Budownictwo

energooszczędne.
Termomodernizacja
budynków.
Szymon Sitarz 251907
Monika Rzepecka
Michał Błaszkiewicz
Michał Paszak
Bartłomiej Zębik
Spis treści 1. Budownictwo energooszczędne BARTEK​
• Energooszczędność to wiele czynników BARTEK​
• Energooszczędne ściany MISIU​
• Energooszczędne dachy MISIU​
• Zatrzymać ciepło: okna i mostki termiczne RUDY​
• Ekonomiczne ogrzewanie RUDY​
2. TERMOMODERNIZACJA​
• Co to jest termomodernizacja?​
• Czym jest audyt energetyczny budynku?​
• Co powinien zawierać audyt?
• Jakie działania obejmuje termomodernizacja budynku?​
• Jakie budynki mogą zostać poddane termomodernizacji?
• Procentowe udziały strat ciepła w domu jednorodzinnym i budynku mieszkalnym.
• Docieplanie ścian zewnętrznych
• Ubóstwo energetyczne – czym ono jest?
• Przyczyny nadmiernych strat ciepła z budynków w Polsce
• Przykładowe procentowe straty ciepła w różnych budynkach
• Główne założenia ustawy termomodernizacyjnej
• Premia termomodernizacyjna
• Premia remontowa
• Premia kompensacyjna
 Energooszczędne
ściany
Energooszczędne
ściany a koszty
Najtańszym sposobem uzyskania znacznych oszczędności na
ogrzewaniu jest dobór optymalnej grubości izolacji termicznej,
opartej nie tylko na przepisach budowlanych, ale spełniającej reguły
energooszczędności. Warto wiedzieć, że zwiększenie grubości izolacji
może zmniejszyć, a nawet zupełnie zniwelować wpływ
niekorzystnego położenia budynku czy jego rozrzeźbionej bryły.
Ściany zewnętrzne są jednym z ważniejszych elementów budynku
wpływających na koszty jego ogrzewania. Powinny nie tylko
zapewniać nośność, ale także skutecznie izolować wnętrza od
wpływu czynników atmosferycznych, przez co zapewniać przyjazny
klimat wewnętrzny. Dzięki dobrze wybranym rozwiązaniom ścian i
zastosowanym materiałom można znacznie ograniczyć
zapotrzebowanie całego budynku na energię grzewczą i, co się z tym
wiąże, znacznie ograniczyć przyszłe koszty jego utrzymania.
Jaką ścianę
wybrać?
Istotny wybór dotyczy rodzaju ściany: jedno- lub wielowarstwowej, z czym
pośrednio wiąże się jej izolacyjność cieplna. Ściana jednowarstwowa –
zbudowana z wyrobów jednego rodzaju, np. bloczków z betonu
komórkowego, pustaków ceramicznych – ma zazwyczaj grubość powyżej 40
cm. Ściana dwuwarstwowa – podobnie lub niewiele więcej. Składa się z
warstwy nośnej, tj. 18-25 cm muru z ceramiki, silikatów, keramzytobetonu czy
betonu komórkowego oraz 10-20 cm ocieplenia z tynkiem
cienkowarstwowym. Ściana trójwarstwowa ma trzy zasadnicze warstwy: od
wewnątrz nośną murowaną, następnie warstwę izolacji cieplnej i kolejną
murowaną warstwę elewacyjną (np. z cegieł niewymagających tynkowania –
klinkierowych lub silikatowych). Ciepła ściana trójwarstwowa ma więc około
50-55 cm grubości. Jest najsolidniejsza – dzięki zewnętrznej warstwie
elewacyjnej – odporna na uszkodzenia i bardzo trwała. Jest też najbardziej
kosztowna i dlatego stosowana jest, gdy nie trzeba liczyć się z kosztami
budowy. Ale dla większości inwestorów ważna jest też cena i to, by przy
racjonalnych nakładach uzyskać możliwie najlepszy efekt – optymalne koszty
eksploatacji i przyjazny mikroklimat wnętrz.
 Dlaczego ściany
wielowarstwowe?
W domu jednorodzinnym do 40% ciepła może
uciekać przez ściany zewnętrzne. Warto więc
budować takie ściany, które mają najlepszą
izolacyjność cieplną, i których nie trzeba będzie
ocieplać za kilka lub kilkanaście lat. Dom raz dobrze
zbudowany będzie tani w utrzymaniu i nie będzie
generował dodatkowych kosztów. Miarą izolacyjności
cieplnej przegród jest współczynnik przenikania
ciepła Uk, którego wartość przedstawia ilość ciepła
uciekającego w ciągu 1 s przez 1 m2 ściany, gdy
różnica temperatur po obu jej stronach wynosi 1° C.
Im ten współczynnik jest mniejszy, tym lepiej, bo w
identycznych warunkach przez przegrodę o niskim Uk
ucieknie mniej ciepła. Wymagany współczynnik Uk
dla ścian jednowarstwowych wynosił w Polsce 0,50
W/m2 K. Dla ścian wielowarstwowych wymaganie
było ostrzejsze, bo współczynnik Uk nie mógł
przekraczać 0,30 W/m2 K. Oznacza to, że straty ciepła
przez ściany dwuwarstwowe mogły być o 40-60%
mniejsze niż przez jednowarstwowe. Aktualnie
stworzono jednakowe wymagania (DzU nr 201/2008,
poz. 1238) bez względu na strukturę i przeznaczenie
obiektu do U≤0,30 W/m2 K.
 Wybór ściany wielowarstwowej daje
swobodę zastosowania dowolnego
materiału dla warstwy nośnej, ponieważ
materiał ten ma za zadanie spełniać jedynie
wymagania wytrzymałościowe. Dodatkową
ważną zaletą tego typu ścian jest możliwość
ukrycia wad wykonawstwa, np. zbyt dużej
Podsumowując ilości zaprawy w spoinach, dzięki solidnie
zamontowanej warstwie ocieplenia. Jest to
rozwiązanie umożliwiające dowolne
kształtowanie elewacji poprzez dobór
faktury tynku i kolorystyki w zastosowanym
systemie ocieplenia
Energooszczędne
dachy
 Największą popularnością cieszą się obecnie w
naszym kraju domy tradycyjne, z dachem spadzistym
(zwanym też skośnym) o drewnianej więźbie
dachowej (fot. 1). W budynkach o nowoczesnej
Energooszczędne architekturze stosuje się najczęściej dachy płaskie z
tzw. stropodachem wentylowanym (fot. 2).
dachy Niezależnie od decyzji o wymarzonej architekturze
domu każdy dach, pod którym będziemy mieszkać,
potrzebuje odpowiedniej izolacji cieplnej i
wilgotnościowej oraz prawidłowej wentylacji.
Wentylacja i
odprowadzenie wilgoci
Przy wyborze rozwiązań materiałowych należy pamiętać o
poprawnej konstrukcji warstw dachu, umożliwiającej dyfuzję pary
wodnej. Ze względu na zachowanie wobec pary wodnej
przenikającej z poddasza można wyróżnić dwa podstawowe typy
połaci dachowej: nieszczelną i szczelną. W przypadku pokrycia papą
na pełnym deskowaniu (typ szczelny) należy zawsze pozostawiać
pustkę powietrzną między deskami a izolacją termiczną. Pustka ma
zapewnić wentylację połaci, dlatego należy pamiętać o wykonaniu
wlotów i wylotów powietrza. Przy stosowaniu membran
dachowych o wysokich parametrach paroprzepuszczalności (typ
nieszczelny) można pominąć pustkę powietrzną. Wówczas
wykorzystujemy całą grubość krokwi i ocieplenie styka się z
wiatroizolacją, układaną tuż pod pokryciem dachu. Od wewnątrz
umieszczana jest folia paroizolacyjna montowana między izolacją
termiczną a wykończeniem (np. z płyt g-k lub boazerią). Folia
przyklejana jest taśmą dwustronną do stalowego rusztu lub
mocowania zszywkami do rusztów drewnianych, koniecznie z
wykonaniem zakładów 10 cm, które sklejamy taśmą dwustronnie
klejącą. Przy takim rozwiązaniu połaci dachowej należy zapewnić
dobrą, regulowaną wentylację grawitacyjną pomieszczeń
(rozszczelnienie okien, kratki wywiewne).
 Straty ciepła
przez dach
Straty ciepła przez dach w domach jednorodzinnych spełniających
aktualne wymagania prawne stanowią od 10 do 15% całkowitych strat
ciepła w budynku. Wymagania przepisów budowlanych (nowelizacja z 6
listopada 2008 r., DzU nr 201/2008, poz. 1238) oznaczają
zaprojektowanie dachu o współczynniku przenikania ciepła U≤0,25
W/m2 K. Czasami posługujemy się też określeniem „opór cieplny”, który
jest po prostu odwrotnością współczynnika U. Oznacza to, że dla dachów
graniczny opór cieplny wynosi RT= 4,0 m2 K /W, a przegrody powinny
charakteryzować się oporem cieplnym większym od RT.
Zagwarantowanie wymaganej prawem minimalnej wartości U okazuje
się wcale nie takie proste. Główną przyczyną są niedokładności
wykonania i nieciągłość izolacji termicznej. Izolacja jest poprzerywana
elementami drewniamymi konstrukcji dachu (np. krokwie) tworzącymi
mostki termiczne. Przykładowy, nie do końca dobrze ocieplony dach
pokazano na załączonym termogramie (fot. 3). Uwzględnienie wpływu
mostków termicznych powoduje, że spełnienie minimalnych wymagań
prawnych jest możliwe dopiero przy izolacji termicznej dachu grubości
FOT. 3. ZDJĘCIE TERMOWIZYJNE
PODDASZA OD WEWNĄTRZ. MIEJSCA
CIEMNIEJSZEGO KOLORU WSKAZUJĄ
NA WYSTĘPOWANIE MOSTKÓW
LINIOWYCH WYNIKAJĄCYCH Z
NIEPRAWIDŁOWEJ KONSTRUKCJI I
MONTAŻU IZOLACJI W POŁACI DACHU.
KONIECZNE PRZEKONSTRUOWANIE
DACHU ORAZ ZWIĘKSZENIE GRUBOŚCI
OCIEPLEN
Optymalna grubość izolacji
termicznej dachu
Często pada pytanie: czy nie warto zastosować większej grubości izolacji termicznej?
Udzielenie odpowiedzi wymaga optymalizacji grubości ocieplenia dachu. Analizy
audytorskie, które wykonano dla różnych nośników energii (tabela 1), wykazały, że
optymalna wartość współczynnika przenikania ciepła U jest znacznie niższa od wartości
minimalnej wymaganej prawem. W założeniach przyjęto, że inflacja w okresie 25 lat
będzie stała i wyniesie 5% rocznie, wzrost kosztów energii ponad inflację wyniesie
średnio 8% rocznie. Wyznaczone w ten sposób optymalne wartości współczynników
przenikania ciepła wynoszą: Uopt = 0,2 (wymagane 25 cm wełny + dodatkowe 6 cm) do
0,15 W/m2 K (wymagane 25 cm wełny + dodatkowe 14 cm). Oznacza to, że optymalny
opór cieplny dachu wynosi Ropt= 5 do 6,7 m2 K /W. Ze względu na trwałość materiałów
budowlanych należy się liczyć z tym, że poważniejsze prace remontowe będą
wykonywane po 25-30 latach, zatem od razu warto zastosować rozwiązania
przyszłościowe. Jest to uzasadnione ekonomicznie i wskazane ekologicznie ze względu na
zmiany klimatyczne. Dlatego powinniśmy stosować grubość ocieplenia dachów na
poziomie 30 cm, natomiast zalecana grubość izolacji termicznej to 35 cm. Koszt takiego
„pogrubienia” izolacji wynosi 5000-8000 zł. Biorąc pod uwagę całkowity koszt budowy,
ten dodatkowy wydatek jest niewielki i stanowi około 1% całkowitych kosztów
inwestycji. Warto zatem zainwestować w energooszczędne rozwiązania i cieszyć się
niższymi rachunkami za ogrzewanie.
Po ilu latach zwrócą się nakłady na
dodatkową izolację termiczną
Zwrot dodatkowych nakładów inwestycyjnych w przypadku ogrzewania
realizowanego z gazu ziemnego lub pompy ciepła wynosi 8,6 roku, a przy
ogrzewaniu olejem opałowym, gazem płynnym lub energią elektryczną (II taryfa)
wynosi 6,9 roku. Należy się jednak liczyć z tym, że wzrost cen nośników energii
może być większy od przyjętych w analizach audytorskich. Ocieplenie dachów
realizowane za pomocą skalnej wełny mineralnej oprócz funkcji izolacji termicznej
pełni również funkcje ppoż., zabezpieczając konstrukcję dachu przed działaniem
ognia. Dzięki zastosowaniu skalnej wełny mineralnej poprawiamy także izolacyjność
akustyczną dachu, co uchroni nas m.in. od uciążliwych odgłosów deszczu
bębniącego o poszycie dachowe. Należy pamiętać, że izolacyjność termiczna wełny
mineralnej przynosi korzyści również w lecie – chroniąc pomieszczenia poddasza
przed nadmiernym nagrzewaniem.
Podsumowując
Optymalne i uzasadnione ekonomicznie grubości izolacji termicznej
dachów są znacznie większe od aktualnie wymaganych przepisami.
Warto zainwestować w dobrą izolację dachu. Działanie takie przyniesie
wiele korzyści. Możemy liczyć na obniżenie kosztów ogrzewania zimą
oraz zmniejszenie wpływu letnich, wysokich temperatur na temperaturę
w pomieszczeniach, na poddaszu. Nie bez znaczenia jest też poprawa
izolacji akustycznej dachu. Przy zwiększaniu grubości ocieplenia warto
skonsultować planowane zmiany z projektantem lub audytorem
energetycznym w celu uniknięcia kondensacji pary wodnej w
przegrodzie oraz wyeliminowania niekorzystnego wpływu mostków
cieplnych na dachu. Inwestowanie w energooszczędność jest opłacalne
ekonomicznie oraz ekologicznie. Obniżenie zużycia energii wpływa
korzystnie na niską emisję spalin, czystość środowiska i ograniczenie
zmian klimatycznych.
2. Termomodernizacja
budynków
Co to jest termomodernizacja?​
Rodzaj inwestycji, która polega na zredukowaniu zapotrzebowania na energię cieplną na
potrzeby ogrzewania nieruchomości oraz podgrzewania ciepłej wody użytkowej.

Kluczem do właściwego rozpoczęcia działań w zakresie termomodernizacji jest przeprowadzenie

audytu energetycznego. Kompleksowa analiza pokazuje różne możliwości oszczędzania energii -
począwszy od realizacji najprostszych działań, jak wymiana oświetlenia na mniej energochłonne
oraz wymiana stolarki poprzez modernizację instalacji wewnętrznych, węzłów cieplnych aż do
budowy własnych mikroinstalacji do produkcji energii np. z paneli fotowoltaicznych, kolektorów
słonecznych czy pomp ciepła.
Czym jest audyt energetyczny budynku?​
Audyt stanowi ocenę istniejącego stanu użytkowania energii w danym obiekcie oraz określa
możliwości i środki służące do jego poprawy. Zawiera też także analizę ekonomiczno-
energetyczną usprawnień w budynku wraz z wyborem optymalnego zakresu prac
modernizacyjnych.
Najważniejszym elementem audytu jest obliczenie zapotrzebowania na energię i moc w
obecnym stanie obiektu oraz po zrealizowaniu usprawnień proponowanych w audycie. Audyt
obejmuje wszystkie elementy, instalacje i urządzenia w budynkach związane z zużyciem energii:
Audyt energetyczny uwzględnia m.in.:
- rodzaj i sposób wykorzystania źródeł energii,
- wiek i stan urządzeń grzewczych,
- współczynnik U izolacyjności cieplnej przegród zewnętrznych i wewnętrznych,
- stan techniczny budynku pod kątem planowanych zmian.
Audyt nie jest dokumentacją techniczną, nie jest podstawą dla realizacji robót, ale stanowi
założenia do projektu modernizacji obiektu lub procesu.
 Audyt powinien składać się z następujących części:
- strona tytułowa,
- karta audytu,
Co powinien - Wykaz dokumentów i danych źródłowych,

zawierać audyt? - inwentaryzacja techniczno–budowlana budynku,

- ocena stanu technicznego budynku,
- wykaz rodzajów usprawnień i przedsięwzięć termomodernizacyjnych,
- dokumentacje wyboru optymalnego wariantu przedsięwzięcia,
- opis techniczny optymalnego wariantu przedsięwzięcia.
Jakie działania obejmuje
termomodernizacja budynku?​
Lista działań, które można podjąć w ramach termomodernizacji domu jednorodzinnego, obiektu publicznego lub nieruchomości firmy,
określona jest w rozporządzeniu Ministra Inwestycji i Rozwoju z 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych,
urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Należy do nich m.in.:

- ocieplenie ścian, dachów i stropodachów, stropów nad piwnicami oraz podłóg przez dodanie warstwy materiału o wysokich
właściwościach izolacyjnych;

- wymianie okien i drzwi zewnętrznych na bardziej energooszczędne;

- likwidacji indywidualnych źródeł ciepła wraz z budową przyłącza do systemu ciepłowniczego, w wyniku czego zmniejszają się koszty
pozyskania ciepła dostarczanego do budynków;

- modernizacji źródeł ciepła z uwzględnieniem możliwości zastosowania kogeneracji;

modernizacji systemów HVAC (ciepło, wentylacja i klimatyzacja) z uwzględnieniem zastosowania wysokosprawnej rekuperacji energii;

- modernizacji instalacji wewnętrznej centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej, dzięki czemu zmniejsza się zapotrzebowanie na
energię dostarczaną na te potrzeby;

- modernizacji wewnętrznej instalacji elektrycznej i oświetlenia wewnętrznego;

- wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii na potrzeby własne budynku, instalacji systemów monitoringu i zarządzania energią.
Jakie budynki mogą zostać poddane
termomodernizacji?
Termomodernizacja może dotyczyć tych budynków, które już istnieją i ze względu na wiek oraz stan techniczny kwalifikują się do podjęcia
działań, które pozwolą spełnić współczesne wymagania. Termomodernizację można przeprowadzić nie tylko w budynkach, które mają
kilkadziesiąt lat, ale także kilkanaście.
Procentowe udziały strat ciepła w domu
jednorodzinnym i budynku mieszkalnym
 ŚCIANY
ZEWNĘTRZNE
Czym ocieplić ściany zewnętrzne - jakie wybrać materiały?
Przede wszystkim liczy się materiał, z jakiego zbudowano ściany
zewnętrzne. Może to być na przykład mur z dawnych bloczków
gazobetonowych czy z tradycyjnych pustaków ceramicznych.
Trzeba sprawdzić, jaki jest współczynnik przenikania ciepła U
przez taką przegrodę. Im jego wartość wyższa, tym gorzej.
Druga kwestia to rodzaj zastosowanego materiału
ociepleniowego. Od wartości jego współczynnika λ zależy
grubość warstwy termoizolacyjnej. Im niższa lambda, tym cieńsza
może być izolacja. Z grubością izolacji nie wolno też przesadzić.
Nietrudno bowiem przekroczyć granicę opłacalności docieplenia
ścian. Ustalenie grubości ocieplenia nie jest łatwe i warto się zdać
w tej kwestii na specjalistów zajmujących się audytem
energetycznym. Pozwoli to uniknąć błędów polegających na
zastosowaniu niewystarczającej izolacji lub niepotrzebnie grubej i
przez to droższej.
WEŁNA CZY STYROPIAN DO OCIEPLENIA
ŚCIAN?
Styropian, z racji dobrej izolacyjności termicznej i niskiej ceny, jest wciąż najpopularniejszym materiałem
do ocieplania ścian zewnętrznych. Waży niewiele, a jego obróbka nie nastręcza problemów. Układa się go
nieco szybciej niż wełnę. Charakteryzuje się lepszą niż ona odpornością na zawilgocenie, ale nie jest aż tak
odporny na działanie ognia. Ze względu na niedużą masę ma też gorsze właściwości akustyczne. Tradycyjny
styropian jest tylko w znikomym stopniu paroprzepuszczalny. Zazwyczaj do docieplania ścian zewnętrznych
wykorzystujemy styropian fasadowy o grubości od 10 do 20 cm. Jego współczynnik przenikania ciepła λ
wynosi 0,035-0,045 W/(m.K). Z tym, że lepiej jest wykorzystać materiał o niższym współczynniku λ, żeby
warstwa nie była zbyt gruba.
Coraz więcej budynków ociepla się styropianem grafitowym zawierającym neopor. Płyty z takiego materiału
mają jeszcze lepszy współczynnik przewodzenia ciepła λ. Wynosi on 0,031-0,033 W/(m .K).
WEŁNA CZY STYROPIAN
DO OCIEPLENIA ŚCIAN?
Styropian nie wszędzie się sprawdzi jednakowo dobrze. Często potrzebna
jest wełna mineralna, gdyż ma lepszą paroprzepuszczalność i pozwala na
odprowadzenie wilgoci zgromadzonej w przegrodzie poza budynek. Jej
współczynnik przewodzenia ciepła λ wynosi 0,030-0,041 W/(m .K). Wełna jest
produktem o wysokiej sprężystości, więc doskonale klinuje się między
drewnianymi elementami, a jednocześnie zabezpiecza je przed działaniem
ognia. Z tego względu jest idealna do konstrukcji szkieletowych. Wełna fasadowa
jest wciąż droższa od styropianu. Ponieważ waży dosyć sporo, powinna być
kotwiona do ściany zewnętrznej odpowiednią liczbą kołków (w przypadku
styropianu kołkowanie może być zrobione ze względu na warunki np. wiatrowe).

Kołkować nie trzeba wełnianych płyt lamelowych. Są one węższe od zwykłych i

wygodniejsze w montażu. Dobrze też przylegają do nierównych powierzchni.
Czasem potrzebna jest twarda, odporna na wilgoć warstwa izolacyjna o jak
najniższym współczynniku przewodzenia ciepła λ. Wtedy warto
wykorzystać polistyren ekstrudowany λ = 0,030-0,035 W/(m.K) lub
sztywną pianę poliuretanową PIR (λ = 0,022-0,030 W/(m.K).
 MATERIAŁY UŻYWANE DO
OCIEPLENIA
Przeważnie dom ociepla się od zewnątrz. Kupuje się materiały wchodzące w skład systemu ociepleniowego
ETICS , czyli: klej do izolacji, podkład tynkarski, tynk cienkowarstwowy (akrylowy, silikonowy, silikatowy,
siloksanowy lub mineralny), farbę elewacyjną, siatkę zbrojącą do podkładu tynkarskiego i inne niezbędne
akcesoria.
Najkorzystniejszymi materiałami do ocieplania ścian zewnętrznych metodą ETICS są styropian fasadowy w
postaci sztywnych płyt lub płyty z wełny mineralnej o gęstości 80-130 g/m 3. Płyty ociepleniowe przykleja się
do odpowiednio przygotowanego, suchego, czystego i nośnego podłoża. W domach jednorodzinnych kołków
do styropianu można nie stosować. Jest to wymagane, gdy ściana zewnętrzna budynku przekracza 8 m
wysokości. Wełna zawsze wymaga kołkowania.
Na izolacji, po jej przeszlifowaniu, robi się podkład tynkarski zbrojony siatką z włókna szklanego. Siatka
musi się znaleźć pomiędzy dwiema warstwami podkładu, aby w żadnym miejscu nie wystawała. Układa się
ją z zachowaniem 10-centymetrowych zakładów między poszczególnymi pasami. Na zagruntowanym
podkładzie rozprowadza się i zaciera tynk, który na końcu maluje się farbą elewacyjną. W niektórych
systemach tynk zastępują płytki elewacyjne, na przykład z klinkieru.
 MATERIAŁY UŻYWANE DO
OCIEPLENIA
Dodatkowe ocieplenie do ścian zewnętrznych

Gdy ściany zewnętrzne są już ocieplone, powstaje dylemat – czy usuwać starą warstwę i izolować od
podstaw, czy można będzie dołożyć dodatkowe ocieplenie. Wszystko będzie zależało od tego, jak dobrze
stara izolacja trzyma się muru. Aby to stwierdzić, wykonawcy muszą zrobić tak zwaną odkrywkę. Polega
ona na wycięciu fragmentu ocieplenia o wymiarach około 1 x 1 m. Pozwoli to zorientować się, czy płyty
dobrze przyklejono do muru, oraz sprawdzić, czy mur jest w dobrym stanie – zachowuje powierzchniową
nośność, nie jest zawilgocony lub zagrzybiony. Jeśli ocieplenie jest solidnie przymocowane (można to
jeszcze poprawić, dodatkowo je kołkując), można mocować kolejną warstwę. Płyty wełny lub styropianu
przykleja się wtedy do zagruntowanego tynku. Trzeba je też zakołkować. Kołki muszą być na tyle długie,
żeby przeszły przez obie warstwy izolacji i zakotwiły się w murze na głębokość minimum 5 cm.
MATERIAŁY
UŻYWANE DO
OCIEPLENIA
•Alternatywą dla wełny i styropianu są pianki - poliuretanowa lub
polietylenowa. Ze względu na dość wysoką cenę, nie zyskały one
jeszcze dużej popularności, choć mają sporo zalet. Izolacje te
charakteryzują się bardzo niską przewodnością cieplną -
współczynnik λ wynosi odpowiednio 0,021-0,023 i 0,035-0,042
W/(m·K). Piankę poliuretanową cechuje bardzo dobra
dźwiękochłonność, odporność na zawilgocenie oraz dobra
przyczepność do podłoża. Można ją nakładać metodą natryskową,
co umożliwia stosowanie tego materiału w miejscach, gdzie
trudno ułożyć tradycyjne ocieplenie. Izolacja dostępna jest
również w postaci twardych płyt.
•Taką samą formę ma pianka polietylenowa. Oprócz bardzo
dobrych parametrów cieplnych, charakteryzuje się odpornością
na działanie substancji chemicznych oraz owadów i gryzoni.
Przykładowy
koszt
docieplenia
ścian
zewnętrznych
Ubóstwo energetyczne – czym ono jest?

Zgodnie z przyjętą w Wielkiej Brytanii definicją, z ubóstwem energetycznym mamy do czynienia w przypadku gospodarstw, w
których koszty energii, głównie ogrzewania, stanowią ponad 10% dochodu, czyli w polskich warunkach miesięczne koszty energii
powinny nie przekraczać 300–400 zł. Dla domu jednorodzinnego ogrzewango gazem ziemnym o energii użytkowej dla
powierzchni 134 m2, wybudowanego w latach 70. i 80. XX wieku roczne koszty ogrzewania na c.o. i c.w.u. wynoszą około 5500–
6000 zł, czyli ok. 450–550 zł miesięcznie.

Liczba osób dotkniętych ubóstwem energetycznym

zależy od kilku czynników, np.:
- energochłonności budynków,
- cen nośników energii,
- dochodów obywateli,
- lokalizacji nieruchomości, czyli od strefy klimatycznej.
Przykładowe procentowe straty ciepła w
różnych budynkach

Przypomnienie - dopuszczalne wartości współczynników przenikania

ciepła dla różnych przegród budowlanych wg. polskich norm oraz WT
w ciągu ostatnich lat
Przyczyny nadmiernych strat ciepła z
budynków w Polsce
1. niedostateczna izolacja cieplna przegród stanowiących termiczną obudowę budynków
(tolerancyjne normy cieplne) - dotyczy to przede wszystkim ścian zewnętrznych,
stropodachów/dachów, okien i drzwi balkonowych stropów nad piwnicami
nieogrzewanymi, stropów na przejazdami, itp. Istnieje jeszcze duża liczba budynków
użyteczności publicznej o znacznym stopniu przeszklenia i złym stanie ślusarki,
2. niska sprawność instalacji grzewczej - instalacje c.o. na ogół są źle zaizolowane,
rozregulowane i zarośnięte osadami. Nie mają możliwości regulacji temperatury w
pomieszczeniach w zależności od warunków pogodowych. Stąd, bardzo trudno jest
zapewnić parametry komfortu cieplnego w pomieszczeniach.
3. brak pomiaru zużywanego ciepła - i związane z tym rozliczanie się z dostawcą ciepła na
podstawie liczby metrów kwadratowych ogrzewanej powierzchni użytkowej.
Główne założenia ustawy
termomodernizacyjnej
W dniu 18 grudnia 1998r. weszła w życie długo oczekiwana Ustawa o Wspieraniu Przedsięwzięć
Termomodernizacyjnych (Dz.U. Nr 162, poz. 1121), która uległa niewielkim zmianom wg Ustawy z
dnia 21 czerwca 2001r. (Dz. U. Nr 76, poz. 808).
Znowelizowana Ustawa uzupełnia dotychczas funkcjonujący system wspierania finansowego
przedsięwzięć termomodernizacyjnych o możliwość pozyskania wsparcia finansowego również dla
przedsięwzięć remontowych. Funduszami przeznaczonymi na wypłatę premii zarządza Bank
Gospodarstwa Krajowego (BGK), które jest dysponentem Funduszu Termomodernizacji i Remontów.
Podstawowym celem Funduszu Termomodernizacji i Remontów (FTiR) jest pomoc finansowa dla
Inwestorów realizujących przedsięwzięcia termomodernizacyjne i remontowe z udziałem kredytów
zaciąganych w bankach komercyjnych. Pomoc ta zwana odpowiednio:
- premią termomodernizacyjną,
-premią remontową,
-premią kompensacyjną,
Premia termomodernizacyjna
Premia termomodernizacyjna jest przyznawana po wykazaniu, że realizowana inwestycja spełnia
wszystkie wymagania ustawowe, czyli jeżeli w wyniku realizacji przedsięwzięcia nastąpi:
1. zmniejszenie rocznego zapotrzebowania na energię:
- w budynkach, w których modernizuje się jedynie system grzewczy – o co najmniej 10%,
- w budynkach, w których po roku 1984 przeprowadzono modernizację systemu grzewczego – o co
najmniej 15%,
- pozostałych budynkach – co najmniej o 25%
lub
2. Zmniejszenie rocznych strat energii o co najmniej 25%
lub
3. zmniejszenie rocznych kosztów pozyskania ciepła o co najmniej 20%
lub
4. zamiana źródła energii na źródło odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.
Premia remontowa
Premia ta może być przyznana wyłącznie inwestorowi przeprowadzającemu remont budynku
wielorodzinnego oddanego do użytku przed 14.08.1961 roku (ok. 15 lat po II wojnie i starszych).
W rozumieniu zapisów Ustawy inwestorem, który ma prawo starać o przyznanie premii jest:
- osoba fizyczna,
- spółdzielnia mieszkaniowa,
- towarzystwo budownictwa społecznego,
- wspólnota mieszkaniowa z większościowym
udziałem osób fizycznych.
Premia kompensacyjna
Ustawa wprowadza dodatkowo pojęcie premii kompensacyjnej, która przysługuje osobie
fizycznej, która w dniu 25.04.2005 roku była właścicielem bądź spadkobiercą budynku
mieszkalnego (lub został spadkobiercą po tym dniu) z co najmniej jednym lokalem
kwaterunkowym. Premia ta jest przeznaczona na spłatę części kredytu udzielonego na realizację
przedsięwzięcia remontowego (budynku wielo- lub jednorodzinnego)
Pojęcie - Głęboka termomodernizacja
Definicja głębokiej termomodernizacji nie została jeszcze sprecyzowana, ale Komisja Europejska podjęła próby
jej określenia pod względem technicznym.
Głęboka termomodernizacja jest kluczowym działaniem w celu ratowania i ochrony budynków przed ich
zniszczeniem. Jej zakres obejmuje następujące elementy:
- ulepszenie sprawności instalacji,
- zwiększenie komfortu w budynkach,
- działania w celu ograniczenia zużywanej energii nieodnawialnej oraz szkodliwych dla zdrowia emisji,
- zmniejszenie kosztów ciepła w budynku zgodnie z Warunkami Technicznymi [Rozporządzenie Ministra
Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać
budynki i ich usytuowanie (DzU 2002 nr 72, poz. 690)].
Oprócz tego, według definicji KE głęboka modernizacja budynku jest wtedy, gdy:
- koszty prac termomodernizacyjnych są wyższe niż 25% wartości budynku (z wyłączeniem wartości działki),
- modernizacji podlega więcej niż 25% powierzchni przegród zewnętrznych,
- zmniejszenie zużycia energii w budynkach wynosi 60%,
- poprawa efektywności energetycznej źródła wynosi min. 30%.
Dziękujemy za uwagę !