w XVII-wiecznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów i państwach
ościennych.
Rzeczpospolita Obojga Narodów była unią dwóch państw ze
wspólnymi urzędami. Oparta była na ideach, równości szlacheckiej o sarmatyzmu stąd też najwyższy stan dysponował prawem reprezentacji w izbie poselskiej jednym z dwóch członków parlamentu. Niewielkie też były prawa Króla wybieranego przez szlachtę , pełnił on funkcje sądownicze. Sąsiedzi Polski (przede wszystkim Prusy, Rosja i Austria) były państwami silnie scentralizowanymi i reorganizowanymi zgodnie z zasadami absolutyzmu. Pozycja organów przedstawicielskich (o ile w ogóle istniały) była słaba i miały one jedynie rolę doradczą wobec wszechwładnego monarchy. Różnice między władzą w Polsce a w krajach ościennych są bardzo znaczące. W Polsce panująca władza szlachty i sejmokracja doprowadziły ostatecznie do całkowitego rozstroju władzy państwowej. W innych natomiast krajach władza centralna się umacniała