Mateusz Sierakowski 2c (27.10.

22)
Temat: Reakcje redoks.
Wstęp teoretyczny:
Reakcja redoks to każda rzeczywista reakcja, w której następuje zmiana stopnia
utlenienia atomów lub ich grup, gdyż każdej reakcji redukcji musi towarzyszyć reakcja
utleniania i na odwrót.

Doświadczenie I
Cel: Wyparcie wodoru z kwasu siarkowego (VI) za pomocą litu, cynku i magnezu.
Odczynniki:
1. Kwas siarkowy (VI)
2. Magnez
3. Lit
4. Cynk
Sprzęt laboratoryjny:
1. Próbówki
2. Statyw na próbówki
3. Pipeta
Wykonanie ćwiczenia:
1. Do trzech próbówek dodałem po 10 kropli H2SO4
2. Do pierwszej próbówki dodałem lit, do drugiej magnez, a do trzeciej cynk
3. Obserwowałem przebieg reakcji
Obserwacje:
W przypadku litu i magnezu reakcje były gwałtowne, metale przereagowały w całości,
a w przypadku cynku reakcja była powolna, cynk nie przereagował w całości
Wnioski:
Lit i magnez są aktywniejszymi metalami od cynku.
• H2SO4 + 2Li = Li2SO4 + H2 (H2- utleniacz, Li- reduktor)
o 2H+ + SO42- + 2Li = 2Li+ + SO42- + H2
• H2SO4 + Mg = MgSO4 + H2 (H2- utleniacz, Mg- reduktor)
o 2H+ + SO42- + Mg = Mg2+ + SO42- + H2
• H2SO4 + Zn = ZnSO4 + H2 (H2- utleniacz, Zn- reduktor)
o 2H+ + SO42- + Mg = Mg2+ + SO42- + H2

Doświadczenie II
Cel: Wyparcie wodoru z wody za pomocą magnezu.
Odczynniki:
1. Woda destylowana
2. Magnez
3. Fenoloftaleina
Sprzęt laboratoryjny:
1. Próbówki
2. Statyw na próbówki
3. Pipeta
4. Łaźnia wodna
Wykonanie ćwiczenia:
1. W próbówce umieściłem wiórki magnezowe i zalałem wodą
2. Ogrzałem próbówkę w łaźni wodnej
3. Po ostudzeniu dodałem fenoloftaleinę
Obserwacje:
Reakcja nie zachodziła na zimno. Po podgrzaniu widoczne były pęcherzyki gazu. Po
dodaniu fenoloftaleiny roztwór zabarwił się na malinowo.
Wnioski:
Wypieranym gazem był wodór, roztwór ma odczyn zasadowy, w wyniku reakcji
powstał wodór cząsteczkowy i wodorotlenek magnezu.
2H2O + Mg = Mg(OH)2 + H2
2H2O + Mg = Mg2+ + 2OH- + H2

Doświadczenie III
Cel: Porównanie zdolności utleniająco-redukujących układów Men+/Me
Odczynniki:
1. ZnSO4
2. FeSO4
3. CuSO4
4. AgNO3
5. Cynk
6. Żelazo
7. miedź
Sprzęt laboratoryjny:
1. Płytka do reakcji kropelkowych
2. Pipety plastikowe
Wykonanie ćwiczenia:
 1. Do każdej kolumny tzn. rzędu 3 wgłębień wlałem inny roztwór
2. Do każdego roztworu dodałem oddzielnie cynk, żelazo i miedź
Obserwacje:
Zaszły reakcje cynku z FeSO4, CuSO4, AgNO3, żelaza z CuSO4, AgNO3 i miedzi z
AgNO3.

Wnioski:
FeSO4 + Zn = ZnSO4 + Fe (Fe- utleniacz, Zn- reduktor)
Fe2+ + SO42- + Zn = Zn2+ + SO42- + Fe
CuSO4 + Zn = ZnSO4 + Cu (Cu- utleniacz, Zn- reduktor)
Cu2+ + SO42- + Zn = Zn2+ + SO42- + Cu
2AgNO3 + Zn = Zn(NO3)2 + 2Ag (Ag- utleniacz, Zn- reduktor)
2Ag+ + 2NO3- + Zn = Zn2+ + 2NO3- + 2Ag
CuSO4 + Fe = FeSO4 + Cu (Cu- utleniacz, Fe- reduktor)
Cu2+ + SO42- + Fe = Fe2+ + SO42- + Cu
2AgNO3 + Fe = Fe(NO3)2 + 2Ag (Ag- utleniacz, Fe- reduktor)
2Ag+ + 2NO3- + Fe = Fe2+ + 2NO3- + 2Ag
2AgNO3 + Cu = Cu(NO3)2 + 2Ag (Ag- utleniacz, Cu- reduktor)
2Ag+ + 2NO3- + Cu = Cu2+ + 2NO3- + 2Ag

Doświadczenie IV
Cel: Reakcja miedzi z kwasem azotowym (V).
Odczynniki:
1. Kwas azotowy (V)
2. Kawałki miedzi
Sprzęt laboratoryjny:
1. Próbówki
2. Statyw na próbówki
3. Pipeta
4. Łaźnia wodna
Wykonanie ćwiczenia:
1. W próbówce umieściłem miedź i zalałem kwasem azotowym (V).
2. Ogrzałem próbówkę w łaźni wodnej
Obserwacje:
Roztwór zmienił kolor na niebieski i powstaje brunatny gaz.
Wnioski:
Powstały jony miedzi i NO utlenił się do NO2
3Cu + 8HNO3 = 3Cu(NO3)2 + 2NO+ 4H2O (Cu jest reduktorem, N utleniaczem)
2NO + O2 = 2NO2 (N jest reduktorem, O2 utleniaczem)

Doświadczenie V
Cel: Zbadanie wpływu odczynu środowiska na przebieg reakcji redoks na przykładzie
KMnO4.
Odczynniki:
1. Woda destylowana
2. KMnO4
3. H2SO4
4. NaOH
5. KNO2
Sprzęt laboratoryjny:
1. Próbówki
2. Statyw na próbówki
3. Pipeta
4. Łaźnia wodna
Wykonanie ćwiczenia:
1. Do 3 próbówek dodałem po 5 kropli KMnO4 i rozcieńczyłem 1 cm3 wody.
2. Do pierwszej próbówki dodałem kwasu H2SO4.
3. Do drugiej wody.
4. Do trzeciej zasady NaOH.
5. Do każdej dodałem po szczypcie stałego KNO2.
Obserwacje:
W środowisku kwasowym roztwór pozostał bezbarwny i powstał brunatny gaz.
W środowisku obojętnym brunatny osad.
W środowisku zasadowym powstał ciemnozielony roztwór.
Wnioski:
2KMnO4 + 3H2SO4 + 5KNO2 = 2MnSO4 + K2SO4 + 5KNO3 + 3H2O
(Mn- utleniacz, N reduktor)
2MnO4- + 6H+ + 5NO2- = 2Mn2+ + 5NO3- + 3H2O
 2KMnO4 + H2O + 3KNO2 = 2MnO2 + 2KOH + 3KNO3 ( Mn- utleniacz,
N- reduktor)
2MnO4- + H2O + 3NO2- = 2MnO2 + 3NO3- + 2OH-
2KMnO4 + 2NaOH + KNO2 → K2MnO4 + Na2MnO4 + KNO3 + H2O
(Mn- utleniacz, N- reduktor)
2MnO4- + 2OH- + NO2- = 2MnO42- + NO3- + H2O

Doświadczenie VI
Cel: Otrzymanie chemicznego kameleona.
Odczynniki:
1. KmnO4
2. NaOH
3. Sacharoza
4. Woda destylowana
Sprzęt laboratoryjny:
1. Kolba stożkowa 250 ml
2. Cylinder miarowy 100ml
3. Zlewka 100ml
4. bagietka
Wykonanie ćwiczenia:
Do kolby stożkowej odmierzyłem około 100 ml wody destylowanej, po czym dodałem
około 1-2 ml 0.01 M KmnO4. Następnie do otrzymanego roztworu dodałem niewielką ilość
stałego wodorotlenku sodu (około 1/3 łyżeczki). W zlewce osobno przygotowałem roztwór
cukru – 1 płaską łyżeczkę sacharozy rozpuściłem w 50 ml wody. Roztwór cukru przelałem do
kolby zawierającej nadmanganian potasu(VII), obserwowałem zachodzące zmiany.
Obserwacje:
Na początku roztwór mocno ściemniał, zrobił się purpurowy, potem przeszedł w
granatowy stopniowo jaśniejąc na niebieski, potem przeszedł w ciemnozielony i stopniowo
jaśniał na koniec zrobił się żółty ciemniejąc do pomarańczowego.
Wnioski:
Zaszedł szereg reakcji redoks w których mangan zmieniał swój stopień utlenienia.
Literatura:
https://pl.wikipedia.org
https://www.naukowiec.org
https://www.terazmatura.pl