‫‪0‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﺻﻤﺪ ﺑﻬﺮﻧﮕﯽ‬
‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﻣﺴﺌﻮل ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ ‪ :‬رﻧﻮا راﺳﺦ‬
‫‪Renowa1000@aol.com‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪1‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﺷﺐ ﭼﻠﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻪ درﻳﺎ ﻣﺎهﻲ ﭘﻴﺮ دوازدﻩ هﺰار ﺗﺎ از ﺑﭽﻪ هﺎ و ﻧﻮﻩ هﺎﻳﺶ را دور ﺧﻮدش ﺟﻤﻊ‬

‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺼﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫» ﻳﮑﯽ ﺑﻮد ﻳﮑﯽ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻳﮏ ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺎ ﻣﺎدرش در ﺟﻮﻳﺒﺎری زﻧﺪﮔﻲ‬

‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬اﻳﻦ ﺟﻮﻳﺒﺎر از دﻳﻮارﻩ هﺎی ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻮﻩ ﺑﻴﺮون ﻣﯽ زد و در ﺗﻪ درﻩ روان ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ی ﻣﺎهﻲ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ و ﻣﺎدرش ﭘﺸﺖ ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎهﻲ ﺑﻮد؛ زﻳﺮ ﺳﻘﻔﯽ از ﺧﺰﻩ‪ .‬ﺷﺐ هﺎ ‪،‬‬

‫دوﺗﺎﻳﯽ زﻳﺮ ﺧﺰﻩ هﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎهﻲ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺣﺴﺮت ﺑﻪ دﻟﺶ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﮏ دﻓﻌﻪ‬

‫هﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻬﺘﺎب را ﺗﻮی ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن ﺑﺒﻴﻨﺪ!‬

‫ﻣﺎدر و ﺑﭽﻪ ‪ ،‬ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم دﻧﺒﺎل هﻤﺪﻳﮕﺮ ﻣﻲ اﻓﺘﺎدﻧﺪ و ﮔﺎهﻲ هﻢ ﻗﺎﻃﯽ ﻣﺎهﯽ هﺎي دﻳﮕﺮ‬

‫ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ‪ ،‬ﺗﻮی ﻳﮏ ﺗﮑﻪ ﺟﺎ ‪ ،‬ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ وﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﭽﻪ ﻳﮑﻲ ﻳﮏ داﻧﻪ‬

‫ﺑﻮد ‪ -‬ﭼﻮن از دﻩ هﺰار ﺗﺨﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﺎدر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ -‬ﺗﻨﻬﺎ هﻤﻴﻦ ﻳﮏ ﺑﭽﻪ ﺳﺎﻟﻢ در ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ روزی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎهﻲ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد و ﺧﻴﻠﻲ ﮐﻢ ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻨﺒﻠﻲ و ﺑﻲ ﻣﻴﻠﻲ‬

‫از اﻳﻦ ﻃﺮف ﺑﻪ ﺁن ﻃﺮف ﻣﻲ رﻓﺖ و ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ و ﺑﻴﺸﺘﺮ وﻗﺖ هﺎ هﻢ از ﻣﺎدرش ﻋﻘﺐ‬

‫ﻣﻲ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﺎدر ﺧﻴﺎل ﻣﻴﮑﺮد ﺑﭽﻪ اش ﮐﺴﺎﻟﺘﯽ دارد ﮐﻪ ﺑﻪ زودی ﺑﺮﻃﺮف ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ‬

‫ﻧﮕﻮ ﮐﻪ درد ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ از ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮی اﺳﺖ!‬

‫ﻳﮏ روز ﺻﺒﺢ زود‪ ،‬ﺁﻓﺘﺎب ﻧﺰدﻩ ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﺎدرش را ﺑﻴﺪار ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻣﺎدر‪،‬‬

‫ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﻳﻲ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ«‪.‬‬

‫ﻣﺎدر ﺧﻮاب ﺁﻟﻮد ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﭽﻪ ﺟﻮن ‪ ،‬ﺣﺎﻻ هﻢ وﻗﺖ ﮔﻴﺮ ﺁوردی! ﺣﺮﻓﺖ را ﺑﮕﺬار ﺑﺮای ﺑﻌﺪ ‪،‬‬

‫ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮوﻳﻢ ﮔﺮدش؟ «‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻪ ﻣﺎدر ‪ ،‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﮔﺮدش ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮوم‪«.‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪2‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوی؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﺁرﻩ ﻣﺎدر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم‪«.‬‬

‫ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁﺧﺮ‪ ،‬ﺻﺒﺢ ﺑﻪ اﻳﻦ زودی ﮐﺠﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاهﯽ ﺑﺮوی؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻲ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺮوم ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺁﺧﺮ ﺟﻮﻳﺒﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﻲ ﻣﺎدر ‪،‬‬

‫ﻣﻦ ﻣﺎﻩ هﺎﺳﺖ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻓﮑﺮم ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﺟﻮﻳﺒﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ و هﻨﻮز ﮐﻪ هﻨﻮز اﺳﺖ ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ام‬

‫ﭼﻴﺰی ﺳﺮ در ﺑﻴﺎورم‪ .‬از دﻳﺸﺐ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ هﻢ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ام و هﻤﻪ اش ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﻩ ام‪.‬‬

‫ﺁﺧﺮش هﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺧﻮدم ﺑﺮوم ﺁﺧﺮ ﺟﻮﻳﺒﺎر را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪ .‬دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪاﻧﻢ ﺟﺎهﺎی‬

‫دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﺒﺮهﺎﻳﯽ هﺴﺖ‪«.‬‬

‫ﻣﺎدر ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ هﻢ وﻗﺘﻲ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ از اﻳﻦ ﻓﮑﺮهﺎ ﻣﻲ ﮐﺮدم‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺟﺎﻧﻢ!‬

‫ﺟﻮﻳﺒﺎر ﮐﻪ اول و ﺁﺧﺮ ﻧﺪارد ؛ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺴﺖ! ﺟﻮﻳﺒﺎر هﻤﻴﺸﻪ روان اﺳﺖ و ﺑﻪ هﻴﭻ‬

‫ﺟﺎﻳﯽ هﻢ ﻧﻤﯽ رﺳﺪ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁﺧﺮ ﻣﺎدر ﺟﺎن ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ اﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ هﺮ ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﺁﺧﺮ‬

‫ﻣﯽ رﺳﺪ؟ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ‪ ،‬روز ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ؛ هﻔﺘﻪ ‪ ،‬ﻣﺎﻩ ‪ ،‬ﺳﺎل‪« ......‬‬

‫ﻣﺎدرش ﻣﻴﺎن ﺣﺮﻓﺶ دوﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎی ﮔﻨﺪﻩ ﮔﻨﺪﻩ را ﺑﮕﺬار ﮐﻨﺎر‪ ،‬ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮوﻳﻢ‬

‫ﮔﺮدش‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﻮﻗﻊ ﮔﺮدش اﺳﺖ ﻧﻪ اﻳﻦ ﺣﺮف هﺎ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﻪ ﻣﺎدر ‪ ،‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ ﮔﺮدش هﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ام ‪،‬‬

‫ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ راﻩ ﺑﻴﻔﺘﻢ و ﺑﺮوم ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺟﺎهﺎی دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﺒﺮهﺎﻳﯽ هﺴﺖ‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻓﮑﺮ‬

‫ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻳﻚ ﮐﺴﻲ اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ را ﺑﻪ ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻳﺎد دادﻩ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺪان ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺧﻴﻠﯽ‬

‫وﻗﺖ اﺳﺖ در اﻳﻦ ﻓﮑﺮم‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎ هﻢ از اﻳﻦ و ﺁن ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ام ؛ ﻣﺜﻼ اﻳﻦ را‬

‫ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ام ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎهﯽ هﺎ‪ ،‬ﻣﻮﻗﻊ ﭘﻴﺮی ﺷﮑﺎﻳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﻴﺸﺎن را ﺑﻴﺨﻮدی‬

‫ﺗﻠﻒ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‪ .‬داﻳﻢ ﻧﺎﻟﻪ و ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و از هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺷﮑﺎﻳﺖ دارﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪3‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﺑﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ‪ ،‬راﺳﺘﯽ راﺳﺘﯽ زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻌﻨﻲ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮی ﻳﮏ ﺗﮑﻪ ﺟﺎ ‪ ،‬هﯽ ﺑﺮوی و ﺑﺮﮔﺮدی ﺗﺎ ﭘﻴﺮ‬

‫ﺑﺸﻮی و دﻳﮕﺮ هﻴﭻ ‪ ،‬ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻃﻮر دﻳﮕﺮی هﻢ ﺗﻮی دﻧﻴﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮد؟‪«.....‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﺣﺮف ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ‪ ،‬ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﭽﻪ ﺟﺎن! ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﺮت زدﻩ ؟‬

‫دﻧﻴﺎ!‪ .....‬دﻧﻴﺎ!‪.....‬دﻧﻴﺎ دﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ ؟ دﻧﻴﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ هﺴﺘﻴﻢ ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ هﻢ‬

‫هﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ دارﻳﻢ‪«...‬‬

‫در اﻳﻦ وﻗﺖ ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ی ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬هﻤﺴﺎﻳﻪ‪ ،‬ﺳﺮ ﭼﻲ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ‬

‫ات ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ‪ ،‬اﻧﮕﺎر اﻣﺮوز ﺧﻴﺎل ﮔﺮدش ﮐﺮدن ﻧﺪارﻳﺪ؟«‬

‫ﻣﺎدر ﻣﺎهﯽ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﺪای هﻤﺴﺎﻳﻪ ‪ ،‬از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﭼﻪ ﺳﺎل و زﻣﺎﻧﻪ ﻳﯽ ﺷﺪﻩ!‬

‫ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﺑﭽﻪ هﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺎدرهﺎﺷﺎن ﭼﻴﺰ ﻳﺎد ﺑﺪهﻨﺪ‪«.‬‬

‫هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﭼﻄﻮر ﻣﮕﺮ؟«‬

‫ﻣﺎدر ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺒﻴﻦ اﻳﻦ ﻧﻴﻢ وﺟﺒﯽ ﮐﺠﺎهﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮود! داﻳﻢ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ‬

‫ﺑﺮوم ﺑﺒﻴﻨﻢ دﻧﻴﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮﺳﺖ! ﭼﻪ ﺣﺮف هﺎ ی ﮔﻨﺪﻩ ﮔﻨﺪﻩ ﻳﯽ!«‬

‫هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺗﻮ از ﮐﻲ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻋﺎﻟﻢ و ﻓﻴﻠﺴﻮف ﺷﺪﻩ ای و ﻣﺎ را ﺧﺒﺮ‬

‫ﻧﮑﺮدﻩ ای؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﺧﺎﻧﻢ! ﻣﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﺷﻤﺎ »ﻋﺎﻟﻢ و ﻓﻴﻠﺴﻮف« ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻓﻘﻂ از اﻳﻦ ﮔﺮدش هﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ام و ﻧﻤﻲ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮔﺮدش هﺎی ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ‬

‫اداﻣﻪ ﺑﺪهﻢ و اﻟﮑﻲ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﻢ و ﻳﮏ دﻓﻌﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﻨﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎهﺎ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻩ ام‬

‫و هﻨﻮز هﻢ هﻤﺎن ﻣﺎهﯽ ﭼﺸﻢ و ﮔﻮش ﺑﺴﺘﻪ ام ﮐﻪ ﺑﻮدم‪«.‬‬

‫هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬وا ! ‪ ...‬ﭼﻪ ﺣﺮف هﺎ!«‬

‫ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﻣﻦ هﻴﭻ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﺑﭽﻪ ی ﻳﮑﯽ ﻳﮏ داﻧﻪ ام اﻳﻨﻄﻮری از ﺁب در ﺑﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﮐﺪام ﺑﺪﺟﻨﺴﯽ زﻳﺮ ﭘﺎی ﺑﭽﻪ ی ﻧﺎزﻧﻴﻨﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ!«‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪4‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬هﻴﭻ ﮐﺲ زﻳﺮ ﭘﺎی ﻣﻦ ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻋﻘﻞ و هﻮش دارم و‬

‫ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪ ،‬ﭼﺸﻢ دارم و ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪«.‬‬

‫هﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺧﻮاهﺮ ‪ ،‬ﺁن ﺣﻠﺰون ﭘﻴﭻ ﭘﻴﭽﻴﻪ ﻳﺎدت ﻣﻲ ﺁﻳﺪ؟«‬

‫ﻣﺎدر ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁرﻩ ﺧﻮب ﮔﻔﺘﻲ ‪ ،‬زﻳﺎد ﭘﺎﭘﻲ ﺑﭽﻪ ام ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺧﺪا ﭼﮑﺎرش ﮐﻨﺪ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺲ ﮐﻦ ﻣﺎدر! او رﻓﻴﻖ ﻣﻦ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ‪ »:‬رﻓﺎﻗﺖ ﻣﺎهﻲ و ﺣﻠﺰون ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ!«‬

‫ﻣﺎهﻲ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ هﻢ دﺷﻤﻨﯽ ﻣﺎهﯽ و ﺣﻠﺰون ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻤﺎهﺎ ﺳﺮ ﺁن‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ را زﻳﺮ ﺁب ﮐﺮدﻳﺪ‪«.‬‬

‫هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﺣﺮف هﺎ ﻣﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﺎن ﺣﺮف ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﭘﻴﺶ ﮐﺸﻴﺪﻳﺪ‪«.‬‬

‫ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﻘﺶ ﺑﻮد ﺑﮑﺸﻴﻤﺶ ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻳﺎدت رﻓﺘﻪ اﻳﻨﺠﺎ و ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﭼﻪ‬

‫ﺣﺮف هﺎﻳﯽ ﻣﻲ زد؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭘﺲ ﻣﺮا هﻢ ﺑﮑﺸﻴﺪ ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻦ هﻢ هﻤﺎن ﺣﺮف هﺎ را ﻣﻲ زﻧﻢ‪«.‬‬

‫ﭼﻪ دردﺳﺮﺗﺎن ﺑﺪهﻢ! ﺻﺪای ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮ ‪ ،‬ﻣﺎهﻲ هﺎی دﻳﮕﺮ را هﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺮف هﺎی‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ هﻤﻪ را ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﮑﯽ از ﻣﺎهﯽ ﭘﻴﺮﻩ هﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺧﻴﺎل ﮐﺮدﻩ ای ﺑﻪ‬

‫ﺗﻮ رﺣﻢ هﻢ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻢ؟«‬

‫دﻳﮕﺮی ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﮔﻮﺷﻤﺎﻟﻲ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاهﺪ!«‬

‫ﻣﺎدر ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺮوﻳﺪ ﮐﻨﺎر ! دﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ام ﻧﺰﻧﻴﺪ!«‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪5‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻳﮑﻲ دﻳﮕﺮ از ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺧﺎﻧﻢ! وﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ات را‪ ،‬ﺁﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﻲ ﮐﻨﯽ ‪،‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺰاﻳﺶ را هﻢ ﺑﺒﻴﻨﻲ‪«.‬‬

‫هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ در هﻤﺴﺎﻳﮕﯽ ﺷﻤﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫دﻳﮕﺮی ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﺎ ﮐﺎرش ﺑﻪ ﺟﺎهﺎي ﺑﺎرﻳﮏ ﻧﮑﺸﻴﺪﻩ ‪ ،‬ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻤﺶ ﭘﻴﺶ ﺣﻠﺰون ﭘﻴﺮﻩ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ هﺎ ﺗﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻣﺎهﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ‪ ،‬دوﺳﺘﺎﻧﺶ او را دورﻩ ﮐﺮدﻧﺪ و از ﻣﻌﺮﮐﻪ‬

‫ﺑﻴﺮوﻧﺶ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎدر ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﺗﻮی ﺳﺮ و ﺳﻴﻨﻪ اش ﻣﻲ زد و ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد و‬

‫ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬واي ‪ ،‬ﺑﭽﻪ ام دارد از دﺳﺘﻢ ﻣﻲ رود‪ .‬ﭼﮑﺎر ﮐﻨﻢ؟ ﭼﻪ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺮﻳﺰم؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎدر! ﺑﺮای ﻣﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﮑﻦ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎل اﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﻣﺎهﯽ هﺎی درﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔﺮﻳﻪ‬

‫ﮐﻦ‪«.‬‬

‫ﻳﮑﻲ از ﻣﺎهﯽ هﺎ از دور داد ﮐﺸﻴﺪ ‪ »:‬ﺗﻮهﻴﻦ ﻧﮑﻦ ‪ ،‬ﻧﻴﻢ وﺟﺒﻲ!«‬

‫دوﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﮔﺮ ﺑﺮوی و ﺑﻌﺪش ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺑﺸﻮی ‪ ،‬دﻳﮕﺮ راهﺖ ﻧﻤﻲ دهﻴﻢ!«‬

‫ﺳﻮﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ هﺎ هﻮس هﺎي دورﻩ ی ﺟﻮاﻧﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺮو!«‬

‫ﭼﻬﺎرﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﮕﺮ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﻋﻴﺒﻲ دارد؟«‬

‫ﭘﻨﺠﻤﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬دﻧﻴﺎي دﻳﮕﺮی در ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬دﻧﻴﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺮد!«‬

‫ﺷﺸﻤﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﮔﺮ ﺳﺮ ﻋﻘﻞ ﺑﻴﺎﻳﻲ و ﺑﺮﮔﺮدی ‪ ،‬ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎورﻣﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ راﺳﺘﯽ‬

‫راﺳﺘﯽ ﻣﺎهﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻳﯽ هﺴﺘﯽ‪«.‬‬

‫هﻔﺘﻤﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁﺧﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ دﻳﺪن ﺗﻮ ﻋﺎدت ﮐﺮدﻩ اﻳﻢ‪«.....‬‬

‫ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻪ ﻣﻦ رﺣﻢ ﮐﻦ‪ ،‬ﻧﺮو!‪.....‬ﻧﺮو!‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪6‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺁن هﺎ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از دوﺳﺘﺎن هﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﺶ او را ﺗﺎ‬

‫ﺁﺑﺸﺎر هﻤﺮاهﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و از ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ وﻗﺘﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺪا ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫» دوﺳﺘﺎن ‪ ،‬ﺑﻪ اﻣﻴﺪ دﻳﺪار! ﻓﺮاﻣﻮﺷﻢ ﻧﮑﻨﻴﺪ‪«.‬‬

‫دوﺳﺘﺎﻧﺘﺶ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﭼﻄﻮر ﻣﻴﺸﻮد ﻓﺮاﻣﻮﺷﺖ ﮐﻨﻴﻢ ؟ ﺗﻮ ﻣﺎ را از ﺧﻮاب ﺧﺮﮔﻮﺷﯽ ﺑﻴﺪار‬

‫ﮐﺮدی ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﻳﺎد دادی ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﺣﺘﻲ ﻓﮑﺮش را هﻢ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ اﻣﻴﺪ‬

‫دﻳﺪار ‪ ،‬دوﺳﺖ داﻧﺎ و ﺑﻲ ﺑﺎک!«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ از ﺁﺑﺸﺎر ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪ و اﻓﺘﺎد ﺗﻮی ﻳﮏ ﺑﺮﮐﻪ ي ﭘﺮ ﺁب‪ .‬اوﻟﺶ دﺳﺖ و ﭘﺎﻳﺶ را ﮔﻢ‬

‫ﮐﺮد ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن و دور ﺑﺮﮐﻪ ﮔﺸﺖ زدن‪ .‬ﺗﺎ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁﻧﻬﻤﻪ‬

‫ﺁب ‪ ،‬ﻳﮑﺠﺎ ﺟﻤﻊ ﺑﺸﻮد‪ .‬هﺰارهﺎ ﮐﻔﭽﻪ ﻣﺎهﯽ ﺗﻮی ﺁب وول ﻣﯽ ﺧﻮردﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫را ﮐﻪ دﻳﺪﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﺴﺨﺮﻩ اش ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬رﻳﺨﺘﺶ را ﺑﺎش! ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﻮﺟﻮدی‬

‫هﺴﺘﯽ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ‪ ،‬ﺧﻮب وراﻧﺪازﺷﺎن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺗﻮهﻴﻦ ﻧﮑﻨﻴﺪ‪ .‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﻣﺎهﯽ‬

‫ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ هﻢ اﺳﻤﺘﺎن را ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ هﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺸﻮﻳﻢ‪«.‬‬

‫ﻳﮑﯽ از ﮐﻔﭽﻪ ﻣﺎهﻲ هﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎ هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﮐﻔﭽﻪ ﻣﺎهﯽ ﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪«.‬‬

‫دﻳﮕﺮی ﮔﻔﺖ‪ »:‬دارای اﺻﻞ و ﻧﺴﺐ‪«.‬‬

‫دﻳﮕﺮی ﮔﻔﺖ‪ »:‬از ﻣﺎ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺗﺮ‪ ،‬ﺗﻮ دﻧﻴﺎ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪«.‬‬

‫دﻳﮕﺮی ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺑﯽ رﻳﺨﺖ و ﺑﺪ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ هﻴﭻ ﺧﻴﺎل ﻧﻤﻲ ﮐﺮدم ﺷﻤﺎ اﻳﻨﻘﺪر ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را‬

‫ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻢ ‪ ،‬ﭼﻮن اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ را از روی ﻧﺎداﻧﯽ ﻣﻲ زﻧﻴﺪ‪«.‬‬

‫ﮐﻔﭽﻪ ﻣﺎهﯽ هﺎ ﻳﮑﺼﺪا ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﻳﻌﻨﯽ ﻣﺎ ﻧﺎداﻧﻴﻢ؟«‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪7‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ » :‬اﮔﺮ ﻧﺎدان ﻧﺒﻮدﻳﺪ ‪ ،‬ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻴﺪ در دﻧﻴﺎ ﺧﻴﻠﻲ هﺎی دﻳﮕﺮ هﻢ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ‬

‫رﻳﺨﺘﺸﺎن ﺑﺮای ﺧﻮدﺷﺎن ﺧﻴﻠﯽ هﻢ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ اﺳﺖ! ﺷﻤﺎ ﺣﺘﯽ اﺳﻤﺘﺎن هﻢ ﻣﺎل ﺧﻮدﺗﺎن‬

‫ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬

‫ﮐﻔﭽﻪ ﻣﺎهﯽ هﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪﻧﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻮن دﻳﺪﻧﺪ ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ راﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ‪ ،‬از‬

‫در دﻳﮕﺮي در ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪:‬‬

‫» اﺻﻼ ﺗﻮ ﺑﻴﺨﻮد ﺑﻪ در و دﻳﻮار ﻣﻲ زﻧﻲ ‪.‬ﻣﺎ هﺮ روز ‪ ،‬از ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم دﻧﻴﺎ را ﻣﯽ ﮔﺮدﻳﻢ ‪ ،‬اﻣﺎ‬

‫ﻏﻴﺮ از ﺧﻮدﻣﺎن و ﭘﺪر و ﻣﺎدرﻣﺎن ‪ ،‬هﻴﭽﮑﺲ را ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﮐﺮم هﺎي رﻳﺰﻩ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ هﻢ‬

‫ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻧﻤﯽ ﺁﻳﻨﺪ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ از ﺑﺮﮐﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮوﻳﺪ ‪ ،‬ﭼﻄﻮر ازدﻧﻴﺎ ﮔﺮدی دم ﻣﯽ زﻧﻴﺪ؟«‬

‫ﮐﻔﭽﻪ ﻣﺎهﯽ هﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﻣﮕﺮ ﻏﻴﺮ از ﺑﺮﮐﻪ ‪ ،‬دﻧﻴﺎي دﻳﮕﺮي هﻢ دارﻳﻢ؟«‬

‫ﻣﺎهﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬دﺳﺖ ﮐﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺁب از ﮐﺠﺎ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲ رﻳﺰد و ﺧﺎرج از ﺁب‬

‫ﭼﻪ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ هﺴﺖ‪«.‬‬

‫ﮐﻔﭽﻪ ﻣﺎهﯽ هﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﺧﺎرج از ﺁّب دﻳﮕﺮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻣﺎ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺧﺎرج از ﺁب را ﻧﺪﻳﺪﻩ اﻳﻢ!‬

‫هﺎهﺎ‪...‬هﺎهﺎ‪ ....‬ﺑﻪ ﺳﺮت زدﻩ ﺑﺎﺑﺎ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ هﻢ ﺧﻨﺪﻩ اش ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﮐﻔﭽﻪ ﻣﺎهﯽ هﺎ را ﺑﻪ‬

‫ﺣﺎل ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﮕﺬارد و ﺑﺮود‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺑﻬﺘﺮﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﺎدرﺷﺎن هﻢ دو ﮐﻠﻤﻪ ﻳﻲ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‬

‫‪ ،‬ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬ﺣﺎﻻ ﻣﺎدرﺗﺎن ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪای زﻳﺮ ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ اي او را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ ﻟﺐ ﺑﺮﮐﻪ ‪ ،‬روی ﺳﻨﮕﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺴﺖ زد ﺗﻮی ﺁب و ﺁﻣﺪ ﭘﻴﺶ ﻣﺎهﯽ و‬

‫ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎم ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺰرگ!«‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪8‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﺎﻻ ﭼﻪ وﻗﺖ ﺧﻮدﻧﻤﺎﺋﻲ اﺳﺖ ‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻲ اﺻﻞ و ﻧﺴﺐ! ﺑﭽﻪ ﮔﻴﺮ ﺁوردﻩ‬

‫ﻳﻲ و داری ﺣﺮف هﺎی ﮔﻨﺪﻩ ﮔﻨﺪﻩ ﻣﻲ زﻧﻲ ‪ ،‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﺁﻧﻘﺪرهﺎ ﻋﻤﺮ ﮐﺮدﻩ ام ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﻢ دﻧﻴﺎ‬

‫هﻤﻴﻦ ﺑﺮﮐﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺮوی دﻧﺒﺎل ﮐﺎرت و ﺑﭽﻪ هﺎی ﻣﺮا از راﻩ ﺑﻪ در ﻧﺒﺮی‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺻﺪ ﺗﺎ از اﻳﻦ ﻋﻤﺮهﺎ هﻢ آﻪ ﺑﮑﻨﻲ ‪ ،‬ﺑﺎز هﻢ ﻳﮏ ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ ی ﻧﺎدان و‬

‫درﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻲ‪«.‬‬

‫ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪ و ﺟﺴﺖ زد ﻃﺮف ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪ .‬ﻣﺎهﻲ ﺗﮑﺎن ﺗﻨﺪی ﺧﻮرد و‬

‫ﻣﺜﻞ ﺑﺮق در رﻓﺖ و ﻻي و ﻟﺠﻦ و ﮐﺮم هﺎي ﺗﻪ ﺑﺮﮐﻪ را ﺑﻪ هﻢ زد‪.‬‬

‫درﻩ ﭘﺮ از ﭘﻴﭻ و ﺧﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻮﻳﺒﺎر هﻢ ﺁﺑﺶ ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ از ﺑﺎﻻی‬

‫ﮐﻮﻩ هﺎ ﺗﻪ درﻩ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻲ ‪ ،‬ﺟﻮﻳﺒﺎر را ﻣﺜﻞ ﻧﺦ ﺳﻔﻴﺪی ﻣﻲ دﻳﺪی‪ .‬ﻳﮏ ﺟﺎ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺑﺰرﮔﯽ از ﮐﻮﻩ ﺟﺪاﺷﺪﻩ ﺑﻮد و اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد ﺗﻪ درﻩ و ﺁب را دو ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ‬

‫درﺷﺘﯽ ‪ ،‬ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ی ﮐﻒ دﺳﺖ ‪ ،‬ﺷﮑﻤﺶ را ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬از ﮔﺮﻣﯽ ﺁﻓﺘﺎب ﻟﺬت‬

‫ﻣﻲ ﺑﺮد و ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﺮﭼﻨﮓ ﮔﺮد و درﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد روی ﺷﻦ هﺎی ﺗﻪ ﺁب ‪،‬‬

‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﻤﻖ ﺁب ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻮد و داﺷﺖ ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ ﻳﯽ را ﮐﻪ ﺷﮑﺎر ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬ﻣﺎهﻲ‬

‫ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭼﺸﻤﺶ اﻓﺘﺎد ﺑﻪ ﺧﺮﭼﻨﮓ و ﺗﺮﺳﻴﺪ‪ .‬از دور ﺳﻼﻣﻲ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﺮﭼﻨﮓ ﭼﭗ ﭼﭗ‬

‫ﺑﻪ او ﻧﮕﺎهﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫» ﭼﻪ ﻣﺎهﯽ ﺑﺎ ادﺑﻲ! ﺑﻴﺎ ﺟﻠﻮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ‪ ،‬ﺑﻴﺎ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﻣﻲ روم دﻧﻴﺎ را ﺑﮕﺮدم و هﻴﭻ هﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاهﻢ ﺷﮑﺎر ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ‬

‫ﺑﺸﻮم‪«.‬‬

‫ﺧﺮﭼﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﭼﺮا اﻳﻨﻘﺪر ﺑﺪﺑﻴﻦ و ﺗﺮﺳﻮﻳﻲ ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪“ :‬ﻣﻦ ﻧﻪ ﺑﺪﺑﻴﻨﻢ و ﻧﻪ ﺗﺮﺳﻮ ‪ .‬ﻣﻦ هﺮ ﭼﻪ را ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ و ﻋﻘﻠﻢ‬

‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﻲ ﺁورم‪«.‬‬

‫ﺧﺮﭼﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺧﻮب ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﺸﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ دﻳﺪ و ﻋﻘﻠﺘﺎن ﭼﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﻴﺎ ل‬

‫ﮐﺮدﻳﺪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﻤﺎ را ﺷﮑﺎر ﮐﻨﻴﻢ؟«‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪9‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬دﻳﮕﺮ ﺧﻮدت را ﺑﻪ ﺁن راﻩ ﻧﺰن!«‬

‫ﺧﺮﭼﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻨﻈﻮرت ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ اﺳﺖ؟ ﺗﻮ هﻢ ﮐﻪ ﭘﺎک ﺑﭽﻪ ﺷﺪی ﺑﺎﺑﺎ! ﻣﻦ ﺑﺎ ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ هﺎ‬

‫ﻟﺠﻢ و ﺑﺮاي هﻤﻴﻦ ﺷﮑﺎرﺷﺎن ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﻲ داﻧﯽ ‪ ،‬اﻳﻦ هﺎ ﺧﻴﺎل ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮد‬

‫دﻧﻴﺎ هﺴﺘﻨﺪ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ هﻢ هﺴﺘﻨﺪ ‪ ،‬و ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻬﺸﺎن ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻢ ﮐﻪ دﻧﻴﺎ واﻗﻌﺎً‬

‫دﺳﺖ ﮐﻴﺴﺖ! ﭘﺲ ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﻧﺘﺮس ﺟﺎﻧﻢ ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺟﻠﻮ ‪ ،‬ﺑﻴﺎ !«‬

‫ﺧﺮﭼﻨﮓ اﻳﻦ ﺣﺮف هﺎ را ﮔﻔﺖ و ﭘﺲ ﭘﺴﮑﻲ راﻩ اﻓﺘﺎد ﻃﺮف ﻣﺎهﻲ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪ .‬ﺁﻧﻘﺪر ﺧﻨﺪﻩ دار‬

‫راﻩ ﻣﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺎهﻲ ‪ ،‬ﺑﯽ اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻨﺪﻩ اش ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻴﭽﺎرﻩ! ﺗﻮ ﮐﻪ هﻨﻮز راﻩ رﻓﺘﻦ‬

‫ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺘﯽ ‪ ،‬از ﮐﺠﺎ ﻣﻲ داﻧﯽ دﻧﻴﺎ دﺳﺖ ﮐﻴﺴﺖ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ از ﺧﺮﭼﻨﮓ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﺎﻳﻪ ﻳﻲ ﺑﺮ ﺁب اﻓﺘﺎد و ﻧﺎﮔﻬﺎن‪ ،‬ﺿﺮﺑﻪ ي ﻣﺤﮑﻤﯽ‬

‫ﺧﺮﭼﻨﮓ را ﺗﻮی ﺷﻦ هﺎ ﻓﺮو ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ از ﻗﻴﺎﻓﻪ ی ﺧﺮﭼﻨﮓ ﭼﻨﺎن ﺧﻨﺪﻩ اش ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ‬

‫ﻟﻴﺰ ﺧﻮرد و ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﺧﻮدش هﻢ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﺗﻮي ﺁب‪ .‬ﺧﺮﭼﻨﮓ ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ دﻳﺪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ی ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﻟﺐ ﺁب اﻳﺴﺘﺎدﻩ و ﺑﻪ او و ﺧﺮﭼﻨﮓ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻳﮏ ﮔﻠﻪ ﺑﺰ و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻪ ﺁب ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﻮزﻩ هﺎﻳﺸﺎن را در ﺁب ﻓﺮو ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪاي ﻣﻊ ﻣﻊ‬

‫و ﺑﻊ ﺑﻊ درﻩ راﭘﺮ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺁﻧﻘﺪر ﺻﺒﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺰهﺎ و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪهﺎ ﺁﺑﺸﺎن را ﺧﻮردﻧﺪ و رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁﻧﻮﻗﺖ ‪،‬‬

‫ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ را ﺻﺪا زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫»ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ ﺟﺎن! ﻣﻦ ﻣﺎهﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﻳﯽ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻲ روم ﺁﺧﺮ ﺟﻮﻳﺒﺎر را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﻮر ﻋﺎﻗﻞ و داﻧﺎﻳﯽ ﺑﺎﺷﯽ ‪ ،‬اﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﭼﻴﺰی از ﺗﻮ ﺑﭙﺮﺳﻢ‪«.‬‬

‫ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ ﮔﻔﺖ‪ »:‬هﺮ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاهﯽ ﺑﭙﺮس‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬در راﻩ ‪ ،‬ﻣﺮا ﺧﻴﻠﻲ از ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ و ارﻩ ﻣﺎهﯽ و ﭘﺮﻧﺪﻩ ی ﻣﺎهﻴﺨﻮار‬

‫ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ‪ ،‬اﮔﺮ ﺗﻮ ﭼﻴﺰی درﺑﺎرﻩ ی اﻳﻦ هﺎ ﻣﻲ داﻧﯽ ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ‪«.‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪10‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ارﻩ ﻣﺎهﻲ و ﭘﺮﻧﺪﻩ ی ﻣﺎهﻴﺨﻮار‪ ،‬اﻳﻦ ﻃﺮف هﺎ ﭘﻴﺪاﺷﺎن ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ‪،‬‬

‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ارﻩ ﻣﺎهﯽ ﮐﻪ ﺗﻮی درﻳﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺳﻘﺎﺋﮏ هﻤﻴﻦ ﭘﺎﻳﻴﻦ هﺎ هﻢ ﻣﻤﮑﻦ‬

‫اﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺒﺎدا ﻓﺮﻳﺒﺶ را ﺑﺨﻮری و ﺗﻮی ﮐﻴﺴﻪ اش ﺑﺮوی‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ ‪ »:‬ﭼﻪ ﮐﻴﺴﻪ اي؟«‬

‫ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ زﻳﺮ ﮔﺮدﻧﺶ ﮐﻴﺴﻪ ای دارد ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺁب ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬او در ﺁب‬

‫ﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﮔﺎهﯽ ﻣﺎهﻲ هﺎ ‪ ،‬ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ ‪ ،‬وارد ﮐﻴﺴﻪ ی او ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﻳﮑﺮاﺳﺖ‬

‫ﻣﯽ روﻧﺪ ﺗﻮی ﺷﮑﻤﺶ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﮔﺮﺳﻨﻪ اش ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﻣﺎهﻲ هﺎ را در هﻤﺎن‬

‫ﮐﻴﺴﻪ ذﺧﻴﺮﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺨﻮرد‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﺎﻻ اﮔﺮ ﻣﺎهﻲ وارد ﮐﻴﺴﻪ ﺷﺪ ‪ ،‬دﻳﮕﺮ راﻩ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪن ﻧﺪارد؟«‬

‫ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ ﮔﻔﺖ‪ »:‬هﻴﭻ راهﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﻣﮕﺮ اﻳﻨﮑﻪ ﮐﻴﺴﻪ را ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻨﺠﺮی ﺑﻪ ﺗﻮ‬

‫ﻣﯽ دهﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﺷﺪي ‪ ،‬اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﯽ‪«.‬‬

‫ﺁﻧﻮﻗﺖ‪ ،‬ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ ﺗﻮي ﺷﻜﺎف ﺳﻨﮓ ﺧﺰﻳﺪ و ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﺑﺴﻴﺎر رﻳﺰی ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻣﺎهﻲ آﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﺧﻨﺠﺮ را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎرﻣﻮﻟﻚ ﺟﺎن! ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﻄﻮری از ﺗﻮ‬

‫ﺗﺸﻜﺮ آﻨﻢ‪«.‬‬

‫ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﺸﮑﺮ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎﻧﻢ! ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺧﻨﺠﺮهﺎ ﺧﻴﻠﻲ دارم‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻴﮑﺎر‬

‫ﻣﻲ ﺷﻮم ‪ ،‬ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﻢ از ﺗﻴﻎ ﮔﻴﺎﻩ هﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﻣﻲ ﺳﺎزم و ﺑﻪ ﻣﺎهﯽ هﺎی داﻧﺎﻳﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ‬

‫ﻣﻲ دهﻢ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﻲ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﮕﺮ ﻗﺒﻞ از ﻣﻦ هﻢ ﻣﺎهﯽ ﻳﯽ از اﻳﻨﺠﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ؟«‬

‫ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺧﻴﻠﻲ هﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻧﺪ! ﺁن هﺎ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﺑﺮای ﺧﻮدﺷﺎن دﺳﺘﻪ ای ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‬

‫و ﻣﺮد ﻣﺎهﻴﮕﻴﺮ را ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁوردﻩ اﻧﺪ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻲ ﮐﻪ ﺣﺮف ‪ ،‬ﺣﺮف ﻣﻲ ﺁورد‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻓﻀﻮﻟﻴﺎم‬

‫ﻧﮕﺬاری ‪ ،‬ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻣﺎهﻴﮕﻴﺮ را ﭼﻄﻮر ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁوردﻩ اﻧﺪ؟«‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪11‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁﺧﺮ ﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ هﻤﻨﺪ ‪ ،‬هﻤﻴﻨﮑﻪ ﻣﺎهﻲ ﮔﻴﺮ ﺗﻮر اﻧﺪاﺧﺖ ‪ ،‬وارد ﺗﻮر ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‬

‫و ﺗﻮر را ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ و ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﺗﻪ درﻳﺎ‪«.‬‬

‫ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ ﮔﻮﺷﺶ را ﮔﺬاﺷﺖ روی ﺷﮑﺎف ﺳﻨﮓ و ﮔﻮش داد و ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻣﺮﺧﺺ‬

‫ﻣﻲ ﺷﻮم ‪ ،‬ﺑﭽﻪ هﺎﻳﻢ ﺑﻴﺪار ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪«.‬‬

‫ﻣﺎرﻣﻮﻟﮏ رﻓﺖ ﺗﻮی ﺷﮑﺎف ﺳﻨﮓ‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﻧﺎﭼﺎر راﻩ اﻓﺘﺎد‪ .‬اﻣﺎ هﻤﻴﻨﻄﻮر ﺳﺌﻮال ﭘﺸﺖ‬

‫ﺳﺮ ﺳﺌﻮال ﺑﻮد ﮐﻪ داﻳﻢ از ﺧﻮدش ﻣﻲ ﮐﺮد‪ »:‬ﺑﺒﻴﻨﻢ ‪ ،‬راﺳﺘﯽ ﺟﻮﻳﺒﺎر ﺑﻪ درﻳﺎ ﻣﻲ رﻳﺰد؟ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺳﻘﺎﺋﮏ زورش ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺳﺪ؟ راﺳﺘﯽ ‪ ،‬ارﻩ ﻣﺎهﯽ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ هﻢ ﺟﻨﺲ هﺎی ﺧﻮدش‬

‫را ﺑﻜﺸﺪ و ﺑﺨﻮرد؟ ﭘﺮﻧﺪﻩ ی ﻣﺎهﻴﺨﻮار‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﭼﻪ دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﺎ دارد؟‬

‫ﻣﺎهﻲ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪ ،‬ﺷﻨﺎ ﮐﻨﺎن ‪ ،‬ﻣﻲ رﻓﺖ و ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮد‪ .‬در هﺮ وﺟﺐ راﻩ ﭼﻴﺰ ﺗﺎزﻩ اي ﻣﻲ دﻳﺪ و‬

‫ﻳﺎد ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﻲ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻖ زﻧﺎن از ﺁﺑﺸﺎرهﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﻔﺘﺪ و ﺑﺎز ﺷﻨﺎ‬

‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮﻣﯽ ﺁﻓﺘﺎب را ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻗﻮت ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻳﮏ ﺟﺎ ﺁهﻮﻳﻲ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺁب ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺳﻼم ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫»ﺁهﻮ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ ‪ ،‬ﭼﻪ ﻋﺠﻠﻪ ای داري؟«‬

‫ﺁهﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﮑﺎرﭼﯽ دﻧﺒﺎﻟﻢ ﮐﺮدﻩ ‪ ،‬ﻳﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ هﻢ ﺑﻬﻢ زدﻩ ‪ ،‬اﻳﻨﺎهﺎش‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺟﺎی ﮔﻠﻮﻟﻪ را ﻧﺪﻳﺪ اﻣﺎ از ﻟﻨﮓ ﻟﻨﮕﺎن دوﻳﺪن ﺁهﻮ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ راﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻳﮏ ﺟﺎ ﻻک ﭘﺸﺖ هﺎ در ﮔﺮﻣﺎی ﺁﻓﺘﺎب ﭼﺮت ﻣﯽ زدﻧﺪ و ﺟﺎی دﻳﮕﺮ ﻗﻬﻘﻬﻪ ی ﮐﺒﮏ هﺎ ﺗﻮی‬

‫درﻩ ﻣﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪ‪ .‬ﻋﻄﺮﻋﻠﻒ هﺎی ﮐﻮهﻲ در هﻮا ﻣﻮج ﻣﯽ زد و ﻗﺎﻃﯽ ﺁب ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ درﻩ ﭘﻬﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺁب از وﺳﻂ ﺑﻴﺸﻪ ﻳﯽ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺁب‬

‫ﺁﻧﻘﺪر زﻳﺎد ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎهﻲ ﺳﻴﺎﻩ ‪ ،‬راﺳﺘﯽ راﺳﺘﯽ ‪ ،‬ﮐﻴﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ ﺑﻪ ﻣﺎهﯽ‬

‫هﺎي زﻳﺎدی ﺑﺮﺧﻮرد‪ .‬از وﻗﺘﻲ ﮐﻪ از ﻣﺎدرش ﺟﺪا ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎهﻲ‬

‫رﻳﺰﻩ دورش را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﮑﻪ ﻏﺮﻳﺒﻪ ای ‪ ،‬هﺎ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁرﻩ ﻏﺮﻳﺒﻪ ام‪ .‬از راﻩ دوری ﻣﯽ ﺁﻳﻢ‪«.‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪12‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ هﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ ﺑﺮوی؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﯽ روم ﺁﺧﺮ ﺟﻮﻳﺒﺎر را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ هﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﮐﺪام ﺟﻮﻳﺒﺎر؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬هﻤﻴﻦ ﺟﻮﻳﺒﺎری ﮐﻪ ﺗﻮی ﺁن ﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ هﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻴﻢ رودﺧﺎﻧﻪ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﻴﺰی ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﻳﮑﻲ از ﻣﺎهﻲ هﺎی رﻳﺰﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬هﻴﭻ ﻣﻲ داﻧﯽ ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺳﺮ راﻩ ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁرﻩ ‪ ،‬ﻣﻲ داﻧﻢ‪«.‬‬

‫ﻳﮑﯽ دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ را هﻢ ﻣﻲ داﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﭼﻪ ﮐﻴﺴﻪ ی ﮔﻞ و ﮔﺸﺎدی دارد؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ را هﻢ ﻣﻲ داﻧﻢ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺎ اﻳﻨﻬﻤﻪ ﺑﺎز ﻣﻲ ﺧﻮاهﻲ ﺑﺮوی؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁرﻩ ‪ ،‬هﺮ ﻃﻮری ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم!«‬

‫ﺑﻪ زودی ﻣﻴﺎن ﻣﺎهﯽ هﺎ ﭼﻮ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ‪ :‬ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﻳﻲ از راﻩ هﺎی دور ﺁﻣﺪﻩ و ﻣﯽ‬

‫ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮود ﺁﺧﺮ رودﺧﺎﻧﻪ را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ و هﻴﭻ ﺗﺮﺳﯽ هﻢ از ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﻧﺪارد! ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﻣﺎهﻲ‬

‫رﻳﺰﻩ هﺎ وﺳﻮﺳﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺮوﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از ﺗﺮس ﺑﺰرﮔﺘﺮهﺎ ﺻﺪاﺷﺎن در ﻧﻴﺎﻣﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﺗﺎ هﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬اﮔﺮ ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﻧﺒﻮد ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺁﻣﺪﻳﻢ ‪ ،‬ﻣﺎ از ﮐﻴﺴﻪ ی ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ‬

‫ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻴﻢ‪«.‬‬

‫ﻟﺐ رودﺧﺎﻧﻪ دهﯽ ﺑﻮد‪ .‬زﻧﺎن و دﺧﺘﺮان دﻩ ﺗﻮی رودﺧﺎﻧﻪ ﻇﺮف و ﻟﺒﺎس ﻣﯽ ﺷﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎهﯽ‬

‫ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻪ هﻴﺎهﻮي ﺁن هﺎ ﮔﻮش داد و ﻣﺪﺗﯽ هﻢ ﺁب ﺗﻨﻲ ﺑﭽﻪ هﺎ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد و راﻩ‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪13‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫اﻓﺘﺎد‪ .‬رﻓﺖ و رﻓﺖ و رﻓﺖ‪ ،‬و ﺑﺎز هﻢ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺷﺐ ﺷﺪ‪ .‬زﻳﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺧﻮاﺑﻴﺪ‪.‬ﻧﺼﻒ ﺷﺐ‬

‫ﺑﻴﺪار ﺷﺪ و دﻳﺪ ﻣﺎﻩ ‪ ،‬ﺗﻮی ﺁب اﻓﺘﺎدﻩ و هﻤﻪ ﺟﺎ را روﺷﻦ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﺎﻩ را ﺧﻴﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ .‬ﺷﺐ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﺗﻮی ﺁب ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ‪،‬‬

‫ﻣﺎهﯽ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ از زﻳﺮ ﺧﺰﻩ هﺎ ﺑﻴﺮون ﺑﺨﺰد و ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﻳﯽ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ ‪،‬‬

‫اﻣﺎ هﺮ دﻓﻌﻪ ﻣﺎدرش ﺑﻴﺪار ﻣﻲ ﺷﺪ و او را زﻳﺮ ﺧﺰﻩ هﺎ ﻣﻲ ﮐﺸﻴﺪ و دوﺑﺎرﻩ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﭘﻴﺶ ﻣﺎﻩ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺳﻼم ‪ ،‬ﻣﺎﻩ ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ!«‬

‫ﻣﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺳﻼم ‪ ،‬ﻣﺎهﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ! ﺗﻮ ﮐﺠﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﮐﺠﺎ ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺟﻬﺎﻧﮕﺮدی ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫ﻣﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺟﻬﺎن ﺧﻴﻠﯽ ﺑﺰرگ ﺳﺖ ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﯽ هﻤﻪ ﺟﺎ را ﺑﮕﺮدی‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬هﺮ ﺟﺎ آﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ‪ ،‬ﻣﻲ روم‪«.‬‬

‫ﻣﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﭘﻴﺸﺖ ﺑﻤﺎﻧﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﺑﺮ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺰرﮔﯽ دارد ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﻃﺮف‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﻧﻮرم را ﺑﮕﻴﺮد‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎﻩ ﻗﺸﻨﮓ! ﻣﻦ ﻧﻮر ﺗﻮ را ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ دارم ‪ ،‬دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ هﻤﻴﺸﻪ‬

‫روی ﻣﻦ ﺑﺘﺎﺑﺪ‪«.‬‬

‫ﻣﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎهﯽ ﺟﺎن! راﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻧﻮر ﻧﺪارم‪ .‬ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻮر ﻣﯽ دهﺪ و ﻣﻦ‬

‫هﻢ ﺁن را ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﺎﺑﺎﻧﻢ ‪ .‬راﺳﺘﯽ ﺗﻮ هﻴﭻ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺁدم هﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬

‫ﺳﺎل دﻳﮕﺮ ﭘﺮواز ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ روی ﻣﻦ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‪«.‬‬

‫ﻣﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ » :‬ﮐﺎر ﺳﺨﺘﯽ اﺳﺖ ‪ ،‬وﻟﻲ ﺁدم هﺎ هﺮ ﮐﺎر دﻟﺸﺎن ﺑﺨﻮاهﺪ ‪«...‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪14‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎﻩ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮﻓﺶ را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺪ‪ .‬اﺑﺮ ﺳﻴﺎﻩ رﺳﻴﺪ و روﻳﺶ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و ﺷﺐ دوﺑﺎرﻩ ﺗﺎرﻳﮏ‬

‫ﺷﺪ و ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ‪ ،‬ﺗﮏ و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ‪ ،‬ﻣﺎت و ﻣﺘﺤﻴﺮ ‪ ،‬ﺗﺎرﻳﮑﯽ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ‬

‫زﻳﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﺧﺰﻳﺪ و ﺧﻮاﺑﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺒﺢ زود ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻی ﺳﺮش ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ هﻢ ﭘﭻ ﭘﭻ ﻣﻲ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎ‬

‫دﻳﺪﻧﺪ ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ ‪ ،‬ﻳﮑﺼﺪا ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ زود ﺁن هﺎ را ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ! ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ دﻧﺒﺎل ﻣﻦ راﻩ اﻓﺘﺎدﻳﺪ!«‬

‫ﻳﮑﯽ از ﻣﺎهﯽ هﺎی رﻳﺰﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁرﻩ ‪ ،‬اﻣﺎ هﻨﻮز ﺗﺮﺳﻤﺎن ﻧﺮﻳﺨﺘﻪ‪«.‬‬

‫ﻳﮑﻲ دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﮑﺮ ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ راﺣﺘﻤﺎن ﻧﻤﻲ ﮔﺬارد‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺷﻤﺎ زﻳﺎدی ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﺪ‪ .‬هﻤﻪ اش ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ .‬راﻩ ﮐﻪ ﺑﻴﻔﺘﻴﻢ ‪،‬‬

‫ﺗﺮﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﮐﻠّﻲ ﻣﯽ رﻳﺰد‪«.‬‬

‫اﻣﺎ ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ راﻩ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ ‪ ،‬دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁب دور و ﺑﺮﺷﺎن ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪ و ﺳﺮﭘﻮﺷﻲ روی ﺳﺮﺷﺎن‬

‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ و هﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﺪ و راﻩ ﮔﺮﻳﺰی هﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﻓﻮری ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ در‬

‫ﮐﻴﺴﻪ ی ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﮔﻴﺮ اﻓﺘﺎدﻩ اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬دوﺳﺘﺎن! ﻣﺎ در ﮐﻴﺴﻪ ی ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﮔﻴﺮ اﻓﺘﺎدﻩ اﻳﻢ ‪ ،‬اﻣﺎ راﻩ ﻓﺮار‬

‫هﻢ ﺑﻪ ﮐﻠّﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ هﺎ ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ و زاری ‪ ،‬ﻳﮑﻴﺸﺎن ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﺎ دﻳﮕﺮ راﻩ ﻓﺮار ﻧﺪارﻳﻢ‪.‬‬

‫ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻪ زﻳﺮ ﭘﺎی ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﯽ و ﻣﺎ را از راﻩ در ﺑﺮدی!«‬

‫ﻳﮑﯽ دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺣﺎﻻ هﻤﻪ ی ﻣﺎ را ﻗﻮرت ﻣﯽ دهﺪ و دﻳﮕﺮ ﮐﺎرﻣﺎن ﺗﻤﺎم اﺳﺖ!«‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪای ﻗﻬﻘﻬﻪ ی ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﻲ در ﺁب ﭘﻴﭽﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭼﻪ ﻣﺎهﻲ رﻳﺰﻩ هﺎﻳﯽ ﮔﻴﺮم ﺁﻣﺪﻩ! هﺎهﺎهﺎهﺎهﺎ ‪ ...‬راﺳﺘﯽ ﮐﻪ دﻟﻢ‬

‫ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻣﯽ ﺳﻮزد! هﻴﭻ دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﻳﺪ ﻗﻮرﺗﺘﺎن ﺑﺪهﻢ! هﺎهﺎهﺎهﺎهﺎ ‪«...‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪15‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ هﺎ ﺑﻪ ا ﻟﺘﻤﺎس اﻓﺘﺎدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﺣﻀﺮت ﺁﻗﺎی ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ! ﻣﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﻤﺎ را‬

‫ﺧﻴﻠﯽ وﻗﺖ ﭘﻴﺶ ﺷﻨﻴﺪﻩ اﻳﻢ و اﮔﺮ ﻟﻄﻒ ﮐﻨﻴﺪ ‪ ،‬ﻣﻨﻘﺎر ﻣﺒﺎرک را ﻳﮏ ﮐﻤﻲ ﺑﺎز ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ‬

‫ﺑﻴﺮون ﺑﺮوﻳﻢ ‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ دﻋﺎﮔﻮی وﺟﻮد ﻣﺒﺎرک ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﻮد!«‬

‫ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاهﻢ هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ را ﻗﻮرت ﺑﺪهﻢ‪ .‬ﻣﺎهﯽ ذﺧﻴﺮﻩ دارم ‪ ،‬ﺁن‬

‫ﭘﺎﻳﻴﻦ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ‪«....‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎهﯽ ﮔﻨﺪﻩ و رﻳﺰﻩ ﺗﻪ ﮐﻴﺴﻪ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺎهﻲ هﺎی رﻳﺰﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﺣﻀﺮت ﺁﻗﺎی ﻣﺮغ‬

‫ﺳﻘﺎ! ﻣﺎ ﮐﻪ ﮐﺎري ﻧﮑﺮدﻩ اﻳﻢ ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﯽ ﮔﻨﺎهﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﺎ را از راﻩ در ﺑﺮدﻩ‬

‫‪«...‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﺮﺳﻮهﺎ ! ﺧﻴﺎل ﮐﺮدﻩ اﻳﺪ اﻳﻦ ﻣﺮغ ﺣﻴﻠﻪ ﮔﺮ ‪ ،‬ﻣﻌﺪن ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ اﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﻃﻮری اﻟﺘﻤﺎس ﻣﻲ ﮐﻨﻴﺪ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ هﺎی رﻳﺰﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﺗﻮ هﻴﭻ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻲ ﭼﻪ داری ﻣﻲ ﮔﻮﺋﯽ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ ﺣﻀﺮت‬

‫ﺁﻗﺎی ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﭼﻄﻮر ﻣﺎ را ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻨﺪ و ﺗﻮ را ﻗﻮرت ﻣﻲ دهﻨﺪ!«‬

‫ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁرﻩ ‪ ،‬ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻤﺘﺎن ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﺮط‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ هﺎی رﻳﺰﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﺷﺮﻃﺘﺎن را ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن!«‬

‫ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﻣﺎهﻲ ﻓﻀﻮل را ﺧﻔﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺁزادی ﺗﺎن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﻴﺎورﻳﺪ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺧﻮدش را ﮐﻨﺎر ﮐﺸﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ هﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻗﺒﻮل ﻧﮑﻨﻴﺪ! اﻳﻦ ﻣﺮغ‬

‫ﺣﻴﻠﻪ ﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎن هﻤﺪﻳﮕﺮ ﺑﻴﻨﺪازد‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻘﺸﻪ ای دارم ‪«...‬‬

‫اﻣﺎ ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ هﺎ ﺁﻧﻘﺪر در ﻓﮑﺮ رهﺎﺋﻲ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ را ﻧﮑﺮدﻧﺪ و‬

‫رﻳﺨﺘﻨﺪ ﺳﺮ ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪ .‬ﻣﺎهﻲ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﻴﺴﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ و‬

‫ﺁهﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﺮﺳﻮهﺎ ‪،‬ﺑﻪ هﺮ ﺣﺎل ﮔﻴﺮ اﻓﺘﺎدﻩ اﻳﺪ و راﻩ ﻓﺮاری ﻧﺪارﻳﺪ ‪ ،‬زورﺗﺎن هﻢ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽ رﺳﺪ‪«.‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪16‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﻲ هﺎی رﻳﺰﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻔﻪ ات ﮐﻨﻴﻢ ‪ ،‬ﻣﺎ ﺁزادی ﻣﻲ ﺧﻮاهﻴﻢ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻋﻘﻞ از ﺳﺮﺗﺎن ﭘﺮﻳﺪﻩ! اﮔﺮ ﻣﺮا ﺧﻔﻪ هﻢ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﺑﺎز هﻢ راﻩ ﻓﺮاری ﭘﻴﺪا‬

‫ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻴﺪ ‪ ،‬ﮔﻮﻟﺶ را ﻧﺨﻮرﻳﺪ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ هﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﺗﻮ اﻳﻦ ﺣﺮف را ﺑﺮای اﻳﻦ ﻣﻲ زﻧﻲ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺧﻮدت را ﻧﺠﺎت ﺑﺪهﯽ ‪ ،‬و‬

‫ﮔﺮﻧﻪ ‪ ،‬اﺻﻼ ﻓﮑﺮ ﻣﺎ را ﻧﻤﻲ ﮐﻨﯽ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭘﺲ ﮔﻮش ﮐﻨﻴﺪ راهﻲ ﻧﺸﺎﻧﺘﺎن ﺑﺪهﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻴﺎن ﻣﺎهﯽ هﺎی ﺑﻴﺠﺎن ‪،‬‬

‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺮدن ﻣﻲ زﻧﻢ؛ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﺷﻤﺎ را رهﺎ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﻳﺎ ﻧﻪ ‪ ،‬و اﮔﺮ ﺣﺮف‬

‫ﻣﺮا ﻗﺒﻮل ﻧﮑﻨﻴﺪ ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﻨﺠﺮ هﻤﻪ ﺗﺎن را ﻣﻲ ﮐﺸﻢ ﻳﺎ ﮐﻴﺴﻪ را ﭘﺎرﻩ ﭘﺎرﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ و در‬

‫ﻣﯽ روم و ﺷﻤﺎ ‪«...‬‬

‫ﻳﮑﯽ از ﻣﺎهﯽ هﺎ وﺳﻂ ﺣﺮﻓﺶ دوﻳﺪ و داد زد‪ »:‬ﺑﺲ ﮐﻦ دﻳﮕﺮ! ﻣﻦ ﺗﺤﻤﻞ اﻳﻦ ﺣﺮف هﺎ را‬

‫ﻧﺪارم ‪ ...‬اوهﻮ ‪ ...‬اوهﻮ ‪ ...‬اوهﻮ ‪«...‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﺮﻳﻪ ی او را ﮐﻪ دﻳﺪ ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ »:‬اﻳﻦ ﺑﭽﻪ ﻧﻨﻪ ی ﻧﺎز ﻧﺎزی را ﭼﺮا دﻳﮕﺮ هﻤﺮاﻩ‬

‫ﺧﻮدﺗﺎن ﺁوردﻳﺪ؟«‬

‫ﺑﻌﺪ ﺧﻨﺠﺮش را در ﺁورد و ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﺎهﯽ هﺎی رﻳﺰﻩ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺁن هﺎ ﻧﺎﭼﺎر ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﺎهﯽ‬

‫ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ را ﻗﺒﻮل ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬دروﻏﮑﯽ ﺑﺎ هﻢ زد و ﺧﻮردی ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺮدن زد‬

‫و ﺁن هﺎ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﺣﻀﺮت ﺁﻗﺎی ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﻓﻀﻮل را ﺧﻔﻪ ﮐﺮدﻳﻢ ‪«...‬‬

‫ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﮐﺎر ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﺎداش هﻤﻴﻦ ﮐﺎر‪ ،‬هﻤﻪ ﺗﺎن را زﻧﺪﻩ‬

‫زﻧﺪﻩ ﻗﻮرت ﻣﯽ دهﻢ ﮐﻪ ﺗﻮی دﻟﻢ ﻳﮏ ﮔﺮدش ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﮑﻨﻴﺪ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ هﺎ دﻳﮕﺮ ﻣﺠﺎل ﭘﻴﺪا ﻧﮑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮق از ﮔﻠﻮی ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ رد ﺷﺪﻧﺪ و‬

‫ﮐﺎرﺷﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪17‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫اﻣﺎ ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ‪ ،‬هﻤﺎن وﻗﺖ ‪ ،‬ﺧﻨﺠﺮش را ﮐﺸﻴﺪ و ﺑﻪ ﻳﮏ ﺿﺮﺑﺖ ‪ ،‬دﻳﻮارﻩ ی ﮐﻴﺴﻪ را‬

‫ﺷﮑﺎﻓﺖ و در رﻓﺖ‪ .‬ﻣﺮغ ﺳﻘﺎ از درد ﻓﺮﻳﺎدی ﮐﺸﻴﺪ و ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺁب ﮐﻮﺑﻴﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ رﻓﺖ و رﻓﺖ ‪ ،‬و ﺑﺎز هﻢ رﻓﺖ ‪ ،‬ﺗﺎ ﻇﻬﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﮐﻮﻩ و درﻩ ﺗﻤﺎم ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‬

‫و رودﺧﺎﻧﻪ از دﺷﺖ هﻤﻮاری ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬از راﺳﺖ و ﭼﭗ ﭼﻨﺪ رودﺧﺎﻧﻪ ی ﮐﻮﭼﮏ دﻳﮕﺮ هﻢ‬

‫ﺑﻪ ﺁن ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد و ﺁﺑﺶ را ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎهﻲ ﺳﻴﺎﻩ از ﻓﺮاواﻧﯽ ﺁب ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﻣﺪ و دﻳﺪ ﺁب ﺗﻪ ﻧﺪارد‪ .‬اﻳﻨﻮر رﻓﺖ ‪ ،‬ﺁﻧﻮر رﻓﺖ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮﻧﺨﻮرد‪ .‬ﺁﻧﻘﺪر ﺁب ﺑﻮد‬

‫ﮐﻪ ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺗﻮﻳﺶ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد! هﺮ ﻃﻮر ﮐﻪ دﻟﺶ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻨﺎ ﮐﺮد و ﺑﺎز ﺳﺮش ﺑﻪ‬

‫ﺟﺎﺋﯽ ﻧﺨﻮرد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن دﻳﺪ ﻳﮏ ﺣﻴﻮان دراز و ﺑﺰرگ ﻣﺜﻞ ﺑﺮق ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻳﮏ‬

‫ارﻩ ی دو دم ﺟﻠﻮ دهﻨﺶ ﺑﻮد ‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻﺳﺖ ﮐﻪ ارﻩ ﻣﺎهﯽ ﺗﮑﻪ‬

‫ﺗﮑﻪ اش ﺑﮑﻨﺪ‪ ،‬زود ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻨﺒﻴﺪ و ﺟﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮد و ﺁﻣﺪ روی ﺁب ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ‪ ،‬دوﺑﺎرﻩ رﻓﺖ‬

‫زﻳﺮ ﺁب ﮐﻪ ﺗﻪ درﻳﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬وﺳﻂ راﻩ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮔﻠﻪ ﻣﺎهﯽ ﺑﺮﺧﻮرد – هﺰارهﺎ هﺰار ﻣﺎهﯽ ! از‬

‫ﻳﮑﻴﺸﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ »:‬رﻓﻴﻖ ‪ ،‬ﻣﻦ ﻏﺮﻳﺒﻪ ام ‪ ،‬از راﻩ هﺎی دور ﻣﯽ ﺁﻳﻢ ‪ ،‬اﻳﻨﺠﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ‪ ،‬دوﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺻﺪا زد و ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ! ﻳﮑﻲ دﻳﮕﺮ ‪«...‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬رﻓﻴﻖ ‪ ،‬ﺑﻪ درﻳﺎ ﺧﻮش ﺁﻣﺪی!«‬

‫ﻳﮑﯽ دﻳﮕﺮ از ﻣﺎهﯽ هﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬هﻤﻪ ی رودﺧﺎﻧﻪ هﺎ و ﺟﻮﻳﺒﺎرهﺎ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﯽ رﻳﺰﻧﺪ ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ‬

‫ﺑﻌﻀﯽ از ﺁن هﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﺗﻼق ﻓﺮو ﻣﯽ روﻧﺪ‪«.‬‬

‫ﻳﮑﯽ دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬هﺮ وﻗﺖ دﻟﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ داﺧﻞ دﺳﺘﻪ ی ﻣﺎ ﺑﺸﻮی‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺷﺎد ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ درﻳﺎ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ اول ﮔﺸﺘﯽ‬

‫ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺑﻴﺎﻳﻢ داﺧﻞ دﺳﺘﻪ ی ﺷﻤﺎ ﺑﺸﻮم‪ .‬دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﮐﻪ ﺗﻮر ﻣﺮد ﻣﺎهﻴﮕﻴﺮ‬

‫را در ﻣﯽ ﺑﺮﻳﺪ ‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ هﻤﺮاﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪«.‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪18‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻳﮑﯽ از ﻣﺎهﯽ هﺎ ﮔﻔﺖ‪ »:‬هﻤﻴﻦ زودی هﺎ ﺑﻪ ﺁرزوﻳﺖ ﻣﯽ رﺳﯽ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮو ﮔﺸﺘﺖ را ﺑﺰن ‪،‬‬

‫اﻣﺎ اﮔﺮ روی ﺁب رﻓﺘﯽ ﻣﻮاﻇﺐ ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﺑﺎش ﮐﻪ اﻳﻦ روزهﺎ دﻳﮕﺮ از هﻴﭻ ﮐﺲ ﭘﺮواﻳﯽ ﻧﺪارد ‪،‬‬

‫هﺮ روز ﺗﺎ ﭼﻬﺎر ﭘﻨﺞ ﻣﺎهﯽ ﺷﮑﺎر ﻧﮑﻨﺪ ‪ ،‬دﺳﺖ از ﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ دارد‪«.‬‬

‫ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ از دﺳﺘﻪ ی ﻣﺎهﻲ هﺎی درﻳﺎ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫ﮐﻤﻲ ﺑﻌﺪ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ درﻳﺎ ‪ ،‬ﺁﻓﺘﺎب ﮔﺮم ﻣﯽ ﺗﺎﺑﻴﺪ‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﺮﻣﯽ ﺳﻮزان‬

‫ﺁﻓﺘﺎب را در ﭘﺸﺖ ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﻲ ﮐﺮد و ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮد‪ .‬ﺁرام و ﺧﻮش در ﺳﻄﺢ درﻳﺎ ﺷﻨﺎ‬

‫ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫» ﻣﺮگ ﺧﻴﻠﻲ ﺁﺳﺎن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﻻن ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﺗﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻮاز ﻣﺮگ ﺑﺮوم‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﻳﮏ وﻗﺘﻲ ﻧﺎﭼﺎر ﺑﺎ ﻣﺮگ روﺑﺮو ﺷﺪم – ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮم –‬
‫ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﻣﻬﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻳﺎ ﻣﺮگ ﻣﻦ ﭼﻪ اﺛﺮی در زﻧﺪﮔﯽ دﻳﮕﺮان داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ‪«...‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻓﮑﺮ و ﺧﻴﺎﻟﺶ را ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ دﻧﺒﺎل ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﺁﻣﺪ و او‬

‫را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺮد‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻻی ﻣﻨﻘﺎر دراز ﻣﺎهﻴﺨﻮار دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﯽ زد ‪ ،‬اﻣﺎ‬

‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻧﺠﺎت ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﮐﻤﺮﮔﺎﻩ او را ﭼﻨﺎن ﺳﻔﺖ و ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺑﻮد ﮐﻪ داﺷﺖ ﺟﺎﻧﺶ در ﻣﯽ رﻓﺖ! ﺁﺧﺮ ‪ ،‬ﻳﮏ ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﭼﻘﺪر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻴﺮون از ﺁب‬

‫زﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﺪ؟‬

‫ﻣﺎهﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎش ﻣﺎهﻴﺨﻮار هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﻗﻮرﺗﺶ ﺑﺪهﺪ ﺗﺎ دﺳﺘﮑﻢ ﺁب و رﻃﻮﺑﺖ داﺧﻞ‬

‫ﺷﮑﻢ او‪ ،‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ای ﺟﻠﻮ ﻣﺮﮔﺶ را ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭼﺮا ﻣﺮا زﻧﺪﻩ‬

‫زﻧﺪﻩ ﻗﻮرت ﻧﻤﯽ دهﯽ؟ ﻣﻦ از ﺁن ﻣﺎهﻲ هﺎﻳﯽ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮدن ‪ ،‬ﺑﺪﻧﺸﺎن ﭘﺮ از زهﺮ‬

‫ﻣﯽ ﺷﻮد‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﭼﻴﺰی ﻧﮕﻔﺖ ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ »:‬ﺁی ﺣﻘﻪ ﺑﺎز! ﭼﻪ ﮐﻠﮑﯽ ﺗﻮ ﮐﺎرت اﺳﺖ؟ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺣﺮف ﺑﻴﺎوری ﮐﻪ در ﺑﺮوی؟«‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪19‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﺧﺸﮑﯽ از دور ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ و ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ »:‬اﮔﺮ ﺑﻪ‬

‫ﺧﺸﮑﯽ ﺑﺮﺳﻴﻢ دﻳﮕﺮ ﮐﺎر ﺗﻤﺎم اﺳﺖ‪«.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‪»:‬ﻣﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاهﯽ ﻣﺮا ﺑﺮای ﺑﭽﻪ ات ﺑﺒﺮی‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺸﮑﯽ‬

‫ﺑﺮﺳﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﺮدﻩ ام و ﺑﺪﻧﻢ ﮐﻴﺴﻪ ی ﭘﺮ زهﺮی ﺷﺪﻩ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﻪ ﺑﭽﻪ هﺎت رﺣﻢ ﻧﻤﻲ ﮐﻨﯽ؟«‬

‫ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ »:‬اﺣﺘﻴﺎط هﻢ ﺧﻮب آﺎری ﺳﺖ! ﺗﻮ را ﺧﻮدم ﻣﻴﺨﻮرم و ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ هﺎﻳﻢ‬

‫ﻣﺎهﯽ دﻳﮕﺮی ﺷﮑﺎر ﻣﻲ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ‪ ...‬ﮐﻠﮑﯽ ﺗﻮ ﮐﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ؟ ﻧﻪ ‪ ،‬هﻴﭻ ﮐﺎری‬

‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﮑﻨﯽ!«‬

‫ﻣﺎهﻴﺨﻮار در هﻤﻴﻦ ﻓﮑﺮهﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ دﻳﺪ ﺑﺪن ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ‪ ،‬ﺷﻞ و ﺑﻴﺤﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش‬

‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪:‬‬

‫»ﻳﻌﻨﯽ ﻣُﺮدﻩ؟ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﺧﻮدم هﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ او را ﺑﺨﻮرم‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺮم و ﻧﺎزﮐﯽ را‬

‫ﺑﻴﺨﻮد ﺣﺮام ﮐﺮدم!«‬

‫اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ را ﺻﺪا زد ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ »:‬ﺁهﺎی ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ! هﻨﻮز ﻧﻴﻤﻪ ﺟﺎﻧﯽ داری ﮐﻪ‬

‫ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺨﻮرﻣﺖ؟«‬

‫اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮﻓﺶ را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن هﻤﻴﻨﮑﻪ ﻣﻨﻘﺎرش را ﺑﺎز ﮐﺮد ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﺟﺴﺘﯽ‬

‫زد و ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﺎهﻴﺨﻮار دﻳﺪ ﺑﺪ ﺟﻮری ﮐﻼﻩ ﺳﺮش رﻓﺘﻪ‪ ،‬اﻓﺘﺎد دﻧﺒﺎل ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﻣﺜﻞ ﺑﺮق در هﻮا ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻣﯽ رﻓﺖ‪ ،‬از اﺷﺘﻴﺎق ﺁب درﻳﺎ ‪ ،‬ﺑﻴﺨﻮد ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و دهﻦ‬

‫ﺧﺸﮑﺶ را ﺑﻪ ﺑﺎد ﻣﺮﻃﻮب درﻳﺎ ﺳﭙﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺗﺎ رﻓﺖ ﺗﻮی ﺁب و ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺎزﻩ ﮐﺮد ‪،‬‬

‫ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﻣﺜﻞ ﺑﺮق ﺳﺮ رﺳﻴﺪ و اﻳﻦ ﺑﺎر ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺎهﯽ را ﺷﮑﺎر ﮐﺮد و ﻗﻮرت داد ﮐﻪ‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ ﭼﻪ ﺑﻼﻳﯽ ﺑﺮ ﺳﺮش ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺣﺲ ﻣﻲ ﮐﺮد ﮐﻪ هﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺮﻃﻮب‬

‫و ﺗﺎرﻳﮏ اﺳﺖ و راهﯽ ﻧﻴﺴﺖ و ﺻﺪای ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻢ هﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻋﺎدت‬

‫ﮐﺮد ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ ﺑﺴﻴﺎر رﻳﺰﻩ ﻳﯽ را دﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﻪ ای ﮐﺰ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻧﻨﻪ اش را‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎهﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫»ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ! ﭘﺎﺷﻮ درﻓﮑﺮ ﭼﺎرﻩ ﻳﯽ ﺑﺎش ‪ ،‬ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﯽ و ﻧﻨﻪ ات را ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ ﮐﻪ ﭼﻪ؟«‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪20‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ‪ ...‬ﮐﻲ هﺴﺘﻲ؟ ‪ ...‬ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ دارم ‪ ...‬دارم از ﺑﻴﻦ ‪...‬‬

‫ﻣﯽ روم ؟ ‪ ...‬اوهﻮ ‪ ..‬اوهﻮ ‪ ...‬اوهﻮ ‪ ...‬ﻧﻨﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ‪ ...‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻴﺎم ﺗﻮر‬

‫ﻣﺎهﻴﮕﻴﺮ را ﺗﻪ درﻳﺎ ﺑﺒﺮم ‪ ...‬اوهﻮ ‪ ...‬اوهﻮ!«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺑﺲ ﮐﻦ ﺑﺎﺑﺎ ‪ ،‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﺁﺑﺮوی هﺮ ﭼﻪ ﻣﺎهﯽ اﺳﺖ ‪ ،‬ﭘﺎک ﺑﺮدی!«‬

‫وﻗﺘﻲ ﻣﺎهﻲ رﻳﺰﻩ ﺟﻠﻮ ﮔﺮﻳﻪ اش را ﮔﺮﻓﺖ ‪ ،‬ﻣﺎهﻲ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫» ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﻣﺎهﻴﺨﻮار را ﺑﮑﺸﻢ و ﻣﺎهﻲ هﺎ را ﺁﺳﻮدﻩ ﮐﻨﻢ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺒﻼ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮ را ﺑﻴﺮون‬

‫ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﮐﻪ رﺳﻮاﻳﯽ ﺑﺎر ﻧﻴﺎوری‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺗﻮ ﮐﻪ داری ﺧﻮدت ﻣﯽ ﻣﻴﺮی ‪ ،‬ﭼﻄﻮری ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ ﻣﺎهﻴﺨﻮار را‬

‫ﺑﮑﺸﻲ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺧﻨﺠﺮش را ﻧﺸﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪ » :‬از هﻤﻴﻦ ﺗﻮ ‪ ،‬ﺷﮑﻤﺶ را ﭘﺎرﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺣﺎﻻ‬

‫ﮔﻮش ﮐﻦ ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﻣﻦ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ وول ﺧﻮردن و اﻳﻨﻮر و ﺁﻧﻮر رﻓﺘﻦ ‪ ،‬ﮐﻪ‬

‫ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﻗﻠﻘﻠﮑﺶ ﺑﺸﻮد و هﻤﻴﻨﮑﻪ دهﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻗﺎﻩ ﻗﺎﻩ ﺧﻨﺪﻳﺪن ‪،‬‬

‫ﺗﻮﺑﻴﺮون ﺑﭙﺮ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﭘﺲ ﺧﻮدت ﭼﯽ؟«‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﻓﮑﺮ ﻣﺮا ﻧﮑﻦ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺑﺪﺟﻨﺲ را ﻧﮑﺸﻢ ‪ ،‬ﺑﻴﺮون ﻧﻤﻲ ﺁﻳﻢ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ وول ﺧﻮردن و اﻳﻨﻮر و ﺁﻧﻮر رﻓﺘﻦ و ﺷﮑﻢ ﻣﺎهﻴﺨﻮار را‬

‫ﻗﻠﻘﻠﮏ دادن‪ .‬ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ دم در ﻣﻌﺪﻩ ي ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﺣﺎﺿﺮ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ ﻣﺎهﻴﺨﻮار دهﺎﻧﺶ‬

‫را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻗﺎﻩ ﻗﺎﻩ ﺧﻨﺪﻳﺪن ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ از دهﺎن ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﺑﻴﺮون ﭘﺮﻳﺪ و در‬

‫رﻓﺖ و ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ در ﺁب اﻓﺘﺎد ‪ ،‬اﻣﺎ هﺮ ﭼﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ از ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﺧﺒﺮی ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن‬

‫دﻳﺪ ﻣﺎهﻴﺨﻮار هﻤﻴﻨﻄﻮر ﭘﻴﭻ و ﺗﺎب ﻣﻲ ﺧﻮرد و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ‪ ،‬ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ‬

‫دﺳﺖ و ﭘﺎ زدن و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪن و ﺑﻌﺪ ﺷﻠﭙﯽ اﻓﺘﺎد ﺗﻮی ﺁب و ﺑﺎز دﺳﺖ و ﭘﺎ زد ﺗﺎ از ﺟﻨﺐ و‬

‫ﺟﻮش اﻓﺘﺎد ‪ ،‬اﻣﺎ از ﻣﺎهﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ هﻴﭻ ﺧﺒﺮی ﻧﺸﺪ و ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل هﻢ هﻴﭻ ﺧﺒﺮی‬

‫ﻧﺸﺪﻩ‪...‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪21‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻣﺎهﯽ ﭘﻴﺮ ﻗﺼﻪ اش را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد و ﺑﻪ دوازدﻩ هﺰار ﺑﭽﻪ و ﻧﻮﻩ اش ﮔﻔﺖ‪ »:‬دﻳﮕﺮ وﻗﺖ ﺧﻮاب‬

‫ﺳﺖ ﺑﭽﻪ هﺎ ‪ ،‬ﺑﺮوﻳﺪ ﺑﺨﻮاﺑﻴﺪ‪«.‬‬

‫ﺑﭽﻪ هﺎ و ﻧﻮﻩ هﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ »:‬ﻣﺎدرﺑﺰرگ! ﻧﮕﻔﺘﯽ ﺁن ﻣﺎهﯽ رﻳﺰﻩ ﭼﻄﻮر ﺷﺪ‪«.‬‬

‫ﻣﺎهﯽ ﭘﻴﺮ ﮔﻔﺖ‪ »:‬ﺁن هﻢ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﺮای ﻓﺮدا ﺷﺐ‪ .‬ﺣﺎﻻ وﻗﺖ ﺧﻮاب ﺳﺖ ‪ ،‬ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ!«‬

‫ﻳﺎزدﻩ هﺰار و ﻧﻬﺼﺪ و ﻧﻮد و ﻧﻪ ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ »ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ« ﮔﻔﺘﻨﺪ و رﻓﺘﻨﺪ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎدرﺑﺰرگ هﻢ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮد ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺎهﯽ ﺳﺮخ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﺋﯽ هﺮ ﭼﻘﺪر ﮐﺮد ‪ ،‬ﺧﻮاﺑﺶ ﻧﺒﺮد‪ ،‬ﺷﺐ‬

‫ﺗﺎ ﺻﺒﺢ هﻤﻪ اش در ﻓﮑﺮ درﻳﺎ ﺑﻮد ‪.....‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
 ‫‪22‬‬ ‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ‪:‬‬

‫ﮐﺎﺷﻔﺎن ﻓﺮوﺗﻦ ﺷﻮﮐﺮان ‪ :‬اﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ‬

‫اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎورﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﻏﺎز ﻓﺼﻞ ﺳﺮد‪ :...‬ﻓﺮوغ ﻓﺮﺧﺰاد‬

‫ﻣﺎهﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪ :‬ﺻﻤﺪﺑﻬﺮﻧﮕﯽ‬

‫در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻳﻞ دارﻳﺪ ﮐﺘﺐ ﺑﺎﻻ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ارﺳﺎل ﺷﻮد ﺑﺎ ﻣﺎ‬
‫ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‬

‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺘﺸﺎراﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺎﻳﻠﻬﺎی‬

‫ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮی راﻳﮕﺎن ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ارﺳﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺁدرس ﻣﺎ‪:‬‬
‫‪Renowa1000@aol.com‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬