ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΑΣΚΗΣΕΩΝ ΠΡΩΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

1. Ασκήσεις με τα χαρακτηριστικά της κίνησης.

Μικρές ασκήσεις που αναφέρονται στους ορισμούς της περιόδου, της

συχνότητας, του πλάτους και της ενέργειας της ταλάντωσης. Πρέπει να
γνωρίζουμε τους ορισμούς αυτών των χαρακτηριστικών.

Περίοδος είναι ο χρόνος για μια πλήρη ταλάντωση.

Συχνότητα είναι ο αριθμός των ταλαντώσεων στη μονάδα του χρόνου δηλ. σε 1
sec.
Πλάτος είναι η μεγαλύτερη απομάκρυνση από τη θέση ισορροπίας.
Ενέργεια της ταλάντωσης είναι η απαιτούμενη ενέργεια για να τεθεί σε
ταλάντωση ένα σώμα.

Παράδειγμα: Ένα σημειακό αντικείμενο εκτελεί απλή αρμονική ταλάντωση με

περίοδο Τ=4sec και πλάτος Α=0.1m. Ποια ή ποιες από τις παρακάτω προτάσεις
είναι σωστές;
α. Η απόσταση ανάμεσα στις ακραίες θέσεις της ταλάντωσης είναι 0.2m.
(Διπλάσια του πλάτους)
β. Ο χρόνος ανάμεσα σε δύο διαδοχικούς μηδενισμούς της ταχύτητας είναι 4sec.
( Το μισό της περιόδου)
γ. Το σημειακό αντικείμενο εκτελεί δύο ταλαντώσεις κάθε 8sec.
(Συχνότητα)
δ. Στη διάρκεια μιας περιόδου το αντικείμενο έχει διανύσει διάστημα 0.4m.
(Τετραπλάσιο του πλάτους)

2. Πληροφορίες από τις εξισώσεις κίνησης.

Θα μας δίνεται μία από τις εξισώσεις κίνησης και εμείς θα βρίσκουμε
διάφορα χαρακτηριστικά της κίνησης και θα κατασκευάζουμε γραφικές
παραστάσεις.Δίνεται η εξίσωση της μεταβολής με το χρόνο ενός μεγέθους της
ταλάντωσης (πχ. της απομάκρυνσης).Συγκρίνουμε την εξίσωση που μας δίνουν
με τη γενική μορφή της αντίστοιχης εξίσωσης που ξέρουμε από τη θεωρία.
Έστω ότι γνωρίζουμε την εξίσωση της απομάκρυνσης με το χρόνο:

⎛ π⎞
x = 5⋅ημ ⎜ 314⋅ t + ⎟ (SI)
⎝ 2⎠
Θα την συγκρίνουμε με την γενική μορφή:

x = A ⋅ημ (ω ⋅ t + φ0 ) (SI)
Αποτέλεσμα της σύγκρισης είναι:

Α=5 m
ω=314 rad/sec=100π rad/sec
 φ0=π/2 rad
Τώρα μπορούμε άνετα να προσδιορίσουμε και άλλα χαρακτηριστικά της
κίνησης όπως:
m
umax = ω ⋅ A = 500 ⋅ π
sec
m
α max = ω 2 ⋅ A = 5 ⋅10 4 ⋅ π 2
sec 2
και να γράψουμε τις αντίστοιχες εξισώσεις τους:

⎛ π⎞
u = 500 ⋅ π ⋅ συν ⎜ 314 ⋅ t + ⎟
⎝ 2⎠
⎛ π⎞ (SI)
α = −5 ⋅10 ⋅ π ⋅ημ ⎜ 314 ⋅ t + ⎟
4 2

⎝ 2⎠

Προσοχή: Μπορεί να μας δίνουν με έμμεσο τρόπο κάποια χαρακτηριστικά της

κίνησης.
Η απόσταση ανάμεσα στις ακραίες θέσεις : Είναι διπλάσια του πλάτους.
Η ταχύτητα όταν διέρχεται από τη θέση ισορροπίας: Είναι η μέγιστη κατά μέτρο.
Η επιτάχυνση στο άκρο της κίνησης: Είναι η μέγιστη.
Η δύναμη για να φέρουμε το σώμα στην ακραία θέση και μετά να το αφήσουμε
ελεύθερο: Είναι η μέγιστη.
Όταν η ταχύτητα είναι μηδέν το σώμα είναι στην ακραία θέση.
Όταν μας δίνουν τις σχέσεις : F = − D ⋅ x, α = −ω 2 ⋅ x πρέπει να αντιστοιχούμε τα
διάφορα μεγέθη με το πρόσημό τους(πχ εάν χ=-0.02m και D=100N/m τότε F=+2
N).

3. Πληροφορίες από τις γραφικές παραστάσεις.

Θα μας δίνεται μία γραφική παράσταση και εμείς θα βρίσκουμε διάφορα

χαρακτηριστικά της κίνησης και θα κατασκευάζουμε άλλες γραφικές παραστάσεις
και εξισώσεις.Στο διπλανό σχήμα έχουμε τη μεταβολή της απομάκρυνσης με το
χρόνο.Παρατηρούμε ότι:
Α = 0.04m
T = 2sec ⇒ f = 0.5Hz ⇒ ω = πrad / sec
u MAX = ω⋅ A = 0.04 ⋅ πm / sec
α ΜΑΧ = ω2 ⋅ Α = 0.04 ⋅ π2 m / sec 2
t = 0 → x = 0 , u < 0 → ϕo = πrad
Τώρα μπορούμε να γράψουμε όλες τις εξισώσεις με
το χρόνο.
 x = 0.04ημ ( πt + π )
u = 0.04πσυν ( πt + π )
α = −0.04π2ημ ( πt + π )

4. Προσδιορισμός της αρχικής φάσης.

Η αρχική φάση προσδιορίζεται από τις αρχικές (για t=0)συνθήκες της

απομάκρυνσης και της ταχύτητας ενός κινητού που εκτελεί α.α.τ. Οι συνθήκες
αυτές θα δίνονται στην εκφώνηση της άσκησης.Πότε δεν θα έχουμε αρχική φάση;
Όταν για t=0, το κινητό περνά από τη θέση ισορροπίας (x=o) με θετική
ταχύτητα(u>0).Πότε θα έχουμε αρχική φάση; Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις.
Η τιμή της αρχικής φάσης βρίσκεται λύνοντας μια τριγωνομετρική εξίσωση. Ας
δούμε μερικά παραδείγματα.
[Α] Για t = 0 ⇒ x = 0, u > 0 .
Από τη γενική εξίσωση της απομάκρυνσης έχουμε:
x = A ⋅ημ (ω ⋅ t + φ0 ) ⎯⎯
t = 0→ x =0
⎯⎯ →
0 = A ⋅ημφ 0 ⎯⎯⎯
A≠ 0
→
ημφ0 = 0 →
ημφ0 = ημ 0 →
{φ0 = 2 ⋅ κ ⋅ π , φ0 = ( 2 ⋅ κ + 1) ⋅ π }
όμως 0 ≤ φ0 < 2π . Άρα φ0 = 0, π .Ποια από της δύο θα είναι αποδεκτή θα μας το
πεί η ταχύτητα. Πράγματι για t=0 έχουμε:
u = ωΑ ⋅ συν (ω ⋅ t + φ0 ) ⎯⎯
t =0
→ u = ωΑ ⋅ συνφ0
Εάν θέσουμε φ0=0 παίρνουμε u>0 ενώ με φ0=π παίρνουμε u<0.Δεκτή είναι
προφανώς η φ0=0.Η εξίσωση τελικά γίνεται : χ=Α ημωt
[Β] Για t = 0 ⇒ x = A .
Όμοια , από τη γενική εξίσωση της απομάκρυνσης έχουμε:
π
x = A ⋅ημ (ω ⋅ t + φ0 ) ⎯⎯⎯⎯
t = 0→ x = A
→ A = A ⋅ημφ0 → ημφ0 = 1 → φ0 =
2
Άρα η εξίσωση γίνεται :
⎛ π⎞
x = A ⋅ημ ⎜ ω ⋅ t + ⎟ = A ⋅ συν (ω ⋅ t )
⎝ 2⎠

5. Προσδιορισμός του χρόνου.

Όταν μας ζητούν να προσδιορίσουμε σε ποια χρονική στιγμή το κινητό

διέρχεται από μια ορισμένη θέση. Αφού έχουμε βρεί την αρχική φάση,
αντικαθιστούμε την τιμή της θέσης στην εξίσωση της απομάκρυνσης με το χρόνο
και λύνουμε την τριγωνομετρική εξίσωση που προκύπτει. Ας δούμε ένα
παράδειγμα.
[Α].Για ένα κινητό που εκτελεί α.α.τ , η εξίσωση της απομάκρυνσης με το χρόνο
δίνεται από τη σχέση:
 ⎛π ⎞
x = A ⋅ημ ⎜ ⋅ t ⎟
⎝6 ⎠
Να βρείτε τη χρονική στιγμή στην οποία το κινητό περνά από τη θέση χ=Α / 2 με
κατεύθυνση προς τη θέση ισορροπίας για πρώτη φορά.
Πρώτος τρόπος λύσης: Στην εξίσωση της απομάκρυνσης θέτουμε χ = Α / 2 και
υπολογίζουμε το χρόνο.
A ⎛π ⎞ 1 ⎛π ⎞ π ⎛π ⎞
= A ⋅ημ ⎜ ⋅ t ⎟ ⇒ = ημ ⎜ ⋅ t ⎟ ⇒ ημ = ημ ⎜ ⋅ t ⎟ ⇒
2 ⎝6 ⎠ 2 ⎝6 ⎠ 6 ⎝ 6 ⎠ ή π ⋅ t = 2kπ + π − π
π π 6 6
⇒ ⋅ t = 2kπ +
6 6
Επειδή για πρώτη φορά θα περάσει από αυτή τη θέση πρέπει να βρούμε το
μικρότερο χρόνο. Γι’αυτό διαλέγουμε κ = 0 . Μετά από πράξεις στις δύο
παραπάνω εξισώσεις παίρνουμε: t1 = 1sec και t2 = 5sec .
Πάλι όμως πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ των δύο. Επειδή μας ζητά η ταχύτητα να
βλέπει προς τη θέση ισορροπίας θα έχουμε u<0.Πηγαίνουμε στην εξίσωση της
ταχύτητας και θέτουμε όπου t τις αντίστοιχες τιμές 1sec και 5sec.Τότε θα έχουμε:
⎛π ⎞
u ( t = 1sec ) = umax ⋅ συν ⎜ ⋅1⎟ > 0
⎝6 ⎠
⎛π ⎞
u ( t = 5sec ) = umax ⋅ συν ⎜ ⋅ 5 ⎟ < 0
⎝6 ⎠
Προφανώς δεκτή είναι η τιμή t=5sec.
Δεύτερος τρόπος λύσης: Όπως φαίνεται και από το
διπλανό σχήμα, όταν ένα σώμα εκτελεί ομαλή κυκλική
κίνηση η προβολή του εκτελεί γραμμική αρμονική
ταλάντωση. Από τη θέση χ = Α/2 η προβολή περνά
δύο φορές :

ƒ διαδρομή ΟÆΡ σε χρόνο t1

ƒ διαδρομή ΟÆΡÆΠÆΡ σε χρόνο t2.
Την ίδια ώρα στην κυκλική κίνηση το κινητό πηγαίνει
από :
ƒ διαδρομή ΚÆΛ σε χρόνο t1
ƒ διαδρομή ΚÆΛÆΠÆΜ σε χρόνο t2.
Επειδή ΟΡ=Α/2 η γωνία ΟΛΡ=300. Άρα η επίκεντρη
γωνία ΚΟΜ=300+600+600=1500.
Με τη βοήθεια της σχέσης:
5 ⋅π π
Δφ = ω ⋅ Δt ⇒ = ⋅ Δ t ⇒ Δ t = 5 sec
6 6

6. Συνθήκη για απλή αρμονική ταλάντωση.

Σ’αυτή τη κατηγορία ασκήσεων μας ζητούν να αποδείξουμε ότι ένα σώμα

εκτελεί Α.Α.Τ. Αυτό θα συμβαίνει εάν αποδείξουμε ότι η συνιστάμενη δύναμη
είναι ανάλογη της απομάκρυνσης και αντίθετη από αυτήν.
G G
Σ F = − D ⋅ x
Για την απόδειξη ακολουθούμε τα παρακάτω βήματα :
1. Τοποθετούμε τις δυνάμεις πάνω στο σώμα στη θέση ισορροπίας.

2. Εφαρμόζουμε τη συνθήκη ισορροπίας ΣF=0 στον άξονα της κίνησης και

σημειώνουμε τη σχέση που προκύπτει.

3. Σε μία τυχαία θέση , αφού τοποθετήσουμε τις δυνάμεις στον άξονα της
κίνησης , υπολογίζουμε τη συνιστάμενη δύναμη μέχρι να καταλήξουμε στη
μορφή:
G G
ΣF = − D ⋅ x
m
4. Αντικαθιστούμε τη σταθερά D στη σχέση: T = 2 ⋅ π ⋅ και υπολογίζουμε
D
τη περίοδο της ταλάντωσης.

7. Εφαρμογή της αρχής διατήρησης της ενέργειας.

Ένα βασικό εργαλείο για τη λύση των ασκήσεων είναι και η αρχή
διατήρησης της μηχανικής ενέργειας στην απλή αρμονική ταλάντωση. Συνήθως
εφαρμόζεται όταν η άσκηση μας δίνει ζευγάρια (x,u) ή (q,i) ενώ απουσιάζει ο
χρόνος.
Προσοχή!!! Στην ακραία θέση τα ζευγάρια είναι (x=A,u=0) (q=Qmax,I=0) ενώ στη
θέση ισορροπίας (x=0,u=umax) (q=0,i=Imax).
Τότε ανάμεσα στα ζευγάρια γράφουμε:
1 1
Ε ο λ ( x1 , u 1 ) = Ε ο λ ( x 2 , u 2 ) = ⋅D ⋅ A2 = ⋅ m ⋅ u m2 a x
2 2
ή στις ηλεκτρικές ταλαντώσεις

1 1 Q m2 a x
Ε ολ ( q 1 , i1
) = Ε ολ ) (q 2 , i2
⋅ L ⋅ I=2
m ax = ⋅
2 2 C
Διαλέγουμε την ισότητα που περιέχει τον άγνωστό μας και λύνουμε.

8. Κρούση και ταλάντωση.

Διακρίνουμε τρία στάδια στη λύση της άσκησης:

1. Πριν τη κρούση: Συνήθως εφαρμόζουμε την Α.Δ.Μ.Ε ή το Θ.Μ.Κ.Ε ή τις
εξισώσεις κίνησης της Α’ Λυκείου με σκοπό να βρούμε τις ταχύτητες των
σωμάτων λίγο πριν την επαφή τους .
2. Κατά τη κρούση: Εφαρμόζουμε την Α.Δ.Ο ανάμεσα στις καταστάσεις λίγο
πριν και λίγο μετά τη κρούση με σκοπό να βρούμε τις τελικές ταχύτητες
των σωμάτων.
3. Μετά τη κρούση: Όμοια εφαρμόζουμε την Α.Δ.Μ.Ε ή Θ.Μ.Κ.Ε ή τις
εξισώσεις κίνησης με σκοπό να βρούμε ένα νέο πλάτος ή μια νέα ταχύτητα
ή ένα νέο ύψος.
Οι κρούσεις που θα συναντήσουμε μπορεί να είναι :
‰ ελαστικές
‰ πλαστικές (τα σώματα μετά τη κρούση συμπεριφέρονται σαν ένα
συσσωμάτωμα και έχουν αποκτήσει την ίδια (κοινή) ταχύτητα .
Σύμφωνα με την Α.Δ.Ο ισχύει:
 G G
Pολ (πριν ) = Pολ ( μετα )
G G G G
P1 + P2 + ⋅ ⋅ ⋅ = P1 ' + P '2 + ⋅ ⋅ ⋅
G G G G
m 1 ⋅ u1 + m 2 ⋅ u 2 + ⋅ ⋅ ⋅ = m1 ⋅ v1 + m 2 ⋅ v 2 + ⋅ ⋅ ⋅
Για τη περίπτωση της πλαστικής κρούσης δύο σωμάτων έχουμε:

G G
m1 ⋅ u1 + m2 ⋅ 0 = ( m1 + m2 ) ⋅ uk
m1 ⋅ u1 = ( m1 + m2 ) ⋅ uk
m1 ⋅ u1
uk =
( m1 + m2 )
Κατά τη κρούση πρέπει να
ελέγχουμε εάν αλλάζει η θέση ισορροπίας
και το πλάτος της ταλάντωσης . Η θέση
ισορροπίας αλλάζει εάν μετά τη κρούση
έχουμε αλλαγή του βάρους του σώματος
που κρέμεται σε κατακόρυφο ελατήριο. Το
πλάτος της ταλάντωσης αλλάζει εάν το
ταλαντούμενο σύστημα μετά τη κρούση
μεταβάλλει την ενέργειά του. Στο διπλανό
σχήμα έχουμε μεταβολή του πλάτους της
ταλάντωσης όχι όμως και αλλαγή της θέσης ισορροπίας γιατί το ελατήριο είναι
οριζόντιο. Σύμφωνα με την Α.Δ.Μ.Ε μετά τη κρούση θα έχουμε:

1 1 1
⋅ ( m1 + m2 ) ⋅ u K2 + ⋅ D ⋅ x 2 = ⋅ D ⋅ A'2 ⇒ A' = ...
2 2 2

Στο διπλανό σχήμα αλλάζει η θέση ισορροπίας

και για να βρούμε το πλάτος ταλάντωσης μετά
τη κρούση χρειάζεται ο προσδιορισμός της .
Αυτό γίνεται εάν εφαρμόσουμε τη συνθήκη
ισορροπίας για το συσσωμάτωμα .

ΣF = 0 ⇒ k ⋅ Δl = (m1 + m2 ) ⋅ g
όπου: Δl+x2=Δl0+x1
Η παλιά θέση ισορροπίας (πριν τη κρούση)
είναι τώρα τυχαία θέση (μετά τη κρούση).
Σύμφωνα με την Α.Δ.Ε θα έχουμε:
 1 1 1
⋅ ( m1 + m2 ) ⋅ u K2 + ⋅ D ⋅ x22 = ⋅ D ⋅ A2 ⇒ A = ...
2 2 2
Προσοχή!!! Η περίοδος της ταλάντωσης
m
T = 2 ⋅π ⋅
D
αλλάζει μόνο στην πλαστική κρούση αφού η μάζα αυξάνεται και γίνεται :

m1 + m2
T = 2 ⋅π ⋅
D

9. Ο απλός αρμονικός ταλαντωτής.

Η κατηγορία αυτή αφορά το σύστημα ελατήριο-μάζα (K,m).

Διακρίνουμε τις καταστάσεις :
1. Το ελατήριο οριζόντιο: Όταν το ελατήριο είναι οριζόντιο η θέση ισορροπίας
και η θέση του φυσικού μήκους του ελατηρίου ταυτίζονται. Δηλαδή
παραμόρφωση ελατηρίου και απομάκρυνση από τη θέση ισορροπίας είναι
το ίδιο.
2. Το ελατήριο κατακόρυφο ή πλάγιο: Όταν το ελατήριο είναι πλάγιο ή
κατακόρυφο οι θέσεις αυτές δεν ταυτίζονται. Στις περιπτώσεις αυτές
εφαρμόζουμε τη συνθήκη ισορροπίας ΣF=0 για να βρούμε την αρχική
παραμόρφωση του ελατηρίου ή τη σταθερά Κ του ελατηρίου.

10. Χάσιμο επαφής.

Κατά το χάσιμο της επαφής δύο σωμάτων η μεταξύ τους δύναμη

μηδενίζεται.Τα δύο σώματα μετά το χάσιμο της επαφής έχουν την ίδια ταχύτητα
και επιτάχυνση που είχε το συσσωμάτωμα λίγο πριν το χάσιμο της επαφής.Για
την επίλυση της άσκησης ακολουθούμε τα παρακάτω βήματα.
[Α].Τοποθετούμε τις δυνάμεις σε κάθε σώμα ξεχωριστά.Οι δυνάμεις που
εμφανίζονται είναι εσωτερικές (F1,F2) και εξωτερικές (W,W1,W2,Fελατηρ). Οι
εσωτερικές είναι οι δυνάμεις επαφής μεταξύ των σωμάτων και είναι ζεύγος
δράσης-αντίδρασης.Το συσσωμάτωμα και
το κάθε σώμα ξεχωριστά εκτελούν
ταλάντωση της ίδιας περιόδου και του
ιδίου πλάτουςαλλά διαφορετικής
σταθεράς επαναφοράς.Από την εξίσωση
των περιόδων έχουμε:
m1 m 2 m1 + m 2
= =
D1 D 2 D
Υπολογίζουμε τη σταθερά επαναφοράς
εκείνου του σώματος που δέχεται τις
λιγότερες δυνάμεις.
m1
D1 = ⋅D
m1 + m 2
m2
D2 = ⋅D
m1 + m 2
[Β]. Έστω x η τυχαία θέση στην οποία υποθέτουμε ότι τα σώματα χάνουν την
επαφή. Σ’αυτή τη θέση εφαρμόζουμε τη συνθήκη για απλή αρμονική ταλάντωση
στο σώμα με τις λιγότερες δυνάμεις.
ΣF = −D 2 ⋅ x
F2 − W2 = −D 2 ⋅ x
Μηδενίζουμε τη δύναμη επαφής και λύνουμε ως προς x.
− W2 = − D 2 ⋅ x
m2
m2 ⋅ g = ⋅D⋅x
m1 + m 2

x=
( m1 + m 2 ) ⋅ g
D
Αν x<A θα έχουμε χάσιμο επαφής.Βρίσκουμε την επιτάχυνση του
συσσωματώματος στη θέση x από την εξίσωση α = −ω2 ⋅ x .
[Γ]. Εφαρμόζουμε την αρχή διατήρησης της ενέργειας της ταλάντωσης για να
υπολογίσουμε τη ταχύτητα του συσσωματώματος στη θέση x.Αμέσως μετά το
χάσιμο της επαφής τα δύο σώματα θα έχουν τη ταχύτητα και την επιτάχυνση που
βρήκαμε.
11. Σύνθεση ταλαντώσεων.

12. Διακρότημα.

Είναι αποτέλεσμα της σύνθεσης δύο απλών αρμονικών ταλαντώσεων που

συμβαίνουν στην ίδια διεύθυνση γύρω από την ίδια θέση ισορροπίας με το ίδιο
πλάτος και με συχνότητες που διαφέρουν πολύ λίγο μεταξύ τους. Στη περίπτωση
της ίδιας μηδενικής αρχικής φάσης οι εξισώσεις των δύο απλών αρμονικών
ταλαντώσεων είναι της μορφής:
x1 = A ⋅ ημ ( ω1 ⋅ t )
x 2 = A ⋅ ημ ( ω2 ⋅ t )
Σύμφωνα με την αρχή της επαλληλίας η εξίσωση της συνιστάμενης κίνησης είναι:
 ⎛ ω − ω2 ⎞ ⎛ ω + ω2 ⎞ ⎛ ω + ω2 ⎞
x = 2 ⋅ A ⋅ συν ⎜ 1 ⋅ t ⎟ ⋅ ημ ⎜ 1 ⋅ t ⎟ = A '⋅ ημ ⎜ 1 ⋅t⎟
 ⎝ 2
 
⎠ ⎝ 2 ⎠ ⎝ 2 ⎠
A'

Η συνιστάμενη κίνηση είναι περιοδική όχι όμως αρμονική. Ο παράγοντας Α’ με το

συνημίτονο μεταβάλλεται πολύ ππιό αργά από ότι ο παράγοντας με το ημίτονο.
Επειδή το πλάτος Α΄αυξομοιώνεται λέμε ότι η κίνηση παρουσιάζει
διακροτήματα.Σε μια τέτοια κίνηση εμφανίζονται τρεις συχνότητες και τρεις
περίοδοι,της συνιστάμενης κίνησης,του πλάτους Α΄ και του
διακροτήματος.Πρέπει να μάθουμε να τις ξεχωρίζουμε.
Περίοδος και συχνότητα της συνιστάμενης κίνησης. Είναι η περίοδος και η
συχνότητα του παράγοντα ημίτονο.
ω + ω2 2π ⋅ ( f1 + f 2 )
ωημ = 1 =
2 2
ωημ ( f1 + f 2 )
f ημ = =
2π 2
1 2
Tημ = =
f ημ ( f1 + f 2 )
Περίοδος και συχνότητα του πλάτους. Είναι η περίοδος και η συχνότητα του
παράγοντα συνημίτονο.

ω1 − ω2 2π ⋅ ( f1 − f 2 )
ωσυν = =
2 2
ω
f συν = συν = 1 2
(f − f )
2π 2
1 2
Tσυν = =
f συν ( f1 − f 2 )
Περίοδος και συχνότητα του διακροτήματος. Είναι η περίοδος και η συχνότητα
της εμφάνισης των μεγίστων του πλάτους.
ω
f διακρ = διακρ = f1 − f 2
2π
1 1
Tδιακρ = =
f διακρ f1 − f 2
Αριθμός ταλαντώσεων της συνιστάμενης κίνησης σε χρόνο μεταξύ δύο
διαδοχικών μηδενισμών ή μεγίστων του πλάτους βρίσκεται από το λόγο
 Tδιακρ
N=
Τημ

13. Ηλεκτρικές ταλαντώσεις.

14. Φθίνουσες ταλαντώσεις.

Βασικό ρόλο σε αυτή τη κατηγορία παίζει η σχέση:

− Λ⋅t
A(t ) = A ⋅ e
0
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι:

1. Η λύση ως προς t χρειάζεται λογαρίθμους.

A0 A1 A2
2. Ο λόγος = = = ⋅⋅⋅ = e ΛΤ = σταθ .
A1 A2 A3

3. Η ενέργεια του ταλαντωτή μειώνεται με το χρόνο εκθετικά:

1 1 2 1 1
Eολ (t ) = ⋅ D ⋅ A2 (t) = ⋅ D ⋅ ⎡⎣ A0 ⋅ e−Λ⋅t ⎤⎦ = ⋅ D ⋅ ⎡⎣ A20 ⋅ e−2⋅Λ⋅t ⎤⎦ = ⋅ D ⋅ A20 ⋅ e−2⋅Λ⋅t ⇒
2 2 2 2
−2⋅Λ⋅t
⇒ Eολ (t) = Eολ (t = 0) ⋅ e

4. Οι απώλειες ανάμεσα στις χρονικές στιγμές t1 και t2 : ΔE = Eολ (t2 ) − Eολ (t1 )
ΔE
5. Το ποσοστό των απωλειών: × 100%
Eολ (αρχ )

6. Ο ρυθμός των απωλειών:

Μηχανικές ταλαντώσεις:

dW Fτριβ ⋅ dx dx
PFτριβης = = = Fτριβ ⋅ = Fτριβ ⋅ u = −b ⋅ u ⋅ u = −b ⋅ u 2
dt dt dt
Ηλεκτρικές ταλαντώσεις:

PR = −i 2 ⋅ R
Προσοχή!!! Ειδικά στην περίπτωση των ηλεκτρικών ταλαντώσεων μπορεί να μας
ζητήσουν τους ρυθμούς με τους οποίους αποταμιεύεται η ενέργεια στον πυκνωτή
και το πηνίο. Τότε :

q (t )
PC = V C ⋅ i = ⋅ i (t )
C
PL = V L ⋅ i
15. Εξαναγκασμένες ταλαντώσεις.

Ένα σώμα που εκτελεί εξαναγκασμένη ταλάντωση δέχεται την επίδραση

τριών δυνάμεων: μιας δύναμης επαναφοράς –Dx , μιας δύναμης αντίστασης –bu
και μιας εξωτερικής περιοδικής δύναμης FMAXσυν(ωt+φ). Ο ρόλος του διεγέρτη-
εξωτερικής δύναμης είναι να αναπληρώνη τις ενεργειακές απώλειες με τον ίδιο
ρυθμό. Κάτω από ορισμένες προυποθέσεις οι εξαναγκασμένες ταλαντώσεις είναι
αμείωτες με συχνότητα ίση με εκείνη του διεγέρτη και με πλάτος που εξαρτάται
από τη συχνότητα του διεγέρτη.

ΣF = mα
Fδ + Fαντ + Fεπαν = mα
Fδ − bu − Dx = mα
Νόμος μηχανικής Fδ = mα + bu + Dx
Fδ = − mωδ2 Αημωδ t + bωδ Ασυνωδ t + DΑημωδ t
Fδ = A ( D − mωδ2 ) ημωδ t + bωδ Ασυνωδ t
x = Aημωδ t
Εξισώσεις κίνησης u = ωδ Ασυνωδ t
α = −ωδ2 Aημωδ t
Για μικρές αποσβέσεις το πλάτος
μεγιστοποιείται όταν :
Συντονισμός
1 D
fδ = fo = ⋅
2π m
Ρυθμός προσφοράς ενέργειας αντίθετος
του ρυθμού απωλειών.
Διεγέρτης dWδ dWαπωλειών
=− = b⋅u
dt dt