Z różnymi książkami spotykamy się od pierwszej klasy.

Nierzadko uczniowie
uważają czytanie za niepotrzebny obowiązek. Jednak lektury szkolne nie są wybierane
losowo. Każda z nich ma nas czegoś nauczyć,
na coś zwrócić naszą uwagę, często mają też za zadanie wzbudzić
w odbiorcach refleksję. Nie inaczej jest z największym dziełem naszego wieszcza
narodowego Adama Mickiewicza - „Panem Tadeuszem”. Dlatego myślę, że utwór ten
powinien być w kanonie lektur szkolnych. Postaram się
to udowodnić w swojej pracy.

Pierwszym bardzo dobrym argumentem idealnie potwierdzającym postawioną

przeze mnie tezę jest to, że utwór pt. "Pan Tadeusz" jest epopeją narodową. Akcja
rozgrywa się w ważnych dla Polski czasach, czyli podczas zaborów. Lektura ta idealnie
pokazuje odwagę i męstwo Polaków, którzy starają uwolnić się od oprawców. Obrazuje
również nienawiść Rosjan do Polaków. Jednym z bohaterów, którzy byli niezwykle
waleczni był Stolnik Horeszko, zamordowany z ręki ojca Tadeusza, który podjął walkę z
Moskalami. Warto również zwrócić uwagę na język, jakim to dzieło zostało napisane –
a jest to trzynastozgłoskowiec. Jestem przekonany, że warto zapoznać się z tą lekturą
właśnie w szkole – bo z pewnością wyróżnia się ona na tle pozostałych utworów
literackich, co czyni ją wyjątkową.

Kolejnym, pasującym argumentem jest to, że jest to lektura pozwalająca

dogłębnie poznać polską szlachtę. Epopeja ta ujawnia mentalność XIX – wiecznej
magnaterii i uczy nas, że polska szlachta czasami była leniwa
i tchórzliwa. Jednocześnie jej przedstawiciele potrafili być również zorganizowani i
waleczni. Z lektury tej możemy zaczerpnąć wiedzę dotyczącą szlacheckich tradycji i
zwyczajów, między innymi jak onegdaj organizowano uczty i polowania. To właśnie
podczas łowów szlachcic pokazywał swój heroizm. Wtedy to Ksiądz Robak uratował
Hrabiego i Tadeusza przed niedźwiedziem, trafiając do niego z flinty Gerwazergo. Myślę,
że nie ma lepszej lektury, która byłaby tak ogromną skarbnicą wiedzy o XIX – wiecznej
szlachcie.

Trzecim, a zarazem ostatnim argumentem jest zmiana na lepsze. W tej lekturze

metamorfozę przechodzi główny, lecz nie tytułowy bohater – Jacek Soplica (ojciec
Tadeusza). Ten szlachcic początkowo był pewnym siebie, szaleńczo zakochanym w Ewie
Horeszko buntownikiem, jednak z czasem przekształcił się we wrażliwego, skromnego i
dzielnego patriotę. By odkupić swoje winy, czyli zamordowanie Stolnika Horeszki, wstąpił
do zakonu Bernardynów gdzie przyjął imię Księdza Robaka. Myślę, że przemiana Soplicy
uczy nas, że każdy człowiek może się zmienić, a przez to zasługuje na drugą szansę.

Reasumując, uważam, że udało mi się udowodnić postawioną przeze mnie tezę.

Zarówno to, że jest to epopeja narodowa, będąca źródłem wiedzy na temat XIX –
wiecznej szlachty, jak i fakt, iż jest to utwór, który daje nadzieję, że każdy może się
zmienić świadczy o tym, że "Pan Tadeusz" powinien być
w kanonie lektur szkolnych.