Γιατί δεν δικαιολογείται η Τουρκική κατοχή της Κύπρου

Στην Κύπρο υπήρχε μια τουρκική μειονότητα, και όντως είχε υποστεί βιαιοπραγίες από τους ακροδεξιούς
εθνικιστές που ηγούνταν του απελευθερωτικού αγώνα κατά των βρετανών αποικιοκρατών, τόσο στη
διάρκεια του αγώνα όσο και μετά την ανεξαρτοποίηση της νήσου στις αρχές τής δεκαετίας του ’60. Από
αυτή την άποψη, η Τουρκία δεν ήταν εστερείτο ψηγμάτων νομιμοποίησης, όπως υποστηρίζουν με πάθος
ελληνικοί εθνοσωβινιστικοί κύκλοι.
1. Ωστόσο, το μέγεθος και η βιαιότητα της στρατιωτικής της επέμβασης ήταν τερατωδώς δυσανάλογη προς
τον διακηρυγμένο σκοπό, και προς τα δικαιώματα που τύποις τής έδινε το καθεστώς της ως εγγυήτρια
δύναμης – πράγμα που φανερώνει την προσχηματικότητα του σκοπού.
2. Δεύτερον, και πολύ σπουδαιότερο, μια τέτοια επέμβαση όφειλε, αφού εκπληρώσει τον σκοπό της, να
τερματιστεί και η στρατιωτική δύναμη να επιστρέψει στη βάση της. Αντ’ αυτού, παρέμεινε ως μόνιμη
δύναμη κατοχής και δημιουργώντας ένα de facto «κράτος» επί κατειλημμένων εδαφών, εις πείσμα όλων
των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, των κανονισμών της ΕΕ (στην οποίαν ανήκει επισήμως η Κύπρος από το 2004)
και του διεθνούς δικαίου.
3. Επιπλέον, η Κύπρος δεν συνιστούσε στρατιωτική απειλή για τη Τουρκία, πράγμα που θα δικαιολογούσε,
έστω κατά παράβασιν του δικαιικού γράμματος, έκτακτες ενέργειες για την αποτροπή της.

Φώτης Τερζάκης, 03/2022