Galvanic corrosion of Type 316L

stainless steel and Graphite in molten

fluoride salt - eBook PDF
Visit to download the full and correct content document:
https://ebooksecure.com/download/galvanic-corrosion-of-type-316l-stainless-steel-an
d-graphite-in-molten-fluoride-salt-ebook-pdf/
 Corrosion Science xxx (xxxx) xxxx

Contents lists available at ScienceDirect

Corrosion Science
journal homepage: www.elsevier.com/locate/corsci

Galvanic corrosion of Type 316L stainless steel and Graphite in molten

fluoride salt
Jie Qiu, Angjian Wu, Yanhui Li, Yi Xu, Raluca Scarlat, Digby D. Macdonald*
Department of Nuclear Engineering, University of California at Berkeley, Berkeley, CA 94720, USA

ARTICLE INFO ABSTRACT

Keywords: The effect of Graphite on the corrosion of Type 316L stainless steel (SS) was investigated in molten FLiNaK (LiF-
Molten salt NaF-KF: 46.5−11.5−42 mol.%) salt using electrochemical methods. Results show that Type 316L SS and
FLiNaK Graphite, when ohmically-coupled, are susceptible to galvanic corrosion in molten fluoride salts. The Graphite,
Type 316L stainless steel with the more positive electromotive potential, acts as the cathode in the Type 316L SS/Graphite galvanic couple
Graphite
and accelerates the corrosion of the steel. The galvanic effect of Graphite on Type 316L SS in molten FLiNaK salt
Corrosion
increase linearly with increasing Graphite/Type 316L SS surface area ratio, temperature, and moisture im-
purities of the salt.

1. Introduction In static corrosion tests of Incoloy 800H in graphite crucibles, Olson

Among the reactor systems proposed in the Generation-IV
International Forum, the molten salt reactor (MSR) has attracted much
attention due to its unique features, such as high thermodynamic effi-
ciency, intrinsic safety, online refueling [1–3]. In the MSR, molten
fluoride salt mixtures are used as the primary coolant or even as the
carrier of the fuel itself [4]. These salts are characterized by high vo-
lumetric heat capacities, low viscosities, high boiling points, and other
desirable features [4–6]. However, these fluoride salts are highly cor-
rosive [7]. Corrosion of the structural materials in molten fluoride salts
is therefore an inevitable issue that prevents the successful fruition of
the MSR technology [1,8].
The design of MSR system involves the use of various materials with
different electromotive potentials (EMP), and thus these materials,
when ohmically-coupled, will be susceptible to galvanic corrosion in
molten fluoride salt environments. For example, Kondo et al. [9] re-
vealed that the corrosion rate of “reduced activation” ferritic steel, JLF-
1 (8.92Cr-2W) in molten FLiNaK salt was larger by 3 times when in
with a Ni crucible compared to a JLF-1 crucible. Clearly, the Ni/JLF-1
galvanic couple accelerates the corrosion of JLF-1 steel. It is known that
many components in MSR are fabricated from Graphite, such as the
reactor core moderator and reflector [10]. As an important corrosion
phenomenon, galvanic corrosion of structural materials and Graphite
has been considered as one of the main corrosion problems in the de-
velopment of MSR. The literature reports that the presence of Graphite
can accelerate the corrosion of alloys in molten fluoride salts [11–17].
et al. found that the corrosion rate in molten fluorides for this alloy was
greater by a factor of 20 in a graphite crucible compared to that in an
Incoloy 800H crucible [14]. Zheng et al. reported that the rate of in-
crease in the depth of corrosive attack in 316 SS in FLiBe salt was about
17.1 μm/year and 31.2 μm/year for the steel tested in 316 stainless
steel crucible and graphite capsule, respectively, indicating that the
presence of Graphite had an accelerating effect on the corrosion of the
alloy [15]. Qiu et al. compared the corrosion behavior of Cr in molten
FLiNaK salt using graphite crucible and nickel crucible, and also found
that Graphite promotes the corrosion of Cr in molten FLiNak salt [16].
Ai et al. investigated the Graphite-alloy interaction in molten FLiNaK
salt and found the corrosion of Ni-Mo-Cr alloys is more severe with
more weight loss and deeper Cr depletion when in ohmic contact with
Graphite than when isolated from the Graphite [17]. Liu et al. in-
vestigated the effect of graphite particles on the corrosion behavior of
316H stainless steel in molten FLiNaK salt and found that graphite
particles could accelerate the materials corrosion and Cr depletion [13].
It has been shown that the corrosion of the alloy was accelerated due to
contact with Graphite in molten fluoride salts. However, these results
are mainly from static corrosion tests that were performed to study the
impact of alloys/Graphite coupling in molten fluoride salts and to as-
certain, qualitatively, the effect of Graphite on the corrosion of mate-
rials. There are only limited reports on the quantitative analysis of
galvanic corrosion between candidate structural materials and Graphite
in molten fluoride salts.
Type 316L stainless steel (SS) is a common, low-carbon Fe-Ni-

⁎
Corresponding author.
E-mail address: macdonald@berkeley.edu (D.D. Macdonald).

https://doi.org/10.1016/j.corsci.2020.108677
Received 7 October 2019; Received in revised form 25 March 2020; Accepted 11 April 2020
0010-938X/ © 2020 Elsevier Ltd. All rights reserved.

Please cite this article as: Jie Qiu, et al., Corrosion Science, https://doi.org/10.1016/j.corsci.2020.108677
J. Qiu, et al.
Table 1
Chemical composition of the Type 316L SS used in this study (wt%).
Material Fe Mo Cr Ni Mn Si S P N C
Type 316L SS Bal. 2.21 17 10.3 1.94 0.3 0.002 0.027 0.039
Cr–based alloy with widespread industrial use. This steel has the ad-
vantage of ASME Boiler and Pressure Vessel Code, Sec. III (BPVCIII)
high-temperature certification and exhibits adequate long-term creep
rupture strength at elevated temperatures and displays an acceptable
corrosion resistance in purified fluoride salts [18–20]. Based on the
above reasons, Type 316L SS is a promising candidate structural ma-
terial for MSRs. Therefore, quantitative investigate the effect of Gra-
phite on the corrosion of Type 316L SS in molten fluoride salts is cru-
cial, to ensure the safe application of Type 316L SS for MSRs.
In this work, the galvanic corrosion behavior of Type 316L SS and
Graphite in molten FLiNaK salt was investigated using the Zero
Resistance Ammeter (ZRA) technique. The effect of temperature,
Graphite/Type 316L SS surface area ratio, and moisture on the galvanic
Type 316L SS/Graphite couple were compared and discussed.
2. Experimental
Type 316L SS and nuclear-grade IG-110 Graphite were selected as
the target materials in this study. The chemical composition of the Type
316L SS and basic properties of the IG-110 Graphite are presented in
Tables 1 and 2 , respectively. The bulk materials (Type 316L SS and IG-
110 Graphite) were cut into samples of size of 5 mm × 2 mm × 60 mm
using an electric spark cutting machine. Prior to the experiments, both
samples Type 316L SS and IG-110 graphite were ground to 2500 grit
with SiC paper and then cleaned with deionized water and ethanol.
A ternary eutectic FLiNaK (46.5 mol% LiF-11.5 mol% NaF-42 mol%
KF) was used for our present study. The main properties of molten
FLiNak are shown in reference [21]. After drying the LiF (99.9 % purity,
from Alfa Aesar), NaF (99.9 % purity, from Alfa Aesar) and KF (99.8 %
purity, from Alfa Aesar) powders at 200 °C for 5 h, 200 g of the salt
powders were mixed in proper proportions (46.5 mol% LiF/11.5 mol%
Fig. 1. A schematic diagram of experimental setup.
Corrosion Science xxx (xxxx) xxxx
Table 2
Basic properties of IG-110 Graphite.
Grade IG-110
3
0.03 Bulk density (g/cm ) 1.78
Tensile strength (Mpa) 25.3
Compressive strength (Mpa) 76.8
Young’s modulus (Gpa) 8.3
Thermal conductivity at 673 K (W/m/K) 80
Coefficient of thermal expansion at 293−673 K (10−6/K) 4.06
NaF/42 mol% KF) and loaded into a Graphite crucible. The salt mixture
salts were further dried at 400 °C in the experimental steel cell under
flowing high purity nitrogen for 5 h, and then the furnace was heated to
the experimental temperature for the electrochemical experiments. The
experimental temperatures were 550 °C, 600 °C and 650 °C.
The experiments were conducted in a closed steel chamber under
the protection of flowing high-purity N2. A typical three-electrode
system was employed in this work, and the schematic diagram of the
experimental setup is shown in Fig. 1. A Pt wire with a diameter of 0.6
mm was used as reference electrode (RE). For the polarization experi-
ments, Type 316L SS and IG-110 were used as working electrode (WE)
and counter electrode (CE), respectively. For the galvanic corrosion
measurements, Type 316L SS and IG-110 were connected as WE1 and
WE2 to the ZRA. Prior to the experiments, the electrodes were con-
nected to a Type 316L SS wire using steel sleeve-connector and then
sealed in an alumina tube, which insulates the wire from the cell body.
The gap between alumina tubes and 316L SS wire (both ends) was
sealed using high-temperature ceramic adhesive. All electrochemical
experiments, including determination of the free corrosion potential
and the potentiodynamic polarization and galvanic corrosion of 316L
SS/graphite couple (ZRA), were performed using a Solartron 1280B
electrochemical Measurement System. The potentiodynamic polariza-
tion curves were measured at a potential scan rate of 1.667 mV/s. In
order to investigate the effect of water vapor on the corrosion behavior
of the steel/Graphite couple in molten FLiNaK salt, the N2 was passed
through a closed isothermal water box to saturate the gas with water
before flowing into the steel chamber. The temperature of the water box
2
J. Qiu, et al.
Fig. 2. Free corrosion potentials of IG-110 Graphite and Type 316L stainless steel in molten FLiNaK salt at 600 °C.
was kept at 18 ℃ and 33 ℃ corresponding to 2% and 5% water vapor,
respectively. The Graphite/Type 316L SS surface area ratio was con-
trolled by adjusting the insertion depth of electrodes into the molten
salt.
3. Results
3.1. Free corrosion potential
Fig. 2 shows the change of free corrosion potential with exposure
time for Graphite and steel in molten FLiNaK salt at 600 °C. The ex-
perimental time was 1 h. As shown in Fig. 2, the open circuit potential
(OCP) of Graphite increases slightly to around −57 mV, while the OCP
for the Type 316L SS is around −390 mV. Graphite exhibits a more
positive corrosion potential than does Type 316L SS. From the differ-
ence in potential, it is evident that the IG-110 Graphite with the more
positive EMP (electromotive potential) acts as the cathode in the gal-
vanic couple, while Type 316L SS acts as the anode. The significant
potential differences suggest that galvanic corrosion of Type 316L SS
and Graphite can occur readily (has a high driving force) in high
temperature molten FLiNaK salt.
3.2. Potentiodynamic polarization studies
Fig. 3 displays potentiodynamic polarization curves of Type 316L SS
in molten FLiNaK salt at different temperatures. The results reveal that
Type 316L SS is in the active dissolution state in the molten FLiNaK salt
at the corrosion potential. The anodic reaction current density increases
with increasing temperature. The kinetic parameters, including corro-
sion potential (Ecorr), corrosion current density (Icorr), anodic (βa) and
cathodic (βc) Tafel constants, for Type 316L SS in molten FLiNaK salt
are extracted by Tafel extrapolation, considering an extrapolation zone
of 150 mV. The obtained results are shown in Table 3. The corrosion
current density of Type 316L SS specimen at 550 °C, 600 °C and 650 °C
is about 37, 82 and 127 μA/cm2, respectively. This indicates that in-
creasing the temperature significantly accelerates the corrosion of Type
316L SS in molten fluoride salt.
Fig. 4 displays the potentiodynamic polarization curves of Type
316L SS in molten FLiNaK salt at 550 ℃ as a function of moisture
3
Corrosion Science xxx (xxxx) xxxx
content. The anodic reaction is accelerated greatly by the presence H2O
in the salt, suggesting that moisture could make the fluoride salt more
aggressive and accelerate the corrosion of materials. The corrosion
current densities, Icorr, of the alloy for N2 with 2% and 5% H2O are
calculated using Tafel extrapolation method to be 56 and 59 μA/cm2,
respectively, which is significantly larger than the value of 37 μA/cm2
for pure N2 (Table 4). Thus, the presence of moisture in the nitrogen
promotes the dissolution of Type 316L SS in molten FliNaK salt.
Moreover, compared with the difference in Icorr between 0% and 2%,
there is no significant difference between 2% and 5% as displayed by
the polarization curves in molten FLiNaK salt. This indicates that the
accelerating effect of moisture becomes saturated when the moisture
content of the N2 higher than 2%.
3.3. The galvanic current
The steady state galvanic current density (Ig) of the Type 316L SS/
Graphite couple in molten FLiNaK salt was measured as functions of
temperature, cathode/anode area ratio, and moisture content. Fig. 5
displays the time dependence of the galvanic current density for a Type
316L SS/Graphite couple in FLiNaK salt for different cathode/anode
area ratios. As expected, the Ig increases with increasing the cathode/
anode area ratio, indicating that the galvanic corrosion process is
cathodically-controlled and is limited by cathodic hydrogen ion or even
HF reduction. It is known that H2O is the most common impurity in
molten FLiNaK salt and is difficult to remove completely, due to hy-
groscopicity of the salt [8,9]. At high temperature, H2O reacts with
fluorides to generate HF [8,22]. The galvanic current is limited by H+
or HF diffusion to the graphite surface and is proportional to the
cathodic graphite area. As shown in Fig. 5, Ig of the Type 316L SS/
Graphite couple quickly becomes invariant at about 16 uA/cm2 at 550
°C with a cathode/anode area ratio of 1. For the galvanic couple at 550
°C with a cathode/anode area ratio of 2, Ig decreases from 100 uA/cm2
to about 33 uA/cm2 after exposure for 1 h, and then slightly decreases
and stabilizes at 29 uA/cm2. The galvanic current then changes little
with time. At the cathode/anode area ratio of 3, Ig for the galvanic
couple decreases from 170 uA/cm2 to 41 uA/cm2 after exposure for 1 h,
and then slightly decreases further and eventually stabilizes at around
39 uA/cm2.
J. Qiu, et al. Corrosion Science xxx (xxxx) xxxx

Fig. 3. Potentiodynamic polarization curves of Type 316L stainless steel in molten FLiNaK salt at different temperatures.

Table 3 Table 4
Electrochemical parameters obtained by Tafel linear fitting of the polarization Electrochemical parameters obtained by Tafel linear fitting of the polarization
curves for Type 316L SS in molten FLiNaK salt at different temperatures. curves for Type 316L SS in molten FLiNaK salt at 550 ℃ as a function of
moisture content.
Temperature (℃) βa (mV/ βc (mV/ Ecorr (mV vs. Icorr (μA
decade) decade) Pt) cm−2) Moisture content (vol.%) βa (mV/ βc (mV/ Ecorr (mV Icorr (μA
decade) decade) vs. Pt) cm−2)
550 266 47 −342 37
600 149 46 −335 82 N2 266 47 −342 37
650 139 72 −349 127 N2−2%H2O 268 43 −371 56
N2−5%H2O 254 46 −375 59

Fig. 6 shows the Ig for a Type 316L SS/Graphite couple in FLiNaK

salt at different temperatures. The galvanic current density significant
increases with increasing temperature. Ig of the Type 316L SS/Graphite

Fig. 4. Potentiodynamic polarization curves of Type 316L stainless steel in molten FLiNaK salt at 550 ℃ as a function of moisture contents.

4
J. Qiu, et al. Corrosion Science xxx (xxxx) xxxx

Fig. 5. Time dependence of the galvanic current density for a Type 316L SS/Graphite couple in FLiNaK salt at 550 °C with different cathode/anode area ratios under
N2 gas.

couple quickly becomes invariant at about 16 uA/cm2 at 550 °C. Ig for
the galvanic couple at 600 °C shifts negatively from 160 uA/cm2 to
about 50 uA/cm2 after exposure for 0.5 h, and then stabilizes at 48 uA/
cm2. At 650 °C, Ig for the galvanic couple shifts negatively from 270 uA/
cm2 to 170 uA/cm2 after exposure for 0.5 h, and then slightly decreases
and eventually stabilizes at around 141 uA/cm2.
In contrast with temperature, moisture has a much smaller impact
on the galvanic current for the Type 316L SS/Graphite couple in FLiNaK
salt. In order to provide a better view of the effect of moisture on the
galvanic current of Type 316L SS/Graphite couple, the galvanic current
density for a Type 316L SS/Graphite couple in FLiNaK salt at 550 °C for
different moisture contents is shown in Fig. 7. As shown in Fig. 7, it is
apparent that Ig increases with increasing moisture content in molten
FLiNaK salt. Ig for the galvanic couple at 550 °C with different moisture
contents stabilizes quickly after exposure for 0.3 h, and thereafter
changes little with time. The Ig of the Type 316L SS/Graphite couple in
FLiNaK salt with 0, 2% and 5% H2O contents are about 16, 36, and 65
μA/cm2, respectively. It is worth of noting that most of the measured Ig
is lower than Icorr obtained from Tafel analysis (Table 3 and Table 4). It
is important that the galvanic current density is a “net” current density
in that it represents the difference between the local anodic current and
the local cathodic current on the electrode. Thus, on the stainless steel,
the local anodic current exceeds the local cathodic current, so that the
net current (Ig) is positive. Contrariwise, on the graphite, the local

Fig. 6. Time dependence of the galvanic current density for a Type 316L SS/Graphite couple in FLiNaK salt at different temperatures under N2 gas (Sc/Sa = 1).

5
J. Qiu, et al. Corrosion Science xxx (xxxx) xxxx

Fig. 7. Time dependence of the galvanic current density for a Type 316L SS/Graphite couple in FLiNaK salt at 550 °C with different moisture contents (Sc/Sa = 1).

cathodic current exceeds the local anodic current, so that the net Ig is 2.303(E Ecorr ) 2.303(E Ecorr )
I = Icorr (exp exp )
negative (cathodic). Ig only approximates the corrosion current on the a c (1)
steel electrode if the local cathodic current is much smaller than the
where Ecorr is the free corrosion potential; Icorr is corrosion current
local anodic current. This caveat must be kept in mind when inter-
density; βa and βc are the Tafel constants for the partial anodic and
preting galvanic current data, but it is also important to recognize that
cathodic reactions, which are given by:
Icorr and Ig are related through Butler-Volmer equation as discussed
below. RT
= 2.303
a
anF (2)
3.4. Surface morphology RT
= 2.303
(3)
c
c nF
The SEM surface images of the Type 316L SS samples after the
galvanic corrosion experiments are shown in Fig. 8. As shown in where R is the gas constant; T is the absolute temperature, F is Faraday’s
Fig. 8(a), the corrosion of Type 316L SS is minor at 550 °C FLiNaK salt constant; n is number of electrons transferred in the rate determining
with Sc/Sa = 1 under pure N2 cover gas, the sample only exhibited step, a and c are the anodic and cathodic transfer coefficients, re-
slight grain boundary attack, where we can clear see the grinding spectively. The first term in parentheses on the right side of Eq. (1)
scratches. Compare with Fig. 8(a), the corrosion of Type 316L SS in describes the local anodic process while the second term describes the
Fig. 8(b) is heavier. Besides exhibiting grain boundary attack, the sur- local cathodic process of the corrosion couple.
face of the sample became rough and suffered more general corrosion, In this study, galvanic corrosion occurs when Type 316L SS is
indicating that increasing the Graphite/Type 316L SS surface area ratio coupled with Graphite, with the Type 316L SS being in a state of anodic
accelerates the corrosion of Type 316L SS in molten FLiNaK salt polarization resulting in a positive shift in the potential to galvanic
[Fig. 8(a) and 8(b)]. As expected, the corrosion of Type 316L SS was potential (Eg) and the current changing from Icorr to Ia, as expressed by:
much heavier when introducing moisture into the cover gas, as shown 2.303(Eg Ecorr )
in Fig. 8(c). The Type 316L SS suffered dramatic grain boundary attack Ia = Icorr exp[ ]
(4)
after corrosion test in FLiNaK salt with a moisture content of 5% in the
a

cover gas [(Fig. 8(a) and 8(c)]. In comparing Fig. 8(d) with Fig. 8(a), we The galvanic current (Ig) can then be represented as:
see that temperature is another important factor in accelerating the 2.303(Eg Ecorr ) 2.303(Eg Ecorr )
corrosion of Type 316L SS in molten FLiNaK salt. Based on the SEM Ig = Icorr (exp exp )
results, it is clear that increasing the Graphite/Type 316L SS surface a c (5)
area ratio, moisture content, and temperature accelerates the corrosion From the above equations, the relationship between the anodic
of the steel in molten fluoride salt. dissolution current density (Ia) and galvanic current density (Ig) can be
described as follows:
4. Discussion Ig 2.303( +
c a )(Eg Ecorr )
=1 exp( )
Ia (6)
In order to further understand the mechanism of galvanic coupling a c

in accelerating the corrosion rate, a quantitative relation between gal-
vanic current and dissolution rate of the anodic material is now dis-
cussed. As we know, the relationship between the current density ob-
served in the external circuit and the polarization potential can be
expressed by the Butler-Volmer equation, as follows [23,24]:
According to Eq. (6), the anodic dissolution current density, Ia, can
be estimated from the values of Ig, Eg and Ecorr.
Based on the electrochemical parameters in Tables 3 and 4 and on
the experimental galvanic coupling results for the Type 316L SS/Gra-
phite couple in molten FLiNaK salt, the galvanic effect of Graphite on

6
J. Qiu, et al. Corrosion Science xxx (xxxx) xxxx

Fig. 8. SEM surface images of the Type 316L SS samples after the galvanic corrosion experiments in molten FLiNaK salt (a) at 550 °C, Sc/Sa = 1 and N2 gas, (b) at 550
°C, Sc/Sa = 3 and N2 gas, (c) at 550 °C, Sc/Sa = 1 and N2 gas contain 5% moisture, and (d) at 650 °C, Sc/Sa = 1 and N2 gas.

Table 5 HF gas, and a portion of the HF will dissolve into the molten salt and
Galvanic effects of Graphite on the corrosion of Type 316L SS in molten FLiNaK accelerated the corrosion of materials in high temperature molten
salt at 550 °C for different cathode/anode area ratios. fluoride salts. Increasing temperature could increase the reaction rate
Sc/Sa Ig (uA/ Eg (mV) Ecorr (mV) Icorr (uA/ Ia (uA/ Corrosion rate on the surface of materials and solubility of corrosion products [26,27].
cm2) cm2) cm2) (mg/cm2/h) Therefore, the corrosion rate of Type 316L SS in molten FLiNaK salt
increases with increasing the temperature.
1 16 −260 −342 37 16 0.0155
It is known that the corrosion of stainless steel in molten fluoride
2 29 −233 −342 37 29 0.0281
3 39 −238 −342 37 39 0.0378 salt results in the selectively dissolution of Cr [18]. Therefore, the
corrosion rate of Type 316L SS can be readily calculated via Faraday’s
law [28]:
the corrosion of Type 316L SS are calculated. The impact of cathode/ Ia tM
anode area ratio, temperature, and moisture content are shown in wloss =
nF (7)
Tables 5, 6, and 7 , respectively. As shown in Table 5, Ia increases with
increasing cathode/anode area ratio, demonstrating that the corrosion where F is Faraday’s constant; n is the number of equivalents ex-
of Type 316L SS in molten fluoride salt is significantly accelerated by changed, here n = 2; M is the atomic weight of chromium; Ia is the
galvanic coupling to Graphite. The galvanic effect of Graphite on Type dissolution current density; and t is time. According to the calculated
316L SS increases with increasing the temperature and moisture con- dissolution current density, the corresponding corrosion rate of Type
tent in the FLiNaK salt (Tables 6 and 7). As reported elsewhere [22,25], 316L SS in molten FLiNaK salt are calculated, as shown in Tables 5–7.
moisture in the fluoride salt will react with fluoride ion and generate of To further clarify the effect of cathode/anode area ratio, tempera-
ture and moisture content on the corrosion of Type 316L SS, the

Table 6
Galvanic effects of Graphite on the corrosion of Type 316 L SS in molten FLiNaK salt at different temperatures.
Temperature (℃) Ig (uA/cm2) Eg (mV) Ecorr (mV) Icorr (uA/cm2) Ia (uA/cm2) Corrosion rate (mg/cm2/h)

550 16 −260 −342 37 16 0.0155

600 48 −290 −335 82 51 0.0495
650 141 −308 −349 127 163 0.1581

7
J. Qiu, et al. Corrosion Science xxx (xxxx) xxxx

Table 7
Galvanic effects of Graphite on the corrosion of Type 316 L SS in molten FLiNaK salt at 550 °C with different moisture contents.
Moisture content (vol.%) Ig (uA/cm2) Eg (mV) Ecorr (mV) Icorr (uA/cm2) Ia (uA/cm2) Corrosion rate (mg/cm2/h)

N2 16 −260 −342 37 16 0.0155

N2-2%H2O 36 −174 −371 56 36 0.0349
N2-5%H2O 65 −180 −375 59 65 0.0631

Fig. 9. The effect of cathode/anode area ratio (Sc/Sa) on the corrosion rate of Type 316L SS in molten FLiNaK at 550 °C.

Fig. 10. The galvanic effect of Graphite on the corrosion rate of Type 316L SS in molten FLiNaK for different temperatures (Sc/Sa = 1).

corrosion rate of Type 316L SS in molten FLiNaK salt for different
cathode/anode area ratios, temperatures, and moisture contents are
shown in Figs. 9–11, respectively. Based on these Figures, it is found
that the corrosion rate of Type 316L SS in molten FLiNaK salt increases
linearly with increasing cathode/anode surface area ratio, temperature
and moisture content. As shown in Fig. 9, the corrosion rate of Type
316L SS increases as the cathode/anode area ratio increases, further
confirming that the Graphite cathode accelerates the corrosion of Type
316L SS in molten FLiNaK salt. Moreover, the galvanic effect of Gra-
phite on the Type 316L SS increased with increasing temperature and

8
J. Qiu, et al.
Fig. 11. The galvanic effect of Graphite on the corrosion rate of Type 316L SS in molten FLiNaK with different moisture contents (Sc/Sa = 1).
moisture content in the FLiNaK salt. Regarding the corrosion rate of
Type 316L SS, it is found that the effect of temperature is much higher
than that of the moisture content and the cathode/anode area ratio over
the selected ranges of these independent variables.
5. Summary and conclusions
In this study, the effects of Graphite on the corrosion of Type 316L
SS in molten FLiNaK salt at different temperatures, Graphite/Type 316L
SS surface area ratios, and moisture content were investigated. The
results show that Graphite exhibits a more positive corrosion potential
than does Type 316L SS in high temperature molten FLiNaK salt. From
the difference in potential, it is evident that the IG-110 Graphite with
the more positive EMP acts as the cathode in the galvanic couple, while
Type 316L SS acts as the anode. The significant potential differences
suggest that galvanic corrosion of Type 316L SS and Graphite can occur
readily in molten FLiNaK salt. The galvanic current density increases
with increasing cathode/anode area ratio, demonstrating that the cor-
rosion of Type 316L SS in molten fluoride salt is cathodically controlled
and is significantly accelerated by galvanic coupling to Graphite.
Increasing the temperature and moisture content also accelerate the
galvanic effect of Graphite on Type 316L SS in the FLiNaK salt. The
corrosion rate of Type 316L SS in molten FLiNaK salt increase linearly
with increasing cathode/anode area ratio, temperature, and moisture
content over the ranges in these parameters that were explored.
Author’s statement
This paper describes a comprehensive study of the galvanic corro-
sion of Type 316L stainless steel when ohmically coupled to graphite in
FliNaK molten salt as part of a program to qualify materials for service
in molten fluoride salt nuclear reactors.
Declaration of Competing Interests
The authors declare that they have no known competing financial
interests or personal relationships that could have appeared to influ-
ence the work reported in this paper.
9
Corrosion Science xxx (xxxx) xxxx
Acknowledgements
This research is being performed using funding received from the
DOE Office of Nuclear Energy’s Nuclear Energy University Program,
project number 15-8352.
Appendix A. Supplementary data
Supplementary material related to this article can be found, in the
online version, at doi:https://doi.org/10.1016/j.corsci.2020.108677.
References
[1] M.W. Rosenthal, P.N. Haubenreich, R.B. Briggs, The Development Status of Molten-
salt Breeder Reactors, ORNL-4812 (1972).
[2] The U.S. DOE Nuclear Energy Research Advisory Committee, The Generation IV
International Forum, A Technology Roadmap for Generation IV Nuclear Energy
Systems, GIF-002-00 (2002).
[3] J. Serp, M. Allibert, O. Beneš, S. Delpech, O. Feynberg, V. Ghetta, D. Heuer,
D. Holcomb, V. Ignatiev, J.L. Kloosterman, L. Luzzi, E. Merle-Lucotte, J. Uhlíř,
R. Yoshioka, D. Zhimin, The molten salt reactor (MSR) in generation IV: overview
and perspectives, Prog. Nucl. Energy 77 (2014) 308–319.
[4] D.F. Williams, Assessment of Candidate Molten Salt Coolants for the NGNP/NHI
Heat-transfer Loop, ORNL/TM-2006/69 (2006).
[5] D.F. Williams, L.M. Toth, K. Clarno, Assessment of Candidate Molten Salt Coolants
for the Advanced High Temperature Reactor (AHTR), ORNL/TM-2006/12 (2006).
[6] D.E. Holcomb, S.M. Cetiner, An Overview of Liquid-Fluoride-Salt Heat Transport
Systems, Oak Ridge National Laboratory, ORNL/TM-2010/156 (2010).
[7] N. Patel, V. Pavlík, M. Boča, High-temperature corrosion behavior of superalloys in
molten salts—a review, Crit. Rev. Solid State Mater. Sci. 42 (2017) 83–97.
[8] M.S. Sohal, M.A. Ebner, P. Sabharwall, P. Sharpe, Engineering Database of Liquid
Salt Thermophysical and Thermochemical Properties, Idaho National Laboratory,
INL/EXT-10-18297 (2010).
[9] M. Kondo, T. Nagasaka, Q. Xu, T. Muroga, A. Sagara, N. Noda, D. Ninomiya,
M. Nagura, A. Suzuki, T. Terai, N. Fujii, Corrosion characteristics of reduced acti-
vation ferritic steel, JLF-1 (8.92Cr-2W) in molten salts Flibe and Flinak, Fusion Eng.
Des. 84 (2009) 1081–1085.
[10] C. Forsberg, S. Lam, D. Carpenter, D. Whyte, R. Scarlat, C. Contescu, L. Wei,
J. Stempien, E. Blandford, Tritium control and capture in salt salt-cooled fission and
fusion reactors: status, challenges, and path forward, Nucl. Technol. 197 (2017)
119–139.
[11] R.S. Sellers, W.J. Cheng, M.H. Anderson, K. Sridharan, C.J. Wang, T.R. Allen,
Materials corrosion in molten LiF-NaF-KF eutectic salt under different reduction
oxidation conditions, Proceedings of ICAPP’ 12, Chicago, USA, June 24–28, 2012
Paper 12189.
[12] R.S. Sellers, W.J. Cheng, B.C. Kelleher, M.H. Anderson, K. Sridharan, C.J. Wang,
T.R. Allen, Corrosion of 316L stainless steel alloy and Hastelloy-N superalloy in
molten eutectic LiF-NaF-KF salt and interaction with Graphite, Nucl. Technol. 188
J. Qiu, et al.
(2) (2014) 192–199.
[13] Q. Liu, H. Sun, H. Yin, L. Guo, J. Qiu, J. Lin, Z. Tang, Corrosion behaviour of 316H
stainless steel in molten FLiNaK eutectic salt containing graphite particles, Corros.
Sci. 160 (2019) 108174.
[14] L. Olson, K. Sridharan, M. Anderson, T. Allen, Nickel-plating for active metal dis-
solution resistance in molten fluoride salts, J. Nucl. Mater. 411 (2011) 51–59.
[15] G. Zheng, B. Kelleher, G. Cao, M. Anderson, T. Allen, K. Sridharan, Corrosion of 316
stainless steel in high temperature molten Li2BeF4 (FLiBe) salt, J. Nucl. Mater. 461
(2015) 143–150.
[16] J. Qiu, Y. Zou, G. Yu, H. Liu, Y. Jia, Z. Li, P. Huai, X. Zhou, H. Xu, Compatibility of
container materials with Cr in molten FLiNaK salt, J. Fluorine Chem. 168 (2014)
69–74.
[17] H. Ai, J. Hou, X. Ye, C. Zeng, H. Sun, X. Li, G. Yu, X. Zhou, J. Wang, Influence of
graphite-alloy interactions on corrosion of Ni-Mo-Cr alloy in molten fluorides, J.
Nucl. Mater. 503 (2018) 116–123.
[18] J. Qiu, B. Leng, H. Liu, D.D. Macdonald, A. Wu, Y. Jia, W. Xue, G. Yu, X. Zhou,
Effect of SO42− on the corrosion of 316L stainless steel in molten FLiNaK salt,
Corros. Sci. 144 (2018) 224–229.
[19] H. Yin, J. Qiu, H. Liu, W. Liu, Y. Wang, Z. Fei, S. Zhao, X. An, J. Cheng, T. Chen,
P. Zhang, G. Yu, L. Xie, Effect of CrF3 on the corrosion behaviour of Hastelloy-N and
316L stainless steel alloys in FLiNaK molten salt, Corros. Sci. 131 (2018) 355–364.
[20] M. Maric, O. Muránsky, I. Karatchevtseva, T. Ungár, J. Hester, A. Studer, N. Scales,
G. Ribárik, S. Primig, M.R. Hilld, The effect of cold-rolling on the microstructure
10
Corrosion Science xxx (xxxx) xxxx
and corrosion behaviour of 316L alloy in FLiNaK molten salt, Corros. Sci. 142
(2018) 133–144.
[21] L.C. Olson, J.W. Ambrosek, K. Sridharan, M.H. Anderson, T.R. Allen, Materials
corrosion in molten LiF-NaF-KF salt, J. Fluorine Chem. 130 (2009) 67–73.
[22] Y. Wang, Q. Wang, H. Liu, C. Zeng, Effects of the oxidants H2O and CrF3, on the
corrosion of pure metals in molten (Li,Na,K)F, Corros. Sci. 103 (2016) 268–282.
[23] Z. Yin, M. Yan, Z. Bai, W. Zhao, W. Zhou, Galvanic corrosion associated with SM
80SS steel and Ni-based alloy G3 couples in NaCl solution, Electrochim. Acta 53
(2008) 6285–6292.
[24] Y. Wang, C. Zeng, W. Li, The influence of temperature gradient on the corrosion of
materials in molten fluorides, Corros. Sci. 136 (2018) 180–187.
[25] F.-Y. Ouyang, C.-H. Chang, B.-C. You, T.-K. Yeh, J.-J. Kai, Effect of moisture on
corrosion of Ni-based alloys in molten alkali fluoride FLiNaK salt environments, J.
Nucl. Mater. 437 (2013) 201–207.
[26] J. Devan, R. Evans, Corrosion Behavior of Reactor Materials in Fluoride Salt
Mixtures, ORNL-TM-328 (1962).
[27] J. Yang, Y. Li, A. Xu, B. Fekete, D.D. Macdonald, The electrochemical properties of
alloy 690 in simulated pressurized water reactor primary water: effect of tem-
perature, J. Nucl. Mater. 518 (2019) 305–315.
[28] J. Yoo, Z. Park, J. Kim, L. Chung, Development of a galvanic sensor system for
detecting the corrosion damage of the steel embedded in concrete structures: Part 1.
Laboratory tests to correlate galvanic current with actual damage, Cement Concrete
Res. 33 (2003) 2057–2062.
Another random document with
no related content on Scribd:
Dat de hertog een speler was, die zijn vrouw had genomen om haar
geld en dat geld met handen vol het venster uit had gesmeten,
zoodra hij het onder zijn bereik had gekregen.

Dat de hertogin eensklaps van de onderste rangen der samenleving

tot invloed en rang was geklommen en dat haar snelle stijging eerst
tot rijkdom en later tot den hoogsten stand in den lande haar hoofd
waarschijnlijk op hol en haarzelve in den waan gebracht had, dat ze
alles straffeloos mocht en kon doen.

Rijkdom en titel hadden haar denkvermogen van streek gebracht.

Zij, de hertogin, had te laat ontdekt, dat ze een dwaasheid had

gedaan, toen zij den hertog trouwde, die haar niet liefhad en niet
achtte.

Ze waren nog geen jaar getrouwd geweest en toch had hij reeds een
belangrijk gedeelte van haar onmetelijk fortuin verdobbeld en
verkwist.

Iedereen wist nu te vertellen, dat de hertogin begonnen was als

dagmeisje in een kommensalenhuis en tot rijkdom gekomen door
haar broeder, een gewoon Londensch werkman, die zijn vak geleerd
had als smidsjongen en later als gasfitter.

Velen wisten het met volkomen zekerheid te zeggen, dat de hertogin

lezen noch schrijven kon; terwijl anderen in bedekte termen te
verstaan gaven, dat haar verandering van naam, bij het verhuizen
naar New-York, haar grond vond in dingen, die in fatsoenlijk
gezelschap niet met name genoemd konden worden.

Maar als vaststaande wist een ieder, zoowel in de salons van West-
End als aan de bars in de burgerwijken te vertellen, dat de hertogin
haar man vergiftigd had, omdat zijn dobbelen en zijn losbandigheid
haar ergerden en omdat hij haar al te duidelijk en te gauw had laten
gevoelen, dat hij niet haarzelf, maar haar geld had getrouwd.

De eenige vraag, die de menschen overwogen en bespraken was:

„Waarom heeft ze hem vergiftigd?”

Niemand echter kwam op de gedachte om de vraag te stellen, die

toch allereerst had behooren te worden gedaan:

„Heeft ze hem wel vergiftigd?”

De nieuwsbladen rakelden alle mogelijke voorvallen op van eigen en

vreemden bodem, waarin hooggeplaatste giftmengers of
moordenaressen van aanzien een rol hadden gespeeld.

Zij liepen de zaak vooruit door de vermoedelijke toedracht [18]en het

vermoedelijke vonnis te fingeeren en bewerkten de openbare
meening, door verhalen van gelijksoortige gevallen in den breede op
te disschen, blijkbaar overtuigd, dat iedereen de strekking wel zou
begrijpen en het verband weten te vinden.

Voor Lily zelf waren deze dagen van angstig wachten onuitsprekelijk
droevig.

Maar zij hield zich goed; zoo goed als zij kon.

Èn toch!

De aanklacht was van dien aard, dat zij wel in staat moest zijn om
elke vrouw, de sterkste niet uitgezonderd, van schrik en ontsteltenis
te doen verstommen.

Toen Lily het gedetailleerd verslag van de lijkschouwing hoorde

voorlezen, hoe ongelooflijk schenen toen alle omstandigheden in
elkander te vatten; hoe gemakkelijk te verklaren dacht het haar toen,
dat een ieder aan haar schuld geloofde.

De geneesheeren—de gerechtelijke scheikundigen—de

verpleegsters—de detectives—de dienstboden—allen hadden
onderdeelen te vertellen van dezelfde geschiedenis; onderdeelen, die
elkander aanvulden en versterkten en die onveranderlijk hierop
neerkwamen:

De hertogin heeft haar echtgenoot vergiftigd!

Bertie was vergiftigd! Dat stond vast! Ook bij haar!

Maar wie ter wereld kon dat gedaan hebben?

En waarom?

Niet voordat zijzelve dit raadsel had vermogen op te lossen zou zij
zich schoon gewasschen achten in de oogen der menschen,—ook al
mocht het haar gelukken, door de rechters te worden vrijgesproken
bij gebrek aan voldoende bewijzen.

De arme vrouw begreep wel, dat de schijn fel tegen haar was, maar
dat iemand in volle ernst haar kon verdenken van Bertie te hebben
vergiftigd, dat wilde haar maar niet klaar worden.

De gedachte alleen was zoo monsterachtig slecht en wreed.

Wat haar echter het meest van alles deed ontstellen, was niet de
ontdekking, dat de buitenwereld haar wel degelijk verdacht, maar dat
haar eigen rechtsgeleerde raadslieden, de mannen, die haar zaken
zouden behartigen en verdedigen, klaarblijkelijk geen geloof sloegen
aan de betuigingen van onschuld van hun cliënt.

Lily zelve verdacht niemand.

Maar toch begreep ook zij, dat iemand het gedaan moest hebben—
hetzij dan de verpleegster of de dokter of een van de dienstboden of
wie dan ook,—maar één van allen moest de morphine hebben
gemengd in Berties voedsel.

Lily’s gedachten dwaalden terug naar de tijden, toen ze als de

eenvoudige miss Baker in deze zelfde stad, waarin ze thans zoo
nameloos, zoo onduldbaar veel te lijden had, kamers verhuurde.

Toen kwelden haar wel eens geldelijke zorgen; toen moest ze niet
zelden rekenen en nog eens rekenen om de maand uit te komen
zonder schulden te hebben gemaakt bij bakker, slager of kruidenier.

Wat leken die kleine, peuterige zorgen haar nu belachelijk.

Hoe had ze toch ooit kunnen tobben over zulke nietige, onbelangrijke
dingen!

Hoe had ze er toch ooit een zwaar hoofd in kunnen hebben, dat al die
kleinigheden niet terecht kwamen, in orde werden gebracht.

En ze dacht aan de leveranciers, die haar destijds hunne waren

leverden; ze haalde zich hun gelaatstrekken weer voor den geest.

En ook dacht ze aan de personen, die ze had bediend, en toen

verrees daar in haar verbeelding de nobele figuur van den
donkeroogigen student John Williams, den sympathieken jongeman,
die haar in haar huis in Onslow Gardens kwam bezoeken, omdat hij,
„als oude kennis” het zoo onaangenaam had gevonden, haar te
moeten begroeten op den soirée van lady Simpson te midden van het
banale gebabbel der gasten.

Lily herinnerde zich, hoe onhebbelijk Bertie haar dien middag had
bejegend in het bijzijn van den bezoeker, en hoe hij dien bijna
vijandig tegemoet was getreden.
Haar gedachten gingen terug naar al die andere keeren, dat de
hertog haar onhebbelijk had behandeld, onrechtvaardig ruw had
bejegend.

En ten slotte bleef zij zich in haar geest wederom bezighouden met
lord Aberdeen. Ze dacht terug aan dien slanken jongeman met de
doordringende en toch zoo trouwe oogen en het was haar als een
geruststelling, waarvan ze zich geen verklaring kon geven, dat ze
wist, dat lord Aberdeen haar niet had vergeten.

In zijn wijde „dievenjas” gehuld, zooals Charly Brand het kleedingstuk

van John C. Raffles betitelde, had lord Lister zich op weg begeven.
Nadat hij ongeveer een kwartier had voortgeloopen, nam hij een cab
en in die cab reed hij nog een groot half uur.

Daarna stapte hij uit, betaalde den koetsier met [19]een goede fooi en
liep nog vijf minuten door. Toen was hij, waar hij moest zijn.

Het huis in de dwarsstraat, dat het einddoel van zijn tocht was, was
laag van verdieping.

Lord Lister drukte drie keer op de electrische bel en toen uit een raam
van de eerste en eenige verdieping een hoofd werd gestoken, riep
hij: „Varken en koe!”

„All right,” klonk de stem terug en geen twee minuten later werd de
deur geopend, juist zoover als noodig was om den slanken bezoeker
door te laten.

„Bonjour, Hoper,” zei de nieuw aangekomene.

„Goeden middag, sir,” antwoordde de stem van den man uit het lage
huisje, „ik hoorde al aan de manier, waarop u het wachtwoord riept,
dat u het waart, graaf Harrison. Ik heb u in geen tijden gezien. Komt u
zaken doen?”

„Ja, Arthur, er moet worden ingebroken.”

„En dan komt u bij den chef van het vak, nietwaar sir?”

De „chef van het vak” zag er volstrekt niet uit, zooals onze lezers zich
hem misschien zullen voorstellen: een boeventronie met platten
neus, breeden mond, laag voorhoofd en dikke wenkbrauwen. De
„chef” was een goed gekleed man, met het voorkomen van een heer,
die beleefd boog en onmiskenbaar goede manieren had. Maar de
goede opmerker—en Arthur Hopers bezoeker was een uitnemend
observator—zag ook de weinig goeds beduidende uitdrukking in de
loerende, groene oogen van den „chef” en het leelijke lachje, dat
speelde in de hoeken van zijn dikke lippen, een lachje, dat sprak van
de grootste onbeschaamdheid.

„Kom binnen, graaf,” noodde Hoper, „ik was juist aan m’n brandy-
soda. Is er veel te verdienen?”

„Ja.”

De oogen van den inbreker glinsterden.

„En is ’t werk gevaarlijk?”

„Neen. Niet voor jou. Je hebt er enkel maar zorg voor te dragen, dat
de pakken, die ik je misschien zal aanreiken, zoo gauw mogelijk in
veiligheid worden gebracht.”

Het gelaat van den „chef” betrok desondanks.

„Loopt ’t erg in den kijker?” vroeg hij. „Heel Scotland Yard weet, dat ik
een van de gevaarlijksten van ons vak ben. Alle detectives hebben
me in hun boekje en weten op een prikje te vertellen, dat Arthur
Hoper „meneer de inbreker” is.”

Hij richtte zich in zijn volle lengte op en keek zijn bezoeker ernstig
aan.

„Als de politie me in handen krijgt, graaf, dan laat ze mij niet weer los,
en dan kon het wel eens wezen, dat ze u ook in de kladden kreeg.
Wat zou dan ’t eind van ’t liedje zijn, graaf?”

„Je waagt niets, Hoper, dat kan ik je verzekeren en ik zou in dezen je

hulp niet hebben ingeroepen, als ik die niet inderdaad noodig had.
Hoe ben je eensklaps zoo bang geworden?”

De „chef van het vak” keek den ander verbaasd aan.

„Heb je van den dood van hertog Silverton gelezen?” vroeg de

„graaf.”

„Alle duivels uit de hel! Die arme Bertie! Och graaf, u weet, dat al de
Silvertons vroeg aan hun eindje komen en als zijn vrouw het niet hem
gedaan had, dan zou—die.…..”

„Hou je mond!” viel de „graaf” in.

„’t Is anders jammer van de hertogin!

„Ik heb haar eens gezien bij de Derby-rennen. Ze zag er allemachtig

goed uit. Die zal nou heel wat jaartjes te brommen krijgen. Al neemt
ze nòg zoo’n knap advocaat, vrij krijgen doet-ie ’r toch niet! Ik
verzeker je graaf, dat ik, stevig vermomd, de rechtszitting zal
bijwonen.”

„Ken je het huis, waar de hertog is gestorven?”

„Asjeblieft graaf! Arthur kent alle voorname huizen in Londen!”

„Onze onderneming is van een beetje griezeligen aard.”

De bezoeker keek om zich heen en sprak toen op fluisterenden toon:

„We zijn hier toch onbespied?”

„We zijn hier zoo veilig als in de Bank, meneer!”

Hij nam wederom een grooten slok uit het grocglas en sprak toen met
een aanmoedigend gebaar tot zijn bezoeker:

„Heeft het zaakje wat te maken met hertogin Silverton? Hebt u die
flauwe kletspraatjes in de kranten gelezen over de hertogin? Wat
maken ze weer een kabaal, die dagbladen. Wie het meeste kabaal
maakt, heet de knapste en best ingelichte. Ze hebben al heel wat
over ’r geschreven, graaf. Eerst toen ze uit Amerika naar hier kwam!
Toen was ’t niets dan goeds en moois, wat ze van haar te vertellen
hadden en nou ze haar hoogvereerden heer gemaal zoo’n kool heeft
gestoofd, laten ze geen haar goed an d’r. En als de zaak eerst voor
de rechtbank komt, dan begint het [20]ware pas, dan wordt alles
haarfijn uitgeplozen.”

En Arthur Hoper sloot één oog om des te beter de opstijgende

koolzuurbelletjes in zijn glas te kunnen waarnemen, trok de lippen
samen en floot zachtjes een deuntje.

„Je bekendheid met de hertogelijke woning komt me uitstekend van

pas,” vervolgde nu de graaf. „Is ze van de achterzijde te bereiken?”

„Ja, dat is ze.

„De „chef” weet alles, graaf.

„Luister!
„Aan de achterzijde van de prachtige huizen in Onslow Gardens vindt
men een doorloopend zinken plat, een soort terras of platform.

„Dit plat verbindt de huizen onderling en wordt gevormd door de

daken der uitgebouwde tuinkamers, die maar één verdieping hoog
zijn, zoodat men, door uit een der vensters van de eerste verdieping
te klimmen, gemakkelijk op het terras kan komen.

„En dat tref je nou bijzonder prachtig, graaf, want twee huizen
verwijderd van Silvertons woning, dient een vriendin van me als
kamenier. Ze woont op nummer twintig en ze zal me natuurlijk helpen
bij mijn uitstapje.”

Hier daalde het gesprek tot den fluistertoon en nadat „de graaf” nog
eenigen tijd met den „chef van het vak” had gesproken en hem ten
slotte een banknoot van twintig pond in de hand had gedrukt, na
welke geste de „chef” hoffelijk boog, verliet Raffles het lage huis in de
dwarsstraat, waar hij met Arthur Hoper zulke eigenaardige „zaken”
had gedaan.

Een uur later trad lord Lister zijn woning in Regent Park weer binnen.
Hij was van de onaanzienlijke zijstraat naar huis teruggewandeld,
want hij voelde behoefte om de koele voorjaarslucht langs zijn
voorhoofd te voelen strijken.

De oude James vertelde hem, dat mister Brand was uitgegaan en

eerst tegen het diner thuis zou komen.

Ook lord Lister verliet reeds een kwartier later weer het „Vossenhol”,
zooals hij en Charly de veilige villa bij voorkeur noemden.

Hij was nu gekleed in een zwarte winterjas en droeg daarbij weer den
gladden cylinder.
De rechterhand met fijne castoorleeren handschoen omklemde den
gouden knop van een ebbenhouten wandelstok.

Lord Lister begaf zich naar het gebouw van de „Club of Lords.”

Hij wist, dat hier op dezen tijd van den dag, het gewone bitteruur der
heeren, druk bezoek zou zijn en dit was het juist, wat hij noodig had.

Daar, te midden der praatgrage jonge en oudere heeren, wenschte hij

eenigen tijd te vertoeven.

Toen hij binnentrad was reeds het gesprek der clubleden in vollen
gang.

Raffles zag eenige kennissen, die met hoogroode kleur en druk

gesticuleerend zaten te betoogen en weer anderen, die schenen op
te komen tegen de meening van hen, met wie zij een twistgesprek
voerden.

En aldra vernam hij nu, dat zijn vermoeden was bewaarheid.

Men sprak slechts over één ding; over den vreemden, plotselingen
dood van Bertie Silverton.

Basil Malwood zat omringd door een aantal oudere heeren.

„Wat mij betreft,” hoorde Raffles den hooggeplaatsten ambtenaar van

het handels-ministerie zeggen, „ik heb dien grootvader van Silverton
nog heel even gekend. Die man heeft zich indertijd allerellendigst
gedragen.

„Hij heeft zich zelf van het leven beroofd, maar als hij dat noodig
oordeelde, dan had hij toch minstens de moeite kunnen nemen om
een stukje papier na te laten, waarom hij het gedaan had, al was het
maar alleen om anderen voor verdenking te vrijwaren.
„Iemand, die zichzelf te kort doet, begaat onrecht tegenover zichzelf!”

„Volkomen waar, mr. Berton,” sprak nu graaf Simkins, „en bovendien

vind ik, dat iemand, die zelfmoord pleegt en den schijn laat bestaan,
dat hij vermoord werd, zeer onrechtvaardig is jegens anderen!”

„Wel,” sprak nu Basil Malwood, „ik ben het volstrekt niet met de
heeren eens. Ik vind het al erg genoeg, als iemand zich van kant
moet maken. Waarom zou hij dan bovendien nog schande moeten
brengen over zijn familie?

„Toen ik eens, jaren terug, het zal nu vijf of zes jaar geleden zijn, met
Bertie Silverton in de „Kaart en de Dobbelsteen” over een dergelijk
onderwerp sprak, was hij het volkomen met mij eens.”

„Wat beweerde hij dan?” klonk plotseling de sonore stem van lord
Aberdeen, die zoojuist de clubzaal was binnengekomen en
stilzwijgend gedurende de laatste vijf minuten het gesprek der heeren
had aangehoord.

„Wat beweerde Silverton destijds, mr. Malwood?”

Basil kreeg een kleur. [21]

Hij hield niet van de doordringende oogen en het strenge

ondervragen van den ernstigen lord.

Maar juist in de oogen van dien man, dien hij onwillekeurig als zijn
meerdere erkende, trachtte hij steeds een zoo goed mogelijk figuur te
slaan en daarom antwoordde hij op gewichtigen toon:

„Hertog Silverton beweerde destijds, dat hij, àls hij eens er toe zou
moeten overgaan, zichzelven van kant te maken, waartoe hij
misschien door geldgebrek nog wel eens zou kunnen komen, hij
evenmin een briefje na zou laten om zichzelf aan te klagen en de
nieuwsgierigheid van anderen te bevredigen.”

„Volkomen juist!” viel lord Crofton bij, „men moet ieder laten raden,
hoe en waarom het gebeurd is en als de menschen het niet kunnen
gissen, dan moeten ze het maar blauw-blauw laten.”

„De Silvertons,” sprak Basil, „zagen er ook niet tegenop, als hun de
wind wat al te vinnig tegen was.

„En dat wist de heele wereld. Bertie maakte er nooit een geheim van,
dat spel en zelfmoord in zijn geslacht inheemsch waren.

„Ze verkwistten hun vermogen en dan sneden ze zich den hals af.
Dat is bij hen de gewone loop van zaken.

„Zoodra het hoofd van het geslacht „op” is, trouwt zijn opvolger een
rijke erfgename, speelt en drinkt tot alles weg is en dan … hetzelfde
programma weer opnieuw. Zoodra zoo iemand zijn laatste bezitting
verdobbeld heeft of genoeg heeft van zijn vrouw of zijn jaloezie voelt
opgewekt—volgt hij het doorluchtig voorbeeld van zijn voorgangers,
snijdt zich den hals af en—’t is uit!”

De tachtigjarige graaf Mortby boog zich voorover en wendde zich tot

den vraagbaak van het gezelschap, tot Basil, die alle
schandaalnieuwtjes in voorraad scheen te hebben.

„Is het waar,” informeerde hij en zijn spitse neus stak puntig naar
voren, „is het waar, dat de hertog zijn gemalin haatte, hoewel zij een
engel van goedheid en liefde was?”

Basil haalde de schouders op.

„Rechtstreeks heb ik dit nooit vernomen,” sprak hij met een gewichtig
air, „maar het tegendeel is me toch ook nooit ter oore gekomen.
„Wel weet ik, dat hij de laatste tijden weer ontzettend grof heeft
gepeeld.”

„En gelukkig?”

„Integendeel, voortdurend verloren.”

„Maar dat kon hem met de onmetelijke rijkdommen, die zijn vrouw
hem heeft meegebracht, toch niet deeren,” beweerde graaf Mortby
weer.

Basil lachte geheimzinnig.

Hij wachtte eenige oogenblikken, voordat hij antwoordde, toen sprak

hij langzaam:

„Och, ook aan de grootste rijkdommen komt eenmaal een einde, en

zeer zeker als ze in handen vervallen van iemand als Silverton was.”

Lord Aberdeen mengde zich niet meer in het gesprek, maar van
alles, wat in dit bitteruur werd gesproken over den plotselingen dood
van den hertog, ontging hem geen woord en vooral schonk hij
bijzondere aandacht aan alles, wat de gladde tong van Malwood met
blijkbaar welgevallen er uit flapte.

Toen hij ongeveer een uur in den leeren fauteuil had zitten luisteren
en een groot aantal sigaretten in rook had doen opgaan, stond hij
langzaam op, dronk zijn portglas leeg en riep den kellner, die ijlings
toeschoot met de jas en den cylinder van zijn lordschap.

Toen reed Edward Lister terug naar Regent Park waar hij om zes uur
met Charly het middagmaal gebruikte. [22]
[Inhoud]
ZESDE HOOFDSTUK.
 De vermomming.

„Edward, ik heb voor vanavond twee plaatsen genomen in het

Empire-theater.

„Het feëen-ballet gaat voor ’t eerst en je zult me toch moeten

toegeven, met al de liefde, die je voor het kikkerlandje koestert, dat
zóó iets ons in Nederland niet wordt geboden.

„De onkosten van zoo’n ballet beloopen zooveel duizenden, dat zelfs
het Circus aan den Amstel die kosten er nooit zou kunnen uithalen.

„Met veel moeite heb ik nog twee logeplaatsen voor jou en mij
kunnen machtig worden.”

Glimlachend keek de Groote Onbekende zijn opgewonden vriend

aan.

Toen sprak hij:

„Het spijt mij, Charly, maar ik zal er vanavond geen gebruik van
kunnen maken. Neem een van je Clubvrienden mee, mijn jongen.”

Een uitdrukking van groote teleurstelling verscheen op het blozende

gelaat van den jongen secretaris.

„Om het jou naar den zin te maken, Edward, gaat boven mijn
krachten. Nu verheugde ik er mij reeds den geheelen middag op, jou
eens een prettige verrassing te bezorgen en het loopt weer op niets
uit. Waarom ga je niet mee?”

„Ik heb mijn avond bezet,—dringende bezigheden!” was alles wat

Raffles antwoordde.
Toen zweeg Charly.

Met een zucht nam hij een Havanna van het rooktafeltje en nadat hij
dezen had opgerookt, onder het genot van een kopje koffie, stond hij
op om zich te gaan kleeden.

Vóórdat hij de deur der kamer achter zich sloot, bleef hij nog even
staan, keek zijn vriend met vragenden blik aan en sprak:

„Denk je alweer thuis te zijn als ik terugkom uit het empire-theater?”

„Waarschijnlijk ben ik dan pas vertrokken.

„Haast je dus mijnentwege niet. En nu veel genoegen, mijn jongen!”

Edward Lister bleef alleen achter in het rustige vertrek, waar

boekenrijen de wanden bedekten en het electrische licht getemperd
werd door zachtgroene kappen.

Hij strekte de beenen languit, leunde behaaglijk achterover in den

wijden clubfauteuil en opende de portefeuille, gevuld met kostbare
reproducties, welke zooeven voor hem was aangekomen.

Zoozeer was hij verdiept in het beschouwen van de zeldzaam mooie

kunstwerken, dat hij verbaasd opkeek, toen de Westminster klok op
den schoorsteen met zilveren tonen tien sloeg.

Voorzichtig borg hij de platen weer in de groote portefeuille, wierp het

overblijfsel van zijn sigaret in den brandenden haard en verliet de
studeerkamer.

De deur, door welke lord Lister was verdwenen, gaf toegang tot een
eigenaardig vertrek.

Deze kamer was rechthoekig van vorm en ingericht als een

eenvoudige kleedkamer.
Een wit porseleinen waschbak met warm- en koudwaterkranen was
aangebracht in het midden van een der lange wanden.

Bovenaan in dienzelfden muur bevonden zich twee niet al te groote

vensters, zóó hoog, dat men er onmogelijk van buitenaf door zou
kunnen kijken. Nu, terwijl het licht brandde in de kamer, waren deze
vensters bedekt door dikke donkergroene gordijnen.

Links van het waschbekken aan denzelfden muur stond een breede
toilettafel, waarboven een groote spiegel hing, terwijl de korte wand,
die daaraan grensde en die zich tegenover de toegangsdeur naar de
studeerkamer bevond, door één bijzonder grooten [23]spiegel in zeer
smalle zwarte lijst in beslag werd genomen.

De lange wand tegenover de ramen scheen bij den eersten

oogopslag ongebruikt te zijn gebleven.

Bij nadere beschouwing echter ontdekte men de smalle kieren van

deuren en wanneer deze geopend waren, zag men één
doorloopende, reusachtige kast.

Lord Lister had de eenige deur, die toegang gaf tot deze kleedkamer,
zorgvuldig achter zich gesloten en begaf zich naar de, door twee, aan
weerszijden aangebrachte lampen uitstekend verlichte toilettafel.

Het was een vreemde verzameling, die men daarop zag, als bestemd
om gebruikt te worden door een acteur.

Potjes schmink, stiften Oost-Indische inkt, handen-wit, rouge en

poeder in verschillende tinten, potjes cosmetiek en vaseline,
haarkleurmiddelen en lippen-rood stonden daar in keurige orde
bijeen.

Penseelen van velerlei dikte, om de wenkbrauwen en wimpers bij te

werken of rimpels aan te brengen en een glazen stopflesch vol
sneeuwwitte watten bedekten het marmeren blad van de tafel.

Nadat Raffles zich van zijn bovenkleeren had ontdaan, ging hij op
den stoel vóór de toilettafel zitten en keek een oogenblik peinzend in
den spiegel.

Plotseling scheen hij een besluit te hebben genomen. Hij schoof zijn
stoel achteruit, trok de lade van de toilettafel open en haalde er zijn
scheergereedschap uit te voorschijn.

En geen tien minuten later was het intelligente gelaat van den
Grooten Onbekende, waarop zooeven het donkere snorretje de
bovenlip nog had bedekt, geheel kaalgeschoren.

„Het moet maar, over een paar weken is het wel weer aangegroeid,”
glimlachte hij tegen zijn spiegelbeeld.

Toen haalde hij uit een lade van de reusachtige kleerkast een
rossigen baard met snor te voorschijn en bovendien een pruik van
vlasblonde krullen.

Nadat hij deze toiletartikelen op het marmeren blad van de tafel had
neergelegd, begaf hij zich nogmaals naar de kleedkast en thans
kwam hij terug met een zeer klein en zeer zwart pakje kleeren in de
rechterhand.

Een half uur later trad een zonderlinge gedaante, lang en smal van
lijn, met een boosaardige uitdrukking om de lippen, het vertrek
binnen, waar oude James zijn avondkrant zat te lezen, terwijl de
echtgenoote van den trouwen bediende ijverig piekerde op een paar
huispantoffels, die zij bezig was te borduren voor haar man.

Een diepe stem vroeg:

„Woont hier de Groote Onbekende Raffles?”

Oude Mary wilde juist verschrikt opspringen en luidkeels om hulp
schreeuwen, toen James met een guitig trekje om zijn ingevallen
mond opstond en een stoel bij de tafel zette.

„Ja,” zei hij en even trilden zijn neusvleugels. „Die woont hier, maar of
hij voor u te spreken is, zou ik niet durven zeggen. U bent zeker
inspecteur Baxter van Scotland Yard?

„Ik heb mijn meester al dikwijls over u hooren spreken en altijd met
den grootsten eerbied. Als hij u van dienst kan zijn, zal hij zeker niet
in gebreke blijven.”

De oude wilde nog voortgaan, maar door een handbeweging van den
roodharige, wiens zwarte oogen glinsterden van ingehouden pret,
zweeg hij.

Terzelfder tijd verdwenen pruik, baard en snor van het gelaat van den
vermeenden indringer en kwam het gladde, jolige gezicht van lord
Edward Lister van onder de vermomming te voorschijn.

„Wel, heb ik van mijn leven!” zuchtte oude Mary en haar angstig
gelaat klaarde heelemaal op. „Al zou het mij mijn leven gekost
hebben, ik had den lord niet herkend! Wat ziet mijnheer er uit! De lord
is in dat pakje zoo glad als een aal!”

„Meneer is altijd een gladekker,” lachte oude James. „Maar,” voegde

hij er bij en zijn gelaat teekende misnoegen, toen hij naar het
nauwsluitende zwart-tricot pak keek, dat zoo glad de slanke leden
van den lord omspande, „had meneer geen mooier pakje kunnen
uitzoeken? U hebt er wel honderd in de kast hangen en nou kiest u
dat leelijke zwarte doodgraverspak.”

„Meneer gaat zeker naar een bal-masqué,” voegde oude Mary erbij.