Głównymi bohaterkami dramatu Juliusza Słowackiego były Balladyna i Alina.

Dziewczyny były
siostrami. Siostry mieszkały w ubogiej chacie pod lasem ze swoją matką, która była wdową.
Utrzymywały się z upraw ziemi. Dziewczęta różnił nie tylko wiek, lecz także wygląd oraz charakter.
Siostry miały zupełnie inne urody. Słowacki pisał:
„Starsza jak śniegi – u tej warkocz cudny
Niby listkami brzoza przyodziana;
Ta z alabastrów – a ta zaś różana –
Ta ma pod rzęsą węgle – ta fijołki –
Ta jako złote na zorzy aniołki,
A ta zaś jako noc biała nad rankiem”.
Balladyna miała bladą, alabastrową cerę, czarne oczy i brązowe włosy, natomiast jej siostra była
blondynką o fiołkowych oczach. Alina miała różane oblicze, a jasne włosy zaplatała w warkocz.
Siostry nie różniły się jedynie wyglądem. Miały zupełnie inny charakter, co ujawnia się po
przyjeździe Kirkora do ich chatki. Wpierw Balladyna była skryta i cicha – nie ukazywała swojego
prawdziwego oblicza. W pierwszych scenach ujawniały się negatywne cechy charakteru Balladyny.
Bohaterka była żądna władzy, przebiegła i fałszywa. Spotkała się z Grabcem, ale bez wahania
postanowiła rzucić kochanka, aby zostać żoną Kirkora, zaś Alina była bohaterką pozytywną.
Dziewczyna miała same zalety. Kochała matkę i siostrę, była usłużna, uczciwa, szczera oraz wierna.
Prawdziwie darzyła uczuciem Kirkora. Alina tak naprawdę była idealną kandydatką na żonę dla
Kirkora. W nocy przed wyprawą na maliny bohaterka modli się:
„Widzisz, mój Boże! ja mam serce czyste,
A przysięgając nie złamię przysięgi…”
Uczucia Aliny były szczere i czyste. Kochała Kirkora nie dla pieniędzy, ale dlatego, że był jak książe z
bajki.
„Ja kocham Kirkora.
Ach nie dlatego, że Kirkor bogaty(…)”
Bohaterki „Balladyny” były niezwykle intrygujące. Alina była uosobieniem dobroci, ale potrafiła
pokazać charakter, podczas gdy Balladyna była wcieleniem zła. To właśnie Balladyna była postacią
negatywną, podczas gdy Alina była bohaterką pozytywną. Moim zdaniem świat byłyby lepszych
miejscem, gdyby każdy z nas zachowywał się jak Alina.