Prace badawcze w

Arktyce i Antarktyce
Badania obszarów okołobiegunowych

Badania naukowe obszarów około biegunowych rozpoczęły

się w XIX wieku. Jednak ich intensywny rozwój nastąpił
dopiero po II wojnie światowej. Wówczas celem ekspedycji
docierających na obszary polarne była budowa stałych i
okresowych stacji naukowo-badawczych. Ich lokalizacja
miała związek z rozszerzaniem i różnych państw do
określonych części Arktyki i Antarktydy
Zakresy badań

-fauna i flora

-pogoda i klimat

-zasoby wodne

-rdzenna ludność Arktyki

-lodowce górskie i lądolody

-choroby na obszarach polarnych

-charakterystyczne formy rzeźby terenu

Polarne stacje badawcze

Badania naukowe w różnych częściach Arktyki i Antarktyki

trwają przez cały rok. Prowadzący je naukowcy mieszkają w
stacjach polarnych, gdzie mają zapewnione dobre warunki
życia. Jednak badania, które muszą wykonywać na zewnątrz,
nie należą do łatwych. Jest to związane przede wszystkim z
ekstremalnie niskimi wartościami temperatury powietrza oraz
bardzo silnym wiatrem zmagającymi i odczucie zimna.
Polski wkład w badania obszarów
okołobiegunowych

Polskie tradycje badań obszarów około biegunowej sięgają

XIX wieku. Na całym świecie znane są dokonania między
innymi Henryka artowskiego oraz Antoniego Dąbrowskiego
uczestników wyprawy z 1898 roku która jako pierwsza
zimowała w antarktyce. Przez wiele lat prowadzili oni
badania środowiska przyrodniczego i obszarów polarnych
Życie na stacji Neumayer III

Niemiecka stacja polarna Neumayer 3 to jeden z

najnowocześniejszych obiektów z tego typu na świecie.
Tworzy ją ogromny budynek umieszczony na platformie która
dzięki hydraulicznym podnośnikom jest podnoszona lub
opuszczana zależnie od ilości śniegu. Takie rozwiązanie
techniczne jest konieczne aby utrzymać stację na stałej
wysokości około 6 m nad powierzchnią lądu
Badania naukowe

Głównym zadaniem naukowców przebywających na stacjach

polarnych jest wykonywanie różnego rodzaju pomiarów i
pobieranie próbek, a następnie ich analizowanie w
laboratorium. Zajmuje to wiele godzin w ciągu dnia,
niezależnie od warunków pogodnych.
Status prawdny Antarktyki

Przez wiele lat antarktyka miała nieuregulowaną sytuację prawną. Niektóre

państwa rościły pretensje do tych terenów, na których występowały bogate
złoża surowców mineralnych, między innymi węgla kamiennego. To prowadziło
do licznych konfliktów. Sytuacje unormował dopiero układ antarktyczny zwany
traktatem lub paktem antarktycznym, podpisany w 1959 roku w Waszyngtonie.
Zgodnie z nim antarktyka stała się obszarem międzynarodowym, objętym
zakazem wydobywania surowców mineralnych. Patryk gwarantował swobodę
wprowadzeniu tam badań naukowych, ale nałożył obowiązek udostępniania
ich wyników. Kraje którego podpisy podpisały, zrzekły się również zgłaszania
nowych roszczeń terytorialnych.
Zgrany zespół

Aby stacja polarna mogła prawnie funkcjonować, przebywają

w niej specjaliści z różnych dziedzin na przykład informatycy
mechanicy hydraulicy i kucharzy każda osoba, oprócz swoich
zawodowych obowiązków, ma dyżury, w czasie których
zajmuje się między innymi sprzątaniem czy pomaganiem w
przygotowaniu posiłków.