‫وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش‬

‫ﯾﮏ رﻣﺎن زﯾﺎدي ﺟﻨﺎﯾﯽ‬

‫رﯾﭽﺎرد ﺑﺮاﺗﯿﮕﺎن‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ‪ :‬ﻓﺮﯾﺪ ﻗﺪﻣﯽ‬

‫ﺷﺎﺑﮏ‪8-189-367-600-978 :‬‬

‫‪١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»ﺗﺎسِ ﻋﺸﻖ دﯾﻮاﻧﮕﯽ و ﻗﺸﻘﺮق اﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪ -‬آﻧﺎ ﮐﺮﺋﻮن‪ ،‬آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‬

‫»اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺷﺪه‪«.‬‬

‫‪ -‬ﺳﻨﺎﺗﻮر ﻓﺮاﻧﮏ ﺟﻮرج‪ ،‬دﻣﻮﮐﺮات‪ ،‬از اﯾﺎﻟﺖ آﯾﺪاﻫﻮ‬

‫‪٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫آﻧﺘﻮﻟﻮژيِ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪ 1‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﻌﺬب ﺗﻮي ﺗﺨﺖ ﭼﺮﺧﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﺮد را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ داﺷﺖ اﺗﺎق را ﺗﺮك ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﻪي روز داﺷﺘﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮدم‪ ،‬ازت ﻣﯽﺧﻮام ﮐﻪ‪ «...‬ﺑﻌﺪ ﻫﻢ از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺖ و ﺻﺪاﯾﺶ‬
‫ﻧﻢﻧﻤﮏ از آن ﻃﺮف ﻫﺎل در آن ﯾﮑﯽ اﺗﺎق ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ‪ ...» .‬اﯾﻦ رو ﮔﻮش ﮐﻨﯽ‪«.‬‬

‫زن ﻫﻤﺎنﺟﺎ ﻣﻌﺬب دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬در اﻧﺘﻈﺎر او ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﻣﺮد ﻓﻘﻂ ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ و‬
‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد‪ ،‬اﻣﺎ ده دﻗﯿﻘﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﺮد ﺑﺮﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﻫﻮاي اﺗﺎقﺧﻮاب ﮔﺮم و ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬در ﺳﻦﻓﺮاﻧﺴﯿﺴﮑﻮ ﯾﮏ ﺷﺐ ﮔﺮمِ ﻏﯿﺮﻣﻌﻤﻮل ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ و ﭘﺮدهﻫﺎ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﻣﯽﺑﻮد‪.‬‬

‫زن ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎً ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻪ ﮐﺘﺎب رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎ را ﮔﻢ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺎه ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮد ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ درﺳﺖ ﮐﺎري را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ و ﺗﻮي‬
‫ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻠﯽ ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ زن را ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ زن دوﺳﺖاش داﺷﺖ‪.‬‬

‫زن آه ﮐﺸﯿﺪ و آﻫﺶ ﺑﺪل ﺑﻪ ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﻔﻪ و ﻧﺎﭼﯿﺰ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﻞوﮔﺸﺎد ﭼﭙﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﻮي‬
‫دﻫﺎناش‪ .‬زن‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ راﺣﺖ دﺳﺘﻤﺎل را ﺑﺎ ﻓﺸﺎر زﺑﺎناش ﺑﯿﻨﺪازد ﺑﯿﺮون‪.‬‬

‫ﺑﻪﻫﺮﺣﺎل‪ ،‬ﺑﺎب ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺎري را درﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺘﺎ دﻫﺎن او را ﻫﻢ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ درﺳﺖ ﺑﺒﻨﺪد‪.‬‬

‫‪1‬‬
‫‪Constance‬‬

‫‪٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ دﺳﺖﻫﺎي زن را ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻔﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺎﻫﺎش را ﺷُﻞ و ول‪ .‬زن دوﺑﺎره آه ﮐﺸﯿﺪ و آﻫﺶ ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﻔﻪ داد‪،‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺮد ﺑﻮد ﺗﺎ ﮐﺘﺎﺑﯽ را ﮐﻪ ﮔﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﮔﻢﮐﺮدنِ ﭼﯿﺰﻫﺎ دﯾﮕﺮ ﮐﺎر ﻣﻌﻤﻮل ﻣﺮد‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮد از اول اﯾﻦﻃﻮر ﻧﺒﻮد و ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﯾﻦﻃﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬زن اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﺣﺪي ﺗﻘﺼﯿﺮ‬
‫او ﺑﻮده ﮐﻪ زﮔﯿﻞاش ﺑﻪ ﻣﺮد ﺳﺮاﯾﺖ ﮐﺮده و او ﻫﻢ زﮔﯿﻞ درآورده و ﻫﻤﻪي اﯾﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ﺷﺮوع ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻻﻣﭙﯽ‬
‫ﮐﻪ از ﺳﺨﺖ آوﯾﺰان ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺪ واﺗﯽ ﻣﯽﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ دوﯾﺴﺖ واﺗﯽ ﺑﻮد‪ .‬زن اﯾﻦ ﻧﻮر زﯾﺎد را دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮد داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﺮد ﺑﺎ ﮐﺘﺎب ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ اﺗﺎق و زن دﻫﺎنﭼﭙﺎناش را از دﻫﺎن اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﯿﺮون و ﮔﻔﺖ‪» :‬دﺳﺘﺎم رو ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺳﻔﺖ ﺑﺴﺘﯽ‪«.‬‬

‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬آه‪ «،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻪ زن از ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد و از ﺻﻔﺤﻪي ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺎز ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮد ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ از روش ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﮐﺘﺎب را روي ﺗﺨﺖ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎز از ﺻﻔﺤﻪاي ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﻮاﻧﺪش‪ .‬ﻧﺸﺴﺖ ﮐﻨﺎر زن‪ .‬زن ﻣﻌﺬب‬
‫ﻏﻠﺘﯿﺪ و روي ﺷﮑﻢاش ﺧﻮاﺑﯿﺪ‪ ،‬ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﮔﺮهي ﻃﻨﺎب‪ .‬زن ﺗﺨﻞ ﺑﻮد و ﺧﻮشاﻧﺪام‪.‬‬

‫ﻣﺮد دوﺑﺎره دﺳﺖﻫﺎي زن را ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﻃﻮري ﮐﻪ دﯾﮕﺮ آنﻗﺪرﻫﺎ ﻫﻢ ﺳﻔﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز آنﻗﺪري ﺳﻔﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ زن‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺷُﻞش ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺎﻫﺎم رو دوﺑﺎره ﺑﺒﻨﺪ‪ ،‬زﯾﺎدي ﺷُﻞ ﺷﺪه‪«.‬‬

‫زن ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ ،‬اﮔﻪ اون ﻣﯽﺧﻮاد ﯾﻪ ﺳﺎدﯾﺴﺖ‪ ‬آﻣﺎﺗﻮر ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﮐﻤﮏش ﮐﻨﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو درﺳﺖ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪.‬‬

‫زن ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺮد ﻧﻮﻣﯿﺪ ﺑﻮد‪ .‬زن ﺗﻮي ﻫﺮ ﮐﺎري ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد ﮐﻤﺎلﮔﺮا ﺑﻮد و از ﺑﯽﻋﺮﺿﻪﮔﯽِ ﺗﺎزهﯾﺎﻓﺘﻪي ﻣﺮد ﺧﯿﻠﯽ‬
‫اذﯾﺖ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﻣﺎهﻫﺎ ﺑﻮد‪ ،‬از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮد ﻋﺎزم ﺳﻔﺮ ﺳﺎدﯾﺴﺘﯽِ آﻣﺎﺗﻮرياش ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻪ زن ﻫﻤﻪاش ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد‪ :‬دﯾﮕﻪ از‬
‫ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﻣﯽﯾﺎد ﮐﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎ و دﻫﻦ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ رو ﺑﺒﻨﺪه‪ ،‬ﭼﺮا اون ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻪ؟‬

‫ﭼﺮا اون ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺎري رو درﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه و ﺑﻪ ﮔﻞﻫﺎ زﯾﺎدي آب ﻣﯽده و ﭼﯿﺰﻫﺎ از دﺳﺘﺶ ﻣﯽاﻓﺘﻦ و ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﻣﯽاﻓﺘﻪ رو وﺳﺎﯾﻞ و ﭼﯿﺰﻣﯿﺰ ﻣﯽﺷﮑﻨﻪ و ﯾﺎدش ﻣﯽره داﺷﺘﻪ ﭼﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻪ ﻧﺼﻒ‪ ‬اوﻗﺎت وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﯽﮔﻔﺘﻪ‬
‫و وﺳﻂ ﺣﺮﻓﺎش ﺑﻮده‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﻓﺮق ﻧﻤﯽﮐﻨﻪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ اون درﺑﺎرهي ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺟﺬاﺑﯽ ﺣﺮف‬
‫ﻧﻤﯽزﻧﻪ ﺑﻪﻫﺮﺣﺎل‪ ،‬و ﻣﺎهﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ اوﺿﺎع ﻫﻤﯿﻦﻃﻮره‪ ،‬از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ زن ﺑﻪش زﮔﯿﻞ داد‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮدش دﯾﮕﻪ از اون‬
‫زﮔﯿﻞﻫﺎ رﻧﺞ ﻧﻤﯽﺑﺮه‪ ،‬ﻫﻤﻪي اون وﻗﺖﻫﺎ رو ﻣﯽرﻓﺖ دﮐﺘﺮ و زﮔﯿﻞﻫﺎ رو ﺗﻮ ﻣﻬﺒﻞاش ﺑﺎ ﯾﻪ ﺳﻮزن اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ‬
‫ﻣﯽﺳﻮزوﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﺗﻮﺑﻮس ﻣﯽﯾﻮﻣﺪ ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬و ﺟﻠﻮي اﺷﮏﻫﺎش رو ﺗﻮ اون ﻣﮑﺎن ﻣﺘﺤﺮك ﺗﮏاﻓﺘﺎده ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ‬
‫ﭘﺮ از ﻏﺮﯾﺒﻪﻫﺎي ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮد؟‪ ...‬آه‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎ‪ ...‬آه‪ ،‬ﺧﻮﺑﻪ‪ ...‬ﻣﺎ ﻣﯽﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﻣﺮده ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ از‬
‫ﻣﺮدن ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻧﻤﯽدوﻧﻢ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦﮐﻪ ﻣﺮد ﮐﺎر ﺑﺴﺘﻦ دوﺑﺎرهي ﭘﺎﻫﺎي زن را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد‪ ،‬دوﺑﺎره ﮐﺘﺎﺑﯽ را ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ از روش‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﺪ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﻤﺎل از دﻫﺎن زن اﻓﺘﺎده ﺑﯿﺮون‪ .‬ﮐﺘﺎب را دوﺑﺎره ﮔﺬاﺷﺖ زﻣﯿﻦ و ﺧﻢ ﺷﺪ‬
‫ﻃﺮف زن‪ .‬زن ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮد ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ و ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫زن ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ وﻗﺖﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﺮد دﺳﺘﻤﺎل را در دﻫﺎن زن ﻓﺮو ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺨﺸﯽ از دﻫﺎنﭼﭙﺎن را ﺑﺎ‬
‫ﺷﺴﺖاش ﺑﻪ ﻟﺐ ﭘﺎﯾﯿﻦ زن ﻓﺸﺎر ﻣﯽداد و دﻫﺎن زن را زﺧﻤﯽ ﻣﯽﮐﺮد و وﻗﺘﯽ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق داﺷﺖ ﻣﯽاﻓﺘﺎد‪ ،‬زن واﻗﻌﺎً‬
‫از دﺳﺖ ﻣﺮد ﮐﻔﺮي ﻣﯽﺷﺪ و ﻓﺤﺶاش ﻣﯽداد‪» :‬ﮐﺜﺎﻓﺖ!« ﺑﻌﺪ‪ ،‬دﻫﺎنﭼﭙﺎن در دﻫﺎنِ زن ﺟﺎ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺤﺶﻫﺎﯾﺶ‬

‫ﺧﻔﻪ و ﻧﺎﻣﻔﻬﻮم ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﻣﺮد ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ زن دارد ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ و اﯾﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺣﺲ ﺑﺪي ﺑﻪش ﻣﯽداد و ﮔﺎﻫﯽ از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮخ ﻣﯽﺷﺪ‬
‫و ﮔﻮشﻫﺎش از ﺷﺮم ﺑﻪ ﺟِﺰﺟِﺰ ﻣﯽاﻓﺘﺎد‪.‬‬

‫‪٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫زن ﭼﺸﻢﻏﺮه ﻣﯽرﻓﺖ ﺑﻪ ﻣﺮد‪ ،‬از آن ﭼﺸﻢﻫﺎي ﺳﺒﺰ زﯾﺒﺎ‪ .‬ﻣﺮد از آن ﭼﺸﻢﻫﺎ روﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ زن‬
‫آرام ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮد دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ آدم ﺑﯽﻋﺮﺿﻪاي ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ راﻫﯽ ﺑﺮاﯾﺶ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎهﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ وﺿﻊ‬
‫ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﺑﻮد و ﻣﺮد ﭼﻨﺪان از اﯾﻦ اوﺿﺎع ﺧﻮشاش ﻧﻤﯽآﻣﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ زن ﭼﻘﺪر دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آﺷﻔﺘﮕﯽاش را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ و زن را زﺧﻤﯽ‬
‫ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ دﻫﺎنﭼﭙﺎن را ﻣﯽﭼﭙﺎﻧﺪ ﺗﻮي دﻫﺎن زن‪.‬‬

‫دﻫﺎن زن ﻇﺮﯾﻒ ﺑﻮد و زﺑﺎﻧﺶ ﺧﻮشﺗﺮاش و ﺻﻮرﺗﯽ‪ .‬دﻫﺎنﭼﭙﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﺲ ﺑﻮد از آب دﻫﺎن زن‪ .‬ﻣﺮد‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎدﻗﺖ دوﺑﺎره آن را ﺗﻮي دﻫﺎن زن ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺴﺖاش زن را زﺧﻤﯽ‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎرهاش دﻫﺎنﭼﭙﺎن را ﻓﺮو ﮐﺮد ﺗﻮي ﺗﻤﺎم ﺷﮑﺎفﻫﺎي دﻫﺎن زن‪.‬‬

‫زن آنﺟﺎ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد روي ﺷﮑﻢاش ﺑﺎ دﺳﺖﻫﺎﯾﯽ از ﭘﺸﺖ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﮐﻪ درﺳﺖ ﺑﺎﻻي ﮐﻔﻞاش ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮش ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺲ در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﻪش دﻫﺎنﭼﭙﺎن ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬

‫آنﻫﺎ ﺑﺎرﻫﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫اﺗﺎق روﺷﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻻﻣﭙﯽ ﮐﻪ زﯾﺎدي ﭘ‪‬ﺮﻧﻮر ﺑﻮد‪ .‬زن ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻮﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪي داﺷﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺗﮑﻪي ﮐﻮﭼﮏ از‬
‫دﻫﺎنﭼﭙﺎن از ﺑﯿﻦ دﻧﺪانﻫﺎش زده ﺑﻮد ﺑﯿﺮون‪ .‬ﻣﺮد ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪدﻗﺖ آن ﺗﮑﻪ را ﻫﻢ ﺗﻮي دﻫﺎن زن ﺟﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ‬
‫اﻧﮕﺸﺖاش ﻓﺸﺎر ﺧﻮﺑﯽ داد ﺑﻪ دﻫﺎنﭼﭙﺎن ﺗﻮي دﻫﺎن زن‪ ،‬ﻃﻮري ﮐﻪ زن دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ زﺑﺎﻧﺶ را ﺗﮑﺎن ﺑﺪﻫﺪ و ﺑﺎ ﻓﺸﺎر‬
‫زﺑﺎن دﻫﺎنﭼﭙﺎن را ﺑﯿﻨﺪازد ﺑﯿﺮون‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺧﯿﻠﯽ آﺷﻔﺘﻪ و ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻮد و ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺧﻮدش را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ زن آﺳﯿﺐ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ دﻫﺎنﭼﭙﺎن را ﺗﻮي دﻫﺎن زن ﺳﻔﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪي دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻓﺸﺎر دادن را اداﻣﻪ داد و ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ دﻫﺎنﭼﭙﺎن ﺳﺮ ﺟﺎش اﺳﺖ و زن دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺑﺎ زﺑﺎﻧﺶ آن را ﺑﯿﻨﺪازد ﺑﯿﺮون‪.‬‬

‫‪٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﺣﺪوداً ﯾﮏ ﺑﺎر از ﻫﺮ ده ﺑﺎر او ﺑﻪﻧﺤﻮ ﻣﺆﺛﺮي دﻫﺎن زن را ﻣﯽﺑﺴﺖ‪ .‬او ﻓﻘﻂ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺳﺮ ﺣﺎل‬
‫اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﺶ زن را آزار ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬اﻣﺎ آﺧﻪ او ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮑﻨﺪ؟‬

‫ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮد رﯾﺨﺖوﭘﺎﺷﯽ دردﻧﺎك و ﺷﻠﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ از ﯾﮏ ﻧﻮارﭼﺴﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﭼﺴﺐ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪﻧﺤﻮ ﻣﺆﺛﺮي دﻫﺎن زن را ﻣﯽﺑﺴﺖ اﻣﺎ زن از اﯾﻦ‬
‫ﺷﯿﻮه ﺧﻮشاش ﻧﻤﯽآﻣﺪ‪ .‬ﭼﺴﺐ را ﮐﻪ از دﻫﺎﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ اذﯾﺖاش ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﻧﻮارﭼﺴﺐ را ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺮم و ﯾﻮاش‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﯾﮏﺟﻮر ﺟﻬﻨﻤﯽ دردش ﻣﯽآورد‪ .‬ﭘﺲ ﻧﻮارﭼﺴﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽرﻓﺖ ﭘﯽ ﮐﺎرش‪.‬‬

‫زن درﺑﺎرهي ﻧﻮارﭼﺴﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد »ﻧﻪ‪ «،‬و ﻣﺮد ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺧﻮﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬زن ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﻧﻪ ﻧﮕﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﺮد ﺑﯽﺧﯿﺎل ﻧﻮارﭼﺴﺐ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد اﻧﮕﺸﺘﺶ را از دﻫﺎن زن آورد ﺑﯿﺮون و ﮐﺸﯿﺪ روي ﺻﻮرﺗﺶ‪ .‬زن ﺳﺮش را آرام ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﺮد ﻣﻮﻫﺎي زن‬
‫را ﻧﻮازش ﮐﺮد‪ .‬زن ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻪ ﻣﺮد ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬زن واﻗﻌﺎً ﭼﺸﻢﻫﺎي ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ داﺷﺖ‪ ،‬اﯾﻦ را ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪش‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬زن ﻧﺎﺷﯿﺎﻧﻪ ﺧﺰﯾﺪ و راه ﺗﻦاش را ﺑﻪ روي ﻣﺮد ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﮐﺎر ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮد اﻣﺎ زن ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ دﻫﺎن‬
‫ﻣﺮد و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﺎﻻ ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﻣﺮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻮﻫﺎش ﻣﺜﻞ آبﻫﺎي ﺑﻠﻮﻧﺪ رﯾﺨﺖ روي داﻣﺎن ﻣﺮد‪.‬‬

‫زن واﻗﻌﺎً ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺮد ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﯾﻦ ﺑﻮد آنﭼﻪ ﮐﻪ ﻗﻀﯿﻪ را ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯽﺗﻮﻧﯽ ﺧﻮب ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﯽ؟«‬

‫زن ﺑﻪﻧﺮﻣﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮب ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬

‫»دﻫﻦﺑﻨﺪ اذﯾﺖت ﻧﻤﯽﮐﻨﻪ؟«‬

‫زن ﺑﻪﻧﺮﻣﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻪ دﻫﺎنﺑﻨﺪ اذﯾﺖاش ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫»ﻣﯽﺧﻮاي ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻣﯽﺧﻮﻧﺪم ﮔﻮش ﺑﺪي؟«‬

‫‪٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫زن ﺑﻪﻧﺮﻣﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﺮد اﻣﺮوز ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪه ﮔﻮش ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﮐﺘﺎب را ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬

‫ﮐﺘﺎب ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺑﺮاي زن ﺧﻮاﻧﺪ‪"» :‬اي ﻓﻘﺮ‪ ،‬اي ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﺮﺿﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖﻧﺎﭘﺬﯾﺮ و ﺟﺎﻧﮑﺎﻫﯽ‪ ،‬ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺮت‪ ،‬ﻧﻮﻣﯿﺪي‪،‬‬
‫در ﻫﻢ ﻣﯽﮐﻮﺑﯽ ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺴﯿﺎر را‪«"...‬‬

‫زن ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ آﻟﮑﺎﺋﻮس‪2‬ﺋﻪ‪ ،‬از آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ از دوﻫﺰار ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪«.‬‬

‫‪ ...‬آه‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎ‪ ،‬زن ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد و ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﺗﻼش ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ او ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺪ ﺣﺎل ﻣﺮد را ﺣﺘﺎ از اﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﺪﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و ﻣﺮد ﻫﻤﯿﻦﻃﻮرﯾﺶ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺣﺎﻟﺶ‬
‫ﺑﺪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪2‬‬
‫‪Alcaeus‬‬

‫‪٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫داﺳﺘﺎنِ اُ‬

‫ﺗﺌﺎﺗﺮ درﺟﻪ ﭼﻬﺎرم ﺳﺎدﯾﺴﻢ و ﻧﻮﻣﯿﺪي ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ و ﺑﺎب ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺳﺎده ﺷﺮوع ﺷﺪ‪ .‬زن اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ زﮔﯿﻞ درآورد‪.‬‬

‫او ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﺎ وﮐﯿﻞ ﻣﯿﺎنﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﺶ را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬زن رﻣﺎنﻧﻮﯾﺲِ ﺷﮑﺴﺖﺧﻮردهاي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﻘﻂ‬
‫ﺑﯿﺴﺖوﺳﻪ ﺳﺎل داﺷﺖ و وﮐﯿﻞ ﻣﯿﺎنﺳﺎل ﺑﻪش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﺶ را دوﺳﺖ دارد و زن ﺧﯿﻠﯽ اﺣﺴﺎس ﺑﺪي داﺷﺖ‪،‬‬
‫ﭼﺮاﮐﻪ ﮐﺘﺎب‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ ﻧﻘﺪﻫﺎي ﺧﻮﺑﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮب ﻧﻤﯽﻓﺮوﺧﺖ و زن ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺮدد ﺳﺮ ﮐﺎر‪.‬‬

‫ﭘﺲ زن ﺑﺎ وﮐﯿﻞ رﻓﺖ و ﺑﺎ زﮔﯿﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫زﮔﯿﻞﻫﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﮐُﭙﻪاي ﮐﺮﯾﻪ از ﻗﺎرچﻫﺎﯾﯽ ﮐﺎﺑﻮسﮔﻮن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﻮزن اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺳﻮزاﻧﺪه ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ :‬درﻣﺎﻧﯽ‬
‫دردﻧﺎك از ﭘﯽ درﻣﺎن دردﻧﺎﮐﯽ دﯾﮕﺮ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ زن ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ زﮔﯿﻞ درآورده‪ ،‬درﺑﺎرهي ﭘﺎﯾﺎن ازدواجﺷﺎن ﺑﺎ ﺑﺎب ﺣﺮف زد‪ .‬زن ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺮﻣﮕﯿﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد‬
‫ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي اداﻣﻪي زﻧﺪﮔﯽاش وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻢ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ اداﻣﻪ ﺑﺪم‪ .‬ﻣﻦ ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎر وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﮐﺮدم‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﺑﻪش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ‪ «،‬و ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﺎش ﺧﻮب رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را درﺑﺎرهي آن‬
‫راﺑﻄﻪي اﻟﮑﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ و ﺑﻪ ﺷﯿﻮهاي ﻓﺮاﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار ﻣﺮاﻗﺐ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎ اداﻣﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﻨﺪ‪ ...‬ﺑﻌﺪ‪.‬‬

‫آنﻫﺎ ﺑﺮاي دو ﻣﺎه ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺮﻣﺎﻟﯽ در ﭘﯿﺶ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ دو ﻣﺎه ﻻزم ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺳﻮزاﻧﺪن زﮔﯿﻞﻫﺎ و ﮔﺎﻫﯽ‬
‫وﻗﺘﯽ زن از دﯾﺪن دﮐﺘﺮ و ﺳﻮزن اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽاش ﺑﺮﻣﯽﮔﺸﺖ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽﻧﺸﺴﺖ ﻫﻤﺎنﺟﺎ و ﺑﻨﺎي ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﺗﺴﻼﯾﺶ ﻣﯽداد و ازش ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد و ﺣﺲ ﺑﻬﺘﺮي ﺑﻪش ﻣﯽداد‪ ،‬ﻣﻮﻫﺎش را ﻧﻮازش ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻐﻠﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪،‬‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﻣﯽزد‪» .‬ﺗﻮ زن ﻣﻨﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺖام‪ .‬ﻫﻤﻪﭼﯽ ﺑﻪزودي درﺳﺖ ﻣﯽﺷﻪ‪ «،‬ﺗﺎ اﯾﻦﮐﻪ زن دﺳﺖ از‬
‫ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬

‫‪٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫از آنﺟﺎ ﮐﻪ آنﻫﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺘﻌﺎرﻓﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬آﺧﻪ زﮔﯿﻞﻫﺎ از ﻃﺮﯾﻖ آﻣﯿﺰش و ﺗﻮﺳﻂ وﯾﺮوﺳﯽ ﻣ‪‬ﺴﺮي‬
‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﺎرﻫﺎي دﯾﮕﺮي ﺑﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫آنﻫﺎ واﻗﻌﺎً دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﯾﮏﺟﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻫﺮ دو دﯾﻮاﻧﻪي ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪﻧﺤﻮي ﻣﺘﻌﺎرف‪.‬‬

‫ﯾﮏ روز ﯾﮑﯽ ﻧﺴﺨﻪاي از »داﺳﺘﺎنِ اُ« را ﺑﻪ ﺑﺎب اﻣﺎﻧﺖ داد و ﺑﺎب ﻫﻢ ﺧﻮاﻧﺪش‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﯾﮏ رﻣﺎنِ ﺳﺎدوﻣﺎزوﺧﯿﺴﺘﯽِ‬
‫ﮔﻮﺗﯿﮏ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﮕﯽﻧﮕﯽ ﺑﺎب را ﺳﺮ ذوق آورد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ او ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪش ﮐﻤﯽ ﻫﻢ ﺗﺴﺎر ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﮐﺘﺎب را ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺮد‪ ،‬دادش ﺑﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮐﻪ او ﻫﻢ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ او ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ درﺑﺎرهي ﮐﺘﺎب ﮐﻨﺠﮑﺎو ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬درﺑﺎرهي ﭼﯿﻪ؟«‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻫﻢ ﮐﺘﺎب را ﺧﻮاﻧﺪ و ﯾﮏﺟﻮرﻫﺎﯾﯽ او ﻫﻢ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﺟﻮراﯾﯽ ﺑﺎﺣﺎﻟﻪ‪«.‬‬

‫ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ از آنﮐﻪ ﻫﺮ دو ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب را ﺗﻤﺎم ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺧﻮش ﺑﻮدﻧﺪ داﺷﺘﻨﺪ درﺑﺎرهي روشﻫﺎي‬
‫ﻣﻤﮑﻦ راﺑﻄﻪﺷﺎن ﺣﺮف ﻣﯽزدﻧﺪ‪.‬‬

‫دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ آنﺟﺎ روي ﺗﺨﺖ‪ ،‬ﺑﮕﯽﻧﮕﯽ ﺳﺮﺧﻮش‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺮا داﺳﺘﺎن اُ رو ﺑﺎزي ﻧﮑﻨﯿﻢ؟«‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪ ،‬ﺧﻨﺪان‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﮐ‪‬ﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﮐﺪوم ﺑﺨﺸﺶ رو ﺑﺎزي ﮐﻨﻢ؟«‬

‫ﺑﺎزي داﺳﺘﺎن اُ‬

‫‪١٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﺎزي داﺳﺘﺎنِ اُ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮاﺷﺎن ﺑﺎﻣﺰه ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ روﺳﺮي ﺑﺮاي ﻣﺮد ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﮐﻪ او را ﺑﺎﻫﺎﺷﺎن‬
‫ﺑﺒﻨﺪد و ﯾﮏ دﺳﺘﻤﺎلﮔﺮدنِ اﺑﺮﯾﺸﻤﯽِ ﺑﺰرگ ﻫﻢ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺮد ﻓﺮو ﮐﻨﺪ ﺗﻮي دﻫﺎﻧﺶ‪ .‬ﺑﺎب ﮔﺮهاي در ﻣﺮﮐﺰ دﺳﺘﻤﺎل‬
‫ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﺗﻮي ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن و ﺳﯿﻨﻤﺎ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬و ﮔﺮه را ﮔﺮﻓﺖ ﺑﯿﻦ دﻧﺪانﻫﺎش و دو ﺳﺮِ دﺳﺘﻤﺎل را ﺳﻔﺖ‬
‫ﺑﺴﺖ ﭘﺸﺖ‪ ‬دﺳﺖ زن‪ ،‬ﺗﺎ اﯾﻦﮐﻪ دﻫﺎن زن ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺑﺎز ﺷﺪن ﺷﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﮔﺮه‪.‬‬

‫دﺳﺘﺎن زن ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫زن ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ و ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻧﻔﺲ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬زن ﻫﯿﭻﮔﺎه ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و ﺗﻮي دﻫﺎﻧﺶ دﻫﺎنﭼﭙﺎن ﻧﮑﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﻧﺎرﻫﺎ و ﻧﺎﺗﺴﭗﻫﺎش را ﻧﻮازش ﮐﺮد‪ .‬زن اﺣﺴﺎس ﻧﻮﻣﯿﺪي و ﻟﺬت را دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺖ‪.‬‬

‫زﮔﯿﻞﻫﺎ‬

‫وﻗﺘﯽ زﮔﯿﻞﻫﺎ در ﺑﺪن ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮐﺸﻒ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎب ﻫﻢ ﺧﻮدش را ﭼﮏ ﮐﺮد ﮐﻪ زﮔﯿﻞ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﺛﺮي از‬
‫زﮔﯿﻞ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫‪١١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫اﯾﻦ زﮔﯿﻞﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ وﯾﺮوس ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ درﺻﺪ ﮐﻮﭼﮑﯽ از ﻣﺮدم ﮐﻪ در ﺗﻤﺎس ﺑﺎ وﯾﺮوس ﻗﺮار‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﻋﻤﻼً ﺑﻪ آن ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ در ﻣﻌﺮض وﯾﺮوس ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ زﮔﯿﻞ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ و‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﺮدم ﺑﺎ وﯾﺮوس در ﺗﻤﺎس ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ اﻣﺎ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﺧﯿﺎﻟﺶ ﺣﺴﺎﺑﯽ راﺣﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﺸﺪه‪ .‬ﻫﻔﺘﻪﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ و ﻫﯿﭻ زﮔﯿﻠﯽ روي ﺗﻦاش ﭘﯿﺪا ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﭘﺲ آنﻫﺎ ﻓﮑﺮ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎب ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﯾﮏ ﺷﺐ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ زن دﯾﮕﺮ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً از زﮔﯿﻞﻫﺎ ﭘﺎك ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮد ﺗﻮي‬
‫دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ و در ﺣﯿﻦ ﻗﻀﺎي ﺣﺎﺟﺖ دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﻧﺤﻮي دروﻧﯽ زﮔﯿﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪.‬‬

‫ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ درون را ﺑﻨﮕﺮد‪ ،‬ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﯿﺰهراه را‪ .‬زﮔﯿﻞﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺟﺰﯾﺮهاي ﮐﻮﭼﮏ و اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ از ر‪‬زﻫﺎي ﻣﺨﺎﻃﯽِ ﺻﻮرﺗﯽ‪ .‬ﻣﺮد ﺑﺎورش ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬اﯾﺴﺘﺎد آنﺟﺎ و ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﺑﻪ زﮔﯿﻞﻫﺎ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻻن اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﻻ ﺑﯿﺎورد‪.‬‬

‫ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎرش را ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد آنﺟﺎ ﺑﺎﻻي ﮐﺎﺳﻪي دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ‪ ،‬ﺧﯿﺮه‪.‬‬

‫ﺳﯿﻔﻮن را ﮐﺸﯿﺪ و ادرارش ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻋﻼﻣﺖ‪ ‬ﺳﺠﺎوﻧﺪيِ اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﭼﺮخ زد و ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪ .‬آﻓﺘﺎب ﻫﻢ داﺷﺖ ﻏﺮوب‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ از دﯾﺪار دوﺳﺘﯽ ﺑﺮﮔﺮدد ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮاغﻫﺎ را روﺷﻦ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪﻃﻮر ﻃﺒﯿﻌﯽ‪ ،‬از ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد‪ .‬از ﭘﻨﺠﺮه ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺮاﻓﯿﮏ‪ ‬ﺳﺮِ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺑﺎران ﻣﯽداد‪ .‬ﻟﺮزﯾﺪ‪،‬‬
‫اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺳﺮدش ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ آن ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬او را ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮي ﺑﺎراﻧﯽ و ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﻬﺎ در‬
‫ﮐﻮدﮐﯽاش اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ آنﺟﺎ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ زن در را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪش و آﻣﺪ ﺗﻮ‪ ،‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ زن ﯾﮏ ﻻﻣﭗ را روﺷﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮد آنﺟﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد در اﺗﺎق‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪم آنورﺗﺮ از زن‪ ،‬ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از ﭘﻨﺠﺮه‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻃﻮري ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺳ‪‬ﺮﺑﯽ ﺷﻔﺎف در ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟«‬

‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬زﮔﯿﻞ درآوردم‪«.‬‬

‫‪١٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫زن ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ ﮐﻒ زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﻃﻮري ﮐﻪ اﻧﮕﺎر روي ﯾﮏ ﺗﺎر ﻋﻨﮑﺒﻮت‪ ‬ﻓﺎﺳﺪ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ‪.‬‬

‫»ﻫﺮﭼﻪ ﻋﻤﯿﻖ ﻏﺼﻪ ﺑﺨﻮرم‬

‫ﺑﺮاي دوﺳﺘﺎﻧﻢ‬

‫ارزﺷﯽ ﻧﺪارد‪«.‬‬

‫‪١٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﺑﺎب ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎﯾﯽ وﺟﻮد داره‪ «،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ دراز ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد دﺳﺖﺑﺴﺘﻪ و دﻫﺎنﺑﺴﺘﻪ روي ﺗﺨﺖﺧﻮاب در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﺮش در داﻣﻦ ﺑﺎب ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻄﻮط‪ ،‬ﺑﺨﺶﻫﺎﯾﯽ از ﺧﻄﻮط‪ «...‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪاي ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد ﮐﻪ داﺷﺖ ﭼﯽ‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻣﻨﺘﻈﺮش ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﯾﺎدش ﺑﯿﺎﯾﺪ ﮐﻪ داﺷﺘﻪ ﭼﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻪ‪ .‬ﺑﺎب ﺻﻔﺤﺎت ﮐﺘﺎب را ورق ﻣﯽزد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‬
‫ﭼﺮا‪ .‬ﺻﻔﺤﺎت ﻣﺜﻞ ﺑﺮگﻫﺎﯾﯽ ﺗﻮي ﯾﮏ ﺑﺎد‪ ‬ﺣﻮاسﭘﺮت ورق ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﯾﺎدش آﻣﺪ داﺷﺘﻪ ﭼﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻪ و دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﮐﺮد‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ﮐﻪ ﻗﺒﻠﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬ﻓﻘﻂ ﯾﻪ‬
‫ﻗﺴﻤﺖﻫﺎﯾﯽ وﺟﻮد داره‪ ،‬ﺧﻄﻮط‪ «،‬و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺨﺶﻫﺎﯾﯽ از ﺧﻄﻮط و ﮔﺎﻫﯽ ﻓﻘﻂ ﮐﻠﻤﺎت ﻣﻨﻔﺮد ﮐﻪ ﻣﯽﻣﻮﻧﻦ از‬
‫ﺷﻌﺮﻫﺎي اﺻﯿﻞِ ﻧﻮﺷﺘﻪﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎي ﻫﺰاران ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪"» :‬زﯾﺒﺎﺗﺮ"‪ ،‬اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ از ﯾﻪ ﺷﻌﺮ ﻣﻮﻧﺪه‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪"» :‬ﮔﺮﯾﺨﺘﻦ"‪ ،‬اﯾﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ از ﯾﻪ ﺷﻌﺮ دﯾﮕﻪ ﻣﻮﻧﺪه‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪"» :‬او ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ"‪" ،‬ﺷﮑﺴﺘﻦ"‪" ،‬ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ آن ﮐﺮدهاي ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اﻧﺪوﻫﺎﻧﻢ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻢ" اﯾﻦﺟﺎ‬
‫ﺳﻪ ﺗﺎ ﺗﯿﮑﻪ ﻫﺴﺖ‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦﺟﺎ دو ﺗﺎ ﺷﻌﺮ واﻗﻌﺎً زﯾﺒﺎ ﻫﺴﺖ‪ «.‬ﮔﻔﺖ‪"» :‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﻋﻤﯿﻖ ﻏﺼﻪ ﺑﺨﻮرم‪ ،‬ﺑﺮاي دوﺳﺘﺎﻧﻢ‪ ،‬ارزﺷﯽ ﻧﺪارد"‬
‫و "ﮔﺎز ﻣﯽزﻧﺪ ﺧﯿﺎرﻫﺎ را"‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻈﺮت ﭼﯿﻪ؟ دوسﺷﻮن داري؟« ﺑﺎب ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ زن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻮاب ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬زن ﺳﺮ ﺗﮑﺎن‬
‫داد ﮐﻪ ﺑﻠﻪ‪ ،‬دوﺳﺖﺷﺎن دارد‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬دوﺳﺖ داري ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺸﻨﻮي؟«‬

‫ﺑﺎب ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ در دﻫﺎن زن دﻫﺎنﭼﭙﺎن ﻓﺮو ﮐﺮده‪.‬‬

‫زن ﺑﻪﻧﺮﻣﯽ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد ﮐﻪ ﺑﻠﻪ‪.‬‬

‫‪١٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦﺟﺎ ﭼﻬﺎر ﺗﯿﮑﻪﺷﻌﺮِ دﯾﮕﻪ ﻫﺲ‪ .‬اﯾﻨﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰي ﻫﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪه از ﺻﺪاي ﯾﻪ اﻧﺴﺎن از ﻫﺰاران‬
‫ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‪" :‬ﻃﻮﻓﺎنﻫﺎ"‪" ،‬و از اﯾﻦﻫﺎ"‪" ،‬ﻣﻦ ﺑﻮدم"‪" ،‬او ﻓﻬﻤﯿﺪ"‪ ،‬ﺷﮕﻔﺖآوره‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬

‫زن ﺧﯿﻠﯽ آرام ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد ﮐﻪ ﺑﻠﻪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﯾﮑﯽ دﯾﮕﻪ ﺑﺨﻮﻧﻢ؟«‬

‫زن ﺑﻪﻧﺮﻣﯽ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد ﮐﻪ ﺑﻠﻪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪"» :‬و ﻫﯿﭻﭼﯿﺰ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ‪«".‬‬

‫وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش‬

‫اﻣﺎ وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش ﭼﯽ؟ آنﻫﺎ ﭼﻄﻮر ﺗﻮي اﯾﻦ داﺳﺘﺎن اﻧﺤﺮاف ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ؟‬

‫ﺑﻪراﺣﺘﯽ‪ .‬آنﻫﺎ در ﻃﺒﻘﻪي ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪١٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫وﯾﻼرد ﯾﮏ ﭘﺮﻧﺪهي ﺧﻤﯿﺮ ﮐﺎﻏﺬي‪ 3‬ﺑﻮد ﺑﺎ ﺣﺪود ﺳﻪ ﻓﻮت‪ 4‬ﻗﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎي دراز ﺳﻔﯿﺪ و ﺑﺪﻧﯽ ﺳﯿﺎه ﺗﺎ ﺣﺪودي ﭘﻮﺷﯿﺪه‬
‫ﺑﺎ ﯾﮏ ﻗﺮﻣﺰ ﻋﺠﯿﺐ‪ ،‬ﺳﻔﯿﺪ و ﻃﺮاﺣﯽ آﺑﯽ ﺑﯽﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ دﯾﺪهاي‪ ،‬و وﯾﻼرد ﯾﮏ ﻣﻨﻘﺎر ﻋﺠﯿﺐ‬
‫ﻏﺮﯾﺐ دارد ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮏ ﻟﮏ ﻟﮏ‪ .‬ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش اﻟﺒﺘﻪ دزدياﻧﺪ‪.‬‬

‫آنﻫﺎ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي دزدﯾﺪهﺷﺪهاﻧﺪ از ﺳﻪ ﺑﺮادر‪ ،‬ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن‪ ،5‬ﮐﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ داده ﺑﻮدﻧﺪ ﯾﮏ ﺗﯿﻢ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﻮب را در ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﮐﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﺎزي ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺧﻮنِ زﻧﺪﮔﯽِ آنﻫﺎ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ ﯾﮑﯽ ﻫﻤﻪي ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي‬
‫ﺑﻮﻟﯿﻨﮓﺷﺎن را دزدﯾﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن از ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ دﻧﺒﺎل ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ دور ﻣﻤﻠﮑﺖ را ﻣﺜﻞ ﺳﻪ ﺑﺮادر اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ‬
‫ﺗﻮي ﯾﮏ وﺳﺘﺮن‪.‬‬

‫آنﻫﺎ ﻻﻏﺮ‪ ،‬ﺗﯿﺰﺑﯿﻦ و ژﻧﺪهﭘﻮش ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦﮐﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻟﺒﺎسﻫﺎﺷﺎن ﺗﻌﻤﯿﺮ‪-‬ﻻزم ﺷﻮد و رﯾﺶﺷﺎن را‬
‫ﻫﻢ ﻣﺮﺗﺐ اﺻﻼح ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺪل ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﯾﺖﮐﺎراﻧﯽ ﺷﺮور ﺑﺮاي ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎي ﺟﺴﺖوﺟﻮﺷﺎن ﺑﺮاي‬
‫ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي رﺑﻮدهﺷﺪه‪.‬‬

‫آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺴﺮﺑﭽﻪﻫﺎﯾﯽ ﺗﻤﺎم اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ وارد زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺒﻊ اﻟﻬﺎﻣﯽ ﺑﺮاي ﺟﻮانﻫﺎ و ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﭘﯿﺮﻫﺎ‪،‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن اﯾﻦﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﭼﯿﺰي از زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎﺧﺖ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آن ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام واﻗﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻋﺬاب‬
‫اﯾﻦ ﺳﻪ ﺳﺎلِ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ در ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓﺷﺎن آنﻫﺎ را ﺗﻐﯿﯿﺮ داده ﺑﻮد‪ .‬آنﻫﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﯿﻠﯽ از‬
‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎنِ ﻗﺪﯾﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ :‬از آن ﺑﻮﻟﯿﻨﮓﺑﺎزﻫﺎي ﻗﻬﺮﻣﺎنِ ﺧﻮشﺗﯿﭗ و ﻣﺎﯾﻪي اﻓﺘﺨﺎر ﺷﻬﺮﺷﺎن‪.‬‬

‫وﯾﻼرد اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﺎن وﯾﻼرد ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ :‬ﯾﮏ ﭘﺮﻧﺪهي ﺧﻤﯿﺮ ﮐﺎﻏﺬيِ اﺣﺎﻃﻪﺷﺪه ﻣﯿﺎن ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش‪.‬‬

‫‪3‬‬
‫ﭘﺎﭘﯾﮫ ﻣﺎﺷﮫ ‪papier-mâché:‬‬
‫‪4‬‬
‫ﺗﻘرﯾﺑﺎ ‪ ٠/٩١‬ﻣﺗر‬
‫‪5‬‬
‫‪Logan‬‬

‫‪١٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»و ﻫﯿﭻﭼﯿﺰ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ«‬

‫اﺗﺎق زﯾﺎدي روﺷﻦ ﺑﻮد‪ .‬اﺗﺎق ﺑﺰرﮔﯽ ﻧﺒﻮد‪ ،‬و ﻻﻣﭗ آوﯾﺨﺘﻪ از ﺳﻘﻒ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮاي اﺗﺎق ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎ آن ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫از ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻋﺒﻮر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺳﺮِ ﺷﺐ ﺗﺮاﻓﯿﮏ زﯾﺎدي داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪١٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﻣﺮد ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﺑﻪ زن‪.‬‬

‫ﻗﯿﺎﻓﻪي ﺑﺎب ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﺳﺮد ﺑﻮد‪ ،‬در رؤﯾﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ‪ .‬او ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ در زﻣﺎن دﯾﮕﺮي زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﻣﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎب ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آنﻫﺎ و ﺧﻮدش داﺷﺖ ﻏﺼﻪ ﻣﯽﺧﻮرد‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﺮاﯾﻂ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﺎﻣﻞ‪:‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ و آﯾﻨﺪهي اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و از ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮهاش ﻋﻤﯿﻘﺎً ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ دوﺳﺘﺶ دارد‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ او دﭼﺎر زﮔﯿﻞ ﺷﺪه‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺪود ﯾﮏ ﺑﺎر از ﻫﺮ‬
‫ده ﺑﺎر ﻣﺮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪﻧﺤﻮ ﻣﺆﺛﺮي دﻫﺎن زن را ﺑﺒﻨﺪد‪ ،‬و اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از آن دﻓﻌﺎت ﺑﻮد‪.‬‬

‫زن ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ ،‬ﻋﺠﺐ ﺷﺎﻧﺴﯽ!‬

‫ﭘﺲ ﭘﺎﻫﺎي ﺑﺎب را ﺑﺎ ﮔﻮﻧﻪاش ﻧﻮازش ﮐﺮد و اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎري ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮑﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ دوﺳﺘﺶ‬
‫دارد‪ .‬زن ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪش ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ از اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻫﻢ ﻣﯽﮔﺬرﻧﺪ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ اﯾﻦﻫﺎ را و‬
‫دوﺑﺎره زﯾﺒﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ زﺑﺎﻧﺶ ﺳﺨﺖ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﭘﺸﺖ‪ ‬دﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﮐﻪ از آب‬
‫دﻫﺎن او ﺧﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫زن ﭼﺸﻢﻫﺎش را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎب ﺑﻪآراﻣﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪"» :‬و ﻫﯿﭻﭼﯿﺰ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ‪ «".‬اﻣﺎ اﯾﻦﺑﺎر ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﭘﯿﺶ ﺧﻮدش ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن در ﺗﻌﻘﯿﺐ‬

‫‪١٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد روي ﺻﻨﺪﻟﯽ‪ ،‬در ﺣﺎل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﯾﮏ ﻗﻮﻃﯽ آﺑﺠﻮ‪ .‬آن ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‬
‫روي ﺗﺨﺖ‪ ،‬در اﺗﺎق ﻫﺘﻠﯽ ارزان‪ ،‬در ﺣﺎل ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻤﯿﮏ‪ .‬ﮔﺎهﮔﺎﻫﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ‪ .‬ﮐﺎﻏﺬ دﯾﻮاريِ ﮐﻬﻨﻪ‬
‫ﺷﺒﯿﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻨﺪهاش دﯾﻮارﻫﺎ را ﺑﻪ ﺗﻠﻖ ﺗﻮﻟﻮق ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﺳﻮم ﺑﯽﻗﺮار اﺗﺎق را ﻋﻘﺐ ﺟﻠﻮ ﻣﯽﮐﺮد و اﯾﻦ ﮐﺎرش ﯾﮏﺟﻮرﻫﺎﯾﯽ ﺑﯽاﺣﺘﺮاﻣﯽ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ اﺗﺎق زﯾﺎدي‬
‫ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮد‪ .‬او از ﺧﻨﺪﯾﺪن ﺑﺮادرش ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺷﺎﮐﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺮادرش ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻮدش را‬
‫وﻗﻒ‪ ‬ﻫﻤﭽﯽ وﻗﺖﮔﺬراﻧﯽﻫﺎي ﺳﻄﺢ ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﺑﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﭘﺲ اون ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﺠﺎن؟«‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ روي ﺗﺨﺖ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏاش را ﮔﺬاﺷﺖ زﻣﯿﻦ و آن ﺑﺮادري ﮐﻪ آﺑﺠﻮ ﻣﯽﻧﻮﺷﯿﺪ ﭘﺮوازِ‬
‫ﻗﻮﻃﯽ را در ﻧﯿﻤﻪراه‪ ‬دﻫﺎﻧﺶ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد و آن را ﺑﺪل ﺑﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪي ﻗﻮﻃﯽِ آﺑﺠﻮ ﮐﺮد‪.‬‬

‫آنﻫﺎ ﺧﯿﺮه ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮادرﺷﺎن ﮐﻪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪﻃﺮز ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻠﯽ ﻗﺪم ﻣﯽزد در آن اﺗﺎق ﮐﻮﭼﮏ‪.‬‬

‫ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪» :‬ﭘﺲ اون ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﺠﺎن؟«‬

‫آنﻫﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎﺳﯽ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺷﺎن ﺑﮕﻮﯾﺪ آن ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺮاﺷﺎن ﺳﻪﻫﺰار دﻻر‬
‫آب ﺧﻮرده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻪﻫﺰار دﻻري ﮐﻪ از ﮔﺪاﯾﯽ‪ ،‬دزدي‪ ،‬ﺧﻼف‪ ،‬ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ از ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻗﺘﻞ ﺑﻪدﺳﺖ‬
‫آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺳﻪ ﺳﺎل آزﮔﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ آنﻫﺎ در ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖ‪ ‬ﺗﻤﺎم‪-‬اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽِ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﯾﮑﯽ‬
‫از دﻻﯾﻞ اﯾﻦ ﻃﻮلﮐﺸﯿﺪن ﺑﻮد‪.‬‬

‫»ﭘﺲ اون ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﺠﺎن؟«‬

‫وﯾﻼرد ﻗﺪﯾﺲ‬

‫‪١٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫در ﻫﻤﯿﻦ اﺛﻨﺎ‪ -‬ﮐﻤﺘﺮ از ﯾﮏ ﻣﺎﯾﻞ دورﺗﺮ از اﺗﺎق ﮐﺜﯿﻒ و ﮐﻮﭼﮏ ﻫﺘﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن درش ﻣﻨﺘﻈﺮ ﯾﮏ ﺗﻤﺎس‬
‫ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺎي ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را ﺑﻪﺷﺎن ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ -‬وﯾﻼرد‪ ،‬ﯾﮏ ﭘﺮﻧﺪهي ﺧﻤﯿﺮ ﮐﺎﻏﺬيِ ﮔﻨﺪه‪ ،‬اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫آنﺟﺎ‪ ،‬ﭘﺸﺖ داده ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎ‪ .‬ﺣﺪود ﭘﻨﺠﺎهﺗﺎﯾﯽ از آن ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎ آنﺟﺎ روي ﮐﻒ زﻣﯿﻦ ﺑﻮد‪ :‬ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﭘ‪‬ﺮ ﻧﻘﺶوﻧﮕﺎر‬
‫ﺑﺰرگ ﻣﺜﻞ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪ ‬ﻣﯿﻨﯿﺎﺗﻮري ﺑﻮدﻧﺪ و ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﻫﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﺷﻤﺎﯾﻞﻫﺎ‪.‬‬

‫وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش در اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽِ آﭘﺎرﻣﺎﻧﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ ﺷﺐ ﺑﻮد و ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﺣﺘﺎ آنﺟﺎ ﯾﮏ ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮر ﻣﺬﻫﺒﯽِ ﺧﻔﯿﻒ از ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻣﯽآﻣﺪ‪.‬‬

‫وﯾﻼرد‪ ‬ﻗﺪﯾﺲِ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ دزدﯾﺪهﺷﺪه!‬

‫‪7‬‬
‫ﺳﺎﮐﻨﺎنِ اﯾﻦ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺑﻪ دﯾﺪن ﺑﺎزﭘﺨﺶِ ﻓﯿﻠﻤﯽ از ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ‪ 6‬در ﯾﮏ ﺳﺎﻟﻦ ﻫﻨﺮي ﻣﺤﻠﯽ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎم آنﻫﺎ ﺟﺎن‬
‫و ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ‪ 8‬ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎن ﻓﯿﻠﻢﺳﺎز ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻮد و ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪرﺳﻪ‪ .‬آنﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪﻫﺎي ﻃﺒﻘﻪي ﺑﺎﻻﺷﺎن‪ ،‬ﺑﺎب و‬
‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎب ﺳﻪ ﭼﻬﺎر ﺑﺎر در ﻫﻔﺘﻪ ﺧﻮدش ﻣﯽآﻣﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ .‬دوﺳﺖ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ در اﺗﺎق‬
‫‪9‬‬
‫ﺟﻠﻮﯾﯽ روي زﻣﯿﻦ ﺑﺎ وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش‪ ،‬و ﻗﻬﻮه ﺑﻨﻮﺷﺪ و ﺑﺎ ﺟﺎن درﺑﺎرهي وﯾﻼرد ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎت‬
‫ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺸﻐﻮل ﺗﺪرﯾﺲ ﺑﻮد‪ .‬او ﺗﻮي ﯾﮏ ﻣﺪرﺳﻪي راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ درس ﻣﯽداد‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﺳﺆالﻫﺎﯾﯽ درﺑﺎرهي وﯾﻼرد و دوﺳﺘﺎن ﻓﻠﺰياش ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪ .‬اﻏﻠﺐ ﺳﺆالﻫﺎﯾﺶ ﻫﻤﺎن ﺳﺆاﻻت ﺗﮑﺮاري ﻫﻤﯿﺸﻪاﻧﺪ‪،‬‬
‫ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﺎب ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ را ﭘﺮﺳﯿﺪه‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﺑﺮاي ﺻﺪﻣﯿﻦ ﯾﺎ ﻫﺰارﻣﯿﻦ ﺑﺎر ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪» :‬اﯾﻦ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ از ﮐﺠﺎ اوﻣﺪن؟« اﯾﻦ ﺳﺆال ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪي اوﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ دوﺑﺎره و دوﺑﺎره ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪.‬‬

‫‪10‬‬
‫ﺟﺎن ﺑﺮاي ﺻﺪﻣﯿﻦ ﯾﺎ ﻫﺰارﻣﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺻﺒﻮري ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدﻫﺪ‪» :‬اﯾﻦﻫﺎ رو ﺗﻮي ﯾﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦِ رﻫﺎﺷﺪه ﺗﻮ ﻣﺎرﯾﻦ ﮐﺎﻧﺘﯽ‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم‪ «.‬ﺟﺎن ﺣﺎﻻ ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎب را ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺑﺎب دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﯾﻦ را وﻗﺘﯽ ﺟﺎن اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر او را‬

‫‪6‬‬
‫‪Greta Garbo‬‬
‫‪7‬‬
‫‪John‬‬
‫‪8‬‬
‫‪Patricia‬‬
‫‪9‬‬
‫ﺻﻣﯾﻣﺎﻧﮫی ﭘﺎﺗرﯾﺷﯾﺎ‪Pat:‬‬
‫‪10‬‬
‫‪Marin County‬‬

‫‪٢٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎب ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺎﻫﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻤﻪي ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽاش و ذﻫﻦاش آنﻗﺪر ﺗﯿﺰ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮود ﭘﯿﮏﻧﯿﮏ‬
‫روي ﯾﮏ ﺗﯿﻎ رﯾﺶﺗﺮاش‪.‬‬

‫اﯾﻦ آزار ﻣﯽداد ﺟﺎن را ﮐﻪ ﺑﺎب را اﯾﻦﻃﻮري ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬او اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ وﺿﻊ ﺑﮕﺬرد و ﺑﺎب ﻫﻤﺎن ﺑﺎبِ ﺳﺎﺑﻖ‬
‫ﺑﺸﻮد‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﺎﻫﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎب اﯾﻦﻃﻮري ﺷﺪه ﺑﻮد‪ :‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺆال ﻣﺸﺎﺑﻪ را دوﺑﺎره‬
‫و دوﺑﺎره ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬اﯾﻦ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رو از ﮐﺠﺎ آوردي؟« و از اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺮاﺳﯿﻤﻪ راه رﻓﺘﻦ و ﺣﻮاسﭘﺮت‬
‫ﺑﻮدن و ﮔﺎﻫﯽ او ﻗﻬﻮهاش را ﭼﭙﻪ ﻣﯽﮐﺮد و ﺟﺎن ﺗﻤﯿﺰش ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﺎب ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﯾﮏ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺟﺎن ﯾﮏ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ او ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﻮد در اﻧﺠﺎم دادن و ﮔﻔﺘﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ‪ .‬آن روزﻫﺎ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺟﺎن آرزو ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ اداﻣﻪ ﻣﯽدادﻧﺪ درﺧﺸﯿﺪن ﺧﻔﯿﻒﺷﺎن را ﺑﻪ اﺗﺎﻗﯽ ﮐﻪ وﯾﻼرد در آن ﺳﺎﯾﻪاي ﺑﻮد در ﻣﯿﺎن آنﻫﺎ‪،‬‬
‫ﻣﺜﻞ ﯾﮏ دﻋﺎي ﺑﺮ زﺑﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪه‪.‬‬

‫ﺟﺎن و ﭘﺎت ﺑﻌﺪﺗﺮ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎل ﺣﺮفزدن درﺑﺎرهي ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ‪ ،‬و روﺷﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﭼﺮاغ اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ را و‬
‫آنﺟﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد وﯾﻼرد‪ ‬ﻣﺆﻣﻦ و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش‪.‬‬

‫»ﮐﺮﻓﺲ«‬

‫‪٢١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﺑﺎب ﮐﻤﺮﺑﻨﺪش را درآورد و ﺑﻪآراﻣﯽ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺷﻼق زدن ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪ .‬ردﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ ﺟﺰﺋﯽاي روي ﮐﻤﺮ و ﭘﺎﻫﺎي‬
‫زن ﺑﻪﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻧﺎﻟﻪاي ﻣﯽﮐﺮد از ﭘﺸﺖ دﻫﺎنﭼﭙﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻢ ﺳﻔﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﻮي دﻫﺎﻧﺶ و‬
‫او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻒاش ﮐﻨﺪ ﺑﯿﺮون‪.‬‬

‫ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻨﻮز اﯾﻦ زن را ﺳﺮ ﺣﺎل ﻣﯽآورد وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺷﻼقاش ﻣﯽزد‪ .‬اﯾﻦ واﻗﻌﺎً ﺳﺮ ﺣﺎل آورده ﺑﻮد زن را ﭼﻨﺪ‬
‫دﻓﻌﻪي اوﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎب اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮده ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﺑﺎزي داﺳﺘﺎن اُ را ﺑﺎزي ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦﮐﻪ ﻣﺮد ﮔﺮﻓﺘﺎر زﮔﯿﻞﻫﺎ‬
‫ﺷﻮد و دﯾﮕﺮ ﭘﯿﺶ ﻧﺮوﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﻫﯿﭻوﻗﺖ وﻗﺖ ﺷﻼقزدن زن ﮔﻮﺷﺖ را ﻧﮑﻨﺪه ﺑﻮد ﯾﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺒﻮدياي روي ﺗﻦاش ﺑﻪﺟﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﺑﻮد در اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع‪ .‬او دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ زن آﺳﯿﺒﯽ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻼقزدن زن ﻣﺮد را ﺳﺮ ﺣﺎل ﻧﻤﯽآورد‪ ،‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻦ او و دﻫﺎنﭼﭙﺎن زدن ﺑﻪ او‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮد اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد‬
‫اﯾﻦﻫﺎ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﯽ از ﻣﻨﺎﺳﮑﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﺷﺪ ﺑﻪ آنﺟﺎ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﺮد دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺻﺪاي ﻧﺎﻟﻪي او را ﺑﺸﻨﻮد‬
‫از ﭘﺸﺖ دﻫﺎنﭼﭙﺎن‪.‬‬

‫ﭼﯿﺰي ﮐﻪ زن واﻗﻌﺎً ازش ﺧﻮشاش ﻧﻤﯽآﻣﺪ ﻫﻤﺎن دﻫﺎنﭼﭙﺎن ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺨﺸﯽ از ﺑﺎزي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮد را ﺳﺮ ﺣﺎل‬
‫ﻣﯽآورد اﻏﻠﺐ و ﺑﺨﺸﯽ از ﺑﺎزي ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺑﻮد در اﻧﺠﺎﻣﺶ و ﻣﺮد ﺧﯿﻠﯽ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ و ﻋﺼﺒﯽ ﻣﯽﺷﺪ وﻗﺘﯽ‬
‫اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻣﯽداد‪ .‬زن ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭼﺮا ﻣﺮد آنﻗﺪر زﯾﺎد روي اﯾﻦ دﻫﺎنﭼﭙﺎن ﺗﺄﮐﯿﺪ داﺷﺖ و ﻣﺮد ﻫﻢ‬
‫ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﺑﻪ او ﻧﮕﻔﺖ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮد ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا او دوﺳﺖ داﺷﺖ دﻫﺎنﭼﭙﺎن زدن ﺑﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ را‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺎﺳﺨﯽ‬
‫ﻣﻨﻄﻘﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﻓﻘﻂ اﯾﻦ ﮐﺎر را دوﺳﺖ داﺷﺖ و اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﻌﺪ از اﯾﻦﮐﻪ ﻣﺮد ﺗﻤﺎم ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺴﺘﻦ زن را‪ ،‬ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ اوﻟﯿﻦ ﮐﺎري ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد‪ ،‬زن ﻣﯽﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»ﻟﻄﻔﺎً دﻫﻦام رو ﻧﺒﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ رو ﻣﯽﺑﻨﺪي و ﺷﻼقام ﻣﯽزﻧﯽ اﻣﺎ ﻟﻄﻔﺎً دﻫﻦام رو ﻧﺒﻨﺪ‪ .‬ﻟﻄﻔﺎً‪ .‬ﻣﻦ دوﺳﺖ ﻧﺪارم‪«.‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﺮد ﺑﻪﻫﺮﺣﺎل اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد و اﻏﻠﺐ اوﻗﺎت ﻫﻢ ﺧﺮابﮐﺎري ﻣﯽﮐﺮد و ﮔﺎﻫﯽ زن را زﺧﻤﯽ ﻣﯽﮐﺮد و‬

‫‪٢٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫اﯾﻦ ﺑﻪﻧﺪرت ﺑﻮد ﮐﻪ زن دﻫﺎنﭼﭙﺎناش را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و آن اﻧﺪك دﻓﻌﺎت ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪﻧﺪرت ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ‬
‫زن ﺑﻪﯾﺎد ﻣﯽآورد ﮐﻪ اﯾﻦ را اواﯾﻞ دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﻣﺮد ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ را ﮔﺬاﺷﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻨﺎر او روي ﺗﺨﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻢﻫﺎي زن زﯾﺒﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎﻻي‬
‫دﻫﺎنﭼﭙﺎن‪ ،‬ﻣﺮد ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر ﺣﺴﺎس و ﺑﺎﻫﻮش ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﻣﺮد‪.‬‬

‫ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را رﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ‪.‬‬

‫ﺑﺎب از ﺣﺎﻓﻈﻪاش ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻟﯽ ﮐﺮد از آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ و ﺑﻪ زن ﮔﻔﺖ‪"» :‬ﺑﯿﺎ ﺣﻠﻘﻪﻫﺎي ﮐﻮﭼﮑﯽ از ﮐﺮﻓﺲ ﺑﮕﺬارﯾﻢ‬
‫ﺑﺎﻻي اﺑﺮوﻫﺎﻣﺎن و ﺟﺸﻨﯽ ﻣﺤﺸﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﺑﺮاي دﯾﻮﻧﯿﺴﻮس‪«."11‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺸﻨﮓ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬

‫زن ﭼﺸﻢﻫﺎش را ﺑﺴﺖ‪.‬‬

‫‪11‬‬
‫‪Dionysus‬‬

‫‪٢٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﭘﻮﺷﺶ‬

‫ﺑﺎب ﻫﻨﻮز ﻟﺒﺎسﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ و اوﺿﺎﻋﺶ داﺷﺖ ﺧﺮاب ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ راﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ورود ﮐﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻮﺷﺶ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻢ او از ﭘﻮﺷﺶ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد ﻫﻢ زن‪.‬‬

‫رﻓﺖ ﺗﺎ ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ‪ .‬آن ﺟﺎ زﯾﺮ ﺟﻮراب ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪﻫﺎي ﭘﻮﺷﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺎﺷﯿﺎﻧﻪ ﯾﮑﯽ ازش درآورد‪ .‬از دﺳﺖزدن‬
‫ﺑﻪش ﭼﻨﺪشاش ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﺳﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎب ﭼﻘﺪر ﺑﺪش ﻣﯽآﯾﺪ از آن ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎ ﻃﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ و ﻗﺒﺮاق ﺑﻮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدي ﻋﻤﺮاً ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪي ﮐﻪ زﮔﯿﻞ دارد‪.‬‬

‫ﭘﻮﺷﺶِ ﻓﻮﯾﻞ ﭘﯿﭻ ﺷﺪه را ﺑﺮداﺷﺖ ‪ ،‬ﻓﻮﯾﻞ را ﺷﮑﺴﺖ و آن ﭼﯿﺰ وﺣﺸﺘﻨﺎك را آورد ﺑﯿﺮون‪ .‬ﺑﻮش داﺷﺖ ﺣﺎﻟﺶ را‬
‫ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ زد‪ .‬واﻗﻌﺎً از ﺑﻮش ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﻮﺷﺶ را ﮐﻪ اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻟﺮزﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯽﮐﺮد وﻗﺘﯽ‬
‫داﺷﺖ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖاش‪.‬‬

‫اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﭘﻮﺷﺶ ﻫﻤﯿﺸﻪ او را ﺷﺮﻣﺰده ﻣﯽﮐﺮد و ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ آن وري ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬او ﻫﻢ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺮﻣﺰدﮔﯽ ﺑﺎب‬
‫را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﺷﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﺎب اﺣﺴﺎس ﯾﮏ ﮐﻮدن اﺣﻤﻖ را داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪٢٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎنِ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺧﻮان ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ را روي ﺗﺨﺖ ﮐﻨﺎر ﺧﻮدش ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﺮح روي ﺟﻠﺪ‪.‬‬
‫ﻗﻬﺮﻣﺎنِ روي ﺟﻠﺪ اﻧﺪوﻫﮕﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺑﯿﺴﮑﻮﺋﯿﺖ ﺑﯿﺎت‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎنِ آﺑﺠﻮﻧﻮش ﯾﮏ ﻗﻮﻃﯽ را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻗﻮﻃﯽ دﯾﮕﺮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬از اﺣﺴﺎس ﮐﺮدن ﻗﻮﻃﯽ ﺗﻮي دﺳﺘﺶ‬
‫ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯽ آﻣﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺪود ﻟﺬاﺗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﺑﻌﺪ از ﮔﺬراﻧﺪنِ ﺳﻪ ﺳﺎل ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪‬‬
‫دزدﯾﺪه ﺷﺪه اﺣﺴﺎس ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎنِ ﻗﺪم زن ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ رﻓﺖ اﺗﺎق ﮐﻮﭼﮏ را‪ .‬ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ اي در دﺳﺖ داﺷﺖ‪ .‬ﺳﯿﻠﻨﺪر ﭘﺮ ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ را ﺑﺎز و‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺪام‪ ،‬ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎ‪ .‬ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎه از آن ﺳﻼح دل ﺗﻮي دﻟﺶ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ آدمﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ‬
‫ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻣﺤﺒﻮباش را دزدﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ ﺑﻬﺎي ﮔﺰاﻓﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﭘﺮداﺧﺖ‪...‬‬

‫ﺑﺎ ﺟﺎنﺷﺎن!‬

‫ﺑﻪزودي ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﺧﻮاﻫﺪ زد‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻣﺒﻬﻤﯽ روي ﻣﯿﺰ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﮔﻮرﻫﺎﯾﯽ در اﻧﺘﻈﺎر ﺣﻔﺮ ﺷﺪن‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏﺧﻮان دوﺑﺎره ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ ،‬از ﺻﻔﺤﻪ اي ﮐﻪ ﯾﮏ آﮔﻬﯽ ﺑﺮاي ﻓﺮوشِ ﻣﺮﻫﻢ در‬
‫اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺖ داﺷﺖ‪ ،‬در راه ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﻣﺪرﺳﻪ‪ .‬آﮔﻬﯽ را ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ دﻗّﺖ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬در ﻓﮑﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﺮوﺧﺘﻦ ﻣﺮﻫﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪٢٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﺮدن ﺷﯿﺮ از ﭘﻨﭽﻪ‬

‫ﻣﺮد ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ زن را ﺣﺲ ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦاش ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﭼﯿﺰ ﺗﺎزه اي ﻧﺒﻮد‪ .‬دﯾﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ او‬
‫را ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ي ﻧﺰدﯾﮑﯽ و اﺑﺪﯾﺖ درونِ زن دﯾﮕﺮ از او دور ﺑﻮد‪ .‬ﺑﯽﺗﺎبِ ﻟﻤﺲ دروﻧﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺳﺘﺎره‬
‫اي ﮔﻢ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ ي آﺳﻤﺎن ﺷﺐ اﺳﺖ‪.‬‬

‫درون او ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻟﻤﺲاش ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺑﺮاﯾﺶ ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺎب ﺑﻪ آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‬
‫و ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ را ﺑﻪ ﯾﺎد آورد از رﯾﻢﻫﺎي‪ 12‬ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﺮدن ﺷﯿﺮ از ﭘﻨﺠﻪ‪«.‬‬

‫اﯾﻦ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ داﺷﺖ ﺑﺮاي ﺑﺎب ﺗﻮي آن ﺣﺎل و ﺣﺎﻟﺖ؟‬

‫ﺑﺎب ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫‪- rimes‬‬
‫‪12‬‬

‫‪٢٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫وﯾﻼرد‪ ،‬ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ و ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ‬

‫ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﮐﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺮف ﻣﯽزدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ‪«.‬‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬اون واﻗﻌﺎً ﯾﻪ ﺳﺘﺎرهي ﻣﺤﺸﺮه‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺴﯽ و ﺑﺎب ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﯿﺎن‪«.‬‬

‫ﮐﻠﯿﺪ‪ ‬ﺟﺎن ﻗﻔﻞ در ﺟﻠﻮﯾﯽ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﭘﺎت در را ﻫ‪‬ﻞ داد و در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬اﺗﺎق ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد و ﺧﻄﻮط اﻧﺪامِ وﯾﻼرد ﻣﺜﻞ‬
‫درﺧﺘﯽ ﮐﻮﺗﻮﻟﻪ و درﺧﺸﺶ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪.‬‬

‫ﻓﺸﺎر دادن ﮐﻠﯿﺪ ﺑﺪن وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﮐﺎﻣﻞﺷﺎن و ﺷﮑﻮه‪ ‬آن ﺣﻀﻮر آﺷﮑﺎر ﮐﺮد‪ .‬وﯾﻼرد‬
‫ﺧﺎرقاﻟﻌﺎده ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرت وﯾﻼرد ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او ﺑﺎ ﻃﺮزي اﺳﺘﺎداﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻼم وﯾﻼرد‪ ،‬ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ ﻣﯽ ﺷﯽ‪ .‬ﻫ‪‬ﯽ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ وﯾﻼرد رو ﺑﺒﺮﯾﻢ ﺑﻪ دﯾﺪن ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻓﻌﻪ ي ﺑﻌﺪ‪ .‬ﻟﺒﺎس ﺑﭽ‪‬ﻪ ﺗﻦ وﯾﻼرد ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﻣﯽ ذارﯾﻢ آزاد ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﻢ ﺑﯿﺎرﻣﺶ‪.‬‬
‫ﻫﯿﺶ ﮐﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽﺷﻪ‪«.‬‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﻘﺎرش ﭼﯽ؟«‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﻓﮑﺮي ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬

‫‪٢٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺗﻮﻟﺪ وﯾﻼرد‬

‫وﯾﻼرد را ﻫﻨﺮﻣﻨﺪي در ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﭘﺮت اﻓﺘﺎده در ﺑﺨﺸﯽ از اﯾﺎﻟﺖ ﮐﺎﻟﯿﻔﺮﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدناش ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ در اواﺧﺮ ﺳﯽ ﺳﺎﻟﮕﯽاش ﺑﻮد و ﺧﯿﻠﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺰﺧﺮﻓﯽ داﺷﺖ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ راﺑﻄﻪ ي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ي ﺑﺪ و‬
‫ﮐﻠّﯽ ﻋﺬاب و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ او ﺑﻪ ﻧﺤﻮي اوﺿﺎع را ﺳﺮوﺳﺎﻣﺎن داده ﺑﻮد و ﮔﺎوي ﺑﻮد ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ اش را از راه‪‬‬
‫ﻣﺠﺴﻤﻪﺳﺎزي ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد و زﻧﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ و روﺣﯽ ﻣﺮاﻗﺒﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺪون آن ﮐﻪ زﯾﺎدي ﺑﺎ ذﻫﻦ‬
‫و اﻓﮑﺎر او ور ﺑﺮود‪.‬‬

‫وﯾﻼرد در ﯾﮏ ﺧﻮاب ﺑﺮ او ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮاﺑﯽ ﺑﻮد ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه از ﻣﻌﺎﺑﺪ ﻃﻼ و ﻧﻘﺮه ي ﻣﯿﻨﯿﺎﺗﻮري ﮐﻪ ﻫﯿﭻﮔﺎه ﮐﺴﯽ‬
‫از اﯾﻦ ﻣﻌﺎﺑﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﻣﻌﺎﺑﺪ در اﻧﺘﻈﺎر ﯾﮏ ﻣﺬﻫﺐ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫وﯾﻼرد درﺳﺖ وﺳﻂ ﺧﻮاب از راه رﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ او ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮي آن ﻫﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ آن ﭘﺎﻫﺎي ﺳﯿﺎه دراز‬
‫و ﻃﺮح ﻋﺠﯿﺐ ﺑﺪناش و اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﻘﺎر ﭘﺮ ﺗﺤﺮك و ﻗﯿﺎﻓﻪ اي ﮐﻪ ﺑﮕﯽ ﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫وﯾﻼرد آﻣﺪ و ﻧﮕﺎﻫﯽ وراﻧﺪازاﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺑﺪ ﻃﻼ و ﻧﻘﺮه ي ﻣﯿﻨﯿﺎﺗﻮري اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬وﯾﻼرد ازﺷﺎن ﺧﻮﺷﺶ آﻣﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ‬
‫و ﺧﺎﻧﻮاده ي او ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﮐﻤﯽ ﺧﻤﯿﺮ ﮐﺎﻏﺬ و ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺎره و رﻧﮓ و از اﯾﻦ ﺟﻮر ﭼﯿﺰﻫﺎ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫و وﯾﻼرد را از رؤﯾﺎﯾﺶ ﺑﺎزآﻓﺮﯾﻨﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ وﯾﻼرد آن ﺟﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬واﻗﻌﯽ و ﻣﺠﺰا‪ ،‬آﻣﺎده ﺑﺮاي ﺗﺼﺎﺣﺐ‬
‫زﻧﺪﮔﯽِ ﺧﻮدش‪.‬‬

‫‪٢٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺮادرانِ ﻟﻮﮔﺎن‬

‫ﺑﺮادرانِ ﻟﻮﮔﺎن ﻣﺎل ﺧﺎﻧﻮاده اي ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرگ و ﺳﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﺑﺮادر و ﻣﺎدر و ﭘﺪر‪ ،‬ﺳﻪ ﺧﻮاﻫﺮ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺮﻫﺎ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﺎزي ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﺗﺨﺼﺺ درﮔﯿﺮي داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاي ﺑﻌﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺪرﺷﺎن ﺗﻮي ﯾﮏ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﻣﮑﺎﻧﯿﮏ ﺑﻮد‪ .‬او ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺨﺼﺺ اش ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮدم ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ زﻧﺪ ﻃﻼ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﻗﻀﯿﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫او ﻫﻤﯿﻦﻃﻮري ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ ﻫﺎ را ﺗﻬﯿ‪‬ﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺑﺎر آن را روﺑﻪ راه ﻣﯽ ﮐﺮد دﯾﮕﺮ ﺗﻤﺎم ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﺮدي‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎﻟﮏ ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﺑﻮد‪ ،‬رﺋﯿﺲ ﭘﻠﯿﺲ‪ ،‬ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻣﻮﺗﻮر را روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد و دﻧﺪه ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﯽ زد‬
‫زﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ در در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺘﺶ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬رﺋﯿﺲ ﭘﻠﯿﺲ آدﻣﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ راﺣﺘﯽ ﻫﺎ ﮔﺮﯾﻪ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎدر ﻟﻮﮔﺎن زﻧﯽ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺮش ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﻮدش ﺑﻮد و ﮐﻤﮑﯽ ﻫﻢ ﭼﯿﺰ ﻣﯽﭘﺨﺖ‪ .‬او ﻓﻘﻂ دوﺳﺖ داﺷﺖ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻨﻮرش روﺷﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺮ ﺑﻮد از ﮐﯿﮏ و ﭘﺎي و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن دوران ﮐﻮدﮐﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻋﺎدياي داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﺧﺸﻦ ﺗﺮ ﯾﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺗﺮ از ﺑﺎﻗﯽ ﭘﺴﺮﻫﺎ‬
‫ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﺳﻬﻢ ﺧﻮدﺷﺎن را داﺷﺘﻨﺪ از ﻣﺮﯾﻀﯽ و دﺳﺖ و ﺑﺎل ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﻣﺸﮑﻼت ﮐﻮﭼﮏ ﯾﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﮐﺮدن‬
‫واﻟﺪﯾﻦﺷﺎن ﺑﺎ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﯾﺎ ﭼﯿﺰي دﯾﮕﺮ‪.‬‬

‫ﯾﮏ ﺑﺎر ﻫﻤﻪﺷﺎن ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺮاي ﻣﺎدرﺷﺎن ﯾﮏ ﻻﻧﻪ ي ﭘﺮﻧﺪه ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﺬارد ﺑﯿﺮونِ ﭘﻨﺠﺮه اي ﮐﻪ از آن ﺑﯿﺮون‬
‫را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺧﻤﯿﺮ‪ ،‬ﻣﺎﯾﻪي ﮐﯿﮏ‪ ،‬روﯾﻪي ﮐﯿﮏ و ﺧﺎﻣﻪ را ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻻﻧﻪ ي ﭘﺮﻧﺪه ﮐﻠﯽ ﻣﺎدر را‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪه ﻫﺎ از آن ﻻﻧﻪ ﺧﻮشﺷﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪ و ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﭘﺮﻧﺪه ﻫﻢ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻻﻧﻪ‬
‫ي ﭘﺮﻧﺪه ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﺑﺮاي دﯾﺪن و ﻣﺎدر ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﺮد وﻗﺘﯽ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻣﯽ ﭘﺨﺖ‪.‬‬

‫‪٢٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﭘﺮﻧﺪه ﻫﺎ ﺑﺮاي ﮐﯿﮏ ﭘﺨﺘﻦ ﺿﺮوري ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺘﻤﺎً ﺧﺼﻮﺻﯿﺖ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻋﻼﻗﻪﺷﺎن ﺑﻪ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮادرﻫﺎ ﻓﻘﻂ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﺎزي ﮐﻨﻨﺪ و ﺧﻮب‬
‫ﻫﻢ ﺑﺎزي ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﻠﻮك آن ﻃﺮف ﺗﺮ از ﺧﺎﻧﻪ ي آن ﻫﺎ ﯾﮏ راﺳﺘﻪي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي آن ﻫﺎ‬
‫ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻪ ي دومﺷﺎن ﺑﻮد‪.‬‬

‫آن راﺳﺘﻪي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻫﻤﺎن ﻗﺪر ﺑﺮاﺷﺎن آﺷﻨﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﯿﮏ ﭘﺨﺘﻦ ﻣﺎدرﺷﺎن‪ .‬وﻗﺘﯽ ﯾﮏ ﺗﻮپ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را ﻟﻤﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪،‬‬
‫رﻋﺸﻪ ﺑﻪ ﺟﺎنﺷﺎن ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‪ ،‬و ﺻﺪاي دﻟﯿﻨﮓ‪ ‬ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺮاي ﮔﻮشﺷﺎن ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﻮد‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ ﯾﮏ ﺗﯿﻢ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻣﺪرﺳﻪ ي راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺪه ي ﻟﯿﮓ اﯾﺎﻟﺘﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﯿﻤﯽ ‪ 152‬ﮐﻪ‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺪه ﺷﺪن آن ﻫﺎ و ﮔﺮﻓﺘﻦِ اوﻟﯿﻦ ﺟﺎﯾﺰه ي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓﺷﺎن از ﭼﻨﺪﯾﻦ و ﭼﻨﺪ ﺟﺎﯾﺰه‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﮐﻪ آن ﭘﺴﺮﻫﺎ در ذﻫﻦﺷﺎن ﭼﯿﺰ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‬

‫ﺗﺎ اﯾﻦ زﻣﺎن‪ ،‬ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن در اواﺳﻂ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﻨﺠﺎه ﺟﺎﯾﺰهي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ اﻧﺪوﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫آن ﻫﺎ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ در ﺧﺎﻧﻪ ي واﻟﺪﯾﻦﺷﺎن اداﻣﻪ دادﻧﺪ و ﺷﻐﻞ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ در ﺷﻬﺮ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﯿﭻﮔﺎه ﺑﺎ دﺧﺘﺮﻫﺎ‬
‫ﺑﯿﺮون ﻧﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﺜﻞ راﻫﺐ وﻗﻒ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﺜﻞ ﺑﺎﻧﮑﺪارﻫﺎ وﻗﻒ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدن ﺟﺎﯾﺰه‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ ﺷﺐ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ در ﺧﺎﻧﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ ،‬و آب ﺟﻮ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﺪ و ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ و ﺗﺼﺪ‪‬قﺷﺎن ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ ﺟﺎ داده ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در ﮐﻤﺪ‪ ‬ﺑﻠﻮﻃﯽ ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪي ﮐﻪ آن ﭼﻨﺎن ﺻﯿﻘﻞ ﺧﻮرده ﺑﻮد و ﻣﯽ درﺧﺸﯿﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر‬
‫ﯾﮏ ﺟﻮر ﻃﻼي ﭼﻮﺑﯽ ﺑﻮد‪ .‬درﻫﺎي ﺷﯿﺸﻪاي ﮐﻤﺪ ﺧﯿﺮه ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و زﯾﺒﺎﯾﯽﺷﺎن ﻧﻔﺲ آدم را ﺑﻨﺪ ﻣﯽ آورد‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺑﺮاي درﻫﺎي ﮐﻤﺪ ﻧﺎدر اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ آدم را ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﭘ‪‬ﺮ ﺑﻮد از ﺑﻮي ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﭘﺨﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ و ﭘﺪرﺷﺎن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از‬
‫ﯾﮏ روز ﺗﻌﻤﯿﺮ ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ آن ﻫﺎ دﻗﯿﻘﺎً آﻧﭽﻪ را ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓﺷﺎن‬
‫را داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﭼﻘﺪر در زﻧﺪﮔﯽﺷﺎن ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٣١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫آﻣﺪن‬

‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ آﻣﺪ ﺑﺮاي ﻣﺮد ﺣﺴﯽ از ﻟﺬّت‪ ،‬ﻋﺠﺰ و ﻧﻔﺮت ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺮاوش ﮔﻞﻣﺎﻧﻨﺪ و ﻓﻮران رﻫﺎﯾﯽ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮد اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﻫﺎ ﻣﻌﺪه اش درد ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﯾﺎ ﮔﺮﯾﻪ اش ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫زن ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اي رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ آﻣﺪن ﻣﺮد ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ .‬ﺳﺨﺖ ﺑﻮد اﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﺪ‪ .‬ﺣﺲ ﻋﺠﯿﺒﯽ‬
‫ﺑﻪ زن ﻣﯽ داد ﺣﺎﻻ‪ .‬زن ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﮐﺴﯽ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺳﺎن ﻓﺮاﻧﺴﯿﺴﮑﻮ ﮐﻪ اﻫﻞ ﮐﺸﻮري دﯾﮕﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ از آن ﮐﻪ ﭘﺎي آن زﮔﯿﻞﻫﺎ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽﺷﺎن ﺑﺎز ﺷﻮد‪ ،‬رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﺎﻧﻔﺮاﻧﺴﯿﺴﮑﻮ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﻣﺜﻞ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﯿﮏ ﻧﯿﮑﯽ زﯾﺒﺎ‬
‫ﺑﻮد در ﻣﺰرﻋﻪ اي از ﺳﺘﺎرهﻫﺎي دﻧﺒﺎﻟﻪدار‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎب دﺳﺖ و ﭘﺎي او را ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‪ .‬زن دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫آن ﻃﻮر از ﭘﺸﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ اذﯾ‪‬ﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﻣﺮد آن ﻗﺪر ﺳﻔﺖ و ﺳﺨﺖ دﺳﺖاش را ﻧﻤﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻨﺪﺷﺎن‪ ،‬زن ﭼﻨﺪان اﻫﻤﯿﺖ ﻧﻤﯽداد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮد ﮔﺎﻫﯽ اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬زن »ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ داد« دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ‬
‫ﻣﺮد ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭘﺲ‪ ...‬در ﻋﻤﻞ‪ ،‬آﻧﭽﻪ زن ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﯾﮏ ﻣﺮﺧﺼﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ از اﺳﺎرت و ﺳﺎدﯾﺴ‪‬ﻢِ ﻣﯿﻨﻮرﻟﯿﮓ‪ 13‬ﺑﻮد‪ .‬دﯾﮕﺮ‬
‫ﻫﯿﺠﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﯽ ﺗﻮي اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻮد و زن آرزو ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺮد زﮔﯿﻞ ﻧﺪاﺷﺖ و آن ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ اوﺿﺎع‬
‫ﻗﺒﻠﯽﺷﺎن ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬زن آدم ﺑﺴﺘﻪ اي ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ زﻧﺪﮔﯽﺷﺎن وﻗﻒ‪ ‬ﺳﺎدﯾﺴﻢ ﺷﻮد‪.‬‬

‫اﮔﺮ رﻣﺎن زن ﻫﻤﺎن ﻗﺪر ﮐﻪ ﻧﻘﺪﻫﺎي ﺧﻮﺑﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺗﺠﺎري ﻫﻢ ﻣﯽرﺳﯿﺪ و او آن ﻗﺪر اﺣﺴﺎس اﻓﺴﺮدﮔﯽ‬
‫ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲاش را از دﺳﺖ ﻧﺪاده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ آن وﮐﯿﻞ ﺑﺮود‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎب ﺑﻮد ﺧﯿﻠﯽ‪ ،‬و آن‬
‫زﮔﯿﻞ ﻫﺎ را ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻧﯿﺎورده ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎزه‪ ،‬رﻣﺎن او ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده ﺑﻮد و او ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺮدد ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﺎﻧﮑﻨﯽاش ﮐﻪ ازش ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد‪ .‬زن اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ ﮐﺎر ﺳﻄﺢ او را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ آورد‪ .‬اﻣﺎ‬
‫ﺑﺎب دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ او زﯾﺎدي اﻧﺘﺰاﻋﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد و زن ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺣﻤﺎﯾﺖاش ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪- minov-leagne‬‬
‫‪13‬‬

‫‪٣٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﭘﺲ ﺣﺎﻻ‪...‬‬

‫»رﻣﺎن ﮐﻨﺴﺘﺎﺳﻦ ﻣﺎرﻟﻮ‪» ،14‬ﺑﻌﺪ از ﮐﻼس‪ «15‬ﻧﻮﯾﺪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه اي ﺑﺰرگ را ﻣﯽ دﻫﺪ و ﺳﻌﺎدﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ورود او ﺑﻪ‬
‫ادﺑﯿﺎت اﻣﺮﯾﮑﺎ را ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ‪«.‬‬

‫‪16‬‬
‫‪ -‬ﻧﻘﺪ ﮐﺘﺎب ﻧﯿﻮﯾﻮرك ﺗﺎﯾﻤﺰ‬

‫او »ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ دﻫﺪ« دﺳﺖﻫﺎﯾﺶ‬

‫»ﮐﺘﺎب ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺎرﻟﻮ ﯾﮏ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﺪن ﺑﻪ ﺷﯿﻮه اي ﻏﻤﮕﯿﻦ‪«.‬‬

‫‪17‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﺮدي رﯾﻮﯾﻮ‬

‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬

‫»ﻫﻮرا ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻣﺎرﻟﻮ!«‬

‫‪18‬‬
‫‪ -‬ﺷﯿﮑﺎﮔﻮ ﺗﺮﭘﯿﻮن‬

‫اﻣﺎ اﯾﻦﻃﻮري ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﻣﺮد ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭘﺲ‪...‬‬

‫»اﯾﻦ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ي ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺒﮏ ﺟﻮان و ﺗﯿﺰﻫﻮش ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ‬

‫ﺳﺮدﻣﺪار ﻧﺴﻞ ادﺑﯽاش ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬

‫‪19‬‬
‫‪ -‬ﻟﺲ آﻧﺠﻠﺲ ﺗﺎﯾﻤﺰ‬

‫‪- Mavlow‬‬
‫‪14‬‬

‫‪- Afther class‬‬

‫‪15‬‬

‫‪- The New York times 1300k Review‬‬

‫‪16‬‬

‫‪- Satuvday Review‬‬

‫‪17‬‬

‫‪- Chicago tribane‬‬

‫‪18‬‬

‫‪- Los Angeles Times‬‬

‫‪19‬‬

‫‪٣٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ٣٤

Courtesy of COPYLEFT @copy_left

 ‫اﺗّﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ‬

‫ﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﻮادهي ﻟﻮﮔﺎن‪ ،‬ﺑﻪ اﺳﺘﺜﻨﺎي دﺧﺘﺮﻫﺎ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺟﺎي دﯾﮕﺮي ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬رﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﯿﻨﻤﺎي ﺳﻮاره‪.20‬‬
‫ﻣﺎدرﺷﺎن ﯾﮏ ﮐﯿﺴﻪ ي ﺑﺰرگ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آورد‪ .‬رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﮐﺎر ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎدري ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﻓﯿﻠﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﯽروﻧﺪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ درﺑﺎره ي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﯿﻠﻤﯽ درﺑﺎره ي ﺑﯿﻠﯿﺎرد از آب آﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﭘﻞ ﻧﯿﻮﻣﻦ‪.21‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺧﯿﻠﯽ د‪‬ﻣﻖ ﺷﺪﻧﺪ و ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻓﮑﺮش را ﻫﻢ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﭼﻨﯿﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪه‬
‫اﻧﺪ و ﻓﮑﺮ ﮐﺮده اﻧﺪ ﻓﯿﻠﻢ درﺑﺎره ي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ اﺳﺖ‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻓﯿﻠﻢ در ﻋﻤﻞ درﺑﺎره ي ﺑﯿﻠﯿﺎرد ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن آن ﯾﮑﯽ را ﻣﺘﻬﻢ ﮐﺮد‪» :‬اﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﺗﻮ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻦ ﺑﻮد‪» :‬ﺗﻮ ﯾﻪ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﻬﯽ‪«22‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﻓﻮري ﭘﺪرﺷﺎن ﺑﻪ اﯾﻦ اﻇﻬﺎرﻧﻈﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد‪» :‬ﺟﻠﻮي ﻣﺎدرﺗﻮن اﯾﻦ ﺟﻮري ﺣﺮف ﻧﺰن‪ «.‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺷﺮوع‬
‫ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي زﺷﺖ زدن‪ ،‬ﭘﺪر داﺷﺖ ﺑﻪ ﺻﺪاي ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ ﯾﮑﯽ از ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎ ﺗﻮي ﻓﯿﻠﻢ ﮔﻮش ﻣﯽ داد‪.‬‬

‫ﻋﺬرﺧﻮاﻫﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪» :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽﺧﻮام‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎن‪«.‬‬

‫ﻋﺬرﺧﻮاﻫﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪» :‬ا‪‬ﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪاره‪ ،‬ﭘﺴﺮم‪«.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﮐﻪ ﺻﺪاﯾﺶ از اوج ﻧﻮﻣﯿﺪي و ﯾﺄس ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻄﻮر ﻣﯽﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻢ اون ﻗﺪر‬
‫اﺣﻤﻖ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ اﯾﻦ ﻓﯿﻠﻢ درﺑﺎره ي ﺑﻮﻟﯿﻨﮕﻪ‪«.‬‬

‫ﭘﺪر ﻟﻮﮔﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﯿﺎﯾﻦ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﮐﺎرﯾﻪ ﮐﻪ ﺷﺪه‪ .‬ﯾﻪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ دﯾﮕﻪ ﺑﺮدار!«‬

‫او ﯾﮏ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺑﺮج ﻣﯿﺰان ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪- drive-in movie‬‬

‫‪20‬‬

‫‪- Paul Newman‬‬

‫‪21‬‬

‫‪- Libvn‬‬
‫‪22‬‬

‫‪٣٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ٣٦

Courtesy of COPYLEFT @copy_left

 ‫ﺳﺮﻗﺖ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‬

‫ﻧﻮﻣﯿﺪي ﺣﺎﺻﻞ از ﻧﺪﯾﺪن ﯾﮏ ﻓﯿﻠﻢ ﺑﻮﻟﯿﻨﮕﯽ در ﺳﯿﻨﻤﺎي ﺳﻮاره ﺳﻔﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﺳﻔﺮي ﺑﺴﯿﺎر آرام و‬
‫ﺑﯽﺳﺮوﺻﺪا ﺑﺮاي ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺑﺪل ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪﺷﺎن ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ آن ﻫﺎ‬
‫ﺧﻮب ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻞ ﻧﯿﻮﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﯾﮏ ﻓﯿﻠﻢ ﻟﻌﻨﺘﯽِ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﺴﺎزد اﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ آن ﻫﺎ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﺟﺮا ﺳﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﻗﻔﺴﻪ ﭘﺎك ﭘﺎك ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺎﻣﻼً ﺧﺎﻟﯽ‬
‫از ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪ .‬ﻗﻔﺴﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﻟﺜﻪ ﻫﺎي ﺑﯽ دﻧﺪان ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻟﻮﮔﺎن در ﻧﯿﻢ داﯾﺮه اي ﺑﻪ دور ﻗﻔﺴﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﺸﻢﻫﺎﺷﺎن آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬آن‬
‫ﻫﺎ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎنِ راﺷﻤﻮر‪ 23‬ﻣﯿﻨﯿﺎﺗﻮريِ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫»ﯾﮑﯽ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رو دزدﯾﺪه!!!« ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﮑﻮت را ﺷﮑﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻟﻮﮐﻮﻣﻮﺗﯿﻮي ﮐﻪ از رﯾﻞﻫﺎش ﻣﯽ ﭘﺮد و‬
‫ﺑﻪ درﯾﺎﭼﻪ اي ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﯾﺦ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و در آن ﻏﺮق ﻣﯽ ﺷﻮد و از دﯾﺪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رود‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻮراخ‬
‫ﺑﺨﺎر ﻋﻈﯿﻤﯽ در دﻧﺒﺎل ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬‬

‫‪- Mounb Rushmove‬‬

‫‪23‬‬

‫‪٣٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن او ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻬﺎن‬

‫ﺑﺎب دﻫﺎن ﭼﭙﺎن را از دﻫﺎن ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ درآورد‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ دﻗّﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮد‪ ،‬ﻃﻮري ﮐﻪ ﺑﻪش آﺳﯿﺐ ﻧﺰﻧﺪ‪ .‬زن ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي ﻟﻄﻒ اوﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ زن ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬

‫دﻫﺎن ﭼﭙﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﺲ ﺑﻮد و ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺷﺒﯿﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺳﯿﻤﺎنِ وﻫﻢﮔﻮن‪ .‬ﻣﺮد ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ آن را از ﺷﮑﺎفﻫﺎي دﻫﺎنِ زن‬
‫ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬زﺑﺎن زن ﮐﺎﻣﻼً ﻧﺎﺗﻮان ﺷﺪه ﺑﻮد از ﻓﺸﺎر دﻫﺎن ﭼﭙﺎن و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در درآوردنِ دﻫﺎن ﭼﭙﺎن ﺑﻪ ﻣﺮد‬
‫ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﺎن ﺟﺎ دراز ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﺬاﺷﺖ ﻣﺮد ﮐﺎرش را ﺑﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫دﻫﺎن ﭼﭙﺎن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺻﺪاﯾﯽ داد ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮏ ﺗﺎﻻپ ﯾﺎ آه‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﻣﺮد آﺧﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ آن را از دﻫﺎن زن ﮐﺸﯿﺪ ﺑﯿﺮون‪ .‬دﻫﺎن‬
‫ﭼﭙﺎن ﮔﺮه ﺧﻮرده‪ ،‬در ﻫﻤﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻔﺖ‪ ،‬ﺧﻤﯿﺮﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﺲ و ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺪ ﺑﻮ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد آن را ﮔﺬاﺷﺖ روي ﺗﺨﺖ‪،‬‬
‫ﭼﺮاﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻟﻤﺲاش ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﮐﺎرش ﺑﺎ دﻫﺎن ﭼﭙﺎن ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺮزش ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن ﮐﻪ ﮐﺎرﺷﺎن ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪي‬
‫اﯾﻦ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎت‪ ‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻦ و ﺗﺠﻬﯿﺰات آن ﺣﺎﻟﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ زد‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ دﯾﮕﺮ ﮐﺎري ﺑﺎ آن ﻫﺎ داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻫﻔﺘﻪ ي ﺑﻌﺪ‪.‬‬

‫زن ﺑﻪ آراﻣﯽ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﮐﺎر ﻟﺬﺗﻨﺎﮐﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺧﻮردن ﺷﮑﻼت‪ .‬ﺑﻌﺪ‪ ،‬زﺑﺎﻧﺶ ﯾﻮاش آﻣﺪ‬
‫ﺑﯿﺮون‪ .‬زﺑﺎﻧﺶ ﺻﻮرﺗﯽ و ﻇﺮﯾﻒ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻟﯿﺲ زدن ﻟﺐ ﻫﺎي ﺧﻮدش‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮزي ﻣﻌﺬب‪ ،‬اﻧﮕﺎر‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎري ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫زن ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮد دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و زن ﻧﺎﺷﯿﺎﻧﻪ دﺳﺖ ﻫﺎ را ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬از ﭘﺸﺖ ﮐﻤﺮش و ﮔﺬاﺷﺖ روي ﺑﺎﺳﻦاش‪ .‬روي‬
‫ﻣﭻ اش ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻃﻨﺎب ردﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﻗﺮﻣﺰ – ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮد‪ .‬زن آنﺟﺎ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺶ ﻫﻨﻮز ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬دوﺑﺎره ﻟﺐﻫﺎﯾﺶ را ﻟﯿﺴﯿﺪ‪.‬‬

‫‪٣٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺮد را ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺑﻮد‪.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﯿﺎ اﯾﻦﺟﺎ‪ ،‬ﻋﺰﯾﺰم‪«.‬‬

‫‪٣٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺗﺸﻨﮕﯽ‬

‫ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪ ،‬وﻗﺘﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺗﯿﮏ ﺗﺎك ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺎب ﻓﮑﺮ ﮐﺮد و اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻘﺪر دوﺳﺘﺶ دارد و ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻘﺪر دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اوﺿﺎع را ﺗﺤﻤ‪‬ﻞ ﮐﻨﺪ و ﭼﺮا ﺑﺎب ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ از‬
‫ﺷﺮّ آن زﮔﯿﻞ ﻫﺎ ﺧﻼص ﺷﻮد و ﭼﺮا دو ﺗﺎ دﮐﺘﺮ در درﻣﺎﻧﺶ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮردهاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ دارد‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻟﯿﻮان آب ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺎب اﻟﺒﺘﻪ داﺷﺖ ﺑﻪ آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫در ذﻫﻦ ﺧﻮدش ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﮐﺮد‪» :‬ﺗُﻮ‪ ،‬اي ﻫﻨﺮ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﺮﺳﺎن‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻤﻪ‪«.‬‬

‫‪٤٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﺨﺎر ﻟﻮﮐﻮﻣﻮﺗﯿﻮ‬

‫»آه‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎ! ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ!«‬

‫‪٤١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬

‫ﺑﺎب از ﮐﻨﺴﺘﺎﺳﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻣﯽﺧﻮاي ﺑﯿﺸﺘﺮ از آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﺸﻨﻮي؟« ﺑﺎب ﮐﺘﺎب را در دﺳﺖﻫﺎﯾﺶ داﺷﺖ‪ .‬ﮐﺘﺎب‬
‫وﯾﺮاﯾﺸﯽ از اﻧﺘﺸﺎرات ﭘﺎﺗﻨﻢ ﺑﻪ ﺳﺎل ‪ 1928‬ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺨﺸﯽ از »ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ي ﮐﻼﺳﯿﮏ ﻟﻮﺋﺐ‪ «24‬ﺑﺎ ﺣﺮوفﻧﮕﺎري ﻃﻼﯾﯽ‬
‫روي ﺟﻠﺪ ﺳﯿﺎه‪ .‬ﻣﺮد ﻫﺮ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ از آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ را داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻﮔﺎه ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﯾﮏ زﻣﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﯾﮏ‬
‫ﺟﻠﺪ از آن ﻫﺎ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺘﺎب ﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﻌﻤﺎﻫﺎﯾﯽ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺪام ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺻﻔﺤﺎت ﮐﺘﺎب ﺑﺎ ﮔﺬر زﻣﺎن رﻧﮓﺷﺎن زرد ﺷﺪه ﺑﻮد و ﮐﺘﺎب آن ﭼﻨﺎن ﺑﻮي ﻏﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮐﻪ آدم را‬
‫ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﯽ ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻞ واﺿﺤﯽ‪ .‬ﭘﺮده ﻫﺎي ژﻧﺪه ي ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ در ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﻣﺘﺮوﮐﻪ ي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮي روي آدم ﻫﺎي ﺧﺎص ﺑﮕﺬارد‪.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬آره‪ ،‬ﺧﻮب ﻣﯽﺷﻪ‪ «.‬اﻣﺎ زن در واﻗﻊ ﭘﻬﻦ ﻫﻢ ﺑﺎر آن آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻫﻤﻪ ي ﭼﯿﺰي ﮐﻪ او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﯾﮏ ﻟﯿﻮان آب ﺑﻮد‪.‬‬

‫زن‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺬار ﺑﺮم ﯾﻪ ﻟﯿﻮان آب ﺑﺮدارم‪ .‬ﺗﺸﻨﻤﻪ‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺬار ﻣﻦ ﺑﯿﺎرم‪ .‬ﻫﻤﻮن ﺟﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻤﻮن‪«.‬‬

‫ﻣﺮد ﮐﺘﺎب را ﮔﺬاﺷﺖ زﻣﯿﻦ و از ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ .‬زن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدش ﺑﺮود ﯾﮏ ﻟﯿﻮان‬
‫آب ﺑﯿﺎورد‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻣﺮد رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬زن واﻗﻌﺎً ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮد و ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﯽﻋﺮﺿﻪﮔﯽ‬
‫ﻣﺮد اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫زن ﺗﻮي ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﺑﺮاي ﻣﺮد ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﻮاﻧﯽ آب ﺑﯿﺎورد‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ‪ ،‬اﮔﺮ او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﯿﺎورد‬
‫ﮐﻪ اﺻﻼً ﺑﺮاي ﭼﯽ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‪.‬‬

‫ﺣﻖ ﺑﺎ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪- The Loeb classical library.‬‬

‫‪24‬‬

‫‪٤٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ده دﻗﯿﻘﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﺮد ﺑﺮﮔﺮدد‪.‬‬

‫دﻗﺎﯾﻖ ﺑﻪ ﮐُﻨﺪي ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ زن ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮد‪ .‬آن ﺷﺐ ﻣﺪت زﻣﺎﻧﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ دﻫﺎن ﭼﭙﺎن ﺗﻮي دﻫﺎﻧﺶ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب روي ﺗﺨﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬آﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺮش دارد‪ ،‬اﻣﺎ درﺳﺖ ﻗﺒﻞ از آن ﮐﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻪش ﺑﺮﺳﺪ دﺳﺘﺶ را‬
‫ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬او از آن آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﺨﺸﯽ از اﻧﺪوﻫﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ آن ﻫﺎ را درﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي او اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺷﻌﺮﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻧﺸﺎﻧﻪاي از ﺑﯿﻤﺎري زﮔﯿﻞ ﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫زن دﭼﺎر وﺳﻮاس ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺘﺎب را ﺑﺮدارد و از ﭘﻨﺠﺮه ﭘﺮت ﮐﻨﺪ ﺑﯿﺮون‪ ،‬و ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﺶ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ آن ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫در ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻓﺮود ﻣﯽ آﯾﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻧﻈﺮش را ﻋﻮض ﮐﺮد‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﺘﺎب در ذﻫﻦ او ﻫﻨﻮز داﺷﺖ ﺳﻘﻮط ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬‬
‫دوﺑﺎره ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﻣﺮد در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ دارد ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل‪ ،‬ﯾﮏ ﻟﯿﻮان آب آوردن ﮐﺎر ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺳﺎده اي ﺑﻮد‪ .‬زن دوﺑﺎره ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ‪ .‬ده دﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ آﻣﺪ ﮐﻪ از ﺗﺨﺖ ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎب دارد از ﻫﺎل ﻣﯽ آﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻫﻤﺎن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﺎﻧﺪ و‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎي اﻧﺘﻈﺎر را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب‪ ،‬ﺧﻨﺪان‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﯾﻪ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﮐﺮه ي ﺑﺎدام زﻣﯿﻨﯽ ﺧﻮب ﺑﺎ ﻣﺮﺑﺎي ﺗﻮت ﻓﺮﻧﮕﯽ‪ .‬ﮔﺮﺳﻨﮕﯽت رو ﺑﺮﻃﺮف‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪«...‬‬

‫ﺑﺎب ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ را ﺑﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ داد‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺑﻪ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪٤٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻋﻬﺪ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻧﺪ‬

‫در آن ﺷﺐ دزدﯾﺪن ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪ ،‬ﻃﻮﻓﺎن رﻋﺪ و ﺑﺮق ﻫﻢ از ﻧﺎﮐﺠﺎ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻧﺎﺑﺎور‬
‫ﺑﻪ ﻗﻔﺴﻪ ي ﺧﺎﻟﯽ ﺧﯿﺮه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺑﺎﻻي ﺳﺮﺷﺎن ﺗﻠﻖ ﺗﻮﻟﻮقِ ﻣﯿﻠﻪ ي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رﻋﺪ و ﺑﺮق‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺗﻮپ ﺑﻮﻟﯿﻨﮕﯽ دﯾﻮاﻧﻪ‪،‬‬
‫آﺳﻤﺎن را ﺑﻪ وﺣﺸﺖ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫ﻃﻮﻓﺎن ﯾﮏ ﺑﺎزي ‪ 300‬ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻧﻔﺮت ﺧﻮن ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن را ﺗﺼﺮف ﻣﯽﮐﺮد وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻗﻔﺴﻪ ي ﺧﺎﻟﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ را ﺑﺮده‪ ،‬ﺣﺘﯽ‬
‫آن ﻗﺪر ادب ﺑﻪ ﺧﺮج ﻧﺪاده ﮐﻪ ﯾﮑﯽﺷﺎن را ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﭼﻪ ﺣﺮاﻣﺰاده ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮدهاﻧﺪ دزدﻫﺎ!!! و ﺣﺎﻻ آن ﻫﺎ ﺧﻮدﺷﺎن را‬
‫از ﻗﺎﻧﻮن اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﺑﯿﺮون ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎدرﺷﺎن ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ را در دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻋﻬﺪ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي‬
‫ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رﺑﻮده ﺷﺪه را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎي اﺻﻠﯽﺷﺎن ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ ،‬اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﺑﮑﺸﺪ و ﭼﻪ‬
‫ﻣﺸﻘّﺖﻫﺎﯾﯽ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎي اﺻﻠﯽ آن ﻫﺎ ﻗﻔﺴﻪ ي ﺑﻠﻮﻃﯽ ﺧﺎﻧﻪ ي واﻟﺪﯾﻦﺷﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻃﻮﻓﺎن ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬

‫ﻣﺎدرﺷﺎن ﮐﻪ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس را ﺗﻮي دﺳﺖ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﭘﺪرﺷﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬در آرزوي اﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ داﺷﺖ روي ﯾﮏ ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺧﻮاﻫﺮان ﻟﻮﮔﺎن اﻟﺒﺘﻪ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﺎي دﯾﮕﺮي ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎل اﻧﺠﺎم ﻫﻤﺎن ﮐﺎري ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﺑﺎر ﻗﺒﻞ در ﺣﺎل اﻧﺠﺎﻣﺶ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ در ﮐﺘﺎب ﮔﯿﻨﺲِ رﮐﻮردﻫﺎي ﺟﻬﺎﻧﯽ‪ 25‬ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪياي ﺑﺮاي آﻧﭽﻪ ﮐﻪ آنﻫﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬آنﻫﺎ‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻮدﺷﺎن رﮐﻮرد زده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪرﺷﺎن آرزو ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎش زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ ﺳﺎده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭼﻘﺪر ﺑﺪ‪.‬‬

‫‪- Guinness Book of World Records‬‬

‫‪25‬‬

‫‪٤٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ٤٥

Courtesy of COPYLEFT @copy_left

 ‫ﯾﮏ اﺗﺎقِ ﮐﺎﻟﯿﻔﺮﻧﯿﺎﯾﯽ ﻧﻮﻋﯽ در ﻃﻮل دوران اﺿﻤﺤﻼل ﻏﺮب‬

‫ﭘﻨﺠﺎه ﺗﺎﯾﯽ ﺟﺎﯾﺰه ي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ و ﯾﮏ ﭘﺮﻧﺪه ي ﺧﻤﯿﺮ ﮐﺎﻏﺬيِ ﺑﺰرگ ﺟﺎي زﯾﺎدي را ﺗﻮي ﯾﮏ اﺗﺎق اﺷﻐﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ در اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ در ﺟﺎﯾﯽ از ﺳﻦ ﻓﺮاﻧﺴﯿﺴﮑﻮ‪.‬‬

‫آنﺟﺎ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ دو ﺻﻨﺪﻟﯽ و ﯾﮏ ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ‪ ،‬ﯾﮏ ﮔﺮاﻣﺎﻓﻮن و ﯾﮏ دﺳﺘﮕﺎه ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﮐﻪ ﮐﺎر ﻧﻤﯽ ﮐﺮد وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش ﮐﺎري ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ اﺗﺎق ﺧﺎﻟﯽ از ﻫﺮ‬
‫ﭼﯿﺰي ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺰ وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎ‪.‬‬

‫درﺑﺎره ي ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯿﻢ‪ .‬ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ داﺧﻞ اﺗﺎق و ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ‪» :‬ﺧﺪاي ﻣﻦ‪ ،‬اون ﭼﯿﻪ؟« درﺣﺎل‬
‫اﺷﺎره ﺑﻪ وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش‪» .‬اون وﯾﻼرده‪ ،‬و ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش«‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫»وﯾﻼرد و ﭼﯽﻫﺎش؟«‬

‫»ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪«.‬‬

‫»ﻣﻨﻈﻮرت ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮕﻪ؟«‬

‫»آره‪ ،‬ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪«.‬‬

‫»آﺧﻪ اون ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رو ﻣﯽ ﺧﻮاد ﭼﯽ ﮐﺎر؟«‬

‫»ﭼﺮا ﻧﺨﻮاد؟«‬

‫‪٤٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»ﻣﻦ ﻧﻐﻤﻪ ي ﺗﻤﺎم ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ«‬

‫وﻗﺘﯽ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﮐﺮه ي ﺑﺎدام زﻣﯿﻨﯽ و ﻣﺮﺑﺎي ﺗﻮتﻓﺮﻧﮕﯽ را ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ ،‬ﺑﺎب ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﺑﯿﺸﺘﺮي از‬
‫آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬و ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ زن ﺗﺤﻤ‪‬ﻠﺶ را ﻧﺪارد‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ زﯾﺒﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬
‫اﻧﺪوﻫﺒﺎر ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﯽ ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي زن‪ ،‬آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺒﺤﯽ از زﮔﯿﻞ ﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮد از ﮐﺘﺎب ﺧﻮاﻧﺪ‪"» :‬ﻣﻦ ﻧﻐﻤﻪ ي ﺗﻤﺎم ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ"«‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب در دﺳﺖﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد وﻗﺘﯽ آن‬
‫ﻫﺎ آن ﺟﺎ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺨﻞ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ‪ ،‬ﻫﺮ دو ﺧﻮش اﻧﺪام‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺸﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ؟ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ي ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ از ﯾﻪ ﺷﻌﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪه‪ .‬دوﺳﺖ دارم ﺑﺪوﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ ﺑﻘﯿﻪش‬
‫اوﻣﺪه‪ .‬اﺗﻔﺎﻗﺎت زﯾﺎدي ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺮاﺷﻮن اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻮي دو ﻫﺰار ﺳﺎل‪ .‬ﺟﻨﮓﻫﺎ و ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪي ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ از‬
‫اﯾﻦ دﺳﺖ‪ .‬ﻃﺎﻋﻮنﻫﺎ و ﻣﺼﯿﺒﺖﻫﺎ و ﮐﺸﻮرﻫﺎ و ﻫﻤﻪي ﺗﻤﺪ‪‬ن ﻫﺎ ﺳﭙﺮي ﺷﺪهن‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺷﻌﺮ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﺎزي ﺑﻪ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻاش زد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻨﻮﺷﺪ و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻫﻤﺎن ﻗﺪر ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺒﻼً‬
‫ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ داﺷﺖ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﮐﺮه ي ﺑﺎدام زﻣﯿﻨﯽ و ﻣﺮﺑﺎي ﺗﻮتﻓﺮﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫زن ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﺮا داﺷﺖ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬از وﻗﺘﯽ ﻣﺮد ﺑﻪ ﺟﺎي ﻟﯿﻮاﻧﯽ آب ﺑﺮاي ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ آورده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺑﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬از ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﺧﻮﺷﺖ اوﻣﺪ؟«‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬

‫‪٤٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺟﻮاب دادن ﺗﻠﻔﻦ‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر اداﻣﻪ ﻣﯽ دادﻧﺪ در اﺗﺎق ﮐﻮﭼﮏ ﻫﺘﻠﯽ ﺑﺮاي ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻪ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎس ﺳﻪ ﻫﺰار‬
‫دﻻري ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎنِ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺧﻮان ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب را ﺗﻤﺎم ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ دﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﺧﯿﺮه‬
‫ﺷﺪﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬ دﯾﻮاري‪ .‬آرزو ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎش ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎﺷﺎي ﮐﺎﻏﺬدﯾﻮاري ﺣﻮﺻﻠﻪ اش ﺳﺮ رﻓﺖ و‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدنِ آﮔﻬﯽ ﻫﺎي ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽ در ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ‪ .‬دوﺑﺎره روي آﮔﻬﯽ ﻣﺮﻫﻢ ﺗﻮﻗّﻒ ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ آﮔﻬﯽ ﺗﻮﺟﻬﺶ‬
‫را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎنِ آﺑﺠﻮﻧﻮش آﺑﺠﻮﯾﺶ را ﺗﻤﺎم ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ آﺑﺠﻮﯾﺶ ﺑﻮد و آرزو ﮐﺮد ﮐﻪ آﺑﺠﻮي دﯾﮕﺮي داﺷﺖ‪.‬‬
‫از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را دزدﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬او ﺑﺪل ﺑﻪ آﺑﺠﻮﻧﻮش ﺗﻤﺎم ﻋﯿﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮود‬
‫ﺑﯿﺮون آﺑﺠﻮي دﯾﮕﺮي ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﯿﺰي در اﯾﻦ ﺑﺎره ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﺑﺮادرﻫﺎﯾﺶ ﻣﻮاﻓﻖ آﺑﺠﻮﻧﻮﺷﯽ او ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﻫﻤﻪ ي آن‬
‫ﻣﺪت و او ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮده ﮐﻪ آﺑﺠﻮﯾﯽ داﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﺶ ﮐﺮده‪ .‬آن ﻫﺎ از او اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻨﺪ وﻗﺘﯽ ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻣﯽ‬
‫زﻧﺪ ﺳﺮ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ آنﻫﺎ ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪ‪‬ي اي داﺷﺘﻨﺪ آن ﺷﺐ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎنِ ﻗﺪمزن ﺣﺎﻻ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد روي ﺗﺨﺖ ﮐﻨﺎر ﺑﺮادرش‪ .‬از ﻗﺪم زدن در اﺗﺎق ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻔﺖ ﺗﯿﺮش‬
‫را ﻫﻢ ﺗﻮي ﯾﮏ ﭼﻤﺪان ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻨﺎر‪ .‬ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ‪ .‬ﺑﻪ زودي ﺗﻠﻔﻨﯽ زﻧﮓ ﻣﯽزد و ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي ﺳﻪ‬
‫ﺳﺎﻟﻪي ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر دﺳﺖ راﺳﺘﺶ را ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻃﻮري اﻧﺠﺎم داد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮادرﻫﺎﯾﺶ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ دارد ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او داﺷﺖ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﻄﻮر ﺗﻠﻔﻦ را ﺟﻮاب ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫‪٤٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺟﺴﺖوﺟﻮ آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷﻮد‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻋﻬﺪﺷﺎن را در آن ﺷﺐ دزدﯾﺪن ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﯾﮏ ﻣﺎه ﺗﻮي ﺷﻬﺮ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را ﺟﺴﺖوﺟﻮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺳﺮﻧﺨﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ از ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪن ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‬
‫و اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺷﻬﺮ را زﯾﺮ و رو ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻮدي ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ آب ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ رﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻮي زﻣﯿﻦ‪.‬‬

‫آﮔﻬﯽ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮي در روزﻧﺎﻣﻪ ي ﻣﺤﻠﯽ دادﻧﺪ ﺑﺎ وﻋﺪه ي ﻣﮋدﮔﺎﻧﯽ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮاي ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ‬
‫ﺳﺆاﻟﯽ از ﯾﺎﺑﻨﺪه‪ .‬آﮔﻬﯽ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﻪي ﻟﻄﻔﺎً‪ ،‬ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎس ﻫﺎي ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﯽ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﻤﺎس ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺐ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﺎﺷﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫»ﺳﻼم‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻮﻧﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯿﻦ ﮐﻪ آﮔﻬﯽ دادﯾﻦ ﺗﻮ روزﻧﺎﻣﻪ و ﻗﻮل ﻣﮋدﮔﺎﻧﯽ دادﯾﻦ واﺳﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ دزدﯾﺪه‬
‫ﺷﺪه؟«‬

‫»ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪«.‬‬

‫»ﺧٌﺐ‪ ،‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﮔﻮش ﮐﻨﯿﺪ! ﻣﻦ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رو دزدﯾﺪهم و ﭘﻨﺞ ﻫﺰار دﻻر در ازاي اوﻧﺎ‬
‫ﻣﯽﺧﻮام‪ .‬و ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ‪ FBI‬ﻫﻢ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻧﮑﻨﯿﻦ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﻪ ي ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ رو ذوب ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻦ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻢ؟«‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎنِ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﻦ؟«‬

‫»ﻣﻬ‪‬ﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﯽام‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﮔﻮش ﮐﻦ‪ .‬ﯾﻪ ﯾﺎدداﺷﺖ از ﻣﻦ ﺑﻪ دﺳﺖﺗﻮن ﻣﯽ رﺳﻪ ﮐﻪ ﺑﻬِﺘﻮن ﻣﯽ ﮔﻪ ﺑﺎ ﻫﺎش ﭼﯽ‬
‫ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻦ‪ .‬ﯾﺎدﺗﻮن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﭘﻨﺞ ﻫﺰار دﻻر واﺳﻪ اون ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻣﯽ ﺧﻮام و ﺑﻪ ‪ FBI‬ﻫﻢ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻧﮑﻨﯿﻦ‪ ،‬اﮔﻪ‬
‫ﻣﯽ دوﻧﯿﻦ ﮐﻪ ﭼﯽ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺷﻤﺎ و ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎﺗﻮﻧﻪ‪«.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﭼﯽ؟ ﺷﻤﺎ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﻦ؟« و ﺑﻌﺪ ﺗﻠﻖ‪...‬‬

‫آن ﻫﺎ ﮔﻮﺷﯽ را ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٤٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﯾﺎدداﺷﺖ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﯿﺎﻣﺪ و ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻫﯿﭻ وﻗﺖ دوﺑﺎره از ﮐﺴﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﯾﮏ ﺑﺎر ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﻪﺷﺎن ﺷﺪ از ﻧﻔﺲ‬
‫اﻓﺘﺎده اي واﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻃﻮري ﺻﺪا ﻣﯽ داد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر در آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﺳﻞ ﺑﻮد‪ ،‬ﯾﮏ ﺻﺪايِ د‪‬م ﻣﺮگ‪ ‬واﻗﻌﯽ‪.‬‬

‫ﻫﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻪ )ﺳﺮﻓﻪ‬

‫»ﺑﻠﻪ؟ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﻦ!«‬

‫‪٥٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﻣﯿﺪل ﻓﻮرك‪ ،‬ﮐﻠﻮرادو‬

‫ﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ از دزدﯾﺪه ﺷﺪن ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪ ،‬ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺟﺎي‬
‫دﯾﮕﺮي ﺑﺮده ﺷﺪه و آن ﻫﺎ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﯾﻦ اﯾﺪه اي ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ وﻇﯿﻔﻪي آن ﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺪاﺷﺎن‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻮد و ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ آن ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ آن ﺟﺎ ﺗﻮي ﺷﻬﺮ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﻔﺘﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻫﯿﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺎد و آنﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﯿﭻ ﮔﺎه ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻧﻘﺸﻪ ﮐﺸﯿﺪن ﺑﺮاي ﺗﺮك ﺷﻬﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ اﯾﺪه اي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﺮوﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺎﭼﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫روز ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ را ﺗﺮك ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺮوﻧﺪ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺣﮑﻢ ﯾﮏ‬
‫‪26‬‬
‫آﻏﺎز ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ ﺑﺎﻫﺎﺷﺎن ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪﺷﺎن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ در ﻣﯿﺪل ﻓﻮرك‬
‫ﮐﺎﻟﯿﻔﺮﻧﯿﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪27‬‬
‫ﺑﺮادران ﻧﻘﺸﻪ اي ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﯿﺪل ﻓﻮرك ﮐﻠﻮرادو را روي ﻧﻘﺸﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻫﺰار ﻣﺎﯾﻞ دورﺗﺮ از راﮐﯿﺰ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬آن ﻫﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﺣﺮف زد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﯾﻪ ﺷﺮوﻋﻪ‪«.‬‬

‫‪- Middle Fork‬‬

‫‪26‬‬

‫‪- Rockies‬‬
‫‪27‬‬

‫‪٥١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ٥٢

Courtesy of COPYLEFT @copy_left

 ‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻟﻮﮔﺎن‬

‫روز ﺑﻌﺪ‪ ،‬آنﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺎدرﺷﺎن ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﺎدرﺷﺎن ﮐﻤﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد وﻗﺖ‪ ‬وداع‪ .‬آن ﻫﺎ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮاﻫﺮانﺷﺎن ﻫﻢ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮاﻫﺮانﺷﺎن دوﺑﺎره ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﮐﻪ ﻫﻔﺖ دﻓﻌﻪ ي ﻗﺒﻞ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺣﺘﻤﺎً رﮐﻮردي ﺟﻬﺎﻧﯽ زده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آن ﺟﺎ ﺻﺪ ﻣﺎﯾﻞ دور ﺑﻮد در ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ‪ ‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي‬
‫ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺷﺎﯾﺪ آن ﺟﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ...‬آن ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺮانﺷﺎن را ﯾﮏ وﻗﺖ دﯾﮕﺮ ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺗﺎ آن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮادرﻫﺎ‬
‫ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ و آن وﻗﺖ وﻗﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﭼﯿﺰﻫﺎ دوﺑﺎره ﻣﺜﻞ ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻌﯽ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ را در ﻗﻔﺴﻪﺷﺎن داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺷﻐﻞﻫﺎﺷﺎن را ﺗﺮك ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬درﺳﺖ ﯾﮏ روز ﺑﻌﺪ از دزدﯾﺪه ﺷﺪن ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﻫﻤﻪي وﻗﺖﺷﺎن را ﺑﻪ ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ اﺧﺘﺼﺎص ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﻣﺴﯿﺮي ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎ اﯾﻦ‬
‫ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﺗﻤﺎس ﺗﻠﻔﻨﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ در ﻣﯿﺪل ﻓﻮرك ﮐﻠﻮرادو اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺳﻪ ﺗﺎ ﭼﻤﺪان را ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺗﻮي ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷﯿﻦﺷﺎن ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﺮده‬
‫ﺷﺪه را از ﮔﺬرﻫﺎ ﺗﺎ ﻗﻔﺴﻪ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺷﺎد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺮادران‬
‫ﻟﻮﮔﺎن ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬دﯾﮕﺮ آنﻫﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ ﻫﻤﮕﯽ در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺸﺘﯽ ﭘﺮ از ﮐﯿﮏ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ و ﮐﻠﻮﭼﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦ‬
‫ﺑﻪ آراﻣﯽ دور ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎدرﺷﺎن اﺷﮏرﯾﺰان دﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد ﺑﺮاﯾﺸﺎن از اﯾﻮان ﺟﻠﻮﯾﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺎﻧﻪاي ﮐﻪ آن ﻫﺎ در ﺗﻤﺎم‬
‫ﻋﻤﺮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬آﯾﻨﺪه ي آن ﻫﺎ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻮد و ﺳﻪ ﺳﺎل آزﮔﺎر ﺟﺴﺖوﺟﻮ ﯾﮏ ﻓﺮآﯾﻨﺪ‪ ‬ﻓﺮوﭘﺎﺷﯽِ ﺷﺨﺼﯿﺖ‪ ‬ﺗﺪرﯾﺠﯽ‬
‫و ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽ آﻫﺴﺘﻪ از ﺧﻮشﻧﺎﻣﯽ و ﻏﺮور‪ .‬در ﻋﺮض ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺑﺪل ﺑﻪ آدمﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ازﺷﺎن ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ از ﺗﻌﻤﯿﺮﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرﺷﺎن آن ﺟﺎ روي ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ ﻫﺎ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ .‬از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺮون‬
‫ﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﻗﺮار رﻓﺘﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺪرﺷﺎن آﭼﺎر ﺑﻪ دﺳﺖ اﯾﺴﺘﺎد ﮐﻨﺎر ﻣﺎﺷﯿﻦ‪ .‬ﭘﺪرﺷﺎن ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﯽ ﺑﻪﺷﺎن ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ .‬او ﺗﻮي ﺣﺮف زدن ﺑﺎ دﯾﮕﺮان‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺖ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ آرزو ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎش ﻣﺮدم ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آن وﻗﺖ او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﻫﺎﺷﺎن‬
‫ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮﻫﺎﯾﺶ‪ ،‬آن ﺟﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ در ﻣﺎﺷﯿﻦ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺒﻮس ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ .‬آن روز ﺻﺒﺢ ﯾﺎدﺷﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬

‫‪٥٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫اﺻﻼح ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻇﺎﻫﺮﺷﺎن ﺧﯿﻠﯽ آراﺳﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﺮ روز اﺻﻼح ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‬
‫دزدﯾﺪه ﺷﻮد‪.‬‬

‫از آن زﻣﺎن ﻇﺎﻫﺮﺷﺎن اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺗﻮي ﺳﺮازﯾﺮي و ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﻔﺮ ﺳﺮازﯾﺮي اداﻣﻪ ﻣﯽ داد ﺗﺎ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﻪ آن ﺟﺎ ﮐﻪ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺧﯿﻠﯽ ژﻧﺪه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ و ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮام از آن ﻧﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪ از دﯾﺪنﺷﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺪرﺷﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﭘﺴﺮﻫﺎ دارﯾﻦ ﻣﯽرﯾﻦ دﻧﺒﺎل ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪«.‬‬

‫ﺑﺮادرﻫﺎ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺪرﺷﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧُﺐ‪ ،‬ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﯿﻦ‪ «.‬و ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺗﻌﻤﯿﺮﮔﺎه و رﻓﺖ ﺳﺮاغ ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ ﻣﻨﺘﻈﺮ‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٥٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ و وﯾﻼرد‬

‫ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ در ﺳﻦﻓﺮاﻧﺴﯿﺴﮑﻮ ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ آن ﻫﺎ از دﯾﺪن ﻓﯿﻠﻤﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ‪» :‬ﻓﮑﺮ‬
‫ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ وﯾﻼرد رو دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟«‬

‫آن ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ روي ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ‪ ،‬درﺣﺎل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺷﺮاب ﺳﻔﯿﺪ ﺳﺮد در اﺗﺎﻗﯽ ﮐﻪ وﯾﻼرد ﺑﺎ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش‬
‫ﺑﺮ آن ﺣﮑﻢ ﻣﯽراﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ي وﯾﻼرد ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬وﯾﻼرد ﺣﺎﻻ ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺮان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر‬
‫ﮐﻪ ﭼﯿﺰي داﺷﺖ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ او دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﭼﻬﺮه ي وﯾﻼرد ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﺪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮهاي ﮐﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ وﯾﻼرد را آﻓﺮﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﺑﯿﺪار ﺷﺪن‬
‫از ﺧﻮاب و دﯾﺪن آن رؤﯾﺎ‪.‬‬

‫وﯾﻼرد ﻧﻮﻋﯽ ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰاي ﭘﺮﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺎﯾﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﯽ ﺑﮕﯽ‪ .‬وﯾﻼرد ﯾﻪ ذوق اﮐﺘﺴﺎﺑﯿﻪ‪«.‬‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ وﯾﻼرد رو دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬

‫ﭘﺎت و ﺟﺎن ﻣﺘﻮﺟ‪‬ﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﮕﺮان ﻗﯿﺎﻓﻪ ي وﯾﻼرد ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽﺷﺎن ﺣﺎل ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎي‬
‫دﯾﮕﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺮاي آن ﻫﺎ وﯾﻼرد ﻓﻘﻂ وﯾﻼرد ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﻮب ﺑﻮد و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺸﻪ؟«‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺷﺼﺖوﻫﺸﺖ ﺳﺎل‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯽﺗﻮﻧﻪ ﯾﻪ ﮐﻢ ﭘﯿﺮﺗﺮ ﯾﺎ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺟﻮون ﺗﺮ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ‬
‫ﺣﺪوداً ﻫﻤﻮن ﻃﺮﻓﺎي ﺷﺼﺘﻪ‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬وﯾﻼرد ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺸﻪ؟«‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯽدوﻧﻢ‪ .‬ﺳﻪ ﯾﺎ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ ﯾﻪ ﮐﻢ واﺳﻪ وﯾﻼرد ﭘﯿﺮ ﺑﺎﺷﻪ؟«‬

‫‪٥٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اوﻧﺎ دوﺳﺘﺎي ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﺷﻦ‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ ﯾﻪ آدم ﻣﻨﺰوﯾﻪ‪ ،‬ﯾﺎدت ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬وﯾﻼرد ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮕﻪ‪«.‬‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ رو ﻧﻤﯽﺷﻪ اﻧﮑﺎر ﮐﺮد‪«.‬‬

‫‪٥٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﺎزي ﺗﻤﺎم ﺷﺪه‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺎن و ﭘﺎت از ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ‪ «.‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻاش را ﺗﻤﺎم ﮐﺮده و ﺣﺎﻻ ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎب از ﺧﻮاﻧﺪنِ آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ دﺳﺖ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد روي ﺗﺨﺖ‪ ،‬در ﺣﺎل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪ .‬ﺑﺎب‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪن او را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎب ﻫﻨﻮز دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯽدوﻧﯽ؟«‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯽﺗﻮﻧﻢ ﺑﺸﻨﻮم ﻃﺒﻘﻪ ي ﺑﺎﻻ دارن ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﻦ‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ و ﺟﺎن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻠﯽ ﺳﺮوﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ وﻗﺘﯽ اول وارد آﭘﺎرﺗﻤﺎنﺷﺎن ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و ﺳﺮوﺻﺪا ﻣﯽ آﻣﺪ ﻃﺒﻘﻪ‬
‫ي ﺑﺎﻻ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺳﺮوﺻﺪا را ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎب ﻓﻘﻂ دﯾﮕﺮ ﮔﻮش ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ زﮔﯿﻞ ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬ﻣﺪام‬
‫از اﯾﻦ ﺳﺮوﺻﺪا ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪» ،‬اوﻧﺎ آدﻣﺎي ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺴﺘﻦ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﺮا اﯾﻦ ﺳﺮوﺻﺪاي ﻟﻌﻨﺘﯽ رو درﻣﯽﯾﺎرن؟« ﺣﺎﻻ‬
‫ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي درﺑﺎره ي اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻤﯽﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ در ﺣﺎل رد ﮐﺮدن ﭘﯿﺮاﻫﻦ از روي ﺳﺮش‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻓﺘﻪ ﺑﻮدن ﻓﯿﻠﻢ ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ رو ﺑﺒﯿﻨﻦ‪ .‬اوﻧﺎ ﺑﺪ ﺟﻮر ﻃﺮﻓﺪار‬
‫ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ اﻧﺪ‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ؟«‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺷﺪﯾﺎ‪«.‬‬

‫زن واﻗﻌﺎً ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻤﻨﻮن‪ «.‬و ﺳﺮش را ﺑﻪ ﯾﮏ ﻃﺮف اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻃﻮري ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻮﻧﺪش از ﯾﮏ ﻃﺮف ﺷﺎﻧﻪ‬
‫اش اﻓﺘﺎد ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ .‬رﻓﺖ ﺗﺎ ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ و ﺑﺮس را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺑ‪‬ﺮس ﮐﺸﯿﺪن ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ در آﯾﻨﻪ‪.‬‬

‫ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ آﺳﺘﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎي ﻃﻨﺎب روي ﻣﭻاش ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮد و ﮐﻤﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﺟﺎي ﺷﻼق‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺟﻮر‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٥٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﺎب ﻟﺒﺎسﻫﺎﯾﺶ را ﭘﻮﺷﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﻃﻨﺎبﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ روي ﺗﺨﺖ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﮔﺬاﺷﺖﺷﺎن ﺗﻮي ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري ﻫﺎل روي ﯾﮏ ﻗﻔﺴﻪ‪ .‬در‬
‫واﻗﻊ‪ ،‬آن ﻫﺎ را زﯾﺮ ﭘﺘﻮﯾﯽ ﮐﻪ روي ﻗﻔﺴﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎب از آن ﻃﻨﺎب ﻫﺎ اﺣﺴﺎس ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺳﺘﻔﺎده از آن ﻫﺎ را درﺑﺎره ي ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﺪ‪ .‬آرزو ﮐﺮد ﮐﺎش اوﺿﺎع ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﺑﻌﺪ از زﮔﯿﻞﻫﺎ ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻔﺘﻪي ﺑﻌﺪ اوﺿﺎع ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺑﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد‪.‬‬

‫روز از ﭘﺲ روز‪ ،‬ﻫﻔﺘﻪ از ﭘﺲ ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺎه از ﭘﺲِ ﻣﺎه‪ ،‬ﻣﺮد اﯾﻦ اﻣﯿﺪ را داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎب دﻫﺎن ﭼﭙﺎن را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮاب ﮐﻪ ﺑﺮش دارد‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺑﺮس ﮐﺸﯿﺪن ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را‬
‫ﺗﻤﺎم ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬زن ﺑﺮﮔﺸﺖ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﺑﺎب ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﺎب ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ اﺗﺎق‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ او ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫دﻫﺎن ﭼﭙﺎن را ﺑﺮدارد‪ ،‬دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺮِ ﺑﺮس ﮐﺸﯿﺪن ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ در آﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺪون ﮔﻔﺘﻦِ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد دﻫﺎنﭼﭙﺎن را اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﻮي ﺣﻤﺎم‪ .‬دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ آن را ﺗﻮي دﺳﺘﺶ ﻧﮕﻪ دارد‪ .‬دﺳﺘﻤﺎل ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺧﯿﺲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﻮشﻫﺎي ﺑﺎب از ﺷﺮم ﺳﺮخ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬اﮔﺮ دﻫﺎن ﭼﭙﺎن دﯾﮕﺮ در دﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬دﻫﺎن‬
‫ﭼﭙﺎن را ﮐﻪ از دﻫﺎن زن درآورد‪ ،‬ﮔﺮم و ﺧﯿﺲ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﺣﺎﻻ ﺳﺮد و ﺧﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎب‬
‫اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب دﻫﺎنﭼﭙﺎن را در ﺳﺒﺪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﮐﺜﯿﻒ ﺗﻮي ﺣﻤﺎم اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ دوﺑﺎره‪ ،‬آنﻫﺎ را ﺑﯿﻦ‬
‫ﻟﺒﺎسﻫﺎي ﮐﺜﯿﻒ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ دﺳﺖﻫﺎﯾﺶ را ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ دﻗّﺖ ﺑﺎ ﺻﺎﺑﻮن ﺷﺴﺖ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎ ﻧﻮﻋﯽ ﻣﺪﻓﻮع ﻋﺠﯿﺐ ﮐﺜﯿﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ داﺷﺖ دﺳﺘﺶ را ﻣﯽﺷﺴﺖ‪.‬‬

‫‪٥٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ از اﺗﺎق ﺧﻮاب آﻣﺪ ﺗﻮي ﻫﺎل و از ﮐﻨﺎر در ﺑﺎز ﺣﻤﺎم ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎب آن ﺟﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و داﺷﺖ دﺳﺖاش‬
‫را ﯾﮑﺴﺮه دوﺑﺎره و دوﺑﺎره ﻣﯽ ﺷﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎب آن ﭼﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل دﺳﺖ ﺷﺴﺘﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‬
‫ﻧﺸﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ رﻓﺖ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ و ﻟﯿﻮاﻧﯽ آب ﺧﻮرد‪.‬‬

‫ﺑﺎب دﺳﺖﻫﺎﯾﺶ را ﺧﺸﮏ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮاب ﮐﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬

‫آن ﺟﺎ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫از ﺗﻮي ﻫﺎل ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﮐﺠﺎﯾﯽ؟«‬

‫»ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎم‪ ،‬آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ‪«.‬‬

‫‪٥٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﻣﺮﻫﻢ‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮم ﺑﯿﺮون و ﯾﻪ آﺑﺠﻮي دﯾﮕﻪ ﺑﮕﯿﺮم‪ ،‬اﯾﻦ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر آدم رو ﺗﺸﻨﻪ ﻣﯽﮐﻨﻪ‪ .‬ﯾﻪدﻗﯿﻘﻪاي ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم‪ .‬ﯾﻪ ﻣﻐﺎزه ﺗﻮ ﺧﯿﺎﺑﻮن ﺑﺎزه‪ «.‬آﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﮐﻠﮏ ﺑﺰﻧﺪ و ﺑﺮود ﺑﯿﺮون‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻗﺒﻞ داﺷﺖ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺗﻠﻔﻦ را ﺟﻮاب ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻣﯽ‬
‫زﻧﺪ و ﺻﺪاﯾﯽ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ!« او ﺣﺎﻻ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ‬
‫او‪‬ﻟﯿﻦ ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ آن ﯾﺎرو ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ‬
‫اﯾﻦﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪» :‬اﮔﻪ دروغ ﺑﮕﯽ‪ ،‬ﺧﻮدت رو ﻣ‪‬ﺮده ﺣﺴﺎب ﮐﻦ!«‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎنِ آﺑﺠﻮﻧﻮش ﮔﻔﺖ‪» :‬آﺧﻪ ﭼﺮا ﻧﻪ؟« و ﻃﻮري ﮔﻔﺖ آﺧﻪ ﭼﺮا ﻧﻪ‪ ،‬ﺷﺒﯿﻪ ﺑﭽﻪ اي ﮐﻪ اﯾﻦ را ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﻌﺪ از‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﻗﯿﻔﯽ ﯾﺎ ﭼﯿﺰي ﻧﺨﺮﯾﺪه اﻧﺪ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﻧﺎﻟﻪ در ﺻﺪاي آﺑﺠﻮﻧﻮش وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ از او ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ اش ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺮور ﺑﻮد‪ ...‬ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﯾﺎﻏﯽِ واﻗﻌﯽ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺮادرش اﯾﻦ ﺑﻮد‪» :‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻢ‪ «.‬او ﺑﺮادر ﺑﺰرگﺗﺮ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ‬
‫ﻧﻤﯽ داد‪ .‬ﺣﺮف او ﺣﺮف آﺧﺮ ﺑﻮد‪.‬‬

‫آﺑﺠﻮﻧﻮش آﻣﺪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاي آﺑﺠﻮ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺲ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺎش اﯾﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﻟﻌﻨﺘﯽ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﻪ« و ﻫﯿﭻ ﻧﺎﻟﻪي ﺑﭽﻪﻃﻮري ﺗﻮي ﺻﺪاش ﻧﺒﻮد‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﺑﺎر ﺻﺪاﯾﺶ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎن ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏﺧﻮان ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدش زﺣﻤﺖ ﻧﺪاد ﮐﻪ ﺳﺮ از آﮔﻬﯽ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﺮدارد وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﻣﺸﺎﺟﺮه اﺗّﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫داﺷﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا او ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻔﺮوﺧﺘﻪ اﺳﺖ وﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ راه‪ ‬واﻗﻌﺎً ﺟﺬاﺑﯽ‬
‫اﺳﺖ ﺑﺮاي ﭘﻮل درآوردن‪.‬‬

‫‪٦٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﮔﺎوﻫﺎ‬

‫ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ در ﮐﻠﻮرادور ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ اي ﺑﻮد ﺑﺮاي آن ﻫﺎ‪ ،‬ﺻﺪﻫﺎ ﻣﺎﯾﻞ از دل ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻫﻤﻮار و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ در ﮐﻮﻫﺴﺘﺎنﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺑﻪ دﻫﮑﺪه اي ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ‪ 123‬ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﯿﺖ داﺷﺖ‪ .‬رﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ آدرﺳﯽ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﻪﺷﺎن داده ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ‬
‫ﺧﯿﺎﺑﺎن ﯾﺎ ﺧﺎﻧﻪ اي آن ﺟﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﻓﻘﻂ در ﺣﺎﺷﯿﻪ ي دﻫﮑﺪه ﻣﺰرﻋﻪ اي دراز ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮔﺎو درش ﻣﯽ‬
‫ﭼﺮﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺎوﻫﺎ از ﭼﺮﯾﺪن دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٦١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻃﺒﻘﻪي ﭘﺎﯾﯿﻦ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﺣﺮف زدن درﺑﺎره ي اﻣﮑﺎنِ دوﺳﺘﯽ ﺑﯿﻦ ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ و وﯾﻼرد‪ ،‬و ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻟﯿﻮاﻧﯽ ﺷﺮاب‪ ،‬ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ و ﺟﺎن‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ دﯾﮕﺮ ﺑﺮوﻧﺪ ﺑﺨﻮاﺑﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ ﮐﻤﯽ زود ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ده و ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً آن ﻫﺎ ﻃﺮف ﻫﺎي‬
‫ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ﺑﺨﻮاﺑﻨﺪ‪ .‬ﺟﺎن دوﺳﺖ داﺷﺖ ﮐﻤﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن‪ 28‬را ﺗﻮي ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻪش ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ اﺻﻼً ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ او ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮش ﺑﻪ ﺑﺎﻟﺶ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﻓﺮو ﻣﯽ رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ و ﺟﺎن ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ دﻋﻮاﺷﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ زود ﺑﺮوﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺨﺖﺧﻮاب‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪.‬‬

‫زن ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﻮد و از آن ﺧﻮابﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ وﯾﻼرد ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ و اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ را ﺗﺮك ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﯾﺎدت ﻧﺮه!«‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ‪ ،‬ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ!« و ﭼﺮاغ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد و وﯾﻼرد را ﺑﺎ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻣﺤﺒﻮباش‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺎن راﻫﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻨﻈﻮر داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮوﻧﺪ ﺗﻮي ﺗﺨﺖﺧﻮاب اﺧﺘﻼﻓﺎت ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ و ﺟﺎن در ﻧﮕﺮشﻫﺎي رﻣﺎﻧﺘﯿﮏ آﺷﮑﺎر ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ ﺟﺎن را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻃﻮري ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻮس ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﺎن ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ را ﻧﺎدﯾﺪه ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬ﺑﻪ اﻣﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﻮدش دوزارياش ﺑﯿﻔﺘﺪ‪ .‬زن دوزارياش ﻧﯿﻔﺘﺎد‪ .‬ﺟﺎن ﻏﻠﺘﯿﺪ‬
‫ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺗﺨﺖ‪ ،‬زن ﻫﻢ ﺑﺎ او ﻏﻠﺘﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪم‪«.‬‬

‫‪- Johny Carson‬‬

‫‪28‬‬

‫‪٦٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﻣﻦ ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮاَم‪ .‬دوﺳﺖ داري؟ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﻣﻦ ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮاَم‪ .‬ﯾﺎﻻ! ﻣﻦ ﮔﺮﺗﺎ ﮔﻮرﺑﻮاَم و ﺗﻮ رو‬
‫ﻣﯽﺧﻮام‪ «.‬ﭘﺎت اﯾﻦ را ﺑﻪ ﻧﺠﻮاﯾﯽ ﺧﯿﺲ در ﮔﻮش ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪم‪ .‬ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ ﯾﺎ ﮔﺮﺗﺎ ﮔﺎرﺑﻮ‪«.‬‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ؟«‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ« و دﺳﺖ‪ ‬ﭘﺎت را‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﭘﺸﻪاي ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻨﺎر زد‪.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ ﺑﯽ ﺧﯿﺎل ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺮﺧﯿﺪ روي ﭘﺸﺖ و ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﺗﺎرﯾﮏ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺎش وﯾﻼرد ﻫﻢ داﺷﺖ‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﻟﻘﻤﻪي اون ﻧﯿﺴﺘﯽ‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺟﺎن ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﻈﻮرت از اﯾﻦ ﺣﺮف ﭼﯽ ﺑﻮد؟«‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﺟﺎﯾﺰهي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻧﯿﺴﺘﯽ‪«.‬‬

‫‪٦٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ‬

‫ﺑﺎب از ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺗﻮ ﮔﺮﺳﻨﻪاي؟«‬

‫زن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد روي ﻣﯿﺰ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﻪاي‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﺎزه ﯾﻪ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﺧﻮردم‪«.‬‬

‫‪٦٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﻧﮋاد ﺑﺮﺗﺮ‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﯾﮏ وﻗﺖ دﯾﮕﺮ را ﺑﮕﺬارد ﺑﺮاي اﻏﻮاي ﺟﺎن‪ .‬ﺣﺎﻻ روي ﺣﺲ ﺷﻮخﻃﺒﻌﯽ او ﮐﺎر ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ وﻗﺖ ﻫﺎ ﺟﺎن ﮐﻪ روي ﻣﻮد ﺑﺎﻣﺰﮔﯽ ﻣﯽاﻓﺘﺎد‪ ،‬ﭼﯿﺰ ﻫﻢ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﭘﺎت ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا اﯾﻦ اﺗّﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪،‬‬
‫اﻣ‪‬ﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد و ﺧﯿﻠﯽ ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺎن ﻫﻢ ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ‪،‬‬
‫اﻣ‪‬ﺎ اﻣﺸﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻇﺮاﻓﺖ روي ﭘﺸﺖ ﺟﺎن ﻧﻔﺲ ﻣﯽزد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﻣﻦ ﺟﺎﯾﺰه ي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻧﯿﺴﺘﻢ؟‬
‫ﮔﺎﻫﯽ وﻗﺖ ﻫﺎ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﺰه ي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﺎﻫﺎم رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪«.‬‬

‫ﺟﺎن‪ ،‬ﺧﻮابآﻟﻮده ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﻈﻮرت از اﯾﻦ ﺣﺮف ﭼﯿﻪ؟«‬

‫»ﻣﯽدوﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرم ﭼﯿﻪ!«‬

‫»ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻤﯽدوﻧﻢ‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ دوﺑﺎره دﺳﺘﺶ را ﺳ‪‬ﺮاﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎن دﺳﺘﺶ را ﺣﺲ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬داري ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟« ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ دﺳﺘﺶ را ﭘﺲ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم‬
‫دﻫﺪ‪.‬‬

‫»اوﻟﯿﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ ﻣﻦ رو دﯾﺪي‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﻪم ﻧﮕﻔﺘﯽ اون ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ آﺧﺮش ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯽ رﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺚ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي‬
‫ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﯽ؟«‬

‫ﮔﺮﻣﺎي ﺧﺸﮏ ﺻﺪاﯾﺶ روي ﮐﻤﺮ ﺟﺎن ﻟﺮزﺷﯽ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﻦاش اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺟﺎن ﻫﻢ ﺗﻮي ﺗﺎرﯾﮑﯽ داﺷﺖ ﮐﻤﯽ‬
‫ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ‪ .‬ﭘﺎت ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻨﺪه ي او را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺲ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﺎرش را ﭘﯿﺶ ﺑﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ از دﺳﺖ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺚ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﺰه ي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﻮ رﻓﺘﺎر ﻧﮑﺮدم‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻦ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﮔﻨﺪه!«‬

‫‪٦٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﮑﻦ!« اﻣ‪‬ﺎ واﻗﻌﺎً ﺳﻌﯽ ﻧﮑﺮد ﮐﻪ زن را ﻣﺘﻮﻗّﻒ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﮔﻨﺪه‪«.‬‬

‫ﻣﺮد‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻮي ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮاﺑﻢ ﻣﯽ ﯾﺎد‪ ،‬رﺣﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪«.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رﺣﻢ ﻧﺪارن«‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺮد ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه اي ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﺑﺪل ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬وﯾﻼرد ﭼﯽ؟ ﺣﺴﻮدﯾﺶ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ؟«‬

‫»ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاي ﺑﻪش ﺑﮕﯽ؟«‬

‫ﺟﺎن‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اي ﮔﻨﺪه روي ﺻﻮرﺗﺶ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ!«‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﺑﻪش ﻧﮕﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﮕﻢ‪ ،‬وﯾﻼرد ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﺑﻪش آﺳﯿﺐ ﺑﺰﻧﻪ‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺎ اﮔﻪ وﯾﻼرد ﺑﻔﻬﻤﻪ ﭼﯽ؟ اون وﻗﺖ ﭼﯽ؟«‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ ﯾﻪ ﻓﮑﺮي ﺑﺮاش ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ از ﺧﻮدت ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﯾﻪ ﻧﮋاد ﺑﺮﺗﺮﯾﻢ‪«.‬‬

‫»ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮدي؟«‬

‫‪٦٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﮐﻤﯽ ﻫﻢ از ﻣﺮﻫﻢ‬

‫ﮐﺸﻤﮑﺶ و ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪﮔﯽ ﺑﺮ اﺗﺎق ﮐﻮﭼﮏ و ﮐﺜﯿﻒ ﻫﺘﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن درش ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ‬
‫ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ آن ﺟﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻮﮔﺎن آﺑﺠﻮﻧﻮش ﻧﺎﮐﺎم ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدش‬
‫اﻓﺴﻮس ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬آﺧﻪ ﭼﺮا او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﯾﮏ آﺑﺠﻮي دﯾﮕﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ آﺧﻪ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد؟ اﮔﺮ ﺟﺎﯾﺰه‬
‫ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻫﯿﭻ ﮔﺎه دزدﯾﺪه ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬او ﻫﻢ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻤﯽ ﺷﺪ آنﺟﺎ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻟﻌﻨﺘﯽ اﯾﻦ ﻫﺘﻞ ﺑﺪون‬
‫ﯾﮏ آﺑﺠﻮ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮش ﮐﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي آﺑﺠﻮي او را رد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﻻ دﺳﺖﻫﺎﯾﺶ روي ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎر ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺘﻨﺎوﺑﺎً ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫راﺳﺘﺶ و ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎن ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏﺧﻮان ﻫﻨﻮز ﻣﺠﺬوب آﮔﻬﯽ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮش را از روي ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﻪ ﺑﺮادرﻫﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫ‪‬ﯽ!«‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن آﺑﺠﻮﻧﻮش ﻣﺤﺮوم از آﺑﺠﻮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯿﻪ؟«‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﮐﻨﺎر ﺗﻠﻔﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯿﻪ‪ ،‬ﭼﯽ ﻣﯽﺧﻮاي؟«‬

‫»ﭼﺮا ﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدﯾﻢ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻔﺮوﺧﺘﯿﻢ؟«‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﺗﻠﻔﻨﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ ﺟﻮر ﻣﺮﻫﻤﯽ؟«‬

‫»ﻣﯽدوﻧﯽ‪ ،‬واﺳﻪ ﺑﺮﯾﺪﮔﯽ و ﺳﻮﺧﺘﮕﯽ‪ .‬ﻣﺮﻫﻢ‪«.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﺗﻠﻔﻨﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺠﺎ ﻣﯽرﻓﺘﯿﻢ آﺧﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮﻫﻢ رو ﮐﻪ ﻣﯽﮔﯽ ﮔﯿﺮ ﺑﯿﺎرﯾﻢ و ﮐﯽ ﻣﯽﯾﻮﻣﺪ اﯾﻦ رو ﺑﺨﺮه؟«‬
‫او واﻗﻌﺎً ﺣﺎﻻ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺑﺎز در داﻣﻦاش‪.‬‬

‫»از ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﭘﯿﺪاش ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪﻫﺎﻣﻮن ﻣﯽ ﻓﺮوﺧﺘﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن آﺑﺠﻮﻧﻮش ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ وﻗﺖ دﯾﮕﺮي دﻟﺶ آﺑﺠﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬آب دﻫﺎﻧﺶ را ﻗﻮرت داد‪ .‬ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻃﻌﻢ ﯾﮏ آﺑﺠﻮي ﺧﯿﺎﻟﯽ را در دﻫﺎﻧﺶ ﺑﭽﺸﺪ‪.‬‬

‫‪٦٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎن ﺗﻠﻔﻨﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﮔﻪ اوﻧﺎ ﻫﯿﭻ ﻣﺮﻫﻤﯽ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺑﺨﺮن‪ ،‬ﭼﯽ؟ ﺑﻌﺪش ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺮﻫﻢ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‪ ،‬ﻫﺎن؟«‬

‫»اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻮي ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﻣﯽ ﮔﻪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﺮﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﺮن‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺮدم‪ «.‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺗﺼﻮﯾﺮي از ﺧﺮﯾﺪنِ ﻣﺮﻫﻢِ‬
‫ﻣﺮدم را در ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎن ﺗﻠﻔﻨﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اون ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﭘﺮ از دري ورﯾﻪ‪ «.‬ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺟ‪‬ﻬﯽ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﻫﻢ‬
‫ﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫»ﻣﺮدم از ﺑﭽ‪‬ﻪ ﻫﺎ ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻤﯽﺧﺮن‪ .‬از داروﺧﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﺮن‪ .‬ﺗﻮ اﮔﻪ ﺟﺎﯾﯿﺖ ﺑﺴﻮزه‪ ،‬ﻣﯽ ري از ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ي اﺣﻤﻖ ﻣﺮﻫﻢ‬
‫ﺑﺨﺮي؟ ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﯽري داروﺧﻮﻧﻪ‪ .‬اون ﺟﺎ ﺟﺎﺋﯿﻪ ﮐﻪ ازش ﻣﺮﻫﻢ ﻣﯽﺧﺮي‪«.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎنِ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏﺧﻮان‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺳﻤﺞ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦﺟﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﮐﻪ‪ «...‬آﺧﻪ او ﮐﻠﯽ ﺑﻪ آﮔﻬﯽ ﻣﺮﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬

‫»ﺗﻮ ﺣﺘﺎ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﺗﻮي اون ﻣﺮﻫﻢ ﭼﯽ ﻫﺴﺖ؟ ﻣﯽ دوﻧﯽ؟ ﯾﺎﻻ‪ ،‬ﻣﯽ دوﻧﯽ؟«‬

‫»ﻧﻪ‪ ،‬اﻣﺎ‪«...‬‬

‫دددددددددي ي ي ي ي ن ن ن ن ن ن گ گ گ گ گ گ‬

‫ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ زد‪.‬‬

‫!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!‬

‫‪٦٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»ﺳﻘﻮط ﮐﺮده ﺑﺮ زﻣﺎﻧﻪي اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ«‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧُﺐ‪ ،‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺘﻤﺎً ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﺨﻮرم‪ .‬واﻗﻌﺎً ﮔﺸﻨﻤﻪ‪ .‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‬
‫ﭼﺮا‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺘﺴﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺎﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﮔﺸﻨﺘﻪ‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﯿﻨﻪ‪ ،‬درﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻨﻪ‪«.‬‬

‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺑﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮐﻪ ﭘﺎي ﻣﯿﺰ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ‪ ،‬آن ﻃﺮف را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺟﺎي ﻃﻨﺎب را‬
‫روي ﻣﭻ ﻫﺎي زن ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭼﯽ ﺗﻮ ﯾﺨﭽﺎل ﻫﺴﺖ!«‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪ ،‬ﺑﺪون ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﺪه ي ﺧﻮﺑﯿﻪ‪«.‬‬

‫ﺑﺎب در ﯾﺨﭽﺎل را ﺑﺎز ﮐﺮد و داﺧﻠﺶ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ او ﻫﻨﻮز آن ﺟﺎ اﯾﺴﺘﺎده‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺟﻠﻮي در ﺑﺎز ﯾﺨﭽﺎل‪ ،‬و داﺧﻠﺶ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎب ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﭼﻪ‬
‫ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ اش ﺷﺪه و ﺗﻮي ﯾﺨﭽﺎل در ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮردن اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ اﯾﻦ را ﺑﻪ‬
‫ﯾﺎدش آورد‪.‬‬

‫»ﭼﯿﺰي اون ﺟﺎ واﺳﻪ ي ﺧﻮردن ﭘﯿﺪا ﮐﺮدي؟« ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ ﯾﮑﻬﻮ ﻣﺮد را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮐﺎﻣﻼً ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﺮا آن ﺟﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺳ‪‬ﺲ اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ دﯾﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻇﺮف ﺳﺲ اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ را از‬
‫ﯾﺨﭽﺎل ﺑﯿﺮون ﻣﯽآورد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﺳ‪‬ﺲ اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ رو ﮔﺮم ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺧﻮﺑﻪ‪ «.‬و درِ ﯾﺨﭽﺎل را ﺑﺴﺖ‪.‬‬

‫زن ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﮐﻪ او ﺳ‪‬ﺲ اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ را ﺑﺮﻣﯽدارد از ﻇﺮف و ﺗﻮي ﻣﺎﻫﯽ ﺗﺎﺑﻪ ﻣﯽ رﯾﺰد و ﻣﯽ ﮔﺬارد‬
‫روي اﺟﺎق و ﯾﺎدش ﻫﻢ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﺎز را روﺷﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ي ﮐﺎرﻫﺎ را اﻧﺠﺎم داده اﺳﺖ‪ ،‬از‬
‫ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و از آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ري؟«‬

‫‪٦٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯽرم اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻤﯽ ﻣﻮزﯾﮏ ﺑﺬارم ﮔﺮاﻣﺎﻓﻮن ﮔﻮش ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﭼﯿﺰي ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاي ﮔﻮش‬
‫ﺑﺪي؟«‬

‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﻣﯽﺧﻮاي ﺑﺬار‪ .‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﻮاي‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﮔﻮش ﻣﯽدم‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﺳﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﮐﯽ‪ «.‬و رﻓﺖ ﺗﻮي اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ ﺑﺰرگ و دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎد و ﺑﺎ ﻣﺒﻠﻤﺎﻧﯽ راﺣﺖ و دﮐﻮري ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﺧﻼّﻗﺎﻧﻪ ﭼﯿﺪه‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻠﯽ ﮔﻞ و ﮔﯿﺎه ﮐﻪ ﺧﻮب ازﺷﺎن ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﺷﺎن ﻫﯿﭻ ﺟﻮره ﻧﻤﯽﺷﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ در اﺗﺎق ﺧﻮابﺷﺎن ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن ﺑﻮد‪ :‬ﺳﺎدﯾﺴﻢ ﻧﺎﺷﯿﺎﻧﻪ ي ﻣﺮد‪ .‬اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺧﯿﻠﯽ زﻧﺎﻧﻪ و ﺧﻮش ﻣﻨﻈﺮ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ اﻏﻠﺐ ﮐﺎرﻫﺎش را ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬آدم ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ آن ﺟﺎ ﻃﻨﺎب ﻫﺎﯾﯽ وﺟﻮد دارد‪،‬‬
‫ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪه زﯾﺮ ﭘﺘﻮﻫﺎ‪ ،‬روي ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎي ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري ﻫﺎل‪ ،‬و اﯾﻦ ﮐﻪ در آن اﺗﺎق از دﺳﺘﻤﺎل ﻫﺎي زﯾﺒﺎ و روﺳﺮي ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان دﻫﺎن ﭼﭙﺎنﻫﺎﯾﯽ ﺑﯽ ﮐﻔﺎﯾﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﻣﺨﻔﯽ در اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺑﻄﺮي ﻫﺎي داروﯾﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﺮاي درﻣﺎن زﮔﯿﻞﻫﺎﯾﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬زﮔﯿﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻣ‪‬ﻬﺮ ﻫﯿﭻ ﮔﺎه ﭘﺎك ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﺑﻄﺮي ﻫﺎي‬
‫دارو را در ﺟﻌﺒﻪ اي در ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﯿﺰ ﻣﯿﺰﻫﺎﯾﯽ روي ﺟﻌﺒﻪ ﺗﻠﻨﺒﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺟﻌﺒﻪ‬
‫ﺣﺎوي ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮد‪ .‬آن ﺟﺎ اﻟﺒﺘﻪ ﭘﻮﺷﺶﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢ زﯾﺮ ﺟﻮراب ﻫﺎي ﻣﺮد در ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ ﻣﺨﻔﯽ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻮﺷﺶﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎب از ﺧﺮﯾﺪنﺷﺎن ﻣﺘﻨﻔّﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺣﺲ ﻣﺮﯾﻀﯽ ﻣﯽ داد ﺑﻪ او وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪﺷﺎن‪،‬‬
‫ﮔﻮشاش از ﺷﺮم ﺳﺮخ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﺸﻪ آن ﻃﺮف را‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد وﻗﺖ ﺧﺮﯾﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﻫﻤﯿﺸﻪ اول داروﺧﺎﻧﻪ را ﻣﯽﭘﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﻓﺮوﺷﻨﺪه زن ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ از ﻣﺮدﻫﺎ ﺧﺮﯾﺪ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺗﺎ آن‬
‫ﺟﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ وﻗﺖ‪ ‬ﺧﺮﯾﺪش ﻫﯿﭻ زﻧﯽ در ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﻮﺷﺶﻫﺎ ﺑﺮاي او ﻣﻌﻨﺎي ﻫﺮزﮔﯽ ﻣﯽ داد‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﺳﺲ اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ اش را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﺮم ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﺎب ﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ آرام ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬داﺷﺖ ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ در اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ دارد ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٧٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪﺷﺎن ﺑﺰرگ و ﺻﻤﯿﻤﯽ و ﭘﺮ از ﮔﯿﺎﻫﺎن ﺳﺒﺰ رو ﺑﻪ رﺷﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد‪ ،‬زن‪ ،‬ﻫﺮ دوﺷﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﮔﯿﺎﻫﺎن ﺳﺒﺰ رو ﺑﻪ‬
‫رﺷﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺮد ﺻﺪاي ﻣﻮزﯾﯽ را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ از اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻣﯽ آﻣﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎخ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﺑﺎخ را دوﺳﺖ داﺷﺖ‪.‬‬

‫اﯾﻦ ﻟﻄﻒ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﺗﻮي ﮔﺮاﻣﺎﻓﻮن ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدد آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺮد ﺳ‪‬ﺲ اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ را ﻫﻢ زد‪.‬‬

‫ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ راﻫﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ آدم ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺗﻮي آن ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻪ اﺗّﻔﺎﻗﺎﺗﯽ در ﺟﺮﯾﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ‬
‫ﻣﺮد ﺣﺎﻻ ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ آن زﮔﯿﻞﻫﺎ را داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻﮐﺲ درﺑﺎره ي آنﻫﺎ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬
‫دوﺳﺘﺎﻧﺶ‪.‬‬

‫زﮔﯿﻞ ﻫﺎ ﺗﺒﻌﯿﺪﮔﺎه او ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺳﯿﺎه ﭼﺎﻟﺶ‪.‬‬

‫دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻧﮕﺮان او ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ او زاﺧﺎر ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد‪ .‬دوﺳﺘﺎﻧﺶ از اﯾﻦ ﻫﻢ ﺷﺎﮐﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ او ﻣﺪام ﺑﺮاﯾﺶ از‬
‫آﻧﺘﻮﻟﻮژيِ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٧١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎي ﻟﻮﮔﺎن‬

‫دددددددديييييينننننگگگگگگ‬

‫!!!!!!!!‬

‫دددددددديييييينننننگگگگگگ‬

‫!!!!!!!!‬

‫دددددددديييييينننننگگگگگگ‬

‫!!!!!!!!‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ آن ﺟﺎ‪ ،‬ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺪامﺷﺎن ﯾﮏ اﯾﻨﭻ ﻫﻢ ﺗﮑﺎن ﻧﺨﻮرد‪ .‬آن ﻫﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم داﺷﺖ زﻧﮓ ﻣﯽزد‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺳﺎلﻫﺎ‪ ،‬آن ﻫﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻟﻮﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ آن ﻫﻤﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﺟﻮاب دادن ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﺎﺟﺰﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺘﺶ ﻣﺜﻞ ﺳﻨﮓ ﻣﺮﻣﺮ‬
‫ﮐﻨﺎر ﺗﻠﻔﻦ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫دددددددديييييينننننگگگگگگ‬

‫!!!!!!!!‬

‫دددددددديييييينننننگگگگگگ‬

‫!!!!!!!!‬

‫دددددددديييييينننننگگگگگگ‬

‫!!!!!!!!‬

‫‪٧٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮐﻪ وارد آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎب ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ده دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎب ﺳ‪‬ﺲ را رﯾﺨﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد روي دو ﺗﮑّﻪ ﻧﺎن‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺠﺎ ﺑﻮدي؟«‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ ﺑﻮدم‪«.‬‬

‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬آه‪«.‬‬

‫ﯾﮏ ﻇﺮف ﺳﺒﺰ ﭘﻨﯿﺮ ﭘﺎرﻣﯿﺰان ﮐﺮاﻓﺖ‪ 29‬روي ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎر ﺑﺸﻘﺎب ﻣﺮد ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﭘﻨﯿﺮي روي ﻧﺎن ﺳ‪‬ﺲِ اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ اش‬
‫وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎب ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد ﭘﻨﯿﺮ ﺑﮕﺬارد‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﺣﺎﻻ ﮐﻤﯽ اﺣﺴﺎس ﺑﻬﺘﺮي داﺷﺖ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺟﺎي ﻃﻨﺎب روي ﻣﭻﻫﺎﯾﺶ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ وﻗﺘﯽ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﭘﯿﺶاش ﺑﻮد‪ ،‬دﯾﮕﺮ از ﺷﺮم آن ﻃﺮف را ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫زن رﻓﺖ ﺳﺮوﻗﺖ‪ ‬اﺟﺎق و ﮐﻤﯽ آب ﺑﺮاي ﭼﺎي ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎب ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬داري ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟«‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻤﯽ آب واﺳﻪ ﭼﺎي ﻣﯽ ذارم‪«.‬‬

‫»ﻣﺚ ﯾﻪ ﻓﻨﺠﻮن ﭼﺎي آب ﺧﻮردم‪«.‬‬

‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺑﻪ‪ «.‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮔﺎز از ﻧﺎن ﻗﺮﻣﺰ ﻣﯽﺧﻮرد‪.‬‬

‫زن رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ و روي ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﺑﺎب ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﯾﺎي‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻣﺰهس‪ .‬اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪» :‬ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ دوﻧﯽ؟ ﺗﻮ اﺻﻼً ﮐﯽ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ؟«‬

‫‪- Kraft Pavmesan‬‬

‫‪29‬‬

‫‪٧٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫‪30‬‬
‫ﻣﺎﺗﺌﻮ ﺑﺮﯾﺪي‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ و ﺟﺎن در اﺗﺎق ﻣﺸﻐﻮل ﻋﺸﻖِ‪-‬ﺟﺎودان‪-‬ﺑﺎزيﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎت واﻗﻌﺎً ﺟﺎن را ﺳﺮ ذوق آورده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻈﺎﻫﺮش‬
‫ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﺎﯾﺰه ي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ‪ ،‬زن ﺟﺎن را ﺑﻪ ﺧﻨﺪه آورده ﺑﻮد و ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﯾﺎ دﻻﯾﻠﯽ ﮔﺎﻫﯽ اﯾﻦ‬
‫ﺧﻨﺪه ﮐﺎر ﺟﺎن را ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﺪون اﻃّﻼع ﺑﻪ آن ﻫﺎ روح ﻣﺎﺗﺌﻮ ﺑﺮادي ﺑﻪ ﻃﺮزي ﻓﺮاﻃﺒﯿﻌﯽ ﻟﻐﺰﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ درون ﺧﺎﻧﻪ‬
‫و از وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ اش ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﺗﺌﻮ ﺑﺮادي ﻃﻮري آن ﻫﺎ را ﺗﻮي ﻋﮑﺲ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫وﯾﻼرد ﺷﺒﯿﻪ آﺑﺮاﻫﺎم ﻟﯿﻨﮑﻠﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ و ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺷﺒﯿﻪ ژﻧﺮالﻫﺎﯾﺶ در ﻃﻮل ﺟﻨﮓ ﻫﺎي اﻧﻔﺼﺎل‪ .‬در‬
‫ﻫﻤﺎن ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻫﺎ ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮕﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯽ ﺑﺒﯿﻨﯽاش‪.‬‬

‫وﯾﻼرد ﺗﻮي ﻋﮑﺲ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪي ﺑﻮد و ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻫﻢ‪ .‬آن ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻘﺶﺷﺎن را ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎزي ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎﺗﺌﻮ ﺑﺮادي آﭘﺎرﺗﻤﺎن را ﺗﺮك ﮐﺮد‪ ،‬درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ و ﺟﺎن ﻣﻌﺎﺷﻘﻪي ﻣﺸﻬﻮرﺷﺎن را ﺗﻤﺎم ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آن‬
‫ﻫﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺎﺗﺌﻮ ﺑﺮادي را ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎﺗﺌﻮ ﺑﺮادي ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﭘﯿﭻ و ﺗﺎبﻫﺎي زﻣﺎن ارواح ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻋﮑﺲﻫﺎﯾﯽ از وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي‬
‫ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ اش ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺑﺼﺮي ﺑﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﺗﺎرﯾﺦ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺮاي وﯾﻼرد و ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓاش‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬ‪‬ﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ آﻣﺮﯾﮑﺎﺳﺖ اﺗّﻔﺎق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻋﮑﺎس ﻣﺷﮭور اﻣرﯾﮑﺎﯾﯽ ‪- Mathew Brady (1822-1896):‬‬

‫‪30‬‬

‫‪٧٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫از ﻣﺮﻣﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺖ‬

‫دﺳﺖ ﻣﺮﻣﺮي ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﮐﻨﺎر ﺗﻠﻔﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺪل ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺘﯽ زﻧﺪه ﺷﺪ و ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﻮ‪«.‬‬

‫دو ﺑﺮادر دﯾﮕﺮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﻪي اَﻟﻮ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ آذرﺧﺶِ ﺻﺎﻋﻘﻪ اي ﺑﻮد در ﻫﻮا‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ!« و ﻗﯿﺎﻓﻪ اش ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ از ﺧﺸﻢ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺟﺎ ﺟﮑﺰ ﺑﺎر اﻧﺪ ﮔﺮﯾﻞ‪ 31‬ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺟﮏ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪،‬‬
‫ﮐﺜﺎﻓﺖ‪ ‬ﺣﺮوﻣﺰاده!« و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را روي ﻣﯿﺰ ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﻣﯿﺰ اﻓﺘﺎد و ﺗﻠﻔﻦ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﻋﻈﯿﻤﯽ داد‪ ،‬وﻗﺘﯽ‬
‫ﺧﻮرد ﮐﻒ‪ ‬زﻣﯿﻦ‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﻫﻨﻮز ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد آن ﺟﺎ و ﺗﻮي ﮔﻮﺷﯽِ ﺗﻠﻔﻦ در دﺳﺘﺶ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽزد‪» :‬ﺣﺮوﻣﺰاده! ﺣﺮوﻣﺰاده!« ﮐﻠﯽ‬
‫ﺳﺮوﺻﺪا ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ واﻗﻌﺎً ﮐﻔﺮي ﺷﺪه ﺑﻮد‪«.‬‬

‫دو ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن دﯾﮕﺮ ﺧﻮدﺷﺎن را اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ روي او و ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﻧﺶ روي ﺗﺨﺖ ﺗﺎ ﺣﻮاﺳﺶ دوﺑﺎره ﺳﺮ ﺟﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻮﮔﺎن ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏﺧﻮان ﮔﻮﺷﯽ را ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ ﻃﺮف ﺷﻤﺎره را اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﻃﺮف ﻫﻨﻮز آن ﻃﺮف ﺧﻂ‬
‫ﺑﻮد‪» :‬اﻟﻮ‪ ،‬ﺟﮏ؟ ﺧﻮدﺗﯽ‪ ،‬ﺟﮏ؟ ﮐﻔﺮي ﻧﺸﻮ‪ ،‬ﺟﮏ‪ .‬ﻣﻦ اون ﭘﻨﺞ ﭼﻮﻗﯽ رو ﮐﻪ ﺑِﺖ ﺑﺪﻫﮑﺎرم ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدوﻧﻢ‪ ،‬ﺟﮏ‪.‬‬
‫ﺟﮏ؟ ﻫﻨﻮز اون ﺟﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺟﮏ؟ اون ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺞ ﭼﻮق‪«...‬‬

‫ﺗﻠﻖ‪.‬‬

‫‪- Jack’s Barandcrill.‬‬

‫‪31‬‬

‫‪٧٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‬

‫ﮔﺎوﻫﺎ از ﺧﻮردن دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﯾﮑﯽ از آن ﻫﺎ ﭘﺎك دﯾﻮاﻧﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬در اﺗﺎق ﻫﺘﻠﯽ ارزان در ﺳﻦ ﻓﺮاﻧﺴﯿﺴﮑﻮ‪ .‬دو ﺑﺮادرش او را روي ﺗﺨﺖ ﻧﮕﻪ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ آراﻣﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮔﺎو ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎ اﯾﻦ ﺟﺎ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ؟«‬

‫در ﮐﻠﻮرادو ﺑﻬﺎر ﺑﻮد و روز‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ ﮔﺮم‪ ،‬اﻧﺪك ﺧﻨﮑﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدش داﺷﺖ‪ .‬آﺳﻤﺎن ﺻﺎف و آﺑﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ‬
‫ﻣﯿﺪل ﻓﻮرﯾﮏ در در‪‬ه اي ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮد و ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ دورش اﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﯾﮏ ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻦ ﺑﻮد‪» :‬ﻧﻤﯽدوﻧﻢ‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد‪» :‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪ «.‬ﺧﯿﻠﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﻗﺎﻃﻌﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ را ﺑﺮادري داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺎﻻ‬
‫روي ﺗﺨﺖ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺣﻮاساش ﺑﺮﮔﺮدد ﺳﺮ ﺟﺎش‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎن ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ را ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺠﺎ رو دارﯾﻢ ﻣﯽ ﮔﺮدﯾﻢ؟« او ﻫﻤﺎن ﺑﺮادري ﺑﻮد ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ‬
‫ﮐﺘﺎب ﻫﺎي ﮐﻤﯿﮏ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ آن ﮔﺎو ﺧﯿﺮه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﺑﻪ ﮔﺎو ﺧﯿﺮه ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎي ﮐﻤﯿﮏ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻗﺎﻃﻊ‪ ،‬ﮐﻪ از ﻫﺮ ﻃﺮف در ﻣﺤﺎﺻﺮه ي آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ ﻓﺮق ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﺠﺎ رو ﺑﮕﺮدﯾﻢ‪ .‬اون ﻗﺪر ﻣﯽ‬
‫ﮔﺮدﯾﻢ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم او روي ﺗﺨﺖ در اﺗﺎق ﻫﺘﻞ آرام ﺷﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ آرام ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آرام و ﺧﻮﻧﺴﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ‪،‬‬
‫دﯾﮕﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﻣﺮﺗﺒﻪ‪«.‬‬

‫‪٧٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫اﺷﮏﻫﺎي ﻧﺎن اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ‬

‫ﺑﻪ اﻧﺪازهي ﯾﮏ ﭼﻨﮕﺎل ﻧﺎن اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ در ﻧﯿﻤﻪراه‪ ‬دﻫﺎن ﺑﺎب ﺑﻮد و در ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮردن ﻣﻨﻈﻢ ﻃﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫آدم ﻧﻤﯽ داﻧﺪ وﻗﺘﯽ دارد ﻏﺬا ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ ،‬ﭼﻨﮕﺎل ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﯾﻞ در ﺳﺎﻋﺖ راه ﻣﯽ ﭘﯿﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﭼﻨﮕﺎل ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮﻋﺘﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮐﻮﺑﯿﺪه ﺷﺪ روي ﺗﺮﻣﺰش در دﺳﺖ ﻣﺮد و در ﻧﯿﻤﻪ ي راه‪ ‬دﻫﺎن ﺑﺎب‬
‫اﻓﺘﺎد ﺑﻪ ﻏﯿﮋ ﮐﺸﯿﺪن‪.‬‬

‫اﺷﮏ ﻫﺎ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪن از ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻣﺮد و ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎش ﺟﺎري ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬او ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدن‪ .‬اﺷﮏ ﻫﺎ ﺑﺪل ﺑﻪ ﻫﻖ ﻫﻖ آرام و آﻫﺴﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ وﻗﺘﯽ ﭼﻨﮕﺎل در ﻧﯿﻤﻪ راه‪ ‬دﻫﺎنِ ﺑﺎب ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﮑّﻪ اي ﻧﺎن‬
‫اﺳﭙﺎﮔﺘﯽِ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﺳﺮدرﮔﻢ‪ ،‬روي آن‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟« درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ و ﭼﻨﮕﺎل را از دﺳﺖ ﺑﺎب ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﺶ ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫روي ﺑﺸﻘﺎب ﮐﻨﺎرش‪» .‬ﭼﯽ ﺷﺪه‪ ،‬ﻋﺴﻞ ام؟« ﺑﺎب ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ ،‬او ﻓﻘﻂ آن ﺟﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ اش اداﻣﻪ ﻣﯽ‬
‫داد‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ آﻣﺪ و دﺳﺖ ﺑﺎب را در دﺳﺖﻫﺎﯾﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪» .‬ﭼﯽ ﺷﺪه ﻋﺰﯾﺰم؟ ﺑﺎب ﺑﮕﻮ ﭼﯽ ﺷﺪه‪ «.‬ﺑﺎب ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮔﺮﯾﻪ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ دﯾﮕﺮ ﺳﻌﯽ ﻧﮑﺮد دﻟﯿﻞ ﮔﺮﯾﻪ ي ﺑﺎب را ازش ﺑﭙﺮﺳﺪ و ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا او داﺷﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﮕﻪ‬
‫داﺷﺘﻦ دﺳﺖ ﺑﺎب اداﻣﻪ داد‪ ،‬اﻣﺎ او را ﺑﺎ ﻏﻤﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺸﻘﺎب ﻧﺎن اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ ﺟﻠﻮي ﻣﺮد ﺑﺎﻟﻐﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ آن ﺟﺎ و دﺳﺖ ﺑﺎب را در دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬وﻗﺘﯽ او ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺑﺸﻘﺎﺑﯽ از ﭼﯿﺰ ﻣﯿﺰ در ﺟﻠﻮﺷﺎن‪ .‬اﯾﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺷﺄن زن آﺳﯿﺐ ﻣﯽ زد و ﺑﺎب را ﻫﻢ در وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪي ﻗﺮار ﻣﯽ داد‪ .‬زن ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ دﺳﺖ ﺑﺎب را رﻫﺎ ﮐﺮد و دﺳﺘﺶ را‬
‫دراز ﮐﺮد و ﺑﺸﻘﺎب ﻧﺎن اﺳﭙﺎﮔﺘﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﺬاﺷﺖ روي ﺳﯿﻨﮏ ﻇﺮﻓﺸﻮﯾﯽ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺮوﻗﺖ‪ ‬دﺳﺖ ﻫﺎي ﺑﺎب‪.‬‬

‫ﺑﺎب ده دﻗﯿﻘﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪٧٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﮕﻔﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي ﺑﺎب ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪٧٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﮐﺎﻧﺰاس‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن آن ﺷﺐ را در ﻣﺪﯾﻞ ﻓﻮرك ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﺮك ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﺳﺮﻧﺨﯽ ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪاي ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ درش ﺑﺎﺷﺪ آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ‪ ،‬ﻣﺮدم ﻃﻮري ﻧﮕﺎهﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر آن ﻫﺎ ﮐﻤﯽ اﺣﻤﻖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬اون ﺟﺎ‬
‫ﯾﻪ ﭼﺮاﮔﺎﻫﻪ«‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬آن ﻫﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي درﺑﺎره ي‬
‫ﭼﺮاﮔﺎه ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﻪ اش ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﮐﻤﯽ ﻣﻌﺬّب ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﻌﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻤﮏﺷﺎن ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد اﯾﻦ ﻗﺼﻪ را ﭼﻨﺪﯾﻦﺑﺎر ﮔﻔﺖ‪ ،‬درﺑﺎره ي ﺳﻪ ﻏﺮﯾﺒﻪ اي ﮐﻪ از او ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻨﺪ آﯾﺎ ﺧﺎﻧﻪاي آن ﺟﺎ ﻫﺴﺖ و او‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪"» :‬ﻧﻪ‪ ،‬اون ﺟﺎ ﯾﻪ ﭼﺮاﮔﺎﻫﻪ" و ﺑﻌﺪ ﻣﯽ دوﻧﯽ اوﻧﺎ ﺑﻪﻫﻢ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻦ؟ ازم ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮدن واﺳﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪﺷﻮن‬
‫ﭼﯿﺰي رو ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﺎي ﺧﻮدﺷﻮن ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻦ ﺑﺒﯿﻨﻦ‪«.‬‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن را درﺑﺎره ي ﺳﻪ ﻏﺮﯾﺒﻪ اي ﮐﻪ در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي ﺧﺎﻧﻪاي ﮐﻪ‬
‫ﭼﺮاﮔﺎه ﺑﻮد آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ دﻫﮑﺪه ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﮐﺮد‪» .‬آره‪ ،‬اوﻧﺎ ازم ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮدن واﺳﻪ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ‪ «.‬و ﻫﺮ ﮐﺲ ﻫﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ‬
‫داﺳﺘﺎن را ﺑﺮاي او ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﻤﺮاه او ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‪.‬‬

‫»ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ دﻧﯿﺎﯾﯽ داره از راه ﻣﯽ رﺳﻪ«‪ ،‬اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻮد در ﭘﺎﯾﺎن داﺳﺘﺎن‪.‬‬

‫روز ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن آن ﺟﺎ را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﮐﺎﻧﺰاس ﺗﺮك ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي‬
‫ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ در ﮐﺎﻧﺰاساﻧﺪ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ آن ﻫﺎ ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﺎﯾﯽ را ﺑﮕﺮدﻧﺪ و ﮐﺎﻧﺰاس ﻫﻢ ﺟﺎي ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي ﺟﺴﺖوﺟﻮ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻗﺪر ﮐﻪ ﻫﺮ ﺟﺎي دﯾﮕﺮي‪.‬‬

‫‪٧٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﭘﮋواك ﻣﺎﺗﺌﻮ ﺑﺮﯾﺪي‬

‫ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ و ﺟﺎن آرام ﮐﻨﺎر ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ از ﺣﺎلﺷﺎن راﺿﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎن ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮده و ذﻫﻦ ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﻫﻢ از آن ﻫﻤﻪ ﺷﻮر ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﯾﮏ اﺳﺘﺨﺮ ﺷﻨﺎي ﺧﺎﻟﯽ در زﻣﺴﺘﺎن‪.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﺻﺪاﯾﯽ از اون اﺗﺎق ﻧﺸﻨﯿﺪي؟«‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﭼﯿﺰي ﻧﺸﻨﯿﺪم‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﯾﻪ ﺻﺪاﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪم‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧُﺐ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﭼﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪم‪ .‬ﺗﻮ ﭼﯽ ﺷﻨﯿﺪي؟ ﺻﺪاي ﭼﯽ ﺑﻮد؟«‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯽدوﻧﻢ‪«.‬‬

‫ﺟﺎن دﺳﺘﺶ را دراز ﮐﺮد و ﻣﻮﻫﺎي ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﻮي ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺣﺲ زﯾﺒﺎﯾﯽ داﺷﺖ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺎﯾﺪ ﺧﯿﺎل ﮐﺮدي‪«.‬‬

‫‪٨٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻃﻐﯿﺎن ﺧﺸﻢ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن‪ ،‬اﺗﺎق ﮐﻮﭼﮏ ﻫﺘﻞ ﺑﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﻋﺎدي ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻪ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﺪ و ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﮐﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮدي اش را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد دﯾﮕﺮ ﭘﺎي ﺗﻠﻔﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻪ روي ﺗﺨﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن داده ﺑﻮد و‬
‫ﺟﺎﯾﺶ را ﺑﺎ ﻟﻮﮔﺎنِ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺧﻮان ﻋﻮض ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻟﻮﮔﺎن ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺧﻮان ﻫﻢ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ اش را‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﺟﺎي ﺷﺎن را ﻋﻮض ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﺑﺮادرش ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ را ﺑﻪش ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮادر ﺧﻮدش ﺣﺎﻻ داﺷﺖ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ را ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ و او اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻣﺰاﺣﻢ ﺑﺮادرش ﻧﺸﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎن ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺧﻮان در ﻣﺴﺎﺑﻘﻪي ﮐﺸﺘﯽ ﺑﺎ ﺑﺮادر ﺣﺴﺎﺑﯽ از ﮐﻮره دررﻓﺘﻪ اش ﺑﻪ ﻣﭻ اش آﺳﯿﺐ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﮕﺬارد اوﺿﺎع ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺷﺪ و در ﻣﻮرد ﺑﺮادرش‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي او ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎنِ آﺑﺠﻮﻧﻮش ﻫﻨﻮز ﯾﮏ آﺑﺠﻮي دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﻣﺎ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻧﻤﯽ رﺳﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از آن ﮐﻪ ﮐﺎر آن‬
‫ﺷﺐﺷﺎن ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪ ،‬ﭘﺲ‪ ...‬ﯾﮏ ﺟﻮرﻫﺎﯾﯽ اﺣﺴﺎس ﯾﺄس ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎنِ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻟﻮﮔﺎنِ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺧﻮان ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﯿﺞ و ﻣﻨﮓ ﺧﯿﺮه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺎن آﮔﻬﯽ ﻣﺮﻫﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮِ ﺧﻮاﻧﺪن آن ﺑﺮادرش را ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ او واﻗﻌﺎً آﮔﻬﯽ را ﻧﻤﯽ دﯾﺪ‪ .‬ﮐﺘﺎب در دﺳﺖ ﻫﺎي او ﻓﻘﻂ‬
‫رﻧﮓ و ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬در ﻋﻤﻞ‪ ،‬او ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد و آدم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ آن ﻫﺎ را دزدﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺳﺨﺖ و ﺟﺪ‪‬ي ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺳﺮش را از ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻧﻤﯽ زد‪ .‬ﺗﻠﻔﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﯽء ﺳﺎﮐﺖ و‬
‫ﺳﯿﺎه و ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد روي ﻣﯿﺰ‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﯿﺎﯾﻦ اوﻧﺎ رو ﺑﮑﺸﯿﻢ‪«.‬‬

‫‪٨١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﺮادري ﮐﻪ ﭘﺎي ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ؟«‬

‫»ﮔﻔﺘﻢ ﺑﯿﺎﯾﻦ اوﻧﺎ رو ﺑﮑﺸﯿﻢ‪«.‬‬

‫»ﮐﯿﺎ رو ﺑﮑﺸﯿﻢ؟«‬

‫»ﻣﯽدوﻧﯽ ﮐﯿﺎ رو ﻣﯽ ﮔﻢ‪ .‬اون ﺑﯽ ﺷﺮف ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رو دزدﯾﺪهن‪ .‬اوﻧﺎ ﻣﺴﺘﺤﻖ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﯿﺴﺘﻦ‪ .‬ﺑﺒﯿﻦ‬
‫ﺑﺎﻫﺎﻣﻮن ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدهن‪ .‬ﻣﺎ رو ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺣﯿﻮون ﮐﺮدهن‪ .‬ﻣﺎ ااان ﻓﻘﻂ ﺣﯿﻮوناﯾﻢ‪ .‬ﺣﯿﻮون ﻫﺎي ﻟﻌﻨﺘﯽ!«‬

‫»ﻣﻨﻈﻮرت اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي اوﻧﺎ رو ﺑﮑﺸﯿﻢ؟«‬

‫»درﺳﺘﻪ‪«.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎن ﮐﻪ ﭘﺎي ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻮد از ﻟﻮﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ آﺑﺠﻮﯾﯽ در دﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ آﺑﺠﻮﯾﯽ آن ﺟﺎ ﺗﻮي دﺳﺘﺶ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ و آن ﺟﺎ ﺗﻮي دﺳﺘﺶ آﺑﺠﻮﯾﯽ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺗﻮ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟« ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﺆال ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮن او را ﺑﻪ ﺟﻮش‬
‫آورد‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺘﻤﺎً‪ .‬ﺑﯿﺎﯾﻦ اوﻧﺎ رو ﺑﮑﺸﯿﻢ‪«.‬‬

‫اﮔﺮ او آﺑﺠﻮﯾﯽ در دﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬ﺳﺮد و آراﻣﺶﻓﺰا‪ ،‬آن وﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ آن ﻫﺎ را ﺑﮑُﺸﺪ‪ ،‬در ﻋﻮض ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﯿﺎﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﻟ‪‬ﻪ و ﻟﻮردهﺷﻮن ﮐﻨﯿﻢ و ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎﻣﻮن رو ﺑﺮدارﯾﻢ و ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ‪«.‬‬

‫اﻣﺎ از آن ﺟﺎ ﮐﻪ ﻗﻮﻃﯽ آﺑﺠﻮﯾﯽ در دﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺘﻤﺎً‪ .‬ﺑﯿﺎﯾﻦ اوﻧﺎ رو ﺑﮑﺸﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﺣﺎﻻ دو ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﺧﯿﺮه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺗﻠﻔﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﺑﭽﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮود‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﻔﺮوﺷﺪ و از ﻓﺮوش ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺣﺎل ﻣﺮدم را ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻠﯽ ﭘﻮل درﺑﯿﺎورد و ﻣﺮدم ﻫﻢ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ او ﺑﻪﺷﺎن ﻣﺮﻫﻢ ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ درﺑﺎره اش ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﮐ‪‬ﯽ‪ «،‬ﭼﺮا ﮐﻪ او ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﺎن ﮐﺎري را ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮادرﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ در داﻣﻦاش ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺲ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﺷﺪ‪«.‬‬

‫‪٨٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﺮادرش ازش ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺗﻮ اون ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ رو ﻣﯽ ﺧﻮﻧﯽ؟«‬

‫»ﻧﻪ!«‬

‫»ﭘﺲ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﻮﻧﻢ؟«‬

‫»ﺣﺘﻤﺎً‪«.‬‬

‫ﺑﺮادرش ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ را داد دﺳﺘﺶ و او ﻫﻢ ﻓﻮراً ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺮ وﻗﺖ‪ ‬آﮔﻬﯽ ﻣﺮﻫﻢ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺧﻮدش را‬
‫در آﮔﻬﯽِ ﻣﺮﻫﻢ ﮔﻢ ﮐﻨﺪ‪ ،‬دﻗﯿﻘﻪ اي ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ آدم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را دزدﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ .‬او ﺗﺎ ﺣﺎﻻ‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ را ﻧﮑﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ را ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ ورق زد ﺗﺎ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯿ‪‬ﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ‬
‫ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ از ﺗﺒﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﺒﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮن و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي داﺷﺖ‪ .‬دﺳﺘﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻒ‬
‫زﻣﯿﻦ‪ .‬دﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﻤﯽ آﻣﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺮش را از ﮐﺘﺎب ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﮐﻪ روي ﺗﺨﺖ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ اوﻧﺎ رو‬
‫ﺑﮑﺸﯿﻢ؟«‬

‫»ﺑﻪﺷﻮن ﺷﻠﯿﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬

‫او ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺑﻪ«‪ ،‬و از آدم ﻫﺎي ﺗﺒﺮدار ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ آﮔﻬﯽ ﻣﺮﻫﻢ‪ .‬او آدم ﻫﺎي ﺗﻮ آﮔﻬﯽ ﻣﺮﻫﻢ را دوﺳﺖ‬
‫داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ آن ﻫﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﻣﺮﻫﻢ ﻣﯽ ﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫در ذﻫﻦ اش زﻧﮓ در ﺧﺎﻧﻪ اي را زد‪.‬‬

‫زﻧﮓ ﺻﺪاي ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪي داد و ﮐﺴﯽ آﻣﺪ د‪‬م در‪ .‬ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺷﺒﯿﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎي‬
‫ﻗﺮﻣﺰ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻼم‪ .‬ﭼﻪ ﮐﺎري ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮاﺗﻮن ﺑﮑﻨﻢ؟«‬

‫‪٨٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»اﺳﻢ ﻣﻦ ﺟﺎن‪ 32‬ﻟﻮﮔﺎﻧﻪ و ﻣﺮﻫﻢ ﻣﯽ ﻓﺮوﺷﻢ‪«.‬‬

‫»ﺑﯿﺎ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﯽ‪ .‬ﺑﯿﺮون ﻫﻮا ﮔﺮﻣﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﯾﻪ ﻟﯿﻮان ﮔﻨﺪه ﻟﯿﻤﻮﻧﺎد ﺑﻪت ﻣﯽدم و ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو درﺑﺎره ي اﯾﻦ‬
‫ﻣﺮﻫﻢ‪ .‬اﮔﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻣﻦ دو ﺑﺴﺘﻪ ازش ﻣﯽﺧﺮم‪ ،‬و اﺳﻢ و آدرسِ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از دوﺳﺘﺎم رو ﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺰدﯾﮑﯽ‬
‫ﻫﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯽدم ﺑﻪت‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ اوﻧﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺮﻫﻢ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺑﺸﻦ‪«.‬‬

‫ﺑﺮادرش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻠﯿﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﻗﻠﺐﺷﻮن‪«.‬‬

‫او ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺑﻪ«‪ ،‬ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﺮش را از ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫»اﯾﻦ ﻫﻢ ﻟﯿﻤﻮﻧﺎد ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﺴﺮ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪم ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻧﻮع ﻣﺮﻫﻤﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدت آوردي‪ .‬اﮔﻪ ﻣﺮﻫﻢ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺮام ﻣﻬﻢ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﯿﻤﺘﺶ ﭼﻨﺪه‪«...‬‬

‫»اﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮﻫﻢ ﺗﻮ دﻧﯿﺎس‪ .‬ﺳﺎﺧﺖ ﺷﯿﮑﺎﮔﻮ‪ ،‬اﯾﻠﯿﻨﻮﯾﺰ‪«.33‬‬

‫»درﺳﺖ ﺗﻮي ﻗﻠﺐ ﻟﻌﻨﺘﯽﺷﻮن‪«.‬‬

‫‪- Johny‬‬
‫‪32‬‬

‫‪- Chicago , Illinoise‬‬

‫‪33‬‬

‫‪٨٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺪرانﻣﺎن اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ«‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اون ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ ﻣﯽﻣﯿﺮم‪«.‬‬

‫ﭼﻬﺮه اش آن ﭼﻨﺎن ﭘﺮ از اﺷﮏ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮاي اﺷﮏ دﯾﮕﺮي ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺟﺎي ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي ﻗﻄﺮه ي اﺷﮏ‬
‫دﯾﮕﺮي ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺲ از ﮔﺮﯾﻪ دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺪوم ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ؟« و وﻗﺘﯽ ﮐﻠﻤﺎت از دﻫﺎﻧﺶ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﺪام ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ‪ .‬ﻫﻤﺎن‬
‫ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آرزو ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎش اﯾﻦ ﺳﺆال را ﻧﭙﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽان‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﺎ ﭼﯽ؟« و ﺑﻌﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه‬
‫داﻣﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﭘﻬﻦ ﮐﺮده و ﺑﻌﺪ ﺧﻮدش اﻓﺘﺎده ﺗﻮش‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﺎ ﻣ‪‬ﺮدهن‪«.‬‬

‫‪٨٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫دو آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‬

‫ﺟﺎن و ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﻪﺑﻨﺪي ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﺑﻨﺪ‪ .‬ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ و وﻗﺖ ﺧﻮاب‬
‫ﻋﺎدي ﺷﺎن ﺑﻮد‪ .‬آن ﻫﻤﻪ ﻓﻌﻞ و اﻧﻔﻌﺎل ﮔﺮﺳﻨﻪﺷﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪه؟« ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺟﺎن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از آن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ دراز‬
‫ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﺳﺎﻋﺖ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎت ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً دوازده‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﺮدارﯾﻢ و ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ اﯾﻦ ﺟﺎ و رو ﺗﺨﺖ ﺑﺨﻮرﯾﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﻤﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﺟﺎن‬
‫ﮐﺎرﺳﻮن رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدي‪ «.‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از ﺗﺨﺖ ﻣﯽﭘﺮﯾﺪ ﺑﯿﺮون و ﻃﺮف‪ ‬ﺟﺎن ﻗﺮ ﻣﯽداد‪:‬‬
‫»ااااا ي ي ي ي ي ي ي ن ن ن ن ن ج ج ج ج ج ااااااا س س س س‪ ،‬ﺟﺎﻧﯽ!«‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﯽ ﺧﺎﻧﻮم‪ ،‬اﮔﻪ دﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎش ﻣﯽ رم ﺑﺎ وﯾﻼرد ﻣﯽ رﻗﺼﻢ‪ .‬اون ﻣﯽ دوﻧﻪ ﭼﻄﻮر واﺳﻪ ﯾﻪ دﺧﺘﺮ ﯾﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺧﻮب‬
‫ﺑﺴﺎزه‪ .‬ﯾﻪ دو ﮔﺎمِ ﻣﺤﺸﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﯽده‪«.‬‬

‫زن ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ رﻗﺼﯿﺪن دور اﺗﺎق‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ واﻧﻤﻮد ﻣﯽﮐﺮد وﯾﻼرد را در آﻏﻮش دارد‪ .‬ﻃﻮري ﻣﯽ رﻗﺼﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫اﻧﮕﺎر ﻫ‪‬ﯽ از ﭼﯿﺰي ﺟﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽداد ﺳﺮش را‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﻘﺎرت ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬وﯾﻼرد‪«.‬‬

‫ﺟﺎن رﻓﺖ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‪ .‬اذﯾﺖ ﻧﻤﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﺗﻨﺶ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ دﻗﯿﻘﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺑﻪ او ﭘﯿﻮﺳﺖ‪ .‬او ﻫﻢ‬
‫ﺗﺨﻞ دازردام‪ .‬ﺑﺪﻧﺶ ﮐﺎﻣﻼً روي ﻓﺮم ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎن ﮐﻤﯽ اﺿﺎﻓﻪ وزن داﺷﺖ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺷﮑﻢ آورده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯽ‬
‫داد‪ .‬ﻫﻤﻪ ي ﺧﺎﻧﻮاده اش ﮐﻤﯽ اﺿﺎﻓﻪ وزن داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ او ﻫﻢ داﺷﺖ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﻢ داﺷﺘﻦ دارد‬
‫ﺑﺎر ﯾﮏ ﺳﻨﺖ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ را ﺑﻪ دوش ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫او ﺳﯽ و ﯾﮏ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪٨٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﺷﺶ ﺳﺎل ﺟﻮان ﺗﺮ ﺑﻮد‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻔﺖ و ﺟﻮر ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﭘﻨﺞ ﺳﺎل را ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﻓﯿﻠﻢ ﺳﺎز ﺑﻮد‬
‫و زن ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪرﺳﻪ‪ .‬ﻣﺮد ﺑﺎ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد و زن اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ درس ﻣﯽ داد‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ راﺿﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ي ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ و ﺟﺎن درﺳﺖ زﯾﺮ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ي‬
‫ﺑﺎب و ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺑﻮد‪ .‬در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺮ دو زوج در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪﻫﺎﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﻃﺒﻘﻪ ي ﺑﺎﻻ ﺑﺎب ﺑﺮاي آدم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از دو ﻫﺰار ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻣ‪‬ﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺎﺗﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺴﻼﯾﺶ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬اﺷﮏ ﻫﺎ ﻧﻢﻧﻤﮏ‬
‫روي ﭼﻬﺮه ي ﺑﺎب ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬در ﻃﺒﻘﻪي ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺟﺎن ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﮑﻪ ﻫﺎي ﮔﻮﺷﺖ را‬
‫از ﻻﺷﻪ ي ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن ﭘﺮ ﻫﯿﺒﺘﯽ روي ﻣﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﯿﺮون‪ .‬ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ در ﻟﯿﻮان ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﺷﯿﺮ ﺳﺮد ﻣﯽ رﯾﺨﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﻫﺎ را ﺑﺒﺮد ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬وﻗﺘﯽ در اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﺟﺎن ﮐﺎرﺳﻮن را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه‬
‫ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ اش را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد و روش ﻟﯿﻮان ﺷﯿﺮش را ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺳﺮﯾﻊ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮد‪ .‬ﺟﺎن ﻣﺪﺗﯽ ﺑﺎ ﺟﺎن ﮐﺎرﺳﻮن ﺑﯿﺪار‬
‫ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﻌﺪ او ﻫﻢ در ﺧﻮاب ﺑﻪ ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻠﯽ ﮔﻮﺷﺖ ﺳﻔﯿﺪ روي ﻣﺎل ﻣﻦ ﺑﺮﯾﺰ و ﺳﺲ ﻣﺎﯾﻮﻧﺰ ﻫﻢ روش ﻧﺮﯾﺰ‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎري ﮐﺮدم؟«‬

‫»ﻧﮑﺮدي‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﺮ ﮐﺎري ﯾﻪ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر داره‪«.‬‬

‫»ﯾﺎ ﻣﺴﯿﺢ«‪ ،‬ﺟﺎن دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﺎن زﻣﺎﻧﯽ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ي ﺑﺎﻻ در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪي ﺑﺎﻻي ﺳﺮ آن ﻫﺎ ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯽﺧﻮام‬
‫دﯾﮕﻪ واﺳﻪي ﻣﺮدهﻫﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻓﮑﺮش ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﺑﺎب را ﺗﺴﻼ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻫﻤﺎن‬
‫ﻃﻮر ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻪ ﮐﻨﺎر او ﭘﺎي ﻣﯿﺰ‪ ،‬دﺳﺖ او در دﺳﺘﺶ‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎب و ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ و ﺟﺎن دارﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ در ﻃﺒﻘﻪ ي ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬و ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از‬
‫زوج ﻫﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ زوج دﯾﮕﺮ دارﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٨٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﭼﯿﺰﻫﺎي ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ درﺑﺎره ي آدم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎي آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫زﺣﻤﺖ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ آن ﯾﮑﯽ دارد ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬درﻫﺎي آﭘﺎرﺗﻤﺎن از راز ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎﯾﻮﻧﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﻓﻠﻔﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬دﯾﮕﻪ راﺟﻊ ﺑﻪش ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ‪«.‬‬

‫‪٨٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺳﻔﺮي ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺰاس‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺷﺶ ﻣﺎه را در ﮐﺎﻧﺰاس ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ دزدﯾﺪه ﺷﺪه‪ .‬آن ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺑﺎ دﻗﺖ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﮐﺮدﻧﺪ در ﺗﻮﭘﮑﺎ‪ ،34‬واج ﺳﯿﺘﯽ‪ ،35‬وﯾﭽﺘﺎ‪ ،36‬ﮐﺎﻧﺰاس ﺳﯿﺘﯽ‪ 37‬و ﻏﯿﺮه‪.‬‬

‫و ﻏﯿﺮه و ﻏﯿﺮه و ﻏﯿﺮه‪.‬‬

‫ﺷﻬﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺷﻬﺮﻫﺎي ﮐﺎﻧﺰاس‪.‬‬

‫رﯾﺰرو‪،38‬‬

‫ﯾﻮﻟﯿﺴﺲ‪،39‬‬

‫ﭘﺮﺗﯽ ﭘﺮِري‪،40‬‬

‫و ﮔﺲ‪.41‬‬

‫آن ﻫﺎ از ﭘﻨﺠﺮه ي ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ در ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎي ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ آرام ﺗﻮي ﺧﺎﻧﻪﻫﺎ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ‬
‫را دزدﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬آدم ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﻮد و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮدم ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ را در ﭘﻨﺠﺮه ي ﺟﻠﻮﯾﯽ ﺧﺎﻧﻪ اش‪ ،‬ﻣﺜﻞ‬
‫درﺧﺖ ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ زﯾﺮ ﭘﻞ ﻫﺎ و ﺗﻮي ﻣﺰارع ﮔﻨﺪم را ﻫﻢ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪- Topeka‬‬
‫‪34‬‬

‫‪- Dodge citz‬‬

‫‪35‬‬

‫‪- Wichita‬‬
‫‪36‬‬

‫‪- Kansas city‬‬

‫‪37‬‬

‫‪- Reserve‬‬
‫‪38‬‬

‫‪- Ulzsses‬‬
‫‪39‬‬

‫‪- Pretty Prairie‬‬

‫‪40‬‬

‫‪- Gas‬‬
‫‪41‬‬

‫‪٨٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫در ﭘﺎﺗﻮق ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻣﯽ ﭘﻠﮑﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺎل ﮔﻮش ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻣﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺳﺮﻧﺨﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ از ﮔﻮش دادن‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮفﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﺎزﻫﺎ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓﺑﺎزﻫﺎ ﺑﻨﺪ را آب ﻣﯽ داد‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ ﻫﻤﻪ ي اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ راه‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺒﺮد‪ .‬ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﭘﻮﻟﯽ را ﮐﻪ وﻗﺖ ﺗﺮك ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﺎن آورده ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﺮج ﮐﺮدﻧﺪ و ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺳﺮ‬
‫ﮐﺎري ﻫﻢ ﺑﺮوﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺳﺮ ﮐﺎر رﻓﺘﻦ زﻣﺎن ﺑﺎ ارزﺷﯽ را ازﺷﺎن ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺮف ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي‬
‫ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺲ دﻟﻪ دزد ﺷﺪﻧﺪ‪ :‬از ﻣﻐﺎزه ﻫﺎ ﭼﯿﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎي ﭘﺎرك ﺷﺪه را ﻣﯽزدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻠﻔﻦﻫﺎي ﺳﮑﻪ اي روزﻧﺎﻣﻪ‬
‫اي را ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ ،‬و ﻏﯿﺮه‪.‬‬

‫ﺷﺒﯽ در ﭘﺮﺗﯽ ﭘﺮري ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ اي را از روي ﻃﻨﺎب رﺧﺖ ﯾﺎروﯾﯽ در ﺣﯿﺎط دزدﯾﺪﻧﺪ و روي ﻓﺮش ﮔﻞ ﻫﺎ ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫»ﮔﻞ ﻫﺎ رو ﺑﭙﺎ!«‬

‫»آه‪ ،‬ﮔﻨﺪش ﺑﺰﻧﻦ‪ ،‬ﭘﺎم رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ روﺷﻮن‪«.‬‬

‫»ﭘﺎ ﮔﻨﺪه!«‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن از اﯾﻦ ﺟﻮر ﮐﺎرﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﺎﻻ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ دزدﯾﺪه ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬آن ﻫﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‬
‫وارد ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ درﺳﺘﮑﺎر ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺑﻪﺷﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪي ﻣﺎدران‬
‫ﺷﻬﺮ دلﺷﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﭽﻪﻫﺎﺷﺎن ﺑﺰرگ ﺷﻮﻧﺪ و ﻣﺜﻞ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺑﻮﻟﯿﻨﮓﺑﺎزﻫﺎي ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٩٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻓﻬﻤﯽ از ارﺗﺒﺎط ﺧﻮاب و ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ و ﺟﺎن ﺗﺨﻞ ﯾﺘﺨﻞ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﻫﺎي ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن ﺑﺰرگ و ﻟﯿﻮان ﻫﺎي ﺷﯿﺮ ﻣﺜﻞ ﯾﺦ ﺳﺮد را ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫آن ﻫﺎ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ از زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎﻟﻢ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن را روﺷﻦ ﮐﺮد و ﺳﺮوﮐﻠﻪ ي ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن در اﺗﺎق ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺗﺮﻗﻪ اي روي ﺻﻔﺤﻪ ي ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن‪.‬‬
‫او ﺗﺎزه ﮔﻔﺘﻦ ﺟﻮﮐﯽ را ﺗﻤﺎم ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻬﻤﺎن‬
‫ﻧﻤﯽﺧﻨﺪﯾﺪ‪ .‬ﻣﻬﻤﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺒﻮس ﺑﻮد‪ .‬اد ﻣﮏﻣﺎﻫﻦ‪ ،42‬ﻫﻤﮑﺎر ﮐﺎرﺳﻮن‪ ،‬ﺑﻌﺪش ﭼﯿﺰي ﮔﻔﺖ و ﻣﻬﻤﺎن ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و‬
‫ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ را ﻣﻄﺮح ﮐﺮد ﮐﻪ واﻗﻌﺎً ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻬﻤﺎن را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﺎن ﺑﻮد و ﻣﻬﻤﺎن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﻓﻮراً ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺣﺮف زدن درﺑﺎره ي ﻣﻬﻤﺎن و ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﭘﯿﺶ رﻓﺖ‪ .‬ﺟﺎن دوﺳﺖ داﺷﺖ از اﯾﻦ‬
‫ﺟﻮر ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮود ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺟﻮر ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮاﺑﯿﺪناش ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او ﮐﻤﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻦ ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺖ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن اﯾﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ را ﺣﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺑﯿﺴﺖ ﯾﺎ ﺳﯽ‬
‫دﻗﯿﻘﻪ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن‪ ،‬او آﻣﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺑﭽ‪‬ﻪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎ ﺳﻪ ﺗﺎ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن‪ 43‬دارﯾﻢ‪«.‬‬

‫ﺟﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﯿﻪ؟«‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﺑﺎ ﺳﺮش ﺑﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن اﺷﺎره ﮐﺮد‪ .‬او ﺧﯿﻠﯽ از ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ‪ .‬او ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻮاب ﺷﺐ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را درك ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪- Ed Momahon‬‬
‫‪42‬‬

‫ﺑﺎزی ﺑﺎ اﯾن ﮐﻠﻣﮫ ﮐﮫ ھم ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﺑوﻗﻠﻣون اﺳت‪ ،‬ھم اﺣﻣق‪- Turkez: .‬‬
‫‪43‬‬

‫‪٩١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﻏﺒﺎر‬

‫ﻫﻤﻪ ي اﺷﮏ ﻫﺎي ﺑﺎب ﺣﺎﻻ ﺧﺸﮏ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و روي ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺪل ﺑﻪ ﻏﺒﺎر ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ از ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬او و ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮐﺎﻣﻼً ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ اﺣﺴﺎس دﯾﮕﺮي ﺑﺮاﺷﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬

‫از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و رﻓﺘﻨﺪ ﺗﻮي ﻫﺎل‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮود ﭼﺮاغ ﻫﺎ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﻨﺪ وﻗﺘﯽ از‬
‫آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ آﻣﺪ ﺑﯿﺮون‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪» :‬ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺣﺎﻻ؟«‬

‫ﻫﯿﭻ ﭼﯽ‪.‬‬

‫ﭘﺎﻟﺘﻮﻫﺎﺷﺎن را از ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري آوردﻧﺪ ﺑﯿﺮون‪.‬‬

‫آﭘﺎرﺗﻤﺎن را ﮐﻪ ﺗﺮك ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎب ﺳﻌﯽ ﮐﺮد درِ آﭘﺎرﺗﻤﺎن را ﻗﻔﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را درﺳﺖ اﻧﺠﺎم‬
‫ﺑﺪﻫﺪ اوﻟﯿﻦ دﻓﻌﻪ اي ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﺪ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ در واﻗﻊ آن را ﻗﻔﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﻪ ي ﭼﺮاغ ﻫﺎي آﭘﺎرﺗﻤﺎن روﺷﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ اﻫﻤﯿ‪‬ﺘﯽ ﻧﺪاد‪.‬‬

‫‪٩٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻨﯽ در ﻧﯿﻮﻣﮑﺰﯾﮑﻮ ﺣﻤﻠﻪ ي ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ي ﭘﯿﺶ ﮐﺎﻧﺰاس‬
‫را ﺗﺮك ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ در ﻧﯿﻮﻣﮑﺰﯾﮑﻮ‪ 44‬ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﻮد‪ .‬رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﯿﻮﻣﮑﺰﯾﮑﻮ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺎن دﻟﯿﻞ ﮐﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﺎﻧﺰاس‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ آن ﻫﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮوﻧﺪ و ﯾﮏ ﺟﺎ ﻫﻤﺎن ﻗﺪر ﺧﻮب ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎﯾﯽ‬
‫دﯾﮕﺮ‪ ،‬اﮔﺮ آدم دﻧﺒﺎل ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ دزدﯾﺪه ﺷﺪه در آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ و ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ اﯾﺪه اي درﺑﺎرهي اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫آن ﻫﺎ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ درﺳﺖ ﺑﯿﺮون آﻟﺒﻮﮐﺮك‪ 45‬ﺑﻮد‪.‬‬

‫آن ﻫﺎ ﻣﻘﺪاري ﭘﻮل ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻨﺪ و از دزدﯾﺪن ﭼﯿﺰﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎر زﻣﺎن زﯾﺎدي ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬دزدﯾﺪن‬
‫ﺷﺶ ﺗﺎ ﭼﯿﺰ ﮐﻮﭼﮏ ﻫﻤﺎن ﻗﺪر اﻧﺮژي ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ دزدﯾﺪن ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﻣﺘﻮﺳﻂ‪ :‬ﻣﺜﻞ ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ از ﯾﮏ ﭘﻤﭗ‬
‫ﺑﻨﺰﯾﻦ‪ ،‬ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ را ﻫﻢ ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﺑﺎك ﺷﺎن را در اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﭘﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ روزي در‬
‫آﻟﺒﻮﮐﺮك ﻟﻮﮔﺎن ﻫﺎ درﺑﺎره ي اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺣﺮف زدﻧﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺳﺮاغ ﺷﻐﻞ ﺣﻤﻠﻪ ي ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﻤﭗ‬
‫ﺑﻨﺰﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﻣﺠﺎﻧﯽ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر‪ ،‬آن ﻫﺎ را در ﺗﺼﻤﯿﻢﺷﺎن ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﻣﺼﻤ‪‬ﻢ ﺗﺮ ﮐﺮد‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ آن ﻫﺎ درﺑﺎره ي اﯾﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادرﻫﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ از دزدﯾﺪن ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم‪ «.‬ﺑﺮادران دﯾﮕﺮ‬
‫ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮدﻧﺪ‪» .‬از دزدﯾﺪن ﺟﺎ روزﻧﺎﻣﻪ اي ﻫﺎ ﻫﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم‪ «.‬ﺑﺮادران دﯾﮕﺮ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ آن ﻫﺎ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ در ﺣﺎﺷﯿﻪ ي آﻟﺒﻮﮐﺮك ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻫﻢ ﯾﮏ ﻣﺘﺼﺪي داﺷﺖ‪ .‬ﻣﺘﺼﺪي ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺑﻨﺰﯾﻦ زدن ﺧﺴﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻧﺰدﯾﮏ ﭘﺎﯾﺎن ﺷﯿﻔﺖ او ﺑﻮد و او ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﺑﺮود ﺧﺎﻧﻪ و ﮐﻤﯽ آﺑﺠﻮ ﺑﻨﻮﺷﺪ و ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي آن روز اﯾﻦ را داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪- New Mexico‬‬

‫‪44‬‬

‫‪- Albufuertue‬‬
‫‪45‬‬

‫‪٩٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺧﺴﺘﻪ و ﻫﻼك‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن راﻧﺪﻧﺪ ﺗﻮي ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ و ﺑﻪ ﻣﺘﺼﺪي ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎك را ﭘﺮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫»ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﯾﺎ اﺗﯿﻞ؟«‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادرﻫﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺗﯿﻞ‪«.‬‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل‪ ،‬آن ﻫﺎ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن اﺗﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادرﻫﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬روﻏﻦ ﻣﻮﺗﻮر رو ﻫﻢ ﭼﮏ ﮐﻦ‪«.‬‬

‫ﻣﺘﺼﺪي روﻏﻦ ﻣﻮﺗﻮر را ﭼﮏ ﮐﺮد‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺑﺎك از ﺑﻨﺰﯾﻦ ﭘﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻘﯽ ﺑﻪ دﯾﭗ اﺳﺘﯿﮏ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﯿﻨﮏ ﻧﯿﺎز داﺷﺖ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻋﯿﻨﮏاش را ﻧﺰده ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ زﯾﺎدي ﺑﯿﻬﻮده ﺑﻮد‪ .‬او در ﺟﻮاﻧﯽ اش ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺮدي‬
‫ﺟﺬّاب ﺑﻮد ﺑﺮاي زن ﻫﺎ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن اش اﯾﻦ ﺣﺮف را زد‪ .‬او ﻓﻘﻂ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﭘﯿﺮﻣﺮد دﯾﮕﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ ﺗﻮي ﺧﯿﺎﺑﺎن دﯾﺪ‪.‬‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬دو ﮐﻮآرت‪ 46‬ﭘﺎﯾﯿﻨﻪ‪«.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادرﻫﺎي ﻟﻮﮔﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻤﯽ ﺗﻮش ﺑﺮﯾﺰ‪ 30 .‬وزن‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﻮﻋﯽ ﮐﻪ داري‪«.‬‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﮐ‪‬ﯽ‪ «،‬و ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ رﻓﺖ و روﻏﻦ آورد‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺎ ﺑﻨﺰﯾﻦ و روﻏﻦ ﭘﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻪ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن اﻃﻼع داد ﮐﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ي ﺑﻨﺰﯾﻦ و روﻏﻦﺷﺎن‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد ﯾﺎزده دﻻر و ﻫﻔﺘﺎد و ﭘﻨﺞ ﺳ‪‬ﻨﺖ‪.‬‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻘﺪي ﻣﯽ دﯾﻦ ﯾﺎ ﺑﺎ ﮐﺎرت؟«‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادرﻫﺎ ﮐﻪ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﻣﯽﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم‪«.‬‬

‫ﺑراﺑر ﺑﺎ ‪ ١/۴‬ﻟﯾﺗر ‪- quart:‬‬

‫‪46‬‬

‫‪٩٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫اﯾﻦ ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن اﺳﻠﺤﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﭼﯿﺰي داﺷﺖ ﮐﻪ در ﺟﯿﺐ ﮐﺖ اش ﻗُﻠﻨﺒﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻧﻘﺶ اﺳﻠﺤﻪ را ﺑﺎزي‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫»اﯾﻦ ﯾﻪ ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪس!« اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ‪ .‬از اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮشاش آﻣﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر دﻗﯿﻘﺎً ﺷﺒﯿﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﮔﺎﻧﮕﺴﺘﺮ‬
‫در ﻓﯿﻠﻢ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﺟﺎﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد و ﻓﻘﻂ داﺷﺖ ﺗﮑﺮارش ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻦاش ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪش ﻣﯽ داد‪.‬‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪم آﺳﯿﺐ ﻧﺮﺳﻮﻧﯿﻦ‪ «.‬ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻗﻠﻨﺒﻪ ي ﺗﻔﻨﮓ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ از ﺟﯿﺐ ﻟﻮﮔﺎنِ اﯾﺴﺘﺎده او را‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬او ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻔﻨﮓ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫»ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮاﯾﻢ ﺑﻪت آﺳﯿﺐ ﺑﺰﻧﯿﻢ‪ ،‬اﮔﻪ ﺧﻮب ﮔﻮش ﮐﻨﯽ ﭼﯽ ﻣﯽﮔﯿﻢ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮاﯾﻢ ﭘﻮﻟﻪ‪ .‬اﮔﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺧﻮاي ﺣﺮف ﻣﺎ رو ﮔﻮش ﺑﺪي و در ﻋﻮض ﺟﻮﻧﺖ رو ﺑﺪي‪ ،‬اﯾﻦ دﯾﮕﻪ ﭘﺎي ﺧﻮدﺗﻪ‪«.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن واﻗﻌﺎً از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﭼﺮا ﻫﻤﺎن اول ﺑﻪ ﺟﺎي دزدﯾﺪنِ ﮐﻨﺴﺮو ﻣﺎﻫﯽ ﺗﻦ از‬
‫ﺧﻮارﺑﺎرﻓﺮوﺷﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ؟‬

‫راﻫﺶ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد!‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻪﺷﺎن ﭘﻮل داد‪ .‬ﺻﺪ و ﻫﻔﺘﺎد و دو دﻻر و ﺳﯽ و ﭘﻨﺞ ﺳ‪‬ﻨﺖ‪ .‬ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻣﺎهﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ آن ﻫﻤﻪ ﭘﻮل ﻧﺪﯾﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪» .‬ﺷﻤﺎﻫﺎم ﻗﻮل دادﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪم آﺳﯿﺐ ﻧﻤﯽزﻧﯿﻦ‪«.‬‬

‫»ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎش ﺑﻪت آﺳﯿﺒﯽ رﺳﻮﻧﺪﯾﻢ؟«‬

‫»ﻧﻪ!«‬

‫»ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﺮفﻣﻮن ﮔﻮش ﮐﺮدي؟«‬

‫»ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﮔﻮش ﮐﺮدم‪ .‬ﺑﻪﺗﻮن ﭘﻮل دادم‪«.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن از ﺗﻮي ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﺎﻻ! ﺑﺰن از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﯾﻢ‪ «.‬او از ﮔﻮش دادن ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺑﺮادرش ﮐﻪ‬
‫واﻧﻤﻮد ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﺎﻧﮕﺴﺘﺮ اﺳﺖ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪٩٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»ﺗﻮ ﺑﻪ ﻗﻮﻟﺖ ﺗﻮ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدي و ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﻮلﻣﻮن ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯽ آدﻣﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﻣﺎ!«‬

‫ﺻﺪاي ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن از ﺗﻮي ﻣﺎﺷﯿﻦ آﻣﺪ‪» .‬ﻣﺤﺾ رﺿﺎي ﺧﺪا!« او دﯾﮕﺮ ﮐﻤﯽ داﺷﺖ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮرد‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮادرش اﯾﻦ ﻗﺪر راﺣﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادرش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺑﻪ!« درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﯿﻦ‪» .‬ﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻗﻮلﻣﻮن وﻓﺎدار ﻣﯽ ﻣﻮﻧﯿﻢ‪ «.‬اﯾﻦ‬
‫را ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺘﺼﺪي ﭘﯿﺮو ﻟﺮزانِ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎد زد‪.‬‬

‫دو ﺳﺎﻋﺖ و ﻧﯿﻢ راه ﺗﺎ ﮔﺎﻟﻮپ‪ 47‬ﻧﯿﻮﻣﮑﺰﯾﮑﻮ ﺑﺮادرﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﻧﺰدﻧﺪ‪.‬‬

‫»ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدم؟ ﺑﻪم ﺑﮕﯿﻦ‪ .‬ﯾﺎﻻ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻞ ﭼﯿﻪ؟«‬

‫اﻣ‪‬ﺎ آن ﻫﺎ ﺟﻮاﺑﺶ را ﻧﻤﯽ دادﻧﺪ‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ او ﻣﺪام ذﻟﻪ ﺷﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﯾﮑﯽ از آن ﻫﺎ ﭼﯿﺰي ﮔﻔﺖ‪ .‬او ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»ﺗﻮ ﯾﻪ ﮐﻮدﻧﯽ! ﻣﺎﺟﺮا اﯾﻨﻪ‪«.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮادرش اﯾﻦ را ﺑﻪش ﮔﻔﺖ‪ ،‬او ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎ اﺧﻢ و ﺗﺨﻢ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬از‬
‫ﭘﻨﺠﺮه‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﯾﮑﯽ از آنﻫﺎ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺮون ﻧﯿﺎﻣﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺷﺪه‬
‫در ﺟﯿﺐاش و از آن ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻧﮑﺮد‪ ،‬اﮔﺮ آن ﻫﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﮔُﻬﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪- Gallup‬‬
‫‪47‬‬

‫‪٩٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫دارودﺳﺘﻪي ﭘﻨﺞ ﮔﺎﻟﻮﻧﯽ‬

‫ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ي ﺑﻌﺪي ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن از ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ آﺳﺎن ﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ دﻓﻌﻪ آن ﻫﺎ از ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان اﺳﻠﺤﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﺮدﻧﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﮐﻤﯽ ﭘﻮل از اوﻟﯿﻦ ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ي ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ را ﺧﺮج ﺧﺮﯾﺪ ﯾﮏ ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ‬
‫ي ‪ 0/22‬ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮔﻠﻮﻟﻪ اي ﺑﺮاي اﺳﻠﺤﻪﺷﺎن ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﺑﺮاي اﺳﻠﺤﻪ ﺷﺎن ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺧﺮﯾﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻬﺎرﻣﯿﻦ‬
‫ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ي ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦﺷﺎن و ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺮاي اﺳﻠﺤﻪﺷﺎن ﺧﺮﯾﺪﻧﺪ و ﺗﺎ ﺳﯽ و دوﻣﯿﻦ ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ‬
‫ي ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺷﺎن ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﮐﻪ از اﺳﻠﺤﻪﺷﺎن ﺑﺮاي ﺷﻠﯿﮏ ﺑﻪ ﭘﺎي ﻣﺘﺼﺪي اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﺎ ﻫﻔﺘﺎد و ﻫﻔﺘﻤﯿﻦ‬
‫ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ي ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺷﺎن ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﮐﻪ درﺳﺖ ﺑﯿﻦ دو ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻣﺘﺼﺪي ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﻨﺪ درﺣﺎل وارد‬
‫ﮐﺮدنِ ﺗﻮﻗﻔﯽ اﺑﺪي و ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﺰﯾﻦ زدن او‪.‬‬

‫دوﻣﯿﻦ ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ي ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ در ﺣﺎﻟﺘﯽ درﻣﺎﺗﯿﮏ ﺗﺮ از اوﻟﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬در اﻧﺠﺎم آن از ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ‬
‫ﮔﺎﻧﮕﺴﺘﺮي دﻫﻪ ي ‪ 1930‬اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻣﺎﺟﺮا اﯾﻦ ﻃﻮر ﺷﺮوع ﺷﺪ‪:‬‬

‫ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﺳﺮو ﺻﺪا‪،‬‬

‫»اﯾﻦ ﯾﻪ ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪس!«‬

‫و ﻏﯿﺮه‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ از ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ در زﻣﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎرﻗﺎن ﻣﺴﻠﺢِ‬
‫ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺣﺮﻓﻪ اي و اﯾﻦ ﮐﺎره اي ﺑﺪل ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺸﻮد ﮔﻔﺖ ﮐﻪ آن ﻫﺎ در ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ از ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﻫﺎ‬
‫ﭘﯿﺶرس ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ زودي اﯾﻦ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺑﺎزدﻫﯽ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‬
‫ﺑﺎزي ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﻃﻮل ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ي ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ آن ﻫﺎ ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻪﮐﺎر ﺑﺮدن ﯾﮏ ‪ MO‬ﮐﻪ‬
‫ﭘﻠﯿﺲ آن ﻫﺎ را ﺑﺎ آن ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﺮد و روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ازش ﺗﺼﻮﯾﺮي ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﮐﺎر ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪﺷﺎن را‬
‫در ﺳﺮﻗﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دادﻧﺪ و ﺑﺎك را ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و روﻏﻦ را ﭼﮏ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﺪفﺷﺎن را اﻋﻼم‬
‫ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺘﺼﺪي‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ وﻗﺘﯽ ﺳﺮﻗﺖ داﺷﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادرﻫﺎ ﯾﮏ ﭘﯿﺖ‪ ‬ﭘﻨﺞ ﮔﺎﻟﻮﻧﯽ‪ 48‬از ﺻﻨﺪوق‬

‫‪ -‬ﻣﻌﺎدل ‪ ٣١٨‬ﻟﯾﺗر‪.‬‬
‫‪48‬‬

‫‪٩٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﭘﺮش ﮐﺮد‪ .‬درﺳﺖ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﺳﺮﻗﺖ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص آن ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ‬
‫ﻗﻄﺮه از ﺑﻨﺰﯾﻦ ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ روي آن ﺣﺴﺎب ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ دزدﯾﺪه ﺷﺪه‪ ،‬و ﭼﺮا‬
‫ﯾﮏ ﭘﯿﺖ اﺿﺎﻓﯽ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﻧﺪزدﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﯽ از ﺳﺮﻗﺖﺷﺎن! »ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﯾﺪه ي ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﯾﺎد‪ «.‬ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران‬
‫ﻟﻮﮔﺎن اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ‪ .‬آن دو ﺗﺎي دﯾﮕﺮ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬و روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ از آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺎمِ »دارودﺳﺘﻪي ﭘﻨﺞ ﮔﺎﻟﻮﻧﯽ« ﻧﺎم‬
‫ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا‬

‫دار و دﺳﺘﻪ ي ﭘﻨﺞ ﮔﺎﻟﻮﻧﯽ‬

‫ﻣﯽﺧﻮرد ﺑﻪ ﻣﯿﻠﻪ ي ﭘﺮﭼﻢ‬

‫اﺧﯿﺮاً دﯾﺪه ﺷﺪه ﮐﻪ ﺳﻤﺖ‬

‫ﭘﺮﯾﺴﮑﺎت‪ 49‬ﻣﯽ راﻧﻨﺪ‬

‫اﻣﺎ در ﻫﻮاي رﻗﯿﻖ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‬

‫ﭘﻠﯿﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﯿﺪاﺷﺎن ﮐﻨﺪ‬

‫ﻧﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﻫﺎ آن ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن درﺳﺘﮑﺎر و ﺳﺎده ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮك ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻤﺘﺮ از ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در ﺟﺴﺖوﺟﻮي‬
‫ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ دزدﯾﺪه ﺷﺪهﺷﺎن‪.‬‬

‫»ﭼﺮا اون رو ﮐﺸﺘﯽ؟«‬

‫»ﻣﻨﻈﻮرت اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺳﺮاغ دزدﯾﺪن ﻗﺎﻟﯿﭽﻪﻫﺎي ﺣﯿﺎط ﻣﺮدم و ﻟﮕﺪ ﮐﺮدن ﮔﻞﻫﺎﺷﻮن؟«‬

‫»ﻧﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎﯾﺪ اون رو ﻣﯽﮐﺸﺘﯽ‪ .‬اون ﮐﻪ ﮐﺎري ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬اون ﻓﻘﻂ داﺷﺖ ﭘﻮل رو ﻣﯽداد‪ .‬ﻣﺜﻞ‬
‫ﻫﻤﻪ ي اون زاﺧﺎراي دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺰ اون ﯾﺎرو ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﭘﺎش ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬اون آدم دردﺳﺮﺳﺎزي ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺲ‬

‫‪- prescott‬‬
‫‪49‬‬

‫‪٩٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﯾﻢ ﺑﻪش ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬اون ﯾﻪ ﺣﺮوﻣﺰاده ﺑﻮد و اﮔﻪ ﺷﺎﻧﺲش رو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬دوﺑﺎره ﺑﻪش ﺷﻠﯿﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﻧﻤﯽﮐﺸﻤﺶ‪«.‬‬

‫»ﭘﺲ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاي دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺮدي ﺳﺮوﻗﺖ‪ ‬ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ دزدي؟«‬

‫»ﻧﻪ!«‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زد داﺷﺖ ﯾﮏ ﻗﻮﻃﯽ آﺑﺠﻮ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻧﺪ او را ﻫﻢ ﺑﯿﺎورﻧﺪ ﺗﻮي ﺑﺤﺚ‪.‬‬

‫»ﺗﻮ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟«‬

‫او ﺟﻮاب ﻧﺪاد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻃﻮري ﻗﻮﻃﯽ آﺑﺠﻮﯾﺶ را ﺗﮑﺎن داد ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺪارد‪ .‬او ﻫﯿﭻ ﻋﻼﻗﻪاي‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ي ﭼﯿﺰي ﮐﻪ او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻟﺬّت ﺑﺮدن از آﺑﺠﻮي ﺧﻨﮏ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﻄﺮه ﻗﻄﺮه در ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺟﺎري ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٩٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ زودﺗﺮ از ﺟﺎن ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮناش را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ او ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﺪﺗﻨﺪ ﻏﺬا ﻧﻤﯽﺧﻮرد‪ .‬ﻣﺎﺟﺮا ﻓﻘﻂ اﯾﻦ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺟﺎن زﯾﺎدي ﮐُﻨﺪ ﻣﯽﺧﻮرد‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ دﺳﺖ ﺑﺎب را ﺗﻮي دﺳﺘﺶ داﺷﺖ وﻗﺘﯽ آن ﻫﺎ ﻗﺪم ﻣﺨﺘﺼﺮي ﺗﺎ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻓﯿﻠﻤﻮر‪ 50‬زدﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ راه ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺐ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮔﺮم ﺑﻮد‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻨﺪ ﻗﺪم ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﯿﻠﻤﻮر ﮐﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬دور زدﻧﺪ و ﻗﺪم زﻧﺎن‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ اش را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬او ﻫﻤﭽﻨﺎن داﺷﺖ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ اش را ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮرد‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ آﻫﺴﺘﻪ‪ ،‬و ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﻮك ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪.‬ﺟﺎن ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد زﯾﺎدي ﺑﻪ‬
‫ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎي ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن ﻧﺨﻨﺪد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﯾﮏ ﻟﻘﻤﻪ ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن از دﻫﻦاش ﺑﭙﺮد ﺑﯿﺮون و‬
‫ﺑﯿﻔﺘﺪ روي ﺗﺨﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻬﻤﺎن ﺑﻌﺪي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ي ﺧﺎﻧﻮم ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺮاﻫﻨﯽ ﺑﺎ ﯾﻘﻪ ي ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎز ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ﻫﻨﯿﺲﻫﺎي ﮔﻨﺪهاي داﺷﺖ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻣﻮﻗﺮاﻧﻪ راه ﺑﺮود از ﭘﺮده ﺗﺎ آن ﺟﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن ﺑﺎ ﻣﻬﻤﺎن‬
‫دﯾﮕﺮش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن ﺷﻮﺧﯽاي درﺑﺎره ي ﻧﺎﺗﺴﭗﻫﺎي ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ﮐﺮد‪ ،‬وﻗﺘﯽ داﺷﺖ ﻣﯽ آﻣﺪ ﺳﻤﺖ او‪.‬‬
‫ﺣﺎﺿﺮان از ﺗﻪ دل ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﺪ و ﺟﺎن ﻟﻘﻤﻪاي ﮔﻨﺪه از ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن اش از دﻫﺎﻧﺶ‬
‫ﭘﺮﯾﺪ ﺑﯿﺮون و اﻓﺘﺎد روي ﺗﺨﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ي زن ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺟﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﭘﺎﺗﯿﺸﯿﺎ را ﺑﯿﺪار ﮐﺮده ﯾﺎ ﻧﻪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ در ﺣﺎل ﺧﻨﺪه ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ اش را ﺗُﻒ ﮐﺮد روي ﺗﺨﺖ‪ .‬ﻧﻪ‪،‬‬
‫ﺑﯿﺪارش ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﺟﺎن ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ زن ﺗﮑﻪﻫﺎي ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن را روي ﺗﺨﺖ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺠﺎﻟﺖ‬
‫ﺟﺎن ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﯾﻌﺎً آن را ﭘﺎك ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪- Fillmove stveet‬‬

‫‪50‬‬

‫‪١٠٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ي زن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن و ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻫﺎ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﯽ ﺧﻮاﺑﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽﻫﺎﺷﺎن در ﻣﺤﺎﺻﺮه ي ﺗﮑﻪ ﻫﺎي ﻏﺬاﯾﯽ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻊِ ﺧﻨﺪه از دﻫﺎنﺷﺎن اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﺎزﮔﯽ ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﯿﻠﻤﯽ وﺳﺘﺮن در اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ را ﺗﻤﺎم ﮐﺮده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ي ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻫﻤﯿﻦ ﯾﮏ ﺷﻮﺧﯽ دﯾﮕﺮ درﺑﺎره ي ﻧﺎﺗﺴﭗﻫﺎش ﺑﺴﺎزد‪ .‬ﺣﺎﺿﺮان دوﺑﺎره از ﺗﻪ دل‬
‫ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎن ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻏﺬاﯾﯽ ﺗﻮي دﻫﺎﻧﺶ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫‪١٠١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫رﯾﺶ‬

‫ﻟﻮﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ از ﮐﻮره در رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ اﻋﺼﺎﺑﺶ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺮادراﻧﺶ را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ آنﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ آدم ﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را دزدﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﮑﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ ي ‪ 0/22‬را از ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻤﺪانﺷﺎن‬
‫ﺑﯿﺮون آورده ﺑﻮد‪.‬‬

‫آنﻫﺎ وﻗﺘﯽ در ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ از ﺧﺎﻧﻪﺷﺎن زده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﺳﻪ ﺗﺎ ﭼﻤﺪان داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﻮﮔﺎن ﻫﺎ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻮﺗﺎه دﯾﮕﺮ از ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ رﺧﺖ و ﻟﺒﺎسﺷﺎن دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻟﺒﺎسﻫﺎي ﺗﮑﺮاري ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﻧﺪ‬
‫ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭼﻤﺪان ﻧﯿﺎز ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ زﻧﺪﮔﯽﺷﺎن را ﻓﻘﻂ ﺗﻮي ﭼﻤﺪاﻧﯽ درب و داﻏﺎن اﯾﻦ ور و آن ور ﻣﯽ‬
‫ﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺎل ﻫﺎ از آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ دﻧﺪانﺷﺎن را ﻣﺴﻮاك ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫در اﺻﻼح ﺻﻮرتﺷﺎن ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ا‪‬ﻫﻤﺎلﮐﺎر ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻃﻮري اﺻﻼح ﮐﺮدنﺷﺎن را ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻪ رﯾﺶ ﺑﺎﺷﺪ و رﯾﺶ ﻧﺸﻮد‪ .‬ﯾﮏ دﻓﻌﻪ ﺑﻪ رﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﭘﻠﯿﺲ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭘﯿﺪاﺷﺎن ﮐﻨﺪ‪ .‬آن ﻫﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﯿﻔﺘﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﯿﭻ راﻫﯽ‬
‫وﺟﻮد ﻧﺪارد آن وﻗﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﯽ اﻓﺘﺎدﻧﺪ زﻧﺪان‪.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﮐﻪ‪» :‬رﯾﺶ‪ ،‬ﻧﻪ!« ﻫﻤﻪ ي اﯾﻦ ﺑﺤﺚ را ﺧﻼﺻﻪ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪١٠٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﯿﺴﮑﻮﯾﺖﻫﺎ و ﮐﯿﮏﻫﺎ و ﮐﻠﻮﭼﻪﻫﺎ )ﺗﻦﻫﺎ‬

‫اﮔﺮﭼﻪ ﭘﺴﺮان ﻣﺤﺒﻮب او ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺧﺒﺮي ازﺷﺎن ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﺎدر ﻟﻮﮔﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﭘﺨﺘﻦ ﻫﻤﺎن ﻗﺪر‬
‫ﮐﯿﮏ و ﮐﻠﻮﭼﻪ و ﺑﯿﺴﮑﻮﯾﺖ اداﻣﻪ ﻣﯽ داد ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﻫﻢ در آن ﺧﺎﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﯽﭘﺨﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ آدم راﻫﺶ را در آن آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪﺟﻮر از ﭼﯿﺰﻫﺎي ﭘﺨﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه ﭘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﯾﮏ ﺑﺎر آﻗﺎي ﻟﻮﮔﺎن ﻓﻨﺠﺎﻧﯽ ﻗﻬﻮه را در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬاﺷﺖ و دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻣﯿﺎن آن ﻫﻤﻪ ﻧﺎن و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ‬
‫ﭘﯿﺪاش ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻗﺎي ﻟﻮﮔﺎن ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺨﻮاﻫﺪ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﻗﺪر ﮐﯿﮏ و از اﯾﻦ ﺟﻮر ﭼﯿﺰﻫﺎ درﺳﺖ‬
‫ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ازش ﻧﺨﻮاﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي او زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﻫﻤﻪي آن ﮐﯿﮏﻫﺎ و ﮐﻠﻮﭼﻪﻫﺎ و‬
‫ﺑﯿﺴﮑﻮﯾﺖﻫﺎ آﺳﺎنﺗﺮ ﺑﻮد از ﮔﻔﺘﻦِ ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ درﺑﺎره ي ﻫﺮ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﻫﻤﺴﺮش ﮔﯿﺮﺑﮑﺲ ﺑﻮد آن وﻗﺖ ﺑﯿﺴﮑﻮﯾﺖ و ﮐﻠﻮﭼﻪ و ﮐﯿﮏ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﺘﺮي ﺗﻮي ﺧﺎﻧﻪ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬آﻗﺎي‬
‫ﻟﻮﮔﺎن ﻫﯿﭻ وﻗﺖ آن ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه را ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد‪.‬‬

‫‪١٠٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺗﻮﻫﻢ زﻧﮓ‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﺑﺰرگﺗﺮ ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ را از ﭼﻤﺪان آورد ﺑﯿﺮون‪ .‬ﺳﯿﻠﻨﺪر ﺗﻔﻨﮓ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﮐﻪ ﭘﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺷﺶ ﮔﻠﻮﻟﻪي ﮐﻮﭼﮏ در ﺷﺶ ﺧﺎﻧﻪي ﮐﻮﭼﮏﺷﺎن ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﻧﻘﺎط ﺳﻮراخ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮراخ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ در‬
‫ﺑﺪن آدم درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺮاي آدم ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ ﻣﺮگ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ دوام ﺑﯿﺎورد‪.‬‬

‫ﺳﯿﻠﻨﺪر را دوﺑﺎره ﺗﻮي ﺗﻔﻨﮓ ﺟﺎ زد و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ دوﺑﺎره ﺳﯿﻠﻨﺪر را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫از ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎ را دزدﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ دزدﻫﺎي اﺿﺎﻓﯽ را ﺑﺎ ﺗﻪ‪ ‬ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ‪ ‬ﻣﺮگ ﮐﺘﮏ ﻣﯽزد‪ .‬ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ‬
‫داد ﮐﻪ دزدﻫﺎي ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﯾﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮدن ﺑﻪ آدم ﻫﺎ از ﮐﺘﮏ زدن ﺷﺎن ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ ﻣﺮگ‬
‫آﺳﺎن ﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ او ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﺘﮏ زدن ﺷﺎن ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ ﻣﺮگ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮد‪ ،‬اﮔﺮ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ دزدﻫﺎي‬
‫ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎنِ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏﺧﻮان ﮔﻔﺖ‪» :‬داره زﻧﮓ ﻣﯽزﻧﻪ«‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﮕﺎﻫﺶ را از آﮔﻬﯽ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻮي‬
‫ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬

‫آﺑﺠﻮﻧﻮش ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﺗﻔﻨﮓ در دﺳﺖ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد »داره زﻧﮓ ﻣﯽزﻧﻪ«‪ ،‬ﺑﻪ آراﻣﯽ رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﺗﻠﻔﻦ‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻧﻤﯽ زد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﯾﮏ‬
‫ﺗﻠﻔﻦ ﺳﯿﺎه ﺳﺎﮐﺖ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ آن ﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل او رﺳﯿﺪ ﭘﺎي ﺗﻠﻔﻦ‪.‬‬

‫ﺑﺮادرﻫﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻮي ﻓﮑﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ او دارد ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪١٠٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﻟﻮﮔﺎنﻫﺎ ﺑﯿﮑﺎر ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‬

‫ﺳﻪ ﺳﺎل زﻣﺎﻧﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﭘﺮﺳﻪ زدن در آﻣﺮﯾﮑﺎ‪ ،‬در ﺟﺴﺖ وﺟﻮي ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ دزدي‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫آدم را ﻋﻮض ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ ﭼﻨﯿﻦ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ دﺷﻤﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻣﻮرد ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ را در ﻧﯿﻮﻣﮑﺰﯾﮑﻮ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ ﺷﻐﻞ ﺟﺪﯾﺪي ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫آرﯾﺰوﻧﺎ را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪي ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ از ﺟﺴﺖوﺟﻮﺷﺎن‪ .‬ﺑﻌﺪ رﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﻧﮑﺘﯿﮑﺎت‪ 51‬و ﯾﮏ ﻣﺎه را‬
‫آن ﺟﺎ ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ و ﺑﺎز ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻫﻤﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺒﺮي از ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ رﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ اُﮐﻼﻫﻤﺎ‪ 52‬و ﺷﺶ ﻣﺎه را آن‬
‫ﺟﺎ ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ و ﺑﺎز ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻫﻤﺎن ﺑﻮد‪ :‬ﺧﺒﺮي از ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺻﺪ ﺗﺎ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ را زده‬
‫‪55‬‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬رﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻟﻮﺋﯿﺰﯾﺎﻧﺎ‪ ،53‬آن ﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﯽ ﻋﺎﯾﺪﺷﺎن ﻧﺸﺪ‪ .‬رﻓﺘﻨﺪ اﯾﻨﺪﯾﺎﻧﺎ‪ ،54‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﻫﻤﺎن داﺳﺘﺎن‪ .‬اﻣ‪‬ﺎ در آﻻﺑﺎﻣﺎ‬
‫ﺧﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ در آﻻﺳﮑﺎ‪ 56‬اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﯾﺨﺒﻨﺪان را در ﭘﺘﯽ ﺑﺎرو‪57‬ي آﻻﺳﮑﺎ و اﻃﺮاﻓﺶ‬
‫ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬در ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ در ﮐﻠﺒﻪﻫﺎي ﺑﺮﻓﯽ اﺳﮑﯿﻤﻮﯾﯽ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺮﺳﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫در آن ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻨﯽ ﺑﺮاي زدن ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻮﻗﺘﺎً‬
‫ﺷﻐﻞﺷﺎن را ﺗﺮك ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﮐﺎرﺷﺎن ﺗﻘﻠﯿﻞ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﺑﻪ دزدﯾﺪن ﭘﯿﻪ وال از ﮐﻠﺒﻪ ﻫﺎي ﺑﺮﻓﯽ ﺑﺪون ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻮردن‪.‬‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬اﺳﮑﯿﻤﻮي ﭘﯿﺮي را دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺷﺎن ﮔﻔﺖ درﺑﺎره ي ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎﯾﯽ از ﻣﺮدان ﮐﻮﭼﮏ ﻃﻼﯾﯽ و ﻧﻘﺮه اي‬
‫ﺷﻨﯿﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ دارﻧﺪ ﺗﻮپﻫﺎي ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﺑﺎ دﺳﺖﺷﺎن ﭘﺮت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎر‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻨﺪ‪.‬‬

‫‪- Connecticut‬‬
‫‪51‬‬

‫‪- Oklahoma‬‬
‫‪52‬‬

‫‪- Louisiana‬‬
‫‪53‬‬

‫‪- Indiana‬‬
‫‪54‬‬

‫‪- Alabana‬‬
‫‪55‬‬

‫‪- Alaska‬‬
‫‪56‬‬

‫‪57‬‬
‫‪Pt. Barrow‬‬

‫‪١٠٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﺑﻪ ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن دﯾﮕﺮي ﮐﻪ آنﺟﺎ در ﮐﻮﻻك ﺑﺮف اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و داﺷﺖ ﯾﺦ ﻣﯽ زد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»اﻧﮕﺎري ﻫﻤﻮن ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ رو ﻣﯽﮔﻪ«‪ ،‬ﺑﺮادر ﺳﻮم آﺑﺠﻮ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﻟﻮﮔﺎنﻫﺎ از اﺳﮑﯿﻮي ﭘﯿﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺗﻮ ﻣﯽدوﻧﯽ ﺟﺎﯾﺰهي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﭼﯿﻪ؟«‬

‫»ﻣﻨﻈﻮرت ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎﺋﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮپ ﻫﺎي ﭘﺮ ﺳﺮ و ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻮب ﻫﺎ ﻣﯽزﻧﻦ ﻣﯽ دن؟«‬

‫ﻟﻮﮔﺎن ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬آره! ﺟﺎﯾﺰهي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻫﻤﯿﻨﻪ‪«.‬‬

‫اﺳﮑﯿﻤﻮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻦﻓﺮاﻧﺴﯿﺴﮑﻮ رو ﺑﮕﺮدﯾﻦ!« در ﺣﺎل اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب از ﻣﯿﺎن ﺑﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﻓﺮو ﻣﯽرﯾﺨﺖ‪.‬‬

‫‪١٠٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺷﺐ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ زﯾﺒﺎ‬

‫ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ي زن ﻫﻤﻪي زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن داﺷﺖ ﺑﺎﻫﺎش ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﯽﮐﺮد ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن‬
‫ﻣﺪام ﺷﻮﺧﯽﻫﺎي زﻧﻨﺪه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮان از اﯾﻦ ﺷﻮﺧﯽﻫﺎ ﺧﻮشﺷﺎن ﻣﯽآﻣﺪ‪ ،‬ﺟﺎن ﻫﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل‪ ،‬ﺟﺎن‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ او اﺻﻼً ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن را ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎداﻣﯽ ﮐﻪ او اﯾﻦ ﺷﻮﺧﯽﻫﺎي ﺑﺎﻣﺰه را درﺑﺎره ي ﯾﻢﯾﻢﻫﺎي دﺧﺘﺮك ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن ﯾﮏ ﺟﻮرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺟﺎن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﻌﺠﺰهآﺳﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﻮد ﺟﻤﻠﻪاي درﺑﺎرهي ﮔﺎو را‬
‫در زﻣﯿﻨﻪ اي دﯾﮕﺮ ﺑﺴﺎزد‪ .‬او ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻧﻤﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﮔﺎو اﺳﺖ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ وﻗﺘﯽ او ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮔﺎو ﻫﻤﻪ ﺑﻪ‬
‫ﯾﻢﯾﻢﻫﺎي دﺧﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و از ﺗﻪ دل ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎن ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ را ﺑﺎ ﺧﻨﺪهاش ﺑﯿﺪار ﻧﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب روي ﺟﺪول ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺳﮑﻨﺪري ﺧﻮرد‪ ،‬وﻗﺘﯽ آنﻫﺎ‪ ،‬او و ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪ ،‬داﺷﺘﻨﺪ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ آن ﻃﺮف ﺧﯿﺎﺑﺎن‪ .‬ﺑﺎب‬
‫ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از دﺳﺖ داد و داﺷﺖ ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‪ ،‬اﻣﺎ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ آرﻧﺞاش را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎب ﻧﯿﻔﺘﺎد‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬داﺷﺘﻢ ﻣﯽاﻓﺘﺎدم ﻫﺎ!« ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎب ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻗﺪم‬
‫زدن در ﺳﮑﻮت ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ آﭘﺎرﺗﻤﺎنﺷﺎن اداﻣﻪ دادﻧﺪ‪.‬‬

‫‪١٠٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺗﻤﺎس ﺗﻠﻔﻨﯽ آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‬

‫درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﮔﻮﺷﯽ را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ زد و او ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺪون ﻫﯿﭻ‬
‫درﻧﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﯾﮑﺴﺮه داﺷﺖ زﻧﮓ ﻣﯽزد و او ﺣﺎﻻ ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪«،‬‬

‫»‪«...‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﯾﮑﯽ از اوﻧﺎم‪«.‬‬

‫»‪«...‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻤﻨﻮمام‪«.‬‬

‫»‪«...‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻧﮓ ﺑﻠﻮﻃﯽ‪«.‬‬

‫»‪«...‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪«.‬‬

‫»‪«...‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﯽ ﺷﻢ‪«.‬‬

‫»‪«...‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪«.‬‬

‫»‪«...‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻤﻨﻮنام‪«.‬‬

‫‪١٠٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»‪«...‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﻪ‪«.‬‬

‫ﺑﺮادر ﻟﻮﮔﺎن ﮔﻮﺷﯽ را ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪١٠٩‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﮔﻢ ﺷﺪه‬

‫ﺑﺎب ﻧﺎﺷﯿﺎﻧﻪ در اﺻﻠﯽ آﭘﺎرﺗﻤﺎن را ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪش ﺑﺎز ﮐﺮد و آنﻫﺎ از ﭘﻠﻪﻫﺎ رﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺧﻮدﺷﺎن‪ .‬ﭼﺮاغ راﻫﺮو‬
‫ﺧﺮاب ﺑﻮد‪ .‬روز ﻗﺒﻠﺶ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﻨﻮز ﻋﻮض ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺎﺗﺮﺷﯿﺎ ﯾﺎ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻮاسﺷﺎن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯽﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﻧﺤﻮي‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ آﺧﺮش آنﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮاغ راﻫﺮو را ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﻧﺎﺷﯿﺎﻧﻪ در ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮد و رﻓﺘﻨﺪ ﺗﻮ‪ .‬ﮐﺖﺷﺎن را درآوردﻧﺪ‪ ،‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺳﺮﺷﺎر از ﻧﻮر ﭼﺮاغ ﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﯽ ﭼﺮاغ ﻫﺎ رو روﺷﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ؟«‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﺟﻮاﺑﺶ را ﻧﺪاد‪.‬‬

‫زن رﻓﺖ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ و ﻟﯿﻮاﻧﯽ آب ﺧﻮرد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻦِ زﯾﺎدي ﻃﻮﻻﻧﯽ دﻫﺎنﭼﭙﺎن در دﻫﺎﻧﺶ در‬
‫اول ﺷﺐ‪ .‬ﺑﺎب ﺳﺮﮔﺮدان در ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮﺳﻪ ﻣﯽزد‪ ،‬ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﺘﺎ ﺑﺪاﻧﺪ دارد ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﺑﺎب در ﯾﮑﯽ از ﺳﻔﺮﻫﺎي ﺑﯽﺟﻬﺖ‪ ‬ﭘﺮﺳﻪ اش از ﮐﻨﺎر ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬زن ازش ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺧﻮاﺑﺖ ﻣﯽﯾﺎد؟«‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ‪ ،‬آره‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺲ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﺨﻮاﺑﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدم ﮐﻤﯽ از آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮﻧﻢ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮم ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪«.‬‬

‫ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﮔﺸﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﮐﺘﺎب‪ .‬آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺘﺎب را آنﺟﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬اﺗﺎق ﺧﻮاب را‬
‫ﮔﺸﺖ‪ ،‬اﻣﺎ آن ﺟﺎ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ در اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻣﯽﺑﻮد‪ .‬رﻓﺖ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ و اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﮐﺘﺎب را آن ﺟﺎ‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ دﻧﺪانﻫﺎﯾﺶ را ﻣﺴﻮاك ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ رﻓﺖ اﺗﺎق ﺧﻮاب و ﺷﺮوع ﺑﻪ درآوردن ﻟﺒﺎسﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻮاب ﮐﺮد‪ .‬او ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮان ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ آن ﻗﺪر اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎب از اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ ﺻﺪاش زد‪» :‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ؟«‬

‫»ﭼﯿﻪ‪ ،‬ﺑﺎب؟«‬

‫‪١١٠‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»ﺗﻮ آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ رو ﻧﺪﯾﺪي؟ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮ اﺗﺎق ﺟﻠﻮﯾﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﯿﺪاش ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ روي ﻣﯿﺰ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ داﺷﺖ ﺑﻪش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ!«‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻪ دﯾﮕﻪ‪ .‬ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻪ ﮐﻪ از ﺻﻔﺤﻪي روزﮔﺎر ﻣﺤﻮ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ!«‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ درآوردن ﻟﺒﺎسﻫﺎش را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد‪ .‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺮوﺻﺪاي ﺑﺎب را ﺑﺸﻨﻮد ﮐﻪ در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ داﺷﺖ دﻧﺒﺎل‬
‫آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻣﯽﮔﺸﺖ‪ .‬ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑﺮد‪ .‬رﻓﺖ ﺗﻮي ﺗﺨﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﺑﯽ ﺧﯿﺎل آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ و رﻓﺖ ﺗﻮي اﺗﺎق ﺧﻮاب‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ در ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻼﻓﻪاي ﮐﻪ ﺗﺎ زﯾﺮ‬
‫ﮔﺮدناش ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎﻻ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫ‪‬ﯽ‪ ،‬اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ‪ «.‬درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﮐﻪ آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ آن ﺟﺎ روي‬
‫ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺑﻮد‪» .‬ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬

‫‪١١١‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﻧﺰدﯾﮏ آﺧﺮ ﮐﻮره راه‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﭼﻤﺪانﺷﺎن را ﺑﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎر ﺣﺪوداً ده ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ و آنﻫﺎ ﻧﮕﺎه دوﺑﺎرهاي ﺑﻪ اﺗﺎق ﻫﺘﻞ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﯾﮏ ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ ي ‪ 0/22‬در ﺟﯿﺐاش داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺎﺷﯿﻦﺷﺎن ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻬﻨﻪﺗﺮ و داﻏﺎنﺗﺮ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮك ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻮد‪ ،‬آن ﻃﺮف‬
‫ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺘﻞ ﭘﺎرك ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادرﻫﺎ ﭼﻤﺪان را در ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﮐﻨﺎر ﯾﮏ ﭘﯿﺖ ﭘﻨﺞ ﮔﺎﻟﻮﻧﯽ ﭘﺮ از ﺑﻨﺰﯾﻦ‪ .‬ﺑﺮادرﻫﺎﯾﺶ ﺣﺎﻻ در‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ وﻗﺘﯽ او ﻫﻢ آﻣﺪ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﯿﻦ و ﺑﻪ آنﻫﺎ ﭘﯿﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ازش ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ‪ » :‬آدرس ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬

‫»ﺧﯿﺎﺑﻮنِ ﭼﺴﻨﺎت‪«.58‬‬

‫»ﺑﻪت ﻧﮕﻔﺖ ﭼﻄﻮري ﻣﯽﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﺮﯾﻢ اونﺟﺎ؟«‬

‫آن ﻫﺎ اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ را ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻫﺘﻞ ﻫﻢ زده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺮادر ﺗﻠﻔﻦ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫آنﻫﺎ ﻓﻘﻂ داﺷﺘﻨﺪ آن ﺣﺮفﻫﺎ را ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ دوﺑﺎره ﭼﺮاﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎلﺷﺎن ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ زودي آن ﻫﺎ دوﺑﺎره‬
‫ﻣﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓﺷﺎن‪.‬‬

‫»آره‪ ،‬اﯾﻦﺟﺎ ﺑﭙﯿﭻ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﺑﻮن ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺑﺮو ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺎ ﺑﻪت ﻧﺸﻮن ﺑﺪم ﮐﺠﺎ ﺑﭙﯿﭽﯽ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﻢ ﺗﻮ ﻓﯿﻠﻤﻮر‪«.59‬‬

‫آن ﻫﺎ ﺑﻪ آراﻣﯽ راﻧﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺧﯿﺎﺑﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ دزدﯾﺪهﺷﺪهﺷﺎن‪ .‬ﻫﯿﭻ ﭼﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‬
‫ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ‪ .‬دو ﺗﺎ از ﺑﺮادرﻫﺎ ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در اﻓﮑﺎر دﯾﺪن دوﺑﺎره ي ﺟﺎﯾﺰه ﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻣﺤﺒﻮبﺷﺎن‪ .‬ﺑﺮادر دﯾﮕﺮ‬
‫داﺷﺖ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪- Chestnat stveet‬‬

‫‪58‬‬

‫‪- Pine Stveet‬‬

‫‪59‬‬

‫‪١١٢‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ‬

‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ دﻗﯿﻘﻪي دﯾﮕﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﯾﻪ دﻗﯿﻘﻪ ي دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ از آن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﯾﮏ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﺟﺎن ﻫﻤﯿﺸﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن را‬
‫ﻗﺒﻞ از آنﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد ﺧﺎﻣﻮش ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﮐﺎﻣﻞ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻤﯽ اﺣﺴﺎس ﺑﺪي‬
‫ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او دوﺳﺖ داﺷﺖ در ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮدناش ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و ﻧﻪ زﻧﺪاﻧﯽ آن‪ ،‬ﭘﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻤﯽ اﺣﺴﺎس‬
‫ﺑﺪي ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد اﮔﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن را ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل‪ ،‬او ﻓﻘﻂ ﺑﯿﺴﺖ ﯾﺎ ﺳﯽ دﻗﯿﻘﻪ‬
‫از آن را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد و اﯾﻦ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﻮرﻫﺎﯾﯽ ذﻫﻦ او را از ﮐﺎروﺑﺎرﻫﺎي روز دور و‬
‫آرام ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫او ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن را ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎرﺳﻮن ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻫﺎ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد‬
‫و اﺻﻼً اﺣﺴﺎس ﺑﺪي ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد‪ .‬او دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن اش ﺑﻮد و دوﺑﺎره ﺑﺮ آن ﭘﯿﺮوز ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭼﺮاغ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد و ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ي ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ را ﺳﻔﺖ ﺑﻐﻞ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ‪ «،‬اﮔﺮﭼﻪ زن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاﯾﺶ را ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ﻣﯿﻠﯿﻮنﻫﺎ ﻧﻔﺮ از ﻣﺮدم ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﮔﻔﺘﻦِ ﺟﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﺎرﺳﻮن را ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪١١٣‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻣﺎﺷﯿﻦﺷﺎن را آن ﻃﺮف ﺧﯿﺎﺑﺎنِ آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ و ﺟﺎن و ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ و ﺑﺎب درش زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﭘﺎرك ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺳﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﯾﮏ ﻟﺒﺎسﺷﻮﯾﯽ در ﻃﺒﻘﻪي ﻫﻤﮑﻒ‪ .‬ﺑﻌﺪش آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺟﺎن و‬
‫ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻞ ﻃﺒﻘﻪ ي دوم را اﺷﻐﺎل ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ و ﺑﺎب ﻫﻢ ﻃﺒﻘﻪ ي ﺳﻮم ﺑﻮد‪ .‬در اﺻﻠﯽ‬
‫ﻗﻔﻞ ﺷﺪه اي وﺟﻮد داﺷﺖ ﻫﻢﺳﻄﺢ ﺳﻄﺢ ﺧﯿﺎﺑﺎن و ﺑﻌﺪ ﭘﻠﮑﺎﻧﯽ دراز ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ آﭘﺎرﺗﻤﺎنﻫﺎي ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن رﺳﯿﺪﻧﺪ ﭘﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‪ .‬اﻃﺮاف را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻠﻮت ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪ‬
‫دﻗﯿﻘﻪ از ﯾﮏ ﺑﺎﻣﺪاد ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﮐﻪ ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎدي داﺷﺖ در اواﯾﻞ ﺷﺐ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺗﺎ ﺣﺪ زﯾﺎدي رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ‬
‫ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺪل ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻋﺒﻮر ﮔﺎه ﺑﻪ ﮔﺎه ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﺑﻌﺪ از ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ‪.‬‬

‫»اﯾﻦ ﻫﻤﻮن ﺳﺎﺧﺘﻤﻮﻧﻪ« اﯾﻦ را ﯾﮑﯽ از ﻟﻮﮔﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﯿﭻﮐﺲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﺮادران ﺣﺎﻻ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﺳﺖ‪ .‬در را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﻔﻠﻪ‪«.‬‬

‫ﯾﮑﯽﺷﺎن دﺳﺖ ﮐﺮد ﺗﻮي ﺟﯿﺐاش و ﺗﮑّﻪ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﺳﺨﺘﯽ درآورد‪ ،‬ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد در آن روزﻫﺎ ﮐﻪ آنﻫﺎ‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ ي ﮐﻮﭼﮏ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دادﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﻐﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐﺷﺎن را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ از ﭘﻤﭗ‬
‫ﺑﻨﺰﯾﻦﻫﺎ‪ .‬ﺗﮑّﻪ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ را ﺳ‪‬ﺮاﻧﺪ ﺗﻮي ﻗﻔﻞ در و ﭼﻔﺖ را ﮐﺸﯿﺪ ﻋﻘﺐ و در را ﺑﺎ ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺎز ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن آﻣﺪﻧﺪ ﺗﻮ‪ .‬ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد‪ .‬آنﻫﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﺳﺮ و ﺻﺪاﯾﯽ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻻزم ﺑﻮد راه ﺑﯿﻨﺪازﻧﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ از آنﻫﺎ‪ ،‬در ﻧﯿﻤﻪ راه ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺗﺎ اوﻟﯿﻦ آﭘﺎرﺗﻤﺎن‪ ،‬ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﺧﻮدﺷﻪ«‪.‬‬
‫ﻟﻮﮔﺎن دﯾﮕﺮ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ!«‬

‫‪١١٤‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫رﯾﺨﺘﻦ ﺗﺎس‬

‫ﺑﺎب ﻧﺸﺴﺖ روي ﺗﺨﺖ و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬دﯾﺮوﻗﺘﻪ‪ «،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﻪﻧﺮﻣﯽ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﺎب ﺣﺮف او‬
‫را ﻧﺸﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎب داﺷﺖ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪"» :‬ﺳﺒﺪي ﭼﭙﺮ از ﺳﺎﻗﻪﻫﺎي ﮐﺮﻓﺲ‪ «"،‬ﺑﻌﺪ‪ ،‬از ﺧﻮاﻧﺪن دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯽدوﻧﻢ‬
‫ﺳﺒﺪ ﭼﭙﺮ ﭼﯿﻪ‪ ،‬ﻋﺴﻞام؟«‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ آه ﮐﺸﯿﺪ‪» :‬ﺳﺒﺪﯾﻪ ﮐﻪ از ﺗﺮﮐﻪ و ﺗﯿﮑﻪﭼﻮب ﺑﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻪ‪ «،‬و ﺑﻪآراﻣﯽ ﭼﺸﻢﻫﺎش را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﺸﻢﻫﺎي‬
‫ﺑﺴﺘﻪاش دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد آنﺟﺎ روي ﺗﺨﺖ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ آنﻫﺎ‪ ،‬ﻫﺮ ﺳﻪﺷﺎن‪ ،‬آنﺟﺎ روي ﭘﺎﮔﺮد آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻃﺒﻘﻪي اول اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻟﻮﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻔﻨﮓ داﺷﺖ ﺑﻪﻧﺠﻮا‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪس؟« ﭘﺎﮔﺮد ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺲ آنﻫﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﺷﻤﺎرهاي را روي در ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫»ﺷﻤﺎرهش ﭼﻨﺪه؟«‬

‫ﻟﻮﮔﺎنِ ﮐﺘﺎبِ ﮐﻤﯿﮏﺧﻮان ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ را ﺟﻮاب داده ﺑﻮد ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ در ﻓﮑﺮ ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﺑﺮادرش ﮐﺒﺮﯾﺘﯽ روﺷﻦ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﮕﯿﺮد ﺟﻠﻮي ﺷﻤﺎرهي ﻣﺴﯽ ‪ 2‬روي در ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻮر ﺳﻮﺳﻮزنِ ﮐﺒﺮﯾﺖ‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﯾﺎدش آﻣﺪ‪» :‬ﺷﻤﺎرهي ‪ 1‬ﺑﻮد‪«.‬‬

‫ﺑﺮادرش ﺑﻪﻧﺠﻮا ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺷﻤﺎرهي ‪ 2‬ﺋﻪ‪«.‬‬

‫ﻧﺠﻮا‪» :‬ﺑﻪت ﻣﯽﮔﻢ اون ﺷﻤﺎرهي ‪ 1‬ﺑﻮد‪ 1 ،‬ﺑﻮد‪«.‬‬

‫ﻧﺠﻮا‪» :‬ﭘﺲ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎرهي ‪ 1‬ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬

‫ﻧﺠﻮا‪» :‬آره‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اﮔﻪ اﯾﻦ ﺷﻤﺎرهي ‪ 2‬ﺋﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎرهي ‪ 1‬ﺑﺎﯾﺪ ﻃﺒﻘﻪي ﺑﺎﻻ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬

‫ﻧﺠﻮا‪» :‬ﺷﻤﺎرهي ‪ 2‬اﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻪ؟ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎرهي ‪ 1‬اﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﯾﻦﺟﺎ ﺑﺎﺷﻪ و ﺷﻤﺎرهي ‪ 2‬اون ﺑﺎﻻ؟«‬

‫‪١١٥‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﻧﺠﻮا‪» :‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯽدوﻧﻢ ﮐﻪ اون ﺷﻤﺎرهي ‪ 1‬ﺋﻪ‪ .‬اونﺟﺎ ﺟﺎﺋﯿﻪ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ ﻫﺴﺘﻦ‪ .‬ﺑﯿﺎﯾﻦ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﺎﻻ و ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎﻣﻮن ﺑﺮﺳﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﻧﺠﻮا‪» :‬اوﮐﯽ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮام ﺟﺎﻟﺒﻪ‪ «.‬ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻧﺠﻮاﯾﯽ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﻪي ﭼﯿﺰي ﮐﻪ او ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﯾﮏ ﻗﻮﻃﯽ آﺑﺠﻮ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ‪ ،‬در ﺷﺒﯽ اﻧﺪﮐﯽ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺎﺗﺮﯾﺸﯿﺎ و ﺟﺎن ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ و ﺑﺎب ﮐﻤﯽ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ‬
‫ﻋﻮضﮐﺮدن ﺷﻤﺎرهي آﭘﺎرﺗﻤﺎنﻫﺎ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ و ﺑﺎب ﺑﯿﺮون ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫آنﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﻣﺰه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ ﻃﺒﻘﻪي آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺷﻤﺎرهي ‪ 2‬ﺑﺎﺷﺪ و دوﻣﯿﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺷﻤﺎرهي ‪.1‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﺎﻣﺰهاي ﺑﺎﺷﺪ وﻗﺘﯽ آن را دﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎب ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮدم ﻣﺎ ﺗﻮ‬
‫آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺷﻤﺎرهي ‪ 2‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ «.‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﺮه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎرهي ‪ 1‬روي در آﭘﺎرﺗﻤﺎنﺷﺎن‪.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬درﺳﺘﻪ‪«.‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺮام ﻋﺠﯿﺒﻪ‪«.‬‬

‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪش ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ‪ «.‬از اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺧﻮشاش ﻧﻤﯽآﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ آنﻫﺎ ﺑﻪﻧﺤﻮي ﻫﯿﭻوﻗﺖ درﺻﺪد ﻋﻮضﮐﺮدن‬
‫دوﺑﺎرهي ﺷﻤﺎرهﻫﺎ و ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪنﺷﺎن ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اول ﺑﺮﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﻣﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ را از اﯾﻦ ﮐﺎر دور‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن دزدﮐﯽ از ﭘﻠﻪﻫﺎ آﻣﺪﻧﺪ ﺑﺎﻻ ﺗﺎ ﻃﺒﻘﻪي دوم و آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ و ﺑﺎب‪.‬‬

‫ﻟﻮﮔﺎنِ ﮐﺘﺎب ﮐﻤﯿﮏﺧﻮان ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﺑﺒﯿﻦ‪ ،‬اﯾﻦﺟﺎ ﺷﻤﺎرهي ‪ 1‬ﺋﻪ‪«.‬‬

‫ﺑﺮادرش ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﺷﻤﺎرهي ‪ «.1‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ را از ﺟﯿﺐاش ﺑﯿﺮون ﻣﯽآورد‪ .‬او اﯾﻦ را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻔﺖ‪،‬‬
‫داﺷﺖ اﯾﻦ را ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ .‬ﺳﻪ ﺳﺎل از زﻧﺪﮔﯽﺷﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و اﯾﻦ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد و آنﻫﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬دوﺑﺎره‬
‫ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﺷﻤﺎرهي ‪«.1‬‬

‫دﻗﯿﻘﻪاي ﺑﻪ ﺳﮑﻮت ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺑﺮادرﻫﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﻠﻮي در‪ .‬آنﻫﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ آنﺟﺎ‪.‬‬

‫‪١١٦‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

‫ﺑﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﮔﻮش ﮐﻦ‪ ،‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ‪ .‬اﯾﻦ ﺷﺎﯾﺪ ﯾﻪﺟﻮراﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﺸﻪ‪ «.‬ﺑﺎب ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺲ را ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺎب از آﻧﺘﻮﻟﻮژي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﮐﺮد‪"» :‬ﺗﺎس ﻋﺸﻖ دﯾﻮاﻧﮕﯽ و ﻗﺸﻘﺮق اﺳﺖ‪ «".‬وﻗﺘﯽ ﺑﺮادران ﻟﻮﮔﺎن ﻟﮕﺪ زدﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫در ﺟﻠﻮﯾﯽ و دوﯾﺪﻧﺪ ﺗﻮي آﭘﺎرﺗﻤﺎن در ﺟﺴﺖوﺟﻮي ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ‪ ،‬و اوﻟﯿﻦ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ از ﻫﺎل ﭘﺮﯾﺪ ﺗﻮي اﺗﺎق‬
‫ﺧﻮاب ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﺑﻤﯿﺮﯾﺪ‪ ،‬دزدﻫﺎي ﺟﺎﯾﺰهﻫﺎي ﺑﻮﻟﯿﻨﮓ!« و ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮد ﺑﻪ دو ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﮐﻪ ﯾﮑﯽﺷﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد روي‬

‫ﺗﺨﺖ و داﺷﺖ از ﮐﺘﺎﺑﯽ ﭼﯿﺰ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬و آن ﯾﮑﯽ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﺗﻮي ﺗﺨﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن او ﮔﻮش ﻣﯽداد ﺑﺎ‬
‫ﭼﺸﻢﻫﺎي ﺑﺴﺘﻪ‪.‬‬

‫‪١١٧‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ‫»در ﺟﺴﺖوﺟﻮي اُﺧﺘﺎﭘﻮس«‬

‫ﯾﺎ ﻣﺆﺧﺮه‬

‫س‪ :‬ﺧﻮاﻫﺮاي ﻟﻮﮔﺎن ﭼﯽ؟‬

‫ج‪ :‬ﺑﯽﺧﯿﺎلﺷﻮن ﺷﻮ!‬

‫‪١١٨‬‬

‫‪Courtesy of COPYLEFT @copy_left‬‬

 ١١٩

Courtesy of COPYLEFT @copy_left