Hoplici to najważniejsza formacja ciężkozbrojnej piechoty greckiej,

która w bitwie walczyła w zwartym szyku (tzw. falanga). Ich uzbrojenie

stanowił pancerz, nagolennice, zakrywający niemal całą twarz hełm z
brązu, duża okrągła tarcza oraz krótki miecz i włócznia – całość mogła
ważyć do 35 kg.
Pancerz - wykonany z brązu chronił górną część ciała , a nogi chroniły
nagolenniki.
Hełm - chronił głowę wojownika przed ciosami, wykonany był z brązu
dzięki czemu był bardzo wytrzymały.
Włócznie - podstawowa broń hoplity, jeden czubek to żelazny grot do
zadawania obrażeń, a drugi - to niewielki kolec który wbijał się w ziemie.
Miecz był używany do walki po złamaniu się włóczni, wykonany z żelaza
lub brązu.
Tarcza - u hoplity nazywana hoplonem. Duża, okrągła, chroniąca
wojowników przed strzałami, ciosami w bezpośrednim starciu. Od tego
elementu uzbrojenia pochodzi nazwa żołnierzy piechoty greckiej –
hoplitów.

Sposób walki

Hoplici uderzali falangą, biegnąc lub idąc. Napierali na przeciwników i ich

spychali. Zabitego hoplitę natychmiast zastępował inny. Ustawiali się w
kilkusetmetrowe szeregi, które skutecznie zagradzały drogę
przeciwnikowi. Żołnierze wspólnie chronili się za pomocą zachodzących
na siebie tarcz. Przerwanie falangi oraz wdarcie się wroga na tyły
kończyło się zazwyczaj klęską.