Busola posiada podstawę, na której znajduje się obrotowy pierścień z

podziałką w stopniach (tzw. limbus, wewnątrz którego znajduje si ę igła

magnetyczna). Busola często posiada blokadę tej igły. To co dodatkowo
ułatwia pracę, a stanowi o różnicach, to przyrządy celownicze: muszka i
szczerbinka, a także zwierciadło i linijka. Dziś chyba najcz ęściej
spotykaną busolą jest tzw. busola Bezarda, charakteryzująca się
lusterkiem wewnątrz pudełka stanowiącego obudowę. (Źródło:
www.galka.mountlab.net/)

Busola różni się tym od kompasu, że za pomocą kompasu można jedynie

zorientować mapę oraz ustalić kierunki główne i pośrednie (np.
północny wchód, południowy zachód), busolą zaś można dodatkowo
zmierzyć kąt między dwoma dowolnymi kierunkami ( np. kąt między
północą a kierunkiem na dowolnie wybrany punkt w polu widzenia).
(Źródło: www.sciaga.pl)

Posługując się busolą należy przestrzegać następujących zasad:

1. W celu zabezpieczenia ostrza igły przed szybkim zużyciem nale ży igł ę

unieruchamiać w czasie przenoszenia busoli.
2. Przed pracą w nocy busolę najlepiej naświetlić w ciągu 1-2 minut w
promieniach światła słonecznego, elektrycznego, zapałki lub świecy, by
nafosforyzowane części busoli dobrze świeciły w ciemności.
3. Podczas pracy z busolą należy unikać aby w pobliżu nie było
przedmiotów stalowych lub żelaznych, które oddziaływają na poło żenie
igły magnetycznej. Także telefony komórkowe powodują odchylanie
igły magnetycznej i niedokładny pomiar.
4. Należy unikać pracy z busolą w czasie burzy oraz w pobliżu linii
wysokiego napięcia.
(Źródło: http://dhsg19.w.interiowo.pl/1terenoznawstwo.htm)