“Η ΣΤΡΙΓΚΛΑ ΚΑΙ Η ΚΑΛΛΟΝΗ”

Περιεχόμενο
Όταν η αφηγήτρια ζούσε στο Παρίσι αυτοεξόριστη, μπήκε σ’ ένα κατάστημα ζώων
και είδε ένα μικρό σκυλάκι που της άρεσε και ήθελε να το αγοράσει, αλλά δεν είχε
αρκετά χρήματα. Οι Γάλλοι φίλοι της τη συμβούλεψαν να περιμένει να το αγοράσει
μετά τα Χριστούγεννα για να πέσει η τιμή του. Τελικά την επόμενη των
Χριστουγέννων αγόρασε το σκυλάκι στη μισή τιμή και από τότε έζησαν μαζί για
έντεκα χρόνια. Το ζώο ήταν πανέμορφο και καλομαθημένο. Ανταπέδιδε την αγάπη
και την αφοσίωση της ιδιοκτήτριάς του, η οποία το άφησε μόνο του μια φορά για
πέντε ημέρες και αυτό πέθανε. Αυτή ένιωσε ενοχές και έντονο το αίσθημα της
απώλειας από το θάνατο του σκυλιού.

Ερμηνευτική προσέγγιση
1η ενότητα: «Μια στρίγκλα…ερημιά». Πλαγιότιτλος: Ενοχές για το θάνατο της Νίνας
2η ενότητα: «Εκείνη μεγάλωνε…δεν έχει πουληθεί». Πλαγιότιτλος: Η γνωριμία με τη
Νίνα έντεκα χρόνια πριν στο Παρίσι
3η ενότητα: «Την παραμονή…μετρό για το σπίτι». Πλαγιότιτλος: Το άγχος της
αφηγήτριας, οι συχνές της επισκέψεις στο κατάστημα και η απόκτηση της Νίνας
4η ενότητα: «Αυτό ήταν… μεταμορφωθεί». Πλαγιότιτλος: Η ζωή με τη Νίνα
5η ενότητα: «Λένε…λεω!». Πλαγιότιτλος: Η πιο ανιδιοτελής αγάπη από ένα σκύλο

Ποιοι μιλούν στην αφήγηση

α) Η κύρια φωνή είναι της αφηγήτριας
β) Ακούγεται η φωνή του ιδιοκτήτη του καταστήματος
γ) Υπάρχουν οι φωνές των ανώνυμων Γάλλων
δ) Ακούγονται οι φωνές των Γάλλων φίλων της αφηγήτριας

Αφηγηματικές Τεχνικές
Αφήγηση: Χρησιμοποιείται για την παρουσίαση των γεγονότων της ιστορίας, όπως ο
θάνατος της Νίνας, η γνωριμία τους, οι επισκέψεις στο κατάστημα, η απόκτηση του
ζώου κ.ά.)
Περιγραφή: Χρησιμοποιείται στην παρουσίαση της Νίνας, της βιτρίνας του
καταστήματος, του χωριού, των συναισθημάτων της αφηγήτριας κ. ά.
Διάλογος: Υπάρχει ανάμεσα στην αφηγήτρια και στον ιδιοκτήτη του καταστήματος.
Η χρήση β΄προσώπου στην αρχή και στο τέλος του διηγήματος δεν είναι διάλογος,
αλλά εξωτερικευμένος μονόλογος (σαν να υπάρχει ένας φανταστικός συνομιλητής)
Μονόλογος: («Να ‘ναι άνοιξη…τοσοδούλικο ζωάκι;»)
Σχόλια: Υπάρχει στα σημεία όπου η αφηγήτρια αναφέρει τις σκέψεις της σχετικά με
την αγάπη που δίνει και παίρνει κανείς από ένα ζώο («Μην παραξενεύεσαι…σ’
εγκαταλείψανε»)
Γλώσσα: Είναι απλή και κατανοητή
Ύφος:Είναι άμεσο και παραστατικό. Λιτό ενώ η ύπαρξη πολλών εκφραστικών μέσων
προσθέτει γλαφυρότητα. Συχνά ο τόνος είναι μελαγχολικός.
Μεταφορές: «σου κοβόταν η ανάσα», «ο κόσμος σκοτείνιασε», «να μου
ανταποδώσει το σπαραγμό της», «ένα βογγητό βγήκε από την καρδιά μου… από
δάκρυα», «ουρανός γεμάτος δώρα…δουλικό ζωάκι», «και να μια τώρα καρφωμένη»,
«όλη την αγάπη που οι άνθρωποι γύρω σου προσπερνούν», «απελπισμένο πρόσωπο
μου», «σκηνοθετημένο παραμύθι», «στρογγυλά μπαλάκια κουρνιασμένα»,
«καρφώθηκαν στα δικά μου», «μεγάλες κουβαρίστρες μαλλί», «οι τιμές τους πέφτουν
κατακόρυφα», «μη χαλάσει το όνειρο», «μας χώριζαν δύο μεριές», «κόλλησα το
μούτρο μου», «αγιάτρευτα παράφορη», «πέτρωνε καταμεσής του μονοπατιού»,
«μάτια γεμάτα απόγνωση», «τα μάτια του σκύλου… σε τυραννούν», «υποκύψω στο
βλέμμα της», «στερήθηκαμε την πιο τέλεια μορφή αγάπης» κτλ.
Παρομοιώσεις: «σαν ένα μεγάλο μαχαίρι», «σαν όλα τα χέρια», «σαν
μαρμαρωμένη», «σαν συννεφάκια», «όπως τα ανθρώπινα βρέφη», «σαν λιγώμενη»
Προσωποποιήσεις: «κι αρνήθηκε να φάει», «αυτοκτόνησε», «τα μάτια του
τρυπώνουν μέσα σου και σε χαϊδεύουν», «της πατρίδας της», «μας διαλέγουν και τα
ζώα» κτλ.
Υπερβολή: «τόσο όμορφη που σου κοβόταν η ανάσα», «πέθανε για να με
τιμωρήσει», «χάνεις το νόημα της ζωής», «όλα τα χέρια που σ’ εγκατάλειψαν»,
«καταρράκτες χαράς», «ο κόσμος σκοτείνιασε στις εννιά το πρωί», «αμέτρητα
ξερόκλαδα», «σε τυραννούν πιο πολύ κι από ενός παιδιού», «που ορφανέψαμε» κτλ.
Εικόνες:
1. Η εικόνα της περιγραφής του θανάτου της Νίνας
2. Η εικόνα της Άνοιξης
3. Η εικόνα του χριστουγεννιάτικου Παρισιού
4. Η εικόνα του παιχνιδιού των πιθήκων
5. Η ηχητική εικόνα του τσιγαρίσματος
6. Η εικόνα των δύο κουταβιών
7. Η εικόνα της περιγραφής της Νίνας
8. Η εικόνα της Νίνας να μην μπορεί να περπατήσει κ.α.
Εκφραστικά μέσα:
Ειρωνεία: Χρησιμοποιείται για να δοθεί ένα νόημα αντίθετο από αυτό που ισχύει
στην πραγματικότητα. Συνήθως φανερώνουμε υποτίμηση ή είμαστε αρνητικοί για
κάτι
Αναφώνηση: Είναι μια επιφωνηματική λέξη ή φράση που φανερώνει τα
συναισθήματα του προσώπου που μιλάει

Τόπος και Χρόνος διηγήματος:

Χρόνος: Υπάρχουν δύο επίπεδα χρόνου, το παρόν και το παρελθόν.
Η αφήγηση ξεκινά από το τέλος της ιστορίας (το θάνατο της Νίνας), και με την
τεχνική της αναδρομής (φλας μπακ) η αφήγηση μεταφέρεται έντεκα χρόνια πίσω,
όταν η αφηγήτρια συνάντησε για πρώτη φορά τη Νίνα
Τόπος: Αρχικά η ιστορία εκτυλίσσεται στο Παρίσι και έπειτα σ’ ένα χωριό της
Ελλάδας