Ödül- Carole Frechette

BEATRICE Evet?

Kimsiniz?

BEATRICE Evet, evet, biliyorum. Asansör bozuk olduğu için otuz üç katı yürüyerek çıktınız.
Merdivende kimseye rastlamadınız. Burası terk edilmiş dediniz; aklınızdan tüm bunların bir
şaka olabileceği ya da pis bir oyuna getirilmiş olabileceğiniz geçti. On sekizinci kata doğru,
cesaretiniz kırılır gibi oldu. Birkaç dakika durdunuz ve geri dönmeyi düşündünüz. Ama
hemen sonrasında toparlandınız. Son on beş kati, gerçek bir atlet gibi koşarak çıktınız.
Koşmaktan yorulmadınız aslında. Asıl çekilmez olan sıcaktı merdivende. Bu yüzden, aşırı su
kaybettiniz. Hazır sudan söz açılmışken, "Su verebilir miyim?"

(Adama bir şişe su uzatır. Jean suyu reddeder.)

Ah affedersiniz. Çok konuşuyorum.

(Béatrice büyük bir yudum içer)

JEAN Ne kadar?

BÉATRICE Efendim?

JEAN 'Tatminkar' ile, ne kadar kastediyorsunuz?

BÉATRICE Ne demek istiyorsunuz?

(Jean cebinden bir kâğıt çıkarır.)

JEAN Bu ilan sizin, Öyle değil mi?

BEATRICE Benim.

JEAN Bakin burada ne yazılı. "TATMINKAR ÖDÜL"

BÉATRICE Evet.

JEAN Kaç para?

BÉATRICE Henüz değil.

JEAN Efendim?

BÉATRICE Onu daha sonra konuşuruz.

JEAN Ne kuralı?

BÉATRICE İlk aşamanın kuralları.

JEAN Buyurun.

BÉATRICE Beni etkilemelisiniz.

JEAN Biliyorum.

BÉATRICE Gerçekten etkilemelisiniz.

JEAN Biliyorum.

BEATRICE Önce, beni tamamen kuşatacak bir hikâye anlatmalısınız.

JEAN Tamam. Zaman sınırı?

BEATRICE 15 dakika. Bu çizgiyi geçemezsiniz.

JEAN Siz nasıl isterseniz.

(Kız büyük bir yudum su içer ve saati başlatır)

BÉATRICE Başlayın!

(Jean çantasına gider ve birkaç küçük siyah levha çıkarıp sessizce kurmaya baslar)

BÉATRICE Ne yapıyorsunuz?

(Jean cevap vermez; levhaları birleştirmeye devam eder)

BÉATRICE Bu nedir?

(Jean masaya yerleştirdiği levhalarla çok basit, küçük bir kukla tiyatrosu yapmıştır. Çantasını
alır, iki kukla çıkartır. Biri küçük, biri büyük. (Çerçevenin arkasına geçer)

JEAN Sahne geceleri karanlıkta çok korkan küçük bir çocuk ve ... (Kuklaları oynatır)

KÜÇÜK COCUK (Kabustan uyanır gibi) Aaa! Korkuyorum! Korkuyorum!

JEAN Çok horlayan dedesiyle baslar.

DEDE (Horlar) Korkma yavrum.

BÉATRICE Ben küçükken, babam beni hayvanat bahçesine götürürdü, çok korkardım. En
çok aslanlardan, kaplanlardan ve panterlerden korkardım, bir de...
KÜÇÜK ÇOCUK Sazanlar çok mu güçlüdür dede?

DEDE Şist! Konuşmak yok. Sazanlar rahatsız eder.

JEAN Her seferinde çocuk susar, dedesi de kocaman bir iç geçirir. Aksamlar kağıt oynarlar,
dördünce gece sonunda dede ışıkları söndürür.

DEDE Pekâlâ. Uyuyalım, sazanlar çoktan yatmıştır. Yarın için güç topluyorlardır.

KÜÇÜK ÇOCUK Hayır! Daha değil. Bir el daha lütfen, bir el daha!

BÉATRICE Babam bana küçükken kayıp çocukları anlatırdı...

(Jean durur)

BÉATRICE Peki, peki. Sustum.

JEAN Küçük çocuk bir el daha oynamak ister ama dede tek kelime duymak istemez. Çocuğu
yanına alp büyük yatağa gider. Köy evi büyük ve kapkaranlık olduğundan çocuk çok korkar.
Dedesinin horlama aralarını sayarak kendini güvende hisseder.

KÜÇÜK ÇOCUK Bir, iki, üç... Dede horlar.

Bir, iki, üç... Dede horlar.

Bir, iki, üç... Dede horlar.

JEAN Yedinci gecenin bir yarısı, çocuk rüyasında dev bir sazanla düello yaptığını görür.

KÜÇÜK ÇOCUK Al sana pis sazan!

JEAN Sıçrayarak uyanır. Karanlıktan korkuyordur. Alıştığı gibi dedesinin horlamalarını

saymaya koyulur.

KÜÇÜK ÇOCUK Bir, iki, üç...

JEAN Ama bir şey duymaz.

KÜÇÜK ÇOCUK Beş, altı, yedi, sekiz...

JEAN Gene bir şey yok.

KÜÇÜK COCUK On beş, on altı, on yedi, on sekiz...

IEAN Karanlıkta saymaya devam eder. Tam olarak 243'te büyük ve soğuk bir yatakta yanında
bir cesetle yalnız olduğunu anlar.
(Jean kukla oynatmayı keser)

BÉATRICE Tamam susuyorum.

(Bir süre. Jean hüzünlenmiş görünür)

472'de, dedesinin gözlerini kapar. 853’te yatakta oturur. 10 540’ta, gün ağarır. 15 883'te
verandaya çıkar. Tam olarak 16 600'da merdiven kenarındaki kırmızı ve beyaz petunyaların
üzerine kusmaya baslar.

Aksam yediği sazanı, patates ve bezelyeleri, çikolata taneli bisküvileri ve karanlık korkusunu,
dev sazanlarla kılıç savaşlarını ve korkak çocukluğunu, hepsini kusar.

18 778'de kasabaya doğru yürümeye koyulur. 19 382' de yanında bir kamyon durur. Şoför,
"Yalnız mısın ufaklık," diye sorar. Evet, der. Yalnızım.

(Bir süre)

Sekiz yaşındadır. Başkalarının nefesini sayarak hayatta kalınamayacağını anlar.

(Bir süre. Béatrice elini yüzüne götürür).

JEAN Ağlıyorsunuz.

BÉATRICE Hayır ağlamıyorum. Bakın, dokunun isterseniz. Odada yalnız kalmış çocuk
hikayeleri ağlatmaz beni.

(Béatrice, Jean'a yaklaşır. Jean hayali sınırın üstünden elini uzatır ve kızın yanağına dokunur)

JEAN Peki. Devam ediyorum.

BEATRICE (Saate bakar) Zamanınız akıp gitti neredeyse.

JEAN İyi.

(Jean başka bir fikir bulmaya çalışır)

Çocuk büyür. Artık bir erkek olmuştur. Gece vakti, evine dönmektedir.

Jean kapıya gider, odaya girer gibi yapar)

JEAN Bastan alıyorum. Gece, evine döner. Üşümüş. Titrer.

(Sahneyi oynar)

JEAN Lambayı yakar. Pencereye gider. Yalnız. Ses yok

Aşağı bakar. Titrer. Bakar ve titrer.

BÉATRICE Ne yapayım titriyorsa.

JEAN Tekrar alıyorum. Gece. Evine gelir. Adam... Islanmış.

(Bir sise su alp başından aşağı boşaltır)

Üşür.

Titrer.

Pencereye gider. Aşağı bakar. Oturur. Kendi nefesini sayar.

Bir, iki, üç... Bir, iki, üç... Bir, iki, üç, dört, beş, alt.....

Bir, iki, üç, dört, beş, altı, yedi, sekiz...

BÉATRICE Durun. Bitti.

JEAN Çalmadı.

BÉATRICE Pili bitti. Ama zamanınız dolmuştur.

JEAN Bir, iki, üç, dört, beş, altı, yedi, sekiz, dokuz, on, on

bir...

BEATRICE Kesin dedim.

JEAN Son nefesine kadar sayar. Bir, iki, üç, dört, beş...

Nefesi zayıflar.

BÉATRICE Durun.

JEAN Sayar, omuzlar titremeye başlar.

(Jean ağlayan birinin nefesini yapar. Béatrice ona bakar.

Bir an Jean' in rahatsızlık, gerçekmiş gibi olur.

JEAN Ağlıyorsunuz.

Beatrice elini gözlerine götürür. Bir süre)

BEATRICE Hayır ağlamıyorum. Toz kaçtı.

Jean yaklaşır. Bir su şişesi alır, önce kendi ellerini ıslatır, sonra da Béatrice in yüzünü).

JEAN Ağlıyorsunuz, dokunun.

(Jean, Béatrice'in yüzüne su atar).

Ağlıyorsunuz.

(Béatrice elleriyle yüzünü siler. Jean Béatrice' in yüzünü okşar. Ona uzun uzun bakar. Sonra
uzaklaşır. Fotoğrafını çeker. Béatrice, Jean'in elinden makineyi alp yere fırlatır)

JEAN Başardım.

(Béatrice bir şey demez)

JEAN Duygulandınız... Gözlerinizden okudum.

(Béatrice susar)

JEAN ikinci sınavı başardım.

(Béatrice yine susar)

BEATRICE Hayır. Hile yaptınız. Ben... Özür dilerim.

(Béatrice uyuya kalır. Pencerede yeni bir manzara. Jean, Béatrice'i dürter)

JEAN Hayır, uyumayacaksınız! Gidip bir ilan astınız. Bir ödül vaat ettiniz. Devam ediyoruz.

BÉATRICE Susadım.

JEAN Beni ilgilendirmez. Devam ediyoruz.

BÉATRICE Bırakıyoruz.

JEAN Daha bitirmedik.

BÉATRICE Hayır, bitirdik. Bırakıyoruz.

JEAN Neden?

BÉATRICE Nedeni... Yorgunum. Özür dilerim.

(Uyuyakalır. Pencerede biraz değişim. Jean Béatrice' dürter)

JEAN Uvanın