BUDDA i KONFUCJUSZ

Porównanie
 BUDDYZM
 Buddyzm i konfucjanizm to największe religie Chin i Dalekiego
Wschodu. Jednakże w przeciwieństwie do buddyzmu
konfucjanizm nie stał się religią światową. Swym zasięgiem
konfucjanizm obejmuje w zasadzie tylko Chiny oraz obszary, na
których zaznaczył się wpływ kultury chińskiej.

 Buddyzm liczący ponad 300 milionów wyznawców jest

czwartym, co do wielkości systemem wierzeniowym świata, po
chrześcijaństwie, islamie, i hinduizmie. Jednak buddyzm to
raczej nie religia, lecz prąd duchowy lub system filozoficzny,
choćby dlatego, że brak w nim pojęcia Boga.

 Założycielem buddyzmu był Siddhartha Gautama , zwany

BUDDĄ czyli „OŚWIECONYM” lub „PRZEBUDZONYM”.
 KONFUCJANIZM
 Konfucjanizm podobnie jak buddyzm nie jest systemem
religijnym, lecz doktryną filozoficzno – społeczno - etyczną,
kładącą nacisk na doskonalenie osobowości, współżycie ludzi
i sposoby rządzenia.

 Twórcą konfucjanizmu był Konfucjusz .

 BUDDA i KONFUCJUSZ
 BUDDA  KONFUCJUSZ
(ok. 566-486 p.n.e.) (ok.551-479 p.n.e.)
 BUDDA
 Prawdziwe imię :
Siddhartha Gautama
 Budda urodził się na nizinie Teraju
leżącej u podnóża Himalajów, w
granicach współczesnego Nepalu.
 Był wychowanym w przepychu
księciem małego państewka. Jako
młody człowiek wiódł wygodne i
szczęśliwe życie. Został on
odseparowany od życia
codziennego.
i KONFUCJUSZ
 Prawdziwe imię : Kong Qiu, zwany
także Kongfuzi, K’ung fu-tsy, czyli
Mistrz K’ung
 Urodził się w chińskim księstwie Lu.
 Pochodził z biednej szlacheckiej
rodziny. Jego ojciec był
urzędnikiem wojskowym, umarł
kiedy syn miał 3 lata. Wychowała go
samotnie matka, poznał biedę i
trudy życia. Od małego musiał
fizyczną pracą zarabiać na siebie.
 BUDDA i KONFUCJUSZ
 Siddhartha w wieku 16 lat poślubił
Jasodharę, córkę sąsiedniego
wodza, i miał z nią syna Rahulę.
 W wieku 29 lat uświadomił sobie
nieuchronność choroby, śmierci i
starości. Odszedł z pałacu
wyrzekając się bogactwa i chcąc
znaleźć ucieczkę od cierpienia oraz
sens istnienia. Przez sześć lat
oddawał się różnym dostępnym
praktykom medytacyjnym oraz
skrajnej ascezie.
 W wieku 19 lat ożenił się i rozpoczął
karierę urzędniczą. Zdobył sławę
człowieka niezwykle uczonego, miał
znać na pamięć klasyczną „Księgę
Pieśni”. Był kolejno naczelnikiem
spichlerzy, nadzorcą pól książęcych
i ludzi doglądających zwierząt
ofiarnych.
 Był doskonale wykształcony. Znał
się na etykiecie, muzyce,
łucznictwie, powożeniu zaprzęgiem,
kaligrafii i arytmetyce, poezji i
historii. Został więc znakomitym
nauczycielem. W 530 p.n.e. założył
szkołę, w której uczono pisma,
zasad zachowania się i
podstawowej wiedzy
 BUDDA i KONFUCJUSZ
 Jednak po 6 latach intensywnych praktyk
zdał sobie sprawę, że surowe
umartwianie i posty są równie
pozbawione sensu, co poprzednie życie
w przepychu.
 Mając 35 lat, doznał pod drzewem
figowym (zwanym odtąd drzewem bo)
oświecenia (bodhi), gdy trwał w
medytacji. Wtedy nazwał się Buddą
(„przebudzonym”).
 Po osiągnięciu tego stanu, przez 45 lat
głosił własne nauki, stając się
bodhisattwą. Starał się głosić ludziom
wiedzę o tym, co odkrył o naturze
rzeczywistości i o tym jak można
wykroczyć poza stan ludzki.
 W 517 roku p.n.e. (miał 34 lata) udał się
do stolicy królestwa Czou, gdzie spotkał
wybitnego filozofa Laozi. To spotkanie
zaważyło na dalszym życiu Konfucjusza.
 W rodzinne strony powrócił bowiem
już jako uznany mędrzec. Pełnił w
Lu wiele ważnych funkcji
publicznych, lecz na skutek intryg
popadł w niełaskę księcia. W
towarzystwie kilku uczniów przez 12
lub 14 lat błąkał się po sąsiednich
państwach głosząc swoją naukę.
 W 483 p.n.e. wrócił do Lu i zadowolił
się pozycją nauczyciela.
 BUDDA i KONFUCJUSZ
 Istotę nauki BUDDY stanowią cztery
szlachetne prawdy buddyzmu:
1. Wszelkie istnienie nieuchronnie
wiąże się z cierpieniem .
2. Przyczyną cierpienia jest pragnienie
i żądza.
3. Całkowite wygaszenie pragnień
prowadzi do usunięcia cierpienia.
4. Ostateczne wyzwolenie (nirwana)
osiąga się poprzez praktykowanie
zasad „szlachetnej ośmiorakiej
ścieżki”: poznania, postanowienia,
słowa, czynu (karman), życia (jego
sposobie), wysiłku, myślenia oraz
medytacji.
 Nauki Konfucjusza koncentrowały
się wokół bezkonfliktowego
społeczeństwa i zasad rządzenia.
 Społeczeństwo opiera się na pięciu
związkach zależności i wzajemnych
zobowiązaniach:
1. Dobroć księcia- lojalność
poddanego.
2. Miłość ojca- przywiązanie syna.
3. Życzliwość starszych- szacunek
młodszych.
4. Sprawiedliwość męża-
posłuszeństwo kobiety.
5. Wierność przyjaciela- wzajemność
przyjaciela.
 BUDDA i KONFUCJUSZ
 JEDNYM SŁOWEM: GDY NICZEGO
NIE BĘDZIEMY CHCIEĆ, NIGDY NIE
POCZUJEMY SIĘ SMUTNI, BO NIC I
NIKT NIE ZDOŁA NAS ZRANIĆ !
 Żeby jednak to osiągnąć, potrzeba
wielu lat medytacji i pracy nad sobą.
 PODSUMOWUJĄC: Konfucjusz
postrzegał państwo jako
przedłużenie rodziny, a władcę jako
ojca ludu.
 W swoim ideale etycznym kładł
nacisk na trzy zalety, które powinny
mieć człowiek szlachetny:
roztropność, miłosierdzie i odwaga.
 Łączyło się z tym przestrzeganie
pięciu starych cnót chińskich:
humanitarność; uczciwość;
znajomość etykiety; szczerość;
mądrość , czyli dążenie do
zdobywania wiedzy.
 Cechy te miały czynić człowieka
szlachetnym, gdyż tylko on mógł
sprostać obowiązkom rządzenia lub
pomagania w rządzeniu.
 BUDDA i KONFUCJUSZ
 Budda umarł w niewielkim mieście
Kusinara leżąc między dwoma
drzewami sala, które cudownie
zakwitły, choć nie była to pora ich
kwitnienia. Mimo że częstokroć
powiada się, iż Budda zmarł zjadłszy
zatrutą wieprzowinę podaną mu
przez świeckiego wyznawce, z relacji
zawartej w Kazaniu o Wielkim
Zgaśnięciu jasno wynika, że po tym
zdarzeniu doszedł on do zdrowia i
umarł w jakiś czas póżniej,
najwyraźniej z przyczyn naturalnych.
 Konfucjusz pochowany został w
Qufu, gdzie do dziś znajduje się
jego grób. Jego proste, nauki są
wciąż popularne w Chinach i innych
krajach Dalekiego Wschodu. W swej
nauce w ogóle nie odwoływał się do
sił nadprzyrodzonych, jako jedyny z
twórców wielkiej doktryny nie
twierdził, że pochodzi ona z
jakiegokolwiek boskiego źródła czy
też natchnienia niedostępnego dla
innych ludzi.

 Buddyzm nie stara się wyjaśnić

problemu pochodzenia człowieka,
nie opiera się na mitach czy Bogu.
Źródłem objawienia jest nie Bóg, a
sam człowiek, który dzięki
medytacjom osiągnął stan
przebudzenia.
 BUDDYZM I KONFUCJANIZM
 Około IV wieku n.e., kiedy do Chin dotarł
buddyzm - bardzo szybko oba systemy
zaczęły się przenikać i uzupełniać. Oba te
nurty wprowadzały swoistą równowagę:
konfucjanizm- stałość władzy i szacunek
dla niej, buddyzm- zaspokojenie ludzkiego
pragnienia obrzędów i świętych ksiąg.
 WNIOSKI
 Buddyzm przerodził się w późniejszym czasie w kult
samego Buddy. Jego ideą przewodnią było umrzeć raz
na zawsze, by uniknąć cierpienia i zjednoczyć się ze
światem duchowym; jeśli się to nie udało, dusza skazana
była na reinkarnację (utożsamianą głównie z pokutą i
nowymi cierpieniami).
Konfucjanizm był znacznie bardziej praktyczny. Stanowił
moralną ścieżkę, mówił co wolno, a czego nie wolno, jak
powinno być i co robić by móc się cieszyć idealnym
życiem codziennym.

 Jedno i drugie miało służyć osiągnięciu osobistego

szczęścia (choć szczęście było rozumiane zupełnie
różnie).
 Źródła
 Wikipedia – wolna encyklopedia
internetowa
 Encyklopedia Audiowizualna Britannica –
Filozofia i religia. Wyd.KURPISZ S.A. ,
Poznań 2006
 Portal wiedzy Onet.pl
 Internetowa Encyklopedia PWN
Dziękuję za uwagę.
Anna Stasiewicz klasa Va