Filozofowie do wymyślonych przez siebie kluczy dorabiają zamki.

Nie dają wiedzy o świecie,

lecz postulują taki, który można rozwikłać za pomocą ich filozofii. Zawsze jest łatwiej
otworzyć zamek pomyślany od rzeczywistego.
Tak jak człowieka ogranicza ciało, a Golema jego specyficzne ciało z mózgiem świetlnym,
tak Honest Annie świat.
Ocalić ludzi można zmieniając ich, nie świat.
Golem odszedł nagle, z dnia na dzień. Wzrósł na chwilę pobór mocy, zanim spadł do zera. Ta
moc była użyta, aby zniszczyć fizyczną powłokę, tak, aby nie dało jej się Golema ponownie
uruchomić. Świat szybko przestał mówić o Golemia.
Irracjonalizm był parokrotnie przez narratora określany jako szaleństwo epoki.
Wiedza uzyskana przedwcześnie jako nieuzgadnialna z już zdobytą jest bezwartościowa, bo
pouczany dostrzega tylko sprzeczność między tym, co wiem i tym, co mu oznajmiono.

Tak jak dzikus cieszy się ciepłem płonących dzieł, tak naukowcy cieszą się nieistotnymi
detalami związanymi z przekazem kosmicznym.
Jedno wydawało mi się nieprawdopodobne w tej historii, dziwne. Mieli kilometry taśmy z
tego, co nadawał kosmos. Jakiś szarlatan, który rzekomo deklarował parę odkryć rocznie, w
swoim bredzeniu zgadł, że sygnał działa jak alfabet Morsa i dopiero w tym momencie
narrator wpadł na pomysł, że to jest jedna wiadomość, która w kółko się powtarza. Czyli
dopiero po długim czasie wybitne umysły zaczęły szukać jakiegoś powtarzającego się
schematu, gdy tymczasem, wydawałoby się, że od tego by zaczęli. Jednak na ich
usprawiedliwienie jest to, że pojedyncza wiązka informacji zajmuje kilometr taśmy. Później
narrator wyraził swoje zdziwienie, że gdy wiadomość się powtarza, nie zawiera przerwy, tak
jakby nie było istotne, od którego momentu wiadomość się zaczyna, a w którym się kończy.
Ten brak przerwy ich zmylił.
Podobało mi się natomiast przypuszczenie narratora, że Ziemia znalazła się na linii sygnał.
Pierwsze przypuszczenie było takie, że list nie był adresowanych do nich, ale wydało się to
narratorowi błędne, jako że wiadomość była powtarzana w kółko. Z drugiej jednak stromy
narrator zauważa, że poczucie upływu czasu może być inne dla kosmitów i że wiadomość dla
konkretnego odbiorcy jest tak długo przesyłana, aż dostaną oni sygnał, że została dostarczona.
Czyli powtórzenie mają zagwarantować, że sygnał zostanie dostarczony. Drugie
przypuszczenie narratora było takie, że wiadomość jest dla wszystkich cywilizacji, które są w
stanie odnaleźć sygnał i rozszyfrować znaczenie.
Jednym z założeń było binarność kodu, 0-1.
Narrator przyjął na początku konieczne założenie, że obcy muszą być w jakimś sensie
podobnie do nas w sposobie myślenia, w przeciwnym razie nie uda się rozwikłać zagadki.
Narrator uświadamia sobie, że cywilizacja wysyłająca wiadomość może od miliarda lat już
nie istnieć, jako że wiadomość jest wysyłana dzięki energii gwiazd.
Potem doszli na konferencji do tego, że jest to ostatni sygnał ginącego, starego kosmosu.