ROLE PLAY Nakahinga siya maluwag ng makitang walang ibang tao
Stay Awake Agatha sa maliit na kwarto, maliban sa isang batang babae na
Scene 1: Bench
Cooper: So, you’re like the modern-day sleeping beauty?
Agatha: I guess?
Cooper: You’ll gonna need a prince. Lucky for you, I’m
here. (His lips curve into a mischievous grin.)
Agatha: Oh, really? (She chuckles)
Cooper: Yup! (With a nod) Just do me a favor. (Leaning
close to her)
Agatha: What favor?
Cooper: Stay awake (he kisses her forehead and stares
at her lovingly) Stay awake, Agatha.
Scene 2: Flashback
Kuya Leo: Cooper bumalik ka dito! (Sumisigaw habang
hinahabol si Cooper)
Nalaglag ang beanie ni Cooper sa kanyang ulo kaya
naman huminto siya sa pagtakbo at dali-dali itong
pinulot. Muli niya itong sinuot upang matakpan ang
buhok niyang nalalagas na. Nahagip ng paningin niya
ang isang kwarto para sa mga batang pasyente gaya niya
kaya naman humahangos siyang pumasok dito.
mistulang ka-edad lamang niya na natutulog sa kama.
Cooper: Hoy bata, huwang mong sabihin sa kanilang
nandito ako ha? Sikretong malupit. (Dali-daling nagtago
sa ilalim ng kama. (Nakaputing pajama at t-shirt)
Pagkalipas ng ilang minuto nabagot ito at gumapang
paalis at umupo sa paanan ng batang babaeng
nakaratay at tulog parin sa kama.
Cooper: Alam mo bang masama ang matulog na parang
mantika? (Ngumisi na tila ba may nabuong kalokohan sa
kanyang isip)
Cooper: Dahil hindi ko alam ang pangalan mo-(kinuha
ang marker sa kanyang bulsa at dahan-dahang
tinanggal ang oxygen mask ng batang babae; ginuhitan
ng tuldok sa gilid ng ilong hanggang sa nagmukha itong
nunal) tatawagin kitang Gloria! (Habang humahalakhak-
Nainis ng makitang natutulog pa rin ang babae)
Cooper: Ayaw mong gumising ha? (Ginuhitan ng bigote
at dalawang tatsulok sa noon at nagmukhang sungay)
Hoy gumasing ka na nga! (habang sinusundot ang pisnge
ng babae) Ba’t ba ayaw mong magising?! (Nakabusangot
ang mukha, bahagyang yumuko at tinitigan ang mukha
ng batang babae at dahan-dahan niyang inilapit ang
mukha niya sa mukha nito- waring may naisip at ngumit
sabay pisil ng ilong ng batang babae dahilan upang hindi
makahinga ang babae)
Cooper: Aba nalang talaga pag hindi ka magising ni-
(Nanlaki ang mata at natigil sa pagsasalita nang marinig
ang pagbukas ng pinto) patay…. (bulong niya sa kanyang
sarili)
Kuya Leo: Ikaw bata ka, nanadito ka lang pala! Kanina
ka pa naming hinahanap! Hindi masakit ang injection,
para lang yang kagat ng langgam. Wag ka ng makulit
please! ( Tagaktak ang pawis at humahangos pa dahil sa
paghahabol)
Cooper: Kuya Leo naman eh! Hindi rin naman masarap
mangagat ang langgam! Kung gusto mo, ikaw nalang ang
magpainjection! Basta, ayoko sa injection! (sabang upo
sa sahig at naiinis)
Kuya Leo: Copper husto mo naman sigurong gumaling
na- (Natigil at biglang nanlaki ang mata ng makitang
nakaupo na ang batang babae sa likuran ni Copper)
Cooper: problema mo? (Napalingon sa kanyang likuran
kung saan nakatingin ang nurse)
Agatha: where’s mommy? (mahinang sambit nito na tila
ay hinang-hina pa)
Kuya Leo: Diyos ko gising ka na! (Bilang tumakbo
palabas upang tawagin ang mga doctor)
Nagtaka si Cooper sa naging reaskyon ng nurse at hindi
napigilang matawa sa maruming mukha ng batang
babae sa kanyang harap.
Agatha: Sino ka? (Nauutal na sambit nito)
Cooper: Ako si Batman! (Taas-noong pagpapakilala nito
habang bumubungisngis at biglang nagtatakbo palayo)
Pabalik si Kuya Leo sa kwarto kung saan ay nakita
niyang tumakbo na naman si Cooper kaya’t hinabol niya
ito.
Kuya Leo: Huli ka! (Sabay higit nito sa kamay ni Cooper
at pinaupo sa silid)
Cooper: kuya naman eh! Kailangan ba talagang magpa-
injection?
Kuya Leo: Oo. Gusto mo naman sigurong gumaling
diba? Ganito nalang, kung magpapainjection ka ngayon,
pangako hindi kita isusumbong sa daddy mo na
tumakas ka na naman sa kwarto mo at kinailangan ka
na naman naming habulin ng iba pang mga nurse. Deal?
Cooper: Hmm. Injection o litanya ni Daddy? Teka pag-
iisipan ko muna banker! (Sabay tingala sa kisame at
himas ng kanyang baba)
Cooper: Nga pala Kuya Leo, sino yung bata kanina?
(Napangisi ang Leo at inasar si Cooper)
Kuya Leo: Ah yun? Bakit, crush mo no? Ayiiee binate ka
na pala? Ang tanong tuli ka na ba?
Sinuntok ni Cooper ang braso ni Leo.
Cooper: Crush? Never akong magkaka-crush! Ang
korny! Yuck! (Naiinis)
Kuya Leo: Talaga? Eh bakit ka nagtatanong? (Habang
nakangiti ng nakakaloko sabay taas-baba ng kilay)
Cooper: Kasi pangit ka! Mukha kang paa! (Sigaw ni
Copper at dali-daling tumakbo palayo.
Kuya Leo: Lintek na bata. (Mahinang sambit ng nurse)
Natigil sa pagtakbo si Cooper ng mapansing napakaingay
sa loob ng kwarto ng batang babae kaya naman sinilip
niya kung anong nangyayari.
Cooper: Anong meron? (Mahinang sambit nito na tila
nagtataka)
Kuya Leo: Buti nalang naabutan kita (humahangos na
wika ng nurse na pawis na pawis)
Gulat na lumingon si Cooper sa biglang nagsalita.
Cooper: Kuya naman eh! (Sabay kamot ng kanyang ulo)
Kuya Leo: Sorry! Ano ba kasing gi- (Natigilan ng
mapasulyap sa kwartong sinisilip ni Cooper sabay tingin
at ngiti ng nakakaloko kay Cooper)
Cooper: Isusumbong kita kay Daddy na inaaway moa ko.
He will fire you! (banat ani Copper)
Kuya Leo: Joke lang! Ikaw naman di na mabiro, bakit ka
ba kasi nandito sa kwarto ni Agatha?
Cooper: Agatha? Anong meron at parang masaya ang
lahat sa loob? Birthday ba niya? (Muling sulyap sa
kwarto)
Kuya Leo: (Natawa at tinapik ang ulo ni cooper) 9 years
old ka palang, hindi mo pa maiintindihan.
Cooper: Kaya nga nagtatanong para maintindihan diba?
(Pilosopong giit nito)
Kuya Leo: (Bahagyang napaluhod upang maging
magkapantay sila ni Cooper) Ganito kasi yun, kakaibang
bata si Agatha. Bigla-bigla siyang nakakatulog kahit
hindi naman siya inaantok. Last year nakatulog siya,
akala naming lahat hindi na siya magigising pa kaya
naman para sa amin isang malaking Milagro na nagising
siya kahapon.
Cooper: Ibig sabihin isang taon siyan tulog?Meron bang
ganun?
Kuya Leo: Kaya nga sabi ko kakaibang si Agatha diba?
Cooper: Ibig sabihin makakauwi na siya? Nakakainggit
naman. ( Napayuko at nalungkot)
Tinapik ng Nurse ang balikat ni Cooper.
Kuya Leo: Tara na. Magpahinga ka na muna. Takbo ka
ng takbo eh. (Hinila si Cooper)
Napasulyap si Cooper sa batang Agatha sa huling
pagkakataon.
(Last scene: Inpaimod si Cooper tas Agatha sa kwarto)
Scene 3: After 7 years
Kuya Leo: Cooper utang na loob bumalik kana dito!
Cooper: (Patakbong lumingon kay Leo) habol tanda!
Kaya mo yan! Wag kang susuko!
Kuya Leo: (Maiyak iyak na sumigaw) Cooper walang hiya
ka talaga!
Cooper: Sige na! Wag nang maarte! Parang kagat lang
yan ng langgam! (Sarcastic)
Kuya Leo: Siraulo ka talaga! Hindi to injection!
(Tuluyang na napaupo sa sahig dahil sa pagod)
Huminga ng malalim si Cooper at muling tumakbo.
~ mo dito?! (sabay tulak kay Cooper at pinulot ang walis sa
Sa kwarto ni Agatha:
Agatha: So that’s it huh? Dito niyo na talaga ako
patitirahin sa hospital na to? (Crossed arms and looked
out the window, mangiyak-ngiyak)
Mommy: Anak it would be better if you stay here.
Mababantayan ka ng mga doctor. Alam mo naman ang
kundisyon mo diba?
Napabuntong hininga si agatha.
Agatha: Mom what I need to feel better is a normal life. I
want to go o school and have friends. Is it too much to
ask? (Hindi nakaharap sa ina habang nagsasalita)
Mommy: I love you, Agatha. We’ll visit you every week.
Take care of yourself. (Nanginginig na sambit nito sabay
niyakap at hinalikan si Agatha sa pisnge na tila
napapikit na lamang at dali-daling umalis)
Muling napabuntong hininga si Agatha at sabay lagay
ang earphones sa tenga.
~
Papasok na sana si Cooper sa kanyang kwarto ng
mapansing bahagyang nakabukas ang pinto sa kabilang
kwarto. Naisip niyang pumasok at nagtaka ng makitang
may isang dalagitang natutulog sa kulay puting kama.
Cooper: dejavu (Mahinang sambit nito)
Dahan-dahan niyang inilapit ang mukha sa mukha ng
babae ng biglang dumilat ang babae.
Agatha: (Tumili at sumigaw) Sino ka?! Anong ginagawa
sahig akmang hahampasin ang lalaki ng bigla ito
tumakbo palayo.) Weirdo!! (Sabay lock ng kanyang pinto)
Napabuntong hininga at sabay balik sa pagkakahiga.
Kuya Leo: (Kumakatok sa pinto) Agatha hija? Buksan
mo ang pinto.
Dahan-dahang binuksan ang pinto ni Agatha.
Kuya Leo: Hija, may patakaran dito sa ospital na bawal
mong i-lock ang pinto.
Agatha: hala sorry po! (Tumawa at dali-daling binuksan
ng tuluyan ang pinto) Pasensya na po talaga, may
lalaking baliw kasing pumasok dito sa kwarto ko.
Natakot po ako.
Biglang tumawa ang nurse ang kinamok ang kanyang
ulo.
Kuya Leo: Matanong ko lang, matangkad ba tong
lalaking to? Medyo maputi at singkit?
Agatha: That idiot looks like that. He was wearing this
black beanie.
Mas lalong tumawa ang nurse.
Kuya Leo: Well, that idiot named Cooper. His harmless
kahit na mukha siyang harmful. Wag kang mag-alala
Hija, kahit parang baliw yun at siraulo hindi ka naman
sasaktan ng batang yon. Magka-edad nga ata kayo.
Cooper: (Sumigaw sa kabilang kwarto) Hoy tanda
narinig ko yun!
Kuya Leo: (sumigaw pabalik) Pero totoo naman eh!
Nga pala, ako si Kuya Leo. Kuya nalang ang itawag mo
sa akin at wag manong o lolo. Ako ang head nurse sa
ward nato. Kung may kailangan ka, sabihin mo lang.
araw-araw kitang dadalhan ng gamut mo dito. Anong
pakiramdam mo? Okay lang ba ang kwarto?
Agatha: Hindi po ako okay. Ayoko po talaga dito pero
wala akong magagawa. Maraming salamat po. (Ngumiti
ng pilit)
Kuya Leo: Hindi ka okay pero nagagawa mong ngumiti
ng ganyan? Aba bilib na ako sayo Hiya.
Napangiti si Agtha at tinapik ni Kuya Leo sabay alis.
Napatingin si Agatha sa kanyang damit at napabuntong
hininga.
Scene 4: Meeting new friends.
Inpaimod si Agatha na nakahigda habang nagaimod sa
orasan tas insulyapan an pintura na inhatag ni Leo.
Cooper: (nasa pinto) Hoy kakain na.
Agatha: (nagulat at napalingon sa pinto) Kakain saan?
Hindi ba ihahatid ni Kuya Leo ang pagkain dito sa kwarto
ko?
Cooper: Sabay-sabay kami kung kumain didto. Kung
gusto mo mag-isa, edi dito ka. (akmang aalis na)
Agatha: Teka hintay!
(Dali-daling kinuha ang flipflops sa ilalalim ng kama at
nagsuot ng jacket. Lalabas na sana ng biglang makitang
nakakunot ang noo ni Cooper)
Agatha: Ano? (Tinaasan ng kilay si Cooper)
Cooper: Hindi mo ba yan papatayin? (Sabay turo sa
kama- tugtog sa speaker Adam Levine Maroon 5)
Agatha: Wait. (Dali-daling nilapitan ang ipod sa kama ng
maling mapindot ang next song) opsss. (Exo peter pan
playing on the background)
Cooper: Kpop ba yan?
Tumango si Agatha at nagulat ng nilapitan siya ni
Copper at pinatay ang kanyang ipod.
Agatha: Ang rude mo naman!
Cooper: Baliw! Hindi mo alam ang ginagawa mo! Tara
na! Umalis na tayo hanggat sa di pa siya dumadating!
(hinigit bigla ang braso ni Agatha paalis ng biglang may
humarang sa pintuan at natakot si Agatha dahil sa
babaeng tila nanlilisik ang mata)
Cooper: Patay. Nandito na siya. (mahinang sambit niya
at tumayo sa harap ni Agatha)
Babae: EXO ba yung narinig ko? (Walang emosyon na
sambit)
Sumilip si Agatha sagilid ni Cooper para tignan ang
babae. Nakita niyan biglang suminghap ang babae sabay
hawak sa dibdib at napakagat ng labi.
Babae: Do Kyungsoo biased ka ba?! (Sigaw niya at
biglang umiling ng ilang beses si Agatha)
Agatha: Do Kyungsoo biased ako! (Nagulat ng biglang
ngumiti ng napakalapad ang babae)
Babae: Bat di mo naman sinabi agad! Ikaw naman eh!
Kung gusto mo ng ka-spazz nasa room 066 ako, dito rin
sa floor na to! By the way ako ng apala si Reema San
Jose. (Nakangit at kumaway kay Agatha)
Agatha: (ngumiti din kahit medyo awkward) Sure! Nice
meeting you, Agatha Grace-
Cooper: Ikaw si Agatha? (gulat na ulit nito)
Scene 5:
Kuya Leo: oh hija, Mabuti naman at sassaby ka sa’min!
Agatha: oo nga po eh, ayoko rin naman po kasing mag-
isa. (at ngumiti, tumingin sa nakalatag na mantel at mga
pagkain na parang picnic style)
Kuya Leo: Okay lang ba sayon a umupo sa sahig?
Agatha: Oo naman po!
Lalaki: Hi New kid on the ward! (Palabas sa banyo, naka-
wheelchair, ngumiti at kumaway kay Agatha)
Agatha: Hello! (Ngumiti din pabalik)
Reema: Umupo ka!
(Nagulat si Agatha ng biglang siyang hilain paupo sa
sahig, nasa gitna siya ni Leo at Reema kaharap si Cooper)
Reema: Subukan mong pagnasahan si Do Kyungsoo ko,
huhugutin ko ang fallopian tube mula sa perlas mo at
gagawin ko itong kwintas. (Biglang bulong niya kay
Agatha na pinanlakihan ng mata sa takot) gets? (dali-
daling tumango si Agatha)
Cooper: hoy tumahimik kana. (sabay hagis ng hotdog
sapul sa mukha ni Reema)
Reema: Array naman Cooper! Naninigurado lang naman
eh! (Habang pinupunasan ang mantika sa kanyang
mukha)
Kuya Leo: Siya ng apala, simula ngayon sassaby ka na
sa amin parati tuwing kakain para naman marami tayo.
Apat lang kayong naka-admit dito sa ward na to sa
ngayon—ikaw, si reema, Copper at Javi. (Isa-isang tinuro
at napangiti si Agatha)
Javi: Anyare? Bakit parang ang tahimik ni Cooper
ngayon? (Naglingonan lahat kay Cooper, nangibabaw
ang tawa si Kuya Leo kaya naman ay may lumanding din
na hotdog sa kanyang mukha na kagagawan ni Cooper
at nagtawanan ang lahat)
Masayang kumakain ang lahat ng may nagsalita.
Javi: Seryoso? Paano mo nagagawang matulog ng ganun
katagal? (Manghang-mangha)
Agatha: (nilunok muna ang nginunguya bago magsalita)
I don’t know either. Kayo an oba ang mga sakit niyo?
Biglang natahimik ang lahat.
Kuya Leo: we don’t talk about that here. Good vibes lang
eh.
Agatha: (tumango-tango) Sorry.
Natapos ng kumain ang lahat.
Javi: Nice meeting you Ate Agatha! (habang nakangiti at
kumakaway)
Cooper: Wag kang mag-ate sa kanya, ilang taon lang ang
tanda naming sayo.
Javi: alam mo di ako sanay na makita kang ganito.
Naninibago ako. (Naningkit ang mata dahilan upang
titigan ni Agatha si Cooper)
Scene 6: Runaway patients
Mag-aalas onse na pero nakatitig parin sa blangkong
pader ng kwarto natatakot na matulog ng nagulat sa
biglang nagsalita.
Cooper: Agatanga kung ay among matulog, magpatulog
ka. Ang lakas ng music, di ako makatulog. (Nakasulpot
ang ulo sa pinto)
Agatha: Cooper uso kumatok! (Sarcastic na ngumiti)
Cooper: Talaga? Eh hindi yun uso sa akin eh. (Sarcastic
na ngumiti rin, tuluyan natawa si Agatha dahil sa mukha
ni Cooper)
Cooper: Teka bakit mo ako pinagtatawanan? (sabay
pasok nakapamewang halatang naiinis)
Agatha: Wala, natatawa lang talaga ako sa mukha mo.
Cooper: (nakakunot ang noo at tinuro ang kanyang
mukha) Ang nakakatawa dito? Ang sabihin mo kinikilig
ka! (lalong natawa si Agatha at namalayang tumutulo na
ang luha at napabuntong hininga. Napahawak sa bibig
at hindi napigilang umiyak)
Cooper: Teka anong nangyari sayo?! Nababaliw ka na ba
talaga? (nanlaki ang mat ani Cooper habang sumisigaw)
Agatha: Pasensya ka na, bumalik ka na ulit sa kwarto
mo. (Sinenyasan siyang umalis)
Nang mag-isa nalang ulit si Agatha si kwarto ay tuluyang
napahagulgol. Nanginginig na ang labi at mga kamay sa
kakaiyak.
Cooper: Mocha-flavored ice cream always makes me feel
better. Subukan mo. (nakatayo na sa gilid ni Agatha na
may hawak na malaking bowl ng ice cream at dalawang
kutsara)
Agatha: (Pinunasan ang luha at kinuha ang kutsara,
ngunit bigla na lamang hinarang ni Cooper ang kutsara
ng kutsara niya)
Cooper: Tara sa rooftop. (Biglang naglakad palayo)
Agatha: Teka bawal akong lumayo sa kwarto ko!
Cooper: Eh ako din naman eh!
Tumungo sa rooftop.
Tinanggal ni Cooper ang jacket na nakatali sa bewang
niya at inilapag sa sahig para upuan.
Agatha: ang ganda pala dito. (Tumabi kay Cooper at
kumain na ng ice cream)
Cooper: the hospital sucks. Ito lang ang hindi.
Agatha: I’m sorry you had to see my breakdown.
(napangiti)
Cooper: Mocha-flavored ice-cream always makes me feel
better. (nakangiti)
Naalala ni Agatha ang isang restaurant na madalas
nilang puntahan ng kanyang pamailya)
Agatha: Tama! Cooper samahan mo naman ako, please..
Cooper: Saan?
Agatha: Basta
Cooper: Saan nga?
Agatha: Basta nga!
Cooper: Sa labas ba? Bawal tayong lumabas,
maapagalitan tayo. At isa pa, pang-ospital ang suot natin
kaya mahuhulit’ mahuhuli tayo.”
Agatha: Eh, kung magpalit tayo ng damit? Pagkatapos,
tyempuhan nating umiikot yung guard?” bigla kong
tanong dahilan para muntik na siyang mabilaukan.
10 minutes at nakarating na kami sa paborito kong
kainan---
~
Manong Tiburcios Bulaluhan. Mabuti nalang at 24hrs.
sila rito.
Cooper: Agatha …. Sigurado ka ba rito?”
Agatha: Of course, I am! I love this place and for sure,
magugustuhan mo rin to!”
Pumasok na kami at naghanap ng vacant na upuan.
Habang busy sa pagkain is cooper at mukhang takam na
takam siya, kinuha ko ang aking camera at kinunan siya
ng litrato.
Nagulat siya sa flash kaya napatigil sa pagkain.
Cooper: Stalker ba kita, Agatha?kunot-noo niyang
tanong.
Agatha: Never. Asa ka pa,” taas-noo kung sagot.
Napangiti ako ng makita ang hitsura ni cooper sa
picture. Takam na takam sa kinakain eh.
Biglang inagaw ni cooper ang camera ko at ako naman
ang kinuhanan ng litrato.
Nang makita ni cooper ang litrato tumawa siya ng
malakas dahil sa hitsura ko. Nakakainis.
Mayamaya, may lumapit na waitress sa min.
Waitress: Ma’am, sir, gusto niyo ping kunan ko kayo ng
litrato?”
Nagkatinginan kaming dalawa roon.
Cooper: Sige. para may remembrance ako kasama ang
isang tuod. (agad na iniabot sa waitress ang camera)
Agatha: DUDE, ang dami mong nakain! `diba sumasakit
ang tiyan mo ngayon?” sabi ko nang tingnan ang makalat
naming lamesa.
Cooper: Wala ka yatang bilib sakin? kulang pa nga, eh!
Kung tutuusin, kayang-kaya ko pang dagdagan ang
kinain ko. (pagmamayabang niya)
Agatha: Talaga lang, ha?”
Cooper: Oo naman! Sige ganito, ipinapangako ko sa`yo.
Bago ako mamatay, makakaubos ako ng isang daang
order nang bulalo!”
Agatha: (Tumawa ako) Whatever, Monggol! (sabay abot
sa kaniya ng tissue. I couldn`t help but smile at him as
he looked cute wiping his face)
Agatha: (Tumikhim) Cooper, what`s up with Javi? Bakit
siya naadmit sa ospital?
Cooper: ah… his parents are busy looking for his
missing sister. Pakiramdam tuloy niya, abala lang siya
sa mga magulang niya. Kaya ayun, gumawa siya nag
paraan para ma-admit. Pero naging okay rin naman. At
least nakaka- attend siya ng therapy.
Agatha: He must be rich, `di takot sa expenses.
(chuckled)
Copper: All the expenses are shouldered by the hospital,
he`s on the program just like you,” ani Cooper.
Agatha: what program?”
Cooper: Di mo alam ang tungkol doon? (sandaling
natigilan si Cooper) “Hmm…. Si Kuya Leo ang dapat
mong tanungin d`yan.”
Agatha: (Tumango- tango) Ehh si Reema? Bakit siya
nasa ospital?”
Cooper: She has bipolar disorder. Kuya Leo also took her
into the program thinking that it could help her find
friends.
Tumango-tango nalang si Agatha.
Scene 7: Cooper and Agatha’s closeness
Nanonood kami ni Reema ng kdrama ng bigla may
narining kaming malakas na sigaw, boses ng lalaki and
it is so very familiar.
Cooper: Tama na! Ayoko na!”
Napabangon ako. Tila boses yun ni Cooper. Napatingin
ako kay Reema, nakapagtatakas na tila balewala lang sa
kaniya ang narinig, nakatitig lang siya sa sahig.
Tumayo ako at aakmang maglalakad palabras when
Reema suddenly grab my wrist.
Reema: Just pretend you didn’t hear it. (walang
emosyong sabi niya)
Agatha: Ano?! Pano kung kailangan talaga ng tulong ni
Cooper?!
Reema: Sanay na kami diyan, everytime may
chemotherapy siya at bone marrow test, lagi siyang
ganyan. Ngayon mo lang siguro narinig dahil
natyetyemouhang tulog ka kapag dumaraan siya sa
gano’n.
Nanghina ako sa sinabi ni Reema. I know he is sick but
I didn’t expect that he needs to undergo chemo. Now I
know why he always wearing a beanie. Kawawa naman
siya….’Di siya dapat mag-isa.
Nagpumiglas ako sa pagkakahawak ni Reema at dali-
daling naglakad patungo sa kwarto kung saan ginagawa
ang test.
Dahan- dahan akong sumilip sa loob.
Napatakip ako sa bibig ng makita kung namimilipit siya,
nakayukom ang mga kamao at umaagos ang luha.
Kitang- kita ko ang matinding paghihirap sa kaniyang
mukha.
Javi: He’s been fighting for his life ever since he was a
kid. He’s been in and out of here for 10 years that he
ended up living here.”
Napalingon ako at nakita ko anng nanlulumong si Javi
na nakasilip din sa pinto.
Agatha: Ano ba nag sakit niya?”
Javi: Multiple Myeloma. Blood cancer na
pinagdudurusahan niya no’ng bata pa siya.
Agatha: Bakit siya nag iisa? Nasaan ang pamilya niya?”
Nagulat si Javi sa biglang pagtulo ng aking luha.
Reema: Ayaw ni Cooper na masaktan ang mga magulang
niya, pati narin si kuya Leo. Ayaw niyang kinakaawan
natin siya. (Giit ni Reema na sumunod na pala saamin)
Ilang sandli pa, pumasok ako sa kwarto. Kaya naman
napatingin sakin ang mga nurse at doctor. Hindi ko sila
pinansin, sa halip ay umupoako sa sahig, sa mismong
harapan ni Cooper.
Hanggang sa napansin niya ako, at nanlaki ang kaniyang
mga mata.
Cooper: A-Alis! Umalis ka rito! Lumabas ka! Di kita
kailangan! (sigaw niya)
Tumitig lang ako sa kanya.
Agatha: just scream it out. It helps. Just scream at me.
(I said while I held his hand tightly) I’ll be right here. I
won’t leave you alone,” (I added, still looking intently at
his tearful eyes)
Cooper: Agatha… (weekly uttered my name)
Agatha smiled as their fingers intertwined. I took a deep
breath just to stop myself from crying.
Agatha: You can handle this. You’re Cooper the Monggol.
You’ll beat this,”
Doctor: Handa ka na ba, hijo?” (Tanong ng doctor kay
Cooper habang hawak ang isang syringe)

Napatingin sakin si Cooper ng may bakas ng takot at
kaba ang kaniyang mga mata, siya nakahiga ng
patagilid.
Cooper: Agatha…. (Faintly called my name. Agatha gave
him a nod) “everything is going to be fine”.
Sinimulan na ang bone marrow test. Napadaing si
Cooper sa sakit. Pumikit nalang ako at hinigpitan ang
hawak sa kaniya. Kaysakit ng kalagayan niya, tila
nadudurog ang aking puso.
___
NAKALIPAS ang ilang buwan, kasa-kasama ako ni
cooper tuwing magpapachemo siya or check-up.
Pinanindigan ko ang aking pangako kay Cooper.
Nanonood kami ng comedy ng biglang may kumatok sa
pinto. Agad itong binuksan ni Reema at bumungad
sa’min si Kuya Leo. Pagpasok nito awtomatiko itong
ngumiti ng makitang magkatabi kami ni Cooper.
Kuya Leo: Agatha , pinapatawag ka ng doctor mo.”
Tumango- tango naman ako at saka tumayo. Mayamaya,
kumunot-noo ako nang may maalala. Teka, checkup ko
na naman ba? Akala ko ba once a month lang ` yun?
katatapos ko lang magpacheck up last week, ah?
Kuya Leo: Cooper, saan ka pupunta?” (kunot-noong
tanong ni Kuya Leo nang makitang tumayo rin si Cooper)
Kuya Leo: Si Agatha lang ang pinapatawag. Bawal kang
sumama. (Giit ni kuya Leo at saka sinenyasan si Cooper
na umupo na lang ulit.)
Agatha: Dr. Matt, ba’t niyo po ako pinapatawag? `Di ba
po kakacheck-up niyo lang sa`kin last week?
Doctor: Agatha, kahapon nangyari ang monthly check-
up mo at ‘di last week.
Napahawak ako saking noo. Ano ban naman ‘yan
Agatha! Kahapon palang yun at hindi last week!
Agatha: Doc, pasensya na po…. Makakalimutin lang po
talaga ako.” (Pilit akong tumawa)
Doctor: Kailan mo pa napansin na nagiging
makakalimutin ka?”walang emosyon niyang tanong
habang tinitingnan ang mga records ko.
Agatha: Last month? I don’t remember exactly. Pero doc,
mula pagkabata ko medyo makakalimutin naman po
talaga ako,” giit ko habang nakangiti parin kahit kabang-
kaba na.
Doctor: Agatha, ilang taon kana?”
Agatha: Seventeen po.”
Matagal bago siya nagsalita, na para bang
nagdadalawang isip pa sa dapat sabihin.
Doctor: Agatha you turned eighteen two months ago. ‘Di
ba, pinaghandaan ka pa nina Cooper, Javi at Reema ng
birthday party?”
Biglang nawala ang ngiti ko. Bakit parang walang
nagyaring gano’n? I mean, may kaunti naman akong
naalala pero bakit pakiramdam ko parang panaginip lang
‘yon? Parang may mali. Mamamatay na ba ‘ko? Diyos ko,
ayoko pang mamatay.
Hanggang sa napatingin nalang ako sa kawalan habang
nag-iisip sa
Doctor: Agatha, you’re not dying. Pero aaaminin ko.
Nahihirapan kami ngayon sa kondisyon mo.
Napapadalas na ang pagdalaw ng antok mo nang wala
sa oras at pagtulog mo nang mahaba kahit pa may
iniinom kang gamot. Idagdag pa na nagiging
makakalimutin ka. Kaya pinapunta kita rito para
ipaalam sa’yo ‘to at ma-advise-an ka sa dapat gawin. At
isa pa, para sabihin naipinatatawag ko ang mommy at
daddy mo para malaman na nila ito kaagad.”
Agatha: Doc, I’m old enough to handle bad news, ‘Di mo
na kailangang ipatawag ang mga magulang ko. Buong
buhay ko, pakiramdam ko ay pasanin lang ako. Kaya
pwede po bang sakin niyo nalang sabihin lahat?”
Nagdadalawang isip siyang sabihin sa’kin ang lahat. Pero
sa sobrang kakulitan ko, sa huli ay wala rin siyang
nagawa.
Doctor: Mula sa checkup natin kahapon, napansin
kong masyado kang problemado at stressed. May
bumabagabag ba sa’yo? ‘Di ka naman kasi ganito noon,”
tanong niya, at walang ibang pumasok sa isip ko kundi
si Cooper.
Doctor: Maybe stress made you worse, Agatha. I suggest
na umiwas ka sa mga bagay na nakakapagpabigat ng
pakiramdam.”
Napakunot-noo ako. Umiwas? Sino’ng iiwasan ko? Si
Cooper? I can’t do that… I don’t know why but I just can’t.
Agatha: W-What’s the worst thing that can happen to me
kung magpapatuloy ‘to?” You’ll sleep….” Napatigil siya
sandal “And you might never wake up again.”
Para ‘kong nanghina sa naging sagot niya. May malaking
posibilidad na managyari ang pinakakinatatakutan
namin nina mommy. Ayokong mamatay.
Agatha: M-May paraan pa po ba para humaba ang
buhay ko?”
Doctor: Hija, for now, just stay away from stress. Care
about yourself and your happiness. As easy as that,” sabi
niya
Agatha: I-Is there any other way?”
Mayamaya, bigla siyang tumayo at kinuha ang isang
kahon mula sa kaniyang cabinet.
Doctor: Agatha, this is an experimental drug. (sabi niya Huminga ako ng malalim at saka ininom ang pulang
ng makabalik sa kaniyang upuan) Layunin nito ay kapsula. Halos isang buwan na nga akong nagte-take
maging normal ang routine ng taong may Kleine- Levin nito, three times a day pa. Pero pakiramdam ko naman
Syndrome. Iba ang naging proseso ng company sa tama ang nagging desisyon ko. Nagiging normal na ang
paggawa nito kaya masasabi kong malaki talaga ang aking pagtulog.
difference kung ikukumpara sa iniinom mong gamot.
Ngayon, bilang specialist ako ng KLS, nilapitan ako ng I tool a leap of faith and now things are finally going my
drug company. Nasa parte na raw sila na ipapasubok ang way.
gamot na ‘to sa mga patients na may K.L.S. atv since
napansin kong hindi na umeepekto ang nireseta kong Cooper: para sa’n yon?”
gamot sa’yo, naisip kong sa’yo, naisip kong ipakilala at i-
refer ‘to.” Napapitlag ako at dali-daling itinago ang gamut nang
marinig ko ang boses ni Cooper.
Agatha: So, let me get this straight…..you want me to
become your guinea pig?” sarkastikong sabi ko. Agatha: Wala, Vitamins lang.” sagot ko habang
Doctor: But you asked for a solution. You can always say nakatalikod sa kanya.
no, Agatha. Sinabi ko lang sa’yo para mapag- isipan mo.
Don’t worry, sasabihin ko rin `to sa mga magulang mo Go Agathaaa! Pikit mata kong ginupit ang mahaba kong
kapag dumalaw sila… salamat sa pakikinig. buhok.

Tumango nalang ako. Pagkatapos, wala sa sariling
lumabas ako sa kwartong ‘yon at umiiiyak na naglalakad
sa pasilyo. Pinagtitinginan na ‘ko ng mga nurse at
pasyenteng nakakasalubong ko pero wala na ‘kong
pakialam.
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad haggang sa
maramdaman kong unti-unti nang bumibigat ang aking
mga mata.
Cooper: Agatha, ‘di ka pa ba inaantok. (pagkatapos
humikab at humiga siya sa tabi ni Javi na kanina pa pala
tulog).
Agatha: Di pa ‘ko inaantok, eh,” sabi o sabay patuloy sa
pagbabasa ng libro.
Reema: seryoso?” (bumangon at humarap sa akin)
Tumango nalang si Agatha.

Kuya Leo: Agatha, pwede ka bang makausap?

Marahan akong tumayo at lumapi t sakanya.
Agatha: bakit po? May problema po ba?
Kuya Leo: (Tumango- tango siya) Hmm…Hija, kalian ka
pa huling natulog?””
Agatha: Two days ago po.”
Kuya Leo: kailan ka nagsimulang uminom ng bagong
gamot mo?
Kinabahan ako pero pinipilit ko paring maging kalmado.
Agatha: last month po, kuya. Pero sana ‘wag niyo po
munang sabihihn sa kanila.
Kuya Leo: Alam ba ‘to ng mga magulang mo?
(napakamot siya sa ulo)
Tumango naman si Agatha at ngumiti bilang
pagsisinungaling.
Kuya Leo: at pumayag naman sila?!” gulat niya tanong.
Agatha: kuya Leo, ‘di ko naman pinagsisihan ang
nagging desisyon naming. Kaya ‘wag niyo na po akong
alalahanin, magiging maayos din po ako.
Kuya Leo: Agatha, tigilan mon ang pag-inom n’on.”
Tumango- tango lang ako para hindi na mamilit si kuya
Leo.
~ mo nalang….
Bumalik sa kwarto si Agtha at nakarinig din ako ng ingay
mula sa kwarto kaya dali-dali ko ‘tong pinuntahan
Nanlaki ang aking mga mata nang makita si Reema rito.
May hawak siyang bote at ibinuhos ang laman nito sa
trash bin. A-Ang gamot ko!
Agatha: Reema, ‘wag!
Agatha: (naiyak) Reema, bakit mo naman ginawa ‘yon?!
Nababaliw ka na ba?!”
Reema: (Humarap siya sa ’kin) Ako?! Agatha, ikaw ang
nababaliw! Narinig ko ang usapan niyo ni kuya Leo!
Kung siya, naloko mo..pwes ako hindi! (nagsimula nang
tumula ang kanyang luha)
Reema: tang*na! bobo mo! Akala ko ba matalino kang
babae ka pero hindi pala! Inuna mo pa ang kalandian
kaysa sa sarili mo!” alam mo ba kung anong pwedeng
mangyari sa’yo dahil sa kapsulang ‘yon?!” sabay turo sa
gamut na nasa trash bin.
Reema: Agatha, ‘di ‘yon gamut! It’s a fucking experiment!
(mangiyak-ngiyak niyang sigaw) Agatha , is this because
of Cooper?!
Agatha: D-di ko alam… (napailing-iling ako)
Reema: Di mo alam?! (sarkastiko niyang sabi sabay
nakapamaywang) Bitch! You’re risking your life for that
idiot and you’re saying na ‘di mo alam?! Come on that’s
bulllshit—
Agatha: Reema, Magkaibigan tayo… please intindihin
Reema: Yon na nga, eh… Magkaibigan tayo kaya ko ‘to
sinasabi ! Is cooper even worth the sacrifice?! Mahal
kaba ni Cooper?! Bakit mo sinasayang ang buhay mo
para sa isang lalaking last year mo lang nakilala?! For
God’s sake! You’re risking your life for that son a – ”
Agad kong Tinakpan ko ang bibig ni Reema. Sa lakas ng
boses niya, natatakot akong marinig ni coopet yun..
Marahas naming tinangggal ni Reema ang kamay ko.
Reema: darating ang araw, pagsisihan monrin ito.
Agatha, tandaan mo, asahan mong hindin- hindi ako
pupunta sa libing mo at hinding-hindi ako magsasayang
ng luha sa isang tangang tulad mo.
Naglakad siya palabras ng kawrto at nagkabanggaan pa
kami ng balikat.
Scene 8: Farewell
Ilang sandal pa, naramdaman ko nnang umupo si
Cooper at dahan- dahang tinanggal ang blindfold ko.
Sobra ‘kong namahang sa pagsikat ng araw. Mistulang
naglalaban ang araw at kadiliman. Kinuha ko agad ang
aking camer at paulit-ulit kong kinunan ng litarato.
Agatha: Ang ganda! (tuwang -tuwa)
Cooper: Napakaganda …
Napatingin ako kay Cooper, at Napakunot-noo ako nang
makitang sa ‘kin siya nakatingin.
Agatha: May dumi ba ako sa mukha?”
Cooper: (Tumawa siya) Wala namang dumi. Panget ka
lang talaga. Akin na yang camera mo, kuhanan kita ng
litrato.
Ilang sandali pa, isinandal niya ang kanyang ulo saking
balikat.
Agatha: Cooper?
can we just stay this way?” Just for a few more seconds.
Don’t move, don’t let go.”
Cooper: It’s weird….”
Nanlaki ang mga mata ko sa bigla niyang pagyakap
habang nakasandal ang ulo sakin.
Agatha: What’s weird?”
Cooper: Magmula kasi noon marami nakong
kinakatakutan na baka iwanan kita o iwan mo ‘ko. Pero
sa ngayon, ‘di na ako nakakaramdam ng takot. Ngayong
yakap kitaa, ‘di na ‘ko natatakot. Agatha, ano ba’ng
ginawa mo sa’kin?
Agatha: Cooper…M-Mahal mo ba ‘ko?”
Umayos ng upo si Cooper at humarap sakin. Tipid siyang
ngumiti. Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at
hinalikan ako sa noo, kaya naman nagsimulang
manggilid ang aking mga luha.
Ngunit. Bigla napalitan ng kaba ang aking emosyon.
Biglang lumabo ang aking paningin at pandinig ko.
Pakiramdam ko ring nanlalambot ang aking mga paa.
Hanggang sa mapahiga ako sa bisig ni Cooper.

Cooper: Agatha?! (tinapik-tapik ni Cooper ang aking
pisngi at pinunsan ang aking ilong gamitang daliri nito)
Pilit kong maaninag ang kanyang kamay, at tila may
napansin akong pula roon.
At sa huling sandal, nakatitig lang ako kay Cooper.
8 MONTHS LATER………
Humahangos at tagktak ang pawis ni Reema habang
mabili na tumatakbo sa pasilyo na kay tagal na niyang
hindi nadaraanan.
Nang makarating sa kwarto. “ Agatha!” pagtawag nito sa
kaibignag nakahiga sa kama.
Reema: Agatha, gising ka na!” masaya niyang wika.
Kuya Leo: Reema… (suway ni nurse na si Leo sa kaniya)
Kuya Leo: Oh God! You’re finally awake!” bakas sa boses
nito ang matinding tuwa, ngunit ito ay napawi rin.
Reema: W-Why isn’t she talking? Why isn’t she loking
at me?”
Kuya Leo: Giveit it time, Reema. She’s been in coma for
8 months. Its normal for her to act like that. What’s
important is that now okay. She’ll recover sooner or
later.” Sagot ni Leo.
PAGKALIPAS NG DALAWANG LINNGO. Unti- unting
nagiging maayos ang kalagayan ni Agatha.
~
EMERGENCY ROOM
NASA labas lamang ang apat, naghihintay sa doctor.
Unti-unting humakbang paalis si Cooper ng mapansin
ni Javi ito.
Javi: Cooper! Mag usap nga tayo!
Cooper: Ano na naman? (inis na wika ni Cooper,
habang patuloy parin sa paglalakad)
Javi: san ka pupunta? ang kapal talaga ng mukha mo,
gag*! (napahinto si Cooper sa paglalakad)
Cooper: sabihin mon a lahat, wala akong pakialam.
Paulit-iklit ko na itong narinig!
Javi: let’s see if you can still smile like that once you
learn the fuc*ing truth!
Reema: Guys, stop it. Just let him leave”.
(humahagulgol sa iyak)
Javi: Reema, daoat niyang malaman ang katotohanan!
Reema! Cooper needs to know that he’s the reason why
Agatha is dying! He’s always been the reason why she’s
hurting! Pagtutol ni Javi at bumalikng kay Cooper.
Javi: Naalala mo ‘yon Cooper?! Youre the reason kung
bakit mapapadali ang buhay ni Agatha at kung bakit
naisipang magpakamatay! Kasalanan mo itong lahat!
Makasarili ka”!
Hindi makagalaw sa kinatatayuan si Cooper. Gulat na
gulat at halos di makapaniwala.
Copper: A-Anong ibig mong sabihin?
Javi: You asked Agatha to stay awake for you, so she
took the fuc*ing experimental drug! She took a leap of
faith but it backfired ! (sigaw niya at napaiyak narin)
Copper: N-Nagsisinunagling kalang! Hindi mamamatay
si Agatha!’Di yan totoo! (Nanlilisik ang mga mata ni
Cooper)
Reema: sana nga isang lang itong bangungot,. Pero
Cooper, Totoo yun eh..
Naglakad palayo si Cooper. Nang makarating sa dulo ng
pasilyo, tuluyan na siyang nanghinaat bumagsak sa
sahig habang humahagulgol.
ONE YEAR LATER….
Cooper: Agatha! (masigalang sigaw ni Cooper nang
makapasok sa kwarto kung saan nakahiga ang walang
malay na si Agatha) Agatha, miss na miss na kita.”
Cooper: Agatha? Nakikita mo ‘ko? Nagising ka.
Bumalik Ka….(Umiiyak na sabi niya)
Agatha: Cooper, ‘di mo ‘ko dapat makita. Mabubuhay
ka pa,”
Cooper: Anong ibig mong---“ ‘di natapos ni Cooper ang
sasabihin.
Naguguluhan si Cooper.
Cooper: Ano ang nagyayari?”
Agatha: Hindi ka pwedeng mamatay. Kailangan mong
mabuhay,”
Umiling-iling si Cooper.
Cooper: Agatha, handa na ako.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Reema: TEKA, sino’ng kausap ni Cooper?” kunot-noong
tanong ni Reema habang sinisilip si Cooper sa bintana
ng kanilang kwarto ni Agatha.
Reema: Alam niyo ba ? sabi nila, ang mga taong
hinang- hina na atg malapit nang mawala, nakikita raw
nila ang mga kaluluwang maalapit sa kanila kasi ito na
raw ang nagiging sundo nila patungo sa kabilang
buhay.
Nagkatinginan sina Reema at Javi. Tila kinilabutan sila.
Javi: pwede namang naghahallucinate lang si Cooper,
di ba?”
Reema: Pwede ring nakikita niya si Agatha. Kasi sabi
ng iba, kapag comatose na ang isang tao, gumagala na
rind aw ang kaluluwa niya.
 Leo walked slowly towards the machine that keeps
Ilang minuto silang nagpalitan ng kuro-kuro. Agatha alive. With tears in his eyes, he reached for the
Mayamaya napansin ni Reema na hindi na gumagalaw off button. He sighed, closed yes and finally pressed it –
si cooper.
“AGATHA FAYE TANYA. TIME OF DEATH, 9:32 p.m.”
Dahan-dahan niyang nilapitan ang binate ta laking
gulat niya dahil hindi na ito dumilat pa kahit ilang bese
gisingin.

DESPITE of being aware of his inevitable death, Cooper

friends and families’ cries were heard as the doctors ---------------------------------{ the end } --------------------------------
tried to revive him. Everyone was hopeful until a loud
beeping sound blared from the machine. Characters:

“COOPER ALVAREZ. TIME OF DEATH, 9:30 p.m.” Agatha: Kyeleen Tingzon

the doctor declared, confirming everyone’s fears. Cooper: Arnold Lagrimas

\\\\\\\\\\\\\\ Little Agatha: Rhea Lipata Flashback:

Little Cooper: Vinzon Lazzara Scene 2
AGATHAS parents looked at each other. with tears in
their eyes, the mourning couple hugged each other. Kuya Leo: Carlo Gayol
Agatha’s dad hugged his wife as he looked at Leos Reema: Roselyn Argenio
Javi: Vinzon Lazarra
direction, signaling him to do what was needed. Then
Mommy of A.: Jhonjhanie Mendez
he closed his eyes, not wanting to see what is about to Daddy of A.: Aries Pedillaga
happen to his precious daughter. Doctor: Jamaica Cardeno
Waitresses: Kimberly Adrayan & Trixie Belle Cabacang
Everyone knew what was about to happen, holding each
other’s hands for strengths, everyone closed their eyes Settings:
in acceptance for the inevitable. Scene 1: Bench
Scene 2: Hospital (Hallway-Kwarto ni Agatha-Kwarto ni
Copper)
Scene 3: Hospital-kwarto ni Agatha
Scene 4 and 5: Hospital-kwarto ni Copper
Scene 6: Hospital (rooftop and Mang Tiburcio`s Bulaluhan)
Scene 7 : hospital( Cooper’s room)
Scene 8: Hospital (emergency room & cooper& Agatha’s
room)

Props:
Beanie ni Cooper
White pajama & t-shirt for patients
Marker
Syringe
Bed
Doors
Wheelchair
Ice-cream tub
Picnic style set for dinner
Foods (Hotdog, rice, bulalo)
Signage for Mang Tiburcio’s Bulaluhan
Camera
Jacket
Utensils
Red Pill
Trashbin
Doctor Chart
Monitor sa hospital