You are on page 1of 30

Ang Buod

ng “Florante at Laura”

Sa gitna ng isang malawak na gubat sa labas ng kaharian ng Albanya na nababagtas ng


ilog Kositong makamandag ang tubig, ay nakagapos ang isang kaawa-awang tao sa isang
puno ng Higera. Siya si Florante, anak nina Duke Briseo at Prinsesa Floresca.
Unti-unting pinapanawan ng buhay si Florante dahil ang gubat ay sadyang
nakakatakot. Mga mababangis na hayop ang gumagala dito, ang huni ng mga ibon ay
nakakalunos at ang malalaking punongkahoy ay tunay na nakakasindak.

Sa isang di sinasadyang pagkakataon, napapunta ang isang Persyanong Moro sa dakong


kinalalagyan ni Florante. Ito ay si Aladin, anak ni Sultan Ali-adab, na nagpaka-
layu-layo sa sariling bayan dahil sa sama ng loob sa ginawang pang-aagaw ng ama sa
kanyang kasintahang si Flerida. Nadinig lahat ni Aladin ang mga panaghoy ni
Florante tungkol sa kanyang mga kahirapan at siya ay lubos na naawa. Tinunton niya
ang pinanggagalingan ng tinig at nakita ang dalawang leong naka-akmang pumaslang
kay Florante. Mabilis na pinaslang ni Aladin ang mga leon. Kinalagan niya ang
gapos ni Florante at pinagpilitang pahimasmasan siya. Yayamang dumidilim na noon,
dinala ni Aladin si Florante sa may dakong pinasukan nito sa gubat at doon ay
magdamag siyang binabantayan. Kinabukasan ay nagkakuwentuhan silang dalawa.

Nagkwento si Florante ng kanyang naging buhay. Kinakitaan daw siya, mula nang
pagkabata, ng mga katangiang pangmaharlika; isinalaysay niya kung paano muntik nang
madagit siya ng isang buwitre kung hindi lamang napana ito ng kanyang pinsang si
Menalipo, na taga-Epiro; binanggit din niya ang paghatid ng isang ibong arkon sa
kanyang dibdib ng isang kupidong diyamante. Ipinadala siya sa Atenas upang doon ay
mag-aral. Dito ay nadatnan niya si Adolfo, anak ng Konde Sileno na taga-Albanya
din, na hinahangaan ng mga guro at mga kamag-aral dahil sa katalinuhan niya at
pagka-uliran sa pagkilos at pananalita. Labing-isang taong gulang lamang noon si
Florante at si Adolfo ay labing-tatlo na; ngunit sa loob ng anim na taong masugid
na pag-aaral, nadaig ni Florante si Adolfo sa karunungan at kagalingan. Hindi
naglaon at lumabas ang likas na pagkatao ni Adolfo. Kinasuklaman niya ang mga
tagumpay ni Florante. Kaya nga sa isang dulang itinanghal, sa halip na sundin ang
hinihingi ng papel, tinotohanan niyang saksakin si Florante. Mabuti na lamang at
nailigtas siya ni Menandro, pamangkin ng kanyang gurong si Antenor. Kinabukasan
din ay pinauwi si Adolfo sa Albanya.

Namalagi pa ng isang taon si Florante sa Atenas. Samantala, nakatanggap siya ng


masamang balita mula sa kanyang ama na namatay ang kanyang mahal na ina. Kahit na
siya ay nagdadala ng malaking sama ng loob, hinintay pa niya ang pasiya ng kanyang
ama. Dumating lamang ang isang sulat makatapos ang dalawang buwan na nagsasabing
umuwi na si Florante sa Albanya.

Ipinatawag ni Haring Linseo ang Duke Briseo sa Albanya sapagka't ang kaharian ng
Krotona ay sinalakay ng hukbo ng Persiyanong Heneral Osmalik. Sa unang pagkikita
ng Haring Linseo kay Florante, itinanong agad nito kung sino si Florante. Sinabi
nitong napanaginipan daw niya ang taong mamumuno sa hukbo ng Albanya laban sa
kaaway at ito'y kamukhang-kamukha ni Florante. Ipinakilala ng Duke ang kanyang
anak sa hari. Nagsipagpulong ang mga pinuno at napagpasiyahang si Florante nga ang
magdadala ng hukbo ng Albanya. Samantala, sa palasyo ay napukaw ang puso ng binata
ng magandang anak ng hari, si Laura. Namalagi ng tatlong araw si Florante sa
palasyo; nguni't naging kasintahan lamang niya si Laura pag-alis na niya. Ito ay
nagpabaon ng luhang tanda ng pagmamahal niya sa binata.
Nakasagupa nina Florante ang mga kalaban; limang oras na naglaban sina Florante at
Osmalik. Hindi nagtagal, bangkay na itinanghal ang ganid na Persiyano. Nanatili
pa ng limang buwan si Florante sa Krotona. Labis siyang nanabik kay Laura kaya't
nagdumaling bumalik sa Albanya. Sa kanyang pagdating, ikinagulat niya ng husto
nang makitang bandila na ng mga Moro ang nagwawagayway sa kaharian ng Albanya.
Pinatigil niya agad sa paanan ng isang bundok ang kanyang hukbo. Nakita niya dito
ang isang babaeng pupugutan na lamang ng ulo ng mga kalaban. Kanyang mabilis na
sinagip ang inuusig. Anong laking pagkamangha nang makita ng lahat ang babae: si
Laura! Nagsipagtakbuhan ang hukbo ng kalaban, napinamumunuan pala ni Aladin.
Nabawi ang palasyo nina Floranate at nailigtas ang mga ibinilanggo : sina Haring
Linseo, Duke Briseo at Adolfo.

Hindi pa halos natatahimik ang kaharian ng Albanya ay may isang hukbo na naman ang
sumalakay; ito ay ang hukbong pinamumunuan ni Miramolin. Sa madugong paglalaban ay
nagapi nina Florante ang mga kalaban. Nguni't may sunod-sunod pang mga hukbo ang
nagtangkang sumalakay sa kaharian. Labimpito silang lahat; at lahat din sila ay
pawang natalo ni Florante!

Habang nasa Etolya si Florante, nakatanggap siya ng sulat buhat sa monarka ng


Albanya na nagsasabing madaling magbalik sa Albanya. Nabigla si Florante pagdating
niya. Tatlumpung libong sandatahan ang dumakip sa kanya at dali-daling ipiniit
siya sa bilangguan. Hindi niya alam na sa mga pakana ni Adolfo ay napatay pala
nito ang mahal na hari maging ang Duke Briseo at ito ang siyang umagaw sa trono.
Ikinulong si Florante nang labing-tatlong araw; pagkatapos ay ipinag-utos na igapos
siya sa gitna ng kasindak-sindak na gubat upang doon ay masila ng mababangis na
hayop. Magdadalawang araw na siya sa gubat na iyon.

Isinalaysay naman ni Aladin ang kanyang mga karanasan. Siya ang anak ng balitang
Sultan Ali-adab. Napadpad siya sa gubat dahil sa matinding sama ng loob sa kanyang
ama. Ang kanyang kasintahang si Flerida ay ninasang agawin sa kanya ng sariling
ama. Sa tindi ng pagnanasa ng sultan, naghanap ito ng dahilan upang masarili ang
dalaga. Sa pamamagitan ng pagsisiyasat, natuklasan nitong nagpunta sa Persya si
Aladin at iniwan ang kanyang hukbo sa Albanya. Kaya nang maagaw ni Florante ang
Albanya at matuklasan niyong si Aladin ay umurong sa labanan, ipinalagay ni Sultan
Ali-adab na iyon ay isang pagkamakasalanan, at hinatulang pugutan ng ulo ang
sariling anak. Nguni't nang gabi ding iyon, tumanggap si Aladin ng isang mensahe
na siya ay ipinatatapon sa ibang lupa. Ang bilin ay huwag na siyang babalik sa
Persya kung nais pa niyang mabuhay. Ang paglilibot niya ay may anim na taon na
ngayon.

Habang nagku-kwentuhan sina Florante at Aladin, nadinig nila ang pag-uusap ng


dalawang tao. Ang isa ay nagsasalaysay kung paano nalaman nitong ipapapatay ang
kasintahan nitong nasa bilangguan. Dahil dito pumayag itong makasal sa hari.
Pinawalan naman ang kasintahang nabibilanggo. Noong gabing iyon ay tumakas ito sa
pagbabalatkayo bilang isang gerera. Madaming taon na ito ngayong naglalagalag,
haggang sa magkita ang dalawa sa pook na ito. Samantala, dahan-dahang nilapitan
nina Florante at Aladin ang nagsisipag-usap. Anong laking tuwa nang makita nilang
ang nagsisipag-usap ay walang iba kundi sina Laura at Flerida!

Ikinuwento ni Laura kung ano ang nangyari sa kanya. Sinabi niya kung paano naagaw
ni Adolfo ang trono, kung paano pinugutan ng ulo ang hari. Sinabi din niyang
pinadalhan niya ng sulat si Florante sa Etolya upang ipaalam ang mga nangyayari sa
Albanya nguni't ito ay hindi nakaabot kay Florante. Samantala, natapos na noon ang
limang buwang taning ni Adolfo kay Laura upang mapag-aralan ang handog na pag-ibig
nito. Wala nang paraang nalalabi kay Adolfo upang mahimok si Laura; kaya't sa
kailaliman ng gabi ay pinilit nitong dalhin siya sa gubat upang doon ay siraan ng
puri. Siya namang pagdating sa gubat ni Flerida. Nakita niyon ang kabuktutan ni
Adolfo. Sa isang pagsibat niyon ay napatay agad si Adolfo.

Habang nagpapalitan ng kani-kanilang karanasan ang apat, nagsidating sina Menandro,


kasama ang buong hukbo ng Albanya. Pinaghahanap nila si Adolfo upang maibalik ang
dating katahimikan ng Albanya. Nagsipagsigawan ang buong hukbo sa tuwa nang makita
ng lahat na buhay sina Florante at Laura. Ipinagbunyi nilang lahat ang
magkasintahan. Pagkaraan ay nagbalik silang nagsisipagbunyi sa palasyo. Hindi
nagtagal at nakasal sina Florante at Laura. Itinanghal na hari ng Albanya si
Florante; si Laura, ang reyna. Sina Aladin at Flerida naman ay pinag-isang dibdib
din matapos mabinyagan upang maging ganap na Kristiyano. Bumalik silang dalawa sa
Persya nang mamatay ang Sultan Ali-adab, at doon sila ay namuno sa sariling
kaharian.

ENGLISH VERSION

In the middle of a vast forest outside the kingdom of Albania crossed by the
poisonous river Kosito, a poor man was chained to a fig tree. She is Florante,
daughter of Duke Briseo and Princess Floresca. Florante is slowly dying because the
forest is simply terrifying. Wild animals roam here, the chirping of birds is
heartbreaking and the huge trees are truly awe-inspiring.

By chance, a Persian Moor came to Florante's place. This is Aladin, son of Sultan
Ali-adab, who went far away from his own country because of his resentment for his
father's usurpation of his girlfriend, Flerida. Aladin heard all of Florante's
laments about her hardships and he was deeply moved. He traced the source of the
voice and saw two lions ready to kill Florante. Aladin quickly killed the lions. He
untied Florante and forced himself to caress her. Since it was already getting
dark, Aladin took Florante to the place where he entered the forest and there he
watched over her all night. The next day they both talked.

Florante told the story of his life. He is said to have been gifted, from
childhood, with royal qualities; he tells how a vulture almost snatched him if his
cousin Menalipo, who was from Epirus, had not shot it; he also mentions the
delivery of an arkon bird to his breast with a diamond cupid. He was sent to Athens
to study there. Here he met Adolfo, son of Count Sileno who was also from Albania,
who was admired by teachers and classmates because of his intelligence and
exemplary behavior and speech. Florante was only eleven years old then and Adolfo
was thirteen; but during six years of diligent study, Florante surpassed Adolfo in
wisdom and skill. It wasn't long before Adolfo's natural personality came out. He
hated Florante's victories. That's why in a staged play, instead of following the
demands of the role, he witnessed stabbing Florante. Fortunately, he was saved by
Menandro, the nephew of his teacher, Antenor. The next day, Adolfo was sent home to
Albania.

Florante stayed another year in Athens. Meanwhile, he receives bad news from his
father that his beloved mother has died. Even though he was carrying a lot of
resentment, he waited for his father's decision. A letter arrived only two months
later saying that Florante had returned home to Albania.

King Linseo summoned Duke Briseo to Albania because the kingdom of Krotona was
attacked by the Persian General Osmalik's army. When King Linseo first met
Florante, he immediately asked who Florante was. He said that he dreamed of the man
who would lead the Albanian army against the enemy and that he looked exactly like
Florante. The Duke introduced his son to the king. The leaders met and it was
decided that Florante would lead the Albanian army. Meanwhile, in the palace, the
young man's heart was stirred by the king's beautiful daughter, Laura. Florante
stayed three days in the palace; but Laura only became his girlfriend after he
left. This buried a tear as a sign of his love for the young man.

Florante met the enemies; Florante and Osmalik fought for five hours. Not long
after, the body of the savage Persian was presented. Florante stayed another five
months in Krotona. He longed for Laura so much that he hurried back to Albania.
Upon his arrival, he was greatly surprised to see that the flag of the Moors was
already waving in the kingdom of Albania. He immediately halted his army at the
foot of a mountain. He saw here a woman who was about to cut off the head of her
enemies. He quickly rescued the persecuted. How amazed everyone was when they saw
the woman: Laura! The enemy's army, led by Aladin, ran. Floranate's palace was
recovered and the prisoners were rescued: King Linseo, Duke Briseo and Adolfo.

No sooner had the kingdom of Albania been pacified than another army attacked; this
is the army led by Miramolin. In a bloody fight, Florante defeated the opponents.
But another army after another tried to attack the kingdom. They were seventeen in
all; and they were all defeated by Florante!

While Florante was in Aetolia, he received a letter from the Albanian monarch
saying that he needed to return to Albania. Florante was shocked when he arrived.
Thirty thousand armed men seized him and quickly pressed him into prison. He didn't
know that in Adolfo's plans he had killed the beloved king even Duke Briseo and was
the one who usurped the throne. Florante was imprisoned for thirteen days; then he
was ordered to be chained in the middle of the terrible forest so that he could be
eaten by wild animals. He had been in that forest for two days.

Aladin narrated his experiences. He is the son of the legendary Sultan Ali-adab. He
ended up in the forest because of a strong grudge against his father. His
girlfriend, Flerida, was tried to be taken away from him by his own father. In the
intensity of the sultan's desire, he looked for a reason to possess the girl.
Through investigation, he discovers that Aladin went to Persia and left his army in
Albania. So when Florante seized Albania and you discovered that Aladin had
retreated from the battle, Sultan Ali-adab considered it a sin, and condemned his
own son to be beheaded. But that same night, Aladin received a message that he was
being exiled to another land. The order was that he should not return to Persia if
he wished to live. His tour spans six years now.

While Florante and Aladin were talking, they overheard the conversation of two
people. One recounts how he found out that his girlfriend in prison was going to be
killed. Because of this she agreed to marry the king. The imprisoned boyfriend was
released. That night he escaped disguising himself as a warrior. It has been
wandering for many years now, until the two meet in this place. Meanwhile, Florante
and Aladin slowly approached the conversation. How happy they were when they saw
that the conversation was none other than Laura and Flerida!

Laura tells what happened to her. He tells how Adolfo usurped the throne, how the
king was beheaded. He also said that he sent a letter to Florante in Aetolia to
inform him of what was happening in Albania but it did not reach Florante.
Meanwhile, Adolfo's five-month relationship with Laura was over so he could study
her love offering. There is no way left for Adolfo to seduce Laura; so in the dead
of night he forced her to take him to the forest to be defamed there. He, on the
other hand, arrived at Flerida's forest. It saw the perversion of Adolfo. Adolfo
was killed instantly with a spear.

While the four were exchanging their experiences, Menander arrived, accompanied by
the entire Albanian army. They are looking for Adolfo to restore the former
tranquility of Albania. The whole army shouted for joy when everyone saw that
Florante and Laura were alive. They all cheered the couple. Afterwards they
returned rejoicing to the palace. Florante and Laura were soon married. Florante
was made king of Albania; Laura, the queen. Aladin and Flerida were united after
being baptized to become full Christians. They both returned to Persia when Sultan
Ali-adab died, and there they ruled their own kingdom.

bubod- young fruit

26 – Handang tiisin ni Florante ang pagpapahirap ng Langit, basta maalala siya ng


puso ni Laura.

27 – Sa gitna ng kahirapan ni Florante, ang ala-ala ni Laura ang bumubuhay sa


kanya.

28 – Matutuwa si Florante nang lubos basta isipin siya ni Laura. Yun nga lang,
nalulungkot siya nang lubos gawa ng pagtataksil.

29 – Iniisip ni Florante na patay na siyang nakagapos dun sa puno.


30 – Kung hanapin ni Florante sa kanyang isipan ang ala-ala ng mga nakaraan nila ni
Laura, yung mga dati niyang luha sa bawat sugat ni Florante ay ginagawang kasiyahan
ang kanyang kahirapan.

31 – Sabi ni Florante para saan pa ang pag-ibig, ngayon na tahimik na si Laura at


may kasama nang iba.

32 – Gusto nang mamatay ni Florante dahil naiisip niya na magkayakap sina Konde
Adolfo at Laura.

33 – Hinimatay si Florante.

34 – Makikita sa buong katawan ni Florante ang mga marka ng pagpapahirap.


(Naranasan mo nang umiyak nang umiyak? Diba may mga maraming pulang tuldok sa mukha
mo? Paano pa kaya kung buong katawan mo ay ganun?)

35 – At kapag nakita si Florante ng pinakamarahas na magpaparusa, maawa yun sa


itsura ni Florante.

36 – Kahit yung taong tuyo na ang mga mata sa kaiiyak, maiiyak muli kung makita
nila si Florante.

37 – Malalim na awa ang mararamdaman ninumang makarinig sa mga daing at tunog na


galing kay Florante.

38 – Rinig sa buong gubat ang mga ungol ni Florante. Ang sumasagot lang sa kanya ay
ang mga alingawngaw (echoes).

39 – Tinatanong ni Florante sa hangin kung bakit kinalimutan ni Laura ang kanilang


pagmamahalan.

40 – Sinusumbat ni Florante kay Laura ang sumpa ng kanilang pagmamahalan. Naging


tulala si Florante. Hindi niya naiisip na ganito ang mangyayari sa kanila. Hindi
niya naisip na darating ang araw na magtataksil sa kanya si Laura.

41 – Akala ni Florante buo ang pagmahahalan nila ni Laura. Hindi niya akalain na sa
kabila ng kagandahan ni Laura, may nakatago palang pagtataksil.

42 – Hindi inakala ni Florante na ang mga luhang iniyak nuon ni Laura ay walang
kwenta pala.

43 – Naalala ni Florante na nuong gumawa ng sagisag para sa kanya dati si Laura,


buhay na buhay ang mga mata ni Laura.

44 – Naalala ni Florante nuong ginawa ni Laura ang kanyang plumahe (para sa


ulo/helmet).

45 – Naalala ni Florante yung maraming beses nuon nung inabot ni Laura ang bandana
ni Florante, basa sa mga luha ni Laura kasi alalang-alala siya sa kapakanan ni
Florante sa digmaan.

46 – Tinitingnan dati ni Laura ang baluti (armor) ni Florante, at baka may kalawang
ito. Ayaw ni Laura na marumihan ang damit ni Florante.

47 – Kapag tumingin mula sa malayo si Laura sa hukbo (army), hinahanap niya si


Florante.

48 – Yung turbante (turban) ni Florante ay may diamenteng hugis letrang “L”.


49 – At kapag bumabalik si Florante mula sa digmaan, hindi pa rin mapakali si
Laura.

50 – Takot si Laura na baka may sugat si Florante na hindi niya nakita at


mahugasan.

51 – At kung may gumugulo sa isip ni Florante, tatanungin ni Laura kung ano yung
bagay na yun. At habang hindi pa niya ganap na nauunawaan ito, hahalikan niya si
Florante na paulit ulit sa pisngi.

52 – Kung tahimik lamang si Florante, dadalhin siya ni Laura sa hardin para maaliw
sa mga bulaklak duon.

53 – Ilalagay ni Laura ang mga magagandang mga bulaklak sa leeg ni Florante. At


hindi titigil si Laura hangga’t di niya maalis kung anumang nagbibigay lungkot kay
Florante.

54 – At kung malungkot pa rin si Florante, maluluha si Laura. Hinahanap na ngayon


ni Florante yung dating pagmamahal ni Laura.

55 – Hinahanap ni Florante si Laura ngayon at malapit na siyang mamatay.

56 – Kahit isang patak ng luha mula kay Laura, sapat na yun para kay Florante.

57 – Pinapahanap ni Florante kay Laura yung mga sugat sa kanyang katawan.

58 – Pinapapalitan ni Florante kay Laura ang kanyang mga maruruming mga damit.

59 – At kung matitigan man lang ni Laura si Florante, mapapahaba ni Laura ang buhay
ni Florante.

60 – Para kay Florante, si Laura lang ang pwedeng magpagaling sa kanya.

61 – Yun nga lang, para kay Florante, wala si Laura. Para kay Florante,
pinagtaksilan siya ni Laura.

62 – Iba na raw ang kayakap ngayon ni Laura. (Bitter si Florante.)

63 – Wala na raw kaibigan si Florante. At kinalimutan pa siya ng mahal niyang si


Laura.

64 – Masakit ang kaloobang ni Florante. Nalulungkot siya sa pagkawalan ng kanyang


ama. Nagseselos pa siya dahil kay Laura. Masakit na masakit ang damdamin ni
Florante.

65 – Ang pinakamatinding sakit ay ang pagtataksil ni Laura.

66 – Pasasalamatan pa nga raw ni Florante si Konde Adolfo, kung lahat ng


pagpapahirap ay gawin kay Florante, huwag lang yung pag-agaw sa puso ni Laura.

67 – Umiyak nang malakas si Florante. Umalingawngaw sa buong gubat ang hiyaw niya.

68 – Parang patay na si Florante. Maputla ang kanyang mukha.

69 – May dumating na mandirigma sa gubat. Taga Persiya.

70 – Huminto siya. Tumingin sa palibot. Biglang hinagis ang kanyang mga sandata.
71 – Tumingala siya, at panay ang buntong-hininga.

72 – Umupo siya sa tabi ng puno, at umiyak nang umiyak.

73 – Hawak niya ang kanyang baba at sentido. Mukhang may malalim na iniisip, o di
kaya’s may nakalimutan.

74 – Maya-maya’y sumandal siya. Patuloy pa rin ang kanyang mga luha. Nagsalita
siya: Flerida, tapos na ang tuwa. (NOTE: Anim na taon na siyang palakad-lakad kung
saan-saan sa labas ng Persiya. Hindi siya maka move-on.)

75 – Panay ang sabi ni Aladin ng “Ay! Ay!” duon sa gubat. Hindi siya talaga maka
move-on.”

76 – Bigla siyang tumindig, mukhang galit, at dali-dali niyang hinanap ang kanyang
mga sandata. Hindi raw siya makapapayag.

77 – At kung ibang tao (maliban sa kanyang ama) ang umagaw ng kanyang Flerida,
mapapatay niya ito.

78 – Binanggit ni Aladin si Marte at ang mga Parcae. May diyos/diyosa na kunektado


sa digmaan at kamatayan. Matindi ang galit ni Aladin.

79 – Sinabi ni Aladin na babawiin niya si Flerida mula sa mga kuko ng kataksilan,


at lahat nang makakabangga niya (maliban sa kanyang ama) ay papatayin niya.

80 – Makapangyarihan ang pag-ibig. Lahat ay apektado. At ang lahat din ay


makalilimutan kapag pumasok na sa puso ang pag-ibig.

81 – Kapag pag-ibig na ang pinag-uusapan, kalimutan mo na ang respeto sa lalong


dakila (Diyos?), katwiran, tamang pag-iisip, katungkulan, at pati na rin ang buhay.

82 – Sinasabi ni Aladin na huwag siyang tularan. Pero wala naman siyang kausap sa
gubat.

Additional Update: Ang malas na karanasan ni Aladin ay aral na dapat mahalin ng mga
nakakaunawa, para hindi nila mismong maranasan ang sobrang hirap na halos hindi na
kinaya ni Aladin.

83 – Sinaksak ni Aladin ang kanyang sandata sa lupa. Umiyak nang umiyak. Bigla
siyang may narinig na buntong hininga. Si Florante pala yun, nakagapos pa sa puno.

84 – Nagulat si Aladin. Sumigaw siya, at nakinig. Narinig niya muli ang mga hikbi.

85 – Nagtaka si Aladin kung sino ang hihikbi sa gubat na yun. Alisto siyang
nakinig.

86 – Narinig ni Aladin na may nagtatanong kung bakit siya inulila ng kanyang ama.

87 – Inisip ni Florante kung paano nahirapan ang kanyang ama sa kamay ng mga
traydor.

88 – Naisip din ni Florante kung gaano kagrabe ang parusang ipinataw ni Konde
Adolfo laban sa ama ni Florante.

89 – Nararamdaman ni Florante ang paghihirap na naranasan ng katawan ng kanyang


ama.

90 – Naiisip ni Florante ang luray-luray na bangkay ng kanyang ama, na hindi man


lang binigyan ng disenteng libing.

91 – Inisip ni Florante ang mga dating kaibigan ng kanyang ama na lumipat na sa mga
grupo ng mga traydor. Naisip din niya ang mga kaibigan pa rin, ngunit takot nang
hawakan ang katawan ng kanyang ama at baka pati rin sila ay maparusahan.

92 – Parang naririnig ni Florante kung paano nagdasal ang kanyang ama na


maprotektahan si Florante mula sa kapahamakan.

93 – Hiniling din ng kanyang ama na iwan na lang si Florante sa ilalim ng mga


bangkay sa parang ng digmaan, nang di malapastangan ni Konde Adolfo ang kanyang mga
labi.

94 – Sinabi ni Florante na ang mga dasal ng kanyang ama ay hindi natupad. Pinugutan
pa rin ang kanyang ama.

95 – Naaalala ni Florante ang pagmamahal sa kanya ng kanyang ama. Iyak nang iyak si
Florante.

96 – Pinararangal ni Florante ang kanyang mapagmahal na ama.

97 – Hindi magtatagal, at magkikita na muli si Florante at ang kanyang yumaong ama.

98 – Naluha si Aladin dun sa kanyang narinig.

99 – Inisip ni Aladin kung kailan kaya siya mapapaluha dahil sa pagmamahal at awa
sa kanyang sariling ama.

100 – Naluluha si Aladin dahil sa pagnakaw ng kanyang sintang si Flerida, habang


heto si Florante, umiiyak dahil sa pagkawalan ng mapagmahal na ama.

101 – Naisip ni Aladain na kung ang mga luha niya ay para sa nawalang ama,
nabiyayaan siya ng mga matatamis na luha.

102 – Ngunit ang mga luha ni Aladin ay dahil sa galit, at hindi dahil sa pagmamahal
ng kanyang ama.

103 – Ang tawag ni Aladin sa pagmamahal ng kanyang ama ay kataksilan. At heto na si


Aladin, nalulunod sa kahirapan.

104 – Ang tingin ni Aladin sa sarili ay parang anak na inabandona.

105 – Narinig ni Aladin na binanggit ni Florante ang pangalan ni Laura. Nagpapaalam


na si Florante at tila mamamatay na siya.

106 – Sinabi din ni Florante na sana maging masaya si Laura sa piling ni Konde
Adolfo.

107 – Gayunpaman, mahal na mahal pa rin ni Florante si Laura magpasawalang hanggan.

108 – May lumapit na dalawang leon kay Florante. Bigla silang huminto malapit sa
kanya.

109 – Mukha silang naawa muna kay Florante.

110 – Ano kaya ang pumasok sa isip ni Florante habang tinitingnan niya yung
dalawang leon?

111 – Hindi makapagsalita ang makata. Lubha siyang naawa kay Florante.
112 – Sinong taong may puso ang hindi maaawa sa kalagayan ni Florante?

113 – Pakiramdam ni Florante na malapit na siyang mamatay. Kahit hindi na


maintindihan ang mga sinasabi niya, malinaw sa isip ni Florante na malapit na ang
katapusan.

114 – Nagpaalam si Florante sa Albanya.

115 – Pinapayuhan ni Florante si Albanya na lumaban sa mga taksil.

116 – Binalewala raw ng Albanya ang sumpa ni Florante na ipagtanggol ang kaharian.

117 – Mula kabataan walang ninais si Florante kundi ipagtanggol ang Albanya.

118 – Ang binigay lamang ni Albanya kay Florante ay isang kahiya-hiyang paraan ng
kamatayan.

119 – Gayunpaman, mahal na mahal pa rin ni Florante si Laura, sa kabila ng lahat.

120 – Sana raw maging masaya na ang marahas na Adolfo at ang taksil sa Laura.
Bitter na talaga dito si Florante.

121 – Kumpleto na raw ang kasaam nila, ngayon at nasa harapan na ni Florante ang
mabangis na kamatayan.

122 – Sino pa raw ang makaka-alala sa kanya, isip ni Florante.

123 – Nagtatanong si Florante kung bakit ngayon, hindi man lang lumuluha si Laura.

124 – Sana raw kasabay ng mga luha ni Florante ay lumabas na rin mula sa kanyang
mga mata ang kanyang kaluluwa’t dugo.

125 – Umiiyak si Florante hindi para sa kanyang sarili, ngunit para sa pag-ibig
nila ni Laura na hindi na natuloy.

126 – Hinanap ni Aladin kung saan nagmumula yung boses. Ginamit niya ang kanyang
sandata para putulin ang mga nakaharang sa kanyang daan sa gubat.

127 – Patuloy na ginamit ni Aladin ang kanyang kalis, hanggang natagpuan niya ang
pinagmumulan nung mga iyak.

128 – Siguro mga alas singko na ng hapon nang makita ni Aladin si Florante.

129 – Naawa si Aladin.

130 – Hindi siya kumibo. Nakita niya yung dalawang leon.

131 – Mukhang gutom yung mga leon, at handa nang pumatay.

132 – Inilarawan dito yung itsura nung mga leon. Inihambing sila sa mga Furies.

133 – Humanda nang umatake ang mga leon. Umatake si Aladin.

134 – Tinaga ni Aladin ang mga leon.

135 – Ginamit ni Aladin ang kanyang kalasag (shield) at kalis para manaig sa mga
leon.
136 – Lumuha si Aladin habang inalis niya ang mga lubid ni Florante. Hinimatay si
Florante.

137 – Naawa si Aladin habang nakita niyang umagos yung dugo duon sa mga sugat ni
Florante.

138 – Pinutol ni Aladin ang mga lubid gamit ang kanyang espada, para mabilis.

139 – Sinubukan ni Aladin na bigyan malay-tao si Florante.

140 – Nung makita niya ang mukha ni Florante, inisip ni Aladin na magkahawig ang
kanilang mga sitwasyon.

141 – Napansin din ni Aladin ang tikas ni Florante. Magkatulad silang dalawa.

142 – Nakahinga nang maluwag si Aladin nung makita niyang nagising si Florante.

143 – Mahinang dumilat si Florante. HInahanap niya si Laura.

144 – Hiniling ni Florante na huwag siyang kalimutan ni Laura. Pumikit si Florante.


Si Aladin naman ay nanahimik.

145 – Ayaw ni Aladin na mabigla si Florante at baka ito tuluyang mamatay. Naghintay
muna si Aladin.

146 – Nang magising muli si Florante, nagulat siya na andun siya sa Moro. Sinubukan
ni Floranteng bumangon, ngunit hindi pa niya kaya. Galit siyang napahiga.

147 – Sinabi ni Aladin na ligtas si Florante, ang maging payapa siya.

148 – Inamin ni Aladin na kahit ayaw siya ni Florante, hindi niya kayang hayaang
mamatay si Florante.

149 – Nakita ni Aladin sa pananamit ni Florante na taga Albanya si Florante. Si


Aladin naman ay taga Persiya. Magkaaway ang dalawang kaharian. Ngunit sa ganung
kalagayan ni Florante, magkaibigan daw sila, sabi ni Aladin.

150 – Moro nga si Aladin, ngunit tao rin siya. Ramdam niya sa kanyang puso na sa
batas ng kalikasan, kailangang tulungan ang mga nahihirapan.

151 – Ano pa nga ba ang gagawin ni Aladin gayong narinig niya ang mga sigaw at iyak
ni Florante? Nakita rin siyang nakagapos at malapit nang sakmalin ng mga leon.

152 – Inamin ni Florante na kung hindi siya tinulungan ni Aladin, malamang andun na
siya sa loob ng mga leon.

153 – At naging payapa si Florante. Dahil alam niyang magkalaban ang mga taga
Albanya at Persiya, ngunit tinulungan pa rin siya ni Aladin.

154 – Sinabi ni Florante na hindi niya kailangan ang awa ni Aladin. Pero sana
pinatay na lang siya, kasi kamatayan ang hinahanap ni Florante.

155 – Nang marinig ito ni Aladin, sumigaw siya nang malakas, umiyak, at napaluhod.

156 – Tahimik sina Aladin at Florante. Para silang hinimatay, hanggang lumubog ang
araw.

157 – Nang makita ni Aladin na papadilim na, binuhat niya si Florante at bumalik
siya sa pinanggalingan sa gubat.
158 – Inilapag ni Aladin si Florante dun sa isang malapad at malinis na bato.

159 – Sinubukan ni Aladin na pakaiinin si Florante. At kahit umayaw si Florante,


mahinahon niyang hikayatin siya na kumain.

160 – Nanghina si Florante (naawas) sa sobrang gutom (dayukdok). Tuloy, di


sinasadyang nakatulog sa sinapupunan (sa bandang puson.. between the lap and navel
or belly-button) ni Aladin.

161 – Magdamag natulog (nang mababaw) si Florante, habang si Aladin naman ay


magdamag hindi natulog. Nag-aalala kasi si Aladin na baka may lumapit na hayop at
kagatin si Florante.

162 – Pagising-gising si Florante at madalas siyang umungol. Bawat iyak niya ay


parang sumasaksak sa maawaing puso ni Aladin.

163 – Nung madaling araw, nung sobrang dilim pa, nakatulog nang husto si Florante.
Tahimik ang lahat, hanggang nagbukang liwayway (sunrise).

164 – Lumakas si Florante. Ano yung limang karamdaman? The 5 senses.


sense of sight: paningin
sense of smell: pangamoy
sense of taste: panlasa
sense of hearing: pandinig
sense of touch: pandamdam

165 – Kaya nung kumalat na ang sinag ng araw, dahan-dahang bumangon si Florante,
ang nagpasalamat sa Langit sa pagbalik ng lakas sa kanyang katawan.

166 – Tuwang-tuwa si Aladin, at niyakap niya si Florante. Kung noon ay lumuha si


Aladin dahil sa awa, ngayon ay lumuha siya sa tuwa (tears of joy).

167 – Hindi mailarawan nang sapat ni Balagtas ang pasasalamat ni Florante. Yun nga
lang, nang bumangon si Florante, naalala niya ang mahal niyang si Laura, at
naramdaman muli ni Florante ang matinding kalungkutan.

168 – Kapag nakapaghinga ka samantala mula sa sakit na dulot ng pag-ibig, kapag


bumalik yung sakit, higit na matindi pa. Doble pa yung sakit.

169 – Bago mahilom ng kasayahan ang sugatang puso ni Florante, umiral na naman ang
dating sakit. Parang kutsilyo na nakasaksak nang malalim sa puso ni Florante.

170 – Tinanggap ni Florante ang kanyang paghihirap, habang sabay niyang sinabi na
hindi na niya kaya ang pagkawalan ng kanyang minamahal. Sinubukan ni Aladain na
pagaanin ang kalooban ni Florante.

171 – Sabi ni Aladin kay Florante na nakita na ni Florante kung paano mag-alala sa
kanya si Aladin. Kaya huwag mag-alala si Florante at maghahanap ng solusyon si
Aladin.

172 – Sabi ni Florante kay Aladin – hindi lamang dahilan ng sakit ng aking
damdamin, kundi pinagmumulan ng buhay ko mismo (tinutukoy ni Florante si Laura).

173 – Naupo yung dalawa sa ilalim ng puno. Ikinuwento ni Florante kay Aladin ang
kanyang buhay, mula umpisa hanggang sa punto na naging masama ang kanyang kapalaran
(naparool).

174 – Sinabi ni Florante na ipinanganak siya sa Albanya, sa isang dukado (dukedom)


o pamilya ng duke. Si Duke Briseo ang ama ni Florante.

175 – Ang ina ni Florante ay si Prinsesa Floresca.

176 – Pakiramdam ni Florante na kung ipinanganak siya sa Krotona (siyudad ng


kanyang ina), imbes na sa Albanya (bayan ng kanyang ama), sana ay naging mas masaya
si Florante.

177 – Ikinuwento ni Florante na ang kanyang ama na si Duke Briseo ay naging


tagapag-payo kay Haring Linceo, sa lahat ng bagay. Pangalawa siya. Siya rin ang
nagbibigay ng direksyon para sa bayan.

178 – Si Duke Briseo ay parang perpektong bersyon ng kabaitan sa Albanya.


PInakamatalino. Pinakamagiting. Pinakamapagmahal sa anak. Pinakamarunong mag-guide
at magturo ng anak.

179 – Naalala ni Florante kung paano siya tawagin nuon (nung munting bata pa siya)
ni Duke Briseo: Floranteng bulaklak kong natatangi o nag-iisa. (My one and only
special flower.)

NOTE: Hindi po natin mahulaan kung bakit bulaklak ang tingin ni Duke Briseo sa
kanyang anak. Dahila kaya sa kulay ng buhok ni Florante? Or dahil sobrang kinis ng
mukha ni Florante?

180 – Yun ang tawag kay Florante mula nung bata siya. Una niya itong narinig mula
sa kanyang mga magulang. Yun ang kanyang ambil / palayaw / nickname. At ngayon na
siya’y naghihirap, parang naririnig niyang may tumatawag sa kanya gamit ang palayaw
na ito.

181 – Sinabi rin ni Florante na nung bata pa siya, muntik siyang nadagit (na-
snatch) ng isang buwitre (vulture) o ibong kumakain ng mga patay o malapit nang
mamatay na mga hayop.

182 – Ikinuwento daw sa kanya (Florante) ng kanyang ina na nung tulog ang munting
si Florante dun sa malaking bahay na kinta (or villa, in English, quinta in
Spanish) nila sa bundok, may pumasok na ibon. Yung buwitre ay may sensitibong pang-
amoy. Kaya nitong amuyin ang patay na hayop mula tatlong legwas (leagues). Ang
distansiya ng is legwas ay tatlong milya (miles) or 4.828 kilometros.

183 – Sumigaw si Prinsesa Floresca, at na-alerto ang pinsan ni Florante na si


Menalipo na taga Epiro (Epirus – isang rehiyon sa hilagang kanluran ng Gresya o
northwestern Greece – nakadikit ito sa Albanya). Pinana ni Menalipo (Minelipus) ang
buwitre. Agad namatay yung ibon.

184 – Sa ibang pagkakataon naman, bago pa lamang natutong maglakad nang mag-isa si
Florante dun sa gitna ng salas, may dumating arko (ibong falcon) at inagaw nito ang
kupidong diamante (hearts and arrows diamond cut) na nasa dibdib ni Florante.

NOTE: The Hearts and Arrows Diamong Cut involves precision cutting. It is
symmetrical.

185 – Nung si Florante’y siyam na taong gulang, madalas siyang gumala at maglaro sa
burol (hill). Pinapana niya ang mga ibon.

186 – Tuwing umaga, nung bagong labas palang ng araw, andun na si Florante sa tabi
ng gubat, kasama ang kanyang mga alagad.

187 – At hanggang tumaas na ang sikat ng araw (Febo – Phoebus – sun god), malamang
tanghaling tapat, andun si Florante sa parang (fields).
188 – PInaglalaruan ni Florante ang mga bulaklak (ito kaya ang dahilan kung bakit
tinatawag siya ng kanyang ama na Florante, bugtong na bulaklak?). May laruang
siyang pulad (quiver of the arrow), o yung balahibo ng manok o ibon na inilalagay
sa hindi matulis na dulo ng isang pana, upang magiya o madiretso ang paglipad nito.

Hindi po natin maunawaan pa sa ngayon kung bakit ni inaaglahi ang laruang pulad.
Ang pag-aglahi kasi ay yung pagsira sa isa, at pati na ring pagdamay sa buong lahi
nung isang yun.

Siguro yung inaglahi ni Florante ay yung isang ibon/manok na ang balahibo ay nasa
pulad, at pati na rin yung buong lahi o angkan ng mga ibon/manok.

Pati yung mga ibong lumilipad sa hanging amihan (the wet south wind) ay hinahabol
ni Florante.

189 – Kapag may nakitang hayop si Florante duon sa kalapit na bundok, papanain niya
ito. Isang tira lang, tinatamaan na. Ganuon katindi at kalinaw ang mata ni
Florante.

190 – Mag-uunahan ang mga kasamahan ni Florante para kunin yung napatay na hayop.
Sa sobrang tuwa, hindi nila pinapansin ang mga matatalas na tinik sa dinaraanan
nila.

191 – Naaaliw si Florante sa kapapanuod sa kanila. Pa-ekis-ekis nagtatakbuhan yung


mga kasama ni Florante sa damuhan. At kapag nakita na nila yung patay na hayop,
sigawan sa tuwa!

192 – Kapag nagsawa na si Florante sa laruan niyang busog (bow… as in bow and
arrow), uupo sila sa tabi ng bukal (batis or spring), titingnan ang sariling
repleksiyon, at kukunin ang lamig ng tubig.

193 – Dito sa tabi ng tubig, pakikinggan ni Florante ang mga Nayadas (Naiads –
female water spirit). Kapag tumugtog ng lira (lyre) ang mga Nayadas, matatanggal
ang kalungkutan sa iyong dibdib.

194 – Pati mga ibon, lumalapit sa mga kumakanta at nagtatawanang mga Ninfas (nymph
– nature goddess).

195 – Duon sa sanga ng kahoy na duklay (pinakamataas ng punong-kahoy) nagpupuntahan


ang mga ibong upang makinig sa mga nag-aawitang mga Ninfas.

Ang mahal na batis ng iginagalang na bulag na hentil ay malamang yung batis na


binanggit sa Bibliya – John, Chapter 9.

Sa “Pool of Siloam” gumawa ng milagro si Hesukristo, kung saan naglagay siya ng


putik sa mga mata ng isang bulag, at ito’y nakakita muli.

Sa palagay ng iba, dito rin sa “Pool of Siloam” itinaguyod ni Hadrian ang paganong
dambana ng Apat na mga Ninfas (pagan Shrine of the Four Nymphs) nuong 135 AD.

(Saan kaya ito nabasa ni Balagtas? Bakit niya alam ang ganitong kasaysayan? Kakaiba
siya talaga!)

196 – Hindi nagtagal ang saya ni Florante sa lugar na yun. Dahil mahal siya ng
kanyang ama, inutusan siyang umalis.

197 – Kapag panay kasiyahan lang ang nararanasan ng isang bata, magiging mahina ito
paglaki nito.
Kung lumaki’y walang hihinting ginhawa = Walang kahihinatnan. Walang sasapitin.
Walang darating na ginhawa sa buhay mo, kung nuong bata ka ay nababad ka lang sa
kasiyahan at di ka man lang nakaranas ng mga pagsubok sa buhay.

198 – Mundo ito ng kahirapan. Kaya bawat tao ay dapat matutong patibayin ang
kalooban. Kapag hindi natutong magtiis, paano haharapin ang mga pagkakataong
malupit ang trato sayo ng mundo?

199 – Ang taong sanay sa masarap na buhay ay ubod ng selan. Hindi niya kayang
bathin o tiisin yung hilahil, kahirapan, o gulo. Wala pa ngan dumarating, nasa
imahinasyon palang yung problema, ayun… bagsak na.

200 – Katulad ng halamang palaging dinidiligan, kapag may sandaling init at hindi
nadiligan agad, ayun… nalalanta na. Ganun din ang pusong nasanay lamang sa tuwa.

201 – Kaunting hirap lang, pinapalaki na kaagad. Ganun ang dibdib na hindi marunong
magbata o magtiis. May kaunting pagbabago lang sa mundo, kisapmata o sandali palang
ay malaking pagdurusa na.

(Nahihirapan ka ba sa Florante at Laura? Kumusta ang dibdib mo? Mabilis ka bang


tumiklop? O kaya mo bang lumaban? Paiter, bai!)

202 – Ang batang pinalaki sa saya at madaling pamumuhay, may something ang pag-
iisip. Minsan nga, parang hindi na nag-iisip. Walang sariling bait. Mali ang pag-
alaga ng mga magulang. Akala nila pagmamahal yung ipinakita nila sa anak nila.
Ngunit mali. Kaya ayun ang masaklap na resulta: walang kwentang anak.

(Mabuti na lang at pinag-aaralan mo itong Florante at Laura. May pag-asa kang gawin
ang dapat gawin, upang gumanda ang kinabukasan mo at ng iyong pamilya.)

203 – Ang pagmamahal ng ibang magulang ay mali o baluktot. Tuloy, napasama ang
kalagayan nung bata. Posible rin na tamad lamang ang magulang, at naging pabaya.

204 – Ang mga bagay nito ay itinuro ni Duke Briseo sa kanyang anak na si Florante.
At kahit umiyak si Prinsesa Floresca, pinadala pa rin si Florante sa malayong lugar
ng Atenas upang mag-aral at maging mulat.

205 – Nalungkot nang matindi nang dumating si Florante sa Atenas (Athens). Ang
naging mabait na guro niya duon ay si Antenor. Si Antenor ay lahi ni Pitaco
(Pittacus of Mytilene – considered as one of the Seven Sages of Greece).

26 – Florante is willing to endure the torture of Heaven, as long as Laura's heart


remembers him.

27 – In the midst of Florante's poverty, the memory of Laura keeps him alive.

28 – Florante will be very happy as long as Laura thinks about him. It's just that,
he was very sad because of the betrayal.

29 - Florante thinks that he is dead tied to the tree.


30 – If Florante searches in his mind for the memory of his past with Laura, his
tears from every wound of Florante turn his poverty into pleasure.

31 – Florante says what is love for, now that Laura is quiet and with someone else.

32 – Florante wants to die because he thinks of Count Adolfo and Laura embracing
each other.

33 – Florante passed out.

34 – The marks of torture can be seen all over Florante's body. (Have you ever
cried and cried? Don't you have many red dots on your face? What if your whole body
is like that?)

35 – And when Florante is seen by the most violent punisher, he will take pity on
Florante's appearance.

36 - Even those whose eyes are dry from crying, will cry again if they see
Florante.

37 – Whoever hears the cries and sounds coming from Florante will feel deep pity.

38 – Florante's grunts were heard throughout the forest. The only answers to him
are echoes.

39 – Florante asks the air why Laura has forgotten their love.

40 – Florante scolds Laura for the curse of their love. Florante became an idiot.
He never thought that this would happen to them. He never thought that the day
would come when Laura would betray him.

41 – Florante thought that his and Laura's love was complete. He didn't think that
despite Laura's beauty, there was hidden betrayal.

42 – Florante didn't think that the tears that Laura cried before were useless.

43 – Florante remembered that when Laura made a symbol for him before, Laura's eyes
were very alive.

44 – Florante remembers when Laura made her plumage (for the head/helmet).

45 - Florante remembered the many times before when Laura reached for Florante's
scarf, wet with Laura's tears because she was worried about Florante's welfare in
the war.

46 – Laura used to look at Florante's armor, and it might have rust. Laura doesn't
want Florante's clothes to get dirty.

47 – When Laura looks from afar at the army, she is looking for Florante.

48 - Florante's turban has a diamond in the shape of the letter "L".

49 – And when Florante returns from the war, Laura is still restless.

50 – Laura is afraid that Florante might have a wound that she didn't see and wash
it.

51 - And if something bothers Florante, Laura will ask what that thing is. And
while he didn't fully understand it, he would kiss Florante repeatedly on the
cheek.

52 – If Florante is quiet, Laura will take him to the garden to be entertained by


the flowers there.

53 – Laura will put the beautiful flowers around Florante's neck. And Laura will
not stop until she gets rid of whatever is causing Florante sadness.

54 – And if Florante is still sad, Laura will cry. Florante is now looking for
Laura's former love.

55 – Florante is looking for Laura now and is about to die.

56 – Even a drop of tears from Laura, that's enough for Florante.

57 – Florante asks Laura to find the wounds on her body.

58 – Florante makes Laura change her dirty clothes.

59 – And if Laura can even look at Florante, Laura can prolong Florante's life.

60 – For Florante, only Laura can heal him.

61 – That's all, for Florante, Laura doesn't exist. For Florante, Laura betrayed
him.

62 – Laura is said to be hugging differently now. (Florante is bitter.)

63 – It is said that Florante has no friends. And his beloved Laura forgot him.

64 – Florante's will is sore. He is saddened by the loss of his father. He is still


jealous because of Laura. Florante's feelings are very painful.

65 – The worst pain is Laura's betrayal.

66 - It is said that Florante will even thank Count Adolfo, if all torture is done
to Florante, just don't steal Laura's heart.

67 – Florante cried loudly. His scream echoed throughout the forest.

68 – Florante seems to be dead. His face was pale.

69 – A warrior came to the forest. Persian

70 – He stopped. Look around. His weapons were suddenly thrown away.

71 – He looked up, and sighed steadily.

72 – He sat down by the tree, and wept and wept.

73 – He holds his chin and senses. It seems that someone is deep in thought, or
maybe someone has forgotten.

74 – After a while he leaned back. Her tears are still flowing. He spoke: Flerida,
the joy is over. (NOTE: He has been walking everywhere outside of Persia for six
years. He can't move on.)

75 – Aladin keeps saying “Ay! Oh!” in the forest He can't really move on."
76 – He stood up suddenly, looking angry, and hurriedly searched for his weapons.
He said he could not agree.

77 – And if someone else (other than her father) steals her Flerida, she will kill
him.

78 – Aladin mentions Mars and the Parcae. There is a god/goddess connected to war
and death. Aladin was very angry.

79 – Aladin says that he will take Flerida back from the clutches of treachery, and
everyone he comes across (except her father) he will kill.

80 – Love is powerful. Everyone is affected. And everything will be forgotten when


love enters the heart.

81 – When it comes to love, forget about respect for the greatest (God?), reason,
right thinking, duty, and even life.

82 – Aladin says not to imitate him. But he had no one to talk to in the jungle.

Additional Update: Aladin's unfortunate experience is a lesson that those who


understand should love, so that they themselves do not experience the extreme
hardship that Aladin could barely bear.

83 – Aladin stabs his weapon into the ground. Cry and cry. Suddenly he heard a
sigh. It turned out to be Florante, still tied to the tree.

84 – Aladin is surprised. He shouted, and he listened. He heard the sobs again.

85 – Aladin wondered who would sob in that forest. He listened attentively.

86 – Aladin hears someone asking why his father left him an orphan.

87 – Florante thinks about how his father suffered at the hands of traitors.

88 – Florante also thought about how severe the punishment Count Adolfo imposed on
Florante's father.

89 – Florante feels the agony his father's body experienced.

90 – Florante thinks of the mangled corpse of his father, who was not even given a
decent burial.

91 – Florante thinks of his father's old friends who have moved to traitor groups.
He also thought about his friends, but was afraid to touch his father's body and
they might be punished too.

92 – Florante seems to hear how his father prayed to protect Florante from harm.

93 – His father also asked that Florante be left under the corpses on the
battlefield, without Count Adolfo desecrating his lips.

94 – Florante says that his father's prayers were not fulfilled. His father was
still cut.

95 – Florante remembers her father's love for her. Florante started crying.

96 – Florante honors her loving father.


97 – Soon, Florante and her late father will meet again.

98 – Aladin was moved to tears by what he heard.

99 – Aladin wondered when he would be moved to tears for love and pity for his own
father.

100 – Aladin is in tears because of the theft of his beloved Flerida, while here is
Florante, crying because of the loss of a loving father.

101 – Aladain thought that if his tears were for his lost father, he was blessed
with sweet tears.

102 – But Aladin's tears were because of anger, and not because of his father's
love.

103 – Aladin calls his father's love treachery. And here is Aladin, drowning in
poverty.

104 – Aladin sees himself as an abandoned child.

105 – Aladin hears Florante mention Laura's name. Florante is saying goodbye and it
looks like he's going to die.

106 – Florante also said that Laura would be happy with Count Adolfo.

107 – However, Florante still loves Laura forever.

108 – Two lions approached Florante. They suddenly stopped near him.

109 – They looked like they felt sorry for Florante at first.

110 – What was going through Florante's mind as he looked at the two lions?

111 – The poet cannot speak. He felt very sorry for Florante.

112 – What person with a heart would not feel sorry for Florante's condition?

113 – Florante feels that he is about to die. Even though he couldn't understand
what he was saying, it was clear in Florante's mind that the end was near.

114 – Florante bids farewell to Albania.

115 – Florante advises Albania to fight the traitors.

116 – Albania allegedly ignored Florante's oath to defend the kingdom.

117 – From his youth, Florante wanted nothing but to defend Albania.

118 – All Albany gave Florante was a shameful way of death.

119 – However, Florante still loves Laura very much, despite everything.

120 – I hope the violent Adolfo and the traitor to Laura will be happy. Florante is
really bitter here.

121 – They say that their relationship is complete, now and Florante is in front of
the fierce death.
122 – Who else can worry about him, thought Florante.

123 – Florante asks why now, Laura is not even crying.

124 - I hope that along with Florante's tears, her soul and blood will also come
out of her eyes.

125 – Florante cries not for himself, but for his and Laura's failed love.

126 – Aladin looked for where the voice was coming from. He used his weapon to cut
down those who blocked his path in the jungle.

127 – Aladin continued to use his chalice, until he found the source of the cries.

128 – Maybe it was around five in the afternoon when Aladin saw Florante.

129 – Aladin takes pity.

130 – He did not move. He saw the two lions.

131 – The lions look hungry, and ready to kill.

132 – The appearance of lions is described here. They are compared to the Furies.

133 – Lions get ready to attack. Aladin attacked.

134 – Aladin slaughters the lions.

135 – Aladin used his shield and chalice to overcome the lions.

136 – Aladin sheds tears as he removes Florante's ropes. Florante passed out.

137 – Aladin felt sorry as he saw the blood flowing from Florante's wounds.

138 – Aladin cuts the ropes with his sword, to be quick.

139 – Aladin tries to revive Florante.

140 – When he saw Florante's face, Aladin thought that their situations were
similar.

141 – Aladin also notices Florante's elegance. They are both alike.

142 – Aladin breathed a sigh of relief when he saw Florante awake.

143 – Florante opened her eyes weakly. He is looking for Laura.

144 – Florante asks Laura not to forget him. Florante closed her eyes. Aladin was
silent.

145 – Aladin doesn't want Florante to be surprised and she might die. Aladin waited
first.

146 – When Florante woke up again, he was surprised to find himself in Moro.
Florante tried to get up, but he couldn't. He went to bed angry.

147 – Aladin says that Florante is safe, may she be at peace.

148 – Aladin admits that even if Florante doesn't want him, he can't let Florante
die.

149 – Aladin sees Florante in Florante's clothing as being from Albania. Aladin is
from Persia. The two kingdoms are enemies. But in Florante's condition, they are
friends, said Aladin.

150 – Aladin is a moron, but he is also human. He feels in his heart that according
to the law of nature, it is necessary to help those who are struggling.

151 – What else would Aladin do when he heard Florante's screams and cries? He was
also seen bound and about to be devoured by lions.

152 – Florante admits that if Aladin had not helped him, he would probably be among
the lions.

153 – And Florante was at peace. Because he knew that Albanians and Persians were
against each other, but Aladin still helped him.

154 – Florante says she doesn't need Aladin's mercy. But I wish he was just killed,
because Florante is looking for death.

155 – When Aladin heard this, he cried out loud, wept, and fell on his knees.m

156 – Aladin and Florante are silent. They seemed to faint, until the sun went
down.

157 – When Aladin saw that it was getting dark, he picked up Florante and she
returned to the forest where she came from.

158 – Aladin laid Florante there on a wide and clean rock.

159 – Aladin tries to feed Florante. And even though Florante refused, he calmly
encouraged him to eat.

160 – Florante became weak (nagaus) from extreme hunger (dayukdok). Then,
accidentally fell asleep in Aladin's womb (between the lap and navel or belly-
button).

161 – Florante slept (lightly) all night, while Aladin did not sleep all night.
Aladin was worried that an animal might come and bite Florante.

162 – Florante wakes up and moans often. Her every cry seemed to stab Aladin's
merciful heart.

163 – At dawn, when it was still very dark, Florante slept soundly. Everything was
quiet, until dawn (sunrise).

164 – Florante gets stronger. What are the five diseases? The 5 senses.
sense of sight: sight
sense of smell: smell
sense of taste
sense of hearing: hearing
sense of touch

165 – So when the sun's rays spread, Florante slowly got up, thanking Heaven for
returning strength to his body.

166 – Aladin is overjoyed, and embraces Florante. If Aladin then wept for pity, now
he wept for joy (tears of joy).
167 – Balagtas cannot adequately describe Florante's gratitude. It was just that,
when Florante got up, he remembered his beloved Laura, and Florante felt a great
sadness again.

168 – When you can take a break from the pain caused by love, when the pain comes
back, it's even more intense. The pain is doubled.

169 – Before joy could heal Florante's wounded heart, the old pain reappeared. It
was like a knife that stuck deep into Florante's heart.

170 – Florante accepted his suffering, while at the same time saying that he could
no longer bear the loss of his beloved. Aladain tries to lighten Florante's mood.

171 – Aladin tells Florante that Florante has seen how Aladin can worry about him.
So don't worry Florante and Aladin will find a solution.

172 – Florante says to Aladin – not only the cause of the pain of my feelings, but
the source of my life itself (Florante refers to Laura).

173 – The two sat under the tree. Florante tells Aladin his life, from the
beginning to the point where his fate turned bad (he became blind).

174 – Florante says he was born in Albania, in a duchy (dukedom) or duke's family.
Duke Briseo is Florante's father.

175 – Florante's mother is Princess Floresca.

176 – Florante feels that if he had been born in Krotona (his mother's city),
instead of in Albany (his father's town), Florante would have been happier.

177 – Florante relates that his father Duke Briseo was King Linceo's advisor, in
all matters. He is second. He also gives direction for the town.

178 – Duke Briseo seems like the perfect version of Albanian kindness. Smartest.
bravest Love the child the most. It is best to guide and teach a child.

179 – Florante remembers how Duke Briseo used to call him (when he was a little
boy): Florante my unique or lonely flower. (My one and only special flower.)

NOTE: We can't guess why Duke Briseo thinks of his son as a flower. Could it be
because of Florante's hair color? Or because Florante's face is so smooth?

180 – That's what Florante has been called since she was a child. He first heard it
from his parents. That's his nickname / nickname / nickname. And now that he was
suffering, it was as if he could hear someone calling him by this nickname.

181 – Florante also said that when he was young, he was almost snatched by a
vulture or bird that eats dead or about to die animals.

182 - It is said that his mother told him (Florante) that when little Florante was
sleeping in the big house (or villa, in English, quinta in Spanish) they had on the
mountain, a bird entered. The vulture has a sensitive sense of smell. It can smell
the dead animal from three legwas (leagues). The distance of is legwas is three
miles (miles) or 4.828 kilometers.

183 – Princess Floresca screamed, and Florante's cousin Menalipo from Epirus
(Epirus – a region in the northwest of Greece or northwestern Greece – it is
attached to Albania) was alerted. Menalipo (Minelipus) shot the vulture. The bird
died immediately.

184 - On another occasion, just before Florante learned to walk alone in the middle
of the living room, a falcon came and stole the heart and arrows diamond cut that
was on Florante's chest.

NOTE: The Hearts and Arrows Diamong Cut involves precision cutting. It is
symmetrical.

185 - When Florante was nine years old, he often wandered and played on the hill.
He shoots the birds.

186 – Every morning, when the sun had just come out, Florante was there by the
forest, with his disciples.

187 – And until the sun rose (Febo – Phoebus – sun god), probably midday, Florante
was in the fields.

188 – Florante plays with the flowers (could this be why her father calls her
Florante, the only flower?). He has a quiver of the arrow, or the feather of a
chicken or bird that is placed on the non-pointed end of an arrow, to guide or
direct its flight.

We still don't understand why the red toy is moving. To fight is to destroy one,
and also sympathize with the entire race of that one.

Maybe what Florante bred is a bird/chicken whose feathers are in the chicken, and
also the whole race or family of birds/chickens.

Even the birds flying in the wet south wind are chased by Florante.

189 – When Florante sees an animal on a nearby mountain, he will shoot it. Only one
left, hitting already. Florante's eyes were so intense and clear.

190 – Florante's companions will go ahead to take the killed animal. Overjoyed,
they ignore the sharp thorns in their path.

191 – Florante is comforted by being with them. Florante's companions were running
around in the grass. And when they see the dead animal, shout for joy!

192 - When Florante gets tired of his bow toy (bow... as in bow and arrow), they
will sit next to the spring (batis or spring), look at their own reflection, and
take in the coolness of the water.

193 – Here by the water, Florante will listen to the Naiads (Naiads – female water
spirits). When the Nayadas play the lyre, sadness will be removed from your chest.

194 – Also birds, approaching the singing and laughing Ninfas (nymph – nature
goddess).

195 – On the branch of the oleander tree (the highest of the tree) the birds go to
listen to the singing Nymphs.

The beloved stream of the venerable blind gentile is probably the stream mentioned
in the Bible - John, Chapter 9.

In the "Pool of Siloam" Jesus Christ performed a miracle, where he put mud in the
eyes of a blind man, and he saw again.
According to others, it was also here in the "Pool of Siloam" that Hadrian promoted
the pagan shrine of the Four Nymphs (pagan Shrine of the Four Nymphs) in 135 AD.

(Where did Balagtas read this? Why does he know this history? He's really weird!)

196 – Florante's joy in that place did not last long. Because his father loved him,
he was ordered to leave.

197 – When a child experiences only constant pleasure, it will grow weak.

If you grow up, no one will ask for comfort = No consequences. Nothing will happen.
No comfort will come in your life, if you were a child you were just soaked in
happiness and you didn't even experience life's trials.

198 – This is a world of poverty. So every person must learn to strengthen the
will. If you don't learn to endure, how will you deal with the times when the world
treats you harshly?

199 – The person who is used to a good life is the core of Selan. He can't bear or
endure hardship, poverty, or trouble. Nothing has come yet, the problem is in the
imagination, well... it's gone.

200 – Just like a plant that is always watered, when there is a moment of heat and
it is not watered immediately, well... it withers. So is the heart that is only
used to joy.

201 – Just a little bit of trouble, it's getting bigger right away. Such is the
chest that does not know how to bear or endure. There is only a little change in
the world, the blink of an eye or a moment is already great suffering.

(Are you having trouble with Florante and Laura? How is your chest? Do you fold
quickly? Or can you fight? Paiter, yes!)

202 – The child raised in fun and easy living, has something in mind. Sometimes,
it's like not thinking anymore. No common sense. The parenting is wrong. They
thought that what they showed their child was love. But wrong. So that's the dire
result: useless children.

(It's good that you are studying this Florante and Laura. You have hope to do what
needs to be done, so that the future of you and your family will be better.)

203 – The love of the other parent is wrong or twisted. Then, the child's condition
worsened. It is also possible that the parent was just lazy, and was negligent.

204 – Duke Briseo taught these things to his son Florante. And even though Princess
Floresca cried, Florante was still sent to a distant part of Athens to study and
become conscious.

205 – Florante was deeply saddened when he arrived in Atenas (Athens). The kind
teacher he had there was Antenor. Antenor is a descendant of Pitaco (Pittacus of
Mytilene – considered as one of the Seven Sages of Greece).

all 5 senses were heal so the next day when he woke up he was better and aladin was
happy because he regained his strength and became good again

he took care of florante to ask him to help him because he could no help himself
anymore the next day florante became well and out of that sadness aladin talked to
him and diverted his thinking into something good and entertained and comforted
florante to not thinka bout all the bad things that happened

everytime florante cired aladin took a deep breathe and felt his sadness

aladin told florante even if they have different religions they are under the same
god
if there is somebody in need of help
love those who needs love
save who needs help
give to those who ask

florante was weak and needed to be saved

the golden rule- love your neighbor as you love yourself


FILIPINO

I.
1.florante was crying because his father died and he thought laura might be with
someone else now moro was sad because he saw how sad florante was and he was sad
because his father took away is girlfriend
2. he was well loved by his father and after he died florante would cry
3. yes because even if he is being mean he is still my dad
4. one of the 10 commandments is to honor your parents

II.
1.Sino ang apolong binabanggit na nalig tas kay florante?
2.paano iniligtas ng moro ang kapos ppalad na sisilain ng mga leon?
3.Ibigay ang kahululugan ng sumusunod na saknong
nagtaas ang kamay at nangakaakma
sa katawang gapos ang kukong pangsira ang darakmain na'y siyang pagsagasa niyong
bagong marteng lumitaw sa lupa
4.Patotohanan na ang pag ibig sa kapwa ay tunay na dakila

III.
1.Bakit iniligtas ni aladin si florante gayong magkaiba sila ng relihiyon
2.explain no 2:Ipaliwanag ang "batas ng langit" na isinasaad sa bahaging ito
3.Tama ba ang ginawang pagliligtas ng more sa kristiyanong si florante?
Pangatwiranan
4.patotohanan na ang patulong sa kapwa ay isang gawaing makatao at ayong sa batas
ng diyos

they like aliadab and adolfo

84-104
105-171
172-206

Buod ng FLORANTE AT LAURA sa Tagalog- stanzas 69-82


Summary ng FLORANTE AT LAURA
Ang Pagdating ng Guererong Moro (stanza 69-82)

Buod #

Ito ang bahagi kung saan ang isa sa mga popular na saknong ay nawika ng isang
Gererong Muslim dahil sa pagmamahal niya kay Flerida, ang kaniyang mutya.

"O, pagsintang labis ng kapangyarihan,


sampung mag-aama'y iyong nasasaklaw;
pag ikaw ang nasok sa puso ninuman,
hahamaking lahat masunod ka lamang!

Hindi katulad ni Florante na nakagaos, siya ay malayang naglalakad ngunit ang


isipang
tungkol sa kaniyang sinisintang si Flerida ay nagpapahina rin sa kaniya.
Ibig niyang kalimutan ang kaniyang kasawian pero nanaig sa kaniya ang pag-ibig at
maliban kung ang ama niya ay umagaw sa kaniya kay Flerida, ang iba ay kaniyang
papatayin.

Florante at Laura Buod Kabanata 6: Ang Pagdating ni Aladin na Taga-Persiya (Saknong


69 – 82)
Isang gererong may putong na turbante ang dumating, si Aladin na taga-Persiya.

Bigla itong tumigil upang tumanaw ng mapagpapahingahan na di kalauna’y hinagis ang


hawak na sandata.

Tumingala sa langit na panay ang buntong-hininga sabay upo sa tabi ng puno at doon
ay nagsimulang tumulo ang luha.

Muli na naman niyang naisip si Flerida, ang kaniyang pinakamamahal na inagaw naman
ng kanyang ama.

summary #

This is the part where one of the popular stanzas was spoken by a Gereron Muslim
because of his love for Flerida, his jewel.

"O, love of excess of power,


ten fathers are covered by you;
when you enter someone's heart,
everyone will want to follow you!

Unlike Florante who is in a groove, he walks freely but the mind


about his lover Flerida also weakened him.
He wanted to forget his misfortune but love overcame him and unless his father took
Flerida away from him, he would kill the others.

Florante and Laura Summary Chapter 6: The Arrival of Aladin the Persian (Stanzas 69
– 82)
A turbaned gereron came, Aladin of Persia.

It suddenly stopped to take a restful look before throwing away the weapon it was
holding.
He looked up at the sky with a deep sigh while sitting next to the tree and there
the tears started to fall.

He once again thought of Flerida, his beloved who was kidnapped by his father.

Talasalitaan:
Gerero – mandirigma
Putong – korona
Turbante – telang binabalot sa ulo ng mga bumbay
Tumanaw – maghanap
Buntong-hininga – malalim na pag-hinga

Tinahak
tinungo o dinaanan ang isang pangyayari o daan
Alingawngaw
tumutukoy sa pag-uulit ng tunog (echo)
inahantungan
sinapit
Baluti
panangga sa katawan; kasuotang panlaban (armor)
Lunas
gamot
Lilingapin
alalayan, tulungan
Maaapula
mawawala, mapapatay
Dalita
mahirap, maralita
Panaghoy
pagdaing, pagluluksa
Gerero
mandirigma
Putong
korona
Turbante
telang binalot sa ulo ng mga bumbay

Vocabulary:
Gerero – warrior
Crown – crown
Turbante - cloth wrapped around the head of bumbays
Look – search
Sigh – deep breathing

Walked
an event or road is headed or passed through
Rumor
refers to the repetition of sound (echo)
guess
happened
armor
body armor; armor
Remedy
medicine
Enjoy
support, help
It will be extinguished
will be lost, will be killed
Dalit
poor, poor
lamentation
lamentation, mourning
Guerrero
warrior
Crown
crown
Turban
cloth wrapped around the head of bumbays

Florante was called bulaklak kong bugtong of his father because he is the joy of
his father.Florante is well loved, guided abd taken care of by duke briseo.His
father loved him dearly.One time when florante was sleeping by a big vulture.Many
dangers and struggles that Florante faced T that time.In this chapter he is
narrating how his life have been when he was with his father

Saknong 188-190

Naging katuwaan na ni Florante na maglaro ng bulaklak kung kaya't tinatawag siya ng


kanyang ama na ''isang bulaklak'', at naging libangan na din Florante ito pati ang
paglalaro ng balahibo kung saan ang dulo ng balahibo ay ginawa niya ng pambala sa
kanyang pana at ang paghahabol sa mga ngsiliparang mga ibon ay naging parte ng
kanyang libangan. Bilang katuwaan nila ay si Florante ang taga pana ng hayop at ang
mga kasama naman ni Florante ang kumukuha ng kanyang natatamaan.

Saknong 191-193

Sobrang kagalakan ang kanilang libangan sa tuwing may natamaan si Florante na hayop
dahil nag-aagawan ang kanyang mga kasama. Naging pang-aliw din sa puso ni Florante
ang pakikinig ng nayadas sa tabi ng ilog.

Saknong 194-196

Maraming mga pangyayaring naaaliw ang puso ni Florante sa kanyang mga ginagawang
libangan. Pero hindi nagtagal ay pinapalipat si Florante ng kanyang ama.

Saknong 197-199

Naging nakasanayan na ni Florante ang paglilibang kung kaya't nahihirapan siyang


iwan ang kanyang bayang kinagisnan. Hindi pa noon naranasan ni Florante na magdusa
at maging ang makaranas ng mga pagsubok sa buhay.
Saknong 200-205

Mahirap para kay Florante ang mapalayo sa kanyang bayan, dahil gusto ng ama ni
Florante na makakapunta siya ng atenas kung saan may mga maraming bagay na gusto ng
kanyang ama na matutunan ni Florante upang maging responsable na ang kanyang anak.
Dahil nakikita Dukeng Briseo na puro paglilibang lang ang ginagawa ni Florante kung
kaya't gusto niya itong pag-aaralin sa atenas upang matuto sa maraming bagay na
tutlong sa kanyang mapagkatiwala ang mga mabibigat na pasanin sa buhay.

Kailangang maging mahusay siyang mamumuno dahil nakasalalay sa kanyang kamay


nakasalalay ang kahariang napuno ng pag-aagawan.

Verses 188-190

Florante has enjoyed playing with flowers so much so that his father calls him "a
flower", and it has also become a hobby for Florante as well as playing with
feathers where the end of the feathers he made a warning to his bow and chasing
wild birds became part of his pastime. For their amusement, Florante is the animal
archer and Florante's companions take what he hits.

Verses 191-193

Their entertainment was so much fun every time Florante hit an animal because his
companions were fighting over each other. Florante's heart was also comforted by
listening to the sound of running by the river.

Verses 194-196

There are many events that entertain Florante's heart in his pastimes. But soon
Florante was moved by his father.

Verses 197-199

Florante has become so used to leisure that he finds it difficult to leave his
hometown. Florante had never experienced suffering and even experienced life's
trials.

Stanzas 200-205

It is difficult for Florante to be away from his hometown, because Florante's


father wants him to go to Athens where there are many things that his father wants
Florante to learn so that his son can be responsible. Because Duke Briseo sees that
Florante is only doing things for fun, he wants him to study in Athens to learn
many things that will help him to entrust the heavy burdens of life.

He must be a good leader because in his hand rests the kingdom filled with strife.

You might also like