Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος-Pierce

Νέες και νέοι της περασμένης ηλικίας

Ο ρόλος τους στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία
1. Αποτελούν πολύτιμους συμβούλους σε οποιοδήποτε κοινωνικό στάδιο, στην

οικογένεια, στη δουλειά, στην παιδεία για την αποφυγή σφαλμάτων, την αντιμετώπιση

αδιεξόδων, τη μεταλαμπάδευση πολύτιμων γνώσεων…

2. Ως γιαγιάδες και παππούδες, συμβάλλουν στην αγωγή της νέας γενιάς.

3. Έχουν ποιοτική δημιουργικότητα λόγω της πείρας της ζωής.

4. Στην πλειονότητά τους διακρίνονται από συμβιβαστικότητα, ειλικρίνεια και επιείκεια.

5. Οι ηλικιωμένοι είναι οι άνθρωποι που έχουν κορεσθεί από εμπειρίες μιας ολόκληρης

ζωής, έχουν διαμορφώσει μια υγιή προσωπικότητα και αντιμετωπίζουν το τέλος με γαλήνη

και αίσθημα αυτοπραγμάτωσης.

Ωστόσο κάποιες φορές:

 Περιορίζεται η ενεργητικότητα των ηλικιωμένων, ενώ αντιμετωπίζουν και

προβλήματα υγείας.

 Παρατηρείται συντηρητικότητα, πείσμα και αδιαλλαξία στις ιδέες τους.

 Εξασθενεί η μνήμη τους και παρατηρείται απώλεια της νοητικής και κριτικής τους

διαύγειας.

 Ο κοινωνικός παραγκωνισμός και ο θάνατος των προσφιλών προσώπων οδηγεί τους

ηλικιωμένους αναπόφευκτα στην πεισιθάνατη μοναξιά και την αίσθηση ανικανότητας.

 Οι ηλικιωμένοι κρίνουν τους νέους για τις επιλογές τους εξωραΐζοντας τη δική τους

γενιά και διατυμπανίζοντας τα επιτεύγματά τους.

 Απαιτούν τον σεβασμό στηριζόμενοι αποκλειστικά και μόνο στην ηλικία και συχνά,

εμπλέκονται στη διαμόρφωση της ζωής των άλλων.

 Πολλοί ηλικιωμένοι είναι άτομα με ψυχικά τραύματα και ανεκπλήρωτους πόθους.

 Νιώθουν οικονομική ανασφάλεια, γιατί γνωρίζουν πως δε δύνανται πλέον να

εργαστούν. Γίνονται φειδωλοί στα έξοδα και συσσωρεύουν χρήματα για παν ενδεχόμενο.

[1]
 Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος-Pierce

Συχνά, εξάλλου, δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά εξαιτίας των χαμηλών

συντάξεων.

Προτάσεις για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των

ηλικιωμένων

1. Από την πλευρά της οικογένειας, χρειάζεται ενίσχυση και υποστήριξη για την

κάλυψη των υλικών και συναισθηματικών τους αναγκών.

2. Καλό είναι να αναλαμβάνουν ρόλους στο οικογενειακό περιβάλλον, π.χ. τη φύλαξη

των παιδιών, ώστε να νιώθουν χρήσιμοι και να ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή τους.

3. Οι συγγενείς, αν είναι δυνατόν, να μην τους λησμονούν παραγκωνίζοντάς τους σε

κάποιο γηροκομείο.

4. Οι ηλικιωμένοι, μπορούν να συμμετέχουν σε δραστηριότητες των Κ.Α.Π.Η. και

άλλων αντίστοιχων οργανισμών, οι οποίοι παράλληλα με την οργάνωση ψυχαγωγικών

δράσεων και εκδρομών ενημερώνουν για θέματα υγείας και συμβάλλουν στην κοινωνική

και ψυχική τους αποκατάσταση.

5. Οι ίδιοι οι ηλικιωμένοι να είναι αισιόδοξοι και να διατηρούν τον αυτοσεβασμό και

την αξιοπρέπειά τους.

6. Ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνική μέριμνα από την πλευρά του

κράτους και για τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδας.

7. Κοινωνική μέριμνα για όσους δεν έχουν συγγενείς ή βρίσκονται σε σωματική

αδυναμία.

Θα έπρεπε οι νέοι να σέβονται τους ηλικιωμένους, μονάχα επειδή είναι

μεγαλύτεροι;
Σεβασμός είναι η έμπρακτη απόδοση τιμής προς έναν άνθρωπο, η οποία απορρέει
από την εκτίμηση που αισθάνεται κανείς γι’ αυτόν.

Οι νέοι οφείλουν να εκτιμούν τους ηλικιωμένους για:

i. την καθολικά αποδεκτή κοινωνική τους καταξίωση ως αποτέλεσμα της προσφοράς
τους στο κοινωνικό σύνολο.

[2]
 Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος-Pierce

ii. τις γνώσεις, την πείρα και τη σοφία τους, στοιχεία που τους καθιστούν πηγή
ωφελιμότητας.
iii. τη σωφροσύνη, την ειλικρίνεια, τον αλτρουισμό και την ηθικότητα που επέδειξαν
έμπρακτα σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Αντίθετα:
α. Η ηλικία, αν δεν συνοδεύεται από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, δεν αποτελεί από
μόνο του στοιχείο άξιο σεβασμού. Άλλωστε, όπως έλεγε ο Σοφοκλής, δε δικαιολογείται
να είναι κανείς ταυτόχρονα γέροντας και ανόητος.

β. Τον σεβασμό δεν τον απαιτεί κανείς, αλλά τον αποσπά επάξια με τη ζωή και τις
πράξεις του.

γ. Η απαίτηση για σεβασμό υποδηλώνει αυταρχικό χαρακτήρα, στοιχείο που καταργεί

όποιο άλλο προνόμιο προβάλλει αξιώσεις εκτίμησης.

δ. Ο ηλικιωμένος, παρά την πείρα της ζωής, δεν θεωρείται αλάνθαστος ούτε
καθίσταται αυθεντία. Ως εκ τούτου, οφείλει να μην απαιτεί την άκριτη αποδοχή των
θέσεών του

Ψήγματα διαχρονικών αποφθεγμάτων

για τους δυναμικούς «νέους» της περασμένης ηλικίας

Σόλων «Γηράσκω δ’ ἀεί πολλά διδασκόμενος.» (Όσο μεγαλώνω, τόσο περισσότερο μαθαίνω.)

Ευριπίδης «Φοβοῦ τό γῆρας. Οὐ γάρ ἔρχεται μόνον.» (Να φοβάσαι τα γηρατειά, διότι δεν

έρχονται μόνα τους, αλλά ακολουθούνται και από άλλες διάφορες συνέπειες.)

Όσκαρ Ουάϊλντ «Οι γέροι πιστεύουν τα πάντα. Οι μεσήλικες υποπτεύονται τα πάντα.

Οι νέοι ξέρουν τα πάντα.»

Μπερνάρ Σω «Τον κόσμο κυβερνάνε οι νέοι, όταν γερνάνε.»

Βίκτωρ Ουγκώ «Το να μην κάνεις τίποτα είναι η ευτυχία των παιδιών και η δυστυχία των

γέρων.»

[3]
 Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος-Pierce

Εμμανουήλ Ροΐδης «Στα συμπόσια αφήνουν συνήθως στο τέλος όλα τα ευχάριστα, όπως τα

γλυκίσματα, το γλυκό κρασί, τα φρούτα και τις προπόσεις. Στο συμπόσιο της ζωής γίνεται το

αντίθετο. Η θεία πρόνοια μάς παραθέτει ως επιδόρπιο καθετί δύσπεπτο κι αηδιαστικό, τις

ρυτίδες, την πλήξη και την εγκατάλειψη.»

Πηγές
www.sansimera.gr
www.gnomikologikon.gr
filologika.gr
history-logotexnia.blogspot.com

[4]