ARCHAISCHE LYRIEK Sappho

Sappho
ἄστερες μὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν
ἂψ ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος
ὄπποτα πλήθοισα μάλιστα λάμπῃ γᾶν
fr. 34
οἶον τὸ γλυκύμαλον ἐρεύθεται ἄκρῳ ἐπ’ ὔσδῳ,
ἄκρον ἐπ’ ἀκροτάτῳ, λελάθοντο δὲ μαλοδρόπηες·
οὐ μὰν ἐκλελάθοντ’, ἀλλ’ οὐκ ἐδύναντ’ ἐπίκεσθαι.
fr. 105a
οἴαν τὰν ὐάκινθον ἐν ὤρεσι ποίμενες ἄνδρες
πόσσι καταστείβοισι, χάμαι δέ τε πόρφυρον ἄνθος
fr.105b
δέδυκε μὲν ἀ σελάννα
καὶ Πληΐαδες· μέσαι δὲ
νύκτες, παρὰ δ’ ἔρχετ’ ὤρα,
ἔγω δὲ μόνα κατεύδω.
fr. 168b
Anacreon
σφαίρῃ δηὖτέ με πορφυρῇ
βάλλων χρυσοκόμης ῎Ερως
νήνι ποικιλοσαμβάλῳ
συμπαίζειν προκαλεῖται·
ἡ δ’, ἐστὶν γὰρ ἀπ’ εὐκτίτου
Λέσβου, τὴν μὲν ἐμὴν κόμην,
λευκὴ γάρ, καταμέμφεται,
πρὸς δ’ ἄλλην τινὰ χάσκει.
fr. 358
Κλεοβούλου μὲν ἔγωγ’ ἐρέω,
Κλεοβούλῳ δ’ ἐπιμαίνομαι,
Κλεόβουλον δὲ διοσκέω.
fr. 359
ὦ παῖ παρθένιον βλέπων
δίζημαί σε, σὺ δ’ οὐ κοεῖς,
οὐκ εἰδὼς ὅτι τῆς ἐμῆς
ψυχῆς ἡνιοχεύεις.
fr. 360
ἀρθεὶς δηὖτ’ ἀπὸ Λευκάδος
πέτρης ἐς πολιὸν κῦμα κολυμβῶ μεθύων ἔρωτι.
fr. 376
Theognis
ἵππος ἐγὼ καλὴ καὶ ἀεθλίη, ἀλλὰ κάκιστον
ἄνδρα φέρω, καί μοι τοῦτ ̓ ἀνιηρότατον.
πολλάκι δὴ ̓μέλλησα διαρρήξασα χαλινὸν
φεύγειν ὠσαμένη τὸν κακὸν ἡνίοχον.
(257-260)
Simonides
ὦ ξεῖν', ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε
κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.
fr. 22b
Anoniem
ἄνθρωπ', ὃς στείχεις καθ' ὁδὸν φρασὶν ἄλλα μενοινῶν,
στῆθι καὶ οἴκτιρον σῆμα Θράσωνος ἰδών.
C.E.G. 28
ANTHOLOGIA GRAECA
Asclepiades
νεῖφε, χαλαζοβόλει, ποίει σκότος, αἶθε, κεραύνου,
πάντα τὰ πορφύροντ’ ἐν χθονὶ σεῖε νέφη·
ἢν γάρ με κτείνῃς, τότε παύσομαι, ἢν δέ μ’ ἀφῇς ζῆν
καὶ διαθῇς τούτων χείρονα, κωμάσομαι·
ἕλκει γάρ μ’ ὁ κρατῶν καὶ σοῦ θεός, ᾧ ποτε πεισθείς,
Ζεῦ, διὰ χαλκείων χρυσὸς ἔδυς θαλάμων.
A.P. 5.64
νύξ, σὲ γὰρ, οὐκ ἄλλην, μαρτύρομαι, οἷά μ ̓ ὑβρίζει
Πυθιὰς ἡ Νικοῦς, οὖσα φιλεξαπάτης.
κληθείς, οὐκ ἄκλητος, ἐλήλυθα· ταὐτὰ παθοῦσα
σοὶ μέμψαιτ ̓ ἔτ ̓ ἐμοῖς στᾶσα παρὰ προθύροις.
A.P. 5.164
ἡδὺ θέρους διψῶντι χιὼν ποτόν, ἡδὺ δὲ ναύταις
ἐκ χειμῶνος ἰδεῖν εἰαρινὸν Στέφανον·
ἥδιον δ’ ὁπόταν κρύψῃ μία τοὺς φιλέοντας
χλαῖνα, καὶ αἰνῆται Κύπρις ὑπ’ ἀμφοτέρων.
A.P. 5.169
αὐτοὶ τὴν ἁπαλὴν Εἰρήνιον εἶδον Ἔρωτες,
Κύπριδος ἐκ χρυσέων ἐρχομένην θαλάμων,
ἐκ τριχὸς ἄχρι ποδῶν ἱερὸν θάλος, οἷά τε λύγδου
γλυπτήν, παρθενίων βριθομένην χαρίτων·
καὶ πολλοὺς τότε χερσὶν ἐπ ̓ ἠιθέοισιν ὀιστοὺς
τόξου πορφυρέης ἧκαν ἀφ ̓ ἁρπεδόνης.
A.P. 5.194
τὠφθαλμῷ Διδύμη με συνήρπασεν, ὤμοι, ἐγὼ δὲ
τήκομαι ὡς κηρὸς πὰρ πυρί κάλλος ὁρῶν.
εἰ δὲ μέλαινα, τί τοῦτο; καὶ ἄνθρακες· ἀλλ ̓ ὅτε κείνους
θάλψωμεν, λάμπουσ ̓ ὡς ῥόδεαι κάλυκες.
AP. 5.210
Leonidas
τὸν ποίμνην καὶ ἔπαυλα βοῶν καὶ βώτορας ἄνδρας
σινόμενον, κλαγγάν τ ̓ οὐχὶ τρέσαντα κυνῶν,
Εὐάλκης ὁ Κρὴς ἐπινύκτια μῆλα νομεύων
πέφνε, καὶ ἐκ ταύτης ἐκρέμασεν πίτυος.
A.P. 6.262
εὔφημόν τοι σφαῖραν, ἐυκρόταλόν τε Φιλοκλῆς
Ἑρμείῃ ταύτην πυξινέην πλατάγην,
ἀστραγάλας θ ̓ αἷς πόλλ ̓ ἐπεμήνατο, καὶ τὸν ἑλικτὸν
ῥόμβον, κουροσύνης παίγνι ̓ ἀνεκρέμασεν.
A.P. 6.309
Leonidas of Diotimus
αὐτόμαται δείλῃ ποτὶ ταὔλιον αἱ βόες ἦλθον
ἐξ ὄρεος, πολλῇ νιφόμεναι χιόνι·
αἰαῖ, Θηρίμαχος δὲ παρὰ δρυῒ τὸν μακρὸν εὕδει
ὕπνον· ἐκοιμήθη δ ̓ ἐκ πυρὸς οὐρανίου.
A.P. 7.173
Hedylus
οἶνος καὶ προπόσεις κατεκοίμισαν Ἀγλαονίκην
αἱ δόλιαι καὶ ἔρως ἡδὺς ὁ Νικαγόρεω,
ἧς πάρα Κύπριδι ταῦτα μύροις ἔτι πάντα μυδῶντα
κεῖνται παρθενίων ὑγρὰ λάφυρα πόθων,
σάνδαλα καὶ μαλακαί, μαστῶν ἐκδύματα, μίτραι,
ὕπνου καὶ σκυλμῶν τῶν τότε μαρτύρια.
A.P. 5.199
Nicias
μέλλον ἄρα στυγερὰν κἀγώ ποτε δῆριν Ἄρηος
ἐκπρολιποῦσα χορῶν παρθενίων ἀίειν
Ἀρτέμιδος περὶ ναόν, Ἐπίξενος ἔνθα μ ̓ ἔθηκεν,
λευκὸν ἐπεὶ κείνου γῆρας ἔτειρε μέλη.
A.P. 6.127
Plato
ἡ σοβαρὸν γελάσασα καθ ̓ Ἑλλάδος, ἥ ποτ ̓ ἐραστῶν
ἑσμὸν ἐπὶ προθύροις Λαῒς ἔχουσα νέων,
τῇ Παφίῃ τὸ κάτοπτρον· ἐπεὶ τοίη μὲν ὁρᾶσθαι
οὐκ ἐθέλω, οἵη δ ̓ ἦν πάρος οὐ δύναμαι.

A.P. 6.1
ἀστέρας εἰσαθρεῖς, ἀστὴρ ἐμός· εἴθε γενοίμην
οὐρανός, ὡς πολλοῖς ὄμμασιν εἰς σὲ βλέπω.
A.P. 7.669
Anyte
ἡνία δή τοι παῖδες ἐνί, τράγε, φοινικόεντα
θέντες καὶ λασίῳ φιμὰ περὶ στόματι,
ἵππια παιδεύουσι θεοῦ περὶ ναὸν ἄεθλα,
ὄφρ ̓ αὐτοὺς ἐφορῇ νήπια τερπομένους.
A.P. 6.312
οὐκέτι μ ̓ ὡς τὸ πάρος πυκιναῖς πτερύγεσσιν ἐρέσσων
ὄρσεις ἐξ εὐνῆς ὄρθριος ἐγρόμενος·
ἦ γάρ σ ̓ ὑπνώοντα σίνις λαθρηδὸν ἐπελθὼν
ἔκτεινεν λαιμῷ ῥίμφα καθεὶς ὄνυχα.
A.P. 7.202
πολλάκι τῷδ ̓ ὀλοφυδνὰ κόρας ἐπὶ σάματι Κλείνα
μάτηρ ὠκύμορον παῖδ ̓ ἐβόασε φίλαν,
ψυχὰν ἀγκαλέουσα Φιλαινίδος, ἃ πρὸ γάμοιο
χλωρὸν ὑπὲρ ποταμοῦ χεῦμ ̓ Ἀχέροντος ἔβα.
A.P. 7.486
λοίσθια δὴ τάδε πατρὶ φίλῳ περὶ χεῖρε βαλοῦσα
εἶπ ̓ Ἐρατὼ χλωροῖς δάκρυσι λειβομένα·
"ὦ πάτερ, οὔ τοι ἔτ ̓ εἰμί, μέλας δ ̓ ἐμὸν ὄμμα καλύπτει
ἤδη ἀποφθιμένας κυάνεος θάνατος."
A.P. 7.646
Callimachus
ἕλκος ἔχων ὁ ξεῖνος ἐλάνθανεν· ὡς ἀνιηρὸν
πνεῦμα διὰ στηθέων (εἶδες;) ἀνηγάγετο,
τὸ τρίτον ἡνίκ ̓ ἔπινε, τὰ δὲ ῥόδα φυλλοβολεῦντα
τὠνδρὸς ἀπὸ στεφάνων πάντ ̓ ἐγένοντο χαμαί·
ὤπτηται μέγα δή τι, μὰ δαίμονας· οὐκ ἀπὸ ῥυσμοῦ εἰκάζω, φωρὸς δ ̓ ἴχνια φὼρ ἔμαθον.
AP 12.134
εἶπέ τις, Ἡράκλειτε, τεὸν μόρον, ἐς δέ με δάκρυ
ἤγαγεν· ἐμνήσθην δ ̓ ὁσσάκις ἀμφότεροι
ἠέλιον λέσχῃ κατεδύσαμεν. ἀλλὰ σὺ μέν που,
ξεῖν ̓ Ἁλικαρνησεῦ, τετράπαλαι σποδιή,
αἱ δὲ τεαὶ ζώουσιν ἀηδόνες, ᾗσιν ὁ πάντων
ἁρπακτὴς Ἀίδης οὐκ ἐπὶ χεῖρα βαλεῖ.
A.P 7.80
Κρηθίδα τὴν πολύμυθον, ἐπισταμένην καλὰ παίζειν,
δίζηνται Σαμίων πολλάκι θυγατέρες,
ἡδίστην συνέριθον, ἀείλαλον· ἡ δ ̓ ἀποβρίζει

ἐνθάδε τὸν πάσαις ὕπνον ὀφειλόμενον.
AP 7.459
ὤφελε μηδ ̓ ἐγένοντο θοαὶ νέες· οὐ γὰρ ἂν ἡμεῖς
παῖδα Διοκλείδου Σώπολιν ἐστένομεν·
νῦν δ ̓ ὁ μὲν εἰν ἁλί που φέρεται νέκυς, ἀντὶ δ ̓
ἐκείνου οὔνομα καὶ κενεὸν σῆμα παρερχόμεθα.
AP 7.271
Τίμων (οὐ γὰρ ἔτ' ἐσσί), τί τοι, σκότος ἢ φάος, ἐχθρόν;
- τὸ σκότος· ὑμέων γὰρ πλείονες εἰν Ἀΐδῃ.
AP 7.317
τῇδε Σάων ὁ Δίκωνος Ἀκάνθιος ἱερὸν ὕπνον
κοιμᾶται· θνῄσκειν μὴ λέγε τοὺς ἀγαθούς
AP 7.451
δωδεκέτη τὸν παῖδα πατὴρ ἀπέθηκε Φίλιππος
ἐνθάδε, τὴν πολλὴν ἐλπίδα, Νικοτέλην.

AP 7.453
Κύζικον ἢν ἔλθῃς, ὀλίγος πόνος Ἱππακὸν εὑρεῖν
καὶ Διδύμην· ἀφανὴς οὔτι γάρ ἡ γενεή·
καί σφιν ἀνιηρὸν μὲν ἐρεῖς ἔπος, ἔμπα δὲ λέξαι
τοῦθ ̓, ὅτι τὸν κείνων ὧδ ̓ ἐπέχω Κριτίην.
AP 7.521
Τιμονόη, τίς δ ̓ ἐσσί; μὰ δαίμονας, οὒ σ ̓ ἂν ἐπέγνων,
εἰ μὴ Τιμοθέου πατρὸς ἐπῆν ὄνομα
στήλῃ, καὶ Μήθυμνα τεὴ πόλις. ἦ μέγα φημὶ
χῆρον ἀνιᾶσθαι σὸν πόσιν Εὐθυμένη.
AP 7.522

ARCHAISCHE LYRIEK Sappho

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

ARCHAISCHE LYRIEK Sappho

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Sappho

ἄστερες μὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν

ἂψ ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος

ὄπποτα πλήθοισα μάλιστα λάμπῃ γᾶν

οἶον τὸ γλυκύμαλον ἐρεύθεται ἄκρῳ ἐπ’ ὔσδῳ,

ἄκρον ἐπ’ ἀκροτάτῳ, λελάθοντο δὲ μαλοδρόπηες·

οὐ μὰν ἐκλελάθοντ’, ἀλλ’ οὐκ ἐδύναντ’ ἐπίκεσθαι.

οἴαν τὰν ὐάκινθον ἐν ὤρεσι ποίμενες ἄνδρες

πόσσι καταστείβοισι, χάμαι δέ τε πόρφυρον ἄνθος

δέδυκε μὲν ἀ σελάννα

καὶ Πληΐαδες· μέσαι δὲ

νύκτες, παρὰ δ’ ἔρχετ’ ὤρα,

ἔγω δὲ μόνα κατεύδω.

σφαίρῃ δηὖτέ με πορφυρῇ

βάλλων χρυσοκόμης ῎Ερως

ἡ δ’, ἐστὶν γὰρ ἀπ’ εὐκτίτου

Λέσβου, τὴν μὲν ἐμὴν κόμην,

λευκὴ γάρ, καταμέμφεται,

πρὸς δ’ ἄλλην τινὰ χάσκει.

Κλεοβούλου μὲν ἔγωγ’ ἐρέω,

Κλεόβουλον δὲ διοσκέω.

δίζημαί σε, σὺ δ’ οὐ κοεῖς,

οὐκ εἰδὼς ὅτι τῆς ἐμῆς

ἀρθεὶς δηὖτ’ ἀπὸ Λευκάδος

πέτρης ἐς πολιὸν κῦμα κολυμβῶ μεθύων ἔρωτι.

ἵππος ἐγὼ καλὴ καὶ ἀεθλίη, ἀλλὰ κάκιστον

ἄνδρα φέρω, καί μοι τοῦτ ̓ ἀνιηρότατον.

πολλάκι δὴ ̓μέλλησα διαρρήξασα χαλινὸν

φεύγειν ὠσαμένη τὸν κακὸν ἡνίοχον.

ὦ ξεῖν', ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε

κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.

ἄνθρωπ', ὃς στείχεις καθ' ὁδὸν φρασὶν ἄλλα μενοινῶν,

στῆθι καὶ οἴκτιρον σῆμα Θράσωνος ἰδών.

νεῖφε, χαλαζοβόλει, ποίει σκότος, αἶθε, κεραύνου,

πάντα τὰ πορφύροντ’ ἐν χθονὶ σεῖε νέφη·

ἢν γάρ με κτείνῃς, τότε παύσομαι, ἢν δέ μ’ ἀφῇς ζῆν

καὶ διαθῇς τούτων χείρονα, κωμάσομαι·

ἕλκει γάρ μ’ ὁ κρατῶν καὶ σοῦ θεός, ᾧ ποτε πεισθείς,

Ζεῦ, διὰ χαλκείων χρυσὸς ἔδυς θαλάμων.

νύξ, σὲ γὰρ, οὐκ ἄλλην, μαρτύρομαι, οἷά μ ̓ ὑβρίζει

Πυθιὰς ἡ Νικοῦς, οὖσα φιλεξαπάτης.

κληθείς, οὐκ ἄκλητος, ἐλήλυθα· ταὐτὰ παθοῦσα

σοὶ μέμψαιτ ̓ ἔτ ̓ ἐμοῖς στᾶσα παρὰ προθύροις.

ἐκ χειμῶνος ἰδεῖν εἰαρινὸν Στέφανον·

ἥδιον δ’ ὁπόταν κρύψῃ μία τοὺς φιλέοντας

χλαῖνα, καὶ αἰνῆται Κύπρις ὑπ’ ἀμφοτέρων.

αὐτοὶ τὴν ἁπαλὴν Εἰρήνιον εἶδον Ἔρωτες,

Κύπριδος ἐκ χρυσέων ἐρχομένην θαλάμων,

ἐκ τριχὸς ἄχρι ποδῶν ἱερὸν θάλος, οἷά τε λύγδου

γλυπτήν, παρθενίων βριθομένην χαρίτων·

καὶ πολλοὺς τότε χερσὶν ἐπ ̓ ἠιθέοισιν ὀιστοὺς

τόξου πορφυρέης ἧκαν ἀφ ̓ ἁρπεδόνης.

τὠφθαλμῷ Διδύμη με συνήρπασεν, ὤμοι, ἐγὼ δὲ

τήκομαι ὡς κηρὸς πὰρ πυρί κάλλος ὁρῶν.

εἰ δὲ μέλαινα, τί τοῦτο; καὶ ἄνθρακες· ἀλλ ̓ ὅτε κείνους

θάλψωμεν, λάμπουσ ̓ ὡς ῥόδεαι κάλυκες.

τὸν ποίμνην καὶ ἔπαυλα βοῶν καὶ βώτορας ἄνδρας

σινόμενον, κλαγγάν τ ̓ οὐχὶ τρέσαντα κυνῶν,

Εὐάλκης ὁ Κρὴς ἐπινύκτια μῆλα νομεύων

πέφνε, καὶ ἐκ ταύτης ἐκρέμασεν πίτυος.

εὔφημόν τοι σφαῖραν, ἐυκρόταλόν τε Φιλοκλῆς

Ἑρμείῃ ταύτην πυξινέην πλατάγην,

ἀστραγάλας θ ̓ αἷς πόλλ ̓ ἐπεμήνατο, καὶ τὸν ἑλικτὸν

ῥόμβον, κουροσύνης παίγνι ̓ ἀνεκρέμασεν.