Αντωνυμίες

Αντωνυμίες είναι λέξεις που μπαίνουν αντί για ονόματα.

Προσωπικές: εγώ, εσύ, αυτός, αυτή, αυτό, εμείς, εσείς, αυτοί, αυτές, αυτά.
Χρησιμοποιούνται μπροστά από ρήμα π.χ. μου είπε
Κτητικές (κάτι ανήκει σε κάποιον): μου σου του, της, μας, σας, τους.
Χρησιμοποιούνται μετά από ουσιαστικό π.χ. μολύβι μου
Αυτοπαθείς (δείχνουν ότι ένα πρόσωπο ενεργεί και το ίδιο υφίσταται αυτή την
ενέργεια: τον εαυτό μου/σου/του/μας/σας/τους
Οριστικές (ορίζουν και ξεχωρίζουν κάτι από άλλα του ίδιου είδους): ο ίδιος,
μόνος/η/ο
Δεικτικές (τις χρησιμοποιούμε όταν δείχνουμε): αυτός, τόσος, εκείνος, τέτοια,
τέτοιος
Αναφορικές (με αυτές μια ολόκληρη πρόταση αναφέρεται σε μια λέξη): που,
όποιος, ο οποίος, όσο, οτιδήποτε, οσοδήποτε, οτιδήποτε κ.λπ.
Ερωτηματικές (τις χρησιμοποιούμε όταν ρωτάμε): τι, όσος, ποιος
Αόριστες (φανερώνουν αόριστα χωρίς να ονομάζουν ένα πρόσωπο ή ένα πράγμα:
ένας, μία, μερικοί, κανένας

Αντωνυμίες
Αντωνυμίες είναι λέξεις που μπαίνουν αντί για ονόματα.
Προσωπικές: εγώ, εσύ, αυτός, αυτή, αυτό, εμείς, εσείς, αυτοί, αυτές, αυτά.
Χρησιμοποιούνται μπροστά από ρήμα π.χ. μου είπε
Κτητικές (κάτι ανήκει σε κάποιον): μου σου του, της, μας, σας, τους.
Χρησιμοποιούνται μετά από ουσιαστικό π.χ. μολύβι μου
Αυτοπαθείς (δείχνουν ότι ένα πρόσωπο ενεργεί και το ίδιο υφίσταται αυτή την
ενέργεια: τον εαυτό μου/σου/του/μας/σας/τους
Οριστικές (ορίζουν και ξεχωρίζουν κάτι από άλλα του ίδιου είδους): ο ίδιος,
μόνος/η/ο
Δεικτικές (τις χρησιμοποιούμε όταν δείχνουμε): αυτός, τόσος, εκείνος, τέτοια,
τέτοιος
Αναφορικές (με αυτές μια ολόκληρη πρόταση αναφέρεται σε μια λέξη): που,
όποιος, ο οποίος, όσο, οτιδήποτε, οσοδήποτε, οτιδήποτε κ.λπ.
Ερωτηματικές (τις χρησιμοποιούμε όταν ρωτάμε): τι, όσος, ποιος
Αόριστες (φανερώνουν αόριστα χωρίς να ονομάζουν ένα πρόσωπο ή ένα πράγμα:
ένας, μία, μερικοί, κανένας