"Karapatan Ko ring Umibig"

Marla: /galit/ Hindi kami makapapayag na mag-asawa ka na, Emily... sinong

maiiwan dito sa bahay para mag-alaga sa tumatanda na nating mga
magulang?... ikaw ang bunso... at tradisyon ng ating mga ninuno na kung sino
ang bunsong babae ay siyang may responsibilidad na mangangalaga ng mga
tumatandang mga magulang....

Emily: /shouting/ Kalokohan!!!... isang malaking kalokohan ang tradisyong

yan na ipinamulat sa atin ng ating mga ninuno... hindi puwede yan!... kayo
ang matatanda sa akin at may magagandang trabaho... bakit ninyo
ipinapapasan sa balikat ko ang pag-aaruga sa mga magulang natin... di ba
magulang nyo rin sila?!...

Music Theme/Standard Intro

Music Bridge

Robert: O, Emily... ikaw na muna ang bahala dito sa bahay ha?... sina inay at
itay.... huwag mong pababayaan...

Emily: Opo, Kuya...

Robert: At kapag may kailangan kayo... tumawag na lang kayo sa aking

opisina...

Emily: Kuya... kailan ba ako puwedeng pumunta ng Maynila... matagal ko na

sanang makapunta doon eh.. para makapagpasyal man lang...

Robert: Naku, Emily... huwag na muna ngayon... kailangan ka dito sa bahay

natin... mas kailangan ka nina itay at inay... alam mo naman... tumatanda na
sila...

Emily: /sighs/... Opo, kuya...

Marla: /fading in/... O, kuya... ready ka na ba?...

Robert: Oo... kanina pa nga kita hinihintay eh... ang tagal mo namang
magbihis... inubos mo na yata ang salamin...

Marla: /smiles/... sus naman kuya... parang bago ka pa rin ng bago sa akin
eh...

Robert: O, sige sige... o, iwanan mo na ng pera si Emily para sa

pangangailangan naman nila dito sa bahay...

Marla: Bakit?... hindi mo pa ba binigyan?... nagbigay lang ako nung isang

linggo ah... ikaw naman kuya...

Robert: Diyosko naman, Marla... naubos na nga ang suweldo ko para sa mga
gamit na binili ko para sa inay at itay...

Marla: O siya sige... o, heto, Emily... tatlong libo yan... para yan sa dalawang
linggo...

Emily: Opo, ate...

Music Bridge

Shiela: O, kumusta ka na?... bakit ganyan na naman ang drowing ng mukha

mo?... may problema ka ba?...

Emily: Wala naman... kaya lang...

Shiela: Kaya lang, ano?...

Emily: Ako na naman ang naiiwan dito sa bahay...

Shiela: Ikaw naman... hayaan mo na ang mga kapatid mo... tutal, hindi
naman sila nagkukulang sa kabibigay sainyo ng pera para sa pangangailangan
nyo, di ba?...

Emily: /sighs/... hindi yun ang ibig kong sabihin...

Shiela: Eh ano?...

Emily: /sighs/... hanggang kailan ako dito sa amin?... gusto ko na ring umalis
para humanap ng trabaho... ayaw kong umaasa na lang palagi sa kanila...
Shiela: Emily... masuwerte ka nga... at may kuya at ate ka pang nagbibigay sa
inyo... tingnan mo ang iba dyan... wala... halos magmamalimos na nga ang
mga magulang para lang may makain...

Emily: Oo, alam ko... pero, hindi naman seguro habangbuhay na ganito na
lang ako... may sarili rin akong pangarap... at pangangailangan... /pause/...
Bakit?... sila lang ba ang may karapatan para sa kanilang buhay?...

Shiela: Ewan ko nga sainyo... bakit hindi mo na yan sabihin sa mga ate at
kuya mo?...

Emily: Wala pa akong lakas ng loob na sabihin ito sa kanila...

Shiela: Eh ikaw rin naman pala ang may kasalanan eh... bakit hindi mo kasi
sabihin sa ikanila ang nasa loob mo?... huwag mong itago... naku, kapag
sumabog yan... matindi...

Emily: /sighs deeply/... ewan ko ba...

Shiela: Hay naku, Emily...kung panay lang nang buntonghininga mo dyan...

walang mangyayari... ano kaya kung minsan, kausapin mo ang pamilya mo
para naman malaman nila ang mga nasa loob mo... hindi yung tinatago mo
lang sa sarili mo... hindi sila ang naghihirap... kundi, damdamin mo lang...

Music Bridge

Shiela: O kumusta na ang kaibigan ko?...

Calvin: Sino?... si Emily?... naku, hindi pa nga nakakapagsimulang manligaw

eh... tulungan mo naman ako sa kaniya...

Shiela: Kuya... hindi puwede... kaibigan ko yun eh.... alam ko namang

playboy ka eh... baka maisama mo pa sa bilang ng mga chicks mo si Emily...
naku, kuya... akoang makakalaban mo kapag ginawa mo yan... mabait na
kaibigan ko si Emily...

Calvin: Sis naman... mabait naman ako eh... hindi ko lolokohin ang kaibigan
mo...

Shiela: Well, sorry ka na lang... hindi ko puwedeng ipahamak ang kaibigan

ko...
Calvin: Kahit na may libreng sine at snacks?...

Shiela: Ha?... Naku... dyan tayo puwedeng magkasundo...o, kailan mo ako

papanoorin ng sine?...

Calvin: Nasa saiyo eh... kung noon pang una kong hirit saiyo eh... inayos mo
na kaagad... eh di nakarami ka na sana sa akin...

Shiela: /smiles/ hayaan mo... sasabihin ko sa kaniya na may crush ka...

Calvin: Naku... huwag na... basta ipakilala mo lang ako sa kaniya... tapos ako
na ang bahala sa kasunod... o, ano?....

Shiela: O sige... pero...

Calvin: Alam ko na yan...o, heto... isang daan yan... imbitahan mo siyang

magsnacks...

Shiela: Sige....

Music Bridge

Shiela: Sandali lang naman tayo, Emily... may pera ako... hindi ikaw ang
magbabayad... sige na...

Emily: Eh.... baka bigla na lang akong hanapin nina itay at inay eh... baka
isusumbong na naman nila ako kina kuya at ate...

Shiela: Ako na ang magpapaalam sa knila para saiyo... o, ano?...

Emily: Sige... basta ikaw na ang magpaalam... okey ako dyan...

Shiela: /happily/... ayos... o, sige... bihis ka na...

Emily: Ano?... ngayon na?...

Shiela: Oo... bakit?... kailan pa ba?...

Emily: O, sige... ipaalam mo na muna ako...

Shiela: Oo, sige na... ako na ang bahala...

Music Bridge
Shiela: O, ano?... eh di pinayagan ka rin ng itay at inay mo... mababait naman
pala sila eh...

Emily: /smiles/ alam mo... medyo mahihirapan sana akong magpaalam kung
wala ka... masyadong estrikto sina itay at inay eh...

Shiela: Sus... natural lang yun sa mga magulang... siyempre... ang iniisip nila
ay ang kalagayan mo rin.. gusto rin naman nilang lumigaya ka kahit papano...

Emily: /smiles/ Nagpapasalamat nga ako saiyo eh... dahil kundi saiyo... wala
sana akong dahilan para lumabas...

Shiela: O, hayan na pala ang kuya ko...

Emily: Ha:... anong ibig mong sabihin...

Shiela: Alam mo... siya talaga ang may pakana nito eh... gusto ka raw niyang
makilala...

Calvin: /fading in/... good morning... Emily... Shiela...

Shiela: Kuya naman... tanghali na... ten o’clock na ng umaga eh...

Calvin: Hindi umaga pa yan, di ba Emily?....

Emily: A-ha?...oo nga naman, Shiela.../smiles/self/... ang guwapo pala ng

kapatid ni Shiela... at ang ganda ng kaniyang pilikmata... parang sa babae...

Calvin: O, anong order nyo?... akong taya... sige na... umorder na kayo...

Shiela: O, Emily... anong tinitingnan mo... order na daw...

Emily: A-ha?... oo, sige... umorder ka na lang, Shiela... kahit na ano sa akin
eh...

Calvin: /pabiro/ Naku... walang pagkain na ang tawag ay kahit ano dito...

Emily: Hindi... ang ibig kong sabihin... kahit anong orderin ni Shiela para sa
akin...

Calvin: Ah ganun ba?...

Shiela: O, sige... kuya... ikaw ang mag-order dahil ikaw naman ang
magbabayad sa kakainin natin, di ba?

Calvin: Sige.../calling/ Ah... waiter!...

Music Finale

Commercial Break

Music Bridge

Marla: Ano itong nababalitaan kong nakikipag-boyfriend ka na raw, Emily?

Emily: O, ano naman ang problema doon, ate?... wala di ba?...

Robert: Meron... napapabayaan mo ang pag-aasikaso mo kina itay at inay...

Emily: Kuya... sina itay at inay naman ang nagbibigay sa akin ng permiso eh...
kung nagsabi silang hindi... hindi naman sana ako lumalabas na kasama ang
nanliligaw sa akin eh... alangan namang...

Marla: /cuts in/ Ah basta!... mula ngayon... tigilan mo na ang pakikipagkita

mo sa boyfriend mong iyon...

Emily: /nabigla/ Ate... hindi ko pa boyfriend yun... nanliligaw pa lang...

Robert: Kahit na... doon din ang tungo nyan...

Emily: /medyo suya na/... teka nga... bakit ba ako na lang ang palagi ninyong
nakikita?.... Bakit? ako lang ba ang may responsibilidad sa mga mga
magulang natin upang mag-aruga at magbantay sa kanila?... di ba mga anak
din kayo?...

Marla: /galit/ Tumigil ka, Emily!... kapag hindi ka sumunod sa amin ni kuya...
babawasan namin ang allowance ninyo dito... tandaan mo yan!...

Emily: /mangha/ Ate?!...

Music Bridge

Shiela: O bakit iyak ka naman ng iyak dyan?... anong nangyari?...

Emily: Ayaw nina kuya at ate na makipagligawan ako... ayaw nilang may
boyfriend daw ako...

Shiela: Ano?... naloloko na ba sila?... eh karapatan mo ring lumigaya ano?...

Emily: /sniffs/... yun nga eh... pero, talagang ayaw nila...

Shiela: Hay naku, Emily... ngayon ko lang naintindihan kung bakit ganyan na
lamang ang nararamdaman mo laban sa mga nakatatanda mong kapatid...

Emily: Eh ano naman ang magagawa ko?.../sniffs/ eh sila itong bumubuhay

sa amin nina itay at inay...

Shiela: Oo nga naman.../isip/...teka, sandali... paano kaya kung kumuha na

lang kayo ng katulong para mas okey, di ba?

Emily: Ha?.../biglang saya/... oo nga ano?.. bakit hindi ko nga pala naisip na i-
suggest yan... oo, tama... sasabihin ko sa kanila...

Music Bridge

Robert: Ano?... katulong?... naku, dagdag konsumo lang yan... embes na

ipambayad natin sa katulong... eh di ibili na lang natin ng pagkain... o, di mas
ayos yun... kesa ba naman sa kumuha pa tayo ng katulong... at saka, naririto
ka naman ah...

Emily: Kuya... hindi habang panahon na naririto ako... may sarili rin akong
pangarap na para rin sa akin...

Marla: Mag-aasawa ka na?... naku, yan ang hindi namin puwedeng payagan
na mangyayari... ikaw ang bunsong anak na babae... ikaw ang mangangalaga
sa mga magulang natin tumatanda... dahil yun ang tradisyon ng ating
angkan...

Emily: /galit/shouts/... Kalokohan!... isang malaking kalokohan yan, ate!...

Bakit?... wala ba akong karapatang umibig?!... at magkaroon ng aking sariling
pamilya?...

Robert: Hindi pa sa ngayon, Emily... kailangan ka pa nina itay at inay... ano ka

ba?... hindi mo kami naintindihan?...

Emily: Hanggang kailan, kuya?... ate?...

Marla: Habangbuhay pa sina itay at inay...

Emily: Ano?!...

Music Bridge

Calvin: Diyos ko naman, Emily... bakit biglaan itong sinabi mo sa akin... hindi
pa ako masyadong handa sa ngayon eh...

Emily: Eh di ayaw mo sa akin?...

Calvin: Hindi naman sa ganun eh... alam mo namang mahal na mahal kita
eh... pero, ang magtanan... Diyosko... hindi ko pa kaya yun...

Emily: Kung gayon... hindi pala kita maaasahan sa ganitong pagkakataon...

Calvin: Emily, makinig ka sa akin... okey?... ganito...

Emily: /cuts in/... Kung ayaw mo eh di ayaw!... dyan ka nga!... /fades out/...

Calvin: Emily... Emily!... please... makinig ka muna sa akin... Emily!...

Music Bridge

Emily: Hindi ko pala maaasahan ang kuya mo, Shiela... isa siyang duwag na
lalake... hindi ko siya puwedeng asahan...

Shiela: Eh sino ba naman ang hindi mabibigla sa sinabi mo sa kaniya... eh

nanliligaw pa lang saiyo... hayun, gusto mo na kaagad na itanan ka...

Emily: /sobs/... hindi ko na talaga kaya pang manirahan sa loob ng aming

bahay, Shiela... gusto ko nang kumalas... gusto ko nang makahulagpos sa
isang tanikalang responsibilidad na ibinigay sa aking ng aking mga
magulang...

Shiela: /smiles/ Emily... tandaan mo... hindi yan ibinigay saiyo ng Diyos kung
hindi mo kaya...

Emily: /firmly/... hindi ito ang ibinigay ng Diyos, Shiela... ang mga ninuno at
mga magulang ko... ang ate’t kuya ko... sila ang nagbigay nito sa akin na
laban sa aking kagustuhan...

Shiela: Hamo... kakausapin ko ang kuya ko...

Music Bridge

Calvin: Ano?!... ni hindi pa nga niya ako sinagot eh... alam mo, Shiela... ayaw
kong magkaroon ng isang kaugnayan sa isang babae... for convenience... no...
ayaw ko ng ganyan... kung talagang mahal niya ako... eh di sinabi nya sana sa
akin...

Shiela: Yun na nga, kuya... mahal na mahal ka ni Emily... kaya nga ikaw ang
kaniyang pinagkatiwalaan eh... bakit?... kung hindi ka niya mahal...
maglalakas ba ang loob nun na sabihin saiyo ang mga bagay na iyon?

Calvin: /sighs/ Ewan ko ba...

Shiela: Kuya... hindi sa nanghihimasok ako sa damdamin mo... pero, alam

kong mahal na mahal ka niya... at ikaw na lang ang tanging pag-asa niya para
makahulagpos sa kasalukuyan niyang kalagayan...

Calvin: /sighs/... pag-iisipan ko pa, Shiela... pag-iisipan ko pa...

Music Bridge

Emily: /happily/...Oh Calvin... pinaligaya mo ako... mahal na mahal kita... at

hindi ko ito makakalimutan...

Calvin: /sweetly/... Emily, mahal din kita eh... kaya... kahit na medyo
mahihirapan ako... sinige ko na itong plano mo... pero, hindi kaya magagalit
ang mga kuya at ate mo?...

Emily: /firmly/... wala na akong pakialam sa iisipin nila... basta ako... narito
sa tabi mo at nagmamahal ng lubos...

Calvin: /sighs/ Ang hirap nitong kalagayan natin.. medyo maliit pa ang
kinikita ko sa pagmamaneho... baka hindi ko kayang ibigay ang luho na
ibinibigay saiyo ng pamilya mo...

Emily: Naku... huwag mong isipin yan... kahit na ano... kakayanin ko para
saiyo...

Calvin: /smiles/ Salamat naman kung ganun... hayaan mo... sisikapin kong
magampanan ang lahat ng tungkulin ko bilang padre de pamilya...

Music Bridge
Emily: Bakit kayo naririto, kuya?.. ate?...

Robert: /smiles/ Emily... I’m sorry... naririto kami dahil sa pakiusap nina itay
at inay eh... matagal ka na ring hindi umuuwi sa atin...

Emily: Maligaya ako rito, Kuya...

Marla: /smiles/ Alam namin yun, Emily... kaya nga naririto kami para
kausapin ka namin...

Emily: Kung kakausapin nyo ako para bumalik sa poder ninyo... no... hindi
na... buntis na ako... so... wala nang iwanan ito... at mahal ko si Calvin...
mabait ang asawa ko... masipag... at maaalalahanin...

Robert: /lovingly/ Emily... mahal ka rin namin... ang lahat ay ginagawa namin
para saiyo at sa ating mga magulang... kaya lang, nagkamali kami... hindi pala
sa materyal na bagay puwedeng lumigaya ang isang tao...

Marla: Siyanga, Emily... at ikaw ang nagpamulat sa amin para mapag-isipan

ang lahat...

Emily: /firmly/... So?... Anong gusto nyo ngayong mangyayari?...

Robert: /smiles/seriously/... Emily... magpakasal kayo ni Calvin... kami ang

sagot... ayaw naming maging illegitimate child ang pamangkin namin... tulad
natin...

Emily: /tearfully/... Kuya?... totoo ba itong naririnig ko, ha?...

Marla: /smiles/ Oo, Emily... totoo... gusto na rin naming makasal kayo ni
Calvin para sa ikakatahimik ng lahat...

Emily: /sobbing/ Kuya... Ate... ang akala ko... hindi nyo ako mahal eh...

Calvin: /fading in/...Ako ang nagsabi sa kanila tungkol sa mga bagay na ito,
Emily...

Emily: /tearfully/... Calvin... /sobbing/... hindi ko sukat akalain na...

Calvin: Sssshhhh... tahan na... mahal na mahal naman talaga kita eh... pero,
sa tingin ko mas hihigit ang pagmamahal kapag may basbas na galing sa
Diyos...
Emily: /sobbing/ Calvin... napakabait mo...

Marla: O, ano pang hinihintay natin?... tayo na... hinihintay na tayo sa

simbahan...

Emily: /mangha/ What?!... ngayon na?!...

Calvin: /laughs/.... Oo!...

Everybody Joyfully Laughs...