ΘΕΜΑ Γ

Ο πρωταγωνιστής του λογοτεχνικού κειμένου διαφαίνεται ένα άτομο μοναχικό και

εσωστρεφές. Η εκτενής περιγραφή του σκύλου, με τον οποίο πορεύεται στη ζωή(«ένα
σκυλί του…τρίχωμα»), προσδίδει μεγάλη έμφαση στο γεγονός πως αυτός είναι και ο
μοναδικός του φίλος. Ο Μαρίνος καταφεύγει στον Ραμόν, αναζητώντας την ζωντανή
παρουσία(γιατί ξέρει ότι δεν θα την έχει από άνθρωπο). Η παρέα του ζώου λειτουργεί
ως ένα υποκατάστατο για εκείνον, προκειμένου να καλυφθεί η ανάγκη του για
επικοινωνία. Ίσως, αυτό που ενδόμυχα και απέλπιδα αναζητούσε στην κοινωνία, μια
ανθρώπινη συντροφιά, το βρήκε στην συντροφιά του σκύλου του. Η επιλογή αυτή
αποδεικνύει το απέραντο ψυχικό κενό που βιώνει. Μάλιστα, η μοναξιά έχει
σκληρύνει τον Μαρίνο, του έγινε συνήθεια και του είναι αδύνατο να ανεχτεί
οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία, για αυτό και αφοσιώνεται στον σκύλο του.
Επέλεξε ένα σκυλί δυνατό(«αιχμηρή ουρά, ασπίδα ζωντανή, σώμα ρωμαλέο») για να
κρύψει τη δική του εσωτερική αδυναμία.

Ο ήρωας έχει «κλειστεί» στον εαυτό του και παρακολουθεί τη ζωή από απόσταση,
πίσω από το τζάμι που φωτίζει το σπίτι του, αλλά και πίσω από το τζάμι της
τηλεόρασης(«ότι μαθαίνει για τον…καταλάβει ο ίδιος»), («όταν στήνεται μπροστά
στην τηλεόραση»). Η εσωστρέφεια αυτή, δίχως ίχνος ανθρώπινης επαφής τον έχει
οδηγήσει στο διάβασμα(«όταν διαβάζει χαμένος στα βιβλία του»). Παρατηρώντας
τον έξω κόσμο νιώθει την ανάγκη της επανένταξης στην κοινωνία και της
ανθρώπινης συναναστροφής, αποζητά τους χαμένους, ξεχασμένους φίλους(«Πρέπει
να ξαναφτιάξω…κάτι να κάνω»), όμως γρήγορα συνειδητοποιεί πως η αντιμετώπιση
του τόσον καιρό αποτελεί εμπόδιο στην προσπάθεια αυτή μιας και έχει απωθήσει
όλους τους παλιούς γνώριμους(«Αν έψαχνα κάποιον…απ’ τα κατάστιχα»). Ξαφνικά,
λοιπόν, συνειδητοποιεί πως έχει φτάσει η στιγμή να ζήσει στον πραγματικό κόσμο
(«Τινάζεται ο Μαρίνος νευρικά»,… «Ανοίγει το παράθυρο, …σκεπάζει τη
θάλασσα»).