ACKNOELEDGEMENT

I would like to express my deepest gratitude to our spec

teacher sir Earl Van M. Aquilam for making this things happen and
for guiding me to write this book.Also to my family,and friends
who supported me to this writing journey.But lastly I would
totally thank my self for being this strong to make this happen.

A lot of things inspire me in this book such as LOVE,love is for

everyone I want to show to the others that love is a powerful
words.Making this happen is not easy,I overtime my self doing this
I didn’t sleep just to make this.That’s why im warmhearted for
this book to be succeed.
-Era Fym M.Dolojan
 DEDICATION
Ipinagkaloob ko ang librong ito para sa mga taong nagmamahal sa
akin kung ano ako noon at ngayon.Maging ang mga gurong nagturo
sa akin,pamilya,at mga kaibigan na nagtiwala sa akin.

Lalo na sa aming spec teacher na walang sawa na tinitiis ang

aking makukulit na gawain,napaka ikli lamang na panahon ang
aming pagkakasama ngunit marami akong natutunan dahil sa kanya.

-
Era Fym Dolojan
SCRIPT/
ISKRIPT
 Unseen
*Galing sa test at umupo sa bench*

Cyd: Hi Nics!

*Nics offers food to cyd*

Nics:Gusto mo?Halika hati tayo.

Cyd: diba paborito mo ito?

Nics: Naalala mo pa pala?

Cyd: Oo naman!

Nics: So kamusta ka naman?

Cyd: Eto pagod na pagod…Ang hirap ng pasulit nakakastress

hahaha.Ikaw kamusta ka naman?

*Silence*

NIcs: OKay lang naman…..Teka! Bakit parang ang tamlay mo?

[Cyd starts crying]

Cyd: I remember the time na completo pa tayo,our bondings or

chikas and also the laughs we shared by that time…

Cyd: I wish you were still here….

[nics fades away]

THE END

Missing you
 *Canteen*

Troy: psst! Halika rito! [hinila]

Kira: Ahhh! Ano ba bitawan mo ako,kainis naman eh! Natapunan

mo tuloy ako

Troy:Hala pasensya kira ang lampa mo kasi,tignan mo nga yan

paano ka mag-aasawa eh lampa ka.

Kira: Alam mo nakakapikon kanang pandak ka!

Troy: HAHAHAHA Nagsalita!

Kira: haha..

Troy:Halika na nga kain tayo[inakbayan]

Kira: libre mo?

Troy: Naman!!

Kira:tara sus ambagal mo naman!

[KINABUKASAN]

* campus hallway*

Kira: troyyy……[Nanghihina]

Troy:kira! Anong nangyarin sa iyo? Okay ka lang ba?

Kira: NAulit nanaman[umiiyak]

Troy:Ha? Ang alin?Tara sa clinic tayo ang dami mong mga pasa.

Kira: Wag na…[colapse]

Troy: KIRA!!!!
 *School Clinic*

Kira:ahhhh!

Troy:[napatayo] kira okay ka lang?

Kira: troy ayaw ko na bumalik don[Umiiyak]

Troy: Shhhhh ano bang nangyari sayo bakit andami mong mga
pasa?

Kira:kauuwi ko lang nun sa bahay tapos….

[FLASHBACK]

Papa: oh buti naman naisipan mo pang umuwi!

Kira:Mano po pa..

Papa: bitawan mo ako bwisit ka! Wala kang na ngang ambag sa

pamamahay na ito.

Kira:pa….[umiiyak]

Papa: bakit hindi ka tumulad sa mga pinsan mo?ha?kira naman

ohh,nalulugi na ako dahil sayo!!!

Papa: Dahil lang jan sa lintek na pangarap mo

Na yan kira!!

Kira:Pa…para naman to sa pangarap ko eh,pangarap niyo sa

akin ni mama.

Papa:bwesit na pangarap kira!Ang ng mukha mong mangarap.

Papa: Wag kang tumulad sa nanay mong maharot[binugbog si

kira]

(END OF FLASHBACK]
 Kira:lagi nalang ganon si papa[umiiyak]

Troy: bakit wala kang sinabi sa akin?Kira nag-alala ako!

Troy: andami mong mga pasa nung una akala ko nauntog ka lang
o dikaya nasagi pero yan[itinuro anf mga sugat ni kira] Andami
nyan inaabuso ka na ng tatay mo.

Kira: wala rin naman akong magagawa.laging ganun si papa

sakin simula nong nabuhay ako

Troy: bakit hindi ka man lang nagsabi sa akin[nag-alala]

Kira: natatakot ako….na pag sinabi ko sayo ang lahat lalayo

ka sa akin,ayoko namang mawalan ng kaibigan..

Kira: kahit mga kamag-anak ko lumalayo sa akin kasi daw isa

akong pagkakamali ng nanay ko

Troy:Nasaan ang nanay mo ngayon?

Kira:Namatay si mama nung pagsilang sya sa akin,simula kasi

nung nabuntis siya sakin inaabuso rin sya ni papa

Kira:Puno ng mga pasa galos ang katawan ni mama nung

ipinanganak ako.Kaya nga akala nila na normal lang yon sa
buntis pero hindi.Inaabuso sya ni papa

Troy:Pesensya na kira kung natanong ko yan..

Kira:Ano kaba okay lang naman haha..

Troy: alam mo sa ammin ka nalang matulog,meron pa naman

kaming bakanteng kwarto…

Troy:Atsaka ayaw ko na yon na maulit,ayaw ko nang mabugbog ka

ulit.

Kira:Nakakahiya naman troy pero kung para sa ikabubuti.

Troy:[smiles]
 *LIMANG BUWAN ANG NAKALIPAS*

Kira:troy?…. Asan ka huy

Kira:troy naman wag kang magbiro[natatakot]

Kira:troy please?……Asan kaaaaa….

[Romantic music play]

Troy:[singing] You don’t know babe

When you hold me,and kiss me slowly
It’s the sweetest thing,and it don’t change.

Kira: Ano to??

Troy: Kira it’s been years since I develop feelings for

you,i thought wala to pero habang tumatagal lalo akong
nakakaramdam ng saya sa puso ko….

Troy:kira….

Troy: Can I court you?

Kira: Sino ba naman ako para humindi diba?

Troy:[hugs kira]

*1 WEEK LATER*

Troy: Please take a seat my future lady

Kira:Corny mo pala pag inlove

Troy: tinamaan na sayo eh

Kira: HAHAHAHA sira!

Troy:Order na tayo,my treat[wink & smiles]

 Kira: Ang weird mo tignan pag laging naka ngiti ano
ba[blushed]

Troy: ayh kinilig ka naman?

Kira: opo hahaha

Kira:Nga pala Paela nalang sakin

Troy: sige sure

Troy:how’s your life naman kira?

Kira: im on my healing stage parin,maganda naman yung epekto

ng thearaphy

Kira:uhmmmm troy….

Troy:Mmmm?

Kira: thank you for helping me build up myself love[smiles]

THE END
 Paalam

Sarah:mama…

Sarah: Anna si mama!

Anna:kalma bes…magiging okay si tita.

Sarah:Anna si m-mama….p-puntahan natin si mama[nanginginigl]

Dali daling tumakbo si sarah papunta sa silid kung nasaan

tumunog ang flat line

Nurse:Maam dito lang po kayo kami na ang bahala dito

Sarah: Teka po si mama![umiiyak]

*Lumipas ang 30 minuto*

[ring] [ring]

-on the line-

Sarah:hello? Doctor reyes? Kamusta si ma-

Dr. Reyes:Pasensya na sarah pero ginawa na talaga namin

lahat.But your mom did’t survive masyadong kumalat ang virus
sa katawan niya at….mahina ang resistensya ni nanay,hindi niya
kinaya…

[5 YEARS LATER]

* Sementeryo*

Sarah: Hello po nay,Happy birthday[naiiyak]

Sarah:miss na kita ma…..

THE END.
 HUSTISYA

Aiyana:oh nandito pala kayo, era at lara!

Era: opo hehe

Aiyana:So kamusta ka na Era?May nangyari ba?

Era:Tinukso na naman nila si Lara!Atsaka may tumulak kay lara

at….

Aiyana:era?

Era:ay opo pasensya….parang may nakalimutan ako

Aiyana: Ah okay lang take your time remembering and always

remember that im always here to lend an ear.

Alana:Ms. Aiyana someone is calling you.maiwan muna kita era.

Lara: Okay ka lang?KAnina kapa ganyan ever since nakita mo si

aiyana

Era:Okay lang ako ano kaba!MEdyo napa-isip lang.These

days,parang may nakakalimutan ako.

Lara:maalala mo lang yan soon

Era:salamat lara!ikaw talaga ang totoong kaibigan ko!

Lara:eh paano si abby?

Era:si abby?
 [natahimik silang dalawa]
Era: Syempre kasali siya sa mga totoong kaibigan ko,kayong
dalawa lang naman ang palaging nandito para sa akin.Trio tayo
eh.Kung wala si abby diko rin makikilala si aiyana

Lara:[smiles]

Era:oh oo nga! Diba nandun din si abby nung ika’y namata-

Lara[clueless]

Era:ahh wala parang may-

Lara:may nakalimutan ka?

Era:Oo.paano mo nalaman? Kaibigan talaga tayo!haha

Lara:Era…

Era:Oo nga yan din yong sinabi ko kay aiyana

Lara:Era..

Era: hmm?

Lara: subukan mong tandaan era.bibigyan kita ng hint.

Era:Ha?[clueless]

Lara:Bakit ka humihingi ng tawad sa akin?

Era:eh?

[lara walks away]

Era:lara? Hoy lara?Anp bang ibig sabihin mo?hoy bumalik ka!

bakit Bapalagi niyo nalang akong iniiwan[umiiyak]
 HAIKU/
TANKA
TANAGA
 DARK

Behind the darkness

There is a light to guide us
To be contented.
 KULTURANG PILIPINO

Sa ating bansa
Marami ang kultura
Iba’t ibang lenguahe
Upang sanayin
Ang kulturang pinoy.
 PAYAPA

Sa mundong ito
Kung saan isinilang
Ng mapayapa.
 Paglisan

Isang maulang gabi

Nanglisanin mo ako
Sa puno nakasandal
Tinatanong kung bakit.

POEM/
TULA
 Libro

Kwento natin ay magsisimula

Sa magandang paksa
Sa dinarami-rami ng pahina
Ikaw ang aking pahinga.
 Skreto
Aking nararamdaman ay patago
Sapagkat ang puso ay sawi mabigo
Sa isang katulad mong matipuno
Mamahalin nalang sa malayo.
 Pighati
Ako’y pinaasa mo
Sa mga salitang pangko
Na sinasambit mong kasinungalingan
Ay kailanman hindi mo kayang martupad.
 Padayun
Padayun lang akong higala
Bisag unsa ka lisod sa atong maagian
Ayaw kawala sa paglaom.

Mapa pobre man o dato di kita angay magsalig

Dapat kabalo tang mubarog
Kay kita ra japun ang makatabng satong
kaugalingon
Padayun!
 Hapdi

Ako ay nilisan mo
Sa mga napakong pangako
At dinaramdam ang sakit na natamo
Ako ay pinaasa mo
Na magkikita pa tayo ngunit ako ay bigo
Tinatamasa ang mga yakap mong mahigpit
At ako ngayon ay namimilipit sa sakit.
 Pag-alis
Sa iyong paglisan ay masakit
Tinitiis ang mga sakit na mahapdi
Hindi ako sanay na wala ka
Kahit kapiling mo ay iba na.

Pagbalik
 Sa aking pag hihintay
Nakikita koy ikaw
Mga mata mong matingkad
Nakakabighani kong hangad.

Pumapalakpak sa tuwa
Ubod ng ganda at tindig
Puso koy kumakabog
Noong makita ka ginoo.

Feel Good Saturday

Laging bilang ng estudyante
Pero ang iba ay natatameme
Kay rami ng mga gawain
Akala ko ba ay pahinga.
 Ballpen
Sinusulat ang bawat pahina
Ngunit kung nagkamali ay hindi mabubura
Mga pagkakamali nating dalawa
Kailan man ayb di mawawala.
 Itay
Mga sakripisyo ay nakikita
Kahit kasinungalingan ay natatmasa
Nadarama mong paghihirap
Nawawala sa isang iglap.

Kitang-kita sa mga mata

Ang mga pawis at sakit
Kahit di makita
Ay halata naman sa isang makata.
Buhay ay iaalay
Abot kaya na sakripisyo
Babaeng gaya mo
Aangat sa hinaharap
Edukasyon ay ikakalap.

Kahit sa hirap ng buhay

Aasenso dahil sa tapang mo

Hahanapin ka sa araw-araw
Ikaw aking ina
Nakaw na tingin mo ay nakakabighani
Dahil ikaw ang inspirasyon
Inspirasyon ng mga batang babaeng.

Bawat sakripisyo mo ay damang dama

Ako at ikaw ay magtutulungan
Bakita kita ikakahiya
Ako nga ay tinulungan mo
Estado ng buhay ay gaganda.
 Laging pagod
Aangat naman ang saya sa mukha
Na laging damang dama
Galing sayo binibini.

Sa bawat araw ba lumipas

Hindi ko nnamamalayan ang panahong umaalpas
Ang patuloy na pag-ikot ng oras
Tulad ng bawat alon na umaalpas.

Sa paglalakbay kong ito

Tunay na ang buhay ay hindi natin piho
Walang kasiguraduhan kung saan patungo
Sa mundong walang kabisado.

Ang bawat luha at pighati

Ikunukubli sa bawat ngiti
Ginagamitan ng maskara palagi
Di maintindihan kung bakit hindi mawari.

Sa puntong ito,wala akong magagawa

Ipagpatuloly ang sinimulang sigura
Ipaglaban ang mga suliraning naninirawa
Sa bawat pagluha ng aking matang pagod na.
 ESSAY/
SANAYSAY

CYBERBULLYING
 Cyberbullying has become a major issue in the modern age.It is a form
of bullying that takes place in digital platforms such as social
media,messaging apps,and online gaming platforms.it involves the use of
technology to harass,intimidate,or threaten someone.Cyber bullying can
have severe and long lasting effects on the mental health,well being,and
self esteem of its victim.In this essay, I will discuss the causes and
effects also the prevention of cyber bullying.

The causes of cyberbullying are multifaceted.One of the main reason is

the anonymity of the internet,which allows bullies to hide their
identity and avoid the consequences of their actions.The internet also
provides bullies with a larger audience,as their comments or post can be
seen by a wide range of people.In addition, the lack of social cues in
online communication can lead to misunderstandings and
misinterpretations
Which can escalate into cyberbullying.

The effects of cyberbullying can be devastating.victims of

cyberbullying can experience a range of emotions,including
anxiety,depression,and low self esteem .They may also develop physical
symptoms such as headaches,stomach aches,and difficulty
sleeping.Cyberbullying can also affect academic performance,leading to
poor grades and attendance.in some cases cyberbullying has been linked
to suicide,as victims may feel trapped,helpless,and without support.

Preventing cyberbullying requires a combination of individual and

collective efforts.One of the most effective ways to prevent
cyberbullying is to educate children and young people about responsible
digital behavior.Parents and educators should teach children to be
respectful and kind online,and to report any incidents of
cyberbullying.They should also monitor children’s online activity and be
aware of any changes in their mood.

What makes her special

She said that she can’t figure it out what makes her
special.Because on what I observed she id a softie one.I didn’t know
that she have a similarities with me.I adore how she talks,because it
makes me comfortable.and she says that what make her special is that
she wants to make scenario in her mind and write it in a piece of
paper,then draw so that even if she is frustrated she’ll draw some fun
things to ligthen up her mood.
 She also said that she doesn't want to make an aye contact because
it makes her panic.Panic on things that she didn’t know why.she also
said that she don’t want to be left out because it makes her sad or
panic more.Even if she is not good in sport I can sense that she is
hiding something.something unique that she didn’t know yet.

Pagpapahalaga

Mahiyain.tahimik,at wala masyadong kausap simpleng estudyante lamang

sya.Hindi ko mawari ang kanyang ibang kakayahan.Matalino siya kulang
lang sa pagtuturo at maayos na pakikitungo.Hindi tentatibo at laging
wala sa sarili.Normal na mga bagay ay hindi magawa,simpleng panuto
mahirap niyang intindihin.ngunit maiintindihan naman.

Pagiging wala sa sarili ay minsang nakaka-alerto.Mga bagay na

madaling gawin ay nahihirapan kang intindihain.siguro ang mga dahilan
mo ay may kabuluhan.Pero ako pa rin ay nalilito,kung ano ang nangyari
sayo.Magaling ka.
 My 2023 prediction

Sa taong ito marami ang aking nakikita sa hinaharap gaya ng lalong

pagtaas ng mga petroyo at iba pang bilihin.Sapagkat napagmasdan ko na
sa bawat taon na dumadagdag mas lalong mahal ang mga bilihin at sa
taong ito nakikita ko na malapit na matapos ang pandemya na ating
natatamasa.Magkaroon ng mas matibay na gamot upang talunin ang virus.

Marami pa akong prediksyon sa taong ito gaya ng hinihiling ko na

magkaayos kami ng aking kaibigan na meron kaming kaunting pagtatalo.
Ngunit hindi naman iyon haglang sa aking pang araw araw na pamumuhay.
Isa sa mga prediksyon ay mas lalong makilala ang pinoy sa ibang bansa
lalo na sa panahon ngayon na unti unti nang nakikilala ang ating mga
kanbabayan na nagrereprensenta sa ating bansa. Gobyerno yan ang isa sa
mga hinihiling ko na matapos ang korupsyon lalo’t iba na ang ating
presidente. Malaki ang aking tiwala sakanya na maisasaayos niya ang
pamumuno ng ating bansa.
 Para naman sa aking sarili ay sana nayong taon ay papayagan na ako
gumala at mabuting anak upang payagang lumabas. Bagamat marami man
tayong naiisip sa buhay natin,wag din nating kalimutan ang para sa
ibang tao lalo sa panahon ngayon na hindinpa natatapos ang pandemya at
nawa magkaroon na ng mas maayos na bisa upang mawala ito. Isang
makapangyarihan na gamot upang gamutin ang mga taong nangangailangan.

Overpriced

Madaming estudyante ang nababahala sa mga presyo ng mga bilihin sa

ating canteen. Sabi ng iba masyado raw mahal ang mga paninda,hindi
kasya sa mga baon,ang iba hindi nalang bumibili.Karapat-dapat bang
ibagsak presyo o babaang man lamang ang presyo ng paninda?

Ngayong pasukan naging masaya ang mga estudyante sapagkat pasukan na

naman. Mararamdaman ang tunay na pagtuturo ng guro ngunut marami rin
ang nagrereklamo sa mga bilihin. Bilang estudyante, mahalaga sa atin
ang pera lalo na sa mga kakailanganin sa paaralan ngunit mauubos nang
dahil lamang sa pagkain. Hindi naman maiiwasan ang pahkain lao na sa
mga estuyante. Ngunit sobra-sobra na nga ang pagtaas ng presyo para sa
estudyante ayon sa ibang opisyal ng paaralan.

Maari namaan tayong humiling sa mga nakakataas na opisyal ng

paaralan upang ibaba ang presyo ng mga bilihin sa canteen at hindi
naman makatarungan na masyadong mahal sapagkat bilang estudyante
kailangan nating magtipid s ano mang bagay.

This artwork are people trying to stop themself using those gadgets
and other kids are addicted to gadgets and won’t socialize to people
 because they are scared, and most of them are almost killing
themselves, sometimes they overused using their gadgets or won’t stop
and don’t even want to sleep and they barely eat foods for a days.

What I understand is these people being very addicted on the gadgets

that they couldn’t stop themselves from these apps because they get
distracted, and one of them ended up killing their self because of the
hates on the internet or someone made them do it and people overtime
using those gadgets until their eyes are broken.

Nalaman ko rito na hindi sa lahat ng panahon ay lagi tayong

nakatutok sa ating selpon sapagkat nakakasama ito lalo na sa ating
kalusugan sapagkat hindi natin namamalayan na napapabayaan na natin ang
ating pagkain, hindi na kumakain sa tamang oras.Kailangan sa madaling
sa panahon ay itigil o bawasan ang ating screeentime.

6 WORDS
STORY
 “Hirap at pagkakaisa buhay ay uunlad”

Kahit anong mangyari ang anak ay sasamahan ang kanyang ama at

hindi niya ito ikakahiya kahit anong mangyari.Magsasama sila
at hindi susuko hanggang umunlad.
 “Liwanag sa kadiliman magsasama kahit saan”
Ito ay parang sa ating buhay ay pinapalibutan ng mga
problema,kahirapan at kasamaan pero sa kabila ng paghihirap
liliwanag at aasenso din tayo.
 “Sa daanan ng buhay parang trapiko”
Kahit anong madaanan natin sa buhay merong haharang o titigil
sayo sa mga pangarap at layunin sa buhay.

“pag-abot ng pangarap kakamtin kahit mahirap”

 Kahit mahirap ang dinadanas sa pag-aaral itataguyod niya pa
rin ang mga dinaranas niya sa buhay,dahil balang araw ang
paaralang ito ay mananatiling memorya.

“kaibigan na maaasahan sa kalungkutan man”

Sa matatalik na kaibigan alam nating magkakaramayan ang
isa’t isa sa hirap at ginhawa[till death do us part]
 “Bagabag sa buhay,pag-aaralay tiyak”

Kahit abala sa pagkain hindi pa rin titigil sa pag-aaral at

kahit abala sa mga gawain nagawa pa ring kumain.
 STORY/
KWENTO

Our marriange
 yanna's pov

Ughhhh kainis na buhay to lagi na lang ako bini-baby nila

mama ang laki² ko na kaya ughhhhh!!!!!

Nandito ako ngayon sa cafe just relaxing or may i say

tinatanggal ko yung mga sagabal sa utak ko gusto kong mapag
isa ngayon nalulugi na yung clothing brand nila mama dapat kasi
mag trabaho ako e para may maitulong ako

Tama! Mag tratrabaho nalang ako

Agad kung binuksan yung loptop ko at nag scroll scroll sa mga

a gency ngunit sawi ako wala akong mahanap na yung passion ko
talaga

Notifications

Aria_faye tagged you tap to see

Micah_lim tagged you tap to see

Zyhra_nicolas tagged you tap to see

Showbt artist

hello Philippines we are looking for an artist that will suit

to the character of an leading lady of our upcoming movieeeee

if you are willing to join please click the link below thank
you

GOD BLESS US ALL

view more..............

|
24klikes 6443comments 9kshares

Alira_yuson:omg I'll joinnnn

 anna_belle: owemji chance kona to!!!!!!!

andrea_luiz:belinda_gomez beh sali tayoo!!!!!

aria_faye: @Yannafeliz_samonte sali ka mare

micah_lim: @Yannafeliz_samonte beh matagal mona tong gusto

diba

Zyhra_nicolas: @Yannafeliz_samonte its your chance sis

See more comments..........

Well i guess its my chance I'll join

I click the link and start answering the questions for the
audition

And there it goes I'll see the result tomorrow

YANNA's POV

Maaga akong nagising ngayon to see if makaka pasok ako sa

audition.nung akala ko basta ka lang pupunta sa entertainment
para mag audition hindi pala so ayun and.........

WAHHHHH!!!!

"pasok ako!!!!"malakas na sigaw ko sa kwarto ko.halata na

yung mga magulang ko nagulat na sa lakas ng sigaw ko hehe sorna
masaya lang

greetings!! hello Yanna Feliz Samonte we are happy to

announce that you passed our mini questionnaire for the
audition
please come to the entertainment. july 30 2022, 3pm at the
second floor, we're happy to see you. thank you and good luck.

it's currently 10am and since exited ang yanna nyo ayun
naligo na ako at prinoproblema ko lng naman ay ang susuotin
mamaya oh diba OA since nga leading lady ang hinahanap nila
dapat yung look ko parang presentable lng hindi masyadong pa
sexy.

Yanna_feliz

Audition.......

comments are disabled.

3 hours later...........

Andito na ako ngayon sa entertainment grabe ang laki pala,ano

bayan napagkakamalan tuloy akong mangmang dito.

"Good afternoon maam saan po kayo? "

Tanong saakin ng naka assign dito
 "Good afternoon din po asan dito yung pag au-auditionan ng
leading lady?" tumango tango naman sya at nagtanong sa katabi
mukhang mali ata ako ng napuntahan.

"Maam punta po kayo sa second floor tapos kanan po kayo may

makikita po kayong pinto dun at yun na po"

"Ah sige salamat po"nginitian ko sya at umalis narin

Sinunod ko lang yung sinabi ng babae at pagdating ko sa

second floor kumanan ako pag tingin ko, nanlumo ako sa dami
kaya ng tao dito imposible naman na makuha ako noh?

Habang ako ay nasa pila ewan ko pero kanina pa ako tinitignan

ng mga tao dito, may dumi ba ako sa mukha pangit ba ako? Di
naman siguro apaka harsh naman nila kung ganon choz.

"Hello po kayo po ba si yanna? "tanong ng isang babae,tumango

naman ako bilang pag sagot

" Pwede po ba pa picture?" nagulat ako sa sinabi nya hindi

naman ako ganon ka Sikat
Anak lang naman ako ng pinag momodelan ko na company hehe.

"Uhm sure!!" masiglang bati ko sakanya

Hanggang sa nasundan pa ng mga nag papalitrato

Nagulat ako ng may lalaki na tumapik sa akin at isang

pamilyar na mukha

"Stell"sigaw ko

Tinakpan nya naman ang bibig ko at nakuha ko ang

pinapahiwatig nya etong mokong na to nag ibang bansa lang
sumikat na.

Yep he's an actor/director

"Bibig mo liz gaya pa rin ng dati" atsaka humalakhak ng

mahina,ABA LOKO TO AH
 Inirapan ko nalang sya.

"Ay sungit naman ng future actress na to"tumaas baba pa ang

kanyang kilay

"Tara pasok kana wag kana pumila" aba mag au-audition nga ako
eh ina neto

"Isa ako sa mga judge kaya pasok kana at handa akong hindi ka
isali"aba ajero ang bibig pasmado.

Kahit pinagtitinginan na ako ng mga tao dito ay patuloy pa

rin ako sa pag lalakad habang hawak ako ni stell.

"Who's that girl?"

" Bida bida si ate gurl oh"

"Is that stell's girlfriend? "

Nasamid ako sa sarili Kong laway.

What? Si stell? Boyfriend ko?

Y not

Chr.

Andito na ako nagyon sa loob ng room na may mga judges din

yata binasa ko yung mga naka sulat sa table nila.

Justin de dios (producer)

Stell ajero (director)

Shane salvador (script writer)

si jah? Producer ?

Dati lang tong naglalaro sa kanal eh choz

The audition went well actually ang babait ng mga judge lalo
na si ms. Shane parang close na kami agad e
 After my audition kailangan pa daw mag hintay so pumunta ako
sa may waiting area i stayed there in 1 hour bago kami
papuntahin sa announcing room

And here it goes i a-announce na ang leading lady....

Sobrang kinakabahan ako sa kinalabasan ng resulta pero kung

ano mqn ang desisyon ng hurado tanggapin ko nlng ng bukal sa
puso

"Good afternoon everyone we are calling the attention of miss

YANNA FELIZ SAMONTE"nagulat ako ng tawagin yung pangalan ko,
pumunta ako palapit sakanila.

"Congratulations yanna you got the role!!!"owemjiiii final na

dis?

Walang bawian ah.

"Maraming salamat po!" nakipag kamay din ako sa mga judges

para mag pasalamat

Super unexpected talaga walang halong joke

Mama artista na ako!!

Pauwi na ako ngayon at tatawagan si mommy para ipa alam na

nakuha ko yung role pero parang timing ang pagtawag ko kasi
mas nauna tumawag si mommy

"Hello mom?"

[anak i have something to tell.....]

"Ano po yun?"

[anak your lolo's company is taking down at isa lang ang

sulosyon dun at yun ay maikasal ka sa apo ng business partner
sya]

"Mom bakit ako pwede naman si kuya eh"

 [anak please your lolo is taking an operation]

"W-what? Operation mom?"

[yes anak that's the only sulotion para masalba ang company
ng lolo mo]

"Mom i can't deal with this ayaw kong makasal sa hindi ko

naman mahal"

I ended the call immediately

What the fvck!!!

I don't want to mary the one that i don't love

Pero si lolo kasi

He needs me

Should i deal with it?

for lolo's sake i will

Bumalik ako sa bahay mga around 7pm i saw mom waiting me at

the gate at alam ko na ang pag uusapan

Papayag ako but it's only for lolo ayaw ko maikasal sa hindi
ko mahal mukha naman akong tanga kung ganon

"Anak......."

"Mom i will do it but only for lolo don't expect to much"

Nilagpasan ko si mama at Dumiretso sa kwarto

Call me rude but i can't handle moms behaviour.

I remove my shoes and clothes at ma liligo ako ang init, na

sobrahan ata pagka hot ko choz

You receive a message

 To:yuki
From:mom

Mom:anak you'll be meeting your husband next week love you<3

DAMN IT!!

Mas excited pa ata si mama saakin e kung sya kaya ikasal dito
atsaka hindi ako pwede next week it's our press con for the
movie i can't go.

From:yuki
To:mom

Mom i can't meron kaming press con next week I'll be a busy
women..

I close my phone, hindi ko na hinintay yung reply ni mommy

because i know ipipilit nya na next week daw yung meeting with
the suson family

There's a lot of suson in world diba sana hindi yung magiging

partner ko sa movie apaka yabang at pangit ng ugali non

Teka why i'am thinking of that guy!! Erase! Erase!

(The day that yanna got the role)

"Yanna Halika pakilala kita dun sa magiging partner mo

daliii!"tatangi na sana kaso hinila na ako ni stell e

Ang ganda pala dito sa entertainment nila like wow ang ganda
ng interior

"Aray"hala sino to? Asan si stell? Mama baka kidnaper ito

kuya wag po huhu

"Sorry po kuya diko sinasadya"nag bow ako habang nag sosorry

diko naman talaga sinasadya asan naba kasi si stell

"Tss" ay ni lagpasan nya lang ako matapilok ko sana pfft.

 "Ouh yanna ayan ouh yung partner mo,gwapo no?"tss gwapo nga
sungit naman, ay teka nga di pala sya gwapo may galit pala ako
sakanya

"Yaks stell halika na nga kain tayo libre ko!"

"Tara saan ba tayo? " apaka bilis basta libre noh

" Thanks for the dinner yanna labyu"akma nya pa akong

hahalikan, kaderer iw yaks

"Stell lumayo ka nga kadiri ka, nga pala byee see you on
press con i guess? "i wave at him at nag hintay sa bus stop

A saw a boy arguing with a girl i bet it's his girlfriend

ganda e

Wait he's familiar.

"Anika i told i don't love you!"

"But kenji i love you!"

Kenji?

"Anika it's only a dare to make out with you i'am sorry"

"Kenji ok lang gaguhin mo'ko wag mo lang akong iwan!"

"I'am sorry anika i can't"

"Ken!!!" yun ang huling sigaw ng babae habang si ken kuno ay

paalis

Teka ken? Ken suson? Kaya pala familiar

Baka ibang ken naman jusq yanna kung ano ano iniisip mo.

My days passed in a stressful week script doon,pictorial

diyaan,i'm really a busy woman.Ni hindi na nga ako ang model
ng clothing brand namin kasi hindi ko na kaya jusq tatanada
ako ng di oras.
 today is our press con i'm exited ewan ko lang dito sa
leading man nato parang walang muwang sa mundo pramis.

here are the cast.

me as beatrice donnelley

ken suson as keun lamayo

the rest is just supporting characters.

marriage si bea and keun which exactly i can relate then at

the middle of the story they figure out they have the same
feelings and bea's feelings fade because she think keun is a
cheater at the end sila parin naman.

ohh ayan inis spoil kona yung ginagawa naming movie lagot ako
kay otor ngayun huhu

the press con went well kaso itong si ken lang ay ayaw maki
sama tuloy napagalitan ng staff kasi na spoil nya yung isang
mahalagang scene bosit

"Yanna dinner daw tayo sabi ni manager"ay wow may pa dinner

ang manager namin

"Sige"

Natapos na akong mag bihis at ngayon kakain daw kami, syempre

libre ng maganda naming manager

Andito na kami sa lobby sabay sabay na daw kasi kami pupunta

sa restaurant si ken nga lang ang hinihintay.

"Ay nga pala hindi daw makaka punta si ken may emergency
daw"sabi ni ate rose isa sa mga staff

"Oh ano pa hinihintay natin arat na!!"masiglang sabi ni

stell, halata namang gutom to e

Wait did i forgot something?

 Hala oo nga pala! I will meet the suson family! Dali dali
akong bumaba ng van at sinabi sa kanila may emergency ako

"Uhm guys i need to go may emergency daw sa bahay."buti at

hindi pa naka andar ang van

"Sige lang yanna if kailangan talaga"

Tumakbo ako at pumara ng taxi

"Kuya pwede po paki bilisan emergency po kasi"nakinig naman

si kuyang driver

"Bayad po"

KEN'S POV

"Anak comm'on we're at the location"Nanay ko atat mag pakasal

sya kaya ikasal dito tsk.

"Papunta na ma" i end the call, dali dali akong lumabas

"Ken nag yaya si manager kain daw sa labas"aguy pagkain.

"Uhm nextime nalang ate rose may aasikasuhin pa'ko"

Naka rating na ako sa bahay?

Yeah bahay ng pupuntahan namin

Nag agree lang ako dito dahil ayaw ko i down si lolo ako lang
maaasahan nya as the one and only apo tsk.

"Oh anak you're here this is amanda mommy ng magiging asawa

mo"she is beautiful pero saan anak nya?

" Hi iho apaka gwapo naman nito, ah si liz nga pala on the
way pa galing kasing press con" ahh tita antagal ng anak mo
sayang yung libre ni manager

"It's ok po T-tita i can wait"shit bat ako nauutal?

 " Nako you can call me mama namam since ikakasal na kayo ng
anak ko" i just smiled at her, shit ano ba itong pinasok ko.

"Mommy! Sorry late po ako kakatapos lang ng press con namin

e, uhm h-hello po"wait this girl is familiar..

Eto yung babaeng tatanga tanga sa hallway eh pftt HAHA

Sana pala di nalang ako pumunta dito wala rin naman akong
gagawin halos magulang lang namin nag uusap.

"So lets final this Mr.samonte next month ang kasal"

"What!"sabay namin sabi

"Dad not next month meron akong shooting please" pag mamaka-
awa nitong si yanna

"Anak that's what in the contract we can't change it" halata

sa mukha nya ang pagka dismaya

Yeah it's true next month yung shooting namin pero hindi alam
ng parents namin that we kinda know eacth other.

But she's not my type.

"So thats it?"sabi ni papa.

Tumango tango nalang sila

"See you soon balae" nakipag beso pa si mama kay tita amanda

"Ba-bye!!"

Finally we're done.

"Teka ken!!"

YANNA'S POV

"Teka ken!"malakas kong sigaw sakanya

Bigla naman syang tumingin sa direksyon ko at lumapit

 "Uhm yea?" unfairness ang angas mag salita.

"May way naman diba para ma tigil to?"biglaan kong sabi,

nagulat pa sya ng bahagya

"Well of course meron but diko sasabihin, we're not friends

either " nag 'bleh' pa sya sa sakin

Gago to ah.

"Ken suson!"i shouted at him

Tumakbo lamang sya at tumatawa madapa ka sanang hinayupak ka

Habang tubatakbo siya bigla syang natalisod sa may bato,

HAHAHAHAHA DESERB.

It's already night time and nag re-review ako ng mga script
ko, para next month konti nalang hindi masyadong hassle
kumbaga

I'm thinking a way to stop this wedding either I'll succeed

or fail.

Ayaw kong kaikasal lalo na't si ken ito, pwera nalang mabait,
magalang, hindi mayabang at marunong mag Luto. Kaso hindi e.

What if after ng kasal namin mag iibang bansa ako tapos hindi
mag papakita?

Tanga yanna hindi yun pwede may shooting ka

"Ugh yanna na bubuang kana kinakausap mo na sarili mo"pa

dabog kong sabi sa kama.

Ken suson send you a friend request

(Delete) (accept)

I heard my phone notif and ayun nag friend request yung lampa
HAHA

Syempre hindi ko inaccept manigas sya jan

 Bumaba ako ng sala at may nakita akong jacket, teka kanino
yo?

F. J. S?

sino yun? Kinuha ko ito at nilagay sa labahan malay mo kay

kuyang driver pala ni papa

Hoy babaita i forgot my jacket sainyo better bring it

tomorrow sa meeting natin.

Aba maka utos itong suson nato ah

May sasakyan ka, pick me up I'll give you your jacket;)

Heh kala nya sya lang marunong mang inis ah

KEN'S pov

Tangina inutosan pa akong sunduin sya.

Well lets see;)

"Uy dre ikaw ha may pa smirk smirk ka dyan"

"Stell umalis ka nga ang init!"ayieee kentell is sailing

"Asus! Sige kunwari diko nakita na susunduin mo si yanna

bukas HAHAHA"

"Shut up stell" we're not even friends with that girl tsk

"Sige na po haring felip"nag zipper pa siya ng bibig niya e

kung tahiin ko yan

Tumalikod ako sakanya at natulog na maaga pa meeting namin

bukas kasi bakq daw ma move yung schedule ng shooting namin
naki-usap kasi si papa kasi kasal ko daw kuno, tangina di
naman totoo yun

*beep* *beep*
 "Dre gising alarm alarm kapa late ka rin naman ako na
pupurwisyo sayo e"bumangon nalang ako at iniwan siya
dirediretso akong pumunta sa banyo

Saka ko palang naalala sunduin ko pa pala yung babaita na yun

"Antagal mo naman ken ma lalate na tayo oh" hinagis niya

sakin yung jacket at pumasok sa sasakyan ko at komportable
na umupo, sarap ihulog sa kanal e noh

Habang ako ay nag mamaneho nakita kong tulog siya she's

peacefully sleeping ang bait niya pala pag tulog noh sana
ganyan nalang siya lagi.

"Huy babaita gising nandito na tayo puyat puyat pa kasi"nang

nagising siya ay dirediretso siya lumabas without waiting for
me, sino ba naman siya para hindi magpasalamat aber?

"Ken suson your late!" opps yare tayo dito

"Ken suson your late!!"Nako yare.

"Uhmmm" sinamaan ko ng tingin si yanna, kung sabay sana kami

pumasok edi sana sabay din kami pinagalitan

"Take your seat mr. Suson"phew buti wala si tatang robin

"We're talking about sa pag mo-move ng shooting ninyo because

the father of mr.suson said na ikakasal ka daw ken to
ms.samonte is it true?"nagtinginan sa amin ang mga tao halata
naman na kinikilig sila tsk.

It's arrange marriage dumbass people.

"Owemjiiiii!!"

"Tru po ito? Ackkk"

"Congratulations ken!!"

They all clapped and congratulate me--us pala

 Parang gusto ko nalang matulog nakakaboryung naman ng meeting
nato walang silbi puro mga chika lang nagaganap.

Yanna's pov

Nagulat ako ng sabihin nila na i-move ang shooting para lang

sa kasal na hindi nila alam na peke pala

Sarap kaya manapak!

Todo tili pa yung iba, mga babae naman sa likod ang sama ng
tingin nila sakin edi kayo ikasal! Nyeta

"See you on November and congratulations soon to be misis

suson"nakakarindi naman yang misis suson na yan tengena.

Palabas na ako ng entertainment para sana bumili ng tusok

tusok sa kanto kaso bigla akong hinatak ng kung sino

Kuya wag puuu!!

Tinignan ko kung sino yung sisiw lang pala, pula kasi kulay
ng buhok niya mukha siyang sisiw na kinulayan HAHAHA

"ANO NANAMAN BA!!"hindi niya ako pinansin at tuloy tuloy

parin sa pag hatak sakin, may topak ata to

"Uwi na daw tayo makikipag kita daw sa Wedding planner" ang

aga naman ata? Next month pa po ang kasal hindi next week
vosit

Hindi nlng ako nag reklamo para kasing kakain na siya ng tao
sa itsura niya isabay mo pa yung kilay niya na mukhang
tulay na naka dugtong.

Ano ba yan traffic ulit!!

Gusto ko nang mahiga sa aking trono~

"Huy tulo laway kadiri ka sa sasakyan ko pa talaga tss"

 Ang kapal naman ng ken nato kala mo naman malinis sasakyan
niya e puro nga pinagbalatan ng pagkain, nako hindi to pwede
mag asawa--ay mag aasawa na pala.

Sarap kaya matulog an'tagal naman ng byahe namin, kung pwede

lang talaga mag reklamo kaso baka palabasin ako dito kawawa
naman mapapangasawa niya

"Huy babaita gising!!"

"ABA WAG KA NAMAN SUMIGAW!"kainis ganda sana ng panaginip ko

naka higa ako sa marshmallows eh YUM!

"Tara na kasi!"

Tignan nyo simisigaw talaga eh!

Patuloy kami sa paglalakad papunta sa lugar na hindi pamilyar

sa akin, malay ko ba kung saan ako dadalin ng lalaking to
malay mo sa sogo pala--charot!

Andito kami sa FYM (fashion your mind)boutique and wedding

planner, basta nabasa ko lang sa taas ng store nila haba
kasi!

"Welcome! Mr. Suson and ms. Samonte please proceed nalang po

sa table 10"wew parang resto ang peg pero mga gowns i-se
serve sayu HAHA

Ngumiti nalang ko pero sa totoo lang gusto ko na umuwi sakit

na ng paa ko.

"Heels heels pa kasi oh!!" hinubad niya ang sapatos niya at

binigay sakin

Syempre nagulat man ako, tinanggap ko parin ito baka mag bago
isip eh

"Para naman maisip mo na mabuti akong asawa parang patayin

mo'ko sa tingin eh"inirapan niya pa ako, aba attitude naman
neto! Edi siya na maldito!
 Ang eksena namin ngayon ako naka sapatos siya naka heels
HAHAHAHA

"oh! Tinatawatawa mo diyan?" umiling lang ako pero sa kaloob

looban tawang tawa parin ako HAHAHAHA

"hello maam sir! Lets start na po?

"Yes ang let's make it quick magdadate pa kasi

kami"kinindatan pa niya ako at ngumisi ng nakakaloko pero
yukssss kadiri siyaa! WALANG TALAB SAKIN SARREH!

humaba kami ng mga 20 minutes para sa. Planning at ang napili

ay november 10 kasi daw para lahat makapunta

Hindi ako na e-exite sa kasal pero sa theme... Oo beh!! Ang

ganda kasi medjo old rose siya tapos may grenny oh diba
aesthetic ang peg! Buti nalang pumayag si ken.

Hindi totally pumayag, napilitan lang pinipilit niya kasi red

eh masyadong masakit sa mata buti nalang agree si ateng
planner--di'ko natanong pangalan eh hehe

"Ken! Uwi na tayo please!!"

"Later."kold niyang sagot habang nagmamaneho

Saan nanaman kaya kami pupunta,inaantok na talaga ako aga aga

ko nagising late naman nag sundo sakin tskkk.

Naiinis na po ako, ewan ko san ako dadalhin ng ken nato baka

kidnapping na nga ito eh.

"Ken saan kasi tayo pupunta!"hindi niya parin ako sinasagot,

kunti nalang talaga lalabas na ako dito.

"We're here!"tumigil kami sa hindi pamilyar na resto yes

resto ewan ko bat kami nandito.

"Kung may ime-meet ka man sana, edi inuwi mo na ko"walang

gana kong sagot.
 Eto ang magaling mag aasawa na nga makikipag meet pa sa iba,
hindi sa nagseselos ako dzuh meron silang pangalan na
inalagaan.

He laughs softy, tignan mo parang may tililing tumatawa

bigla.

Ken's pov

Halata sa mukha nitong babaita ang inis HAHAHA

"Don't worry love wala akong kikitain"kadiri ka suson.

Bahagya pa siyang nandiri HAHA this girl.

"Lumayo ka nga sakin baka mahawaan ako ng kabaduyan mo".

"Halika na nga kunwari kapa"inirapan niya ako attitude ka

gurl?

" Com'on hun let's go"nilakasan ko talaga para mainis siya

Kaya lang mukang nasagad ko pasensya niya bigla niya akong

kinurot sa tagiliran

"Aww!!"ang sakit men nawala angas ko dun.

Yanna's pov

Deserb!

Pumasok na kami sa resto at nag order.

"Isa pong cookies and cream sundae and donut" order ko

"Same as her nalang yung sakin, thank you"ay wow gayagaya

walang originality

Habang nag hihintay ng order napaisip ako bigla bakit

november 10?ang baduy naman

"Ken.."
 "Hmm?"sagot nya habang nag seselpon

"Bakit november 10?"

"Wala trip ko lang"ay powta ang tino kausap

Di'ko nalang siya pinansin dumating na order namin lafang

na!--charot

Nilantakan ko na agad yung donut nakaka dalawa na nga ako e

pano ba naman ang liit ng donut nila

"Tss takaw" pabulong niyang sabi, narinig ko naman

Habang kumakain may nakita akong mga babae na tumitili na

palapit dito saamin

"Hello po!"

"Kayo po ba si ken suson?"tumango naman ang loko

"Pwede po pa-picture kami?"

Tumingin pa sakin si ken na parang may sinasabi na'pwede ba?'

agad kong tinaas kilay ko pake ko sakanya?

"Uhmm sure but ask my fiancé first"ay tengene ba't ako?

Nabigla ring tumingin sakin yung babae na parang ngayon niya

lang alam na fiancé' 'daw' ako

"Ahh s-sure akina selpon mo ako kukuha"kinilig pa yung babae

na parang uuod na inasinan

" Thank you po, ang ganda mo bagay kayo hehe" nginitian ko
lang siya, ina neto bagay daw tao po kami tsar alien pala itong
kasama ko

"T-Teka lang"

"Bakit?"sagot ni ken na parang walang alam

 "Ina mo ken! Hindi pa na announce ng showbt na ikakasal ka,
isa ka talagang spoiler king, yari ka mamaya sa twitter
trending ka ulit"hinabol ko pa hininga ko para kasi akong nag
rap eh.

Agad siyang napakamot ng ulo niya.

Goodluck trending ka ulit.

yanna's pov

Kasalukuyan kaming nasa showbt at pinapatawag kami ng manager

nya kumalat na kasi sa twitter yung issue, hindi kami maka
tanggi kasi may picture.

Lintek na picture!

Habang nag-uusap sila ng manager nya,ako dito naka tunga-nga

sa pader.

"Ken naman nag iisip kaba?!"halos pasigaw na sabi ng manager

nya tumingin pa ito sakin agad akong yumuko

Powta ano to sahig?nice....

Lumabas muna ako ng opisina ng manager nya at gumala gala sa

paligid ng entertainment

Grabe ang laki talaga !three floors ang taas niya tapos ang
ganda ng nag design

Sino kaya architect dito at kukunin ko para sa future house

ko.

wow advance mag isip bahay agad inatupag issue muna huy!

Ayan nanaman yang bulate ng utak ko.

Pero di nga ang ganda ng pagkakadesign.

Habang patuloy sa paglalakad may biglang tumapik sa balikat

ko yun pala si ken
 "Wala tayong magagawa"mahinahon niyang sabi

Anong wala?akala mo lang wala pero meron mer--char wala pala

ako sa tv haha

"Anong wala?"huminga siya ng malalim

"Kailangan natin i anounce yung satin sa concert

namin.."napatigil ako sandali sa sinabi nya lakas maka gago
yung manager nya kakainis tsar

"Eh pano yan"napa kamot ako ng batok malay ko ba na ganyan

pala gagawin namin anounce agad agad pisti.

"We have no choice,lalawak lalo ang issue kung hindi tayo mag
sasalita"napa hinga nalang ako ng malalim.

Buhay nga naman parang life!

Heto nanaman ang buhay kong magulo dalawang linggo nalang

pala concert na neto nila ken,di man lang ako na inform.

PROBLEMA!PROBLEMA!PROBLEMA!

kung pera lang sana yan mayaman na ako.

Ay teka may nakalimutan akong sabihin,kasi naman si otor eh

hindi kompleto gumawa ng story.

Ken suson is a well known artist and ppop idol,samantalang

ako anak lang ng may ari ng clothing brand na nag audition
para sa leading lady.

Ayan sakto na,back to topic

DALAWA ,Oo dalawang linggo nalang ang natitira para sa akin.

Oo kilala na ako ng ibang A'tin dahil ka loveteam ko si

ken,pero isipin nila na kami ikakasal?No way,highway!
 Ang bilis ng pangyayari para sakanila,hindi ko nga alam kong
tanggap nila ako bilang ka loveteam ng ugok na yun tapos
kasal agad.

Sarap manakal ng manager char.

Gulong ako ng gulong sa kama nang hindi ko namalayan na

nahulog na pala ako.

"Aw!"

Gagi ang sakit! Lintek kasi na problema yan.

Pano nato?

Tanggap ba ako ng iba?

Arte mo yanna peke lang na kasal yan.

Bumangon ako sa pag kakatumba ko at lumabas dahil biglang

kumulo ang aking tyan,sabik na sabik ang bulate ko rito.

Pagkababa ko dahan dahan akong lumakad na daig pa ang

magnanakaw,teka nga bat ba ako bumabagal e bahay ko naman
to,Ang tanga yanna ang tanga!

Pumunta ako sa kusina at nakita ko ang aking pinakamamahal na

ref!!

Kain dito.kain doon.

Yan ang ginawa ko buong gabi sa kakaisip anong gagawin ko in

this next days...

What if tumakas ako ng bansa?

Ay ang tanga mo yanna pano ang tapings nyo!

Oh ayan nanan nga bulate ko mag boboxing na talaga yan mamaya

eh.
 Nang matapos ako sa aking pa kain session,agad akong
dumiretso sa aking kwarto para sabihan mga kaibigan ko na
gagala kami bukas.

Oo may kaibigan naman ako!ano kala nyo sakin?

Cold mysteroius introvert?

tss asa

Mas madaldal pa ako sa madadal.

So pano na nga?pano namin sasabihin yung lintek na kasalan na

yan?

Hello po!me and ken are engage see you in our wedding!,ganon?

Pisti mas okay pa na magpakain ako sa lupa.

Yanna's pov

"Hay buhay!"maaga akong nagising ngayon.....

10am na yanna!

Yes maaga yan para sa akin haha.

Bakit bah!

Nagising lang ako sa lakas ng tunog ng aking cellphone.

"Hello?-"

"JUSKO YANNA FELIZ SAMONTE A.K.A SOON TO BE MRS.SUSON WHERE

ARE YOU NA P-"hindi ko na siya pinatuloy sa pag sasalita at
pinatay ko iyon.

Wala eh ingay ng bunganga ni trishia.

To:trishang
Otw na ako.........sa cr.
 Agad kong pinatay ang cellphone at pumasok sa cr upang gawin
ang ritwal-pero hindi ako nagtatawag ng santo ah!

________

Papunta ako ngayon sa pamilyar na resto,alangan namang hindi

pamilyar sakin e dito kami laging nagkikita.

Nakita ko ang isang pamilyar na babae.Siya si Trishia

villaver sya ay anak din ng bussines partner ni daddy at siya
ang pumalit na sa akin dun sa clothing brand namin.She is
my collage bestfriend and saksi siya sa lahat ng nangyayari sa
buhay ko.pati nga dun sa kasalan ewan ko pano niya nalaman.

Kay mommy nanaman siguro!!

Erase!yanna Erase!

"Hi bessy!!"sa lakas ng boses niya pinagtinginan kami ng mga

tao kala mo naka kita ng artista,kalma guys ako lang to.

Inirapan ko sya,inirapan niya rin ako at nagtawanan kami ng

sabay,oh diba parang may tama sa utak.

"Tara na pinag iintay mo ang model"nap flip hair effect pa si

ate mo gurl.

Napailing nlng ako sa ginawa niya,nakakahiya kaya laki pa

naman ng bunganga nun.

"Ano bang problema bakit tayo gagala?break na kayo nung suson

noh?"

Tang-

"Wala namang problema atsaka teka!anong break na pinagsasabi

mo dyan eh hindi nga naging kami"

"Opsx defensive"

Ayun nauna na siya sa paglalakad atsaka anong defensive?hindi

naman talaga naging kami at break?dzuhhh
 "Oh tunganga ka jan halika na!"no choice si em kasama ko na
tong babae na to titiisin ko kakulitan nito.

"O TO THE M TO THE G!!"hala siya na buang

"hi sir ken!!"

Teka-anong ginagawa dito ni ken?

"Hey"mahina niyang sambit

"Ano nanaman kailangan mo?"pagsusungit ko sakanya

"Psh come with me samahan mo ako"aba sino ka aber?

"Teka di'mo ba nakikita na may lakad ako?"

"Edi i sama mo siya"ay siya pa ang umirap sakin bakla ka beh?

"Ken nama-"he cut me.HE FUCKING CUT WHAT IM SAYING!

"GET IN"madiin niyang sabi

Wala eh bumigay din ako baka kidnapin pako kung hindi ako
susunod.

"Bes halika na sama ka samin"nahinahon kong saad wag naman

sana maging scandalyosa itong babaita

"Owww nako bes may gagawin pala ako hehe."alam ko naman anong
plano nito eh

TAENA MO TRISHA SEND HELP NA NGA EH!

Pinanlakihan ko siya ng mata para matakot kaso nakiki sali

itong si ken

"Let her be yanna,let's go ayaw ko nang naghihintay."ma

owtoridad niyang saad

"OK BOSS"then i act that i zipper my mouth.

TEKA YANNA BAKIT KABA BUMIBIGAY SA SUSON NA YAN?!

 Yanna's POV

Spell awkward.

Pisti kasi itong si ken yayain ba naman ako tapos siya hindi
iimik?aba aba!

"Ken"

"Uhmmm?"

"San tayo pupunta"

"Our parents called us may sasabihin daw."

Owww sana naman naisipan nilang itigal ang kasal WHAHAHAHAHA

*Evil laugh

"They also said that the wedding is nextweek"OMO can i use a

profanity word?TANGINA GAGOOOOO BAKIT ANG AGAAAAA!?

"teka next week i thought November pa like dzuhhh 2nd week of

october pa kaya!!"

"Shut ur mouth kala mo naman ginusto ko to tsk"

"Abaa the feeling is mutual"

_________________

Finally we're here.......

At the resto nakita ko na agad si mom and tita kase nga naman
kumakaway parang may inaantay...

Right!... asan na ba kasi si ken antagal makakita ng parking

space eh

Lumapit na ako sa kanila at nakipag beso beso actually

nakakahiya pu huhu

Syempre kahit peke lang to noh dapat may respeto din ako sa
nanay ng magiging asawa ko
 "Oh ija kamusta kana"tanong ng mom ni ken

"Okay lang naman po hehe.."medjo may hiya pa ako nyan noh

"Mukhang pumapayat ka ija pinapakain kaba ni ken ng

maayos?"hala sya kung alam nyo lang pooo

"Im on diet tita atsaka nako po yung anak niyo kung ano ano
pinapakain sakin"i fake my laugh to be believable to them.

"So sorry for hurrying anak we've decided that the wedding
will be nextweek ur tito kasi will fly tru canada to some works
and will be back next year"mahabang sabi ni tita,mom of ken.

"It's okay tita understandable"

Actually hindi talaga huhu putanginaaaaa i cancel nyo nlng

kasi

Kay tagal naman ni ken sa parking space.

"Sorry ma medyo puno na kasi yung parking lot hirap mag hanap
so what did i miss?"he smiled.

Marunong ka pala ngumiti ugok nato.

"uhm anak i was thinking that you could give us apo after the
wedding?"

THE FREAK?

THE END.
 MAYBE ITS YOU
Sophia's pov

"Hi guys!welcome back to my channel and for todays video

pupunta tayo sa mall at gagawin natin ang!!only one color
grocery shopping!So ano na?tara na!"

Pinatay ko muna ang camera kasi mag aayos muna ako dahil nga
mag ma-mall ako since grocery ang gagawin.

Yes im a vlogger/influencer and my name is sophia mercado 20

years old born and raise in city!

Andito ako ngayon sa manila to film my vlog meron din naman

akong condo dito since nga nag aaral pa ako,yes you heard it
right im a 4th year collage at University of santo tomas,im
taking the course of enginnering,ewan ko ba bakit ko naisipan
mag eng dahil na rin siguro kay dad sabi kasi ni mama na gusto
ni dad na maging enginer ako.

Back to topic na nga!si author kasi eh daming satsat!

(A/n:o sige i sisi mo sakin grrr.)

 Ayun na nga matapos ko gawin yung mga ritwal ko sa cr gaya ng
pag tatawag ng santo sa tub--este maligo nag bihis na ako
simple lang namn para ding naka pambahay.

Pagka tapos kong mag bihis kinuha ko agad ang susi ng kotse
at umalis.

"Ayun guys on the way na po tayo sa mall at medjo

traffic ngayon"hindi na ako nag salita at patuloy sa pag
mamaneho

Ginawa ko nalang yun na time lapse para masaya HAHA.

At nakarating ako halos umabot ako ng isang oras ng dahil sa

traffic.

"And andito napo tayo!ano na? Tara na!"yun na talaga yung

outro ko 'ano na,tara na' ang unique kasi haha

Pumunta muna ako sa depaetment store para bilhin yung anik

anik ko sa katawan since mauubusan na ako,kumuha ako ng mga
lotion,toner,liptint at iba pa.

Ano kayang scent yung mas mabango?eto kayang strawberry or

lemon?

"Miss can you make it faster?"biglang sulpot ng isang di

pamilyar na lalaki.

"AY BUKIRAT!"

"What did you just call me?"uhmmm na star struck ako be gwapo
niya!!

"Ah wala po im sorry i'll be quick hehe."

Shuta ka sophia pahiya ka!pero ang gwapo ni kuya hahaha.

Nag bayad na ako agad sa counter para makapagstart na ako

gumawa ng challange,mahirap to gawin be kasi wala akong camera
man huhu.
 "382 pesos ma'am"agad kong nilabas ang wallet ko it binigay
ang bayad

"Thank you"

Umalis na ako at dumiretso sa grocery area at ginawa ang

vlog!!!

Kumuha lang ako ng mga pagkain na naaayon sa kulay,color pink

ang nabunot ko ngayun medjo madami naman nakuha ko pero halos
tsokolate nga lang,syempre food is layp!!

Mag babayad na sana ako sa counter ng may biglang sumulpot sa

linya!

Aba si kuya sulpot-sulpot!!

"Excuse me?!"

Dahan dahang tumingin si kuya ano ba yan pa thrill!

"You!?" "Ikaw?"

sophia's pov

"You?!" "Ikaw?"

Siya yung lalaking gwapo kanina HAHA

Eme lang gwapo naman kasi.

"Uhmm sorry miss nag mamadali kasi ako kaya kung pwede ako
muna"

Wala na star struck ako as in tulala.

"S-sige lang"

Takte bakit ako pumayag?!

May gayuma ata to eh

 "Thank you nga pala sa pag-papa una sakin,you know what ako
na bahala jan sa pinamili mo"nag kamot pa siya ng batok sa
kahihiyan

PERO SIYA ANG MAGBABAYAD?nako ang dami ng binili ko noh

Nakakahiya ehe:)

"Nako wala yun hindi naman ako nag mamadali atsaka wag na noh
ako na magbabayad dito medyo marami rami na rin kasi
hehe"shuta be kakahiya lilibre na nga ako ng tao aayaw pa ako
HAHAHAHA pero mabait po akong anak ng diyos°○°

"A-ahhm if u insist well let's meet sometimes here's my

number"Hala si koya naman ihhh

Binigay niya sakin yung calling card niya Sosyal!calling card

talaga eh

"O-okay thank you"bat ako nauutal?huhu

"See you miss SOPHIA MERCADO"and he wink at me HE F*CKING

WINK!!!wala na na fall na ako

But-

How did he know my name?!

Sophia's pov

How did he know my name?!

Tf baka he's watching my vlog kakilig naman.

hindi ko na namalayan nakauwi na pala ako ganon na ba ako

naparanoid kanina?kasi duh nag dri-drive ako wala man lang
ako nasagasaan?

anyways!maligo na nga ako may pasok pa bukas.

"SIS!!!"

AY P*TA
 "charice naman eh papatayin mo ba ako sa gulat?"

"pwede rin naman" aba parang sira

"kasi naman kanina kapa tulala jan,ano iniisip mo ako?Ano ba

ako lang toh"may pa flip hair pang nalalaman.

"Ang asssuming mo naman umalis ka nga!"

"condo natin tong dalawa sira!"

"Alam mo ba charice...."malumanay kong salita

Pinanliitan niya ako ng mata alamniya na kasi ang sasabihin

ko

"CHIKAAAAA!"

sabay naming saad.

"So eto na nga..."pagpapabitin ko

Maya-maya ay nakaramdam na ako ng sakit ng ulo kasi binatok

niya ako huhuhu mapanakit

"wag mong ibitin"

yan talaga love language niya manapak at manakit napaka

mapagmahal niya talaga.

"Oo na!Kasi kanina habang nag v-vlog ako may nakita akong
pogi As-in napaka pogi niya handsome as hell talaga siya.Tapos
ayun nagkasabay pa kmi sa grpcery store tapos sumingit siya sa
pila.Di naman ako papatalo noh syempre nag reklamo ako pero ang
bait niyan kasi kaya ayun....."pinakita ko sakanya yung mga
pinamili ko.

"DON'T TELL ME!"

"Sige i won't tell you"

"Sophia naman ehhh"

 "Ano...siya na rin ang nagbayad nito.

"ACKKKKKKKKK"

The end.

MAHIKA
Nathalie's pov

"Louisse gising we need to ready na"rinig kong pag gising sakin ni

mom,oo nga pala i almost forgot were going back to the Philippines
after 5 years.

"iam awake."at iniwan ako ni mom naka hilata sa kwarto ganyan kami dito
mukhang lutang pero kung alam nyo lang hehe.

As my morning routine syempre tamad ako so basically i open my phone

and I'm just scrolling on my socmeds and of course talking to my friends
in manila since nga babalik na kami I'll surprise them hihi.

After ng aking phone thingy ay dumiretso ako sa cr and i did take a

bath and i wore my fave clothes.

Basically the reason bakit kami uuwi ng pinas bacause my lola died at
napag desisyonan ko na rin na sa Philippines nalang ako mag aaral at dun
abutin ang pangarap, pag dito kasi sa US masyadong mahal ang mga
expenses dahil nga sp3aking DOLLARS dito HAHAHA.

i'm done doing my routine and bumaba na ako at sabay kami kumain ni
mom.

"So anak are you sure that sa pinas kana lang mag aaral?"pang babasag
ni mom ng katahimikan.

"Yea mom,masyado na kasing mahal yung mga expenses pag dito pako mag
aaral and makakasave din ako"tumango-tango na lang si mom bilang pag sang-
ayon.

"Nga pala anak we have a house at manila pero ikaw nalang bahala
dun,don't worry every week naman yun nililinisan so ikaw nalang bahala sa
design ng house"ay wow sheyt may pa bahay ang inang kalikasan.
 "Yes mom,thank you>"and i kissed her syempre mabuting anak ako e.

__

"louisse come on lets go!"pag tawag saakin ni mom, ayan na pinas here i
go~

"Nako ang aking dalaga oh napaka exited"

"Mom naman syempre kasi magkakaroon na rin ako ng friends"

"Friends lang ba?"at may pa taas baba ng kilay si inang kalikasan, at

saan nya naman yung natutunan aber?

"Mom!!" i admit pikonin akong tao kaya ganyan nalang reaksyon ko.

Nathalie_lou

Going home...…

A lot of my friends dm me about going back to Philippines parang gago

lang to si maisie aga aga e nag hahasik ng lagim pano ba naman tumawag
tapos ang lakas ng boses masisira yung eardrum ko

Syempre excited ang lola nyo ako una nakababa sa car but bibisitahin pa
pala namin yung lola ko

Me and my lola are close noong gusgusin pa ako lagi kaya ako nag lalaro
sa kanal nung hindi pa ako kinuha ni mommy sa us

Napaka sakit lang na maaga sya kinuha ni lord

 After 4 days umuwi na si mommy sa US and ako?

Nasa hotel pa kasi sabi ni mommy lilinisin pa yung bahay ko kuno

Sosyal at the age of 18 may bahay na HAHAHAHA

Naisipan kong gumala ngayon with maisie at mag tatanong din ako sakanya
kung ano needs pag transferee

"Omg dai!! Ang ganda mo na ma fafall lalo si ano sayo pag nag kita kayo
ulit"

"Aray naman ng babatok?nathalie ang sakit kaya"binabalikan nya nanaman

yung nakaraan eh vosit

"pero sis what if babalik siya?Tatanggapin mo ba?"

[sino ang babalik?at sino rin ang tatanggapin?]

THE END
 YAKAP
Ellie's pov

"Tita!!"masayang bati ko kay tita almira

"Oh ija you're here! Kamusta naman at nakadalaw ka dito"i

miss my tita lalo na yung expensive accent niya

"Actually I'm looking for a job po eh"ito ang mahirap mag

hanap ng trabaho tsk.

"Nako don't worry ija ikukuha kitang p.a ng artista" wew

artista mukha ang swerte ko ah

"Hala tita sure ka po kukunin ko yan agad,walang bawian ah?"

"Oo naman, bukas samahan kita sa interview" da best ka talaga

tita!!

"Aww thank you tita!" i hug her tight kasi wala lang i miss
my tita

"Ate ellie gising na po"hala ba't may bata dito."ate ellie

you have work pa diba" hala napabalikwas ako at agad na
tumayo, si anne pala pinsan ko

"Oh ellie buti gising kana 30 minutes nalang aalis na

tayo"shit 30 minutes? Diko ata kaya yun

Dali dali akong pumunta sa cr para gawin ang mga routine ko

doon kulang nalang kakain ako sa banyo eh 30 minutes lang kaya
 I just wear a white semi Croptop and a denim jeans

"Oh anne maiwan ka muna dito ha, don't forget to lock the
gate"bilin ni tita kay anne, maiiwan lang pala siya mag isa

"Yes ma, ingat kayo"

"Ija marunong kaba may drive?"nako yare

"Nako hindi po tita eh" tumango nalang sya at sumakat sa

drivers seat "hop in ellie let's go" gaya nga ng sinabi ni tita
sumakay na ako, apaka sosyal naman ni tita may pa montero car

Medjo na Traffic kami ng kaunti kasi medjo rush hour na eh,

sumandal nalang ako sa bintana at umidlip

"Ellie gising nandito na tayo"wow ang laki ng entertainment

nila!!

" So dito ako nag tatrabaho I'm the manager of the artist na
magiging amo mo"
Ow kaya pala ang lakas ng loob ni tita samahan ako dito

"Pero please act na di kita ka ano-ano kasi baka maging

unfair sa iba na ikaw kinuha ko"i just nod

"Pero diba tita may interview pa?" she laughs softly

"It's just a joke ikaw talaga kukunin ko atsaka haller!

Pamangkin kita syempre may tiwala naman ako"and she left,
nauna na siya pumasok

"Teka ti- i mean miss almira!" muntik na ako dun ah

"Hello po"bati so sa mga staff di naman kasi ako na inform na

andaming tao dito basta basta lang akong iniwan ni tita sa
labas.

"Paulo, meet your p.a this is Ms.Ellie Ocampo" ang

professional pala ni tita mag salita
 "Hello po nice meeting you sir"ano ba yan diko makita mukha
niya naka dungo lang kasi busy sa phone nya.

"Paulo please interact with her, lagi mo na siyang makakasama

lalo na sa lahat ng shootings niyo" tita's scary now

He slowly look to us.

Teka is he sejun? Pero paulo kasi tawag sakanya ni tita

He looks shock nung nakita ako, i bet somethings wrong about

this.

Siya nga.

He's the one who left me without saying anything.

Pablo's pov

Oo siya nga.

She's my girl.My everything.My life pero nawala ng dahil sa

lintek na career

Kung pwede lang magpahalandusay dito o magpa kain sa lupa

gagawin ko na para lang mabalik yung dati

She's my dream noon pero mas pinili ko yung career ko kesa sa

kanya.Oo gag* na kung gag* wala na eh nangyare na.

Atsaka nang dahil sakin na malapit na siyang mawala.......At

kung hindi rin ako nagpumilit makipag break hindi sana siya
mapapalayo sa akin.

Ang sarap niyang yakapin ng mahigpit pero wala na akong

karapatan its been a years nung iniwan ko sya

I feel dumb for doing it and now I miss her.her smell

everything about her.

THE END.
 PELIKULA
Name:Justin de dios
Time of death: Febuary 14, 2023
Birthday: July 7, 1984

Year 2023

Shabierah's pov.

It's my husbands funeral I can't take it I can't accept it

that he's gone.......gone forever.

I cried and cried every single day.

Wala na halos luha na lumalabas sa aking mga

mata...............

Araw iyon ng kasal namin masaya kaming kumakain sa

receptionist ng aming kasal ng hindi inaasahan may dumating na
trahedya.

"ITIGIL ANG KASALANG ITO!!!!"sigaw ng 'di pamilyar na

lalaki.Makisig ang katawan nito meron ding mga tauhan na may
dalang baril.....

T-teka......B-baril?!

"AHHHHHHHHH!!"

Sigaw ng mga tao nang nagpaputok ng baril ang isa sa mga

tauhan nito dali daling nagsilabasan ang mga bisita upang
sagipin ang kanilang mga sarili.

Nang sa hindi inaasahan sa'kin tinutok ang isang malaking

baril na hawak mismo ng lider nila. Walang alinlangan na
pinutok ng lalaki ang baril patungo sa akin.
 Katapusan kona siguro to........

Pinikit ko ang aking mata at handang tanggapin ang mangyayari

sa aking ng biglang............

W-wala akong n-nararamdamang sakit man lang o kirot nasa

heaven naba ako?

Binuksan ko ang aking mata....

Ang aking a-asawa..........

"love! L-love! " Unti unting lumabas ang aking luha "jah!
Naman gumising ka!" I kept on sobbing waiting my husband to
wake up......

All this time siya pala sumalo ng bala na dapat sa akin

matamaan...

Kasalanan ko to kung hindi ko sana pinagpilitan ang kasal

namin sana hindi ito mangyayare.....

Agad kong kinuha ang selpon ko at tumawag ng ambulansya.

"Tulong! Y-yung asawa ko!"

Shabierah's pov

"Ma'am dito lang po kayo kami na ang bahala sa asawa niyo"

Iyak ako nang iyak ng maipasok ang asawa ko sa operating

room.

It's been 1hour ang tagal naman ng doktor lumabas ,yung asawa
ko....

I heard the door opened from the operating room.But im not

satisfied not until i knew my husband would survive,he has
to....
 The moment that the doctor came out the room. Her face it
seems like she's upset what's the meaning of this is my
husband alive? Or......

" ma'am i'm sorry i did all my best but the bullets got
through his lungs and mahirap matanggal and hindi nakayanan ang
katawan ni Mr.de dios he passed away."the doctor said in a
sincere voice.

NO.......IT CAN'T BE!!!

"Hindi pa patay ang asawa ko!"pag poprotesta ko sa doctor n-

no hindi pwede.

"Ma'am ginawa po talaga namin ang lahat" then after that the
doctor leave.

Dahan dahan nanlambot yung mga tuhod ko,my tears started to

came out and out of nowhere my heart ache a lot..

Not knowing that this would happened to my husband, i will

revenge......

For my husbands sake.

I need to know who's behind this.

Shabierah's POV.

Nagising na lamang ako sa isang silid,kulay puti merong benda

sa aking ulo at walang tao sa loob.

where am I?

also why is it like that?

Is it a dream or what?

i remove the thing on my arms, free to go out the room so

that i can i ask on someone what's going on.

but the moment i open the door, someone showed up.

jah...

isn't he dead?

what's happening?!?

"And cut!"

Finally tapos na ang third scene namin okay naman lahat

nakakapagod lang talaga.

"Good job everyone that's a wrap!"saad ng director.

Nagpalakpakan naman ang mga staff at iba pang mga cast

nakipagkamay naman kami sakanila.

THE END.

PAGHUBOG SA PANANAMPALATAYA[ESP]
 SCENE/NARATION:

Sumamba ang pamilya san diego sa isang makalumang simbahan.

Pagka tapos ng misa ay lumabas na sila at may nakita ang

bunsong anak na may nahulugan ng pitaka at pinulot ito nga mga
grupo ng babae subalit hindi ito binalik.

"ATE OUH HINDI NILA BINALIK!"christian

Hindi ito pinansin ng kanyang nakakatandang kapatid sapagkat

abala ito sa paglalaro.

Lumipas ang oras at dumidilim na.

"MGA ANAK HALIKA NA UWI NA TAYO"nanay

"SIGE PO NAY,BYE SA SUSUNOD ULIT"mia

Kumaway naman sakanya ang kanyang mga kalaro.

Pagka uwi nila sa bahay ay gabi na at kailangan nilang

manalangin upang magabayan sila ng panginoon.

"MGA ANAK PUNTA MUNA KAYO DITO"tatay

"SIGE PO TAY"christian

sila ay nanalangin at pagkatapos nito ay nag kwentuhan sila.

"TAY ALAM MO BA MAY NAKITA AKONG MAY NAHULUGAN NG PITAKA KASO

HINDI BINALIK NUNG NAKAPULOT"pag mamaktol ni christian

"DIBA TAY MASAMA PO IYON?"mia

"OO ANAK,masama talaga iyon kaya huwag ninyong tutularan

ha?masama yun kasi magagalit ang diyos kapag ginawa ninyo
iyon"tatay

"Tama ang tatay nyo wag ninyong gagayahin sapagkat hindi yong
mabuting gawain diba hun"nanay
 "Opo tay hindi namin gagawin yon,diba ate?"christian

Tumango nalang ang kanyang ate bilang pag Sang ayon

kinaumagahan ay gumala ang dalawang magkapatid sa parke.

*Nahulog ang pitaka*

"Ate ouh tignan mo!"chrstian

"Oo nga tara ibalik natin!"mia

Hinabol nila ang babae at ibinalik ang pitaka nito.

"Nako salamat talaga iha"lola

"Wala pong anuman lola!"masiglang bati ni chrstian

"Biyayaan nawa kayo ng panginoon"lola

"Salamat po,mauuna napo kami ingat po kayo!"mia

masaya ang dalawang kapatid sa kanilang kabutihan na

ginawa,kayo ba ano ba ang kabutihan na ginawa niyo?

THE END.

MATALIK KONG KAIBIGAN[FILIPINO]

Isang araw si tigre ay gumala upang maka hanap ng kanyang

makakain sapagkat siya ay gutom na gutom na.

Habang siya ay nag lalakad meron siyang nakitang hayop na

tahimik na naka higa sa tabi ng puno.
 Ito ay si Unggoy.

"Mmmm muhkang masarap ito"mahinang saad niya habang papalapit

kay unggoy.

Habang siya ay dahan dahan na papalapit bigla lamang siyang

nakaramdan ng gulat sapagkat nawala ang unggoy sa paningin
niya.

Luminga linga siya sa paligid at pagtalikod niya nakita niya

si unggoy na naka handang awayin siya.

"Ikaw tigre!Anong ginagawa mo dito"Medyo kabadong saad ni

unggoy.

"Gusto ko lamang itanong kung saan makakakuha ng tubig"pag

sisinungaling ni tigre.

Kailangang maka isip si tigre ng paraan upang makain si

unggoy
At naisip niya ito.

"Maaari mo bang ituro sa akin kung saan ang malapit na

batis?"

Tumango naman si unggoy bilang pag sang ayon ngunit may

pagdududa paring nararamdaman.

"Sige ituturo ko sa iyo ngunit wag na wag mo akong kakainin

alam ko ang plano mo"

Matapang na saad ni unggoy.

"Oo naman.Ano kaba hindi kita kakainin sapagkat ikaw ay

kaibigan ko na"

Pang uuto pa ni tigre kay unggoy

Sila ay sabay na naglakad patungo sa batis.

Pagka rating nila doon aalis na sana si unggoy at bigla

siyang kalmutin ni tigre at handa na sana siyang kainin.
 "TIGRE WAG!!ISA KANG MANLOLOKO!!"

"WHAHAHA hindi kana makakaalis ikaw ang magiging hapunan ko"

Isusubo na sana ni tigre si unggoy ng buhay pero bigla siyang

naka ramdam ng sakit sa kanyang likod.

Pana.

Isang lalaki na may dalang pana.

"WAG MONG SASAKTAN SI PEDRO UNGGOY!!!"sigaw ng lalaki

Dahan dahang nanghina si tigre at dahil sa lason na nakalagay

sa pana siya ay pumanaw.

"Maraming salamat kaibigan akala ko mawawala na ako at gawing

hapunan ni tigre"

"Ano kaba ano ang salitang MATALIK NA KAIBIGAN kung iiwan

kita dito" tumawa naman ng bahagya si unggoy.

"Ano tara na at gumagabi na."

Umuwi silang dalawa ng maayos at payapa na walang tigreng

nagbabanta sa kanya.

WAKAS.

Lesson: WAG NA WAG MANINIWALA SA KAHIT SINO AT PAHALAGAHAN

DIN O WAG IIWAN ANG IYONG MATALIK NA KAIBIGAN.
 ACCIDENTALLY YOU
ASHIA'S POV

History namin ngayon and it's our first period wala pa yung
prof namin kahit 8:14 na ng umaga.

"uy Ashia mukhang matamlay ka ah"sabi ni Shabie bestfriend ko

" wala to naiinip lang"maikling sagot ko

"alam mo ba hindi kami sanay na tahimik ka" pag rereklamo ni

cloud isa rin sa mga bestfriends ko

Actually tatlo kami ako, si shabierah cleofylle del vosa at

si kyliee claudiette benson we've been bestfriend since grade
7 until now that collage na kami.Time really flies talaga.
 "Uy ashia kanina kapa naka tunganga jan, tara bili tayo libre
ko"teka parang nabuhayan ako

"Sige tara!"masiglang bati ko

"tsk basta libre talaga" umiling iling pa si shabie

Edi sila na may pera! Hmp.

Inirapan ko nalang sila at hindi pinansin bahala sila jan.

Aalis na sana kami pero may biglang dumating.

"GOOD MORNING CLASS"

"GOODMORNING MAAM SALLY,WELCOME AND MABUHAY!! "

"okay sit down so ngayon we have a groupings-"

"hala owemji"

"Sana partner tayo!"

"Pares tayo ah?"

"shhh quite class, ako ang maghahati sa inyo, get a one

fourth sheet of paper and write your name pass is on the front
kung tapos na"

"Ok ma'am"sabay sabay naming sabi

Ugh by group? Ang boring.

Pinasa ko nalang ang papel sa harap ng walang imik bakit ba?

Bad mood ako hmp.

" Ok for group 1 MARTINEZ, TRISHA LIM AND NIÑA LIM,DEL

VOSA,BENSON,DELÔRE BUENAVISTA..............."

Madami pang tinawag sa group one pero hindi na ako nakinig,eh

pano ka grupo ko yung mga brats na yan sarap sakalin
 "Owemji ka grupo tayong tatlo!!"sigaw ni shabie eto kamo ang
bunganga sarap i glue.

"Shut up kasama natin yung brats"yes tama ka jan cloud ka

grupo namin yung brats at sila nanaman ang mag reyna-reynahan
tskk.

"Ok i'll give you guys a time to plan with your groupmates"

Ughh this bitches!!

Pero ok lang kasi ka grupo ko si crushieeeee!nikki mah luvs!

Ok kalma ashia

________
BENCH

hays ang gwapo talaga niya*//*ackkk

"hey nakikinig kaba!"

dzuhhhh malamang trisha e kung imodmod kita sa kanal eh.

"yeah i'll be the child"sus ang boring magiging anak daw ako
ng bida tapos i bu-bully.

"Sige then i'll be the mother and my partner will be

nikki!"yuck ang landi akin lang dapat si nikki eh!

"tapos ikaw...........you'll be the partner of mia gwapo ka

sana but i have nikki na eh"takte hindi makontento sa isa?pero
somehow mukhang ok naman itong guy.

"and ikaw naman blah blah blah blah..................."

hindi na ako nakinig why would i next month pa naman ang

roleplay sooooooo......

another practice nanaman hindi ba napapagod teacher namin

magpa roleplay sa amin?like dzuhhhhhh second quarter na and
roleplay ulit?
pwede ba siyang itapon ulit sa sinapupunan ng nanay niya?

______________
CLASSROOM

We're done on planning sa totoo lang ang boring it's like

nothing happen e kasi naman putak ng putak si trisha kim na yan
kinuha niya pa si nikki ko.-_-

Well oo nga pala my partner is KAI LUCAS MARTINEZ ngayon ko

lang nalaman isa pala siya sa mga varsity player here in UST
(University of Santo Tomas)

Well kai is okay naman parang he has no emotion kasi he's

face is serious and tango lang ng tango parang he agree in
anything.

Pero it looks like he is literally not cooperating.pano ba

kasi eh it looks like wala siya sa sarili wala talagang emotion
even his eyebrows are not moving pero sana he's kind.

Ano ba yan ashia andami mong sabi!

"Siszy wala ka nanaman sa sarili!"ni yugyug pa ako ni shabie

Ang laking babae kaya niya.

"Syempre her partner is so gwapoooo!"ahhh this girl with her

conyo and accent.cloud the conyonism.

"Tumahimik nga kayo makinig kaya kayo sa lesson"

Gwapo naman si kai pero kay nikki parin ako noh!!

Nakinig nalang ako ng lesson kesa naman makinig sa mga putak

ng putak na mga katabi ko.

Lord sana kunin nyo na po sila ang daldal eh.^_^

*RRIIIINNNGGGGG*
 dali daling lumabas mga kaklase ko.para silang zombie kung
lumabas atat na atat kumain mga beh?

"Ashia come here na it's eating time!!"

"Kaya nga ashia para naman malagyan yang utak mong walang
laman"

"Okay anong hinihintay nyo?tara naaaaaa!!!"

Lumabas na rin kami ng room para pumunta sa canteen syempre

mag he-heavy snack ako ngayon hindi ako nag breakfast kanina.

While walking nakalimutan ko yung wallet ko sa room kasi

naman ashia tanga tanga ehhhhh!!!!

Nag paalam muna ako sakanila at tumakbo ako palapit sa room

namin then bigla akong nabangga sa isang guy and he
aciedentally kissed me•○•

NO.... YUNG FIRST KISS KO!!

"AHHHHHH YUCK KADIRI!!"

"FUCK!EW!"

AY WOW SIYA PA ANG MALAKAS ANG LOOB PARA DUMURA DZUHHH KADIRI
SIYAAAAAA!!

"DZUHH KADIRI KAAAA!"

"MAS KADIRI KA! DI MO BA ALAM MADAMING GUSTO HUMALIK SAKIN?"

"OPCURS HINDI ATSAKA BAKA MAY VIRUS YANG LIPS MO BECAUSE OF

YOUR SALIVA YUCKKKKK AHHHHH!"

"TSK ARTE MO KADIRI KA RINN!"

And he walked away HE FUCKING LEFT ME HERE!

hinawakan ko yung labi ko well his lips are soft-TEKA NGA

IWWWW ASHIA!
 Medyo pamilyar siya ewan ko lang saan ko siya
nakita.........ah basta!

FORGET IT ASHIA!!

ASHIA's pov

"RISE AND SHINE ASHIANNA CLEOVYL DOLÔRE!!!!

Yes good mood po ako ngayon parang walang inaalala na

problema at kasalanan.........

Teka—

"AHHHHHHH!!"

Yung kahapon >_<

"Amp*ta ashia ang ingay mooo!!"

Opsx si kuya nagiging monster na.

"Sorry kuya sev ^_^"

"Lintek magpatulog ka naman ashianna"

Sinara niya yung pinto ng malakas as in MALAKAS!

Well siya si kuya SEBASTIAN CLETH DOLÔRE also known as Sevi

sa university namin.he's popular pa nga eh madaming Babae nag
hahabol sakanya,minsan the other girls pa na nag fe-f
eeling close pa sa akin para makalapit kay kuya.

Kaya nga kinaibigan ko sila shabierah at kaylee kasi Kakaiba

sila sa ibang babae hindi katulad nung iba na Ang landi as in
MALANDI.

Pero somehow nakakakita ako ng chemistry kay Kuya sevi and

kay shabierah kahit lagi pa man sila Nag aaway may something
talaga e.
 Babangon na sana ako pero binuksan na ito ni kuya "Tell your
magaling na friend that we're meeting at the campus
garden"tama ba narinig ko•_•

Si kuya may something na talaga sa kanya ehhhh.

"Owem-"i didn't continue what im saying sumapaw si Kuya eh.

"Don't continue what you're saying kadiri amp*ta"ayy akala

ko ayun na eh mangliligaw na si kuya kay shabierah..

"dalian mo ashia sabay kana sakin"wow si kuya isasabay niya

ako?? HIMALA ata to ah.

"wow kuya sana ganyan kana PALAGI"

"aray!!kuya ang sama ah"nambatok ba naman...

"Puro ka kasi kalokohan dalian mo na jan ma la-late pa ata

ako sayo eh bilis!!!"Nako galit na si bossing

"Yes boss"nag saludo act pa ako bago tumakbo papuntang c.r

GATE

medyo na iilang ako.kasi naman yung mga tao kung maka tingin
sakin pwede na ako mapatay sa tingin nila.Nakaka takot yung
pag glare nila sakin noh

ano namang problema ng mga babaeng to yes babae lang po yung

may mga malalalim na tingin sa akin.

alam kong maganda ako kaya no need to stare me like that.

pagdating ko sa hallway may nakita akong mga animals literal

na ANIMAL kasi yung brats nandito naka harang sa dinaaan ko.

"padaan."ma owtoridad kong sabi

"Huh look at this girl"girl no.1

"Oo nga kapal ng mukha halikan si LUCAS."

 Teka sino ba yun?

"Sorry hindi ko alam ang tinutukoy niyo."

"Wag ka ngang mag ma-ang maangan"

takte hindi ko naman talaga kilala yung lucas na yon atsaka

anong hinalikan-

wait-

siya yon?!!!

Magsasalita pa sana yung mga humarang sa akin pero may

naramdaman akong mainit na kamay na dumapo sa akin at hinila
ako papunta sa kaniya

s-si lucas.....

"dont you dare touch my girlfriend"

THE END
NOCHE BUENA
Gabi. Ilang oras na lamang ang natitira bago sumapit ang
kapaskuhan. Isang lalaki ang nagmamadaling maglakad sa isang
madilim na eskinita habang tinitiis ang mga nadadaanang
malamig na kalsada na puno ng mga matutulis na bagay. Tinitiis
ang lamig na bumabalot sa kanyang katawan. Ngunit waring
balewala lamang sa kanya ang lamig na nadarama dahil may dala
syang pasalubong na tiyak na magbibigay ng kasiyahan sa kanyang
3 anak.

"Papa!" sabay sabay na sigaw ng kanyang mga anak at

sinalubong sya nito ng maiinit na yakap. "Papa, anong dala mo?"
tanong ng kanyang bunsong anak "Ah eto ang sa inyo ni Papa"
wika nya saka inabot sa mga ito ang isang supot na naglalaman
ng kung ano anong mga pagkain. "Wow! ang sarap naman nito
Papa!" wika ng kanyang mga anak "Anak pasensya na kung iyan
lamang ang nakayanan ni Papa. Wala kasing pera si Papa eh
mahina lang ung kinita namin sa talyer. Hayaan nyo sa susunod
kapag marami ang kustomer ni papa dadamihan ko ang pasalubong
ko sa inyo" nakangiti ngunit halata ang lungkot sa kanyang
mga tinig. "Ano ka ba Papa, okay lang na konti lang ang
nakahanda sa ating lamesa ang mahalaga kumpleto tayo at masaya.

Wala mang masasarap na pagkain na nakahain sa ating lamesa

ano naman? ang mahalaga sama sama tayo at masaya. Hindi man
tayo sagana sa mga materyal na bagay sagana naman tayo sa
pagmamahal. Okay lang yan Papa haha" wika ng kanyang panganay
na anak na si Kristine. Sa sinabi ng kanyang anak ay tila
nagpagaan ito sa kanyang kalooban. "Oh sya sige na ihain na
natin itong tinapay pansit at prutas dahil ilang minuto na lang
noche buena na tama na ang drama wala tayo sa teleserye " wika
ni Kristine Agad naman naghagalpakan sa tawa ang kanyang mga
kapatid. Sama sama nilang inihain ang mga pagkain at sama sama
rin silang nanalangin at nagpasalamat sa munting pagkain na
mayroon sila. Sumapit na ang Alas dose. Oras na para sa Noche
Buena. Sama samang kumain ang mag anak nagtatawanan at nagku
kwentuhan ng biglang may lumagabog sa kanilang pintuan. Pumasok
ang 5 malalaking lalaki na naka mask at at pinalibutan nito
ang kanilang ama. "Asan na yung pinangako mo? Aba‘y
namimihasa ka na? Ilang beses ka nang nanghingi ng palugit at
nauubos na ang pasensya ni boss Ngayon, ibigay mo na ang
hinihingi ni Boss" wika ng isang lalaking malalaki ang
pangangatawan "Boss bigyan nyo pa po sana ako kahit konting
araw para mabayaran ko ang galos. Wala pa po kasi akong pera.
Boss pakiusap bigyan nyo pa po sana ako ng kaunting araw at
babayaran ko na maaawa kayo sakin samin" nagmamakaawang rinig
nila Kristine sa kanilang ama.

Lahat sila ay nababalot na ng Takot. Takot dahil di nila

alam ang pwedeng mangyari sa kanilang ama sa kanilang pamilya.
"Hindi ka na namin mapagbibigyan pa ubos na ang araw ng
palugit na binigay sayo ni boss." sigaw ng isang lalaki "Boys
alam nyo na kung anong gagawin nyo jan" utos nito sa kanyang
mga kasama habang tumatawa palabas Maya maya ay narinig na
lamang ng magkakapatid ang isang putok ng baril at sigaw ng
kanilang ama. Walang anu ano‘y lumabas silang magkakapatid sa
kanilang pinagkukublihan at nadatnan nila ang kanilang ama na
naghihingalo habang hawak nito ang dibdib na punong puno ng
dugo. "Papa! GUMISING KA! DI KA PWEDENG MAMATAY PAPA PAPA!!
MGA KAPITBAHAY TULONG!" sigaw ni Kristine habang umiiyak

"K-Kristine a-alagaan mo m-mga kapatid m-mo ha W-wag mo s-

silang p-pababayaan m-mahal na m-mahal k-ko k-kayo" mahinang
sambit ng kanilang ama ngunit sapat na upang ito‘y kanilang
marinig "Hindi Papa wag mong s-sasabihin yan m-matagal pa
tayong magsasama sama Papa d-diba aakyat ka pa nga sa g-
graduation ko t-tapos sasabitan mo ko ng mga m-medal diba Papa
nangako ka! L-Lumaban ka P-Papa di namin Kaya to" hagulgol ni
Kristine "A-anak p-patawad k-kung h-hindi na iyon matutupad ni
P-papa h-hanggang dito na lang ang b-buhay ko. W-wag k-kayong
m-mag alala n-nandito lang a-ako at g-gagabayan kayo. M-mahal
na Mahal ko K-kayo" wika ng kanyang ama at tuluyan nang
pumikit. Tuluyan na silang iniwan ng kanilang ama.

"Papa!!!! HINDI PWEDE!! TULONG !! PAPA DI KA PWEDENG

MAMATAY!! PAPA!!!!" sigaw ni Kristine at maya maya ay dumating
ang kanilang mga kapitbahay at tinulungan itong dalhin sa
ospital Ngunit huli na ang lahat. Hindi na nila nailigtas ang
kanilang ama. Ang Noche Buena na dapat ay punong puno ng saya
ngayon ay puno na ng mga luha. Mga luha hindi dahil sa labis
na kasiyahan kundi mga Luha ng pangungulila at paghihinagpis.
Noche Buena. Isang Noche Buena na wala ang kanilang ama. Ang
kanilang ama na labis na nagmamahal sa kanila. Isang ama na
handang gawin ang lahat para sa kanyang mga anak. Isang ama na
walang katumbas ang pagmamahal sa pamilya. Isang ama na
patuloy na magiging ama sa kanyang mga anak.

THE END

KAKLASE

I'm on my way to St. Robert University where I will spend

my 10 months to study. Marami-rami na rin akong nakikitang
mga estudyante na kanya-kanyang pumupunta sa kanilang mga
classrooms, gaya ko. Yung iba naman parang ayaw pang pumasok
marahil tinatamad pa. Kung ako tatanungin, tinatamad din ako
pero mas nangingibabaw ang excitement sa loob ko dahil...

Panibagong araw, panibagong crush na naman. Olrayt!!!

Tuluyan ko ng nakita ang magiging room ko at hindi na ako

magtataka nang makita kong kaunti pa lang kami. Ano pa bang
ie-expect ko? Wala ng bago. Halos 6 years na rin akong nag-
aaral dito kaya nasanay na ako. Some of my classmates are
familiar to me because some of them became my classmates.

You sent

Napangiti ako ng wala sa oras nang makita ko yung kaibigan

kong nakaupo sa last row, kaya agad akong naglakad papunta sa
kanya. Namiss ko 'tong bruha na 'to!

"Hoy, bruha! Kumusta? 'Di pa rin ako makapaniwalang grade

10 na tayo ngayon. Kalokaaa!" agad na sabi ni Claire sa akin
at nagflipped hair pa.

"Okay lang. Mas hindi kapani-paniwalang magm-moving up

tayo at grade 11 na next school year, noh!" natatawang sabi
ko naman sa kanya at umupo sa tabi niya.

"Taray excited lang, girl? Grade 11 agad? Tanungin mo muna

kung magm-moving up tayo." natatawang sabi naman niya at
nakitawa na rin ako.
 As of now marami-rami na rin kami

rito. Nandito na rin yung adviser namin, hinihintay na

lang siguro namin yung iba bago mag simula. Tinignan ko naman
yung mga magiging kaklase ko for this school year, sabi ko
nga kanina yung iba familiar na sa akin at pati na rin ugali
nila. Kahit saan mo naman tignan meron at merong estudyante
na malala yung ugali, hindi na maaalis yon sa isang paaralan.
Sa 6 years na nandito ako, natutunan kong kumaibigan ng totoo
yung kahit na anong estado pa ng pamumuhay nila basta ba
totoo siya sa sarili niya at sa kaibigan niya, okay sa akin
yon pero mukhang bilang na lang yata yung gano'ng tao rito sa
school na 'to. Karamihan kasi rito may kanya-kanyang mundo
na, kanya-kanyang grupo, kanya-kanyang tropa

Syempre mahirap makisama sa mga grupong hindi ka belong

tsaka bakit mo naman ipagsisiksikan sarili mo sa kanila kung
pwede ka naman gumawa ng grupo o kaya kahit kaunting kaibigan
basta totoo.

You sent

Naramdaman kong may kumalabit sa akin kaya nilingon ko

kung sino. Si Claire lang pala na nakatingin at nakaturo sa
pinto kaya tinignan ko kung anong meron.

"Wag mong sabihing kaklase natin siya? 'Di ba yan yung may
kambal na magaling kumanta at may banda?" gulat na tanong ni
Claire sa akin.

Tumango na lamang ako sa kanya dahil hindi ko maalis yung

tingin ko sa bagong papasok na kaklase namin. Kaklase namin
siya? For real? Ngayon lang kasi ako nagkaroon ng kaklaseng
sikat, may banda kasi sila ng kambal niya at sikat 'yon dito
sa school, kaya hindi ako makapaniwala.

"Okay class, let's start your first day being grade 10

students." nakangiting sabi ng adviser namin. Hindi ko
namalayan na time na pala at simula na ng klase. Umupo ako ng
maayos at nakinig, ganoon rin si Claire.

"Alam ko at alam niyo na rin kung ano ba ang dapat gawin

kapag first day sa klase, hindi ba?" panimula ng adviser
namin, "syempre walang katapusang introduce yourself."
natatawang dugtong pa niya at sinabayan ng hiyawan ng mga
kaklase ko. Jusko! Eto na nga ba! Kinakabahan na ako. Walang
katapusang intro, jusme! Ba't ba kasi magpapakilala pa kung
kilala na namin halos lahat ang isa't isa.

"You introduce yourself here in front. Boys first and

followed by girls. I'll give you 5 minutes then we'll start."
saad ng adviser namin. Ako naman nag-isip na ng sasabihin.
Wala naman sinabing mahaba ang intro kaya name, age, at
nickname na lang sasabihin ko.

5 minutes had past then nag start na yung introduction.

Nakikinig lang ako sa taong nagsasalita sa harap, yung iba
may pagkapilyo kaya napupuno ng tawa ang loob ng classroom
namin. In fairness, ang gwapo ng mga kaklase kong lalaki.
Kakilig!

"Hello, mga kapatid! I'm Harry Elton Denorilla, Harry for

short. 16 years old. Alam kong alam niyo na may banda kami ng
kambal kong si Harris so, 'yun support na lang mga kapatid!
And let's be friends." natatawang sabi ni Harry. Opo, siya
yung kaninang sinasabi ni Claire. Grabe! Bakit ang gwapo
niya? Kainis!

Marami pang nag-intro at hinihintay ko na lang yung turn

ko. Tignan mo nga naman, miski yung mga babae kong kaklase
halos lahat magaganda. Mapapa-sana all ka na lang talaga.

"Hello vlog, welcome to my guys!!! HAHAHA char! Hello,

everyone. My name is Mitchie De Leon. You can call me Mitch
or Chie. I'm 17. Soon, I will create my yt channel so,
support me my Chichiz. Thank you!!!" nakakatawang intro ni
Mitch, alam ko new student siya here in SRU. Ang jolly niya
lang tapos ang tangkad pa. Ang cutie!

"Hi guys! I'm Monica Philia. 16 years of age. Please vote

me for Vice President. Thank you!" ngiting sabi naman ni
Monica. Kung hindi ako nagkakamali, singer din 'to. Mukhang
araw-araw may concert dito sa room namin ah. Astig! Can't
wait.

"Hi, I'm Claire Ramirez. 16. Ang masasabi ko lang, mag

tulungan sana tayo as family." ngiting sabi naman ni Claire.
Taray ni ate mo girl! Para sure ball na makakapagmoving up.
Iba rin!

"Hoy! Anong ningingiti mo riyan? Ikaw na po ang next.

Lutang lang, girl?" sabi ni Claire pagkabalik niya sa upuan.
 'Di ko namalayan na ako na pala ang sunod. Tae! Ba't ba
ako kinakaban? Relax lang, inhale exhale. Let's get it,
Ciam!!!

Tumayo na ako para pumunta sa harap. Nakita ko naman yung

tinginan sa akin ng mga kaklase ko. Teka mag-iintro lang
naman ako ba't parang kakainin na nila ako? Mga tinginan
akala mo mangangain. Tuluyan na akong nasa harap at nakita ko
silang hinihintay na magsalita ako. Kaya wala na akong choice
kun'di magsalita na dahil kailangan.

"Hello, I'm Janine Sizon. 16. You can call me Jan, Ciam,
or whatever you want basta yung hindi nakakabastos. Please be
good to me not just only to me but to others also. Matanda na
tayo, I mean hindi literal na matanda pero alam na natin yung
tama at mali. 'Yun lang share ko lang din." nahihiya na may
pagkamot pa sa ulo kong sabi sa harap. Lahat sila nakatingin
lang sa akin na para bang may sinabi akong mali o ano. Nakita
ko yung adviser ko na nakangiting naka tingin sa akin marahil
nagustuhan niya yung sinabi ko kaya ngumiti rin ako pabalik.

Bumalik na ako sa upuan pero hindi rin naka ligtas sa

paningin ko si Harry na nakatingin sa akin hanggang ngayon.
Simula pa nung pag tayo ko sa upuan nakatingin na siya sa
akin. So, anong ibig sabihin no'n? Ngayon lang ba siya
nakakita ng dyosa? Char! 'Wag kang tumingin sa akin,
kinikilig ako! Baka gano'n talaga siya. Atleast diba, may
respeto siya at nakikinig siya sa taong nagsasalita sa harap
o kaya naman baka interesado talaga siya sa akin? Nako ha!
Turn on, Harry Elton!

We spend the rest of our time to select our officers and

yes, vice president si Monica. Yung president naman namin is
napagtripan lang ng mga boys, mga siraulo talaga and the rest
deserve naman nila yung position. Sinabi na rin sa amin kung
sino magiging teacher namin sa bawat subject. Ewan ko ba pero
kanina pa ako hindi mapakali. Ginugulo ni Harry ang isip ko.
Ba't ba napakagwapo ng isang 'to? Kainis! Hanggang sa nag-
uwian na kami si Harry pa rin laman ng isip ko.

FAST FORWARD

Ilang araw na rin ang nakalipas simula nung unang araw ng

klase. Nagsisimula na rin kaming magdiscuss ng lessons for
the first quarter kaya busy na kami ngayon, minsan lang din
kami nakakalabas ng ganito kaya ngayon may free time kami
dahil kinabukasan wala naman pasok. Nandito kami sa fast food
na paborito namin ni Claire napagdesisyonan kasi namin na
kumain muna bago umuwi pero hindi lang si Claire ang kasama
ko ngayon, kasama rin namin si Mitchie the cutie. Madali lang
din namin siyang nakaclose dahil makulit din ang isang 'to.

Kumakain kami nang maalala ko yung kanina. "Sabihin mo nga

sa'min, may gusto ka kay Josh, noh?" tuksong sabi ko kay
Claire. Nakita ko kasi siya kanina na nagnanakaw ng sulyap
kay Joshua.

Nabulunan naman siya at agad naman siyang binigyan ng

maiinom ni Mitchie na tawang-tawa, kaya uminom muna siya bago
niya ako sinagot. Napangisi naman ako ng wala sa oras. Huli
ka pero 'di ka kulong.

"Obvious ba? Oo, crush ko siya, ewan ko nga eh basta!"

mabilis na pag-amin naman ni Claire at tsaka siya nagpatuloy
sa pagkain. Umiiwas pa sa topic. Sows!

"Di ako makapaniwalang dalaga ka na, Claire!" asar na sabi

ko naman sa kanya, sinamahan ko pa ng tawa kaya napasimangot
naman siya. Dinedeny pa niya kanina eh kitang kita ko kung
paano niya kausapin si Josh. Kinausap niya talaga 'di na
nasiyahan sa pagsulyap lang. Masyado siyang halata kaya alam
kong alam na rin ni Josh.

"Ewan sayo! Suportahan mo na lang ako." sabi naman niya.

Tapos na rin kaming kumain at maya-maya uuwi na rin kami.

"Oo na lang. Pero I'm happy for you, may inspirasyon ka na

sa pag-aaral." sabi ko sa kanya habang nag-aayos para makauwi
na kami medyo madilim na rin kasi kailangan na namin umuwi.

"Sana all may lovelife." biglang sabi ni Mitchie may pag-

irap pa nang makalabas na kami sa fast food na kinainan
namin.

"Anong lovelife? Wala pa nga eh." sabi naman ni Claire, at

tumingin sa akin. "Sus! 'Wag ako! Ikaw din kaya." dugtong pa
niya na dinuduro-duro pa ko. Inirapan ko lang siya bago kami
naghiwalay ng daan, narinig ko pa silang tumawa bago maglakad
pauwi. Bwisit! Alam na rin nila sigurong may crush ako kay
Harry. Na-back to you ako ro'n ah!

Days have passed and today is July. Wala naman masyadong

nangyari nitong mga nakaraang araw. Hindi naman kami
perpektong estudyante kaya minsan napapagalitan din kami ng
teachers namin paano kasi ang gugulo ng mga kaklase ko,
normal naman 'yon pero parang sumobra naman yata sila kasi
pati adviser namin naiistress na rin dahil lang sa amin.

Kasalukuyang nagd-discuss yung Filipino Teacher namin

about course outline or topics for 1st quarter to 4th
quarter, kaya todo kinig kami sa teacher namin dahil medyo
istrikta siya, ba't kaya ganon basta Filipino Teacher
matatapang.
 "Ngayon, gagawa tayo ng grupo niyo para sa unang markahan.
1 to 8 ang bilang. Simulan mo mag bilang, Andallio." huling
sinabi ni Ma'am Lugpitan bago magsimula magbilang si
Andallio. Ngunit bago makapagsalita si Andallio nagsalita
ulit si Ma'am kaya nagtawanan na naman kami.

Teka, 1 to 8 lang ha?! 1 to 8! Sige simulan mo." dagdag na

sabi ni Ma'am bago magsimula yung bilang.

Syempre sabi ko nga hindi kami perpekto, meron talaga

kaming kaklase na hindi namin alam kung lutang lang ba siya o
ano dahil nagsabi ng nine eh hanggang eight lang naman yung
ginagawang grupo. Si Ma'am naman hindi mo malaman kung
naiinis o natatawa dahil kapag merong nagkakamali nauuwi sa
kantyawan, sinasabi niya na lang, "hanggang eight lang! Ilang
ulit ko bang sasabihin?! Bilisan niyo ayusin niyo yan."

After 5 minutes natapos din ang pagbibilang. Kaya sabi ni

Ma'am pag tinawag niya raw yung group number tatayo raw kami
para malaman kung sino magkakagrupo.

"Tayo, pangkat isa." sabi ni Ma'am kaya agad akong tumayo

nang marinig ko yung bilang kung saan ako gu-grupo. Ganoon na
lang ang gulat ko nang tumayo rin si Harry mula sa upuan
niya. The hell! Kagrupo ko siya?! Jusko naman lord ba't mo
ako pinapakilig ng ganito 'di ko keri!

"Denorilla, ikaw ang leader ilista mo mamaya yung mga

pangalan ng kagrupo mo sa isang 1/2 index card, bumuo na rin
kayo ng bilog dito at magsama-sama na kayo." sabi ni Ma'am
kaya pumunta kami sa unahan kung saan kami gagawa ng bilog at
para isulat sa index card lahat ng names ng kagrupo namin.
 "Gagi! Ba't ako pa yung leader?" agad na sabi ni Harry
nang makaupo kami sa upuan. Kaya kaming magkagrupo walang
ibang ginawa kung hindi matawa sa sinabi niya.

"Sinasabi ko sa inyo asahan niyong wala kayong maaasahan

sa'kin." natatawang sabi ulit ni Harry kaya nagtawanan ulit
kami. Joker din pala 'to!

"Hayaan mo na, nandyan naman si Ciam para tulungan tayo

diba, Ciam?" tanong naman ng isa naming kagrupo, kung hindi
ako nagkakamali Kyle yata pangalan nito. Nagulat naman ako sa
sinabi niya kaya hindi ako agad nakapagsalita. Nakita ko pang
tumingin sa akin si Harry nang sabihin yon ni Kyle. Kaya
binaling ko ang tingin kay Harry. Nagulat ako nang maglahad
siya ng kamay.

"Hello, Harry nga pala. Pasensya ka na pero pwede bang

ikaw na lang magsulat ng names natin sa index? Pangit kasi
sulat ko tsaka tutal naman ikaw makakatulong ko rito."
nahihiyang nakangiting sabi sa'kin ni Harry. Bakit ang cute
niya tignan sa part na yan? Nakakainis!

Hindi agad ako nakasagot nakita ko na lang siyang kumukuha

ng ballpen at index card at kaagad niyang ibinigay sa akin
'yon. Wala naman akong nagawa kaya kinuha ko na lang.

"Eto oh, leader muna." sabi ni Harry sabay pakita ng I.D

niya. Sinulat ko naman full name niya sa index at hindi ko
maiwasang tumingin sa I.D picture niya. Ang gwapo niya
talaga, kainis! Sinulat ko na rin yung names ng ibang member.
Pagtapos kong magsulat ibibigay ko na sana kay Harry yung
index ngunit nagulat ako nang kunin niya mismo sa akin yung
index card kaya 'di sinasadyang magdikit yung kamay naming
dalawa.
 Hiling ko lang na sana hindi namumula yung mukha ko dahil
kung oo, nakakahiya!

"Ah! Ako na magbibigay kay Ma'am, Ciam. Salamat nga pala."

ngiti at may pagkamot pa sa ulo niyang sabi sa akin siguro
nahihiya siya dahil ako pa ang nagsulat. Nang makuha niya na
yung index card sa akin ibinigay niya na 'yon kay Ma'am at
tsaka bumalik na ulit siya sa pwesto namin. Last subject
namin ang Filipino kaya uwian na namin pagtapos.

Magt-time nang pabalikin na kami sa mga upuan namin.

Inayos ko naman yung mga gamit ko dahil dinismissed na kami
ni Ma'am. Nakita ko rin sina Claire at Mitchie na nag-aayos
na rin ng gamit.

"Hoy, girl! Alam mo na ba? Parang may something kay Harry

at Monica." agad na sabi sa akin ni Claire pagkatapos namin
mag-ayos ng gamit.

"Ha? Anong something?" curious na tanong ko sa kanya.

"Hay nako! Hayaan mo na, sana mali ang kutob kong

nililigawan ni Harry si Monica." sabi naman niya na
ikinagulat ko.

"Sus! 'Di na yan imposible pustahan tayo, ano?" gatong

naman ni Mitchie.

Si Harry nililigawan si Monica? Hindi na dapat ako magulat

dahil posible naman talagang mangyari 'yon. Hindi ko rin
maiwasang manlumo sa nalaman ko.
 Uwian na't lahat pero si Harry at Monica ра rin ang nasa
isip ko. Kung posibleng nililigawan nga ni Harry si Monica
posible ring maging sila.

Haays, ano na? Parang ang bilis naman yata.

THE END.

UNDIFINED
Bridle High It was almost 5 in the afternoon when I
decided to leave the library. Magsasara iyon ng alas
singko at kapag nagtagal pa ako ay hindi ko na mailalabas
ang libro na hihiramin ko. I was really engrossed in the
book that I'm reading to the point that I didn't notice
the time. Kanina pa akong ala una ng hapon dito dahil
napagpasyahan kong hindi pumasok sa lahat ng klase ko sa
hapon. Itiniklop ko ang librong binabasa ko at dinala iyon
sa nakabusangot ang mukha na librarian. It was Sir Arthur
Conan Doyle's Valley of Fear.

Padabog na nagstamp sa record ang librarian bago iyon

inabot sa akin. She's not old but like some typical
librarians, she's strict. At inis rin siya sa akin dahil
paminsan-minsan ay nakakalimutan ko ang oras at lumalampas
ng alas singko bago ko mapagpasyahang umalis sa library. I
am always the last student to get out of the library. Why?
Simply, because I love reading books. Not textbooks but
informational and mystery books. Nagbabasa din naman ako
ng textbooks but I do it in the dormitory and not in the
library.

Yep, Bridle High is a boarding school. Students stay

in the dormitory dahil iyon ang rules ng eskwelahan. I am
Amber Sison, a Grade 9 student at Bridle. A bookworm and
somewhat a nerd minus the nerdy clothes and thick old-
fashioned glasses. Sa unang tingin ay hindi ako
mapagkakamalang nerd but Bridle people see me as one.
Why ? Dahil kahit saan ako magpunta, I bring along a book
with me. Hindi nakikipag-uusap kapag hindi kinakausap ng
una. I'm not snob but people would think that I am. The
reason why I don't usually talk with others is because I
usually spend more time with books. I have some friends
though. They are my roommates, Therese and Andi na katulad
ko ay Grade 9 din. Nang makalabas na ako ng library ay
nagtuloy na ako sa dorm ng mga babae.

It is in the east wing of the campus samantalang sa

west wing naman ang dorm ng mga lalaki. The dorm consists
of 7 floors excluding the basement. Each floor consists of
20 rooms with 3 occupants each. I went straight to our
room. May elevator ang dormitory pero isa lang iyon. There
is also the long stairs. Nang makarating ako sa room ko
which is at the third floor, agad kong binuksan ang pinto
na may markang 305. Pagpasok ko ay naroon na si Therese at
Andi. They were talking about something seriously. Hindi
ko sila pinansin at nagtuloy na sa kama ko. I slammed my
body to my soft bed. "Amber", tawag ni Therese.

Hindi ko sila tiningnan dahil naka higa ako sa kama

and I was facing the ceiling. "What?", tanong ko sa kanya.
"Have you heard about the commotion kanina sa klase ng
Grade 10-C?", tanong ni Andi. Hindi ko alam dahil nagcut
ako ng klase kanina. And even if I didn't cut, I would
never know dahil malayo ang klase ng Grade 10-C sa 9-A.
Ang arrangement kasi ng mga classroom sa Briddle High ay
base sa section and not by year. Ibig sabihin, ang
magkakatabing room ay ang 7-A, 8-A, 9-A, at 10-A.
Magkakatabi din ang 7-B, 8-B, 9B, 10-B at ang mga susunod
na section. Andi is in the 9-C class samantalang nasa 9B
naman si Therese at nasa 9-A naman ako.

"Do you know na nagkasagutan daw ang adviser ng 10-C na

si Mrs. Sera at si Lowie Mondino?", tanong ni Therese.
"No", tipid kong sagot sa kanila. I'm not really
interested with the affairs of other people. "Ang sabi daw
ay may hinalo daw na mga chemical si Lowie mula sa science
lab which are dangerous. Pinaglaruan nila ito ng mga
barkada niya and Mrs. Sera was very angry dahil balak daw
pasabugin ni Lowie ang laboratory. Lowie denied the
accusations and they ended up threatening each other's
life", kwento naman ni Andi. Oh, I know Lowie by name.
Anak ito ng may-ari ng Mondino Pharmaceuticals Company. A
known company for the production and sale of
pharmaceutical drugs and medicines. Base na rin sa mga
kwento-kwento nina Therese, Lowie is a brat. He is a
school bully at kilala sa katigasan ng ulo. As of Mrs.
Sera, she is the 10-C's adviser and is in-charge of the
science laboratory. Hindi na ako magtataka kung
magkainitan man ng ulo si Lowie at si Mrs. Sera. It's not
the first time na may nakaaway na guro si Mondino.
Ipinagpatuloy ko lang ang pagpikit ng mata ko at hindi na
pinansin sina Andi at Therese. "As usual, hindi ka na
naman interesado", Therese said. I mumbled something like
'yeah' and they both groaned in frustration. Hindi ko na
sila pinansin at natulog na lang. Hindi ko alam kung ilang
oras akong tulog ng may umalog sa akin upang gisingin ako.
It was Andi. "Wake up Amber, it's almost eight. Hali ka na
sa cafeteria, it's dinner time", Andi said. Napabangon
naman ako at ng sulyapan ko ang relo ko, mag-aalas otso na
nga. "I'll just fix myself for a minute, mauna ka na,
susunod ako",

I told her at pumasok sa CR at naghilamos. I heard her

say okay at narinig ko ang papalayong hakbang niya.
Matapos maghilamos at magbihis ay bumaba na ako upang
magpunta sa cafeteria. Walking distance lang mula sa dorm.
Walang kitchen service ang dormitory. May kusina and it is
intended for those who want to cook. Sa mga ayaw namang
magluto, bukas ang cafeteria mula alas singko ng umaga
hanggang alas dyes ng gabi since 11:00 pa ang curfew ng
dorm. I was walking towards the cafeteria nang may marinig
akong mga studyanteng naguusap. They were on their way to
the cafeteria also. "Nagulat talaga ako kanina, it was the
first time na makita kong ganoon kagalit si Maam Sera", a
girl commented. "Maging si Lowie, pulang-pula siya sa
galit! Pagbantaan ba naman na hindi na sisikatan ng araw
bukas si Maam Sera!", komento naman ng isa.

"Nakakatakot din kaya ang banta ni Maam kay Lowie! She

said Lowie will burn! He will be burnt here on earth at
kahit sa hell! That was very creepy!" So they were talking
about the incident na kinuwento din sa akin nina Therese
at Andi. Ganun talaga ang pagbabantaan nila? Therese
missed to tell me that, o ako lang talaga ang nagpakita ng
kawalang interes sa kwento niya? Uh, maybe. Nang dumating
ako sa cafeteria ay agad kong sinamahan sina Therese at
Andi. Habang kumakain ay may napansin akong lalaki sa
isang mesa. He was eating his dinner alone and his face
seems new. "Therese, Andi", tawag ko sa kanila. Sinenyasan
ko sila na medyo lumapit dahil may ibubulong ako. Nang
makalapit sila ay agad akong nagtanong ng pabulong. "Who's
that guy on the table na malapit sa counter?" Tiningnan
naman nila ang sinabi ko. Nanlaki naman ang mga mata nila
pareho. "What? Hindi mo siya kilala?", tanong ni Andi. Uh,
magtatanong ba ako kung kilala ko ito? Umiling naman ako.
"Hindi ka na naman pumasok kaninang hapon sa klase mo
ano?", tanong ni Therese. I gave them a sly smile at
tumango. Oh, yeah. "Gray Silvan, a transfer student sa
Grade 9-A.

Ibig sabihin, classmates kayo at dahil nagcut ka na

naman ng klase kanina, hindi mo siya nakilala dahil
ngayong hapon lang siya dumating", Therese said. Uh,
they're really a good source of issues and events at
school. Mas una pa nilang nalaman na may transfer student
sa Bridle at nasa 9-A pa kahit nasa ibang section sila.
"He's handsome at akala ko libro lang ang makakakuha ng
atensyon mo Amber, maging si Gray din pala", bahagyang
tumawa si Andi. What?! "I'm not interested in him, bago
lang siya sa paningin ko. That's it!", I ignored their
laughter at patuloy lang na kumain. Muli kong sinulyapan
si Gray, he was reading something while eating. If I'm not
mistaken he's reading Nancy Drew. Nancy Drew Detective
Files?! Urgh,

I guess I found myself a match. Malamang ay may kaagaw

na ako sa mga mystery novels sa library. Bumukas ang pinto
ng cafeteria at pumasok si Lowie. He really has a
dominating presence dahil kilala ito sa pagiging bully. He
ordered something in the counter and kicked some guy and
claimed the spot that he was sitting. Tsk, typical bully!
Tumingin ako sa nag-abot ng order niya. It was a girl na
medyo matagal na sa cafeteria, her eyes are sad at tila
may dinadamdam ito. When she went to get Lowie's order,
may lumapit sa kanya at may ibinulong. The girl's face
becomes more worried and it seems like something is
bothering her. The guy who whispered to her is not a staff
of the cafeteria. Matapos iyon ay may bagay na nakabalot
sa papel itong inabot sa babae at dumeretso naman ang
babae sa loob ng kitchen. The guy went out the cafeteria
after that. What was that? Nang hindi pa lumabas ang babae
ay ipinagpatuloy ko ang naudlot na pagkain. Andi and
Therese are talking about their crushes at hindi na ako
nakinig pa sa kanila. Hindi naman nagtagal ay dumating na
ang order ni Lowie. Inilapag naman iyon ng crew. It wasn't
the girl who took out his order. Iba iyon and it was a
guy. Hindi pa ito kumain dahil may ginagawa pa ito sa
cellphone. The door opened again at iniluwa niyon ang
ilang member ng kendo club. They were guys who do Kendo, a
Japanese sports of fencing usually with a bamboo sword.

Kilala ang mga ito bilang mga mayayabang na studyante

ng Bridle High. They were on their way towards the counter
ng biglang may dumaan na lalaking estudyante sa harap
nila. He was holding a styro cup of water na malamang ay
galing sa counter ng cafeteria since naroon ang water
 dispenser. The guy stepped on one of the kendo member's
foot. Galit na galit naman ang lalaki na member ng kendo
club. "Napakacareless mo talaga!", the guy who's foot has
been stepped on said. Hinawakan niya ang lalaki sa may
manggas ng damit nito at itinulak iyon kung saan.

The guy landed on Lowie's table at natapon ang ilan sa mga

pagkain nito. Napasigaw naman ang lahat ng naroon sa
cafeteria. I saw that guy, Gray, na tumayo at nakiusyoso
na rin but no one dared to interfere dahil malamang
madadamay lang. Lowie was very angry at dahil doon ay
sinigawan niya ang lalaki. "What the hell!" Natakot naman
ang lalaki, he was on the brink of crying ng lumapit ang
nagtulak sa kanya at kinausap si Lowie. "He was on the way
Mondino kaya tinulak ko siya", the guy said. His face was
angry as well as Lowie's samantalang takot na takot naman
ang lalaki. He slowly walked away, palayo sa dalawa.

"It's you? So ikaw pala ang nagsayang ng pagkain ko?",

nanghahamong tanong ni Lowie. The guy slightly laughed.
"Nagsayang? Tsk, akala ko ba walang sayang sa mayamang
katulad mo?", tanong nito. Napasigaw naman ang lahat ng
bigla itong hablutin ni Lowie. He held his head and
stuffed the food on his mouth! "May concept din naman ako
ng sayang pagdating sa pagkain!", he said as he continued
to stuff the guy's mouth with food. Everyone was too
shocked to move! Kahit ang mga taga kendo club ay hindi
nakagalaw dahil sa bilis ng mga pangyayari. Mas lalong
nabigla ang lahat ng hindi na pumalag ang lalaki. His
mouth was stuffed with food pero hindi ito nakapalag. His
eyes were red as Lowie continued to stuff the food at
hindi naglaon ay nawalan ito ng malay habang bumubula ang
bibig! The food stuffed in his mouth was poisoned!!

Napasigaw ang lahat ng estudyante. Lowie was very shocked

too! Patuloy na bumubula ang bibig ng lalaki kahit wala na
itong malay. No one dared to move dahil sa pagkabigla sa
pangyayari, but suddenly Gray emerged from his seat at agad
lumapit sa walang malay na estudyante. "Call the police
immediately!", sigaw niya sa ibang mga studyante as he tries
to examine the guy on the floor. Sunod naman niyang tiningnan
ang natitirang pagkain sa plato ni Lowie. He smelled it for a
while and he shook his head as if he found something.

"Call also an ambulance since sarado na ang infirmary

ngayon!" Maya-maya ay may mga dumating na mga pulis at maging
ang ambulansya. Agad na dinala sa ospital ang lalaki. The
police did their investigation at ginawang off-limits ang
canteen. Agad na pinauwi ang mga studyante kaya wala kaming
nagawa kundi ang bumalik sa kanyakanyang dorm namin. Habang
papauwi kami ay may mga bagay na pumasok sa isip ko. I know
the food poisoning part was not an accident. Sinadya iyon at
malamang na si Lowie ang target because the food was meant
for him. Napaisip ako ng malalim.

Back then, the staff whose face is worried took his

order. Bago pa man ito makapunta sa kitchen area ay may
lalaking lumapit dito, may ibinulong and handed her
something suspicious. As far as I could remember, it was a
green piece of paper and I also noticed that there was
something inside that paper. Could it be the poison?
Tomorrow is Saturday at walang pasok. I want to do some
investigations regarding this case pero hindi ko magagawa
iyon ngayon dahil malamang naroon pa ang mga pulis at
madadatnan ako ng curfew kapag hinintay ko pa silang
umalis. I decided to have my investigation early in the
morning tomorrow.

** Maaga akong gumising kinabukasan. Alas kwatro pa lang

ay agad na akong naghilamos and changed into my proper
clothes. I wore a black sweatshirt at black shorts. Both
Andi and Therese are still sleeping so I slowly sneak my
way out. Naglakad ako papunta sa cafeteria. It's a little
bit dark and cold yet I continued to walk my way towards
there. The cafeteria is still sealed. Marahil ay patuloy
pa na mag-iimbestiga ang mga pulis.

When I tried to open the door, it wasn't locked. How come

it wasn't locked? Did the police left it open? Dahan-dahan
akong pumasok and when I sneak my way towards the counter, I
noticed something. No, someone. Someone is inside the
cafeteria too! May napansin kasi akong pares ng sapatos. The
owner of the shoes is hiding behind the counter, but too bad,
I noticed his shoes. Was it the culprit? Kahit kinakabahan ay
nagawa ko pa ring magsalita. "Lumabas ka na. I have seen your
shoes so there's no point of hiding." Dahan-dahan naman na
lumabas ang taong iyon. I was surprised to see who it was.

Gray Silvan. What the?! Anong ginagawa niya dito? "What the
hell are you doing here?", he asked. Katulad ko ay nakasuot
din siya ng itim but a hoody jacket. "Are you the culprit?"
Tumaas naman ang isang kilay ko sa kanya. Me? The culprit?
Tsk. "There's no way I'll be the culprit, baka ikaw. You're
just new here, right?", he sounded rude and I just returned
the treatment. His face is handsome and his hair is
dishevelled like he just gone out of bed. He crossed his
brows. "Then what are you doing here at this hour?", he was
holding something inside the pocket of his jacket. "Maybe I
should ask the same question", I told him. Kinakabahan ako.
What if he's holding some weapon beneath his jacket? Oh no!
He shook his head impatiently. At siya pa ang may ganang
maging impatient!? Tsk! "Okay let's stop the stupidity. I'm
here because I'm trying to investigate something. How about
you?", he asked. Investigate? Did he notice the queer
behaviour of the canteen staff too? "Same as you. Napansin ko
kasi na balisa ang babaeng kumuha ng order ni Lowie kagabi. I
also noticed when someone handed her something", sabi ko sa
kanya and his eyes lightened. "So you did notice that too?
Pero hindi pa ako sigurado kung konektado iyon sa nangyaring
food poisoning. Not to mention na ang pagkain lang ni Mondino
ang may lason, meaning he is really the target", he said and
sat down. May isinulat siya sa maliit na notebook niya.

"What's your name and from what class?" "Amber. Amber

Sison, 9-A", sagot ko sa kanya. He raised his brow to me.
"9A?", tanong niya ang I wiggled my brow. "We're classmates?
Hindi kita nakita kahapon", komento niya. Yeah, hindi niya
talaga ako nakita kahapon dahil hindi naman ako pumasok.
"Yeah, I wasn't around. Nag cut ako. How about you? What's
your name?", I asked him. "Gray Ivan Silvan, a detective", I
rolled my eyes at him. Pumasok na ako sa may kusina at iniwan
siya doon. Hindi ko namalayan na sumunod na pala siya.
Nagpunta ako sa may kalan, nothing is suspicious. I also
examined the garbage bin at maging doon ay wala akong
nakitang kahinahinala. "Let's get this through. I found this
sa may likod. It's burned and this is the

only part na may mababasa tayo. Do you think this can help?",
tanong ni Gray. Inilabas niya mula sa bulsa ang piraso ng
papel na kulay green. Its sides were burnt and the only
writing left in it was 'pls come. -L.M.' Inabot ko naman ang
papel. This paper. This was the paper na inabot ng lalaki sa
staff ng cafeteria! "Hey, this paper", I said to Gray.
Tumango naman siya. "Yup, the one that the suspicious guy
gave the cafeteria staff", he said. Muli naman akong sumulyap
sa papel. LM? Who's LM? Lowie Mondino? "L.M.?", tanong ko kay
Gray. "It could be Lowie Mondino or any other", Gray said.
"But if it's Lowie, why don't give it himself?", nalilito
kong tanong. "Bakit kailangan pa niyang mag-utos ng iba when
in fact siya naman ang nagbigay ng order sa babae diba?",
tanong ko ulit. Gray think hard bago sumagot. "Yes, maybe
this paper has nothing to do with Mondino's case. Isa pa, I
was staring at him all the time when he placed his order and
I didn't noticed anything in between him and the cafeteria
staff", Gray said. Ano daw? He's staring at Lowie all the
time? Hindi ba nagbabasa siya nun? "Really? I thought you're
reading Nancy Drew", I told him and he looked surprised.
"You're looking at me then", he said and give me a smirk.
"You're interested in me?" Tinaasan ko siya ng kilay. Sa
lahat ng ayaw ko ay ang lalaking mahangin at masyadong bilib
sa sarili. "Masyado yatang mataas ang tingin mo sa sarili mo.
I was just curious who's into books that I'm into too", I
said and he chuckled. "Defensive", he said between his
laughters. Hindi ko na siya pinansin at nagpatuloy lang sa
paghahanap ng clues.

I know that Lowie was really the target of the poison

dahil kung random poisoning lang iyon, marahil ay marami na
ang nalason. But the fact that only his food was poisoned,
it's very clear that it was really for him. Sino ba ang
kaaway nito o may galit dito? Oh well, he's a bully kaya
marami itong kaaway at marami rin ang galit dito. But there
is also Mrs. Sera. Hindi ba't nagbantaan sila kahapon? But if
it is her, hindi ba masyadong obvious since the threatening
between them was known by everyone? Ewan, nalilito na ako sa
mga iniisip ko. I searched under the table in the kitchen.
May mga bote ng softdrinks na nakatambak doon.

Nothing useful. Sunod kong tiningnan ang mga lalagyan ng

spices at isa-isang binuksan at inamoy iyon. Nothing was
suspicious too. Ang sunod kong tiningnan ay ang ilalim ng
water dispenser. The caferia has 3 water dispensers. The 2
were placed outside, sa may dining area samantalang nasa loob
naman ng kitchen area ang isa. I opened the cabinet na
pinatungan niyon. There were bottles there labelled
agricultural fertilizer. Malamang ay gamit iyon sa garden ng
cafeteria since some of the vegetables ay galing doon. I
examined the bottles. This could be poisonous if mixed with
food right? Tinawag ko si Gray at agad naman siyang lumapit.
I told him that it's possible that those were used. "Yeah,
it's possible", he said while thinking hard. "We'll just wait
for the result of the examination of what was in the food, I
guess the police have it examined". Tumango ako sa kanya. "I
haven't done an investigation yet tungkol sa mga involve." He
raise his brows. "How long have you been in this school?"
"Three years, why?", tanong ko sa kanya. "How come you don't
know those people involved? Hindi naman masyadong marami ang
estudyante dito ah?", he said and I make a face.

"Oh, I'm sorry if I'm not interested with them in my

three years here. Don't worry, I'll do a background check", I
said sarcastically. "No need. I already did", he open his
notebook and read it. "The target of the poison was Lowie
Mondino, a 10-C student, 17 years old, a known bully at
maraming kaaway. The one who was poisoned, Joey Alva, 10-B,
17 and a member of Kendo club, a
bully too but not as much as Lowie. That pitiful guy who was
pushed was Angelo Costa, 14, 8-A, a member of science club,
unlike the first two, he's known to be a favorite object for
bullying. The cafeteria girl was Sylvia Adan, 22, and serving
the cafeteria for 2 years now. Mabait daw ito and she's good
in her job but lately she's acting strange. Yung parang
balisa daw."
 "Yes, I noticed her uneasiness too", I told Gray. "Do you
think it has something to do with the poisoning?" "We
couldn't eliminate that possibility", he said. Sabay kaming
napatago ni Gray sa ilalim ng mesa ng bumukas ang entrance ng
cafeteria. It was some police who will continue their
investigation. We can actually escape through the back door
but the two police officers were standing near the table
where Gray and me are hiding. "The substance in the food were
identified. It was a chemical substance na mula sa isang
agricultural product", one of the police said. "It coincide
with the same chemicals found here." "Talaga? Iyon ba ang
ipinunta mo dito?", tanong ng isang police. "Oo, kukunin ko
lang itong sample", he said and we heard a cabinet being
opened. Marahil ay iyon yung cabinet na may fertilizer. "May
lead na ba kayo?", the other officer ask.

"Wala pa pero ayon sa mga nakakita kagabi, iba raw ang

kinikilos ng babaeng nagkuha ng order nung Mondino. May
nagsabi rin na may nakakita na may inabot ang isang lalaki
doon sa babae. Sulat daw", the other police explained.
"Talaga?", tanong ng isa. "Nako, mukhang hindi na ligtas
dito. Balak ko pa namang dito pag-aralin ang panganay ko.
Halika na pre, salamat nga pala sa libreng sakay", said the
other one. Narinig namin ang mga papalayong hakbang nila.
Dahan-dahan naman kaming lumabas and made our way towards the
backdoor. Saktong nakalabas na kami ng biglang tumunog ang
cellphone ko! Gosh! It was my alarm at full volume pa! Hinila
naman ako ni Gray papalayo sa pinto. Mga ilang hakbang ay
niyakap niya ako! What the hell?! Sakto namang bumukas ang
pinto. The police officers come out and aimed their guns
toward us.

"Walang kikilos!" "Just act normal", Gray whispered in my

ear habang nakayakap sa akin. Nilingon namin ang mga pulis
but Gray was still hugging me. Ibinaba naman ng mga pulis ang
baril nila. "Anong ginagawa ninyong dalawa dito? This area is
restricted dahil sa insidente kagabi", one officer asks us. I
was shaking with fear dahil sa baril na itinutok nila sa amin
kanina. "We're having our morning walk Sir. Actually today is
our anniversary at napatigil kami dito because I hugged my
girlfriend dahil binati niya ako with all sweetness. Sorry
sir, we just got carried away at nakalimutang bawal nga pala
dito malapit sa premises ng cafeteria", Gray explain.

Oh, he's good in making story. "Ganun ba? Happy

anniversary sa inyo. Basta wag na kayong gumala malapit
dito", one officer said. "Aye aye sir", maganang bati ni
Gray. "So paano, pasensya sa abala, naudlot tuloy yung yakap
moment ninyo", natatawang sabi naman ng isa at agad silang
umalis. I sighed ng tuluyan na silang umalis and glared at
Gray. "What?", he ask. "You're on the move", I told him.
Gosh, that's my first hug from a guy other than my father.
"Tsk. I just saved your ass. It's your fault. You didn't keep
your phone silent. And I'm not into hugging you. You're so
skinny, not my type", he said. He also saved himself using
me! And what? Ako, payat?! No way! Hindi ako payat! Hindi!
Hindiiiiiiiiiiiiii ! "Hindi ako payat", I hissed at hindi
niya iyon pinansin. "Let's continue our investigation on
Monday", he said as he walked away. "Bye

girlfriend, happy aniversarry." "Shut up!", I shouted and

made my way to the girl's dorm. I can hear his laughter and
it's making me pissed. Oh, maybe I'll get used to him since
I'll be dealing with him more at isa pa, classmates kami. I
rolled my eyes with that thought at nagtuloy na sa
paglalakad.

Nang sumapit nga ang lunes ay nagkita na kami ni Gray sa

klase. His seat was actually behind me at panay ang bulong
niya sa akin about the case. "Hey, ipagpatuloy natin ang pag-
iimbestiga", he said at tumango lang ako sa kanya. "Do your
investigations with the cafeteria staff", bulong niya ulit sa
akin at muli lang din akong tumango. The teacher arrived at
hindi na niya ako kinausap pa. Kinalabit naman ako ng katabi
kong si Jeremy. "Amber, kilala mo si Gray?", he asked in a
low voice since nagsisimula na ang klase. "Parang ganun",
sagot ko sa kanya.

I don't really feel like talking today kaya lang nahihiya

ako kay Jeremy. He's a nerd at konti lang ang kumakausap sa
kanya at konti lang din ang kinakausap niya. Good thing I'm
one of those few. Hindi na ito nagsalita pa at nakinig na
lamang sa klase. Nang sumapit ang break ay muli akong
nilapitan ni Gray. He showed me his little notebook at
pinakita sa akin ang ilan sa mga pwede kong itanong sa staff.
I raised my brows to him. He probably thought I'm so stupid
not to formulate questions of my own, duh. "Alam ko ang
ginagawa ko, you don't have to show me those questions,
silly", wika ko sa kanya at nilagpasan siya. Uh, I really
hate his guts.

Nagtaka naman ang mga classmates namin kung bakit "close"

na kami gayong wala ako noong unang araw na pumasok ito. Both
of us never said a word. We both wanted to investigate the
case privately. Agad akong nagpunta sa cafeteria. At
nagtanong kung nasaan na si Sylvia. "Alam mo, tinanong din
ako ng pulis kung nasaan na si Sylvia eh, teka, siya ba ang
suspect?", bulong ng isa sa staff sa akin. Umiling naman ako.
"Nako, hindi po. May itatanong lang po sana ako", wika ko
dito. "Ah ganun ba? Nako, ewan ko bakit hindi pumasok
ngayon", wika nito. What? Sylvia didn't show up? Hindi kaya
may kinalaman talaga siya sa nangyari and probably she's
hiding now? "Talaga po?", tanong ko.

"Madalas po ba siyang mag-absent sa trabaho?" Umiling ang

babae. "Naku, hindi. Ang sipag nga nung batang iyon. Malinis
at maayos magtrabaho. Pero nitong mga huling araw parang wala
sa sarili, may problema yata", komento ng babae. "Ilang araw
na po ba siyang ganun?", tanong ko ulit. Bahagya namang nag-
isip ang babae. "Simula yatang nung martes. Tama, nung
martes. Nung may pumunta ditong lalaki", wika nito. Napaisip
naman ako. Lowie's case happened on Friday ngunit iba na ang
kinikilos ni Sylvia martes pa lang. Maybe she's not really
related with the case.

Dumami na ang mga nasa cafeteria kaya tinigil ko na ang

pagtatanong dahil marami pa itong gagawin. Nagpasalamat naman
ako sa babae bago umalis. Umupo na ako sa isa sa mga upuan
doon ng biglang tumabi sa akin si Gray. "I did some research
about those guys Joey and Lowie", panimula ni Gray. Itinuon
ko naman ang atensyon sa kanya. "None are helpful though."
"Nagtanong-tanong na din ako tungkol kay Sylvia. Hindi siya
pumasok ngayon at dati daw ay hindi naman siya nag-aabsent sa
trabaho. And another thing, she's been acting strange since
Tuesday", I told him. Gray massaged his forehead while
thinking. "Did you notice something nung inabot nung lalaki
yung sulat kay Sylvia?"

Tumango naman ako. "Yes, the letter comes off with something
pero hindi masyadong nakita kung ano iyon." Mrs. Sera was
also once a subject to our investigation but it seems like
it's clear that she's not involved, we eliminated the
possibility na siya nga. Muli naman siyang nag-isip. Things
are really hard. Mahusay ang pagkakaisip ng salarin sa krimen
nito. "Hindi kaya iyon yung poison?", I asked and he raised
his brows. "Ibig kong sabihin, the letter was about putting
poison on Lowie's food at kasama na doon ang poison." Kumunot
ang noo niya. "Didn't the police figure out that it was the
chemical found in the kitchen, right?" Uh, yeah. Nakalimutan
ko. But there's no way na aaminin ko sa mayabang na si Gray
iyon. No as in no.

"Pero ano nga kaya yung bagay na yun?", I asked in a low

voice. May tatlong babae na umupo sa katabing mesa namin.
"Ayos lang kaya kumain dito kahit may nangyari daw na food
poisoning?", tanong ng isang babae. Nabahala naman ang mga
kasama nito at natakot. "Oo nga naikwento yan sa akin ng
roommate ko. Nasa ospital pa daw si Joey ngayon, kawawa
naman", komento naman ng isa. "Diba si Lowie daw yung gustong
lasunin kaya lang may tumulak kay Angelo", wika naman ng isa
pang babae at nagkatinginan kami ni Gray. As if we're given a
clue! Angelo Costa! Sabay kaming napatayo at napalabas sa
cafeteria. We both headed towards the 8-A classroom.
Pagdating namin doon ay wala ito.

"Saan kaya natin makikita si Costa?", wala sa sarili na

tanong ni Gray. Nag-isip naman ako. The school is big enough
and it would cost us a lot of time kung lilibutin namin iyon.
At may 15 minutes na lang kami bago matapos ang break. Saan
ba namin siya makikita? Wait, hindi ba't member siya ng
Science Club? He could be there! "Science Club Offfice!", I
told Gray. He smiled at agad kaming pumunta sa SCO at nandoon
nga siya. He was currently reading something when we
approached him. "Hi, you're Angelo right?", tanong ni Gray.
Nakangiting tumingin naman ito sa amin. He's small and
somewhat nerdy type. "Oo, may kailangan ba kayo?", tanong
nito.

He was reading chemistry, uh, nerd. Kahit second year pa

ito ay nagbabasa na ito in advance. He's thin and cute. Mukha
itong mabait at awang-awa ako dito noong binully ito ni Joey.
Sasabihin ko na sana sa kanya na magtatanong ako tungkol sa
kaso ni Lowie but Gray inserted before I could speak.
"Magtatanong sana ako paano makapasok dito sa Science Club,
by the way I am Gray Silvan, a transferee", inilahad ni Gray
ang palad niya kay Angelo at tinanggap naman iyon ng huli.
"Mabuti naman at dito mo sa Science Club naisipang sumali.

You will not regret joining here", Angelo said at kumuha

ng ilang papel, registration paper iyon ng Science Club.
"Thanks", he said at naupo, kunyari ay nagsi-sign siya doon
sa papel. Naupo na rin ako sa gilid at nanahimik. Hindi ko
alam kung ano ang iniisip ni Gray. Is he really interested in
joining the club? Naupo na rin si Angelo. "Konti lang kami
dito sa Science Club kaya natutuwa ako kapag may sumasali
dito, by the way I'm the Vice President ng club", Angelo
said, smiling.

"Ganoon ba?", tanong ko na rin at nang hindi ako

magmukhang tanga doon na nananahimik lang. Bumaling naman ng
tingin si Angelo sa akin. "Ikaw, gusto mo bang sumali? Amber
diba?", tanong niya. Wait, kilala niya ako? "You know me?",
tanong ko na rin at tumango siya. "Amber the nerd", Angelo
said. "Iyon ang tawag sayo ng ilang taga club, though you
don't really look like a nerd." Ano? Pinag-uusapan ba ako ng
mga taga Science Club? "Pinag-uusapan ako ng mga taga Science
Club?", tanong ko sa knya. Ngumiti naman

ito. "Oo, crush ka kasi nung isang member", wika niya at

pinigilan ko ang sarili ko na taasan siya ng kilay. Baka
sabihin pa nito na ang sungit ko. "Oh, I can't join. I'm
already in the Theatre and Drama Club", wika ko sa kanya.
Nagsalita naman si Gray. "Kung hindi ako nagkakamali, diba
ikaw yung tinulak nung may nangyaring poisoning sa cafeteria?
Unang gabi ko iyon dito at takot na takot ako kaya hindi ko
iyon makakalimutan", Gray said and acted as if he's really
scared. Oh, he should have joined the drama club. He's good
in acting, duh. Tumango si Angelo. "Oo, ako nga iyon. Takot
na takot nga ako noon. Bully si Lowie at kahit si Joey kaya
wala akong ligtas doon sa dalawa", he said while smiling. May
gana pa itong ngumiti? "Buti na lang talaga sila yung nag-
away at nakalimutan ni Lowie na ako yung may kasalanan kung
bakit natapon iyong pagkain niya", Angelo said. "Kilala mo si
Lowie?", tanong ko kay Angelo. Tumango ito. "Yeah, dating sa
Mondino Laboratories nagtatrabaho ang daddy ko", he said and
I saw his eyes darkened. "Kilala ko rin si Joey. Palagi akong
binubully nun." I felt pity for Angelo. Kawawa naman ito.

He looks so vulnerable, yun bang kapag isang away mo dito

ay iiyak agad. But he's so smart too. Kaya pala sa Science
Club ito sumali, maybe he wants to be like his dad.
Napatingin si Angelo sa relo niya at nagligpit ng gamit.
"Nako, mauna na ako sa inyo. Dito mo na lang ilagay yang
application mo, may klase pa kasi ako", wika niya at tumayo.
Nagpaalam naman kami ni Gray sa kanya. Nang makaalis na si
Angelo ay agad nilakumos ni Gray ang papel at tinapon. What's
his problem? "Oh, bakit mo iyon tinapon? Akala ko sasali ka
talaga?", I asked him.

Kumunot naman ang noo nito at tiningnan ako ng masama.

"For someone who wants to be a detective, you're too slow",
he said arrogantly at napataas ang isang kilay ko sa kanya.
"Ano?", tanong ko. Mayabang talaga ito, walang modo,
masyadong bilib sa sarili. Uh, name every negative trait,
that's Gray! "You shouldn't tell anyone that you're
investigating especially those who are directly involved in
the case. At isa pa, who knows, maybe he's the culprit kaya
dapat you should know what to do", wika nito. "There's no way
that he will be the culprit. Siya nga yung biktima diba dahil
sa kasamaan ni Joey", I told him. I'm so pissed, he just
called me slow! "May posibilidad pa din na siya yung
salarin", wika niya. "And I didn't know you're a nerd", he
said at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. What the hell?!
I am not a nerd! Sila lang naman ang nagsasabi na nerd ako.
"Me, too", lumabas na din ako ng Science club office at
naglakad pabalik sa room. "Wala naman tayong nakuhang
impormasyon na nakakatulong eh. Oh, maybe you. Nagblush ka
kanina nung sinabi niyang may nagka crush sayo. Tsk, kinilig
ka naman", he said. Ano? Ako, nagblush at kinilig?! No way!
"Hindi ah!", tanggi ko sa kanya but he ignored me.
Isinalampak niya ang headset niya sa tenga at nakapamulsang
naglakad, completely ignoring me. Arrrgh! Binilisan ko na
lang ang lakad ko. Ayokong sumabay kay Gray. He's mean and
rude and so mayabang! I hate him. Habang naglalakad ay
iniisip ko ang nangyari ng gabing iyon. As far as I could
remember, Angelo was holding a cup that day. Maybe he got
some water at dumating noon ang mga taga kendo club. Angelo
stepped on Joey's foot at tinulak naman siya ni Joey towards
Lowie's direction. Dahil sa lakas ng pagkakatulak kay Angelo,
he landed on Lowie's table causing him to waste his water on
his cup as well as Lowie's food on the table. Hindi pa
nagalaw ni Lowie ang kanyang pagkain ng matapon ang ilan sa
mga iyon. Chemical poisoning. Uh, who is really the culprit?

The police went through their investigation. Ayon sa mga

sabi-sabi, they're on the search for Sylvia whom they
considered as the primary suspect. It's been five days since
that incident happened at normal lang ang bawat nagdaang mga
araw. Even Gray and I haven't gotten much with our
investigation. Kasalukuyan kaming nagkaklase at gaya ng mga
ibang araw, I don't feel like talking to anyone. Nakaupo lang
ako sa upuan ko at nakapangalumbaba when someone called my
name through the window. "Pssst, Amber." Napalingon naman ako
sa pinanggalingan ng boses and it was Andi. Sinenyasan niya
akong lumapit kaya tumayo ako at lumabas. "What?", deretsong
sagot ko dito.

Andi smiled at hinila ako. "I don't know if this is

helpful but since you're a deduction freak, maybe it is",
wika ni Andi at hinila ako sa gilid. Kinuha niya ang
cellphone niya at tiningnan ang gallery. She showed me a
photo of a guy. Kasing edad lang namin iyon. Gwapo ito at
matangkad. He was inside the airport when that photo was
taken. Ibinalik ko ang cellphone kay Andi. Why is she showing
me that photo? I'm not interested in guys, tsk. "He's
handsome but he's not my type", wika ko sa kanya. Tsk, iniwan
ko ang klase ko dahil lang sa lalaki? "Not the guy, he's my
textmate. Tingnan mo yung paligid niya", Andi said. "Sa
airport to, oh, eh ano naman?", I said, rolling my eyes.
Napakamot naman sa ulo niya si Andi. "Akin na nga", she got
her phone and pinched the photo. Nagzoom iyon at muli niyang
ibinigay sa akin ang cellphone. Nakafocus iyon sa kanang
bahagi ng lalaki kung saan naroon ang isang babae at isang
lalaki. Ibabalik ko na sana ulit sa kanya ang cellphone nang
mahagip ng tingin ko ang babae. It was Sylvia! "That's what I
want you to see", wika ni Andi. "Kailan kinuha ang litratong
'to?", tanong ko sa kanya.

No doubt, the girl in the picture is really Sylvia. She

was sitting next to a guy at nasa gilid lamang sila ng
textmate ni Andi habang nagpapapicture ito. "Hmm, friday
night. Yun yung araw na umalis yang si Christian, so there
goes your missing guy, Sylvia. Siya ba ang suspect?", tanong
nito. "Hindi ko pa alam. Teka, may klase pa ako. Send me this
photo Andi dahil ipapakita ko kay Gray", wika ko sa kanya.
Kinurot naman niya ako. "Ikaw ha, hindi mo sinasabi sa amin
ni Therese na kayo na pala." I rolled my eyes to her. Si Gray
at ako? uh, World War Infinity. I don't like him, period.
"You're imagining things", wika ko sa kanya at nagpaalam na
matapos niyang ibluetooth sa akin ang picture. While I'm on
my way back to the classroom, naisip ko kung bakit nasa
airport si Sylvia. It was the same night that she disappeared
and the same night of the poisoning.

Did she escape? Agad akong pumasok sa klase at naupo sa

pwesto ko and diverted my attention to the class. Matapos ang
klase ay nagsitayuan na ang mga kaklase ko at maging si Gray.
Nang nakatayo na siya ay tinawag ko ito. "I have something to
show you", wika ko sa kanya at napatigil naman siya. Inabot
ko ang cellphone ko and showed him the photo that Andi gave.
"Is this Sylvia?", he asked with excitement. Tumango naman
ako. "Yes, and it was taken the same night of the poisoning."
"Where did you get this photo?", tanong niya at binalik sa
akin ang cellphone ko. "From my roommate. The guy was her
textmate and he happened to take the photo with Sylvia on his
side unknowingly", wika ko sa kanya.

Gray sat in confusion. He looks very uneasy while sitting,

and I think something is in his mind. "I guess all hints lead
us to Sylvia as the suspect", he said. Napaupo na din ako at
napaisip. Yes, after that incident, Sylvia disappeared at
hindi na ito nakita pa. No whereabouts. And now, here's a
photo taken on the same night, a proof of her escaping. She
is the primary suspect of the police, too. Ayon kasi sa
imbestigasyon, si Sylvia ang kumuha ng order at naghanda sa
pagkain ngunit inutusan lang niya ang isang staff para dalhin
iyon kay Lowie.

The police concluded that Sylvia was responsible for

putting the chemical in his food with the intention if
poisoning Lowie. "No. Siguro we need to have our last card.
Iba kasi ang pakiramdam ko, I really don't think that Sylvia
has something to do with it. We have to find a witness kung
ano nga ba yung bagay na iyon na kasama nung sulat at ano ang
iba pang nakasulat doon sa papel. And who the hell is L.M.",
wika ko habang napaupo na rin sa pagiisip. Nang sulyapan ko
si Gray, nakatungo siya habang nag-iisip. Tumayo ako at
bumalik sa cafeteria. Muli kong nilapitan ang isang staff
roon upang magtanong tungkol kay Sylvia. Tinanong ko ang
isang lalaki na kasing-edad lang ni Sylvia. Siya yung lalaki
na inutusan daw ni Sylvia na dalhin ang pagkain ni Lowie.

"Kuya", tawag ko sa kanya. Lumingon-lingon siya sa likod

niya at tinanong ako kung siya ba ang tinatawag ko. Tumango
ako sa kanya at lumapit naman siya. "Miss, may kailangan
ka?", tanong niya at nagpacute. Tsk. I'm not interested in
boys kaya wala siyang epekto, not to mention that he's not my
type. "Magtatanong sana ako", nginitian ko siya ng matamis.
"Anything for you, Miss Beautiful", he said and wink.
Pinigilan ko na lang ang sarili ko na taasan siya ng kilay. I
should act friendly to exhaust all useful information from
him. "Matagal mo na bang kilala si Sylvia?", tanong ko sa
kanya. Tumango naman siya at napakamot ng ulo. "Nako,
tinanong na din ako ng pulis, teka, detective ka ba?", wika
niya at ngumiti ako. "Parang ganun", wika ko sa kanya.
"Magdadalawang taon ko ng kilala si Sylvia, manliligaw nga
sana ako sa kanya dati kaso may boyfriend pala siya. At hindi
ako naniniwala na siya ang naglagay ng lason doon. Napakabait
na babae ni Sylvia", wika niya at bahagyang nalungkot.
"Talaga? May napansin ka bang kakaiba sa kanya noong gabi ng
paglalason?", tanong ko sa kanya. Bahagya siyang nag-isip
bago sumagot. "Ah, oo. Balisa siya pero medyo matagal na iyon
nagsimula. At saka alam ko ang rason ng pagkabalisa niya.
Hindi ko ito sinabi sa mga pulis, sa iyo lang kasi mukhang
hindi naman ito makakatulong sa imbestigasyon." Nanlaki ang
mga mata ko. Could it be useful o hindi talaga? "Ano?",
tanong ko sa kanya. Hininaan naman niya ang boses niya.
"Secret lang to ha? Nangako ako kay Sylvia na secret lang."
Tumango lang ako sa kanya. "Ayaw ng pamilya ng boyfriend niya
sa kanya gusto ng boyfriend niya na magtanan na sila.

Kaya lang, pinapaaral pa niya yung kapatid niya kaya

hindi agad siya nakapagdesisyon kung makikipagtanan siya o
hindi", wika niya sa mababa na boses. Nakipagtanan? Posibleng
iyon ang dahilan ng pagkawala ni Sylvia at hindi upang
magtago. "Kilala mo ba ang boyfriend niya?", tanong ko sa
kanya at umiling siya. "Hindi eh. Nililihim kasi ni Sylvia
kung sino ang boyfriend niya, basta ang natatandaan ko,
Lester ang pangalan ng boyfriend niya at mayaman yata. Galing
sa mga pamilya ng abogado", wika niya. "Paano mo nalaman?",
tanong ko. Hindi ba malihim si Sylvia kaya paano nito nalaman
iyon?

"Naglabas kasi ng sama ng loob si Sylvia sa akin. Ang sabi

niya ayaw ng mga magulang ni Lester sa kanya dahil mahirap
lang siya. Parang ganun", wika niya. "Kilala mo ba yung
lalaki na nag-abot ng sulat kay Sylvia?", tanong ko. Umiling
naman ito. "Hindi eh. Pero sabi ni Sylvia, confidante daw
iyon ni Lester. Tsaka kasama dun sa inabot sa kanya ng lalaki
yung passport nilang dalawa ng kapatid niya", bulong nito.
Passport? That was the thing that came off with the letter?
"Passport? Passport iyon?", I asked at tumango siya.
Napamasahe naman ako sa ulo ko. This is getting tougher, I
guess. Nagpaalam na ako sa lalaki at muling bumalik kay Gray.
He was nowhere to be found kaya naghintay nalang ako na
dumating ang sunod na period. He was fifteen minutes late at
ng dumating siya ay pawis na pawis siya. Agad siyang naupo sa
likuran ko. I told him about the information that I have
gathered in a low voice dahil kasalukuyang nagdi-discuss ang
history teacher namin. "Gray, the thing that came off with
the letter is actually a passport", wika ko sa kanya. He was
still catching his breath, marahil ay nagtatakbo siya pabalik
dito. "Hmm, then it coincides with the information that I
have gathered.

He eloped with his boyfriend, Lester Marquez", he said.

Lester Marquez, then he's L.M. and not Lowie Mondino. We
decided to discuss the other informations after the class
kaya muli naming itinuon ang atensyon sa klase. Pagkatapos
naman ng klase ay nagpaiwan kami. We both sat on the
teacher's table at nakaharap sa impormasyon na nakalap namin,
written in a bondpaper. "Sylvia's queer behavior is not
because she's been ordered to poison Mondino but because she
planned to elope with his boyfriend", panimula ni Gray. "The
letter was not an order for the crime but a letter from her
boyfriend. Sa mga nakalap natin na impormasyon, this would
clear Sylvia from the crime. Then who is the real culprit?",
I asked inconfusion "And moreover, how did the culprit manage
to put the poison in Mondino's food?", wika ni Gray. He was
in deep thoughts and both of us are having a hard time.
Tumayo ako at iniwan si Gray.

I went the cafeteria at bumili ng dalawang coke in can.

Nang bumalik ako sa room ay ibinigay ko kay Gray ang isang
coke. Nagpasalamat naman ito at agad iyong ininom. He's still
thinking hard nang tumunog ang cellphone ko. I got up from
the chair at tinungo ang upuan ko kung saan naroon ang
cellphone. I opened the message at naglakad pabalik sa mesa
kung saan naroon si Gray. Sa kabilang kamay ko ay hawak ko
ang coke in can. Hindi ko namalayan na nakaharang pala ang
isang upuan and only noticed it ng masyadong malapit na ako
kaya iniwasan ko iyon upang hindi mapatid but still looking
at my phone. I lose my balance dahil natapilok ako and ended
up smacking on the table where Gray sat. Natapon ang laman ng
coke ko sa mesa. I screamed ng muntik na akong matumba at
muntik na ding tumama ang mukha ko sa mesa. I was expecting
Gray would help me up but he didn't. Ano pa nga bang aasahan
ko? He sat there with a wide eye habang nakatingin sa natapon
na coke. Tumayo ako ng tuwid at pasalampak na naupo. My foot
hurt because I twisted it a little. "I now understand!", Gray
declared. He has a victorious look in his eyes. Ha? Ano raw?
"Understand what?", tanong ko sa kanya. I massaged my ankle
because it really hurts. "The process of the crime and the
culprit behind it, thanks to your clumsiness", binigyan niya
ako ng pokerface. Inirapan ko naman siya. My ankle is too
hurt to start a fight with him. "Sino?", I asked in
excitement. He gave me a sweet smile. "The culprit is...." --

"The culprit is....", Gray was about to say who's behind

the poisoning case when some students were running towards
the cafeteria. Sabay kaming napalingon ni Gray sa mga
tumatakbong estudyante. "Bilisan mo bro, mainit na daw ang
suntukan ni Lowie at Albert sa cafeteria", wika ng isang
estudyante habang tumatakbo. Nagkatinginan naman kami ni
Gray, curious of what was happening, we both make our way to
the cafeteria. Pagdating namin doon ay marami nga ang
nanonood sa suntukan. It was between Lowie and Albert Degero,
a kendo club member na kasama ni Joey noong gabi na nalason
ito.

"Mamamatay tao ka! Ikaw ang dahilan kung bakit nalason si

Joey!", Albert shouted to Lowie. His lips were swollen,
marahil ay napuruhan na iyon ni Lowie. "Hindi ko kasalanan
iyon! And it's his fault!", sigaw naman ni Lowie. Galit na
galit ito. He also got a bruised cheek. Nakahawak din ito sa
sikmura. Maybe Albert hit him there. Muli silang nagsuntukan
ng biglang dumating ang guard. May kasama pa itong dalawang
pulis. Agad naman na pinaglayo ang dalawa bagaman panay pa
rin ang batohan nila ng mga masasakit na salita. The police
officer scolded both Albert and Lowie. "Ano ba naman kayong
mga bata kayo! Hindi pa nga nalulutas ang nangyaring
insidente dito noong nakaraan, tapos ngayon magpapatayan
kayo?", wika ng isang pulis. Nagulat ako ng bigla akong
hatakin ni Gray papunta sa direksyon ng mga pulis. My foot
still hurt kaya napangiwi ako ng hilahin niya ako. "Mr.
Officer, the truth is that we've already figured out who is
behind the poisoning", wika ni Gray ng makalapit kami. Napuno
naman ng ingay ang cafeteria dahil sa narinig. They are
curious of who is behind it. Napakamot naman ng ulo ang
pulis. "Alam niyo na? Hindi ba't yun yung nawawalang staff ng
cafeteria?" Gray shooked his head. "No, Sylvia Adan is
completely innocent." 'Ohhhs and what' filled the cafeteria.
Gulat na gulat ang lahat sa sinabi ni Gray.

Even me, I still don't know who is the culprit dahil

hindi natuloy ang pagsabi ni Gray kanina dahil pumunta kami
dito sa cafeteria. "Then who?", Albert, who is still furious
asked. Gray smiled. "It was the person na hindi natin iisipin
na gagawin niya. Right, Angelo Costa?" Napatingin naman ang
lahat sa direksyon ni Angelo. He was standing there,
wideeyed. Maging ito ay gulat na gulat sa rebelasyon ni Gray.
"That's rubbish! Hindi si Angelo ang nais lumason kay
Lowie!", one guy shouted. He was standing next to him. Muli
namang umugong ang ingay. Everybody wanted an explanation.
"Teka, sandali. Paano mo naman nasabi iyan?", tanong ng isa
sa mga pulis. "Hindi ba lahat ng ebidensya ay tumuturo lahat
kay Sylvia at ang pagkawala niya ay isang patunay na iniwasan
niyang pagbayaran ang nagawang kasalanan?" Umiling si Gray.
"I and my partner, Amber, investigated this well. Ang lalaki
na may inabot na sulat kay Sylvia ay utusan ng boyfriend
niya. Ang sulat na iyon ay para sa planong pagtatanan ni
Sylvia at ng kasintahan niya.

As a proof, here is a burnt part of the letter kung saan

nakalagay ang initials na L.M. which stands for Lester
Marquez, we can even prove that they eloped together", wika
niya, nilabas niya mula sa bulsa ang papel na nakita namin at
siniko ako. Naintindihan ko naman ang ibig niyang sabihin
kaya kinuha ko ang cellphone ko at inabot sa pulis. "The
people beside this guy in the airport ay si Sylvia at Lester.
That photo was taken the same night", wika ko at muling
napuno ng bulong-bulongan ang paligid. "Oh, sabihin natin na
hindi nga si Sylvia. Paano naman naging suspect yang batang
yan?", tanong ng isang pulis at tinuro si Angelo na gulat na
gulat pa rin. Maging ako ay hindi makapaniwala. How come that
it was Angelo? "May ebidensya ka ba diyan sa pinagsasabi
mo?", tanong ni Angelo ng makabawi ito
mula sa pagkabigla. Umiling siya Gray. Angelo laughed. "Anong
klaseng deduction show ba ito? You came pointing people when
you don't have any evidence!" Ngumiti lang si Gray. "The
evidence was disposed immediately. Sayang nga at ngayon ko
lang naisip na importante pala iyon. But don't worry, I know
you would turn yourself in kapag sinabi ko na kung paano mo
iyon ginawa." Muling natakot ang mukha ni Angelo. He looks so
angry. "Paano?", tanong ni Lowie.

"Kung hindi niyo napansin, bagaman malapit ang mesa niya

sa water dispenser na ito, kumuha siya ng tubig sa dispenser
na malapit sa counter", panimula ni Gray. He pointed the spot
where Angelo and his friends sat last friday. "Dahil iyon
walang laman ang malapit na dispenser!", Angelo hissed. "No,
the real reason is that you snuck inside at kumuha ng
agricultural chemical na nakalagay sa ilalim ng mesa kung
saan naroon ang ikatlong water dispenser", Gray said. Gulat
na gulat ang lahat. Yep, I remembered Angelo walk past the
counter's entrance and not from beside kung saan naroon ang
isa pang water dispenser. "The truth is that wala sa pagkain
na inihanda ni Sylvia kundi nasa baso mo ang chemical na
ginamit mo para lasunin sana si Mondino", pagpapatuloy ni
Gray. Saka ko lamang naintindihan ang ibig nitong sabihin.
"Right. Kaya pala sinadya mong humarang sa daan ni Joey, who
used to bully you dahil alam mo na ang mangyayari.

And as expected, he pushed you towards the direction of

Lowie since he was just beside you. Kunyari ay napasubsob ka
sa mesa niya and spilled some of your glass's contents with
the chemical", wika ko naman. Kaya pala nakatitig lang si
Gray kanina sa natapon na laman ng coke noong natapilok ako.
It was the same process used by the culprit. "Wala kayong
ebidensya!", wika ni Angelo. Pulang-pula na ang dating
napakaamo nitong mukha. "It's because you disposed that styro
cup. Seeing you as smart, hindi mo iyon tinapon dito sa
basurahan ng cafeteria, instead you carried it away with you
and God knows where you disposed it. Akala ko dati dahil lang
iyon sa takot mo kaya hindi mo mabitaw-bitawan ang styro cup
na iyon. Now I realized it's the evidence of your crime",
wika ni Gray. Maingay pa rin ang paligid at hindi pa rin
makapaniwala ang lahat sa rebelasyon namin ni Gray. "Bakit ko
naman gagawin iyon?! I don't have any motives in poisoning
Lowie!", pagbabawi ni Angelo sa sarili. "Ah, the motive is to
avenge your father.

Sinabi mo sa amin kanina na dating sa Mondino

Laboratories nagtatrabaho ang daddy mo. At saka ko lang
naiugnay iyon. A month ago, malaking balita ang tungkol sa
company turnover ng nasabing laboratory. At isa ang daddy mo
sa naapektuhan ng turnover diba? Maybe your dad love science
as much as you like it kaya masakit sa kanya ang matanggal sa
trabaho and replaced with another, right?", Gray said. Cool
itong nakapamulsa habang isinisiwalat lahat. He really
investigated that much. Kaya pala na-late ito kanina.
Napatungo naman si Angelo. "I guess I have no other choice
but to confess. Tama ang sinabi nila", wika niya at umugong
ang malakas na ingay.

Lahat nagulat sa pag-amin ni Angelo. "I want to avenge my

father through poisoning Lowie but there is more to that.
Hindi ba't nagkasagutan si Lowie at Mrs. Sera? It is because
of Lowie playing with chemicals that can actually make the
laboratories explode! Nandoon ako! And I as someone who loves
science so much cannot bear to see people who want to destroy
such wonderful place like the laboratory!", he said while
crying. "He deserves to be punished!" Lumapit ang pulis at
hinawakan si Angelo. Hindi naman ito pumalag. "At tama nga
sila. Dinala ko ang styro cup sa dorm at doon iyon sinunog,
thinking the truth won't be discovered", umiiyak niyang wika.
"Kaya pala iba ang pakiramdam ko nang puntahan ninyo akong
dalawa sa science club office kanina." "Hindi mo maitatago
ang katotohanan Angelo. Kahit ilang beses mo pang
pagplanuhan, darating din ang araw na lalabas ang
katotohanan", komento ko kay Angelo. He smiled

bitterly. Hinawakan siya ng pulis. "Dahil minor ka pa lang,

dadalhin ka namin sa custody at sila na ang bahala sa iyo",
sabi nito. They leave the cafeteria with Angelo. Tuwang-tuwa
naman ang lahat. They even congratulated me and Gray for
exposing Angelo's crime. Napangiti naman ako at nagpaalam na
kay Gray. Geez, I don't like attention that much. Salungat ko
naman si Gray na tila nag-eenjoy sa atensyon sa kanya.
Humakbang na ako palabas ng cafeteria but my foot still
aches. Damn, it hurt badly. Paika-ika akong bumalik sa
classroom namin at kinuha ang naiwan kong gamit. Naupo ako at
tinanggal ang sapatos ko upang tingnan ang paa ko. It was
also the time when Gray entered. "It's swollen", komento nito
at tiningnan ang paa ko.

Namaga iyon and violet marks started to appear. "Ang

tanga mo kasing maglakad", Gray said. Tiningnan ko siya ng
masama at pinigilan ang sarili kong sipain siya. Baka lalo
pang mamaga ang paa ko kapag nagkataon. "Pasensya na ha", I
said sarcastically. How dare him call me stupid! "If not
because of me being stupid, edi hindi pa sana natin nalaman
na si Angelo ang salarin!" Tiningnan ko pa rin siya ng masama
while he just stood there. Tila wala itong narinig sa sinabi
ko and still thinks I'm stupid. I gave him dagger stares
while putting my shoe back. Binalewala lang niya ang mga irap
ko. He picked his backpack at sinuot. He also picked my
backpack at sinuot din.

Nagulat na lang ako ng binuhat din niya ako! What the

----! "Idiot. Masosolve pa rin natin iyon, you don't have to
hurt yourself like this", nagsimula na siyang maglakad na
buhat-buhat ako. Hindi naman siguro ako mabigat dahil mukhang
hindi naman ito nahihirapan. "What are you doing?", I asked
surprisingly. Nagpumiglas naman ako. It's so awkward! Marami
ang nakatingin sa amin! Gosh, he's carrying me in a bridal
style! Yun bang paraan ng pagbuhat ng mga groom sa bride
nila! "This is called carrying, in case you don't know", he
said at patuloy lang sa paglalakad. "Ibaba mo ako Gray!",
protesta ko but he refused. "Stay still Amber kung hindi ay
ihuhulog kita", he warned. He insisted on carrying me kaya
wala akong nagawa kundi mamula while he's carrying me towards
the direction of the dorm habang maraming mata ang nakatingin
sa amin. Great! We'll be the talk of the school for solving a
case. As well as the talk, for him carrying me like this. Uh!

Nakadapa ako sa kama ko sa dorm habang nagbabasa. I was

reading a short story for my literature class nang tumunog
ang cellphone ko. Nang tingnan ko naman iyon, it was an
unregistered number. "Hello?", bati ko ng matapos kong
pindutin ang answer button. Walang sumagot mula sa kabilang
linya but I heard sounds of the wind. Muli kong binati kung
sino man ang tumawag. "Hello?", ulit ko but to no avail, wala
paring nagsalita. Meh, what's with people and their prank
calls? "Hello, sino to?", I asked impatiently. I heard
someone laughed. It was a scary laugh at nakakapanindig
balahibo. "Kung wala kang magawa sa buhay, please stop making
prank calls. It's not funny", inis na wika ko at akmang
papatayin ang tawag nang bigla nagsalita ang nasa

kabilang linya. "Ang sungit mo." The voice was familiar. It

was a husky voice at isa lang ang kilala kong ganoon ang
boses. Gray. I mentally rolled my eyes. "Whatever Gray." Muli
naman siyang tumawa. At parang nais ko siyang suntukin. "Why
did you call?", tanong ko sa kanya. "At saan mo naman nakuha
ang number ko?" "Ah, I'm just trying to scare you pero
mukhang mainit ang ulo mo. Meron ka ano?", he asked at muling
tumawa. "And your number? Oh well, I'm a detective so I have
my ways." Tsk, he just called to scare me? Not effective, I'm
annoyed. "You're not scary. You're annoying", wika ko sa
kanya. "I have to hang up, bye." Hindi ko na hinintay ang
sagot niya at muling nagbasa. He just annoyed me. Hindi
nagtagal ay muling tumunog ang cellphone ko. "Gray stop this
nonsense call, I'm busy", deretso kong sagot. He didn't
answer but I heard a noise. It's like he was scratching
something. "Wag ka nang tumawag at magbasa ka na lang ng
literature activity natin", wika ko sa kanya. "Amber", wika
ng nasa kabilang linya. It was a different voice, hindi iyon
kay Gray. "Who's this?", tanong ko. Tumunog ang end dial tone
tanda na pinatay iyon ng caller. Who the hell was that? Uh,
maybe it's still Gray at pinaglalaruan na naman ako. Pinatay
ko nalang ang cellphone. I checked the numbers who called me.
Magkaiba ang dalawa. Why would Gray bother to call me with
two different numbers for the sole purpose of pulling a
prank? Uh, whatever. He's annoying. Biglang bumukas ang pinto
at iniluwa niyon si Andi.

She was smiling all the way at parang alam ko na kung

saan ito galing. "Nang stalk ka na naman sa crush mo?",
tanong ko sa kanya. Nagulat naman ito ngunit agad ding
nakabawi. "Hindi ah", she denied at umiwas ng tingin sa akin.
"Naah, you can't fool me. I'm a detective", I said smiling.
"Sige nga. Spill your deductions kung paano mo nasabing
nangstalk nga ako kay Jeff", taning niya. She sat beside me
ay naghintay sa sagot ko. "Wanna try me?" Tumango naman ito.
"You came in here with that stupid smile at lumalabas lang
yang ngiting yan kapag nakita mo si Jeff", panimula ko. She
pouted. "Uh, that's not enough to say that I'm stalking",
wika niya. "Pumunta ka ng gym dahil nandoon si Jeff
nagpapractice at dahil ayaw mong makita ka niya, you didn't
take the ordinary way towards the gym, sa halip sa likod ka
dumaan kung saan walang makakakita sayo", wika ko sa kanya.
"How would you know that I took the other way?", tanong niya.

Tinuro ko naman ang soot niyang itim na tshirt. "Your

shirt. Kung titingnan mong mabuti, may mga cotton-like stuffs
na nakakapit sa damit mo, and those are flowers from a bush
na makikita lamang sa likurang bahagi ng gym, near the
woods", wika ko sa kanya. "Yeah that maybe possible but
pumunta lang naman ako doon upang bumili nito", wika ni Andi
at itinaas ang kamay na may hawak na nilagang mais. Doon ito
mabibili sa mga tindero sa may gilid ng gym diba?",
nakangiting wika. "That does not prove your theory about me,
stalking." "Kung gusto mo talagang bumili ng mais, you can
buy that at the cafeteria since may nagtitinda din niyan
doon. At isa pa, you don't like corn. Hindi ka kumakain
niyan. Kapag kasi kumakain tayo ng halo-halo, hiniwalay mo
iyon sa mga kinakain mo, not eating it at all. Ganun din nung
nagdala ng maja blanca si Therese, hindi mo kinain yung mga
piraso ng mais. Kahit hindi mo sinabi sa amin na hindi ka
kumakain ng mais, I already figured it out", nakangiting wika
ko. "Hmm, kumakain ako ng mais. Kaya nga bumili ako nito",
inangat niya ang hawak na

mga mais. "No. Binili mo yan kasi muntik ka na namang mahuli

ni Jeff. You made it as an alibi na bumili ka ng mais sa
halip na nagmamasid kay Jeff. At kung bibili ka lang talaga
ng mais, you wouldn't take the other way. Masukal doon at
tago. Mas madaling dumaan sa pathway pero bakit dumaan ka sa
likod? It's because you don't want anyone to see you. Right?"
Itinaas naman niya ang dalawang kamay. "Alright, you win.
You're really observant." Tumawa ako ng mahina. Obvious naman
talaga. Kapag walang pasok, routine na nito na subaybayan ang
crush niya. "Isa din sa basehan ko ay ang buhok mo. You
changed your hairstyle a bit.

You even wore a hoodie at nagdala ka ng eyeglasses at

newspaper. It's like your trying to hide your identity. And
the newspaper, you can use it to hide your face para kunyari
nagbabasa ka", dagdag ko sa kanya. Sumimangot naman ito. "Ang
pangit pakinggan ng nag stalk, di ba pwedeng nagsubaybay
lang?", tanong niya. "Yeah, stalking is creepy", wika ko
naman. Tumayo siya at nagbihis na. "Uh, you're even creepier.
Pakiramdam ko made-deduce mo lahat ng gagawin ko", wika niya.
Natawa naman ako at hindi na lang sumagot. Pinagpatuloy ko na
lang ang ginagawa kong pagbabasa. Nang sumapit ang gabi ay
sumabay ako kina Andi at Therese upang magdinner sa
cafeteria. Habang naglalakad ay biglang tumunog ang cellphone
ko. It was an unregistered number.

Thinking it was Gray, agad ko namang sinagot iyon.

"What?", tanong ko. Hindi naman ito nagsalita. Sa halip, ihip
lang ng hangin ang naririnig ko. May mahinang tugtog rin na
nakakatakot. "I told you to stop this nonsense calls Gray",
sabi ko sa kanya at agad pinatay ang tawag. Hindi pa
masyadong magaling ang paa ko na namaga kaya mahina pa rin
ang lakad ko at naiwan ako nina Therese at Andi. Nang
dumating ako sa cafeteria, tinawag ako nila sa mesa na
inokupa nila. Namataan ko naman si Gray na kumakain kasama
ang dalawang estudyante.

Inis na nilapitan ko naman siya. "Hoy kulay na walang

kabuhay-buhay, didn't I tell you to stop making scary prank
calls?!", wika ko ng makalapit sa mesa nila. Napatingin naman
silang tatlo sa akin. Tumayo si Gray. "Uh, I love the color
gray and I don't think it's not lively at all." Napatingin
naman sa kanya ang dalawang lalaki. "Ah, Amber, these are my
roommates, Jeff and Marwin. Bro, kaklase kong panget, si
Amber." I frowned on the adjective ugly, uh. Tumayo naman ang
mga ito at nakikamay. "I'm Jeff Rejas", pakilala ni Jeff. The
same Jeff na crush ni Therese. I wonder how she feels kung
nakikita niyang kinamayan ako ng crush niya. "Ako naman si
Marwin Valle, Hi nerd", nakangiting wika ng isa. Uh, what's
with the nerd? Do I really look like a nerd to them? I don't
want to be rude ngunit hindi ko napigilang taasan siya ng
kilay.

"I'm not a nerd", pagsusungit ko dito. Mahina naman itong

tumawa. "And yeah, I don't think so. But, that's what they
used to call you", wika naman niya at ngumiti. I rolled my
eyes at him. "Whatever." Bumaling naman ako kay Gray.
"Naiinis na ako sa mga tawag mo. One last prank call at
dadapo ang kamao ko sa mukha mo." He laughed hard. "I love to
feel your knuckles on my face. But too bad, hindi yata ako
ang tumatawag sayo. I just called you once", wika niya.
"What?", gulat kong tanong. Once? Then who's pulling some
prank on me? Dahil hindi ako naniniwala kay Gray, I have to
prove that it's him. Inilahad ko ang palad ko sa kanya. "Give
me your phone." Kahit nagtataka ay ibinigay naman niya iyon.
Kinuha ko naman ang cellphone ko at tinawagan amg number na
tumawag sa akin kanina. Nagring iyon ngunit hindi iyon ang
cellphone ni Gray. Wala ring cellphone na tumunog. Uh, maybe
he has another cellphone in his pocket. By looking at their
plates, kanina pa sila dito at malamang nandito na si Gray
when he called me kanina.

The call was cancelled and I confirmed it wasn't Gray.

Pinatay ang tawag. Kung si Gray iyon, marahil ay kinakapa na
nito sa bulsa ang isa pa nitong cellphone na maaaring ginamit
nito sa pagtawag. But he didn't and he doesn't have an extra
phone. Nung tinawagan ko naman ang isang number, it was Gray.
He was telling the truth na isang beses lang siya tumawag and
that was the first number who called me. Ibinalik ko ang
cellphone niya. "Then who's pulling some pranks on me?"
Tinago niya sa bulsa ang cellphone niya. "I don't know. Maybe
your stalker, though I doubt may magkakagusto sayo", wika
niya at sinabayan pa iyon ng tawa. I give him a deadly glare
at pinigilan ang sariling masapak ito. Nagpaalam na ako sa
kanilang tatlo at bumalik sa mesa kung saan naroon sina Andi
and Therese. Andi was bugging me to introduce her to Jeff.
Nainggit daw siya dahil nagkausap kami ni Jeff, oh, just as I
thought. After we finished our dinner ay bumalik na kami sa
dorm. Pagsapit ng alas dyes y media ay natulog na si Andi at
Therese kaya tanging ang bedlamp ko na lang ang bukas. I
already saved Gray's number but I'm still puzzled who owns
the other number. Bakit trip nitong takutin ako? I texted the
number. 'who are you?' Hindi naman nagtagal ay nagreply ito.
'does it matter? I'm someone who is always watching you from
afar.' Nang mabasa ko iyon ay kinilabutan ako. Stalker? Uh,
creepy! Maybe it's just someone who has nothing to do at ako
ang napagtripan. I just ignored the message at natulog na
lang.

Every first wednesday of the month ay may community

service kaming gagawin. Each community service are done by
every year level at third year ang naka assign ngayon. And
today, we're heading to a place called Sitio Pangas for our
tree planting. Maaga kaming gumising dahil aalis ang school
bus ng alas singko ng umaga dahil medyo may kalayuan ang
Sitio Pangas. Alas kwatro y media pa lang ay handa na ang mga
estudyante sa quadrangle ng Bridle High. Isa-isa na kaming
sumakay ng bus. Nang sumapit ang alas singko ay umaandar na
nga ang bus sa destinasyon namin. Kanya-kanyang tulog naman
ang iba while others are chatting. Pangdalawahan ang upuan ng
bus kaya magkatabi si Andi at Therese at wala naman akong
katabi. Tatlong bus ang inarkila ng Bridle para sa aming mga
Grade 9. Dahil dalawang oras pa bago kami makakarating sa
patutunguhan namin, napagpasyahan kong pumikit muna. I put on
my headset at natulog saglit. I don't know how long I have
been sleeping, ngunit nang magising ako ay nakasandal pala
ako sa balikat ng... isang lalaki?! Holy crap! Why on earth
am I leaning on a man's shoulder? And worse, it was Gray!
Napatuwid naman ako ng upo. "Anong ginagawa mo dito?", tanong
ko sa kanya. He smiled and greeted me good morning. I ignored
his greet at tiningnan siya ng matalim. "I said what are you
doing here?" "Uh, magte-tree planting", he said with sarcasm.
Tiningnan ko naman siya ng masama. Oh yeah, that's exactly
why we're here. "I mean anong ginagawa mo sa tabi ko?", ulit
tanong ko. May mga panahon talaga na gusto kong sakalin si
Gray. "Walang bakanteng upuan kaya dito ako naupo", wika
naman niya. Binigyan ko siya ng masamang tingin, at hindi ko
na mabilang kung ilang beses ko na siyang tiningnan ng
masama.
"Hey, stop that kind of look. You do not own this spot and
you just slept on my shoulders, you should be thankful", he
said. Uh, does he really have to remind me that I just slept
on his shoulders? "Uh, I didn't ask for it", wika ko sa
kanya. I grabbed my headset na suot-suot pala niya and it was
still connected to my phone na nasa bulsa ko. "Who told you
to use my headset?" Sumandal siya sa upuan. "Aside from being
a detective, I'm a businessman. That's your payment for
sleeping on my shoulder," he snapped at me. "You're into
Bastille and Mayday Parade huh, interesting", wika niya. He
did listen to my music! Hindi ko na siya sinagot dahil
huminto na ang bus at pinababa na kami. Our teacher gave us
instructions and safety precautions since aakyat kami ng
bundok. When we're all set ay sumabay na ako kina Andi at
Therese. Nang dumating na kami sa destinasyon ay nagsimula na
kami sa community service namin. Naging abala na ang bawat
isa sa kani-kanilang ginagawang pagtatanim. It is almost noon
at matirik na ang sikat ng araw. Nang sumapit naman ang
tanghali ay pinatigil na ang lahat para kumain. Pumunta naman
kami sa katabing sapa upang maghugas ng kamay bago kumain. Sa
kabilang bahagi ng sapa ay may pangpang. Out of curiosity at
nilapitan ko iyon. Tinawag naman ako ni Therese. "Amber,
let's eat", sigaw niya sa akin. I was thinking which way to
go, to lunch or there? "Susunod na lang ako Therese", sigaw
ko naman sa kanya. When she turned to her heels upon hearing
my answer, tinahak ko naman ang daan palapit sa may pangpang.
I look down the cliff. Mataas iyon at mabato ang ibabang
bahagi. Anyone who will fall there would surely meet his
death. Babalik na sana ako ng mapansin ko ang isang pulang
motorsiklo. Tinago iyon sa pamamagitan ng mga dahon but I
managed to see it. Wala iyong plate number. Bakit kaya iyon
tinago doon? Nang tingnan kong mabuti ang motorsiklo, I
observed some bloodstains. Did someone carry a bleeding body
in this motorcycle? Napansin ko rin na nahawi ang mga damo sa
gilid. Looks like someone passed that way. Sinundan ko naman
iyon. Maybe I will find something interesting there. Maybe
lunch can wait, saglit lang naman ako. Malayo-malayo rin ang
nilakad ko upang sundan ang nahawing mga damo. Nang marating
ko ang dulo, there was a cave. It was covered with grass
though, ngunit tila may dumaan doon. Kahit natatakot ay
pinasok ko ang kweba. Tanging ang flashlight ng cellphone ko
ang gamit ko upang lumiwanag ang daan. Napansin ko rin ang
mga dugo na nasa daan. Someone who is bleeding must have gone
there. Kahit madilim ay nilibot ko pa rin ang paningin sa
paligid. Hindi ko alam kung gaano na kalayo ang napasok ko, I
just felt that something or someone must be inside. Nang
makarinig ako ng kaluskos ay agad kong sinundan ang
pinanggalingan niyon. "Sino yan?", tawag ko sa dilim. Then I
heard someone said help. Itinapat ko ang cellphone ko sa
gawing iyon at laking gulat ko ng may makita akong babae
doon! Nakahandusay ito sa lupa at nakahawak sa sugatang
braso. Tumakbo ako papunta sa kanya. "Miss, okay ka lang ba?"
Nakahawak ito sa dumudugong braso. "Tulungan mo a-ako! May
gustong pumatay sa akin!" She looks so scared at nanginginig
ito sa takot. Inalalayan ko siyang tumayo. "Let's go out of
this cave." I tried to dial Gray's number for help ngunit
walang signal. "Walang signal, I guess we have to walk our
way to the cave's entrance Miss", wika ko sa babae. She's a
bit older than me, hinala ko ay nasa edad na 21 o 22 ito.
She's pretty too. Tinulungan ko ang babae sa paglalakad.
Maliban sa sugat nito sa braso at ilang gasgas sa katawan ay
wala na itong ibang pinsala. "Sino ang gustong pumatay
sayo?", tanong ko sa kanya. "Ang katrabaho ko! Nandito siya,
siya ang nagdala sa akin dito, h-he tried to rape

me!", sagot naman nito. Kung ganon ay sa katrabaho niya iyong

motorsiklo sa labas at marahil dugo ng babae ang nandoon. She
sounded so hysterical at naawa ako. Maging ako ay takot.
Paano kung makita kami and the murderer end up killing the
two of us? Oh no! Natatakot ako but I want to help the girl.
We need to go out of this cave as soon as possible bago pa
man kami mahuli ng nais pumatay dito. Patuloy lang kami sa
paglalakad towards the entrance. Maraming bakas ng dugo sa
daan at takot na takot ako but I set aside my fear. Kailangan
naming makalabas dito sa kweba. The girl stopped. Napaupo ito
sa lupa while holding her breath. "I can't make it. Masyadong
masakit ang katawan ko. Please go and call for some help",
wika niya. She gasps for air at nakahawak pa rin siya sa
sugatang braso. "Okay lang ba sayo na iwan kita dito?",
tanong ko sa kanya. Tumango siya. "Yes, please ask for help.
Armado ang nais pumatay sa akin. He's psychotic at tiyak
madadamay ka kapag nakita ka niya." I was horrified too.
Hindi ligtas na iwan ko siya doon dahil marahil nandoon pa
ang salarin. And I can't carry her too kaya wala akong nagawa
kundi pumayag na humingi muna ng tulong. "I'll be back soon
Miss, please stay here, wag kang aalis dito", wika ko sa
kanya bago umalis. I ran my way to ask for help. Dahil
madilim ay nakalimutan ko kung saan ang daan since the cave
has two other ways. Hindi ko maalala kung saan ako dumaan
kanina kaya I tried to take the right way first. Tinahak ko
ang daan doon but it was dead end. Wala akong nagawa kundi
bumalik sa pinanggalingan ko kanina. Nagulat ako ng may
maapakan akong bagay. Itinapat ko ang cellphone doon ag
pinulot iyon. It was a male's watch. It wasn't functional
though. Marahil ay pulse watch iyon kaya hindi pa umaandar.
There were traces of blood there too. Sino kaya ang may-ari
noon? Tinago ko iyon sa bulsa ko at nagpatuloy sa paglalakad.
My phone is almost empty. Nagnotify iyon ng battery low bago
nagshutdown. Uh, great. Just great. Naiwan ko pa naman sa bus
ang power bank ko. But I was thinking, who owns the watch?
Hindi kaya sa salarin iyon? Maybe he's just nearby! I
shivered upon the thought. Binilisan ko ang paglakad. The
girl's life is in danger as well as mine at kailangan ko
siyang tulungan. Napatigil naman ako ng may narinig akong
kaluskos. I keep my phone in my pocket and hide. Kahit medyo
may kadiliman ay may naaaninag naman ako. I saw someone
crawling! Maybe that was the person who wants to kill the
girl! Kahit nahihirapan ay dahan-dahan itong gumapang, and it
was the guy! He opened his phone for a while at nasulyapan ko
ang mukha niya bago niya iyon pinatay ulit. Naghintay naman
ako na makalayo muna ito bago lumabas mula sa pinagtataguan
ko upang makahingi ng tulong. Tumakbo ako ng abot-tanaw ko na
ang labasan ng kweba. I need to find help. Nang makalabas ako
ay napatigil ako when I remembered something. Back there in
the cave, there were scattered drops of blood. Ang
ipinagtataka ko ay bakit maraming dugo sa daan when in fact
the only wound that the girl have was a cut in her arm. Wala
na itong ibang dumudugong sugat sa ibang bahagi ng katawan.
And the guy, I swear I saw the guy's face covered in blood.
His blood was dripping down his face as if he was hit hard in
the head. Why? Bakit siya maraming pinsala samantalang ang
babae, who claims to be the victim, ay konti lang? She seems
to be so weak at hindi na kayang maglakad pa and asked me to
call for help instead of trying to escape the cave since alam
nitong nandoon pa ang nais pumatay dito. Hindi kaya .....
Hindi kaya nagsinungaling siya sa akin at siya naman talaga
ang gustong pumatay doon sa lalaki and not the other way
around? Of course that could be possible!

Kinuha ko ang relo sa bulsa ko. Tiningnan ko ang mga kamay

niyon. It has 3 hands na malamang ay para sa oras, minuto at
segundo. I stared for a while at it and,

Shit!

Its hands are stopped at 9, 1 and 1! Which means.…

I made a wrong conclusion! The girl is the murderer and

not the guy! Why didn't I realize it kanina pa? Kahina-hinala
na ang mga dugo na nasa kweba but I believed in that girl's
lie! At malamang ngayon ay nanganganib na ang buhay ng
lalaking iyon! Muli akong tumakbo papasok, I need to hurry
dahil baka makita siya nung babae! Kahit madilim ay tumakbo
pa rin ako. I turned right ng may marinig akong sigaw. The
girl was about to stab the guy! Tumakbo ako at tumalon sa
babae. And I winced in pain ng tumama ang paa ko sa isang
bato. Hindi pa masyadong magaling iyon noong natapilok ako at
ngayon ay muli na namang sumakit iyon. Nabitawan naman ng
babae ang hawak na hunter's knife. I kicked her in the
stomach at namilipit naman ito sa sakit. I helped the guy to
stand upang mapalayo doon ngunit nahawakan ako ng babae. She
grabbed my hair and I almost cried in pain. Ayaw na ayaw ko
pa namang masabunutan. "Run!", I shouted to the guy. Takang
napatingin sa akin ang lalaki. "Ngunit---" "Just run! Call
for help!", muli kong sigaw sa kanya. What did I just say?
Run? Oh, it was too late when I realized what I just said.
Run? Am I planning myself to get killed? What a lousy plan
and strategy! Wala namang nagawa ang lalaki at kahit hinang-
hina na ito, he slowly make his way away from that area.
"Ohh, acting like a heroine, eh?!", sinuntok ako ng babae sa
sikmura. She stood up at hinabol ang lalaki. Hinampas niya
ito ng bato ng maabutan niya. He's almost passing out kanina
dahil marami ng dugo ang nawala dito and when he was hit, he
was knocked out! Kinuha ng babae ang kutsilyo at bago pa man
iyon bumaon sa katawan ng lalaki ay hinablot ko ito sa
sugatang braso, dahilan upang mabitawan nito ang kutsilyo. I
kicked the knife away at galit na galit naman ang babae.
"Pakialamera!", sigaw niya sa akin and tried to hit me with a
stone ngunit naiwasan ko iyon. I kicked her hard at natumba
naman siya.

She landed near the knife. Kinuha niya iyon at sumugod sa

akin. I managed to move away ngunit hindi pa rin ako
nakaligtas sa pagkasugat. I almost cried ng maramdaman kong
nasugatan ang braso ko. Good thing it wasn't deep. "Para yan
sa pagiging pakialamera mo!", wika ng babae at muling hinila
ang buhok ko. She dragged me closer to her at sinampal ako.
Nahilo naman ako sa sampal na iyon. I've never been slapped
before and I didn't know how does it feel until today! She
picked up a medium-size rock at inihampas iyon sa ulo ko. My
sight starts to become blurry and I can feel the blood
running down my face. Napahiga ako sa lupa, she sat beside me
and held my neck. Hinang-hina na ako at wala ng lakas para
lumaban. "If you just stayed at home at hindi nakialam dito,
you can live your life a little longer", she said. Sinugatan
niya ang kabilang braso ko and I wanted to shout ngunit hindi
ko nagawa. "W-why do you want to kill the guy?", nanghihina
kong tanong. As much as possible, kailangan ko siyang
libangin at ng makaipon ako ng lakas at makaisip ng paraan
para makaligtas. "Bakit ko naman sasabihin sayo? Oh, well
para hindi naman masayang ang tulong mo sa lalaking iyon
sasabihin ko na lang sayo tutal mamamatay ka rin naman", she
said at hinigpitan ang hawak sa leeg ko ngunit nakakahinga pa
rin naman ako. "Naging mabuti akong katrabaho. I did well on
my job, lahat ginawa ko para tumaas ang posisyon ko. I want
to be the team leader sa call center na pinagtatrabahuhan ko!
I'm always the top agent every week. Naging usap-usapan na
ang magiging bagong team leader ay ako, but then that guy
came! At lahat ng hirap ko ay nawalan ng halaga!", wika ng
babae. She was crying as she told me the reason why she
wanted to kill the guy. "Kahit bago lang siya ay siya ang
naging team leader! You know what does it feel?! Nagpakahirap
ako tapos sa isang iglap ay mawawala sa akin lahat ng
pinaghirapan ko! Kaya niyaya ko siya sa apartment ko! At
sumama naman ang tanga! May gusto pala siya sa akin! How
disgusting! Hinding-hindi ko magugustuhan ang lalaking umagaw
ng lahat sa akin!" Unti-unti ng lumilinaw ang paningin ko. I
still have to distract her. "Apartment? Bakit nandito kayo sa
kweba?", taning ko naman. Please, just more minutes. "I hit
his head with a vase nung nasa apartment kami, dahilan upang
mawalan ito ng malay dahil sa sugat nito sa ulo", she started
laughing like a psycho. "I don't know what to do kaya dinala
ko siya dito upang ihulog doon sa bangin but that bastard
woke up before I could throw him off the cliff! Hinampas ko
siya ulit gamit ang helmet but he managed to run towards here
so I followed him. And I thought that this cave is the
perfect place to do my plan. Kapag nawala siya, sa akin na
mapupunta ang posisyon niya. But that perfect plan was
destroyed! Sinira ng isang pakialamera!", sigaw niya at
diniinan ang pagkakahawak sa leeg ko. Both my arms are aching
dahil sa mga sugat at maging ang ulo ko. "There's no such
thing as perfect plan! Mali pa rin ang ginawa mo!", wika ko
sa kanya. Damn, masyadong mahapdi ang mga sugat ko at maging
ang paa ko. "Hindi ko kailangan ang opinyon mo! Chat time is
over, you will now face your death!", wika ng babae. She
raised her hand and she tried to stab me. Too late, I'm still
dizzy kaya wala akong maisip na paraan upang makaligtas. I
was thinking that it will be my end kaya napapikit nalang
ako. I've waited for a while ngunit wala akong naramdamang
kutsilyo na bumaon sa katawan ko. Nang napamulat ako, I saw
the girl lying on the ground at walang malay. "Amber!" I
heard someone called my name at dahil madilim at hindi pa
masyadong maayos ang paningin ko dahil sa paghampas ng babae
ng bato sa ulo ko, I saw a blurry image. Not to mention that
I want to pass out a while ago dahil sa takot. "Amber."

Lumapit siya sa akin at binuhat ako. It was Gray. Dahil

nanghihina ay isinandal ko ang ulo ko sa dibdib nito. May
kasama siyang dalawang lalaki and they help the wounded guy
samantalang binuhat naman ng isa ang babae. "N-nice timing
Gray, t-thanks", wika ko. My head hurts so much at nahihilo
pa rin ako. "It's not a nice timing! Look at you! Marami kang
sugat! If I was just on time! Damn!", he said. "A-anong
ginawa niyo doon sa babae?", tanong ko. The place was getting
brighter at naisip ko na marahil ay malapit na kami sa
entrance ng kweba. "Ayos lang ba siya?" His brows meet. "Why
are you concerned about her? She almost killed you", galit na
wika niya. "G-ray", I called his name. "Don't worry, I just
kicked her at nawalan lang siya ng malay," wika niya at
napanatag naman ako. Kahit na muntik na niya akong pinatay
kanina, it's not right to kill her. I'm not the law to put
her fate in my hands. At kapag hinayaan ko lang siyang
mamatay o patayin ng iba, I'm no different to her at all.
"Mabuti naman", wika ko at tuluyan ng lumiwanag ang paligid,
palatandaan na nakalabas na kami ng kweba. "The cops are on
their way. Tinawagan ko na sila bago pa kami pumasok ng
kweba", wika niya. He's still carrying me pabalik doon sa mga
kasamahan namin. I saw my blood on Gray's shirt and I hope he
doesn't mind it. "Gray, your shirt is full of blood." "Don't
mind it Amber", wika niya. His strong arms are supporting my
light body. "But---" "I said just don't mind it!", wika niya
and he sounds angry. Natakot naman ako kay hindi ko na iyon
pinagpilitan pa. "H-how did you know I was there?", tanong
ko. The stream was almost nearby kaya malamang ay malapit na
rin kami doon sa ibang mga estudyante. "I saw you walked near
the cliff at nakita ko rin na you walked towards this
direction. I just ignored it dahil baka out of curiousity mo
lang kaya ka pumunta dito. But when lunch was over at hindi
ka pa rin bumabalik, I made my way here at nakita ko ang
duguang motorsiklo hidden behind the bushes and leaves. I
suspected it was used for a crime kaya tumawag ako ng police.
I also decided to find you at sumama sa akin sina Aaron at
Marcus, we came to that cave and confirmed my suspicions when
we found traces of blood", wika niya. Hindi na ako nagkaroon
ng pagkakataong magsalita pa dahil may mga dumating na mga
pulis. Dinala naman ako ni Gray sa loob ng school bus at agad
nilapag sa isa sa mga upuan. He ordered someone to get the
first aid kit. Agad na nakiusyoso ang ibang mga estudyante ng
makitang duguan ako. Kinuha naman ng gurong kasama namin ang
first aid kit at agad na nilapatan ako ng paunang lunas.
Therese and Andi were crying on my side. "Sana pala hindi
kita iniwan kanina nung sinabi mong susunod ka", umiiyak na
wika ni Therese. "Kasalanan ko to." Inalo ko naman siya."It's
not your fault Rese. Please stop blaming yourself", I told
her. Matapos naman akong gamutin at kausapin ng mga pulis
upang hingan ng statement ay pinasakay na lahat ng estudyante
sa bus upang umuwi na at dahil na rin kailangan kong dalhin
sa ospital. Gray sat on my side ng umaandar na ang bus. His
face is serious and his brows meet. Galit ba ito? Naalala ko
naman na hindi nga pala ako nakapagpasalamat dito. Maging
kina Aaron at Marcus. "Gray, thank you for saving me back
there", wika ko sa kanya. Hindi siya sumagot at

tiningnan lang ako ng masama. What's his problem? "Gray?"

"Don't do it again Amber", seryosong wika niya. What? Is he
really angry? Seryosong-seryoso ang mukha nito. "Gray, I'm
really fine, I just wanted to help", wika ko. "Fine? You're
almost killed in the process at ngayon sasabihin mong you're
just fine? What the hell Amber!", sigaw niya sa akin. Great!
He bursted out. "G-gray." "Don't act like a sick hero! Anong
akala mo sa sarili mo? Bato? Hindi nasasaktan? Look at
yourself! You're not as strong as you think you are! Those
wounds are evidence! Evidence that you're vulnerable! So
don't act like you're tough because you're not!", his face
was red at malakas ang boses nito. Natahimik naman ako. He's
really angry. I was scared when I almost died kanina but Gray
was even more scary. Galit na galit nito at ayaw kong sagutin
ito dahil nakakatakot ang makitang galit ito. "Bro, tama na",
Aaron said at tinapik sa balikat si Gray. Saka lang namin
napansin na nakatingin na pala lahat sa amin. Napayuko naman
ako, maging si Gray. Yes, he's right. Ngunit gusto ko lang
naman tumulong. "I'm sorry. I'm just worried", wika niya sa
mahinang boses. Napalingon naman ako sa kanya. His face is
somewhat calm kumpara kanina. "Sorry din", nakayuko kong
wika. I almost lost my life but thanks to Gray for saving me.
"Just don't make me worry again", he said in a low voice but
enough for me to hear. "Please don't."

Medyo magaling na ang sugat ko na sanhi ng exploration

ko sa loob ng kweba. Nang makauwi kasi kami ng araw na iyon
ay agad akong dinala sa ospital but I wasn't confined since
hindi naman masyadong malalim ang pinsala. The doctor said I
might be in trauma dahil sa pangyayari but I assured them
that I'm fine. Mom and Dad also came when they heard about
what happened to me. I just assured them that I'm perfectly
fine and do not need any psychiatric treatment at all. It's
been 3 days since that happened. My wounds are healing,
ganoon din ang pasa ko sa katawan at sugat sa ulo. As of
Gray, matapos ang naging eksena namin sa bus, he's back to
his normal self. Yep, the one who is arrogant, braggy and
full of himself Gray. He often solves simple cases at school
tulad ng mga nawawalang equipments sa lab. He even identified
through his deductions kung sino ang mga nakabasag ng ilang
equipments at kung anu-ano pang mga bagay sa school which
makes him very famous in Bridle. He's been tagged with the
title Bridle's Detective and gained fans and supporters,
which he really enjoyed! Geez! That show off guy! I am
currently at the Theatre Club Office. Busy ang Drama and
Theatre Club ngayon dahil may gagawin itong play to convince
students join the club. Narito kami ngayon sa office ng club
para sa meeting. "Magandang hapon sa inyong lahat. Kaya tayo
narito ay upang ipaalam sa inyong lahat na may gagawin tayong
play to induce students to join our club", wika ni Mia, ang
president ng club.

Umugong naman ang ingay doon. Everyone is very excited except

me. Sumali lang naman ako dito dati para lang may salihan
ako. I never had a major role, puro minor o kaya minsan ay
behind the scenes lang. I usually write scripts sa mga play
na gawa mismo ng club. "Tahimik muna", pagpapatuloy ni Mia.
"This play is not for Bridle's students only but it is also
open to the public. This will be the first time na
magpapapasok tayo ng mga outsider dito sa Bridle to watch our
play", wika niya at mas lalong umingay ang paligid. Everyone
wants to have a major role since it's not for Bridle students
only. Oh, why are they so excited? Someone from the crowd
stood up. "Madame President, what will be our piece?", tanong
ng isang estudyante. Tumahimik ang lahat at naghintay ng
sagot. "Oh, our piece will be the famous Romeo and Juliet",
Mia said. Muling umugong ang ingay sa paligid. Ohs and Yes
filled the room. Everyone wants to have Juliet's role and
even Romeo's role, the boys are looking forward to it. "We're
going to have our impromptu audition for each role today",
Mia announced at tuwang-tuwa naman ang lahat. Someone handed
us papers with a little script on it na siyang magiging
audition piece ng bawat isa. I don't want to audition for the
main role pero tinanggap ko pa rin ang audition piece na
binigay. . O Romeo, Romeo! wherefore art thou Romeo? Deny thy
father and refuse thy name; Or, if thou wilt not, be but
sworn my love, And I'll no longer be a Capulet. 'Tis but thy
name that is my enemy; Thou art thyself, though not a
Montague. What's Montague? it is nor hand, nor foot, Nor arm,
nor face, nor any other part Belonging to a man. O, be some
other name! What's in a name? that which we call a rose By
any other name would smell as sweet; So Romeo would, were he
not Romeo call'd, Retain that dear perfection which he owes
Without that title. Romeo, doff thy name, And for that name
which is no part of thee Take all myself. Uh, so cheesy and I
cannot imagine myself saying all those words. Not that I
can't. I just don't want to. Kahit papaano ay magaling din
naman ako when it comes to theatre acts dahil I usually got
the lead role way back in my elementary days. But now I'm not
fond of those, not anymore. Ayoko na sa mga ganoong role.
When I looked around, kanya-kanya namang ensayo ang mga
esyudyante sa gilid. Since hindi ako sasali, I folded the
paper and kept it in my pocket. "You don't want to join the
audition?", Mia asked from my behind. Umiling ako sa kanya. I
know Mia since we're in the same school in elementary. Ahead
siya ng isang taon sa akin but I never called her 'ate'. "Not
interested", wika ko sa kanya. Ngumiti naman siya sa akin.
"Oh, Amber, I want to see you act again gaya noon. I really
adore you when you once played Snow White", she said and I
frowned at her reminiscing. I was on the fifth grade that
time while she was on the sixth grade. Sila ang nagdirect at
nagsulat ng script while I was the one who played Snow White.
Ayaw na ayaw kong maalala iyon dahil I was kissed back then!
Sabi kasi nila, to make it more realistic, the prince have to
kiss my nose! Geez! I gained positive praises with such play
dahil ang galing ko daw magportray ng role ni Snow White and
I was superb nang magkunyaring walang malay and then the
prince came and bring me back to life.

Uh, they didn't know that I literally stopped my breath that

time! Sino bang grade 5 ang hindi kakabahan kung may hahalik
sayo?! Not to mention that the prince was my crush, Reo.
"Shut up Mia, I don't want to remember that play", wika ko sa
kanya at nagpokerface. Tumawa naman ito. "Then help me with
the script and directing then". "That's fine with me", wika
ko at ngumiti siya. Sinama niya ako sa judge's table para sa
mga mag-au-audition. Since I will be helping her with those
stuffs, she said that it will be convenient for us if I also
choose whom I want to work with. The audition went on at
tatlo kaming judge. It was very hard to choose since marami
ang mga magagaling at nababagay sa role. The audition ended
up five in the afternoon at nang pinauwi na ang lahat, the
behind the scenes crew decided who will have the roles. Ang
napili namin ay pawang fourth year students. A certain Rachel
Salvacion got the role of Juliet samantalang isang
nagngangalang Xander Miller naman ang nakakuha ng role bilang
si Romeo. Bukas pa ipo-post ang audition results kaya umuwi
na kami. Nang dumating ako sa dorm ay wala doon sina Andi at
Therese. Nakatanggap naman ako ng text na hihintayin nila ako
sa cafeteria kaya agad akong nagbihis bago nagtuloy doon. On
my way, my phone rang at agad kong sinagot iyon. "Hello?"
Katahimikan lang ang narinig ko. Uh, the prank caller again?
"Hello?! Kung wala kang magawa sa buhay mo, please don't
bother me! I don't have time for your stupid prank calls!",
galit na wika ko. Naiinis na talaga ako, I want to punch
whoever was pulling me this prank. May narinig akong ingay
mula sa kabilang linya bago may nagsalita. "You're tired with
the audition?" Napakunot-naman ang noo ko. The voice was
unfamiliar and it sounds like the mouthpiece was covered with
something to make someone's voice unfamiliar but I am sure
that it is a man. And it's creeping me. Wait, he knows what
I'm doing? Hindi kaya nakakahalubilo ko lang ito? "Sino ka?",
I demanded and he immediately hang up. Shit, who the hell was
that? He's been watching my activities and that creeps me
out. I kept my phone in my pocket at nagtungo na sa
cafeteria. Marami-rami na rin ang tao doon kahit medyo maaga
pa. When I entered the door, agad akong nilapitan ni Gray.
"Hey, where have you been all afternoon?", tanong niya. Oh,
why is he asking? "Bakit mo natanong? At kung hinahanap mo
talaga ako, you should have called me, idiot", wika ko sa
kanya. "Stupid. Nilagay ko sa bag mo ang cellphone ko, how
can I call you?", wika niya. "Akala ko ba detective ka, you
should have used your skills, douche bag!", wika ko and
rolled my eyes to him. At sino bang may sabi sa kanya na
ilagay sa bag ko ang cellphone niya? "Whatever moron, just
give me my phone later", wika niya at bumalik na sa table
nila. Uh, we're calling names eh?
 "But to be frank, and give it thee again. And yet I wish
but for the thing I have: My bounty is as boundless as the
sea, My love as deep; the more I, I , I forgot again",
napakamot ng ulo si Rachel at hindi naman maipinta ang mukha
ni Mia. "Rachel, bukas na ang play tapos hanggang ngayon
hindi mo pa rin nasasaulo ang script mo?", Mia sounded pissed
pero nagpipigil ito. "At ayusin mo yang accent mo.

Be more british than american. Again from the top!" Nalukot

naman ang mukha ng lahat. No one can compel Mia's order lalo
na at naiinis na ito. "But to be frank, and give it thee
again. And yet I wish but for the, the, magbreak na muna tayo
please!", Rachel complained. Naupo ito sa gilid at
nagdadabog. Nilapitan naman ito ni Mia, "Sabihin mo nga, can
you do it tommorow or not?" Tinaas ni Rachel ang isang kilay.
"Of course I can! Pagod na talaga ako, we've been practicing
for the whole four hours!" Mia is on the brink of bursting
and no one even dared to interfere. "Kapag hindi mo maaayos
ang trabaho mo bukas, we're all doomed!" "I can do it
tommorow", confident na wika ni Rachel. "We'll see. Fine,
let's have a 30 minute break. Be sure to be back after 30
minutes dahil magsisimula agad tayo!", wika ni Mia at agad
lumabas ang ibang cast at crew sa Auditorium kung saan kami
nag-eensayo. Inilapag ko muna ang hawak na script at akmang
lalabas na rin when Mia called my name. "Amber." Napalingon
naman ako kay Mia at agad lumapit dito ng sinenyasan ako na
lumapit. "What shall we do now?", hopeless nitong tanong. "I
doubt kung masasaulo ni Rachel ang script bukas." Kahit ako,
I really doubt if she can memorize it. Aside from that, she's
acting like a bitch at palaging nagrereklamo. It's too late
to replace her because it will be presented tommorow. "We
have no choice but to believe in her", wika ko kay Mia bago
nagpaalam sa kanya. Bumalik ako sa room at kinuha ang mga
natitira kong gamit. No classes today because it is intended
to be the final practice for tomorrow's showcase. Hindi lang
ang drama club ang magpapakitang-gilas bukas but as well as
the other clubs. Nang makarating ako ng classroom ay tanging
si Gray lang ang naroon. He was reading a book, uh, Sherlock
Holmes. "Hoy, wala ka pa bang napupusuan na salihan na
club?", tanong ko sa kanya. He didn't answer, bagkus ay
patuloy lang itong nagbasa. Nang itiniklop ko ang librong
binabasa niya ay saka lamang niya ako napansin. He frowned at
me."What?" "Sabi ko wala ka pa bang nasasalihan na club? Why
don't you join kendo club?", ulit ko sa tanong ko. He stared
intently at me bago sumagot. "I'm not interested, besides, I
know martial arts kaya hindi ko na kailangang sumali dyan",
wika niya.Uh, nagmamayabang na naman. "Yabang", I whispered
but enough for him to hear. I heard him chuckled bago ako
umalis doon. ** "We're doomed! We only got two hours bago
magsimula! And Rachel is not yet around!", tarantang wika ni
Mia. Paano ba naman kasi ay kanina pa namin hinihintay at
tinatawagan si Rachel. Alas dos ng hapon magsisimula ang
showcase ngunit kaninang umaga pa lang ay hindi na dumating
si Rachel sa dressed rehearsal. "Anong gagawin natin
ngayon?", I asked desperately. We've been working hard for
this at ayaw naming mauwi ito sa wala. Maluha-luha na si Mia.
Even the others ay tila nawalan na ng pag-asa. Ang ibang cast
na nakabihis na ay napanghinaan na rin ng loob. Suddenly, Mia
rose from her seat. "I guess we only have one solution for
this", wika niya at tiningnan ako with shining eyes! Oh no,
wag lang niyang sabihin na gaya iyon ng iniisip ko na naisip
niyang solusyon! Mia pulled me at iniharap ako sa cast and
crew."Amber will portray Juliet!", wika niya na nakangiti.
Everyone was shocked at maging ako ay hindi agad nakapagreact
sa sinabi nito. Ako? Ako ang magiging Juliet?!

No way! There's no way I will do it! There's no way I will

play the role of Juliet! Nooooooooooooooooooo!

-Nakatingin ako ngayon sa sarili ko sa salamin, my hair was

curled a little. Yeah, I will be performing Juliet's role,
contrary on what I just said a while ago. Kahit anong tanggi
ko pa, I guess I have no choice. Dahil isa ako sa script
writer at minsan ay nagdidirect din, I'm likely to familiar
the piece not to mention that I have already played such role
before. "Smile Amber", Mia said to me at mas lalo naman akong
napasimangot. Oh yeah, I was actually given a choice in which
I had no choice, uh! "Ang ganda-ganda mo Amber!", excited na
wika ni Mia. I rolled my eyes at her. I was wearing a long
white dress and I'm not so comfortable with it. "I hate you
Mia", wika ko and she chuckled. Mas lalo tuloy akong nainis!
"Just stay in the dressing room at tatawagin ko si Xander so
that you two can practice your line with each other since
magsisimula na tayo in 30 minutes", paalam ni Mia bago
umalis. Naiwan naman ako mag-isa doon. I can't believe it.
After 3 years I'll be able to step on the stage again as the
actress. The make up artist was good. Maganda ang resulta ng
ginawa nito sa mukha ko. It was light but very impressive.
Mukhang natural lang ang mga kulay ng mukha ko but it's
actually make up. Muli kong tiningnan ang mga lines sa
script. It's all familiar to me. Napalingon ako sa pinto ng
may kumatok. Dahil mataas ang damit na suot ko, I moved
slowly bago nabuksan ang pinto. Wala nang tao doon but there
was a chair at may nakapatong na styro cup doon and it was a
smoothie. May nakadikit din na sticky note doon na may
nakasulat na 'drink this Juliet'. Maybe it was from Mia.
Kinuha ko naman iyon at inilapag sa mesa at muling
pinagtuonan ng pansin ang script. Muli namang may kumatok sa
pinto at ng bumukas iyon ay iniluwa nito si Xander. "Hi
Amber", wika niya. He was a little shy. Maybe it was because
this is the first time we talk with each other. Haller, I'm a
nerd right? "Hi din Xander. Sige na, let's start", wika ko.
Duh, time is gold at ayaw kong maubos iyon sa simpleng
batian. Tumango siya sa akin bago nagsimula. "Lady, by yonder
blessed moon I swear that tips with silver all these fruit-
tree tops- " Sumagot naman ako, "O, swear not by the moon,
the inconstant moon, that monthly changes in her circled orb,
Lest that thy love prove likewise variable. Xander: What
shall I swear by? Inalala ko ang linya ko, "Do not swear at
all; Or, if thou wilt, swear by thy gracious self. Which is
the god of my idolatry, And I'll believe thee." "If my hea-",
napatigil si Xander dahil bigla itong napaubo. He coughed
hard. Nataranta naman ako at naghanap ng tubig ngunit walang
tubig doon. Nasulyapan ko ang smoothie na marahil ay bigay ni
Mia at inabot iyon kay Xander. "Here, drink this", wika ko sa
kanya. Kinuha naman niya iyon at agad ininom. Nang medyo
umayos na ang pakiramdam nito ay napaupo ito. "I'm sorry
Amber", nakayuko niyang wika. "Sinipon at inubo kasi ako last
week kaya medyo may remnants pa sa ubo at sipon. Ininom ko pa
tuloy ang smoothie mo".

"It's okay, walang problema", wika ko sa kanya. "So paano,

ipagpatuloy na natin?" Sabay kaming napalingon ng bumukas ang
pinto. "We're about to start, Amber pumwesto ka na sa
backstage", Eda, one of the crew said. Tumango ako sa kanya
bago tumayo at pumunta backstage. Ang unang eksenang gagawin
namin ay ang Act II, scene II which is in the Capulet's
Orchard. Nasa backstage na ako and I'm a little bit nervous.
Oh, bakit ba kasi ako pa? Bakit kasi pumayag ako na maging
Juliet! Uh! But I guess I had no other choice. Napansin ko na
nagkakagulo ang mga crew ng play sa gilid. What's their
problem? Tila kasi natataranta ang lahat. We cannot cancel
this performance since it is an open showcase kung saan
maraming tao na hindi nagmumula sa Bridle High ang nanunuod.
Biglang lumapit sa akin ang natatarantang si Eda with a
worried face. "Walang malay si Xander!" What? Paano? Oh, then
who will play as Romeo? Unti-unti namang bumukas ang kurtina
sa harapan ko. I was in an elevated platform to make it look
like I'm in a balcony. Nang makita ko ang napakaraming tao sa
loob ng auditorium ay sinalakay ako ng kaba. Shit! This play
would be impossible since wala na palang gaganap bilang
Romeo. I heard loud cheers and applause kaya mas lalo akong
kinabahan. Nakakahiya naman kung aalis na agad ako dito. At
hindi naman muling sumara ang kurtina. Hindi ba sinabihan ni
Mia ang operator na hindi matutuloy ang play since walang
malay si Xander? What should I do? I feel so helpless. This
is so embarrassing. Nakatayo lang ako dito at agad din namang
aalis dahil hindi matutuloy ang play na ito. Napakaraming tao
doon and they're all waiting for the play to start. I took a
deep breath and decided to have my exit ngunit natigil iyon
ng biglang may magsalita. He jests at scars that never felt a
wound. But, soft! what light through yonder window breaks? It
is the east, and Juliet is the sun. Arise, fair sun, and kill
the envious moon, Who is already sick and pale with grief,
That thou her maid art far more fair than she: Be not her
maid, since she is envious; Her vestal livery is but sick and
green And none but fools do wear it; cast it off. It is my
lady, O, it is my love! O, that she knew she were! She speaks
yet she says nothing: what of that? Her eye discourses; I
will answer it. Heaven sent! Who was that? --

Nagulat ako nang may nagsalita, uttering Romeo's line. He

stated the line impressively. Wait, he looks so familiar. Is
that ----
GRAY?!

Oh! It's really Gray! Pumwesto siya sa baba ng platform and

lifted his head and continued his speech. He's the substitute
for Romeo? Bakit siya? Alam ba niya ang script? Nang tingnan
ko siyang mabuti ay wala siyang dalang kodigo which means
alam niya talaga ang script! Applauses filled the auditorium.
Lahat ay naimpress at humanga kay Gray. Kahit nakakapagtaka
on how he managed to memorize the script ay nagpatuloy lang
kami. Juliet: Hist! Romeo, hist! O, for a falconer's voice,
To lure this tassel-gentle back again! Bondage is hoarse, and
may not speak aloud; Else would I tear the cave where Echo
lies, And make her airy tongue more hoarse than mine, With
repetition of my Romeo's name. Romeo: It is my soul that
calls upon my name: How silver-sweet sound lovers' tongues by
night, Like softest music to attending ears! Juliet: Romeo!
Romeo: My dear? Juliet: At what o'clock to-morrow Shall I
send to thee? Romeo: At the hour of nine. Juliet: I will not
fail: 'tis twenty years till then. I have forgot why I did
call thee back. Romeo: Let me stand here till thou remember
it. Juliet: I shall forget, to have thee still stand there,
Remembering how I love thy company. Romeo: And I'll still
stay, to have thee still forget, Forgetting any other home
but this. Juliet: 'Tis almost morning; I would have thee
gone: And yet no further than a wanton's bird; Who lets it
hop a little from her hand, Like a poor prisoner in his
twisted gyves, And with a silk thread plucks it back again,
So loving-jealous of his liberty. Romeo: I would I were thy
bird. Juliet: Sweet, so would I: Yet I should kill thee with
much cherishing. Good night, good night! parting is such
sweet sorrow, That I shall say good night till it be morrow.
I exit from above at nagpatuloy naman si Gray. Romeo. Sleep
dwell upon thine eyes, peace in thy breast! Would I were
sleep and peace, so sweet to rest! Hence will I to my ghostly
father's cell, His help to crave, and my dear hap to tell.
The curtain closes at inihanda muna ang stage para sa susunod
na eksena. I pulled Gray immediately ng nasa backstage na
siya.

"Bakit ikaw ang naging Romeo, what exactly happened to

Xander?", tanong ko sa kanya. Inayos naman niya ang suot na
damit. Marahil maging ito ay hindi komportable sa suot. "That
guy was drugged with sleeping pills. I have to solve that
crime but after we finish this play. Namomroblema ang crew ng
play kung sino ang gaganap na Romeo and that's when I
volunteered myself. Damn, I hate these clothes", wika niya.
"How did you memorize the script?", tanong ko. He's really
good. "You have the script with you?" He frowned at me.
"Naah, don't underestimate me, I have photographic memory,
which means I can accurately and vividly recall visual
images. That's similar with eidetic memory. So just by simply
staring at the script, I can recall what's exactly in the
script", mayabang nitong sabi. "Ang yabang mo talaga", wika
ko at natawa ito. "Fine, I played this role sa dati kong
school but me having photographic memory, that's true", wika
niya at tinuro ang sarili. "Whatever", tiningnan ko siya ng
masama bago pumwesto sa susunod na eksena. "You, you're not
supposed to be Juliet, right?", tanong niya and I nod at him.
He crossed his arms and demanded an explanation. "Yap, I've
got no choice, I'm forced to do so kanina lang", sagot ko.
His brows wrinkled. "How come you've memorized the script
kung kanina ka lang din pala napiling gawin ang role?",
tanong niya. "I've got photographic memory too", wika ko at
napakunot-noo lang ito. "Don't give me such pun", wika niya.
"I've played this role before too, and I'm also one of the
scriptwriters", I told him."But me having photographic memory
is true". I told him trying to imitate his voice. "Whatever",
he said irritatingly at pumwesto na. I chuckled on how he's
irritated. Huh! I'm giving him dose of his own medicine,
bragging. I don't really have a photographic memory, just a
sharp one. Nalaman ko sa crew na hanggang ngayon ay walang
malay si Xander at dahil iyon sa sleeping pills. But how come
he drank sleeping pills when he know that we have a play to
be performed? Inalala kong mabuti ang mga pangyayari, we were
in the dressing room, practicing our line ng napaubo siya and
I handed him the smoothie that I have received. Matapos iyon
ay dumating si Eda and that's the time that Xander was
unconcious because he fell asleep. Ibig sabihin ay nasa
smoothie ang sleeping pills! But that drink was for me. There
was even a note saying 'Drink this Juliet'. This only means
that I am the target of the pills ngunit hindi sinasadyang
pinainom ko iyon kay Xander. Someone who sent that drink must
have grudge against me. He or she might wanted to sabotage
the play by putting pills on my drink. Inakala ko dati na kay
Mia galing iyon but why would Mia put some pills on it when
she is the one who wanted this role to be portrayed by me?
Ibig sabihin hindi iyon galing kay Mia and whoever sent it, I
will find out who he or she was after this play. The play
went on at mas lalo akong naimpress sa performance ni Gray.
He's really good at it, no --

He's excellent. It was already the last scene and I was lying
in a bed designed as a coffin. Pumasok naman si Gray kasama
ang gumanap na Paris. Gray sat beside me. "For fear of that,
I still will stay with thee; And never from this palace of
dim night Depart again: here, here will I remain With worms
that are thy chamber-maids; O,

here Will I set up my everlasting rest, And shake the yoke of

inauspicious stars From this world-wearied flesh. Eyes, look
your last! Arms, take your last embrace! and, lips, O you The
doors of breath, seal with a righteous kiss A dateless
bargain to engrossing death! Come, bitter conduct, come,
unsavoury guide! Thou desperate pilot, now at once run on The
dashing rocks thy sea-sick weary bark! Here's to my love!
Drinks O true apothecary! Thy drugs are quick. Thus with a
kiss I die. Gray got the prepared fake poison which is cola
put in a tiny decorated bottle. Mia instructed him to drink
it so that it will be realistic than just simply acting to
drink it. He was about to drink it when someone from the
crowd shouted. "DON'T DRINK THAT!"

"DON'T DRINK THAT!", someone from the crowd shouted. Kahit

nakahiga ay napataas ang kilay ko. What's with that person
who just shouted? Kahit si Gray ay natigilan sandali but he
still continued. Maybe that was just someone who got carried
away by the scene. Gray opened the cap but that someone still
shouted. "Don't drink that Gray!"

Muling napatigil si Gray. Dahil hindi naman ako nakikita ng

audience ay ibinuka ko ang mga mata ko. "Just keep going
Gray", I whispered. Tiningnan niya ako at muling itinapat sa
labi ang maliit na lalagyan but then that someone went up
onstage at inagaw kay Gray ang maliit na bote. Nagulat naman
ang lahat ng nanonood at maging kami rin. The crowd made a
curious noise. Napabangon ako at napatingin sa lalaki. I'm
sure he's not from Bridle. Mukhang nasa edad 16 o 17 ito.
He's handsome at malakas ang dating. What's the problem of
this guy? Pumasok ang ilang crew at pinaalis ang lalaki but
then he pushed them away. "Gray this is an attempt of
murder!", he said at muling nagkagulo ang mga audience.

He knows Gray? "Close the curtains", wika niya with

conviction. Kahit natataranta ay sumunod naman ang ilang crew
at isinara ang mga kurtina. Nang tuluyan na iyong naisarado
ay sinuntok niya sa sikmura si Gray. Napasigaw naman ang mga
nakakita sa ginawa niya. "Hi Silvan, long time no see", he
said after punching Gray. Nairita naman ang mukha ni Gray, as
if he doesn't want to see the guy. Ngunit hindi ito
nagreklamo. What? He's been punched by some random guy at
parang wala lang iyon sa kanya? "You know him Gray?", tanong
ko sa kanya. Bumaling naman sa akin ang lalaki. Kinuha niya
ang kamay ko at hinalikan iyon. "Khael Alonzo, at your
service madame. Gray's great rival". Binawi ko naman ang
kamay ko at binigyan siya ng masamang tingin. He smiled
devilishly. "Fierce", wika niya. "What are you doing here
Alonzo?", wika ni Gray. Tila hindi talaga ito natutuwa na
makita si Khael. "Hindi mo ba ako namiss?", he said jokingly.
"I'm sure you didn't travel this far just to joke", wika ni
Gray. "I just came here to visit you. I've heard you're
already famous here kahit bago ka pa lang", wika ni Khael. He
roamed his gaze around. "Tsk", hindi na ito sinagot ni Gray,
bagkus ay tumayo ito. "What's with the scene?" Itinaas naman
ni Khael ang maliit na bote. "Ah, eto?" He opened it and
smelled it for a while. "I'm not really sure but I guess this
contains potassium cyanide." Nagulat naman kami ni Gray at
ang iba pang naroon. "What's potassium cyanide?", tanong ng
isang crew. "It is a highly toxic compound from potassium.
The moist solid emits small amounts of hydrogen cyanide due
to hydrolysis , which smells like bitter almonds. The taste
of cyanide has been described as acidic with a burning
sensation on the tongue", wika ko sa nagtanong. Napatango
naman ito at maging ang ibang cast at crew. The audience
doesn't know what happened at kung bakit hindi na
ipinagpatuloy ang natitirang eksena. The kendo club performed
next to us kaya sila ngayon ang lumilibang sa audience. "You
sure know a lot madame about this compound, you're not only
fierce but smart as well", wika ni Khael sa akin. Tinaasan ko
siya ng isang kilay. "How about you? Only few can directly
tell that compound by just simply smelling it, don't tell me
--", he cut me off.

"Yeah, I've got genetic trait", wika niya. "But that's not
the problem here, it's about someone trying to kill you
Gray." Kinuha naman ni Gray ang compound kay Khael at inamoy
ito. "This is really potassium cyanide. It smells like
almond." "Sino ang naglagay ng content dyan?", tanong ko.
Nagulat naman ang lahat at tinuro si Mia. Wait, si Mia?
Tiningnan naman ni Gray si Mia. Nagulat naman ang huli. "I
didn't do it!", wika ni Mia. "Hindi potassium cyanide ang
inilagay ko dyan! I don't even know what's that!", tarantang
wika niya. "Ngunit ikaw lang ang humawak dyan diba?", tanong
ng isang cast na gumanap na Tybalt. "Totoong ako ang naglagay
ng laman niyan but Gray knows that I put cola in it! Nang
magsimula na ang scene 5 ay iniwan ko yan sa gilid", depensa
ni Mia sa sarili. "Yes, it's not her. Alam kong cola ang
nilagay niya", wika ni Gray. "Yeah, I don't think it's that
girl", wika din ni Khael. Hinarap ko naman si Khael. "At
paano mo naman nalaman na delikado ang laman ng boteng hawak-
hawak ni Gray kung nanonood ka lang ? Hindi kaya't ikaw ang
naglagay ng cyanide doon?", wika ko sa kanya. He raised both
his arms as if he surrenders. "Oh-oh. Your girl is really
fierce Gray", wika ni Khael kay Gray. "She's not my girl."
"I'm not his girl!" Magkasabay naming tanggi ni Gray. Geez,
what's with this Khael guy here? Tsk. Lumawak naman ang ngiti
ito. "Edi mabuti pala. And it wasn't me. I just saw someone
switched that bottle with another", wika ni Khael. Someone
switched the bottle with another? "If you saw someone
switching it, ibig sabihin nasa backstage ka kanina, ano
namang ginagawa mo dito sa backstage. I'm sure you're not
from Bridle", wika ni Mia. Lahat naman ay nagtaka at sumang-
ayon. "Ah, yes nandito ako kanina", pag-amin nito. "I was
around the school looking for that bastard kaya lang wala
siya so I happened to come here and I saw him onstage", wika
niya at tinuro si Gray. "That's also the time that someone
switched the bottle. He's wearing a cap and trying to hide
his face kaya ibig sabihin he's doing something bad. At
tinapon niya sa basurahang iyon ang tunay na bote, you can
check it there." What he's talking about was confirmed. Nang
tingnan kasi ng iba ang laman ng basurahan, naroon nga ang
tunay na bote. "Who wants to kill me?", nalilitong tanong ni
Gray. He pulled Khael through the neck of his shirt. "Did you
see the guy's face?" "Easy Silvan. I'm a great detective. I
didn't only saw his face, I've caught him. Pinaamin ko rin
siya kung bakit niya iyon ginawa", Khael said. Nagulat naman
ang lahat. Tsk, hindi lang pala si Gray ang mayabang. Maging
ang Khael na ito! Great Detective, my ass! "I chased him
outside, good thing I arrived here even before you could have
drunk that", dagdag ni Khael. Tama nga ito, if he had been a
minute late, malamang ay isa ng malamig na bangkay

ngayon si Gray since potassium cyanide immediately kills.

"Ah, he said he's been paid by someone. And I have a
deduction who was that someone, the police already have it
investigated", wika ni Khael and he crossed his arms. "Who's
the culprit then based on your deductions?", tanong ng isa sa
mga crew. "I've heard from the police that two high school
students revealed the true culprit of the food poisoning here
in Bridle and that's how I came to know that this guy Silvan
transferred here. The suspect was currently under the
supervision of the state. So naisip ko na marahil that guy
Angelo Costa was the suspect or his brother, Ariel Costa.
Their father is a chemist right? Kaya sila marahil ang mga
may access sa ganoong uri ng chemical. Their father has
stroke at hindi nakakapagsalita ngayon kaya he's eliminated
as the suspect. Sila lang naman ang may galit sayo for
exposing Angelo's crime." Napaisip ako. He's right. They
might be holding grudge against us. Wait, ibig bang sabihin
---- no! "Gray! Hindi kaya potassium cyanide din ang --" Gray
cut me off. "No. The one that knocks Miller off was just
sleeping pills. I assure you that." Napahinga naman ako ng
maluwag. Mabuti naman kung ganoon. "Wait, paano nakainom ng
sleeping pills si Xander?", tanong ni Eda. "Habang nasa
dressing room ako, someone knocked and when I opened the door
may nakalagay na smoothie with a note that I should drink it.
Then Xander came. We practiced our lines kaya lang ay inubo
siya so I handed him the smoothie", I told them and one
question remained. Who sent the smoothie then? "Ah, it might
be someone who wants to sabotage the play", Khael commented.
Nagtataka pa rin ako. Konektado ba ang paglalagay ng sleeping
pills sa smoothie that was meant for me and the attempt of
murder for Gray? Napatingin ako kay Gray. He's been thinking
hard. Bigla namang may tumunog na cellphone and it was
Khael's phone. Agad naman iyong sinagot ng huli. "Yes Officer
Sanchez?", he said at nakinig mula sa kabilang linya.
"Salamat." Matapos niyang ibaba ang tawag ay muli niya kaming
hinarap. "Confirmed. It's Angelo Costa. Siya na mismo ang
umamin after they found the same chemical in their house. I
guess he needs psychiatric treatment", wika niya. Si Angelo?
Oh, he's really holding grudge against us. Marahil ay tama si
Khael, he really needs a psychiatrist. Ganoon niya kadali
nalaman lahat iyon? Who the hell exactly is he? "Alonzo? How
are you connected with the head of Police, Miguel Alonzo?",
tanong ni Mia. "Ah, he's my father", sagot naman nito. He's
the son of the head of police? Kaya pala madali lang itong
nakapagtimbre sa mga pulis at inaksyunan naman agad. "Who are
you again? At saan ka galing?", tanong ko dito. I hate his
confidence but I guess I have to know him. "Woah, you're the
only woman who doesn't remember my name after I say it", he
said at napakunot naman ang noo ko. Oh! One overconfident
Gray is enough! Wag na sanang dagdagan ng isa pa. "Again, I'm
Khael Alonzo. I'm from Athena High School. Gray and I used to
be classmates before", he said and winked at me. Binigyan ko
naman siya ng irap. He's from Athena High? That school's a
five hour drive from here. He came that far just to see Gray?
Inilahad niya ang isang palad sa akin. "At ikaw magandang
binibini?" "Her name is Amber. Ano ba talaga ang ipinunta mo
dito Alonzo?", wika ni Gray at tinabig ang nakalahad na palad
ni Khael sa akin. Khael let out a naughty smile. "Tsk,
bumabakod, eh? That's bad news Silvan. Totoo yun, kinukumusta
lang kita dito. I miss having a deduction battle with you,
best buddyi", he said.

"Umuwi ka na", Gray said. Hinarap naman ako ni Gray. "I still
have a case to solve. It's about the sleeping drug in your
drink." "I could be of help", suhestiyon ni Khael. Umiling
lang si Gray at iwinasiwas ang kamay. "We don't need you
here", wika niya at hinarap ulit ako. "Do you have any idea
who sent that smoothie?" Umiling naman ako. "Iniwan lang iyon
doon sa labas with a note that it was for me." Biglang
napaisip si Gray. He stopped for a while at minasahe ang noo
niya. Tumikhim naman si Khael. Lumapit siya sa akin at
bumulong. "Nice dress, masyadong low cut sa dibdib." Nanlaki
naman ang mata ko. What the hell! Agad kong inayos ang damit
ko at sinuntok sa sikmura si Khael. "Pervert!", I hissed at
him. Uh, I really hate this guy. Natawa naman ito habang
hawak ang sikmura. "Aw, you're surely a fighter, I like
that", natatawang wika niya. Bumaling naman ito kay Gray. "It
seems like you don't miss me at all Kulay Abo kaya mauna na
ako." He smiled at everyone nang nagpasalamat ang mga ito
when he saved Gray. Kumindat naman siya ng bumaling siya sa
akin at ginantihan ko naman siya ng masamang tingin. He
chuckled as he made his exit. Kung tutuusin ay mabuti ang
ginawa nito. He really saved Gray. And not to mention that
he's really observant enough to notice the suspicious guy and
smart enough to trace the mastermind behind. Ngunit naiinis
ako sa kayabangan nito. O kaya'y ganon lang talaga ang taga-
Athena. Bridle and Athena are both known high schools.
Maliban sa design ng buildings that are surely costly, most
of the students are smart. Bago kasi makapasok sa Bridle at
Athena, one must undergo three examinations at kailangang
mapasa mo ang tatlo. The first exam is just the typical
entrance exam but the second and third exams are hard. It is
about logical reasoning and case analysis. Ibig sabihin hindi
basta-basta ang mga estudyanteng pumapasok sa Athena at
Bridle. Sinulyapan ko ang papalayong si Khael. Uh, so that is
Khael Alonzo, his great rival huh?

Khael found out the person behind the attempt of killing

Gray. On the other hand, Gray found out the person behind the
supposed-to-be-sabotage for the play, Romeo and Juliet. It
was a girl named Chary. She's a member of the theatre club
who wants the role badly ngunit dahil si Rachel ang napili,
she was furious and planned to cancel the play by knocking
Rachel with sleeping pills. Pumunta daw ito sa bahay nina
Rachel since they are friends but the latter didn't expect
that she has a plan. Marahil ay hinalo iyon ni Chary sa gatas
ni Rachel since she was having breakfast when Chary arrived.
She was succesful in making Rachel sleep for hours ngunit
hindi nito inexpect na may substitute which is me that's why
she schemed the smoothie with the sleeping pills as well.
Inamin niya lahat ng iyon when Gray interrogated her after
hearing Rachel's narrative. Nagsisi naman si Chary. She said
she wanted the role so much kaya niya nagawa iyon. So far,
Bridle has been peaceful. The attempt of poisoning Gray ay
hindi na namin pinaalam sa iba to keep Gray's life private at
para na rin sa welfare ng eskwelahan. It's not good to know
that there were attempted murders in Bridle. Wala

na ang maraming tao mula sa showcase kahapon at ngayon ay

balik na naman kami sa aming normal na klase. Hinihintay
namin ang aming literature teacher ngunit trenta minutos na
ang lumipas ay wala pa ito. It's our last subject for the
morning session. "Asan na ba si Miss Mendez?", one student
ranted. Malimit kasi na mahuli ito sa klase. Tiningnan ko sa
tabi ko si Jeremy. He's reading his notes for chemistry at
gaya ng nakaugalian nito, he ignores everyone around him.
Nilingon ko ang iba ko pang mga kaklase. They look so bored
while waiting for our teacher. May mga nag-uusap, some wre
reading manga, others are simply facing their phones.
Sinulyapan ko naman sa likod ko si Gray. Nakasubsob ang ulo
nito sa mesa. Uh, is he sleeping? "Andyan na si Maam",
anunsiyo ng kaklase kong si Marcus. Pumasok naman ang guro
naming si Miss Mendez. Pawis na pawis ang mukha nito and she
seems to be bothered. May hawak siyang mga papel. Inalog-alog
ko naman si Gray. "Gising Gray, andyan na si Maam", bulong
ko. Umayos naman ito ng upo. He fixed his dishevelled hair at
maging ang suot na uniform. "Sorry for being late class",
panimula niya. "Something came up. Do you remember the book
in the library which is put in a glass case?" The book in the
glass case? Is she referring to the Iliad? Nagbulung-bulungan
naman ang mga kaklae ko at sumagot naman ang isa kong kaklase
na si Yuri. "Yes maam, I think it's the Iliad." "Yes, that's
it. That's Homer's first edition of The Iliad. It's very rare
to find first editions of classical books kaya Bridle
consider it as a treasure", wika ni Miss Mendez. Yeah, most
first edition books are treasures, I should say. Lalo na sa
tulad kong book lover. I even remembered such first edition
book featured in Jennifer Lopez's film The Boy Next Door
wherein Ryan Guzman gave her a first edition book. Ryan said
he bought it from a garage sale with a cheap price. "The bad
news is that book is gone from its glass case in the library
at kahit hinanap na namin sa ibang shelf, wala parin doon",
Miss Mendez said. Nagkagulo ang mga estudyante at mas lalong
nagbulung-bulungan. Is it stolen or somebody is just pulling
some pranks of hiding the book? Nang lingunin ko si Gray ay
matamang nakatitig lang ito kay Miss Mendez. "But there was a
message that the culprit left which states that the book is
still within Bridle's premises but we have to solve a riddle
so that we can find the book, but the faculty cannot solve it
so we're giving the riddles to the students to help us locate
the book", pagpapatuloy ni Miss Mendez. Riddles? Ano naman
ang motibo ng salarin at tinago ang libro and leave a riddle?
Marahil ay wala lang iyong magawa sa buhay at napagtripan ang
libro. Ipinamigay niya sa amin ang hawak-hawak na papel. It
was the riddle and it goes like this: Athena and Achilles
have it common but I don't need it that much; a little will
do. Hephaesthus is greek but the roman's first is needed;
it's erupting fire indeed! Zeus has nothing but it's Hera's
third! It's the end of war! Hint: 9 years right after the
start of Trojan War, it's loud when there's war but at peace
when there's truce. Napakunot naman ang noo ko matapos
basahin ang riddle. Geez, relating with the book, eh? The one
who sent the riddle made use of the greek mythology. And the
hint? Oh, it's not a hint at all. I cannot get heads nor
tails of it. Nang kinalabit ako ni Gray ay napalingon ako sa
kanya. "Do you have any idea about this stupid riddle?",
tanong niya at umiling ako. His facial expression tells me
he's bored. Some parts of his face are red marahil dahil iyon
sa pagsubsob sa mesa upang matulog. Nagpaalam naman si Miss
Mendez matapos ipamigay ang riddle. She gave us the remaining
hour to crack the riddle since they will also try to decode
it. Lumabas ang ilan sa mga classmates namin at iilan lang
ang naiwan doon kasali na ako at si Gray.

Gray sat beside me. "Ano ang naiisip mong sagot sa riddle na
ito? What's the motive of hiding the book and sending this
riddle anyway?" I shook my head. "Ewan, I really don't get
it. At maging ang motibo ng kung sino mang gumawa nito. The
first line goes like, Athena and Achilles have it in common.
If we based it on Greek mythology, Athena is the goddess of
wisdom. What does she have something in common with
Achilles?", I said as I tried to examine the riddle.
"Achilles is the hero of the Trojan war, known as the
greatest warrior since he slayed Hector. Maybe it's wisdom
that they have something in common", Gray said. He got his
small notebook and wrote wisdom in it. Sumang-ayon naman ako.
They both have wisdom. Marahil iyon ang ibig sabihin ng unang
linya. "But what's the meaning of I don't need it that much,
a little of it will do? We don't need wisdom that much?",
tanong ko naman. This riddle is really hard. "No, wisdom is
needed. Maybe it's not the wisdom that they have in common",
komento naman ni Gray. Sumandal siya sa upuan. He tapped the
pencil on the table as he thinks. "Let's proceed to the
second line, it says Hephaesthus is greek but the roman's
first is needed. Hephaesthus is the greek god of fire and
metal working, that's for sure. But I'm confused with the
statement 'the roman's first is needed'", I said at I wrote
down Hephaesthus name. "Roman's first? Is that referring to
Jupiter which is the counterpart of greek's Zeus? We can
assume that Jupiter is ranked as the first of all the roman's
gods and goddesses since he's the chief of roman gods", Gray
said. Muli siyang nagsulat sa notebook niya. Nagpatuloy kami
sa pag-iisip sa kung ano ang sagot sa riddle nang biglang
tumunog na ang school bell, tanda na lunch break na. Tumayo
si Gray at bumalik sa upuan niya upang kunin ang kanyang
gamit. "Let's continue this later", he said bago lumabas ng
classroom. Maging ako kay nagligpit na rin ng gamit. I went
directly to the dormitory to have my lunch. Pagdating ko sa
dorm ay nandoon din sina Andi at Therese. "Amber! Did you
already decode the riddle?", tanong ni Andi sa akin pagpasok
ko. Umiling naman ako. "Kahit ako! Binabasa ko pa lang ang
riddle, sumasakit na ang ulo ko!", komento naman ni Therese.
"Hindi ko alam. Maging kami ni Gray ay walang maisip", wika
ko sa kanila. "Matutulog muna ako, can you wake me up by
12:50?", tanong ko sa kanila at tumango naman ang mga ito.
When I glanced at my watch, it's still 11:42 kaya I still
have an hour to nap. Hindi pa rin naman ako nagugutom kaya
matutulog na lang muna ako. ** Ginising naman ako ni Therese
nang sumapit ang 12:50. Agad akong naghilamos and changed
again into my uniform. My class will start at 1 PM kaya
marahil ay mahuhuli ako ng ilang minuto. After I fixed myself
ay agad akong dumeretso sa klase ko. It's already 10 minutes
past one kaya nakaagaw ako ng atensyon pagpasok. When the
teacher allowed me to enter ay agad akong naupo sa pwesto ko.
The classes went smoothly at ng sumapit ang alas kwatro ay
tumunog na ang bell na tanda ng dismissal. Nagpaiwan naman
ako sa upuan ko at ng unti-unti ng lumabas ang lahat ay naupo
ulit si Gray sa tabi ko. He brought with him his small
notebook and the piece of paper with the riddle in it. "I
haven't seen you in the cafeteria, saan ka ba naglunch?",
tanong niya. "I didn't have lunch dahil natulog ako kanina",
matamlay kong sagot sa kanya. "At bakit naman hindi ka
kumain? You should eat dahil mahirap ang riddle na idedecode
natin", he said and crossed his arms. "Sherlock Holmes said
Brain best work on an empty stomach", wika ko sa kanya and he
made a face. "You're not Sherlock Holmes kaya kailangan mong
kumain", sagot niya sa akin. Tsk, lunch is not a big deal at
all. "Whatever Gray. Let's just answer this riddle", wika ko
sa kanya and rolled my eyes.

Muli naming hinarap ang riddle. It's really very hard to

decode. Athena and Achilles have it common but I don't need
it that much; a little will do. The first line might be
referring to wisdom, but just a little of it. Hindi pa rin
namin masyadong naintindihan kung ano ang ibig sabihin niyon.
Hephaesthus is greek but the roman's first is needed; it's
erupting fire indeed! We assumed that it refers to Jupiter,
the roman's chief god but what has it to do with greek's god
of fire Hephaesthus at ano ang ibig sabihin ng erupting fire?
This is sure difficult to comprehend. Whoever made this
riddle is good in making us suffer in decoding this. Zeus has
nothing but it's Hera's third! It's the end of war! Zeus is
greek's king of gods and Hera is his wife and the queen.
Hera's third? Ano ang ibig sabihin niyon? We're not sure if
it refers to her children or those girls whom she punished
because of their affair with Zeus. At sino ba ang pangatlong
pinarusahan nito? We're not really sure of it. And the end of
war, if we based it on the book of The Iliad, it's probably
the time when there was a truce between the Trojan and
Achaeans. 9 years right after the start of Trojan War, it's
loud when there's war but at peace when there's truce. The
hint is also hard to decode. 9 years after the start of the
Trojan war ? It can be connected with the story The Iliad
ngunit nahihirapan pa rin kaming intindihin lahat iyon and we
couldn't get a clear picture of where the book is based in
the riddle. Tumayo si Gray at lumabas ng classroom. When he
returned, he has two watermelon shake and two cake slices na
mula sa cafeteria. Inilapag niya ang pagkain sa desk. "Let's
eat first. Nakakagutom ang riddle na ito. I'm sure as hell na
pinag-isipan talaga ito ng kung sino mang gumawa nito. It's
not as easy as the alpha-- alpha - bet ?" Nagkatinginan kami
ni Gray as if we're given a clue! "Alphabet!!!", magkasabay
naming bigkas. **

magkasabay naming bigkas ni Gray. Agad naman siyang naupo at

muling binasa ang riddle. Athena and Achilles have it in
common but I don't need it that much; a little will do. "I
guess it's really wisdom. We need a little wisdom on this.
Maybe this riddle is not as hard as we think it is", wika ni
Gray. Napaisip naman ako. Yeah, maybe we should try to limit
the way we think. Athena and Achilles have it in common?
"Gray I guess the first line talks about the letter A that
the names Athena and Achilles have in common. And maybe
you're right that we should limit our knowledge just like the
riddle said. If we think logically, magiging masyadong
malawak ang pag-uunawa natin but by understanding it
literally, it simply means the first letter of their names",
wika ko at napatango naman si Gray. He wrote the letter A on
his small notebook. Bumaling naman kami sa pangalawang linya.
Hephaesthus is greek but the roman's first is needed; it's
erupting fire indeed! Yes, Hephaeathus is the greek god of
fire and metalworkings. "Ah, the second line does not talks
about Jupiter as the first of Roman's God but rather talks
about Hephaeathus's roman counterpart which is Vulcan. The
line gives a clue actually. Erupting fire, it says. Volcanoes
erupt and it sounded like Vulcan. The phrase erupting fire
simply talks about the Roman God of Fire which is Vulcan and
if we take the first letter of its name, that would be letter
V", muling

nagsulat si Gray sa notebook niya. Matapos iyon ay ang

pangatlong linya naman ang pinagtuonan namin ng pansin. Zeus
has nothing but it's Hera's third! It's the end of war! "The
third line is not complicated at all. Hindi ito tungkol sa
pangatlong anak niya o sa pangatlong babae na pinarusahan
niya. It's the letter R. We can simply assume that since the
word war ends with letter R as well", wika ni Gray. AVR?
"Audio Visual Room!", I exclaimed and excitedly stood up to
rush to the AVR ngunit pinigilan ako ni Gray. He held my
wrist at muli akong pinaupo. "What now?", takang tanong ko sa
kanya. Kinuha naman niya ang inorder na watermelon shake at
cake. Inilapag niya iyon sa harapan ko. "It can wait. Let's
eat first", wika niya at nagsimulang sumubo. I rolled my eyes
at him at nagsimula na ring kumain. He's so thoughtful by
simply forcing me to eat. Maybe I'll thank him later. Matapos
naming kumain ay dumeretso na nga kami sa loob ng AVR. Malaki
iyon kaya hinati namin ni Gray ang area. He's on the left
side while I'm on the right side. We checked under the metal
chairs ngunit wala roon. Nang matapos naming tingnan lahat ay
napaupo ako sa gitna ng AVR at humihingal. Tumabi naman sa
akin si Gray na pawis na pawis. Hindi kasi namin pinaandar
ang aircon dahil hindi kami nagpaalam na papasok dito. We
just snuck in nang umalis sandali ang guard doon. "Mali ba
ang pagdecode natin? Bakit wala dito?", humihingal ko pa ring
wika. "No. Maybe there's more than that. Hindi ba may hint na
nakasulat?", he said at pinunasan ang tumatagaktak nitong
pawis. Hinubad nito ang suot na blazer at ang under shirt
lang ang tinira. He's really sweating like a pig. "The hint
is 9 years right after the start of Trojan War, it's loud
when there's war but at peace when there's truce, what does
it mean?", tanong ko. Inilibot ni Gray ang kabuoan ng AVR and
he let out a victorious smile. "It says it's loud when
there's war but at peace when there's truce, that line might
be referring to the speakers. They're very loud when used but
silent when they're not in use", wika niya. Napatingin naman
ako sa mga speakers na nasa gilid. There were large square
speakers na nakalagay sa mga dingding ng AVR. Since the AVR
is wide, there is a lot of speakers here. 2 on both sides of
stage and 8 on each side of of the wall. "The 9th on the
right", wika ko. We rushed towards the last speaker on the
right side. Binuksan iyon ni Gray at naroon nga ang libro!
"We've found it!", Gray exclaimed. "Let's bring this
immediately to the library". Sumang-ayon naman ako sa kanya
agad kaming pumunta sa pinto mg AVR. I pulled the knob ngunit
hindi iyon mabuksan. "Ayaw bumukas", wika ko at lumapit naman
sa akin si Gray. He tried to open the door but no avail.
"Shit! We're locked from the outside!", wika niya. Napasulyap
naman ako sa relo ko. What!? It's almost 9 in the evening!?
Ibig sabihin we have decoded the code for almost 4 hours!?
Ang tanging ilaw na nakabukas sa loob ng AVR ay ang ilaw na
nasa stage. Pumunta si Gray doon and watch me with crossed
arms. Pinagsisipa ko naman ang pinto. Damn! "I guess we have
no choice but to stay here all night, mananakit lang yang paa
mo, hindi pa rin yan mabubuksan", he said at napaupo sa unang
row ng mga upuan. "What?! Nagbibiro ka ba?! Ayaw kong
manatili dito!", I said frantically. Ayaw ko talaga dito! "We
have no other choice! We got so engrossed in decoding the
riddle to the point na hindi natin namalayan ang oras", he
said and he crossed his arms. Oh no! I really hate this. Wala
pa naman akong dalang gamit, even my cellphone ay naiwan ko
sa bag. "Where's your phone?", wika ko sa kanya. Kinuha naman
niya ang cellphone sa bulsa niya. "It's here but it's dead
batt", wika niya at pinanghinaan na ako ng loob.

"Why are you bringing such useless phone?! Sana hindi mo na

lang yan dinala kung hindi rin naman pala magagamit!", I
shouted at him. I'm really mad. At mukhang si Gray ang
napagdiskitahan ko. "I didn't know na ganito ang
kahahantungan natin. And why are you so mad? Bakit ikaw? May
dala ka bang cellphone or any means to help us out here?", he
said to me. Natigilan naman ako. He's right. Ni wala nga
akong dala o maisip na paraan. Napayuko naman ako. He's
right. Naiwan ko sa bag ko ang cellphone ko and we both
didn't expect this to happen. I don't like this. I really
don't like this. "Alam mo bang pagsapit ng alas dyes y media
ay pinapapatay lahat ng power source dito sa Bridle maliban
ang power source ng mga dorm?", tanong ko sa kanya. "Yeah.
Nalaman ko iyon when I snuck out the dorm by 12 in the
midnight to investigate in the cafeteria during the
poisoning. It was pitch black kaya bumalik na lang ako ng
dorm and investigated in the morning instead", he said.
Sumandal siya sa upuan at tumingin sa akin. "Why do you ask?"
"Magiging madilim na dito mamaya", I said and prevented
myself to panic. Yep, kapag natutulog ako sa dorm ay iniiwan
kong bukas ang bed lamp ko since Andi and Therese cannot
sleep with lights on. Pinapatay namin ang main lights at
tanging ang bedlamp ko ang iniiwang bukas. Yeah, I have
nyctophobia. I usually panic kapag nasa dilim and I'm very
scared. "And? Don't tell me you're afraid in the dark?", he
said and he chuckled. Right that very moment ay gusto kong
gilitan sa leeg si Gray. Anong nakakatawa sa pagiging takot
sa dilim? "Don't laugh moron! I might have a nervous
breakdown later!", I hissed at him. Tumigil naman ito sa
kakatawa. "Don't worry. We just have to cuddle later para
hindi ka matakot", he said at nanlaki ang mata ko. I picture
the two of us cuddled together and I blushed. "Hey! What's
with that look? Are you trying to picture out the two of us
cuddling together?", he said at mas lalo akong namula. "Hindi
ah! That's not what I'm thinking! At mas gugustuhin ko pang
magkanervous breakdown than to cuddle with you!", wika ko sa
kanya. Uh! Napakayabang talaga nito. "Me either. Ayoko rin
naman. Wala kang kalaman-laman sa katawan and you don't have
curves. If we cuddle together, it's just like I'm cuddling
with a log", wika niya at inirapan ako. What did he just say?
Log?! Hindi ako payat, I have just the right body at bakit
payat ang tingin sa akin ng lalaking ito? Kung nakamamatay
lang ang tingin ay marahil nakabulagta na sa sahig ngayon si
Gray. "Hindi sabi ako payat! And there's no way I will cuddle
with you, idiot!", wika ko at naupo na din sa upuan, 3 seats
away from Gray. "Whatever Amber. If I were you sasanayin ko
na lang ang sarili ko na mag-adjust sa dilim or better yet,
matutulog na lang para hindi mo na mamalayan na madilim na
dito", he said and he closed his eyes at isinandal ang ulo.
Ipinatong niya ang blazer ng uniform sa mukha niya. Napaupo
naman ako. Itinaas ko ang mga paa ko and hugged my knees.
Ipinatong ko ang ulo ko sa ibabaw ng tuhod ko at ipinikit na
din ang mga mata ko. I don't know how long I have been
sleeping ngunit nagising nalang ako na madilim na ang
paligid. There's no single light shining. I began to panic
ngunit pinigilan ko ang sarili ko. Shit! Nanginginig na ako
sa takot, kahit anong pigil ko sa sarili ko. Hinigpitan ko
ang yakap sa tuhod ko. I can't prevent the sobs from coming
out my lips. "Ang ingay mo naman", reklamo ni Gray. Marahil
ay nagising ito sa mahinang pag-iyak ko. Hindi ko siya
sinagot at nagpatuloy lang sa pag-iyak. I heard him groan at
naramdaman ko siyang tumayo at tumabi sa akin. Kinapa niya
ang nakasubsob kong ulo at inangat iyon. He touched my face
na basa ng luha. "You're really crying?", he asked
unbelievably. Still I didn't answer him.

Nagtatanong pa talaga siya? Ugh! "Hush Amber", he said at

isinandal ang ulo ko sa dibdib niya. He wiped my face with
his hands. "Stop crying", he said ngunit nagpatuloy lang ako.
Little by little ay humihina na ang hikbi ko. He stroke my
hair with his hand as he tried to comfort me. Right that
moment, I feel so secured in Gray's arm. Hindi ko namalayan
na nakatulog na pala ulit ako.

Alas kwatro na ng umaga nang makalabas kami ni Gray sa Audio

Visual Room. Maaga kasing nagbubukas ang guard sa mga
facilities ng school. Nagulat ito ng mapagbuksan kami but we
explained what happened. Agad naman naming binalik sa library
ang libro bago umuwi sa kanya-kanyang dorm namin. Andi and
Therese were very worried about me dahil hindi ako nakauwi
kagabi. "Amber! Akala namin kung napaano ka na. We called you
many times pero walang sumasagot", halos mangiyak-ngiyak na
wika ni Therese. "I'm fine Res, naiwan lang sa classroom
namin ang phone ko", I told her. "Asan ka ba kasi kagabi?",
tanong naman ni Andi. "Gray and I were locked in the AVR
after finding the missing book", wika ko at nagulat naman ang
dalawa. "WHAAAAAAT?", sabay nilang wika. Ang OA naman ng
reaksyon nitong dalawa! Ano ba ang iniisip nila? "Magdamag
kayong magkasama ni Gray?!", nanlalaki ang mata na tanong ni
Andi. Tumango naman ako bilang tugon. "May n-nangyari ba?",
tanong naman ni Therese. "Hoy! Ano ba ang iniisip ninyong
dalawa?! We're just locked up and we didn't do anything
stupid!", wika ko sa kanila at tila nadisappoint naman ang
mga ito. Meh! Bakit ganun sila? What do they expect to happen
between me and Gray? "Pero hindi ba pinapatay lahat ng power
source dito sa Bridle? Kinaya mo?", tanong ni Andi. They both
know na takot ako sa dilim. Namula naman ako ng maalala ko
ang yakap ni Gray! Geez! There's no way I will tell them na
inalo ako ni Gray sa kakaiyak ko kagabi! "Hoy Amber, why are
you blushing? May nangyari talaga ano?", tukso ni Therese at
sinundot ako sa tagiliran. "Stop it! I'm not blushing,
idiots!", wika ko sa kanila. Nagtuloy na ako sa banyo upang
makaiwas sa mga tukso nila. At kahit nasa banyo na ako, dinig
na dinig ko pa rin ang tukso nila! Ugh! Those girls! Matapos
maligo ay nagbihis na ako dahil may klase pa ako. I just ate
some oatmeal for breakfast. Nang makarating ako ng classroom
ay binati ako ng ilan sa mga kaklase ko. Uh, what's with
them? They're acting weird. Hindi naman nila ako binabati
dati. Nang dumating ako sa upuan ko ay agad akong naupo.
Naroon na ang bag ni Gray but he's not there. Kinalabit naman
ako ni Jeremy. "Congratulations Amber", bati nito at
bahagyang ngumiti. I gave him a questioning look. Pati si
Jeremy? What's with them? "Para saan?", tanong ko. "For
finding the book", sagot naman nito. Uh, they found out about
it already? "Paano mo nalaman?", tanong ko sa kanya. "Gray
announced it kanina", sagot naman niya. Muli nitong hinarap
ang libro na binabasa. That show off guy! Mayabang talaga
ito! Gustong-gusto na maging sikat! Bakit hindi na lang niya
tinago iyon?! Or maybe he should have taken all the credits
alone! I don't want attention! I want to live a private life!
Not like him who wants to brag! "Good morning Amber!",
masiglang bati ni Gray nang dumating ito. I rolled my eyes

to his greetings. "What was that for?", tanong niya nang

makaupo na siya. Nagtaka ito sa reaksyon gayong maayos naman
ang mood namin kanina ng lumabas kami ng AVR. "You shouldn't
have announced that we found the book. Or you should have
just said that you are the only one who found that book!",
wika ko sa kanya. "Hey hey! Hindi ako ganyan. It's our
collective effort. I'm just being honest by telling them that
we both found that book by breaking the code", wika niya.
Hindi ko na siya sinagot dahil dumating na ang guro namin.
"Good morning class", bati nito at binati rin namin ito.
"Amber Sison and Gray Silvan, thank you for your efforts in
finding that book. At dahil diyan someone wants to talk to
both of you. Maaari na kayong pumunta sa conference room kung
saan naroon ang naghihintay sa inyo." Pumunta naman agad kami
ni Gray doon. I wonder who wants to talk to us. The
librarian? Miss Mendez? Oh, whoever! Nang makarating kami sa
conference room, there was a man sitting on a swivel chair.
He looks more than 50 years old ngunit masasabing magandang
lalaki ito noong kabataan niya. Some of his hair are white.
Abuhin naman ang kulay ng mga mata nito. He's wearing a
corporate suit. He looks so familiar. I think I saw him
somewhere ngunit hindi ko na maalala kung saan. "So, I now
meet the two detectives of Bridle High", wika nito. Lumapit
siya sa amin and shake our hands. "I am Mr. Arman Bridle."
Nagulat naman kaming dalawa. Mr. Arman Bridle is the owner of
the school! Hindi siya masyadong nagpapakita dito sa school,
not even to the officials. He lives in London and Bridle High
is just one of his institutions. He's half-British and Half-
Filipino. He's a very rich man ngunit wala itong asawa at
anak because he devotes his life in making charities and
foundations. He has a lot of businesses too, from different
industries. Nalaman ko lahat iyon mula sa history of Bridle.
Hindi masyadong nagpapakita sa tao si Mr. Arman that's why
there's only one photo of him at black and white pa iyon na
makikita sa Bridle High Handbook. I can't believe he showed
himself to us! Kaya pala he looks so familiar, I saw him from
the handbook! "It's nice to meet you sir", si Gray ang unang
nakabawi sa pagkabigla namin. "I'm Gray Ivan Silvan." "A-ako
din po sir", wika ko naman. "Amber Sison." Mr. Arman smiled
at us. "So shall we have a seat?" He guided us towards the
chairs. Hanggang ngayon ay hindi parin talaga ako
makapaniwala na nandito ito at nagpakita sa amin. Hello?
We're just ordinary students! Minsan nga lamang siya
magpakita kahit sa mga board members ng Bridle eh. "The truth
is I am the one who schemed the lost of the first edition of
The Iliad", nakangiting wika niya. "Kayo po? And you're also
the one who made that riddle?", tanong ni Gray. "Ah, yes. I'm
a fan of mystery and detective stories. I love Sherlock
Holmes so much that's why I made a riddle and whoever finds
that book shall receive a reward from me. Ang totoo niyan ay
palagi akong gumagawa ng mga ganitong scheme kapag nakakauwi
ako dito sa Pilipinas. And it's been 6 years nang huli akong
makauwi", wika niya. 6 years? Wala pa ako dito nung huli
niyang dalaw. "I also made a scheme like this before, too
bad, no one was able to crack that code back then kaya
natutuwa ako na may nakagawa na ngayon", nakangiti nitong
wika. "That's why I am giving you a reward." Oh, just by
seeing him is a reward already ngunit nacurious pa rin ako sa
sinasabi nitong reward. "What do you want?", tanong nito sa
amin. "Naku, wag na sir. Meeting you is already considered a
great privilege", wika ni Gray. "No, no, no. I have to give
you a reward, sige ako na lang ang mag-iisip", he paused for
a while at nag-isip. "You want to go to London?"

Nanlaki ang mata namin ni Gray. Who doesn't want to go to

London? Ako, gustong-gusto kong makapunta sa London. It's in
my bucketlist! I want to visit Sherlock Holmes' museum. Nais
ko ring magpunta sa Hyde Park where Holmes and Watson used to
stroll. Who doesn't want to visit Buckingham Palace? Oh,
definitely not me! Gustong-gusto kong makapunta ng London but
I don't think now is the perfect time. "We'd love to, Sir
ngunit may klase po. We cannot just leave behind our
studies", wika ko. Sayang ang opportunity ngunit a day or two
isn't enough. "I see. Ah, not only smart students but as well
as responsible. I admire the two of you. Parang nakikita ko
ang sarili ko sa inyo. Maybe I'll arrange your trip to
London, soon but not now. At isa pa, hindi kayo mag-eenjoy
kung sa weekend lang kaya we'll think of another." "Really
sir, you don't have to bother", wika ko. Nakakahiya naman
dito. "Ah! I know it! This weekend, you will stay in my
resthouse at my private island! The view is great there. Mag-
eenjoy talaga kayo. Don't worry. May tourist island na katabi
ang islang nabili ko kaya hindi kayo mabo-bore. You can enjoy
everything there at my expense. Even for souvenirs, ako na
ang bahala. And I won't take no for an answer", nakangiting
wika nito. Nagkatinginan naman kami ni Gray. Is he really
serious? "Pack your things for this weekend's trip. You're
gonna enjoy your weekend in my resthouse, that's for sure."

Hindi pa rin kami makapaniwala ni Gray na nagpakita sa amin

si Mr. Arman Bridle. And who would have thought that he would
scheme a riddle just to reward whoever can break it? Oh well,
he said it himself. He loves Sherlock Holmes so it's no
wonder he love such schemes. Matapos niya kaming kausapin ni
Gray ay bumalik na kami sa aming classroom. It was our PE
time kaya naka PE uniform kami. Pagdating namin ay wala na
sila sa classroom kaya dumeretso na kami sa gym. Everyone was
so busy there. Kanya-kanya silang hawak ng kung ano-anong mga
equipments and weapons. The teacher told us to gather
together kaya inilapag na ng lahat ang mga hawak nila at
pumunta sa may bleachers. "Okay class, for our PE class today
we are going to identify which weapon you are good at and
what are your hidden skills", panimula ni Miss Saderna.
Umingay ang paligid at masyadong excited na ang lahat. "Okay,
tahimik muna", wika niya at tumahimik naman ang paligid.
"This is what we're going to do. We have five stations
containing different weapons and you have to pass in each
station and try whatever weapon or equipment ang naroon. I
will evaluate you and rank each one of you. So shall we start
then?" Nag-Yes naman lahat at nagsimula na. Halatang excited
ang lahat. Isa-isa iyon at nag-eevaluate naman si Miss
Saderna sa kanya-kanyang potensyal. Nanonood lang ako sa mga
nauna sa may upper bleachers but when it was Gray's turn ay
lumapit ako upang manood. Arnis is at the first station.
Sinubukan niya iyon. He's good enough in using it. He moves
swiftly at mukhang sanay ito sa ginagawa. Ang sumunod naman
ay bow and arrow. Hindi masyadong malayo ang distansya ng
target but Gray missed it. His arrow did not hit it. Ang
sumunod naman ay kendo sticks at gaya ng arnis, he's good at
it. He can move equally sa naroong kendo club member upang
maging kalaban. The next station is karate. Nakakasabay din
si Gray sa galaw ng naroon na karate club member. Oh, he's
really good. Nunchuks are at the last station ngunit hindi
masyadong bihasa doon si Gray. He hit his arm while using it.
Mukhang hindi ito marunong gumamit ng nunchucks.

He sat beside me nang matapos niyang lagpasan ang limang

stations. "You're good", komento ko as he's wiping his sweat.
Kumunot naman ang noo nito. "Good? Uh, I'm the best", wika
niya. Kahit kailan talaga, napakayabang nito. "No, you suck
with bow and arrow. At maging sa nunchuks", I pointed the red
mark in his arm na natamaan ng nunchucks. Tiningnan naman
niya ang braso. "Oh, but I'm excellent enough with the three
others kaya ako ang nangunguna since no other student excel
in more than one weapon", pagyayabang naman nito. Tama ito.
So far, sa lahat ng tapos na ay sa isang station lang ito
magaling. At nagtataka ako why would Miss Saderna rank us?
May iniisip pa ba itong activity? "Ang yabang mo, you just
happened to be lucky in those stations", pagbabara ko Gray.
"Hindi ah. I'm really good in Karate and Kendo. It's because
my father taught me well when I was young", wika naman niya
and I rolled my eyes at him. Tinawag naman ang pangalan ko
kaya ako na ang susunod. We were picked randomly kaya hindi
namin alam kung kailan kami tatawagin. I stood up from the
bleachers at pumwesto doon. The girls' PE uniform are white
shirt and black shorts samantalang black jogging pants at
white shirt naman sa lalaki. "That nerd has weak legs, I can
see it through her", sabi ng kaklase kong lalaki na si
Raymon. He's sitting on the upper bleachers at malayo sa akin
but I heard his voice since nasa gym kami at tahimik ang
lahat. I ignored him at nagtuloy sa unang station. "Yeah,
with a small body like that? Malamang bibigay na yan sa arnis
pa lang", wika naman ni Jessie at tumawa pa. Gossip boys!
Really? People see me as a weak nerd? How mean. "You see her
as weak? Naah, she's stronger than the two of you", narinig
kong wika ni Gray, he emerged from his seat at pumunta sa
upper bleachers kung saan naroon si Raymon at ang mga barkada
nito. Napalingon naman ako doon. Gray sees me as strong? Oh,
mabuti pa si Gray kaysa sa mga kutonglupa na katulad nina
Raymon! "Gray! Haha, that nerd is not like you. You're so
cool man! Ang galing mo sa tatlong station", Raymon said.
Ngumiti lang si Gray dito. "Oh, thanks. And about Amber being
weak, we'll see about that", wika niya at tiningnan ako. Agad
ko namang pinulot ang arnis. I don't know how to use it and
I'm sure I'm gonna suck at it, unlike Gray who was very good
at it. Nagsimula na ako ngunit tumilapon lang ang stick at
tumama pa sa akin. "Told you, she's not good", narinig ko
namang wika ni Raymon. "That nerd knows nothing but reading.
She doesn't look nerdy but she's really nerd." What the hell?
Why does he have to talk so loud? Naiinis ako sa mga
naririnig ko. "Oo nga. Why do you keep hanging out with her?
You should hang out with us. Ang tulad mong matalino at
malakas, kami dapat ang kasama mo", sabat naman ni Kevin.
"Ah, I know it! That nerd threatened you to kill herself if
you don't hang out with her, right?", tanong naman ni Raymon
at tumawa. Tumawa din ang mga naroong barkada nito at maging
ang iba kong mga kaklase. Gusto kong maiyak ngunit that would
only give them the satisfaction and would prove them that I'm
weak. Naririnig ko pa rin ang mga tawa nila and it annoys me.
Pumunta na ako sa pangalawang station at pinulot ang bow and
arrow. Tiningnan ko ang tumatawang si Raymon. Malayo ito sa
akin dahil nasa pinakamataas na bleachers sila. He was
leaning back on a wooden pillar. I slowly raised my arms at
pinuswesto ng maayos ang arrow and aim it towards Raymon. I
focused on his head at dahan-dahang hinila iyon and released
it. Napasigaw naman ang lahat ng dumapo ang arrow sa wooden
pillar na sinasandalan ni Raymon. It was right above his
head, one wrong move ay tatamaan ito sa ulo. Nawala naman ang
kulay sa mukha nito. Nanlalaki naman ang mga mata ni Gray ng
tiningnan niya ako.

"What was that for nerd?!", galit na sigaw ni Raymon. Hindi

pa rin makapaniwala ang lahat sa ginawa ko. Kahit si Miss
Saderna ay nagulat. "I just want your attention, I guess I
already have it", wika ko at muling kumuha ng arrow and aimed
it to the target. Nang maayos ko na ang pwesto ay inirelease
ko na ang arrow and it landed right in the middle red circle.
Sapul! "Good job", narinig kong sigaw ni Gray bago ito muling
bumaba sa pwesto nito kanina bago pa man ito pumunta kina
Raymond. Napanganga naman ang lahat. Oh, hindi lang nila
alam. Archery is my sports back then. And that Raymon, kapag
may sasabihin pa itong hindi maganda ay tatamaan na talaga
ito. Good thing he already shut up. Marahil ay hindi pa ito
nakarecover sa arrow na pinana ko malapit sa kanya. Pumunta
na ako sa pangatlong station and fight with the kendo club
member. Hindi ako masyadong marunong nun. I hate handling the
sinai, you know, those wooden swords and I guess I messed
there. On the karate station, I did well this time. I may not
be as expert as Gray ngunit kaya ko rin namang makigpalaban,
nakakasabay din ako. I did my best there and it was done
well. Sa huling station naman ay nunchucks and I'm expert in
that. Madalas kasi akong nagpa-practice ng ganun at gaya ng
archery, I'm good in such weapon. Matapos iyon ay muli na
akong tumabi kay Gray ngunit tiningnan ko muna si Raymon na
hindi pa rin makapaniwala sa ginawa ko sa kanya. Oh well, he
deserved it. "That was cool", wika ni Gray at inabot sa akin
ang tubig ko. Inabot ko naman iyon at nagpasalamat. "He
deserved it", wika ko at uminom. Pinunasan ko na rin ang
sarili kong pawis na pawis. "You have good eyesight, nasapul
mo", wika ni Gray. "Yeah, I guess", sagot ko naman dito at
nagpatuloy kami sa panonood sa iba. Miss Saderna called
everyone's attention nang matapos na ang lahat. She stood in
front of us with a paper. "So here is the ranking. And I want
you to have a battle with each other using the skill in which
you have in common. You will match by rank, meaning Rank 1 vs
Rank 2 and so on", wika ni Miss Saderna. Umugong naman ang
ingay sa paligid. What? We have to fight with each other? Uh,
ano ba ang pumapasok sa utak nito? Pinatahimik muna nito ang
klase. "Class be quiet." Nang tumahimik na ang paligid ay
binasa na niya ang papel. "So, this is the final ranking. I
gave each station a perfect points of 50. So meaning we have
a total of 250 points and Rank 1 goes to", she delayed her
announcement. Oh, it's Gray. I knew it. "Gray Ivan Silvan",
wika niya. Nang sulyapan ko naman si Gray sa tabi ko ay
tuwangtuwa ito. Geez, I know he already expected it. Binati
naman ng mga kaklase ko si Gray at tuwang-tuwa naman ang
mokong! Papansin talaga ito! Ang yabang. "So he will have a
fight with Amber Sison, the rank 2", pagpapatuloy naman ni
Miss Saderna. What? Kami ni Gray? Nag-aalala namang tiningnan
ako ni Gray. Maybe he doesn't want to fight with me. Haller,
di ba nga sabi niya na I'm not that strong. Vulnerable daw
ako. Uh, I blushed when I remembered his confrontation in the
bus when I got involved in the cave crime nung nagcommunity
service kami. "But Maam! Are you sure that Amber rank as
second? Baka nagkakamali lang kayo sa pagtotal", Gray said.
Oh, he doesn't want to fight with me, right? Umiling naman si
Miss Saderna. "Nope. It's obviously her kahit hindi pa natin
itotal. What she did is very impressive, but don't do it
again, you know like aiming at Raymon. That was cool but very
dangerous", baling nito sa akin. "Pasensya na po", nakayuko
kong wika. "It's fine. So Gray, on the first station, you've
got 50 and Amber got 10. On the second station, you've got 10
points, Amber got 50. On the third station, you got 50 and
Amber got 10. On the fourth station, both you got 40. On the
last station, Amber got 45 while you got 10. So that gives
you with a total of 160 points and

Amber got 155 points." "But Maam", magpoprotesta pa sana si

Gray but I cut him off. "Stop it Gray. Alam kong ayaw mo
lamang makipaglaban sa akin", wika ko sa kanya. "Let's just
do it." He looked at me helplessly. Seriously? Bakit ayaw
nito? I'm not weak like what they think about me. Bumuntong-
hininga naman ito. "Okay, we're settled then. I'll announce
the other ranking and match ups then we'll have the fight
next. You're equally good in karate so karate ang gagawin
natin", wika ni Miss Saderna at nagpatuloy sa pagtatawag ng
mga pangalan na nasa ranking. Lumapit si Gray sa akin.
"Amber, I really don't want to fight you." I raised my brow
to him. "Bakit? Takot kang matalo?", tanong ko. I saw his
face wrinkled. "Not that. No one can beat me", pagyayabang
nito. "It's just that I don't hit girls. They should be
hugged, not hit." I rolled my eyes at him. "Then don't see me
as a girl. As simple as that." "Amber-" "No, we will fight",
wika ko at iniwan siya upang kunin ang towel ko. I heard him
sigh at kumuha na rin ng towel niya.

We're given fifteen minutes to prepare for our match.

Pinipilit pa rin ako ni Gray na huwag na lang kaming
maglaban. He keeps on saying that he doesn't want to fight
with girls dahil likas na mas malakas daw ang mga lalaki
kaysa mga babae. "You're not physically fit like me, look at
your body. Ang payat mo, unlike me, I'm a man of muscles",
pagyayabang ni Gray. Tiningnan ko naman siya ng masama at
natawa ito. "Fine, you're not thin", pagsuko niya. "But
Amber, I really can't do this." Naiinis na ako sa kakareklamo
nito. Kanina pa ito hindi tumitigil. I don't get him, we're
on the 21st century at uso na ang gender equality. Argh!
Nakakainis na ang reklamo nito. I can beat him if I want to.
"Alam mo bang sa gyera pinapatay lahat kahit mapa-babae o
lalaki?", tanong ko kanya. "Yeah, I know that, but this is
different from a war", sagot naman nito. I rolled my eyes at
him. "Takot ka lang talagang matalo", wika ko. I know hindi
iyon kayang tanggapin ng ego nito. Duh! Si Gray, siya na yata
ang pinakamayabang na lalaki sa balat ng lupa. "Of course
not! How many times do I have to tell you that I'm just
concerned about you", he said.. Really?! Concerned eh? I'm
getting pissed. Mahina ba ang tingin nito sa akin? Malakas
naman ako, I may look fragile but I can fight. Binato ko siya
ng hawak kong mineral water na nangangalahati pa lamang ang
laman. I threw it with force. Nakailag naman ito at takang
tiningnan ako. "Hey, what was that for?", tanong niya at
napatayo na nang sunod kong inihagis sa kanya ang arnis sa
tabi ko. Umilag naman siya at tiningnan ako ng masama.
"Amber, stop it!" Tumayo ako at lumapit sa kanya. I kicked
him but he managed to block it. Sinipa ko siya ulit at this
time ay natamaan siya sa may braso. Pinagpag niya ang
alikabok na dumapo sa braso niya mula sa sapatos ko, but I
kicked him again at muli siyang natamaan. "Amber, isa!" I
ignored him and strike him with my hands. He blocked it
ngunit sinipa ko siya ulit. "Hey, the battle is not starting
yet", wika niya at umatras. Nakapalibot naman ang mga
classmates namin sa amin. They might be wondering bakit

nagsisimula na kami ni Gray. Nah, I don't care, as long as

marealize ni Gray na kaya ko rin namang makipaglaban sa
kanya. I kicked him again but this time ay nahawakan niya ang
paa ko but I made a way to let go at nasipa siya sa may tenga
gamit ang isa kong paa. "Aray ha! Ano ka ba!", he said ngunit
nginitian ko lang siya. I grabbed his arms and twisted it but
he managed to pull me. Magaan lang ako kaya madali niya akong
nabuhat causing me to let go in twisting his arms. Great.
He's beginning to fight back. Sinipa ko siya ng maraming
beses ngunit nailagan niya lahat ng iyon. I began throwing
punches ngunit nakakaiwas siya. I kicked him again and he
grabbed my legs at natumba ako. Hindi naman ako nagpatinag,
tumayo ako at hinila siya sa braso, and gave him a knifehand.
I pushed his arms to his back but he held my neck kaya
nabitawan ko siya. This time ay siya na naman ang sumipa at
ako naman ang umilag but his last kick hit me in the stomach.
I groaned in pain ngunit sandali lang iyon. I strike him
using my hands at natamaan siya sa balikat. Kumapit ako sa
balikat niya at paulit-ulit na sinipa siya sa tiyan. He
kicked me back and he's so fast na hindi ko mabilang kung
ilan ang sipa nito. Natamaan ako ng ilan but I managed to
block some too. I held his arms to twist it again but he held
me first. Hinila ko ang braso niya at niyakap iyon upang
hindi siya makawala. I pinned his arms on his back. Natulak
naman niya ako. He pulled my arms and this time, he's the one
pinning my arms on my back, he twisted it a little and I
groaned in pain. I found a way para mabitawan niya, I kicked
his knee hard at nabitawan nga niya ako. Maingay ang mga
kaklase naming nasa gilid. Most of them are cheering for Gray
and who cares? Yeah, syempre they're into cheering Gray than
Amber the Nerd, right? Lumapit siya sa akin at nagsimulang
sumipa ngunit nailagan ko naman iyon. He kicked fast but I
blocked them all using my hands ngunit may mga pagkakataon
talaga na natatamaan ako but it's not that painful. I grabbed
his right arm and twisted it again, he mumbled a curse then
made a move to switch our positions. This time, siya na naman
ang nakahawak sa braso ko while I'm groaning in pain. Muli
kong sinipa ang tuhod niya but he managed to avoid it. "No,
not this time, masakit yun ah!", nakangiting wika nito.
"Really? How about this?", tanong ko at siniko siya sa
sikmura. Nabitawan naman niya ako. He held his stomach ngunit
sinalakay ko siya ng sipa. He blocked all of those but when I
used my right leg, dumapo iyon sa mukha niya at dumugo ang
gilid ng labi niya. Pinunasan naman niya ang gilid ng labi
niya. He licked his blood at ngumisi sa akin. "You'll pay for
this witch", he said smiling and began kicking me. Umilag ako
at ng pagod na akong umilag, pinatid ko siya since isang paa
lang ang nakaasuporta sa kanya dahil nga sumisipa siya.
Napatid naman siya but he pulled me causing me to fall
together with him. Inipit niya ako ng braso siya at narinig
na namin ang pito ni Miss Saderna. "Okay that's enough", wika
niya at pinaglayo kami ni Gray. Gray stood up first and he
helped me stand up at pinagpag ko naman ang sarili ko. "I
haven't told you to start yet nagsimula na kayo, you're
really excited to fight huh?", natatawang komento ni Miss
Saderna. "You're not in the karate training floor at dito
talaga sa concrete floor ha? I bet you'll feel the body pain
later. Masakit bumagsak sa sahig ah." Uh, hindi talaga kami
doon sa training floor dahil biglaan naman talaga ito. It's
to provoke Gray to fight back. Kaya ayun and he really did.
"You're surely a fighter", wika ni Gray nang nakatayo na ako.
I smiled at him at ngumiti naman ito. "Yeah, I told you",
wika ko sa kanya at naglakad papunta sa bleachers.

"Amber, Gray, you're both good but you're not listening to me

at hindi kayo sumunod sa tamang proseso. It's dangerous to
fight on the concrete floor, paano na lang kung nabagok yang
mga ulo niyo?", Miss Saderna asked us. Napayuko naman kaming
dalawa ni Gray at humingi ng despensa. "Don't do it again,
okay?" "Yes Maam", magkapanabay naming wika ni Gray. Nang
ibinaling na ni Miss Saderna sa iba ang atensyon ay sabay
kaming napatawa ni Gray. "Hey, that was great. Alam kong
pinipigilan mo talaga ang sarili mong kalabanin ako, it was
nice though",wika ko kay Gray. Umiinom ito ng tubig at sinaid
ang laman niyon. "But really, I don't want to do it to a girl
not unless she's so evil", he said half-jokingly. "Hey,
you're lower lip is bleeding", wika ko. Hinawakan naman niya
iyon and he groaned. "Aww, I told you to pay for this", he
said and smirked. Natawa lang ako at tumayo. "I'll be right
back, just wait here", tumayo na ako at pumunta ng CR upang
kumuha ng first aid kit. Nakaupo pa rin siya Gray doon ng
bumalik ako. Inilapag ko naman iyon doon at sinimulang lagyan
ng alcohol ang bulak. I saw his face became pale. Wait, takot
siya sa alcohol? Nang ididiin ko na sana sa mukha niya ang
bulak ay napaatras siya. "Oh no, not alcohol please", he
said. Confirmed! Nakakatawa lang isipin. He's acting cool and
strong ngunit tumitiklop din pala sa alcohol. "It's to
disinfect your wound, duh", idiniin ko na ng tuluyan iyon sa
gilid ng labi niya and I saw him winced in pain. "Aray!",
napalakas yata ang boses nito kung kaya't napalingon sa amin
ang mga kaklase namin. Nilingon naman ni Gray ang paligid ng
mapansin niya na naging uneasy ako dahil sa mga nakatingin.
"Hey, what are you all looking at? Gusto niyo bang
magkaganito rin?", he asked our classmates na nakatingin sa
amin at tinuro ang sugat. Binaling naman nila ang tingin sa
iba. "You deserve this", wika ko at diniinan na naman ang
bulak sa sugat nito. "Aray, ano ba! Dahan-dahan kasi. I don't
deserve this. How dare you ruin my handsome face!", wika nito
and he pouted upon pointing his face. "Face lang, walang
handsome", I told him. "And that's for underestimating me."
"Hey, I didn't underestimate you. Pinaglaban pa nga kita kina
Orcales", wika niya, referring to Raymon. Yeah, he's right
but the fact na ayaw niya akong kalabanin, maybe it's because
he sees women as weak. Duh, gender equality exists! "Oh ayan,
tapos na", wika ko. Napansin kong nakatingin lang siya sa
katawan ko. He stared at my arms at sa legs ko. "You should
apply hot compress on these", wika niya at tinuro ang mga
pasa sa katawan ko. What the?! Andami kong pasa! Some are
forming hand grips lalo na ang mga nasa braso ko. Maputi kasi
ako kaya't madali lang magkapasa. Malalaki ang mga iyon at
nagsisimula ng magkulay violet. "That's normal, maputi kasi
ang balat ko", wika ko sa kanya. I hate how his eyes gazed
through my legs. Uh, maybe I'm just thinking greenly. Sa mga
pasa lang naman ito nakatingin, I don't have to feel this
way. "Still, you should apply hot compress. Look at yourself,
mukha ka ng talong dahil nagiging violet ka na", nakangiti
nitong wika. I gave him a fake laugh. "You're funny", I said
sarcastically and raised my brows. Natapos na ang PE namin at
kahit pagod, we had so much fun. We really enjoyed this day
as we showcase our skills at maging ang karate battle namin
ni Gray.

Nang sumapit na nga ang byernes ay pinaremind sa amin ni Mr.

Bridle ang weekend stay namin sa island niya. He announced it
through the school's flag ceremony. Gamit ang school
broadcasting system, he announced: "Reminding Mr. Gray Ivan
Silvan and Miss Amber Sison for their weekend trip at Bridle
Island. Your trip is this afternoon." Matapos ang
announcement na iyon ay hindi na kami tinantanan ng mga
kaklase namin sa kakatanong kung para saan ang trip na iyon.
I didn't answered their questions ngunit ang mayabang na Gray
ipinagsabi na reward iyon ni Mr. Bridle for solving the code
of the missing Iliad book. He even bragged about us meeting
him in person at kinamayan pa kami. Uh! Kahit kailan talaga
ay napakayabang nito! Nang hapong iyon ay nagligpit na ako ng
mga gamit para sa two days island vacation namin. "You're so
lucky Amber! Alam mo bang kahit ang ilang board members ay
hindi pa nakita si Mr. Arman?", wika ni Andi habang
tinutulungan akong magligpit. "How does he look like? Sabi
nila gwapo daw ito kahit may edad na", dagdag pa ni Therese.
"Yep, at gwapo talaga siya. He's so kind too", sagot ko naman
sa kanila. "Waaaaah! Sana pala tumulong ako sa paghahanap
doon sa libro!", maktol ni Andi at natawa lang ako at
nagpatuloy sa pagliligpit. Alas tres pa lang ng hapon ay
sinundo na kami ng van ni Sir Arman, too bad, he can't come
dahil lumipad na ito papuntang London dahil sa mga business
nito. "Ilang oras po ba ang byahe?", tanong ni Gray sa
driver. Nasa likuran kaming dalawa. "Mga dalawa o tatlong
oras po sir", sagot naman ng driver. Nagpasalamat na si Gray
dito ay hindi na muling nagtanong. Ako naman ay naidlip muna.
Naramdaman ko na lang ang mahinang alog kaya nagising ako.
"We're here", wika ni Gray. Tumuwid naman ako ng upo at
kinuha ang mga gamit ko. Sinalubong kami ng dalawang steward
at kinuha ang mga gamit namin. They guided us in a small
yacht. What the ! He's lending us his yacht? Kahit maliit
lang iyon, it was very
luxurious. "What the hell! He's incridibly rich", narinig
kong mura ni Gray. Makikita talaga sa yate ang karangyaan ni
Sir Arman. Nasa isang tourist island nga kami. The water was
blue at maputi ang buhangin. It was very beautiful island.
May mga maliliit na cottages naman sa gilid. On the right
side of the island ay ang mga hotel at restaurant na maaring
tuluyan ng mga guests. Marahil iyon ang sinasabi ni Sir Arman
na tourist island near his private island. Unang sumakay si
Gray sa yate at sumunod naman ako. Inilibot ko ang tingin sa
paligid, and it was really breathtaking! Nagsimula ng umandar
ang yate. Hindi nagtagal ay tanaw na namin ang pribadong isla
na pagmamay-ari ni Sir Arman. It was a small island ngunit
napakaganda niyon. His resthouse was medium size at humanga
ako sa exterior design. Hindi iyon basta-basta. Oh, I wonder
how does the interior looks like. Malamang.marangya din iyon.
"This is AB Island. Ang tugon sa amin ni Mr. Arman ay ihatid
kayo dito at sunduin sa linggo ng hapon. May nakahanda ng
boat with engine in case nais niyong pumunta sa kalapit na
tourist island", wika ng isang steward. Inabot niya sa amin
ang dalawang credit card. "This is for anything you want to
buy. Enjoy your stay. There were stocks of food also sa loob.
Just feel free to use them." Nagpasalamat naman kami ni Gray
at hinintay na makaalis na sila bago kami pumasok sa loob ng
rest house. Nang makapasok na kami sa loob ay mas lalo akong
namangha. It was made with concrete and bamboo. Napakaganda
ng desenyo ng resthouse. We also have resthouse but it was
not as elegant as this. "Sir Arman thought we're lovers",
wika ni Gray. Napalingon naman ako sa kanya. Lovers? I
blushed upon the thought. "Paano mo naman nasabi?", tanong
ko. Naupo siya sa naroon na rocking chair. "First, he let us
stay in his private island na tayo lamang dalawa. Second,
look around, the ambiance is very romantic. There were
flowers and candles everywhere", wika nito. I raised my brow
at him. "It doesn't explain anything. Marahil ay mahilig lang
talaga siya sa ganitong mga bagay", wika ko at inamoy ang
isang bulaklak. "Basing from the size of the house, isa lang
ang kwarto na narito. And I bet, there were even petals on
the bed", wika niya. Tiningnan ko siya ng masama. I roam my
gaze upon the house. May tatlong pintuan. Una kong binuksan
ang pinto sa kaliwa. It was the CR and bathroom. Sunod ko
namang binuksan ang nasa gitna. It was leading to a small
pear-shape pool and a jacuzzi. The last door was the bedroom
at tama nga si Gray, there were rose petals scattered on the
bed!

God! Ano bang akala ni Sir Arman sa amin, maghohoneymoon? Uh!

"'I told you", wika ni Gray mula sa likuran ko at pumasok na
sa loob. He threw himself into the bed. "Hey! Ako ang
matutulog dyan sa kama mamayang gabi", wika ko sa kanya. "No
way", sagot naman nito. What the hell! Anong ibig sabihin
niya, magtatabi kami!? NO WAY din! "There's no way na
magtatabi tayo sa iisang kama!", I hissed at him. Bumangon
siya mula sa pagkahiga at naupo. "Right. Kaya doon ka sa
rocking chair", wika nito at tinuro ang rocking chair. NO
WAY! NO AS IN NO! AYAW KO! AYAW KONG MATULOG SA ROCKING
CHAIR! "Ayaw ko nga! Kung gusto mo, ikaw ang matulog doon",
wika ko. He crossed his arms. "Asa ka! Hindi ako makakatulog
kapag nakaupo!", he said. Oh! What should we do? Wala pa
namang sofa doon. There were chairs ngunit hindinghindi ako
matutulog sa upuan! "Fine, let's determine who will sleep in
the bed through rock, paper and scissors", wika ko at lumapit
sa kanya. "Fine!", he said at pinuwesto na ang kamay niya. He
let out a stone samantalang gunting naman sa akin. Ibig
sabihin.....

"Ulitin natin! Ang daya mo!", wika ko sa kanya. "I'm not

cheating", he said. "No! Ulitin natin!", I insisted. He
uttered something bago muling nakipagjack en poy. This time,
he let out a scissor samantalang papel naman ang sa akin.
"See, I told you", natatawang wika niya at humiga sa kama.
The bed was big enough but he stretch his arms. "Uh, I will
be sleeping comfortably", wika niya. NOOOOOOOOOO! Lumapit ako
sa kama at nahiga. "No, I will sleep here too!" "Hey, nanalo
ako kaya doon ka sa rocking chair", he said and pushed me
away. "No! Whether you like it or not, dito din ako!", wika
ko at sinipa siya.

"Aray!", he said at ako naman ang sinipa niya at dahil hindi

ko alam na sisipain niya din ako ay hindi ako nakapaghanda sa
pagsipa niya causing me to fall out on the bed. "Aray! Don't
kick me too hard idiot! Alam mong magaan lang ako!", wika ko
ng makatayo. "Tsk, let's divide the bed later", he said at
tumayo na rin. "It's still early, let's go to the tourist
island nearby", wika niya at sumang-ayon naman ako since bago
pa lamang nag-alas syete. I went to get my things at nagbihis
sa CR. I decided to wear white shorts at blue bikini top.
Pinatungan ko lang iyon ng puti din na off-shoulder crop top.
Gray was also in his black sando and boardshorts. I stared at
him as he started the engine of the boat. Tsk, may muscle din
pala ang kumag. I wonder if he had abs too. "Stop staring, I
have abs too. Just tell me if you want to see it", mayabang
na wika nito. What the hell! Am I thinking out loud? Paano ba
nito nabasa ang iniisip ko? "Idiot! I'm not wondering if you
do have abs or not", depensa ko sa sarili. Mabuti nalang at
madilim dahil baka nakita niya ang pamumula ko. I'm sure I'm
as red as a tomatoe. He chuckled at mas lalo akong nainis.
Pinili ko na lang na wag siyang kausapin hanggang sa
makarating kami sa katabing tourist island. Marami ang mga
tao roon. Maingay ang paligid at may mga nagsasayaw sa gilid.
Bumaba na kami sa bangka. "I'll have a drink at the bar,
huwag kang masyadong lalayo", wika ni Gray bago umalis at
pumunta sa bar. Nilibot ko naman ang paligid. There were
couples in the side, kissing! Uh! Umalis na ako doon at
nagpatuloy sa paglalakad. I saw a mini-bar sa gilid. It was
just a little counter at mga beach umbrella naman ang sa
gilid. Pumunta ako roon at umorder ng lime juice. Habang
hinihintay ko ang order ko ay may lumapit na lalaki sa akin.
I guess he's around 18 years old. He's good-looking at
maganda ang pangangatawan. "The night is so lovely to be
spent alone. Let me guess, nag-away kayo ng boyfriend mo
ano?", he said in a friendly tone ng makalapit siya sa akin.
I laughed at him. "Wrong guess. I don't have a boyfriend", I
told him. "Oh, I missed that one? How about this, you're
stuck in an unrequitted love?", hula niya ulit na nakangiti.
Lalo naman akong natawa dito. "Wrong guess too." Napakamot
naman ito sa ulo habang nakangiti."Oh, I guess I'm not good
in guessing. Hey, I'm Cooler, the cool guy", he said at
inilahad ang palad. Natatawang tinanggap ko naman iyon, he's
handsome and friendly. "Amber."

Dumating naman ang order ko. Inilapag iyon ng bartender sa

tapat ko. "Oh, hi Amber. Do you mind if I sit beside you?",
tanong nito. Umiling ako at nakangiting umupo ito at umorder
din ng drinks. "So, Amber. Hmm, let me guess again, you're 15
or 16 years old?", hula naman nito. "Nope. I'm 17, turning 18
this year", wika ko. I really enjoy talking with Cooler, he
keeps on guessing ngunit kahit isa ay wala pang tama sa
panghuhula nito. "I really suck in guessing eh? And you're
17? You look younger than your age", natatawang wika nito.
"For the last time, let me guess, you're on this island with
your family amd staying at that hotel, right?", wika niya at
tinuro ang malapit na hotel. "Eeeenk! Mali ka na naman. I'm
with my classmate and I'm staying at a private island over
there", wika ko sa kanya. Napakamot naman ito sa ulo at
natawa na rin. "I'm no good at it", he said as he leaned his
back. "My turn. Ako na naman ang manghuhula tungkol sayo",
wika ko. He smiled at tumango. "Okay, go ahead", wika niya.
"You're on this island for a day or two. You're 18 years old
and a basketball player. You're staying at Lux Hotel and you
just had your spicy crab dinner. Tama ba?", tanong ko sa
kanya. Nanlaki naman ang mga mata nito. "Wow, how do you know
that? Don't tell me stalker ka?", he said and chuckled.
Natawa naman ako. "Simple. I figured out that you've been
here for a day or two based on your skin. You're tanning but
some of your skin's color are not the same. Halimbawa nalang
ay dito", I raised his wrist. Iba ang kulay niyon sa balat
nito. "Maybe this is because you're wearing a watch."
"Right", he said. "How about the other guessings?", taning
nito. "You're 18 years old. You look 18 and I confirmed it
when you ordered vodka as you're drink. They don't serve
liquor to minors pero marahil ay nagawi ka na dito, the
bartender already knows that you're already 18. Tungkol naman
sa pagiging basketball player mo, well aside for having a
well build body na marahil nakuha mo sa paglalaro, when we
shake hands kanina, you have callous all over your palm which
indicates you used to hold ball", paliwanag ko naman. Cooler
clapped his hands. "You're amazing Amber. How about the last
two? I hope I don't smelt crabs that's why you figured it
out", natatawang wika nito. Natawa naman ako."Of course you
don't smell. Ah, about it, I saw a keychain with the label
Lux Hotel on your waist. Inipit mo ang susi ng kwarto mo sa
gilid shorts mo since your boardshorts don't have a pocket.
At nahulaan ko rin na you just have your spicy dinner based
on your ears. Namumula ang tenga mo ng dumating ka kanina.
You're also swallowing air through your mouth, tanda na
kumain ka ng maanghang. I figured out that it's the spicy
crab since I saw the written specialty for tonight in the
nearby restaurant", wika ko sa kanya. "I don't know what to
say", he said at natawa naman ako. "Let's have our dinner
Amber."

Sabay kaming napalingon ni Cooler ng may magsalita sa likuran

namin. It was Gray. "Oh, Gray", tawag ko dito. His face was,
uh, angry? "Let's go", wika nito. Tumayo naman ako. "I
thought you're not with your boyfriend", wika ni Cooler. "Oh
no, he's not my boyfriend", tanggi ko naman sa sinabi nito.
Nilapit niya ang mukha sa tenga ko at bumulong. "But he looks
angry and jealous", bulong nito. "He's my classmate", gumanti
naman ako ng bulong. Tumikhim naman si Gray. "Baka gusto mo
akong ipakilala sa kaibigan mo Amber", Gray said. He was
looking at Cooler. "Ah, Cooler, this is Gray, my classmate
and Gray, si Cooler", pakilala ko. Inilahad ni Cooler ang
kamay ni kay Gray. "Nice meeting you pare." Tiningnan muna ni
Gray ang nakalahad na palad ni Cooler bago tinanggap. "Same
here." Bumaling na siya sa akin. "Let's go." Nagpatiuna na
siyang lumakad. "We have to go Cooler, pasensya ka na doon
kay Gray, may dalaw yata", wika ko and he chuckled. "I guess
he's jealous", he said. "Take care Amber." "He's not jealous.
Ganoon talaga yun", wika ko sa kanya. He shook his head. "No,
he's jealous. I suck at guessing a while ago, but this time I
guess I'm right. He's really jealous. Believe me Amber, I'm a
guy too", wika naman nito. Nang muli akong tawagin ni Gray ay
nagpaalam na ako kay Cooler bago tumakbo papunta kay Gray.
"Bye Cooler. See you around", wiko ko bago tuluyang lumayo. I
remember what he said. Gray is jealous. Jealous? Si Gray
magseselos? Naah, nagkakamali lang siguro si Cooler.

---Sumama ako sa mga pulis sa paghahalughog sa mga kwarto

na inuokopa ng apat. They were allowed to search since they
have been able to provide a warrant. "Detective Tross", tawag
ko sa isang pulis na kakilala ni Gray. Lumapit naman siya sa
akin. "Ah, Ivan's girl. Bakit?", tanong niya ng makalapit
siya sa akin. I.make a face with the nickname he give me.
Ivan's girl huh? "I'm not Gray's girl. I'm Amber, please call
me Amber", wika ko sa kanya. He let out a naughty smile at
kinamot ang ulo. "Pasensya na Amber. I just thought you're
his girl. He usually don't hang out with girls lalo na sa
isang isla pa. Si Khael lang naman dati ang sinasamahan
niya", wika ni Detective Tross. "You know that Khael?",
tanong ko. Tumango naman ito. "Yup, he's arrogant ngunit
mabait din naman. The three of us used to be neighbors until
Ivan's family move." "So as Gray. He's so arrogant". I
crossed my arms and look at Gray's direction. "You surely
didn't call me to gather information about Ivan, right? So
what was it?", tanong niya sa akin. "Can I go inside?
Tutulong sana ako sa paghahanap mga ebidensya", wika ko sa
kanya. "Hmmm, you can but please don't touch any evidence.
Kapag may makita ka, call us right away. Baka kasi pag
nalaman na naman sa opisina na nagpapatulobg ako sa mga
estudyante, pagagalitan na naman ako. The reason why I let
you and Ivan help ay dahil sina Insp. Rusty at Dean ang
kasama ko. Both of them are acquainted to Ivan kaya
makakapasok kayo since wala ang ibang mga pulis", paliwanag
ni Detective Tross. "Basta ha, tawagin mo agad kami?"
Nakangiting tumango naman ako kanya. "Roger, sir!" Pumasok na
nga ako sa loob. It was the Jeanet's room, the victim's
girlfriend. Something is strange about her. I thought that
she's faking her tears kanina and I confirmed that with
Eliz's statement. She wanted a breakup but the victim don't
allow it that's why she had to keep her relationship with
that guy, Jeko, a secret. What was holding her to remain as
Ronnie's girlfriend? Maybe I will know later. Naglibot ako sa
loob ng kwarto at naroon rin si Insp. Rusty. Gray was still
in the other room samantalang nasa iba naman sina Detective
Tross at Insp. Dean. I keep on searching but I found nothing
useful kaya bumalik na lang ako sa kwarto kung saan naroon
ang mga kaibigan ng biktima. Jeko was sitting beside Jeanet
at nag-uusap silang dalawa. On the other side naman ay
nakaupo si Ariel, he was doing something on his phone.
Nakatayo naman sa may bintana si Eliz habang nakatingin sa
dagat. Perfect timing to approach her.

Lumapit ako sa kanya at ngumiti. "Hi Miss Eliz. Maari ba

kitang makausap?", taning ko sa kanya. Her face was sad at
parang may iniisip ito. Gumanti naman siya ng ngiti sa
akin."Hey, you're one of the high school detective right? So,
was it about the case?" Tumango ako sa kanya. "If you don't
mind." "Of course I don't. Tutulong ako hanggang sa mahuli
ang pumatay kay Ron", she said sadly. "Hmm, let's start with
his girlfriend. How long do you know each other?" "Ah, si
Jeanet? We're classmates in college samantalang childhood
friend ko si Ron. Kaya sila nagkakilala ay dahil sa akin. I
brought Jeanet to our house dati which is next to Ron's. Kaya
ayun, he insisted na ipakilala ko siya doon at hindi nagtagal
ay nanligaw siya at sinagot. They've been in a relationship
for three years. Second year na kami noon and we're both
taking up Information Technology", she said. "Ibig sabihin ay
IT graduates kayo?", tanong ko sa kanya. Tumango si Eliz.
"Yeah." "How do you know that Miss Jeanet is having an affair
with Jeko?", tanong ko. "Ron told me. Hindi ko iyon
makakalimutan. He was drunk and he was crying. Nahuli niya
daw si Jeanet na may kasamang iba. Seeing the man that you
love hurting, it hurts you too." Nagsimula nang maglandas ang
mga luha nito. I'm not good in comforting kaya hinayaan ko na
lang siyang umiyak. Mas mabuti na rin na iiyak niya iyon at
ng mabawasan ang dinaramdam nito. Baka kasi magkaroon na
naman ito ng suicide attempts. Sa lagay na iyon ay hindi ko
na makakausap ng maayos si Miss Eliz kaya nagpaalam na ako at
naglibot sa loob ng kwarto ng biktima. Muli kong nilapitan
ang mesa na may mga baso. Ayon sa forensics ay makikita ang
mga fingerprint ng apat sa loob ng kwarto. They just said it
us normal since they usually gather in that room. I wonder
why the room was really a mess. Maaring tama si Gray. The
murderer and the one who messed the room were two different
person. Bakit ba nakabukas ang mga drawer? Kahit ang mga unan
sa kama ay nagulo. Ano nga ba ang hinahanap ng salarin?
Napaupo ako sa kama. I had a feeling that there's a clue
nearby ngunit hindi ko alam kung ano iyon. I look down and
think hard. What was it? Ano ba talaga ang nangyari dito sa
kwarto? Muli kong napansin ang natapon na alak sa sahig.
Konting-konti lang iyon, maybe just few drops but it seems
like it's been wiped away. Yumuko ako sa sahig at tiningnan
iyon ng mabuti. Tiningnan ko rin ang ilalim ng kama and I
smiled. I figured it out. I figured out what happen in the
room ngunit hindi ko pa alam kung sino ang gumawa.

Tiningnan ko ang apat. They were still on their chairs

samantalang nasa may bintana pa rin si Miss Eliz. She was
standing there at tiningnan ko siya ng mabuti. Cleared. Sunod
ko namang tiningnan ang tatlo. Paano ko ba sila mapapatayo
doon sa sofa? I can't just order them to do so dahil malamang
hindi lang ang mga ito makikinig. What should I do? Nang
makaisip ako ng paraan ay dumaan ako sa likuran ng sofa.
"Aaaah, my contact lens!", I exclaimed and search through the
sofa. "Maari ba kayong tumayo muna? Tumilapon kasi ang isang
contact lens ko", I said worrily. "Tsk! That's what you get
sa pakikialam sa trabahong pulis!", galit na wika ni Jeko at
tumayo. Inalalayan din niyang tumayo si Jeanet. Tumayo na din
si Ariel at tinulungan akong maghanap. "Sigurado ka bang dito
sa sofa tumilapon?", tanong niya sa akin at tumango naman
ako. I already saw what I was looking for kaya tumayo na ako
ng tuwid. No doubt. That person messed this room and if my
deduction is right, it can explain the formatted laptop. "I
found it!", wika ko at umalis na sa may sofa. Pumunta na ulit
ako sa may kama. "Tsk! That girl is just messing up!", galit
na wika ni Jeko bago umupo. Pumasok naman sina Gray kasama
ang mga pulis. "Now did you solve the case? Alam niyo na ba
kung sino ang salarin?", tanong ni Eliz at lumapit kay
Detective Tross. "I don't know but this guy knows", wika niya
at tinuro si Gray. He already solved it? "Huh! I know you're
just telling us some rubbish deduction of yours", wika ni
Jeko at umiwas ng tingin. "Why don't we hear him out?", wika
naman ni Insp. Dean. Sumang-ayon naman si Ariel at Eliz. "We
searched all the rooms and we found solid evidences. Una
naming nakuha ay ang handgun ni Ariel", panimula ni Gray.
Napatingin naman ang tatlo kay Ariel."You have a handgun?",
gulat na tanong ni Eliz at tumango naman ito. "Ah, that? Yes,
meron but it didn't have bullets, right?", wika ni Ariel at
bumaling kay Gray. "Yes, it doesn't have any. Besides, hindi
naman binaril ang biktima. We also found pepper sprays on the
girlfriend's luggage", bumaling naman si Gray kay Jeanet. "Of
course I always have it! Para iyon kung sakaling may
mangyari, it's meant for my self defense!", sagot nito. Gray
didn't anwered her at bumaling naman kah Eliz. "You were the
first to find the body right? Paano mo naman nalaman na nasa
dagat ang biktima?", tanong ni Gray. "We also found a lot of
sleeping pills in your things."
"I cant find him anywhere kaya naisip ko na nasa baybayin
siya! At ano naman kung marami akong sleeping pills? I have
sleeping problems kaya kailangan ko iyon!", Eliz said. "And
this guy, you have a stun gun right?", tanong ni Gray kay
Jeko. Nagulat naman ang huli. "Of course it's meant for self-
defense too!" Gray let out a smile. "The culprit is the one
with the most dangerous weapon", deklara ni Gray. "What?
Ngunit paano nangyari iyon? Wala namang tama ng baril si
Ronnie!", takang tanong ni Jeanet. "I didn't say that he used
his gun. I just said that he is the culprit", wika ni Gray.
He crossed his arms as he looked straight at the suspect
which is Ariel. Kahit ako ay nagulat. Si Mr. Ariel ang
salarin? Paano nangyari? "Could you explain to us kung bakit
siya ang salarin?", wika ni Insp. Rusty. Malamang maging ito
ay naguguluhan. "Pinuntahan niya ang biktima sa kwartong ito.
The victim offered him a drink ngunit hindi niya iyon ininom.
He lured out the victim to the shore by saying something like
may sasabihin ka sa kanyang importante kaya napapayag naman
ang biktima. When they arrived at the shore, he committed his
crime by drowning the victim", Gray said at gulat na gulat
naman ang lahat. "Paano naman naging ako? Jeko has the stun
gun right? Hindi ba't ginamit niya iyon kay Ron bago si---"
He stop ng mapansin na sa kanya na nakatingin ang lahat. "How
did you know that the stun gun was used, we never told you
that", Gray said with his usual smirk. "Narinig ko lang iyon
sa inyo kanina!", natatarantang wika ni Ariel. "Nope. We
never mentioned that a stun gun was used. Ngayon pa lang
dumating ang report ng coroner na gumamit ng stun gun ang
salarin. You know that because you did it right? You stole
Jeko's stun gun to immobilize the victim. Ang stun gun na
iyon ay designed to make someone unable to move by the
electric shock. You used that and drowned the victim", Gray
said. Hindi naman agad nakapagsalita si Ariel.Galit na galit
ang mukha nito. Nang makabawi ito ay agad itong nagsalita.
"Do you have any evidence?" "Maliban sa sinabi mong ginamitan
ng stun gun ang biktima, he was drowned right? Ikaw ang
gumawa nun. Dinala mo siya sa hindi masyadong malalim na
bahagi ng dagat, marahil ay hanggang beywang. You drowned him
and ran back to the hotel at dahil basa ka, you have to
change right? We found your wet shorts at maging ang
mabuhangin na tuwalya na ipinampunas mo sa paa mo. Not only
that, a bellboy saw you with the victim came out of this
room. You throw away his phone and got his wallet para
lumabas na pagnanakaw ang nangyari diba? You even messed up
the room--". Napatingin si Gray sa akin ng bigla akong
magsalita. "No, he was not the one who messed this room. Iba
ang nanggulo dito for a different reason", deklara ko.
Napatingin naman silang lahat sa akin.

"Anong ibig mong sabihin?", tanong ni Eliz sa akin. "Mr.

Ariel killed the victim ngunit iba ang nanggulo dito. That
someone messed this room to find something. And it was you,
Miss Jeanet", wika ko at mas lalong nagulat ang lahat. "Do
you mean they're accomplice?", tanong ni Detective Tross at
umiling naman ako. "No", binalingan ko ang hindi
makapagsalita na si Miss Jeanet. "You want to break up with
him because you have relationship with Mr. Jeko, right?
Ngunit kahit hindi pumayag na makipaghiwalay ang biktima, you
can just ignore him but you still stayed at hindi tuluyang
nakipaghiwalay and keep your relationship with Jeko a secret.
It's because the victim blackmailed you. He might have
something in his laptop kaya hinalughog mo ang kwarto ng
walang tao rito. It was probably when he was lured out by the
culprit. You found his things under his bed at kinuha mo ang
laptop niya ang deleted everything. Kahit may password ang
kanyang laptop, you were able to open it and have it
formatted. You are an IT graduate kaya madali lang iyon sayo
but you leave an evidence. Sa may kama ay ang natapon na
kaunting alak. It looks like it's been wiped off it's because
hindi sinasadyang naupuan mo ang kalahati niyon habang
hinahack ang kanyang laptop", paliwanag ko. Miss Jeanet was
too shock to react. "Kaya ba nagkunwari kang nahulog ang
iyong contact lens dito sa sofa upang tumayo kami at makita
ang ebidensya. I know you're not wearing any contact lenses",
wika naman ni Jeko at tumango ako. "Yeah, and since she's
wearing a white shorts, makikita roon ang alcohol stain". "I-
it was because that evil blackmailed me! Tama ka! He
blackmailed me. He said na ikakalat niya sa internet ang mga
intimate videos namin! He threatened me by that! Sino bang
babae ang gustong pagpiyestahan ang mga video niya? I don't
even know that he took videos! That's why I did it", umiiyak
na wika ni Miss Jeanet. "Yeah, he's really evil that's why I
killed him! It was a promotion that I have been waiting for!
Ngunit nilagyan niya ng pampatulog ang inumin ko kaya hindi
ako nakapunta sa meeting ko! It was a big client and my boss
said that if I'll close the deal, I will be promoted as the
senior manager. Ngunit hindi ako nakapunta dahil sa kagagawan
niya! I was even demoted to a clerk position! That's what
pushed me to do it! He deserved to die!", galit na wika ni
Ariel. His eyes were full of hatred and anger. Pinusasan na
ito ng mga pulis. Bago pa man ito inilabas ay may sinabi si
Gray dito. "You are the evil and not him. He just took your
job while you took his life, now tell me, who's the evil?",
Gray said with conviction. Natigilan naman si Ariel sa sinabi
ni Gray at may luha na tumulo sa mga mata nito bago ito
tuluyang inilabas ng mga pulis.

THE END.
 AUTHOR’S PAGE

She is from the province of Zambales and transferred and in

Iligan City to continue her studies.She is now a writer in
wattpad and still loves writing and reading different kinds of
book.

Her name is Era Fym Dolojan and recently making her dream come
true as a writer who writes amazingly and inspire people because
of her work.