Otwarcie Kociej Maski
Cóż to było za wydarzenie, po
upływie miesiąca od rzeczywiste-
go nastąpiło oto oficjalne otwar-
cie (proszę nie pytać wyznawców
Sharess o logikę tego posunięcia,
w końcu każda okazja jest dobra
do zabawy) Kociej Maski.
Licznie przybyłych gości powitały
skąpo odziane tancerki wyginają-
ce się w wyzywającym i ekspre-
syjnym tańcu. Wokół grała orien-
talna muzyka rodem z Calimsha-
nu. Na przyjęcie przybyły także lo-
kalne znakomitości Pani Burmistrz
Nasher, Pani Alchemiczka Laspe-
era, właściciel miejscowego bro-
waru, najwyższa kapłanka Sune na
wyspie Matka Ferauain oraz wła-
ściciel znamienitej karczmy „Pod
piwnym okiem” Pan Blyth z pięk-
ną małżonką.
Gości przywitały pięknie odziane
Matka Elline z domu Passionkiss
oraz Matka Leirelle z domu Eari-
sienne. Wśród błysków iluzji (me-
go autorstwa) przystąpiono do za-
bawy. Na początku goście przy-
siedli do stołów racząc się znako-
mitymi trunkami. Ja zaś przystą-
piłem do prezentacji sztuki prze-
mian początkowo ściągając ku so-
bie grono podpitych bohaterów z
bronią wszelaką (jeden chyba niósł
stołek, zabójczy to oręż). Jednak
pokrótce wyjaśniłem idee i zaczą-
łem własny mały spektakl, można
rzec że część widzów dosłownie
skamieniała z wrażenia. Matka El-
line w tym czasie zajmowała się
przybyłymi, wkrótce też znacznie
urosła w ich oczach wraz z miej-
scowym paladynem (niestety jeden
stołek jest do wymiany). Potem ko-
rowód gości ruszył ku głównej sali.
Tam też zaczęły się tańce i swa-
wole wszelakie, szczególne zainte-
resowanie wzbudziły popisy Matki
Elline oraz Matki Leirelle.
Wkrótce całą sala się bawiła gdy
oto wtoczyła się beczka pospolite-
go piwa przyniesiona przez Burmi-
strza Eiverhow. Nie wiadomo cze-
mu spora część uczestników po-
rzuciła tańce i ustawiła się w ko-
lejce po ten trunek. Jednak wkrót-
ce oczom ich zaczęło się dwoić
i z jednej beczki zrobiło się osiem.
Rozpaczliwie wszyscy próbowali
znaleźć tą prawdziwą w końcu je-
den z przybyłych rozproszył ilu-
zję ratując biesiadników. Podpi-
ci uczestnicy jednakowoż zaczęli
mieć pijackie widy oto pojawił się
smok który potem na powrót zmie-
nił się w elfa, później dżina ujrzeli,
który nieroztropnie śmiał wyzwać
elfa na pojedynek w magii iluzji.
Nawet mówili o Tieflingu, Liszu
i Solarze (który przepędził pozo-
stałe wizje), doprawdy Kocia Ma-
ska chyba straciła roczne zapa-
sy alkoholu. W końcu częścio-
wa trzeźwość została odzyskana,
uczestnicy zaś na czworaka, łapiąc
się ścian, podłogi przeszli do sa-
li wejściowej gdzie znużone ale
wciąż chętne tancerki ukazały im
egzotyczne i śmiałe tańce. Później
zmęczeni a jednak szczęśliwi roze-
szli się do domów. Osobiście wolę
nie wiedzieć jak mija ich poranek.
Tel’quessir.
 Pierwsza podróżniczka Aeris.
Kolejnym miejsce, które posta-
nowiłam odwiedzić było miejsce
gdzie druidzi odprawiają swe mo-
dły. Druidzki Krąg jest miejscem
gdzie wszystko wydaje się spokoj-
ne, gdzie na bok odpływają wszel-
kie strapienia.
By dojść do niego z Siliwood na-
leży wyjść południową bramą, na-
Mroczne macki
W ostatnich dniach straszliwy Illi-
thid w krypcie dopadł i zaatakował
umysł dwóch młodych poszukiwa-
czek przygód. Biedne kobiety mu-
siały cierpieć niewyobrażalne męki
osaczone w okowach koszmarnych
wizji ciemności, cieni. Macki już
miał pożreć ich umysły gdy boha-
tersko wkroczyłem niszcząc Um-
browego Kolosa i przepędzając Il-
lithida za pomocą iluzyjnej grupie
Githyanek. Mina jego macek by-
ła doskonała, ten wyraz przeraże-
nia i paniczna ucieczka, dopraw-
dy ciężko było się nie uśmiechnąć.
Wyzwolone kobiety szybko odzy-
Wielkie Rozgoryczenie
Będę wielką czarodziejką! Będę
znanym bardem i wszyscy będą
śpiewać moje pieśni! Będę naj-
większym wojownikiem!
Marzenia z dzieciństwa. Za-
wsze wielkie, sięgające niemalże
stępnie udać się w leśną głuszę.
Teraz należy wejść w bardzo nie-
bezpieczne tereny — Ziemie Gnol-
li. Polecam towarzystwo wojow-
nika albo zaklęcie niewidzialno-
ści. Z tego nieprzyjemnego miej-
sca udajemy się do okolicy Fortu
Goblinów. Na szczęście tych ma-
łych zielonych stworów nie trzeba
się bać, chyba, że spotkamy szama-
na. W takiej sytuacji należy brać
nogi za pas! Jeśli udało się nam
pokonać wszelkie przeciwności te-
raz możemy odsapnąć. Jeśli omi-
niemy fort od lewej przybędziemy
na tereny traperów. Potem już tylko
do Lasu Przybrzeżnego i jesteśmy
u celu.
skały siły i ruszyły w stronę po-
wierzchni. Pojawia się jednak py-
tanie czy Illithid działał sam?
gwiazd. Też takie miałam, po-
tem je zasypałam tysiącami innych
spraw, aż... aż pewnego dnia ich
echo obudziło się na nowo. Naj-
pierw tak nieśmiało, ledwo wyczu-
Droga jest długa i niebezpieczna.
Czy warta zachodu? Moim zda-
niem tak. Krąg wpływa na zwie-
rzęta. Są niemal całkowicie nie
agresywne. Druidzi polecają jed-
nak by się do nich nie zbliżać. Tak
na wszelki wypadek.
Wspaniały ołtarz. PRZEPIĘKNY
widok na morze. Możliwość obser-
wowania zwierząt. To plusy.
Niedaleko może znaleźć Jaskinię
Nietoperza. Jeśli zejdzie się w dół
znajdziemy lawę i tajemniczą świą-
tynię, która być może jest kolejną
rzeczą zostawioną nam przez lisza.
Ciężkozbrojna.
Z informacji uzyskanych przez ry-
baków wiemy że w morzu mógł
pojawić się Kraken, zwiększy-
ła się także obecność kałamarnic
i ośmiornic. Macki już dostają się
na nasze stoły i stragany. Jednak
czy rzeczywiście są one niegroź-
ne? Czy nie są częścią układu? Czy
nie powstała może mafia macek?
Straż na razie odmawia komenta-
rza jednakże Konwent podobno za-
stanawia się nad wpisaniem zaklę-
cia czarne macki Evarda na listę
zaklęć zakazanych na Aeris.
Tel’quessir.
walnie, by potem rozbrzmieć jak
wielka orkiestra.
To takie ekscytujące! Prawie znów
można się poczuć dzieckiem! Oczy
błyszczące, usta rozdziawione i ten
zachwyt graniczący z obłędem!
Szkoda, że to co z początku bra-
łam za spełnienie tych dziecinnych
marzeń okazało się być przykrym
rozczarowaniem.
W pierwszej chwili niczego nie
zauważyłam, taka byłam przejęta.
Nawet złamałam swoje zasady, co
W IV Królestwie Poprlu! — czyli
dalszy ciąg tyrani Jaroha i Lehoa
Rządy twardych rąk nie-za-wyso-
kich-braci trwają. Każdy kto jest
wyższy od nich musi chodzić na
kolanach, a jeśli to nie wystarcza
(co jest często spotykane nieste-
ty) ścinają zbyt wysokiemu głowę
za obrazę majestatu. Ostatnio Ja-
roh powiesił nawet jednego mala-
rza za to, że namalował jego po-
dobiznę z profilu, a jednego tref-
nisia ubranego na czerwono kazał
zamknąć w klatce. Czarny Rycerz
Kazinor zostaje usunięty przez Le-
hoa z urzędu dowódcy wojsk i ob-
sadza na tym urzędzie swego brata,
który ma kota. Do krainy przyby-
wają nowi żadni krwi, a wśród nich
Kapłan Ao Gortok, który twierdzi,
że wszyscy zostali stworzeni przez
jego Pana. Cóż niestety dla miesz-
kańców tej Utopii przybywa tak-
że Fioletowa Sowa. Zasiada jako
obrończyni dzieci, ale tak napraw-
dę obserwuje tylko, czy ktoś nie
nosi czerwonej pochwy na miecz.
teraz wydaje mi się nieodpowie-
dzialne. Szkoda tylko, że te subtel-
ne sygnały nie dały mi do myślenia
szybciej.
Nadzieje prysły w drobny mak, ra-
dość zamieniła się w rezygnację.
Ale najgorsze i tak było to poczu-
cie odsłonięcia się, pokazania jak
mi bardzo zależało.
Nie lubię tego, bo to pokazuje, że
nie potrafię kontrolować wszystkie-
go, że nie mam władzy nad wszyst-
kim nad czym bym chciała.
Pamiętacie to uczucie z dzieciń-
stwa, kiedy coś było nam obieca-
ne a potem tego nie dostaliśmy?
Zabawne, ale czułam dokładnie to
samo.
Każdego kogo z taką zauważy ska-
zuje na śmierć natychmiast. Miesz-
kańcy są uciskani, coraz częściej
uciekają na wyspy niedaleko kraju.
Wreszcie o uciskanych ludziach
dowiadują się poszukiwacze przy-
gód. Mała pięcioosobowa druży-
na, w jej skład wchodzą: Tu-
suk — przebiegły łotrzyk i zwin-
ny polityk, Jahn Ankha Makota
— szczupły elfi łucznik, Branna
Stalowy-Młot — krasnoludka ka-
płanka i Yanush Burningcat ogni-
Niby nie powinno być tak źle, cze-
goś to spotkanie mnie nauczyło,
mimo błędów, których nie mogę
sobie darować. Trochę się pośmia-
łam, trochę nadziwiłam, ale i tak
nie zmieni to faktu, że to nie to
o co mi chodziło. To nie to cze-
go szukałam i do czego tyle czasu
dążyłam.
W takim razie muszę mieć wciąż
oczy i uszy szeroko otwarte bo mo-
że jednak gdzieś kiedyś za jakimś
zakrętem znajdę to czego szukam
i będę mogła wtedy z pełnym prze-
konaniem stwierdzić „Tak to wła-
śnie miało być!”.
Szpila.
sty wojownik genasi. Na samych
granicach królestwa musieli poko-
nać potężną Orkową Straż z ple-
mienia Negnesh. Lecz wystarczy-
ło, że wyciągnęli swe magiczne
bronie, a droga była dla nich otwar-
ta. Dotarli po paru dniach drogi
do niewielkiego miasta warowne-
go Wargrey, gdzie znajdował się
zamek Jaroha. Bohaterowie pod
przebraniem agentów ZSSR (czy-
li Zabójców Sytuacyjnych Świą-
tobliwego Rydza) dostali się do
grodu. W karczmach, w domach
i ściekach przeprowadzili namowy
ludności, a nawet straży. O dziw-
ne bezkrwawy bunt powiódł się
i nasi bohaterowi zostali okrzyk-
nięci Zbawcami Narodu Poprlowe-
go! Dumni ze swych dokonań po-
stanowili osiąść w Wargrey i tam
zacząć formować oddziały zbroj-
ne, które miałby by ruszyć prze-
ciwko złemu Leho. Właśnie „a co
z Jarohem?” zapytacie. Otóż, ten
nikczemnik jak i jego kot, musie-
li przejść ścieżkę poniżenia. Wszy-
scy mieszkańcy wyżsi o głowę od
Jaroha stanęli tak, aby stworzyć tu-
nel dla maga z kotem, ten mu-
siał przejść przez niego i widzieć,
jak wszyscy patrzą na niego z gó-
Zasłyszane na rynku
Niebiańska wizyta
Nie tak dawno, nasze małe Silwo-
od zaszczycił gość z nieba. Nie-
biańska istota przybyła, najwyraź-
niej by wezwać nas do odrzucenia
naszych grzechów. Niestety, nie-
omal na początku skrzydlata emi-
sariuszka, została napadnięta przez
groźnego podrywacza, znanego ja-
ko Alaverl. Nie wystarczyły mu
dotychczasowe podboje, w trakcie
których uwiódł elfki, diabelstwa,
a nawet drowki (o czym pisaliśmy
już w jednym z poprzednich nume-
rów). Tym razem postanowił po-
zbawić czci istotę niebiańską. Czy
nikt, ale to nikt nie stanie na dro-
dze jego niecnym zakusom? Dal-
sze informacje już niebawem.
Kotka.
ry. Niestety, ale nie udało mu się
przejść całej ścieżki, upadł w koń-
cówce i zgodnie z nową świec-
ką tradycją został osadzony w lo-
chach.
Co ciekawe Przebiegły Tusuk zna-
Mały Hadzia!
Chodzą po wyspie słuchy, że od
jakiegoś czasu pojawia się przed
poszukiwaczami maleńka istota
z diabelskimi skrzydłami. ”Ma
może dwa cale wzrostu !” - opo-
wiadają poszkodowani. Jak na-
sza redakcja się dowiedziała mały
”Hadzia !” jest wyposażony w ma-
łą kosę, mały miecz dwuręczny
oraz pokaźny asortyment czarów
! Z tego co się orientujemy je-
go napaści uległo już z pół tuzi-
na stóp. Niektórzy ledwo chodzą,
a inni martwią się o swoje życie.
Czy jest mały ”Hadzia !” ? Na-
sza redakcja pracuje nad tą sprawą,
będziemy państwa informować na
bieżąco.
Poszkodowany.
Terian i jego złom.
Aulos, godziny nocne, parę ostat-
nich dni. Postać w czarnym ubio-
rze chodzi po uliczkach Aulos.
Wszyscy zastanawiają się kim on
jest, co on robi? Parę dni temu, na-
sza redakcja postanowiła to spraw-
dzić! Tak, wiemy kim on jest i co
robi. Zapewne wszyscy będą zszo-
kowani, a może i nie do końca.
Tajemniczą postacią jest Terian —
kupiec! Każdy wie, że on zajmuje
lazł w posłaniu matki Jaroha pełno
złota. Skąd się tam wzięły? A kto
to wie?
cdn.
Redaktor Naczelny.
się złomem, ale żeby aż po nocach
chodzić po... No cóż jak wiado-
mo magowie groszem nie śmier-
dzą. Cóż życzymy kupcowi Te-
rianowi polepszenia swojego sta-
nu majątkowego. Chętni do pomo-
cy magowi niech przesyłają do re-
dakcji złoto, a redakcja wspomoże
biednego i zdolnego maga.
Nocny Poszukiwacz.
Druidzkie piękności
Każdy ma chęć poszaleć od czasu
do czasu. Zastanawialiście się za-
pewne gdzie zniknęła na długi czas
czwórka druidów z Aeris? A jak
myślicie, po co pojawiły się czte-
ry piękne druidki na naszej wy-
spie? Panowie zapewne po prostu
byli zbyt wytarmoszeni i przemę-
czeni po przygodach. Cóż wiemy,
że każdy ma prawo się zabawić, ale
czy to powód by zaniedbywać swo-
je obowiązki jako strażnika lasów?
Ekolog.
 List do Kyrusa
Droga Redakcjo! Chciałbym zwrócić się z pytaniem do szanownego Kyrusa — czy uważa on za słuszne to że leży
w jednym łóżku z pewną kapłanką Sharess Elline i elfem Faeralnem? Ponoć on ma żonę, zaś widziałem dziś jak
jakaś kobieta niosła całą trójkę na piętro karczmy szanownego Blytha.
Zatem — drogi Kyrusie czy nie uważasz tego za niewdzięczność wobec Twojej żony?
Pozdrawiam

Obrońca.
Odpowiedź Kyrusa
Po pierwsze, nie mam pojęcia kto mnie tam wpakował z nimi do łóżka. Po drugie, co za głupota — Elline i ja? Żarty
na bok proszę. A Faeraln, nawet nie wiem skąd on się tam wziął. Co prawda wcześniej mieliśmy małą schadzkę
na dolę karczmy Blytha, ale to była tylko przyjacielska degustacja trunkami. Zresztą, moja najukochańsza Rossana
również tam była. Dużo wypiłem, to prawda, ale Rossany bym nigdy z nikim nie pomylił (a zwłaszcza z Elline!),
nie ma nawet o tym mowy. Drugiej takiej wspaniałej kobiety nie ma. Co to, to nie. Zaś co do wspólnego łóżka
to jak już pisałem — nie pamiętam jak się tam znalazłem, ostatni obraz przed mymi oczami to było przepiękne
oblicze mojej żony. Może ktoś po prostu uznał, że jeden pokój wyjdzie taniej niż trzy osobne? Nie wiem.
Co do niewdzięczności to nie mogę brać odpowiedzialności za czyny, których nawet nie byłem świadom, a które
też z całą pewnością nie miały miejsca. Prawdą jest jednak, że powinienem był być rozważniejszy i w przyszłości
takiego błędu nie popełnię więcej. Z Rossaną natomiast wszystko możemy i z pewnością sobie pięknie wyjaśnimy
na osobności...

Kyrus.

Ogłoszenia drobne i większe

*ogłoszenie w elfim*
Wielkie Lateuquor
Drodzy Bracia i Siostry, dzieci jednego Ludu, pragnę Was zaprosić 24 Ches do Naszej Świątyni, by należycie
uczcić wschodzący Księżyc oddając cześć Koronie Arvandoru, Naszemu Ojcu Corellonowi Larethianowi. Niech
wszyscy wyznawcy Seldarinu jak również Eilistraee wspólnie oddadzą się świętowaniu.

Podpisano
Sługa Jej Królewskiej Mości Ambasador Królestwa Evermeet Lord Saeval z rodu Noirwen.