Σ’ ένα δέντρο μες στο δάσος, Έτσι ανάμεσα στα ζωα

μια φορά κι έναν καιρό ζούσε όπως ζουν αυτά,

βρήκε ο καλός ο λύκο μια σκαρφάλωνε στα δέντρα,
ένα τόσο δα μωρό μια κρεμόταν στα κλαδιά.
Με της λύκαινας το γάλα Ώσπου κάποια μέρα το ‘δαν
από ανθρώπους μακριά κάτι κυνηγοί γυμνό
ρίζες έτρωγε και χόρτ και το πήρανε στην πόλη
και μεγάλωσε, αλλά. . . σηκωτό, με το στανιό

ΑΑΟΑΑΟΙ
ΑΑΟΑΑΟΙ ΑΑΟΑΑΟΙ
ΑΑΟΑΑΟΙ έκλαιγε πρωί και βράδυ
έλεγε πρωί και βράδυ κείνο τ’ άγριο παιδί.
κείνο τ’ άγριο παιδί Δίπλα στους ανθρώπους πια,
ΑΑΟΑΑΟΙ με τους φίλους μακριά…
κι όλοι οι φίλοι του εκεί, Το ‘σκασε στο δάσος πάλι
τι αρκούδες κι αλεπούδες, κι άρχισε να τραγουδά
τι πουλιά και τι λαγοί
ΑΑΟΑΑΟΙ
κι όλοι οι φίλοι του εκεί,
τι αρκούδες κι αλεπούδες,
τι πουλιά και τι λαγοί!
.