Monoloog

Ik heb een jaar in de kliniek gelegen

Een accident gehad.

Ge verteld dat; niemand geloofd u

Verre van dat ze het verstaan

Een duik accident

Microbellen in mijn bloed van te rap naar boven te komen

We waren gaan duiken op een wrak in de westers schelde

Finding nemo, de film kent ge die?

Wel dat ist niet

Alles zwart, geziet niets de kloten

Teveel risico’s gepakt, vast geraakt

Een kwartier, mijn pullen geraakten op

Dan toch los geraakt

In paniek veel te rap naar boven

Geen één van mijn dekostops kunnen respecteren

Bij het boven komen

Effe tegen de schroef van de boot

Heel mijn hand en mijn been kip kap

Een jaar platgelegen, dat was erg

Vooral die eenzaamheid

Eenzaam

Der waren momenten dat ik zei: van mij mogen ze de prieze uittrekken

Ik geloofde er niet meer in

Ik liet me vree gaan

Ik ging vroeger gaan duiken

Int begin vond ik er niets aan

Zo heel den tijd, in die soep zitten draaien

Waarin dat ge geen kloten ziet

Ik moest van mn pa, ik ben dan toch enthousiast geraakt

Ik ging er mijn beroep van maken

Onder water lasser, dat is met magnesium

Op de boort platforms, gemoet daar wel een geweldige fysiek voor hebben

Dienen ben ik niet meer

Ik was een belofte, geweldig sterk, handig, intelligent, sympathiek en dan gebeurt dat

Dat accident

Ik ga niet zeggen dat ik het versta

Want ik versta het niet