Ο Τερματοφύλακας

Στη φωτεινή αίθουσα τελετών ενός ειδικού σχολείου, ο Δάσκαλος είχε

σκεφτεί να αφιερώσει την τελευταία ρά!η της
καθιερωμ"νης #ιορτής #ια το τ"λος της σχολικής
χρονιάς στην αφή#ηση μιας αληθινής ιστορίας ου είχε
τύχει να #νωρί$ει αό ρώτο χ"ρι% &ρχισε λοιόν
αευθυνόμενος στους μαθητ"ς, τους #ονείς τους και
στους συναδ"λφους του, λ"#οντας ως μια κοινωνία
κρίνεται αό τον τρόο με τον οοίο αντιμετωί$ει τα
αδύναμα μ"λη της% Τ"τοιες ε!υνάδες ακούμε ολλ"ς κάθε μ"ρα όλοι μας και
κανείς δεν "δωσε σημασία, κακώς λοιόν την αναφ"ρουμε κι εμείς% 'ς δούμε
καλύτερα τα λό#ια του !εχωριστού αυτού Δασκάλου%
(Σε ένα γήπεδο γεμάτο παιδιά, μια Κυριακή μεσημέρι, ένας πατέρας
βρέθηκε κρατώντας από το χέρι το γιο του, ένα παιδί με προβλήματα
συμπεριφοράς, με ένα σúνδρομο που οι ειδικοί του είχαν δώσει το όνομα
του γιατροú που πρώτος είχε μιλήσει για τα προβλήματα αυτά, ένα όνομα
που κανέναν δεν ενδιέφερε από όσους είχαν συγκεντρoθεί σ´ εκείνο το
γήπεδο, αθλητές και φιλάθλους. O πατέρας αυτός σκέφτηκε ότι τα παιδιά
που έτρεχαν πάνo κάτo ιδρoμένα δεν θα καλοúσαν ποτέ από το γιο του να
λάβει μέρος στο παιχνίδι τους και αισθανόταν άσχημα να çητήσει ο ίδιος από
αυτά να τον δεχθοúν στο παιχνίδι τους. Σε ποιον αρέσει άλλoστε να γίνεται
βάρος στους άλλους;
O προπονητής της μιας από τις δúο ομάδες τoν παιδιών που έπαιçαν
ενθουσιασμένα τόσην ώρα, άγνoστος στους φίλους μας, çήτησε από έναν
αθλητή του αυτός να παρακαλέσει το παιδί που κρατιόταν από το χέρι του
πατέρα του, θεατής σ´ αυτήν την αυτοσχέδια γιορτή. Oπoς ήταν
αναμενόμενο, ο μικρός ποδοσφαιριστής υπακοúοντας στον προπονητή του,
çήτησε όντoς από το φίλο μας να μπει και να παίçει τερματοφúλακας. H δική
τους ομάδα προηγοúνταν με αρκετά γκολ διαφορά και, πίστεµε, οι αντίπαλοι
δεν θα έχουν το χρόνο να ισοφαρίσουν. Aίγο η αδεçιότητα του νέου
τερματοφúλακα, λίγο η ικανότητα της άλλης ομάδας, αλλά - προ πάντoν - η
ευγένεια τoν παιδιών να μη çητήσουν από το φίλο μας να περάσει στην
εçέδρα, όταν είδαν ότι δεν είναι καθόλου καλός τερματοφúλακας, είχε oς
αποτέλεσμα μετά από λίγα λεπτά η διαφορά τoν δúο ομάδoν να
εçανεμισθεί. Iσοπαλία! Στο τελευταίο λεπτό μάλιστα η αδúναμη ομάδα
κέρδισε πέναλτι και όλοι σκέφτηκαν ότι έπρεπε να αντικατασταθεί ο
τερματοφúλακας, προκειμένου να διαφυλαχθεί τουλάχιστον η ισοπαλία, να
μη φτάσουν από τον επιφαινόμενο θρίαμβο, στην ατιμoτική ήττα.
Κάτι περίεργο είχε συμβεί εκείνο το ανοιçιάτικο μεσημεράκι και σαν
κάποιος να τους το είχε υπαγορέµει, όλοι οι παίχτες τις ομάδας μαçεúτηκαν
γúρo από την περιοχή τους περιμένοντας την εκτέλεση του πέναλτι, χoρίς
κανείς να πάρει την πρoτοβουλία να çητήσει από τον αδúναμο κρίκο, τον
αδέçιο Tερματοφúλακα, να περάσει για ένα λεπτό έço ώστε να σταθεί κάτo
από τα δοκάρια ένα άλλος, ένας καλός τερματοφúλακας.
O πατέρας στην εçέδρα ενθάρρυνε το γιο του με ένα βλέμμα όλο
συμπάθεια και κατανόηση, σίγουρος όμoς ότι η μπάλα θα περάσει δίπλα του
και θα καταλήçει στα δίχτυα του τέρματος, ένα ακόμα γκολ πάνo στα τόσα
που δέχτηκε ο γιος του στα λίγα λεπτά που έλαβε μέρος στο παιχνίδι. H
συγκίνηση του ήταν απερίγραπτη και μόνο για το γεγονός ότι ο γιος του
έπαιçε για πρώτη φορά ισότιμα σε ένα παιχνίδι με τόσα άλλα παιδιά, ένας
από όλους, ο λιγότερο ικανός, ο πλέον αδέçιος, αλλά ένας δίπλα στους
άλλους συνομήλικους νεαροúς. Oúτε στα πιο τρελά του όνειρα.
Tο παιδί της αντίπαλης ομάδας έστησε τη μπάλα στα έντεκα βήματα, πήρε
φόρα κοιτάçοντας στα μάτια το παιδί με το δυσπρόφερτο Σúνδρομο και τότε
συνέβη κάτι που δεν το φαντάçεστε: O μικρός εκτελεστής σκέφτηκε πoς οι
αντίπαλοι είχαν πάρει μια σπουδαία απόφαση δεχόμενοι τον τερματοφúλακα
αυτόν στην ομάδα τους, πoς θεώρησαν τη νίκη ασήμαντη, μπρος στο γέλιο
του παιδιοú που είχε απέναντί του και, την τελευταία στιγμή πριν σουτάρει,
αποφάσισε να πετάçει τη μπάλα µηλά, πάνo από το κεφάλι του
τερματοφúλακα, μακριά, έço από το γήπεδο, δίνοντας του την ευκαιρία να
πανηγυρίσει την ισοπαλία, μιας και το παιχνίδι τελείoνε με αυτή τη φάση.
Eκείνη τη στιγμή το γήπεδο γέμισε αγκαλιές, παίχτες και θεατές
πανηγúριçαν την ισοπαλία περισσότερο και από την κατάκτηση του
Hαγκοσμίου Κυπέλου, και μεμιάς ένας χείμαρρος αγάπης çεχúθηκε μέσα στο
γήπεδο, η χαρά που πλημμúρισε τις µυχές τoν παιδιών έσπασε το φράγμα
που κρατοúσε σφιγμένες τις καρδιές τoν θεατών».
)ταν "να αιδί σαν τον (Τερματοφύλακα*, "ρχεται στη $ωή, "χεις την
ευκαιρία να καταλά+εις την ανθρώινη φύση αό το ώς οι υόλοιοι
άνθρωοι θα συμεριφερθούν σ, αυτό το αιδί% -αι εκείνη τη μ"ρα όλοι οι
αριστάμενοι είδαν τα αιδιά να αλλά$ουν τη φύση των ανθρώων και
"δωσαν την ώθηση ώστε ο αδύναμος Τερματοφύλακας, το αιδί με το
δυσρόφερτο Σύνδρομο, μετά αό χρόνια, να σταθεί στα όδια του, όρθιο
μροστά στον κόσμο, και να ει ώς "#ινε αό Τερματοφύλακας, Δάσκαλος%
.ια το Στ"φανο, τα αιδιά ου "αι!αν μάλα και, φυσικά, #ια τον
Τερματοφύλακα