Teun van der Lubben

4f, Leonardo College

16 januari 2024
Inhoudsopgave:

Algemene informatie..................................................................................................blz. 3
Vorm van de
voorstelling.................................................................................................................blz. 4
Inhoud, waar ging de voorstelling over? Wie waren de hoofdpersonen?..................blz. 5
Functie, wat was het doel van de voorstelling?..........................................................blz. 7
Mijn mening................................................................................................................blz. 8
ALgemene informatie

Even wat achtergrondinformatie.

Op vrijdag 1 december 2023, ben ik voor maatschappijleer naar de voorstelling ‘So far so
good’ van Theater Rotterdam gegaan. Dit was in den haag bij Theater aan het Spui. Deze
voorstelling werd door WAT WE DOEN en Theater Rotterdam gemaakt/ georganiseerd.

Felrealistisch rellendrama | scenes.nu (Recensie voorstelling door Jos Schuring)

Vorm van de voorstelling

De voorstelling werd op een vlakkevloertheather (vvt) gespeeld. Dit heeft effect op de

manier waarop het theater wordt ervaren. Omdat het verhaal zich grotendeels in een
winkel afspeelt en er met glazen wanden een duidelijk contrast tussen binnen en buiten
wordt gecreëerd geeft een vvt het gevoel dat je onderdeel bent van het verhaal. Je staat
samen met de acteurs in de winkel en gaat samen door de ellende heen.
Het toneel was vlak en zwart, met aan de zijkanten ruimte voor acteurs om zich te
verstoppen en/of om te kleden in hun volgende rol. Voor de rest lagen er kussens die dozen
moesten voorstellen en waren er 4 glazen wanden. Ook de trappen naast de tribune werd
gebruikt als toneel, alhoewel er niet veel gebeurde. De keren dat er iemand zat/stond was
diegene aan het praten. Er waren verschillende groepen. De relschoppers, de
winkeleigenaar, buurtbewoners, de politie en het buurtbureau dat onderzoek deed naar de
verbetering van de leefbaarheid in de wijk. Er werd duidelijk gemaakt wie wie was door
middel van kleding. Relschoppers hadden duidelijk zwarte en donkere trainerspakken aan
terwijl de rest wat lichtere kleding aan had. De politie had uiteraard een uniform aan.
Als er werd gereld tussen scenes werd er harde muziek opgezet, om te laten zien dat het
pure chaos op straat was. Dit heeft wel degelijk effect op het publiek. Het vertelt een deel
van het verhaal, maar blijft vooral op de achtergrond.
Inhoud, waar ging de voorstelling over? Wie waren de hoofdpersonen? Etc.

Het verhaal begint met een winkeleigenaar die boos is over de jeugd van tegenwoordig en
dat de politie er niks aan doet om hangjongeren weg te halen uit het plaatselijke
winkelcentrum. Na een tijdje van het introduceren van verschillende rollen, de politieagent,
iemand van het wijkkantoor en een influencer, breken de rellen los. Er wordt harde muziek
gedraaid en vage figuren doen een soort ‘hakka’ op het ritme van de muziek. De rellen
worden steeds erger, tussenin komt er een pizzabezorger tussen, maar verdwijnt snel. De
rellen worden steeds erger en uiteindelijk eindigt het verhaal met het oppakken van alle
‘relschoppers’. Deze jongeren ‘protesteerden’ voor een betere wijk, volgens de
pizzabezorger. ‘Zien zij eruit alsof ze met spandoeken bij de tweede kamer gaan staan? Dit is
hun manier van zichzelf laten horen.’ Het toneelstuk eindigt met het opnoemen van de
namen en wat ze in het echte leven deden. De ene was student rechten, de ander bleef net
met z'n hoofd boven water, de ander hielp elke week ouderen in het buurthuis. ‘Dit zijn
geen zware jongens, maar gewoon kinderen die een punt willen maken’ sloot de
pizzabezorger mee af. De moraal van het verhaal? Veroordeel mensen niet te snel,
misschien zit je er wel helemaal naast. En ja, soms maken mensen fouten maar dat betekent
niet dat ze fout zijn, slechts dat ze fout hebben gedaan.
De voorstelling gaat over de rellen in Rotterdam, 2021. Volgens mij herinnerd iedereen zich
de tv-beelden nog wel. Rotterdam was geen havenstad meer, maar een oorlogsgebied.
Er komen verschillende rollen voor in dit verhaal, met allen een ander standpunt en een
andere plek in de maatschappij. De influencer: Ze wil alles vastleggen en noemt de
relschoppers niks anders dan jongeren die zich vervelen en de binnenstad verbouwen, bij
wijze van spreken. Ze heeft een selfiestick met een telefoon. De politieagent: Hij wil gewoon
de dag overleven en wil het best voor de buurt. Hij draagt een uniform. De pizzabezorger:
Hij probeert geld te verdienen voor zijn studie rechten. Ook zag hij deze rellen al kilometers
ver weg aankomen. Hij neemt het op voor de relschoppers. Hij vindt het niet goed wat ze
deden, maar hij ziet waar het vandaan komt. Je kan hem herkennen aan zijn zwarte jas en
z'n pizzatas. De vrouw van het wijkkantoor: Ze wil de leefbaarheid in de buurt verbeteren,
maar niemand beantwoordt haar vragen wanneer ze vraagt wat de buurt nodig heeft. Ze
vindt het verschrikkelijk om te zien hoe jong de daders zijn, maar het is tijd dat ze een schop
onder hun hol krijgen. Alhoewel ze de straffen die opgelegd zijn te zwaar vinden. Ze draagt
zakelijke kleren. De winkeleigenaar: Hij wil gewoon dat de jongeren ‘oprotten’ en zijn winkel
niet vernielen. Hij draagt een tropische bloes.
De wijkagent werkt samen met de politieagent. Net als de winkeleigenaar. De influencer
oordeelt te snel, en de pizzabezorger legt alle acties aan haar uit. Waarom op deze manier?
Waarom nu? Waarom hier? Een van de leuke en mooie dingen aan dit stuk is dat het
doorsnee mensen zijn. Die je ook op straat tegen kan komen. Eerst denk je dat de
relschoppers alleen maar kwaad zijn, maar langzaam kom je erachter dat dat helemaal niet
zo is. Eigenlijk zijn zij ook het slachtoffer van een slecht bestuur.
Het meeste heb ik meegeleefd met de pizzabezorger die altijd tussen het geweld heen
moest om te werken en uiteindelijk zich liets meeslepen door de rest. Hij stak een auto in de
fik en gooide een ruit in. Hij moest een boete betalen en taakstraf verrichten. Dat terwijl ik
de indruk had dat hij een jongen was die zich niet liet meeslepen, die het overzicht hield, die
rustig bleef wanneer de wereld in de fik stond. Kennelijk niet, kennelijk is ook hij menselijk
en maakt ook hij fouten, dat mag en dit imperfecte karakter maakt de voorstelling dan ook
erg mooi. Het is menselijk, de wereld is niet perfect. Dat mag ook wel een keer gezegd
worden, vind ik.
Functie, wat was het doel van de voorstelling?

Volgens mij was het doel van de voorstelling, naast puur vermaak, mensen te overtuigen
niet te snel te oordelen. Te laten zien dat ook ‘criminelen’ of mensen die een strafbaar feit
hebben gepleegd dat niet altijd compleet bewust hebben gedaan. En dat het niet altijd
helemaal hun schuld is. Dat je verder moet kijken dan de voorpagina van de NOS of de
Volkskrant. Maar dat je onderzoek moet doen voordat je oordeelt. Dit komt terug in de
uitleg van de pizzabezorger, die antwoord geeft op de vragen van de influencer. Maar ook in
het einde, waar de relschoppers een naam krijgen en worden voorgesteld.
Bijvoorbeeld: ‘Julia, 16 jaar, zorgt voor haar zieke oma. Ze studeert biologie, wil later een
geneesmiddel voor kanker ontwikkelen en werkt, als ze kan, bij het restaurant om de hoek.
Ze krijgt 12 uur taakstraf en 3 maanden voorwaardelijk.’
Zo zie je dat niet elke relschopper ‘slecht’ is. Of ‘fout’ is, maar dat het (vaak) jongeren of
jongvolwassenen zijn die zich laten meeslepen, en gewoon een punt willen maken. Dat doen
ze alleen niet door te demonstreren, maar door te rellen.
Mijn mening.

Ik verwachtte dat mijn docent maatschappijleer een beetje saai theaterstuk had uitgekozen,
maar kennelijk zat ik er enorm naast. Het is erg leuk en je leert er ook nog wat. Je gaat weg
met een voldaan gevoel en ik voelde mij ook een tikje slecht, omdat ik eerst de mening had
dat elke relschoppers ‘slecht’ waren. Het verhaal op deze manier vertellen was voor mij een
eyeopener. Ik zou iedereen aanraden om hierheen te gaan. Het verhaal is interessant, en
ook als je de samenvatting hierboven hebt gelezen is het (volgens mij) nog steeds superleuk
om te bekijken. Net als het opnieuw kijken van een goede film, met vrienden die de film nog
niet hebben bekeken. Het is een must!