Tako je u Stanojevidevoj Narodnoj enciklopediji srpsko-hrvatsko-slovenakoj, IV knjiga, Zagreb 1929., str.

972, Osman Nuri Hadid pisao: Dabid Ali-Fehmi, muftija i politiar (1853, Mostar 5/8 1918, Carigrad). Osnovne i teoloke nauke svrio je u Mostaru, gdje je 1884. Imenovan za muftiju za Hercegovinu. Poto se stavio na elo pokreta za muslimansku versko-prosvetnu autonomiju Bosne i Hercegovine, austrijska vlada ga je 1900. Liila zvanja. 1902. Otiao je u Carigrad, a zemaljska vlada u Sarajevu proglasila ga je neovladenim iseljenikom i zabranila mu povratak u domovinu. U Carigradu je Dabid postao lan Velikog prosvetnog saveta, a 1903. Imenovan je za profesora arapskog jezika i literature na carigradskoj Velikoj koli, Dar-el-funun, i za inspektora viih kola. 1908. tampao je na turskom jeziku brouru protiv aneksije Bosne od strane Austro-Ugarske. Zbog toga je morao napustiti Veliku kolu. Pored manjih literarnih radova u raznim carigradskim listovima, glavno delo Dabida je Zbirka pesama Muhamedovih savremenika i drugova, koju je struna kritika proglasila remek-delom uenosti i poznavanja arapskog jezika i arapske prolosti. To je uopte prvo i jedino delo ove vrste u islamskoj knjievnosti.