ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΜΗΜΑ A’
ΑΡΙΘΜΟΣ 208/2022

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές, Μαρία Τσιλιγκαρίδου, Πρόεδρο Εφετών, Βασιλική

Μουγιάντση, Νικόλαο Βόκα-Εισηγητή, Εφέτες και από τον Γραμματέα, Αθανάσιο Ιασωνίδη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 26 Νοεμβρίου 2021, για να δικάσει την
παρακάτω υπόθεση, μεταξύ :
ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ : Σ. Σ. του Λ., κατοίκου Θεσσαλονίκης, οδός ... αρ. ...,
ΑΦΜ ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Μαρία Αμανατίδου
Μωυσίδου, AM ΔΣΘ .., η οποία κατέθεσε έγγραφες προτάσεις.
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ : 1) Α. Σ. του Λ., κατοίκου ... Χαλκιδικής, ΑΦΜ ..., Δ.Ο.Υ. Ν. Μουδανιών,
ο οποίος εκπροσωπήθηκε με δήλωση, κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ, από τον πληρεξούσιο
δικηγόρο του Δημήτριο Μπακρατσά, AM ΔΣ Χαλκιδικής 65, ο οποίος κατέθεσε έγγραφες
προτάσεις, 2) Γ. Σ του Λ. και 3) Β. Σ. του Λ., αμφοτέρων κατοίκων ... Θεσσαλονίκης, οδός .. .
και ΒΙ.ΠΕ. ... Θεσσαλονίκης (επαγγελματική κατοικία), με ΑΦΜ ... και .. αντίστοιχα, οι οποίοι
εκπροσωπήθηκαν με δήλωση, κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ, από τον πληρεξούσιο δικηγόρο
τους Βασίλειο Κονιστή, AM ΔΣΘ ..., ο οποίος κατέθεσε έγγραφες προτάσεις.
Ο πρώτος εφεσίβλητος Α. Σ άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής κατά
του εκκαλούντος (Σ. Σ) και του δεύτερου εφεσίβλητου (Β. Σ) την από 10-10-2018 (αρ. κατ.
.../2018) αγωγή λογοδοσίας. Στη δίκη αυτή άσκησε τη με αρ. κατ. .../2018 πρόσθετη
παρέμβαση, υπέρ του δεύτερου εναγομένου (Β. Σ) και κατά του ενάγοντας (Α. Σ.) και του
πρώτου εναγομένου (Σ. Σ.), ο Γ. Σ.. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αφού συνεκδίκασε την πιο
πάνω κύρια αγωγή και την πρόσθετη παρέμβαση, εξέδωσε την 62/2019 απόφαση, με την
οποία απέρριψε την αγωγή ως προς τον δεύτερο εναγόμενο (Β. Σ.) και την έκανε δεκτή ως
προς τον πρώτο εναγόμενο (Σ. Σ.). Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο πρώτος
εναγόμενος (Σ. Σ.) με την από 18-9-2019 (αρ. κατ. .../26.9.2019) έφεσή του, την οποία
στρέφει κατά του ενάγοντος, του συνεναγομένου του Β. Σ και του προσθέτως υπέρ του άνω
συνεναγομένου του προσθέτως παρεμβαίνοντα Γ. Σ. Η συζήτηση της παραπάνω εφέσεως
ορίστηκε αρχικά για τις 15-5-2020 και κατά τη δικάσιμο αυτή η υπόθεση ματαιώθηκε λόγω
προσωρινής αναστολής των δικαστηρίων, δυνάμει του άρθρου τρίτου της με αρ. πρωτ. Δ1α/
ΓΠ,οικ. 18176/15-3-2020 ΚΥΑ (ΦΕΚ Β/864/15-3-2020), και προσδιορίστηκε με την 83/2020
Πράξη της Αναπληρώτριας Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου
Θεσσαλονίκης για τη δικάσιμο της 8-1-2021, οπότε και αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που
αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη δικάσιμο αυτή, η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και
συζητήθηκε. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι διάδικοι παραστάθηκαν ως ανωτέρω
σημειώνεται και αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 474 ΚΠολΔ, "η απόφαση που διατάζει λογοδοσία ή παράδοση καταλόγων των
στοιχείων ομάδας αντικειμένων, ορίζει προθεσμία μέσα στην οποία ο λογαριασμός ή ο
κατάλογος πρέπει να κατατεθεί με τα δικαιολογητικά στη γραμματεία του δικαστηρίου", κατά δε
το άρθρο 477 παρ. 1 και 2 εδ. α' του ίδιου Κώδικα, "αν δεν κατατεθούν μέσα στην προθεσμία
που όρισε η απόφαση ο λογαριασμός ή ο κατάλογος, η απόφαση γίνεται οριστική ως προς την
υποχρέωση λογοδοσίας ή την υποβολή του καταλόγου. Αν ζητήθηκε κατά το άρθρο 473 να
καταβληθεί ορισμένο έλλειμα και το έλλειμα πιθανολογείται, το δικαστήριο, με την απόφαση
που διατάζει τη λογοδοσία, μπορεί να καταδικάσει τον εναγόμενο, για την περίπτωση που δεν
θα καταθέσει εμπρόθεσμα το λογαριασμό ή τον κατάλογο με τα δικαιολογητικά, να καταβάλει
το κατά την κρίση του έλλειμα.
Κατά τις διατάξεις των άρθρων 495 παρ. 1, 513 παρ. 1 στοιχ. β', και 520 ΚΠολΔ, το ένδικο
μέσο της έφεσης ασκείται με δικόγραφο που κατατίθεται στο πρωτότυπο, στη γραμματεία του
δικαστηρίου που έχει εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, επιτρέπεται δε μόνο κατά των
πρωτοβαθμίων οριστικών αποφάσεων που περατώνουν όλη τη δίκη ή μόνο τη δίκη για την
αγωγή ή την ανταγωγή. Αν λείπει κάποια από τις προϋποθέσεις του παραδεκτού της έφεσης, το
δικαστήριο την απορρίπτει και αυτεπαγγέλτως ως απαράδεκτη. Για το παραδεκτό της έφεσης η
οριστικότητα της απόφασης πρέπει να υπάρχει στο χρόνο που ασκείται το ένδικο αυτό μέσο και
δεν αρκεί να είναι η απόφαση οριστική κατά τη συζήτηση της έφεσης. Όπως δε προκύπτει από
το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων, μόνο αν δεν κατατεθεί ο λογαριασμός μέσα στην
προθεσμία που όρισε η απόφαση, η τελευταία γίνεται οριστική, ως προς την υποχρέωση για
λογοδοσία. Αν ζητήθηκε η καταβολή ορισμένου ελλείμματος, που πιθανολογείται κατά την
κρίση του, γίνεται οριστική η απόφαση και ως προς το έλλειμα αυτό. Στις περιπτώσεις αυτές,
που η απόφαση είναι οριστική υπό αίρεση, επιτρέπεται έφεση μόνο μετά την πλήρωση της
αίρεσης από την οποία γίνεται οριστική, η προθεσμία δε για την άσκησή της αρχίζει από την
κοινοποίηση της απόφασης μετά την πλήρωση της αίρεσης, γιατί τότε μόνο υπάρχει επίδοση
οριστικής απόφασης. Αν ασκηθεί έφεση πριν ακόμη πληρωθεί η αίρεση, το Εφετείο την
απορρίπτει και αυτεπαγγέλτως ως απαράδεκτη, έστω και αν κατά τη συζήτησή της έχει περάσει
ήδη η πιο πάνω προθεσμία και η απόφαση είναι πλέον οριστική ως προς την υποχρέωση για
λογοδοσία και ως προς το έλλειμα (ΑΠ 1446/2012 ΧρΙΔ2013.28, ΑΠ 344/2004 ΝοΒ 2005.465,
ΑΠ 565/1999, ΕλλΔνη 41.106, ΑΠ 978/1997, ΕλλΔνη 39.110, ΕφΘες 1597/2000 Αρμ
2001.389, ΕφΘεσ 186/1998 ΕλλΔνη 40.1404, ΕφΑΘ 8620/1998, ΝοΒ 47.625, Π.
Γιαννόπουλος σε Κ. Οικονόμου, Η Έφεση, 2017, αρθρ. 513 αρ. 9).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο πρώτος εφεσίβλητος (Α. Σ) άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς
Πρωτοδικείου Χαλκιδικής την από 10-10-2018 (αριθμ. κατάθεσης .../2018) αγωγή λογοδοσίας
κατά των διαχειριστών της ομορρύθμου εταιρίας με την επωνυμία «... ΟΕ.» Σ. Σ. και Β. Σ.
Κατά τη συζήτηση της αγωγής, η οποία έλαβε χώρα στις 20.3.2019, υπέρ του δεύτερου
εναγόμενου άσκησε πρόσθετη παρέμβαση ο έτερος εταίρος της εταιρίας Γ. Σ.. Η κύρια αγωγή
και η πρόσθετη παρέμβαση συνεκδικάστηκαν από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο και εκδόθηκε η
62/2019 απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή ως προς τον δεύτερο εναγόμενο (Β.
Σ.) και έγινε δεκτή ως προς τον πρώτο εναγόμενο (Σ. Σ.), τον οποίο υποχρέωσε να παράσχει
στον ενάγοντα λογοδοσία για τη διαχείριση της ως άνω ομόρρυθμης εταιρίας για το χρονικό
διάστημα από την 11-4-1975 έως την 20-2019. Επιπλέον όρισε σ' αυτόν (πρώτο εναγόμενο)
προθεσμία τεσσάρων 1) μηνών από την επίδοση της απόφασης, εντός της οποίας όφειλε να
καταθέσει στη Γραμματεία του Δικαστηρίου λογαριασμό, ο οποίος να περιέχει πλήρη
αντιπαράθεση των εσόδων και εξόδων της διαχείρισης που διενεργήθηκε, καθώς και το
προκύπτον κατάλοιπο από την αντιπαράθεση αυτή της διαχείρισης, επισυνάπτοντας και τα
απαιτούμενα δικαιολογητικά έγγραφα, συντασσομένης προς τούτο σχετικής έκθεσης. Κατά της
αποφάσεως αυτής, η οποία δημοσιεύθηκε στις 19-7-2019, άσκησε ο πρώτος εναγόμενος, στις
26.9.2019, την κρινόμενη από 18.9.1019 έφεσή του, την οποία έστρεψε σε βάρος του
ενάγοντας (Α. Σ.), του ομοδίκου του Β. Σ και του υπέρ του ομοδίκου του προσθέτως
παρεμβάντα στην πρωτοβάθμια δίκη Γ. Σ. Κατόπιν τούτου, την 1-10-2019, ο ενάγων Α. Σ
επέδωσε στον πρώτο εναγόμενο Σ. Σ. αντίγραφο της με αριθμό 62/2019 απόφασης του
Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής για παροχή λογοδοσίας (βλ. την υπ’ αριθμ.
.../1.10.2019 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Θεσσαλονίκης ....).
Στη συνέχεια, και οι έτεροι διάδικοι (Β. και Γ. Σ.) επέδωσαν στον πρώτο εναγόμενο αντίγραφο
της ίδιας απόφασης (βλ. την υπ’ αριθμ. ..../1 1-11-2019 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού
επιμελητή του Εφετείου Θεσσαλονίκης ....). Επομένως, από την επομένη της επίδοσης της
πρωτόδικης απόφασης από τον ενάγοντα, δηλαδή στις 2.10.2019, άρχισε να τρέχει η ταχθείσα
στον πρώτο εναγόμενο προθεσμία του τετραμήνου, μέσα στην οποία όφειλε αυτός να
λογοδοτήσει, και η οποία συμπληρώθηκε στις 3.2.2020 (δοθέντος ότι 2α Φεβρουαρίου 2020
ήταν ημέρα αργία), χωρίς να δοθεί η αξιουμενη λογοδοσία και να κατατεθούν τα
δικαιολογητικά της λογοδοσίας έγγραφα. Ενόψει τούτων και σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη
μείζονα σκέψη, εφόσον η ένδικη έφεση ασκήθηκε από τον πρώτο εναγόμενο στις 26.9.2019
(αρ. κατ. .../2019), προτού του επιδοθεί η πρωτόδικη απόφαση από τον ενάγοντα και προτού
παρέλθει η ορισθείσα από το δικαστήριο τετράμηνη προθεσμία απόδοσης λογαριασμού, είναι
απορριπτέα, και αυτεπαγγέλτως ως απαράδεκτη (532 ΚΠολΔ), καθόσον, κατά το χρόνο
άσκησής της (26.9.2019), η εκκληθείσα πιο πάνω απόφαση δεν είχε καταστεί οριστική (και άρα
εκκλητή) ως προς την υποχρέωση της λογοδοσίας. Άρα μόνο από τότε που κατέστη οριστική η
εκκαλουμένη, δηλαδή από 3-2-2020, όταν παρήλθε η προθεσμία προς λογοδοσία, έχει
καταστεί εκκλητή και υπόκειται σε έφεση, κατά το άρθρο 513 παρ.1 περ.β' του ΚΠολΔ. Δεν
αρκεί δε για το παραδεκτό του ενδίκου αυτού μέσου το γεγονός ότι κατά την παρούσα
συζήτηση η προσβαλλόμενη απόφαση είχε γίνει πράγματι οριστική. Ως εκ περισσού, πρέπει να
σημειωθεί ότι η επίδοση της απόφασης που έγινε σε εκτέλεση της σχετικής ως άνω επιταγής
του δικαστηρίου κινεί την τασσόμενη για την κατάθεση του λογαριασμού προθεσμία και μόνον,
όχι δε και την κατά το άρθρο 518 παρ.1 του ΚΠολΔ προθεσμία των τριάντα ημερών από την
επίδοση της απόφασης για την άσκηση της εφέσεως. Η τελευταία αυτή (για την άσκηση της
εφέσεως) προθεσμία αρχίζει από τη νέα, μετά την άπρακτη παρέλευση της ταχθείσης
προθεσμίας, επίδοση της απόφασης, αφού από την παρέλευση της προθεσμίας αυτής η
απόφαση, κατά τα προεκτεθέντα, γίνεται οριστική, εάν δε η απόφαση αυτή δεν επιδοθεί εκ
νέου, όπως εν προκειμένω, η προθεσμία της έφεσης είναι διετής (518 παρ. 2 ΚΠολΔ) και
αρχίζει, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, επίσης από την άπρακτη παρέλευση της
ταχθείσης για την κατάθεση του λογαριασμού προθεσμίας, δηλαδή από 3-2-2020, λήγει δε στις
3-2-2022 (βλ. Εφ. Πειρ. 314/2014. Εφ Θεσσαλ. 1020/2011, Εφ.Αθ.7206/2006). Τα ανωτέρω
ως προς την προθεσμία της έφεσης ισχύουν ακόμα και όταν η απόφαση περιέχει και άλλες,
οριστικές, διατάξεις, και όταν δηλαδή η απόφαση είναι εν μέρει οριστική, αφού κατά τη ρητή
διάταξη του άρθρου 513 παρ.1 εδ. τελ. του ΚΠολΔ: "Αν η απόφαση είναι εν μέρει οριστική, δεν
επιτρέπεται έφεση ούτε κατά των οριστικών διατάξεων πριν εκδοθεί οριστική απόφαση στη
δίκη" (βλ. ΑΠ 1442/2012 ΤΝΠ ΑΠ).
Τέλος, ο εκκαλών που νικήθηκε πρέπει να καταδικασθεί στην καταβολή των δικαστικών
εξόδων των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρ 176, 183, 189 παρ. 1,
191 παρ, 2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό οριζόμενα, ενώ λόγω της ήττας του
πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παράβολου στο Δημόσιο Ταμείο, κατ' άρθρο
495 παρ. 3 ΚΠολΔ.,

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 18.6.2019 (αρ. κατ. πρωτοδικείου .../2019 και αρ.
κατ. εφετείου .../2019) έφεση κατά της υπ' αριθμ. 62/2019 οριστικής απόφασης του
Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής.
Απορρίπτει ως απαράδεκτη την έφεση.
Διατάσσει την εισαγωγή του καταβληθέντος παράβολου στο Δημόσιο Ταμείο.
Καταδικάζει τον εκκαλλούντα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της εφεσιβλήτων για τον
παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στη Θεσσαλονίκη στις 21 Ιανουαρίου 2022 και δημοσιεύθηκε σε
έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στη Θεσσαλονίκη, στις 28 Ιανουαρίου 2022,
χωρίς την παρουσία των διαδίκων και με την παρουσία του Γραμματέως.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

[ ΠΗΓΗ : κος Ι. Ιωαννίδης , Δικηγόρος Θεσσαλονίκης ]