De Lefgozers – OF DIT?

Naam: Femke Verhoef

Klas: A5B
Vak: CKV
Docent: mr. Byvank
Datum: 21-3-2019
Inleiding
Op vrijdag 22 februari hebben we in de aula een voorstelling bekeken van de
Lefgozers. Samen met alle andere atheneum vijf leerlingen hebben we gekeken naar
de show die heet: ‘’OF DIT?’’. Deze voorstelling was door school geregeld zodat wij
er daarna een CAP over konden schrijven. De CAP stond eigenlijk voor periode 1
maar toen was de voorstelling nog niet bekend.
Objectieve beschrijving – voorstelling

De voorstelling die we hebben gekeken heette ‘’OF DIT?’’. De voorstelling was in de

aula van de school op het podium. De voorstelling duurde ongeveer 50 minuten. Het
stuk dat wij hebben gezien wordt opgevoerd bij meerdere scholen en is dus meer
een soort schoolvoorstelling. De acteurs heten Lotte Middendorp en Sharon van
Wageningen en samen heten ze ‘de lefgozers’. Het stuk dat ze voor ons hebben
gedaan heeft de publieksprijs gewonnen op het Amsterdam Fringe Festival van
2016.

Lotte Middendorp is sinds 2009 werkzaam als actrice, danseres en

theatermaakster. Ze heeft verschillende producties, voorstellingen en
commercials gemaakt samen met anderen. En op dit moment is ze
bezig met haar eigen jeugdvoorstelling te maken voor Buro Bannink

afbeelding 1 - Lotte
Middendorp

Sharon van Wageningen is al heel jong begonnen met acteren bij het
Jeugdtheater Hofplein. Ze heeft de opleiding ‘De Jaargang’ van Kemna
Casting gedaan en heeft daarna ook meerdere gastrollen gespeeld in
verschillende televisieseries.

afbeelding 2 - Sharon
van Wageningen

In deze voorstelling draait het om het maken van keuzes. Van kleine keuzes tot
keuzes die van levensbelang zijn. Deze keuzes worden voorgelegd aan de hand van
verschillende scenario’s die zich snel achter elkaar afspelen met tussendoor wat
liedjes.
Subjectieve beschrijving – voorstelling
Op vrijdag 22 februari hadden we een voorstelling in de aula. De voorstelling heette
‘’OF DIT?’’ van ‘de lefgozers’. De voorstelling ging over het maken van keuzes. Ze
begonnen daarom ook zodra de lichten uit waren en de spot aan met een
humoristische dialoog. In die dialoog kwamen allemaal keuzes snel voorbij. En wat
later werden er keuzes voorgelegd waarvan ze allebei eigenlijk niet zo leuk waren
bijvoorbeeld elke dag met een wc-borstel je haren kammen of je nooit meer mogen
wassen.

Na dat stuk over de wc-borstel kwam er een stukje of je je vader of je moeder van de
klif zou duwen. Allebei de actrices wisten daar eigenlijk geen antwoord op. Daarna
gingen ze omkleden en kreeg je een soort quizprogramma over keuzes. Lotte
speelde een meisje van 27 jaar en Sharon was de quizmaster met een grappig en
aanstekelijke lach. In de show mocht het 27-jarige meisje elke keer kiezen uit A, B of
C en soms D. Het ging over een jongen Roger en hoe haar keuzes dan uiteindelijk
haar leven zouden beïnvloeden.

Tussen het quizprogramma door kwam een reclame en toen hadden ze allebei een
haarband opgezet met bloemen erop en gingen ze omstebeurt een verhaal vertellen
en ondertussen werd er met handpoppen het verhaal nagespeeld. En elk verhaaltje
eindigde met hetzelfde liedje: ‘’Dat was dom, heel erg dom, super dom dom dom. Oh
wat stom, heel erg stom, super stom stom stom….’’. En dan op het laatste werd dan
het ‘’domme’’ aspect uit het verhaaltje benoemd en dan geëindigd met
‘’dom..dom..dom.’’

Na de quiz met de reclame ertussendoor, kwam een stukje over hun vader die was
overleden en wat voor keuzes je daarvoor moet gaan maken. Al chips etend vertelde
Lotte mogelijke teksten voor op de rouwkaart. En uiteindelijk werd duidelijk dat die
vader niet de beste vader voor ze was geweest en dat ze hem dus eigenlijk zo snel
mogelijk in de grond willen stoppen voor zo min mogelijk geld.

Het laatste scenario waren ze achter de schermen aan het omkleden en hoorde je ze
nog steeds bekvechten, ook al waren ze achter de schermen. Ze zeiden op een
gegeven moment: ‘’we moeten ze wel wat te zien geven, gooi jij anders ff die knuffel
op het podium’’. Zo werd de knuffel op het podium gegooid en je hoorde ze nog
steeds. Toen ze uit de coulissen kwamen hadden ze rare pakken aan alsof ze naar
carnaval gingen. En dan werd er gevraagd aan het publiek wie we nou eigenlijk
leuker, grappiger, dikker enzovoort vonden.

Zo werd de voorstelling afgesloten met nog een liedje over keuzes, maar meer een
gevoelig popnummer. Gezongen door vooral Lotte en een soort achtergrond van
Sharon. Het leuke van de voorstelling vond ik wel de humor die erin zat en hoe het
publiek werd betrokken in het maken van de keuzes en hoe moeilijk keuzes soms
zijn.
Professionele recensie – voorstelling
Ik vond de voorstelling ‘Of dit?’ heel erg leuk! Ik vond het erg leuk, omdat ik nog nooit zo een
soort voorstelling heb gezien. Deze voorstelling was naar mijn mening echt een relax
momentje. Ik ging zitten en kon er met veel ontspanning naar kijken. Het zat allemaal heel
leuk in elkaar en ik heb heel veel gelachen. Ik vind het ontzettend knap dat ze zomaar uit het
niets een ontzettend grappige scène kunnen toveren en dat ze het publiek gebruikten om
grappen te verzinnen en spellen te spelen. Ze gebruikten stukken uit ons dagelijks leven en
maakten daar grapjes over. Meer jongeren zouden eigenlijk naar zoiets toe moeten gaan en
inzien hoe leuk het is. Maar dat is natuurlijk niet voor iedereen hetzelfde. Je moet er
natuurlijk wel een beetje van houden. De voorstelling begon met een opsomming van
keuzes die we maken wanneer we naar school gaan: maken we ons druk om ons haar of
laten we ons haar gewoon zitten hoe het zat? Ik vond het erg grappig en daardoor bleef mijn
aandacht meteen bij de voorstelling. De lichaamstaal van alle twee de toneelspelers was
heel goed, ze konden zich heel goed inleven in hun rol, vooral de bewegingen en
stemklanken die er werden gemaakt waren humoristisch. Ook als wij een antwoord gaven
op één van hun vragen, wisten ze dat meteen samen te brengen tot een leuk, grappig en
komisch verhaal. Sharon en Lotte waren niet alleen een stelletje gekken die over het podium
aan het rondlopen waren. Nee, ze hadden echt talent. Er werd gezongen, wat heel knap was.
Het was ook heel knap hoe ze van typetjes konden veranderen. In de tijd dat de ene nog op
het podium bezig was, begon er alweer een nieuw stukje en het liep erg goed in elkaar over.
Op de site van De Lefgozers staat dat ze hun samenwerking als pure topsport omschrijven en
dat het resultaat er mag zijn: spektakel en een grote dosis humor zorgen voor een
spetterend stuk. Daar ben ik het dus ook helemaal mee eens. Er zijn weinig negatieve punten
te vinden en het is zeker het laatste van cliché vind ik. Je houdt ervan of je houdt er gewoon
niet van. En erg belangrijk is ook dat de toneelspelers het leuk vinden om op toneel te staan,
dat kun je gewoon van hun gezichten aflezen en zelf moesten ze op sommige momenten ook
hun lach inhouden. De belangrijkste betekenis van deze voorstelling is het publiek keuzes
laten maken, mocht ik deze voorstelling een cijfer geven zou dat een 8,5 zijn. De afgelopen
jaren dat ik op school heb gezeten en een voorstelling heb mee gemaakt vond ik deze veruit
de beste. Wat mij het meest is bijgebleven van de voorstelling is hoe erg ik onder de indruk
was van het feit dat ze dit allemaal improviseerde en hoe alle twee ze ervoor zorgden dat
alles goed in elkaar overliep. Daarbij hebben ze gebruik gemaakt van verschillende emoties
en beeldelementen. In de voorstelling zat een rode draad. Verschillende onderwerpen
worden behandeld in iedere voorstelling. Maar, niet één voorstelling is hetzelfde. Dit komt
omdat het publiek bepaalt hoe de voorstelling eruit gaat zien. De groep heeft dus een vast
speel patroon. Ik vind het erg knap als je daarvoor kunt zorgen want dat zorgt voor meer
aandacht bij het stuk. Als ze ooit nog eens zouden komen in Utrecht met een nieuwe
voorstelling zal ik er waarschijnlijk naar toe gaan.

Bron: Recensie van Adam el Abdelkhalki

Eigen mening en vergelijking met recensie

Zelf vond ik de voorstelling wel humor hebben maar ik denk toch dat vijf atheneum
toch iets te oud was voor deze voorstelling en dat ze het beter aan derdeklassers
hadden kunnen laten zien. Vooral in de stukjes dat er van het publiek werd gevraagd
om: ‘’Hallo Peter!’’ te roepen is iets te veel gevraagd.

Verder waren de dialogen wel te volgen en moest je soms best wel lachen maar ook
vaak genoeg smoeste je met degene naast je omdat ze een karakter iets te
overdreven aan het spelen waren. Een voorbeeld hiervan is de quizmaster met Ellie.
Die stemmetjes waren net iets te veel.

Maar over het algemeen ben ik wel te spreken over de voorstelling. Het was erg
gevarieerd met verschillende dialogen en liedjes tussendoor. En ook verschillende
onderwerpen kwamen aan bod. En dan wel de onderwerpen die jongeren van nu een
beetje aanspreekt.

Het decor vond ik zelf ook heel erg mooi passen. Het was erg simpel met een paar
attributen en dat maakte het ook compleet

Mijn mening verschilt met de recensie in hoe grappig hij het vond. Adam vond de
voorstelling blijkbaar een stuk grappiger dan dat ik het vond. Maar we waren het er
wel allebei over eens dat de keuzes die gemaakt moesten worden wel bij ons past
omdat wij ons meer kunnen inleven bij het maken van de keuzes doordat wij het ook
vaak meemaken als jongeren. Ook stond er in de recensie dat het ook erg knap was
van Lotte en Sharon hoe ze het publiek bij hun voorstelling betrokken. Het probleem
is als je het publiek erbij betrekt dat wanneer het publiek niet meewerkt de
voorstelling ook voor een deel kan mislukken. Maar verder was het een mooi geheel.
Conclusie

Mijn conclusie van deze hele voorstelling is dat het zeker wel een aanrader is. De
humor en de dialogen die erin voorkomen zijn erg aansprekend voor jongeren. En
ook het simpele decor levert zijn bijdrage aan de hele voorstelling.

Buiten het feit dat sommige karakters iets te veel waren met stemmetjes enzo, was
het nog steeds een leuke voorstelling.

Daarom geef ik deze voorstelling dus ook 3 sterren van de 5.