Hoplici to najważniejsza formacja ciężkozbrojnej piechoty greckiej,
która w bitwie walczyła w zwartym szyku (tzw. falanga). Ich uzbrojenie
stanowił pancerz, nagolennice, zakrywający niemal całą twarz hełm z brązu, duża okrągła tarcza oraz krótki miecz i włócznia – całość mogła ważyć do 35 kg. Pancerz - wykonany z brązu chronił górną część ciała , a nogi chroniły nagolenniki. Hełm - chronił głowę wojownika przed ciosami, wykonany był z brązu dzięki czemu był bardzo wytrzymały. Włócznie - podstawowa broń hoplity, jeden czubek to żelazny grot do zadawania obrażeń, a drugi - to niewielki kolec który wbijał się w ziemie. Miecz był używany do walki po złamaniu się włóczni, wykonany z żelaza lub brązu. Tarcza - u hoplity nazywana hoplonem. Duża, okrągła, chroniąca wojowników przed strzałami, ciosami w bezpośrednim starciu. Od tego elementu uzbrojenia pochodzi nazwa żołnierzy piechoty greckiej – hoplitów.
Sposób walki
Hoplici uderzali falangą, biegnąc lub idąc. Napierali na przeciwników i ich
spychali. Zabitego hoplitę natychmiast zastępował inny. Ustawiali się w kilkusetmetrowe szeregi, które skutecznie zagradzały drogę przeciwnikowi. Żołnierze wspólnie chronili się za pomocą zachodzących na siebie tarcz. Przerwanie falangi oraz wdarcie się wroga na tyły kończyło się zazwyczaj klęską.