Една насмевка

Се навикнав на таа насмевка , секој ден , секоја ноќ како да беше до мене , утрото без таа
насмевка не беше совршено утро .. Спомени ..
Никогаш нема да го заборавам бакнежот на моите црвени образи , никогаш нема да ја
заборавам насмевката , неговата насмевка со која тој ме мамеше , но тој бакнеж , неговата
насмевка и ТОЈ останаа само спомен – спомен кој ќе биде зачуван длабоко во моето срце ,
сеќавање поминато во тинејџерските години , детството .. Ме прашуваа но зарем и тој не те
сакаше ? Но вие се сакав...
Тогаш ќе ги прекинев моите другарки , некои со добри а некои со лоши мисли .. Не бев
многу сигурна во нив си мислев дека некоја од нив неприметливо како да сака да му се
доближи .. Секогаш им го кажував ова : На кој начин тој докажа дека му значам ?
Другарките ми викаа но тој е совршен .. Блазеси ти . А јас во себе си знаев дека тој ги мами
сите девојки со неговата насмевка , тело , .. Но дали тој има карактер? Па секако дека нема
.
Совршенството не се базира само на убавината , поголем дел завзема и карактерот .
Тој-неговата насмевка , убавината останаа во спомените .. Момче без карактер е момче што
не вреди , не те цени и нема да те цени .