ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ವಯಸ್ಸಾದಿಕೆ

ಜನಸಂಖ್ಯಾ ವೃದ್ಧಾಪ್ಯವು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಸರಾಸರಿ ವಯಸ್ಸು ಏಕೆಂದರೆ ಫಲವತ್ತತೆಯ ದರಗಳು

ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಜೀವಿತಾವಧಿ . ಹೆಚ್ಚಿನ ದೇಶಗಳು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಜೀವಿತಾವಧಿ ಮತ್ತು ವಯಸ್ಸಾದ
ಜನಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗಳು ಆದರೆ ಈಗ
ವಾಸ್ತವಿಕವಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಶೀಲ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ . ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯು "ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ
ಹೊರವಲಯಗಳು" ಎಂದು ಗೊತ್ತುಪಡಿಸಿದ 18 ದೇಶಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಪ್ರಪಂಚದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ದೇಶಕ್ಕೂ
ಇದು ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ . [1] ವಯೋಮಾನದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ಪ್ರಸ್ತುತ ಮಾನವ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುನ್ನತ
ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ. [2] 21 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ವಯಸ್ಸಾದ ದರವು ಹಿಂದಿನ ಶತಮಾನವನ್ನು ಮೀರುತ್ತದೆ
ಎಂದು UN ಊಹಿಸುತ್ತದೆ. [2] 60 ವರ್ಷ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಯಸ್ಸಿನ ಜನರ ಸಂಖ್ಯೆಯು 1950 ರಿಂದ ಮೂರು
ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ ಮತ್ತು 2000 ರಲ್ಲಿ 600 ಮಿಲಿಯನ್ ತಲುಪಿದೆ ಮತ್ತು 2006 ರಲ್ಲಿ 700 ಮಿಲಿಯನ್ ಮೀರಿದೆ. 2050 ರ
ವೇಳೆಗೆ ಒಟ್ಟು ಹಿರಿಯ ಮತ್ತು ವಯೋವೃದ್ಧರ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು 2.1 ಶತಕೋಟಿ ತಲುಪುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅಂದಾಜಿಸಲಾಗಿದೆ
. [3] [4] ವಯಸ್ಸಾದ ಮಟ್ಟ ಮತ್ತು ವೇಗದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ದೇಶಗಳು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ನಂತರ
ವಯಸ್ಸಾಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ಅದರ ಪರಿಣಾಮಗಳಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಡಿಮೆ ಸಮಯವನ್ನು
ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು UN ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ. [2]

ಚೀನಾದ ಜನಸಂಖ್ಯಾ ಪಿರಮಿಡ್ (2018)

ಅವಲೋಕನ
ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ವೃದ್ಧಾಪ್ಯವು ದೇಶದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ವಿತರಣೆಯಲ್ಲಿ ವೃದ್ಧಾಪ್ಯಕ್ಕೆ ಒಂದು ಬದಲಾವಣೆಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು
ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಸರಾಸರಿ ಮತ್ತು ಸರಾಸರಿ ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಚ್ಚಳ , ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಕೂಡಿದ
ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಅನುಪಾತದಲ್ಲಿನ ಕುಸಿತ ಮತ್ತು ಅನುಪಾತದ ಹೆಚ್ಚಳದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಫಲಿಸುತ್ತದೆ. ವಯಸ್ಸಾದವರಿಂದ
ಕೂಡಿದ ಜನಸಂಖ್ಯೆ. ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ವಯಸ್ಸಾದಿಕೆಯು ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಹರಡಿದೆ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು
ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಮುಂದುವರಿದಿದೆ, ಆದರೆ ಕಡಿಮೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಇದು
ವೇಗವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ, ಅಂದರೆ ವಯಸ್ಸಾದ ಜನರು ಪ್ರಪಂಚದ ಕಡಿಮೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು
ಕೇಂದ್ರೀಕೃತರಾಗುತ್ತಾರೆ. [5] ಆದಾಗ್ಯೂ, ಆಕ್ಸ್‌ಫರ್ಡ್ ಇನ್‌ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ ಆಫ್ ಪಾಪ್ಯುಲೇಶನ್ ಏಜಿಂಗ್, ಯುರೋಪ್‌ನ ಲ್ಲಿ
ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ವಯಸ್ಸಾದ ಗಣನೀಯವಾಗಿ ನಿಧಾನಗೊಂಡಿದೆ ಮತ್ತು ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಭವಿಷ್ಯದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು
ಬೀರುತ್ತದೆ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದೆ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಏಷ್ಯಾವು ಐದನೇ ಹಂತದಲ್ಲಿದೆ (ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಜನನ ಪ್ರಮಾಣ
ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆ ಸಾವಿನ ಪ್ರಮಾಣ) ಜನಸಂಖ್ಯಾ ಪರಿವರ್ತನೆ ಮಾದರಿ [6]

Among the countries currently classified by the United Nations as more developed (with a total population of 1.2 billion in 2005),
the overall median age rose from 28 in 1950 to 40 in 2010 and is forecast to rise to 44 by 2050. The corresponding figures for
the world as a whole are 24 in 1950, 29 in 2010, and 36 in 2050. For the less developed regions, the median age will go from 26
in 2010 to 35 in 2050.[7]

Population ageing arises from two possibly-related demographic effects: increasing longevity and declining fertility. An increase in
longevity raises the average age of the population by increasing the numbers of surviving older people. A decline in fertility
reduces the number of babies, and as the effect continues, the numbers of younger people in general also reduce. Of the two
forces, declining fertility now contributes to most of the population ageing in the world.[8] More specifically, the large decline in
the overall fertility rate over the last half-century is primarily responsible for the population ageing in the world's most developed
countries. Because many developing countries are going through faster fertility transitions, they will experience even faster
population ageing than the currently-developed countries will.

The rate at which the population ages is likely to increase over the next three decades;[9] however, few countries know whether
their older population are living the extra years of life in good or poor health. A "compression of morbidity" would imply reduced
disability in old age,[10] but an expansion would see an increase in poor health with increased longevity. Another option has been
posed for a situation of "dynamic equilibrium." [11] That is crucial information for governments if the limits of lifespan continue to
increase indefinitely, as some researchers believe.[12] The World Health Organization's suite of household health studies is
working to provide the needed health and well-being evidence, such as the World Health Survey,[13] and the Study on Global
Ageing and Adult Health (SAGE). The surveys cover 308,000 respondents aged at least 18 and 81,000 aged at least 50 from 70
countries.

The Global Ageing Survey, exploring attitudes, expectations, and behaviours towards later life and retirement, directed by George
Leeson, and covering 44,000 people aged 40–80 in 24 countries from across the globe, has revealed that many people are now
fully aware of the ageing of the world's population and the implications that it will have on their lives and those of their children
and grandchildren.

ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ವಯಸ್ಸನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಕೆನಡಾವು ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲೇ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ತಲಾ ವಲಸೆ ದರವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ . C.
D. ಹೊವೆ ಇನ್‌ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ , ಸಂಪ್ರದಾಯವಾದಿ ಚಿಂತಕರ ಚಾವಡಿ , ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ವಯಸ್ಸನ್ನು ಎದುರಿಸಲು
ವಲಸೆಯನ್ನು ಕಾರ್ಯಸಾಧ್ಯವಾದ ಸಾಧನವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸಲಹೆ ನೀಡಿದೆ. [14] ಆ ತೀರ್ಮಾನವು
ಇತರ ವಿದ್ವಾಂಸರ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಜನಸಂಖ್ಯಾಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರಾದ ಪೀಟರ್ ಮೆಕ್‌ಡೊನಾಲ್ಡ್ ಮತ್ತು
ರೆಬೆಕ್ಕಾ ಕಿಪ್ಪೆನ್ , "ಫಲವಂತಿಕೆಯು ಬದಲಿ ಮಟ್ಟಕ್ಕಿಂತ ಕೆಳಗಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಶೂನ್ಯ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ
ಗುರಿಯನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಲು ವಾರ್ಷಿಕ ನಿವ್ವಳ ವಲಸೆಯ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಟ್ಟದ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ." [15]

ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ
ಪ್ರಪಂಚದ ಹಳೆಯ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ನಾಟಕೀಯವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ. [16]

65 ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಮೇಲ್ಪಟ್ಟ ವಿಶ್ವ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ

ಶೇ
 ಈ ನಕ್ಷೆಯು 65 ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಮೇಲ್ಪಟ್ಟ ಪ್ರತಿ
ದೇಶದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಶೇಕಡಾವಾರು
ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುವ ಮೂಲಕ
ವಯಸ್ಸಾದ ಜಾಗತಿಕ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು
ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. ಹೆಚ್ಚು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ
ದೇಶಗಳು ತಮ್ಮ ನಾಗರಿಕರು ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ
ಬದುಕುವುದರಿಂದ ಹಳೆಯ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು
ಸಹ ಹೊಂದಿವೆ. ಕಡಿಮೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ
ದೇಶಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಕಿರಿಯ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು
ಹೊಂದಿವೆ. ನಕ್ಷೆಯ ಸಂವಾದಾತ್ಮಕ ಆವೃತ್ತಿಯು
ಇಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿದೆ. (http://manyeyes.alphaworks.ib
m.com/manyeyes/visualizations/percent-of-popula
tion-over-65-by-c)

ಏಷ್ಯಾ ಮತ್ತು ಆಫ್ರಿಕಾವು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ವಯಸ್ಸನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಗಮನಾರ್ಹ ಸಂಖ್ಯೆಯ ದೇಶಗಳನ್ನು

ಹೊಂದಿರುವ ಎರಡು ಪ್ರದೇಶಗಳಾಗಿವೆ. 20 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ, ಆ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿನ ಅನೇಕ ದೇಶಗಳು 65 ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ
ಮೇಲ್ಪಟ್ಟವರು ಮತ್ತು ಸರಾಸರಿ ವಯಸ್ಸು 50 ರ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿರುವ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು
ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. 2100 ರಲ್ಲಿ, ವಾಷಿಂಗ್ಟನ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ನೇತೃತ್ವದ ಸಂಶೋಧನೆಯ ಪ್ರಕಾರ , 2.4
ಶತಕೋಟಿ ಜನರು ವಯಸ್ಸಿನವರಾಗಿದ್ದಾರೆ 65, 20 ವರ್ಷದೊಳಗಿನ 1.7 ಶತಕೋಟಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ. [17] ಆಕ್ಸ್‌ಫರ್ಡ್
ಇನ್‌ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ ಆಫ್ ಪಾಪ್ಯುಲೇಶನ್ ಏಜಿಂಗ್ ಜಾಗತಿಕ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ವಯಸ್ಸನ್ನು ನೋಡುವ ಸಂಸ್ಥೆಯಾಗಿದೆ.
ಅದರ ಸಂಶೋಧನೆಯು ಜಾಗತಿಕ ವಯಸ್ಸಾದ ಅನೇಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳು ಪುರಾಣಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿವೆ ಮತ್ತು ಅದರ
ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ಪಕ್ವವಾದಂತೆ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಅವಕಾಶಗಳಿವೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ, ಸಂಸ್ಥೆಯ ನಿರ್ದೇಶಕಿ
ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಸಾರಾ ಹಾರ್ಪರ್ ಅವರು ತಮ್ಮ ಏಜಿಂಗ್ ಸೊಸೈಟೀಸ್ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಹೈಲೈಟ್ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ .

ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ದೇಶಗಳು ಈಗ ಉಪ-ಬದಲಿ ಫಲವತ್ತತೆಯ ಮಟ್ಟವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಮತ್ತು

ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯು ಈಗ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಆವೇಗದೊಂದಿಗೆ ವಲಸೆಯ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ
, ಇದು ಹಿಂದಿನ ದೊಡ್ಡ ತಲೆಮಾರುಗಳಿಂದ ಈಗ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಜೀವಿತಾವಧಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಪ್ರತಿದಿನ ಸಾಯುವ ಸರಿಸುಮಾರು 150,000 ಜನರಲ್ಲಿ, ಸುಮಾರು ಮೂರನೇ ಎರಡರಷ್ಟು, ದಿನಕ್ಕೆ
100,000 ಜನರು ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ. [18] ಕೈಗಾರಿಕೀಕರಣಗೊಂಡ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ, ಆ
ಪ್ರಮಾಣವು ಹೆಚ್ಚು ಮತ್ತು 90% ತಲುಪುತ್ತದೆ. [18]
ಯೋಗಕ್ಷೇಮ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ
ನೀತಿಗಳು
The economic effects of an ageing population are considerable.[19] Older people have higher accumulated savings per head than
younger people but spend less on consumer goods. Depending on the age ranges at which the changes occur, an ageing
population may thus result in lower interest rates and the economic benefits of lower inflation. Some economists in Japan see
advantages in such changes, notably the opportunity to progress automation and technological development without causing
unemployment, and emphasise a shift from GDP to personal well-being.

However, population ageing also increases some categories of expenditure, including some met from public finances. The largest
area of expenditure in many countries is now health care, whose cost is likely to increase dramatically as populations age. This
would present governments with hard choices between higher taxes, including a possible reweighing of tax from earnings to
consumption and a reduced government role in providing health care. However, recent studies in some countries demonstrate the
dramatic rising costs of health care are more attributable to rising drug and doctor costs and the higher use of diagnostic testing
by all age groups, not to the ageing population that is often claimed.[20][21][22]

The second-largest expenditure of most governments is education, with expenses that tend to fall with an ageing population,
especially as fewer young people would probably continue into tertiary education as they would be in demand as part of the work
force.

Prevalence of dementia in OECD countries (per 1000 populations)

Social security systems have also begun to experience problems. Earlier defined benefit pension systems are experiencing
sustainability problems because of the increased longevity. The extension of the pension period was not paired with an extension
of the active labour period or a rise in pension contributions, which has resulted in a decline of replacement ratios.

Population ageing also affects workforce. The older workers would spend more time on work and human capital of an ageing
workforce is low, reducing labor productivity.[23]
The expectation of continuing population ageing prompts questions about welfare states' capacity to meet the needs of the
population. In the early 2000s, the World Health Organization set up guidelines to encourage "active ageing" and to help local
governments address the challenges of an ageing population (Global Age-Friendly Cities) with regard to urbanization, housing,
transportation, social participation, health services, etc.[24] Local governments are well positioned to meet the needs of local,
smaller populations, but as their resources vary from one to another (e.g. property taxes, the existence of community
organizations), the greater responsibility on local governments is likely to increase inequalities.[25][26][27] In Canada, the most
fortunate and healthier elders tend to live in more prosperous cities offering a wide range of services, but the less fortunate lack
access to the same level of resources.[28] Private residences for the elderly also provide many services related to health and social
participation (e.g. pharmacy, group activities, and events) on site, but they are not accessible to the less fortunate.[29] Also, the
environmental gerontology indicates the importance of the environment in active ageing.[30][31][32] In fact, promoting good
environments (natural, built, social) in ageing can improve health and quality of life and reduce the problems of disability and
dependence, and, in general, social spending and health spending.[33]

An ageing population may provide incentive for technological progress, as some hypothesise the effect of a shrinking workforce
may be offset by automation and productivity gains.

Generally in West Africa and specifically in Ghana, social policy implications of demographic (http://www.indexmundi.com/ghana/de
mographics_profile.html) ageing are multidimensional (such as rural-urban distribution, gender composition, levels of
literacy/illiteracy as well as their occupational histories and income security (http://www.palgrave-journals.com/pm/journal/v16/
n2/full/pm201110a.html) ).[4] Current policies on ageing in Ghana seem to be disjointed, and ideas on documents on to
improve policies in population ageing have yet to be concretely implemented,[4] perhaps partly because of many arguments that
older people are only a small proportion of the population [34]

ಜಾಗತಿಕ ವಯಸ್ಸಾದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು GDP ಯ ಯೋಜನೆಯ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು ಅನೇಕ ದೇಶಗಳು
ವೃದ್ಧಾಪ್ಯ ಭದ್ರತೆಯ ವಯಸ್ಸನ್ನು 60 ರಿಂದ 65 ಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿಸುವಂತೆ ತೋರುತ್ತಿದೆ. [4] ವಯಸ್ಸಿನ ತಾರತಮ್ಯವನ್ನು
" ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು, ಗುಂಪುಗಳು, ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಂದ ವಯಸ್ಸಾದವರ ವಯಸ್ಸಿನ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಅವರ
ಹಕ್ಕುಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಥಿಕ ನಿರಾಕರಣೆ" ಎಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಬಹುದು. [34] ಕೆಲವು ನಿಂದನೆಗಳು ಅಜ್ಞಾನ ,
ಆಲೋಚನಾರಹಿತತೆ, ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ ಮತ್ತು ಸ್ಟೀರಿಯೊಟೈಪಿಂಗ್‌ನ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿರಬಹುದು. ತಾರತಮ್ಯದ
ರೂಪಗಳೆಂದರೆ ಆರ್ಥಿಕ ಪ್ರವೇಶ , ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರವೇಶ , ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಪ್ರವೇಶ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕ ಪ್ರವೇಶ . [35]

ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತದ ಹೆಚ್ಚಿನ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಆಫ್ರಿಕಾದ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ, ವಯಸ್ಸಾದ ಜನರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ

ಸಾಮಾಜಿಕ ವರ್ಣಪಟಲದ ಬಡ ಸದಸ್ಯರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಬಡತನ ರೇಖೆಯ ಕೆಳಗೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ .

ಸಹ ನೋಡಿ
ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತಿದೆ