"Düşdü gönül şehrine

Nâr-ı muhabbet yanar

Sanma o nâr üstüne
Su dökülünce söner

Âteş-i aşk-ı Hudâ

Bulmaz ebed intifâ
Âşık-ı Hakk dâimâ
Sînesi biryân döner

Pîr eşiğin dervîşi

Hakk’a verir her işi
Dâim eder cünbüşü
Bâde-i aşka kanar

Âşık olanın özü

Birdir özüyle sözü
Nereye baksa gözü
Hazret-i Hakk’ı anar

Aşk ola ol dervîşe

Düşmez ebed teşvîşe
Cû-i melâmetkeşe
Mâide gökden iner

Mecnûn’un öz aşına

Derd ile göz yaşına
Lâne yapup başına
Mürg-i muhabbet konar

Hilmî itâat ile

Hakk’a ibâdet ile
Nâr-ı muhabbet ile
Benliği yakmak hüner"