ΣYΓΚΡΙΣΗ 3.

81 ΘΟΥΚΥΔIΔΗ-
ΓΡAΜΜΑΤΟΣ ΛIΝΚΟΛΝ
Αναγνώστου Νεφέλη
Κλειδαράς Χάρης
Ζερβόπουλος Κωνσταντίνος
Κοινά σημεία στα δύο κείμενα
Παρατηρούμε ότι:

 Και στις δύο περιπτώσεις γίνεται λόγος για

εμφυλίους πολέμους.

 Και στα δύο κείμενα αναφέρεται η καθολική καχυποψία ανάμεσα στα δύο
αντιμαχόμενα στρατόπεδα «σφών αυτών τους εχθρούς δοκούντας είναι εφόνευον»

 Ακόμα, φαίνεται ότι σε πιεστικές συγκυρίες χάνεται ο σεβασμός προς τους θεούς και
επικρατεί χάος και επιθυμία δολοφονίας ακόμα και των οικείων ανθρώπων «Και γάρ
πατήρ παίδα απέκτεινον», «και από των ιερών απεσπώντο και προς αυτούς εκτείνοντο»
 Σε περίπτωση πολέμου χάνεται επίσης κάθε ίχνος ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης αφού το
κάθε στρατόπεδο δρα με μοναδικό κίνητρο τα προσωπικά του συμφέροντα «των ικετών ως
πεντηκότα άνδρας δίκην υποσχείν έπεισαν και κατέγνωσαν πάντων θάνατων»

 Και στις δύο περιπτώσεις φαίνεται επίσης να γίνονται φόνοι για χρήματα και για
αντιζηλίες «και άλλοι χρημάτων σφίσιν οφειλόμενων υπό των λαβόντων»
Έτσι καταλήγουμε στο ότι πράγματι τα δύο κείμενα έχουν πολλές ομοιότητες και θα
μπορούσε κανείς εύκολα να πιστέψει πως περιγράφουν το ίδιο γεγονός καθώς κυριαρχεί το
ίδιο πνεύμα και η ίδια ατμόσφαιρα. Βλέπουμε λοιπόν ότι και τα δύο κείμενα τονίζουν με
ανατριχιαστικές λεπτομέρειες την κυριαρχία του θανάτου, ο οποίος συνοδεύεται από
απερίγραπτη βαρβαρότητα και αγριότητα. Ο άνθρωπος φαίνεται πως σε τέτοιες καταστάσεις
έχει μυαλό θολωμένο, στο οποίο δεν επικρατεί η λογική αλλά ο δόλος, η απάτη και η
καχυποψία. Επίσης η εκδικητική μανία φαίνεται να κυριεύει το μυαλό των ανθρώπων και να
αποτελεί αιτία για την επιθυμία τους να βλάψουν αυτούς που είχαν κάποτε διαφωνίες ή
συγκρούσεις. Τέλος, κυρίαρχες φαίνεται να είναι οι ψεύτικες δικαιολογίες-προφάσεις που
χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους.