Roddy Doyle

The Snapper

Door: Nienke Krook, klas 5Vc

 Algemene vragen

Schrijver: Roddy Doyle

Titel: The Snapper

Jaar: 1990

Gelezen versie:

1998, Wolters-Noordhoff, Blackbirds serie.

Titelverklaring

Op bladzijde 60 komt voor het eerst de naam „snapper‟ voor. Snapper betekent
zoiets als scharrel. In het boek noemen ze de baby van Sharon een snapper.
Daarmee wordt bedoeld dat het een „scharrelbaby‟ is, dus een baby zonder vader en
met een alleenstaande jonge moeder.
Belangrijkste Personen

Sharon Rabbitte
Sharon is de hoofdpersoon uit het boek. Ze is 20 jaar oud en zwanger van de vader
van haar beste vriendin, die ook haar overbuurman is. Sharon woont nog thuis bij
haar ouders en is het oudste kind in de familie.
Ze heeft veel vrienden, waar ze vaak mee in het café zit. Eigenlijk heeft ze niet één
beste vriendin aan wie ze alles kan vertellen, maar Jacky vindt ze toch het aardigste
van het stel. Sharon kan goed met kinderen opschieten, maar tijdens haar
zwangerschap wil ze nog wel eens gek worden van haar kleine broertjes en zusjes.
Ondanks enkele problemen tijdens haar zwangerschap (bijvoorbeeld de keren dat
mensen haar raar aankijken omdat ze zo jong en een alleenstaande moeder is), zet
ze toch door en is ze vastberaden om het kind te houden. Ze neemt het leven zoals
het is en gaat haar zwangerschap dan ook met veel rust in. Toch vertelt ze, uit angst
van pesterijen, niet wie de echte vader is.

Jimmy Sr. Rabbitte

Jimmy is de vader van Sharon. Hij is vaak in de kroeg te vinden met zijn vrienden
Paddy, Bertie en Bimbo.
Jimmy kan vaak een beetje agressief reageren op bepaalde dingen, hij vloekt ook
veel. Maar toch probeert hij een goede vader te zijn: hij houdt echt van zijn kinderen.
Hij steunt Sharon ook tijdens haar zwangerschap, maar op het moment dat iedereen
begint te roepen dat George Burgess de vader is bekoeld hij even. Hij neemt een
beetje afstand van haar, tot ze hem kan „overtuigen‟ dat Mr. Burgess niet de vader
van haar kind is en dat ze echt veel van haar vader houdt. Jimmy houdt zich heel erg
bezig met haar zwangerschap en koopt zelfs een boek erover. Zo is hij, soms tot
vervelens toe, op de hoogte van alles wat haar te wachten staat.

Veronica Rabbitte
Veronica is de moeder van Sharon. Ze is een lieve vrouw die altijd heel rustig en lief
is. Ze is altijd bereid om anderen te helpen en staat meteen klaar. Ze kan goed
handwerken en maakt daarom vaak kleding voor haar huisgenoten: bijvoorbeeld
danspakjes voor haar tweeling.
Over de zwangerschap van haar dochter maakt zij zich niet zo druk, het zal allemaal
wel goed komen denkt ze.

George Burgess
George is de vader van het kind van Sharon. Hij heeft zelf al twee kinderen, één
daarvan is Yvonne, een vriendin van Sharon.
George is getrouwd met Pat, maar door de zwangerschap van Sharon gaat het
huwelijk natuurlijk niet meer zo goed. Daarom besluit hij op een gegeven moment
ook te vluchten van huis. Hij schrijft Sharon een brief om te vertellen dat hij van haar
houdt, maar Sharon wil hier niets van weten.
Mr. Burgess vertelt graag stoere verhalen aan zijn vrienden in het café, maar als hij
op een gegeven moment vertelt dat hij Sharon wel „een lekker ritje‟ vindt, krijgen de
mensen argwaan.
Plaats

Het verhaal speelt zich af in de fictieve plaats Barrytown (barry betekent vrolijk in het
Iers), een Noord-Ierse buitenwijk.
Het plaatsje bestaat voornamelijk uit een arme bevolking, met mensen die zwaar aan
de alcohol zijn. Werkeloosheid is ook een groot probleem in het dorp. Barrytown is
niet zo groot. Het is een sterke gemeenschap, waar iedereen elkaar kent. De familie
Rabbitte moet zichzelf daarom een beetje beschermen, omdat door de
zwangerschap van Sharon al snel de roddels de wereld inkomen.
Het verhaal speelt zich, naast het huis van de familie Rabbitte, ook nog af in de
kroeg (The Hikers) en de winkel waar Sharon werkt.

Periode

Er wordt geen precieze datum genoemd van wanneer het verhaal zich afspeelt, maar
volgens mij is het wel in deze tijd. Het is dus, denk ik, tussen 1980 en 1990.

Het verhaal beschrijft de laatste zes maanden van Sharon's zwangerschap. Het boek
begint op het moment dat Sharon drie maanden zwanger is (pagina 14) en als de
baby geboren wordt (pagina 183) Er zitten wel een paar tijdsprongen in van een paar
dagen, weken of maanden.

Vertelperspectief

Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller, die zelf niet aan het verhaal
deelneemt.
De verteller geeft, naast uitspraken van de personen uit het boek, ook commentaar.

Structuur

Het boek is opgebouwd uit hele kleine hoofdstukjes die worden onderscheiden door
drie sterretjes.

Het is een chronologisch verhaal, de gebeurtenissen worden verteld in de volgorde

waarin ze zich afspelen.

Het grootste gedeelte van het boek bestaat uit dialogen, waarbij de woorden
geschreven zijn zoals je ze uitspreekt. Dus: How are you? Wordt: Howyeh?

Nog een voorbeeld:

-D'yeh want to keep it?

-Wha' d'yeh mean?
-D'yeh --- d'you want to keep it, like?
-He wants to know if you want to have an abortion, said Veronica.
-The eejit.
Samenvatting

De familie Rabbitte leeft in Barrytown een arbeiderswijk in het Ierse Dublin. De

familie bestaat uit: vader Jimmy Sr., moeder Veronica, dochter Sharon, zoons Les,
Darren en Jimmy Jr. en de tweeling Linda en Tracy. Vader zit vaak in de kroeg met
zijn vrienden. Darren wil wielrenner worden en Jimmy Jr. wil D.J. worden. En de
tweeling houdt van dansen. Maar het verhaal gaat vooral over de oudste dochter
Sharon. Zij is zwanger geraakt van de overbuurman George Burgess, toen ze
dronken was. Hij is de vader van een vriendin van haar, een meisje dat Yvonne heet.
Ze heeft nog niemand haar geheim verteld en wil dat nog even zo houden. Intussen
gaat in huize Rabbitte het leven gewoon door. Darren is binnenkort jarig en wil een
fiets voor zijn verjaardag want hij is weg van wielrennen. Ook hebben de Rabbittes
nu een hond hij heet: Larrygogan. Op een dag vertelt ze aan haar ouders dat ze
zwanger is. De ouders willen weten wie de vader is, maar Sharon wil ze dit niet
vertellen. Een paar dagen later vertelt ze haar andere familieleden dat ze zwanger is
en uiteindelijk vertelt ze ook aan haar vriendinnen dat ze zwanger is. In Barrytown
wordt veel geroddeld en binnen de kortste keren gaat er rond dat Sharon zwanger is
van George Burgess, maar niemand weet het zeker. Sharon besluit alles over
George Burgess te ontkennen en verzint het verhaal dat ze zwanger is van een
Spaanse zeeman. De bevolking van Barrytown heeft natuurlijk veel liever de versie
van George Burgess, omdat die voor hen beter bekend is. In de kroeg krijgt Jimmy
Sr. van een vriend te horen wat een andere “vriend” heeft gezegd. Hij zei dat Sharon
een lekker ritje was, dit pikt Jimmy niet en gaat naar die “vriend” toe en maakt hem
eens goed bang. Deze man blijkt George Burgess te zijn. Een paar dagen later is
Burgess verdwenen. Hij schreef een brief naar Sharon waarin staat dat hij van haar
hield en dat hij met haar verder wilde. Ook stond in de brief dat hij ergens wilde
afspreken. Sharon ging echter niet naar die afspraak. Ook voor de andere leden van
het gezin gaat het leven door. Darren heeft een fiets gehad en is een eigen
wielerclub begonnen. Jimmy Jr. is „inval-DJ‟ bij de radio. En de tweeling danst nog
steeds met hulp van Jimmy Sr. Op een gegeven moment gaat Jimmy Sr. heel rot
doen tegen Sharon omdat hij wil dat zij een schuldgevoel krijgt. Dit lukt echter niet en
Sharon dreigt om het huis te gaan, wat overigens niet doorgaat. Zij praten alles weer
goed. Pa koopt zelfs een boek over zwangerschap wat overigens Sharon ook al had
gedaan. Als het kindje geboren wordt, leeft heel de familie mee. Het is een meisje en
ze heet Georgina. En zo eindigde dit verhaal…
 Vragen over het thema

Rol van het Thema (‘The Family’)

In Barrytown heerst een groot gevoel van saamhorigheid, zowel in de familie als in
tussen de dorpsbewoners.
Vooral in de familie van de Rabbittes blijkt dit heel duidelijk. Sharon krijgt veel steun
van haar ouders, broers en zussen tijdens haar zwangerschap.
Het boek laat goed zien dat familie heel belangrijk is en dat je ook in moeilijke tijden
op elkaar moet kunnen vertrouwen en met elkaar moet kunnen praten.
Ook laat het boek zien dat als het erop neerkomt, je familie eigenlijk de enige is die je
niet in de steek zullen laten, wat je vrienden bijvoorbeeld wel kunnen doen. (dat is te
zien aan de vriendinnen van Sharon die achter haar rug om over haar gaan
roddelen)

Persoon in Relatie tot het Thema

Als persoon heb ik gekozen voor Jimmy Sr, de vader van Sharon. Hij is het hoofd
van de familie Rabbitte.
Hij houdt heel veel van zijn dochter en hun band is heel sterk, sterker dan die met
andere familieleden. Ze hebben af en toe wel eens ruzie, maar dat gaat meestal snel
weer over.
In het begin van het boek begrijpt Jimmy Sr. zijn dochter niet helemaal, hij weet ook
niet zo goed hoe hij op de zwangerschap moet reageren. Maar gedurende de
zwangerschap zie je hem veranderen. Hij probeert te begrijpen wat Sharon
meemaakt, en koop ook allerlei boekjes over zwangerschap.
Hij wil Sharon beschermen tegen alle negatieve opmerkingen van buitenaf en wordt
ook snel boos op mensen uit het dorp die nare opmerkingen over haar maken of
achter haar rug om roddelen. Zo laat hij zien dat hij veel om zijn dochter geeft.

Op het moment dat Sharon zegt dat ze het huis uitwil, raakt Jimmy Sr. een klein
beetje in paniek. Dit is namelijk helemaal niet wat hij wil!
Dat weet Sharon ook en zij wil eigenlijk ook helemaal niet weg, maar ze wil eigenlijk
gewoon even testen of hij werkelijk wel genoeg om haar geeft. Dat blijkt inderdaad zo
te zijn en ze besluit dan ook om toch maar niet weg te gaan.
Hier is dus duidelijk te zien dat ze niet zonder elkaar kunnen en dat je familie er altijd
is om je helpen en je blijft steunen wat er ook gebeurt.
Citaten

Bladzijde: 139

–I’ve been a right bollix, Sharon. I’ve made you feel bad an’ that’s why you’re leavin’.
Just cos I was feelin’ hard done by. It’s my fault. Don’t go Sharon. Please.
Sharon was afraid to say no. She didn’t want to start him crying again.
–But I’ll only keep remindin’ yeh –
–Sorry Sharon. For interrupin’ yeh. –This isn’t easy for me. I wanted to make you
feel bad cos I was feelin’ sorry for myself. I can’t look at yeh, sayin’ this. It’s very
fuckin’ embarrassin’.
He tried to grin but he couldn’t.
–I behaved like a bollix, I realize tha’ now. –I didn’t think you’d leave. Don’t leave.
We need you here. Your mammy –Your mammy’s not always the best. Because of –
Yeh know tha’ yourself. I’m a fucking waster.
–Believe me, Sharon, we need you. The twins, they need you.
Sharon was nearly crying now. She was loving this.

Ik heb dit stukje gekozen, omdat het goed laat zien dat Sharon en haar vader
eigenlijk niet zonder elkaar kunnen.
Sharon weet nu zeker dat haar vader van haar houdt en dat is precies wat ze nou zo
graag wil horen.
Bladzijde: 140

–I feel like a fuckin’ eejit. –I love you, Sharon. An’ it’ll be your baby, so I’ll love it as
well.
–Wha’ –what if it looks like Mister Burgess?
Jimmy Sr creased his forehead. Then he spoke.
–I don’t mind what it looks like. I don’t give a shite.
–It’s easy to say tha’ now –
–I don’t, Sharon, I swear I don’t. Not now, fuck it. I don’t mind. I’ll still love it.
Sharon was laughing.
–If it looks like Burgess’s ass I’ll love it, Sharon. On the Bible.
They were both laughing. They’d both won. Both sets of eyes were watery. Sharon
spoke.
–What if it’s a girl an’ she looks like Mister Burgess?
–Ah well, fuck it; we’ll just have to smother it an’ leave it on his step.
–Ah Daddy!
–I’m only messin’. I suppose I’ll still have to love her. Even if she does have a head
on her like Georgie Bur –
He couldn’t finish. He had an almighty fit of the giggles.
–She’ll be lovely, said Sharon.
–She’d fuckin’ better be. We’re a good lookin’ family, an’ anyway; it won’t look like
Burgess cos he isn’t the da. –Isn’t tha’ righ’?
–Yeah.

Dit citaat heb ik er nog bij gekozen, omdat het zo goed laat zien dat alles weer goed
is tussen Sharon en haar vader.
Jimmy Sr weet zich eigenlijk niet zo goed raad met de situatie, en probeert door
middel van grapjes duidelijk te maken dat hij niet zonder Sharon kan.
Ook laat dit stukje ook nog het probleem van de vader van de baby zien; Jimmy Sr is
overtuigd door Sharon dat George Burgess niet de vader is, ook al is dat dus wel zo.
Sharon wil niet dat haar ouders boos op haar of Burgess worden en wil voorkomen
dat er roddels de wereld inkomen.
 Persoonlijke beleving

Keuze en Verwachtingen

Ik kende de schrijver en het boek niet van tevoren, maar ik had de Blackbirds-serie
gekocht een paar jaar geleden. Ik zag het boek in mijn kast staan en de tekst op de
achterkant van het boek sprak me wel aan. Ik was benieuwd naar het verhaal. Het is
niet echt een onderwerp waar ik vaak mee te maken heb, maar daarom leek het me
wel interessant om te lezen.
Ik had niet echt bepaalde verwachtingen aan het boek, ik was gewoon benieuwd van
wie dat meisje een baby verwachte en hoe haar omgeving daarop zou reageren.

Tijd

Ik heb niet echt lang over dit boek gedaan, ik vond de taal redelijk makkelijk. Ik had
het boek in iets van een week uit. Doordat ik steeds kleine stukjes las, en dus vaak
even moest teruglezen wat er precies gebeurt was, komt het aantal uren dan
ongeveer op 5.

Begrip

Toen ik de eerste paar bladzijden gelezen had, dacht ik dat ik het dialect dat gebruikt
wordt heel storend zou vinden in het boek, maar dat bleek mee te vallen. Je hebt dat
op een gegeven moment niet echt meer door.
Veel moeilijke woorden kwamen er eigenlijk niet in het verhaal voor, misschien ook
omdat de Rabbittes niet zulke hoog opgeleide mensen zijn. Dat maakte het verhaal
een stuk makkelijker. Het boek las vlot door.
De manier van schrijven (in een dialoog) beviel me wel goed, het was hierdoor goed
te volgen wie wat zei en het leest een stuk sneller dan een grote lap tekst met lange
zinnen.

Schrijver

Ik zou best nog wel eens wat van deze schrijver kunnen lezen. Hij heeft een leuke
manier van schrijven, heel vlot met veel humor erin.
Afloop

Het boek heeft een vrij logisch einde: de baby wordt geboren. Ik zou niet weten hoe
het boek anders zou kunnen eindigen. (misschien een miskraam, maar dat is meteen
zo tragisch)
Wat ik wel raar vond, is de naam die Sharon aan haar kind gaf: Georgina. Deze
naam lijkt natuurlijk veel op die van de vader van de baby, George Burgess. Ik vind
dit een beetje raar, omdat ze nou juist zo‟n hekel aan die man had.
Ze wilde dat niemand zou weten dat het kind van hem was en toch noemt ze het kind
zo. Ik zou het kind dan juist niet die naam geven, want dan word ik de hele tijd
geconfronteerd met die man.

Schrijfdoel

Ik denk dat de schrijver wil laten zien dat je familie toch wel het allerbelangrijkste is in
je leven, dat ze altijd voor je klaar zullen staan.

Ook wil hij volgens mij laten zien wat er allemaal bij komt kijken als een jong meisje
ongewenst zwanger wordt.
De schrijver laat goed zien hoe het dorp, de vader van de baby, haar vriendinnen,
haar familie en natuurlijk zijzelf op de zwangerschap reageert.

Uiteindelijke Mening

Ik vond het boek heel erg leuk om te lezen. Er zat veel humor in: af en toe moest ik
heel hard lachen. Ik vind dat de schrijver de personages heel goed heeft
omschreven, ze zijn heel realistisch. Het zijn echt mensen die je in principe kan
tegenkomen.
Het onderwerp van het boek is eigenlijk heel zwaar, het is natuurlijk niet echt leuk als
een jong meisje ongewenst zwanger wordt. Toch vind ik het boek niet echt op een
dramatische manier geschreven, er wordt helemaal niet zielig gedaan om Sharon.
Het boek laat goed zien hoe alles verloopt zonder er meteen een drama van te
maken.
Citaat

Bladzijde 183

Sharon was able to look at her in the crib there without having to lift her head. That
was nice.
There she was, asleep; red, blotched, shrivelled and gorgeous; all wrapped
up. Tiny. And about as Spanish looking as –
She didn’t care.
She was gorgeous. And hers.
She was fuckin’ gorgeous.
Georgina; that was what she was going to call her.
They’d all call her Gina, but Sharon would call her George. And they’d have to
call her George as well. She’d make them.
–Are yeh alright’, love?
It was the woman in the bed beside Sharon.
–Yeah, said Sharon. –Thanks; I’m grand.
She lifted her hand –it weighed a ton –and wiped her eyes.
–Ah, said the woman. –Were yeh cryin’?
–No, said Sharon. –I was laughin’.

Dit citaat is het einde van het boek. Het laat mooi zien dat na al die maanden van alle
lichamelijke klachten, pijn in haar rug, misselijkheid e.d. en na alle roddels en ruzies,
het voor haar uiteindelijk allemaal de moeite waard geweest is. Ze is duidelijk heel
gelukkig met haar baby. Ze lacht zelfs van geluk.
Toch blijf ik het raar vinden dat ze haar baby de naam geeft van de man die ze
eigenlijk haat…