho.

"Thank you." I smiled at the waitress at kitang-kita ko sa peripheral vision ko ang

paglingon ni Vini nang marinig nya akong nagsalita.

"You're welcome." ngiti rin nito sa akin saka umalis na upang iwan kami ni Vini.

I naturally sit in front of Vini at nag-angat ng tingin sa kanya na muntik ng

mabasag lahat ng confidence na inipon ko nang makita kong seryoso lang syang

nakatitig sa akin.

I can say that he kooks really different now lalo na't he's wearing a suit. Huling
beses ko syang nakitang magsuot ng suit ay noong first year college kami. Noong
umamin sya sa akin na may nararamdaman sya sa akin.

He looks a lot like Tito Sean now. He looks more mature. Just like a typical
Sarmiento boy would look but still handsome as ever.

"I'm sorry if I'm a little late, Mr. Sarmiento."

Ako na ang unang nagsalita.

"I can see that you're somehow bored while waiting for me to come." and I smiled at
him.

Tinagilid ni Vini ang kanyang ulo na para bang sinusuri nya ako saka sya bahagyang
sumandal sa kanyang upuan.

"Not that bored. I have just arrived ten minutes before you did." sabi nya.

Tumango nalang ako. "So.. let's begin the discussion?" pag-aaya ko sa kanya.
Gusto ko ng simulan agad to para matapos na rin agad.

Umiling naman sya saka bahagyang inilapit sa akin ang menu. "Let's order first."

"No thanks, Mr. Sarmiento." pagtanggi ko. "I already ate before I came here." I
lied.

"The foods here are light kaya okay lang na kumain ka ulit. And besides, it's
dinner time." sabi nya.

Muli ulit akong umiling. "Uhmm. Sorry, Mr. Sarmiento but no." sagot ko. "I already
ate and I just want this meeting to be over because I still have another schedule
after you." pagsisinungaling ko.

Ang totoo'y pagkatapos nito'y maliligo agad sa isang malamig na shower pagdating ko
sa bahay.

"Oh.." tumango-tango sya. "If that's the case then let's start the meeting. Baka
ma-late ka pa pala sa next schedule mo."

"Very

well, Mr. Sarmiento." ngumiti ako't nilabas ko na ang lahat ng material ads ng
Belle Danse.

Binigay ko lahat ng ito kay Vini't pati na rin ang summary ng mga monthly income ng
Belle Danse magmula ng binuksan ko ito.

"As of now, yan na ang kabuuan ng Belle Danse." sabi ko. "We're planning on adding
more facilities and I'm already starting the project on making a branch here in the
Philippines para makilala rin ang Belle Danse dito at hindi lang sa mga bumibisita
or mga nakatira sa LA."

Tumango-tango naman sya habang tinitignan ng maigi ang mga binigay kong papel sa
kanya.

"I assumed na alam mong gusto kong isama ang Belle Danse sa accomodation packages
ng Sarto Airlines in LA, right?" tanong nito ss akin.

"Yes, Mr. Sarmiento." sagot ko. "I've already read your proposal."

"I already have a copy with me." sabi nya't nilabas ang isang folder. "Ang pirma mo
nalang ang kulang."

Kinuha ko naman mula sa kanya ang folder at ni-scan ko lang ang bawat pages dahil
nabasa ko nanaman na ito through email nung nasa LA pa ako.

Kinagat ko ang aking ibabang labi habang pinipirmahan ang papel. Pati na rin ang
second copy nito na pinasunod ibinigay ni Vini sa akin.

Inayos ko naman lahat ng mga kinalat kong papel kanina na ipinakita kay Vini
matapos kong pirmahan ang kontrata.

Guess I'm good to go now. Hindi naman pala mahirap, Bella. Yakang-yaka ko nga eh.

"I know a good firm of architects and engineers since nasabi mo kaninang
magpapatayo ka ng branch dito sa Philippines." biglang sabi ni Vini. "I can help
you if you want para mas mapabilis ang proyekto mo."
Mabilis

naman akong umiling sa kanyang alok.

"No need." sabi ko. "May nahanap na akong firm."

"That fast?" tinaasan nya ako ng kilay na para bang hindi sya naniniwala sa aking
sinsabing may nahanap na ako. "As far as I know, you just came back 4 days ago at
meron ka ng nahanap by now. Well, that's pretty fast, Bella."

Para akong napatigil sa pagkilos ng tawagin nya ako gamit ang aking unang pangalan.
Can't we just be formal dahil feeling ko'y hindi ko na kakayanin kapag tinawag nya
ulit ako gamit ang pangalan ko.

"I've met a friend of mine a few days ago pagkabalik ko dito sa Pilipinas." sabi
ko. "He owns a firm and he's willing to help me. He's willing to be my partner in
building Belle Danse here in the Philippines."

"A friend of yours?" nagtataka nyang tanong.

Tumango ako. "Kai Santiago." banggit ko sa pangalan ni Kai at nakita kong nagtiim
bagang si Vini. "I'm sure you know him too."

"Of course. He's my friend and a former dance groupmate." sagot nya sakin.

Tumango nalang ako't ni-zipper na ang bag ko nang marinig kong tumunog ang
cellphone ni Vini na mabilis nyang sinagot.

"Hello?" malambing nyang pagsagot.

Huminga ako ng malalim at kunwari'y wala nalang akong naririnig.

"I told you not to party tonight. Kagagaling lang natin diyan kagabi." mahinahon
nyang sabi. "71 Gramercy? Yes, my meeting's done. I'll be there. Yes. Wait for me.
I love you. Bye."

Kinagat ko ang aking ibabang labi't pakiramdam ko'y pigang-piga na ang puso ko sa
sobrang sakit nito.

"Uhmm, Bella?" he called my name.

Nakangiti naman akong lumingon sa kanya. "Yes,

Mr. Sarmiento?"

"I'll go now. Hope you can take your self home." sabi nya.

"I can take myself home. Wala naman po akong planong magpahatid sa inyo." walang
preno kong sabi.

Nakita kong bahagya syang natigilan sa aking sinabi ngunit tumango nalang sya saka
binigyan ako ng isang tipid na ngiti.

"I see.. well.. take care." at tuluyan na syang umalis.

Muli akong napasandal sa may upuan at pinaypayan ang sarili ko gamit ang aking
kamay.
Kaya ko kapag sya lang ang kaharap ko, pero kapag pumapasok na si Valeen,
pakiramdam ko'y sasabog na ang puso ko sa sobrang sakit.

Nang makarating naman ako sa bahay ay nakita kong nag-iwan ng note si Penny sa may
headboard ng kama ko na nagsasabing umalis sila bigla ni Ian dahil may hinanda daw
na surprise dinner si Ian sa kanya at baka gabihin sya ng uwi.

Napahinga nalang ako ng malalim at tinignan si Belle na mahimbing na natutulog.

I think I should get her a nanny para kapag busy na ako sa trabaho'y may mag-aalaga
pa rin sa kanya dahil alam ko namang hindi sya ganong mababantayan ni Penny.

"Raphael has a nanny." sabi ni Rachel. "Gusto mo ba ikuha din kita from the same
agency?" alok nya sa akin.

Bumisita ako ngayon dito kila Rachel dahil wala naman akong gagawin ngayon. Dinala
ko rin si Belle dito't ngayon ay naglalaro sila ni Raphael.

"Yup and as soon as possible sana. Kung pwede nga'y bukas meron na dahil magiging
busy na talaga ako. Hindi naman ako pwedeng uwi ng uwi sa bahay para lang i-check
si Belle." sabi ko.

"Tatawagan ko na yung agency." sabi ni Rachel at kinuha na ang kanyang cellphone.

Lumapit

naman ako kila Raphael at Belle.

Tumatawa ngayon si Raphael dahil panay ang dila ni Belle sa kanyang paa.

"Ninang-Tita, Belle's tickling me." natatawa nyang sabi.

Napatawa nalang din ako't ginawa ang hand gesture na lagi kong ginagawa upang
palapitin si Belle sa akin.

Mabilis namang tumakbo si Belle papalapit sa akin at ako naman ang pinagdidilaan.

Mas lalong lumakas ang tawa ni Raphael at hindi ko na rin napigilan ang pagtawa ko.

"My friend needs a nanny." rinig kong sabi ni Rachel na dahilan kung bakit ko sya
nilingon. "Ilang taon na si Belle?" tanong nya sa akin.

3 years old sya nung binili sya ni Vini para sa akin noon and after 5 years.. 8
years old na sya.

"8 years old." simpleng sagot ko na inulit naman ni Rachel sa kanyang kausap.

"Belle's a girl." sabi nito. "Uhmm.. Belle.. She actually doesn't have a surname..
She's a dog."

Hindi ko mapigilan ang matawa dahil mukhang nahihiya si Rachel sa kanyang mga
pinagsasasabi.

"Oo.. uhmm.. pero si Arabella Francisco ang mom-- este ang may-ari sa kanya."
nauutal na sabi ni Rachel. "Okay. I'll send her number right away. Thank you din."
at binaba na nya ang tawag.

Lumingon naman sa akin si Rachel at hindi ko talaga mapigilan ang pagtawa ko.
Kitang-kita ko syang namumula't nahihiya sa mga pinagsasasabi nya.
"Bakit nga ba ako ang nagrepresentang kumuha na yaya para sa aso mo?" sabi nya na
mas kinatawa ko nalang

saka niyakap si Raphael na agad naman nagselos si Belle kaya niyakap ko rin ito.

Pagkatapos kumain ng meryenda'y napagdesisyunan ko nang umuwi na.

"Hindi mo hihintayin si Ralph?" tanong sa akin ni Rachel nang pinasok ko na sa loob

ng kotse si Belle.

Umiling ako't ngumiti. "Sa susunod nalang, babalik ako."

"Sige. Ingat kayo!" ngiti nya sa akin at kumaway bago ako tuluyang pumasok sa loob
ng kotse.

Nang makarating sa bahay ay nang pakawalan ko si Belle ay agad na syang tumungo

paakyat sa aking kwarto kaya napangiti nalang ako. My baby's getting smarter.

Sumunod naman na ako agad paakyat at ibinagsak ang sarili sa aking kama ng tumunog
ang cellphone ko.

It's from an unknown number.

From: +639*********

Bella.

Napakunot ang noo ko dahil kilala ako nito't imposibleng na-wrong send sya.

Magrereply na sana ako ng may isa pang pumasok sa mensahe sa akin.

From: Kai Santiago

Good evening! Just wanna remind you about our meeting tomorrow at my firm. 2pm. Are
you free?

Mabilis naman akong nagtipa ng ire-reply kay Kai.

To: Kai Santiago

Oo naman! Can you give me the address of your firm?

Hindi pa nakakalipas ng dalawang minuto ay nakapagreply

na agad si Kai sa akin.

From: Kai Santiago

I'll just fetch you para hindi ka ma-hassle. Just tell me the name of your
subdivision.

Ngumuso naman ako't muling nagreply.

To: Kai Santiago

Same subdivision as before. Sa bahay nila Penny kung natatandaan mo pa.

Tinabi ko muna ang phone ko't magpapalit na sana muna ako ng damit na komportable
nang muling tumunog ang phone ko.

From: Kai Santiago

Natatandaan ko pa. I'll be there tomorrow at 1pm. See you. Sweet dreams and
goodnight.

At agad naman akong nagreply.

To: Kai Santiago

Okay. Thank you and goodnight.

Buti nalang at hindi na ulit nagreply si Kai kaya payapa na akong nakapaglinis ng
katawan saka nakapagpalit ng mas komportableng damit.

Tinignan ko naman si Belle na nakasiksik sa kanyang kama't natutulog na. Siguro'y

pagod na pagod sya sa paglalaro nya ngayong araw. Sobrang kulit nya kasi ngayon.

Nahiga na ako ulit at inayos na ang comforter sa aking katawan. Gusto kong matulog
ng maaga para maaga rin akong magising bukas.

Nakapikiy na ako nang bigla akong napadilat sa pagtunog ng phone ko hudyat na may
tumatawag sa akin.

Napakunot ang aking noo nang makita ko ang unknown number na tumatawag sa akin.
Siguro'y ito yung nagtext sa akin kanina.

Sinagot ko naman ang tawag at itinapat sa tenga ko ang phone.

"Hello?" pagsagot ko. "Sino 'to?" I asked.

Matagal syang hindi nakapagsalita't tanging ang malalalim nya lang na paghinga ang
naririnig ko which made it creepy na gusto ko ng ibaba ang tawag.

"Wrong number po ata kayo--"

"Don't end the call." mabilis na sabi nito na nagpaputol sa aking sasabihin.

Bumilis ang kabog ng dibdib ko ng marinig ko ang pamilyar na boses sa kabilang

linya. Ganitong-ganito rin ang boses nya dati twing tinatawagan nya ako't nag-uusap
kami hanggang sa makatulog.

"S-Sino 'to?" nauutal kong tanong kahit na alam ko na sa sarili ko kung sino sya.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan nya bago sya tuluyang magpakilala
sa akin.

"It's me.. Vini." sagot nya na mas lalong nagpabilis ng tibok ng puso ko.

=================

Chapter 18

Chapter 18
Emoji

"U-Uhm.. why did you call, Mr. Sarmiento?" nauutal kong tanong at umayos sa
pagkakaupo sa kama.

"I'm just checking if this is your number. I forgot to ask about it kaya tinanong
ko kay Xia, your secretary." sagot nya.

Kumalma naman ang pagtibok ng puso ko nang malaman ko ang dahilan kung bakit sya
tumawag sa akin.

"Yes, Mr. Sarmiento. This is my number." mahinahon kong sabi.

"Yeah.. I know now." he huskily said. "Anyway.. last time you told me that you're
partnering with Kai's firm right?" tanong nya sa akin.

"Yes. I did." sabi ko.

"If ever you're going to meet him and his firm, I need to be present there." sabi
nya.

Napakunot naman ang aking noo. "And why is that?"

"Because I'm your partner now. What you'll do with your company is also a big deal
to me. We should both decide now. Hindi yung ikaw lang." he said.

"Okay. I'm going to meet his firm tomorrow. 2pm. Alam nyo naman po siguro kung saan
ang firm ng kaibigan nyo, right?" sabi ko nalang.

"Noted." sabi nya. "And where do you live right now?" tanong nya.

"Bakit nyo po natanong?" nagtataka kong tanong sa kanya.

"It's better kung sabay na tayong pumunta doon. Susunduin kita sa inyo." sabi nya.
"And alam ko namang hindi mo pa alam kung saan ang location ng firm nya."

"Uhmm.. hindi na po kailangan." pagtanggi ko. "Susunduin na po ako ni Kai bukas

para wala na pong hassle ang pagpunta ko doon."

Bahagya syang natahimik sa kabilang linya bago muling sumagot.

"Okay.. See you tomorrow. Goodnight." sabi nalang nya't

pinatay na ang tawag.

Napahinga nalang ako ng malalim at pakiramdam ko'y yun na ang pinakamatagal na

phone call na nagawa ko sa buong buhay ko.

"Seat belts on, Bella." nakangiting sabi sa akin ni Kai nang makapasok na sya sa
may driver's seat.

I immediately buckled my seat belts on saka inayos ang hawi ng buhok ko upang
makomportable ako sa pag-upo.

"Uhmm. Kai, kasama nga pala si Vini sa meeting mamaya." sabi ko kay Kai. "He's my
new partner at gusto nya ring masaksihan ang meeting. He said na dapat daw ay
parehas kaming magde-decide ng mga bagay-bagay."

Tumango-tango naman si Kai ng nakangisi. "Let him." nagkibit-balikat sya.

"Sya palang kasi ang unang magiging business partner ko kaya medyo nangangapa pa
rin ako kung pano ang pagtakbo ng partnerships lalo na't malaki ang kompanya ng
Sarto." problemado kong sabi.

"Well.. no doubt that Sarto's a really big company." sabi ni Kai. "So.. nagkita na
kayo ni Vini?" at bahagya syang lumingon sa akin.

"Uhmm.. oo." nag-aalangan kong sabi.

Hindi pa ako ganon kasanay pag-usapan si Vini lalo na't may kinalaman tungkol sa
mga nangyari dati.

Mas lalong lumaki ang ngisi ni Kai ngunit diretso pa rin ang tingin nya sa kalsada.

"Si Vini pa rin pala at si Valeen hanggang ngayon noh?" pagbubukas ko ng topic at
pinilit kong ngumiti nalang na parang wala lang sa akin.

"Vini and Valeen?" tumaas ang kilay ni Kai saka muling ngumisi. "I dont know what
you're pertaining to. They're not a couple to start with, Bella."

Nanlaki naman ang aking mga mata nang marinig ang sinabi Kai. Tama ba ang mga
narinig

ko?

"Hindi sila?" hindi makapaniwala kong tanong.

"As far as I know.. hindi sila." sabi nya. "They're best friends but not a couple."

Napasandal ako muli sa upuan at ayaw maproseso sa utak ko ng mga sinasabi ni Kai.
Parang may parte sa aking pagkatao na ayaw maniwala sa mga nalalaman ko ngayon.

"Many people mistaken them as a couple.. pero magbestfriend lang talaga sila." sabi
nya. "Biruin mo't isa ka pala sa mga naghinalang silang dalawa." medyo natatawa
nyang sabi.

Hindi ko na magawang makitawa pa sa sitwasyon ngayon at tanging bumabalik lang sa

isipan ko ay ang paghawak ni Valeen sa braso ni Vini noon sa Haze at ang boses ni
Vini'ng nag-'I love you' sa kausap nya sa phone.

"Kung hindi pala si Valeen at Vini.. sino ang girlfriend ni Vini?" naguguluhan ko
ng tanong kay Kai.

"Girlfriend?" mas lalong natawa si Kai. "I dont know that he has a girlfriend right
now. Ex girlfriend lang alam ko't nandito sya ngayon sa tabi ko."

Hindi naman ako nakasagot sa sinabi ni Kai.

"After you left, Bella.. Vini changed." panimula ni Kai. "Nagalit sya kay Valeen
but Valeen likes Vini so much before. She became Vini's shoulder. Pero hindi kayang
suklian ni Vini ang nararamdaman ni Valeen para sa kanya. Valeen settled being a
friend for Vini and cheers to their 5-years friendship. They became best friends."

Huminga nang malalim si Kai saka huminto nang makitang red ang signal sa stop light
saka lumingon sa akin.

"I like Valeen, Bella." pag-amin ni Kai sa akin.

Napaawang ang aking bibig sa pag-amin sa akin ni Kai tungkol sa nararamdaman nya

para kay Valeen. Mas lalong nagulo ang pag-iisip ko.

"But she likes Vini.. up until now." sabi ni Kai saka umiwas ng tingin. "Hindi pa
rin nawawala ang pag-asa sa kanyang masusuklian din ni Vini ang nararamdaman nya."

"Alam ba ni Vini ang nararamdaman mo para kay Valeen?" tanong ko sa kanya.

"I dont know.." nagkibit-balikat si Kai. "But Valeen knows my feelings for her.
Hindi ko lang alam kung sinabi nya kay Vini. Matagal na akong umamin kay Valeen and
I just got rejected. Alam kong pag umamin ulit ako ngayon, rejected pa rin ako kaya
hindi ko na ulit sinubukan pa."

Paano kung nang dahil kay Kai ay kaya hindi naging sila Vini at Valeen? Paano kung
ayaw lang masaktan ni Vini si Kai pero ang totoo'y gusto nya rin si Valeen?

"Let's not ruin the day by talking about this, Bella.." sabi nalang ni Kai. "Let's
just focus on the business and fun things."

Tumango nalang ako't pumayag sa gustong mangyari ni Kai at hindi nalang ako ulit
nagsalita pa.

Ang daming tumatakbong tanong sa isipan ko na gusto ko kaagad mahanap ang

kasagutan. Pakiramdam ko'y hindi ako matatahimik at hindi mapapakali hangga't hindi
ko nalalaman ang mga sagot.

Nang makarating kami'y pinagbuksan ako ng pintuan ni Kai at agad tumambad sa

paningin ko si Vini na nakahalukipkip habang diretsong nakatingin sa amin.

"Vini! Dude!" masayang bati ni Kai kay Vini at nah fist bump silang dalawa habang
hindi pa rin naaalis ni Vini ang kanyang tingin sa akin.

Nilingon naman ako ni Kai na mukhang napansin ang pagtingin sa akin ni Vini saka
ako mabilis na nilapitan at iginaya ako papalapit.

"My

firm's already waiting. Shall we?" aya ni Kai.

Ngumiti naman ako kay Kai. "Tara."

Tumango lang si Vini't nagsimula na kaming pumasok.

Si Kai ang nangunguna sa paglalakad na sinusundan ko naman habang si Vini'y ako

naman ang sinusundan.

"This is Bella Francisco, the owner of Belle Danse and Vini Sarmiento, her business
partner, who is also the CEO of Sarto." pakilala ni Kai sa amin ni Vini.

Nakangiti naman ako sa lahat ng miyembro ng firm. "Hello.. Uhm.. I'm sure that Kai
already gave you a brief background about what I want with my hotel here in the
Philippines." panimula ko. "The original Belle Danse, which is located in LA, ganon
lang din ang gusto ko. May mga gusto lang akong idagdag like adding a Filipino
touch to my hotel."

Nakita ko naman silang nagt-take down notes sa mga gusto kong mangyari.

"I'm not choosy when it comes to designs.. Nung pinagawa ko ang Belle Danse, for
me, anything will do. Just impress me." pag-eencourage ko sa kanila.

Bigla namang may nagtaas ng kanyang kamay kaya mabilis ko syang tinanguan.

"Uhmm.. where's the exact location, Ma'am? Our team will need that before we start
with any blue prints or sketching." sabi nya.

"Yun ang aasikasuhin ko bukas. Gusto ko lang talagang ma-meet kayo. I'll be
travelling around Metro Manila para makahanap ako ng magandang slot for my hotel."
sagot ko sa kanya.

"Okay.. Thanks for the answer, Ma'am." nakangiting pasasalamat nya sa akin at
binigyan ko lang din sya ng isang ngiti.

Matapos ang meeting ay nagpaiwan si Kai sa kanyang firm dahil may isang pending
project papala sila

na bukas na ang deadline kaya inaayos na nila 'yon ngayon.

"Ihahatid na kita sa inyo." biglang pagsasalita ni Vini nang makalabas na kami.

"Uhmm.. Wag na." pagtanggi ko. "Magtataxi nalang ako."

"And do you think that I'll let you commute?" seryosong tanong ni Vini sa akin.

"Ah.. oo?" nag-aalangan kong sagot sa kanya.

"Wrong answer, Bella." sabi nya. "I won't let you kaya ihahatid kita sa ayaw o sa
gusto mo."

Mabilis nyang hinawakan ang braso ko upang igaya ako papunta sa kanyang sasakyan at
hindi maalis ang tingin ko sa kamay nyang nakahawak sa aking braso.

Nang maisakay nya ako sa loob ng kanyang sasakyan ay mabilis syang tumungo sa may
driver's seat.

Iba na ang kotse nya ngayon. Hindi na 'yung lagi nyang gamit dati pero ang amoy sa
kanyang sasakyan ay ganon pa rin. It still smells very manly.

"Where do you live right now?" tanong nya sa akin nang masimula na syang magdrive.

"Sa bahay nila Penny.. yung sa dati parin." nag-iingat kong sagot.

"You're going to travel around Metro Manila tomorrow?" muling pagtanong nya.

"Oo.." simpleng sagot ko't hindi ko na dinuktungan para maputol na agad ang topic
namin.

"Sasama ako." he declared.

Mabilis naman akong napatingin sa kanya't nakita kong seryoso't diretso lang syang
nakatingin sa kalsadang dinadaanan namin.

"Bakit ka naman sasama?" hindi ko na napigilang itanong.

Nagtiim bagang sya. "I told you, Bella.. We're partners."

Napatango nalang ako't tumingin nalang sa labas ng bintana.

"I'm going to fetch you tomorrow." he stated. "12pm. Is that time okay with you?"

"Okay

lang sa akin.. maaga naman akong nagigising saka para maraming malibot." pagpayag
ko.

"That's great then." sabi nalang nya't bahagyang ngumiti.

Nang makarating kami sa bahay ay nakita ko ang sasakyan ni Ian hudyat na nandito
sya ngayon. He must be visiting Penny. Napakaswerte talaga ng pinsan kong 'yon.

"Thank you sa paghatid, Mr. Sarmiento." papapasalamat ko kay Vini't bahagyang

ngumiti saka mabilis na lumabas ng sasakyan.

Pagkapasok na pagkapasok ko ng bahay ay nakatanggap naman ako agad ng message mula

sa kanya.

From: Mr. Sarmiento

Thank you for letting me accompany you. See you tomorrow!

Bahagya naman akong napangiti sa kanyang simpleng mensahe at pinigilan ang sarili
kong magreply sa kanya.

"BELLA!"

Gulat akong napalingon kay Penny'ng kakapasok lang ng kwarto ko't naka-pajama pa.

"Oh? Ano meron?" nagtataka kong tanong sa kanya.

"V-Vini.." sabay turo nya pababa. "Si Vini Talavera Sarmiento nasa baba! He said
that he's effin' waiting for you! Bella, anong ibig sabihin nito?"

Napatayo naman ako. "Ang ibig sabihin non ay kailangan ko ng umalis dahil nandyan
na sya." sabi ko't akmang lalabas na ng kwarto ko nang pigilan ako ng pinsan ko.

"Naririnig mo ba ako, Bella?" nanlalaking mata nyang tanong sa akin. "Si Vini
Sarmiento yung nasa baba at naghihintay sayo. Nagka-amnesia ka na ba't hindi mo sya
natatandaan?"

Napahinga naman ako ng malalim saka muling hinarap ang pinsan ko.

"Alam kong si Vini ang nasa baba, Penny." kalmado kong sabi. "I told you that he's
my partner right now at imposibleng hindi ko sya makasama

araw-araw lalo na't may ongoing project kami."

Nakita ko namang kumalma na ang pinsan ko't mukhang naiintindihan na nya kung bakit
nandito si Vini.

"It's impossible to forget him, Penny.. kaya imposibleng makalimutan ko sya.

Kilalang-kilala ko sya." sabi ko nalang saka tuluyan ng lumabas ng kwarto.

Pagbaba ko sa sala ay nakita ko si Vini'ng nakaupo't nakatingin sa picture namin ni

Penny noong graduation.

"Mr. Sarmiento. Good afternoon." pagbati ko sa kanya na napalingon naman sya agad
sa akin.
Tumayo naman sya sa pagkakaupo sa sofa't lumapit sa akin.

"You ready to go?" nakangiting tanong nya sa akin.

Bahagya akong napatitig sa kanya nang dahil sa kanyang pagngiti ngunit mabilis ko
namang nagising ang sarili ko sa katotohanan.

"Sige. Tara na." sabi ko't nagpatiuna na sa paglabas ng bahay.

Tahimik lang kaming dalawa sa may loob ng sasakyan.

"Saan tayo unang pupunta? Taguig nalang since malapit tayo doon or saan?" tanong ko
kay Vini.

"We will go to Sarto." sagot nya.

"Sa Sarto?" nagtataka kong tanong. "Bakit tayo sa Sarto pupunta?"

Nilingon nya ako't ngumisi. "You'll see."

Napatameme nalang ako't napaiwas nalang ulit ng tingin habang pilit na pinapakalma
ang mabilis na pagtibok ng puso ko.

"Let me hold your bag for you." sabi ni Vini nang makarating kami sa Sarto't hindi
pa ako nakakatanggi ay mabilis na nyang kinuha sa akin ang bag ko.

"Mr. Sarmiento.. wag na." sabi ko't pilit na kinukuha sa kanya ang bag ngunit
mabilis nya itong naiiwas sa akin.

"You should change that you know.." sabi nya't pinindot ang

button sa elevator.

"Change what?" nagtataka kong tanong saka sya nilingon.

Umiling naman sya't ngumiti saka tumingin sa akin. "Nothing.."

Palagay ko'y mahihirapan akong pakalmahin ang puso ko kung bawat nakakalipas na
minuto'y muli nya itong patitibukin ng napakabilis.

Tumunog ang lift hudyat na nandito na kami sa tamang floor. Naglakad lang kami
bahagya palabas ng elevator nang maramdaman ko na ang ihip ng hangin nang buksan ni
Vini ang pintuan.

May lumapit sa aming nakasuot ng puting uniporme.

"Is it ready to use now?" tanong ni Vini sa lalaki.

"Yes, Mr. Sarmiento." pormal na sagot nito kay Vini. "You'll drive the helicopter
right, Sir?"

Simpleng tumango si Vini't ngayon ko lang napagtantong maghe-helicopter kami para

ikutin ang buong Metro Manila.

"Maghe-helicopter tayo?" paninigurado ko kay Vini.

"Yup." sagot nya. "Mas madaling ikutin ang buong region kapag naka-helicopter and
mas makikita mo ang mga lupa from above."
"Eh.. paano ko malalaman kung anong lugar yun kung nakahelicopter tayo?" problemado
kong sabi.

Hindi naman ako si Google maps para malaman ko kung nasaang lugar na kami ni Vini.

"That's why I'm here, Bella.." sabi ni Vini't binuksan na ang pintuan para sa akin.
"I'm going to help you."

Nang hindi ko na kayanin ang intensidad ng pagtitig sa akin ni Vini'y mabilis na

akong sumakay sa helicopter.

Sumunod naman si Vini't sinuot nya ang headphones saka humawak sa manibela ng
helicopter.

"Ikaw ang magmamaneho?" tanong ko sa kanya.

"At your service, Ma'am." at bahagya syang sumaludo sa akin.

"Mr. Sarmiento, hindi

kotse ang id-drive mo. Pinapaalala ko lang sayo na helicopter itong sinasakyan
natin ngayon." sabi ko.

"I know, Bella." simpleng sabi nya't may pinagsasabi sa microphone ng headphones na
hindi ko maintindihan.

"Paano kung namali ka pindot diyan or something? Mamamatay tayo." halos naghy-
hysterical ko ng sabi.

"Just trust me, Bella.." sabi nya't mabilis naman akong napatahimik. "Just trust me
on this one.. hindi ko hahayaan na mapahamak ka."

Trust him?

Bakit ba napakalaking katanungan pa rin sa akin ang pagtitiwala sa isang tao? Bakit
ba hirap pa rin akong magtiwala hanggang ngayon?

Siguro'y nandito pa kasi yung sakit at takot. Takot na masaktan ulit nang dahil sa
nasirang tiwala na binigay ko ng buong-buo.

Napakahirap. Napakahirap magtiwala ulit.. Lalo na kung sa kanya.

"Start searching for lands."

Napatingin naman ako sa labas ng sabihin 'yon ni Vini.

"We're in Parañaque right now." he informed me.

Tumango naman ako't ni-picture-an ko ang mga natipuhan kong lugar kung saan
magandang ipagawa ang Belle Danse.

Ganon din ang ginawa ko sa ibang lugar dito sa Metro Manila. Pag-aaralan ko nalang
ito mamayang gabi.

Siguro'y mag-iisang oras rin kaming nasa ere. Napakadaling ikutin ng buong Metro
Manila pero kung naghahanap ka pala ng lupa'y talagang mapapatagal ka.

Nang maglanding na ang helicopter ay nilingon ko kaagad si Vini. "Thank you, Mr.
Sarmiento." sabi ko sa kanya't akmang bababa na ako ng helicopter nang pigilan nya
ako.

Napalingon naman ako sa kaniya't tinanggal nya ang headphones na nakasuot sa kanya.

"Can you please stop calling me Mr. Sarmiento, Bella?" pakiusap nya sa akin.

"T-That's what I'm suppose to call you since we're business partners--"

"Did you hear me call you Ms. Francisco, Bella?" sarkastikong tanong nya sa akin.
"Even though we're business partners, it doesn't mean that you should call me by my
surname so formally."

"Then start calling me Ms. Francisco. It'll be better that way because we're
business partners--"

"Cut the business partners part, Bella." naiinis ng sabi ni Vini. "We both know
that we're not just business partners. We're not just damn business partners.."

"Kung gusto mong ituring kitang hindi business partner.. baka kahit Mr. Sarmiento
ay hindi kita magawang tawagin." sabi ko't nakita kong hindi na makapagsalita si
Vini.

Nabalot ng katahimikan ang paligid naming dalawa't ang tanging bumasag lang ng
ingay ay ang pagtunog ng kanyang cellphone.

Kinuha nya ang kanyang cellphone sa bulsa nya't kitang-kita ko ang nakarehistrong
pangalan ng tumatawag.

Valeen Buenaventura with a heart emoji.

=================

Chapter 19

Chapter 19

Get Married

Umiwas ako ng tingin kay Vini ng makita kong sinagot na nya ang tawag.

"Valeen?" sambit nya sa pangalan nito. "What?!"

Napatingin naman ako kay Vini't kitang-kita ko ang paglaki ng kanyang mga mata. He
looked so tense.

"What hospital?!" bumaba bigla si helicopter kaya naman mabilis rin akong bumaba
upang sundan sya. "Okay.. I'll be there. Tell mom that I'll come right away."
Patakbo na sana si Vini at pipigilan na sana sya sa pagtanong upang magtanong
ngunit mabilis syang nakasakay sa elevator kaya naman ginamit ko ang kabilang
elevator para mahabol sya.

Nang makarating sa grounds ay nakita kong tumatakbo na si Vini papunta sa kanyang

kotse kaya naman lahat ng lakas ko'y binuhos ko na sa pagtakbo ngunit hindi ko pa
rin sya naabutan.

Mabilis akong pumara at pinasundan si Vini na halos paliparin na ang sasakyan nya
sa sobrang bilis nyang magpatakbo.

Napakunot ang noo ko nang makita ko kung saang ospital tumigil ang sasakyan ni
Vini.. dito rin yung ospital kung saan nya ako pinagtabuyan sa kanya.

"Ito po." binigyan ko ng 500 pesos ang taxi driver at mabilis na akong bumaba saka
muling hinabol si Vini na hindi na hinintay ang elevator at naghagdanan nalang.

Kahit hingal na hingal na ako kakahabol kay Vini'y hindi pa rin ako sumuko't pilit
ko pa rin syang hinabol nang bigla na syang lumiko ay muntikan pa akong matapilok
pero mabilis akong tumayo ng maayos.

Napatigil ako ng makita ko si Ate Lyrae na sinalubong ng yakap si Vini na ngayo'y

nasa labas ng room.

"I need to see dad, Ate." sabi lang ni Vini't humiwalay sa pagkakayakap ni Ate
Lyrae at pumasok

sa room na mabilis namang sinundan ni Ate Lyrae.

Dahan-dahan akong naglakad papalapit at iniwan nilang nakabukas ang pinto.

They're all there.

Lauren, Ate Lyrae, Kuya Josh at ang kambal na ngayo'y malaki na. Si Tita Sandra..
Si Valeen at ngayo'y nandyan na rin si Vini..
Napatakip ako sa aking bibig ng makita ko si Tito Sean na nakahiga sa hospital bed
at may oxygen na nakakabit sa kanya.

What's happening? Why's Tito Sean lying there looking so helpless? Parang hindi sya
si Tito Sean na masayahin at mapang-inis na kilala ko. He look so different. He
look so weak.

Hindi ko na mapigilan ang mapahikbi't lahat sila'y napalingon sa akin.

Kitang-kita ko ang gulat sa mga mata nila Tita Sandra.. Pati si Valeen ay nanlaki
ang mga mata nang makita ako. Si Vini naman ay lumapit sa akin..

"How did you got here?" tanong nya sa akin.

"S-Sinundan kita.." nanginginig kong sagot dahil sa aking munting pag-iyak saka
nilingon si Tito Sean na walang malay. "Anong nangyari kay Tito Sean?" tanong ko.

"Ate Bella.." tumakbo sa akin si Lauren na ngayo'y kunti nalang ay matatangkaran na

ako't niyakap ng mahigpit.

"Bella.." nakangiting lumapit din sa akin si Tita Sandra ngunit bakas sa kanya ang
pamumula ng kanyang meztisang mukha nang dahil sa pag-iyak.

Nilingon ko rin si Ate Lyrae na kahit umiiyak habang yakap ni Kuya Josh ay
nakangiti sa akin.

Nang inilipat ko ang tingin ko kay Valeen ay mabilis syang nag-iwas ng tingin sa
akin at kinagat

ang kanyang ibabang labi.

"Mom.. Lauren.. I need to talk to Bella first." sabi ni Vini kila Tita Sandra at
Lauren.

Tumango naman si Tita Sandra at siya naman ang yumakap sa kanyang bunso.
"Let's go.." aya sa akin ni Vini at hinawakan ang aking kamay na hindi ko na
binigyang pansin.

Gusto kong malaman kung ano ang nangyari kay Tito Sean. Kung ano ang sakit nya't
kung anu-ano pa.

Marahan akong binitawan ni Vini nang medyo makalayo kami sa kwarto't napunta sa
hindi masyadong mataong parte hallway.

"Vini.." tawag ko sa kanya't nag-angat ng tingin sa kanya. "Anong nangyari kay Tito
Sean?"

Huminga naman sya ng malalim at sinuklian ang aking titig.

"When you left... inatake si daddy sa puso.." pag-amin ni Vini. "He's so mad at me,
Bella.. Galit na galit sya sa akin dahil sinaktan kita.. dahil ginago kita.. dahil
ginaya ko daw sya.."

Nagsimulang tumulo ang mga luha ko't hindi ko alam na aabot sa ganon ang
paghihiwalay namin ni Vini.

"Sinabi nya sa akin na hindi ko man lang daw naisip ang mga sakit na naramdaman ni
mommy para gawin ko yun sayo.. para saktan kita.." pumikit si Vini't kasabay non
ang pagtulo ng kanyang luha. "Sa sobrang galit nya sa akin.. I don't know.. bigla
syang inatake. Hindi ko alam kung anong nangyari kay daddy. He's so strong, Bella..
At ngayon, inatake ulit sya. I don't know why.."

Umiling-iling si Vini't panay lang ang pagbuhos ng kanyang luha kaya naman mabilis
ko syang niyakap.

"I didn't mean for this to happen.." iyak

nya. "Hindi ko 'yon ginusto.. I'm sorry, Bella.."

Mas hinigpitan ko lang ang yakap ko kay Vini't sumabay nalang ako sa kanyang pag-
iyak.
Naging tatay na rin ang turing ko kay Tito Sean noon lalo na nung hindi ko pa
nakikilala si Tatay. Sa kanya ko unang naramdaman ang pagmamahal ng isang ama na
hinahangad kong madama. Masakit din sakin ang makita syang nasa ganong kalagayan..
hindi rin biro ang atakihin sa puso lalo na't pangalawang beses na nya palang
inatake. Kahit na sabihin nating sobranh tagal na nung una ay delikado pa rin 'yon.

Matapos naming mag-usap ni Vini'y bumalik na kami sa loob ng kwarto't magkatabi

lang kami ni Vini sa upuan.

Si Tita Sandra'y hinatid palabas ng ospital sila Ate Lyrae at sumama na rin si
Lauren dahil may pasok pa ito bukas pati na rin ang kambal.

Ang tanging naiwan lang dito sa loob ay ako, si Vini at si Valeen.

"Don't overthink, Vini.." pagbasag ni Valeen sa katahimikan na namumuo sa paligid

namin at nakita kong gumapang ang kanyang kamay sa kamay ni Vini. "Tito's strong..
Alam natin 'yon."

"You can't blame me, Valeen." sabi ni Vini. "It's my dad's second attack. I know
it's getting serious. Natatakot ako na baka bumigay nalang bigla ang puso nya."

"He'll get better soon, Vini.. Let's just pray for it." sabi nito.

Hindi sumagot si Vini ngunit ilang segundo din ay muli syang nagsalita.

"You

should go home now, Valeen.. It's getting late." utos sa kanya ni Vini.

"I'll stay here, Vini.. hanggang sa magising si Tito." pag-ayaw ni Valeen sa gusto
ni Vini.

"May pasok ka pa bukas sa trabaho." pagpilit ni Vini. "Besides.. nandito naman si

mommy and.. Bella."
Mabilis naman akong napaiwas ng tingin sa kanilang dalawa nang makita kong nilingon
ako ni Valeen.

"I know Tita Sandra's gonna stay here and of course, ikaw rin. Pero is Bella gonna
stay here? You will need extra people in case na antukin ang isa sa inyo ni Tita
and--"

"I'll stay here." pagputol ko sa paglilitanya ni Valeen at nag-angat ng tingin sa

kanya. "I'll stay here with Tita Sandra and Vini kung yun ang pino-problema mo."

I can see that she's lost for words at wala na syang mahanap na dahilan para
magstay din dito sa hospital.

Kinagat nya ang kanyang ibabang labi't napabuntong hininga. "Okay.. Uuwi na ako."
sabi nya't tumayo na saka nilingon si Vini. "Pwede mo ba akong ihatid palabas?
Please, Vini?.." malambing nyang sabi kay Vini.

Muli nalang akong napaiwas ng tingin sa kanilang dalawa't ibinaling nalang ang
atensyon ko kay Tito Sean at nanalangin na sana'y magising na sya. Gusto ko syang
makausap. I want to say sorry.

Narinig ko naman si Vini'ng napahinga nalang ng malalim. "Okay.. Let's go."

Ilang sandali din ay narinig ko na ang pagbukas-sarado ng pintuan

at para naman akong nabunutan ng tinik sa lalamunan ng mawala na silang dalawa sa

paligid ko.

I can bear being with Vini all the time. Pero pag nandyan na't kasama si Valeen ay
ibang usapan na. Parang nag-iiba ang ihip ng hangin at nahihirapan akong makahinga.
I feel suffocated.

Nang bumukas muli ang pintuan ay napa-angat naman ako ng tingin sa may pintuan at
nakita kong pumasok si Tita Sandra.

Namumugto ang kanyang mga mata ngunit nakangiti syang lumapit sa akin at umupo sa
tabi ko.
"Hinatid ni Vini si Valeen sa labas. Babalik din 'yon agad." sabi sa akin ni Tita.

Tipid naman akong ngumiti kay Tita. "Alam ko po, Tita.." sabi ko nalang.

"I'm really happy that you're back.." at niyakap akong muli ni Tita. "I missed you
so much."

"Namiss ko rin po kayo, Tita.." I answered back at bahagyang ngumiti.

Humiwalay naman ng pagkakayakap si Tita sa akin at hinawakan ang dalawang kamay ko.

"I hope you're gonna stay here for good." sabi ni Tita. "I heard from Vini that you
closed a partnership with Sarto. It means that you're going to stay right? Mas
maganda kung kayong dalawa ni Vini ang mag-aalaga ng negosyo mo, Bella, lalo na't
kakasimula mo palang. He can help you work things out."

"I cant stay in the Philippines, Tita.. Gusto ko man po na dito lang ako habang
buhay pero kailangan ko pong balikan ang business ko doon. Kailangan ko rin pong i-
check yun.

Pero hanggang sa hindi pa po tapos ang pinapagawa kong branch ng Belle Danse dito
sa Pilipinas ay dito po ako mamamalagi." pag-eexplain ko kay Tita.

Malungkot namang tumango si Tita Sandra. "I understand, Bella.. but at least,
magtatagal ka na dito right?"

Tumango naman ako kay Tita't ngumiti.

Napabuntong hininga si Tita't nilingon si Tito Sean. "Can I tell you something,
Bella?" tanong sa akin ni Tita't muli syang lumingon sa akin.

"Ano po 'yon?" nagtataka kong tanong dahil mukhang seryosong-seryoso ang sasabihin
sa akin ni Tita.

"Your Tito knows na kayo parin ni Vini.. na nagkabalikan kayong dalawa." pag-amin
ni Tita.

Napaawang naman ang aking bibig sa sinabi ni Tita't hindi ko alam kung bakit hindi
'yon sinabi sa akin ni Vini kanina nung kinausap nya ako.

"Inatake sya nang dahil sa galit nya kay Vini dahil nagkahiwalay kayo.. I guess,
nakwento na sayo 'yon ni Vini kanina right?" sabi ni Tita't tumango naman ako sa
kanya. "One of the ways to keep your Tito Sean calm ay ang sabihin naming
nagkabalikan kayo ni Vini. Sa nagdaang limang taon.. hinayaan naming paniwalaan ng
Tito Sean mong kayo pa rin ni Vini. He likes you so much for Vini, Bella."

And reality hits me..

Hindi nang dahil kay Kai kung bakit hindi magkatuluyan si Valeen at Vini. It is
because of Tito Sean. Ayaw ni Vini'ng mapahamak

ulit si Tito Sean kaya pinapakita nya na ako pa rin ang mahal nya't kami pa rin
kahit na si Valeen na ang mahal nya.

Is that it? Yun na ba ang hinihingi kong kasagutan sa mga katanungang gumugulo sa
isipan ko?

"Uhh.."

Mabilis kaming napalingon ni Tita Sandra kay Tito Sean nang marinig namin ang
nahihirapang pag-ungol nito kasabay ng unti-unting pagdilat ng kanyang mga mata.

Lumapit kami ni Tita Sandra kay Tito Sean at hinawakan ni Tita Sandra ng mahigpit
ang kamay ni Tito Sean na walang swero ng bumukas ang pintuan.

"Vini! Your dad's awake!" sabi ni Tita kay Vini na kakapasok lang.

Mabilis ring lumapit si Vini kay Tito Sean at kitang-kita sa kanya ang pag-aalala
sa ama.

"Dad, may masakit ba? Do you need anything?" halos natataranta ng tanong ni Vini
kay Tito Sean.
"N-Nothing.." umiling si Tito Sean. "It's just.. my head hurts.." daing nito.

Nang malingon si Tito Sean sa gawi ko'y nanlaki ang kanyang mga mata at sumilay ang
ngiti sa kanyang labi.

"Is that you, Bella?" masayang tanong ni Tito Sean. "My daughter-in-law's already
home!"

Nakita kong napalingon sa akin si Vini na para bang kinakabahan sya sa kung anong
sabihin ko kay Tito Sean dahil hindi nya naman nasabi sa akin kanina ang sinabi ni
Tita Sandra.

"Can you come closer, Bella?" pakiusap sa akin

ni Tito Sean.

Lumingon naman si Tita Sandra sa akin na tumango't ngumiti.

Nakangiti naman akong lumapit kay Tito Sean at hinawakan ang kamay nyang binitawan
ni Tita Sandra upang ipasa sa akin.

"When did you got back?" tanong sa akin ni Tito Sean. "Hindi man lang sinabi ni
Vini'ng nakauwi ka na." nagtatampong sabi nya.

"Last week lang po, Tito." sagot ko.

"I heard from Vini that Belle Danse is successful." ngiti ni Tito Sean. "Kaya ka ba
umuwi dahil stable ka na?"

Tumango naman ako bilang sagot. "Opo and.. nagpapatayo po ako ng branch ng Belle
Danse dito." sabi ko. "Vini's my business partner po."

"That's great then!" masayang sabi nya. "Guess you're also back para magpakasal na
kayo ni Vini since everything's okay na?" umaasa nyang sabi.
Bahagya akong natigilan sa pasunod na tanong ni Tito Sean.

"D-Dad!" pag-aapila ni Vini at halata sa kanyang kabadong-kabado na sya.

"Why? Don't be shy, my boy. It's time for you two to get married." tatawa-tawang
sabi ni Tito Sean at lumingon ulit sa akin. "Right, Bella?"

Hindi ata kakayanin ng konsensya kong mawala ang mga masasayang ngiti ni Tito Sean
na alam kong isa ito sa pinagkukuhanan nya ng lakas.

Ngumiti ako't tumango na mas kinalaki ng ngiti ni Tito Sean habang kita ko sa aking
peripheral vision na bahagyang nagulat si Vini sa aking ginawang pagtango.

"Opo, Tito." ngiti ko. "Kaya po magpagaling po kayo at magpalakas ng mabuti dahil
baka hindi po kayo makaabot sa kasal namin ni Vini."

"Aba'y talagang magpapalakas ako! Kailan ba ang kasal at ng mapaghandaan ko na?"

tuwang-tuwa nyang sabi.

"Pag napag-usapan na po namin ni Vini, Tito.." sabi ko nalang.

Masaya namang kinausap ni Tito Sean si Tita Sandra at sinabing tuwang-tuwa sya
dahil ikakasal na kami ni Vini.

Napalingon naman ako kay Vini na ngayo'y nakatingin lang sa akin and I gave him a
smile.

I'm going to help you and your family, Vini. Ganyan ko kayo kamahal. Ganyan kita
kamahal.

=================

Chapter 20
Chapter 20

Deserve

"Sean, dahan-dahan lang sa pagkain. Bawal nga sayo ang iba dyan eh." pagsuway ni
Tita Sandra kay Tito Sean.

Nakalabas na si Tito Sean sa ospital at nandito kami ngayon sa bahay ng mga

Sarmiento upang kumain ng hapunan.

"Dad, just eat the veggies and the fish." sabi naman ni Vini na ngayo'y katabi ko
pagkain. "Mas healthy yun. Kinakabahan ako sa pagkain mo ng mga meat eh."

"Oh c'mon, guys! Mas malakas pa ako ngayon sa kalabaw." natatawang sabi ni Tito
Sean at napailing nalang si Tita Sandra sa kakulitan ng kanyang asawa.

Tahimik na kaming kumain nun pagkatapos suwayin si Tito Sean sa mga bawal sa kanya
nang muling mag-umpisa si Tito Sean.

"Bella, can you come here tomorrow?" tanong niya sa akin.

"Hmm. Wala naman po akong schedule. Iche-check ko lang po sana yung mga natatapos
ng designs para sa Belle Danse. Bakit po?" sabi ko.

"May nakausap na akong event organizer and I asked her to go here tomorrow para
tulungan na kayo sa pag-aayos ng kasal nyo ni Vini." dire-diretsong sabi ni Tito
Sean at bahagyang napasamid si Vini sa aking tabi.

"Dad! I told you not to interfere with Bella and I. Kami na ang bahala doon." pag-
aapila naman agad ni Vini.

"Mukha kasing wala pa kayong balak na ayusin ang kasal nyo. Kahit prepare lang but
your wedding can be hold next year. Kapag mas maaga ang preparation mas engrande
ang wedding." sabi ni Tito Sean. "And I want your wedding with Bella to be grand."

"Dad, please--"

"Thank you for helping us, Tito." nakangiti kong pagputol sa pag-angal ni Vini.
"I'll be

here tomorrow. Anong oras po ba?"

Lumawak naman ang ngiti ni Tito Sean at napalingon sa akin si Vini.

"Be here by 11AM. Gusto kong magkakasabay na rin tayong maglunch." sagot sa akin ni
Tito saka tumingin kay Vini. "Mag-absent ka bukas sa trabaho."

"But I have two meetings tomorrow, dad." sabi ni Vini.

"Re-schedule your meeting. Sabihin mo inaayos mo ang kasal mo. They'll understand."
utos ni Tito Sean.

Napabuntong hininga naman si Vini. "Okay, dad. I will." pagpayag nya.

Matapos ang hapunan ay tahimik akong inihatid ni Vini sa bahay. Ni isa sa amin ay
walang sumubok umimik. Parang parehas kaming dalawang malalim ang iniisip.

"Salamat.." sabi ko't bababa na sana ng pigilan ako ni Vini.

"Bella, we need to talk.." panimula nya.

Napabuntong hininga naman ako't umayos na ulit ng upo sa loob ng kanyang sasakyan.

"Hindi ko alam.." naguguluhang sabi ni Vini. "Hindi ko alam kung bakit ka pumayag
tungkol sa pagpapakasal. Daddy will expect it anytime soon. Bella, we cant escape
this. Kaya hanggang maaga, kailangan na nating aminin sa kanya. I'll take the
consequences. We'll take it slow. Alam kong labag sa loob mo to. I don't want you
to regret."

"Narinig mo ba akong nagreklamo?" simpleng tanong ko sa kanya ng hindi sya

tinitignan.

"What?"

Nilingon ko sya't seryoso ko syang tinignan. "Narinig mo ba akong nagreklamo?" ulit

kong tanong sa kanya.

Unti-unti namang umiling si Vini bilang sagot. "You didn't.." aniya. "But I know
deep inside you don't want it--"

"Vini, I'm doing this dahil bukal sa loob ko." pagputol ko sa kanyang sasabihin.
"Bukal sa

loob ko ang tulungan si Tito Sean even if it'll take my freedom away from me.. I'm
willing, Vini. And I won't regret it dahil natulungan ko ang pamilya mo. Dahil alam
kong may napasaya ako."

"But, Bella, this is different." giit nya. "What will your Tatay say? Na bakit
biglang magpapakasal ang anak nya sa taong nanakit sa kanya? It won't be easy,
Bella. It will be damn hard."

"Alam ko.." sabi ko. "Naisip ko na rin si Tatay patungkol sa mga desisyon ko
ngayon. He trust me, Vini. Alam nyang kung ano man ang gawin kong desisyon.. kaya
kong panindigan."

Napahinga ako ng malalim at hindi ko naman talaga alam kung matatanggap ba agad ni
Tatay ang gagawin kong mga hakbang tungkol sa buhay ko.

"Natatakot rin akong baka hindi agad matanggap ni Tatay, Vini.." pag-amin ko. "Pero
isa lang ang hihilingin ko sayo.." at nilingon ko syang muli. "I just want you to
help me out along the way. Yun lang."

Napabuntong hininga naman si Vini. "Of course I'm willing to help you out, Bella.."
sabi nya. "Pero, Bella.. kasal ito. It's a sacred marriage we're talking about."

Hindi ko alam kung bakit nagdadalawang isip pa si Vini when I'm the one who's doing
a favor for him. Para sa daddy nya to. Pero kung ayaw nya with reasons like..
Valeen. Then I'll give him time to think.

"I'm ready to tie the knot with you, Vini." I stated at nakita kong nanlaki ang
kanyang mga mata sa akin sinabi. "Handa akong humarap sa altar kasama ka. Pero
sana.. sana ikaw din."

I gave him a faint smile.

"Salamat ulit sa paghatid.. Ingat ka." sabi ko nalang at tuluyan ng lumabas ng

kanyang sasakyan.
Pagkapasok

ko sa bahay ay sumalubong sa akin ang pinsan kong nakahalukipkip at mariin ang

tigin sa akin.

"Don't tell me na si Vini nanaman ang naghatid sayo?" mataray na tanong sa akin ng
pinsan ko.

Napahinga naman ako ng malalim at tumango sa kanya bilang sagot saka naglakad
papuntang kusina upang uminom ng tubig.

"Bella, you're not helping yourself." sabi ni Penny'ng nakasunod sa akin. "You said
that you want to move on fully pero ikaw 'tong nagpapahirap sa sarili mo sa
pagsama-sama mo kay Vini. I know it's for work but Bella, give yourself a break.
Give your heart a break."

"This isn't just for work, Penny." sabi ko nalang at nilagpasan ang pinsan ko para
umakyat na sa aking kwarto na mabilis nya rin naman akong sinundan.

"Sabi mo nung una, it's for work. Tapos ngayon, hindi na. Ano ba talaga, Bella?"
naguguluhan ng tanong ng pinsan ko. "Don't tell me na nagkabalikan na kayo? Oh my
God, Bella! Kung nagkabalikan na kayo agad, hindi ko na talaga alam kung ano ang
gagawin ko sayo."

"Hindi kami nagkabalikan, okay?" paglilinaw ko sa kanya.

"Eh di ano nga? Kung sinasagot mo ako ngayon eh di sana hindi kung anu-ano ang
iniisip kong mga sagot at dahilan--"

"It's for Tito Sean!" sabi ko't agad syang tumahimik. "It's for Tito Sean.." mas
mahinahon kong sabi.

Kumunot naman ang kanyang noo. "Tito Sean.. you mean.. Vini's father? Sean
Sarmiento?" paninigurado nya.

Mabilis naman akong tumango.

"Bakit? Ano meron sa kanya?" sunod nya namang tanong.

Ito na ang sinasabi ko. Kahit sabihin ko sa kanya kung ano ang dahilan at bakit
lagi kaming magkasama ni Vini ay madadagdagan

ng madadagdagan ang mga tanong nya. Sa palagay ko'y mamaya pa kami matatapos.

"5 years ago.. nung umalis na tayo papuntang LA, Tito Sean had a heart attack sa
sobrang galit kay Vini dahil nagkahiwalay kami." sabi ko't nakita kong napasinghap
ang pinsan ko. "In order to keep Tito Sean calm at para hindi nag-iinit ang ulo nya
dahil makakasama yun sa kanya ay sinabi nalang nila Tita Sandra na kami pa rin ni
Vini. Yun ang dahilan kung bakit kami magkasama ni Vini lagi lalo na't inatake
nanaman ulit si Tito Sean. We need to prove na kami pa rin kahit.. kahit na hindi."

Napahinga ako ng malalim.

"Delikado para kay Tito Sean ang muling atakihin ulit.. baka hindi na kayanin ng
puso nya.. kaya pumayag kami ni Vini sa lahat ng gusto nya.." sabi ko. "We're
getting married, Penny." pag-amin ko.

"What?!" sigaw ng pinsan ko. "What the hell are you talking about, Bella? Anong
married? Mauunahan nyo pa kami ni Ian ganon?"

"It's not like that, Penny.." iling ko. "Tito Sean wants us to get married lalo
na't stable na kaming dalawa ni Vini't nakabalik na ako ng Pilipinas. Bukas ay
sisimulan na namin ang pagp-plano sa kasal."

"Bella, are you insane?" nagh-hysterical ng tanong sa akin ng pinsan ko. "Bella,
alam kong martyr ka pero hindi ko alam na ganyan ka ka-martyr na aabot pa sa
kasalan."

"This is for Tito Sean, Penny." sabi ko. "Alam mong parang totoong tatay na ang
turing ko sa kanya nung hindi ko pa nakikilala si Tatay. Importante din sakin si
Tito Sean at gagawin ko lahat para maging maayos sya."

"Bella, I'm proud and happy na nagkaroon ako ng pinsan na napakabait katulad mo.
Pero,

Bella, learn how to control your kindness. Alam kong mabait ka pero grabe na 'to."
sabi nya. "You're already giving away your entire life."

Huminga ng malalim ang pinsan ko't ako'y napayuko nalang.

"Getting married is a different situation, Bella. Hindi bagay o pera ang ibibigay
mo kundi ang buhay at kalayaan mo." problemadong sabi ng pinsan ko. "At saan kayo
ikakasal ni Vini? Dito sa Pilipinas? Bella, there's no divorce here. Annulment lang
ang meron. And it wouldn't change a thing just in case you will both file that."

"I know.. Alam ko na 'yan.. Napag-isipan ko na yan bago ako magdesisyon ng

ganito.." sabi ko. "I'm just hoping you'll understand and support me, Penny.."

Lumapit naman ang pinsan ko sa akin at hinawakan ang dalawang kamay ko't inangat
ang tingin ko sa kanya.

"I understand you, Bella.. Naiintindihan kita. Pero hindi ko maiwasang masaktan
para sayo." naiiyak na sabi ng pinsan ko. "At pano si Tito? Anong sasabihin nya
dito, Bella? Tingin mo ba matatanggap agad ni Tito na ang dahilan kung bakit
tinalikuran ng anak nya ang pagsasayaw dahil nasaktan sya nito ng sobra ay ikakasal
sa anak nya? Bella, no! It will raise hell."

"Alam ko rin 'yan, Penny.." sabi ko. "But please help me.. tulungan mo ako kay
Tatay." pakiusap ko.

"Jusko, Bella, at sa papanong paraan naman kita matutulungan?" mas lalong naging
problemado si Penny. "Kung ikaw nga nung nagpaalam kang uuwi ng Pilipinas ay abot
sermon at pangaral pa ang inabot mo. Paano pa ako? Baka nga kung gustuhin ni Tito
na ipadala ang US Army dito para ipapatay si Vini dahil sinaktan ka nya ay kaya
nyang gawin at walang makakapigil

sa kanya."

"Eh di.. itago nalang natin kay Tatay?" suwestyon ko.

"Nahihibang ka ba, Bella?" naiinis nang tanong sa akin ng pinsan ko. "Hindi
maniniwala ang daddy ni Vini kung wala si Tito sa kasal nyo. At mas lalong
magagalit si Tito kapag hindi ka nagsabi sa kanya ng totoo't sa iba nya pa
nalaman."

"Eh di.. sasabihin ko sa kanya." sabi ko.

"Kailan?" tanong sakin ng pinsan ko't humalukipkip.

"Kapag umuwi na sila ni Tita next, next month." sagot ko.

"Siguraduhin mo lang ah. Nako, Bella! Ako talaga ang kinakabahan sayo." banta nya
sa akin.

"Oo.. sasabihin ko." sabi ko nalang at ngayon palang ay maghahanda na ako ng

speech.

Kinabukasan ay maaga akong sinundo ni Vini't may dala-dala pa syang tatlong long
stemmed na roses.

"Para saan 'to?" tanong ko sa kanya't pasimpleng inamoy ang roses.

"A simple way to say good morning." nakangiti nyang sabi.

Binigyan ko nalang sya ng isang ngiti't nagpaalam na aakyat lang ako sandali upang
ilagay ang roses sa kwarto ko't inipit ko ito sa paboritong libro ko.

"Nandyan na pala ang mag-fiance." nakangiting sabi ni Tito Sean nang makita kaming
paparating ni Vini.

Mabuti nalang at wala masyadong pag-uusap ang naganap sa habang kumakain ng lunch
at kunting introduction lang sa wedding organizer ang ginawa namin ni Vini.

"I'll give you these questions." sabay bigay nito sa amin ni Vini ng kanyang mini
notepad at pagbukas palang namin sa unang page ay punong-puno na ng mga tanong.
"Mga likes or dislikes yan. Dapat mapagkasunduan nyo ang mga

bagay na gusto at ayaw nyo para maiwasan ang away pagdating sa pagdedecide. Minsan
kasi nang dahil pa sa pagp-plano ng kasal kaya hindi natutuloy or nagkakaroon ng
away ang mga mag-fiance kaya ayan na. Hope you can give it to me next week. Is that
okay with you two?"

Ngumiti naman ako't tumango kasabay ni Vini na tumango rin.

Inihatid ni Vini sa labas ang mag-oorganize ng kasal namin at nang bumalik sya'y
binigay nya sakin ang notepad.

"Ikaw na magsagot." sabi nya. "Lahat ng gusto mo, gusto ko. Kung ano ang gusto mo,
okay lang sa akin. Kung saan ka masaya, doon ako." at ngumiti sya sa akin.

Napaawang naman ang aking bibig sa kanyang sinabi't napatingin nalang ako ngayon sa
notepad na hawak ko.

"Uhmm.. sige. Ako nalang ang magsasagot." sabi ko nalang at nilagay sa bag na dala
ko ang notepad saka tumayo upang umalis na dahil tapos nanaman na ang kailangan
naming gawin.

"Sige. Una na ako--"

"Wait, Bella!" pagpigil nya sa akin at hinawakan nya ang aking braso.

"B-Bakit?" nauutal kong tanong sa kanya.

"Can you come with me for a while?" tanong nya sa akin.

"Saan naman?" tanong ko.

"Secret." mas lumawak ang kanyang ngiti. "Let's go." at hinatak na nya ako paalis
ng bahay.

Pamilyar na pamilyar ang tinatahak naming daan ngayon at mas nasigurado ko yun nang
matanaw

ko ang isang pamilyar na apartment.

Ang practice house ng El Dorado!

"Anong ginagawa natin dito?" tanong ko sa kanya nang maayos nya ang pagkakaparada
ng sasakyan sa harap ng apartment ng El Dorado.

"You'll see." ngisi nya't mabilis na tumakbo patungo sa side ko upang mapagbuksan
ako ng pinto bago pa ako makalabas.

Inilahad nya ang kanyang kamay at huminga ako ng malalim bago ko inilagay sa
kanyang kamay ang akin.

"Wait. Let's stop first. I'll cover your eyes." sabi nya't kinuha ang panyo sa
kanyang bulsa.

"Para saan ba 'to, Vini?" naiinip at kinakabahang tanong ko na sakanya.

Tanging ang mahinang tawa nya lang ang narinig ko bago tuluyan nyang tinakpan ng
panyo ang aking mga mata't tinali ito.

Naramdaman ko nalang ang paghawak nya ng mahigpit sa aking kamay at inaalalayan nya
ako papaakyat ng hakbang.

"Step once more.." utos niya. "Okay.. Last one."

Sinunod ko ang sinabi nya't dire-diretso na nya akong inalalayan papalakad.

Hinawakan nya ang aking magkabilang balikat at hinarap sa kung saang side.

"Ready?" bulong nya sa akin. "Don't be too surprise." he chuckled.

Hindi nalang ako kumibo at pinakiramdaman nalang ang mabilis na pagtibok ng aking
puso sa sobrang kaba.

"One.. two.. three.."

pabulong nyang bilang at kasabay non ang pagtanggal nya sa panyong nakatakip sa
aking mga mata.

Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko kung gaano kaganda ang paligid.

Tanging Christmas lights lang ang nagbibigay ng ilaw sa loob ng dance room at ang
salamin dito ay punong-puno ng pictures namin ni Vini dati na binuo ang mga
salitang 'WILL YOU MARRY ME?'.

"A-Ano 'to?" nauutal kong tanong at hindi ako makapaniwala sa aking nakikita.

Huminga ng malalim si Vini't dahan-dahang iniharap ako sa kanya.

"I'm sorry if I used our pictures before.. I know it brings painful memories of us
before.. pero gusto kong ipaalala na kahit nasaktan kita.. kahit nagkasakitan tayo
noon.. marami paring masasayang ala-ala gaya ng mga nasa pictures na 'to.." at
nilingon nya ang mga pictures na muli ko ring nilingon.

Hindi ko na naiwasan ang pagtulo ng aking luha. Hindi ko alam ang nararamdaman. I
feel so touched, happy and painful at the same time.

"It only means that I can make you happy. You won't regret marrying me, Bella,
dahil gagawin ko lahat para mapasaya ka. I know it's hard for you na makasama ako..
I won't promise pero susubukan kong palitan ang mga masasakit na ala-ala ng mga
masasayang ala-ala starting from now on.."

Pumikit ng mariin si Vini bago lakas loob na lumuhod sa aking harapan.

"Bella, even if we're doing it mainly for dad.. I still want to give you a proper
marriage proposal you deserve." panimula nya.

Huminga sya ng malalim at kinuha sa kanyang bulsa ang isang singsing.

"Bella, will.. will you marry me?" nauutal nyang tanong sa akin at nang mag-angat
sya ng tingin ay halos isigaw ko na ang salitang 'OO'.

Tipid akong ngumiti at pigil na pigil ako sa paghikbi't tumango sa kanya.

"Yes.." sagot ko. "I will.."

=================

Chapter 21

Chapter 21

Revenge

"Nai-stress talaga ako sayo, Bella." sabi ni Penny habang namimili sya ng damit na
bibilin.

"Kaya nga kita pinags-shopping ngayon diba? Para hindi ka na ma-stress." pangsuhol
ko sa pinsan ko.

Bukas kasi ay pupunta sila Tito Sean sa bahay dahil weekend naman. Buong Sarmiento
ata ang pupunta.

"Hindi ko alam kung paanong pagsisinungaling ang gagawin ko bukas, Bella." sabi ni
Penny't tumingin sa salamin upang makita kung bagay sa kanya ang damit na tinapat
nya sa kanyang sarili. "Dapat unified ang mga sagot natin. Dapat mag-usap-usap tayo
nila Vini ngayon. Papuntahin mo sya sa bahay bago mamaya pagkatapos natin dito or
mababaliw talaga ako."

Napailing nalang ako sa sinabi ng pinsan ko't ayoko naman ng istorbohin si Vini sa
trabaho nya. Halos buong week na nga syang absent nang dahil kay Tito Sean at sa
pag-aayos ng kasal.

"I don't understand kung bakit kailangan nilang pumunta sa bahay.. I mean, wala
naman doon si Tito kaya imposibleng mamamanhikan sila. I just can't see any reason
why, Bella." nagtatakang sabi ng pinsan ko.
"Ang totoo nyan, Penny, hindi ko rin alam." sabi ko nalang. "Pero hayaan na natin.
Pupunta lang naman sa bahay eh."

"Okay.. Fine." sabi nalang ng pinsan ko.

Pagkatapos mamili ng mga bagong damit nya'y napagdesisyunan namin ng pinsan kong
kumain na.

Nang dumating ang pagkain namin ay mabilis kong sinunggaban ang pagkain habang ang
pinsan ko nama'y abala sa pagt-text.

"Penny, nasa harap ka ng pagkain. Mamaya ka na magtext." masungit kong sabi sa

pinsan ko.

"Ohh.." nabiglang

sabi ng pinsan ko saka napatingin sa mga pagkaing nakahain sa harap namin. "Nandyan
na pala.. Sorry." at tinago na ng pinsan ko ang kanyang cellphone upang magsimula
ng kumain.

Tahimik kaming kumakain ng muling magsalita ang pinsan ko.

"Bella, sama ka mamaya ah?" aya nya sa akin.

Kumunot naman ang noo ko. "Sama saan?"

"Valkyrie." simpleng sagot ng pinsan ko. "Chill, chill lang tayo dun. Nandon kasi
si Ian at ang mga katrabaho nya mamaya."

"Sus! Pupunta lang pala si Ian doon kailangan kasama pa ako." sabi ko.

"Of course! You're my cousin at para na rin may mag-uwi ng sasakyan ko dahil
ihahatid ako ni Ian for sure." sabi nya.

"Eh di uuwi na ako pagkatapos nating kumain. Dadalin ko na kotse mo pag-uwi at

magcommute ka nalang papuntang Valkyrie. Para hindi ko na kailangan pang sumama."
suwestyon ko.

"No way, Bella." pag-ayaw ng pinsan ko. "Sasama ka pa rin. Para masaya."

"Penny, I'm done clubbing." sabi ko. "Iniwan ko na 'yang kagawian ko na yan sa LA.
I'm focused on my work now. Wala akong panahon para magsaya. Ang dami kong
iniisip."

"Exactly!" untag nya. "Ang dami mong iniisip at problema kaya mas magandang
makalimutan mo ng lahat ng 'yon kahit isang gabi lang, Bella. And besides, enjoy
your life hanggang single ka pa. Hanggang single pa tayo." at kinindatan nya ako.

Napahinga nalang ako ng malalim at alam kong kahit anong gawin ko'y mapapapayag nya
ako. Kung kailangan nya akong hatakin papunta don ay gagawin nya.

"Bilisan na natin kumain dahil malapit ng mag-out si Ian sa work." nagmamadaling

sabi ni Penny. "Uuwi pa tayo ng

bahay para magpalit. Dapat mabilis tayo."

"Kalma ka lang, Penny." sabi ko sa kanya. "Pwede naman syang mauna doon at susunod
nalang tayo. For sure, hanggang madaling araw naman sila doon."
"Pero miss na miss ko na sya, Bella. Ilang araw kaming hindi nagkita ni Ian!"
nagrereklamo ng sabi nito.

"Penny, as much as I know, isang araw palang kayong hindi nagkikita ulit ni Ian at
kahapon lang yun." sabi ko sa kanya.

"Bella, you can't blame me.." sabi nya. "Uhaw na uhaw ako sa kanya dahil ngayon
nalang ulit kami nagkakasama ng ganito."

"Pagkinasal kayo, I'm sure baka hindi mo na sya hanapin pa dahil araw-araw na
kayong magkasama." I stated a point.

"Baka nga mas lalo ko pa syang hanapin dahil mas masasanay akong lagi syang nasa
tabi ko." ngumuso sya.

Napangiti nalang ako't kitang-kita ko kung gaano kamahal ng pinsan ko si Ian at

alam ko ring ganoon si Ian sa kanya. Sila yung mga tipong dapat talagang
nagpapakasal na sa sobrang pagmamahalan nila sa isa't-isa.

Kami naman ni Vini?.. No doubt. Mahal na mahal ko parin sya. Pero sya.. hindi ko
alam. I don't want to confront him yet. Ayokong munang pag-usapan namin ang
nakaraan namin. Natatakot pa ako. Gusto ko pang mag-ipon ng lakas ng loob para
maihanda ang sarili ko sa anumang ibabato nyang mga sagot sa mga katanungan ko.

It's not yet the right time.

"Bella?"

Mabilis naman akong napa-angat ng tingin nang may tumawag sa akin at nakita ko si
Kai na nakangiti sa akin.

"Kai." I smiled at him. "Kamusta ang mga designs?" tanong ko.

"My firm's putting all the efforts they can give." sagot nya sa akin.

"You can check it out next week if you want." alok nya.

"Sige.. pupunta ako next week." sabi ko.

Nilingon nya naman ang pinsan ko na mukhang naiinip na't panay nanaman ang pagte-
text.

"Mukhang may lakad ata kayo ng pinsan mo." puna nya.

"Yup. Sa Valkyrie lang." sabi ko. "Nandon kasi ang fiance nya."

"Really? Pupunta din ako don. Gusto nyo bang sabay-sabay na tayo?" pag-aya nya.

"Uuwi pa kasi kami para magbihis." sabi ko.

"It's okay. I'll wait for you two." sabi nya. "So.. let's go?" aya nya.

Mabilis namang tumayo ang pinsan ko. "Finally! Let's go, Bella." at bahagya nyang
nginitian si Kai saka sya diretsong lumabas na ng restaurant.

Sinundan naman namin sya ni Kai at buti nalang ay same floor lang nakapark ang
sasakyan namin.

"Hindi ko agad kayo napansin doon sa restau. May kausap kasi akong kliyente." sabi
nya.

"New project?" I asked him.

"Yup. Pero matagal pa ang deadline na binigay ng client and ibang team din ang
ilalagay ko dun para focus pa rin sa Belle Danse ang kinuha mong team." he
explained.

"Nako! Salamat talaga, Kai ah. Nang dahil talaga sayo, napadali ang trabaho ko."
sabi ko sa kanya.

"No need thank me. My firm needs you as much as you need us. It's just give and
take, Bella." he smiled.

"Sabi ko nga." I slightly chuckled.

Pauwi sa bahay ay nakasunod lang sa amin ni Penny si Kai at nang makarating ay

pinapasok namin sya't binigyan ng kunting makakain habang naghihintay sa amin bago
magpasyang magpalit ng damit.

Paniguradong magdadamit ulit ng todo itong si Penny dahil nandoon si Ian. She loves
showing

off at her fiance at ganon din si Ian sa kanya.

"Hindi mo man lang nagalaw yung cookies." nagtatampong sabi ko kay Kai nang makita
kong walang kabawas-bawas ang cookie jar na binigay ko sa kanya't tanging ang juice
lang ang nabawasan.

"I say no to sweets, Bella." ngisi nya. "Nakakasakit yan."

I just rolled my eyes at him na ikinatawa nya't binalik ko nalang sa kusina ang
cookie jar nang makabalik ako'y saktong pababa na ng hagdanan ang pinsan ko.

"Let's go? Thirty minutes nang nandon sila Ian." sabi ni Penny pagkatingin nya sa
kanyang orasan.

"Okay. We'll go." ngiti ko sa pinsan ko saka nilingon si Kai at tinanguan nya naman
ako.

Nang makalabas na kami'y akmang papasok ako sa sasakyan na gagamitin namin ni Penny
nang pigilan ako ni Kai at sumulyap sa pinsan ko na nasa loob na ng sasakyan.

Tamad namang binaba ng pinsan ko ang salamin ng kotse't nilingon si Kai.

"Pwedeng sa akin muna sumabay si Bella?" tanong nya kay Penny.

Ngumiti naman si Penny. "No problem." sabi nya. "You can have her. Bye guys. Take
care."

Mabilis nyang sinara muli ang binatana't hindi na muling nagpaalam at mabilis na
pinatakbo ang sasakyan.

"So.. gusto talaga ng pinsan mong sya lang mag-isa?" naguguluhang tanong sa akin ni
Kai.

Umiling naman ako sa kanya. "Gusto nya lang dahil makakapagdrive sya ng mabilis.
Kapag kasama nya kasi ako, pinapabagalan ko sa kanya dahil ayoko pang mamatay
kaming dalawa."
"So, you're cousin loves speed?" tanong ni Kai at pinagbuksan ako ng pintuan.

"No.." sagot ko't pumasok na sa loob at nilingon muli si Kai.

"She loves Ian." ngiti ko sa kanya.

Bahagyang napatawa si Kai at umiling nalang saka sinara ang pintuan at umikot
patungong driver's seat.

"Do you party in LA?" pagsisimula ni Kai sa mga tanong nya nang tahimik kami sa
kalahati ng biyahe namin.

"Pag may time.. and if I'm stressed." sagot ko.

"Hmm.. can you tolerate hard drinks?" sunod nyang tanong.

"Not that much. Pero kaya naman. Wag lang talagang mapapasobra." sabi ko.

"Babantayan nalang kita mamaya. Baka maparami ka." seryoso nyang sabi.

"Seriously, Kai?" natatawa kong sabi. "I can handle my self at wala rin ako sa mood
na maglasing."

"Just making sure." sabi nya't hindi nalang ako sumagot.

Nang makapasok kami sa loob Valkyrie ay mabilis na sinabayan ni Kai ang lakad ko.

The party is not yet at its peak. Medyo maaga pa kasi. Siguro'y bandang mga alas-
diyes ay mas magiging maingay at masaya na dito sa Valkyrie. Ganon naman lagi.
Kapag mas malalim ang gabi, mas masaya.

"Sa bar tayo?" aya sakin ni Kai.

Umiling ako't ngumiti sa kanya. "Hanapin muna natin si Penny para malaman nyang
nandito na rin tayo."

"Okay. Let's find your cousin first." sabi ni Kai at mabilis na luminga-linga sa
paligid at ganon din ang ginawa ko.

Nang mamataan ko naman ang pinsan kong yakap ng kanyang fiance habang
nakikipagtawanan kasama ang mga kaibigan ni Ian.

"Nandoon sya, Kai." sabi ko kay Kai sabay turo sa kanya ng kinaroroonan ng pinsan
ko. "Puntahan natin."

"Okay." at mas nauna pa syang maglakad patungo doon.

Nakasunod lang ako kay Kai at hindi nya hinahayaang mabunggo ako

ng mga nagsasayawan habang dumadaan kami sa may dance floor.

"Penny." tawag ko sa pinsan ko na mabilis naman akong nilingon.

"Bella!" masaya nyang pagkakasabi ng aking pangalan at kumawala kay Ian saka tumabi
sa akin. "Guys, this is Bella, my cousin. She's pretty right? And she's single."

"Penny.." saway ko sa aking pinsan.

I'm not pretty and I'm definitely not single anymore..

"I thought boyfriend ng pinsan mo ang kasama nya." nakangising sabi ng isang
lalaki't sinulyapan si Kai.

Umiling naman si Penny. "He's just her friend. He's Kai by the way." pakilala din
ni Penny kay Kai.

Nakipaghigh five naman si Kai sa mga kaibigan ni Ian at saka muling tumabi sa akin.

"Ilakad mo naman kami sa pinsan mo, Penny." sabi naman nung isa.

"Sure!" at lumingon sa akin ang pinsan ko. "Bella--"

"I'm but I'm taken." pagputol ko sa sasabihin ng pinsan ko't nakita kong nawala ang
ngisi sa mga mukha ng mga lalaki. "I'm already engaged to be exact." pag-amin ko't
itinaas ang engagement ring na bigay sa akin ni Vini.

"Bella.." tawag sa akin ni Kai.

Siguro'y hindi pa sinasabi ni Vini sa El Dorado ang tungkol sa pagpapakasal naming

dalawa.

"Engaged na pala pinsan mo, Penny. Pinaasa mo kami." umaarteng nasasaktan na sabi
nung isa.

"Binibiro ko lang kayo eh. Sumakay naman kayo agad." natatawa't nahihiyang sabi ni
Penny.

"It's because your cousin's pretty, Penny." sabi nung unang lalaking nagsalita
kanina nang ipakilala ako ni Penny. "Sino ba naman ang hindi papansin sa kanya?
She's definitely a catch."

"Your words are so cheesy, Aaron. Shut

up." natatawang sabi ng isang kaibigan nila.

Napailing nalang ako't tumingin kay Penny. "Doon nalang muna kami sa bar ni Kai.
We'll just chill. Sabihin mo nalang kapag uuwi na kayo ni Ian." sabi ko sa kanya.

"Okay. Pero pwede rin namang mauna na kayo dahil for sure mamaya pa kami
makakauwi." she suggested.

"Sige. Sabihin ko nalang sayo kung mauuna na kami." sabi ko nalang at tumango
nalang ang pinsan ko para makalapit na ulit sa piling ni Ian.

Inaya ko na si Kai sa may bar and we started ordering light drinks.

"So.. engaged ka na?" tanong ni Kai at nahuli ko sya sa kamay ko kung saan nakasuot
ang singsing na bigay ni Vini. "Is that true?.. Or you're just bluffing earlier?"

Napabuntong hininga naman ako saka sumagot sa kanyang tanong. "It's true, Kai."
pag-amin ko. "I'm engaged."

Nanlaki naman ang mga mata ni Kai sa aking sagot at halatang hindi sya makapaniwala
sa kanyang narinig mula sa akin.

"Since when, Bella?" tanong nya. "I mean.. I can't believe you're already engaged.
Hindi kapani-paniwala. Parang hindi totoo."
"Hindi man kapani-paniwala pero totoo, Kai." sabi ko.

"Kailan ka pa engaged, Bella?" tanong nya. "Wala naman akong nakikita suot mong
singsing nung una tayong magkita."

"A few days ago.." simpleng sagot ko.

"A few days ago?" kumunot ang kanyang noo. "Kanino? Kakabalik mo lang ng Pilipinas
and now may fiance ka na? Who's the lucky guy, Bella?"

Bahagya akong napahinto't hindi ko alam kung sasagutin ko ba ang tanong ni Kai.
Pero malalaman at malalaman nya din naman 'yon kapag sinabi na ni Vini sa El
Dorado. There's

no point in hiding. Plus, Kai's like he's bestfriend.

"Si Vini." sagot ko.

"Vini?!" halos mapasigaw na si Kai. "Vini Sarmiento, Bella? Your ex?"

Napabuntong hininga nalang ako't tumango.

"Ganong kabilis, Bella? Nagkabalikan na kayo agad? Wala ka pang isang buwan na
nakakauwi't nagkabalikan na kayo agad?" hindi makapaniwalang tanong ni Kai.

"Hindi kami nagkabalikan, Kai.." nahihirapan ko nang sabi.

"What?" mas lalo syang naguluhan. "Kung hindi kayo nagkabalikan.. then why are you
engaged to him?"

"It's a long story to tell, Kai, at ayoko munang pag-usapan 'yon ngayon." sabi ko
nalang.

"Okay.." sabi nalang ni Kai at mukhang naintindihan nya naman na ayaw ko munang
pag-usapan 'yon. "You know what.." aniya't tumayo sa kanyang kinauupuan. "Let's
just dance and have fun the whole night." nakangiting pag-aya nya sa akin.

Mabilis akong nag-iwas ng tingin kay Kai nang dahil sa kanyang pag-aaya sa aking
sumayaw.

"A-Ayoko.."

"What? But why? You love to dance, Bella. Para makalimutan mo lahat ng problema
mo." sabi ni Kai at hinatak nya ako paalis sa kinauupuan ko.

Maglalakad na sana kami patungong dance floor nang mapahinto kami ni Kai nang
makita namin si Valeen na masayang nag-g-grind kay Vini na sinasabayan lang ang
paghataw ni Valeen.

Nilingon ko si Kai at bakas sa kanyang mukha na nasasaktan din sya sa kanyang

nakita.

"This is why I don't want to dance, Kai.." sabi ko't nagsimula nanamang magtubig
ang aking mga mata. "I loved it so much at mas minahal ko pa nung nakasayaw ko si
Vini.. Masyadong maraming memories na ayoko ng maalala. Kaya ayoko na.. Ayoko ng
sumayaw."

Lumingon naman sa akin si Kai at hinawakan nya ang aking pisngi upang punasan ang
luhang hindi ko namalayang tumulo na galing sa aking mga mata.

"I will teach you how to dance again, Bella.. I will teach you how to start dancing
again without getting hurt." determinadong sabi ni Kai. "We will make our revenge.
I'll help you."

=================

Chapter 22

Chapter 22

Ruin

"Porkit dadating lang ang pamilya ni Sean, ganyan na kasarap ang mga niluluto mo?"
nagtatampong sabi ni Penny sa akin ng pumasok sya sa loob ng kusina.

"Hindi mo pa nga natitikman, masarap na agad." natatawa kong sabi sa pinsan ko.

"Bella, yang mga ganyang amoy ng ulam, masarap yan for sure." at kumuha ang pinsan
ko ng kutsara upang tikman ang niluto ko.

Humarap naman sya sa akin at saka ako sinimangutan.

"So, tingin mo talaga sa luto mo ay hindi masarap?" sarkastikong tanong sa akin ng

pinsan ko. "Really, Bella? Are you trying to be humble with your cooking skills?"

Napatawa nalang ako sa pinsan ko't tinikman din ang niluto ko't tama lang para sa
akin ang lasa nito.

"Tulungan mo akong mag-ayos ng table." pakiusap ko sa pinsan ko.

"Yeah.. no problem." sabi nalang nya't nagsimula ng kumuha ng mga plato't iba pang
kubyertos.

Nang tumunog ang doorbell ay nagkatitigan kami ng pinsan ko ng ilang segundo bago
sya nag-iwas ng tingin at nagmadali sa kanyang ginagawa.

Ako nama'y tinanggal na ang nakasuot na apron sa akin bago tinakbo ang pintuan
upang buksan ito.

"Ate Bella!" mabilis na yumakap sa akin si Lauren pagkabukas na pagkabukas ko ng

pintuan.

Sumunod ang kambal at isang batang ngayon ko lang nakita ngunit kahawig ng kambal
kaya naman mabilis kong hinanap si Ate Rae.

"Ate Lyrae!" tawag ko sa kanya at mabilis naman syang lumingon sa akin. "Sya ba
yung pangatlo nyo ni Kuya Josh?" tanong ko sa kanya.

Natawa naman syang tumango saka pinuntahan ang kanyang bunso't hinalikan sa pisngi.

"Jonathan,

meet your Tita Lyrae. She's your Tito Vini's fiance." pakilala ni Ate Lyrae sa
akin.
Kung ang kambal ay mas hawig kay Kuya Josh, si Jonathan naman ay mas hawig kay Ate
Lyrae ngunit ang mata nya'y nakuha kay Kuya Josh dahil medyo may pagkasingkit ito
nang dahil sa dugong Tsino'ng dumadaloy sa kanya.

"What's fiance, mommy?" cute na sabi ni Jonathan at nakangusong lumingon kay Ate
Lyrae.

"Hmm.. you're Tito Vini's soon to be wife is your Tita Bella. They're getting
married soon. She's going to be your real Tita." pag-eexplain ni Ate Lyrae kay
Jonathan.

"You mean, mommy.. they're going to be like.. like you and daddy?" inosenteng
tanong ng bata sa kanya.

"Yes. Like mommy and daddy. And they're going to give you cousins to play with."
sabi ni Ate Lyrae at bahagya namang uminit ang pisngi ko sa sinabi ni Ate Lyrae.

Will give Jonathan cousins? Kami ni Vini? Magkakaroon ng anak?

"Really?" kumikinang ang mata ni Jonathan sa sobrang tuwa.

"Yes, little boy."

Napatingin ako sa biglang pagsingit ni Vini't nakangiting nakatingin sa kanyang

pamangkin.

"Yehey, Tito Vini!" at medyo madapa-dapa pa syang tumakbo papalapit kay Vini na
mabilis syang binuhat.

Tumingin si Vini sa akin pagkabuhat nya kay Jonathan at ngumiti ngunit hindi ko man
lang magawang suklian ang kanyang ngiti nang dahil sa nakita ko kagabi't bahagyang
nawala ang ngiti sa mukha ni Vini nang hindi ko suklian

ang kanyang ngiti.

"Bella!"

Napalingon naman ako ngayon kay Tito Sean at Tita Sandra na kakapasok lang ng bahay
kaya naman mabilis akong lumapit sa kanila upang humalik sa kanilang pisngi at
magmano.

"I can smell food, Bella." nakangiting sabi sa akin ni Tita Sandra. "Did you cook?"
tanong nya.

Nakangiti naman akong tumango kay Tita Sandra. "Opo."

"Well, that's delicious for sure." sabi ni Tito Sean.

"Of course, dad." sabat ni Vini't nababa na pala sa pagkakabuhat si Jonathan saka
ako inakbayan. "Si Bella ba naman po ang nagluto eh." proud nyang sabi.

Napatawa nalang si Tito Sean at saka nilingon si Ate Lyrae.

"Lyrae, nasaan na si Josh?" masungit na tanong ni Tito Sean. "Bilisan nya kamo't
kakain na ng lunch. Baka lumamig ang luto ni Bella."

"Malapit na sya, dad. Papasok na daw sya ng subdivision." mabilis namang pagsagot
ni Ate Lyrae habang nakatingin sa kanyang cellphone.
"Tell him to be faster." at dumiretso si Tito Sean sa may sofa kung saan naglalaro
ang mga bata na sinundan naman ni Tita Sandra.

Hindi ko alam pero parang ang sungit ni Tito Sean kay Josh. Pakiramdam ko'y hindi
kay Ate Lyrae under si Kuya Josh kundi kay Tito Sean.

"Excuse me. Sasalubungin ko lang ang Kuya Josh nyo." pagpapaalam sa amin ni Ate
Lyrae at halos patakbo ng lumabas ng bahay.

Pasimple ko namang tinanggal ang kamay ni Vini'ng naka-akbay sa akin nang wala nang
nakatingin sa aming dalawa't pupunta na sana ng kusina ng pigilan nya ako.

Tamad ko naman syang nilingon.

"Is there something wrong, Bella?" he asked looking so concerned.

I smiled bitterly at him. "Wala." simpleng sabi ko. "Balik lang ako sa kusina." at
kumawala ako sa kanyang pagkakahawak saka bumalik sa kusina upang daluhan ang
pinsan ko.

Naabutan ko ang pinsan kong nakahalukipkip at naghihintay na sa muling pagpasok ko

dito sa kusina.

"Bella, hindi tinatago ang beauty ko sa loob ng kusina okay?" sabi nya sa akin.

"Eh di rumampa ka doon sa living room." sabi ko't bahagya nya naman akong
binatukan.

"Tell them to eat na. I'm starving. Nagde-declare na ng giyera ang tiyan ko." sabi
nya't umupo sa upuan kung saan sya madalas umupo kapag kumakain.

"Sige. Tignan ko kung kumpleto na sila. Kakadating palang ata ni Kuya Josh eh."
sabi ko't lumabas muli ng kusina.

Pagkalabas ko galing ng kusina'y sabay naman na pagpasok ni Kuya Josh at Ate Lyrae
na mabilis sinalubong ng kanyang mga anak.

Nginitian ako at tinanguan ni Kuya Josh at ganon na rin ang ginawa ko sa kanya
bilang pagbati.

"Uhm, kain na po tayo. Nakahanda na po yung lamesa't mga pagkain." pag-aaya ko.

Buti

nalang at mahaba ang lamesa dito sa dining room dahil na rin madalas tumanggap ng
mga bisita si Tita dati. Sobrang laki ng pamilyang Sarmiento at hindi ako
makapaniwalang balang araw ay mapapabilang na rin ako sa kanila.

Para bang it's a dream come true to become a part of their family. It's a dream to
become a Sarmiento.

Pormal ko munang pinakilala si Penny sa buong pamilya ni Vini bago kami umupo sa
kanya-kanyang upuan.

"Bella." pagtawag sa akin ni Tito Sean at mabilis ko naman syang binigyan ng

pansin.

"Bakit po?" nakangiting pagtanong ko.

"Malapit na ang birthday mo diba?" tanong nito sa akin. "If I can still remember,
next next month na 'yon diba?"

"Uhmm opo." sagot ko.

"What if sa mismong birthday mo ganapin ang wedding nyo ni Vini?" suwestyon ni Tito
at muntikan ng masamid ang pinsan ko na buti nalang at hindi nila halata. "That'll
be memorable."

Napalunok naman ako sa suggestion ni Tito't binalingan ko si Vini ng tingin na

nakatingin rin sa akin at parang hindi rin alam ang gagawin.

"Dad, para namang minamadali nyo masyado ang kasal namin ni Bella." sabi nalang ni
Vini.

"Vini, minamadali pa ba 'yon?" natatawang tanong ni Tito Sean. "You two are
together for six years, Vini. I mean.. hindi dapat tayo nagbibilang ng taon pero
kung may makakapagsabi pang nagmamadali kayo sa loob ng anim na taon

nyong pagsasama ay tatawanan ko nalang ang taong 'yon."

Napabuntong hininga nalang si Vini't mukhang wala na syang maidadahilan pa kay Tito
Sean.

"What do you think, Bella?" sabay baling sa akin ni Tito Sean.

Diretso akong nakatingin kay Tito Sean habang ramdam ko ang tahimik na pagtitig sa
akin ng mga kasama ko ngayon dito sa hapag at hinihintay ang aking sagot.

Ang pinsan ko'y pasimple na akong kinukurot sa aking tagiliran na mukhang

kinakabahan pa sa aking isasagot.

"I'll think about it, Tito.." sagot ko nalang dahil hindi ako makapagdesisyon.

"Ano pa bang pag-iisipan, Bella?" tanong ni Tito Sean. "It's a good date. Double
celebration!" sumaya ang tono ni Tito Sean.

"Dad, not so fast. Sobrang bilis talaga kung ikakasal kaming dalawa in two months
lalo na't kakauwi palang nya." pag-aapila ni Vini na dahilan kung bakit ako muling
napatingin sa kanya.

Kahit pigilan kong masaktan ay hindi ko magawa dahil habang tinitignan ko ang
kanyang matang gustong-gusto ang pag-aapila tungkol sa aming kasal ay nasasaktan
ako.

"And besides, hindi pa nga po tayo namamanhikan sa pamilya ni Bella tapos ikakasal
na po kami without her family specially, her Tatay's approval." palusot ni Vini. "I
don't want to disrespect her family, dad."

Saglit namang napahinto si Tito Sean na parang may iniisip saka sya lumingon ulit
sa akin.

"Bella,

hindi ba uuwi ang Tatay mo?" tanong nito sa akin.

"Uhmm.. actually po, next next month rin po ang balik nya." sabi ko.
"If we're going to push through your wedding with Vini next next month.. dapat
pala'y makapagmanhikan na tayo within this week or next week." sabi ni Tito. "We
should all book a flight to LA para bisitahin ang pamilya ni Bella at para pormal
mong hingin ang kamay nya."

Kita ko naman sa mukha ni Vini na kabado sya sa naiisip na plano ni Tito Sean at
maging ako ma'y hindi ko na maiwasan ang kabahan.

Kailangan ay maunahan ko na sila sa pagsasabi kay Tatay dahil siguradong kapag

pumunta kami ng sabay-sabay papuntang LA ay maraming kwestyon na ibabato si Tatay
at lalo nang alam kong hindi pa naaalis ang galit nya kay Vini.

"Bella, kinakabahan ako sa plano ng daddy ni Vini ah." sabi sa akin ni Penny
matapos ang tanghalian at nandon sa sala ang mga Sarmiento. "Hindi ko alam na ganon
pala sya kaatat na makasal kayong dalawa."

Siguro'y kailangan ko ng maghanda ng mahabang speech kay Tatay tungkol sa mga

nangyayari ngayon sa buhay ko. But of course.. I will not let him know na
napagkasunduan lang namin ni Vini and kasal na 'to para kay Tito Sean. Ayokong ang
Tatay ko naman ang atakihin sa puso ng wala sa oras dahil paniguradong mas
magagalit sya.

"Para talagang may hinahabol na oras ang daddy ni Vini.." biglang pagsasalita ulit
ni Penny. "You told me na may sakit ang daddy

ni Vini right?"

Tumango naman ako sa pinsan ko't mukhang ayoko sa tumatakbong conclusion sa utak
nya.

"Pano kung alam na nya sa sarili nyang hindi na sya magtatagal kaya gusto na nyang
makitang ikasal kayo ni Vini sa lalong madaling panahon?" hinuha nya.

"Penny! Wag ka ngang magsalita ng ganyan." pagsuway ko sa pinsan ko.

Napabuntong hininga naman ako't mas lalo lang akong kinabahan sa mga naiisip ng
pinsan ko. Hindi ko rin tuloy maalis na isipan ko na paano kung ganon nga? Pano
kung hindi na pala magtatagal si Tito Sean kaya nagmamadali na syang makasal kami
ni Vini?

Iniisip ko palang ay para na akong tinutusok ng ilang libong karayom sa buong

katawan ko na para bang gusto ko nalang maging manhid.

Naranasan ko na ang mamatayan at alam ko kung gaano iyon kasakit. Ayoko ng

maranasan ulit 'yon at ayokong maranasan 'yon nila Tita Sandra, Ate Lyrae, Vini at
lalong-lalo na ang bunso nilang si Lauren. Ang mga apo ni Tito Sean pa.. Sobrang
sakit non.

"Pero, Bella.." sabay tawag ulit sa akin ng pinsan ko. "Kung papangunahan mo man si
Tito Ed sa mga nangyayari dito ay sa tingin ko'y mas maganda kung kasama mo si
Vini. Mas makakatulong yun sayo. Sa inyong dalawa."

Mahirap man pero alam kong tama si Penny. Alam kong dapat at mas maganda kung
kasama ko si Vini na kakausapin si Tatay. And we better do it as soon as possible.
Dapat ay mauna na kami sa pagpunta sa Los Angeles

para makausap si Tatay sa personal.

"Bella.."
Gulat at sabay kaming napalingon ni Penny kay Ate Lyrae nang tinawag ako nito.

"Ate Lyrae.." ngiti ko sa kanya.

"Can we talk?" tanong nya sa akin at bahagyang sumulyap kay Penny. "Alone.." dagdag
nya.

Napatingin naman ako kay Penny't nilingon muli si Ate Lyrae.

"Doon po tayo sa kwarto ko, Ate. Para wala pong istorbo." pag-aya ko kay Ate Lyrae.

"Sure. Lead the way to your room." nakangiti nyang sabi.

Tumango naman ako't nag-umpisa ng maglakad patungo sa aking kwarto.

"Bella.. I know what's happening between you and Vini." panimula ni Ate Lyrae sa
akin. "And I know how hard it is for you.. Alam kong si Vini ang dahilan kung bakit
kayo nagkahiwalay. My brother was a big jerk for hurting you, Bella.."

Ito nanaman.. Muli ko nanamang naaalala ang mga nangyari five years ago. Sobrang
sariwa pa rin nito sa isip ko at pati ang sakit na dulot nito sa puso ko.. ganong-
ganon pa rin.

"Bella, I'm so thankful dahil may isang babaeng katulad mo na ganyan ang pagmamahal
sa kapatid ko at pati na rin sa pamilya nya.." ngumiti si Ate Lyrae sa akin. "I
know that you still love my brother, Bella. Pero Bella, sometimes.. you have to
think for yourself too. To be honest, hindi ako payag sa ideyang ito. Parehas lang
kayong masasaktan ng kapatid ko.. pero nakasalalay ito sa inyong dalawa. At sa
pinapakita nyo ngayon, alam kong napagdesisyunan nyo nang ipagpatuloy nalang ang
nasimulan nyo."

Hinawakan ni Ate Lyrae ang kamay ko ng mahigpit at ngumiti sa akin.

"The only thing that I'm praying for right now ay hindi kayo mabuko.. na sana
maayos ang lahat at walang magiging gulo." sabi ni Ate Lyrae. "At sana.. mahanap
nyo ulit ni Vini ang isa't-isa."

Pinunasan ni Ate Lyrae ang luha kong tumulo galing sa aking mga mata.

"I'll give you a hint, Bella.." sabi nya. "Don't let the other girl ruin you. Yun
ang lagi mong tatandaan. Kapag kinalimutan mo yun, ikaw ang talo. Ikaw ang
masasaktan. Ikaw ang iiyak. Don't let that happened, Bella. Okay?"

Tumango naman ako sa lahat ng sinabi ni Ate Lyrae at niyakap nya lang ako upang
maibuhos ko lahat ng sa kanya.

I'll try my best. I'll do my best.

=================

Chapter 23

Chapter 23

Not Again
Nag-ayos muna ako ng aking sarili bago kami bumaba ni Ate Lyrae pagkatapos naming
mag-usap na dalawa.

"Oh.. ang Ate mo pala ang umagaw sa fiance mo." natatawang sabi ni Tito Sean nang
makita kaming papalapit ni Ate Lyrae.

Mabilis namang hinapit ni Kuya Josh si Ate Lyrae at pinaupo sa kanyang hita
samantalang ako'y umupo nalang sa tabi ni Lauren.

"Ate Bella, we are talking about your soon newly weds house." nakangiting sabi sa
akin ni Lauren.

"Vini already bought a lot in Taguig." sabi ni Tito Sean.

Napatingin naman ako kay Vini't hindi ko alam na bumili sya ng lote sa Taguig.

"Yes, Bella, pero hindi pa nasisimulan ang construction dahil hindi ko naman alam
kung anong style ang gusto mong bahay." sabi sa akin ni Vini.

"Can I recommend my friend's firm then?" nakangiting suggestion ko kila Tito't

Tita.

"Your friend's firm?" nagtatakang tanong ni Tito Sean. "Who is your friend?"

"Actually, Tito, he's also a friend of Vini. Si Kai Santiago po, Tito." sabi ko.
"They are currently working on my hotel here at the Philippines and I can tell that
they're very dedicated and passionate."

"Bella, we can't hire Kai's firm if that's the case."

Napatingin naman ako kay Vini nang umapila sya sa kagustuhan kong mangyari.

"And why not?" tanong ko't pigil na pigil akong hindi magtaas ng kilay sa kanya.

"Because as you've said, they're already working on Belle Danse." sabi nya. "I'm
sure na hindi lang ikaw ang kliyente ni Kai na kailangan nilang i-accommodate.
Mahihirapan sila. Kai's firm

is not that large yet. Kukulangin sila ng tao."

"Vini's right, Bella." tumatango-tangong sabi ni Tito Sean. "I'll just recommend
you two to my friend. They're also great at designing houses. Kung ano ang gusto
mo, makukuha mo talaga."

"Sched us a meeting right away, dad." sabi ni Vini saka sya tumingin sa akin at
ngumiti ngunit nag-iwas lang ako ng tingin sa kanya.

"I will. I'll call him later." ani Tito Sean.

Nagkwentuhan na kami tungkol sa mga nangyari sa buhay nila nung five years na
nawala ako. Nalaman kong nag-aacting na pala ngayon si Lauren instead of dancing
ballet like she used to bago ako umalis ng tuluyan sa bansa.

Si Ate Lyrae naman ay nakapagtayo na ng sariling clothing line na naging successful

din agad while Kuya Josh's still doing his own thing.

Si Tito Sean ay pinahandle na kay Vini ang Sarto Airlines simula nang magthird year
college sya dahil ayaw na ni Tita Sandra'ng ma-stress pa si Tito Sean sa trabaho
dahil delikado sa kondisyon nito.

Nang matapos ang ilan pang pagk-kwentuhan ay nagpasya na ring silang umuwi ngunit
nagpa-iwan si Vini sa hindi ko malamang dahilan.

"Sana sumabay ka na sa kanilang umuwi." sabi ko sa kanya habang naglilinis ng

kunting kalat.

"Well.. I want to spend more time with my fiance." sabi nya't ngumiti sa akin at
tinulungan ako sa mga bitbit kong kalat.

Napatigil ako sa aking ginagawa't seryoso ko syang tinignan.

"Vini, stop the acting." I stated. "Wala na sila Tito Sean dito para umakto ka pang
ganyan." at saka ako umiwas ng tingin sa kanya.

"So you think that I was just acting with my simple

actions earlier?" tanong nya sa akin.

Huminga ako ng malalim at pirming sumagot. "Yes."

"Well then, Bella, I'm not." he defended. "I'm not acting if that's what you're
thinking."

"Vini.. I'm done with the lies.. please." sabi ko nalang at saka muling kinuha sa
kanya ang supot kung saan ko nilagay ang mga kalat kanina't pumunta sa labas upang
itapon ang mga basura.

Sumunod naman sa akin si Vini palabas at marahang iniharap ako sa kanya.

"Bella, why can't you trust me again?" tanong nya sa akin at kitang-kita ko na ang
pamumungay ng kanyang mga mata.

Why can't I trust him again?

Napakadaling sagutin ng tanong na 'yan. He's actions says so na hindi ko sya dapat
pagkatiwalaan. Ang mga kasinungalingan na pinapakita nya. The way he's playing
sweet with me but later he's with the other girl's arms. Sya ba ang taong dapat
kong pinagkakatiwalaan?

"Kasi, Vini, hindi ganong kadali 'yon." sabi ko nalang. "Napakaraming dapat
trabahuhin para mabuo ulit ang tiwala konb sinira mo. And take note, Vini.. five
years ago pa 'yon. Five years ago pa pero hindi man lang bumalik ang kahit kunting
tiwala para sayo. Kasi ganon ako nasaktan. Ganon ako ng nawasak ng dahil sa
pagtitiwala ko sayo. It's hard for me, Vini.. Sobrang hirap."

Nakita kong napahinto sya sa aking sinabi't tumalikod ako para tuluyan ng itapon
ang basura.

"But I trust you, Bella.." he said.

Hindi ko alam pero parang kumukulo ang dugo ko sa kanyang sinabi't gusto ko nalang
na matawa pero hindi ko magawa.

He trust me?

Sya na ata ang taong pinakawalang kwentang magtiwala.

"You trust

me?" sarkastikong tanong ko sa kanya. "Bago mo dapat sabihin saking nagtitiwala ka

sa akin, sana sarili mo muna ang pagkatiwalaan mo. Pagkatiwalaan mo yung sarili mo
kung marunong ka ba talagang magtiwala."

Humakbang ako papalapit sa kanya't kinuha ang kanyang kamay saka inilagay sa
kanyang dibdib.

"Turuan mo yung puso mong magtiwala ng buo, Vini. Hindi yung mabilis kang
naghihinala sa mga simpleng bagay." sabi ko. "Pag nagawa mo 'yon, susubukan kong
ibalik ang tiwala ko sayo. Dahil mas magiging madali dahil parehas na tayong may
tiwala sa isa't-isa. Pero sa ngayon.. that's too much to ask."

I let go of his hand and gave him a sarcastic smile.

"Siguraduhin mo munang katiwa-tiwala ka, Vini, before you ask for my trust back.
Yun lang." sabi ko't pumasok na muli ng bahay.

Nakahinga ako ng maluwag pagkapasok ko sa aking kwarto at medyo nabunutan ng tinik

sa dibdib dahil nasabi ko ang ilan sa mga gusto kong iparating sa kanya.

"Bella, I'm going to Ian's house okay?" paalam sa akin ng pinsan ko. "Gusto kasing
makipagbonding ni Tita sa akin. Since we're already done, pwede na akong umalis
right?"

"Oo naman." sabi ko. "Doon ka ba matutulog?" tanong ko sa kanya.

"Nope. Uuwi rin ako mamayang gabi." sabi nya.

"Okay then. Ingat ka." ngiti ko sa kanya.

Nakangiti rin naman syang tumango sa akin pago bumeso't lumabas na sa aking kwarto
upang makaalis ng bahay.

Ni-check ko nalang ang email sa akin ni Xia tungkol sa Belle Danse at nang malaman
kong consistent pa rin ang magandang pagtakbo ng Belle Danse ay nagpasya na muna
akong matulog dahil wala nanaman na akong iba

pang gagawin.

Nagising ako nang dahil sa pagtunog ng aking cellphone at napatingin sa may

bintana't nakitang madilim na sa labas.

I checked my phone at nakita kong nakarehistro doon ang pangalan ni Kai na

tumatawag at napag-alamang alas-sais na pala.

"Hello?" I answered.

"Bella, are you free tomorrow? Five designs were already finsihed. Pwede mo ng
makita 'yon bukas." sabi sa akin ni Kai.

"Uhmm.. Sige." sagot ko. "Just text me kung anong time. Gotta hang up. Ginugutom
ako."

He slightly chuckled. "Okay. Eat well and see you tomorrow." sabi nya't binaba na
ang tawag.

Napahinga naman ako ng malalim at tinali sa isang messy bun ang aking buhok at
inisip na ang aking lulutuin para sa hapunan ko ngayong gabi.

Nang pababa na ako ng hagdan ay bahagya akong tumigil nang makarinig ako ng mga
pagkaluskos mula sa may kusina.

Mabilis akong nakaramdam ng kaba habang dahan-dahang humahakbang papalapit sa

bukana ng aming kusina.

I stopped walking nang makita ko si Vini'ng nagluluto ng kung ano sa loob ng

kusina't napatingin ako sa lamesa kung saang may nakahanda ng ibang putahe.

"Vini." I called him at muntik na nyang mabitawan ang hawak nyang sandok sa sobrang
gulat.

Hinahabol nya ang kanyang hininga habang nakatingin sa akin.

"You scared the shit out of me, Bella." kinakabahan nyang sabi habang nakahawak ang
isa nyang kamay sa kanyang dibdib.

"Sorry.." sabi ko nalang at mas lumapit pa. "Bumalik ka pala? Hindi mo ako
ginising."

"You're sleeping so soundly kaya hindi na kita ginising pa. Mukhang napagod ka sa
paghahanda dahil sa pagdating namin kanina and..."

bahagya syang huminto.

"And?" kumunot ang noo ko habang hinihintay ang kanyang iduduktong.

"And.. I never left." sabi nya't lumingon sa akin upang tipid na ngumiti saka
muling binalikan ng tingin ang kanyang niluluto.

"Hindi ka umalis?" gulat na tanong ko.

Ang akala ko'y pagkatapos naming mag-usap sa labas ay umuwi na sya pero hindi pala.
Hindi man lang sakin sinabi ni Penny nung umalis sya. Sigurado namang nakasalubong
nya si Vini kanina.

"I didn't.." sabi nya't tinikman ang kanyang niluto saka tumango-tango na para bang
tama lang ang lasa nito.

"Bakit hindi ka umalis?" nagtatakang tanong ko.

"The question is.. why would I leave?" sabi nya't muling sumandok ng kunting sabaw
saka ito hinipan at tinapat sa akin. "Taste it.."

Awtomatikong umawang nalang ang aking bibig saka nilapit ni Vini ang sandok at
hinigop ko ang sabaw na nandon.

"Masarap ba?" kinakabahang tanong nya sa akin.

Tumango nalang ako bilang sagot dahil hindi pa rin pumapasok sa utak ko na kanina
pa sya nandito't hindi umalis ng bahay.

"Anong ginawa mo habang tulog ako?" tanong ko sa kanya.

"Reading some of your books.. scanning through some pictures of you in LA..
watching you sleep and cooking dinner for us.." simpleng sagot nya habang hinahango
ang ulam upang ilagay sa mangkok.
"Nasa kwarto ka lang kanina habang tulog ako?" hindi makapaniwalang tanong ko.

"Yes, I am." sagot nya't inilagay na sa mesa ang huling ulam. "Let's eat." aya nya
sa akin.

Pinag-usog nya ako ng upuan upang maka-upo ako't para akong tuta na sumunod lang sa
gusto nyang mangyari't umupo

ako at mabilis naman syang umikot upang sa tapat ko maupo.

"I can't guarantee na kasing sarap 'yan ng luto mo pero.. I tried my best in making
dinner for us." nakangiti nyang sabi't iniabot sa akin ang kanin pagkatapos nyang
kumain.

"Salamat.." sabi ko nalang at kumuha na ng kanin.

He prayed for our delicious meal bago kami parehas na nagsimulang kumain.

"Vini.." pagtawag ko sa kanya't mabilis naman syang nag-angat ng tingin sa akin.

"Yup?" ngiti nya.

"Yung sa pamamanhikan nyo sa amin.. Kailangan nating mauna sa LA." sabi ko sa

kanya. "Kailangang makapagpaliwanag na tayo agad kay Tatay bago pa mag-usap-usap
ang pamilya natin. I'm hoping na kung pwede'y as soon as possible makapunta na tayo
pero alam kong mahigpit ang schedule mo sa trabaho."

"Don't worry, Bella. Naisip ko rin 'yan at pagkabalik ko sa Monday sa office ay

ipapamove ko na lahat ng meetings ko next month para clear na ang shedule ko
ngayong buwan." sabi nya sa akin.

"Sige.. Salamat kung ganon." sabi ko't bahagyang ngumiti.

"No problem." at ngumiti rin sya sa akin bago nagpatuloy sa pagkain.

Tahimik lang kaming dalawa kumain ng tumunog ang kanyang cellphone na bumasag sa
katahimikang namumuo sa paligid naming dalawa.

"Hello, Valeen?" sagot nya sa tawag at napatigil naman ako sandali sa aking
pagkain.

Bahagya akong umiling at huminga ng malalim saka nagpatuloy sa pagkain.

"Oh.. I almost forgot." problemadong sabi ni Vini. "Okay. 8PM? I'll come don't
worry. Okay. Take care. Bye." at saka nya ibinaba ang kanyang cellphone.

"Aalis ka na after kumain?" tanong ko kay Vini.

"Hmm.. not yet." sagot nya sa akin.

Tumango nalang ako at hindi na muling nagtanong kung bakit hindi sya aalis agad
pagkatapos kumain.

"Do you want to come with me?" tanong nya sa akin at mabilis naman akong napa-angat
ng tingin sa kanya.

"Saan?" tanong ko.

"Palladium." simpleng sagot nya. "It's Valeen's birthday."

"I'm not invited." sabi ko nalang at saka nagpatuloy sa pagkain.

"She told me to invite some of my friends." sabi nya.

"Ma-o-out of place lang ako doon. Ikaw nalang." sabi ko't tipid na ngumiti.

"You won't be out of place." he assured me. "Darating ang El Dorado. They miss you
too. Gusto ka nilang makita lalo na't naiinggit sila dahil si Kai palang ang
nakakakita sayo and hindi naman ako aalis sa tabi mo."

Kinagat ko ang aking ibabang labi't hindi ko alam kung ano ang isasagot ko.

Should I come?

"Please, Bella?" he asked again. "And so that I can formally introduce my fiance to
my bestfriend."

Bestfriend.

Sa kanya na mismo nanggaling. Bestfriend nya si Valeen gaya ng sabi ni Kai sa akin.
They're really not in a relationship. But who knows right? Pwede namang
nagsisinungaling sa akin si Vini.

"I'll come.." sabi ko't mabilis na nagliwanag ang mukha ni Vini. ".. if you promise
me one thing." dagdag ko.

"Anything! What's that?" sigurado nyang sabi.

"Promise me that you won't leave me tonight." sabi ko't bahagyang nawala ang ngiti
ni Vini. "Promise me that you won't leave me for her."

Muling bumalik ang ngiti ni Vini't tumango sa akin. "I won't leave you for her." he
assured me. "Not again, Bella. Not again."

=================

Chapter 24

Chapter 24

Break Your Promise

"I'll change first. Dito ka muna." sabi ko kay Vini't pumunta muna sa maliit na
kwarto ni Belle para mapakain sya.

Inilipat ko si Belle sa isang free guest room dito sa bahay dahil sumisikip na ang
kwarto ko.

Mabilis namang tumakbo papunta sa akin si Bella pinagdidilaan ang paa ko. Napangiti
naman ako't siguro kaya ganito syang kakulit dahil naaamoy nyang nandito ang daddy.

"Do you want to see your daddy, Belle?" tanong ko sa kanya't mas bumilis ang
pagkawag ng kanyang buntot saka tumahol.
Napangiti ako't binihisan sya ng magandang damit.

"If you want to meet your daddy, you have to be presentable. Hindi yung
nakapambahay ka." sabi ko sa kanya habang pinapalitan sya ng damit. "Wag kang
malikot. Ay, si Belle naman oh."

Sobrang likot talaga ni Belle kapag sinusuotan sya ng damit.

"Ayan! Pretty na ang baby ko." nakangiti kong sabi't hinalikan si Belle.

Tumayo ako't nagpasyang magbihis na sa aking kwarto.

"Babalikan kita okay? Stay there." utos ko kay Belle at lumabas na para pumunta sa
aking kwarto.

Naghilamos ako dahil nalalagkitan na ako sa mukha ko't nilinis na rin ng kaunti ang
katawan ko saka nagbihis na ng simpleng red dress na hanggang taas ng tuhod ko.

Naglagay din ako ng medyo red lipstick at kunting eyeliner saka blush on na
nababagay sa damit ko't sinuklay ng maayos ang buhok ko.

Nang masuot ko ang aking black heels ay tumingin ako sa aking full length mirror at
nang masatisfied sa itsura ko'y kinuha ko na ang aking satchel bag saka isinukbit
sa aking balikat.

Bumalik

ako sa kwarto ni Belle at tumigil sya sa pag-inom ng tubig para tumakbo papalapit
sa akin kaya naman mabilis ko syang binuhat.

"Ang bigat mo talaga. Ang taba-taba mo na. Magdiet ka ah?" sabi ko sa kanya't
tuluyan ng lumabas ng kanyang kwarto.

Tahimik kaming bumababa ni Belle sa hagdan ngunit nang mamataan nya ang likod ng
kanyang daddy ay mabilis syang nagtatahol at pinagkakawag ang kanyang buntot.

Napalingon naman agad si Vini sa amin ni Belle at sumilay ang kanyang malaking
ngiti nang makita si Belle.

Nang makulitan na ako kay Belle ay binaba ko na sya't mabilis syang tumakbo papunta
kay Vini.

Belle's very smart. Natatandaan nya pa rin si Vini.

Masaya syang binuhat ni Vini't pinagdidilaan sya ni Belle.

"Ang baby ko." sabi ni Vini't hinalikan din si Belle. "Ang cute, cute mo talaga.
Namiss ka ni daddy. Namiss mo ba ako?" tanong nya kay Belle na mukhang naintindihan
sya't tumahol.

Umalingawngaw ang halakhak ni Vini sa buong bahay at hindi ko na mapigilan ang

sariling mapatawa't kinuhaan ng picture ang dalawa.

"Bakit hindi ko sya nakita nung nasa kwarto mo ako?" tanong sa akin ni Vini.
"Picture nyo lang dalawa ang nakita ko doon. Ang akala ko tuloy ay iniwan mo sya sa
LA."

Umupo si Vini sa sofa't nilaro-laro si Belle kaya naman lumapit ako sa kanilang
dalawa.
"Of course not." sabi ko. "Hindi ko kayang mawalay sa akin si Belle. Parang tunay
na anak ko na 'yan." sabi ko't pinicturan pa muli silang dalawa.

Napangiti naman si Vini. "Can you take a picture of us again?" tanong nya.

"Sige lang." sabi ko't itinapat ko ng maayos

ang camera ng cellphone ko sa kanilang dalawa.

Ngumiti si Vini sa camera't inayos ang kanyang pagkakabuhat kay Belle na dahilan
kung napangiti ako.

I can't deny that his smile made my heart skip a beat. Meron talagang kakaiba sa
ngiti nya. His smile will really make your heart wild and will make you fall for
him.

"Using my phone." at binigay nya sa akin ang kanyang phone.

At muli'y naramdaman ko ang pagkabog ng aking dibdib ng dahil sa kanyang muling

pagngiti.

"Tapos na." sabi ko't binalik sa kanya ang cellphone nya ngunit hindi nya
tinanggap.

"Pwedeng palagay muna sa bag mo? My pocket feel so stuffy with my phone in." sabi
nya.

"Uhmm.. Sige." sabi ko nalang at nilagay sa loob ng bag ko ang kanyang cellphone.

Ilang minuto pang nagkulitan si Belle at si Vini ngunit nang mamataan ni Vini ang
oras ay kahit ayaw nya pang iwan si Belle ay kailangan.

"Daddy will see you again tomorrow, Belle. Good night." pagpapaalam ni Vini at
nilagay nya si Belle sa kwarto nito.

"Pupunta ka ulit dito bukas?" tanong ko sa kanya.

"Yup." nakangiting sagot nya sa akin. "If you want, dalin natin si Belle kila sa
bahay. I'm sure magugustuhan sya ni mommy specially, Lauren."

"Hmm. Pwede rin kaso pupunta pa ako sa firm ni Kai. Siguro susunod nalang ako sa
bahay nyo kung dadalin mo si Belle sa inyo." sabi ko habang palabas na kami ng
bahay.

"You're going at Kai's firm tomorrow?" paninigurado nya. "For what?" he added.

"Titignan ko yung mga natapos na nilang designs. Yung main hotel, nangangalahati
palang ata. Iche-check ko pa kung may mga ipapabago

ako. Para habang nasa LA tayo, mabago na nila." pag-eexplain ko.

"Then I should come with you then." pagdedesisyon ni Vini't pinagbuksan ako ng
pintuan sa kanyang sasakyan.

"Sasama ka?" tanong ko sa kanya bago nya pa isara ang pintuan.

"Of course." ngiti nya. "I also want to see the designs at para matulungan na rin
kitang tignan kung ano mga babaguhin sa mga designs. Is that alright?"
"Hmm. Sige. Sumama ka na." sabi ko nalang at nginitian nya nalang ako ulit saka
sinarado na ang pinto't pumasok sa driver's seat.

Habang nasa gitna ng biyahe'y tumunog at nagvibrate ang cellphone ni Vini't mabilis
ko itong nilabas mula sa aking bag at nakitang si Valeen ang tumatawag sa kanya't
nandoon pa rin ang heart emoticon na nakita ko dati.

"Who's calling?" tanong nya't bahagyang sumulyap sa akin habang nagd-drive.

"Uhmm.. Si Valeen." nag-aalangang sagot ko.

"Can you answer it for me?" pakiusap nya sa akin.

"Uh. Sige." sabi ko nalang at mabilis na sinagot ang tawag saka nilagay sa tapat ng
aking tenga.

Bago pa ako magsimulang magsalita'y nauna ng magsalita si Valeen sa kabilang linya.

"Hello, Vini? Nasaan ka na? Nandito na yung El Dorado. I don't know what to do with
them. Hindi ko naman sila ka-close." sunod-sunod nyang sabi.

So hindi nya pala ka-close ang El Dorado. Pero imposibleng hindi lalo na't
bestfriend nya si Vini.

"Uhmm.." sabi ko't hinahanap ang mga salitang dapat kong sabihin.

"Hindi ikaw si Vini? Where's Vini?" paghahanap nya kay Vini.

"Uhmm.. Si Bella ito, Valeen." nag-aalangan kong sabi't bahagyang sumulyap kay
Vini.

"He's driving right now kaya sakin nya pinasagot ang cellphone nya." pag-eexplain
ko.

Bahagya syang natigilan sa pagsasalita nang malaman kung sino ako bago ko narinig
ang kanyang pagbubuntong hininga.

"Can you please give him the phone? I need to talk to him." sabi nya.

Nilingon ko naman si Vini. "Gusto ka daw nyang makausap." sabi ko sa kanya.

"Paki-loudspeaker nalang, Bella, please." pakiusap nya sa akin at sinunod ko naman

ang gusto nyang mangyari. "Hello, Valeen?"

"Vini, hindi ka ba pupunta dito? Why are you with her?" tanong ni Valeen kay Vini't
pakiramdam ko'y isang kasalanan ang makasama ko ngayon si Vini.

"Watch your mouth, Valeen. I'll go there. I'll go with Bella. Hintayin mo lang kami
dyan." sabi ni Vini't binitawan ng isa nyang kamay ang manibela upang mapatay ang
tawag. "Thank you." he uttered to me.

Tumango naman ako't tahimik kong ibinalik ang kanyang phone sa loob ng aking bag
ngunit hindi matahimik ang aking bibig at hindi ko na napigilang itanong sa kanya.

"Ah.. Vini, mind if I ask something?" paghingi ko ng permiso sa kanya.

"Of course you can ask me anything." sabi nya't nakangiting sumulyap sa akin.
"Bakit.. uhmm.. bakit may heart emoticon ka sa pangalan ni Valeen sa contacts mo?"
nahihiya kong tanong.

Bahagya namang natawa si Vini sa aking tanong at nag-iwas ako ng tingin sa kanya sa
sobrang hiya.

"She's the one who put that, Bella, and I don't mind. It's just an emoticon." sagot
nya sa akin. "But.. do you what's your name in my contacts?" biglang tanong nya sa
akin.

Napatingin naman ako sa kanya nang tanungin nya 'yon.

"A-Ano?"

nauutal kong tanong at kinakabahan.

"Try searching it. My phone's code is 8464." sabi nya.

Muli kong nilabas ang kanyang cellphone at ni-type ang code saka pinindot ang icon
ng phone at keypad.

Mabilis kong pinindot ang bawat numero ng aking number at napatigil ako nang makita
ko kung ano ang aking pangalan doon.

Mrs. Bella Sarmiento.

Bahagya akong napangiti't muling bumilis ang pagtibok ng aking puso't kinagat ko
ang aking ibabang labi't binalik na sa loob ng bag ko ang kanyang cellphone.

Damn it. Kinikilig ako.

Nang makarating kami sa Palladium ay naririnig na sa labas ang maingay na music

galing sa loob.

"Let's go." sabi ni Vini't walang pasabing hinawakan ng mahigpit ang aking kamay
saka iginaya ako papasok sa loob.

Ngayon palang ako nakapunta dito sa Palladium at medyo may kaliitan ito kaysa sa
mga nakasanayan kong bar o club.

"Ayun sila L." sabay turo ni Vini sa mga nagtatawanang lalaki sa isang table at
nakita ko rin doon si Valeen na may hilaw na ngisi habang nakatingin sa El Dorado
na para bang hindi alam kung paano sila pakikisamahan.

Mas humigpit ang hawak sa akin ni Vini nang nagmadali kaming pumunta sa
kinaroroonan ng El Dorado lalo na't dumaan kami sa dance floor.

Napalingon sa gawi ko si L at nanlaki ang kanyang mga mata ng mamataan ako't

mabilis na hinawi si Teph saka tumakbo papalapit na dahilan kung bakit napabitaw si
Vini sa pagkakahawak ng aking kamay.

"Bella, I missed you so much!" masayang sabi ni L at niyakap ako ng mahigpit at

bahagyang binuhat pa ako.

"Namiss din kita, Liberto." natatawa kong sabi sa kanya habang tinatapik-tapik

ang kanyang likod.

Lumayo naman sya agad sa akin ng banggitin ko ang kanyang pangalan.

"But I still hate that name, Bella, so cut it off." seryoso nyang sabi sa akin kaya
naman mas lalo akong napatawa.

"Wag mo namang solohin si Bella, L. Nandito pa kami oh. Hindi lang ikaw ang
nakamiss sa kanya." sabi ni Peter.

"Oo nga. Prinsesa kaya natin yan." dagdag ni Cliff.

Napangiti naman ako't hindi ko rin maipagkakailang namiss ko rin ang El Dorado kaya
naman lumapit ako sa kanila't binigyan nila ako ng isang mahigpit ng yakap.

"Si Kai nga pala nasaan?" tanong ko ng mapansin kong kulang sila.

"Paparating palang 'yon. Laging grand entrance yun eh." sabi ni L sa akin at natawa
nalang ako.

Muli ko namang naramdaman ang paghawak ni Vini sa aking kamay kaya naman nilingon
ko sya't itinuro nya sa akin si Valeen.

"Bella, meet Valeen, my bestfriend." pakilala ni Vini kay Valeen.

Inilahad ko naman ang aking kamay kay Valeen at ngumiti. "Happy birthday, Valeen.
Nice to meet you." bati ko sa kanya.

Tinignan ni Valeen ang aking kamay at huminga sya ng malalim bago tinanggap ang
aking kamay.

"Thank you." simpleng sabi nya sa akin at tipid na ngumiti bago binitawan ang aking
kamay.

"Kruu kruu.." biglang pagsingit ni L na dahilan kung bakit muli akong napatawa
ngunit nang tignan ko ulit si Valeen ay parang hindi na sya mapakali.

Nilingon nya si Vini saka ngumiti dito.

"Vini, can you please accompany me to my friends?" malambing na pakiusap ni Valeen

kay Vini.

Napatingin naman ako kay Vini't parang nag-iisip pa sya kung ano ang isasagot nya
kay Valeen.

Will you, Vini? Will you leave me here? Will you with her and break your promise?

Ngumiti si Vini't umiling kay Valeen saka humigpit ang kanyang pagkakahawak sa
aking kamay na dahilan kung bakit ako napangiti.

Did he really chose me?

"Sorry, Valeen, but I'll stay with my fiance." sabi ni Vini't umakbay pa sa akin.

"Your fiance?!" sabay-sabay na sigaw ng El Dorado't napatawa nalang ako sa reaction

nila.

This is going to be a long night.

=================
Chapter 25

Chapter 25

Selfish

Magsasalita pa sana ulit si Valeen ngunit mabilis kaming hinatak ng El Dorado kaya
hindi na nya magawang magsalita ulit at umalis nalang patungo sa kanyang kaibigan.

"This is fucking insane! Engaged na kayong dalawa?" hindi makapaniwalang sabi ni L.

Bahagyang napatawa naman si Vini't itinaas ang kamay ko kung saan nya isinuot ang
engagement ring na bigay nya sa akin.

"This is a big revelation." aniya.

"Kailan nyo naman balak sabihin sa amin?" tanong ni Cliff. "Kung hindi ata namin
narinig ang sinabi mo kay Valeen ay hindi namin malalaman na engaged na kayong
dalawa."

"Ngayon ko sana planong sabihin sa inyo pero.. narinig nyo na agad." sagot ni Vini.

Napatingin naman ako kay L na hindi pa rin makapaniwalang nakatingin sa akin.

Of course! Alam ni L ang nangyari five years ago bago ako umalis patungong Los
Angeles at hindi na bumalik kaya alam kong punong-puno sya ng pagtataka.

"Ang akala naming lahat ay wala na kayong dalawa." sabi ni Teph.

"Nagkabalikan kami." simpleng sabi ni Vini.

"That fast?" ani Peter. "Eh kailan ka pa ba nakauwi, Bella?" sabay lingon sa akin
ni Peter.

"Hmm.. Three weeks na rin siguro." sagot ko.

"Three weeks lang tapos nagkabalikan na kayo agad at take note, engaged pa kayo!"
sabi ni Teph. "Ang lupit talaga ng pagmamahalang Vini at Bella." sabi nito't
nagtawanan sila except kay L na mukhang naguguluhan pa rin.

"Vinella for the win!" sigaw ni Peter.

"My OTP is sailing." kinikilig pang sabi ni Cliff kaya naman sinapak sya ng El
Dorado.

"Ano nanamang

kabadingan 'yan, Cliff. May pa-OTP ka pang nalalaman dyan." suway sa kanya ni
Peter.

Natawa nalang ako't napailing sa kanila nang biglang sumigaw si Teph.

"Nandito na si Kai!" sigaw nito't sabay kaming napalingon ni Vini sa aming likod.

Papalapit si Kai sa amin nang nakangiti't nakipag-apir sa El Dorado't pati na rin

kay Vini bago sya bumaling ng tingin sa akin.
"You're here too?" tanong nya sa akin.

Tumango naman ako't ngumiti sa kanya.

"You should've told me para maaga akong pumunta dito." sabi nya't umupo sa aking
tabi.

"Biglaan lang kasi yung pag-aya sa akin ni Vini." pag-eexplain ko sa kanya't

nilingon nya naman si Vini.

"Buti sinama mo si Bella dito." sabi ni Kai kay Vini.

"Of course." simpleng sabi ni Vini. "I want her to meet Valeen."

Tumango-tango naman si Kai sa sinabi ni Vini't kita kong nagkatinginan sila Kai at
L.

Tumayo si L sa kanyang kinauupuan at mabilis akong nilingon saka si Vini.

"Can I talk to Bella?" biglang tanong ni L kay Vini.

Kita ko naman ang pag-aalinlangan ni Vini ngunit kinalaunan ay tumango rin sya't
pumayag kay L.

Inalalayan ako patayo ni Vini sa aking kinauupuan saka nya ako ipinasa kay L.

Lumabas kami ni L ng Palladium at pinatunog nya ang kanyang sasakyan saka ako
pinagbuksan ng pinto upang makaupo ako doon sa loob.

"Salamat." I uttered bago pumasok sa loob ng kotse't mabilis nya namang sinarado
ang pintuan at pumasok sa may driver's seat.

Pagkaupo ng maayos ni L ay pinaandar nya ang sasakyan upang hindi kami mainitan sa
loob ng kanyang sasakyan.

"So..

ano talagang nangyayari sa inyo ni Vini, Bella?" panimulang tanong sa akin ni L.

"L, alam mo naman na ang nangyari five years ago." sabi ko sa kanya.

"Yun nga, Bella. Alam ko nga. I was there. Nakita ng dalawang mata ko kaya mas
naguluhan ako sa mga nangyayari sa inyong dalawa ngayon." sabi nya. "What's the
real story between you and Vini? Bella, sobrang bilis naman kasi kung mag-iisang
buwan ka pa lang nakakauwi but here you are already engaged with him. I don't
oppose your engagement, don't get me wrong pero masyado lang talagang magulo para
sa akin. Parang sobrang bilis ng mga pangyayari. I mean, pinupuntahan ka ba ni Vini
sa five years na nasa LA ka? Hindi ko alam, Bella. Gusto kong malaman lahat para
matahimik 'tong utak kong gulong-gulo."

"I came back here para sa gagawin kong branch ng Belle Danse dito at para na rin sa
gagawin kong partnership with Sarto." pagsisimula ko ng kwento sa kanya. "Siguro
naman.. alam mong inatake si Tito Sean dati hindi ba?"

Tumango naman si L. "Alam ko 'yan. We visited him at the hospital."

"I've been seeing Vini nang dahil sa partnership ng Belle Danse at ng Sarto nang
inatake ulit si Tito Sean." sabi ko. "Sinabi sa akin ni Vini ang dahilan kung bakit
inatake si Tito Sean before at nang dahil nga sa sobrang galit nya dahil sa ginawa
ni Vini kung bakit kami nagbreak. Para makalma si Tito't hindi tumataas ang dugo
kapag nakikita si Vini'y pinaniwala nila si Tito na kaming dalawa pa rin ni Vini.
Na nagkabalikan kami."

Nakita ko naman si L na parang pinagtatagpi-tagpi na nya ang mga nangyayari't unti-

unti na nyang naiintindihan.

"At

nung makita ako ulit ni Tito Sean sa hospital with Vini, he's so happy. Sobrang
saya nya na bumalik na ako ng Pilipinas para sa anak nya." sabi ko't I can't help
but to get teary eyed habang inaalala ang mga ngiti ni Tito Sean. "Sobrang saya
nya't mahirap para sa akin ang sirain ang kasiyahan nyang 'yon."

"That's why you and Vini are getting married dahil gusto ni Tito Sean?" he asked.

Tumango ako bilang sagot at napabuntong hininga si L.

"Bella, why are you doing this to yourself?" tanong sa akin ni L. "Pwede namang
you'll just act na in a relationship kayong dalawa pero hindi yung aabot pa sa
kasalan."

"We're already organizing it, L. Ito yung gusto ni Tito--"

"Ito ba yung gusto mo?" pagputol sa akin ni L na dahilan kung bakit ako napahinto
sa pagsasalita. "Is this what you want, Bella? Ang makasal kay Vini?"

Bahagya naman akong nabigla ng iniharap ako ni L sa kanya't diretsong tumingin sa

aking mga mata.

"Are you still in love with Vini?" tanong nya sa akin.

Napayuko nalang ako't magsisinungaling ako kapag sinabi kong hindi dahil hindi
naman talaga nawala sa loob ng limang taon ang nararamdaman ko kay Vini.

My feelings subsided pero hindi ito nawawala. Hindi ko pinapansin pero alam ko,
deep within my heart na sya pa rin ang tinitibok nito. Mas napatunayan ko lang nang
makita ko sya ulit.

Unti-unti akong tumango sa bilang sagot sa tanong sa akin ni L. "Yes.." I answered.

"I still do.."

"Then I guess I have no say on your wedding with him." sabi ni L. "I'll just
support you two, Bella. Nandito lang ako. Kami ng El Dorado para sa inyong dalawa,

okay?"

Napangiti naman ako sa sinabi ni L at binigyan ko sya ng isang yakap bilang

pasasalamat.

Nang bumalik kami sa loob ay nakita kong kinakausap ni Valeen si Vini't nakahawak
pa sa braso ng fiancé ko habang si Kai nama'y mukhang naaasiwa na sa kanyang
nasasaksihan at hilaw na ngiti ang binibigay kila Cliff na nagtatawanan.

Nawala lang ako ng saglit, may umaaligid nanaman.

Nang mamataan kami ni Kai mabilis nanumbalik ang kanyang mga ngiting ipinakita
kanina nang kakadating nya palang.
"Ayan na pala yung dalawang masikreto." nagtatampong sabi ni Cliff.

Mabilis namang napalingon sa akin si Vini't pati si Valeen ay nawala ang kanyang
ngiti nang makitang pabalik na ako sa aming lamesa.

Tumayo si Vini upang kunin ang aking kamay at inalalayan ako paupo sa kanyang tabi
habang si L ay tumabi kila Teph kung saan sya nakapwesto kanina.

"You're saying?" sabay baling ni Vini kay Valeen.

"I already told you na gusto kang makausap nila Heidi." sabi ni Valeen.

"I don't understand why they need to talk to me. I'm not even close to them." sabi
ni Vini't umakbay sa akin.

Kaya naman napalingon na ako sa kanilang dalawa't nakita ko si Valeen na nakatingin

na sa braso ni Vini'ng umakbay sa akin bago sya muling nagsalita.

"That's why they want to be close to you now." ani Valeen. "Isn't right for my
bestfriend to be close with my other close friends? You've been my bestfriend for
years pero twing maggagala naman tayo with my friends, tahimik ka lang at parang
hindi mo ine-enjoy ang company nila."

Napaiwas ako ulit ng tingin sa kanila't napatitig

nalang sa singsing na nakasuot sa aking daliri.

So, lumalabas pala sila dati with her friends? And of course, lumalabas din sila ng
silang dalawa lang.

"You know me, Valeen. Hindi ako magaling makihabilo sa mga taong hindi ako
komportable kasama." pag-eexplain ni Vini. "I'd rather be quiet."

"Please, Vini.. Ngayon lang naman." pakiusap ni Valeen.

Napabuntong hininga naman si Vini't umayo sa kanyang pagkakaupo't tinanggal ang

pagkakaakbay nya sa akin para maharap ng maayos si Valeen.

Nilingon ko naman ang El Dorado na tahimik na't nakatingin lang sa gawi naming
tatlo nila Valeen but Kai's gaze is totally fixed on Valeen habang si L ay
nakatingin sa akin na para bang binabantayan nya ako kaya napaiwas nalang ako ng
tingin sa kanila't napailing nalang ako.

"Valeen, why are you forcing me? I already told you that I'll stay here. Ayokong
makipagplastikan sa kanila." sabi ni Vini't mukhang naiinis na sa pamimilit ni
Valeen.

"Because it's my birthday, Vini!" medyo tumaas na ang boses ni Valeen. "And I want
to spend my birthday with my close friends and of course, my bestfriend in one
table pero pano yun mangyayari kung nandito ka?"

"You can just go back and forth to talk to me." sabi ni Vini. "I told you that I
don't want to hang out with your friends. Isn't my presence for tonight enough?"

"Why are you being like this, Vini? Dahil ba bumalik na sya." sabay tingin sa akin
ni Valeen.

"Don't you dare bring her up in our argument." mariing sabi ni Vini't hinawakan nya
ang aking kamay.

Kumunot ang noo ni Valeen. "You're being unfair, Vini. It's my birthday! It's your
bestfriend's birthday."

"And I'm with my fiancée, Valeen." sabi ni Vini.

"And you're choosing her over me?" hindi makapaniwalang tanong ni Valeen.

"You already know my answer to your question, Valeen." sabi ni Vini't mas humigpit
ang kanyang hawak sa aking kamay.

"Vini, ako yung kasama mo nung mga oras na wala sya! Ako yung nandito for these
past five fucking years at isang iglap lang, bumalik lang sya, para akong bula na
nawala." sabi ni Valeen.

Kinagat ko ang aking ibabang labi't alam kong wala akong panama sa limang taon na
tinagal ng pagkakaibigan nila ni Vini nung nasa LA pa ako. Ni wala pa ngang tatlong
taon na nakasama ko si Vini dati kahit na naging kami pang dalawa.

"Valeen, alam mong hanggang kaibigan lang ang turing ko sayo.." mahinahong sabi ni
Vini. "Sinabi ko na sayo na yun lang ang kaya kong ibigay. Nagpapasalamat ako dahil
ikaw yung nandyan when I have no one to hold on to. Kaya nga kita naging bestfriend
diba?"

"Then kahit lang bilang bestfriend ko, be with me for tonight! If you're really
thankful na naging bahagi ako ng buhay mo." hamon ni Valeen.

Am I being to selfish? Masyado ko na bang pinagdadamot si Vini?

Birthday ni Valeen at alam kong gusto nyang makasama si Vini sa

araw ng birthday nya pero heto ako't ipinagdadamot ang isa sa mga kaligayahan nya.

But I just can't help but to be possessive. Gagamitin ko ang pagiging engaged
naming dalawa just to keep him with me. Hindi ko hahayaang maagaw sya ng iba.

"You're drunk, Valeen. I think you should go back to your friends." sabi ni Vini.
"Babawi nalang ako sayo some other time. Pero hindi ko kayang iwan si Bella."

Napaawang ang bibig ni Valeen at kitang-kita ko kung paano tumulo ang kanyang luha
saka ako nilingon na para bang pinapatay nya na ako sa kanyang mga titig.

"It's all because of you!" sigaw nya sa akin at mabilis na tumayo si Vini upang
hindi makalapit sa akin si Valeen. "You ruined my birthday! Bakit ka ba kasi
pumunta dito? You're not even invited! You ruined it. You ruined everything." sabi
nya't dinuduro ako.

Nakita kong napahinto ang ibang taong malapit sa amin nang dahil sa pagwawala ni
Valeen.

"Stop pointing your fingers on her, Valeen." mariin na pagbawal ni Vini sa kanya.

Lumapit naman sa akin si L at si Kai an lumapit kila Valeen at Vini.

"Valeen.." tawag sa kanya ni Kai ngunit parang hindi sya nito narinig at nanaliksik
parin ang mata ni Valeen sa akin.

"You're so selfish, Bella! You're so fucking selfish!" sigaw nya sa akin.

I can't believe it. Her words hit me like a knife.

Sa

lahat ng nagawa ko'y ako pa rin pala ang makasarili bandang huli. Ako pa rin yung
matatawag na selfish.

"Stop it, Valeen!" sigaw na rin ni Vini. "Don't you dare curse her again."

Napapikit ako ng mariin at tumayo na rin sa aking kinatatayuan saka bahagyang

hinawi si Vini upang maharap ko si Valeen.

"Bella.." nag-aalalang tawag sa akin ni L.

"Hindi ako ang sumira sa birthday mo kundi ang sarili mo!" I said. "Kung hindi mo
pinipilit si Vini at nagpakasaya ka nalang doon eh di sana hindi ka umiiyak ngayon.
Eh di sana you won't feel betrayed by Vini."

"Bella.." hinawakan ako ni Vini sa aking braso upang makalma.

Si Kai naman ay pumuwesto sa likuran ni Valeen upang pigilan din ito sa kung ano
mang pwede nyang magawa sa akin.

"At ako pa? Ako pa yung selfish? Ako pa yung makasarili?" sabi ko't halos matawa
ako sa pang-aakusa nya sakin. "Kung merong makasarili sa ating dalawa, ikaw 'yon!
You're the one who's selfish!"

Akmang susugurin ako ni Valeen ngunit mabilis syang napigilan ni Kai na makalapit
ng tuluyan sa akin.

With tears starting to form in my eyes, I continued. "Valeen, you're the one who's
selfish. Ikaw yung selfish kasi inagaw mo sya sa akin. Ikaw yung selfish kasi
ipinagdamot mo ang limang taon na sana'y nakakasama ko sya't masaya kaming dalawa."
sabi ko't tuluyan ng tumulo ang aking luha't naramdaman ko ang panghihina ni Vini
sa pagkakapit nya sa aking braso. "Valeen, ang swerte mo nga'y nakasama mo sya for
five long years. Alam mo ba.. wala pang tatlong taon ko syang nakakasama? I know
it's your birthday pero putangina naman, Valeen! Isang gabi lang sya nawala sayo!"

Mabilis naman akong inikot ni Vini paharap sa kanya upang mayakap ako ng mahigpit.

"L, help me with Valeen." rinig kong sabi ni Kai kay L at tanging ang iyak nalang
ni Valeen ang aking naririnig.

Vini buried my head onto his chest at wala akong ginawa kundi ang iiyak lang lahat
ng sakit na kinikimkim ko sa loob ng limang taon.

"I'm sorry, Bella.." garalgal ang boses na pagkakasabi ni Vini. "I'm sorry, babe..
I'm sorry."

Napapikit ako ng mariin at mas lalong napiga ang aking puso ng dahil sa pagtawag ni
Vini gamit ang endearment nya sa akin.

Hinalikan nya ang tuktok ng aking ulo habang nakayakap pa rin sa akin.

"Sayo lang ako.." bulong nya. "Hinding-hindi na ako malalayo sayo. I'll make it up
to you.."
=================

Chapter 26

Chapter 26

Die

"Daddy, I think we shouldn't go there yet." sabi ni Vini kay Tito Sean nang
tanungin nya kami kung kailan na namin napagdesisyunang pumunta doon para
mamanhikan.

"And why not?" tanong ni Tito Sean.

"Gusto ko po kasing kami po muna ni Bella ang magsabi sa kanya and.. ni-try pong
kausapin ni Bella ang kanyang Tatay pero wala po pala ito sa LA at nasa setting pa
ng film na bagong dini-direct nito and we don't know kung kailan pa ang balik nya
sa LA. Ang sabi nya lang ay tatawag sya kay Bella kapag nakabalik na sya ng LA."
pag-eexplain ni Vini with some lies included.

Kailangan kasi naming i-postponed ang pagpunta sa LA dahil totoong busy si Tatay at
mahirap na kung mainit ang ulo namin syang kakausapin ni Vini. Knowing kay Tatay na
kapag nagt-trabaho or in the middle of his work, laging mainit ang ulo nya't ayaw
na naming dagdagan.

Plus, kung ma-dedelay namin ang pagpunta for almost two months ay baka si Tatay na
ang umuwi dito sa Pilipinas para mas mapadali ang lahat. Masyadong magastos kung
ang buong Sarmiento pa ang pupunta sa LA.

"Okay then." sabi ni Tito Sean. "I think wala akong magagawa kung ang mismong Tatay
na ni Bella ang wala doon and busy sa work. But I hope na makausap din natin sya as
soon as possible."

"Don't worry, Tito. Ang alam ko'y kapag natapos si Tatay sa trabaho nya'y uuwi sya
ng Pilipinas. I think mas mapapadali po ang pamamanhikan nyo if nandito sya kasi
sobrang gastos po kapag tayo ang pupunta doon." sabi ko.

"Bella, we dont care about the money." he stated. "My only concern right now at
pino-problema ko ay ang kasal nyo

ni Vini."

"Dad, wala naman pong dapat problemahin doon. Tuloy na tuloy pa rin po ang kasal
namin ni Bella pero not as early as you want it to be." ani Vini.

"Okay.. but I hope na bago matapos ang taon, makasal kayo." sabi ni Tito Sean.
"Excited na akong makasama kang naghihintay sa altar, Vini."

Napangiti naman ako sa sinabi ni Tito Sean. "We'll make sure about that, Tito."

Nilingon ko si Vini't nakita kong nakangiti sya sa akin kaya naman sinuklian ko
ito.

"Nandoon na daw ba si Kai?" tanong sa akin ni Vini nang makaalis na kami galing sa
kanilang bahay papunta sa firm ni Kai.

"Of course, he's already there. Sa kanya 'yon, Vini." bahagyang natatawa kong
sagot.

"Sabi ko nga.." sabi nalang nya't nagkibit-balikat.

Naghari sa loob ng sasakyan ang katahimikan. Hindi pa kami gaanong nakaka-adjust ni

Vini't awkward pa rin kaming dalawa sa isa't-isa.

Hindi naman siguro mawawala ang awkwardness dahil na rin sa mga nangyari dati but
at least we're trying to lessen it.

"K-Kamusta si Valeen?" nag-aalangan kong tanong sa kanya.

Hindi naman agad nakasagot si Vini't napabuntong hininga sya.

"I don't know." simpleng sagot nya sa akin.

Nilingon ko naman si Vini't diretso lang ang kanyang mga mata sa aming dinadaanan.

"Hindi mo sya kinausap?" tanong ko.

"Why would I talk to her, Bella?" medyo naiirita ng tanong sa akin ni Vini.

"She's your bestfriend.." simpleng sabi ko.

"I don't care if she's my bestfriend." sabi ni Vini. "The moment she said those
hurtful words to you, I already forgot that she's my bestfriend."

Naramdaman ko ang paghaplos

sa puso ko ng mga binitawang salita ni Vini ngunit hindi ko maiwasan ang konsensiya
at awang nararamdaman ko kay Valeen.

She's hurt. It's because of me.. and partly, because of Vini too.

"Gusto ko syang makausap, Vini.." sabi ko't inihinto naman ni Vini ang sasakyan
dahil nakarating na kami sa firm.

Nilingon nya ako. "For what, Bella?"

"I want to say sorry.." sagot ko. "Gusto kong manghingi ng tawad dahil nasaktan
natin sya't sa mismong araw pa ng birthday nya."

Nag-angat ako ng tingin kay Vini't diretso lang syang nakatingin sa akin na para
bang sinusuri nya ako.

"Why are you so kind, Bella?" mahinang tanong sa akin ni Vini.

Hindi naman ako nakasagot sa kanyang tanong at napaiwas nalang ng tingin sa kanya.

"Ikaw na nga ang nasaktan nya sa mga masasakit na salitang binitawan nya sayo't
balak ka pa nyang saktan physically na pinigilan lang nila Kai pero here you are..
here you are wanting to apologize to her." hindi makapaniwalang sabi ni Vini.

Napabuntong hininga naman ako't muling nag-angat ng tingin kay Vini.

"Vini, parehas lang kaming nasaktan." sabi ko. "Parehas kaming nagkasakitan at
hindi ko maiiwasan ang konsensiyang nararamdaman ko hangga't hindi ako nakakahingi
ng tawad sa kanya. Nabulag ako ng galit ko kaya ko nasabi ang mga salitang 'yon sa
kanya, Vini.. Feeling ko'y masyado ko syang natapakan at hindi maganda sa
pakiramdam ko 'yon." pag-eexplain ko.

Huminga naman ng malalim si Vini saka tumango-tango.

"We will talk to her if that's what you want.." sabi ni Vini. "Pero hindi ngayon at
hindi rin bukas, Bella. Siguro'y kapag naayos nalang

muna natin ang problema natin with Tito Eduardo, sa Tatay mo bago natin problemahin
si Valeen. Matigas ang ulo nya't hindi sya agad-agad nakikinig sa mga explanation
kaya mas mabuti ng huwag muna natin syang kausapin. Let her realize her mistakes."

Tumango-tango nalang ako sa sinabi ni Vini't nakuha ko ang pinupunto't gusto nyang
iparating.

"Don't stress yourself about it, Bella. It's not worth it." sabi ni Vini bago
lumabas ng kanyang sasakyan upang mapagbuksan ako.

Hawak-hawak nya ang aking kamay habang naglalakad papasok sa opisina hindi ko
maiwasang punahin ang mga ibang empleyado na nagbubulong tungkol sa amin ni Vini at
may ibang kinikilig pa.

"Good morning, ma'am, sir." bati sa amin ng mga empleyado doon at nginitian ko
naman sila.

Si Vini'y nasa kanyang office mode na aura't napaka-authoritative ng bawat galaw

nya't tinatanguan nya lang ang mga bumabati sa kanya.

"Ang sungit mo naman." puna ko.

Napatigil naman sya sa paglalakad at hinarap ako saka ngumiti.

"Bella, mabait ako sa mga empleyado but as their boss, they should not see us as an
easy person. You have to be intimidating too para matuto silang sumunod sa mga
patakaran mo." pag-eexplain ni Vini.

"Pero, Vini, wala naman tayo sa Sarto. It's not your company. This is Kai's firm."
paglilinaw ko sa kanya.

"But we're their clients at ang ibig sabihin lang non ay boss nila tayo. Make sense
huh?" sabi nya't ngumisi sa akin.

Bahagya

naman akong napangiti't napailing sa kanyang sinabi.

So full of common sense, Vini Sarmiento.

"These are the designs that my firm made for Belle Danse." sabi ni Kai at binigay
sa akin ang clearbook.

Dumungaw naman si Vini na katabi ko upang makita ang mga designs at ang kanyang
baba'y nakapatong sa aking balikat.

"That's not finalize yet, Bella." ani Kai. "Gusto muna naming makita mo ang layout
bago i-finalize para madaling mababago ng team ang design."

Tumango-tango ako't wala naman akong ayaw sa mga nakikita ko. Ewan ko lang dito sa
maarteng lalaking kasama ko ngayon na sya ang nagpapatagal sa pagtingin ng mga
designs na kinikilatis ng maigi ang bawat pahina.
"I like it, Kai. I like the combination of simplicity and elegance." nakangiti kong
sabi kay Kai saka binalik sa kanya ang clearbook at bumaling kay Vini. "Did you
like it?" tanong ko sa kanya.

Tumingin si Vini sa akin na para bang tinatantiya nya ako kung ano ang gusto kong
isagot nya kaya tinaasan ko sya ng kilay at bahagya syang humalakhak.

"It's great, Kai!" Vini complimented. "You're designers are great." at nagthumbs up
pa sya.

Ngumiti naman si Kai. "Well, I guess ipapa-finalize ko na sa kanila ang designs."

sabi ni Kai. "Next next week pwede ko ng ipakita sayo ang kabuuang design."

"Hmm.. Mawawala ako next next week, Kai." sabi ko.

"You'll

be gone the whole week?" paninigurado ni Kai.

Tumango naman ako bilang sagot.

"Saan ka pupunta?" tanong nya.

"We will go to Florida, Kai." si Vini na ang sumagot para sa akin.

Nandoon kasi sa Florida si Tatay ngayon para sa shoot at magtatagal ang production
team doon kaya wala sya sa Los Angeles gaya ng sinabi namin kay Tito Sean.
Pupuntahan na namin sya ni Vini doon para makausap na namin sya bago umuwi ng
Pilipinas si Tatay at mabuko kaming dalawa ni Vini.

"Florida?" pagtataka ni Kai. "Ano 'yan? Una ang honeymoon bago ang kasal?" biro nya
sa amin ni Vini.

Paniguradong namumula na ako ngayon dahil ramdam ko ang pag-iinit ng aking pisngi
sa kahihiyan ng dahil sa sinabi ni Kai.

"You just gave me an idea, Kai." sabi ni Vini't mabilis ko syang sinapak at
tinawanan nya lang ako.

Hinarap ko muli si Kai at nakita kong natatawa na rin sya.

"Pupuntahan lang namin si Tatay don." maagap kong pagsagot upang maalis ang kung
anumang tumatakbo sa isipan ni Kai.

Hanggang sa sasakyan ay tumatawa pa rin si Vini't ako naman ay hiyang-hiya na't

hindi ko alam kung paano ako magsasalita.

Pano nila nagagawang katatawanan ang bagay na ganon? Hay.. mga lalaki nga naman.

Nawala ang pagtawa ni Vini nang marinig ang pagtunog ng kanyang phone at bumungad
ang pangalan ni Valeen.

"Hindi

mo sasagutin?" tanong ko sa kanya.

"I told you, Bella. I don't want to talk to her." sabi ni Vini at ni-reject ang
tawag ni Valeen.
"Pano kung manghihingi pala sya ng sorry?" sabi ko't muling tumunog ang phone ni
Vini na si Valeen pa rin ang tumatawag. "See? Sagutin mo na please.." pagpilit ko
kay Vini.

Napabuntong hininga naman si Vini't sinagot ang tawag at ni-loudspeaker.

"V-Vini?" nauutal ang boses ni Valeen at garalgal ito. "Hello? Uhmm.. Galit ka ba
sa akin?"

"No." simpleng sagot ni Vini't wala syang ekspresyong pinapakita.

"C-Can we meet? Babawi ako!" nag-aalangang sabi ni Valeen.

"Hindi sa akin dapat bumawi, Valeen." sabi ni Vini. "Kay Bella ka dapat bumawi.
Hindi naman ako ang nasaktan mo kundi si Bella."

Hindi agad nakasagot pabalik si Valeen sa sinabi ni Vini't tanging ang malalalim na
paghinga nya lang ang aming naririnig.

"But.. But you're mad at me.." nauutal na sabi ni Valeen.

"I'm not mad at you, Valeen." sabi ni Vini. "I'm pissed. That's different. And I'm
pissed nang dahil sa mga sinabi mo kay Bella. How could you named her as a selfish
person?"

Hindi na naiwasan ni Vini ang pagtaas ng kanyang tono't I can only imagine Valeen's
reaction or expression right now. I know she's getting hurt.

"I'm sorry.." mahinang sabi ni Valeen at rinig na rinig ang kanyang paghikbi.

Nag-angat ako ng tingin kay Vini't mukhang wala syang pakealam sa narinig na hikbi
ni Valeen.

She's crying for God's sake and Vini's not doing anything to comfort his
bestfriend.

"Say sorry to Bella." sabi ni Vini. "Kapag pinatawad ka nya, saka palang kita
papatawarin. I can't just tolerate you, Valeen. You need to learn. You need to
realize that I'm not yours and will never be."

"Vini!"

Hindi ko na napigilan ang pagsuway ko sa kanya dahil masyado na syang sumosobra.

She's hurting her so bad.

"I'll end the call." sabi nalang ni Vini't pinatay na ang tawag.

"You've gone overboard, Vini." sabi ko sa kanya.

"If I didn't told her that, she will never learn." sabi ni Vini. "She thinks that
because I'm her bestfriend, sa kanya na rin ako because I am not, Bella. Sayo lang
ako! Ayokong umasa sa akin si Valeen. I want to keep her as my friend pero kung
ikaw ang masasagasaan nya then I will choose you kahit masaktan ko pa sya."

Huminto ang sasakyan nang magpula ang stoplight at napayuko si Vini.

"Hindi ko na gagawin ulit ang pagkakamali ko dati, Bella.." marahan nyang sabi.
"Hindi ko na kakayanin pa kapag nawala ka ulit sa akin. I might die..."

=================

Chapter 27

Chapter 27

Spend

"Bella.." tawag sa akin ni Vini't lumingon ako sa kanya.

Nakuha na nya ang aming luggage at tinuturo na nya ang daan palabas kaya naman
huminga ako ng malalim at humakbang papalapit sa kanya.

"You seem so nervous." puna ni Vini nang makalapit ako sa kanya't mabilis nyang
hinawakan ang kamay ko't pinisil nya.

"Sino ba naman ang hindi kakabahan, Vini.." sabi ko't nag-iwas ng tingin sa kanya.
"Kinakabahan ako sa mga pwedeng mangyari kapag kinausap na natin si Tatay."

Huminga naman ng malalim si Vini't iniharap ako sa kanya ng maayos at inangat ang
aking tingin sa kanya.

"We can do this, Bella." sabi ni Vini't ngumiti sa akin. "I know we can."

Tumango-tango naman ako't pinipilit na pakalmahin ang kinakabahang ako.

"Now can you please smile for me." sabi nya't kinurot ng bahagya ang aking pisngi.

I sighed at sinunod ang sinabi nya't nginitian sya.

"Beautiful." komento nya't hinalikan ang tuktok ng aking ulo bago hinapit papalapit
sa kanya upang magsimula na kaming makapaglakad.

Nang nasa can na kami papuntang hotel ay nakasandal lang ang aking ulo sa dibdib ni
Vini habang yakap nya ako ng mahigpit.

Hindi ko alam kung kailangan kami nagsimulang umakto ng ganito ni Vini. But I felt
comfortable. Para bang matagal ko ng hinahanap-hanap ang ganitong pakiramdam na si
Vini lang ang kayang magbigay that's why I didn't bother to question his actions.

"Reservation for Vini Sarmiento." sabi ni Vini with his English accent. Tunog
Sarmiento.

Binigay ng babae ang key cards kay Vini't binigay ni Vini ang

sa akin.

"Magkatabi lang ang room natin. Just knock on my door if you need me." ani Vini
nang nasa elevator na kami.

"Bakit dalawa pa ang kinuha mong room?" tanong ko. "Pwede namang magsama nalang
tayo sa isang room."

Napahinga naman sya ng malalim. "Bella, we cant be together in one room." sabi nya.
"Believe me. We can't."

"Bakit naman?" I innocently asked.

Pumikit naman sya ng mariin at saka muling dumilat. Natatawa ako sa kanyang
reaksyon.

"Cause I'm a boy and you're a girl, Bella." he said.

"So?" baliwala kong sabi. "Nagkatabi na tayong matulog dati ah?"

"But this is entirely different, Bella." sabi nya. "Nandon si Tito Eduardo nun,
nasa kwarto mo tayo, bahay nyo. Ibang-iba, Bella."

"I just can't understand what you're pointing at, Vini." kumunot kunwari ang aking
noo.

"I beg you, Bella. Just please stop talking kung ayaw mong malaman ang pinupunto
ko." pakiusap nya sa akin na parang nahihirapan na.

"Eh ba't ba kasi puro pahapyaw lang ang sinasabi mo? Pwede namang diretsahin mo na
ako." sabi ko nang tumunog na ang elevator hudyat na nasa tamang palapag na kami.

"Kasi hindi ganong kadaling sabihin 'yon, Bella." sabi nya't nauna ng lumabas sa
elevator.

"Ano ba kasi 'yun?" pilit ko sa kanya't huminto sya ng marating na nya ang kanyang
room.

Hinarap nya naman ako. "This is my room, Bella. The next room is yours." sabi ni
Vini. "At kung ayaw mong mangyari ang biro ni Kai sa atin ay hindi mo ako kukulitin
at hahayaan mo akong pumasok ng payapa sa loob ng room ko to have a cold shower."
sunod-sunod nyang sabi't mabilis

naman akong tumabi sa kanya.

Huminga sya muli ng malalim bago binuksan ang kanyang room at walang pasabing
pumasok doon.

Pagkapasok na pagkapasok nya'y pinakawalan ko na ang aking tawang kanina ko pa

pinipigilan ngunit pagkapasok ko sa aking sariling kwarto'y pumalit na muli ang
takot at kabang kanina ko pa nararamdaman.

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni Tatay. Alam kong magagalit sya,
pero sana'y matanggap nya rin kinalaunan. Mahirap man pero kailangan din naming
magsinungaling ni Vini kay Tatay.

Nung nasa Pilipinas palang kami'y pinag-uusapan na namin ang pwedeng itanong ni
Tatay. Gumawa na rin kami ng kwento kung paano kami nagkabalikan.

"Hello, Tay?" bati ko kay Tatay nang sagutin nya ang aking tawag.

"Bella?" nagtatakang sambit ni Tatay ng aking pangalan. "You're not in the

Philippines? Where are you?"

"Nasa Florida po ako." sagot ko.

"Nandito ka sa Florida?" hindi makapaniwalang sabi ni Tatay. "Uhmm.. where are you?
Let's meet, anak. Namiss ka na ni Tatay."
Napangiti naman ako sa sinabi ni Tatay.

"Pupuntahan ko nga po sana kayo sa set. Saan po ba kayo ngayon?" tanong ko.

"Nandito pa ako sa hotel. Mamaya pang hapon ang shooting. You'll go here. I'll send
you my room number." sabi ni Tatay.

"Sige po, Tay. Ano po bang hotel 'yan?" tanong ko.

"EPIC Hotel along Biscayne Boulevard Way." sagot ni Tatay. "Just take a cab para
hindi ka maligaw ng pagpunta dito."

"Okay, Tay. I'll take a cab." sabi ko nalang.

"Okay. Take care. Wait for my text. Bye." at binaba na ni Tatay ang tawag.

Nilingon ko naman si

Vini na nakikipag-usap sa isang batang babae na nakaupo sa sofa dito sa lobby.

"Vini.." tawag ko kay Vini nang makalapit ako.

Mabilis naman akong nilingon ni Vini't lumapit sa akin saka pinakilala ang bata.

"Bella. she's Harley and this is her mother, Georgina." pakilala ni Vini.

Tinignan ko naman ang nanay ni Harley hindi ko maipagkaka-ilang around 20's lang
din ang edad nito nang dahil sa kanyang tikas.

"Oh.. didn't know that you have someone with you." sabi nung Georgina.

"She's my fiancée." sabi ni Vini't inakbayan ako.

Tumango-tango naman itong si Georgina saka ako nilingon. "You're kinda familiar."
puna nya. "What's your name again?"

"I'm Bella." pakilala ko sa sarili ko. "Bella Francisco."

Bahagyang nanlaki ang kanyang mga mata. "The daughter of Eduardo Francisco right?"

"Yes." simpleng sagot ko.

"So that's why you're familiar." tumatango-tangong sabi nya.

"Anyway, we've got to go." pag-iiba ni Vini ng topic saka bahagyang yumuko para
makapantay si Harley. "Nice meeting you, little girl." at nilahad ni Vini ang
kanyang kamay sa bata.

Tinanggap naman ito ni Harley at ngiting-ngiti na nakipagshake hands kay Vini.

"Hindi mo man lang sinabi na sikat ka pala." biro sa akin ni Vini nang makasakay na
kami ng cab patungong EPIC hotel.

"I'm not." sabi ko. "Kilala lang nila ako dahil lagi akong sinasama ni Tatay sa mga
awards night. I'm always his partner kaya namumukhaan siguro nila ako."

"Eh di sikat ka nga." tawa ni Vini.

"Ang sabi naman ng lalaking CEO ng Sarto't na-feature sa isang bachelor's
magazine."

at bahagya ko syang inirapan.

"Well, natural lang 'yon sa mga kagaya kong CEO na bachelor, Bella." mala-
sarkastikong sabi ni Vini. "Hindi lang naman ako ang nafe-feature doon. Marami
kami."

"But still--"

"Okay. Let's not fight. Tama ka. Ako ang sikat at hindi ikaw." sabi nalang ni
Vini't muli akong hinagkan.

Bahagya naman akong napatawa sa kanyang sinabi't napailing nalang ako.

Pakiramdam ko'y lalabas na ang puso ko mula sa dibdib ko sa sobrang lakas ng tibok
nito nang dahil sa kaba't takot.

Huminga ako ng malalim at hindi na malaman ang aking gagawin lalo na ng tumunog na
ang lift kaya mas lalong hinigpitan ni Vini ang pagkakahawak nya sa aking kamay.

This is our jugdement day.

"Is this the right room?" tanong ni Vini't sabay naming tiningala ang number ng
room saka ako tumango. "Okay.. I'm gonna knock."

Kumatok si Vini ng tatlong beses na mas lalong nagpanginig sa akin samantalang si

Vini'y parang wala lang sa kanya ang mga mangyayari. He look so confident.

Kakatok na sana muli si Vini nang bumukas na ang pintuan at niluwa ni si Tatay na
nakangiti ngunit agad ding nawala nang mamataan nya si Vini.

"What is this guy doing here with you, Bella?" mariing tanong ni Tatay sa akin.

Kumawala naman ako sa pagkakahawak ni Vini sa aking kamay upang mahawakan si Tatay.

"Tay, let us explain. Pumasok po muna tayo sa loob. Please po." pakiusap ko kay
Tatay.

Matalim na tinignan ni Tatay si Vini bago sya tumalikod at pumasok sa loob kaya
naman tinignan ko si Vini na wala paring nagbabago sa kanyang expression. Hinila ko
na sya papasok sa loob ng hotel room ni Tatay.

"What

kind of joke is this, Bella?" tanong ni Tatay ng tuluyan na kaming makapasok sa

loob. "Bakit mo kasama ang gagong 'yan?" sabay turo ni Tatay kay Vini.

"Tay, please.. calm down. Mag-eexplain naman kaming dalawa. Wala naman pong dahilan
para magtaas ng boses." pakiusap ko.

Huminga ng malalim si Tatay at umupo sa kanyang sofa saka diretso kaming tinitignan
ni Vini.

"Spill it out." Tatay stated.

Magsasalita na sana ako ng maunahan ako ni Vini.

"Nagkabalikan na po kami ni Bella." simpleng sabi ni Vini't napapikit si Tatay saka
hinilot ang kanyang sintido. "Yes.. totoo po ang sinabi nyo. Gago po ako. I'm a
fucking jerk for hurting your daughter. Nandito po ako sa harapan nyo kasama ang
anak nyo dahil gusto ko pong humingi ng paumanhin nang dahil sa mga pagkakamaling
nagawa ko dati. Tama rin po ang sinabi nyo dati.. we're too young for being in a
serious relationship kaya naging padalos-dalos kami sa mga nagagawa naming
desisyon. Lalo na po ako. Sobrang seloso ko po noon and I admit na wala akong
kwenta dahil hindi ako nagtiwala ng buo kay Bella kaya kami nagkahiwalay. Kaya
nagkandagulo-gulo ang lahat. Kaya nagkasakitan kaming dalawa. Kaya nawala sya sa
akin."

Napatitig lang ako kay Vini dahil wala naman sa pinagpraktisan naming dalawa ang
mga pinagsasasabi nya ngayon.

Is this all true? Lahat ba ng nga sinasabi nya ngayon ay totoo?

"Nung magkahiwalay po kami, sobrang daming nangyari. Hindi na po alam kung ano ang
uunahin ko. I'm only turning 19 that time. Hindi pa po ako mulat sa mga
responsibilities ko." sabi ni Vini. "Believe me or not pero God knows kung

gaano ko gustong sundan si Bella dito. But I cant.. I need to choose between my
responsibility for my family and her. I'm sorry po dahil pinili ko ang pamilya ko
at hindi ang anak nyo."

Nagsimula ng magtubig ang aking mga mata't hindi pa masyadong nap-proseso ng utak
ko ang mga sinasabi ni Vini.

"Narealize ko rin pong dapat akong maging mature. Kailangan ko pong malaman na may
mga gampanin ako sa buhay na hindi ko malalaman kung kami pa rin po ni Bella dahil
alam kong sya lang ang titignan ko. Para sa akin ay sya lang ang pinakamahalaga
noon." aniya. "Hindi ko po sinasabing hindi mahalaga si Bella sa akin ngayon pero
ngayon po'y alam ko na ang mga bagay na dapat kong i-prioritize at kasama na rin po
doon ang anak nyo. My business, my family.. and Bella. Sila po ang importante sa
akin ngayon."

Tuluyan ng tumulo ang aking luha't umiwas ako ng tingin kay Vini na dahilan kung
bakit ako napatingin kay Tatay na nakatingin lang kay Vini.

"I'm just watching her from a far while I'm doing what I've got to do sa
Philippines. Kay Ian ko po nalalaman ang mga ginagawa ni Bella sa Los Angeles. I'm
contented with knowing that she's safe here and doing great. Nang malaman kong
stable ang Belle Danse, ginawan ko ng paraan just to have a partnership with them
kahit na ayaw ng ibang board members dahil we will risk a lot of money dahil hindi
pa ganon katanyag ang Belle Danse. But I don't damn care, Tito. I don't care dahil
alam kong sa paraan lang na 'yon ko sya makikita, makakausap at makakasama ulit."
kwento ni Vini. "At nung bumalik na sya sa Pilipinas, gustong-gusto ko syang
balikan kaagad. Gusto ko syang

kausapin kaagad pero natakot ako. Natakot ako sa rejection pero naisip ko na kung
matatakot ako, wala akong mapapala.. Hindi ko sya mapapabalik sa akin dahil
natatakot ako."

Hindi ako makapaniwala sa mga naririnig kong sinasabi nya ngayon. Hindi ko alam na
kakontiyaba nya si Ian. I mean.. wala bang alam si Penny tungkol dito?

"Unti-unti akong kumilos.. for asking her to dinner na kunwari'y business meeting.
Sumama sa kanya twing pupunta sa firm nila Kai to check tungkol sa updates about sa
designs ng Belle Danse. Nangangapa pa po ako sa mga dapat kong gawin but then my
dad.." huminga ng malalim si Vini. "Ang alam po ng daddy ko'y nagkabalikan kami
agad ni Bella. Inatake po sya five years ago nang malaman nyang nagbreak kami ni
Bella dahil sa kagaguhan ko. He likes Bella so much for me. Kaya pinaniwala namin
sya na kami pa rin ni Bella. At hindi pa po nagtatagal ay inatake ulit si daddy.
Nagkita po sila ni Bella sa hospital. He thought na kaya umuwi na si Bella ay dahil
magpapakasal na kaming dalawa. Nagulat ako ng pumayag si Bella sa mga kagustuhan ni
daddy. Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi. I wanted to start a new with her
pero nang dahil kay daddy ay nag-iba ang lahat. Nasira ang plano ko. I asked Bella
kung sigurado ba sya sa desisyon nya dahil ayoko pong pagsisihan nya ang
pagpapakasal sa akin. Dahil gusto ko po na kapag kinasal sya sa akin, gusto kong
maramdaman nya na sya ang pinakamasaya at pinakamaswerteng babae sa mundo."

Hindi ko na napigilan ang aking paghikbi't kitang-kita ko ang mga nagbabadyang luha
sa mga mata ni Vini.

"Sir.. nandito po ako ngayon sa harapan nyo para ipagpaalam ang anak nyo." sabi ni
Vini. "I won't marry her just because my dad wants to. Pakakasalan ko po sya dahil
sya ang babaeng mahal ko't sya lang ang gusto kong iharap sa altar."

Unti-unting lumuhod si Vini sa harap ni Tatay at yumuko.

"Parang awa nyo na po.." sabi ni Vini't narinig ko ang kanyang munting hikbi na
humaplos sa aking puso. "Mahal na mahal ko po ang anak nyo.. I want to spend the
rest of my life with her."

Kinagat ko ang aking ibabang labi't lumuhod ako sa tabi ni Vini't niyakap ko sya ng
mahigpit.

"Kailan ba ang kasal?"

Sabay kaming napatingin ni Vini kay Tatay na tumayo sa kanyang kinauupuan.

"Dapat pala'y matapos na namin agad ang movie para makauwi na ako ng Pilipinas at
mapaghandaan ng mabuti ang kasal nyo." sabi ni Tatay at unti-unting sumilay ang
kanyang ngiti.

=================

Chapter 28

Chapter 28

Intimate And Secret

Nakaupo kami ngayon ni Vini sa beachwalk dito sa Miami while watching the sunset.

Hindi pa rin nagsisink-in sa akin ang mga nangayari kanina. It felt so surreal.
Para akong nananaginip ng isang napakagandang panaginip at ayoko ng magising.
Parang gusto kong habambuhay nalang matulog at mamuhay sa magandang panaginip na
'yon.

Lahat ng binuo kong pader para lang mapigilan ang mas lalong paglubog ng damdamin
ko kay Vini ay gumuho't lumalim pa ito lalo. Lahat ng sakit na naranasan ko dati,
nawala nalang 'yon lahat ng parang bula samantalang kapag twing naaalala ko lahat
ay halos hindi ako makahinga ng maayos sa sakit na nararamdaman. Pero ngayon..
parang ayos lang sa akin ang nasaktan ako noon. Ayos lang na nasaktan ako basta sa
akin lang ulit si Vini ngayon af sa susunod pang mga araw, linggo, buwan at taon.
Now I know.. there's no way I can ever escape what I feel for him.

Umihip ang isang malakas na hangin at ang lamig nito'y nanuot sa aking balat.

"It's cold." sabi ni Vini at tinanggal ang kanyang leather jacket upang maisuot sa
akin. "I think we should go. Medyo malayo pa ang hotel natin.." akmang tatayo sya
ng pigilan ko sya't muli syang napaupo ng maayos sa aking tabi.

"I want to stay here some more.." nahihiya kong sabi nang hindi sya tinitignan.

"Then we will stay some more.. if that's what you want." sabi nya.

Humilig naman ako sa kanya and I felt him stiffened.

"I'm sorry.." mahina kong sambit.

Naramdaman ko ang kanyang paglingon

sa akin.

"Sorry for what?" tanong nya sa akin.

"I'm sorry dahil nagtanim ako ng sama ng loob sayo.." sabi ko. "All this time..
puro ang sakit lang na naramdaman ko ang iniinda ko. Hindi ko man lang naisip na
nasasaktan ka rin. I'm too blinded by the pain that I felt at nakalimutan kita."

"I can't blame you, Bella.." mahinahong sabi ni Vini. "Totoo namang nasaktan kita.
Totoong naging gago ako. Inaamin ko lahat ng 'yon. Sa ating dalawa, ikaw ang mas
nasaktan dahil ako ang nagpakagago. Ako 'yong gumawa ng makakasakit sa ating
dalawa."

Maagap naman akong umiling. "Wala 'yon sa kung sino ang mas nasaktan sa ating
dalawa, Vini. Ang dapat naging pakatandaan ay parehas tayong nasaktan." sabi ko.
"May kasalanan din ako nang dahil sa mga messages namin ni Kai dati na hindi ko
napaikita sa'yo kaya ka nagsimulang maghinala. Parehas lang tayong nagkamali,
Vini."

Napangisi naman sya sa sinabi ko. "Alam mo bang.. nagselos ako kay Kai?" pag-amin
nya sa akin at nanlalaki ang aking mga matang napalingon sa kanya. "Actually,
hanggang ngayon.. nagseselos pa rin ako sa kanya." and he chuckled.

"Vini.." sambit ko sa kanyang pangalan.

"Yung una na beses mong inagaw ang cellphone mo sa akin.. yung napindot ko yung
messenger kaya mabilis mong hinablot sa akin, nakita ko ang pangalan ni Kai sa
pinakatuktok and it means na sya ang pinaka-recent mong nakausap because your
conversation is on top." kwento ni Vini. "Una'y pinagwalang

bahala ko lang 'yon. Pero nung pangalawang beses kong sinubukan ay nag-away na
tayong dalawa. Umuwi ako ng Pilipinas na may galit sayo at may tampo ka sa akin..
na aking pinagkamali. Hindi dapat ako umuwi ng hindi tayo naaayos na dalawa."

Vini licked his lip at muli syang ngumisi saka napailing.

"Kaya ko naging ka-close si Valeen ay nang dahil sa selos ko sa inyo ni Kai."

muling pag-amin ni Vini. "Alam kong gusto ni Kai si Valeen and.. nalaman kong ako
pala ang gusto ni Valeen. I used her. I used her para magselos rin si Kai. I used
her just to get even. At alam kong isang napakalaking katarantaduhan ang ginawa ko
dahil nang dahil doon ay nasaktan kita.."

Parang nagkaroon ng malaking bara sa aking lalamunan na dahilan kung bakit ako
nahihirapang lumunok habang pinapakinggan ang kwinikwento ni Vini.

"Y-You kissed her.." nauutal kong sabi.

Ang paglapat ng mga labi nila na 'yon ang pinakahindi ko makalimutan. Yun ang
sumisimbolo ng lahat ng sakit na naidulot sa akin ni Vini. Kung wala ang paghalik
na nakita ko na 'yon, hindi kami aabot sa ganito ni Vini. Hindi ako sobrang
masasaktan. But they kissed. That bitch kissed my man.

"She kissed me." paglilinaw ni Vini. "I didn't make any move dahil alam kong
nanonood si Kai. Nasa isip ko nun na 'yon na ang huling bala ko. After that.. I
will never entertain Valeen again. But you saw it.. and everything changed."

Tumulo ang aking luha't paulit-ulit

kong nakikita sa aking isipan ang imaheng 'yon. Ang pinakamasakit na imaheng nakita
ko.

"I forgot that a kiss is so important that because I'm also hurt and jealousy is
creeping other my veins. I forgot that kissing other girls can hurt you." sabi nya.
"I know that it's a lame excuse but it's true, Bella. Alam mo ba kung gaano ako
pinagalitan ni Ate Lyrae for giving an important kiss away like that? Pakiramdam
ko'y nililitis na ako ng mga oras na 'yon. Bella, alam kong nagkamali ako. I have
no other excuse sa mga pagkakamali ko dahil ginusto ko 'yon. I planned it, Bella.
All I can say right now is I'm sorry."

Huminga ng malalim si Vini't nakita kong hirap na syang kontrolin ang kanyang
emosyon katulad ko.

"I know that telling you this will make you hate me more, Bella.. But I deserve it.
I deserve your hatred towards me." sabi nya.

"N-Nung nagkita tayo sa bahay nyo bago ako umalis pabalik ng Los Angeles.. bakit
hindi mo sinabi sakin 'to?" nag-aalangan kong tanong sa kanya.

Ayoko mang marinig ang mga ito pero alam kong kailangan ko. The truth may hurt, but
at least I'm not living in a lie that can kill everything.

"Because I'm so scared, Bella.. Natatakot ako sa rejection." sagot nya. "Pano kung
hindi ka makinig sa akin? I'll lose you forever. Naisip kong I should give you time
to cool down. I should also give time for my immature me to mature. Para malaman ko
ang mga pagkakamali ko."

"That's

why you let me go?" nanginginig ang aking boses.

Nag-angat ng tingin sa akin si Vini't ang sinag ng lumulubog na araw ay

pinapakislap ang mga nagbabadyang luha sa mga mata ni Vini.

"Just because I let you go, it doesn't mean I wanted too.." tumulo ang kanyang
luha't naramdaman ko ang kirot sa aking puso. "It broke my heart to watch you walk
away."

Napahikbi ako't marahan nyang pinunasan ang luha kong lumalandas sa aking pisngi
saka nya ibinaba ang kanyang kamay sa akin at hinawakan ng mahigpit.
"I'm no prince charming, babe. I have many lapses. Marami akong pagkakamali. I can
never give you a perfect relationship." aniya. "I just want you to know that I'm
not a perfect guy, Bella.."

Hindi ko naman kailangan ng isang lalaking perpekto. Ang kailangan ko lang ay ang
lalaking handang magpakatotoo dahil mahal ako. Hindi ko rin kailangan ng isang
perpektong relationship. Ang kailangan ko lang ay isang relasyon na matatag sa
kabila ng lahat ng mga nangyari.

I'm gonna risk it all again. I'm gonna risk all I've got just to love him again. I
don't care about his flaws. I'm going to kiss it all. I'm going to treasure his
flaws.

"I don't need a perfect guy, Vini.. I just need you. I just need Vini Sarmiento."
sabi ko't ako naman ang nagpunas ng kanyang luha. "And I don't need a perfect
relationship. I just need you and me in a relationship."

Bumuhos lalo ang luha ni Vini sa aking sinabi't mabilis nya

akong binigyan ng isang mahigpit na yakap.

"We need to go to Los Angeles." sabi ko kay Vini.

"Why?" pagtataka nya ngunit patuloy pa rin sya sa pag-aayos ng aming gamit.

"Ikakasal ang kaibigan ko." nakangiti kong sabi sa kanya.

"Kaya ba tayo magtatagal dito dahil may kasal ka na dapat puntahan?" tanong nya.

"Yup." simpleng sagot ko't inayos ko na ang suot kong damit.

Nang ma-izipper na ni Vini ang luggage naming dalawa ay tinulungan ko syang i-

butones ang kanyang polo.

"Ang pogi naman ng fiancé ko." nakangiti kong sabi.

Ngumisi naman si Vini sa aking sinabi't na dahilan kung bakit mas lalo syang
gumwapo sa paningin ko.

Kung illegal lang ang bawat pag-angat ng labi ni Vini ay baka labas-masok na sya sa
kulungan.

"Hello, Tay?" pagtawag ko kay Tatay nang makarating na kami sa Los Angeles.

"Sa bahay ba kayo didiretso? Nagpaluto na ako ng makakain nyo pagkarating nyo
dyan." sabi ni Tatay.

"Opo. Malapit na po kami ni Vini sa bahay." sabi ko.

"Good." simpleng sabi ni Tatay. "I'm gonna hang up now. Magt-take na kami. Take
care, Bella. I love you." at bago pa ako makasagot ay binaba na ni Tatay ang tawag.

"Nasa shooting pa rin si Tito Ed?" tanong ni Vini sa akin.

Tumango naman

ako. "24 hours na ata ang shooting nila simula kahapon."

"Kaya pala.." tumatango-tangong sabi ni Vini. "And what time is the wedding again?"

"10AM." sagot ko. "Okay na 'yang suot mo. There's no time for shopping, Vini."

"I know. I'm not going to shop. May puting polo ako sa luggage natin. How 'bout
you?" tanong nya sa akin. "Well.. bakit ko nga ba tinatanong? Of course you do. Sa
bahay nyo naman tayo pupunta."

Natawa nalang ako kay Vini't ni-dial ko ang number ng kabigan kong ikakasal nang
makarating kami sa bahay.

"Hello? This is Bella--"

"Bella? Oh my God! Are you already here in Los Angeles?! I'm in a panic mode right
now. You have to show up. My wedding can't go on without my maid of honor. I swear
I'm gonna hunt you down in the Philippines if you're not going to show up today.
Mark my word." sunod-sunod nyang sabi.

Bahagya naman akong natawa sa kanya at sa nakadisguise na shot gun na kanyang

bunganga.

"Relax, Maze. Calm down." natatawa kong sabi kay Maizie. "I'm in Florida yesterday.
But I'm now here in Los Angeles so don't worry. I'm gonna show up. It's just 8
o'clock. There's no need to rush."

"Okay.. I'll calm down." sabi nya't ilang beses yang huminga ng malalim. "By the
way, your dress was delivered a week ago. I'm pretty sure that your Tatay put it in
your room.. if not, call him and ask please."

"Sure..

I'll go upstairs now. I'm gonna end the call and always remember to be calm,
Maizie." sabi ko. "Relax, okay? See you at your wedding later. Bye." at binaba ko
na ang tawag.

Pagkarating ko sa kwarto ay nandoon nga sa ibabaw ng aking kama ang isang malaking
box na ang nilalaman ay ang isang violet pastel cocktail dress.

"That dress looks good on you."

Napalingon naman ako kay Vini'ng nakasandal sa may bukana ng pintuan at

nakahalukipkip habang nakangiting nakatingin sa akin.

"Hindi ko pa nga nasusuot tapos bagay na agad sa akin?" sarkastiko kong sabi sa
kanya.

He chuckled at umayos ng pagkakatayo saka lumapit sa akin.

Kinuha nya ang dress at iniharap sa akin. Ngumuso sya.

Dumako naman ang tingin ko sa kanyang mapupulang labi na nakakapanghikayat.

Napa-angat naman ng tingin sa akin si Vini't tumawa sya saka marahan na tinakpan
gamit ng kanyang daliri ang aking labi.

"You still need to attend a wedding, Bella. You need to get ready." sabi nya saka
ako dinala papasok sa banyo upang makapagpalit na ng damit.

Mabilis akong nakapagpalit ng damit ngunit nahirapan akong i-zipper ang likuran ng
aking dress. I'm going to need his help.

"Vini.." tawag ko kay Vini at bahagyang sumilip sa may pintuan at nakitang nakaupo
si Vini sa aking kama habang tinitignan ang college yearbook ko.

style="text-align:left;">Napalingon naman sya sa akin at kumunot ang kanyang noo

nang makitang hindi ko pa masyadong suot ng masyadong ang dress.

"I told you to get dress, Bella." mariin nyang sabi sa akin.

"Hindi ko kayang i-zipper eh.." ngumuso ako. "Can you zip it for me?" malambing
kong sabi sa kanya.

Napahinga naman ng malalim si Vini't tumayo sa kanyang kinauupuan saka dahan-dahang

lumapit sa akin.

"Turn around." utos nya sa akin.

Mabilis ko namang sinunod ang kanyang utos at tumalikod upang masara nya na ang
zipper.

Rinig na rinig ko ang paglunok ng malalim ni Vini pati na rin ang mabibigat nyang
paghinga.

"You're giving a hard time, Bella.." nahihirapan nyang sabi.

Napangisi naman ako't nagkunwaring walang alam sa kanyang tinutukoy.

"Nagpapasara lang naman ako ng zipper eh." sabi ko saka humarap sa kanya ng matapos
na sya sa pagzi-zipper ng aking dress. "Mamaya ikaw din ang mag-unzip ah?" sabay
kindat ko sa kanya.

"Bella!" suway nya sa akin at tumawa lang ako saka nagpatuloy sa pag-aayos sa
sarili ko.

Narinig ko ulit ang malalim na pagbubuntong hininga ni Vini.

"I'm going to take a quick shower at magbibihis na rin ako." paalam nya sa akin
bago lumabas ng aking kwarto.

Ngingiti-ngiti lang ako habang inaayos ang sarili ko kahit na paulit-ulit

na tumutunog ang cellphone ko nang dahil sa kakatext ni Maizie. She's so paranoid.

Pagkatapos kong ayusin ang sarili ko'y nagpasya na akong bumaba. Doon ko nalang
hihintayin si Vini.

"Hello?" bungad ko ng sagutin ko na ang tawag ni Maizie.

"Thank, God! You answered the call!" untag nya. "Where are you? You have to be here
now."

"Okay. We're on our way. Bye." sabi ko nalang para hindi na humaba ang usapan namin
at mabilis na pinatay ang tawag.

Muntik ko nang mahulog ang cellphone ko sa gulat ng maradaman ko ang paghawak ni

Vini sa aking bewang.
"You look so beautiful, babe.." bulong nya sa aking tenga.

Napangiti naman ako't hinarap sya.

"Mamaya mo na ako purihin at nagwawala na ang bride doon kakahanap sa akin." biro
kong sabi kay Vini.

He chuckled. "Okay then.." sabi nya't nilahad ang kanyang kamay. "Keys?"

Binigay ko naman sa kanya ang susi ng aking kotse na ginagamit dito sa Los Angeles.

"Nasan na yung mga bodyguards mo?" tanong sa akin ni Vini nang makasakay na kami sa
sasakyan.

"Evan and Toffer?" sabi ko. "You'll see them later. Pero hindi ko na sila
bodyguards. May sarili ng cafe si Evan ngayon. Si Toffer naman ay isa ng artista na
mukhang hindi mo pa alam. Maybe he's not popular in the Philippines."

"Artista na si Toffer?" hindi

makapaniwalang tanong sa akin ni Vini.

Tumango naman ako. "Una, pinagca-cameo lang sya ni Tatay pero nakita nyang may
potential si Toffer kaya pinasabak nya ng iba't-ibang character hanggang sa naging
lead character na sya." kwento ko. "And he's really good in acting."

"How 'bout you?" biglang tanong ni Vini. "Hindi ba dapat ay artista ka na rin
ngayon? I'm waiting for your movie five years ago pero.. wala ka naman doon."

Bahagyang napaawang ang aking bibig nang dahil sa bigla nyang tanong sa akin at
hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya.

Should I tell him na hindi na ako nakakasayaw? Sasabihin ko ba sa kanya na

nasasaktan ako kapag sumasayaw ako? That I can't dance anymore because when I'm
dancing, it's like I'm dancing in pain.

"Vini, dito lang!" bigla kong sabi nang makita kong muntik na kaming lumagpas.

Napatingin naman si Vini sa labas. "Dito lang sila ikakasal?" nagtatakang sabi ni
Vini.

"It's an intimate wedding, Vini. Only the closest ones are invited." sabi ko't
bumaba na sa sasakyan ng makita kong papunta sa gawi ko si Evan.

Sinalubong ako ni Evan ng yakap at tinapik ko naman ang kanyang likod saka nilingon
si Vini na kakababa lang ng sasakyan at mabilis na lumapit sa akin.

"Long time no see, Evan." sabi ni Vini kay Evan at naglahad ng kanyang kamay.

Halata naman kay Evan na nabigla sya sa pagkakakita kay Vini ngunit nakipagkamay pa
rin sya dito.

"Haven't seen you in five years." sabi ni Evan.

"Of course. I'm in the Philippines." sabi ni Vini saka bahagyang luminga-linga sa
paligid. "Where's Toffer? Is he here too?" tanong nya.

Ngumiti naman si Evan. "Of course he'll be here." sabi nito. "He's the groom so he
should be here."

Nakita ko namang mukhang hindi makapaniwala si Vini sa kanyang narinig.

That's why this is an intimate and a secret wedding dahil hindi pwedeng malaman ng
media ang kasal. Cause this is Toffer's and Maizie's wedding.

=================

Chapter 29

Chapter 29

Explain

Nandito kami ngayon sa bahay ni Toffer na binili nya para sa kanila ni Maizie at
dito nalang ginanap ang kanilang reception.

Kakatapos lang ng kainan at ang reception nilang dalawa ay hindi katulad ng

nakagawiang reception sa Pilipinas. Talagang kainan lang ito't puro sayawan.

"Are you done eating?" tanong sa akin ni Vini nang magpunas na ako ng tissue.

Tumango naman ako sa kanyang tanong at sumipsip ng lemonade.

Nilingon ko ang mga sumasayaw at nakita ko sila Toffer at Maizie na masayang-masaya

habang magkayakap at sumasayaw.

Sino ba naman ang mag-aakalang magkakatuluyan pala ang dalawang 'to? Sa araw-araw
na ginawa ng Diyos ay laging nag-aaway ang dalawa tungkol sa mga simpleng bagay na
lagi nilang pinapalala.

Pero masaya ako para kay Maizie't lubos akong nagpapasalamat kay Toffer dahil
nagawa nyang makalimutan ng kaibigan ko ang mga masamang nakaraan nya pagdating sa
pag-ibig. Tinuruan nya si Maizie'ng sumugal ulit at umibig.

Siguro'y kung hindi sya pinursige ni Toffer ay nakakapit pa rin si Maizie hanggang
ngayon sa kanyang nakaraan.

Ang tanging pinagdadasal ko nalang ngayon para sa kanilang dalawa ay ang maging
maayos ang buhay nilang mag-asawa. Yung mapayapa lang ang pagsasama nila kahit na
alam kong mahirap lalo na sa sitwasyon nila dahil artista nga si Toffer at may
pinapangalagaang reputasyon.

Toffer's at his peak of career at tiyak ng lalagapak sya kapag nalaman ang tungkol
sa kanyang pag-aasawa.

Natutuwa nga ako dahil sinuportahan ni Tatay ang pagpapakasal ng dalawa't si Tatay

ang mismong nagsuggest na gawing lihim ang pagpapakasal nila lalo na kung gusto na
talaga ni Toffer ang matali sa kanya si Maizie kaya walang pakundangang ginawa 'yon
ni Toffer.

I'm so happy for the both of them.

Napalingon naman ako kay Vini ng marahan nyang hawakan ang aking kamay.
"Wanna dance?" malambing nyang pag-aya sa akin at ngumiti.

Nanigas ako sa aking kinauupuan at hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin o
sabihin sa kanya.

"Uhmm.."

Hindi pa ako nakakasagot ay hinatak na ako ni Vini papunta sa gitna kung nasaan ang
mga taong sumasayaw sa isang slow song.

"V-Vini.. I.." nauutal kong sabi't hindi natuloy ang aking sasabihin ng muling
sumilay ang kanyang ngiti sa akin.

Nilagay nya ang aking mga kamay sa kanyang batok at hinawakan nya ang aking bewang
na mas nagpalapit sa aming dalawa.

Nagsimulang humakbang si Vini at natapakan ko agad ang kanyang paa. Hindi nya ito
pinansin ngunit ng muli syang gumalaw ay para akong matatapilok kaya mabilis ko
syang naitulak papalayo sa akin.

Nag-angat sya ng tingin sa akin at mukhang nagtataka sa kilos ko.

Lumunok ako't halos hindi ko na mahabol ang paghinga ko.

"What's wrong, Bella?" nag-aalala nyang tanong sa akin.

Kinagat ko ang aking ibabang labi't umiling-iling. "I'm.. I'm sorry, Vini.." sabi
ko. "I can't dance anymore.. I'm sorry."

Mabilis ko syang tinalikuran at tumakbo papalayo ngunit alam kong nakasunod sya sa
akin dahil dinig na dinig ko ang pagtawag nya sa aking pangalan.

"Bella!" he called my name at mabilis akong hinarap sa kanya.

Hindi ko na napigilan

ang pagkawala ng luha sa aking mga mata.

"Why are you crying?" he asked. "B-Bakit sinabi mong you can't dance? Bella..
enlighten me please.."

Umiling-iling ako't patuloy lang sa pagtulo ang aking luha.

"I should be okay now, Vini.. Maayos na dapat ako ngayon.." iyak ko.

"Bella, you're okay.. Ano bang nangyayari sa'yo?" he frustratedly asked.

Napaupo ako't sinapo ang aking ulo na paulit-ulit tumatakbo sa isipan ko ang
pagsasayaw nilang dalawa ni Valeen kasabay nun ay ang paglapat ng labi nilang
dalawa.

"Okay na dapat ako, Vini... Hindi na dapat ako nasasaktan.. Ayos na ang lahat eh.."

"Bella, what are you talking about?" nahihirapan na nyang tanong sa akin. "Nag-
aalala na ako.. Sabihin mo naman sa akin please.. Natatakot ako para sa'yo.."

"Vini, hindi ko na kayang sumayaw.." pag-amin ko. "Twing sasayaw ako.. lagi akong
nahihirapang huminga.. ang dami kong naaalala.. Vini, sobrang sakit.. Ang hirap
sumayaw.. Hindi ko na kaya.."

Nakakunot ngayon ang noo ni Vini't kitang-kita ko ang takot sa kanyang itsura.

"Twing sasayaw ako.. it feels like you're breaking your promise all over again.."
sabi ko. "Lagi kong nakikitang si Valeen ang kasayaw mo at hindi na ako.. Vini,
lagi nalang ganon.."

Umiyak ako't patuloy pa rin sa aking pag-iyak.

"Ayos na dapat ako eh.. Napatawad na kita. Malinaw na sa akin ang lahat pero bakit
hindi pa rin ako makasayaw? Bakit hindi ko pa rin kaya? Bakit nasasaktan pa rin
ako?" iyak ko.

Niyakap naman ako ni Vini ng mahigpit at patuloy sa pagtahan sa akin.

"Bella, I'm sorry for breaking my promise..

I didn't know that it cause you trauma.." paghingi nya ng tawad. "What I'd give to
see you dance again, Bella.. What I'd give to dance with you again.."

Huminga sya ng malalim at humiwalay sa pagkakayakap sa akin saka ako dahan-dahang

inalalayan patayo.

"Take my hand, Bella.." utos nya sa akin.

"Vini--"

"Just please take my hand." giit nya.

Lumunok ako't dahan-dahang ibinigay sa kanya ang aking kamay na mahigpit nyang
hinawakan.

Tinitigan nya ako't pinunasan ang luhang tumatakas sa aking pisngi.

"Close your eyes.." marahan nyang sabi't ipinikit nya ang aking mga mata saka
lumandas sa aking braso ang kanyang kamay papunta sa akin.

Inangat nya ang aking mga kamay at nilagay muli sa kanyang batok.

"Do you remember the first time we dance?" marahan nyang tanong sa akin. "You're
wearing a white dress that made you look so beautiful and outstanding."

Hindi ko akam kung bakit ako naiiyak habang inaalala ang mga pangyayari noong
freshmen masquerade party na tinutukoy ni Vini kung saan kami unang sumayaw na
dalawa.

"Just follow my lead.." aniya. "That's what I told you.." he added.

Tumango ako't tandang-tanda ko ang kanyang mga sinabi noon at kusang tumutugtog
ngayon sa isipan ko ang kantang sinasayaw namin noon.

"Can you feel it now, Bella?" tanong nya sa akin. "Can you feel the rythm in your
mind and heart?"

Tumango-tango naman ako't damang-dama ko na ang musika sa aking sarili.

"Then let's start moving.." sabi nya't nag-umpisa syang humakbang na agad ko namang
sinundan. "I'll turn you around okay?"
He smoothly twirled

me around at niyakap nya ako matapos noon. Ang init ng kanyang hininga'y
nararamdaman ko sa aking leeg.

"You're a beautiful dancer.." he said just like before. "Shall we continue this
beautiful dance?"

Habang nakapikit pa rin ako'y tumango-tango ako't nagpatuloy sa pag galaw si Vini.

Pakiramdam ko'y isang musika lang ang tumutugtog sa aming isipan dahil sa sabay na
sabay at parehas na ngayon ng ginagalaw ang aming paa't mga kamay. We're very
synchronize. Para bang pinagpraktisan namin ang sayaw na ito't alam na alam na
namin kung pano sayawin.

"Now.. open your eyes.." he asked me at unti-unti kong dinilat ang aking mga mata.

Napaawang ang aking bibig dahil ngayon ko lang namalayan na muli na akong
nakakasayaw na walang nararamdamang sakit.

Ngumiti sya sa akin at niyakap ako ng mahigpit. "Bella, I love you.." bulong nya sa
akin. "I love you and it's making me crazy."

Napangiti naman ako't yumakap sa kanya pabalik. "Thank you, Vini.." pasasalamat ko.
"And I love you too.."

Panay ang kuha ko ng picture kay Vini't Belle na naghahabulan dahil tinatakbo ni
Vini ang beef jerky na paborito ni Belle.

Nang huminto si Vini'y mabilis syang sinampahan ni Belle kaya wala syang nagawa at
binigay na ang beef jerky.

"You want more, Belle?" malambing na tanong ni Vini kay Belle saka muling naglabas
ng beef jerky.

Nilabas naman ni Belle ang kanyang dila't tumahol-tahol kasabay ng pagkawag ng

kanyang buntot upang sabihing gusto nya pa.

"Here you go." nakangiting sabi ni Vini't muling binigyan si Belle ng beef jerky.

Lumapit naman ako sa kanilang dalawa't umupo

sa tabi ni Vini.

"Hanggang tatlong beef jerky lang si Belle ah." paalala ko kay Vini. "Baka mamaya
ipaubos mo lahat."

Pinatong naman ni Vini ang kanyang braso sa aking hita ng makaupo ako ng maayos sa
kanyang tabi saka ako bahagyang hinarap ng nakangiti.

"Relax, babe." aniya. "Dalawa palang ang nabibigay ko. Last na ang susunod."

Hinayaan ko nalang si Vini sa kanyang gustong mangyari lalo na't matagal naman
nyang hindi nakasama si Belle.

"Here's your milk, Belle." pag-aanunsyo ko't mabilis namang tumakbo papalapit sa
akin si Belle upang uminom ng gatas.
Lumuhod ako't sinuklay-suklay ang balihibo ni Belle habang umiinom.

"Sarap ba ng beef jerky na bigay ni daddy, Belle, huh?" malambing kong sabi kay
Belle.

"Of course. Ako daw nagbigay eh." pagsabat ni Vini saka lumapit sa amin ni Belle.

Nilingon ko naman si Vini na walang sawa ang pangungulit kay Belle.

"Wala ka ba talagang pasok ngayon?" paninigurado ko.

"I dont. Naka-leave nga ako diba?" sabi nya. "May one week pa akong leave."

"Ang tagal naman ng ni-leave mo samantalang one week lang tayo sa Florida at LA."
sabi ko.

Dalawang araw palang ang nakakalipas magmula ng makauwi kami ni Vini't hinihintay
nalang namin ang pag-uwi ni Tatay upang makapagpamanhikan na ang pamilya nila Vini
sa amin.

"Mas maganda na yun para mas mahaba ang oras ko sa'yo." sabi nya sa akin at
kumindat.

Napangisi nalang ako't bahagyang hinampas ang kanyang braso nang biglang may
tumunog ang kanyang cellphone.

"Sino 'yan?" tanong ko kay Vini nang makitang hindi pamilyar sa akin ang isang
pangalan ng babaeng

rumehistro sa kanyang cellphone.

"It's Valeen's mom." simpleng sagot ni Vini't kumunot ang kanyang noo saka
napagdesisyunang sagutin ito. "Hello, Tita?"

Hindi ko alam kung bakit ako nakakaramdaman ng hindi magandang pangitain ng dahil
sa tawag ng mommy ni Valeen. Did something happened to her?

Nang makita kong nanlaki ang mga mata ni Vini'y mas lalong lumakas ang pagtambol ng
puso ko sa sobrang kaba.

"I'll be right there, Tita." nagpapanic na sabi nk Vini't tumayo sa pagkakaluhod.

"What happened, Vini?" natataranta ko na ring tanong sa kanya.

"Sinugod si Valeen sa ospital. Tita said that she's still unconcious at ine-examine
pa ng mga doktor." sabi nya. "I gotta go, Bella." paalam nya.

Bago pa sya makalabas sa kwarto'y hinawakan ko na ang kanyang braso upang pigilan
sya.

"I'll go with you." I stated.

Nakangiting tumango naman si Vini sa akin at ang kamay kong nakahawak sa kanyang
braso ay hinawakan ng kanyang kamay.

Nang makasakay na kami sa sasakyan ay nakita kong ni-dial ni Vini ang number ni
Kai. Naka-ilang ring na ang nangyari bago pa ito sagutin ni Kai.

"Hello?" sagot ni Kai na mukhang bagong gising.

"Kai, Valeen's in the hospital. Papunta na kami ni Bella doon ngayon."
nagmamadaling sabi ni Vini.

"What?! What happened?" natataranta ng sabi ni Kai at sa palagay ko'y nawala na ang
kanyang antok nang dahil sa natanggap na balita.

"I'll just text you the details. I need to focus driving. Kasama ko si Bella,
ayokong mapahamak sya." sabi ni Vini't pinatay na ang tawag.

Mabilis namang binigay ni Vini sa akin ang kanyang cellphone habang

ang mga mata'y nakapirmi sa daan.

"Text Kai whatever I'm going to say." utos sa akin ni Vini na mabilis ko namang
ginawa.

"Na-send ko na." sabi ko pagkatapos nyang idikta sa akin ang lahat.

Hindi rin nagtagal ay nakarating na kami sa ospital at kahit na nagmamadali'y

nagawa pa rin akong pagbuksan ni Vini ng pintuan at akayin papasok sa loob ng
ospital.

Nagvibrate naman ang phone ni Vini habang nasa elevator kami papaakyat at nakita ko
ang reply ni Kai na malapit na sya.

"Bakit mo pinapunta si Kai dito?" hindi ko napigilang itanong kay Vini.

Nilingon nya naman ako't napabuntong hininga. "I've been a selfish friend, Bella.
Kung di ko ni-entertain noon si Valeen, I'm pretty sure na sila na ni Kai by now."
aniya. "Binabalik ko lang ang nakuha ko sa kanya. Silang dalawa naman talaga
dapat."

Hindi ko maiwasan ang mapangiti sa sinabi ni Vini't alam kong malapit ng maayos ang
lahat even our problem with Valeen.

"Vini, thank God you came!" sabi ng mommy ni Valeen nang makarating kami dito sa
room ni Valeen.

Tinignan ko si Valeen na may nakakabit na swero sa kanyang pulso't mahimbing na

natutulog.

"Ano pong sabi ng doktor?" tanong ni Vini.

"Hindi pa sila bumabalik pero siguro'y babalik na rin 'yun." sagot ng mommy ni
Valeen at saka lumingon sa akin. "May kasama ka pala, hijo." puna nya.

Nilingon naman ako ni Vini't ngumiti saka ako hinapit papalapit sa kanya.

"She's Bella, Tita. My fiancée." pakilala sa akin ni Vini at nginitian ko ang mommy
ni Valeen.

"Oh.. hindi ko alam na ikakasal ka na pala." di makapaniwalang sabi nito. "I

thought na single ka pa because

I know my daughter's keep on pursuing you."

"Hindi po, Tita.. Ikakasal na po ako." sabi ni Vini.

"I see.." tumatango-tangong sabi nalang ng mommy ni Valeen.

Bigla namang bumukas ang pintuan at iniluwa nito si Kai na gulo-gulo ang buhok at
nakapajama pa, halatang galing sa tulog.

"Kai." sabay naming sabi ni Vini.

Pumasok ng tuluyan si Kai sa loob ng kwarto't nilingon si Valeen na walang malay.

"What happened?" halos mawalan na ng boses si Kai.

"Who's this man?" biglang tanong ng mommy ni Valeen.

"He's Kai, Tita. He's also a friend of Valeen." sagot naman ni Vini't bahagyang
tumango si Kai sa mommy ni Valeen upang magbigay galang.

"Uhmm.. pasensya na po sa presensya ko." nahihiyang paghingi ng paumanhin ni Kai.

"I panicked that's why I didn't get the chance to change clothes." paliwanag nya.

"It's okay, hijo." ngiti ng mommy ni Valeen. "Thanks for coming."

Ngumiti naman si Kai at mukhang nakahinga sya ng maluwag dahil tanggap sya ng mommy
ni Valeen.

Muli namang bumukas ang pintuan at pumasok ang isang doktor na may kasunod na
nurse.

"Doc, what happened to my daughter?" lapit ng mommy ni Valeen sa doktor.

"She's stable and she's just sleeping." sabi nito. "Stress and depression ang
resulta ng kanyang pagkahimatay. Sumabay pa ang pagbubuntis nya kaya mas lalo syang
hinimatay--"

"Wait, doc!" pagpigil ng mommy ni Valeen sa doktor kasabay non ang paglaki ng aking
mga mata sa narinig. "My daughter's pregnant?" hindi makapaniwalang tanong nito.

Naramdaman ko namang unti-unting napabitaw si Vini sa pagkakahawak sa aking bewang

kaya mabilis ko syang nilingon at kita kong nabigla rin sya sa kanyang narinig.

Buntis si Valeen?... Does it mean?... Oh God!

"Oh? Hindi pa po ba sinasabi ng anak nyo? She's six weeks pregnant and don't worry,
the baby is safe." sabi ng doktor.

Unti-unting namuo ang luha sa aking mga mata't nilingon ako ni Vini nang mapansin
ang pagtitig ko sa kanya.

"Bella.." akmang hahawakan nya ako ng mabilis akong lumayo sa kanya.

"Pano mo nagawa sakin 'to, Vini?" nahihirapan kong sabi. "Akala ko ba mahal mo
ako?" umiling-iling ako't tumalikod upang makalabas na.

"Bella, let me explain!" rinig kong sabi ni Vini bago ako tuluyang makalabas ng
kwarto.

=================
Chapter 30

Last chapter! Thank you for you've come this far. :)

-------------------------------

Chapter 30

Real Feelings

Napahinto ako sa pagtakbo upang pumara ng taxi.

"Bella!" rinig kong tawag ni Vini.

Nilingon ko itong patakbo papalapit sa akin na kasunod si Kai kaya nagmadali akong
sumakay ng taxi.

"Umandar na po kayo. Bilis." nagmamadali kong pakiusap sa driver ng taxi't mabilis

nya naman akong pinakinggan.

Nilingon ko si Vini'ng hinahabol ang sinakyan kong taxi ngunit kita ko ang pagpigil
sa kanya ni Kai.

Iniwas ko ang tingin ko sa kanila't hinayaan lang ang pagtulo ng aking luha.

"S-Saan po tayo, Ma'am?" nag-aalangang tanong sa akin ng driver at agad ko namang

sinabi ang aking address.

Nang makapasok ako ng bahay ay halatang nagulat si Penny sa aking presensya.

"Bella, what happened?" natatarantang tanong ng pinsan ko nang makita ako ngunit
umiling lang ako saka tumakbo papunta sa aking kwarto.

Umupo ako sa lapag sa likod ng pinto pagkapasok ko sa loob at ilang sandali lang ay
naririnig ko na ang sunod-sunod na pagkatok ni Penny sa pintuan.

"Bella, pagbuksan mo naman ako oh.." sabi ng pinsan ko habang kinakatok ang aking
pintuan. "Bella, open up please.. Let's talk.. Don't keep it to yourself.. Nandito
lang ako.. Pwede mo akong makausap, couz."

Napapikit lang ako ng mariin at niyakap ang aking tuhod.

"Bella.." rinig ko sa isang boses ng lalaki, it's not my cousin anymore.

"Bella, nandito si Kai. Open up please.." muling pagsasalita ng aking pinsan.

"Wala ka bang spare

key ng kwarto ni Bella?" rinig ko ang pag-aalala ni Kai habang patuloy sa pagkatok
sa pintuan.

Buti pa si Kai.. buti pa sya nagawa akong sundan. Bakit si Vini hindi? Nagpaiwan ba
sya doon para mabantayan ang mag-ina nya?

"Meron.. wait lang." rinig kong pagsagot ng pinsan ko sa tanong ni Kai.

"Bella.. buksan mo na 'to please.." pakiusap ni Kai. "Don't do anything reckless.

Patay ako kay Vini.. Bella, please.."
I may be hurt but I won't do anything reckless. Hinding-hindi ko ipapahamak ang
sarili ko dahil lang nasaktan ako. I'm not that kind of girl.

"Bella.. listen to me.." sabi ni Kai at bahagya syang tumigil.

Napatigil ako sa aking pag-iyak at bahagyang nilingon ang pintuan na aking

sinasandalan.

"Bella, I'm... I'm the father of Valeen's baby.." he confessed at nanlaki ang aking
mga mata. "Let me tell you everything.. Just open this door."

Dahan-dahan akong tumayo't huminga ng malalim saka unti-unting binuksan ang

pintuan.

"Ito na ang susi, Kai--" napatigil si Penny nang makita ako't bukas na ang pintuan
saka sya napahinga ng malalim.

Tumakbo papalapit sa akin ang pinsan ko upang yakapin ako ng mahigpit.

"Thank God you're alright." she said with relief.

Nakatingin lang ako ngayon kay Kai at nakatingin lang din sya ng diretso sa akin
kaya naman napahiwalay sa pagkakayakap sa akin ang pinsan ko't binigyan kami ng
pabalik-balik na tingin ni Kai.

"Tell me everything, Kai.." sabi ko. "Panong naging ikaw ang ama ng dinadala ni
Valeen?"

"Buntis si Valeen?!" hindi makapaniwalang pagsabat ng pinsan ko ngunit hindi namin

sya pinansin ni Kai.

Napabuntong hininga si Kai. "It happened last, last month, Bella." ani Kai. "Hindi
ka pa nakakauwi galing Pilipinas pero yun yung araw na nalaman ni Valeen that
Vini's still pursuing you. Nalaman nyang nag-aalok ng partnership si Vini sa hotel
mo, ang Belle Danse. At pati na rin ang pagrespond mo sa offer na uuwi ka sa
Pilipinas para doon at sa expansion ng Belle Danse." kwento ni Kai. "Valeen's so
devastated, Bella. Sobrang nasaktan at natakot sya dahil babalik ka na't alam nyang
mas lalo syang mawawalan ng pag-asa kay Vini once you're back. Teph called me na
nasa bar daw si Valeen. Hindi ko rin alam kung bakit ako ang tinawagan ni Teph
instead of Vini dahil alam naman ng El Dorado na magbestfriend si Vini't Valeen..
pero siguro'y alam rin nila ang nararamdaman ko para kay Valeen kaya ako ang
tinawagan nya."

Biglang may sumilay na ngiti sa labi ni Kai kaya medyo napakunot ang aking noo. Why
is he smiling?

"Nung una, galit na galit ako sa sarili ko dahil hindi ko nabigyan ng respeto si
Valeen. Hindi ko nabigyan ng respeto ang babaeng mahal ko dahil ako ang nasa wisyo
sa aming dalawa ngunit hinayaan ko pa ring may mangyari sa amin. " aniya. "Pero
ngayon.. knowing that I'm the father of her child. Yung nagbunga ang lahat ng
ginawa namin.. I'm so happy, Bella. No words can explain how happy I am."

Hindi ko na rin napigilan ang mapangiti nang dahil sa sinabi ni Kai.

"I just hope na matanggap nya 'yon.. That I'm the father of our child. Yung mahalin
nya yung bata at pati na rin ako.." sabi nya. "Yun nalang ang tanging hiling ko,
Bella.. I want her to
love me and our son or daughter kasi ako, mamahalin ko sila ng buong-buo. Kahit
wala nang matirang pagmamahal para sa sarili ko, okay lang. Okay lang basta mahal
ko silang dalawa."

Nag-angat ng tingin sa akin si Kai at pinunasan nya ang luha sa aking pisngi saka
ngumiti.

"If I were you.. kausapin mo na si Vini. Don't let a day pass, Bella." aniya.

Ngumiti naman ako't tumango-tango. "I'll talk to him.." sabi ko't pumasok sa kwarto
ko upang kunin ang susi ng sasakyan ko.

"He's not in the hospital anymore, Bella. Umalis sya nung umalis ka." pahabol ni
Kai bago ako tuluyang makaalis. "He's in his condo."

"Thank you, Kai." pasasalamat ko sa kanya saka tumakbo papunta sa garahe.

Mabuti nalang at medyo malapit lang dito sa subdivision ang condominium kung nasaan
ang condo ni Vini. I can easily get there.

Nang makarating ako'y patakbo na sana ako sa may elevator nang makita ko sya na
nakaupo sa may pool side ng condo at nakatingin lang sa kumikinang na tubig.

Kinagat ko ang aking ibabang labi't dahan-dahang pumunta sa kanyang kinaroroonan.

"Vini.." I called him nang mapagtantong tama lang ang layo ko at ang espasyo sa
pagitan naming dalawa.

Unti-unting nag-angat ng tingin sa akin si Vini't naramdaman ko ang kirot sa aking

puso nang makita ko ang namumungay at namumugto nyang mga mata.

"Why are you here?" namamaos nyang tanong habang diretsong nakatingin sa aking mga
mata.

Napalunok ako sa tunog ng kanyang boses at nahihirapan akong sumagot sa takot

ngunit nagawa ko pa rin.

"Pumunta si Kai sa amin.." panimula ko. "He explained everything to

me. Sinabi nya na sya ang ama ng pinagbubuntis ni Valeen.. na.. na hindi ikaw."

"So, you really thought na ako ang ama ng dinadala ni Valeen?" tanong nya sa akin
at dama ko ang hinanakit sa kanyang boses.

"Vini--"

"You thought na kaya kong gawin sa'yo yun?" nahihirapan nyang tanong sa akin.
"Bella, nagkahiwalay man tayo pero ikaw pa rin ang minahal ko. Hindi ako tumingin
sa ibang babae dahil ikaw lang ang gusto kong makita. Ikaw lang ang tinitibok ng
puso ko.." at nilagay nya ang kamay nya sa kanyang dibdib.

Muling namuo ang aking luha sa aking mga mata.

"Bella, alam kong nasaktan kita.. Alam kong nagkasakitan tayo." sabi nya't humikbi
na kasabay ng pagtulo ng kanyang luha. "Alam kong nagloko ako noon. Alam kong
ginago kita noon. Alam ko kaya hindi mo ako mapagkatiwalaan ng lubos at buo gaya ng
dati."
Nanginginig ang aking labi dahil sa pagpipigil sa mga nagbabadyang luha na gusto ng
tumulo galing sa aking mgag mata.

"Bella, we've just started.." he stated. "Kakasimula palang natin pero kung hindi
mo pa lalakihan ang tiwala mo sa akin paulit-ulit lang tayong magkakaganito.
Paulit-ulit mo lang akong paghihinalaan. Hindi tayo magkakaintindihan, Bella.
Mawawalan ng saysay ang sinisimulan nating bagong relasyon."

"Vini, it's not like that.. May tiwala ako sa'yo!" giit ko't hindi na pinigilan ang
pagtulo ng aking luha.

"No, Bella!" tumayo si Vini't halos mapatalon ako dahil sa pagtaas ng kanyang boses
sa akin. "Sa ginawa mong pagco-conclude at hindi ka man lang nagtanong sa akin.. it
only means na wala kang tiwala sa akin. Kahit kunting tiwala wala kang binigay,
Bella. Dahil kung mayroon, magtatanong ka muna. Maghihinala ka pero tatanungin mo
pa rin ako. Pero ikaw, naghinala ka't pinaniwalaan mo kaagad ang hinala mo. You
don't trust me at all!"

Pakiramdam ko'y isang napakalaking sampal ang ibinigay sa akin ni Vini nang dahil
sa mga sinabi nya.

"Bella, hindi lang naman ikaw ang nasaktan sa loob ng limang taon.. ako din.
Parehas tayong nawalan ng tiwala sa isa't-isa pero nagawa kong mabuo ulit yung
tiwala na 'yun.. alam mo kung bakit?" hikbi nya. "Nagawa ko kasi mahal na mahal
kita. Mahal na mahal kita, Bella..."

Napayuko ako dahil ayokong makitang umiiyak sya. Masyado akong nasasaktan habang
pinapanood syang umiiyak lalo na nang dahil sa akin. Pakiramdam ko'y napakawalang
kwenta kong tao dahil nasaktan ko ang lalaking mahal ko.

"We need time for ourselves, Bella.. specially, you." bigla nyang sabi't muli akong
napaangat ng tingin sa kanya. "I need to give you time in sorting out your real
feelings for me. Hahayaan kita hanggang sa kaya mo na akong mahalin at
pagkatiwalaan ulit.. Hahayaan muna kita.."

Tumalikod sya sa akin at mabilis ko naman syang niyakap galing sa likuran.

"I love you, Vini." I said. "Mahal kita.."

"I know.." bulong nya't hinawakan ang aking kamay. "But you don't love me enough to
trust me.."

Dahan-dahan nyang tinanggal ang aking kamay at sa sobrang panghihina'y hindi ko na

nagawang lumaban pa.

"I'm sorry, Bella.." at tuluyan na syang naglakad papalayo sa akin.

=================

Epilogue

Thank you! See you at Among The Stars! :)

-------------------------------

Epilogue
"Let go of me, Valeen." sabi ko't marahas na tinanggal ang pagkakahawak ni Valeen
sa aking braso.

Pumikit ako ng mariin at narinig ko ang sari't-saring boses ng El Dorado'ng

sinasabihan akong tumigil na sa pag-inom at ang iba sa kanila'y pinipigilan na si
Valeen sa paglapit sa akin.

"I just want to make sure that he's okay!" rinig kong giit ni Valeen.

"He'll be okay. He's with us!" naiinis ng sabi ni L sa pangungulit ni Valeen.

"I want to be with him too. Dito na muna ako. I'll watch him out.." pagpupumilit ni
Valeen.

Malakas kong ibinaba ang shot glass sa table na dahilan kung bakit ito nakalikha ng
ingay at mabilis kong nilingon si Valeen.

"I don't need you here! I don't want you here! I don't want to see you!" sigaw ko
sa kanya. "Umalis ka na. Just go.."

"Pero, Vini--"

"I said go!" sigaw ko. "Hindi ka ba marunong makaintindi? Umalis ka na!"

"Vini.." pagpigil sa akin ni Kai at hinawakan ako sa aking balikat upang tumigil sa
pag sigaw kay Valeen.

Hinawi ko ang kamay ni Kai na nakahawak sa aking balikat saka nagpatuloy sa pag-
inom.

Alam kong hindi ako dapat magalit kay Kai but I still can't help it. Naiinis ako sa
sarili ko na dahilan kung bakit ako nainis sa kanya. If he only told me na
kinakausap nya si Bella then everything will be okay.. pero nagsinungaling sya sa
akin that made me more convinced na may tinatago silang dalawa.

"I'll take you home, Valeen."

pag-aaya ni Kai kay Valeen.

"Pero, Kai.. si Vini.." naiiyak na sabi ni Valeen.

"Just talk to him if he's already sober, Valeen. For now, umuwi ka muna. Ihahatid
na kita." sabi ni Kai.

Hindi ko na ulit narinig pang nagsalita si Valeen, hudyat na nakaalis na silang

dalawa ni Kai.

"Kung di ka ba naman kasi nagpakagago, Vini eh." rinig kong sabi ni L. "Tangina mo!
Sobrang gago mo! Kung hindi lang kita kaibigan, papatayin kita talaga!"

Napapikit nalang ako ng mariin at muli pang uminom ng isang shot.

Nakatanggap na ako ng tig-isang suntok mula kay Kai at L but it doesn't matter.
Kulang pa 'yun. Walang binatbat sa sakit na nararamdaman ko ngayon lalo na't
tuluyan na akong iniwan ni Bella. She's already back in Los Angeles.

"L, magkakabarkada tayo dito. Kumalma ka. We're here to comfort Vini." pagsuway ni
Peter kay L.
"Eh tangina kasi nitong gagong 'to eh!" at umamba muli si L na susuntukin ako
ngunit mabilis na napigilan ni Peter at ni Teph.

Napangisi ako't kumawala ang luha sa aking mga mata saka tumayo at humarap kay L.

"Patayin mo na ako, Liberto.." seryoso kong sabi sa kanya. "Patayin mo na ako

please.. sobrang sakit na kasi eh. Ayoko ng maramdaman 'to.. sobrang sakit. Patayin
mo nalang ako.."

"Eh talaga palang gago ka eh!" at hindi na napigilan nila Peter at Teph ang
paglapit sa akin ni L.

Naramdaman ko nalang ang tumamang kamao ni L sa aking pisngi't pati ang pagbagsak
ko.

"Vini!" mabilis na lumapit sa akin si Cliff upang tulungan akong makabangon agad.

"L, stop it!" pagpigil sa kanya ni Peter.

"Gago ka ba, Vini?

Imbes na gustuhin mong magpakamatay, bakit hindi mo nalang kaya sundan si Bella't
magpaliwanag? Bakit hindi mo nalang subukang magkabalikan kayo kaysa sumuko ka
agad? Mas lalo mo lang pinapatunayang wala kang kwenta't baliwala ang pagmamahal
sa'yo ni Bella kapag ginawa mo 'yan. Tingin mo ba hindi sya masasaktan kapag
nagpakamatay ka? Mas lalo mo lang syang masasaktan kaya wag tatanga-tanga diyan."
pangaral sa akin ni L. "At tangina mo! Wag mo akong tawaging Liberto!" saka sya
kumawala sa hawak ni Peter at tumalikod upang makaalis sa amin.

Hindi ako makabangon sa sobrang sakit ng ulo ko't ramdam ko rin ang pamamaga ang
mukha ko dahil sa mga suntok na natanggap ko.

"Vini, oh my God! Are you okay, anak?"

Napalingon ako kay mommy'ng mabilis na lumapit sa akin nang idilat ko ang aking mga
mata't dinikitan ng ice compress ang namamaga kong pisngi.

Nakita ko naman si daddy'ng nakahalukipkip sa may habang nakasandal sa pintuan.

"Dad--"

"What happened between you and Bella, Vini?" mariing tanong ni daddy sa akin.

"Sean, let your son rest first bago mo kausapin ng ganyan. He's hurt can't you
see?" pagpigil ni mommy kay daddy.

"He's hurt dahil sa sarili nya ring kagagawan!" tumaas na ang boses ni daddy. "I
never raised you just to make the mistake like I did before, Vini! Hindi kita
pinalaki para maging babaero't saktan ang babaeng walang ginawa kundi ang mahalin
ka!"

Halos manginig ang buong sistema ko habang tinitignan ang matatalim na titig sa
akin ni daddy't kitang-kita ko ang hirap na paghahabol nya sa kanyang hininga.

"Sean, stop it for now!"

suway ni mommy.
"No! Your son needs to know kung gaano sya kagago! Such a motherfucking asshole for
hurting and letting go a girl like Bella!" sabi ni daddy't pulang-pula na sya sa
sobrang galit.

I've never seen him this mad before. Ngayon ko lang syang nakitang ganito. It's so
scary and terrifying.

"Clean your mess up, Vini!" sigaw ni daddy bago tumalikod at hindi pa sya
nakakalabas ng tuluyan galing sa aking kwarto'y bumagsak na si daddy sa sahig.

"Sean!" sigaw ni mommy't mabilis na tumakbo papalapit kay daddy saka lumingon sa
akin. "Vini, help me please."

Kahit hirap pa ako gumalaw dahil sa sakit ng ulo't sa sobrang sakit ng aking
katawan ay nagawa ko pa ring bumangon upang matulungan si mommy sa pag-akay kay
daddy upang madala sa hospital.

"Vini, we need to lie.." naiiyak na sabi sa akin ni mommy. "There's no other

option.. Galit na galit sa'yo ang daddy mo nang dahil sa nangyari sa inyo ni
Bella't I don't want to risk his life. Hindi ko pa sya kayang mawala sa akin,
Vini... Hindi ko pa kayang mawala ang daddy mo.."

"But, mom.. paano pag nalaman ni Bella?"

My dad's life is also very important for me. Hindi ko rin kayang mawala si daddy sa
akin. Ang dami ko pang gustong matutunan mula sa kanya lalo na pagdating sa
business na ako ang magmamana in the near future. Pero natatakot ako sa magiging
reaksyon ni Bella kapag nalaman nya ang tungkol sa pagsisinungaling na gagawin
namin. Baka mas lalo syang magalit for bringing up her name.

"Bella has a very kind heart, Vini. I'm sure she'll understand." sabi ni mommy.
"And besides, she's not coming back anymore.."

"That's

my point, mom. Ayokong abusuhin ang kabaitan ni Bella." sabi ko. "And don't tell me
that she won't be back, mom.. kapag ayos na ang lahat. I'll make sure that I'm
going to make her come back in the Philippines."

"Then just accept my favor, Vini.. It's for your father." halos magmakaawa ng sabi
ni mommy.

Napahinga naman ako ng malalim at tumango. I have no other choice. It's like
hitting two birds in one stone. I get to keep my dad and also Bella.

"Vini, gusto ko.. believe me na payag akong sundan mo si Bella sa LA but we also
need you here, Vini." sabi ni mommy.

I'm asking her na kung pwede'y sundan ko si Bella sa LA para magkausap kami't
magawa ko ang lahat upang magkaayos kami.

"Hindi na kaya ang daddy mo ang i-handle ang kompanya. Your father won't let me
take over. Your Kuya Josh can't handle both companies lalo na't kailangan nya ring
maging hands-on kila Ate mo't mga pamangkin mo." she explained. "You need to manage
the company, Vini. Ikaw ang successor nito."

"I'm still studying, 'mmy.." sabi ko't iniisip ko palang ang mga responsibilidad
ko'y nahihirapan na ako.
I have always been a care-free guy. Pasayaw-sayaw lang and studying if I wanted
too. Ngayon lang ako nakaramdam ng mabigat na responsibilidad.

"Kaya mas lalo kang kailangang maging focus, Vini. You need to concentrate. There's
no room for distractions."

Huminga ako ng malalim at tumango.

I need to face the reality na ako ang tagapagmana ng Sarto. Kailangan ko ring
gampanan ang mga responsibilidad ko sa kompanya at sa pamilya ko. This is not just
for me. This is for my family.

"Ian, what's

up?" tanong ko kay Ian nang bumisita sya sa office kakagaling lang ng LA. "New
news?"

"Headline! Bella's graduating next, next week." sabi nya't agad akong napalingon sa
kanya.

"You're not going to attend her graduation?" tanong ko.

"I can't, Vini. Maghahanap pa ako ng trabaho. Ayoko ng offer sa akin sa abroad. Mas
lalo akong mahihirapan sa sitwasyon namin ni Penny if that happens." sabi nya.

"I can give you a job, Ian. Kahit hindi dito sa Sarto. Pwede kitang i-endorse sa
ibang kompanya." alok ko sa kanya. "Talavera Corp., Philippine Airlines.. name it."

"Thank you, Vini pero problema ko pa rin ang pamasahe. Kakagastos ko lang ng plane
ticket. I still need to earn for another fare." sabi nya.

"There's no problem with money, Ian." I stated. "Ako na ang bahala sa plane ticket
mo. Just please attend Bella's graduation. May ipapabigay ako sa kanya pero just
tell her that it's your gift."

"And what kind of gift is that?" tanong nya sa akin. "Please don't make it very
special and expensive. Baka magselos si Penny't kung anu-ano ang isipin nya. I
don't want to have an argument with her."

"Or better yet.. iwan mo nalang sa kwarto nya. Yung walang makakaalam. But be sure
na makikita nya, are we cool on that, dude?" sabi ko kay Ian.

"Cool, man! Ako na ang bahala." pagpayag nya.

Naghanap ako ng magandang ipangregalo sa kanya. A special and sentimental gift. I

gave her a music box na kapag binuksan ay may ballerina'ng sumasayaw at pinalagyan
ko ng engrave ng kanyang pangalan.

"Tell me immediately if her side responded, okay?" sabi ko sa aking secretary

matapos kong ipadala ang letter sa Belle Danse, it's Bella's hotel.

"Yes, Sir. I will." sabi kaagad ng secretary kong ni-reload kaagad ang email upang
makita kung rumispunde na.

"Your secretary look so tense, Vini. Ano nanamang ginawa mo?" natatawang sabi ni
Valeen na kakarating lang saka nga nilingon ang secretary ko. "Wag mo masyadong
damdamin ang inuutos ng boss mo." payo nya dito.
"She needs to, Valeen. Ito ang pinaka-importanteng inutos ko sa kanya." sabi ko't
tumingin muli sa secretary ko. "Inform me." mariin kong sinabi't pumasok na sa
opisina ko't agad naman akong sinundan ni Valeen sa loob.

"At ano naman ang iniutos mo? What made it so important?" tanong nya't umupo sa
visitor's chair.

"It's about Belle Danse." sagot ko. "I'm asking for their partnership with Sarto."

Kita kong bahagyang nawala ang ngiti ni Valeen sa aking sinagot.

"Belle Danse.. you mean.. Bella's hotel?" paninigurado nya.

"The one and only." sabi ko't ni-open ang aking laptop upang i-review ang
powerpoint na ginawa ng aking secretary for my meeting later this evening.

"You're still pursuing her?" nakakunot-noong tanong ni Valeen at tumayo sa kanyang

kinauupuan. "After all these years, Vini? Really?"

"Meron bang rason para tumigil ako sa pagpupursiging magkabalikan kami?" walang
pake kong sabi.

"Masyado mo ng kinukulong ang sarili mo sa kanya, Vini! You should move on! It's
been five years and shits!" tumaas ang kanyang boses sa akin.

Sinarado ko ang aking laptop at mariing nag-angat ng tingin sa kanya.

"Wala akong pakealam kung makulong ako habang buhay sa pagmamahal

ko kay Bella, Valeen at wala akong balak kumawala." mahinahon ngunit matigas kong
sabi.

"Vini, you're just hurting yourself! Masasaktan ka lang!" pangaral nya sa akin.

"I don't care kung masaktan ako, Valeen. I love Bella that I'm willing to get hurt
over and over again mapatunayan lang kung gaano ko sya kamahal." sabi ko.

"Pero, Vini--"

"We both know kung bakit mo sinasabi sa akin 'to, Valeen.. and I'll tell you once
again, I'm not going to move on. Si Bella lang ang mamahalin ko. I can only offer
you friendship. Hanggang doon nalang yun." sabi ko.

Napayuko si Valeen at mahirap rin para sa akin ang bitawan ng masasakit na salita
si Valeen. Wala syang ginawa kundi ang maging isang maintindihin at maaalalahin na
kaibigan. That's why she's my bestfriend. Pero ayoko syang paasahin sa wala. Hindi
ito katulad ng ibang love story ng magbestfriend na mafa-fall sa isa't-isa. We're
different. My heart's only for one girl. And that is not her.

"Sir, uuwi daw po sa Pilipinas ang CEO ng Belle Danse." biglang sabi ng secretary
ko nang buksan nya ang pintuan at napatigil sa pagsasalita ng makita si Valeen na
ngayo'y umiiyak sa aking harapan.

"Thank you.. you can leave." sabi ko sa secretary ko na mabilis namang lumabas ng
office.

I don't know what to feel. I feel so happy but I'm also hurting for my bestfriend
ngunit mas nangingibabaw ang kasiyahan ko dahil uuwi si Bella. Babalik sya sa
Pilipinas.
Hindi ko na mapigilang mapangiti ngunit agad ding nawala nang magsalita ulit si
Valeen.

"You look so happy.." puna nya. "Well, she's coming back after all. Bakit

nga ba hindi ka sasaya?"

"Valeen, please.." suway ko sa kanya.

Huminga ng malalim si Valeen at saka tumango-tango bago nag-angat ng tingin sa

akin.

"I'll go now." paalam nya't nagmamadali syang lumabas sa aking opisina at alam ko
sa sarili kong wala akong balak na habulin sya.

Nang masayaw ko ulit sya. Sobrang dami kong naramdaman na halos sumabog na ang puso
ko sa bugso ng damdaming nararamdaman ko.

I'm not gonna let her dance in pain again. This time.. if she'll dance. She'll
dance because she's happy now that we're back together. Ang susunod na pagsayaw ko
ulit sa kanya ay sa reception ng kasal naming dalawa.

"Pano mo nagawa sakin 'to, Vini?" nahihirapan nyang sabi't halos hindi na ako
makapagsalita sa sobrang bigla. "Akala ko ba mahal mo ako?"

Betrayed and hurt.

'Yan ang dalawang salitang nagdedepina sa nararamdaman ko ngayon nang pinaghinalaan

nya ako sa isang bagay na hinding-hindi ko magagawa sa kanya.

I feel betrayed and hurt dahil hindi nya pala nasuklian ang binigay kong tiwala.

I can't believe it. Ang sakit. How can she doubt my love for her? Hindi pa ba sapat
ang limang taon ng paghihintay ko sa kanya? Hindi pa ba sapat ang lahat ng
pinapakita ko? Ano pa ba ang kulang?

Ang dami ring tumatakbo sa isipan ko. Mas naguguluhan ako sa mga dapat kong ikilos.

"I love you, Vini." iyak nya. "Mahal kita.."

Ilang punyal ang sumaksak sa akin nang marinig ko sa kanya ang napakahalagang
salita na 'yon. Her words felt so surreal. Pakiramdam ko'y nasa isang panaginip
ako't kailangan man ay hindi ko muling maririnig galing sa kanya ng ganong

kasarap at kalambing pakinggan katulad ng ngayon.

Napahinto ako sa paglalakad at ang marinig ang bawat paghikbi nya'y tumatatak sa
puso't isipan ko. Bawat paghikbi nya'y binibilang ang ilang hakbang na ginawa ko
upang makalayo sa kanya.

Kaya ko ba? Kaya ko ba ulit na malayo sa kanya? Kaya ko bang hayaan syang
nangungulila sa akin? Kaya ko bang hindi suklian ang mga salitang binitawan nya?

Tangina!

Sino ang niloloko ko? I've had enough! Tama na ang limang taong pinagdaanan naming
dalawa.
Ano naman ngayon kung hindi buo ang tiwala nya sa akin? I don't care anymore! Ang
importante lang sa akin ngayon ay mahal nya ako. Mahal nya pa rin ako. 'Yon lang
naman ang hinihingi ko galing sa kanya. Asking her to trust me fully again na
parang walang nangyari ay sobrang napakalaking bagay na. Kaya ko naman syang
tulungan ulit na magtiwala sa akin habang nasa tabi nya ako. Hindi naman namin
kailangang maghiwalay. Hindi namin kailangang malayo sa isa't-isa.

Ang tagal kong hinintay ulit ang pagkakataon na makita't makasama sya ulit upang
maibalik ang kung ano mang mayroon kami. Pero ngayon namang nandito na sya sa aking
harapan, ako naman ang lalayo.

Tama na ang habulan at taguan naming dalawa. It's time to face the music and just
dance with it.

I slowly turned around at nakita syang nakaupo't nakayukong umiiyak habang yakap-
yakap ang sarili'y gusto ko nang sapakin ang sarili ko.

Nagpakagago ka nanaman, Vini! Sinaktan at pinaiyak mo nanaman ang babaeng mahal mo!

"Bella.." namamaos na pagtawag ko sa kanyang pangalan.

Napatigil sya sa paghikbi't gulat na napa-angat ng tingin sa akin ang mamula-mula

nyang mga mata.

"V-Vini.." nahihirapan nyang pagbigkas sa aking pangalan.

Humikbi ako't umupo rin upang lumebel sa kanya't mas makita ng maayos ang maamo
nyang mukha.

How can you take seeing this beautiful face covered with precious tears?

Tipid akong ngumiti't kinuha ang aking panyo upang punasan ang kanyang luha habang
sya'y naguguluhan sa aking kinikilos.

"Let's go to my condo. It's getting cold. Ayokong magkasakit ang fiancée ko."
nakangiti kong sabi sa kanya ngunit hindi sya gumalaw at pirming nakatitig lang sa
akin.

"Vini.." she called my name once again.

"Yes?" sabi ko't tumulo ulit ang aking luha.

"B-Bakit?.." she innocently asked.

Muli akong ngumiti't inayos ang kanyang buhok na nakasaboy sa kanyang mukha.

"Lahat ng sagot sa mga tanong na tumatakbo sa isipan mo, Bella.. isa lang ang sagot
sa kanilang lahat." sabi ko.

Hinawakan ko ang kanyang kamay at saka tumitig sa kanyang mga mata.

"Mahal kita.." I said and smiled at her. "Yun ang sagot sa lahat."

--------------------------------

The End!

Finished: November 23, 2015. WALANG FOREVER.

Thank you! :)

=================

Dance Forever

Hello. I've decided na book 3 na ang gagawin ko instead of special chapters dahil
gusto ko pang makasama ng matagal ang VinElla. Don't worry dahil.. "Naniniwala na
ako sa forever.."

It may hurt at first pero we will be happy in the end.. or not.

Sa mga hindi pa nakakaalam ng book 3. Ito na po.

http://w.tt/1Ire7T5

Dance Forever

Thank you! :)

=================

Author's Announcement:

Hello, Secrets!

Some of you who are part of the Facebook group I made already knew that "His Secret
Wife" is about to be published under PSICOM Publishing Inc. soon.

To be updated, please add me on the new Facebook account that I just made. I will
be promoting the story and updating you, guys, using that account. So please do add
me!

Facebook Account: Nina WP

Link: facebook.com/nininininaaawpstories

Also if you still aren't part of the Facebook group, please do join and be a part
of our family.

Facebook Group: Nina WP's Secrets

Thank you!