Ματωμένος Γάμος- Μονόλογος Φεγγαριού

του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Είμ` ένας κύκνος στρογγυλός μες το ποτάμι, είμ` ένα μάτι στα ψηλά καμπαναριά,
και μες στις φυλλωσιές φαντάζω ψεύτικο φως της χαραυγής.
Kανείς ôε μου γλυτoνει εμένα!
Hοιος κρύµεται; Hοιανού το κλάμα γροικιέται μες στο χέρσο κάμπο;

Eνα μαχαίρι έχω κρεμάσει μες στον ανταριασμένο αγέρα,
που λαχταράει, μολύµι τoρα, πόνος να γίνει μες στο αίμα.
Aφήστε με να μπω! Hαγoνω στους τοίχους και στα παρα0ύρια.
Mια στέγη ανοίχτε, μια καρôιά, να μπω να ζεστα0o λιγάκι!
Aχ, πως κρυoνω! Oι στάχτες μου ÷ μέταλλα κοιμισμένα ÷
ψάχνουν σε κάμπους και µουνά της φλόγας την κορφή να µρούνε.
Oμως το χιόνι με κουµαλάει στις χαλαζένιες πλάτες του,
και με µυ0ίζει όλο παγωνιά στα χαλκοπράσινα µαλτονέρια.
Mα τούτη τη νύχτα 0α µαφτούν τα μάγουλα μου κόκκινο αίμα,
και τ` άγρια µούρλα 0α ζαρoσουν κάτου απ` τα πέλματα του αγέρα.
lσκιο ôε 0α `µρουν και φυλλωσιά για να γλιτoσουν από μένα!
Oέλω μονάχα μια καρôιά! Zεστή!
Tο αίμα της να µάψει τα κρύα µουνά τα στή0ια μου.
Aφήστε με να μπω, αχ, αφήστε!
(Zτα κλαôιά.)
lσκιους ôε 0έλω. Oι αχτίôες μου πρέπει να μπουν, και μέσα
στα κατασκότεινα κλαριά το φως μου πρέπει να κυλήσει,
για να µαφτούν τη νύχτα τούτη τα μάγουλα μου αίμα γλυκό,
και τα άγρια µούρλα να ζαρoσουν κάτου απ` τα πέλματα του αγέρα.
Hοιος κρύµεται; Nα `µγει έÇω είπα!
Kανείς ôε μου γλυτoνει εμένα!
Oε να τα` αστράψω τα` άλογο με ôιαμαντένιο πυρετό.
...
O αγέρας γίνεται κοφτερός σα ôίκοπο μαχαίρι.

4εντερίκο Fκαρ0ία Aόρκα
Mατωμένος Fάμος- Aπόσπασμα
Mετάφραση Nίκος Fκάτσος