Działanie połączeń

w sieciach
komórkowych

Gruszczyński, Jeziorski, Karczewski,

Górski
 Czym jest sieć komórkowa?
•Sieć komórkowa, telefonia komórkowa – infrastruktura i usługi związane z bezprzewodową
transmisją głosu i danych. Telefonia komórkowa jest rodzajem telefonii bezprzewodowej. Pierwsza
sieć komórkowa powstała w Sztokholmie i swoim zasięgiem obejmowała zaledwie 100 osób. Na
korzystanie z niej mogli pozwolić sobie wyłącznie najbogatsi. Na pierwszy rzut oka sieć komórkowa
działa w bardzo prosty sposób. Gdy znajdujemy się w zasięgu stacji bazowej, nasz telefon komórkowy
może wykonać bezprzewodowe połączenie z innym urządzeniem, znajdującym się w zasięgu tej lub
innej stacji bazowej, ale należącej do wspólnej sieci. Każda ze stacji obsługuje przydzielony teren
zwany komórką. Spostrzegawczy czytelnik pewnie bez trudu domyślił się, skąd wzięto nazwę dla
telefonu bezprzewodowego. Najprościej rzecz ujmując, sieć komórkowa to infrastruktura
telekomunikacyjna. Aby przesył działał bez zarzutu, operator sieci komórkowej musi pokryć dany
obszar stacjami bazowymi, najlepiej w taki sposób, by ich komórki na siebie nachodziły. Telefon
wybierze wtedy tę, która zapewnia najsilniejszy zasięg i przetworzy głos na sygnał elektryczny. Ten
dotrze na falach radiowych do drugiego telefonu, gdzie ponownie zostanie zamieniony w dźwięk. Na
tym właśnie polega praca sieci komórkowej. Kwestie dotyczące wszystkich technologii, które
ostatecznie umożliwiły wykonanie pierwszego bezprzewodowego połączenia, są znacznie bardziej
skomplikowane. 
 Jak powstała pierwsza sieć komórkowa?
Historia pierwszej sieci komórkowej sięga lat 60. ubiegłego wieku. Wówczas to w Sztokholmie firma
Ericsson pokazała światu pierwszy przenośny telefon komórkowy. Ważył on blisko 40 kilogramów,
trudno więc mówić o nadzwyczajnej mobilności. Sztokholmska sieć telefonii komórkowej działała w
technologii analogowej 1G i zapewniała łączność w promieniu 30 kilometrów. Na początku
korzystało z niej zaledwie 100 osób. Mniej więcej w tym samym czasie powstała sieć komórkowa w
Tokio, a następnie uruchomiona przez Motorolę sieć obejmująca ścisłe centrum Chicago. Z
możliwości rozmów bezprzewodowych mogli korzystać wyłącznie bardzo bogaci ludzie. Koszt
pierwszej komórki wynosił kilkanaście tysięcy złotych. Aparat ważył blisko 2 kilogramy, miał 25
centymetrów, a przez swoich użytkowników został pieszczotliwie nazwany cegłofonem.
 Kiedy powstała sieć komórkowa w Polsce?
Pierwsza polska sieć komórkowa powstała w 1991 roku. Wtedy
to firma PTK Centertel, zaledwie kilka miesięcy od rozpoczęcia
swojej działalności, udostępniła swoją sieć do komercyjnego
użytku. Centertel w kilka lat objął swoim zasięgiem aż 65%
powierzchni Polski. Mimo że telefon komórkowy nadal
kosztował
sporo pieniędzy, w 1995 roku własna sieć komórkowa
zapewniła
PTK 50 tysięcy klientów. Branża szybko się rozwijała i rok
później, we wrześniu, powstała kolejna polska sieć komórkowa
Era, a w październiku kolejna – Plus. Konkurencja sprawiła, że
ceny usług spadły, a liczba użytkowników wzrosła. Ciekawostką
jest fakt, iż w tamtym okresie na rynku telefonów
komórkowych
królowały obecnie już niemal zapomniane marki, takie jak
Alcatel,
Ericsson, Siemens, a także Nokia.
Rynek, jaki znamy dzisiaj, zaczął nabierać kształtów w 2007
roku. Wtedy to sieć Play, wchodząc na rynek z
konkurencyjnymi
cenami, raz jeszcze sprawiła, że koszty usług znacznie spadły.
Abonament za telefon komórkowy powoli przestawał wiązać
się z
dużym wydatkiem i stał się tym, czym jest obecnie – jednym z
podstawowych wydatków w każdym domowym budżecie.
Ostatnie dziesięciolecie to dynamiczny rozwój sieci takich jak
Virgin Mobile, mogących realnie zagrozić największym
operatorom sieci komórkowych. A przyszłość wciąż może nas
Zaskoczyć.
 Jak działa połączenie?
Telefon komórkowy użytkownika komunikuje się drogą radiową z anteną stacji bazowej, która z kolei przesyła
informacje do centrali operatora — komputera. W ten sposób sygnał przekazywany jest dalej do odpowiedniego
użytkownika telefonu stacjonarnego lub za pośrednictwem innych stacji bazowych. Użytkownik telefonu
komórkowego musi znajdować się w obszarze zasięgu stacji bazowych, aby mieć możliwość komunikacji. Stacje
bazowe mają ograniczony zasięg i obsługują wyłącznie niewielki obszar wokół siebie zwany „komórką” (stąd nazwa
— „sieć komórkowa”). Aby obsłużyć możliwie największy obszar i zapewnić użytkownikowi stałą możliwość
wykonywania połączeń, operatorzy wykorzystują tysiące komórek, z których każda wyposażona jest w anteny, przez
co zasięgi poszczególnych komórek częściowo zachodzą na siebie, a użytkownicy zawsze znajdują się w ich zasięgu
 Operatorzy komórkowi w Polsce
• Orange (operatorem sieci Orange jest Orange Polska S.A.),
• Play (operatorem sieci Play jest P4 Sp. z o.o.),
• Plus (operatorem sieci Plus jest Polkomtel Sp. z o.o.),
• T-Mobile (operatorem sieci T-Mobile jest T‑Mobile Polska S.A.).
Zasada działań połączeń w sieciach
komórkowych.
Komunikacja komórkowa opiera się na ogólnej zasadzie telefonii:
połączeniu dwóch oddalonych od siebie użytkowników poprzez
urządzenia sieciowe operatora odpowiedzialnego za zarządzanie
usługą. Jednak w przeciwieństwie do telefonów stacjonarnych, w
przypadku sieci komórkowej sygnał nie jest przenoszony za
pośrednictwem przewodów miedzianych lub światłowodu, ale przez
fale radiowe.
 Rodzaje sieci komórkowych
- 2G to nic innego jak skrót od pełnej angielskiej nazwy „2nd Generation”, czyli po
prostu druga generacja (w tym wypadku termin odnosi się do telefonii komórkowej
– sieci nadajników oraz sposobu komunikacji między użytkownikami). Sieć 2G
została wprowadzona po raz pierwszy na początku lat 90.

- 3G to telefonia 3 generacji (3 generation), którą po raz pierwszy uruchomiono na

początku XXI wieku. Jako pierwsza umożliwiła transmisję video i dostęp do
Internetu, przez co zrewolucjonizowała rynek, zastępując poprzednią sieć 2G,
używaną jedynie do realizowania połączeń telefonicznych i wysyłania wiadomości
SMS.

- 4G (skrót od angielskiego „4th generation”) oznacza czwartą generację telefonii

komórkowej, LTE (skrót od angielskiego Long Term Evolution) to natomiast nazwa
technologii, za pośrednictwem której odbywa się transmisja danych w sieci 4G.

- 5G to skrót oznaczający piątą generację sieci komórkowej. Ta sieć będzie o wiele

szybsza niż sieci funkcjonujące obecnie i pozwoli na podłączenie do Internetu
milionów dodatkowych urządzeń, co umożliwi zmianę na lepsze wielu dziedzin
życia.
 KOMÓRKI NA OBSZARACH
MIEJSKICH I WIEJSKICH
•Wielkość komórki uzależniona jest od wielu czynników, takich jak typ stosowanych stacji
bazowych, ukształtowanie terenu (równiny, góry, doliny itp.), położenie instalacji (obszary
wiejskie lub miejskie) i zagęszczenie ludności. Wielkość komórki jest również ograniczona
zasięgiem telefonu komórkowego, który musi być w stanie nawiązać połączenie zwrotne.
•
•A co równie ważne, stacje bazowe mają ograniczoną zdolność przesyłową i mogą
obsługiwać jednocześnie tylko określoną liczbę połączeń. Z tego względu na obszarach
miejskich, gdzie zagęszczenie ludności jest duże i nawiązywana jest znaczna liczba
połączeń, instaluje się dużo mniejszych komórek, które są oddalone od siebie o zaledwie
kilkaset, a nawet kilkadziesiąt metrów. Na obszarach wiejskich, gdzie zagęszczenie
ludności jest znacznie mniejsze, instalowane są większe komórki o zasięgu kilku
kilometrów, ale raczej nie większym niż dziesięć kilometrów.
•
•Warto podkreślić, że ograniczenie mocy sygnału emitowanego przez stacje bazowe
powoduje zmniejszenie zasięgu komórek. Z tego względu w celu poprawy zdolności sieci
do realizacji połączeń głosowych i transmisji danych konieczne jest zwiększenie liczby
stacji bazowych.
 Z CZEGO SKŁADA SIĘ TELEFONIA
•
KOMÓRKOWA?
Sieć telefonii komórkowej składa się z sieci anten (stacji bazowych), z których każda obsługuje dany teren (komórkę) oraz
przekazuje informacje w postaci fal radiowych do/z urządzeń użytkowników.
• Komunikacja komórkowa opiera się na ogólnej zasadzie telefonii: połączeniu dwóch oddalonych od siebie użytkowników
poprzez urządzenia sieciowe operatora odpowiedzialnego za zarządzanie usługą. Jednak w przeciwieństwie do
telefonów stacjonarnych, w przypadku sieci komórkowej sygnał nie jest przenoszony za pośrednictwem przewodów
miedzianych lub światłowodu, ale przez fale radiowe. Telefon komórkowy użytkownika komunikuje się drogą radiową z
anteną stacji bazowej, która z kolei przesyła informacje do centrali operatora — komputera. W ten sposób sygnał
przekazywany jest dalej do odpowiedniego użytkownika telefonu stacjonarnego lub za pośrednictwem innych stacji
bazowych.
 MOC SYGNAŁU
• A co równie ważne, stacje bazowe mają ograniczoną zdolność przesyłową i mogą obsługiwać
jednocześnie tylko określoną liczbę połączeń. Z tego względu na obszarach miejskich,
gdzie zagęszczenie ludności jest duże i nawiązywana jest znaczna liczba połączeń, instaluje się dużo
mniejszych komórek, które są oddalone od siebie o zaledwie kilkaset, a nawet kilkadziesiąt metrów. Na
obszarach wiejskich, gdzie zagęszczenie ludności jest znacznie mniejsze, instalowane są większe
komórki o zasięgu kilku kilometrów, ale raczej nie większym niż dziesięć kilometrów.
• Warto podkreślić, że ograniczenie mocy sygnału emitowanego przez stacje bazowe powoduje
zmniejszenie zasięgu komórek. Z tego względu w celu poprawy zdolności sieci do realizacji połączeń
głosowych i transmisji danych konieczne jest zwiększenie liczby stacji bazowych.
Dziękujemy za uwagę!
Źródła: Wikipedia, grafika google