Professional Documents
Culture Documents
(სალექციო კრებული)
შინაარსი
პავლე ფლორენსკი – დაიბადა 1882 წელს და გარდაიცვალა 1937 წელს. მამა (სამთო
ინჟინერი, თბილისელი), დედა (სომეხი). დაიბადა აზერბაიჯანში, შემდეგ
გადავიდა საცხოვრებლად ბათუმში. 1911 წელს სასულიერო პირი გახდა.
მოაზროვნე, მათემატიკოსი, ინჟნერი, გამომგონებელი, პოეტი – რუსული
სიმბოლიზმის წარმომადგენლის, ანდრეი ბელის მეგობარი. ხელოვნების
ისტორიითა და მშვნიერების არსის გააზრებით დაკავებული, ასწავლიდა
სასულიერო აკადემიაში. იყო რუსული ხატმწერის ტრადიციების ანალიტიკოსი
და მრავალმხრივი მოაზროვნე. მას უწოდეს რუსი ლეონარდო და ვინჩი (ასევე რუს
პასკალს) თავისი მრავალმხრივი მოღვაწეობის გამო. 1933 დააპატიმრეს და
მიუსაჯეს ათი წელი და გადაასახლეს სალავეტსკის კუნძულზე. 56 წლის ასაკში
დახვრიტეს.
მისი ფილოსოფიური შემოქმედება შეიძლება დავყოთ 4 პუნქტად:
მართლმადიდებლობა, მათემატიკური სიმრავლის თეორია, პლატონიზმი,
ინტელექტუალური ჭვრეტა. ის თვლიდა, რომ ყოველგვარი შემეცნების ამოსავალი
არის რწმენა და სამყაროს საწყისი არის ღმერთისა და ქმნილების კავშირი
ღვთაებრივი სიბრძნით, ანუ სოფიის გზით. ის თვლიდა, რომ მნიშვნელოვანი
სალავიოვის მეტაფიზიკაშ არის მისი მოძღვრება „მსოფლიო სულზე“, რომელიც
ყოვლადმთლიანობის განხორციელებაშ გადამწყვეტ როლს თამაშობს. ის
ცდილობდა მოეხდინა თანამედროვე მათემატიკისა და ფიზიკის სოფიოლოგიური
ინტერპრეტაცია. მაგალითად ის თანამედროვე მეტაფიზიკის სფეროში ასე დასვა
კითხვა: რა არის სინათლის სიჩქარის მიღმა? – მის მიღმა დრო ჩერდება, ამიტომ
თუ გადავაბიჯებთ ამ მიჯნას, ამ დროს ჩვენ ვაღწევთ იმ განზომილებას, საიდანაც
შესაძლოა ქრისტიანულად ავხსნათ პლატონიზმის ძირითადი პრინციპი. იდეები
არის ელექტრონული სიჩქარის მიღმა გასული განზომილება. იდეების
ფლორენსკისთვის არის სულიერი არსებები. ფლორენსკი ჩაერტო ასევე კამათში
ე.წ. „იმია სლავია“, რომლებიც თვლიდნენ რომ ღმერთის სახელის ხსენება
საღმრთი ძალებთან არის დაკავშირებული, ეს მიმდინარეობა ფლორენსკიმ
დაიცვა. მთლიანობაში ეს „სოფიოლოგიური მთელი“ ეკლესიას დაუკავშირა.
სერგი ბულგაკოვი – 1871 წელს დაიბადა. იყო ეკონომიკის პროფესორი და 1918
წელს მღვდლად აკურთხეს. 1922 წელს გაასახლეს საბჭოთა კავშრიდან და
დანარჩენი ცხოვრება პარიზში ცხოვრობდა. იყო პარიზის რუსული აკადემიის
დეკანი და პროფესორი. გარდაიცვალა 1944 წელს პარიზში. ის ეკლესიოლოგიური
კუთხით ავითარებდა სოლოვიოვის სოფიოლოგიურ იდეებს, თვლიდა რომ
სწორედ მშვენიერება, ჭეშმარიტება და სიკეთე არის ის სიდიდეები, რომლებიც
ყოვლადწმინდა სამებაში გამოკვეთებდა და არსებობს „სოფიას“ ორი ასპექტი,
ერთი ღმერთშია ჩადებული, მეორე კი ქმნილებაში. ეს არის სწორედ ის მდედრი
საწყისი, რომელიც ამავე დროს განსაზღვრავს ქმნილების მშვენიერებას.
მშვენირება იხსნის კაცობრიობას (დოსტოევსკი). მან მშვენიერება განმარტა,
როგორც სამყაროს მფარველი დედის ფილოსოფიური ინტერპრეტაცია.