Nanoparticles for Biomedical

Applications: Fundamental Concepts,

Biological Interactions and Clinical
Applications 1st Edition Eun Ji Chung
(Editor)
Visit to download the full and correct content document:
https://textbookfull.com/product/nanoparticles-for-biomedical-applications-fundamenta
l-concepts-biological-interactions-and-clinical-applications-1st-edition-eun-ji-chung-edi
tor/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Gold Nanoparticles in Biomedical Applications 1st

Edition Dykman

https://textbookfull.com/product/gold-nanoparticles-in-
biomedical-applications-1st-edition-dykman/

Soft Nanoparticles for Biomedical Applications RSC José

Callejas-Fernández

https://textbookfull.com/product/soft-nanoparticles-for-
biomedical-applications-rsc-jose-callejas-fernandez/

Modern Biomedical Applications of Magnetic

Nanoparticles Mari Takahashi

https://textbookfull.com/product/modern-biomedical-applications-
of-magnetic-nanoparticles-mari-takahashi/

Conjugated Polymers for Biological and Biomedical

Applications 1st Edition Bin Liu

https://textbookfull.com/product/conjugated-polymers-for-
biological-and-biomedical-applications-1st-edition-bin-liu/
Seaweed polysaccharides : isolation, biological and
biomedical applications 1st Edition Anil

https://textbookfull.com/product/seaweed-polysaccharides-
isolation-biological-and-biomedical-applications-1st-edition-
anil/

Fundamental Neuroscience for Basic and Clinical

Applications Duane E. Haines

https://textbookfull.com/product/fundamental-neuroscience-for-
basic-and-clinical-applications-duane-e-haines/

Design and Applications of Nanoparticles in Biomedical

Imaging 1st Edition J W M Bulte

https://textbookfull.com/product/design-and-applications-of-
nanoparticles-in-biomedical-imaging-1st-edition-j-w-m-bulte/

Optical Imaging for Biomedical and Clinical

Applications 1st Edition Ahmad Fadzil Mohamad Hani

https://textbookfull.com/product/optical-imaging-for-biomedical-
and-clinical-applications-1st-edition-ahmad-fadzil-mohamad-hani/

Hemocompatibility of Biomaterials for Clinical

Applications: Blood-Biomaterials Interactions 1st
Edition Christopher Siedlecki

https://textbookfull.com/product/hemocompatibility-of-
biomaterials-for-clinical-applications-blood-biomaterials-
interactions-1st-edition-christopher-siedlecki/
Nanoparticles for Biomedical
Applications
Fundamental Concepts, Biological Interactions and
Clinical Applications

Edited by

Eun Ji Chung
Department of Biomedical Engineering, University of Southern California
Los Angeles, CA, United States

Lorraine Leon
Department of Materials Science and Engineering, NanoScience and Technology Center
University of Central Florida Orlando, FL, United States

Carlos Rinaldi
Department of Chemical Engineering, Department of Biomedical Engineering,
University of Florida, Gainesville, FL, United States
Elsevier
Radarweg 29, PO Box 211, 1000 AE Amsterdam, Netherlands
The Boulevard, Langford Lane, Kidlington, Oxford OX5 1GB, United Kingdom
50 Hampshire Street, 5th Floor, Cambridge, MA 02139, United States
Copyright © 2020 Elsevier Inc. All rights reserved.

No part of this publication may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including
photocopying, recording, or any information storage and retrieval system, without permission in writing from the publisher.
Details on how to seek permission, further information about the Publisher’s permissions policies and our arrangements with
organizations such as the Copyright Clearance Center and the Copyright Licensing Agency, can be found at our website: www.
elsevier.com/permissions.
This book and the individual contributions contained in it are protected under copyright by the Publisher (other than as may
be noted herein).

Notices
Knowledge and best practice in this field are constantly changing. As new research and experience broaden our understanding,
changes in research methods, professional practices, or medical treatment may become necessary.

Practitioners and researchers must always rely on their own experience and knowledge in evaluating and using any
information, methods, compounds, or experiments described herein. In using such information or methods they should be
mindful of their own safety and the safety of others, including parties for whom they have a professional responsibility.

To the fullest extent of the law, neither the Publisher nor the authors, contributors, or editors, assume any liability for any
injury and/or damage to persons or property as a matter of products liability, negligence or otherwise, or from any use or
operation of any methods, products, instructions, or ideas contained in the material herein.
Library of Congress Cataloging-in-Publication Data
A catalog record for this book is available from the Library of Congress
British Library Cataloguing-in-Publication Data
A catalogue record for this book is available from the British Library

ISBN: 978-0-12-816662-8

For information on all Elsevier publications visit our website at

https://www.elsevier.com/books-and-journals

Publisher: Matthew Deans

Acquisition Editor: Simon Holt
Editorial Project Manager: Isabella C. Silva
Production Project Manager: Anitha Sivaraj
Cover Designer: Greg Harris
Typeset by TNQ Technologies
Contributors
Nicholas J. Abuid, J. Crayton Pruitt Family Department of
Biomedical Engineering, University of Florida, Gain-
esville, FL, United States
Aitor Álvarez, Centro Singular de Investigación en
Química Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS),
Departamento de Física de Partículas, Universidade de
Santiago de Compostela, Santiago de Compostela,
Spain
Candace Benjamin, Department of Chemistry and Bio-
chemistry, University of Texas at Dallas, Richardson,
Texas, United States
Agata Blasiak, N.1 Institute for Health (N.1); Department
of Biomedical Engineering, NUS Engineering, National
University of Singapore, Singapore
Olivia Brohlin, Department of Chemistry and Bio-
chemistry, University of Texas at Dallas, Richardson,
Texas, United States
Sean Burkitt, Department of Biomedical Engineering;
Michelson Center for Convergent Biosciences, Los
Angeles, CA, United States
Jos Campbell, Department of Biomedical Engineering;
Michelson Center for Convergent Biosciences, Los
Angeles, CA, United States
Carolina Carrillo-Carrión, Centro Singular de Inves-
tigación en Química Biolóxica e Materiais Moleculares
(CiQUS), Departamento de Física de Partículas, Uni-
versidade de Santiago de Compostela, Santiago de
Compostela, Spain
Yahya Cheema, Fischell Department of Bioengineering,
University of Maryland, College Park, MD, United
States
Andreina Chiu-Lam, Department of Chemical Engineer-
ing, University of Florida, Gainesville, FL, United
States
Eun Ji Chung, Department of Biomedical Engineering;
Department of Chemical Engineering and Materials
Science; Eli and Edythe Broad Center for Regenerative
Medicine and Stem Cell Research; Norris
Comprehensive Cancer Center; Department of Surgery,
Division of Vascular Surgery and Endovascular Ther-
apy; Department of Medicine, Division of Nephrology
and Hypertension, Keck School of Medicine, University
of Southern California, Los Angeles, CA, United States
Nathan D. Donahue, Stephenson School of Biomedical
Engineering, University of Oklahoma, Norman, OK,
United States
Natalie Dong, Department of Biomedical Engineering;
Michelson Center for Convergent Biosciences, Los
Angeles, CA, United States
Mitsushita Doomra, NanoScience Technology Center;
Burnett School of Biomedical Science, University of
Central Florida, Orlando, FL, United States
Marco A. Downing, Department of Chemical Engineering,
Herbert Wertheim College of Engineering, University
of Florida
Omolola Eniola-Adefeso, Department of Chemical Engi-
neering; Department of Biomedical Engineering; Mac-
romolecular Science and Engineering Program,
University of Michigan, Ann Arbor, MI, United States
Allen Eyler, Department of Materials Science and Engi-
neering, University of Central Florida, Orlando, FL,
United States
Catherine A. Fromen, Department of Chemical and Bio-
molecular Engineering, University of Delaware,
Newark, DE, United States
Eric Fuller, J. Crayton Pruitt Family Department of Bio-
medical Engineering, University of Florida, Gainesville,
FL, United States
Tiffany RX. Gan, N.1 Institute for Health (N.1); Depart-
ment of Biomedical Engineering, NUS Engineering,
National University of Singapore; Department of Sur-
gery, National University Health System, Singapore
Jeremiah J. Gassensmith, Department of Chemistry and
Biochemistry, University of Texas at Dallas, Richard-
son, Texas, United States
xiii
xiv Contributors
Kerim M. Gattás-Asfura, J. Crayton Pruitt Family
Department of Biomedical Engineering, University of
Florida, Gainesville, FL, United States
Mengjie Gu, Department of Pharmacology, National
University of Singapore, Singapore; Cancer Science
Institute of Singapore, National University of Singa-
pore, Singapore, Singapore
Hao Guo, Department of Pharmacology and Pharmaceut-
ical Sciences, School of Pharmacy, University of
Southern California, Los Angeles, CA, United States
Ankur Gupta, Department of Mechanical and Aerospace
Engineering; Princeton University, Princeton, NJ,
United States
Dean Ho, N.1 Institute for Health (N.1); Department of
Biomedical Engineering, NUS Engineering; Depart-
ment of Pharmacology, Yong Loo Lin School of
Medicine, National University of Singapore, Singapore
Leaf Huang, Division of Pharmacoengineering and
Molecular Pharmaceutics and Center for Nano-
technology in Drug Delivery, Eshelman School of
Pharmacy, University of North Carolina at Chapel Hill,
Chapel Hill, NC, United States
Huang-Chiao Huang, Fischell Department of Bio-
engineering, University of Maryland, College Park,
MD; Marlene and Stewart Greenebaum Cancer Center,
University of Maryland School of Medicine, Baltimore,
MD, United States
Collin T. Inglut, Fischell Department of Bioengineering,
University of Maryland, College Park, MD, United
States
Aaron J. Sorrin, Fischell Department of Bioengineering,
University of Maryland, College Park, MD, United
States
Piyush K. Jain, Department of Chemical Engineering,
Herbert Wertheim College of Engineering, University
of Florida
Bader M. Jarai, Department of Chemical and Bio-
molecular Engineering, University of Delaware,
Newark, DE, United States
Edward Kai-Hua Chow, Department of Pharmacology;
Cancer Science Institute of Singapore, National Uni-
versity of Singapore, Singapore, Singapore
Theodore Kee, N.1 Institute for Health (N.1); Department
of Biomedical Engineering, NUS Engineering, National
University of Singapore, Singapore
Jeffrey Khong, N.1 Institute for Health (N.1); Department
of Biomedical Engineering, NUS Engineering, National
University of Singapore, Singapore
Forrest M. Kievit, University of Nebraska, Department of
Biological Systems Engineering, Lincoln, NE, United
States
Jonathan Kin-Hun Lee, Department of Chemical Engi-
neering, University of Michigan, Ann Arbor, MI,
United States
Emily L. Kolewe, Department of Chemical and Bio-
molecular Engineering, University of Delaware,
Newark, DE, United States
Truong Thanh Lan Anh, N.1 Institute for Health (N.1);
Department of Biomedical Engineering, NUS Engi-
neering, National University of Singapore, Singapore
Daniel J. LaShoto, J. Crayton Pruitt Family Department of
Biomedical Engineering, University of Florida, Gain-
esville, FL, United States
Tram Le, Stephenson School of Biomedical Engineering,
University of Oklahoma, Norman, OK, United States
Dao P. Le, Stephenson School of Biomedical Engineering,
University of Oklahoma, Norman, OK, United States
Joanne C. Lee, Stephenson School of Biomedical Engi-
neering, University of Oklahoma, Norman, OK, United
States
Lorraine Leon, Department of Materials Science and
Engineering; NanoScience and Technology Center,
University of Central Florida, Orlando, FL, United
States
Barry J. Liang, Fischell Department of Bioengineering,
University of Maryland, College Park, MD, United
States
John Andrew MacKay, Department of Pharmacology and
Pharmaceutical Sciences, School of Pharmacy;
Department of Biomedical Engineering, Viterbi School
of Engineering; Department of Ophthalmology, Roski
Eye Institute, Keck School of Medicine, University of
Southern California, Los Angeles, CA, United States
Raquel Martínez, Centro Singular de Investigación en
Química Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS),
Departamento de Física de Partículas, Universidade de
Santiago de Compostela, Santiago de Compostela,
Spain
Tyler Maxwell, Department of Chemistry; NanoScience
Technology Center, University of Central Florida,
Orlando, FL, United States
Michael McKenna, Department of Chemical Engineering,
University of Washington, Seattle, WA, United States
Samantha A. Meenach, Department of Biomedical and
Pharmaceutical Sciences, College of Pharmacy;
Department of Chemical Engineering, College of

Engineering, University of Rhode Island, Kingston, RI,
United States
Michael Mellas, Pritzker School of Molecular Engineer-
ing, University of Chicago, Chicago, IL, United States
Martina Migliavacca, Centro Singular de Investigación en
Química Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS),
Departamento de Física de Partículas, Universidade de
Santiago de Compostela, Santiago de Compostela,
Spain
Daniel Najafali, Fischell Department of Bioengineering,
University of Maryland, College Park, MD, United
States
Elizabeth Nance, Department of Chemical Engineering;
Department of Radiology; Center on Human Develop-
ment and Disability; Molecular Engineering and Sci-
ences Institute, University of Washington, Seattle, WA,
United States
Steven M. Narum, Stephenson School of Biomedical
Engineering, University of Oklahoma, Norman, OK,
United States
María F. Navarro Poupard, Centro Singular de Inves-
tigación en Química Biolóxica e Materiais Moleculares
(CiQUS), Departamento de Física de Partículas, Uni-
versidade de Santiago de Compostela, Santiago de
Compostela, Spain
Jiansheng Ng, N.1 Institute for Health (N.1); Department
of Biomedical Engineering, NUS Engineering, National
University of Singapore, Singapore
Maria Gabriela Nogueira Campos, NanoScience Tech-
nology Center, University of Central Florida, Orlando,
FL, United States; Institute of Science and Technology,
Federal University of Alfenas, Poços de Caldas, Minas
Gerais, Brazil
Beatriz Pelaz, Centro Singular de Investigación en Quí-
mica Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS),
Departamento de Física de Partículas; Centro Singular
de Investigación en Química Biolóxica e Materiais
Moleculares (CiQUS), Departamento de Química
Inorgánica, Universidade de Santiago de Compostela
Santiago de Compostela, Spain
Pablo del Pino, Centro Singular de Investigación en Quí-
mica Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS),
Departamento de Física de Partículas, Universidade de
Santiago de Compostela, Santiago de Compostela,
Spain
Ester Polo, Centro Singular de Investigación en Química
Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS), Departa-
mento de Física de Partículas, Universidade de Santiago
de Compostela, Santiago de Compostela, Spain
Contributors xv
Alexia M. Poulos, J. Crayton Pruitt Family Department of
Biomedical Engineering, University of Florida, Gain-
esville, FL, United States
Nisha Raman, Department of Chemical and Biomolecular
Engineering, University of Delaware, Newark, DE,
United States
Carlos Rinaldi, Department of Chemical Engineering; J.
Crayton Pruitt Family Department of Biomedical
Engineering, University of Florida, Gainesville, FL,
United States
Angelie Rivera-Rodriguez, J. Crayton Pruitt Family
Department of Biomedical Engineering, University of
Florida, Gainesville, FL, United States
Hanieh Safari, Department of Chemical Engineering,
University of Michigan, Ann Arbor, MI, United States
Swadeshmukul Santra, Department of Chemistry, Uni-
versity of Central Florida, Orlando, FL, United States;
NanoScience Technology Center, University of Central
Florida, Orlando, FL, United States; Burnett School of
Biomedical Science, University of Central Florida,
Orlando, FL, United States; Department of Materials
Science and Engineering, University of Central Florida,
Orlando, FL, United States
Shehaab Savliwala, Department of Chemical Engineering,
University of Florida, Gainesville, FL, United States
Kacoli Sen, Department of Chemical Engineering, Uni-
versity of Florida, Gainesville, FL, United States
Nishan K. Shah, Department of Biomedical and Pharma-
ceutical Sciences, College of Pharmacy, University of
Rhode Island, Kingston, RI, United States
Sachit Shah, Department of Materials Science and Engi-
neering, University of Central Florida, Orlando, FL,
United States
Arezoo Shahrivarkevishahi, Department of Chemistry
and Biochemistry, University of Texas at Dallas,
Richardson, Texas, United States
Stephen Smith, Department of Chemistry, University of
Central Florida, Orlando, FL, United States; Nano-
Science Technology Center, University of Central
Florida, Orlando, FL, United States
Enrica Soprano, Centro Singular de Investigación en
Química Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS),
Departamento de Física de Partículas, Universidade de
Santiago de Compostela, Santiago de Compostela,
Spain
Jillian Stabile, Fischell Department of Bioengineering,
University of Maryland, College Park, MD, United
States
xvi Contributors
Cherie L. Stabler, J. Crayton Pruitt Family Department of
Biomedical Engineering, University of Florida, Gain-
esville, FL, United States; University of Florida Dia-
betes Institute, Gainesville, FL, United States
Zachary S. Stillman, Department of Chemical and Bio-
molecular Engineering, University of Delaware,
Newark, DE, United States
Sara Tabandeh, Department of Materials Science and
Engineering, University of Central Florida, Orlando,
FL, United States
Aria W. Tarudji, University of Nebraska, Department of
Biological Systems Engineering, Lincoln, NE, United
States
Marcus Threadcraft, College of Medicine, University of
Florida, Gainesville, FL, United States
Zon Thwin, Department of Chemistry, University of
Central Florida, Orlando, FL, United States; Nano-
Science Technology Center, University of Central
Florida, Orlando, FL, United States
Matthew Tirrell, Pritzker School of Molecular Engineer-
ing, University of Chicago, Chicago, IL, United States
Elisa A. Torrico Guzmán, Department of Chemical
Engineering, College of Engineering, University of
Rhode Island, Kingston, RI, United States
Mythreyi Unni, Department of Chemical Engineering,
University of Florida, Gainesville, FL, United States
Swapna Vaja, Fischell Department of Bioengineering,
University of Maryland, College Park, MD, United
States
Jonathan Wang, Biomedical Engineering, University of
Southern California, Los Angeles, CA, United States
Peter Wang, N.1 Institute for Health (N.1), National
University of Singapore, Singapore; Department of
Biomedical Engineering, NUS Engineering, National
University of Singapore, Singapore
Zimeng Wang, Phosphorex Inc., Hopkinton, MA, United
States
Stefan Wilhelm, Stephenson School of Biomedical Engi-
neering, University of Oklahoma, Norman, OK, United
States; Stephenson Cancer Center, Oklahoma City, OK,
United States
Jingru Xu, Department of Pharmacology, National Uni-
versity of Singapore, Singapore; Cancer Science Insti-
tute of Singapore, National University of Singapore,
Singapore, Singapore
Wen Yang, Stephenson School of Biomedical Engineer-
ing, University of Oklahoma, Norman, OK, United
States
Cristina Zavaleta, Department of Biomedical Engineer-
ing, University of Southern California, Los Angeles,
CA, United States; Michelson Center for Convergent
Biosciences, Los Angeles, CA, United States
Yuan Zhang, Department of Biomedical and Pharma-
ceutical Sciences, College of Pharmacy, University of
Rhode Island, Kingston, RI, United States
Chapter 1
A brief history of nanotechnology and
introduction to nanoparticles for
biomedical applications
Lorraine Leon1, 2, Eun Ji Chung3 and Carlos Rinaldi4, 5
1
Department of Materials Science and Engineering, University of Central Florida, Orlando, FL, United States; 2NanoScience and Technology
Center, University of Central Florida, Orlando, FL, United States; 3Department of Biomedical Engineering, University of Southern California, Los
Angeles, CA, United States; 4Department of Chemical Engineering, University of Florida, Gainesville, FL, United States; 5Department of Biomedical
Engineering, University of Florida, Gainesville, FL, United States
According to the United States National Nanotechnology
Initiative, nanotechnology is the understanding and control
of matter at dimensions approximately between 1 and
100 nm that enable unique size-dependant properties.1
However, slight variations of this definition exist
depending on the governing body, such as the European
Commission or the International Organization for Stan-
dardization (ISO) Technical Committee 229, and some-
times sizes in the 1000 nm range are considered
nanomaterials. As this is an evolving field, the nomen-
clature is being constantly updated, most recently via the
creation of an international working group establishing a
uniform descriptor system for materials on the nanoscale.2
This 1e100 nm size range can correspond to individual
molecules for polymers or other macromolecules but can
also include higher-order assemblies into nanoparticles.
For smaller, angstrom-sized atoms and molecules, this size
range consists of small clusters or nanoparticles. Material
properties at the nanoscale are different compared with
that of bulk materials, generally stemming from the char-
acteristics that are pertinent to the larger surface area to
volume ratio leading to changes in chemical reactivity and
quantum confinement effects. For biological systems, the
nanometer size range can be ideal for circulating in the
blood stream, traversing tissues, and entering cells. This
book surveys a variety of nanoparticles and their appli-
cations in the biomedical arena paying close attention to
fundamental concepts in nanoparticle design and synthe-
sis, the interactions and transport of nanoparticles within
biological systems, and ultimately the use of nanoparticles
in a clinical setting.
Nanoparticles for Biomedical Applications. https://doi.org/10.1016/B978-0-12-816662-8.00001-1
Copyright © 2020 Elsevier Inc. All rights reserved.
Examples of nanomaterials are abundant in nature,
ranging from magnetotactic bacteria that use iron oxide
nanoparticles to sense magnetic fields3 to the unique colors
of butterfly wings which originate from the interactions of
light with complex nanoarchitectures and not absorption
due to dyes or pigments.4 Evidence of use of nanomaterials
in human history can be found dating back to the fourth
century AD in the form of the “Lycurgus Cup,” which has
unusual optical properties arising from metallic nano-
particles that make the cup appear either red or green in
transmitted or reflected light, respectively.5 These unique
properties of metallic nanoparticles were analyzed by
Michael Faraday in 1857, who concluded that gold at small
size scales produces unusual colors.6 A related observation
that the optical properties of gold at small length scales
would differ from bulk properties was made by Gustav Mie
in 1908.7 However, purposefully manipulating matter at the
nanoscale is a relatively recent concept, famously concep-
tualized by Richard Feynman in a lecture given at the
American Physical Society in 1959 titled “There is Plenty
of Room at the Bottom: An Invitation to Enter a New Field
of Physics”.8 This speech outlined a vision for manipu-
lating and observing things on a small scale and how this
would revolutionize many industries as well as provide
answers to many fundamental questions, particularly in the
context of understanding biology. The forward vision for
the medical field was attributed to Albert Hibbs and his
concept of “swallowing the surgeon” such that diagnosis
could be made by tiny robots that access the interior of the
body to identify the problem and repair it.8 Following this
speech, the actual term “nanotechnology” would not be
1
2 Nanoparticles for Biomedical Applications
used until 1974 by Norio Tanaguchi, where he defined
nanotechnology as being able to manipulate a single
nanoscale object.9
In the early to mid 1980s, the development of the
scanning tunneling microscope10 by Binning and Rohrer
(both at IBM) and the atomic force microscope11 by
Binning allowed the imaging of surfaces with atomic res-
olution. The imaging of atoms with the scanning tunneling
microscope later led to the placement of atoms in particular
positions, famously spelling out IBM using xenon atoms in
199012 and marking the beginning of the realization of
nanotechnology. Also in the early 1980s, K. Eric Drexler at
the Massachusetts Institute of Technology was developing
an alternative vision for nanotechnology based on bottom-
up nanotechnology or molecular engineering that focused
heavily on biological mechanisms such as protein design.13
This vision inspired by Feynman’s 1959 speech led to the
first book on nanotechnology14 titled “Engines of Creation:
The Coming Era of Nanotechnology” published in 1986
and the creation of the first organization dedicated to the
development of nanotechnology, the Foresight Institute that
same year. In 1985, Kroto, Heath, and Smalley from Rice
University discovered the 60 carbon atom structure known
as Buckminsterfullerene,15 or colloquially the “Buckyball.”
In the 1990s, the field would continue to grow, leading
to the creation of the first journal dedicated to the subject
titled “Nanotechnology,” published by IOP Publishing in
the United Kingdom and the introduction of the term
“Nanomedicine” in a book coauthored by Drexler. The
scientific advancements in the field continued to flourish,
including different types of nanoparticles described in this
book, such as the discovery of the carbon nanotube in
199116 (described in Chapter 14) or the discovery of the
polyelectrolyte complex micelle (polyion complex micelle)
by Kataoka in 199517 (described in Chapter 20).
Eventually, the enthusiasm and promise of nanotech-
nology would begin permeating the political sphere, lead-
ing to the creation of the Interagency Working Group on
Nanotechnology in 1998, which catalyzed the National
Nanotechnology Initiative in the United States in 2000.18
Similar initiatives would begin around the globe, such as
the Canadian National Institute for Nanotechnology formed
in 2001. These surges in funding would bring many new
developments to the field, particularly in the context of
medicine. The United States National Institute of Health
National Cancer Institute launched an alliance for nano-
technology in cancer in 2004, establishing multiinstitu-
tional collaboration, research, training, and characterization
centers. These Centers of Cancer Nanotechnology Excel-
lence are scheduled to lose funding in 2020, claiming not
lack of interest in the field but the transition of nanotech-
nology from an emerging field to a more established field.19
Nobel laureate Paul Ehrlich introduced the concept of
targeted therapy or “magic bullets” that can go specifically
to their intended cellular target without harming healthy
tissue in the early 1900s.20 This concept was later merged
with nanotechnology into the concept of the targeted
nanoparticle. The term “nanoparticle” itself began appear-
ing in scientific publications in 1978 and, interestingly, the
sole publications in 1978 and 1979 containing the word
nanoparticle also contained the word “Medicine” or
“Medical” (Fig. 1.1). The publication in 1978 analyzed the
in vivo distribution of 400 nm gelatin nanoparticles.
However, nanoparticle research was being conducted in the
late 1960s and early 1970s using different terms such as
“nanopellet” or “nanocapsule”.21 In addition, lipid-based
nanoparticles called “liposomes” (described in Chapter
10) were discovered in the 1960s by Alec Bangham when
attempting to image lipids using negative staining electron
microscopy.22 Nanoparticle research has grown tremen-
dously throughout the years, and the proportion of nano-
particle research dedicated to the medical field is
significant, as illustrated in Fig. 1.1. The remainder of this
book will outline recent developments in the field of
nanoparticles for biomedical applications.
Chapters 2e9 and 22 describe fundamental concepts
that can be applied to a variety of nanoparticle types.
Chapter 2 describes nanoparticle integrity, protein corona,
and colloidal stability in biological environments. Chapter
3 describes different targeting mechanisms and targeting
ligands used for nanoparticles, while Chapter 5 analyzes
how size, shape, particle rigidity, and blood hemodynamics
affect targeting. Chapter 4 describes passive targeting
techniques specifically in the context of leaky vasculature
in cancer applications. Chapter 6 describes different
methods to administer nanoparticles, such as parenteral,
pulmonary, nasal, oral, transdermal, and ocular. Chapter 7
describes the different surface, en-route, and cellular bar-
riers that nanoparticles face once entering the body, and the
design challenges introduced by these barriers. Chapter 8
describes how to perform and interpret pharmacokinetic
studies of nanoparticles to facilitate their approval in the
clinic. Chapter 9 describes common methods of character-
izing nanoparticles such as electron microscopy and light-
scattering techniques. Chapter 22 discusses how the
emerging field of artificial intelligence can play a role in
optimizing combinatorial nanoparticle therapies for
oncology and infectious diseases.
Chapters 10e21 describe different types of nano-
particles and their applications in a biomedical context.
Chapter 10 describes the design and fabrication of different
liposomes. Chapter 11 describes proteinaceous cages,
called virus-like particles. Chapter 12 discusses gold
nanoparticles and their application in photothermal therapy,
surgery, and imaging. Chapter 13 discusses magnetic
nanoparticles and their clinical and emerging applications.
Chapter 14 describes carbon-based nanoparticles such as
fullerenes, nanotubes, and nanodiamonds. Chapter 15
 A brief history of nanotechnology and introduction to nanoparticles Chapter | 1
FIGURE 1.1 Publications containing the word “Nanoparticle” (Blue) and publications containing the word “Nanoparticle” and “Medicine” or “Medical”
(Orange) between the years of 1978 and 2018. Analysis done using Web of Science. Please note the logarithmic y-axis.
describes quantum dots and their applications in sensing,
imaging, and therapeutic delivery. Chapter 16 describes
silica nanoparticles with specific pores called mesoporous
silica nanoparticles. Chapter 17 describes cerium oxide
nanoparticles and their role as redox modulators. Chapter
18 describes a variety of polymeric nanoparticles such as
nanoshells, nanospheres, polyplexes, polymersomes, and
dendrimers. Chapters 19 and 20 describe self-assembled
nanoparticles. Chapter 19 focuses on self-assembly using
hydrophobic interactions, such as peptide amphiphile mi-
celles. Chapter 20 focuses on electrostatic-driven self-
assembly such as bulk and nanoscale polyelectrolyte
complexes and layer by layer assemblies. Chapter 21 fo-
cuses on nanoemulsions and their design for biomedical
applications. The nanoparticle varieties discussed in this
book represent some of the most promising for translation
to the clinic.
Overall, this book is a collection of different topics that
are fundamental to the design and application of nano-
particles in biomedicine and that are written by experts in
the nanomedicine field. This book is intended to provide a
broad understanding of the field of nanoparticles and
nanomedicine for newcomers and established biomedical
researchers. It is our intention that this book will also be
suitable as a textbook for advanced coursework in the field
of nanoparticles for biomedical applications.
3
References
1. Roco MC. The long view of nanotechnology development: the Na-
tional Nanotechnology Initiative at 10 years. J Nanoparticle Res
2011;13:427e45.
2. Gubala V, Johnston LJ, Liu Z, Krug H, Moore CJ, Ober CK,
Schwenk M, Vert M. Engineered nanomaterials and human health:
part 1. Preparation, functionalization and characterization (IUPAC
Technical Report). Pure Appl Chem 2018;90:1283e324.
3. Faivre D, Schüler D. Magnetotactic bacteria and magnetosomes.
Chem Rev 2008;108:4875e98.
4. Srinivasarao M. Nano-optics in the biological world: beetles, but-
terflies, birds, and moths. Chem Rev 1999;99:1935e61.
5. Freestone I, Meeks N, Sax M, Higgitt C. The lycurgus cup d a
Roman nanotechnology. Gold Bull 2007;40:270e7.
6. Faraday M. On the relations of gold and other metals to light. In:
Proceedings of the Royal Society of London; 1857.
7. Mie G. Beiträge zur Optik trüber Medien, speziell kolloidaler Met-
allösungen. Ann Phys 1908;330:377e445.
8. Feynman RP. There’s plenty of Room at the bottom. Engineering and
Science; 1960. p. 22e36.
9. Mulvaney P. Nanoscience vs nanotechnologyddefining the field.
ACS Nano 2015;9:2215e7.
10. Binnig G, Rohrer H. Scanning tunneling microscopydfrom birth to
adolescence. Rev Mod Phys 1987;59:615.
11. Binnig G, Quate CF, Gerber C. Atomic force microscope. Phys Rev
Lett 1986;56:930e3.
12. Eigler DM, Schweizer E. Positioning single atoms with a scanning
tunnelling microscope. Nature 1990;344:524e6.
4 Nanoparticles for Biomedical Applications

13. Drexler KE. Molecular engineering: an approach to the development 18. National Research Council. Small wonders, endless frontiers: a re-
of general capabilities for molecular manipulation. Proc Natl Acad view of the National Nanotechnology Initiative. 2002.
Sci USA 1981;78:5275e8. 19. Service R. U.S. cancer institute cancels nanotech research centers.
14. Eric KD. Engines of creation: the coming era of nanotechnology. Science 2019.
1986. 20. Strebhardt K, Ullrich A. Paul Ehrlich’s magic bullet concept: 100
15. Kroto HW, Heath JR, O’Brien SC, Curl RF, Smalley RE. C 60 : years of progress. Nat Rev Cancer 2008;8:473e80.
buckminsterfullerene. Nature 1985;318:162. 21. KREUTER J. Nanoparticlesda historical perspective. Int J Pharm
16. Iijima S. Helical microtubules of graphitic carbon. Nature 2007;331:1e10.
1991;354:56. 22. Bangham AD, Horne RW. Negative staining of phospholipids and
17. Harada A, Kataoka K. Formation of polyion complex micelles in an their structural modification by surface-active agents as observed in
aqueous milieu from a pair of oppositely-charged block copolymers the electron microscope. J Mol Biol 1964;8:660e8.
with poly (ethylene glycol) segments. Macromolecules
1995;28:5294e9.
Chapter 2
Nanoparticle behavior and stability in
biological environments
Raquel Martı́nez1, Marı́a F. Navarro Poupard1, Aitor Álvarez1, Enrica Soprano1, Martina Migliavacca1,
Carolina Carrillo-Carrión1, Ester Polo1, Beatriz Pelaz1, 2 and Pablo del Pino1
1
Centro Singular de Investigación en Química Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS), Departamento de Física de Partículas, Universidade de
Santiago de Compostela, Santiago de Compostela, Spain; 2Centro Singular de Investigación en Química Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS),
Departamento de Química Inorgánica, Universidade de Santiago de Compostela Santiago de Compostela, Spain
2.1 Introduction
Since the initial progress in the field of interfacing inorganic
nanoparticles (NPs) with biological settings (biomolecules,
biofluids, cells, and animal models), our knowledge about how
the individual physicochemical properties of NPs become
affected by such bionanointerfacing has greatly evolved.1,2
Numerous reports have addressed, with varying degrees of
comprehensiveness, the influence of NP parameters such as
size,3 shape,4 charge,5 colloidal stability,6 corrosion,7 stiff-
ness,8 and so forth, on interactions with molecules, living cells,
and animal models.9,10 The motivation is twofold: first, engi-
neered nanomaterials have raised great expectations for health,
including applications as contrast agents, drug nanocarriers,
and mediators for hyperthermia and photodynamic therapy2;
second, nanomaterials may be also released unintentionally,
for instance, through mechanical wear or chemical powder
waste, and therefore, they are subject of health concerns.9
The typical sizes of NPs lay between molecules and bulk
materials, that is, within the size range of organelles and
proteins, with which they share one important feature: ag-
gregation and loss of colloidal stability negatively affect their
function. In the case of proteins, aggregation typically leads to
critical conformational changes such as amyloidosis,11,12
whereas in the case of NPs, it may result in precipitation,
reshaping, corrosion, and most importantly, loss of the
intended physicochemical properties, such as optoelectronic,
magnetic, or catalytic capabilities.13 Ultimately, preserving
the original size, shape, structure, composition, and state of
aggregation of NPs when they are immersed in biological
environments, at least for a specific time required to achieve
the NP-dependent intended use, is essential to maintain the
NP’s function and avoid potential unwanted effects.14
Nanoparticles for Biomedical Applications. https://doi.org/10.1016/B978-0-12-816662-8.00002-3
Copyright © 2020 Elsevier Inc. All rights reserved.
On the other hand, NP degradation (as in breaking
down NPs to smaller building blocks such as atoms, clus-
ters, and molecules) may become useful for drug release
applications and/or to avoid long-term accumulation inside
living subjects such as cells or animals, thereby positively
impacting on the NP biocompatibility.15 We should also
acknowledge, in any case, that some NP-based applications
benefit of biomolecule-driven aggregation and/or self-
assembly processes,16 mostly in the biosensing area,
including colorimetric sensors, surface-enhanced Raman
scattering, and magnetic relaxation switching.
In this chapter, NP behavior and stability in the context
of biology and medicine will be addressed (see Fig. 2.1).
Toward this end, first, we will provide the most important
concepts and considerations to the fabrication and charac-
terization of NPs for intended use in biological milieu;
secondly, we will briefly expose and discuss several case
examples of relevance in the field of bionanotechnology.
Herein, for the sake of brevity, we will exclusively
approach engineered NPs obtained by bottom-up fabrica-
tion methods. We believe that such NPs are the most
adequate models to deal with the topic in question, owing
to their homogeneity in terms of physicochemical proper-
ties, thereby allowing for correlating model NPs with their
behavior in biological settings.
2.2 General considerations on the
fabrication of nanoparticles
In the following section, we briefly introduce some general
concepts and approaches, which may be useful to design
different NPs with robust biostability. For the reader interested
in further details, we recommend a highly comprehensive
5
6 Nanoparticles for Biomedical Applications
FIGURE 2.1 Nanoparticle (NP) behavior and stability in
biological settings are governed by different properties, such
as protein corona, functionalization, and NP surface in-
teractions with the surrounding media.
protocol article17 and a handful of reviews,9,10,14,18,19 recently
published by some of us (among others).
2.2.1 Synthesis of inorganic nanoparticles
The synthesis of NPs has greatly developed in the past
two decades. Currently, fine control over the size, shape,
structure, and composition of the final products can be
readily achieved by different well-established wet-
chemistry synthetic methods (both in aqueous and in
organic solvents); importantly, such methods are highly
reproducible in any advanced chemistry laboratory.20
It is well known that the size, shape, composition, structure
(that is, coreeshell, element doping, and so forth), and mono-
dispersity dictate the physicochemical properties of NPs. These
factors are particularly critical when referring to plasmonic,
magnetic, photoemissive, and catalytic NPs.13 In the case of
plasmonic NPs (e.g., gold, silver, copper, and/or aluminum),
such factors determine the position of the localized surface
plasmon resonance (LSPR) bands, photothermal capabilities,
and near- and far-field scattering processes, among others16; in
the case of magnetic NPs (e.g., magnetite, maghemite, doped
ferrites, and iron), the characteristics of their hysteresis loop
(that is, coercive and saturation fields, and magnetization) will
be dictated by such factors21; for photoemissive NPs
(e.g., quantum dots [QDs], up- or downconversion NPs, or
nanoperovskites), the photoemission intensity and wavelength,
and their quantum yield (QY) are influenced by such morpho/
structural characteristics22; lastly, the performance of hetero-
geneous nanocatalysts (e.g., palladium, copper, gold, ruthe-
nium, or platinum) is influenced by crystal structure, valence
state, and coating of their surfaces.23
For the vast majority of wet-chemical synthetic routes to
produce NPs, some common aspects may be outlined: (1)
metal or metal oxide precursors are dispersed in a solvent
(polar, nonpolar, or mixtures); (2) temperature of the sol-
vent and/or the addition of a reducing agent dictates when
nuclei (precursors of the NPs) start to grow; (3) the addition
of surfactants, linkers or capping molecules, influences
shape and size; (4) the absolute and relative concentration
of reactants, as well as heating ramps during the NP
growth, influence the final size and shape. Ultimately, after
their synthesis and purification, usually by centrifugal
precipitation, one obtains a colloidal dispersion of NPs
coated by a shell (e.g., purely organic, silica, MOF), which
provides the NPs with steric or ionic hindrance and thereby
with colloidal stability; otherwise, NPs would aggregate or
collapse into the corresponding bulk materials.
2.2.2 Surface modification (functionalization)
Independently of whether the NPs are produced in aqueous
media or in organic solvents, the stabilizing shell after the
synthesis is in most of the cases insufficient to stabilize the
NP in biological media, in which high ionic strengths,
polarity, pH values, and the coexistence of polyelectrolytes,
biomolecules, and biomacromolecules in high concentra-
tion may trigger NP precipitation, NP reshaping, and in
some cases, NP degradation. Thus, further chemical surface
engineering (in the following referred to as functionaliza-
tion) is typically required to warrant colloidal stability in
such media.19 After the synthetic and purification pro-
cesses, the produced NPs do not present pristine surfaces
(that is, they are not “naked”); they may be considered
coreeshell inorganiceorganic nanostructures. Briefly, the
stabilizing shell may provide two types of stabilization
mechanisms: (1) electrostatic repulsion by charged species
(for instance, citric acid, compounds containing carboxylic
 Nanoparticle behavior and stability in biological environments Chapter | 2
or amine groups, polyelectrolytes, or polymers) and/or (2)
steric hindrance (e.g., polyether derivatives, proteins,
gelatin, MOF-based shells, silica shells). Thus, the original
surfactant (as coating after the synthesis and purification
steps) is typically exchanged or modified to enhance their
colloidal stability in biological settings. One should keep in
mind that biological relevant pH values range from the
extracellular neutral environment (pH w7) to the acidic
lysosomes (pH w4.5); thus, if the NPs are stabilized by
charged groups, these should remain charged during oper-
ation at biological pH values. In Table 2.1, a selection of
common NP stabilizers is provided together with a selec-
tion of the corresponding references for each case.
2.3 Characterization of colloidal
stability
In general, engineered NPs for bioapplications are expected
to behave like macromolecules dispersed in solution; that
is, they should not sediment or aggregate or disintegrate or
reshape when they are exposed to biological settings.57
Therefore, a proper characterization of engineered NPs in
different biological media should be mandatory, if one aims
to understand the interaction and functioning of such NPs
in the presence of biomolecules, or inside living cells or
animals. To this aim, several characterization techniques
may be used in parallel. In the following, we briefly discuss
the most common ones, typically available (if not all, most
of them) in any laboratory devoted to nanobiotechnology.
2.3.1 Dynamic light scattering and laser
Doppler anemometry
Particle analyzers such as the Malvern’s Zetasizer family and
the Horiba’s nanoPartica family, among others, allow for
determining the hydrodynamic diameter dh and zeta potential
(typically denoted z-potential) of NPs dispersed in solution. As
an alternative to dynamic light scattering (DLS) analyzers in
which the extracted dh is based on time-dependent scattering
intensity fluctuations (correlogram), nanoparticle tracking an-
alyzers (NTAs, such as the ZetaView or the Nanosight families)
directly provide information about dh from individual NPs; that
is, although both techniques measure Brownian motion
(diffusion constant) in solution, NTA raw data provide number-
weighted dh distributions, whereas DLS experimentally
provides intensity-weighted distributions, which after decon-
volution can be expressed in number-weighted size distribu-
tions. For the interested reader, other less common techniques
for particle size analysis can be used, including analytical ul-
tracentrifugation, differential centrifugal sedimentation, or
asymmetric-flow field-flow fractionation (AF4).58e60
The number-weighted hydrodynamic size typically ex-
ceeds the size obtained by electron microscopy due to the
7
NP surface hydration. Let us consider polymer-coated NPs;
in general, polymer coatings collapse onto the NPs surface
after sample drying onto substrates used for transmission
electron microscopy (TEM) or scanning electron micro-
scopy. Thus, extracting useful information about the
colloidal state of NPs from electron microscopy data is
challenging, when not impossible, due to NP aggregation
during the sample preparation. One can rarely find exam-
ples in which TEM (using negative staining to resolve the
morphology of the organic shell) and DLS data can be
directly compared; among these rare examples, we have
recently reported on a 2D library of PEGylated Au NPs,8
which was used to correlate some of their basic physico-
chemical properties (such as size, z-potential, hydrophilic-
ity, elasticity, and catalytic activity) with their interaction
with cells (see Fig. 2.2). In this example, diameters
extracted from negative staining TEM micrographs of the
coreeshell Au-NP/PEG shells were similar to the hydro-
dynamic diameters as obtained from the number distribu-
tion with DLS.
Laser Doppler anemometry (LDA), typically performed
in aqueous solutions with a known pH, provides informa-
tion about how a particle moves under the influence of an
applied electric field; therefore, the z-potential is also
referred to as electrokinetic potential. Although the inter-
pretation of LDA data is more complex,61 stated in simple
terms, z-potential values are normally related to the net
charge of an NP in solution under those specific conditions.
Commonly, values above
30 mV have been considered as
requirement for colloidal stability. Nevertheless, this last
assumption is not a universal truth. The isoelectric point of
the NPs can be also determined by LDA, performing
titration experiments in which the case examples are
recorded against pH.
The combination of DLS and LDA allows for extracting
valuable information regarding the colloidal stability of
NPs in complex media. For instance, as a routine charac-
terization, the evolution of the hydrodynamic diameter (dh)
and z-potential of NPs over time in relevant biological
media such as phosphate buffer saline (PBS), cell media
with or without fetal bovine serum (FBS), and antibiotics is
becoming more and more usual (see Section 7).
2.3.2 UV-Vis spectroscopy
The absorbance spectra of solutions of NPs provide
meaningful insights about their colloidal state. This fast,
ultrasensitive, affordable, and reliable technique is typi-
cally used to characterize plasmonic NPs, as changes in
their LSPR bands are directly related to changes in the
dispersion media (i.e., polarity) and more importantly, to
the NPs aggregation state induced, for instance, by ionic
screening (e.g., salts present in the medium) or by the
presence of proteins, charged polymers, or other
8 Nanoparticles for Biomedical Applications

TABLE 2.1 Common materials used to form robust coatings around nanoparticles (NPs), aiming enhanced
colloidal stability.

NP stabilizerx Original surfactantA Inorganic core Diameter/length (nm) References

8,24,25
PEG Citrate Au (spherical) 13e28
26,27
CTAB Au (rods) 33e100
28
Sulfate Au (triangular plates) 100e160
29,30
SDS Ag (spherical) 4
31,32
PMA Dodecanethiol Au (spherical) 2e6
33,34
PEG/dodecylamine Au (spherical/rod) 20e100
33
PEG/dodecylamine Ag (triangular nanoplates) 70
30
SDS Ag (spherical) 4
21,35e37
Oleylamine/dodecylamine Iron oxides (spherical) 4e90
36,38,39
TOPO QDs (CdSe, CdS, etc.) 2e7
40,41
Oleic acid Upconverting NPs (spherical) 15e30
6
Oleic acid ZnO (spherical) 7
Citrate Au (spherical) 13e28 34
PVP
CTAB Au (rods) 33e100
42
Oleate Upconverting NPs (spherical) 20
43
LbL (polyelectrolytes) Citrate Au (spherical) 20e100
43
CTAB Au (rods) 500
44
pDA Citrate Au (spherical) 50
45
PEG Au (rods) 44
46
Citrate Iron oxide (spherical) 19e240
47,48
Proteins (BSA, HRP, etc.) Citrate Au (spherical) 15e19
49
Fe3O4 (spherical) n.d.
50
CTAB Au (rods) 100
51
Silica APS Au (sphere) 15
52
CTAB Au (rods) 50
53
Oleic acid Iron oxide (spherical) 5
42
PVP Upconverting NPs (spherical) 20
7,54,55
MOFs (ZIF-8 based) CTAB Au (nanostars) 120
56
PVP Au (spherical) 13e30
56
PVP Ag (cubic) 160
31
MUA TOAB Au (spherical) 3e7
29,30
SDS Ag (spherical) 4
x
PEG, polyethylene glycol; PMA, poly[isobutyleneealtemaleic anhydride]egraftedodecyl; PVP, polyvinylpyrrolidone; LbL, layer-by-layer; pDA, poly-
dopamine; BSA, bovine serum albumin; HRP, horseradish peroxidase; MOFs, metal organic frameworks; ZIF-8, zeolitic imidazolate framework; MUA,
mercaptoundecanoic acid.
A
CTAB, cetyltrimethylammonium bromide; SDS, sodium S-dodecylthiosulfate; PEG, polyethylene glycol; TOPO, tri-n-octylphosphine oxide; APS, (3-
aminopropyl)trimethoxysilane; PVP, polyvinylpyrrolidone; TOAB, tetraoctylammonium bromide.
 Nanoparticle behavior and stability in biological environments Chapter | 2 9

FIGURE 2.2 (A) PEGylated Au nanoparticles (NPs), showing different properties in vacuum and in solution. dC and dCS refer to the diameters of the Au
cit
cores and of the cores with the PEG shell (the coreeshell system), respectively, as determined by transmission electron microscopy (TEM). dhðNÞ and
PEG
dhðNÞ refer to the hydrodynamic diameters as obtained from the number distribution with DLS of the originally citric acid stabilized Au NPs before
PEGylation (that is, PEG coating) and of the PEGylated NPs, respectively. (B) Negative staining TEM images of two types of PEGylated NPs are shown,
in which dC increases, whereas dCS is kept constant at ca. 38 nm. (C) Negative staining TEM images of two types of PEGylated NPs are shown, in which
dCS increases, whereas dC is kept constant at ca. 23 nm. Scale

bar: 50 nm. (D) Different variables related to the size of the PEGylated Au NPs. (E)
Heatmap of the proportion of PEG in the NP size RTEM PEG . Adapted with permission from del Pino, P. et al. Basic physicochemical properties of
polyethylene glycol coated gold nanoparticles that determine their interaction with cells. Angew Chem Int Ed 2016;55:5483e5487.

biomolecules.62 Also, as in solutions of nucleic acids,
dyes, or in general, any UV-Vis active molecule, absor-
bance at NP-type specific wavelengths can be used to
determine NP concentration in solution (using the corre-
sponding calibration curves).8 Moreover, this technique
can be used with nonplasmonic NPs since aggregation
induces an absorbance broad peak in the NIR due to
scattering produced by the NP aggregates.63
2.3.3 Gel electrophoresis
This technique based on the use of a polymeric matrix,
typically agarose, allows to get valuable information
about the colloidal stability of the NPs and even of the
surface modifications introduced after
functionalization.17,64 In general, highly concentrated so-
lutions of NPs are placed in the gel’s lane entry; the
porosity of the gel is controlled by the percentage of the
agarose (typically in the range of 1%e2% in buffer).
Upon a voltage application, the NPs will move to the
cathode or the anode depending on their charge; negative
and positive ones will migrate to the anode and cathode,
respectively. That said, only colloidally stable NPs will be
able to move inside the gel. This is due to the required use
of rich electrolyte buffers (e.g., tris/borate/EDTAdTBE
0.5x), in which the presence of salts induces aggregation
of nonstable NPs in the lane entry; such aggregates will,
in general, not migrate inside the shell or produce
smearing. Notice that in case of monodisperse, colloidally
stable NPs, one expects narrow migration bands (the

FIGURE 3.1 Opsonization of SiO2-PEG-transferrin nanoparticlesurface
blocking the binding with (A) free transferrin receptor and (B) transferrin
receptor on cell surface.24 Credit: Reproduced with permission from Anna
S et al.: Transferrin-functionalized nanoparticles lose their targeting ca-
pabilities when a biomolecule corona adsorbs on the surface, Nat Nano-
technol 8:137e143, 2013.
ligandeantigen interactions (Fig. 3.1).24 Therefore, the
combined specificity of targeting agents and the ability of
NPs to prevent corona formation are both crucial.
Blood plasma contains a large amount of proteins,
biomolecules, cells, and salt, which interact with one
another and readily adsorb on the surface of NPs to form
opsonins, which are recognized by the immune system for
removal. The opsonins on the surface of NPs form the
corona, where the thickness is directly proportional to the
surface energy of the NP. The surface energy of a bare,
uncoated NP is affected by physicochemical parameters
such as size, shape, surface charge, and hydrophobicity, as
summarized in Table 3.2. The surface-area-to-volume ratio
of an NP is one of the main factors affecting corona for-
mation on the surface of NPs because surface energy is
directly proportional with surface area. Smaller NPs have
Active targeting and transport Chapter | 3 21
TABLE 3.2 Effect of nanoparticle physicochemical
properties on surface binding energy.
Effect on corona coverage and
Property thickness
Size Inversely proportional
Aspect ratio Directly proportional
Zeta potential Directly (both þ and ) proportional
Hydrophobicity Directly proportional
Surface Directly proportional
roughness
higher surface area per mass of NP and thus show greater
corona formation as compared with larger NPs.25
Nonspherical NPs have a higher surface-area-to-volume
ratio than spherical NPs so they show more corona
formation compared with that of spherical NPs.26 Further-
more, NPs with a rough surface have a greater surface-area-
to-volume ratio as compared with NPs with a smooth
surface and thus show more corona formation and thickness
as compared withsmooth NPs. A higher degree of hydro-
phobicity on the surface of an NP also affects the corona
formation because of the relatively strong binding energy
associated with hydrophobic binding in aqueous solution.25
The surface charge of an NP also affects corona formation
through ionic interactions that attract and binds opsonins to
the surface of NPs.27 Corona formation also negatively
affects the physicochemical properties of the NPs and leads
to a reduction in blood circulation half-life. Furthermore,
the corona will often cover the targeting agents on the
surface of the NP so they can no longer bind with their
target molecules, reducing the effectiveness of the NPs
in vivo.24 PEG is also used to reduce opsonin binding on
the NPs by both reducing the surface energy of the NP and
through steric hindrance. As a result, PEG was found to
increase the half-life of circulating NPs inside the blood.28
3.3 Targeting agents
Targeting agents are one of the main components in
actively targeted NPs. Most ligands utilize 3D structure,
charge, and hydrophobicity, which complement its targeted
molecules to increase the binding specificity. Various li-
gands are utilized in actively targeted NPs with a wide
range of molecular weights, targeting specificities, and
manufacturing costs (Table 3.3). Each ligand has its own
advantages and disadvantages for its use in actively tar-
geted NPs.
22 Nanoparticles for Biomedical Applications

TABLE 3.3 Comparison of molecular weight, binding affinity between ligands and targeted molecules, half-life
in blood circulation, targeting specificity, and manufacturing cost between different targeting agents that are
commonly used in actively targeted nanoparticles.

Targeting agents Molecular weight (kDa) Binding affinity range (KD) Blood half-life Specificity Cost
Antibody (IgG) 150 107e1013 M 15e30 days þþþ $$$
5 11
F(ab’)2 110 10 e10 M Several days þþþ $$$$
5 11
F(ab) 50 10 e10 M 30 min þþþ $$
5 11
scFV 28 10 -10 M 10e30 min þþþ $$
Aptamers 5e50 107e1011 M 5e10 min þþþ $$
Peptides 1.5e50 109e1012 M 4e15 min þþþ $$
7 15
Protein 80 10 e10 M 10e20 days þþ $$
3 5
Carbohydrate 0.2e100 10 e10 M Minutes to hours þþ $$
Vitamin 0.3e1.4 109e1011 M Hours to days þþ $

þ: the targeting specificity of ligands relative to one another (þ ¼ not specific, þþ ¼ moderately specific, þþþ ¼ very specific).
$: the estimated production costs of targeting ligands determined from various commercial sources ($ ¼ <USD0.25/mmol, $$ ¼ USD0.25e5/mmol,
$$$ ¼ USD5e10/mmol, $$$$¼ > USD10/mmol).

3.3.1 Antibody/antibody fragment or cell. Therefore, the orientation of Ab attachment to NPs

is important to ensure functionality.
Antibodies (Abs) are one of the earliest and most
NPs with Fc regions facing outward can be recognized
commonly used ligands for actively targeted NPs. Abs are a
and phagocytosed by leukocytes. One possibility to over-
specific type of protein produced in B cells that bind to
come this limitation is by removing the Fc region from the
target antigens as part of the body’s adaptive immune
Ab. Whole Ab can be cleaved with pepsin and papain to
system. Here, we consider Abs separate from proteins since
produce F(ab’)2 (110 kDa) and Fab (50 kDa), respectively.
Abs are widely used in NP targeting studies because of
F(ab’)2 can also be cleaved by dithiothreitol to generate
their high specificity, strong affinity, and a wide variety of
Fab’ (55 kDa). Since the variable region is the most crucial
available targets.
part in binding with an antigen, the cleaving of Ab does not
There are five major classes of antibodies or immuno-
eliminate the binding ability of Ab fragments. Moreover,
globulins (Ig) that are produced in mammals: IgA, IgD,
work has been done with a single chain of the variable
IgE, IgG, and IgM, all made up of combinations of heavy
fragment (scFv, 25 kDa) to only keep the variable region
chains (50 kDa or 440 amino acids each) and light chains
while having much smaller molecules than the whole Ab or
(25 kDa or 220 amino acids each).29e33 The most common
Ab fragments (Fig. 3.2).33,35,36
Ig used in active targeting is IgG.31,32 IgG is the dominant
F(ab’)2 and full Abs (KD ¼ 6.9  109 M) have bind-
class of human Ig and consists of two identical light chains
ing affinities up to 100 times stronger than the binding
and two identical heavy chains that are held together by
affinities of Fab and scFv (KD ¼ 6  107 M and
several disulfide bonds between cysteines to form a
5.9  107 M, respectively).37 F(ab’)2 and Abs have two
150 kDa molecule (Table 3.3). The heavy and light chains
binding regions, whereas Fab and scFv only have one
each contain three complementary-determining regions,
binding region; thus, the lack of a multivalent effect may
located at the N-termini of Abs. These complementary-
account for some of this loss in binding affinity or increase
determining regions have the most variable amino acid
in KD. This was shown empirically by utilizing high-speed
combinations to complement the specific target antigen and
atomic force microscopy. Preiner et al.38 found that whole
also provide a very strong avidity in the range of
Abs showed bipedal stochastic walking on a surface of
107e1013 M (Table 3.3).34 The C-termini of Abs contain
regularly spaced epitopes until the Abs found two antigens,
a fragment crystallizable region (Fc), which has a high
within a 6e12 nm range, which perfectly aligned with both
affinity toward leukocytes. The structure of Abs allows the
binding regions of the Ab. Conversely, monovalent Fab
Abs to recognize and bind to the antigen of pathogen or
fragments might rotate on the same antigen until it found
cell, whereas the Fc region remains accessible for leukocyte
the same orientation and stand still. The multivalent effect
binding and subsequent phagocytosis of the target pathogen
might need to be considered when designing the density of
Another random document with
no related content on Scribd:
Op het kantoor, waar zijn zwager, een ijverig en bekwaam koopman,
aan het hoofd der zaken stond, liet men hem juist zoo veel en zoo
weinig doen, als hij goed vond, en maakte niemand er aanmerking
op, als hij elken middag een paar uren uitging. Er was gezorgd, dat
hij een „werkman” naast zich had, die deed, wat hij liet liggen.

Het kon hem overigens niet schelen. Als hij meerderjarig was, en dat
duurde nog hoogstens een jaar, ging hij toch weg om nimmer weer
terug te komen. Tot zoolang, stelde hij zich voor, zou hij de
geweldige verveling van het Indische leven wel kunnen bekampen;
tot zoolang zou hij het wel uithouden.

Van Brakel amuseerde zich de eerste dagen uitstekend met zijn

commensaal; zóó zelfs dat hij ’s avonds thuis bleef om met hem te
„boomen” en een glas grog te drinken. Maar de aardigheid was er
gauw af, en hij ging weer als vanouds ’s avonds na het diner naar de
soos.

„Ik heb ook wel pleizier eens er heen te gaan,” zei Geerling, toen
Van Brakel de eerste maal ging.

„Nu, rijd dan mee. Speel je?”

„Neen; ten minste niet bij voorkeur.”

„Dus je kunt het toch?”

„Och ja, zoo’n beetje.” [34]

Maar terwijl Van Brakel, met een glans van vergenoegen op het
gezicht, zich heen en weer bewoog op zijn stoel aan de speeltafel,
als iemand, die blij is dat hij zich weer „thuis” gevoelt, leek het
Geerling erg vervelend. Hij was er bij gaan zitten schrijlings op een
stoel, hij zag hoe er beurtelings werd gepast, gevraagd, in de
„katoentjes”; in de „beste”; hoe er gewonnen werd en verloren,
remise en codille; hoe er groot en klein casco en s a n s
p r e n d r e ’ s werden gespeeld en hoe de f i c h e s van den eenen
kant naar den anderen werden geschoven over het groene laken,—
het interesseerde hem niets hoegenaamd; zijn oogleden werden
zwaar.

„Zeg Geerling, ik zou nog een brandy nemen, als ik jou was,” zei Van
Brakel lachend. „Daar blijf je wakker van.”

De anderen lachten ook.

„Hij is als mijn vrouw,” ging de ingenieur voort; „die kan ook ’s
avonds om dezen tijd haar oogen niet openhouden.”

„Dat is de jeugd,” zei een in het spel vergrijsde; „hoe ouder men
wordt, des te minder behoefte krijgt men aan slaap.”

Men ging nog een oogenblik door op het thema, maar zat dadelijk
weer verdiept in het spel.

Geerling dacht over de woorden na, met een glimlach om den mond.
„Net als zijn vrouw!” Het was ongetwijfeld gezegd zonder
boosaardige bedoeling, want hij wist te goed, welk een door en door
goed karakter Van Brakel had, om hem in dat opzicht te verdenken.
Toch vond hij de uitdrukking opmerkelijk, en zelfs ongepast. Niet om
hemzelven, maar om de vrouw.

Den volgenden avond ging hij niet meer mee naar de sociëteit. [35]

„Ik amuseer me er toch niet.”

„Neen, dat schijnt. Je valt er bij in slaap.”

„Het is saai andere menschen te zien spelen.”

„Meedoen vind ik natuurlijk veel pleizieriger, maar een interessante
partij mag ik toch wel zien.”

„Jij bent ook zoo’n geacharneerde dobbelaar,” zei Lucie op een toon,
die meer bewondering dan verwijt verried.

„Och, dàt niet; ik maak alleen heel graag een partijtje.”

„Nu, maak dan maar dat je weg komt.”

Hij kuste haar, en ging vroolijk heen. Daar Geerling nog bleef zitten,
hield Lucie hem maar gezelschap, schoon ze veel liever naar bed
zou zijn gegaan. Doch zij bestreed haar slaperigheid.

„Houdt u niet van ’n partijtje?”

„Zoo.… Bij gelegenheid en voor de grap. Ik kan me niet goed

voorstellen, hoe men zich er mee kan amuseeren.”

„De heeren in Indië zijn er over het algemeen dol op.”

„Ze spelen nogal hoog.”

„Ja, maar dat haalt niet bij vroeger. Ik heb ze als kind zien homberen
om een pikol koffie het fiche.”

„Het genoegen ontsnapt me ten eenenmale. Als ik speel, doe ik het

alleen voor tijdverdrijf, maar niet om eens anders geld te winnen. Ik
verlies nog liever.”

„Nu, ja!.….… Neen, maar dien vind ik goed!” riep Lucie, luid lachend.
Dat was voor haar, op Java gewonnen en geboren, volkomen
onbegrijpelijk.

„Wezenlijk,” verzekerde hij. „Als ik bij het spel heb gewonnen, wat
trouwens zelden gebeurt, en ik zie iemand de beurs openen, er geld
uit nemen en dat naar me toe schuiven, [36]dan heb ik een
gewaarwording, alsof ik me van iets meester maak, dat me niet
toekomt.”

„Nu, dat is toch al heel dwaas,” meende Lucie. „Wat je eerlijk hebt
gewonnen, komt je ook eerlijk toe. Als je verloor, zou je evengoed
moeten betalen.”

Hij glimlachte om de eigenaardige argumentatie.

„Juist. Als ik roof neem ik geld, en als ik beroofd word raak ik het
kwijt.”

Zij vond hem erg gek.

„Op die manier,” zei ze, „kan men alles overdrijven. Dan is oorlog
voeren, jagen, visschen.…”

„Zeker, mevrouw, het is alles rooven. Ik voer ook geen oorlog.…”

„A j a k k e s ,” riep Lucie lachend, „hoe flauw!”

Daarmede was hij het eens; ze lachten samen en het was reeds tien
uren toen zij elkaar een goeden nacht wenschten en hij naar zijn
paviljoen retireerde. Zij vond hem met zijn malle theorieën een
verbazenden q u i b u s , maar ze had zich toch wel om hem
geamuseerd, en schoon ze „verging” van den slaap, speet het haar
niet, dat ze zoo „laat” was opgebleven. Op die manier was het nog
wel eens aardig een uurtje op te blijven. Met Herman was ze
uitgepraat en hij ook met haar; ze konden elkaar niets nieuws
vertellen; als hij thuis was, zat hij maar te lezen in de courant, en dan
viel ze vanzelf in slaap.

Geerling trok een langen rotanstoel naar buiten op het galerijtje voor
zijn kamers, stak een versche sigaar op, en keek droomerig in de
duisternis. Hij vond haar een aardige vrouw; veel aangenamer dan
Van Brakel als man. Zij was wel geen ingenieur, maar in sommige
opzichten vond hij haar [37]ingenieuzer. En ze was een verduiveld
knappe vrouw bovendien. Als hij dááraan dacht, mocht hij Van
Brakel hoe langer hoe minder lijden.

Het was fataal, maar ’t was niet anders: de invloed van de honderd
en vijftig gulden ’s maands, die ze nu meer ontvingen dan vroeger,
had in geenen deele aan de verwachtingen der Van Brakels
beantwoord. Integendeel, het was of ze hoe langer hoe harder
achteruitgingen. Tegen het einde der maand was het voor Lucie een
wanhopig tobben, en wat Herman aanging, hij sukkelde aan de
meest hardnekkige d é v e i n e , die een speler tot wanhoop kan
brengen. De door hem gedane toezeggingen van betaling waren
achtergebleven. Hoe het kwam, wist hij niet, en Lucie wist het ook
niet, maar e n f i n , het w a s zoo; zij hadden eenvoudig ’t geld niet,
en wat zij hadden willen voorkomen, gebeurde: er werd op een deel
van zijn bezoldiging beslag gelegd.

’t Hinderde hem geweldig. De hoofdingenieur Willert had hem er

ernstig over onderhouden, en hem in allen ernst aangeraden anders
te gaan leven.

„Het is mij,” had hij in een soort van wanhoop geantwoord,

„o n m o g e l i j k met mijn gezin van mijn traktement te leven.”

„Daar zijn er toch zooveel, die het moeten doen,” had de

hoofdingenieur gezegd, „en die toonen, dat ze het wel kunnen.”

„Dan hebben ze er meer slag van dan mijn vrouw en ik.”

„Misschien zou ’t juister wezen te zeggen, dat uw vrouw en u er niet

den slag van hebben.”
„Ook mogelijk.” [38]

„De ingenieurs, die toekomen met hun traktement, zijn zoo zeldzaam
niet.”

„Hm!” zei Van Brakel schamper: „u hebt goed praten! ’n Groot

traktement en een klein gezin!”

„’t Is waar, we hebben geen kinderen. Maar ik heb met mijn kleine
gezin ook geleefd van de helft van uw inkomen, zonder dat ik te kort
kwam.”

„Ik geloof het wel. Het is al veel naar dat men gewoon is te leven.”

„Men moet niet leven naar men gewoon is of zich heeft aangewend,
maar naar zijn middelen.”

„Enfin, dat kunstje schijn ik dan niet te verstaan.”

„Dat verstaat iedereen als de goede wil er slechts is.”

„De goede wil is er zeker.”

„Dat moet ik betwijfelen.”

„Ei?”

„Zeker. Wanneer ik iemand des avonds grof zie spelen, dan geloof ik
niet aan zijn goeden wil om geregeld economisch te leven.”

„O, is het dàt? Ja, ziet u, daar spreek ik liever niet van, om niet in
onaangename quaesties te komen.”

„U kunt daarover met mij geen quaesties krijgen.”

„Daar ben ik nog zoo zeker niet van. Enfin, ik heb nu eenmaal een
afkeer van al wat naar bespieden lijkt.…”

„Het was beter dat u een afkeer hadt van uw eigen leefwijze; daar
zoudt u veel verder mee komen, want die zal u ten verderve voeren;
dat is zeer zeker.”

Van Brakel was zoo bleek als een doek.

„Wilt u mijn leefwijze soms een handje helpen?” [39]

„Och neen! Dat is onnoodig. Onthoud alleen goed wat ik u heb

gezegd, niet om u persoonlijk, want al doet u goed uw zaken, zoo
heb ik overigens weinig reden tot tevredenheid over uw houding en
uw gedrag. Maar ik vind het voor ’t corps hoogst onaangenaam, dat
daarin heeren dienen, die een leefwijze volgen, als de uwe.”

Van Brakel was woedend thuis gekomen en had alle duivels uit de
hel gevloekt over de bejegening, welke hij van „dien ploert” had
moeten ondervinden. Maar het kon hem nu ook niets meer schelen.
Betalen? Geen cent meer! Ze moesten maar allemaal korting
vragen, dan konden ze achter elkaar q u e u maken en ieder op zijn
nummer aan de beurt komen.—Zoo’n vent!—dat was de heer Willert
—wat beeldde hij zich wel in, de parvenu? Dat wou zich neerleggen
bij een welopgevoed man van fatsoenlijke familie! Zoo’n kerel, die in
Holland achter de schaafbank vandaan was gekomen, waar hij
roggebrood at uit een zakje, en die hier in Indië.… Ja, dat
mankeerde er nog maar aan, dat zoo’n individu, dat geen andere
behoefte kende dan z’n body vol graan of rijst te proppen, zich hier
in Indië de luxe van „beren” had gepermitteerd!

Lucie schold als altijd mee. Wat hadden die nare, onverdraaglijke
menschen er toch aan dien armen Herman zoo te plagen en te
contrariëeren? Hij kon het toch waarlijk niet helpen, dat het
Gouvernement zoo slecht betaalde. Aan hem lag het waarlijk niet,
want hij deed zóó zijn best.…

Geerling, die nogal dikwijls thuis bleef en aanvankelijk zonder

andere bedoeling dan tot tijdverdrijf, nauwlettend gadesloeg wat er
alzoo bij de familie Van Brakel omging, [40]had heel spoedig gezien,
waar de huishoudelijke schoen wrong.

Het deed hem leed,—niet om Van Brakel, maar om Lucie. Hij mocht
haar gaarne, en hij behoorde niet tot de jongelui, die men doorgaans
met den naam van „fatsoenlijke” bestempelt, schoon hij in menig
opzicht zeer fatsoenlijk was. Mevrouw Van Brakel was in zijn oogen
een wonderlijk schepsel. Eerst had hij van haar wijze van doen niets
begrepen; maar toen hij er een beetje in huis was, zag hij duidelijk
in, dat ze zich soms vreemdsoortige vrijheden veroorloofde in haar
zeggen en doen, die alleen waren toe te schrijven aan een algeheele
afwezigheid van sexueele immoraliteit. Zij hield van Van Brakel, dien
ze evenals haar kinderen verwende en bedierf, en nooit scheen bij
haar de gedachte aan iets, wat op andere mannen betrekking had,
te kunnen opkomen.

En hij, Geerling, vond dat Van Brakel zoo’n lot niet verdiende. Goed
was hij en bekwaam ook,—maar in het leven buiten de slaapkamer
nam hij van zijn vrouw weinig notitie, ja, verwaarloosde haar, en dat
ergerde den commensaal, die zag hoe Lucie altijd tobde met
geldgebrek, zoodat ze soms het noodige niet had om haar
keukenmeid van passargeld te voorzien.

Toen hij weer zoo iets merkte, hield hij het niet langer uit.

„Wilt u mijn kostgeld vast ontvangen voor de volgende maand?”

vroeg hij zonder erg. „Dan heb ik ’t niet langer te bewaren.”
Haar gelaat helderde op, als het ware, en zij deed geen moeite om
het te verbergen. [41]

„Met heel veel pleizier.”

Hij nam ’t geld uit zijn portefeuille en telde het haar voor.

„Om je de waarheid te zeggen,” zei ze eenigszins verlegen

glimlachend, „kan ik het op het oogenblik heel goed gebruiken.”

Het deed hem pleizier, dat ze het zei.

„Zoo? Nu, als u bij gelegenheid disponeeren wilt, hebt u maar ’n

enkel woord te zeggen.”

Het viel dien dag al heel ongelukkig. Van Brakel, nog steeds onder
den invloed van het gesprek met zijn chef, begon aan tafel te
schelden op particulieren in het algemeen en tokohouders in het
bijzonder, en daar Geerling dat niet kon velen, stond deze op en zei:
„Ik zal wel wachten met eten, tot je hebt uitgeraasd. Wil me dan
asjeblieft laten waarschuwen,” en hij ging, na zich met een enkel
woord bij Lucie verontschuldigd te hebben, naar zijn kamer.

’t Malle figuur, dat Van Brakel maakte,—en hij voelde het—was niet
geschikt zijn humeur beter te doen worden. Kwaadaardig zag hij
Geerling na, en mompelde iets van: „Ook al zoo’n ploert! Misselijke
kwajongen!”

Doch dat kon Lucie niet verdragen.

„Je moest je schamen!” riep ze, voor haar gemoedelijken doen zeer
heftig. „Je gedraagt je onbeschoft!”

„Wat is dat?” riep hij nu in lichterlaaie uitbarstend. „Begin jij nu ook

al! Dan is het uit!” En met geraas zijn vork en mes neerleggend,
schoof hij met een ruk zijn stoel achteruit, liep naar zijn kamer, nam
dienstpet en stok, en ging, van zijn hond vergezeld, de deur uit.

Met een vol gemoed bleef ze alleen zitten aan tafel, en [42]keek met
weemoedigen blik naar de lekkere bloemkool en naar de saucijsjes,
die nog onaangeroerd op tafel stonden. Het was zonde van het eten!
Och, trek had ze er nu eigenlijk ook niet meer in, maar het was toch
„zonde”, en daar deze laatste huishoudelijke overweging bleef
zegevieren, liet zij Geerling verzoeken te komen.

„U moet het Van Brakel niet kwalijk nemen,” zei ze. „Hij heeft
vandaag zoo’n erg onaangenamen dag gehad.”

Geerling had wel willen en kunnen antwoorden, dat dit z i j n zaak

niet was, maar hij bedwong zich en vroeg belangstellend:

„Er is toch niets ernstigs met hem gebeurd?”

„Och, ’t is voor het minst heel onaangenaam.”

Hij drong niet verder aan. Blijkbaar wilde zij het niet zeggen. Wat het
was, vermoedde hij wel half en half, maar het stond toch niet
behoorlijk zich nieuwsgierig te toonen naar aangelegenheden van
anderen.

Hij zweeg dus, en Lucie ook, die in elk geval de voldoening smaakte,
dat de commensaal de bloemkool eer aandeed, terwijl zijzelve
daarin ook niet te kort schoot.

Van Brakel was naar de sociëteit gegaan, en zóó goed was zijn
boosheid, toen hij daar kwam, reeds verdwenen, dat hij iets
gevoelde als spijt. Daaraan paarde zich het inwendig besef niet
genoeg te hebben gegeten, en aangezien het toch veel te vroeg was
voor het gewone bezoek, bestelde hij een klein dinertje en dronk er
een lekkere flesch bij, ten einde de hem overweldigende
levenszorgen weg te spoelen.

Het scheen dien avond, dat zijn hardnekkige d é v e i n e voor een

oogenblik week. Althans hij won, en dit verdreef [43]de laatste
rimpels, die nu en dan zijn voorhoofd nog plooiden. Opgewekter dan
in langen tijd, ging hij naar huis. Lucie sliep reeds, maar hij moest en
hij zou haar wakker roepen, want hij wilde haar, zoo redeneerde hij,
zijn excuses maken, iets wat hij best tot den volgenden ochtend had
kunnen uitstellen, indien andere minder lofwaardige plannen hem
niet hadden aangezet haar nachtrust voor zijn „excuses” te storen.

Den volgenden morgen verontschuldigde hij zich ook bij Geerling,

en, minder verlegen met het geval dan zijn vrouw, vertelde hij
meteen wat de reden was geweest van zijn booze luim.

„Het is een beroerde zaak,” meende Geerling ook, maar verder liet
hij er zich niet over uit. Ware het een vriend geweest, dan zou hij
getracht hebben hem te helpen, doch daaraan dacht hij thans geen
oogenblik.

Eenige maanden gingen voorbij zonder andere bijzonderheden, dan

dat Lucie meer en meer bij Geerling in voorschot raakte, en Van
Brakel meer en meer wegzonk in de schulden. Daarbij was zijn
d é v e i n e weer krachtig teruggekeerd; nog steeds bezocht hij trouw
de sociëteit, maar het kostte hem soms moeite, om, wat hij noemde
een „behoorlijk partijtje” te vinden, dat wilde zeggen een, waarin
hoog werd gespeeld.

Men zag er tegen op met hem te spelen. Zijn d é v e i n e was

hinderlijk, omdat hij ’t spel voortdurend wilde forceeren, altijd vroeg
en overvroeg of er reden voor bestond of niet, en zoodoende zelf
verloor terwijl en omdat hij een ander het winnen niet gunde.
Hoezeer hij den naam had van een onverbeterlijk speler en er
nauwkeurig op hem werd gelet, was hij nog nooit [44]op iets betrapt,
wat hem ook maar verdacht kon maken als ambtenaar. Zeer streng
werd hij in stilte gesurveilleerd, maar dàt wist de hoofdingenieur
Willert zeker: wie ook knoeiden met uitbestedingen of leverantiën of
arbeidsloon; wie zich ook lieten „smeren” door Chineesche
aannemers voor de levering van balken, grind of ander materiaal,—
Van Brakel was daarvan vrij; in dat opzicht was hij zuiver als glas, en
welke zijdelingsche aanbiedingen hem ook waren gedaan, hij had ze
immer met verontwaardiging van de hand gewezen.

Willert respecteerde dat ondanks zijn weinige sympathie voor Van

Brakel, en dit ging zóóver, dat hij van dezen opmerkingen en
aanmerkingen kon aanhooren, die een ander inferieur ambtenaar
zich niet had moeten veroorloven.

Zooals hij dat steeds gewoon was, ging Van Brakel op een ochtend
vroeg de deur uit. Even buiten de stad werd de weg in orde
gemaakt; hij moest eens zien hoe dat toeging, en hij wandelde er
kalmpjes heen. Het was een zware avond geweest. Na afloop van
zijn partijtje, was men tot de ontdekking gekomen, dat er een jarig
was, en dit had geleid tot felicitatiën en daarmede in onvermijdelijk
verband staand drinkgelag. Het was laat geworden. De klok sloeg
slechts enkele slagen toen hij thuis kwam, een weinig onvast ter
been, en met een gevoel alsof zijn hoofd het draaibord was,
waaraan hij des nachts weer een honderd gulden had verloren. Het
was sterk, vond hij, en het trof nu net zoo beroerd, dat het zijn
laatste geld was, en de maand telde nog geen vijftien dagen. Dien
middag zou Lucie hem om geld vragen voor het huisgezin; ze had
het ’s morgens reeds gedaan, maar hij had haar met een praatje
afgescheept tot den middag. [45]
Hoe heerlijk de frissche ochtend ook was, en hoe weldadig de koelte
de dampen verdreef van al de brandy en den wijn, die hem nog
eenigszins in den weg zaten,—toch luchtte het hem niet op.

Toen hij op het werk kwam, vond hij zijn opzichter in dispuut met een
Indische dame in sarong en kabaja, die haar recht verdedigde om
een brugje, dat zij had laten leggen van haar erf naar den weg, te
behouden zooals het was, terwijl de opzichter beweerde, dat het zóó
onmogelijk kon blijven en op staanden voet afgebroken en
veranderd moest worden.

Hij kende haar wel, althans van reputatie. Zij was een vrouw van een
veertig jaren, groot en knap gebouwd. Ze moest haar man reeds
zeer jong hebben verloren, want weinig menschen onder de tijdelijk
verblijf houdende Europeanen, herinnerden zich haar anders te
hebben gekend dan als de w e d u w e Du Roy L’Exant, een mooie
Fransche naam, die in vergulde letters prijkte op of liever in een
marmeren plaat aan den ingang van haar erf. Er werd nog altijd veel
over haar gesproken; iedereen wist iets te vertellen, en nooit iets
goeds.

Van Brakel had een hekel aan dat soort vrouwen; nog nooit had hij
een groet of woord met de beruchte weduwe gewisseld, en ook
ditmaal had hij geen plan daartoe. Doch hij was wel genoodzaakt
zich in het geschil te mengen.

Hij hoorde de klachten der weduwe aan en de bezwaren van zijn

ondergeschikte, en bekeek het brugje eens.

„Het zal ’n beetje veranderd moeten worden,” zei hij, „voor den
afloop van het water. Maar maak u dáárover geen zorgen. We zullen
dat wel in orde maken.” [46]

„Heb ik er dan niet weer onkosten aan?”

„Neen, mevrouw,” zei hij op zijn gewonen goedigen toon: „’t zal
zonder dat wel gereed komen.”

„Nu, dan heb ik er niets tegen.—’n Kopje koffie, ingenieur?”

Hij keek eenigszins vreemd op bij het aanbod, en draaide een

oogenblik verlegen aan zijn knevels, terwijl hij schuin naar den
opzichter keek. ’t Was nog vroeg, en onder zijn omstandigheden ook
niet te verwonderen, dat hij een razenden trek kreeg in een lekkeren
kop koffie.

„Heel graag,” zei hij en volgde haar over het nette, goed
onderhouden erf. Zooals ze daar voor hem uitging, kon hij zich best
begrijpen, dat ze veel last van de leelijke sekse had gehad in haar
weduwlijken staat. Haar blanke huid, die door haar zwarte haren en
oogen nog blanker scheen, kon gerust met die der blondste blondine
wedijveren, en menig jong meisje mocht haar het nette postuur en
de zekere c r a n e r i e in gang en houding benijden. En netjes was
ze! Onwillekeurig kwam hem zijn vrouw voor den geest. Wat kon die
des ochtends smerigjes door ’t huis loopen! ’t Was pas zes uren en
hoe keurig zag die weduwe Du Roy er uit in haar kabaja met
geborduurde strooken, waarover een donkerrood fluweelen met
zwart afgezet; in haar kostbare Solosche sarong, met haar goud-
geborduurde slofjes met vergulde hakken.

Het was een „kranig wijf” m a l g r é t o u t , vond hij.

Zij gaf hem een stoel in de binnengalerij, waar het er ook alles even
net en zindelijk uitzag. De bladen der marmeren tafels glommen als
waren ze pas gepolijst, de Palembangsche wipstoelen en de fraai
gebeeldhouwde kasten blonken als spiegels. Eenigszins verwonderd
zag hij rond. Hij was dat [47]zoo niet meer gewoon. Het deed hem
denken aan den tijd toen hij nog ongetrouwd was en te Batavia bij
moeder Sleeks in het commensalenhuis woonde, waar ook altijd
zoo’n Hollandsche zindelijkheid heerschte.

En hoe lekker was de koffie, hoe sterk en geurig! Hij had ze in lang
zoo niet gedronken.

„Ik maak u mijn compliment, mevrouw!”

„Is de koffie goed?”

„Ook over de koffie; die is heerlijk!”

„Komaan, dat doet me pleizier. En waarover nog meer?”

Wel, men mocht toch wel een aardigheid zeggen tegen een dame,
vond hij, en daarom zei hij:

„in de eerste plaats over uw persoon; u ziet er charmant uit.”

Heel goed ging het hem niet af; hij was in het complimentjes-maken
nooit een held geweest, maar in de laatste jaren was hij het geheel
ontwend.

Zij lachte zachtjes.

„Dat is een compliment in den vroegen morgen. Is er soms nog

iets?”

Haar oogen lachten hem toe, en hij was woedend op zichzelven toen
hij voelde, dat hij onder dien half aanmoedigenden, half spottenden
blik een kleur kreeg. Maar bij vermande zijn kinderachtige
verlegenheid.

„Zeker is er nog iets. U is hier allerliefst ingericht; nog nooit zag ik

een zoo keurig onderhouden inboedel.”
„Och ja! Ik heb niet anders te doen. Als het er bij mij niet netjes
uitzag, waar zou het dat dan doen?”

„Ja,” antwoordde hij zuchtend, „in een huishouden met [48]kleine

kinderen is het eenvoudig onmogelijk den boel altijd proper te
houden.”

„Vooral niet bij u.”

„Waarom vooral niet bij mij?” vroeg hij, denkend aan een hatelijkheid
op Lucie.

„Wel.… als men de kleintjes krijgt bij meer dan één te gelijk.…”

Zij keken elkaar aan en lachten. Zulke zinspelingen deden hem altijd
goed en streelden zijn ijdelheid.

„Helaas, ja,” zei hij met een komieke uitdrukking van wanhoop, „’t Is
wel wat bar.”

„Nou, dat vind ik ook. Ik zou er voor bedanken.”

Van Brakel haalde de schouders op, bewerende dat er niets aan te

doen was; maar daartegen protesteerde zij; ’t was domheid, vond
ze.

„Met dat alles,” ging hij voort, „is zoo’n snel toenemend huisgezin
een ware ruïne.”

„Ja, ik begrijp nog niet hoe het menigeen mogelijk is rond te komen.”

„Het is er dan ook naar.”

„Dat moet wel. Mijn hemel, ik ben maar alleen, en ’t huishouden kost
me toch veel. Nu kan ik het gelukkig betalen.…”
Er vloog hem een idee door ’t hoofd. Zij had fortuin, dat was bekend.
Hij was reeds opgestaan, maar ging nu weer zitten.

„Ik wou dat ik het ook kon zeggen, maar daar zit juist de knoop.
Indien men geen achterstand had.…”

Zij glimlachte. Nu, dàt kon zooveel niet wezen, meende zij. Maar hij
hield vol, schetste haar een beeld van zijn ellendigen [49]toestand, en
daar ze met aandacht en belangstelling luisterde, zonder op haar
gelaat eenig spoor te toonen van de vrees, die gefortuneerden
overvalt, als niet-gefortuneerden hun nood klagen, omdat het einde
meest een aanval op de beurs is, ging hij verder, en rekende haar
precies uit, hoe hij a l l e moeielijkheden zou te boven zijn, indien hij
maar een zekere som kon krijgen, die hij dan geleidelijk zou kunnen
terugbetalen.

Geduldig liet ze hem aan het woord, en daar al pratend zijn gezicht
verhelderde en hij er al minder en minder „katterig” begon uit te zien,
kwam ze meer en meer tot de slotsom, dat hij wel degelijk een flinke
knappe kerel was, wat ze trouwens altijd had gevonden. Ze kon hem
wel helpen aan dat geld, als ze wilde, maar om dat zoo ineens te
doen,—daarin had ze weinig zin.

„Het is,” zei hij, „tegenwoordig moeilijk geld te krijgen, als men het
noodig heeft.”

„Och, dat is het altijd, meneer Van Brakel; het is altijd moeilijk te
krijgen, wat men wil hebben. Maar o n m o g e l i j k is ’t daarom niet.”

Hij zuchtte diep.

„Ziet u er de mogelijkheid van in?”

„Misschien wel.”
Wat drommel, meende de ingenieur, zij was slechts een vrouw, en
ze waren alleen; waarom zou hij niet recht op het doel afgaan!

„Zoudt u me kunnen helpen?” vroeg hij snel. Toen het er uit was,
voelde hij zich aanmerkelijk opgelucht.

Zij trok een eenigszins bedenkelijk gezicht; ze moest haar lachen

inhouden. Wat een rare ochtendvisite! Een man, dien [50]ze voor het
eerst in haar leven sprak—gezien had ze hem dikwijls—dronk bij
haar koffie, vertelde e n p a s s a n t zijn moeilijke omstandigheden,
en vroeg haar geld te leen.

„Zoo heel veel kan ik niet missen te gelijk,” zei ze aarzelend. „Ook
begrijpt u dat ik mijn geld niet renteloos kan uitleenen.”

Renteloos! Wie sprak van renteloos! Neen, maar dat was zoo klaar
als de dag! Hij had het niet eens renteloos willen hebben.
Integendeel, ze moest een goede rente hebben, dat begreep hij
opperbest, en in het aangenaam vooruitzicht uit den momenteelen
nood te worden geholpen, weidde hij uit over de risico’s, die zij liep,
wanneer ze hem geld leende, dat het scheen alsof hij zichzelven
beschouwde als de incarnatie van insoliditeit.

„Ik zal je behandelen als mijn broer,” zei ze glimlachend en met een
coquette zijbeweging van het hoofd. „Maar ik kan je op ’t oogenblik
niet meer geven dan duizend.”

Alle moeilijkheden, die zich nog konden voordoen, waren voor het
oogenblik verdwenen. Hij volgde haar in een kamer, waar een kleine
schrijftafel stond, schreef er een schuldbekentenis, ingericht naar
een renteberekening van anderhalf percent ’s maands, en kreeg de
belofte, dat hij binnen drie maanden het bedrag te leen zou krijgen,
dat hij noodig had om van alle schulden vrij te komen.
Toen hij het huis verliet, drukte hij haar met groote innigheid de
hand. Als hij gedurfd had, zou hij haar gekust hebben, en al zag ze
er niet uit, alsof ze daar iets tegen had, hij durfde niet; maar in zijn
dankbetuigingen was hij zeer overvloedig, en in den toon zijner stem
trachtte hij instinctmatig [51]die teederheid en dat gevoel te leggen,
welke hij berekend achtte op dit van nature toch reeds gevoelig
weduwen-hart indruk te maken.

Het geld zat in zijn borstzak; hij voelde er nog eens naar, toen hij het
nette erf afliep, in zooveel aangenamer stemming als hij ’t was
binnengegaan. Bij den uitgang keerde hij zich nog eens om en
groette. Zij stond in de voorgalerij en knikte hem vriendelijk toe; hij
was, dacht ze, bepaald een flink en knap man; een beetje gezetheid
stond hem goed, en dan vond ze zijn opgeruimd, vroolijk gezicht en
zijn blonden krullebol zeer aardig.

Hij dacht niet langer aan de weduwe Du Roy toen hij eenmaal op
den weg was. Alleen nam hij zich voor er niets van te zeggen tegen
Lucie. Wie weet of ze niet jaloersch zou zijn; de vrouwen zijn zoo
raar! De opzichter kreeg p r e n t a h zich hoegenaamd niet in te laten
met het brugje van „die dame.” Van Brakel zei de laatste woorden
met opzet op een toon, als sprak hij van een zeer voornaam
mensch; dat de opzichter aan zijn knevels trok om zijn lachen te
verbergen, ontging den ingenieur; hij had het veel te druk met eigen
zaken om op ondergeschikten veel acht te slaan.

’t Was waarlijk een buitenkansje; hij spoedde zich naar den

tokohouder, die beslag had gelegd, en betaalde een groot gedeelte,
waarop deze per telegram zijn aanvraag introk; des middags kreeg
Lucie haar huishoudgeld, en ’s avonds kwam hij welgemoed en met
geld in den zak in de sociëteit een partijtje maken.

Toen Van Brakel dien ochtend de weduwe Du Roy zoo vroeg netjes
gekleed zag, kon hij niet bevroeden dat ze al [52]uren aan het werk
was geweest, en dat, door een poortje achter haar huis, reeds tal
van kleine zaken, die te zamen een groote maakten, waren
afgedaan. Te vier uren, als nog iedereen sliep en er van eenig
daglicht nog geen quaestie was, zat mevrouw Du Roy bij een lampje
in haar achtergalerij, en kreeg daar bezoek van dozijnen inlandsche
vrouwen, die met leege manden onder den arm, bevreesd en
onderdanig door het poortje binnenslopen. Ze kwamen allen geld
leenen en wel voor één enkelen dag; ze kwamen het kleine bedrijf-
kapitaal halen, dat dienen moest om rijst, suiker, stroop, tabak enz.
in te koopen, waarvan ze dan koekjes, limonade en strootjes
maakten en die met winst verkochten op den pasar aan koelies en
wie daar verder spijzen en dranken koopen. Des avonds, tegen het
vallen der duisternis, kwamen allen terug, en wie des morgens een
gulden had geleend, betaalde één gulden vijf en twintig cents. Op
deze wijze bracht die gulden er in het jaar een en negentig op, en
mochten er al eens enkelen niet aan de verplichte restitutie voldoen,
—welnu, dàt kon er wel af. Zij behoefde het reeds lang niet meer te
doen, want zij was rijk genoeg, maar ’t was een soort van gewoonte
geworden, en het bracht zoo „lekkertjes” op. En dan,—ze had soms
groote onkosten, door haar voortdurende ondeugende relaties. Het
speet haar geweldig, dat ze zulke neigingen had, maar het was niet
anders; ze k o n het niet laten; het was, meende zij, meer een soort
van kwaal, dan wel een fataliteit. Zoo gaarne had ze daaraan
ontsnapt en haar eenmaal goede reputatie behouden; doch ’t ging
niet, en ’t was of het met de jaren toe-, in plaats van afnam. Nu weer
die Van Brakel! Duizend gulden! Wel beschouwde ze [53]het geld als
totaal verloren, als weg; weggesmeten in de grondelooze beurs van
een aartsdobbelaar, en toch,—zij, die voor een halven gulden, die
haar door een arme inlandsche vrouw te weinig werd teruggebracht,
in toomelooze woede kon losbarsten, glimlachte bij de gedachte aan
die af te schrijven duizend gulden, en, wat nog erger was, aan het
andere geld, dat deze aardigheid haar zou kosten. Wel, dacht ze, ze
zou er pleizier van hebben, en h a b i s p e r k a r a !