Mateusz Sierakowski 2c (3.11.22r.

)
Temat: Reakcje redoks cz. 2.
I. Doświadczenie 1
Cel ćwiczenia: Zbadanie wpływu środowiska na trwałość chromianów.
Odczynniki:
1. Roztwór chromianu (VI) potasu
2. Roztwór dichromianu (VI) potasu
3. Roztwór kwasu azotowego (V)
4. Roztwór wodorotlenku potasu
Sprzęt laboratoryjny:
1. Próbówki
2. Statyw do próbówek
3. Pipeta
Wykonanie ćwiczenia:
1. Do próbówek 1 i 2 dodałem po ok. 2ml roztworu K2CrO4
2. Do próbówki 1 dodałem 1ml HNO3, a do 2 1ml NaOH.
3. Do próbówek 3 i 4 dodałem po ok. 2ml roztworu K2Cr2O7.
4. Do próbówki 3 dodałem 1ml HNO3, a do 4 1ml NaOH.
Obserwacje:
W próbówce 1 roztwór zmienił kolor z żółtego na pomarańczowy, a w próbówce 4 z
pomarańczowego na żółty .
Wnioski:
W próbówce 1 w środowisku kwasowym z K2CrO4 powstał K2Cr2O7, a za kolor
roztworu odpowiadają jony Cr2O72-. W próbówce 4 w środowisku zasadowym z K2Cr2O7
powstał K2CrO4, a za kolor roztworu odpowiadają jony CrO42-. Pokazuje to, że chromian (VI)
potasu jest trwały w środowisku zasadowym, a dichromian (VI) potasu jest trwały środowisku
kwasowym.

II. Doświadczenie 2
Cel ćwiczenia: Zbadanie wpływu odczynu środowiska na zachodzenie reakcji utleniania i
redukcji.
Odczynniki:
1. O,3 M Cr(NO3)3
2. 6% H2O2
3. 0,25 M (NH4)2C2O4
4. 0,1 M KMnO4
5. H2SO4(aq)
 6. KOH(aq)
Sprzęt laboratoryjny:
1. Próbówki
2. Statyw do próbówek
3. Pipeta
Wykonanie ćwiczenia:
Wpływ odczynu środowiska na potencjał redukujący Cr3+.
1. Do dwóch probówek (1 i 2) dodałem po 5 kropli roztworu azotanu(V) chromu(II)
oraz po około 10 kropli roztworu H2O2.
2. Następnie do pierwszej probówki dodałem 5 kropli roztworu H₂SO4 a do drugiej 5
kropli roztworu NaOH.
Wpływ odczynu środowiska na potencjał utleniający MnO4-.
1. Do kolejnych dwóch probówek (3 i 4) dodałem po 5 kropli roztworu szczawianu
amonu (NH4)2C2O4, oraz po 1 kropli roztworu manganianu (VII) potasu.
2. Następnie do trzeciej probówki dodałem 5 kropli roztworu H2SO4 a do czwartej 5
kropli roztworu NaOH.
Obserwacje:
Reakcje zaszły w próbówkach 2 i 3. W próbówce 2 roztwór zmienił kolor na żółty, a
w 3 początkowo na czerwony, potem żółty, a na końcu przezroczysty.
Wnioski:
Cr 3+ wykazuje większe właściwości redukujące w środowisku zasadowym, a MnO4-
wykazuje silniejsze właściwości utleniające w środowisku kwasowym.
2Cr(NO3)3 + 3H2O2 + 10KOH → 2K2CrO4 + 6KNO3 + 8H2O
2Cr3+ + 3H2O2 + 10OH- → 2CrO42- + 8H2O

III. Doświadczenie 3
Cel ćwiczenia: Zbadanie zależności kierunku reakcji utleniania i redukcji od odczynu
środowiska.
Odczynniki:
1. 1% KI3
2. 0,3M Na3AsO3
3. 2M HCl
4. 2M KOH
Sprzęt laboratoryjny:
1. Próbówki
2. Statyw do próbówek
 3. Papierek uniwersalny
Wykonanie ćwiczenia:
1. W próbówce umieściłem 5 kropli KI3.
2. Dodałem 5 kropli Na3AsO3
3. Sprawdziłem odczyn papierkiem wskaźnikowym, był zasadowy.
4. Dodałem 3 krople HCl.
Obserwacje:
Roztwór KI3 ma kolor pomarańczowy, po dodaniu Na3AsO3 roztwór traci kolor i staje
się przezroczysty, ko zakwaszeniu dodając HCl roztwór przybiera kolor pomarańczowo-
czerwony.
Wnioski:
3 KI3 + Na3AsO3 → 3NaI + 3 I2 + 3 K3AsO3

IV. Doświadczenie 4
Cel: Stworzenie i pomiar SEM ogniw galwanicznych.
Sprzęt i odczynniki:
1. Zlewki
2. klucz elektrolityczny
3. papier ścierny
4. przewody elektryczne
5. woltomierz
6. płyta cynkowa (Zn)
7. płytka ołowiana (Pb)
8. płytka miedziana (Cu)
9. 1M roztwory wodne siarczanu (VI) cynku
10. Azotanu (V) ołowiu
11. siarczanu miedzi
12. chlorku potasu
Wykonanie ćwiczenia:
1. Oczyściłem papierem ściernym wszystkie trzy metaliczne płytki.
2. Przygotowałem odpowiednio trzy półogniwa typu Me/Me2+ poprzez zanurzenie płytki
metalu w roztworze jego soli.
3. Półogniwa połączyłem kluczem elektrolitycznym napełnionym roztworem 0,1M KCl,
a elektrody metaliczne z woltomierzem za pomocą przewodów elektrycznych.
4. Sposób połączenia wskazał prowadzący zajęcia.
5. Zmierzyłem napięcie każdego z trzech możliwych do otrzymania ogniw i porównałem
z obliczoną wartością siły elektromotorycznej (SEM).
Wyniki:
 • Ogniwo miedziano – cynkowe osiągnęło napięcie 1087mV (SEM=Ek – Ea = 1100mV)
Zn → Zn2+ + 2e- (utlenianie na anodzie) Cu2+ + 2e- → Cu (redukcja na katodzie)
Zn + Cu2+ → Zn2+ + Cu (sumaryczna reakcja)
• Ogniwo miedziano – ołowiowe osiągnęło napięcie 504mV (SEM=Ek – Ea = 470mV)
Pb → Pb2+ + 2e- (utlenianie na anodzie) Cu2+ + 2e- → Cu (redukcja na katodzie)
Pb + Cu2+ → Pb2+ + Cu (sumaryczna reakcja)
• Ogniwo ołowiano – cynkowe osiągnęło napięcie 564mV (SEM=Ek – Ea = 630mV)
Zn → Zn2+ + 2e- (utlenianie na anodzie) Pb2+ + 2e- → Pb (redukcja na katodzie)
Zn + Pb2+ → Zn2+ + Pb (sumaryczna reakcja)

V. Doświadczenie 5
Cel: Stworzenie ogniwa stężeniowego.
Sprzęt i odczynniki:
1. Zlewki
2. klucz elektrolityczny
3. papier ścierny
4. przewody elektryczne
5. woltomierz
6. dwie płytki miedziane (Cu)
7. 1M siarczan (VI) miedzi
8. 0,01M siarczan (VI) miedzi
9. 0,1M KCl
Wykonanie ćwiczenia:
1. Oczyściłem papierem ściernym płytki miedziane.
 2. Przygotowałem odpowiednio dwa półogniwa typu Me/Me2+ poprzez zanurzenie
płytek miedzianych w roztworach CuSO4( pierwszą w roztworze o stężeniu 1M drugą
w roztworze o stężeniu 0,01M).
3. Półogniwa połączyłem kluczem elektrolitycznym napełnianym roztworem 0,1M KCI,
a elektrody miedziane z woltomierzem za pomocą przewodów elektrycznych.
4. Zmierzyłem napięcie otrzymanego ogniwa
Wyniki:
Napięcie wynosi 35mV. SEM = 58mV
Katodą jest płyta w roztworze 1M, a anodą płytka w roztworze 0,01M
Cu2+ + 2e- → Cu (redukcja na katodzie) Cu → Cu2+ + 2e- (utlenianie na anodzie)

Literatura:
• https://sciaga.pl/slowniki-tematyczne/1857/ogniwa-galwaniczne/
• https://sciaga.pl/slowniki-tematyczne/1857/ogniwa-galwaniczne/ (zdjęcie)
• Instrukcja z PW