Remy Versteegh en Yousef Abdel Gawad 3H5

Titel van verhaal: Poep van een andere wereld

28 Maart 2023
“Wauw mevrouw, ik had nooit verwacht dat ik u nog zou zien,” zei de man. “Ja,
ik had het ook niet meer verwacht,” zei de vrouw, “ik heb u al meer dan 30 jaar
niet meer gezien en het heeft niks veranderd voor mij.”

“Hoe bedoelt u?” vroeg de man.

“Nou, de smaak in mijn mond is nooit beter geworden door de poep die ik heb
gegeten toen en ik heb er af en toe nog nachtmerries van de poep die ik toe
had gegeten.”
“Het is er dus niet makkelijker op geworden voor u, mevrouw?” vroeg de man.
“Nee, meneer. En voor u?”
“Nou, voor mij is het ook niet zo veel beter geweest. Ik ben uit mijn huis
gegooid door mijn kinderen en nu moest ik hier in dit gebouw intrekken.”

“Mevrouw, het is tijd om in bad te gaan!” zei de verzorgster.

“Oké, is goed. Ik kom eraan. Ik zie u wel de volgende dag,” zei de vrouw tegen
de man.

Laat in de avond bij mevrouw (pratend tegen zichzelf): “Ik denk dat ik ga
slapen, want het is al laat in de avond en ik heb toch niets anders te doen, want
er is niks op de televisie.”

In haar slaap: “Wauw, ik lijk jaren jonger, net als vroeger toen ik nog heel rijk
was. Het lijkt wel op de dag van het poep eten. Nou laten we maar de honden
uitlaten, want anders poepen de honden in huis.”

De vrouw loopt over de singels, net als vroeger, en ziet een man ook lopen over
de singels en allemaal bootjes over het riviertje heen gaan.

“Wauw, het is echt hetzelfde net als vroeger, zoals dat ik nu op het bankje ga
zitten en de mensen...”

Maar deze wereld is echt niet hetzelfde, want het is volledig blauw en rood en
groen en niet de normale wereld of normale textuur van de mensheid.
Het voelt alsof ik pixels ben in de wereld, als je dit een wereld wilt noemen. Het
voelt meer getekend dan echte real life wereld. Dit voelt anders. Dit is niet
waar ik wil zijn. Het maakt me bang en het maakt me onzeker omdat ik niet
weet wat ik kan verwachten van dit en ik ben bang dat als ik een fout maak in
deze wereld dat het ook het heden zal veranderen, maar ik ga wel door met de
dag, want de honden die moeten waarschijnlijk poepen.”

De honden gaan zitten en gaan poepen, en de vrouw gaat zitten op de bank en

schrikt ineens wakker de volgende ochtend in haar bed.

Ze vraagt zich af wat er is gebeurd in haar slaap en ze kan de hele dag niet goed
meedraaien. Toen ze de man zag in de middag, kon ze hem niet in zijn ogen
staren, niet tegen hem praten, en ook niet langs hem lopen, omdat ze nog
steeds bang was voor wat er in haar droom was gebeurd. Ze besefte dat ze
steeds meer in haar eigen wereld leefde en dat haar geestelijke gezondheid
achteruitging.
De vrouw besloot dat het tijd was om hulp te zoeken en ging naar haar
huisarts. Na een aantal tests en gesprekken kwam de diagnose: dementie. Het
was een harde klap voor de vrouw, maar ze was opgelucht dat ze nu wist wat
er aan de hand was. Ze kreeg hulp van verzorgers en familie om haar te
ondersteunen in haar dagelijkse leven.

Het was moeilijk voor de vrouw om te accepteren dat haar geheugen en

cognitieve vaardigheden achteruitgingen, maar ze leerde om te leven in het
moment en te genieten van de kleine dingen in het leven. Ze herinnerde zich
de mooie momenten uit haar verleden en maakte nieuwe herinneringen met
haar geliefden.

Hoewel haar geestelijke gezondheid achteruitging, bleef haar persoonlijkheid

hetzelfde. Ze bleef vriendelijk, warm en behulpzaam. Ze was een inspiratie voor
haar familie en verzorgers. Ze leerden van haar om te genieten van de kleine
momenten in het leven en om altijd dankbaar te zijn voor wat ze hadden.

In de laatste jaren van haar leven ging de vrouw geleidelijk achteruit en werd
steeds afhankelijker van anderen. Uiteindelijk overleed ze in haar slaap,
omringd door haar familie en geliefden.

De vrouw had misschien geen controle over haar dementie, maar ze had wel
controle over de manier waarop ze haar leven leefde. Ze koos ervoor om te
leven in het moment, om te genieten van het leven en om altijd vriendelijk en
dankbaar te zijn. Haar nalatenschap was niet haar geheugen, maar haar
positieve en inspirerende persoonlijkheid die een blijvende indruk maakte op
de mensen om haar heen.