Professional Documents
Culture Documents
Zastąpienia częściowe
UKD 624.012.4:620.197
PN-82
POLSKA NORMA
B-01801
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot normy. Przedmiotem normy są podstawowe zasady projektowania konstrukcji betonowych,
żelbetowych i sprężonych w środowiskach agresywnych.
1.2. Zakres stosowania normy. Normę należy stosować przy projektowaniu konstrukcji betonowych, żelbetowych i
sprężonych, doborze rozwiązań materiałowo-konstrukcyjnych i ustalaniu optymalnych sposobów ochrony konstrukcji
przed korozją w różnych środowiskach agresywnych.
2.1. Rodzaje ochrony. Rozróżnia się dwa rodzaje ochrony przed korozją, zgodnie z PN-80/B-01800:
- ochrona materiałowo-strukturalna,
- ochrona powierzchniowa.
2.2. Wybór rodzaju ochrony przed korozją. W zależności od stopnia agresywności środowiska należy projektować
rodzaj ochrony konstrukcji przed korozj ą. Wybór rodzaju ochrony - wg tablicy.
Stopień agresywności
Rodzaj ochrony przed korozją
środowiska
la ochrona materiałowo-strukturalna
Podane w tablicy stopnie agresywności środowiska dotyczą betonów wg PN-80/B-01800. W przypadku zastosowania
innego cementu lub bardziej szczelnego betonu albo masywniejszej konstrukcji ni ż podano w PN-80/B-01800, należy
stosować zalecenia wg 5.3.8.
3.1. Oznaczenie i określenie środowiska agresywnego należy wykonać wg PN-80/B-01800, uwzględniając dane
wyjściowe o przewidywanych warunkach pracy konstrukcji.
d) rodzaj i stężenie substancji oddziaływujących agresywnie na beton, stal oraz materia ły używane do
zabezpieczeń,
f) oddziaływania mechaniczne,
g) oddziaływania termiczne,
3.2. Ocena stopnia agresywności środowiska. Na podstawie danych wg 3.1 należy, zgodnie z PN-80/B-01800,
określić stopień agresywnego oddziaływania środowiska na beton i żelbet.
4.1. Dane wyjściowe określające rodzaj i stopień agresywności środowiska zewnętrznego i wewnętrznego, w którym
ma pracować konstrukcja powinny określać ewentualną możliwość wystąpienia zmian tych środowisk w czasie
eksploatacji konstrukcji.
W przypadku nierównomiernego występowania zagrożeń korozyjnych w konstrukcji, należy ustalić rodzaj i stopień
agresywności środowisk dla odpowiednich stref lub elementów konstrukcji.
4.2.4. Techniczne uwarunkowania doboru ochrony przed korozj ą. Sposób zabezpieczenia przed korozją ustala się
w zależności od:
- masywności konstrukcji,
5.1. Ochrona konstrukcji przed korozją w etapach projektowania. Zagadnienia ochrony konstrukcji przed korozj ą
należy uwzględniać we wszystkich etapach projektowania.
5.3.1. Zalecenia ogólne. Ochrona materiałowo-strukturalna jest podstawowym środkiem zabezpieczającym i należy ją
projektować uwzględniając:
- rodzaj cementu,
- rodzaj kruszywa,
- grubość otuliny.
Stosowane materiały powinny być odporne w warunkach eksploatacji i nie mog ą powodować korozji zbrojenia oraz
betonu.
5.3.2. Rodzaj betonu. Konstrukcje betonowe i żelbetowe pracujące w agresywnych środowiskach należy wykonywać z
betonu szczelnego o nasiąkliwości nie większej niż 4 %.
W obiektach narażanych na agresję środowiska oraz na działanie środowiska mokrego wg PN-80/B-18000 nie nale ży
stosować elementów z gazobetonu oraz betonów lekkich.
5.3.3. Klasa betonu. Konstrukcje betonowe i żelbetowe pracujące w środowiskach o stopniu agresywno ści ma lub ha
należy wykonywać z betonu o klasie zgodnej z wymaganiami konstrukcyjnymi i eksploatacyjnymi z dobran ą cechą
wodoszczelności wg 5.3.8.
5.3.4. Dobór cementu. Konstrukcje betonowe i żelbetowe pracujące w agresywnych środowiskach należy wykonywać z
cementu portlandzkiego bez dodatków wg PN-80/B-30000.
a) Konstrukcje betonowe i żelbetowe pracujące w środowiskach zawierających siarczany, zaleca się wykonywać z
cementu siarczanoodpornego, np. cement portlandzki wg PN-80/B-30000 specjalny wg PN-80/B-30002 lub cement
pucolanowy wg PN-80/B-30002 lub innych cementów, których odporno ść została udokumentowana badaniem.
b) Konstrukcje narażone na działanie agresywnych substancji i jednoczesne okresowe zamarzanie nale ży wykonywać z
cementu portlandzkiego wg PN-80/B-30000 o zawarto ści C 3A w klinkierze nie większej niż 8%. Cement powinien być
atestowany ze szczególnym uwzględnieniem zawartości C 3A. Do konstrukcji nie wolno stosowa ć dodatków w postacji
popiołów.
c) Konstrukcje sprężane, a zwłaszcza zaczyny iniekcyjne stykające się bezpośrednio z drutami o wysokiej
wytrzymałości, należy wykonywać z cementu portlandzkiego wg PN-80/B-30000.
5.3.5. Dobór kruszywa. Kruszywo powinno być odporne na działanie czynników agresywnych. Ewentualne
zastosowanie kruszyw reaktywnych w danym środowisku powinno być uzasadnione badaniami upoważnionej jednostki
badawczej.
W przypadku konstrukcji żelbetowych dodatki te nie mogą być agresywne w stosunku do stali zbrojeniowych.
5.3.7.2. Dodatki przyśpieszające wiązanie. Dodatki przyśpieszające wiązanie betonu, zawierające chlorki, nie
powinny być stosowane do konstrukcji żelbetowych pracujących w środowiskach agresywnych.
5.3.7.3. Dodatki umożliwiające wiązanie w niskich temperaturach oraz dodatki antykorozyjne można stosować
tylko w oparciu o badania specjalistycznej jednostki naukowej.
5.3.8. Proporcja składników i technologia wykonania. Uziarnienie kruszywa i skład mieszanki betonowej oraz
technologia wykonania konstrukcji betonowych i żelbetowych pracujących w agresywnych środowiskach powinny być
tak dobrane, aby zapewnić szczelność betonu. Jeśli stosowany jest cement portlandzki nie wykazuj ący cech
podwyższonej odporności na dany rodzaj agresywności, szczelność ta, określona cechą wodoszczelności wg
BN-62/6738-07, nie powinna być mniejsza niż W-4 w przypadkach agresywnego oddziaływania środowiska o stopniu
l a1, nie powinna być mniejsza niż W-6 w przypadkach agresywnego oddziaływania środowiska o stopniu l a2 i nie
mniejsza niż W-8 w przypadkach agresywnego oddziaływania środowiska o stopniu ma i ha.
Jeśli stosowany jest cement o podwyższonej odporności na dany rodzaj agresywności dopuszczalne jest stosowanie
cech wodoszczelności odpowiednio:
W-8 przy h a.
5.3.9.1. Zbrojenie konstrukcji żelbetowych pracujących w agresywnych środowiskach należy wykonywać ze stali
węglowej o niepodwyższonej wytrzymałości Qr do 340 MPa.
5.3.9.2. Konstrukcje sprężone pracujące w agresywnych środowiskach należy wykonywać ze stali sprężającej
odpornej na korozję naprężeniową. Rodzaj stali należy uzgodnić ze specjalistyczną jednostką badawczą.
5.3.9.3. Konstrukcje pracujące w środowiskach o stopniu agresywności ma i ha należy zbroić stalą o średnicy
większej niż 6 mm. Zbrojenie główne belek żelbetowych powinno mieć średnicę ≥16 mm, zaś zbrojenie płyt w tych
konstrukcjach średnicę ≥ 8 mm.
5.3.10. Złącza elementów. Detale złącz elementów prefabrykowanych należy chronić przed korozją przez naniesienie
powłok z materiałów metalicznych. Powłoki powinny tworzyć warstwę o grubości 0,05 ÷ 0,2 mm.
Zaleca się stosowanie powłok z cynku lub aluminium. W łaściwości ochronne powłok metalicznych mogą być
zwiększone przez naniesienie na nie powłok lakierowych lub przesycenie ich substancjami organicznymi.
5.3.11. Geometryczny kształt konstrukcji. Konstrukcje betonowe i żelbetowe pracujące w agresywnych środowiskach
nie powinny mieć rozwiniętych powierzchni. Należy projektować przekroje masywne, o małym module
powierzchniowym. Należy eliminować powierzchnie, na których mogą gromadzić się agresywne pyły lub ciecze.
a) W elementach sprężanych pracujących w środowisku o stopniu agresywności ma i h u nie dopuszcza się wystąpienia
rys przy żadnym rodzaju obciążania.
b) W fundamentach nieizolowanych nie dopuszcza si ę rys o rozwartości większej niż 0,1 mm.
5.3.13. Grubość otuliny zbrojenia powinna być zgodna z PN-84/B-03264 z tym, że dla słupów pracujących w
środowiskach ma i h a nie powinna być mniejsza niż 25 mm dla zbrojenia głównego i 19 mm dla strzemion.
W elementach zagłębionych w gruntach grubość otuliny betonowej powinna wynosić nie mniej niż 30 mm w
fundamentach prefabrykowanych i nie mniej ni ż 50 mm w fundamentach monolitycznych.
5.4.1. Zalecenia ogólne. Ochronę powierzchniową należy stosować tylko wówczas, gdy ochrona
materiałowo-strukturalna nie zapewnia wymaganej trwa łości. Ochronę należy projektować w zależności od stopnia
agresywności środowiska przez dobór materiałów do pokryć ochronnych i wybór sposobu wykonania powierzchniowej
ochrony betonu.
Przy projektowaniu należy uwzględniać rozwiązania szczegółów zabezpieczeń powierzchniowych w miejscach dylatacji
konstrukcyjnych, przejść instalacyjnych przez powłoki, obrzeża kanałów, fundamentów, cokołów, dylatacji i styków
wykładzin oraz uwzględniać następujące charakterystyki materiałów ochronnych:
- odporność chemiczną,
- szczelność,
- rysoodporność,
- odporność mechaniczną,
5.4.2. Rodzaje ochrony powierzchniowej dla stopnia ma agresywności środowiska. Do ochrony powierzchniowej
przy stopniu ma agresywności środowiska mogą być stosowane:
- powłoki malarskie,
5.4.3. Rodzaje ochrony powierzchniowej dla stopnia h a agresywności środowiska. Do ochrony powierzchniowej
przy stopniu h a agresywności środowiska mogą być stosowane:
- powłoki grubowarstwowe,
- izolacje ciągłe z folii z tworzyw sztucznych lub blach odpornych na dzia łanie środowiska,
Jako ochrona uzupełniająca mogą być stosowane odsypki neutralizujące lub uszczelniające jak w 5.4.7.2 i 5.4.7.3.
5.4.4. Ochronna obróbka powierzchniowa i impregnacyjna. Ochronną obróbkę powierzchniową należy stosować dla
zwiększenia odporności powierzchni betonu na wpływy agresywnego środowiska przez:
- fluatowanie,
- hydrofobizację,
- impregnację,
Ochronna obróbka lub impregnacja powierzchniowa powinna by ć wykonana od strony występującego ciśnienia pary lub
cieczy. Przy możliwości działania przemiennego parcia cieczy na przegrod ę impregnacja powinna być wykonana z obu
stron przegrody.
5.4.5. Powłoki malarskie. Materiały i grubości warstwy ochronnej należy dobrać w zależności od agresywności
środowiska. Powłoki malarskie powinny tworzyć odporną chemicznie, przyczepną do betonu, warstwę grubości od 0,2
do 1 mm.
5.4.6. Izolacje z asfaltów i pap. Materiały, grubość i ilość warstw ochronnych należy dobierać w zależności od
występujących warunków wodno-gruntowych.
5.4.7. Obsypki
5.4.7.1. Obsypki filtracyjne należy stosować dla obniżania poziomu i odprowadzenia napływających agresywnych wód
gruntowych.
5.4.7.2. Obsypki neutralizujące, tzw, ekrany aktywne (z grysu lub tłucznia wapiennego o grubości warstwy nie
mniejszej niż 10 cm), należy stosować w celu zneutralizowania wód gruntowych o agresywno ści ługującej, kwasowej
lub węglanowej, w gruntach o małej filtracji (współczynnik k ≤ 0,1 m/dobę).
5.4.7.3. Obsypki uszczelniające, np. ekrany iłowe należy stosować do odcięcia podziemnych części budowli od
kontaktu z agresywną wodą gruntową. Ekran uszczelniający powinien być wykonany przez ścisłe ubicie plastycznej
gliny lub iłu, o grubości warstwy około 30 cm.
5.4.8. Powłoki grubowarstwowe. Materiały i grubości warstwy ochronnej należy dobrać w zależności od agresywności
środowiska. Powłoki grubowarstwowe powinny tworzyć odporną chemicznie, przyczepną do betonu, szczelną warstwę
grubości powyżej 1 do 5 mm.
5.4.9. Izolacje ciągłe. Materiały do izolacji ciągłych powinny tworzyć na powierzchni konstrukcji warstwę szczelną
grubości powyżej 1 mm.
Izolacje ciągłe powinny składać się z izolującego materiału rolowego lub arkuszowego, łączonego szczelnie na
złączach i układanego luzem, przyklejanego lub mocowanego punktowo do zabezpieczonej powierzchni z odpowiednim
uszczelnieniem miejsca przebicia. Izolacje ci ągłe powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi.
5.4.10. Powłoki zbrojone (laminaty). Laminaty z kompozycji żywic syntetycznych w postaci mat i tkanin z włókna
szklanego lub w postaci ciętego włókna szklanego należy stosować jako samodzielną izolację przed agresywnymi
cieczami lub jako izolację szczelną pod wykładziny chemoodporne.
Laminaty stanowiące samodzielną izolację przed agresywnymi cieczami powinny mieć podwójną wkładkę z maty lub
tkaniny szklanej.
5.4.11. Wykładziny. Materiały wykładzinowe powinny tworzyć na powierzchniach konstrukcji warstw ę chroniącą przed
korozją oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi. Zabezpieczenia wyk ładzinowe powinny składać się z odpornych i
szczelnych izolacji ciągłych (np. laminatów) oraz materiałów wykładzinowych i materiałów wiążących oraz spoinujących.
Spoiny między materiałami wykładzinowymi powinny być wypełnione chemoodpornym kitem lub zapraw ą.
5.4.12. Wymurówki stosuje się w przypadkach, gdy zachodzi konieczność przenoszenia obciążeń lub miejscowych
nacisków, na które nie są odporne wykładziny.
5.4.13. Stosowanie laminatów i wymurówek wymaga uwzględniania różnic w rozszerzalności betonu i materiałów
zabezpieczających oraz występującą niezgodność w czasie nagrzewania warstwy ochronnej i konstrukcji.
5.4.14. Wymagania specjalne. Środki i materiały stosowane do zabezpieczenia powierzchniowego elementów lub
konstrukcji przed korozją lub dodatki polepszające jakość betonu w obiektach przeznaczonych na pobyt ludzi, sk łady
żywności lub leków, zbiorniki na wodę pitną, zakłady produkcyjne w których nie dopuszcza si ę substancji toksycznych,
powinny mieć ocenę dopuszczającą do stosowania wydaną przez Państwowy Zakład Higieny.
KONIEC
INFORMACJE DODATKOWE
2. Normy związane
3. Normy międzynarodowe
4. Autorzy projektu normy - doc. dr inż. Z. Ściślewski, doc. inż. St. Poniatowski, Instytut Techniki Budowlanej, mgr in ż.
A. Kwiatkowski COBPBP BISTYP.
b) zastąpiono treść p. 4.2.1, 4.2.2, 4.2.3 i 5.2. PN-85/B-01805 zgodnie z częściowym unieważnieniem w Dz. Norm. i
Miar nr 15/1985, poz. 30.